Fietsverslaglegging WTC Made in historisch perspectief

Fietsverslagen

Een kleine beschouwing op onze fietsverslaglegging

Zoals enkele van jullie misschien weten ben ik erg geïnteresseerd in geschiedenis. Het maakte mij feitelijk niet eens zoveel uit met welke geschiedenis ik me bezighoud, maar het simpelweg weten hoe dingen vroeger waren en hoe ze in de loop van de tijd zijn veranderd fascineert mij enorm. In veel gevallen is dan ook een historisch perspectief nodig om zaken in het heden te kunnen beredeneren. Dit geldt ook voor de WTC Made.

Toen ik in 2017 bij de WTC Made lid werd was ik al direct erg gecharmeerd van de fietsverslagen die na iedere tocht werden opgemaakt en gepubliceerd. Zonder dat je er direct bij stilstaat, wordt er daardoor elke week weer letterlijk geschiedenis geschreven. Hoeveel mensen de verslagen precies lezen weet ik niet, maar het zijn er in ieder geval een aanzienlijk aantal.

Met het schrijven van de verslagen worden een aantal zaken bereikt. Allereerst zorgt dit op de korte termijn dat deelnemers van de betreffende rit deze rit feitelijk direct kunnen herbeleven als zij op de maandagmorgen het verslag lezen.

Naast de deelnemers kunnen ook de leden die er niet bij zijn geweest lezen hoe het eraan toe is gegaan. Dit zorgt dan weer voor meer betrokkenheid met de club en tussen de verschillende groepen in de club.

Ook op de lange termijn hebben de verslagen een belangrijke rol. Doordat actuele verslagen vaak inhoudelijk erg op elkaar lijken en de historische waarde niet direct zichtbaar is, doordat er geen zichtbare veranderingen zijn, moeten we wat meer uitzoomen om deze historische waarde wel te zien. Vanaf 2014 zijn al de verslagen op de website gepubliceerd en is iedereen in de gelegenheid om deze verslagen te lezen. Als je deze “oude” verslagen lees, dan zie dat de verslagen als geheel veel meer zeggen dan alleen een beschrijven in routes en deelnemers. Je ziet namelijk ook dat wat meer abstracte zaken veranderen zoals rollen van leden en normen & waarden binnen de club. Het woord “veranderen”  is  in deze context dan ook wel een ongeschikt woord dat insinueert dat iets van de een op de andere dag veranderd. “Evolueren” is misschien een passender woord om te beschrijven hoe onopgemerkt en langzaam zaken soms anders worden.

Wat door de jaren heen (in ieder geval vanaf 2014) toch weinig aan veranderingen blootgesteld is geweest, zijn de auteurs van de verslagen. Of wellicht heb ik in tijd nog niet ver genoeg uitgezoomd om deze evolutie te zien….

Het zijn meestal dezelfde namen onder aan de verslagen, wat op zich prima is natuurlijk.

Sommige auteurs houden het vooral bij de feiten van de rit of beschrijven globaal of soms in detail de gereden route en schrijven vanuit een rol waarin het lijkt dat niet eens deelnemer waren aan de rit.

Andere auteurs schrijven juist vanuit de ik-persoon waarin feiten en hun gedachten op papier worden gezet.

Ook zijn er auteurs die zich wat meer richten op de deelnemers en hun gedrag, waarbij feit en fictie geregeld door elkaar gehaald worden en waar zaken soms aan de verbeelding van de lezer overgelaten worden.

Geen van deze auteurs is met de pen in de hand geboren, maar na verloop van tijd wordt het wel steeds makkelijker om de woorden op papier te schrijven, kan ik u uit eigen ervaring vertellen.

Persoonlijk vind ik het altijd erg leuk als iemand de pen oppakt die weinig of nog nooit een verslag geschreven heeft. Dit geeft bijna altijd toch net een andere invalshoek en met de tijd zal dit historische echt waardevol zijn.

Nu gaat deze kleine beschouwing natuurlijk over de waarde van onze fietsverslagen en daarmee indirect over het historisch besef binnen onze club en is het niet een wervingscampagne voor nieuwe auteurs. Desalniettemin zou het in het heden zeker een verfrissend effect hebben als we weer eens een stukje van een onbekende auteur voorbij zagen komen. Hoe dit op lange termijn in historische opzicht zijn effect zal hebben blijft een vraag voor de toekomst.

Dank u voor de aandacht en tot ziens op de fiets.

