Afgelopen week zat het op bepaalde momenten niet mee. Zowel in de tourgroep als met het weer. Zaterdag zelfs geen rondje Team Munne Moat voor de liefhebbers. Maar toen ik vanmorgen wakker werd en op de buienradar app keek, zag het er veel belovend uit. Goed acht uur reden Marianne en ik Ter Aalst af, op de Houtse Heuvel keken we nog even of Jan Vermeulen klaar stond, echter geen teken van leven bij Hill 10. Op de Hespelaar zag ik Gerard Veekens richting de carpoolplaats rijden om zo naar Made te gaan. We komen als eerste op de startplaats en in een korte tijd komen er vele andere erbij. De twee P B’s (Peter Broeders en Peter Bastiaansen) uit Den Hout zijn er ook en daarnaast zien we ook enkele gastrijders. De mannen van de sport hebben een ritje naar Lille op het programma staan, echter daar ze maar met vieren zijn, kiezen ze ervoor om met de tourgroep mee te gaan. Hans van Bragt had in de app al aangegeven een route voor vandaag te maken. Tweede keus was eventueel een rondje Numansdorp gezien de voorspelde weersituatie.

Nadat de trim met de fluit van Piet Verkooijen is vertrokken, vertrekt ook het tourpeloton richting de Nieuwstraat. En het was een echt peloton, te weten Ad en Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Gerben Berm, Hans van Bragt, Frans Marijnissen, Kees van Dongen, Johan van Helmond, John Haanskorf, Chris Weda, Jan-Willem Slob, Flip Segeren, gastrijders Renée Broeken, Marc de Peijper, Wim Peggeman, Marianne en ik zelf. Ik rijd zelf geruime tijd naast Wim Peggeman, ook een Houtenaar sinds enkele jaren en vorig jaar heeft hij met de Tour groep DH-DH-DH gereden. Wim is een ervaren fietser en daarnaast ook een goede schaatser. Mogelijk dat we hem nog eens als lid van de WTC-Made terug zien.
Na de Drie Hoefijzers rijden we naar de Mark en vandaar via Langeweg naar Hazeldonk. Hier steken we recht over om over het fietspad naar de Lamgatse Brug te rijden. Vervolgens nemen we niet de Goudbloemsedijk maar de variant door de polder die als het ware parallel loopt. Van de Schans gaan we via Kuivezand richting Oud Gastel waar voor we rechtsaf draaien zodat door fijne rustige polderwegen naar de Dintel rijden. Al rijdend wisselen mijn buren. Zo komt Marc de Peijper naast mij rijden en hebben we het over de Triatlon van Terheijden, waar Marc ook zelf aan heeft deelgenomen. Zelfs zijn vader van zeventig heeft dit jaar ook deelgenomen, nadat hij jaren in de organisatie heeft gezeten werd het nu tijd om ook eens als deelnemer mee te doen. Renée Broeken, de derde gastrijder in de groep is ook iemand die al een achtste triatlon heeft gedaan in Terheijden.
En ook al noemde Hans zijn rondje Fijnaart, we rijden niet echt door Fijnaart maar draaien via Nieuwemolen richting Heiningen om zo naar Helwijk te rijden. Als we Willemstad gepasseerd zijn, gaat de snelheid omhoog omdat de wind nu een stukje mee werkt. Tot nu toe hebben met name Ad en Hans een groot gedeelte de kop genomen tegen de wind in. Van wind af zijn er plots meerdere liefhebbers om een kopbeurt te nemen. Via Tonnekreek rijden we Noordschans binnen om vervolgens via Klundert op het industrieterrein Moerdijk terecht te komen. Hier heeft Hans nog een kleine verrassing in de route om een gedeelte van het slechte fietspad te mijden rijden we via de Tradeboulevard. Als we eenmaal het industrieterrein hebben verlaten, worden de wegen weer wat bekender en al snel komt Blauwe Sluis in beeld. Ik zie dat Renée het wat taaier krijgt en Flip is niet de beroerdste om haar af en toe een klein stukje te duwen. Chris denkt dat het op zijn beurt weer goed is om dan Flip ook nog een duwtje te geven.
De wind staat op verschillende momenten toch nog een beetje op de kant zeker als je wat vermoeid raakt is het dan belangrijk dat je de juiste keuzes maakt. Peter Verhagen maakt mij opmerkzaam dat je dat Marianne niet meer hoeft leren. Die heeft in de afgelopen periode goed geleerd waar je in de groep moet zitten om de minste inspanningen te leveren.
Helkant is het laatste gehucht dat we passeren voor we weer terug zijn op de May. Eénmaal in de May ontbindt de groep zich snel en een enkeling heeft nog niet genoeg meters gemaakt en besluit een ommetje te rijden, zodat de honderd kilometer nog overschreden wordt. Als ik thuis op Ter Aalst de Garmin afdruk, zegt hij dat ik ruim tweeënnegentig kilometer heb gereden.
Het weer was prima evenals de route en ook de groep was een gezellige club om mee op pad te zijn.

