Een aantal ritten met de WTC Made zijn netjes vooraf geprogrammeerd, zoals de Brunchrit en de Snertrit. Na de vakantieritten is ook de bijpraat rit een vaste waarde op de kalender.
’s Morgens als ik wakker wordt is te merken dat de hitte golf van de laatste weken echt verdwenen is. Met het uitlaten van de hond merk ik dat het flink afgekoeld is. De wind was afgelopen nacht stevig vandaar dat we gisteravond ook nog flink konden meegenieten van het feest van Sensation Waailand.
Ik twijfel dus met de kleding maar besluit gewoon met korte mouwen te rijden terwijl Marianne haar mouwstukken uit de kast heeft gehaald. De laagstaande zon geeft een fraai beeld door de bomen als we Ter Aalst afrijden.

Onderweg staat Leo al te wachten, hij heeft om diverse redenen de laatste weken verstek moeten laten gaan. Terwijl richting de May fietsen geeft aan dat hij vandaag met de Trimgroep mee rijdt om weer voorzichtig op te bouwen. Bij aankomst in de May is Gerard Veekens uiteraard al aanwezig. In korte tijd is er flinke drukte blijkbaar heeft deze Bijpraatrit een sterke aantrekkingskracht op de leden van de WTC. Na de fotoshoot van den bakker vertrekken we voor een rit om Breda tegen de zon in. Rijdende weg probeer ik te tellen met hoeveel we zijn, ik heb er een paar keer voor nodig maar kom uit op een vijftiental te weten: Ad en Anneke, Peter B., Peter V., Johan van H., Eric S., Adrie, Ad van D., Arion, Frans M., Chris, Marianne, Jan, Maurice en de schrijver van dit verhaal. Frans en Ad nemen de start voor hun rekening en zorgen er voor dat we al snel Wagenberg gepasseerd zijn. En dat terwijl de fietspaden en de Eerste Weg in steeds slechtere staat verkeren. Via de Breedeweg rijden we naar de brug over de Mark en Jan Vermeulen heeft blijkbaar tijdens de vakantie veel energie op gedaan en neemt een stevige kopbeurt voor zijn rekening. In een mooi tempo rijden we door de Beek naar het Liesbosch. Terwijl zo rijden merk ik een duidelijk verschil in temperatuur wanneer in de zon of onder de bomen rijd. Mijn voorkeur heeft het zonnetje. Als we langs camping Liesbosch rijden hoor ik Chris vragen welke camping het is. Blijkbaar rijden ze bij de sport altijd zo hard dat ze geen tijd hebben om de omgeving waar ze doorrijden op te nemen. Iets wat hij ook bevestigd. Bij het buurtschap Vuchtschoot gaat het bijna mis, enkele willen hier een gravelpad in, dit zullen we van de winter dan maar doen. Als we de Turfvaart overgestoken zijn richting de Mastdreef klinkt er geroep vanuit achter de groep. Plaspauze, mooi een moment om een foto te maken van de omgeving, althans ik zie Anneke ook een foto trekken.

Na dit kleine oponthoud gaat de rit verder door Effen naar Overa waarbij we zowel de Aa of Weerijs als de HSL en de A16 oversteken. Langs de Galderse Meren gaat het richting Meersel-Dreef. Ad van Dongen zegt als we daar maar niet door hoeven want het is weekmarkt in de Dreef. Maar we rijden via de Markweg naar de Strijbeekseweg om daarna naar de Smokkelaar rijden. Vervolgens rijden we binnendoor via de Kleistraat en de Legstraat om dan de Baarleseweg over te steken naar de Kluis en de Meisberg. Hierbij rijden we als het ware om Chaam heen en komen we op de Gilzeweg. En op het moment dat de Gilzeweg Chaamseweg wordt nemen we de voor velen bekende Slingerdreef. Altijd druk zo ook deze zondagmorgen, niet alleen racefietsers maar ok de senioren op de E-bikes komen deze tijd al op de weg. Na het afsprinten van de Slingerdreef is er weer behoefte voor een enkeling aan een plaspauze. Vervolgens rijden we door Bavel zodat we de vervelende klinkers bij de Bolberg niet hoeven te trotseren. In Dorst is het evenement Dorst op Stelten, waardoor we een stukje Siteseaing Dorst krijgen. Ook nu hoor ik weer mensen zeggen hier ben ik nog nooit geweest. Naar mate de rit vordert komen we op voor de meeste bekende wegen. Aan het eind van de Vraggelsebaan komt er groep inzicht, wat de trimgroep blijkt te zijn. Hier zie ik dat John de Wijs vanochtend vanwege de koude al zijn beenstukken heeft aangedaan. Uiteindelijk wordt de trimgroep gepasseerd en enkele van hun rijders sluiten bij de Tourgroep aan. Ik hoor van Leo dat het bij hem goed draait en het dus veel is meegevallen. We parkeren de fietsen mooi achter het Trefpunt waar de koffie al geurt als we ons op het terras plaatsen. Er is keuze uit drie soorten gebak wat bij een enkeling tot keuze stress leidt. Terwijl ieder zich te goed doet aan de koffie en gebak is het ook goed te zien dat Marc van Meir weer in ons midden is en weer langzaam aan zijn herstel kan werken. Later zie ik op Strava dat hij te voet naar huis gegaan is. Er zijn er meerdere die ondanks dat ze niet mee konden rijden toch aanwezig zijn om de koffie mee te drinken. Dit tekent de goede sfeer in de vereniging iets waar zeker het bestuur trots op mag zijn. Ik hoop dat ieder dit ook zo ziet. Helaas had gistermiddag nog een vijftig jarige bruiloft dus moest ik op tijd weer richting Ter Aalst.