Thais

WTC Made sluit bewogen seizoen af en is klaar voor de toekomst

Fietsverslagen

Na een jaar van heel veel mooi-weer kilometers moesten de WTC renners zich afgelopen zondag goed aankleden en zelfs spatbordjes op de fiets monteren. Hoewel de laatste rit van het jaar altijd kort is, gaven de vele wolken die op Buienradar te zien waren niet veel hoop om het deze keer droog te houden.
Een behoorlijk aantal leden gaf er dan ook de voorkeur aan om rechtstreeks en met de auto naar de kantine van RVSA te rijden voor de traditionele afsluitende snert.
Maar twintig dapperen stonden toch gewoon aan het vertrek. Omdat ze toch echt die laatste tocht wilden rijden en sommigen omdat hier nog behoorlijk wat regenpunten te verzamelen waren en zo mogelijk nog te stijgen in het eindklassement. Zoals te verwachten was, werd een flinke  bui geïncasseerd en ook nog eens lek gereden. Daarom werd gebruik gemaakt van een “afsnijder” en na 50 kilometer voegden de renners zich bij de anderen in de gezellige kantine.
Na een bak koffie en kop erwtensoep was iedereen opgewarmd voor de prijsuitreiking van het Opkomstklassement. Die was anders dan anders. Halverwege het seizoen hadden we Rode Trui drager Jan Lensvelt, hij werd echter toen ernstig ziek en enkele weken later, overleed hij zelfs. Toen hij in het ziekenhuis lag en de berichten steeds slechter werden, is besloten hem de Rode trui voor dit seizoen te overhandigen en dat niemand anders die dit jaar nog zou krijgen.  Wat overbleef voor de rest van het WTC peloton waren de plaatsen “na Jan” zoals het genoemd werd. Derde “na Jan” eindigde Adrie Verregghen en Ad van Wesel tweede. Anneke van Wesel werd eerste “na Jan”.
Geen rode trui of beker voor Anneke. Wel de gebruikelijke geldpremies aan de meet. Iedereen in de club was destijds erg onder de indruk van wat de Wensambulance voor onze maat Jan gedaan heeft in zijn laatste week, en daarom gaf dit drietal hun geldprijs aan de Stichting Ambulancewens Nederland.
Omdat dit doel meerdere leden aansprak, deden die ook nog een duit in het zakje en zo kan penningmeester Maurice een forse schenking overmaken aan deze mooie stichting.


Daarna ging de focus op de kledingsponsoren.
Omdat RVSA afscheid neemt van 10 jaar sponsoring van de club, werden Eric Stasse en zijn vrouw Tanja bedankt voor hun ondersteuning bij kleding aanschaf en voor jaren gastvrijheid voor de Snerttocht in hun kantine. Als een sponsor gaat, is er plaats op het shirt voor een nieuwe. Vanaf volgend jaar komt naast Vema Crane en PS van Seeters, Albert Heijn Made bij op de clubkleding van WTC. Hierdoor gaat de kleur blauw toegevoegd worden en krijgt WTC een goed herkenbare uitstraling.
Omdat Rob van Oorschot, Roy Delhij en Twan van Meel daarna in de tekenceremonie met voorzitter Kevin Damen voor 4 jaar tekenden, staat WTC Made er goed voor. Dat is een mooie opsteker richting het 50 jarig bestaan van WTC Made dat in 2026 gevierd gaat worden.

Rondje Coca-Cola

Fietsverslagen

Een prachtige ochtend weer. Misschien wat minder zon en iets frisser dan vorige week. De wind nu uit het oosten. Hoewel matig.

Dat wat betreft het weer. Het werd, zoals als was aangekondigd, een rondje Coca-Cola. Altijd aardig om via Waspik, schmoer (opa van Seters) en vlak langs de Moer richting Tilburg te fietsen. Er zitten mooie, maar vooral bekende stukken tussen. En ondanks de weer voortreffelijke voorbereiding van John werd er toch een afslag gemist. “Pas de problem”, de Trim is creatief en addaptief. En bovendien zijn er wegen genoeg.

In Dongen kwamen weer op het juiste pad. En passeerde, ik realisseerde me dat toen ik de typische stenen op de weg zag, we het parcours van wat ooit het Kanaalstraat-criterium was. Een waar ik niet al te beste herinneringen aan heb. Het regende, en die typische stenen worden dan erg glad. Na 6 keer onvrijwillig die stenen van dichtbij te hebben bekeken, ben ik afgestapt. Naar mijn weten de enige keer dat ik dat uit eigen beweging gedaan heb. Vergeef me even deze overwegingen, de herinneringen komen spontaan, en zoeken een uitweg. Bij dezen.

Uiteindelijk was het weer een mooi tochtje. En weet ik nu dus zeker dat ik Adri van school ken. Van de Ambachtsschool in Geertruidenberg, hoewel we niet bij elkaar in de klas hebben gezeten.. De school die weer een link had met mijn zwager en Wim. De wereld is vaak kleiner dan je denkt.

En we eindigde weer in Made. Samen met Gerard ben ik weer naar Geertuidenberg gefietst. Wat nog wat leuks opleverde met kinderen die aan de weg wat snuiterijen verkochten.

Dit was de voorlaatse tocht van dit zomerseizoen. Een prettige tocht weer.

Tot volgende week

Gerard

Tourtje Zevenhuizen

Fietsverslagen,

De op 1 na laatst rit van het WTC-seizoen 2023 was weer aangebroken. Wat gaat de tijd toch weer snel he.
Op de sport-app werd op zaterdag al gediscussieerd over de te volgen route. “De Dreef” was het voorstel van Frans, maar aangezien er nogal wat “Dreefen” zijn, was het niet helemaal duidelijk wat hij bedoelde. Ook een rondje Oesterdam kwam voorbij, echter dit voorstel kon op weinig steun rekenen. Twan vond het nochtans een goed idee, ook al ging hij zelf niet mee… Uiteindelijk zou het erop neer komen dan we op de zondagochtend wel adhoc een route zouden kiezen.

Zelf had ik mij al afgemeld bij de sport, want een Bas, een goede vriend van mij, wilde wel eens proberen hoe het is om met een peloton te rijden. Voor mij was het dus zaak om hem hierin te begeleiden. Zodoende ging ik vandaag eens met de tour mee.

Bij de startplaats was de opkomst wat matigjes. Dit gold al helemaal voor de sport. Alleen Frans, Gerben, John, Flip en Johan waren er van de sport. 5 man sport dus, dat moet toch kunnen zou je zeggen. Toch verkozen deze heerschappen om de tour-pet op te zetten. Dit tot grote teleurstelling van Gerben die bang was dat het net zo langzaam zou gaan als vorige week. Dit viel echter behoorlijk mee, zo bleek later.

