Jan, mijn beste maatje!

Wat hebben wij een bijzondere band opgebouwd,  in die jaren dat ik jou heb mogen kennen.

Je fietste bij de WSVP, maar daar voelde jij je eigen niet helemaal thuis.  In 2013 fietste je ook regelmatig met de DiDo groep je rondjes mee. Dat was  een mengeling van Madese fietsvrienden.

Op een mooie door de weekse dag in 2014 kwam ik jou tegen op de vraggelsebaan. We raakte aan de praat en je vertelde dat je gestopt was bij de WSVP, ik zei meteen, waarom kom je dan niet bij onze trimgroep rijden, ik was nog niet thuis en Jan had zich al aangemeld.

Je voelde je al snel thuis in de WTC familie, de eerste ritten met de trimgroep, maar al snel ging het naar het tempo van de tourgroep. Ook op dinsdag en donderdag probeerden we een rondje te fietsen, eerst nog met de DiDo groep daarna dikwijls met eigen groepjes waar gezelligheid voorop stond en jij vroeg altijd “we leggen toch wel ergens aan hé!”

Met Gerard was dat meestal in Zaltbommel, met mij was de Chaamse Steengroeve jou favoriet.

De tocht van Den Hout naar Den Hout en weer terug naar Den Hout was ook wel een van jouw favorieten, ondanks die “rot steentjes” maar de koffie met appelgebak en na afloop de nazit op de Houtse kermis maakte veel goed.

De nazit met bier was niet meer aan jou besteed, maar jij kon er ook van genieten als de rest wel een glaasje of enkele glaasjes meer  dronk. Je was zelfs de taxi voor de door drinkers.

In de winter was jij een van de eerste die van de mtb naar de gravelbike overstapte, daar volgden er al snel meer. We maakten samen mooie tochten, de ene keer met Willem, Sandra, Gerard, Peter, Jan  Leo of Flip, wie zin had sloot bij ons aan,  door de bossen en over de boerenpaden, beetje afzien en toch ook genieten!

Dat hoofdstuk hadden we beide al afgesloten, maar de app jes tijdens een koers op de belse tv vlogen over en weer. Ook de bijna dagelijkse telefoontjes was wat erbij hoorde. Één dag niet gehoord, dan was de vraag hoe zou het toch meej Jantje zijn of andersom, dan was het altijd Petertje!

Vrijdag avond heb ik mijn laatste app verstuurd , in de hoop dat je het nog mee kreeg. Kevin heeft het die zaterdag nog aan je voor gelezen, en je glimlachte en zei “geef hem maar een duimke”

Soms lijkt de rit niet meer te dragen

Het is de tijd die aan me vreet

Maar ‘k heb geen zin in bezemwagen

Op eigen kracht tot aan de meet

Jan je bent gegaan tot op de meet, en of de meet hier is of ginder.

Je heb de rit verloren, en toch denk ik jij bent gereed.

Want als je sterft, word je herboren.

Je zal zo blij zijn aan de meet.

Maar die K.U.T. ziekte zoals jij dat volmondig uitsprak, was niet te verslaan.

Jan je blijft altijd mijn maatje, en je gaat gewoon bij mij achterop de fiets naar de steengroeve in Chaam!

Henny en familie , wij wensen jullie veel kracht, moed en liefde toe in deze moeilijke tijd.

Bedankt Jan, mijn maatje!