Gerard v O.

Het is dit jaar weer eens een echt Nederlandse zomer met regelmatig een bui, en ook op deze zondagochtend zie ik de bui al hangen boven Numansdorp. Daarom maar even alvast met Gerard van Oerle geappt en die is het er mee eens dat wellicht Noordwaard een drogere route zal zijn deze morgen. Bij het Oude Raadhuis krijgen we bijval want iedereen heeft de buitenradar gecheckt.
Wij vertrekken dus niet naar het westen maar een beetje naar oost en dan omhoog.
Over de Keizersveersebrug en dan via de Peerenboom naar Dussen. Aan het begin van de Peerenboom hoor ik achter mij een helaas bekend geluid van vallende fietsen en berijders en meteen ook gekerm van pijn. Als ik omkijk, ligt Maurice op de weg gestrekt op zijn rug met de voeten in de rijrichting. Die blijkt over de kop gegaan te zijn nadat  hij de vallende Marc net voor hem niet meer kon ontwijken. Die zie ik ook in de kant liggen maar staat snel weer rechtop. Van de week dit soort ongevallen verschillende keren op TV gezien tijdens de Tour, maar als het in je eigen fietsgroep gebeurt, is het heel akelig.
Het lijkt verstandig dat hier mensen met kennis van zaken naar komen kijken dus wordt 112 gebeld.
De echtgenotes worden ook opgeroepen om de fietsen op te komen halen en ook even te kijken wat er aan de hand is. Na een minuutje of 10 verschijnt de politie en niet veel later de ambulance. De slachtoffers worden eens goed nagekeken. Marc zit onder de schaafwonden en hij blijkt de bekende wielerblessure te hebben: sleutelbeen gebroken. En volgens zijn vrouw heeft hij blijkbaar ook zijn hoofd gestoten, want hij vertelt alles twee of drie keer. Die moet goed nagekeken worden volgens de broeders en ze nemen zijn helm mee, dan kunnen ze zien of en hoe hij op zijn hoofd gevallen is. Dat is blijkbaar protocol, want de helm van Maurice wordt ook onmiddellijk in de ziekenauto gelegd door de mannen. Terecht, want beide helmen blijken nadien zodanig beschadigd dat ze duidelijk hun nuttige werk gedaan hebben. Maurice wordt ondertussen gecheckt op vooral heup- en ruggenwervels. Dat lijkt allemaal goed. Zijn spieren hebben de klap goed opgevangen en dat gaat toch wel zodanig pijn doen dat dat ze toch besluiten om hem een pijnstiller te geven. Ook Maurice moet mee naar de Molengracht om eens goed bekeken te worden onder de scanner. Als ook de fietsen ingeladen zijn, blijven wij wat beduusd achter. Wat nu? Toch maar verder fietsen, maar dan wat korter want we hebben wel drie kwartier stil gestaan. De Noorwaard lus wordt geschrapt, we rijden het trainingsrondje Werkendam dat we op dinsdagavond wel eens rijden. Via Dussen, langs de Golfbaan van Almkerk en naar Giesen. Over de dijk langs de Merwede rijden we naar Werkendam om dan de polder in te duiken. Daar komt het beetje wind dat er is in de rug en worden we bovendien ingehaald door een vreemde wielrenner die ons uitdaagt. De snelheid gaat omhoog naar de 40 km/uur. De gedemarreerde renner wordt snel ingerekend en omdat het wel lekker gaat, blijven we op tempo. Zelf zak ik maar even af naar achter om te kijken of het goed gaat en of ik aan de rem moet trekken. Maar het lijkt voor iedereen goed te doen en dus rijden we tot de volgende dijk stevig door. Daar verliest echter iemand zijn Garmin en dat is toch te gek om die maar te laten liggen t.b.v. het gemiddelde. Dus we wachten even en rijden dan weer gewoon op Tour-tempo door Hank weer de brug over om het laatste 10,5 km naar Made in te zetten. Op het einde nog een paar druppels die neer komen op de overgebleven 13 renners. Het weer is erg meegevallen (zeker als ik later hoor van het natte pak van de Sport), maar ik had toch echt liever geschreven over mijn natte pak en de kou dan over die vervelende valpartij.