Nadat we kort op Flip gewacht hadden, vertrokken we iets over 9 uur richting Zevenhuizen onder leiding van Ad met Johan, Johan, Gerben, Thijs, Flip, Anneke, Frans, Gerard en gastrijder Bas, Het zou een rondje van 75 km worden. Niemand wist echter waar Zevenhuizen lag. Het was in ieder geval niet Zevenhuizen bij Rotterdam, want dan zouden we minimaal 120 km moeten rijden. Onderweg begreep ik van Ad dat hij bij het bestuderen van de kaart dit gehucht had zien staan nabij Dinteloord en dat hij het wel aardig vond dit te vermelden als bestemming. Nou dan zijn we geografisch toch weer wat wijzer geworden.

We gingen dus westwaarts via een aantal ongebruikelijk wegen. Altijd verfrissend mijns inziens. Onderweg werd duidelijk dat er behoorlijk wat klei op de weg lag. Gelukkig heeft het nog niet geregend, anders zou het zeker een modderballet zijn geweest.
Via Blauwe Sluis reden we langs de parallelweg van de A17 richting Fijnaart. Onderweg hield ik Bas goed in de gaten en coachte ik waar nodig. Bas bleek een snelle leerling en liet zien zich goed in een peloton te kunnen bewegen. Het peloton van de tour-ploeg is daarnaast ook nog eens een groep waar je goed kan leren rijden. Dit komt met namelijk doordat hier veel en consequent wordt gecommuniceerd met elkaar over gevaren, obstakels en de te rijden route.

Voorbij Fijnaart naderden we Zevenhuizen met rasse schreden. Bas zat er nog goed bij en had al de plannen uitgesproken om de volgende keer de Sport eens te proberen. “Wacht eerst deze rit maar even af” was mijn commentaar.
Onopgemerkt fietsten we vervolgens door Zevenhuizen, waarna we de verkeerde weg namen richting Dintelmond, ipv richting Stampersgat. We herstelden echter snel en de rit werd vervolgd in de goede richting. Inmiddels reed ik samen met Ad op kop en hadden we een gesprek over de WTC die in 2026 zijn 50 jarig jubileum mag vieren. Een duik in de geschiedenis van de club is altijd een belangrijk item bij zo’n jubileum. Wellicht dat we daar dus wat mee kunnen bij het jubileum.
Met Ad had ik het ook over zijn werk. Hij vertelde mij dat in veel organisaties de leidinggevende personen op oudere leeftijd van functie veranderen en adviseur worden in plaats van leidinggevende. Een zogenaamde “Individual Contributer”. Op deze manier wordt zo’n oudere medewerker gewaardeerd om de kennis die deze heeft en kan diegene toch van meerwaarde zijn voor de organisatie.
Later zat ik te denken dat Ad al een aantal jaar de Individual Contributer is bij de WTC door adviezen te geven aan het bestuur. Met het feit dat hij op dit moment toch de handschoen weer heeft opgepakt om tijdelijk voorzitter te worden, laat hij eigenlijk zien dat hij zo weer terug in zijn oude rol kan komen. Dit onderstreept zijn betrokkenheid bij de club en dat wordt zeer gewaardeerd. Enfin, genoeg veren voor Ad nu… terug naar de rit.

De oostenwind was inmiddels een klein beetje aangetrokken en dit betekende dat we wat meer wattjes weg moesten gaan trappen. Johan voelde dit goed aan en liet zich daarom wat meer van voren zien. Met z’n glimmende ketting en cassette trapte hij redelijk wat kilometers weg op kop, al kan Johan natuurlijk nooit genoeg op kop rijden, dat lijkt me duidelijk…
Op de Goudbloemsedijk werd vervolgens op initiatief van Johan lekker rondgedraaid. Ook Bas had snel door hoe het werkte. Toch kan ik het niet laten om even de kritische noot te kraken dat sommigen in het peloton tijdens het draaien de benen wat meer stil moeten houden als ze van kop komen.
Dat gezegd hebbende, zag ik bij Zevenbergen dat de kilometers hun tol begonnen te eisen. De structuur was er een beetje uit en er werd wat minder gekletst. Na een sterke en lange kopbeurt van Frans richting Zwartenberg liet Bas vervolgens zijn bidon vallen en kwamen we tot een stilstand. Alles voor niets gedaan Frans…

Onze weg vervolgden we vervolgens richting Prinsenbeek waar de gedachte aan appeltaart van d’n Elsakker mijn geest al begon te corrumperen. De tour is de sport echter niet en dus werd d’n Elsakker totaal genegeerd als elk ander café. Richting Made was de energie bij de sporters echter nog niet op en werd er wat harder gefietst. Op commando van Anneke werd echter de snelheid er (terecht) uit gehaald en fietsten we met ruim 31km/h gemiddeld Made binnen. Prima zo.

Op verzoek van een aantal heb ik als gastschrijver eens een tour-verslag mogen schrijven. Al moet ik zeggen dat het met 5 sport-renners ook een sportverslag had kunnen zijn. Volgende keer hoop ik weer een sportverslag te kunnen schrijven. Tot volgende week bij de snerttocht.

Thais

Trim Blauwe sluis

Fietsverslagen

Opnieuw een mooie herftdag. Een zonnetje en een licht windje uit het zuid-westen. De blaadjes beginnen al te vallen. Dat was al een tijdje aan de gang, maar dat kwam meer door de droogte. Nu is het echt de herfst die haar werk doet.

