Wim Rasenberg wint opkomstklassement van WTC Made

13 oktober 2025FietsverslagenAnneke van Wesel

Afgelopen zondag 12 oktober sloot WTC Made haar wegseizoen 2025 af met de Snerttocht. Dit is ook het moment dat de eindstand van het opkomstklassement opgemaakt kan worden. Wim Rasenberg wist de Opkomstbeker voor de tweede keer binnen te slepen.

Het wegseizoen van fietsclub WTC Made startte op 9 maart jl. met de Brunchtocht en na 35 clubritten kon de eindstand geteld worden. Vele kilometers werden weggetrapt. Op het programma van de “Sport-groep” stond maar liefst 3500 km. (mede dankzij het drieluik van 630 km), bij de Tour-groep was dat 2900 km. en bij de Trim-groep 2300 km.
2025 was een jaar met weinig regen. Dat was ook te zien aan de regenpunten die ook meetellen. Dit jaar is het droogste jaar ooit. Maar toch bleek ook dit jaar dat het aantal ritten niet voldoende hoeft te zijn voor een goede stand. Fred Brouwer wist juist de natte tochten uit te zoeken en scoorde het hoogst qua regenpunten per rit. Annemieke Rensen zocht juist 16 droge ritten uit om te komen. Zij scoorde geen enkel regenpunt. Dat levert haar de titel “mooiweerrijder” op. De gemiddelde opkomst kwam weer uit op 50%. Dat is over de jaren waar het steeds op ligt. De hoogste opkomst was ook zoals bijna elk jaar: de openingstocht met Brunch bracht 86% van de leden aan de start. Andere topdagen waren Den-Hout-Den-Hout, de Bijpraattocht, en de Snerttocht.

In 2025 waren er vier Rode trui dragers; Adrie Verregghen startte op basis van de eindstand van 2024 en na 5 ritten nam Anneke van Wesel de trui over in april tot juni. Daarna kwam de snelste truiwissel ooit; Marc Schaerlaeckens pakte de trui, gelukkig hebben we de foto’s nog, want de huldiging is het enige moment dat hij hem aan gehad heeft. Na de volgende rit kwam Wim Rasenberg al meteen in de trui. Hij was vastberaden en kwam zelfs terug van zijn vakantie-adres om zijn positie te verdedigen. En daarmee sleepte hij de eindoverwinning binnen. Op plek twee eindigde Peter Verhagen en de derde plaats was dit jaar voor Anneke van Wesel. De complete top tien is te zien in de tabel.

Wim nam dus afgelopen zondag de wisselbeker in ontvangst van voorzitter Ad van Wesel.
De tegoedbonnen die de top drie normaal ontvangen, wilden ze niet. Zij hadden van te voren al laten weten dat ze die aan een goed doel willen schenken dat hen door omstandigheden erg aanspreekt: de Hersenstichting mag een bijdrage uit de WTC clubkas verwachten.

De top 10 van de WTC opkomst is in deze tabel te zien:

		totaal opkomstpunten	Aantal ritten
1	Wim Rasenberg	290	33
2	Peter Verhagen	268	31
3	Anneke van Wesel	264	30
4	Flip Segeren	252	29
5	Ad v Wesel	242	28
6	Thijs Hillen	236	26
7	Erik van der Hoeven	220	27
8	John Haanskorf	212	25
9	Frans Marijnissen	212	24
10	John de Wijs	208	24

P.S.: Wil jij zelf ook doneren aan de Hersenstichting? Dat kan via Doneer – Hersenstichting

Sport – Veen

8 oktober 2025FietsverslagenSport-groepRene van Mook

De op een na laatste tocht van het seizoen is weer aangebroken. Volgens de kalender zouden we eigenlijk een rondje Stad Parijs doen, maar omdat we met kersverse vader Jan-Willem op het terras te Geertruidenberg hadden afgesproken voor de koffie met wat lekkers werd de route omgelegd. Nog steeds zouden we 80 km rijden, maar nu door de polders van Altena.

Bij de sport wordt de route eigenlijk nooit afgestemd op het weer, maar met windkracht 5 uit het westen moest ik toch even achter de oren krabben. Daarnaast zou het ook nog nat worden dus het zou werkelijk een bende gaan worden in de polders waar het oogstseizoen in volle gang was.

Zondagochtend zag het er buiten zo guur uit dat ik me enigszins gerust kon stellen met de gedachte dat we toch geen sportgroep zouden gaan hebben en dat ik prima met mijn oude regenfiets met de rest mee zou kunnen.

Bij het gemeentehuis stonden echter toch nog 2 sporters (Gerben en John) en 2 gastrijders te wachten. 1 van de gastrijders was Kenzo, de zoon van Gerben en de andere gastrijder was Marc de Peijper, een oud-lid die sinds kort zijn fiets weer van de wilgen gehaald heeft.

Hmmm, deze opkomst had ik me toch niet zo voorgesteld en ik had een beetje spijt dat ik mijn goede fiets niet mee had genomen, want ik wist dat het met Kenzo wel eens hard kon gaan.

Via Geertuidenberg werd met de wind in de rug naar het westen gereden. De snelheid kon iedereen goed aan, maar het was wachten tot de wind vat op ons kreeg. Dit gebeurde dan ook vrij snel op de polderweg van ’t Veer richting Keizersveer.

Kenzo ging op kop en de waaier ontstond direct. Net op dat moment wilde Marc een gesprek met mij aanknopen, waarschijnlijk was hij even vergeten dat er bij de sport geen gesprekken gevoerd worden, want het gevolg hiervan was een flink gat, dat ik direct dicht moest rijden om erger te voorkomen.