Groet, Gerard van Oerle.

Bij het plannen van de ritten voor het weekend zie ik dat het noordenwind is. Dus mooi om richting het noorden te gaan en dan klinkt Noordwaard goed. Die hadden we pas ook gepland maar door de ongelukkige valpartij van Marc en Maurice liep dat anders helaas. Nieuwe poging dus deze zondag.
De vraag was of ik via Raamsdonk en dan door de polder zou kunnen. Is de Beethovenlaan in Raamsdonkveer al weer open? Ik zit te twijfelen hoe ik dit te weten kan komen. Ik kan Gerard of Gerard of misschien vragen natuurlijk. Maar omdat ik Chat GPT toch open heb staan, vraag ik het aan AI. “Is de Beethovenlaan in Raamsdonksveer richting Raamsdonk nog gesloten of weer open”……..
“De Beethovenlaan in Raamsdonksveer is afgesloten vanwege werkzaamheden. Na 13 juni zal hij weer open gaan”.  Hè… “Maar het is al juli dus dan moet de weg toch weer open zijn?” …… “Je hebt gelijk Ad de weg zou weer open moeten zijn. Wil je het zeker weten kijken dan op de ANWB route planner”. Okay…. Via Gerard had ik het al lang geweten maar als ik in ANWB invul dat ik van Sportpark naar Raamsdonk wil, laat hij de route door de Beethovenlaan zien. Toch spannend als we met 13 fietsers op dat punt aankomt, maar de weg is open en we kunnen door via de polder en dan over de brug.
Op het punt van de valpartij is het toch vreemd. Net als het punt waar ik zelf ooit gevallen ben in Oosterhout, dat vergeet je niet meer. Maar deze keer karren we gewoon lekker door.
We rijden het rondje “noord” wat we op dinsdagavonden vaak doen om zo bij Giesen op de dijk te komen richting Woudrichem. De wind is langzaam wat aan het aantrekken maar het is aangenaam fietsweer. In onze gelederen deze keer ook Marc de Pijper, ons ex-lid die WTC destijds verliet en zich wilde richten op crossfit en later triatlon. Nu vindt hij het toch weer leuk om in een groep te fietsen. Misschien leuk genoeg om terug te komen?
Via Werkendam (1^e keer) rijden we de brug over de Noordwaard in. Een mooi gebied en het is nog niet zo druk. Wel een paar andere wielergroepen. Eentje net voor onze neus op 200 meter. Johan van Helmond kan daar slecht tegen: “zullen we rond gaan draaien?” Tja, dat is verleidelijk maar we gaan toch al op pittig tempo en met draaien wordt het wellicht “te”. Heel de lus blijven we ze in het vizier houden en uiteindelijk krijgt Johan zijn zin, we halen ze in… 
….omdat ze een plasstop houden net voor Werkendam (2^e keer).
In Werkendam slingeren we even over het industrieterrein en dan weer de polder in richting Hank. Nu is de wind echt van achter en nog weer wat sterker. Dus we rijden op ons gemak een mooie snelheid. Ook hier is het lekker rustig op de wegen. Tijd om even rond te kijken over de landerijen en hoe de gewassen er bij staan. Prima oogst dit jaar, topopbrengsten met goede kwaliteit, maar dan heb je lage prijzen, dus er kan nog wel ergens over geklaagd worden.
We zijn dus zo in de Hang en over de brug volgen we het fietspad, met de stoplichten. Vorige keren veel gemopper over de route zonder stoplichten door de wijk. “Die kleren-drempels!” . Nu hoor ik “die klere stoplichten en hobby fietsers!” De mening is een beetje 50-50 blijkbaar wat de beste route is. Volgende keer maar na de brug links door de polder terug. Of vinden de coureurs dat een “kleren-end-om”?
Hoe dan ook, je komt altijd op de brug over de Amertak waar de laatste reserves aangesproken worden om naar boven te sprinten. Wie daar eerst boven was, heb ik niet gezien, maar die heeft te weinig op kop gereden zou ik zeggen.
Met 92 km op de teller zijn we terug op de May. Lekker gefietst, nu even afwachten hoe mijn rug dit gevonden heeft…

