Het was een bewolkte ochtend toen ik vanochtend wakker werd. De vraag of ik mijn shirt zonder mouwtjes aan zou trekken werd beantwoord toen ik mijn neus uit het raam stak. Nee ik kies voor het shirt met de mouwtjes. Hopelijk blijft het droog zoals buienradar voor de ochtend had voorspelt.
Rond 8.30 waren we met 3 dames en 4 heren trimmers klaar voor het rondje t Zand. Met de aanwijzingen van Wim gingen we op pad. Ondertussen brak het zonnetje door en was de temperatuur aangenaam.
Op naar den Hout, Oosterhout, door het Surea of te het wel het bos bij Dorst. Er waren al veel mensen te vinden, wandelaars, hardlopers, fietsers en de MTB-ers. Het was er prachtig, de nog koele ochtendlucht, de dauw die langzaam optrok. Een mooie zondag ochtend. Hup door naar Molenschot waar Petra opmerkte dat haar fiets wel erg zwaar trapte omdat haar voorrem een eigen leven was gaan leiden. Gelukkig was Andre er, fijn dat hij er naar een tijdje afwezigheid er weer bij is, die het probleem zo had opgelost. Ondertussen kwamen we steeds meer fietsgroepjes tegen waarbij in de ochtend dezelfde vraag was gesteld als die ik mij had gesteld, wat trek ik aan? Beenwarmers, overschoenen ect, alles hebben we voor bij zien komen. Ik denk dat ze er wel spijt van hebben gekregen want het was een prima temperatuurtje voor een zomersoutfitje..
Bij t zand aangekomen, was het tijd voor een banaantje, perfect aangegeven door onze wegkapitein. Nog een slok water en hup weer door. Onze techniek, hoe krijgen we de kopmannen van kop, werd ook weer geoefend en we worden er geroutineerder in. Hierdoor kon ik samen met Wim een intervaltraining er tegenaan gooien om weer bij de groep te komen. Ja zo word ik wel sterk. Door Chaam op weg naar de slingerdreef. Ook hier volop leven en de goedemorgens bleven we in koor naar de voorbijgangers roepen. Het was goed fietsen zo door de bossen. Met de wind in de rug naar Dorst waarbij onze beide Peters goed naar Cavendish hadden gekeken tijdens de tour en een sprintje aantrokken naar plaatsnaambordje, viaduct en brug. Mariëlle liet zich niet kennen en ging er achteraan. Den Hout kwam weer in zicht en Made was niet meer ver. 70 km op de teller, riep Wim. Tevreden over een heerlijke tocht keerden we weer huiswaarts.
Op naar volgende week

Hélène

Vandaag had ik er zin in! Met het vernieuwde ethos dat we als sportgroep “geen 36 gemiddeld moeten rijden” hadden we vorige week een goed succes. Prompt hadden we als sportgroep een mooi aantal van 9 kleppers, dat resulteerde in een prachtig leuke rit. Ik had er dus alle vertrouwen in dat we ook deze week weer een mooie sportclub bijeen zouden krijgen.
Niets was minder waar, want toen ik op onze verzamelplaats aan kwam gereden, zag ik maar weinig potentie voor de sportgroep. Met Flip, Ad en mijzelf hadden we wel wat sporters, maar verder was er eigenlijk geen animo. Dan toch maar met de tour mee, was Ad z’n voorstel. Op zich is dit een logische keuze, maar niet voor mij. Onlangs ben ik namelijk meegereden met de Tour/Trim en dat is mij erg goed bevallen. Het was een erg gezellig groepje, die niet bang waren om met z’n allen de sportieve handen uit de mouwen te steken en flink door te fietsen. Ik koos dus wederom met de TT mee te rijden. Aanvankelijk dacht Ad nog dat ik een grapje maakte, maar niets was minder waar.
De route ging vandaag naar Baarle-Nassau. Dit onder leiding van René. En ook alleen René en niemand anders, dat hebben ze bij de TT goed geregeld! Naast René waren ook Boukje, Ruud, Antoon, Anne-Mieke en Bert van de partij.
Het eerste stuk begon lekker met goed weer, een geen zuchtje wind. Er was letterlijk geen vuiltje aan de lucht tot dat het noodlot toesloeg….
Ik reed lek onderweg naar Rijen….. en dit was de opmaat naar nogal een gênant moment voor mijn persoon. Al snel kwam ik namelijk erachter dat ik een binnenband bij had met een tekort ventiel…. Leuk, van die hoge velgen, maar als je vervolgens je ‘normale’ binnenbandjes gebruik dan kom je daar letterlijk niet mee weg. Gelukkig hielp Ruud mij uit de brand gaf mij zijn reserve bandje met een voldoende lang ventiel.
Vervolgens werd ik geconfronteerd met het feit dat ik geen CO2 patroon bij had. Als het schaamrood mij al niet op de kaken stond van dat ventiel, dan zeker van het feit dat ik niet eens een CO2 patroon bij me had. Wederom voorzag Ruud mij van een patroon en na het mislukken van de eerste patroon, wreef Ruud wederom met zijn hand over zijn hart en gaf hij mij een tweede patroon. Met assistentie van Antoon en René was daarna het euvel snel verholpen en konden we onze weg vervolgen. Mannen, bedankt voor het helpen en excuses voor de belabberde voorbereiding. Ik denk dat ze me bij de sport voor straf de gehele rit op kop hadden laten rijden….
Eenmaal weer op pad had ik het genoegen kennis te maken met Anne-Mieke. Hoewel ik het niet verwacht had, merkte ik dat Anne-Mieke praktisch van elk lid van onze club kon vertellen op wat voor fiets ze reden. Na een heel rijtje aan fietsen met bijbehorende leden te hebben besproken, kwam Anne-Marie na een half uur weer naast me fietsen. Ze was nog iemand vergeten in het rijtje, dat was Flip met de enige Battaglin binnen de club!
Na het bekende terrein in de richting van ‘t Zand, reden we na Alphen voor mij toch nog onbekend terrein in. Ook al ben ik er meerdere malen geweest, voor mij blijft het toch altijd lastig om de weg vinden, als er net even wat andere wegen worden bereden. Gelukkig hoefde ik mee geen zorgen te maken want René had alles onder controle.