Tot de Keizersveersebrug was het even pittig en na de burg werd duidelijk dat Marc er niet meer bij was. Zoals gebruikelijk werd er op hem gewacht, maar dit was tevergeefs want we zagen geen Marc meer. Jammer, volgende keer beter.

De weg werd vervolgd via de Midgraaf die als een ruggengraat door het land van Altena trekt. Hoewel ik verwachte dat dit zeker een modderboel zou worden, bleek de weg compleet schoon te zijn. En met de wind in de rug is het dan heerlijk fietsen. Het ging echter wel wat langzaam, want zelfs een mountainbiker kon in ons wiel mee.

Dat kon natuurlijk niet en de snelheid werd opgevoerd waardoor de mtb’er al snel kraakte.

Onder aanvoering van Kenzo kwamen we al snel in Wijk en Aalburg aan, waar we ons moesten onderwerpen aan de wind die vol vat op ons had op de dijk aldaar.

Toch moet ik zeggen dat we vrij goed op snelheid bleven.

Bij Sleeuwijk kregen we toch nog een bui op ons hoofd en trok de wind nog eens extra aan. Het waren even barre momenten, waarin je altijd de ware helden op ziet staan. In dit geval was dit Gerben die ons kilometers lang door de wind trok. Chapeau Gerben, erg sterk gereden.

De anderen moesten afzien. Kenzo had last van zijn rug en ik zelf had slechte benen en verlangde naar mijn normale fiets.

Bij Raamsdonksveer werd uiteindelijk afscheid genomen van John. Geen terras dit keer, want iedereen was moe, nat en koud.

Zoals gebruikelijk deze rit nam Gerben weer de kop richting Made en aldaar aangekomen was ik blij weer thuis te zijn en een lekker warme douche te pakken.

Bedankt weer.

Thais.

TT Slingerdreef met zijwind

5 oktober 2025FietsverslagenTour-groepAnneke van Wesel

De voorlaatste rit van het seizoen verliep in echte herfstomstandigheden.
En omdat veel mensen dit blijkbaar geen aantrekkelijke gedachte vonden, stonden er maar 10 WTC’ers bij het Oude Raadhuis. Drie van de Sport maar die hadden wel 2 gastrijders. De Trim,.. noemen we vandaag maar Wim. En 6 van de Tour, hoewel Gerard Koops dit jaar wellicht meer met de Trim mee geweest is dan met de Tour. Als we vertrekken, lijkt het er eerst op dat Wim een Trim groepje gevormd heeft met Gerard en Frans. Maar ze rijden 100 meter achter de 4 van de “Tour-groep” en dat is ook raar natuurlijk. Na den Hout wachten we even en gaan met een soort TT groep verder. We besluiten de Slingerdreef te gaan rijden, maar dan wel “andersom”, dan is het toch eens wat anders dan wat wellicht het meest gereden trainingsritje is.
Er staat een stevige wind met af en toe een windstoot, maar omdat we veel beschut rijden, valt het mee. Net als de regen, af en toe viel er een licht buitje maar niet dat je echt nat wordt. En zeker als je een “acesaver” onder je zadel hebt, dan heb je geen last van een nat achterste van opspattend water.
Als compensatie zagen we mooie luchten en een paar keer een regenboog om de boel op te fleuren. Sommige renners hebben hun winterfiets/pekelfiets al onder het laken uitgehaald omdat ze zuinig zijn op hun normale zondagse fiets. Zo niet Gerard Koops, die rijdt op een nieuwe Look die hij net een week te laat binnen gekregen heeft. Want de dag dat hij hem af mocht halen, maakte hij nog een val met de oude fiets waarbij het zadel afbrak. Nou is het natuurlijk zo dat als je op je nieuwe fiets je stuur niet goed vasthoudt, je ook valt. Dan is het wellicht zelfs maar beter dat het niet een splinternieuwe racer is.
De fietsen worden vandaag wel erg vies want op de fietspaden ligt veel “zooi”; blad, takjes en veel boomvruchten zoals (veel!) eikels en kastanjes. Daarom rijden we maar niet te hard door de bochten.
Ik zie trouwens dat Frans wel erg snel heeft moeten aankleden deze ochtend; de galgen van zijn lange broek hangen onder zijn shirt uit. Of is hij klaar voor een Tom Dumoulinnetje waarbij je snel moet zijn?
Corné rijdt vandaag het meest op kop. Daar word je het minst vies natuurlijk en je kunt alles goed zien liggen op de weg voor je. Maar niet dat kleine steentje dat je band lek prikt net voor Oosterhout. Net als ik zit te denken “Wim zal het vandaag zonder bananenstop moeten doen”, krijgt hij die toch want Corné zijn band moet vervangen worden. Omdat we elkaar helpen, met vooral de fietsen vasthouden, is het zo opgelost en kan Corné Wagenberg weer wel halen.
Het laatste stukje lijkt het wel of de wind nog iets aantrekt maar we rijden niet te kort bij elkaar zodat we niet tegen elkaar aan geblazen worden.
In Made aangekomen, moeten we concluderen dat we toch een lekker ritje gereden hebben en dat het weer, zoals zo vaak, goed meegevallen is. Alleen even wat nazorg om de fietsen schoon te maken, maar dat neem ik graag op de koop toe.