Ad van Wesel

Afgelopen  weken was het al eerder de bedoeling om een rondje Numansdorp te rijden. In de aanloop werd er een voorstel voor dit weekeind gevraagd en mijn gedachte ging in eerste instantie uit naar het rondje dat de dinsdag groep had gereden deze week, maar dat was te groot. Ad heeft last van zijn rug en gaf al aan dat hij er mogelijk niet bij zou zijn. Gisteren had ik met Johan van Helmond al gesproken over de rit van vandaag tijdens ons wekelijks rondje Team MunneMaot. Vanmorgen was ik al vroeg wakker zodat ik op tijd de jarige Marc van Meir kon feliciteren. Goed acht uur vertrok ik alleen naar de May, Marianne ging naar Teteringen naar de kerk omdat daar een mis was voor haar vader. Op de Stelvenseweg kom ik Gerard Veekens tegen die via de Hespelaar naar de May onderweg is, ik rijd juist via de Bromtol. Bij aankomst in de May zijn de eerste kleppers al aanwezig. De mannen van de sport zijn al om 7:30 uur vertrokken. Na de foto-shoot van de bakker, als het half negen is geweest zet de tour groep zich in  beweging. Met Maurice op kop vertrekken we richting de Watertoren en de Brandestraat. In het voorafje bij het oude gemeente huis heb ik gezien dat één van de gastrijders van vorige week, Wim Peggeman er ook weer is. Hij geeft aan dat de rit van vorige week hem goed is bevallen. Ondanks de afwezigheid van Ad van Wesel is het toch weer een flinke groep. T.w. Maurice, Johan H, Corné, Kees van Dongen, Ad van Dongen, Anneke, Peter V., Erik S, Wim ten Haaf, Arion, Adrie, Bert, gastrijder Wim P. en ik zelf. De wind komt in eerste instantie uit westelijke richting dus rijden we er tegenin naar Langeweg. Hierna rijden we langs Hazeldonk naar de Lamgatse brug. Vandaaruit gaat de rit dit keer over de Goudbloemsedijk. Vervolgens steken we de Mark over bij Oudenbosch om daarna langs de woonplaats van Franske Bauer te rijden. Vervolgens rijden we via Heijningen naar de brug bij de Volkeraksluizen. Het is druk op de brug met wielrenners in groepen zoals wij en ook de recreatiefietsers laten zich niet onbetuigd. Over de brug van de Volkerak draait Adrie Veregghen af naar Zeeland om nog een beetje vakantie te gaan vieren. Wij rijden door naar de Haringvlietbrug en denken dat we vanaf nu wind mee krijgen. Echter voor het gevoel van mij en ook van Corné en anderen lijkt het of de wind gedraaid is, dus wordt er de kop regelmatig ververst met sterke mannen. Als we Numansdorp binnenrijden komen we de Sportgroep in stukken tegen, die hebben vandaag dik honderdveertig kilometer op het programma staan en waren daarom vroeg vertrokken. Vanuit Numansdorp gaat het richting Strijensas waar na de sluis met het mooie bruggetje de fietspad langs de rand van de Hoekse Waard nemen. We rijden langs de Dordse Kil naar de Kiltunnel erin gaat met grote snelheid echter eruit gaat het vooral bij mij een stuk minder snel. Als we dan richting de Moerdijkbrug rijden krijgen we wind mee. We besluiten de linker brughelft te nemen dan komen we beter uit om via Blauwe Sluis naar huis te rijden. Als we bij Helkant de polder uitrijden is er even onduidelijkheid, omdat Corné afdraait naar Wagenberg en wij over de Helkantse dijk naar de May rijden. Met een tevreden gevoel komen we aan in de Zuideindsestraat, waar Piet Verkooijen ons ontvangt hij is blijkbaar niet met de trim meegegaan. Parijs was toch te ver voor hem. Als door rijd naar Den Hout mis ik Wim Peggeman, maar later blijkt op Strava dat hij toch goed thuis gekomen is. Voldaan stap ik van de fiets op Ter Aalst waar de koffie al op mij wacht.

Groet, Gerard van Oerle.

Afgelopen week zat het op bepaalde momenten niet mee. Zowel in de tourgroep als met het weer. Zaterdag zelfs geen rondje Team Munne Moat voor de liefhebbers. Maar toen ik vanmorgen wakker werd en op de buienradar app keek, zag het er veel belovend uit. Goed acht uur reden Marianne en ik Ter Aalst af, op de Houtse Heuvel keken we nog even of Jan Vermeulen klaar stond, echter geen teken van leven bij Hill 10. Op de Hespelaar zag ik Gerard Veekens richting de carpoolplaats rijden om zo naar Made te gaan. We komen als eerste op de startplaats en in een korte tijd komen er vele andere erbij. De twee P B’s (Peter Broeders en Peter Bastiaansen) uit Den Hout zijn er ook en daarnaast zien we ook enkele gastrijders. De mannen van de sport hebben een ritje naar Lille op het programma staan, echter daar ze maar met vieren zijn, kiezen ze ervoor om met de tourgroep mee te gaan. Hans van Bragt had in de app al aangegeven een route voor vandaag te maken. Tweede keus was eventueel een rondje Numansdorp gezien de voorspelde weersituatie.

