Van de week na de Hemelvaart rit van de tour, kwam een vraag voorbij om een rit van ongeveer 100 km km te bedenken voor de tourgroep. Hans van Bragt liet zijn fantasie de vrije loop en gaf aan dat hij er eentje zou samen stellen. Volgens de kalender stond de rit naar en door het Groene Hart gepland. Echter door miscommunicatie of niet goed lezen van de appjes waren er niet tijdig de vereiste aantallen en werd deze geschrapt. Hier voor komt een herkansing in juli a.s.. Maar helaas ben ik er dan niet bij i.v.m. de rit langs het Pieterpad. Ad en Anneke zijn er vandaag niet bij omdat ze vertrokken zijn naar Frankrijk voor hun medewerking aan de Alpe d’HuZes 2025 actie, waar ze al jaren hun steun aan verlenen. Dit betekent dat de rode trui er vandaag niet bij is en dat er volgende week een nieuwe leider is van het opkomst klassement.
Vanmorgen als ik wakker word merk ik dat het niet koud is maar dat investeren in Windenergie wel aan te raden is. Dus goed acht uur vertrekken we met tweeën richting Den Hout, Leo heeft vandaag andere bezigheden en gaat niet mee. Bij Jan staat nog zijn stapfiets buiten dus denken we dat hij niet meegaat. Op het eind van den Heuvel zien we Peter den Bakker, die onderweg is voor zijn wekelijkse fotoreportage van vertrekkende WTC-groepen.

Ondertussen is er nog een Houtse klepper van de WTC aangesloten Peter Bastiaansen. Omdat de Godfried Schalkenstraat open ligt draaien we vandaag door o.a. de bomenbuurt naar het oude gemeente huis. Als we hier aankomen is Gerard Veekens al aanwezig. Niet lang daarna is weer een grote drukte van renners. Het is goed om te zien dat Gerben ook weer fris en fruitig aan het vertrek staat. De sport rijdt een rondje Oud Beijerland en de trim gaat onder leiding van Gerard Veekens het Groene Hart doen. Onze tourgroep rijdt met 12 weg richting Wagenberg. De volgende twaalf zijn de bemanning aan boord: Hans van Bragt, Maurice van der Ven, Peter Bastiaansen, Peter Verhagen, Frans Marijnissen, Kees Marijnissen, Ad van Dongen, Jan Vermeulen, Flip Segeren, Bert Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf. Voorbij Wagenberg rijden we de polder in richting Blauwe Sluis. Van hieruit zijn we snel bij de Moerdijkbrug, waar ik nog net een glimp opvat van de Sportploeg. Als we over de Moerdijkbrug zijn rijden we langs de Dordtsche Kil naar de Kil Tunnel. Hier gaat de groep goed door elkaar want er zijn flink verschillen in snelheden zowel met de tunnel inrijden als de klim eruit. Nu krijgen we een variant op eerder gereden routes naar Numansdorp. We rijden om ’s-Gravendeel naar Maasdam van waar we via Cillaarshoek naar Strijen rijden om van daar uit weer richting Numansdorp te rijden. Langs de golfbaan van Comstrijen rijden we naar de Haringvlietbrug die geopend is. In deze periode van het jaar is er veel plezier vaart die met de hoge masten niet onder de brug door kunnen. Voor ons als fietsers mooi een moment om de banaantjes op te eten. En maar hopen dat de brug wel sluit, vorige week duurde het vier uur.

Aan kop van de groep wordt veel werk verzet door Hans, maar ook Maurice, Flip en Jan zitten regelmatig met de neus in de wind. Na de Volkerak sluizen rijden we in de richting van Heiningen. Voorbij Heiningen is het opletten geblazen de weg is uitgefreesd en dit levert scherpe drempels op waar je goed een stootlek op kunt rijden.

Gelukkig blijft alles heel. Hierna rijden we langs de Noordzijde van de Dintel naar Standaardbuiten waar de naam van de rivier veranderd in Mark. Grofweg volgen we deze tot Zevenbergen om hem bij Zwartenberg over te steken. We passeren vervolgens de Zwartenbergse molen om via de Verloren Hoek naar de Strijpense weg te rijden. Hier rijdt Bert over iets wat een goede tok oplevert. Marianne zegt, je hebt lek Bert.