Onderweg vertelde Gerard Koops me dat hij ging proberen bij onze fietsmaat Fred langs te gaan in het ziekenhuis. Via Gerard even kort verslag daarvan; Fred heeft een groot onderhoud gehad, want er was ontdekt waarom hij steeds kortademig was… zijn hart kreeg niet genoeg bloed en uiteindelijk heeft hij twee omleidingen gekregen afgelopen week. Als het goed is, zal het daarmee opgelost zijn. Maar dat weten we pas over een paar maanden want Fred moet rustig revalideren. Succes daarmee Fred, hopelijk volgend jaar een jaar dat je motorvermogen er wel is. Beterschap dus!

En misschien zien we je toch volgende week aan de Snert bij de sluitingstocht van het wegseizoen. Want als je niet kunt of wilt fietsen die dag, kun je natuurlijk gewoon komen. Daarbij ook de prijsuitreiking van het Opkomstklassement. Nadere info volgt op de app voor het opgeven i.v.m. bestellen van de snert. Houd dit in de gaten en reageer even 😉

Hedel – Sport

29 september 2025FietsverslagenSport-groepRene van Mook

Conform de sportkalender zou het vandaag een rondje Hedel worden. Op donderdag had ik de route al even voorgereden, alleen was het toen een felle windkracht 4 uit ONO.
Vandaag bleek het een prachtige ochtend te zijn met bijna geen wind, dus ik had er zin in.
Bovendien was afgesproken dat we deze rit toch echt weer eens een keer de sport-groep bij elkaar moesten brengen. De afgelopen ritten was het daar namelijk niet echt meer van gekomen

Aangekomen bij het gemeentehuis kreeg ik van mijn sportmaten te horen wat ik al veel vaker gehoord heb bij aanvang van een rit dit jaar, namelijk dat er rustig aan gedaan zou worden, omdat niet iedereen in goede conditie was.
Steevast breng ik hier snauwend tegen in dat we een sportgroep zijn en dat ik daarom niets moet weten van de woorden “rustig aan.”
John bracht me tot de orde door te zeggen dat ik niet zo bot moest doen en dat ik op moest houden met zeiken. Chris dreigde vervolgens met de tour mee te gaan en dat was al helemaal niet wat ik wilde. Ik zag al snel dat ik niet de goede kaarten had. Om toch nog iets van een goede deal uit het vuur te slepen opperde ik dan maar voor een kruissnelheid van 36 km/h. John bracht een tegen bod in met een kruissnelheid van 34 km/h. U raadt het al; het werd de gulden middenweg met een kruisnelheid van 35 km/h.

Net voor Den Hout haalden we de Tour in. Omdat de snelheid er nog niet echt in zat, kon de tour daarom aansluiten. Pogingen Johan van Helmond over te halen om aan te sluiten vonden in eerste instantie wel gehoor. Toch besloot Johan bij Dorst om eieren voor zijn geld te kiezen. Hedel was voor hem een te lange afstand. Jammer Johan, het waren ideale omstandigheden om mee te rijden. Dat gold overigens ook voor andere Tour-renners die graag eens met de sport mee willen, maar denken dat het te hard voor ze gaat….

Via Dongen, De Moer en Loon op Zand werden de Drunense Duinen bereikt. Er werd lekker gereden iedereen pakte netjes zijn of haar kopbeurten mee. Bij de Rustende Jager moest even een toiletstop voor Gerben gemaakt worden, waarna weer verder gereden kon worden richting Den Bosch.
Daar aangekomen bleek dat de zwarte fiets van Erik steeds witter werd aan de achterzijde, het was duidelijk dat hij een lekke band had waar het latex uitspoot.
Toch hield zijn band het goed uit en konden we gewoon verder rijden. Af en toe had degene die achter Erik reed wat wit spul in zijn gezicht, maar dat deerde niet.

Na Hedel kregen we de wind schuin van voren en werd duidelijk dat een aantal het zwaar kregen. Met name Gerben en Chris zagen af, maar name toch gewillig de kopbeurten over.
Om af en toe de benen nog wat te prikkelen werd de snelheid soms toch nog even opgevoerd. Dit werd me niet altijd in dank afgenomen, maar ach, daar worden we sterk van he…

Aan het einde van de rit werd koffie gedronken in Geertruidenberg. Daar kwam ik erachter dat Chris en Gerben wel heel diep gegaan waren. Beiden bestelden namelijk 2 cola en gaven aan dat dit zo ongeveer de zwaarste rit van het jaar was geweest. Het was duidelijk, de conditie was wel eens beter geweest, maar ze hebben niet opgegeven!

Bedankt weer voor de rit en tot de volgende week, dan wordt het een rondje Stad Parijs van 80km. Ideale rit voor tour-of trimleden die eens wat sneller willen rijden. U kunt ervan op aan dat u uit de wind gehouden wordt, tenzij u Johan van Helmond heet.