Nadat de trim met de fluit van Piet Verkooijen is vertrokken, vertrekt ook het tourpeloton richting de Nieuwstraat. En het was een echt peloton, te weten Ad en Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Gerben Berm, Hans van Bragt, Frans Marijnissen, Kees van Dongen, Johan van Helmond, John Haanskorf, Chris Weda, Jan-Willem Slob, Flip Segeren, gastrijders Renée Broeken, Marc de Peijper, Wim Peggeman, Marianne en ik zelf. Ik rijd zelf geruime tijd naast Wim Peggeman, ook een Houtenaar sinds enkele jaren en vorig jaar heeft hij met de Tour groep DH-DH-DH gereden. Wim is een ervaren fietser en daarnaast ook een goede schaatser. Mogelijk dat we hem nog eens als lid van de WTC-Made terug zien.
Na de Drie Hoefijzers rijden we naar de Mark en vandaar via Langeweg naar Hazeldonk. Hier steken we recht over om over het fietspad naar de Lamgatse Brug te rijden. Vervolgens nemen we niet de Goudbloemsedijk maar de variant door de polder die als het ware parallel loopt. Van de Schans gaan we via Kuivezand richting Oud Gastel waar voor we rechtsaf draaien zodat door fijne rustige polderwegen naar de Dintel rijden. Al rijdend wisselen mijn buren. Zo komt Marc de Peijper naast mij rijden en hebben we het over de Triatlon van Terheijden, waar Marc ook zelf aan heeft deelgenomen. Zelfs zijn vader van zeventig heeft dit jaar ook deelgenomen, nadat hij jaren in de organisatie heeft gezeten werd het nu tijd om ook eens als deelnemer mee te doen. Renée Broeken, de derde gastrijder in de groep is ook iemand die al een achtste triatlon heeft gedaan in Terheijden.
En ook al noemde Hans zijn rondje Fijnaart, we rijden niet echt door Fijnaart maar draaien via Nieuwemolen richting Heiningen om zo naar Helwijk te rijden. Als we Willemstad gepasseerd zijn, gaat de snelheid omhoog omdat de wind nu een stukje mee werkt. Tot nu toe hebben met name Ad en Hans een groot gedeelte de kop genomen tegen de wind in. Van wind af zijn er plots meerdere liefhebbers om een kopbeurt te nemen. Via Tonnekreek rijden we Noordschans binnen om vervolgens via Klundert op het industrieterrein Moerdijk terecht te komen. Hier heeft Hans nog een kleine verrassing in de route om een gedeelte van het slechte fietspad te mijden rijden we via de Tradeboulevard. Als we eenmaal het industrieterrein hebben verlaten, worden de wegen weer wat bekender en al snel komt Blauwe Sluis in beeld. Ik zie dat Renée het wat taaier krijgt en Flip is niet de beroerdste om haar af en toe een klein stukje te duwen. Chris denkt dat het op zijn beurt weer goed is om dan Flip ook nog een duwtje te geven.
De wind staat op verschillende momenten toch nog een beetje op de kant zeker als je wat vermoeid raakt is het dan belangrijk dat je de juiste keuzes maakt. Peter Verhagen maakt mij opmerkzaam dat je dat Marianne niet meer hoeft leren. Die heeft in de afgelopen periode goed geleerd waar je in de groep moet zitten om de minste inspanningen te leveren.
Helkant is het laatste gehucht dat we passeren voor we weer terug zijn op de May. Eénmaal in de May ontbindt de groep zich snel en een enkeling heeft nog niet genoeg meters gemaakt en besluit een ommetje te rijden, zodat de honderd kilometer nog overschreden wordt. Als ik thuis op Ter Aalst de Garmin afdruk, zegt hij dat ik ruim tweeënnegentig kilometer heb gereden.
Het weer was prima evenals de route en ook de groep was een gezellige club om mee op pad te zijn.

Gerard v O.