Het werd een kleurrijk rondje. Van Made naar Blauwe Sluis via Roodevaart. En verder natuurlijk. We hadden maar één stop. Want voor Johan was het een takke rondje. Niet zozeer omdat het niet leuk was, dat heb ik nog nagevraagd. Maar Johan had dus een tak tussen de spaken na een zelf gekozen mini-cross. 

Verder moet ik bekennen dat het een vlekkeloze rit was. Met mooi weer dus. En zonder zaken die opmerkelijk waren. Anders dan ik wel bewonderend heb gekeken naar de nieuwe fiets van een van de heren. Met remschijven. Prachtig. En hoewel ik een voorliefde heb voor fietsen uit de jaren 80, kan ik het idee van een haast “naked bike” wel waarderen. Het materiaal tegenwoordig is wel van uitzonderlijke kwaliteit. De fiets, de kleding. Soms moet ik nog wel eens denken aan het zeemleer van de broeken van weleer. Het zou confortableler moeten zijn, maar ik heb het vaak ervaren als een poging om te kijken hoe ver je kunt gaan over de pijngrens wanneer het broekenvet was vergeten. Tot zover deze overweging uit het verleden.

Het was een prachtige dag met leuke mensen, zoals altijd. Het verhaal is wat laat door nog een andere hobby. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard

HerfstTOURtocht naar Numansdorp

Fietsverslagen

Wat een mooie herfstdag kregen we vandaag als toegift van de zomer. Anneke staat zelfs te twijfelen of ze haar zomershirt korte mouwtjes nog aan kan. Na even buiten geweest te zijn, heeft ze snel haar besluit genomen. Dat gaat dit jaar niet meer want de ochtendstart is net te koud nu.
We hebben in de info app nog niks afgesproken over de Tour. Het is een beetje wachten wie er zijn. Thema staat al wel vast “Herfsttocht” en de afstand ook 80-85km. Bij een herfsttocht denk je aan door de bossen rijden met mooi gekleurde bladeren. Maar als ik even met Flip overleg bij het verzamelpunt voor vertrek, hebben we beiden het idee dat we lekker in het zonnetje willen rijden en niet onder de bomen. Met zuidwestenwind wordt het “Numansdorp”, dus over de bruggen bij Willemstad maar dan tegen de wijzers van de klok. Omdat de Sport opkomst laag is, sluiten de paar aanwezige sporters bij ons aan.
Zo hebben we een mooi peloton van 12 renners. We rijden eerst richting de Moerdijkbrug via het Gat van den Ham. Net daarvoor hoor ik “lek”. Iemand vraagt “jij Adrie?”, maar dit keer is hij het niet. Adrie is afgelopen weken genoeg aan de beurt geweest ook. Hij heeft alles nieuw gelegd vertelt hij. Maar gedurende de tocht zie ik heb regelmatig eens een butsbeweging maken en dan naar zijn achterband kijken. Hij is toch niet zeker van zijn zaak, maar deze keer komt hij echt zonder lek aan in Made.
Nadat de lekke band gemaakt is, touren we naar de Kiltunnel. Goede klimtraining want vrijdag gaan Anneke en ik nog een rondje “Waalse pijl “ doen met een aantal ex-collega’s van mij. Na de tunnel krijgen we wind schuin voor. Flip is niet te stoppen constateren Frans en ik. “Dan nemen we na de afslag linksaf over” zegt Frans. Leuk Frans, maar dan hebben we pal wind tegen. Ik heb geluk , net voor de afslag komt Gerben naar voren en pakt de kop naast Frans. Ik profiteer achter Gerben mooi van Taxi Berm.

Na Strijensas ben ik dan wel een de beurt. Samen met John rijden we over de zonnige dijken met een mooi tempo. Binnen de kortste keren zitten we in Numansdorp en daarna doemen de bruggen op.
Ik heb al bedacht dat daar de wind pal tegen is. “Fijn, goede training voor de Muur van Huy”, maar Sandra heeft daar wellicht andere gedachten bij. Toch zit ze naast me als we de tweede brug boven zijn. Een klein duwtje doet wonderen. Ze is blij want ze denkt dat dit de laatste klim geweest is. Maar er komt nog meer oplopend terrein en als de vorm niet top is dan is een molshoop al hoog. Ik had verwacht nu wind in de rug te krijgen… maar helaas hij blijft een beetje opzij dus we moeten behoorlijk door blijven trappen.


Flip stuurt ons over de fietsstraat van Willemstad naar Zwingelspaan (auto’s welkom maar fietsers de baas op dit stuk). In Klundert gaan we richting industrieterrein Moerdijk. Daar zie ik veel groene stroom opgewekt worden vandaag met zon op de panelen en wind op de molens. Eindelijk een beetje wind in onze zeilen dus we zijn zo in Moerdijk. Nu nog even klein stukje naar Made.
Anneke en ik hebben een aanmoedigingspremie afgesproken ”Koffie met een punt op de May” voor ons 120 jarige verjaardag samen. Dat helpt, helaas heeft niet iedereen nog tijd en moeten meteen naar huis. John eigenlijk ook, maar die kan dit toch niet laten lopen. Ik wil eigenlijk naar “de Brabander” maar die is nog niet wakker, dus steken we over voor de “Koffiedeal” bij de Korenbeurs. Koffie met een punt voor
€ 6,25 staat op een groot bord. Ze hadden er blijkbaar niet helemaal op gerekend dat daar dan ook mensen op af komen want na ons bezoek was al het gebak op. Ik denk dat als iedereen meegegaan was we hadden moeten delen. Nu niet, het was goed toeven daar in de zon met een lekkere hap.