Later in de middag kreeg ik trouwens bericht van Maurice en Marc dat ze weer thuis waren na hun ziekenhuis onderzoeken. Nu op naar herstel.

PS : De fiets van Maurice was wonderwel niks aan te zien. Maar Marc zijn fiets was flink beschadigd. Dit geeft te denken over verzekering van onze dure karretjes. We zijn allemaal persoonlijk bij NTFU verzekerd voor dit soort gevallen. Maar als je fiets flink beschadigd is, je helm kapot (en moet sowieso vervangen als je er mee gevallen bent), Garmin stuk, dan zit je snel aan je maximum uitkering. Kijk dit zeker eens na! Want bij NTFU kun je gemakkelijk en niet al te duur je verzekerde bedrag verhogen. Kijk eens hier: Fietssport – Extra Dekking
Hopelijk betaal je nog vele jaren terwijl het helemaal niet nodig was.

Ad van Wesel

Er waren nog geen plannen. Normaal worden via Ad de voorgenomen tochten gedeeld, maar deze keer een slag om de arm. Mogelijke onweders, slagregens en stormen zouden de fietsvreugde kunnen bederven. Het was gelukkig niet nodig. Schitterend fietsweer met de wind uit het zuidoosten (ZZO). Een uitgelezen kans voor een rondje Alphen.

Ik weet niet precies met hoeveel we waren, maar het was een flinke groep van ongeveer 15 (vergeef me dat ik te lui ben om goed te tellen), en dat tijdens de vakantie.

De eerste 15 km, tot over de Vijf Eikenweg, zijn voorspelbaar wanneer het die kant uit gaat. Maar daarna is het de polders in waarbij er vele mogelijkheden zijn om die richting op te gaan. We kruisten om Rijen heen en kwamen vlak langs de plaats waar de Donge ontspringt. Hoewel dat iets ingewikkelder ligt. De route was nieuw voor mij en nu terugkijkend was het een prachtige manier om ongeveer alle dorpen en steden, met uitzondering van Alphen zelf behendig te omzeilen. Dat betekende wel wat ingewikkeld bochtenwerk hier en daar. Wat op zichzelf wel leuk kan zijn.

Het tempo was goed, niet te hard, maar zeker niet te zacht. Veel wind staat er niet, maar genoeg om de hartslag van degenen die op kop rijden te doen verhogen. Het kan een eigen inschatting zijn, maar de temperatuur was prima te doen, en heel benauwd was het ook niet. Bij Gilze de eerste keer de A58 over.

De dag ervoor had ik al een rondje gefietst waar ook Frans Marijnissen bij was. En die blijft mij verbazen. Schijnbaar onvermoeibaar. Graag zou ik op die leeftijd (als mij dat gegeven is) ook zo willen kunnen fietsen. En zo knap blijven als ik nu ben.

De rit ging verder door de prachtige natuur waarbij we dus door Alphen heen gingen en verder weer de polders en deels delen van bossen in.

