Soms loopt het net wat anders dan gepland, zo ook deze zondag.

We hadden ons aangemeld voor een kastelenrondje in het Groene Hart nabij Utrecht, uitgezet en voorbereid door Thijs. Hij had een mooie route maar helaas hadden maar een paar leden zich opgegeven en het voorspelde weer zag er niet echt lekker uit. Op zaterdag jl. kreeg Ad dermate last van zijn rug dat meefietsen op zondag niet erg verstandig zou zijn. En zonder Ad, vind ik het niet gezellig, dus toch maar afgemeld. Op zondagochtend werd de buienradar nogmaals gecheckt en werd de rit alsnog helemaal geannuleerd. Jammer, hopelijk kunnen we die rit nog een andere keer rijden.

Dan maar “gewoon’’ om half negen met de tour mee, maar vandaag zonder Ad.
De opkomt was niet echt groot te noemen slechts 14 man in totaal, niet echt gek gezien de weersvoorspelling.
Jarige job Flip had al aangekondigd dat er naar het weer gekeken zou worden en het geen lang rondje zou worden richting Slingerdreef. De tour, trim en sport vertrokken allen die richting. De tour met slechts 6; Flip, Frans, Adri, Peter V., Marc en ik. Een klein clubje waarbij de oudsten het leeuwendeel van het kopwerk deden. Het nieuwe spotje van SIRE waarbij opgeroepen wordt dat “ouderen”  wat meer in beweging zouden moeten komen, is niet echt voor hen van toepassing.

Er werd onderweg lekker bijgekletst; Adri meldde dat zijn knie eindelijk iets beter ging en hoopte weer meer te kunnen komen. Marc reed een keer met ons mee om te kijken hoe dat ging. Peter en Flip genoten nog na van hun tijdritwinst en Frans, die reed lekker door.

Net na het viaduct over de A58 riep Flip; Doen we rondje ’t Zand?
Heel snel riep Frans;”Nee!”.
Nou, dat was duidelijk.
En het was ook de goede beslissing want nog geen kilometer verder, begon het te regenen en nog harder te waaien. Kop over kop werd naar de slingerdreef gereden, op naar de bebossing. Daar was het iets meer beschut en reed het net wat lekkerder.
Er werd de oude “Slingerdreef” gereden, niet rechtsaf maar rechtdoor langs de Fazanterie. Daar werden we voorbijgereden door 2 wielrenners die er zin in hadden. Er werd direct gereageerd en op een lint reden we naar het eind van de Huisdreef. Net voor Bavel gingen zij rechtdoor, maar wij sloegen rechtsaf om lekker over die gladde keien van de Eikbergseweg te kunnen stuiteren.

Bij de stoplichten in Dorst stopten we keurig voor rood maar waren ineens Frans kwijt. Waar was die nou?
Na nog een keer goed kijken, zagen we hem achter een bosje staan, hij moest even, vast door al dat gestuiter.

In Oosterhout zagen we voor ons bekende shirtjes met een mooi rood shirt op kop rijden. De Trim.
Op het fietspad van Burgemeester Materlaan reden we ze voorbij en Kees van Dongen bleef er bij ons aan plakken om te kijken hoe dat ging, nou, dat ging goed zo te zien.
Zo waren we na een lekker tochtje van 56 km. op tijd binnen voor de regen.
Over het nieuwe asfalt en langs de nieuwe rotonde van de Godfried Schalkenstraat met de penselen en schilderspalet, reden we Made in, op naar de nazit met koffie en gebak bij jarige job Flip!

Anneke

Na permissie van rode truidrager Wim, bij wie ik onder contract sta, te hebben ontvangen ging ik enigszins met knikkende knieën richting Made met Peter Kuijpers. Onze wegen zouden zich snel scheiden, ik ging vandaag voor het eerst met de Tour mee. Ik was eraan toe. Het was echt de eerste keer. De laatste keer dat ik me aan wat hogere snelheden waagde was er nog een A en B groep.

Maar ik ging met een dosis vertrouwen na veel aanmoedigingen van alle kanten.

Het was heerlijk weer. Het zou later erg benauwd en warm worden, hoewel een aangekondigde flinke wind dit wat zou verlichten.

Onderweg gingen we. Het was een mooie groep, en het was wel duidelijk dat men er zin in had. Niet per se volg gas ineens, maar er was een prettige sfeer, en het gaf mij tijd om wat te wennen.