“Wie is dat eigenlijk?” vroeg ik aan Bert, wijzend naar de renner op zijn BMC fiets. “Hij? Dat is Ruud Jansen de huisarts,” zei Bert mij. Nu viel bij mij het kwartje, ik wist wel dat we een Ruud in de club hadden, maar dat hij Ruud Jansen de huisarts was, dat wist ik niet. Tja, het is maar goed dat ik eens met anderen mee fiets, dan leer je de club nog eens op een andere manier kennen.
Na een tijdje met Ruud gekletst te hebben, zagen we allen dat Ruud plotsklaps demarreerde. Of hij me beu was of gewoon energie over had weet ik niet, maar hij ging als een speer het viaduct onder de A58 door. Nadat ik constateerde dat niemand het gat dicht wilde of kon rijden, kon ik mijn competitiedrang niet meer onderdrukken en zette ik de achtervolging in. Aan de andere kant van de snelweg haalde ik hem, maar ik heb daar wel even een jasje voor moeten uittrekken. Heerlijk!

Tegen het einde begon de afstand bij een sterk rijdende Boukje toch wel in de benen te gaan zitten. Met een formele: “ik taai m af” verliet Boukje dan ook de koppositie en ging lekker bij iemand in het wiel zitten. Ook was ze resoluut in haar overtuiging dat we dit keer geen 100 km zouden gaan rijden. We waren het hier snel over eens en we concludeerden dat ten tweede malen een grotere afstand rijden dan de tour-ploeg echt niet zou kunnen. Wat dat betreft weten we onze plaats….

Na 86km kwamen we met z’n allen weer voldaan terug in Made, wat ik begreep waren er onderweg nog plannen gemaakt om volgende week koffie te drinken met appeltaart voor Boukje. Voor u allen misschien een reden om volgende week bij de TT aan te sluiten…

Bedankt TT’ers, het is fijn fietsen met jullie groep!

Thijs

Ik was vanmorgen weer erg vroeg wakker, gisteren had flink geregend en ik was er niet zeker op dat het vandaag goed fiets weer zou worden. Marianne lag ook al vroeg in haar bed te draaien want die wilde om kwart over zes al ballen rapen op de golfbaan, zodat ze niet gestoord werd door mensen die stonden af te slaan. Om acht uur de fiets gepakt en naar Leo gereden. Die stond zoals gebruikelijk al klaar. Om naar Made te rijden maakten we vandaag een ommetje door de Vrachelsestraat en langs de Weststad. De rotonde bij den Bromtol is nog steeds niet klaar maar met de fiets kun je er altijd langs desnoods als veldrijder. In Made aangekomen reden we Wim Rasenberg voorbij hij haakte niet direct in, maar ja wij hadden natuurlijk al ingereden. Op het plein voor het Trefpunt was het minder druk dan normaal. Niet vreemd want er zijn er al een aantal op vakantie zoals Maurice die vannacht naar Oostenrijk was vertrokken. Klokslag half negen geef ik aan dat we vertrekken. Samen met Leo op kop vertrekken we richting de Watertoren daar gaan we rechtsaf de polder in. We komen voorbij Hooge Zwaluwe op het fietspad richting Lage Zwaluwe. Via de Dirk de Botsdijk gaan we over het spoor, A16 en HSL richting Moerdijk. Dan laat ik me eens afzakken om te zien wie we bij hebben. De volgende kleppers vormen ons peloton: Ad van Wesel, Flip Segeren, Marino van den Elshout, Erno Haanskorf, Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Peter Verhagen, Leo Stasse en ik zelf. Ondertussen draaien we via het industrieterrein Moerdijk naar Klundert daarna gaan we richting Noordschans waar de polder inschieten richting Tonnekreek.