Natuurlijk werd ook Bavel ontweken en hebben daarbij nog driemaal de A58 overgestoken. Ik wist niet dat daar zoveel viaducten overheen gingen. De benen begonnen nu ook wat pijn te doen.

We hadden haast een botsing met een paar tegemoetkomende fietsers die wat moeite hadden met het concept van links en rechts. Het liep gelukkig goed af.

Verder om Molenschot meanderend kwamen we tenslotte in Dorst aan waar het weer voorspelbaar, maar niet onaantrekkelijker, wordt.

Het tempo laag, natuurlijk door de wind in de rug vanaf Alphen al een stuk hoger, maar de piek was het stuk van over het Markkanaal naar Den Hout. Daar werden even alle registers opengetrokken. In het wiel bij Frans en John kwam Ad als een ware puncheur voorbij knallen (ik weet echt geen beter woord). Aanpikken was onmogelijk. En zo blijkt dat het goede wiel kiezen altijd lastig is. Daarna werden er op de Haasdijk nog even de spreekwoordelijke klinkers uit de straat gereden door Peter en Frans waarmee de tocht ongeveer op het viaduct over de A59 werd afgesloten. Het was een plezierig fietstochtje door het prachtige Brabantse land.

Gerard K.

Nadat ik vorige week moest passen met rugklachten, ga ik het vandaag toch weer maar proberen. Hoewel het nog niet over is, vroeger was ik daar met weekje wel vanaf, maar als zestig-plusser is dat niet meer vanzelfsprekend. We hadden op de app bedacht dat we naar het oosten wilden vandaag, ongeveer 90 kilometer. Rondje Den Bosch, maar die hebben we al gedaan dus het wordt een rondje Hedel oftewel de WTC klassieker rondom de Maas. Die heb ik sinds 1991 al veel keer gereden dus geen probleem om te leiden. Tenminste als hij met de wijzers van de klok mee gereden wordt. En dat ben ik wel van plan deze ochtend. Om stoplichten in Raamsdonksveer te vermijden, rijd ik langs de andere kant van Geertruidenberg, langs het sportpark, en dan door de polder weer naar de brug… is de bedoeling. Maar de Beethovenlaan blijkt nog steeds afgesloten. Dan moet je dus even links of rechts. Rechts heb ik twee weken terug met Anneke gedaan en toen was ook de weg naar Raamsdonk dicht en moesten we wel heel ver om. Gerard Koops zegt dat Julianaplein een goed alternatief is. Daar wil ik op vertrouwen, maar hoor dan van Flip dat het fietspad naar Raamsdonk al open is, dus even draaien en keren en dan nemen we die route. Via Waspik komen we weer op de route van het geplande rondje, maar dan tegen de klok in. Dat geeft mij wat denkwerk, want van die kant weet ik de afslagen niet zo goed. Tot Heusden denk ik na en besluit om het fietspad te vermijden. Ik denk dat ik de route via Herpt wel weet. Maar helaas, in Herpt neem ik de verkeerde afslag en komen we op een route rond Oud Heusden. Wie A zegt moet ook B zeggen en zoals Peter naast mij zegt; “we komen altijd ergens weer wel op bekende weg”. En dat is ook zo, de weg waar we al geweest zijn. Dan toch maar over dat vervelende fietspad want dan weet ik wel in Hedikhuizen te komen, en verder op de route.
Via Bokhoven gaan we richting Hedel. Het tempo is heel constant (best hoog hoor ik) en met 14 renners heb je dan wat harmonica effect. Dus probeer ik het tempo iets te drukken. Gerard Koops en Marc Schaerlakens zijn er vandaag ook bij en voor hen is de combinatie afstand en snelheid niet alle weeks. En Gerard en Marianne van Oerle moeten na 1000 km op de gewone fiets natuurlijk ook weer even wennen.
Er is weinig wind en niet heel heet door de bewolking dus dat maakt het iets gemakkelijker.
Na de Hedelse brug draaien we terug richting het westen.
Na Hedel komt altijd een mooi stukje langs de Maas en langs kasteel van Well, wat je met deze rijrichting beter ziet liggen blijkbaar want anderen was dit nog nooit zo opgevallen. Het is trouwens Slot Well, zie ik op Google Maps.