Eerlijk gezegd heb ik vaak nauwelijks een idee waar ik fiets en laat me, zoals dat hoort, leiden door de leider. Gerard v.O. had in elk geval zijn uiterste best gedaan, een prachtige route volgde.

Natuurlijk begin je na zoveel jaren wel ongeveer te zien waar je rijdt en de weg te herkennen. De route ken ik echter niet en heb ook geen flauw idee hoe ik dat op mijn telefoon moet zetten. Maar de aanwijzingen van Gerard waren prima.

Na een kilometer of 35 werd besloten, haast zonder woorden, om te gaan “draaien”. Kop over kop. Al het me lukt mee te draaien vind ik dit het allerleukste om te doen. Aanstekelijk was daarbij het enthousiasme van Johan. En eenieder draaide lekker mee. Het is soms wat wennen van welke kant van kop af te gaan, maar het zat redelijk in elkaar. Daarbij moet worden opgemerkt dat niet alle wegen zich lenen voor deze manier van fietsen. Is het was smaller op fietspaden met wind op de zij, dan zit een flink deel van een grotere groep als snel “op het kantje” en dan is overnemen niet zo makkelijk meer. 

Maar het ging verder erg lekker, en ik kan niet anders melden dat ik er veel plezier in had.

Zo draaien en draaiden we langs de Galderse meren, waar we na kort overleg splitsten. Lichamelijk ongemak hakte er bij twee van onze fietsmakkers in, en die besloten samen de weg te vervolgen.

Ergens ten zuiden van het Liesbos (dat weet ik dan ongeveer wel weer, maar ik kan er een paar kilometer vandaan zitten) stuitten we op een wielerkoers, en werden we zeer aangenaam verrast door iemand die daar vanwege hand en spandiensten of coaching (het was wat lastig te volgen) ook stond te wachten. Het was Ad Prinsen. Ik doe niet aan heldenverering, maar als klein menneke keek ik enorm tegen hem op, en hij is een van de redenen geweest dat ik wilde gaan koersen.

De oversteekjuffen van de koers waren zeer coulant en lieten ons een deel van het parcours gebruiken om onze weg te vervolgen. We gaven natuurlijk wel wat extra gas om in elk geval de coureurs voor te blijven. En natuurlijk ook om nog enige indruk achter te laten voor degenen die aan de kant stonden te kijken.

Door het Liesbos gingen weer richting Prinsenbeek om via “Den Elsakker” het viaduct over de Mark te beklimmen. De wind tegen, meer dan 0.005% stijging en meer kilometers dan gebruikelijk deden mij breken. Een forse deuk in mijn ego, ik moest lossen. Niet ver en niet lang, maar zoals de Belgen zeggen: “Er zat niks meer op!”.

Gelukkig hadden we vanaf het tankstation tot aan Made de wind mee. Op het tandvlees kon ik nog aanklampen. Maar het lukte. Eenmaal bij het gemeentehuis heb ik de metingen afgedrukt op mijn telefoon. Volledig gesloopt. Maar zeer voldaan en dankbaar dat ik mee kon.

Na afscheid te hebben genomen was het bijna Surplace naar huis en overwoog ik de laatste 10 meter op de brug over het kanaal naar Geertruidenberg te gaan lopen.

Mag ik iedereen hartelijk danken voor deze fantastische rit. Het was een feestje. Een besef dat overigens pas volgde nadat ik een uur op de bank heb gezeten en mijn vrouw me omhoog moest helpen richting de badkamer.

Gerard Koops

De laatste dagen was het erg warm en was er wind vanuit het zuiden voorspeld. Hans had al aangegeven dat hij er dit weekeind niet bij zou zijn, dus had ik een route achter Baarle Nassau bedacht via Minderhout. Maar gezien het feit dat dit boven de 100 km uitkwam werd er gevraagd hem iets in te korten. Door niet Minderhout maar Meerle als passage te nemen werd hij terug gebracht tot 95 km. Zondag morgen vertrek ik alleen, omdat Marianne een andere afspraak had. Leo gaf aan dat hij weer mee ging dus was dat de eerste stop, bij Hil Ten was het stil en stond alleen de gebruikelijke stadsfiets klaar dus maar verder gereden via den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen staan er al een aantal renners van de trimgroep gereed. De sport die vandaag de rivierentocht rijdt is reeds om 7:30 uur vertrokken. Nadat we even staan de kletsen komt de jarige Piet aan kunnen we hem nu fysiek de handdrukken en een fijne verjaardag wensen.

