De laatste weken van het echte seizoen komen er aan. De sport heeft zijn drieluik gehad. En volgende week rijden we de klassieker DH-DH-DH, ofwel van de Den Hout Nederland naar Den Hout België en dan weer terug naar Den Hout om een lekker biertje te pakken op den Houtse Heuvel. De wind komt dit weekeind uit het Zuid-Westen dus was de vraag om een rit die daar een beetje rekening mee houdt. Ik dacht eerst aan een rondje Nieuwmoer, maar dan zouden we de honderd ruim overschrijden. Dus dit rondje maar een stuk in gekort. Leo belde mij ’s morgens al vroeg dat hij niet mee ging, hij ’s nachts nog zijn hond moeten laten opereren omdat hij mogelijk wat verkeerds had gegeten. Op de Houtse Heuvel werden we ingehaald door aspirant lid Joan Timmermans die weer een keer mee wil rijden. Als we bij het oude gemeente huis aan komen is het nog rustig. Geleidelijk wordt het wat drukker, de bakker is ook tijdig aanwezig voor zijn wekelijkse fotoshoot. Als ieder die meegaat er is blijkt dat de sport vandaag geen peloton vormt. Thijs en Erik rijden daarom met de trim vandaag. De tour groep vertrekt in westelijke richting naar Wagenberg om vandaaruit naar de Drie Hoefijzers te rijden. Van daar rijden we via de Bredeweg naar de brug over de Mark en langs den Elsakker. We rijden verder richting het Liesbos. Hier ontstaat even wat onduidelijkheid, omdat de weg bij de Moerdijkse Postbaan onder tunnel afgesloten is. Maar wij kozen er voor om even parallel aan de A58 te rijden. Bij de MacDonalds steken we de A58 over en via de Hilsebaan pakken we de route weer op. Juist als we de Zundertse weg zijn overgestoken horen we LEK. Peter Verhagen heeft stukje ijzerdraad in zijn achterwiel. De band laat zich niet makkelijk van de velghalen, omdat dit velgen voor tublesbanden zijn. Echter Peter heeft de latex al eerder verwijderd. Een sterk Hans van Bragt krijgt hem er tenslotte af. Tijdens het vullen van de band met CO2-patroon gaat het eerst mis het rubberen afsluitringetje komt uit het apparaat. Bij een tweede poging met de patroon van Hans gaat het beter en kunnen we weer verder.

We rijden om de Pannenhoef heen als het ware en dan door de Moeren naar Klein Zundert en vervolgens door Zundert. Het is er nu rustiger dan het vorige weekeind toen er het bloemencorso door de straten trok. Via de Hofdreef rijden we langs het Paaltje naar de Oekelsebaan. Om vervolgens via Hazeldonk naar de Galderse Meren te rijden. Arion weet te vertellen dat er grind ligt, maar e.e.a. valt mee de grootste hoeveelheid is al van de weg afgereden. We rijden nu richting Ulvenhout en er dwars doorheen. Na het viaduct bij Bavel over de A27 zijn we Joan kwijt geraakt hij rijdt door terwijl wij naar de Bolberg afdraaien. Het rijden in en met een groep moet hij nog wat beter onder knie krijgen. Hard rijden is geen probleem voor hem hij sterk genoeg. Na Bavel volgt een bekende route via Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout en tenslotte weer de May.
Het heeft even geduurd, maar ik had niet eerder tijd.

Groet, Gerard van Oerle.

September is vaak nog een maand met mooi fietsweer. Er wordt dan ook vaak gesproken over een “Indian Summer”. De mannen van de sport maken daar ook dankbaar gebruik van tijdens hun drieluik wat ze vorig jaar voor het eerst reden en nu zijn ze doende met tweede editie. Dus nadat Marianne en ik Leo opgehaald hebben, rijden we via Den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen zit Gerard Veekens al te genieten van de zon. Vervolgens kijk ik rond wie er mogelijk vandaag voor het Tour peloton zijn. Ad en Anneke zijn namelijk een paar dagen naar de Sallandse Heuvelrug en Flip is met de vrienden van de sport mee in het drieluik. Gerard Koops gaat na zijn verjaardag met de trimgroep een rondje Peerke Donders doen. Dus vertrekken we om halfnegen richting Den Hout. Omdat er geen andere voorstellen waren gaan we het rondje rijden dat we met Dinsdag Groep ook hebben gereden richting Kwaalburg. Als het peloton op gang getrokken is rijden we via de Hespelaar naar Den Hout.