Ad

Sportrit Hedel

Fietsverslagen

Vandaag stond de kermisrit op de agenda. Zoals reeds het hele seizoen op de kalender stond, betrof dit voor de sportgroep een rondje Hedel.
Bij het verzamelpunt waren dit keer erg veel WTC’er bij elkaar gekomen. Op zoek naar wat bekende gezichten, zag ik Anneke als eerst en dus ben ik lekker naast haar komen staan om even bij te kletsen. Dit duurde niet lang want de tour vertrok al rap en Anneke haastte zich dan ook naar het achterwiel van Ad. In de achterlatende stofwolk hoorde ik Le Patron zeggen dat we maar 4 sporters hadden, maar plots doemde daar nog 4 sporters uit de stofwolk op. We waren dus met 8 man. Ook Flip wilde mee met de voorwaarde dat het niet te gek ging. Deze belofte werd niet gedaan, immers de tour was al vertrokken en Flip had dus sowieso geen keus meer, dan met de sport mee te gaan.
Wie waren die 8 man dan? De volgende: Twan, Martien, Flip, Erik, Frans, John en Gerben.

Made uit gaf Martien aan dat we via Dongen richting Hedel zouden rijden. “ Oh ja, is goed” was mijn reactie en het eerste stuk nam ik de kop op me, niet goed wetende hoe ik nou eigenlijk precies in Dongen moest komen. Pas bij de Vijfeikenweg had ik een beetje beeld hoe we moesten rijden. Dat moet ik dus even onthouden voor de volgende keer.
Bij de Vijfeikenweg had praktisch iedereen al een keer op kop gereden en de Vierbunderweg bij Dongen was het de beurt aan Frans. We reden zo rond de 36km/h achter hem aan maar bij het viaduct over het Wilhelminakanaal zakte het tempo steeds verder. Mr. Pattex zat zo te zien heerlijk in Frans z’n wiel en maakte geen enkele aanstalten om over te nemen. De snelheid zakte vervolgens nog verder naar 29km/h en het gehele peloton zat knarsetandend te kijken hoe Pattex het bordje van onze 70+ topper tot op de laatste kruimel aan het leeg eten was. Twan kon het boven aan het viaduct uiteindelijk niet langere aanzien reikte de helpende hand door over te nemen. Frans was off the hook…..
John was zich denk ik van geen kwaad bewust. Toch even onthouden voor de volgende keer.

De weg werd voortgezet richting het oosten, langs de Coca-Cola, De Moer en door Loon op Zand waar de weg opengebroken was. Door wat handige stuurkunsten konden we over de stoep rijden en konden we onze weg vervolgen. We reden langs de Rustende Jager in de richting van Cromvoirt. Op de route gingen we dit keer over een fietspad, waar zo ongeveer de half mountainbiked Brabant ook op reed. Daarnaast begonnen de mensen die zich voortbewegen op een elektrische fiets ook aan het verkeer deel te nemen en dus was het handiger en veiliger geweest om op de rijbaan ernaast te gaan rijden. Dit deden we echter niet want als fietser probeer je in alle redelijkheid toch zo veel mogelijk op het fietspad te rijden. Daarnaast was het ook wel even tijd om te gaan eten. Ik heb bij wat renners een banaan of een gelletje voorbij zien komen. Een gelletje is altijd fijn om te eten, want het slikt zo lekker snel door. Al heb ik kunnen zien dat ook een hele banaan zo doorgeslikt is. Burp….

Bij Cromvoirt aangekomen is het nog maar een klein stukje richting Den Bosch. De wind stond daar gunstig dus konden we het laatste stukje naar Den Bosch lekker vlammen. Na Den Bosch gingen noordwaarts terug richting het westen. Als we daar zuidwaarts waren
gegaan dan zouden we uitkomen bij het natuurreservaat Kampina. Twee jaar geleden hebben we daar met oa Martien, John en Twan nog een prachtige graveltocht doorheen gemaakt. Ik hoop dat we dat dit winterseizoen ook weer eens gaan doen. Moeten we even onthouden.
Zoals ik al schreef reden we na Den Bosch noordwaarts naar Hedel en naar Ammerzoden. Gerben vertelde dat hij deze route nog nooit had gereden, terwijl dit toch wel een beetje een WTC klassieker is. Hoewel Gerben vandaag lekker aan het rijden was, vond ik hem toch een beetje de grijze muis in het peloton. Bij navraag bij Gerben bleek dat hij gisteren een heftig feestje had gehad. Laat naar bed, je weet wel…. Dat verklaart in ieder geval een hoop.

Waar Martien bij aanvang van de rit nog lekker in het treintje meereed, niet te gek deed, korte beurten reed en waarschijnlijk dacht “laat die Thais maar uitrazen.” Veranderde dit zo ongeveer op de helft van de rit. Martien liet zich steeds meer zien en vulde zo weer prima de energie aan die bij velen al was verloren.
Bij Wijk en Aalburg kwam het einde toch wel een beetje in zicht en werd er als groep lekker gedraaid. Voor mij wel zo fijn, want dit kost mij relatief weinig energie.
Ik vroeg me af of we vlak daarvoor op de Bergsche Maasdijk ook niet beter hadden kunnen draaien. Dan hadden we daar geen waaier gehad en was Erik niet in de moeilijkheden hoeven komen. Even onthouden voor de volgende keer…

Omdat ik jarig ben geweest had ik het idee om bij Fort Lunet wat te drinken. Ik had besloten om dit bij Hank voor te gaan stellen. Dat zou een tactische plek zijn waar iedereen moe gestreden zou zijn en juist weer energie zou krijgen voor het laatste stukje, wanneer ik ze blij kon maken met het voortuitzicht op koffie met appeltaart. Helaas Hank haalde ik niet, want Twan was me bij Meeuwen al voor geweest… Uiteraard stemde iedereen in.