Rond half negen is ieder die mee wil aanwezig en gaan we van start om via Madese Boys en het Ent van Den Hout naar de Bergsebaan te rijden. Bij vertrek rijdt ik een stukje met mijn naamgenoot Gerard Koops op kop maar merk al snel dat de wind vandaag ook een aardige partij tegen blaast. Maar als ik rondkijk zie ik vele sterke renners in onze groep. Te weten Ad en Anneke van Wesel, Corné Schoenmakers, Marc van Meir, Peter Verhagen, Johan van Helmond, Frans Marijnissen, Flip Segeren, Gerard Koops, Leo Stasse, en ik zelf. De temperatuur is onder de bomen goed. Al snel rijden we via de VijfEikenweg naar Molenschot, langs Gilze af richting de Boerenbaan. Hier wordt al een poging gedaan om te draaien, maar m.i.z. moet je dan niet versnellen en altijd linksom of rechtsom wisselen en geen gaten laten vallen. Het is dan ook de bedoeling dat ieder meedraait. Maar als ik op enig moment mensen links en rechts van me zie is dit niet de bedoeling denk ik. Als we kampeerboerderij de Kiek passeren hoor ik iemand zeggen dat de klinkers niet fijn zijn. Dat is natuurlijk ook wel maar dat is een keuze van niet door Alphen te rijden maar achter het Pestkerkhof langs. Niet veel later merk ik dat niet iedereen de gpx heeft geladen bij Klein Bedaf schieten er enkelen rechtdoor naar Pineind. Maar de bedoeling is echt Klein Bedaf en vervolgens Groot Bedaf. Om hierna via Heikant en Veldbraak, Nijhoven Baarle binnen te rijden. Hierna gaat het richting Ulicoten waar de Kluis passeren bekend van DH-DH-DH. Juist voor Meerle draaien we rechtsaf de Chaamseweg op. Om nu via Schuivenoord naar de Stijbeekse weg te rijden. Bij Verkooijen Strijbeek gaan we over de Markweg naar van Boxtel om vandaaruit naar de Galderse meren te rijden. Daar geeft Leo aan dat de beentjes niet meer willen. Ook die van mij zijn niet best vandaag en stel dan ook voor om met Leo de kortse route door Breda naar huis te rijden. Om goed 11:00 uur ben ik thuis als ik later de Strava-gevens van de anderen bekijk klopt het met de geplande rit van 95 km. Komende weken ben ik er niet omdat ik met Marianne het Pieterpad ga rijden.

Veel plezier met de familiedag. Groeten Gerard van Oerle.

Zaterdag hield de regen en de voorspelling me nog thuis, omdat regengladheid kan veroorzaken en ik schrik heb van valpartijen was ik niet aanwezig. Zij die wel aanwezig waren konden goede zeken doen voor het opkomst-klassement. En dus was er na zaterdag een nieuwe leider in de persoon van Marc Schaerlaeckens. Voor vandaag de verjaardag van Bakker Broeders had Hans van Bragt een mooie rit getekend richting Roosendaal. Om goed acht uur vertrokken we samen op Ter Aalst, Leo was afgelopen week geholpen aan zijn spataderen en had aan gegeven dat hij een weekje rust moest houden. Bij de pastorie ofwel Hil Ten staat Jan Vermeulen al klaar om te vertrekken richting Made. Op het gemakske rijden we de May binnen de verkeerslicht kennen géén tweede pinksterdag en zijn nog in werking.