Jan Vermeulen heeft er ondanks een feestje de avond tevoren veel zin in. In no time hebben we de Ter Aalsterbrug gepasseerd en rijden we richting Oosterhout. Ik laat met dan afzakken om te zien welk volk er in de groep is. Ik zie de volgende samenstelling van het peloton: Wim ten Haaf, Jan Vermeulen, Frans Marijnissen, Peter Verhaagen, Leo Stasse, Ad van Dongen, Kees van Dongen, gastrijder Joan Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf. De kop wordt regelmatig door ieder overgenomen en zorgt ervoor dat met een mooi tempo Bos & Co passeren hierna volgt het altijd lastige stuk van de Steenovensebaan. Slecht lopende klinkers, tegenwind en een laagstaande zon. Voorbij het Halve Maantje (SPIJS & IJS tegenwoordig) is gelukkig weer mooi asfalt. Ondanks stevige wind zijn we snel bij Stad Parijs. Bij de verkeerslichten volgt er een korte plaspauze voor een enkeling. Frans vraagt aan mij waarom we zo rijden, namelijk 2 verkeerslichten in plaats van één.

Ik zeg omdat het zo ook kan het wat mij betreft een mooie route is. Via de Bleukweg gaan we richting manége Thielen om van daaruit weer naar de Gilzerbaan te rijden. Via Vijfhuizen en Druisdijk gaan we naar Alphen-Oosterwijk. Hierna gaat de rit verder langs de vakantieboerderij de Kiek, Looneind en het Pestkerkhof. Google maar eens op het Pestkerkhof. Voor een enkeling gaat he op de klinkers bij de Kiek hard genoeg, dus is er een vraag om het wat rustiger aan te doen. Richting Alphen gaan we over het industrieterrein gaan we een stukje richting Baarle Nassau waarna we de afslag Kwaalburg. Tussen de velden door is heerlijk fietsen echter let op voor de onverwachte zaken als een paard voor de kar, voor de rest is het hier wel een mooi gebied om te fietsen. Op de Chaamseweg gaat het richting Chaam. Op het moment dat deze overgaat in de Alphensebaan draaien we rechtsaf de Chaamse bossen in. Vandaaruit gaan we naar Gilze om hierna via de Rijksweg naar de Vijfeiken te rijden. Echter hier is de weg afgesloten met hekken is de weg echt geblokkeerd. Dus keren we om zodat we via Molenschot naar de Groenestraat in Dorst rijden. Hier heeft de gastrijder een probleem met zijn materiaal en moet er gewacht worden, iets wat ook gebeurd. Maar verderop in Dorst is er weer een plaspauze voor een enkeling. Er is wel wat verstoring nadat aangegeven is om even in te houden is dit blijkbaar niet door iedereen gehoord. Hier kunnen we met de communicatie nog wel wat aandoen. Pas als we aan het eind van de Materlaan zijn is de groep weer compleet. Goed elf uur draaien we Ter Aalst op en kunnen we nog even van een kop koffie genieten voor het douchen.

Groeten Gerard van Oerle.

Deze zondag leek op voorhand een kans voor de regenpuntenpakkers. Maar dat viel erg mee (of tegen, zo je wil). Toen ik vanochtend op de buienradar keek, zag ik al dat er wellicht in Made wat regen zou vallen, maar met de plannen van Flip richting het in het westen gelegen Binnenmaas, leken we het droog te gaan houden. Windstoppertje voor de zekerheid toch maar in de achterzak, want als ik het ding mee neem heb ik hem zelden nodig en daar hoop ik dan maar op. Eerst dachten we van de week nog aan een rondje rondom Roosendaal gezien de zuidwesten wind, maar toch bedachten we dat rondje Binnenmaas nog niet gereden is dit seizoen en zuid west juist al wel volop gezien hebben. Alleen niet aan gedacht dat het net iets verder is. Bij de start nog even overleg, als we maar voor twaalf uur terug zijn is het goed. Dus we beloven niet lek te rijden….  En gaan op pad. We rijden richting de watertoren en kunnen nog even zwaaien naar Piet die voor zijn huis staat te wachten op zijn Trimmakkers die hem vandaag ophalen voor zijn allerlaatste rit bij WTC. Piet, het ga je goed!