Het is dit jaar weer eens een echt Nederlandse zomer met regelmatig een bui, en ook op deze zondagochtend zie ik de bui al hangen boven Numansdorp. Daarom maar even alvast met Gerard van Oerle geappt en die is het er mee eens dat wellicht Noordwaard een drogere route zal zijn deze morgen. Bij het Oude Raadhuis krijgen we bijval want iedereen heeft de buitenradar gecheckt.
Wij vertrekken dus niet naar het westen maar een beetje naar oost en dan omhoog.
Over de Keizersveersebrug en dan via de Peerenboom naar Dussen. Aan het begin van de Peerenboom hoor ik achter mij een helaas bekend geluid van vallende fietsen en berijders en meteen ook gekerm van pijn. Als ik omkijk, ligt Maurice op de weg gestrekt op zijn rug met de voeten in de rijrichting. Die blijkt over de kop gegaan te zijn nadat  hij de vallende Marc net voor hem niet meer kon ontwijken. Die zie ik ook in de kant liggen maar staat snel weer rechtop. Van de week dit soort ongevallen verschillende keren op TV gezien tijdens de Tour, maar als het in je eigen fietsgroep gebeurt, is het heel akelig.
Het lijkt verstandig dat hier mensen met kennis van zaken naar komen kijken dus wordt 112 gebeld.
De echtgenotes worden ook opgeroepen om de fietsen op te komen halen en ook even te kijken wat er aan de hand is. Na een minuutje of 10 verschijnt de politie en niet veel later de ambulance. De slachtoffers worden eens goed nagekeken. Marc zit onder de schaafwonden en hij blijkt de bekende wielerblessure te hebben: sleutelbeen gebroken. En volgens zijn vrouw heeft hij blijkbaar ook zijn hoofd gestoten, want hij vertelt alles twee of drie keer. Die moet goed nagekeken worden volgens de broeders en ze nemen zijn helm mee, dan kunnen ze zien of en hoe hij op zijn hoofd gevallen is. Dat is blijkbaar protocol, want de helm van Maurice wordt ook onmiddellijk in de ziekenauto gelegd door de mannen. Terecht, want beide helmen blijken nadien zodanig beschadigd dat ze duidelijk hun nuttige werk gedaan hebben. Maurice wordt ondertussen gecheckt op vooral heup- en ruggenwervels. Dat lijkt allemaal goed. Zijn spieren hebben de klap goed opgevangen en dat gaat toch wel zodanig pijn doen dat dat ze toch besluiten om hem een pijnstiller te geven. Ook Maurice moet mee naar de Molengracht om eens goed bekeken te worden onder de scanner. Als ook de fietsen ingeladen zijn, blijven wij wat beduusd achter. Wat nu? Toch maar verder fietsen, maar dan wat korter want we hebben wel drie kwartier stil gestaan. De Noorwaard lus wordt geschrapt, we rijden het trainingsrondje Werkendam dat we op dinsdagavond wel eens rijden. Via Dussen, langs de Golfbaan van Almkerk en naar Giesen. Over de dijk langs de Merwede rijden we naar Werkendam om dan de polder in te duiken. Daar komt het beetje wind dat er is in de rug en worden we bovendien ingehaald door een vreemde wielrenner die ons uitdaagt. De snelheid gaat omhoog naar de 40 km/uur. De gedemarreerde renner wordt snel ingerekend en omdat het wel lekker gaat, blijven we op tempo. Zelf zak ik maar even af naar achter om te kijken of het goed gaat en of ik aan de rem moet trekken. Maar het lijkt voor iedereen goed te doen en dus rijden we tot de volgende dijk stevig door. Daar verliest echter iemand zijn Garmin en dat is toch te gek om die maar te laten liggen t.b.v. het gemiddelde. Dus we wachten even en rijden dan weer gewoon op Tour-tempo door Hank weer de brug over om het laatste 10,5 km naar Made in te zetten. Op het einde nog een paar druppels die neer komen op de overgebleven 13 renners. Het weer is erg meegevallen (zeker als ik later hoor van het natte pak van de Sport), maar ik had toch echt liever geschreven over mijn natte pak en de kou dan over die vervelende valpartij.

Later in de middag kreeg ik trouwens bericht van Maurice en Marc dat ze weer thuis waren na hun ziekenhuis onderzoeken. Nu op naar herstel.

PS : De fiets van Maurice was wonderwel niks aan te zien. Maar Marc zijn fiets was flink beschadigd. Dit geeft te denken over verzekering van onze dure karretjes. We zijn allemaal persoonlijk bij NTFU verzekerd voor dit soort gevallen. Maar als je fiets flink beschadigd is, je helm kapot (en moet sowieso vervangen als je er mee gevallen bent), Garmin stuk, dan zit je snel aan je maximum uitkering. Kijk dit zeker eens na! Want bij NTFU kun je gemakkelijk en niet al te duur je verzekerde bedrag verhogen. Kijk eens hier: Fietssport – Extra Dekking
Hopelijk betaal je nog vele jaren terwijl het helemaal niet nodig was.

Ad van Wesel

Er waren nog geen plannen. Normaal worden via Ad de voorgenomen tochten gedeeld, maar deze keer een slag om de arm. Mogelijke onweders, slagregens en stormen zouden de fietsvreugde kunnen bederven. Het was gelukkig niet nodig. Schitterend fietsweer met de wind uit het zuidoosten (ZZO). Een uitgelezen kans voor een rondje Alphen.