Door de bomenbuurt rijden we naar het oude gemeente huis, de Godfried Schalkenstraat is nog steeds niet bruikbaar. Bij aankomst daar bleek dat de trim al aardig compleet was. Van de sport was niemand te zien maar die hadden 150 km op het programma staan en dus eerder vertrokken. Nadat de trim was vertrokken ging ook de tourgroep op pad. Vanwege dezelfde problemen in de Godfried Schalken reden we nu via Rullens en de Crullaan in de richting van Den Hout. Het eerste gedeelte van de rit tot Dorst voert over bekende wegen. Als ik me door de groep laat zakken om te zien we er vandaag allemaal mee zijn zie ik dat Ber Timmermans het advies van Flip vorige week ter harte heeft genomen. De fiets die hij nu bij heeft een BMC heeft schijfremmen en velgraden die in een goede conditie verkeren. Ik zie ook dat we vandaag met achten zijn t.w. Hans van Bragt, Jan Vermeulen, Peter Verhagen, Kees Marijnissen, Adrie Verreghen, de eerder genoemde Bert Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf dus. Via de Groenestraat rijden we naar de Lage Aard. Bij de Geersbroekseweg is de eerste verassende wending om door Ulvenhout te rijden. En vervolgens over het terrein van de Klokkenberg. Hierna gaat de rit verder via de Galderse Meren, Kaarschot en Oekel naar Stuivezand. We rijden door de Moeren naar Schijf, waar we opnieuw een verrassing hebben doordat we door Schijf rijden, hierna gaat het richting Roosendaal waar we juist vooraf afdraaien om naar de Heimolen te rijden. Normaal benaderen we deze vanaf de andere zijde waardoor hij niet zo mooi in beeld komt. Hierna volgen we een stuk de parallelweg van de A58 tot Sint Willebrord, waar we de A58 oversteken om richting Hoeven te rijden. Het kopwerk wordt grotendeels door Hans en Jan gedaan terwijl Peter ook nog stukken voor zijn rekening neemt. Na Hoeven hebben we een weggetje waar flinke ribbels in de weg ervoor zorgen dat je je stuur goed moet vasthouden het valt mee dat niemand er een stootlek rijdt. Ter hoogte van Etten na stal ’t Sander, komen we plots op een gravelpad. We besluiten om de goden niet te verzoeken en om te keren. Niet veel later rijden we naar de Verloren Hoek en zijn we snel bij den Elsakker. Op de brug over de Mark lopen mijn benen in één keer vol en moet ik er even af. Via de Drie Hoefijzers rijden we nu de May vanuit de Brandestraat binnen. Hier ontbindt de groep zich en rijden we gedrieën voor de tweede keer naar Den Hout. Tot slot rijden Marianne en ik voor twaalf uur Ter Aalst op. In het begin was het fris en nu is het nog niet echt warm, maar we hebben genoten van de mooie rit van Hans.

Gerard v O.

Van de week na de Hemelvaart rit van de tour, kwam een vraag voorbij om een rit van ongeveer 100 km km te bedenken voor de tourgroep. Hans van Bragt liet zijn fantasie de vrije loop en gaf aan dat hij er eentje zou samen stellen. Volgens de kalender stond de rit naar en door het Groene Hart gepland. Echter door miscommunicatie of niet goed lezen van de appjes waren er niet tijdig de vereiste aantallen en werd deze geschrapt. Hier voor komt een herkansing in juli a.s.. Maar helaas ben ik er dan niet bij i.v.m. de rit langs het Pieterpad. Ad en Anneke zijn er vandaag niet bij omdat ze vertrokken zijn naar Frankrijk voor hun medewerking aan de Alpe d’HuZes 2025 actie, waar ze al jaren hun steun aan verlenen. Dit betekent dat de rode trui er vandaag niet bij is en dat er volgende week een nieuwe leider is van het opkomst klassement.
Vanmorgen als ik wakker word merk ik dat het niet koud is maar dat investeren in Windenergie wel aan te raden is. Dus goed acht uur vertrekken we met tweeën richting Den Hout, Leo heeft vandaag andere bezigheden en gaat niet mee. Bij Jan staat nog zijn stapfiets buiten dus denken we dat hij niet meegaat. Op het eind van den Heuvel zien we Peter den Bakker, die onderweg is voor zijn wekelijkse fotoreportage van vertrekkende WTC-groepen.