De wegen zijn mooi droog en het is lekker rustig op deze polderwegen. Even voor Zwingelspaen gaan we rechts de fietsstraat op richting Willemstad. Ad, Flip, Peter V. en niet te vergeten Leo laten zien waarom je in een groep altijd lekkerder rijdt dan wanneer je solo de Brabantse wegen wilt berijden. Willemstad laten we rechts liggen en we schieten onder de A29 door richting Dinteloord, ik wijk af van de gebruikelijke route door richting industrieterrein Dintelmond te gaan. Zeker op zondag heerlijk rustig en een mooie weg om te rijden in de week is veel vrachtverkeer maar nu is het muis stil. De reden dat ik daar een visarend spot boven op een lantaarnpaal.

In Dinteloord bij de kerk gaan we rechts naar de dijkjes. We kiezen ditmaal voor de Boompjesdijk altijd prettig fietsen. Ondertussen merkt Anneke op dat we vandaag niet echt wind meekrijgen. Als ik dan op mijn Garmin kijk denk ik is ook niet echt nodig. De wind is je beste vriend hij maakt je sterker of brengt je thuis. Plots hoor ik de omroeper van dienst Marino. Ik denk weer lek, nee pisstop geen pitsstop dus. Niet veel later rijden we via de Zuidzeedijk richting Stampersgat. Ook hier geen hinder van verkeer. Vervolgens gaan we richting Standaardbuiten en de eerder genoemde mannen doen goed kop werk, we proberen Peter B. nog te verleiden tot een beurtje maar helaas dat lukt ons niet. Gisteren waarschijnlijk te veel lekkere biertjes gehad. In de Oudenbosche polder wijs ik onze voorzitter op een robot die grasmaait en opraapt voor de koeien. Op deze manier wordt er efficiënt gewerkt op dit boeren bedrijf. Ieder die de landbouw kent dus zeker onze voorzitter is daar ook in geïnteresseerd. Over het bruggetje richting Zevenbergen gaat de rit verder. Vervolgens gaan we richting Zwartenberg over de brug en dan een stukje van het rondje TMM. Bij den Elsakker is het al aardig druk op het terras. Wij rijden door en Anneke laat zien dat ze tijden vakantie goed getraind heeft in het omhoog rijden. Ze flitst ons voorbij als we de brug over de Mark oprijden. Ondertussen heeft Erno ons verlaten hij heeft een kortere route gekozen omdat hij last heeft van zijn knieën. Tegen half twaalf rollen we Made binnen het zonneke is lekker gaan schijnen en mijn bidon is bijna leeg. Het laatste stuk rijd ik weer met Leo ons dorp in ik wens hem en iedereen van af deze plek een fijne vakantie.

Gerard van Ter Aalst.

Beter weer dan dit zal het niet worden. Een zacht briesje uit het noorden en de temperaturen, in de ochtend tussen de 18 en 22 graden celcius. De route was doorgegeven door Peter B. en het was duidelijk dat deze hier zijn uiterste best op had gedaan. Het was een rondje Nieuwendijk, officieel. Maar ik heb het dus Rondje boven en onder de Maas van gemaakt. Het is een leuke groep en het was erg plezierig om Andre er bij te hebben.

Fijn was dat we een stukje polder tussen Hank en Dussen hebben meegenomen. In een ver verleden heb ik daar fietsles gehad. Van Anthony Stevens. En van Bert Kuiten. Dit is inmiddels zo’n 40 jaar en 50 kilo (en het restje) geleden. Via de dijk en de Korn richting Babyloniënbroek en weer terug om via Almkerk naar, jawel, om Nieuwendijk te ronden, als was het een kaap. Dat was dus het stuk boven de Maas. Want over de brug bij Keizersveer natuurlijk weer onder de Maas. Daar ging het rondje verder en werd ik verrast door een fietspad dat ik niet kende. Laten we zeggen dat ik infrastructureel op achterstand stond. Maar we kwamen uit bij Hermenzeil waar we richting Waspik gingen en verzeild raakten in een triathlon, denk ik. We werden voorbij gestoken door iemand in een roze trui. Eenmaal in Waspik ging en we over de Langstraat naar Geertruidenberg waar de ronde onder de Maas werd afgesloten en ik afscheid nam.
Wim, bedankt voor de voortreffelijke en deskundige leiding. En de rest van de ploeg bedankt voor een plezierige fietstocht.