We schieten de polder in richting Lage Zwaluwe waarna de Moerdijkbrug over gaan en dan richting Kiltunnel. Bij het opdraaien van die Moerdijkbrug kan ik voor het eerst de hele groep van 15 overzien. Iets meer dan ik bij het Raadhuis gezien had. Klopt ook wel want Gerben, Erik en Sander, waarvan ik dacht dat ze met de sportgroep zouden rijden, zijn bij ons aangesloten. En gastrijder Wim Peggeman uit den Hout. Dat kan nog wel eens goed van pas komen als we over de dijken tegen de wind moeten.

In de Kiltunnel worden de benen voor het eerst echt getest. De groep valt ook wel even uit elkaar maar in het dorp hergroeperen we en Flip leidt ons verder over mooie brede fietspaden en over dijken. Ik moet zeggen dat er meer bebouwing staat dan ik me herinnerde, dus we reden nog redelijk beschut en juist daar hadden we met Gerben en Sander goede koptrekkers. Gerben had zijn windstopper aan dus als je daar achter zat, was er al helemaal niks aan de hand. We houden het tempo er goed in maar dan opeens ligt er een groepje heel ver achter. “Lek?” Ik draai terug en zie onder andere Anneke in de verte aankomen. Als ze dichterbij komt, roept ze iets van “…. Verkeerd geschoten….” Later begrijp ik dat ze een energiereep met nootjes probeerde te eten en zich verslikte waardoor er een nootje in het verkeerde keelgat geschoten was waardoor ze geen lucht meer kreeg. Medici zullen zeggen dat dat niet kan omdat je maar één keelgat hebt, maar we weten allemaal wat er bedoeld wordt. Gelukkig kon ze Frans vragen om even op haar rug te kloppen. Die was zeer bereidwillig en gaf een paar flinke klappen en toen kwam het nootje weer terug (uit de luchtpijp). Én door, …
We rijden nog een kilometer of tien naar de bruggen over het Hollandsdiep en over de sluizen bij Willemstad. Ik had Bert al voorspeld dat dat even pittig zou zijn met de wind tegen. Dat was mentaal geen goed idee, Bert  kwam aan het elastiek dat vervolgens brak. Zeker omdat er ook nog een andere fietsgroep voor ons reed die ingehaald “moest” worden. Maar na deze hindernissen werd ook weer even gewacht om vervolgens langs Helwijk, Oude Molen en Klundert richting Zevenbergen te gaan.
Flip had een handige route langs de A17 voor ons zodat we niet door Zevenbergen hoefden, want dat is tegenwoordig een heuse hindernisbaan merkte ik pas. Hadden we nu gaan last van. Bij Kanters kwamen velen weer op bekend terrein en toen was het alleen nog het stuk langs Blauwe sluis. Keurig om half twaalf terug. De valse noot had geen tijd gekost blijkbaar. En toch 95 km weggetrapt met heel lekker droog weer.

Ad van Wesel

Een aantal ritten met de WTC Made zijn netjes vooraf geprogrammeerd, zoals de Brunchrit en de Snertrit. Na de vakantieritten is ook de bijpraat rit een vaste waarde op de kalender.
’s Morgens als ik wakker wordt is te merken dat de hitte golf van de laatste weken echt verdwenen is. Met het uitlaten van de hond merk ik dat het flink afgekoeld is. De wind was afgelopen nacht stevig vandaar dat we gisteravond ook nog flink konden meegenieten van het feest van Sensation Waailand.
Ik twijfel dus met de kleding maar besluit gewoon met korte mouwen te rijden terwijl Marianne haar mouwstukken uit de kast heeft gehaald. De laagstaande zon geeft een fraai beeld door de bomen als we Ter Aalst afrijden.