Ondertussen is er nog een Houtse klepper van de WTC aangesloten Peter Bastiaansen. Omdat de Godfried Schalkenstraat open ligt draaien we vandaag door o.a. de bomenbuurt naar het oude gemeente huis. Als we hier aankomen is Gerard Veekens al aanwezig. Niet lang daarna is weer een grote drukte van renners. Het is goed om te zien dat Gerben ook weer fris en fruitig aan het vertrek staat. De sport rijdt een rondje Oud Beijerland en de trim gaat onder leiding van Gerard Veekens het Groene Hart doen. Onze tourgroep rijdt met 12 weg richting Wagenberg. De volgende twaalf zijn de bemanning aan boord: Hans van Bragt, Maurice van der Ven, Peter Bastiaansen, Peter Verhagen, Frans Marijnissen, Kees Marijnissen, Ad van Dongen, Jan Vermeulen, Flip Segeren, Bert Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf. Voorbij Wagenberg rijden we de polder in richting Blauwe Sluis. Van hieruit zijn we snel bij de Moerdijkbrug, waar ik nog net een glimp opvat van de Sportploeg. Als we over de Moerdijkbrug zijn rijden we langs de Dordtsche Kil naar de Kil Tunnel. Hier gaat de groep goed door elkaar want er zijn flink verschillen in snelheden zowel met de tunnel inrijden als de klim eruit. Nu krijgen we een variant op eerder gereden routes naar Numansdorp. We rijden om ’s-Gravendeel naar Maasdam van waar we via Cillaarshoek naar Strijen rijden om van daar uit weer richting Numansdorp te rijden. Langs de golfbaan van Comstrijen rijden we naar de Haringvlietbrug die geopend is. In deze periode van het jaar is er veel plezier vaart die met de hoge masten niet onder de brug door kunnen. Voor ons als fietsers mooi een moment om de banaantjes op te eten. En maar hopen dat de brug wel sluit, vorige week duurde het vier uur.

Aan kop van de groep wordt veel werk verzet door Hans, maar ook Maurice, Flip en Jan zitten regelmatig met de neus in de wind. Na de Volkerak sluizen rijden we in de richting van Heiningen. Voorbij Heiningen is het opletten geblazen de weg is uitgefreesd en dit levert scherpe drempels op waar je goed een stootlek op kunt rijden.

Gelukkig blijft alles heel. Hierna rijden we langs de Noordzijde van de Dintel naar Standaardbuiten waar de naam van de rivier veranderd in Mark. Grofweg volgen we deze tot Zevenbergen om hem bij Zwartenberg over te steken. We passeren vervolgens de Zwartenbergse molen om via de Verloren Hoek naar de Strijpense weg te rijden. Hier rijdt Bert over iets wat een goede tok oplevert. Marianne zegt, je hebt lek Bert.

Hij denkt eerst van niet maar ras is de lucht uit zijn voorband verdwenen. Hans en Flip tonen dat ze niet alleen goede leiders zijn maar ook technische problemen goed kunnen oplossen. Bert zijn Oldtimer heeft wat zwakke velgjes waardoor de band bij de eerste patroon er af klapt. Maar dit wordt kundig opgelost. Wel krijgt Bert de tip om de velgen van zijn fiets te vervangen. Na dit korte oponthoud wordt er weer doorgereden. Bij den Elsakker is het drukte van jewelste. De Hoevense fiets vierdaagse heeft er een rustpunt. Ook op onze route komen we steeds meer deelnemers met een geel vlaggetje tegen. Omdat ze elektrisch ondersteund rijden kunnen ze genieten van deze rit met de fietstassen aan hun fietsen. Op het verder traject, zelfs in Den Hout komen we nog deelnemers van deze fietsvierdaagse tegen. Ik hoop dat het Klösterke genoeg personeel heeft voor al deze dorstige fietsers. Met krap 115 km op de klok zet ik mijn LOOK in de schuur bij thuiskomst. Hans bedankt voor de mooie route van vandaag.

Groeten vanaf Ter Aalst Gerard van Oerle.