Ik weet niet precies met hoeveel we waren, maar het was een flinke groep van ongeveer 15 (vergeef me dat ik te lui ben om goed te tellen), en dat tijdens de vakantie.

De eerste 15 km, tot over de Vijf Eikenweg, zijn voorspelbaar wanneer het die kant uit gaat. Maar daarna is het de polders in waarbij er vele mogelijkheden zijn om die richting op te gaan. We kruisten om Rijen heen en kwamen vlak langs de plaats waar de Donge ontspringt. Hoewel dat iets ingewikkelder ligt. De route was nieuw voor mij en nu terugkijkend was het een prachtige manier om ongeveer alle dorpen en steden, met uitzondering van Alphen zelf behendig te omzeilen. Dat betekende wel wat ingewikkeld bochtenwerk hier en daar. Wat op zichzelf wel leuk kan zijn.

Het tempo was goed, niet te hard, maar zeker niet te zacht. Veel wind staat er niet, maar genoeg om de hartslag van degenen die op kop rijden te doen verhogen. Het kan een eigen inschatting zijn, maar de temperatuur was prima te doen, en heel benauwd was het ook niet. Bij Gilze de eerste keer de A58 over.

De dag ervoor had ik al een rondje gefietst waar ook Frans Marijnissen bij was. En die blijft mij verbazen. Schijnbaar onvermoeibaar. Graag zou ik op die leeftijd (als mij dat gegeven is) ook zo willen kunnen fietsen. En zo knap blijven als ik nu ben.

De rit ging verder door de prachtige natuur waarbij we dus door Alphen heen gingen en verder weer de polders en deels delen van bossen in.

Natuurlijk werd ook Bavel ontweken en hebben daarbij nog driemaal de A58 overgestoken. Ik wist niet dat daar zoveel viaducten overheen gingen. De benen begonnen nu ook wat pijn te doen.

We hadden haast een botsing met een paar tegemoetkomende fietsers die wat moeite hadden met het concept van links en rechts. Het liep gelukkig goed af.

Verder om Molenschot meanderend kwamen we tenslotte in Dorst aan waar het weer voorspelbaar, maar niet onaantrekkelijker, wordt.

Het tempo laag, natuurlijk door de wind in de rug vanaf Alphen al een stuk hoger, maar de piek was het stuk van over het Markkanaal naar Den Hout. Daar werden even alle registers opengetrokken. In het wiel bij Frans en John kwam Ad als een ware puncheur voorbij knallen (ik weet echt geen beter woord). Aanpikken was onmogelijk. En zo blijkt dat het goede wiel kiezen altijd lastig is. Daarna werden er op de Haasdijk nog even de spreekwoordelijke klinkers uit de straat gereden door Peter en Frans waarmee de tocht ongeveer op het viaduct over de A59 werd afgesloten. Het was een plezierig fietstochtje door het prachtige Brabantse land.

Gerard K.

Nadat ik vorige week moest passen met rugklachten, ga ik het vandaag toch weer maar proberen. Hoewel het nog niet over is, vroeger was ik daar met weekje wel vanaf, maar als zestig-plusser is dat niet meer vanzelfsprekend. We hadden op de app bedacht dat we naar het oosten wilden vandaag, ongeveer 90 kilometer. Rondje Den Bosch, maar die hebben we al gedaan dus het wordt een rondje Hedel oftewel de WTC klassieker rondom de Maas. Die heb ik sinds 1991 al veel keer gereden dus geen probleem om te leiden. Tenminste als hij met de wijzers van de klok mee gereden wordt. En dat ben ik wel van plan deze ochtend. Om stoplichten in Raamsdonksveer te vermijden, rijd ik langs de andere kant van Geertruidenberg, langs het sportpark, en dan door de polder weer naar de brug… is de bedoeling. Maar de Beethovenlaan blijkt nog steeds afgesloten. Dan moet je dus even links of rechts. Rechts heb ik twee weken terug met Anneke gedaan en toen was ook de weg naar Raamsdonk dicht en moesten we wel heel ver om. Gerard Koops zegt dat Julianaplein een goed alternatief is. Daar wil ik op vertrouwen, maar hoor dan van Flip dat het fietspad naar Raamsdonk al open is, dus even draaien en keren en dan nemen we die route. Via Waspik komen we weer op de route van het geplande rondje, maar dan tegen de klok in. Dat geeft mij wat denkwerk, want van die kant weet ik de afslagen niet zo goed. Tot Heusden denk ik na en besluit om het fietspad te vermijden. Ik denk dat ik de route via Herpt wel weet. Maar helaas, in Herpt neem ik de verkeerde afslag en komen we op een route rond Oud Heusden. Wie A zegt moet ook B zeggen en zoals Peter naast mij zegt; “we komen altijd ergens weer wel op bekende weg”. En dat is ook zo, de weg waar we al geweest zijn. Dan toch maar over dat vervelende fietspad want dan weet ik wel in Hedikhuizen te komen, en verder op de route.
Via Bokhoven gaan we richting Hedel. Het tempo is heel constant (best hoog hoor ik) en met 14 renners heb je dan wat harmonica effect. Dus probeer ik het tempo iets te drukken. Gerard Koops en Marc Schaerlakens zijn er vandaag ook bij en voor hen is de combinatie afstand en snelheid niet alle weeks. En Gerard en Marianne van Oerle moeten na 1000 km op de gewone fiets natuurlijk ook weer even wennen.
Er is weinig wind en niet heel heet door de bewolking dus dat maakt het iets gemakkelijker.
Na de Hedelse brug draaien we terug richting het westen.
Na Hedel komt altijd een mooi stukje langs de Maas en langs kasteel van Well, wat je met deze rijrichting beter ziet liggen blijkbaar want anderen was dit nog nooit zo opgevallen. Het is trouwens Slot Well, zie ik op Google Maps.