Maar wij moeten nog even door langs Wijk en Aalburg en dan over de route van “rondje Heusden”.
Bij sommigen beginnen de kilometers te tellen, want ik hoor ze niet meer buurten achter me.
Anderen zie ik nu voor het eerst vandaag voorin verschijnen op de laatste stukken van de rit.
Ondanks dat het vandaag tegen de klok moest en ik een extra rondje moest geven, heb ik toch 90 kilometer op de teller als ik de fiets thuis parkeer. Ondanks de twijfelachtige rug toch veel op kop gereden en voel met weer heel wat.
Tot ik de tour ga kijken… t.o.v. MVDP toch maar een prutser. Die reed pas echt tegen de klok.

Ad van Wesel

Soms loopt het net wat anders dan gepland, zo ook deze zondag.

We hadden ons aangemeld voor een kastelenrondje in het Groene Hart nabij Utrecht, uitgezet en voorbereid door Thijs. Hij had een mooie route maar helaas hadden maar een paar leden zich opgegeven en het voorspelde weer zag er niet echt lekker uit. Op zaterdag jl. kreeg Ad dermate last van zijn rug dat meefietsen op zondag niet erg verstandig zou zijn. En zonder Ad, vind ik het niet gezellig, dus toch maar afgemeld. Op zondagochtend werd de buienradar nogmaals gecheckt en werd de rit alsnog helemaal geannuleerd. Jammer, hopelijk kunnen we die rit nog een andere keer rijden.

Dan maar “gewoon’’ om half negen met de tour mee, maar vandaag zonder Ad.
De opkomt was niet echt groot te noemen slechts 14 man in totaal, niet echt gek gezien de weersvoorspelling.
Jarige job Flip had al aangekondigd dat er naar het weer gekeken zou worden en het geen lang rondje zou worden richting Slingerdreef. De tour, trim en sport vertrokken allen die richting. De tour met slechts 6; Flip, Frans, Adri, Peter V., Marc en ik. Een klein clubje waarbij de oudsten het leeuwendeel van het kopwerk deden. Het nieuwe spotje van SIRE waarbij opgeroepen wordt dat “ouderen”  wat meer in beweging zouden moeten komen, is niet echt voor hen van toepassing.

Er werd onderweg lekker bijgekletst; Adri meldde dat zijn knie eindelijk iets beter ging en hoopte weer meer te kunnen komen. Marc reed een keer met ons mee om te kijken hoe dat ging. Peter en Flip genoten nog na van hun tijdritwinst en Frans, die reed lekker door.

Net na het viaduct over de A58 riep Flip; Doen we rondje ’t Zand?
Heel snel riep Frans;”Nee!”.
Nou, dat was duidelijk.
En het was ook de goede beslissing want nog geen kilometer verder, begon het te regenen en nog harder te waaien. Kop over kop werd naar de slingerdreef gereden, op naar de bebossing. Daar was het iets meer beschut en reed het net wat lekkerder.
Er werd de oude “Slingerdreef” gereden, niet rechtsaf maar rechtdoor langs de Fazanterie. Daar werden we voorbijgereden door 2 wielrenners die er zin in hadden. Er werd direct gereageerd en op een lint reden we naar het eind van de Huisdreef. Net voor Bavel gingen zij rechtdoor, maar wij sloegen rechtsaf om lekker over die gladde keien van de Eikbergseweg te kunnen stuiteren.

Bij de stoplichten in Dorst stopten we keurig voor rood maar waren ineens Frans kwijt. Waar was die nou?
Na nog een keer goed kijken, zagen we hem achter een bosje staan, hij moest even, vast door al dat gestuiter.