Thais

Tourtje via Goirle naar Poppel

28 september 2025FietsverslagenTour-groepAnneke van Wesel

Deze zondag werd ik getrakteerd op nog een mooie herfstdag, om niet te zeggen een na-zomer-dag. Ik zag het aan in de voorspelling vrijdagochtend. Daarin ook de zuid-oosten wind en dus was richting Hilvarenbeek – Roovert wel een goed idee. Maar die tocht is bijna honderd kilometer en met de Mayse kermis wil iedereen wellicht op tijd thuis zijn. En er staat ook 90 km. op onze kalender, daar wil ik onder blijven. Dus ik ga eens aan het sleutelen aan de ronde. In Komoot op de kaart achter de computer gaat dat gemakkelijk. Maar ik zag bij de weggetjes die de route mooi afsnijden, opmerkingen als “mooi gravel pad”…. Dat is niet de bedoeling! Maar hoe zit het met de wegen waar dat niet bij staat …? Op vrijdagavond toch maar eens ouderwets gaan verkennen met Anneke. Met de auto naar Goirle en daar de Komoot route volgen die ik gemaakt had. Dat ging ongeveer één kilometer goed en toen zaten we op een zandpad. Geen nood, er staan nog meer wegen op Google maps. Maar ook die allemaal uiteindelijk … zand. Jammer, ik had het kasteeltje Gorp en Roovert gezien op de kaart. Maar daar is niet bij te komen van deze kant over verharde wegen. Uiteindelijk geef ik het op, we rijden gewoon de weg Goirle naar Poppel en die teken ik bij thuiskomst dan maar in de route. 88 kilometer, dat is mooi, het kasteeltje laten we dan letterlijk en figuurlijk links liggen.

Vanochtend was het inderdaad mooi weer. Toch niet heel druk bij de start, die voor het eerst om 9:00 uur is, als teken dat we richting einde van het seizoen gaan. Voor de Tour zijn er 11 liefhebbers. 10 WTC”ers en 1 gastrenner. We vertrekken via Den Hout richting Seeterse hoeve en dan naar wat ik nog steeds “het halve Maantje” noem. Ik heb de route stad Parijs van Frans gepakt om naar Riel te komen zonder door Gilze te hoeven. De Sportgroep haalt ons in en we pikken even lekker aan. Maar dat tempo ligt net te hoog om negentig kilometer vol te houden. Ik stel voor om ze te laten gaan en dat neemt iedereen aan als een goed idee. Behalve Johan en Kees die blijkbaar twijfelen om een keer met de Sport mee te gaan. Gelijk hebben ze, als het een keertje kan, is het vandaag. Bijna geen wind dus geen vervelende stukken waar je op het kantje komt en veel zuurstof in de lucht. Ze verdwijnen langzaam uit zicht en wij touren weer op 32 kilometer per uur. Bij Hulten moeten we even wachten en opeens zijn Johan en Kees er weer! Toch maar besloten om met de Tour mee te rijden blijkbaar. Wij zijn er blij mee, die kunnen mooi wat kopwerk doen.
Bij Riel weten een aantal mensen al echt niet meer waar we zitten, dat vind ik altijd leuk. Vandaar gaan we onder het tunneltje door en rijden we Goirle in. Nu schakelen we over op de nieuwe route naar Poppel. Heel lang een mooie fietspad links van de weg. Maar als we de grens over gaan wordt het toch apart… we rijden op fietspad direct aan de autobaan aan de linkerkant van de weg. Dat voelt als spookrijden, maar ik zie dat het maar 3 kilometer is dat we zo rijden, dan kunnen we rechtsaf naar Baarle Hertog.
Gelukkig, uiterst links is niks voor mij. Nu is het bekend terrein, mensen realiseren zich dat we het verste punt van vandaag gerond hebben en de weinige wind die er is, komt in de rug. Nu zie ik wat meer mensen die een kopbeurten pakken. Het is echt genieten om zo te toeren in het zonnetje.
Toen Anneke en ik vrijdag de verkenning gedaan hebben, realiseerden we ons dat het met de auto echt ver rijden was. Met de fiets net zo ver en een langere duur, maar dat is geen probleem.
Via ‘t Zand en langs Gilze gaan we richting Bavel en dan Dorst.
Anneke en ik vragen ons al maanden af wat die aparte bomen of struiken zijn die net voor het viaduct rechts als je vlak voor Molenschot zit. Nu ziet ze er een bord bij staan; Het zijn Pauwloniabomen voor houtwinning. Voor de liefhebbers een link hierbij.

Het laatste strikje naar Made is een makkie. Zeker als ik de groep vertel dat bij ons thuis lekkere koeken op hen liggen te wachten en, als de timer het goed gedaan heeft, de koffie bruin staat als we aankomen. Met de mensen die tijd hebben, installeren we ons in de tuin. Dat is nog prima te doen met het zonnetje en nauwelijks wind. Een lekkere afsluiting van de tocht van vandaag. Nog twee ritten te gaan tot en met de Snerttocht op 12 oktober. Hopelijk blijft het zulk weer.

Ad van Wesel

Dh-Dh-Dh (Halve-Sport)

24 september 2025FietsverslagenDen Hout - Den Hout, Sport-groepRene van Mook

Deze rit behoort tot een van mijn favorieten, maar het was al even geleden dat ik hem gereden had.
En in deze uitvoering zelfs nog nooit.
Ik had mij opgegeven voor de WTC-Sportgroep.
De verwachting was dan ook dat er toch wel een man of acht van onze club bij de start zouden staan.
Die zag ik wel, maar de helft ervan was over verschillende groepen verdeeld.
Van de club zag ik Martien, Sander en Thijs op de startlijst staan.
De overige renners waren de gebr. Gerald en Pierre van Oerle (PDR), Wim Hofstede (VA) en Daan Pas (WVT) – een mooi gemêleerd groepje van diverse regio-fietsclubs.
Allemaal beresterke kleppers.

Vorig jaar had deze groep in een recordtempo de route afgelegd, en waren de renners goed diep gegaan.
(Misschien dat er daarom wat minder animo was deze keer?)