Maar wij moeten nog even door langs Wijk en Aalburg en dan over de route van “rondje Heusden”.
Bij sommigen beginnen de kilometers te tellen, want ik hoor ze niet meer buurten achter me.
Anderen zie ik nu voor het eerst vandaag voorin verschijnen op de laatste stukken van de rit.
Ondanks dat het vandaag tegen de klok moest en ik een extra rondje moest geven, heb ik toch 90 kilometer op de teller als ik de fiets thuis parkeer. Ondanks de twijfelachtige rug toch veel op kop gereden en voel met weer heel wat.
Tot ik de tour ga kijken… t.o.v. MVDP toch maar een prutser. Die reed pas echt tegen de klok.

Ad van Wesel

Soms loopt het net wat anders dan gepland, zo ook deze zondag.

We hadden ons aangemeld voor een kastelenrondje in het Groene Hart nabij Utrecht, uitgezet en voorbereid door Thijs. Hij had een mooie route maar helaas hadden maar een paar leden zich opgegeven en het voorspelde weer zag er niet echt lekker uit. Op zaterdag jl. kreeg Ad dermate last van zijn rug dat meefietsen op zondag niet erg verstandig zou zijn. En zonder Ad, vind ik het niet gezellig, dus toch maar afgemeld. Op zondagochtend werd de buienradar nogmaals gecheckt en werd de rit alsnog helemaal geannuleerd. Jammer, hopelijk kunnen we die rit nog een andere keer rijden.

Dan maar “gewoon’’ om half negen met de tour mee, maar vandaag zonder Ad.
De opkomt was niet echt groot te noemen slechts 14 man in totaal, niet echt gek gezien de weersvoorspelling.
Jarige job Flip had al aangekondigd dat er naar het weer gekeken zou worden en het geen lang rondje zou worden richting Slingerdreef. De tour, trim en sport vertrokken allen die richting. De tour met slechts 6; Flip, Frans, Adri, Peter V., Marc en ik. Een klein clubje waarbij de oudsten het leeuwendeel van het kopwerk deden. Het nieuwe spotje van SIRE waarbij opgeroepen wordt dat “ouderen”  wat meer in beweging zouden moeten komen, is niet echt voor hen van toepassing.

Er werd onderweg lekker bijgekletst; Adri meldde dat zijn knie eindelijk iets beter ging en hoopte weer meer te kunnen komen. Marc reed een keer met ons mee om te kijken hoe dat ging. Peter en Flip genoten nog na van hun tijdritwinst en Frans, die reed lekker door.

Net na het viaduct over de A58 riep Flip; Doen we rondje ’t Zand?
Heel snel riep Frans;”Nee!”.
Nou, dat was duidelijk.
En het was ook de goede beslissing want nog geen kilometer verder, begon het te regenen en nog harder te waaien. Kop over kop werd naar de slingerdreef gereden, op naar de bebossing. Daar was het iets meer beschut en reed het net wat lekkerder.
Er werd de oude “Slingerdreef” gereden, niet rechtsaf maar rechtdoor langs de Fazanterie. Daar werden we voorbijgereden door 2 wielrenners die er zin in hadden. Er werd direct gereageerd en op een lint reden we naar het eind van de Huisdreef. Net voor Bavel gingen zij rechtdoor, maar wij sloegen rechtsaf om lekker over die gladde keien van de Eikbergseweg te kunnen stuiteren.

Bij de stoplichten in Dorst stopten we keurig voor rood maar waren ineens Frans kwijt. Waar was die nou?
Na nog een keer goed kijken, zagen we hem achter een bosje staan, hij moest even, vast door al dat gestuiter.