Groeten,

Gerard

Na twee weken hoogtestage zijn Anneke en ik weer terug. Het gewone (werkzame) leven begint weer. Gelukkig vandaag, zondag 18 juli, nog even bij mooi weer een van de mooiste fietstochten als vakantieafsluiting:
De Molentocht langs Kinderdijk onder leiding van Flip.
Het berichtje van Martien met ondersteuning van instemmend duimpje van Thijs heeft gewerkt. “We kunnen als de Sport ons ook best aanpassen als er mensen mee willen die niet 35 willen of kunnen rijden”. Erno en Melody vinden dit goed nieuws en besluiten deze zondagochtend aan te sluiten voor deze toeristische route. Later blijkt mij dat Thijs tegen Melody gezegd heeft dat je bij de sport extra punten kunt pakken. Appelpunten met koffie heeft hij het dan over. Inderdaad dit jaar al aantal keer gedaan, maar geen zekerheidje natuurlijk. En eerst moet je toch ruim 100, vandaag zelfs ruim 110 km. weggetrapt worden. Met negen WTC-ers rijden we eerst via de Dordtsche Bierbos richting het wielerbaantje van “De Mol’ waar we ook dit jaar helaas niet als club naar toe konden. Hierna over de spoorbrug richting het veengebied. Dan net voor Alblasserdam gaan we langs het water rijden en uiteindelijk langs de Overwaard en dus de molens. Het is minder druk dan normaal. Geen Chinezen en Japanners, maar toch nog opletten met de loslopende Nederlandse toeristen, die kijken niet zo nauw. Het riet staat dit jaar opvallend hoog, Johan van Helmond en Melody hebben maar een paar molens gezien daardoor. Erno met zijn hoge uitkijk wel een stuk of twintig. Flip stuurt ons nu naar het oosten langs de Lek naar Groot Ammers.
Tegenwoordig moet je hele stukken op een nieuw fietspad. Op zich veiliger geworden maar met dit mooie weer zitten er veel electrische toeristen op. Bij Groot Ammers de polder in, ik zie nog net mijn ent-locatie liggen in de verte.
Wij rijden lekker langs het water met nog meer molens. Thijs en Martien pakken veel kop en Erno rijdt “zuinig op zijn knieën”, maar gaat net als Melody prima mee. Op een gegeven moment demarreert Thijs en iedereen vraagt zich af wat hij gaat doen, blijkt dat hij een foto wil maken, op een stijl bruggetje schiet hij bijgaand kiekje.

Flip en ik rijden daar op kop en Flip heeft blijkbaar de fotograaf gemist; hij trapt en trapt en zegt dat hij het onvoorstelbaar vindt hoe ver Thijs al weg is, hij ziet hem niet eens meer :-).
Een van de weinige dropjes waar we doorheen rijden, is Giessen-Ouderkerk, in de kerk zit iedereen waarschijnlijk want er is niemand op straat. Dus kunnen we vlot richting Gorinchem. Mooi moment: een dertig minner (Melody) in het wiel van zeventig-plus (Frans Marijnissen), leuk die diversiteit in het peloton.
Op de Gorinchemse brug sputteren de knieën van Erno wat tegen dus we remmen iets af. Flip besluit om niet meer door de Werkendamse polder te rijden want dan komen we boven de honderdtwintig, dus volgen we de snelweg tot aan Hank. Thijs voelt zich niet zo lekker,… hij heeft nog niks van koffie gehoord dus moet hij Melody dan maar opbiechten dat er deze week geen koffie is. Hij had echter gemist dat Twan ondertussen wel voorgesteld had dat we een bakkie zouden doen bij ‘t Trefpunt. De Mayse molenaar is zo blij geworden van de Molentocht! (Je moet toch een reden bedenken). Dan beseffen we ons dat Melody dan nog mee naar de May zou moeten en weer terug naar ‘t Veer…. dan stoppen we toch gewoon bij Fort Lunet. Zo gezegd zo gedaan.
De serveerster neemt de bestelling op, wat koffie maar ook veel fris en 9 appelpunten. Even later komt ze terug dat er maar 2 appelpunten meer zijn en geen ander gebak. We bestellen die 2 punten met slagroom en 9 vorkjes.
Twan is wat teleurgesteld en loopt geërgerd het Fort in. Een paar minuten later komt de jongedame terug… er is toch gebak; “de taart van de dag, chocoladetaart”. We bestellen nog 7 chocopunten bij. Als Twan terugkomt, heeft hij een heel spannend verhaal hoe hij dit voor elkaar gekregen heeft. Hij heeft “flink staan zeiken in de keuken”, zegt hij.
Hoe dan ook, de punten smaken prima, hoewel Erno vertelt dat het onmiddellijk in zijn knieën zakt. Dat heeft hij sinds zijn valpartij vorig jaar. Hij vertelt ook nog dat hij met zijn 12e ook op zijn (achter?)hoofd gevallen is en daardoor wat vergeetachtig is….. gewoon een smoes om dit verslag niet te hoeven schrijven als je het mij vraagt.
Twan rekent alles af, het is € 7,20 p.p., rekent Thijs uit. Blijkt het gebak net in de bonus te zijn zeg, dus we mogen allemaal de kruideniersprijs van €5,- aan Twan betalen.
Dan op naar de May, de laatste 7 kilometer. Nou, die chocopunt is wel genoeg daarvoor, dus het laatste stukkie is een makkie. Met 113 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets naast de eettafel, want Anneke zit al in de tuin haar boterhammetje te eten. Lekker gefietst in les Pays Bas, heel vlak, maar toch wel plezier van mijn vakantiekilometers gehad.