Mijn persoonlijke uitdaging was om minstens de groep te kunnen volgen.
De Van Oerle’s namen vanaf de start gebroederlijk, zij aan zij, direct de kop.
Lekker tempo aanhoudend… so far, so good.
We konden even kennismaken met elkaar en wat babbelen.
Ik probeerde Thijs zo lang mogelijk aan de praat te houden en wat vragen te stellen over zijn nieuwe Garmin, om tijd te rekken.
Je weet: als Thijs gaat, dan gáát hij ook echt los.
En zo geschiedde.

Thijs nam stevig over; er ontstond direct een gat. De toon was gezet.
Het zou niet veel meer onder de 40 km/u gaan komen.
Bijna iedereen deed kopbeurten. Op de H(e)aldijk, net over de grens, moest het tempo toch wat naar beneden bijgesteld worden om de groep bij elkaar te houden.
Gelukkig keek Martien over zijn schouder en liet zich samen met Thijs afzakken om hun geloste clubgenoot terug te begeleiden.
The LOOK on his face sprak boekdelen.

Bij de eerste tussenstop aangekomen werd er snel een banaantje naar binnen gepropt – en weer door.
No time to waste.

Aangemoedigd door de bewoners van de P.I. Wortel fietste de groep “crimineel hard” richting Den Hout (BE).

Daar gestopt voor de traditionele groepsfoto en weer door naar de tweede stop bij restaurant De Kluis in Ulicoten.
Ondertussen begon het wat te spetteren – of waren dat nog wat restanten van het wijwater dat de pastoor bij het vertrek over ons had uitgegooid?

Op de bar van De Kluis stonden de kopjes klaar om gevuld te worden met koffie of thee.
Ik telde er ruim 100, en evenveel (warme) appeltaartpuntjes.
Ook deze werden weer snel naar binnen gewerkt.
Even wat ouwehoeren tijdens het nuttigen daarvan – en weer door…

Met de vele bochten en het snelle accelereren na de bochten was het te merken dat er rappe mannen in deze groep zaten.
Martien gaat fluitend mee en controleert de boel.
Gerald kent de route uit zijn hoofd en doet veel kopwerk.
Als Sander en Wim op kop rijden, gaat het tempo omhoog, en Daan vindt het WTC-tenue erg mooi. (Nieuw lid?)

Ondertussen wordt er op en na de Ter Aalsterbrug nog even hard doorgetrokken.
Ik had het wel gehad en ging uitbollen.
Martien kwam mij nog tegemoet fietsen.
En zo kwamen we als eerste groep om 12:30 uur over de meet in Den Hout (NED).

Nu was het tijd voor het nagenieten en om de consumptiemunten in een biertje om te zetten.
Al met al een mooie, sportieve rit.

– Erik

Tour naar Den Hout

22 september 2025FietsverslagenDen Hout - Den Hout, Tour-groepRene van Mook

Na de nodige weken voorbereiding, en jarenlange ervaring, door Peter, Dolf, Gerben en Gerard was dan eindelijk de kermis zondag aangebroken.
Al heel erg op tijd vertrok Gerard op de fiets naar Den Hout om de laatste puntjes op de I te zetten. Onderweg werd hij ingehaald door Gerald die ook graag op tijd aanwezig wilde zijn.
De koffie en worstenbrood werd klaargezet en het tafeltje voor de presentielijst werd ingericht.
Al snel liep de Heuvel vol met fietsers uit alle windstreken. De nodige vrijwilligers en publiek was er ook al op tijd. Wij reden met 4 van de familie mee en onze kleinzoon was er ook met zijn fietsje, hier moest nog een familieplaatje van gemaakt worden.

Om 9 uur werd door Gerard en pastoor Akkerman een “preek” gehouden over veiligheid en solidariteit. Na de zegen met genoeg water werd het eerste peloton weggestuurd. De snelste eerst en daarna volgde de rest waar Peter op toeziet dat ze niet te snel vertrokken.
Mijn team was een mooi groepje waar een paar wijzigingen in plaats gevonden hadden. Jan Vermeulen was zaterdag geblesseerd geraakt tijdens de kermisspelen en Gerard Koops was naar een ander groepje gegaan en Gijs van Bavel was er niet. De groep was Hans van Bragt, Ad Brenters, Kees van Dongen, Ario Kokx, Wim Peggeman, Flip Segeren, Bert Tmmermans Curt van de Westen, Joan Timmermans en ik.
Het weer was frisjes waardoor sommige been en armstukken aangetrokken hadden.
We vertrokken weer richting Ter Aalst en over vele bekende wegen komen we, met de nodige afwisseling van kopmannen, aan bij de bananen stop nabij de Kolonie in België. In dit deel waren te veel klinkerwegen voor mij. Het tempo lag toen te hoog dus toch maar even roepen of het ietsje minder kan. Hier werd gehoor aan gegeven, gelukkig.
We passeerde het bordje Den Hout en Flip zei dat hier de foto’s gemaakt werden. Maken we geen foto, vroeg ik? Nee, joh je pakt die van vorig jaar gewoon, was het antwoord. Langs de Houtse kermis, die was veel groter dan die bij ons, reden we weer verder. Dikwijls werd er gewisseld naast wie je reed, dat maakt het gezellig.
Bij de Kluis in Ulicoten stond de koffie/thee en warme appelgebak met of zonder slagroom klaar. Super goed geregeld door de eigenaresse. In no time zat je op het terras. Hier heb ik nog wat foto’s gemaakt van ons groepje.