In Oosterhout zagen we voor ons bekende shirtjes met een mooi rood shirt op kop rijden. De Trim.
Op het fietspad van Burgemeester Materlaan reden we ze voorbij en Kees van Dongen bleef er bij ons aan plakken om te kijken hoe dat ging, nou, dat ging goed zo te zien.
Zo waren we na een lekker tochtje van 56 km. op tijd binnen voor de regen.
Over het nieuwe asfalt en langs de nieuwe rotonde van de Godfried Schalkenstraat met de penselen en schilderspalet, reden we Made in, op naar de nazit met koffie en gebak bij jarige job Flip!

Anneke

Na permissie van rode truidrager Wim, bij wie ik onder contract sta, te hebben ontvangen ging ik enigszins met knikkende knieën richting Made met Peter Kuijpers. Onze wegen zouden zich snel scheiden, ik ging vandaag voor het eerst met de Tour mee. Ik was eraan toe. Het was echt de eerste keer. De laatste keer dat ik me aan wat hogere snelheden waagde was er nog een A en B groep.

Maar ik ging met een dosis vertrouwen na veel aanmoedigingen van alle kanten.

Het was heerlijk weer. Het zou later erg benauwd en warm worden, hoewel een aangekondigde flinke wind dit wat zou verlichten.

Onderweg gingen we. Het was een mooie groep, en het was wel duidelijk dat men er zin in had. Niet per se volg gas ineens, maar er was een prettige sfeer, en het gaf mij tijd om wat te wennen.

Eerlijk gezegd heb ik vaak nauwelijks een idee waar ik fiets en laat me, zoals dat hoort, leiden door de leider. Gerard v.O. had in elk geval zijn uiterste best gedaan, een prachtige route volgde.

Natuurlijk begin je na zoveel jaren wel ongeveer te zien waar je rijdt en de weg te herkennen. De route ken ik echter niet en heb ook geen flauw idee hoe ik dat op mijn telefoon moet zetten. Maar de aanwijzingen van Gerard waren prima.

Na een kilometer of 35 werd besloten, haast zonder woorden, om te gaan “draaien”. Kop over kop. Al het me lukt mee te draaien vind ik dit het allerleukste om te doen. Aanstekelijk was daarbij het enthousiasme van Johan. En eenieder draaide lekker mee. Het is soms wat wennen van welke kant van kop af te gaan, maar het zat redelijk in elkaar. Daarbij moet worden opgemerkt dat niet alle wegen zich lenen voor deze manier van fietsen. Is het was smaller op fietspaden met wind op de zij, dan zit een flink deel van een grotere groep als snel “op het kantje” en dan is overnemen niet zo makkelijk meer. 

Maar het ging verder erg lekker, en ik kan niet anders melden dat ik er veel plezier in had.

Zo draaien en draaiden we langs de Galderse meren, waar we na kort overleg splitsten. Lichamelijk ongemak hakte er bij twee van onze fietsmakkers in, en die besloten samen de weg te vervolgen.

Ergens ten zuiden van het Liesbos (dat weet ik dan ongeveer wel weer, maar ik kan er een paar kilometer vandaan zitten) stuitten we op een wielerkoers, en werden we zeer aangenaam verrast door iemand die daar vanwege hand en spandiensten of coaching (het was wat lastig te volgen) ook stond te wachten. Het was Ad Prinsen. Ik doe niet aan heldenverering, maar als klein menneke keek ik enorm tegen hem op, en hij is een van de redenen geweest dat ik wilde gaan koersen.

De oversteekjuffen van de koers waren zeer coulant en lieten ons een deel van het parcours gebruiken om onze weg te vervolgen. We gaven natuurlijk wel wat extra gas om in elk geval de coureurs voor te blijven. En natuurlijk ook om nog enige indruk achter te laten voor degenen die aan de kant stonden te kijken.

Door het Liesbos gingen weer richting Prinsenbeek om via “Den Elsakker” het viaduct over de Mark te beklimmen. De wind tegen, meer dan 0.005% stijging en meer kilometers dan gebruikelijk deden mij breken. Een forse deuk in mijn ego, ik moest lossen. Niet ver en niet lang, maar zoals de Belgen zeggen: “Er zat niks meer op!”.

Gelukkig hadden we vanaf het tankstation tot aan Made de wind mee. Op het tandvlees kon ik nog aanklampen. Maar het lukte. Eenmaal bij het gemeentehuis heb ik de metingen afgedrukt op mijn telefoon. Volledig gesloopt. Maar zeer voldaan en dankbaar dat ik mee kon.

Na afscheid te hebben genomen was het bijna Surplace naar huis en overwoog ik de laatste 10 meter op de brug over het kanaal naar Geertruidenberg te gaan lopen.

Mag ik iedereen hartelijk danken voor deze fantastische rit. Het was een feestje. Een besef dat overigens pas volgde nadat ik een uur op de bank heb gezeten en mijn vrouw me omhoog moest helpen richting de badkamer.

Gerard Koops