Bij Fort Lunet was iedereen weer blij dat ze aan de koffie zaten. Er werd zelfs nog voor me gezongen. Dat is lang geleden kan ik jullie vertellen. Ook kreeg ik te horen dat Melody helaas stopt met haar lidmaatschap. De liefde heeft haar noordwaarts gesleept en het viel wel een beetje te verwachten dat ze zou stoppen. Desalniettemin vinden we het erg jammer. Toch blijft de hoop bestaan dat ze nog een keer mee gaat. Er resteren nog 3 ritten dit seizoen…

Rond 12.00 uur reden we de Kermis weer in. Op mijn voorstel om nog even in de Miami Trip trip trip trip…. te gaan werd niet ingegaan. Dit stelde ik dus maar uit tot vanavond met de kinderen. Helaas kwam ik er weer misselijk uit. Een tabletje tegen wagenziekte schijnt hiertegen goed te helpen. Ook deze moet ik maar even onthouden voor de volgende keer.

Bedankt en tot ziens mannen

Thais.

Trim Noordhoek

Fietsverslagen

De herft is begonnen. Hoewel een prachtige zonnige dag, het waaide matig en met 12 graden was het om 09:00 nog niet bepaald aangenaam. De 9 mannen en 1 vrouw zagen er ondanks mogelijk kermisbezoek en een eventueel daaropvolgend feestgedruis fris uit. Wat natuurlijk een onzinnige gedachte is mijnerzijds. Ondanks dat het een kermistocht is, was natuurlijk iedereen fris om half negen naar bed gegaan om er eens flink tegenaan te klappen.

Door omstandigheden was had ik al een paar weekenden moeten overslaan, dus het was weer aangenaam om weer wat mensen te spreken voordat we op weg gingen. En daarna tijdens de tocht. Het is fijn te zien dat mensen weer meerijden, ondanks dat er soms wat onderliggende zaken zijn die je niemand gunt.

Er was ook iemand bij die ik wel ken, van naam, van gezicht. Maar ik heb nog steeds geen idee waarvan. Al heb ik wel een sterk vermoeden. En laat dat nu ook de enige persoon zijn die ik niet gesproken heb. En door omstandigheden is het er daar ook niet van gekomen.

Klokslag 09:00 dus op weg naar het westen. Met een zuid-westen wind. Ik had me stevig aangekleed. Maasr er waren er bij die gewoon met korte mouwen reden. Bikkels zeg ik dan. Taaie rakkers. Ik hoor daar dus niet bij. Ik was onder de indruk.

Over de tocht zelf valt verder weinig anders te melden dan dat het een mooie was. Nog een week of vier en dan slaat de herfst echt toe ten westen van Made. De oogsten zijn van het land en de klei komt tevoorschijn. Van een prachtig groen landschap verandert het in een taaie omgeving waar wat jeugdherinneringen naar boven komen. Trainen in de late herfst en winter in een haast vijandig landschap. Gelukkig kon er nog even van het groen en het zonnetje worden genoten. Het tempo was overigens stevig, maar er werd niet geklaagd en op elkaar gewacht. En met één lekke band was ook de materiële schade te overzien.

Trimploeg bij de Elsakker

Voorshands was als ingecalculeerd dat we een stop gingen maken bij “de Elsakker”. Gerard en Gerard mochten graag trakteren op appelgebak met slagroom en koffie vanwegen hun verjaardag. En uit de wind in het zonnetje was het aangenaam. Ik kan niet anders zeggen, Altijd weer prettig. De ervaring en wijsheid mag ik als zelfbenoemd snotneus graag tot mij nemen. Helaas waren we maar met acht personen aangeschoven. Bert en Adrie moesten door. De laatste is degene waarover ik het eerder had. Mijn vermoeden is dat ik hem van school ken. Ik hoop dat hij nog eens met ons meegaat. Hij deed in elk geval fors veel kopwerk. Lekker was het laatste stuk terug naar Made. Wel met enige verbazing van mij over de zonnepanelen waarmee een deel van het fietspad was “betegeld”. Ik vraag me af of die dingen niet gruwelijk glad worden als het regent. Hoewel ik het niet per se zelf wil uitproberen.

Het was een mooie tocht met prettige mensen in deze prachtige nazomer.

In Made terug kreeg ik zin in kermis.