Met nog wat miezer regen komen we, gelukkig, allemaal heel aan op Den Hout. Hier wachten Gerald en Pierre al een tijdje op mijn aankomst. Annie Broeders staat al klaar met munten en de oliebollen moeten nog gebakken worden. Daar wachten we wel op. Na een poosje komt Gerard ook aan met zijn groepje.
Na een colaatje rij ik eerst naar huis om te douchen en om te kleden want ik kreeg het toch wel kou. Terug was het nog lang gezellig en voor een enkeling was het potje bier toch te verleidelijk om met de maoten terug te rijden naar Made.
Al met al een geslaagde dag en veel dank aan ieder die hiervoor gezorgd hebben.

Groetjes vanuit het mooie Ter Aalst

Marianne

De klassieker

22 september 2025FietsverslagenDen Hout - Den Hout, Trim-groepRene van Mook

En niet zomaar een klassieker. Den Hout (NL) – Den Hout (BE) stond vandaag op het programma. Stond met stip aangeduid in mijn agenda en je hoeft er niet ver voor te rijden. Om de hoek van Oosterhout. Vijf kilometer er vandaan. In Den Hout. Prachtige tocht met alles erop en eraan. Een organisatie die staat als een huis, goede verzorging en een pastoor die het peloton zegent. Lekker kleinschalig en ons kent ons. Wat moet een mens nog meer? Ja het weer zou je zeggen. Maar dat viel allemaal wel mee. Wat gedruppel af en toe en een buitje tegen het eind. Bij de start eerst nog een bakske koffie gedronken met een heerlijk worstenbroodje erbij. Toen de zegening van mijnheer pastoor die door de harde wind zelf ook gezegend werd, en nog een toespraak door wedstrijd commissaris Gerard, werd het tijd om te vertrekken. Bakker Peter zorgde er voor dat de groepen op tijd vertrokken. Ik zat bij de Trimgroep Met mij ook Johan S, Peerke Kuipers, Peerke Korse, Jacques, Wim, John, Erno en Annemieke.

De eerste kilometers was het weer wennen aan de stevige wind. Maar Erno en Peter Korse maakten daar korte metten mee door gelijk het commando op zich te nemen. In no time uiteraard in ons Trim tempo, ging het naar Bavel. Daarna werd er regelmatig op kop gewisseld. Langs het wijngebied van Dassemus en over de Chaamsedijk ging het richting Meerle. Drie van ons groepje hadden de rit in hun fietscomputer opgeslagen zodat op tijd de afslagen aangegeven konden worden. Linksaf, hier rechtsaf? Nee, ik zeg toch linksaf. En dat alles met een kwinkslag. En overal kwamen we goed uit. Het leek wel of erbij waren die de route al meer hadden gereden. Hahahaha. Maar vandaag werd het geen wafel met slagroom en aardbeien bij cafe IN Holland.
Intussen waren wij Vlaanderen al binnengereden. De provincie waar de grote kampioenen op de fiets hun wiegje hadden staan. Over het grondgebied van Castelre en Hoogstraten reden we richting Wortel naar de Kolonie en strafgevangenis. Een lange baan van vele kilometers.

Halfweg kregen wij bij een blokhut ter hoogte van de Kolonie sportdrank en bananen aangeboden. De vrijwilligers in de volgwagen waren hier verantwoordelijk voor. Ook deze mensen bedanken wij zodat ook zij er voor zorgden dat wij als fietsers een probleemloze rit konden fietsen. Na de passage van deze weg ging het naar Den Hout bij Beerse. Frituur Den Hout stond er op de muur tegenover het bruggetje. Even later werden er nog wat foto’s genomen bij het bord Den Hout. Anders geloven ze natuurlijk nooit dat wij daar zijn geweest. Ook ik had vandaag goede benen dus kon ik ook veel kopwerk verrichten voor de groep. Maar dat gold ook voor Annemieke, die niet van ophouden wist, en ook Wim en John lieten zich regelmatig op kop zien. En zo bolden wij door richting Ulicoten voor de koffiestop. Heerlijk warm appelgebak met slagroom en een kop koffie werden door ons burgermeester gemaakt. Vanaf hier was het nog een kilometer of 40 naar Den Hout. Door de Chaamse bossen en Boswachterij Dorst kwamen wij rond de klok van twee weer op den Hout. Prachtige tocht gereden met een tof groepje trimmers. Na nog een colaatje gedronken te hebben en een oliebol gegeten te hebben ging ik met een voldaan gevoel op huis aan. Mijn welgemeende dank gaat uit naar de mensen van de organisatie Dolf, Gerben, Peter en good old Gerard. En ook aan alle vrijwilligers die belangeloos hun medewerking hebben verleend. Waar een klein dorp groot in is!!!!!!! En Remco die iedereen declasseerde maakte mijn dag dubbel goed. En het bleef nog lang onrustig op de Appelaar te Oosterhout.

Met vr gr De Pakhaas.