In Oosterhout zagen we voor ons bekende shirtjes met een mooi rood shirt op kop rijden. De Trim.
Op het fietspad van Burgemeester Materlaan reden we ze voorbij en Kees van Dongen bleef er bij ons aan plakken om te kijken hoe dat ging, nou, dat ging goed zo te zien.
Zo waren we na een lekker tochtje van 56 km. op tijd binnen voor de regen.
Over het nieuwe asfalt en langs de nieuwe rotonde van de Godfried Schalkenstraat met de penselen en schilderspalet, reden we Made in, op naar de nazit met koffie en gebak bij jarige job Flip!

Anneke

Na permissie van rode truidrager Wim, bij wie ik onder contract sta, te hebben ontvangen ging ik enigszins met knikkende knieën richting Made met Peter Kuijpers. Onze wegen zouden zich snel scheiden, ik ging vandaag voor het eerst met de Tour mee. Ik was eraan toe. Het was echt de eerste keer. De laatste keer dat ik me aan wat hogere snelheden waagde was er nog een A en B groep.

Maar ik ging met een dosis vertrouwen na veel aanmoedigingen van alle kanten.

Het was heerlijk weer. Het zou later erg benauwd en warm worden, hoewel een aangekondigde flinke wind dit wat zou verlichten.

Onderweg gingen we. Het was een mooie groep, en het was wel duidelijk dat men er zin in had. Niet per se volg gas ineens, maar er was een prettige sfeer, en het gaf mij tijd om wat te wennen.

Eerlijk gezegd heb ik vaak nauwelijks een idee waar ik fiets en laat me, zoals dat hoort, leiden door de leider. Gerard v.O. had in elk geval zijn uiterste best gedaan, een prachtige route volgde.

Natuurlijk begin je na zoveel jaren wel ongeveer te zien waar je rijdt en de weg te herkennen. De route ken ik echter niet en heb ook geen flauw idee hoe ik dat op mijn telefoon moet zetten. Maar de aanwijzingen van Gerard waren prima.

Na een kilometer of 35 werd besloten, haast zonder woorden, om te gaan “draaien”. Kop over kop. Al het me lukt mee te draaien vind ik dit het allerleukste om te doen. Aanstekelijk was daarbij het enthousiasme van Johan. En eenieder draaide lekker mee. Het is soms wat wennen van welke kant van kop af te gaan, maar het zat redelijk in elkaar. Daarbij moet worden opgemerkt dat niet alle wegen zich lenen voor deze manier van fietsen. Is het was smaller op fietspaden met wind op de zij, dan zit een flink deel van een grotere groep als snel “op het kantje” en dan is overnemen niet zo makkelijk meer. 

Maar het ging verder erg lekker, en ik kan niet anders melden dat ik er veel plezier in had.

Zo draaien en draaiden we langs de Galderse meren, waar we na kort overleg splitsten. Lichamelijk ongemak hakte er bij twee van onze fietsmakkers in, en die besloten samen de weg te vervolgen.

Ergens ten zuiden van het Liesbos (dat weet ik dan ongeveer wel weer, maar ik kan er een paar kilometer vandaan zitten) stuitten we op een wielerkoers, en werden we zeer aangenaam verrast door iemand die daar vanwege hand en spandiensten of coaching (het was wat lastig te volgen) ook stond te wachten. Het was Ad Prinsen. Ik doe niet aan heldenverering, maar als klein menneke keek ik enorm tegen hem op, en hij is een van de redenen geweest dat ik wilde gaan koersen.

De oversteekjuffen van de koers waren zeer coulant en lieten ons een deel van het parcours gebruiken om onze weg te vervolgen. We gaven natuurlijk wel wat extra gas om in elk geval de coureurs voor te blijven. En natuurlijk ook om nog enige indruk achter te laten voor degenen die aan de kant stonden te kijken.

Door het Liesbos gingen weer richting Prinsenbeek om via “Den Elsakker” het viaduct over de Mark te beklimmen. De wind tegen, meer dan 0.005% stijging en meer kilometers dan gebruikelijk deden mij breken. Een forse deuk in mijn ego, ik moest lossen. Niet ver en niet lang, maar zoals de Belgen zeggen: “Er zat niks meer op!”.