Gerard

KermisTour naar het zuidwesten

Fietsverslagen

Voor de tweede week op rij werden de WTC-ers getrakteerd op een kermistocht. Deze week geen worstenbrood, appeltaart en oliebollen zoals bij de kermistocht van Den Hout naar Den Hout [B] waar het trouwens ook kermis was. Maar deze week toch een mooie opkomst. Het zal wel het mooie weer geweest zijn en de iets latere starttijd die zorgde dat de opkomst goed was.
Omdat het zuidwesten wind was, ging de Tour op weg voor een rondje in die richting. Eerst naar Zevenbergen, over het bruggetje en over het industrieterrein om het stoplicht te vermijden. Ik zie wel een kraantje rijden en denk nog “op zondag aan het werk?”, maar denk dat er niks in de weg is. Blijkt dat er wel een verkeersregelaar is… tenminste die zit in zijn auto te dutten en springt er uit als we al voorbij zijn. De man in de kraan roept iets. We zien nu dat ze de weg aan het asfalteren zijn. Ik stuur het peloton het looppad op dat er naast ligt. Bij elke afslag een verkeersregelaar maar die zijn net als de eerste steeds te laat om ons bij te sturen. Ik hoor iets achter ons, het kraantje komt er aan gescheurd, die denkt ons tegen te gaan houden denk ik. Dus slaan we toch maar wijselijk rechtsaf terug naar de doorgaande weg. Dan toch maar langs het stoplicht, hoewel … die wisten we toch nog te omzeilen. Jammer van dit oponthoud want hierdoor is ons gemiddelde flink ingekakt.
Maar zoals gezegd, het is mooi weer dus wie maalt daar om.
We zitten weer op de route richting fietsbrug en dan naar de Bloemendijk. De snelheid zit er goed in, maar dan moeten we even stoppen. Bij Rachel moet er wat lucht bij, niet in haar band maar in haar longen. Het puffertje doet wonderen. Anneke piepte trouwens bij thuiskomst ook al alsof het pollentijd is, dus maar eens even op de pollenradar kijken. Oeps , een score die je inderdaad meer in mei verwacht. Ik zag in de tuin ook al rododendrons bloeien, de natuur is een beetje van slag.
Na deze korte stop rijden we via Oudenbosch en Zegge richting de Langendijksestraat. Dit is de methode om een druk stuk Roosendaal te voorkomen. Om Schijf heen over mooie dreven. Wim zit te genieten van deze toegift van de zomer vertelt hij. Dat vind ik niet gek, het lijkt hem totaal geen moeite te kosten vandaag. Achterin denken ze daar wel anders over waarschijnlijk.
Via Rijsbergen gaan we richting Mastbos. Ik zit op kop lekker bij te kletsen met Johan, maar mis daardoor een weggetje naar rechts. Geen probleem, het alternatief is zeker niet om, maar ik weet dat er dan een slingerfietspadje komt. Daar baal ik wel even van maar het mooie weer laat dit snel verdwijnen.
Net voor het Mastbos hoor ik lek, maar het blijkt dat een plaspauze nodig is dus we stoppen weer even. “Te veel gedronken of te weinig gezweten”, denk ik. Wel tijd om even een reepje weg te werken en dan op naar het laatste stuk. Via Zwartenberg en Langeweg gaat het richting Made. Ik verwacht wind in de rug maar die is naar echt zuid gedraaid dus we profiteren niet echt in het laatste stuk. Bij de Drie Hoefijzers krijgen we een peloton in zicht. Dat moet ingehaald worden. Het blijkt onze trimploeg te zijn die na de koffiestop bij dun Elsakker lekker even uitfietst. Als we aansluiten, gaat onze snelheid een stukje omlaag, even lekker lostrappen. Met name Rachel vindt dat niet erg, ze heeft niet veel puf meer. Ik vind het sowieso al niet gek dat ze mee kon als je andere hobby “zeemeermin spelen” is.
Ik parkeer mijn fiets met 92 kilometer op de teller. Iets verder dan gepland, maar bij dit weer is dat niet erg. Hopelijk nog een paar weken zulk weer.

Ad

De tocht van Den Hout naar Den Hout en terug naar Den Hout!

Fietsverslagen

Hoe is dat toch ontstaan? Dat ga ik jullie proberen te vertellen.

In 1995 ben ik gestopt als warme bakker in Den Hout en ook gescheiden, ik ben toen tijdelijk in een stacaravan, (je kon er ook in liggen) gaan wonen op camping ’t Zand in Alphen.

Je gaat dan weer als 43 jarige alleenstaande door het leven, dus volop op stap. Uit Alphen had ik een maat die net als ik wel van muziek hield, dus regelmatig naar live bandjes gaan kijken.

Zo gingen we samen vanuit Alphen naar een blues café in Mol, goeie muziek en laat gemaakt! Midden in de nacht reden we naar huis, ik hoefde niet te rijden dus lag een beetje in te dutten, tot dat ik mijn ogen open deed, hé zie ik dat nou goed! Het bordje Den Hout, da kan toch niet, dacht ik. Te veul gedronken zeker, we waren nog midden in Bels!

Nou ja, om een uurtje of 4 was ik weer in mijn paleisje in Alphen gearriveerd, gaan slapen en toen ik om een uurtje of 10 weer boven water kwam toch maar eens de kaart erbij gepakt! En jawel daar bij Beerse lag inderdaad  Den Hout.

Achteraf moet ik er wel meer zijn geweest, in de jaren ’70 ging ik op stap naar “de James” in Rijckevorsel, en had ik een vriendinneke uit Beerse, die bracht ik dan midden in de nacht naar huis. Ik ging toen vaak stappen met mijn maat Theo uit Dussen, en ook hij had een Belske versierd uit Beerse. Ik was altijd de BOB, dronk in die tijd geen druppel, dus zette ik Theo en zijn “vriendin”ergens af om hem later op te halen. Helaas was het hartstikke mistig, je zag geen hand voor je ogen. Maar nadat ik afscheid had genomen ging ik Theo ophalen. Maar na wat straten doorkruist te hebben zag ik geen Theo. Mobieltje of appen was er toen niet bij. Uiteindelijk daagde mijn Dussense vriend toch weer uit de mist op. Maar intussen had ik wel heel Beerse verkend en moet ik toch zeker door Den Hout zijn geweest!

Maar nu wist ik waar Den Hout nog meer lag, toch maar eens op de kaart gaan puzzelen of het wat was om daar heen te fietsen, want dat deed ik toen ook al fanatiek!