Tour gaat Zuid West

16 september 2025FietsverslagenTour-groepRene van Mook

De laatste weken van het echte seizoen komen er aan. De sport heeft zijn drieluik gehad. En volgende week rijden we de klassieker DH-DH-DH, ofwel van de Den Hout Nederland naar Den Hout België en dan weer terug naar Den Hout om een lekker biertje te pakken op den Houtse Heuvel. De wind komt dit weekeind uit het Zuid-Westen dus was de vraag om een rit die daar een beetje rekening mee houdt. Ik dacht eerst aan een rondje Nieuwmoer, maar dan zouden we de honderd ruim overschrijden. Dus dit rondje maar een stuk in gekort. Leo belde mij ’s morgens al vroeg dat hij niet mee ging, hij ’s nachts nog zijn hond moeten laten opereren omdat hij mogelijk wat verkeerds had gegeten. Op de Houtse Heuvel werden we ingehaald door aspirant lid Joan Timmermans die weer een keer mee wil rijden. Als we bij het oude gemeente huis aan komen is het nog rustig. Geleidelijk wordt het wat drukker, de bakker is ook tijdig aanwezig voor zijn wekelijkse fotoshoot. Als ieder die meegaat er is blijkt dat de sport vandaag geen peloton vormt. Thijs en Erik rijden daarom met de trim vandaag. De tour groep vertrekt in westelijke richting naar Wagenberg om vandaaruit naar de Drie Hoefijzers te rijden. Van daar rijden we via de Bredeweg naar de brug over de Mark en langs den Elsakker. We rijden verder richting het Liesbos. Hier ontstaat even wat onduidelijkheid, omdat de weg bij de Moerdijkse Postbaan onder tunnel afgesloten is. Maar wij kozen er voor om even parallel aan de A58 te rijden. Bij de MacDonalds steken we de A58 over en via de Hilsebaan pakken we de route weer op. Juist als we de Zundertse weg zijn overgestoken horen we LEK. Peter Verhagen heeft stukje ijzerdraad in zijn achterwiel. De band laat zich niet makkelijk van de velghalen, omdat dit velgen voor tublesbanden zijn. Echter Peter heeft de latex al eerder verwijderd. Een sterk Hans van Bragt krijgt hem er tenslotte af. Tijdens het vullen van de band met CO2-patroon gaat het eerst mis het rubberen afsluitringetje komt uit het apparaat. Bij een tweede poging met de patroon van Hans gaat het beter en kunnen we weer verder.

We rijden om de Pannenhoef heen als het ware en dan door de Moeren naar Klein Zundert en vervolgens door Zundert. Het is er nu rustiger dan het vorige weekeind toen er het bloemencorso door de straten trok. Via de Hofdreef rijden we langs het Paaltje naar de Oekelsebaan. Om vervolgens via Hazeldonk naar de Galderse Meren te rijden. Arion weet te vertellen dat er grind ligt, maar e.e.a. valt mee de grootste hoeveelheid is al van de weg afgereden. We rijden nu richting Ulvenhout en er dwars doorheen. Na het viaduct bij Bavel over de A27 zijn we Joan kwijt geraakt hij rijdt door terwijl wij naar de Bolberg afdraaien. Het rijden in en met een groep moet hij nog wat beter onder knie krijgen. Hard rijden is geen probleem voor hem hij sterk genoeg. Na Bavel volgt een bekende route via Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout en tenslotte weer de May.
Het heeft even geduurd, maar ik had niet eerder tijd.

Groet, Gerard van Oerle.

Drieluik 2025 Dag 1&2

15 september 2025FietsverslagenDrieluik, Sport-groepRene van Mook

The Lord of the Rings, The Godfather en Star Wars Orgininals zijn allemaal voorbeelden van trilogieën die steengoed zijn en die iedereen wel kent.
Om dezelfde eer aan het Drieluik 2025 te doen toekomen, moet er natuurlijk ook nog een derde deel van de verslaglegging gemaakt worden. Want u weet: “Al het goede komt in drieën.” al heb ik ook wel beeld bij het gezegde “Mosterd na de maaltijd” gezien het feit dat de Drieluik al twee weken geleden heeft plaatsgevonden en nu pas de trilogie compleet wordt gemaakt.

Na een succesvolle eerste drieluik in 2024, kon een vervolg in 2025 natuurlijk niet uitblijven. Al direct werden er plannen gemaakt voor een nieuw Drieluik. Tijdens de sportborrel in de Pub werd uitgebreid gediscussieerd over de route die we zouden moeten gaan rijden. De wildste ideeën kwamen naar boven, maar uiteindelijk werd gekozen tussen 2 serieuze opties: een rondje Nederland of een rondje België. Na veel wikken en wegen werd het een rondje NL. Waarom er precies hiervoor gekozen werd weet ik niet, maar dat de slechte wegen in een België hier een rol in speelde weet ik zeker.

Eind december stond dus al vast dat we een nieuw Drieluik zouden hebben in Nederland. Een van de voordelen van zo ’n drieluik is dat je actieradius gigantisch is indien je uitgaat van een kilometer of 200 per dag. Tja, dan kom je nog eens ergens.
Maar goed het was nog maar december, dus het duurde nog erg lang tot september. Desalniettemin gingen Martien, Peter en ik al vrij snel aan de gang met de route en waren er weer veel enthousiaste sporters die meegingen. Debutanten in het geheel zouden Flip, Erik en Curt (ging uiteindelijk niet mee) zijn, wat het totaal aantal renners op 10 bracht. Dit nog aangevuld met Peter en Annie welke ons ook in 2025 weer graag bij wilde staan in de gehele logistieke operatie.
Nu we de routes en de deelnemers inzichtelijk hadden konden ook de hotels, lunch- en dinergelegenheden vastgelegd worden. Zo konden we eind januari al gereed melden en konden we zonder planningsstress uitkijken naar een mooie rit in september.

Na al de bagage op donderdag te hebben afgeleverd moest er nog goed uitgerust worden. De nacht duurde echter heel lang, door al de opwinding die het weekend met zich mee zou brengen kon ik niet slapen. En ik was niet de enige. Ook Erik had een slapeloze nacht begreep ik later.