Ad

Zondag 18 juli.
Een lekker zomerweertje op mijn laatste vakantiedag. Ad en ik waren net een weekje terug van een campertochtje van 2 weken. We mochten mooie plaatsen bezoeken en verkennen op de fiets in Luxemburg, Frankrijk (Bourgogne, Savoie en Vogezen) en in de Belgische Ardennen.  Maar het was vreemd om weer terug te komen na een periode met al die excessen in Nederland; de exploderende coronabesmettingen, de aanslag op Peter R. de Vries en dan die overstromingen…….hoe bizar allemaal……

Maar het “gewone” leven gaat door dus zondagmorgen is het WTC ochtend.
Om half negen stond het zonnige Raadhuisplein aardig vol met WTC’ers die er weer in zin in hadden.
Na het vertreksein van wegkapitein Maurice vertrok de Tourploeg richting het noorden voor een tourrondje Meerkerk. Nu hadden we dat al wel meer gefietst, maar nu net wat anders.
We reden om Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug waar we een gastrenner oppikten die de gehele tocht mee heeft gefietst. Wiet was? Geen idee.
De rest kende ik gelukkig wel; het ijzersterke kwartet Maurice, Kevin, Hans en Leo.  Peter V. die vandaag de sport inruilde voor de tour, Pa Kees en dochter Rachel Marijnissen, onze omroeper Marino en introducee Wim. Een mooi groepje voor een mooie tocht.

Via de Peerenboom reden we naar Almkerk en Sleeuwijk. Op de Merwedebrug bij Avelingen kon je goed de hoge stand van het modderige water zien, wat kan de natuur toch grillig zijn…
Maar de natuur kan ook heel mooi zijn, dat zagen we toen we langs het water Giessen via  Hoornaar en Noordeloos naar Meerkerk. Diverse pittoreske bruggetjes en huizen reden we voorbij.

Langs het Merwedekanaal reden we weer zuidwaarts terug naar Gorinchem, slingerend langs het  water, mooi hoor maar met een groep wielrenners en heel veel andere feitstoeristen, af en toe goed opletten geblazen.
Bij de Merwedebrug hadden we een dusdanige snelheid dat Kevin en Hans dachten dat ze de A27 snelweg wel op konden rijden ipv het fietspad, achteraf bleek dat het toch een vergissing was van deze fanatieke heren.
In Werkendam moesten we op het fietspad nog even opzij voor een welbekend groepje: de TT stond met lek even een bandje te wisselen in het zonnetje. Even zwaaien en weer door.
In de Biesbosch op de Grote Waardweg en Jeppegatweg werd de grote plaat opgezet en werd er doorgepuft naar Hank. Net op de brug naar Raamsdonksveer haalden we een grote groep in, we bleven er toch maar achter hangen tot de May want passeren was geen optie.
He, op de May net geen 100 km. dus samen met Maurice nog maar even naar de watertoren door en terug om dit te verhelpen, staat toch net iets leuker op de teller 😉