Net als vorige week is het weer matig te noemen vandaag. Er valt wat nattigheid maar je wordt er amper nat van. Dus windstoppertje aan en daar gaan we.
Bij het startpunt zie ik een mannetje of tien staan. Na wat overleg starten de Sport en de Tour samen en rijden we richting het westen want volgens de buienradar zou je dan na een tijdje onder de buien uit moeten komen. Bert rijdt ook met ons mee en toen besloot Marc ook mee te gaan. 
We rijden naar Lage Zwaluwe. Het wordt inderdaad al wat minder nat en daarom willen Twan en Martien graag het rondje Numansdorp doen. Ik vraag even aan de anderen wat ze er van vinden. Eindresultaat is dat we splitsen. Flip gaat met de  snelle jongens mee en wij rijden een rondje Noordhoek en misschien “nog wat er aan” denk ik dan nog.
De wind lijkt wat aan het draaien te zijn en het lijkt of we heel onderweg tegen hebben. We rijden een mooi tempo maar dat mag ik vooral aangeven. Dus een goede training, maar het stukje er bij aan plakken, hoeft voor mij niet. Morgen moet ik een beetje fit zijn want dan ben ik vader van de bruid en dat wordt een lange dag als ik het schema zie dat mijn dochter voor ons heeft opgesteld.
Dus rijden we langs Langeweg weer terug. Op het viaduct over de HSL test ik nog even mijn benen, en die van de andere drie. Als ik bovenop omkijk, zie ik Anneke en Marc nog in mijn wiel zitten. Bert denkt aan de rit naar Sprang Capelle die hij nog af moet leggen als wij thuis zijn, en heeft het laten lopen.
Thuis aangekomen moet ik weer twee fietsen goed poetsen, dat is het nadeel van zulk weer. Bovendien zie ik dat mijn achterband slap staat. Lek, dus even plakken. Dan bij Anneke haar fiets de bergpion er op want volgende week zitten we in de Alpen.
Ik ben benieuwd hoe het de komende weken gaat met het weer in Nederland en de WTC ritten.
Én wie dan het verslag van de Tour gaat schrijven .

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst serieuze regen bij de start van de rit. Ik moet even zoeken waar mijn regenjasje is want dat wil ik toch wel mee. Dat gaat in het achterzakje, ik hoop dat de windstopper toch wel voldoende is. Ik ben benieuwd wie er vandaag aan de start staan op jacht naar regenpunten. Als we aankomen op het Raadhuisplein blijken er toch maar liefst 10 WTC-ers te staan. Allemaal gezellig dicht bij elkaar onder een boompje om de schuilen voor de gestage regen. Na even overleg, besluiten we allemaal samen te gaan rijden en het basisplan is een Slingerdreefje. Met Twan op kop rijden we weg langs de Albert Heijn. Dan kan hij meteen even kijken of daar al wat bedrijvigheid is. Dan langs de Schietberg richting Den Hout en de Ter Aalster brug. Voorbij Oosterhout begint het wat minder hard te regenen en omdat het niet echt koud is, wordt het een lekker fietsweertje. Ze lieten Twan en mij lang op kop rijden, maar dat is niet erg want voorop blijf je eigenlijk nog het schoonst. Fijn om eens bij te buurten met Twan en ook achter ons horen we ook dat iedereen lekker zit te kletsen. Door de mix van de drie groepen die meestal apart rijden, spreek je eens mensen die je normaal niet treft. Van de Trimmers is Peter Kuipers aanwezig en Marc Schaerlaeckens ook. Ze rijden lekker mee en Peter rijdt nog een stuk op kop (en wil dat ook wel in het verslag vermeld hebben, fluistert hij mij in). Ter hoogte van Gilze concluderen we dat het weer zodanig goed is dat we wel via ’t Zand kunnen rijden. Een prima keuze want de regen van boven stopt nu. Maar af en toe denk ik dat het weer begint. Maar dat komt van de bomen en het opspattende water.
Nu ik wat meer naar achter rij, zie ik hoe vies iedereen is. De mooie lichtblauwe sokken zijn ondertussen donkergrijs en ’t Zand is minder geworden want dat hebben we mee naar de May genomen. Door de Slingerdreef rijden we terug en nu krijgen we een beetje wind mee. Thijs en Flip rijden wel 25 kilometer op kop op een lekker tempo dat iedereen kan volgen. Peter en Marc stijgen niet alleen serieus in het opkomstklassement, ook op Strava sneuvelen wat van hun persoonlijke records.
Mooi op tijd zijn we weer thuis. Iedereen is toch weer blij dat hij/zij opgestapt is deze ochtend. Alleen moet ik nog behoorlijk poetsen om de fietsen schoon te krijgen en Anneke met de sokken. En na de middag dan ook nog eens het zand uit de ketting halen en weer goed smeren.
Klaarmaken voor de vakantie en de bergen…. Over een week zijn we onderweg naar Alp d’ Huez en de goede doelen activiteiten daar. De laatste weken hebben we helaas weer verschillende voorbeelden gehoord van dat het echt nodig is om daar tijd en moeite in te stoppen.

Ad van Wesel