Dag 1: Made- Hoorn
De volgende dag was het dan zover. Om 8 uur vertrokken we richting Hoorn. Ondanks de droge weersvooruitzichten kregen we voor de Kiltunnel al een regenbui op ons dak. Het was van korte duur, maar de weg bleef nat en na de Kiltunnel begonnen m’n voeten al te soppen. Vanaf de Hoekse Waard tot aan Maassluis werd door iedereen angstvallig gekeken naar de dreigende luchten in het zuiden. Zouden we gespaard blijven of was het opnieuw een nat pak? Gelukkig bleef het slechts beperkt tot wat natte wind.
Bij Hellevoetsluis verschoof onze aandacht voor het weer naar een mooi dame die ons op een tijdritfiets voorbijkwam gereden. Martien sprong gelijk in haar wiel en week hier niet meer vanaf. Terwijl we allemaal in een lint achter haar aanreden werd het akelig stil in de groep. De gedachten van eenieder waren kennelijk niet meer bij het fietsen of navigeren. Want bij de na een aantal kilometer werd prompt verkeerd gereden. Hierdoor waren Martien en ik alleen komen te zitten. Toen ik vervolgens mijn GSM wilde pakken om de rest van de groep te bellen, klapte ik met mijn elleboog tegen een verkeersbord. Dat deed pijn, maar verder geen erg.
Met een fikse wind uit het zuidwesten arriveerden we keurig op schema te Maassluis voor een kort tussenstop met koffie en gebak bij Eriks’s broer.
We moesten echter snel weer door, want de verwachting was dat de eerste dag een lange fietsdag zou worden. Niet alleen vanwege de lange afstand, maar ook vanwege de route die veel over fietspaden en dorpen liep.
Na Maassluis klaarde het helemaal op en kon vanaf Hoek van Holland met wind in het hol naar het noorden gefietst worden. We reden langs de kustlijn over prachtige fietspaden die niet al te druk waren.
Het glooiende karakter van de duinen kwam goed terug in de route en hierdoor werden stiekem toch best wat hoogtemeters gemaakt. Ook het Kopje van Bloemendaal zorgde nog voor weer een boost in hoogte meters. Een leuk klimmetje al zeg ik zelf.

Bij Zandvoort werd gestopt voor een korte lunch. “Iedereen een uitsmijter? Ja! Oke.”
En zo stonden we al snel weer buiten met 27 eieren in de maag en konden we weer dooorrrr…

De sfeer in het peloton was nog opperbest en de beentjes voelden nog goed. Ik bemerkte best nog wel wat voorzichtigheid. Er werd echt of safe gereden en er werd veel verbaal gewaarschuwd voor potentiële gevaren. Deels kwam dit doordat we op onbekend wegen reden, maar ook besefte iedereen dat we heelhuids moesten aankomen en dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Zo rijd je het ene moment nog over perfect asfalt de zon tegemoet en lig je het andere moment tussen de tramrails, hetgeen Gert-Jan overkwam in Scheveningen.

Bij IJmuiden werd bij de sluizen aldaar het Noordzeekanaal overgestoken en werd vervolgens dwars door de Beemster richting Hoorn gefietst. Het was prachtig weer met een oer Hollands landschap; Blauwe luchten met grote witte dotten wolken begeleid door de diepgroen Beemster graslanden en vaarten.
Bij 1 van zo’n vaart moesten we gebruik maken van een klein pontje waar we allemaal met onze fietsen maar niet oppasten. Hierna kwam de wind nog wat gunstiger te staan en kwam de eindstreep voor dag 1 in zicht. De snelheid werd daarom maar eens flink opgevoerd en met dik boven de 40 km/h baanden we onze een weg door het polderlandschap. John kon de snelheid echter niet zo waarderen en dus werd de snelheid maar weer naar zijn goeddunken aangepast. Zo reden we rustig Hoorn binnen en werd direct bij het Hotel de eerste pilsner genuttigd om kort hierna lekker Grieks te gaan eten.

Dag 2 Hoorn-Nijverdal
Na, samen met Erik, een slapeloze nacht te hebben gehad werd er om 09.00 uur weer vertrokken. De beentjes voelde wel wat stijf maar na een aantal km verdween dit al.
Het weer was prachtig en al snel naderden we de Markerwaarddijk. Mijn Garmin gaf aan dat ik pas na 26km rechtsaf moest slaan. Dat was dus een behoorlijk recht stuk, maar het zou hier niet bij blijven. Want ook in Flevoland en de Noord-Oostpolder moesten vele lange rechte stukken getrotseerd worden. De wind stond daarnaast ook nog eens ongunstig. Pff er leek geen einde te komen aan die wegen daar.
De inspanning werd echter geloond met een lekkere lunch in Giethoorn tussen de toeristen met mondkapjes.

Na de lunch stond de VAM-berg op ons te wachten. Ik was er nog nooit geweest, maar iedereen kent de voormalige vuilstortplaats, die al meerdere keren het toneel is geweest van het NK wielrennen.
Na 2 keer de berg op te zijn gevlamd hadden we het wel gezien. De beetjes waren al wat moe geworden en de buitentemperatuur was inmiddels ook al behoorlijk gestegen.
Zo’n 20km voor Nijverdal had ik al zelfs geen water meer. Er moest dus gestopt worden bij een supermarkt waar bijgetankt moest worden. Hierna kon het laatste traject worden afgelegd naar Nijverdal.
Na wat bier, een pastabuffet en wat quizzen was ik kapot en ben ik in slaap gevallen. De rest volgende snel. Godzijdank een goede nacht gehad….

Thijs