Gelukkig hadden we vanaf het tankstation tot aan Made de wind mee. Op het tandvlees kon ik nog aanklampen. Maar het lukte. Eenmaal bij het gemeentehuis heb ik de metingen afgedrukt op mijn telefoon. Volledig gesloopt. Maar zeer voldaan en dankbaar dat ik mee kon.

Na afscheid te hebben genomen was het bijna Surplace naar huis en overwoog ik de laatste 10 meter op de brug over het kanaal naar Geertruidenberg te gaan lopen.

Mag ik iedereen hartelijk danken voor deze fantastische rit. Het was een feestje. Een besef dat overigens pas volgde nadat ik een uur op de bank heb gezeten en mijn vrouw me omhoog moest helpen richting de badkamer.

Gerard Koops

De laatste dagen was het erg warm en was er wind vanuit het zuiden voorspeld. Hans had al aangegeven dat hij er dit weekeind niet bij zou zijn, dus had ik een route achter Baarle Nassau bedacht via Minderhout. Maar gezien het feit dat dit boven de 100 km uitkwam werd er gevraagd hem iets in te korten. Door niet Minderhout maar Meerle als passage te nemen werd hij terug gebracht tot 95 km. Zondag morgen vertrek ik alleen, omdat Marianne een andere afspraak had. Leo gaf aan dat hij weer mee ging dus was dat de eerste stop, bij Hil Ten was het stil en stond alleen de gebruikelijke stadsfiets klaar dus maar verder gereden via den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen staan er al een aantal renners van de trimgroep gereed. De sport die vandaag de rivierentocht rijdt is reeds om 7:30 uur vertrokken. Nadat we even staan de kletsen komt de jarige Piet aan kunnen we hem nu fysiek de handdrukken en een fijne verjaardag wensen.

Rond half negen is ieder die mee wil aanwezig en gaan we van start om via Madese Boys en het Ent van Den Hout naar de Bergsebaan te rijden. Bij vertrek rijdt ik een stukje met mijn naamgenoot Gerard Koops op kop maar merk al snel dat de wind vandaag ook een aardige partij tegen blaast. Maar als ik rondkijk zie ik vele sterke renners in onze groep. Te weten Ad en Anneke van Wesel, Corné Schoenmakers, Marc van Meir, Peter Verhagen, Johan van Helmond, Frans Marijnissen, Flip Segeren, Gerard Koops, Leo Stasse, en ik zelf. De temperatuur is onder de bomen goed. Al snel rijden we via de VijfEikenweg naar Molenschot, langs Gilze af richting de Boerenbaan. Hier wordt al een poging gedaan om te draaien, maar m.i.z. moet je dan niet versnellen en altijd linksom of rechtsom wisselen en geen gaten laten vallen. Het is dan ook de bedoeling dat ieder meedraait. Maar als ik op enig moment mensen links en rechts van me zie is dit niet de bedoeling denk ik. Als we kampeerboerderij de Kiek passeren hoor ik iemand zeggen dat de klinkers niet fijn zijn. Dat is natuurlijk ook wel maar dat is een keuze van niet door Alphen te rijden maar achter het Pestkerkhof langs. Niet veel later merk ik dat niet iedereen de gpx heeft geladen bij Klein Bedaf schieten er enkelen rechtdoor naar Pineind. Maar de bedoeling is echt Klein Bedaf en vervolgens Groot Bedaf. Om hierna via Heikant en Veldbraak, Nijhoven Baarle binnen te rijden. Hierna gaat het richting Ulicoten waar de Kluis passeren bekend van DH-DH-DH. Juist voor Meerle draaien we rechtsaf de Chaamseweg op. Om nu via Schuivenoord naar de Stijbeekse weg te rijden. Bij Verkooijen Strijbeek gaan we over de Markweg naar van Boxtel om vandaaruit naar de Galderse meren te rijden. Daar geeft Leo aan dat de beentjes niet meer willen. Ook die van mij zijn niet best vandaag en stel dan ook voor om met Leo de kortse route door Breda naar huis te rijden. Om goed 11:00 uur ben ik thuis als ik later de Strava-gevens van de anderen bekijk klopt het met de geplande rit van 95 km. Komende weken ben ik er niet omdat ik met Marianne het Pieterpad ga rijden.