Anneke

Het is prima fietsweer en ik ben deze morgen vrij vroeg. Als ik aankom op het pleintje bij ’t Trefpunt zie ik alleen Peter Kuijpers op het bankje. Al snel komen uit verschillende hoeken meerdere renners en om half 9 is het lekker druk op het plein. Ons Tour/Trim kluppie is wat kleiner op deze zonnige zondag; Gerard V. en Ruud zijn er niet bij en Melody wil eens met de Sport meerijden; buiten dat is Piet ook nog steeds uit de running. Met z’n vijven gaan we op pad; Boukje, Sharelle, Antoon, Bert en ik.
Samen met Antoon rijd ik op kop de May uit richting Den Berg en dan op weg naar de Keizersveerse brug. Bert rijdt vooruit om voor ons de verkeerslichten op groen te drukken. Dat lukt twee keer en dat is lekker doorrijden dan. Al snel volgt Peerenboom en nog voor we Dussen bereiken slaan we linksaf richting Almkerk. Sharelle vraagt of ze kop moet overnemen, maar het gaat eigenlijk best lekker. Tot aan Uppel rijden Antoon en ik op kop. Bij Uppel zwaai ik wat af en Sharelle neemt over. Bij Sleeuwijk rijden we nog langs een rij met eikenbomen. Gelukkig staan ze aan de andere kant van de weg, maar helemaal handig is het natuurlijk niet.
Dan volgt de brug bij Gorinchem. Het is druk op het smalle fietspad over de brug. Maar waar veel fietsers Schelluinen binnen rijden, houden wij links aan. We rijden dan nog een stukje rechtdoor en slaan dan rechtsaf richting Giessenburg. Bij het kerkje aldaar een bruggetje over en dan is het almaar rechtdoor over de slingerende weg langs de Giessen.
Opeens zien we van rechts een groep met bekende kleuren rijden. Sharelle rijdt naast me en weet zeker; dat is de Tour-groep. Zo te zien volgen ze hier dezelfde route als wij. Ze rijden een flink stuk voor ons, maar we besluiten om aan te sluiten. Dat is even aardig aanpoten en met 36-38km/h racen we over de slingerende weg. Met een hartslag in de rode zone sluiten we aan. Even op adem komen en dan vrolijk zwaaien naar de achteromkijkende ploeg.
Een stukje verderop gaan wij rechtsaf; we zijn op de terugweg. In Hoornaar is echter de weg opgebroken. Er staat wel een omleidingsbord M, maar die wijst eigenlijk twee richtingen op. Ik waag het erop en volg M. Als na een kilometer of 5 geen bord meer te bekennen is, komt de twijfel; zitten we nog wel enigszins goed, of zijn we volkomen verdwaald? Gelukkig dan toch nog net een bord M. We slaan rechtsaf en even later ziet ik op de Garmin dat we verderop weer op de route zijn. Niet veel later zijn we weer bij de brug van Gorinchem en volgt Werkendam snel. Bekend terrein.
We rijden Werkendam uit en dan is het opeens “LEK!!”. En niet zo’n beetje ook. Sharelle heeft een lekke voorband. Direct staan Antoon en Bert klaar om de voorband te vervangen. Mijn conservatieve hart wordt daar blij van; dat er dus toch nog iets van mannenwerk bestaat!! Het bandje is snel vervangen en we kunnen weer… Tenminste… “nee, er is iets niet goed”, roept Sharelle. De fiets zwabbert. We bekijken de fiets nog eens goed, maar zien niks bijzonders. “Probeer het gewoon nog eens Sharelle”. We stappen allemaal weer op en dan opeens gelach “… uhm …de achterband is ook lek!” Boukje gaat er maar bij zitten en we vervangen nu de achterband. We stappen nogmaals op de fiets en hopelijk nu zonder verder lekke banden of andere pech. Je bent toch aardig uit je ritme en niet iedereen voelt zich nog even sterk om het stuk door de polder voluit te gaan. Op een rustiger tempo rijden we richting Hank en Den Berg. Het volgende station is Made en zo zijn we weer terug van een mooie zonnige fietstocht.