Hij denkt eerst van niet maar ras is de lucht uit zijn voorband verdwenen. Hans en Flip tonen dat ze niet alleen goede leiders zijn maar ook technische problemen goed kunnen oplossen. Bert zijn Oldtimer heeft wat zwakke velgjes waardoor de band bij de eerste patroon er af klapt. Maar dit wordt kundig opgelost. Wel krijgt Bert de tip om de velgen van zijn fiets te vervangen. Na dit korte oponthoud wordt er weer doorgereden. Bij den Elsakker is het drukte van jewelste. De Hoevense fiets vierdaagse heeft er een rustpunt. Ook op onze route komen we steeds meer deelnemers met een geel vlaggetje tegen. Omdat ze elektrisch ondersteund rijden kunnen ze genieten van deze rit met de fietstassen aan hun fietsen. Op het verder traject, zelfs in Den Hout komen we nog deelnemers van deze fietsvierdaagse tegen. Ik hoop dat het Klösterke genoeg personeel heeft voor al deze dorstige fietsers. Met krap 115 km op de klok zet ik mijn LOOK in de schuur bij thuiskomst. Hans bedankt voor de mooie route van vandaag.

Groeten vanaf Ter Aalst Gerard van Oerle.

Net als vorige week is het weer matig te noemen vandaag. Er valt wat nattigheid maar je wordt er amper nat van. Dus windstoppertje aan en daar gaan we.
Bij het startpunt zie ik een mannetje of tien staan. Na wat overleg starten de Sport en de Tour samen en rijden we richting het westen want volgens de buienradar zou je dan na een tijdje onder de buien uit moeten komen. Bert rijdt ook met ons mee en toen besloot Marc ook mee te gaan. 
We rijden naar Lage Zwaluwe. Het wordt inderdaad al wat minder nat en daarom willen Twan en Martien graag het rondje Numansdorp doen. Ik vraag even aan de anderen wat ze er van vinden. Eindresultaat is dat we splitsen. Flip gaat met de  snelle jongens mee en wij rijden een rondje Noordhoek en misschien “nog wat er aan” denk ik dan nog.
De wind lijkt wat aan het draaien te zijn en het lijkt of we heel onderweg tegen hebben. We rijden een mooi tempo maar dat mag ik vooral aangeven. Dus een goede training, maar het stukje er bij aan plakken, hoeft voor mij niet. Morgen moet ik een beetje fit zijn want dan ben ik vader van de bruid en dat wordt een lange dag als ik het schema zie dat mijn dochter voor ons heeft opgesteld.
Dus rijden we langs Langeweg weer terug. Op het viaduct over de HSL test ik nog even mijn benen, en die van de andere drie. Als ik bovenop omkijk, zie ik Anneke en Marc nog in mijn wiel zitten. Bert denkt aan de rit naar Sprang Capelle die hij nog af moet leggen als wij thuis zijn, en heeft het laten lopen.
Thuis aangekomen moet ik weer twee fietsen goed poetsen, dat is het nadeel van zulk weer. Bovendien zie ik dat mijn achterband slap staat. Lek, dus even plakken. Dan bij Anneke haar fiets de bergpion er op want volgende week zitten we in de Alpen.
Ik ben benieuwd hoe het de komende weken gaat met het weer in Nederland en de WTC ritten.
Én wie dan het verslag van de Tour gaat schrijven .

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst serieuze regen bij de start van de rit. Ik moet even zoeken waar mijn regenjasje is want dat wil ik toch wel mee. Dat gaat in het achterzakje, ik hoop dat de windstopper toch wel voldoende is. Ik ben benieuwd wie er vandaag aan de start staan op jacht naar regenpunten. Als we aankomen op het Raadhuisplein blijken er toch maar liefst 10 WTC-ers te staan. Allemaal gezellig dicht bij elkaar onder een boompje om de schuilen voor de gestage regen. Na even overleg, besluiten we allemaal samen te gaan rijden en het basisplan is een Slingerdreefje. Met Twan op kop rijden we weg langs de Albert Heijn. Dan kan hij meteen even kijken of daar al wat bedrijvigheid is. Dan langs de Schietberg richting Den Hout en de Ter Aalster brug. Voorbij Oosterhout begint het wat minder hard te regenen en omdat het niet echt koud is, wordt het een lekker fietsweertje. Ze lieten Twan en mij lang op kop rijden, maar dat is niet erg want voorop blijf je eigenlijk nog het schoonst. Fijn om eens bij te buurten met Twan en ook achter ons horen we ook dat iedereen lekker zit te kletsen. Door de mix van de drie groepen die meestal apart rijden, spreek je eens mensen die je normaal niet treft. Van de Trimmers is Peter Kuipers aanwezig en Marc Schaerlaeckens ook. Ze rijden lekker mee en Peter rijdt nog een stuk op kop (en wil dat ook wel in het verslag vermeld hebben, fluistert hij mij in). Ter hoogte van Gilze concluderen we dat het weer zodanig goed is dat we wel via ’t Zand kunnen rijden. Een prima keuze want de regen van boven stopt nu. Maar af en toe denk ik dat het weer begint. Maar dat komt van de bomen en het opspattende water.
Nu ik wat meer naar achter rij, zie ik hoe vies iedereen is. De mooie lichtblauwe sokken zijn ondertussen donkergrijs en ’t Zand is minder geworden want dat hebben we mee naar de May genomen. Door de Slingerdreef rijden we terug en nu krijgen we een beetje wind mee. Thijs en Flip rijden wel 25 kilometer op kop op een lekker tempo dat iedereen kan volgen. Peter en Marc stijgen niet alleen serieus in het opkomstklassement, ook op Strava sneuvelen wat van hun persoonlijke records.
Mooi op tijd zijn we weer thuis. Iedereen is toch weer blij dat hij/zij opgestapt is deze ochtend. Alleen moet ik nog behoorlijk poetsen om de fietsen schoon te krijgen en Anneke met de sokken. En na de middag dan ook nog eens het zand uit de ketting halen en weer goed smeren.
Klaarmaken voor de vakantie en de bergen…. Over een week zijn we onderweg naar Alp d’ Huez en de goede doelen activiteiten daar. De laatste weken hebben we helaas weer verschillende voorbeelden gehoord van dat het echt nodig is om daar tijd en moeite in te stoppen.