Veel plezier met de familiedag. Groeten Gerard van Oerle.

Zaterdag hield de regen en de voorspelling me nog thuis, omdat regengladheid kan veroorzaken en ik schrik heb van valpartijen was ik niet aanwezig. Zij die wel aanwezig waren konden goede zeken doen voor het opkomst-klassement. En dus was er na zaterdag een nieuwe leider in de persoon van Marc Schaerlaeckens. Voor vandaag de verjaardag van Bakker Broeders had Hans van Bragt een mooie rit getekend richting Roosendaal. Om goed acht uur vertrokken we samen op Ter Aalst, Leo was afgelopen week geholpen aan zijn spataderen en had aan gegeven dat hij een weekje rust moest houden. Bij de pastorie ofwel Hil Ten staat Jan Vermeulen al klaar om te vertrekken richting Made. Op het gemakske rijden we de May binnen de verkeerslicht kennen géén tweede pinksterdag en zijn nog in werking.

Door de bomenbuurt rijden we naar het oude gemeente huis, de Godfried Schalkenstraat is nog steeds niet bruikbaar. Bij aankomst daar bleek dat de trim al aardig compleet was. Van de sport was niemand te zien maar die hadden 150 km op het programma staan en dus eerder vertrokken. Nadat de trim was vertrokken ging ook de tourgroep op pad. Vanwege dezelfde problemen in de Godfried Schalken reden we nu via Rullens en de Crullaan in de richting van Den Hout. Het eerste gedeelte van de rit tot Dorst voert over bekende wegen. Als ik me door de groep laat zakken om te zien we er vandaag allemaal mee zijn zie ik dat Ber Timmermans het advies van Flip vorige week ter harte heeft genomen. De fiets die hij nu bij heeft een BMC heeft schijfremmen en velgraden die in een goede conditie verkeren. Ik zie ook dat we vandaag met achten zijn t.w. Hans van Bragt, Jan Vermeulen, Peter Verhagen, Kees Marijnissen, Adrie Verreghen, de eerder genoemde Bert Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf dus. Via de Groenestraat rijden we naar de Lage Aard. Bij de Geersbroekseweg is de eerste verassende wending om door Ulvenhout te rijden. En vervolgens over het terrein van de Klokkenberg. Hierna gaat de rit verder via de Galderse Meren, Kaarschot en Oekel naar Stuivezand. We rijden door de Moeren naar Schijf, waar we opnieuw een verrassing hebben doordat we door Schijf rijden, hierna gaat het richting Roosendaal waar we juist vooraf afdraaien om naar de Heimolen te rijden. Normaal benaderen we deze vanaf de andere zijde waardoor hij niet zo mooi in beeld komt. Hierna volgen we een stuk de parallelweg van de A58 tot Sint Willebrord, waar we de A58 oversteken om richting Hoeven te rijden. Het kopwerk wordt grotendeels door Hans en Jan gedaan terwijl Peter ook nog stukken voor zijn rekening neemt. Na Hoeven hebben we een weggetje waar flinke ribbels in de weg ervoor zorgen dat je je stuur goed moet vasthouden het valt mee dat niemand er een stootlek rijdt. Ter hoogte van Etten na stal ’t Sander, komen we plots op een gravelpad. We besluiten om de goden niet te verzoeken en om te keren. Niet veel later rijden we naar de Verloren Hoek en zijn we snel bij den Elsakker. Op de brug over de Mark lopen mijn benen in één keer vol en moet ik er even af. Via de Drie Hoefijzers rijden we nu de May vanuit de Brandestraat binnen. Hier ontbindt de groep zich en rijden we gedrieën voor de tweede keer naar Den Hout. Tot slot rijden Marianne en ik voor twaalf uur Ter Aalst op. In het begin was het fris en nu is het nog niet echt warm, maar we hebben genoten van de mooie rit van Hans.

Gerard v O.