Rene

De klok liep deze zondagochtend alweer om 7 uur af, en dat betekende fietsen!!!!
Eerst eten zeggen ze in Oosterhout en dan is het tijd voor andere dingen.
Daarna mijn fietske gepakt om op tijd aan het vertrek te staan bij het oude gemeentehuis
te Made. Ondanks de vakantie stond er weer schoon volk aan het vertrek. Deze ochtend
had Thijs besloten om met de T.T. groep mee te rijden. Dat na een topweek in de
Provence met ruim 7000 hoogtemeters. Ze hadden in Frankrijk gevraagd of hij
het pad wou effenen op de Mont Ventoux. Nou dat moet je Thijs dus geen twee keer
vragen. En dat zorgde er voor dat kanjer Wout van Aert deze prachtige etappe kon
winnen. Vandaag met Boukje, Sharelle en Melody hadden wij charmant en goed getraind
gezelschap bij ons. Ook Antoon en René maakten deel uit van ons groepke.
Ik zou vandaag proberen om ons gezelschap naar Numansdorp te loodsen. Half negen
vertrokken we met in de verte donkere luchten. Dat beloofde niet veel goeds. Met
gezwinde spoed namen Rene en mijn persoontje het commando om rap naar de
Moerdijkbrug te vliegen. Daarna op naar de Kiltunnel. Hier moest ik de rol lossen.
Waar ik in een ver verleden nog met de eersten naar boven kon rijden, is het nu de rij
sluiten voor mij. Maar daar word door iedereen goed rekening mee gehouden.
Voorbij de Kiltunnel stonden er enorme plassen water op de weg. Net voor ons was er een
enorme bui gevallen. Dus toch mazzel gehad dat wij hem niet gekregen hadden. Iedereen
deed zijn deel van het kopwerk deze rit. Thijs reed helemaal flierefluitend rond. Wat een
gemak zeg. Ondertussen kwam Strijensas in zicht. En in plaats dat ik rechtsaf de dijk op
ging, besloot ik linksaf te gaan. Hoe stom kon ik zijn. Een smal fietspad op, en daarna een
snelweg over, tsjonge tsjonge, het moet niet gekker worden. Helemaal verloren stonden
wij daar in de Hoekse Waard. Nergens geen Numansdorp te bekennen!!!. In de verte
kwamen er twee fietsers aan die ik aanhield. Even de weg vragen. Nou zeiden die
mannen als je veel tijd hebt zit je goed. Maar dan moet je wel de gehele Hoekse Waard
rondfietsen, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn hahahahahaha. Inderdaad was dat niet
de bedoeling. We moesten terug naar Strijensas om daar de dijk naar Numansdorp te
volgen. Met Thijs op kop en google maps in zijn hand zaten we zo op de goede weg, en ik
met het schaamrood op mijn kaken. Maar gelukkig hoefde ik van niemand naar het
schavot. Numansdorp kwam in zicht en daarna ging het linksaf over de Haringvliet om
richting Willemstad uit te komen. Thijs heeft hier nog wat foto’s van ons genomen.

Weer een dijk op om vervolgens via Helwijk en Oudemolen Klundert te bereiken. Intussen
hadden de 3 dames ook flink op de kop mee rondgedraaid. Na Klundert op naar
Zevenbergen om daarna naar Langeweg te gaan. Thijs opperde het voorstel om vandaag
de 100 km vol te maken. Iedereen ging akkoord dus werd er nog een stukske
Munnickenhof bijgepakt. Complimenten voor Boukje, Melody en Sharelle die toch maar
weer mooi 100 km kunnen bijschrijven op hun palmares. Daarna ging het terug naar de
May en mijn persoontje terug naar Oosterhout. Bedankt allemaal. Was weer supergezellig.
Zondag a’s ben ik er niet, maar de 25e ben ik weer present met weer een mooie rit.

De Pakhaas. 🐰😀

Vandaag waren we met vijf trimmers aanwezig; John, Johan, Peter, Wim en ondergetekende. John had voor vandaag een ronde uitgezet. Via de watertoren gingen we Made uit. In een rechte lijn richting Zevenbergen. Onderweg moesten we stoppen voor een treintje en toen we even later weer bij een spoor aankwamen moesten we weer stoppen en wel voor dezelfde trein. Daarna hebben we nog wel een paar spoorwegovergangen gepasseerd maar hadden we geen treinen meer die ons ophielden. Via allerlei weggetjes kwamen we in Spundel. Daar rook het heerlijk naar aardbeien. Dat was ook niet vreemd want we zagen volop kassen waar de aardbeien hingen te rijpen. Vervolgens gingen we richting Etten-Leur. Via een smal maar leuk fietspad met allemaal wildroosters reden we richting de Elsacker. Daar stopten we voor koffie met een lekkere appelpunt. John trakteerde ons. Dat was lekker en gezellig.  

Daarna terug naar Made. Bij Wagenberg zagen we een eenzame wtc-er fietsen. We haalden hem in en toen bleek het Erik te zijn. Hij reed met ons terug naar Made.

In de Zuideindsestraat maakte Piet nog een leuke foto van ons. Vervolgens gingen we allemaal naar huis. Het was een mooie en fijne rit.