Ad van Wesel

Voor deze week stond op de kalender nog een plan voor een bijzondere tocht. De Trim naar la Trappe, de Sport naar de Proloog en de Tour… had nog geen plan. Maar er was niet echt behoefte om lang van huis te zijn en daarom werd het een rondje vanuit de May. Maurice heeft een route en wil wel leiden. Willemstad, rondje van rond de 90 km, prima. Helaas zie ik als ik uit bed kom, dat Maurice zich niet lekker voelt en afmeldt. Ik had de route nog niet bestudeerd dus nog snel even gekeken voor vertrek. Het is een variant die ik niet echt ken maar zal wel goed komen.
Op het Raadhuisplein staan dus vanochtend alleen Tour renners; 15 personen is een goede opkomst.
We overleggen wat over de route; misschien beter om andersom te rijden vanwege de wind en dan liefst bekende wegen? Dus iedereen wordt verzocht deze week niet op de GPS te kijken maar ouderwets de aanwijzingen te volgen.
We vertrekken door de polder langs Blauwe Sluis naar Moerdijk. Wind tegen maar die is niet sterk. Veel windmolens draaien niet of nauwelijks. Kan ook zijn dat ze uitgeschakeld zijn omdat er weinig vraag naar stroom is. Bij weinig wind is het eigenlijk heel onderweg (rijwind) tegen en zo zal het vandaag ook gaan. Weinig rugwind gevoeld. We rijden veel aan de zuidkant van dijken en ik merk dat er dan bij Noordenwind veel beestjes de straat op geblazen worden. Jan had zijn zonnebril thuis gelaten, want geen zon, maar hij ontdekt nu het andere voordeel van een bril, of beter gezegd, nadeel als je hem niet op hebt. Ik probeer mijn mond dicht te houden want anders vliegt er van alles binnen. De sportarts heeft me weliswaar geadviseerd meer eiwitten te eten tegen de spierpijn, maar deze bron van proteïnen zal hij niet bedoeld hebben.
De koptrekkers mogen van de rest lang voorop rijden, er wordt nauwelijks gedraaid vandaag. Iedereen vindt dat blijkbaar prima, en ik moet zeggen dat je dan ook beter een praatje kunt maken. Zo bereiken we Willemstad en daar verblijven we vandaag extra lang… want Leo heeft een lekke band. Anders dan vorige keer bij Sliedrecht, gaat het nu razendsnel, het steentje wordt gevonden, het ventieltje er niet uitgedraaid. Op de fiets maar weer en dan de drie bruggen over. We komen er als groep goed overheen en zo kunnen we de weg vervolgen door Numansdorp richting Strijen. We pakken een afslag die achteraf gezien niet is wat we gewoonlijk doen. We maken zo een extra rondje door het natuurgebied Kleine en Groote Loo. Even goed kijken hoe de weg loopt maar gelukkig zie ik een stuk voor ons een groepje fietsers dat ons net na Numansdorp ingehaald heeft, en die kunnen we van afstand volgen qua afslagen. Het is een mooi gebied, met veel water en wat wilde koeien. Na het lusje komen we weer op de bekende dijk en zo in Strijen. Daar rijdt de koploper de jachthaven in, niet gek want de andere weg staat bij dat hij doodlopend is, maar die moesten we wel hebben. Weer een extra lusje dus, zo komen we aan de kilometers hè. Nu gaat het richting de Kiltunnel waar we de klimspieren even kunnen testen. De groep wordt nu echt uit elkaar getrokken dus we wachten even bovenop als we net weer in Brabant zijn. Het laatste stukje gaat via Lage Zwaluwe… weer zo’n dijk met wind van noord, eet smakelijk! En dan brengen we Bert naar Made Oost want die moet nog 17 kilometer door naar Sprang Capelle. Hij rijdt trouwens echt goed. Frans Marijnissen wordt zelfs voor de deur afgezet door ons, deze (ene) keer.

Ad van Wesel