Intussen had ik al snel weer een vaste relatie gekregen, en woonde alweer bijna in Den Hout. In ’96 op mijn vrije dag pakte ik mijne vélo  en ging er aan beginnen, via Gilze naar Alphen naar Baarle- Nassau en Zondereigen kwam ik in Merksplas in Beerse terecht. En als hoogtepunt het bordje Den Hout. Over de oude ophaal bruggetjes zoals die vroeger ook op de weg naar Oosterhout lagen.

De terug weg ging over die loempe klinkers tussen de strafinrichting van Merksplas en Wortel  een kilometer of 8 stoempen, maar dat heeft ook zijn charme!

Langs grenscafé “In Holland”met de vriendelijkste uitbater van geheel Bels en Olland bij elkaar, maar wel verdoemd lekkere verse wafels meej slagroom en erbeesjes! Ging het toen nog over de  Zigraeck naar Ulicoten. Het laatste stuk via Chaam en Molenschot naar huis waren de bekende wegen.

In 2002 leerde ik Anny kennen, en was mijn leven een stuk stabieler en leuker, maar had ik ook het fietsen op een zeer laag pitje staan. We pendelden het eerste jaar van het Zeeuwse Kruiningen naar het Brabantse zand van Den Hout.

Na iets meer dan een jaar kwam ook de liefde van de fiets weer terug, en sloot ik weer aan bij de WTC Made vrienden. Zo kwam dan ook de tocht naar Den Hout weer op de kalender.

De eerste jaren fietste ik die met enkele liefhebbers waaronder onze oud-voorzitter Piet Timmermans, Ypke Huisman, Jantje Sestig, Mar10, Flipke,  Wilem Adamse, André van Kuijk, Ad Caron, Anneke van Wesel, Franske Wessels en Ad van der Made, op een vrije zaterdag, en legde aan bij het cafeetje net over de brug bij Den Hout (Bels). 

Op een gegeven moment kwam de tocht ieder jaar weer 1 of zelfs 2x per jaar op de WTC Made kalender te staan. We fietsten toen in twee groepen een groep van 30+ gem. en een groep die het wat rustiger aan deed. De koffie stop was inmiddels verplaatst naar de gezelligste kastelein van Bels. Waar we nog eens een bijzondere ontmoeting hadden met de legend Jean Marie Pfaff. Hij had met zijn fietsclubke van 100 man ook daar zijn stop gehad. Tjonge jonge wat zagen die mannen er gesoigneerd uit. Allemaal een schoon blauw pakske en dezelfde fiets en helm, Jean Marie beloofde ons ook voor unne sponsor, nooit niks meer van gehoord!

Tijdens de kermiskoers van 2015 kwam er een verzoek, vanuit de Kermis commissie  om iets te organiseren met als doel om wat meer volk naar de kermis (kroeg) te trekken! Ik stond naar de koers te kijken met Gerard van Oerle en Sander van Berkel, en stelde gelijk voor de toertocht naar Den Hout te gaan rijden.

In 2016 was het dan zover, de eerste tocht in twee groepen ging van start. Het doel was toen nog om met zoveel mogelijk Houtse deelnemers te fietsen. Met ondersteuning van toen ook al vele WTC ‘ers die als koerskapitein het tempo en de route kenden! Willem Avontuur en Jantje Lensvelt waren onze vaste waarden, Willem en Jantje hebben ook deze editie met vele WTC’ers mee gefietst!

 Inmiddels zijn we  wat verder en coronajaren en een slecht weer jaar achter de rug. We zijn inmiddels aan de 5e editie toe, met iets minder dan 120 deelnemers verdeeld over 8 pelotons met top wegkapiteins, kunnen wij als organisatie weer terug kijken op een  fietstocht, zoals wij hem bedoeld hebben.

Lekker fietsen, met vooraf een brabants bakske koffie en een  worstebrooike, de zegen van de pastoor en nog een lang zal tie leven voor ome Anton 83 jaar (van Twan) !

En de eerste ploeg kan vertrekken, iedere vijf minuten de volgende. Het had geregend, de weg was nog nat, met als gevolg verschillende lekke bandjes, de deelnemers zagen er uiteindelijk uit als een mijnwerker. Bij de bananenstop en plasstop ging het over de klinkers richting Beerse. Sommige ploegen namen nog de tijd om een foto bij het bordje Den Hout te maken, ander vlogen daar aan voorbij. Ook de kermis in Beerse lieten ze rechts liggen.

Weer terug richting Olland, Merksplas naar Zondereigen. Het mooie grensdorp waar Guido Belcanto over zong “ik wil begraven worden,  met mijn voeten in Olland, en mijne kop in Bels”

Even verder zijn we in Ulicoten, en staat de koffie en appeltaart op ons te wachten in buffet vorm voor een 120 man/vrouw prima geregeld daar door “de Kluis”.

De laatste 40 km nog ff uitfietsen via Chaam en Gilze naar de Vijfeikenweg, Den Hout komt in zicht, de kermis draait al op volle toeren de oliebollen pruttelen al in het vet en de eerste biertjes worden getapt.

Iedere groep met een eigen verhaal, en na het 10 biertje worden de verhalen alleen maar sterker! Tussen 7 á 8 uur taaien de meeste renners huiswaarts, het vocht is weer aangevuld en nog ff een stukske lekker uitfietsen. Een enkeling laat de fiets in Den Hout achter, met de gedachten dat hij de andere dag schoon opgehaald kan worden.

Volgend jaar gaan we voor de 6e editie van onze toertocht van Den Hout!

Groet, Pierre Boulanger!