Petra

Om zes wakker geworden eerst Marc Scharlaeckens snel gefeliciteerd dan kan hij mee met de WTC voor een ritje Zegge en Schijf. Het zonnetje is dan nog best aanwezig. Even mijn maat ophalen en we besluiten via de Bromtol naar de May te fietsen. Daar is het nog lang niet klaar maar met wat gravelen komen we mooi op tijd op het plein aan. Daar staan weer velen te wachten voor vertrek. Thijs die gisteren nog vroeg wie er van de sport zouden rijden ging vandaag met trimgroep mee. Een aantal van de sport zou vandaag weer met de Toergroep meegaan. Zo vertrekken we klokslag half negen richting de Watertoren. Maurice had het voorstel gedaan om een rondje richting Zegge en Schijf te gaan en is dan ook meteen aan kop van de groep te vinden. Hij zal dan ook de nodige kilometers op kop van het peloton voor zijn rekening nemen. Ik krijg het idee dat we misschien nog wel regen gaan krijgen het is nu veel meer betrokken dan vanmorgen toen ik met de hond een rondje liep. Bij Zevenbergen is het kort een stukje gravelen want het wil er maar niet opschieten met de weg naar Zwartenberg. We vervolgen richting Oudenbosch en net als Frans en Flip er goed de gang in hebben klinkt er geroep van achteruit.

LEK het is ook vandaag Marino die getroffen is door dit euvel. De gehele groep stopt en snel wordt het verholpen. Ja, oefening baart kunst. De rit wordt vervolgd en met Frans naast me krijgen we de eerste keer te horen dat dit toch echt de toer is en niet de sport. We rijden door richting Roosendaal maar ruim daarvoor buigen we af naar Zegge. Hier volgt een kort klimmetje over de A58. Nu vraagt Frans hier hebben we vorige week toch ook gereden. Ik zeg ja het stuk vanaf de commando-kazerne richting het Heike.Voor RENEWI gaan we rechtsaf.

Flip merkt wat verder op dat de weg hier licht stijgend is. En ja ik merk het ook het gaat een beetje lastiger. Op een bepaald moment rijd ik naast Peter Bastiaansen, hij zegt hier nog niet of zelden te zijn geweest. Toch is het voor een groot aantal een bekende weg als van Schijf richting Zundert rijden. Wat verderop komt Wim ten Haaf naast mij rijden. Hij is nog lid bij de Pedaal Ridders maar wil lid worden bij de WTC. Hij zal de komende weken meerijden om de sfeer te proeven. Als ik hem vraag hoe hij de rit tot dusver ervaart is hij positief, wat altijd fijn is om te horen.

Op een rechte weg van af Zundert richting Etten gaat het tempo weer de lucht in. Opnieuw klinkt het dat we de toer zijn en niet de sport, maar ja als het zo lekker rijdt en het zonneke is ook door gekomen dan kan dit natuurlijk gebeuren. Wat verderop staat een wegafsluiting maar we wagen het erop om er langs te rijden. De verkeersregelaar die er bij staat haalt het hek weg en zegt rij maar snel door. Ook aan het eind van de afsluiting wordt het hek opzij geschoven. Na een lastige oversteek aan de Rijsbergseweg gaan we de Zandspui in daar missen een paar man de afslag naar links maar dit wordt mooi hersteld. Bij het Trivium is de weg geblokkeerd vanwege asfalt werkzaamheden. Maar Hans die nu op de kop rijdt lost dit prima op met een alternatieve route. Op de Liesbosweg valt het me op dat het heel druk is met fietsers en wandelaars. We draaien nu richting Prinsenbeek. Als we vandaar uit richting Den Elsakker rijden zien we de trim daar op het terras zitten. Wij rijden door, want we weten een beter adres. Als we bij de Drie Hoefijzers rechts gaan gaat het tempo op nieuw de hoogte in. Er wordt een gele en groene trui gespot. En als Sandra in het voorbij rijden hier iets zegt wordt er niet echt spontaan gereageerd. Het tempo blijft lekker hoog want ieder wil graag naar de koffie die Flip heeft toegezegd. Hij is dinsdag 65 jaar geworden en nodigt de hele groep uit voor koffie met gebak bij hem thuis.

Als we bij hem onder de fraaie overkapping zitten toont hij zijn horeca kwaliteiten. Nel heeft voor een prima bak koffie en dito taart gezorgd. En de bediening is er snel en vriendelijk. Flip en Nel bedankt en geniet van de vrije tijd die komen gaat. Ik moet op tijd thuis zijn om op te passen dus helaas kan ik het aangeboden biertje niet aannemen, jammer volgende keer beter. Als dan weer met Leo richting Den Hout fiets merken we op dat het weer fijn fietsen was met deze groep. Volgende week ben ik er niet bij dus mag iemand anders de groep leiden en ook het verslag maken.

Groeten vanaf Ter Aalst.