Onderweg staat Leo al te wachten, hij heeft om diverse redenen de laatste weken verstek moeten laten gaan. Terwijl richting de May fietsen geeft aan dat hij vandaag met de Trimgroep mee rijdt om weer voorzichtig op te bouwen. Bij aankomst in de May is Gerard Veekens uiteraard al aanwezig. In korte tijd is er flinke drukte blijkbaar heeft deze Bijpraatrit een sterke aantrekkingskracht op de leden van de WTC. Na de fotoshoot van den bakker vertrekken we voor een rit om Breda tegen de zon in. Rijdende weg probeer ik te tellen met hoeveel we zijn, ik heb er een paar keer voor nodig maar kom uit op een vijftiental te weten: Ad en Anneke, Peter B., Peter V., Johan van H., Eric S., Adrie, Ad van D., Arion, Frans M., Chris, Marianne, Jan, Maurice en de schrijver van dit verhaal. Frans en Ad nemen de start voor hun rekening en zorgen er voor dat we al snel Wagenberg gepasseerd zijn. En dat terwijl de fietspaden en de Eerste Weg in steeds slechtere staat verkeren. Via de Breedeweg rijden we naar de brug over de Mark en Jan Vermeulen heeft blijkbaar tijdens de vakantie veel energie op gedaan en neemt een stevige kopbeurt voor zijn rekening. In een mooi tempo rijden we door de Beek naar het Liesbosch. Terwijl zo rijden merk ik een duidelijk verschil in temperatuur wanneer in de zon of onder de bomen rijd. Mijn voorkeur heeft het zonnetje. Als we langs camping Liesbosch rijden hoor ik Chris vragen welke camping het is. Blijkbaar rijden ze bij de sport altijd zo hard dat ze geen tijd hebben om de omgeving waar ze doorrijden op te nemen. Iets wat hij ook bevestigd. Bij het buurtschap Vuchtschoot gaat het bijna mis, enkele willen hier een gravelpad in, dit zullen we van de winter dan maar doen. Als we de Turfvaart overgestoken zijn richting de Mastdreef klinkt er geroep vanuit achter de groep. Plaspauze, mooi een moment om een foto te maken van de omgeving, althans ik zie Anneke ook een foto trekken.

Na dit kleine oponthoud gaat de rit verder door Effen naar Overa waarbij we zowel de Aa of Weerijs als de HSL en de A16 oversteken. Langs de Galderse Meren gaat het richting Meersel-Dreef. Ad van Dongen zegt als we daar maar niet door hoeven want het is weekmarkt in de Dreef. Maar we rijden via de Markweg naar de Strijbeekseweg om daarna naar de Smokkelaar rijden. Vervolgens rijden we binnendoor via de Kleistraat en de Legstraat om dan de Baarleseweg over te steken naar de Kluis en de Meisberg. Hierbij rijden we als het ware om Chaam heen en komen we op de Gilzeweg. En op het moment dat de Gilzeweg Chaamseweg wordt nemen we de voor velen bekende Slingerdreef. Altijd druk zo ook deze zondagmorgen, niet alleen racefietsers maar ok de senioren op de E-bikes komen deze tijd al op de weg. Na het afsprinten van de Slingerdreef is er weer behoefte voor een enkeling aan een plaspauze. Vervolgens rijden we door Bavel zodat we de vervelende klinkers bij de Bolberg niet hoeven te trotseren. In Dorst is het evenement Dorst op Stelten, waardoor we een stukje Siteseaing Dorst krijgen. Ook nu hoor ik weer mensen zeggen hier ben ik nog nooit geweest. Naar mate de rit vordert komen we op voor de meeste bekende wegen. Aan het eind van de Vraggelsebaan komt er groep inzicht, wat de trimgroep blijkt te zijn. Hier zie ik dat John de Wijs vanochtend vanwege de koude al zijn beenstukken heeft aangedaan. Uiteindelijk wordt de trimgroep gepasseerd en enkele van hun rijders sluiten bij de Tourgroep aan. Ik hoor van Leo dat het bij hem goed draait en het dus veel is meegevallen. We parkeren de fietsen mooi achter het Trefpunt waar de koffie al geurt als we ons op het terras plaatsen. Er is keuze uit drie soorten gebak wat bij een enkeling tot keuze stress leidt. Terwijl ieder zich te goed doet aan de koffie en gebak is het ook goed te zien dat Marc van Meir weer in ons midden is en weer langzaam aan zijn herstel kan werken. Later zie ik op Strava dat hij te voet naar huis gegaan is. Er zijn er meerdere die ondanks dat ze niet mee konden rijden toch aanwezig zijn om de koffie mee te drinken. Dit tekent de goede sfeer in de vereniging iets waar zeker het bestuur trots op mag zijn. Ik hoop dat ieder dit ook zo ziet. Helaas had gistermiddag nog een vijftig jarige bruiloft dus moest ik op tijd weer richting Ter Aalst.

Groet, Gerard van Oerle.

Bij het plannen van de ritten voor het weekend zie ik dat het noordenwind is. Dus mooi om richting het noorden te gaan en dan klinkt Noordwaard goed. Die hadden we pas ook gepland maar door de ongelukkige valpartij van Marc en Maurice liep dat anders helaas. Nieuwe poging dus deze zondag.
De vraag was of ik via Raamsdonk en dan door de polder zou kunnen. Is de Beethovenlaan in Raamsdonkveer al weer open? Ik zit te twijfelen hoe ik dit te weten kan komen. Ik kan Gerard of Gerard of misschien vragen natuurlijk. Maar omdat ik Chat GPT toch open heb staan, vraag ik het aan AI. “Is de Beethovenlaan in Raamsdonksveer richting Raamsdonk nog gesloten of weer open”……..
“De Beethovenlaan in Raamsdonksveer is afgesloten vanwege werkzaamheden. Na 13 juni zal hij weer open gaan”.  Hè… “Maar het is al juli dus dan moet de weg toch weer open zijn?” …… “Je hebt gelijk Ad de weg zou weer open moeten zijn. Wil je het zeker weten kijken dan op de ANWB route planner”. Okay…. Via Gerard had ik het al lang geweten maar als ik in ANWB invul dat ik van Sportpark naar Raamsdonk wil, laat hij de route door de Beethovenlaan zien. Toch spannend als we met 13 fietsers op dat punt aankomt, maar de weg is open en we kunnen door via de polder en dan over de brug.
Op het punt van de valpartij is het toch vreemd. Net als het punt waar ik zelf ooit gevallen ben in Oosterhout, dat vergeet je niet meer. Maar deze keer karren we gewoon lekker door.
We rijden het rondje “noord” wat we op dinsdagavonden vaak doen om zo bij Giesen op de dijk te komen richting Woudrichem. De wind is langzaam wat aan het aantrekken maar het is aangenaam fietsweer. In onze gelederen deze keer ook Marc de Pijper, ons ex-lid die WTC destijds verliet en zich wilde richten op crossfit en later triatlon. Nu vindt hij het toch weer leuk om in een groep te fietsen. Misschien leuk genoeg om terug te komen?
Via Werkendam (1^e keer) rijden we de brug over de Noordwaard in. Een mooi gebied en het is nog niet zo druk. Wel een paar andere wielergroepen. Eentje net voor onze neus op 200 meter. Johan van Helmond kan daar slecht tegen: “zullen we rond gaan draaien?” Tja, dat is verleidelijk maar we gaan toch al op pittig tempo en met draaien wordt het wellicht “te”. Heel de lus blijven we ze in het vizier houden en uiteindelijk krijgt Johan zijn zin, we halen ze in… 
….omdat ze een plasstop houden net voor Werkendam (2^e keer).
In Werkendam slingeren we even over het industrieterrein en dan weer de polder in richting Hank. Nu is de wind echt van achter en nog weer wat sterker. Dus we rijden op ons gemak een mooie snelheid. Ook hier is het lekker rustig op de wegen. Tijd om even rond te kijken over de landerijen en hoe de gewassen er bij staan. Prima oogst dit jaar, topopbrengsten met goede kwaliteit, maar dan heb je lage prijzen, dus er kan nog wel ergens over geklaagd worden.
We zijn dus zo in de Hang en over de brug volgen we het fietspad, met de stoplichten. Vorige keren veel gemopper over de route zonder stoplichten door de wijk. “Die kleren-drempels!” . Nu hoor ik “die klere stoplichten en hobby fietsers!” De mening is een beetje 50-50 blijkbaar wat de beste route is. Volgende keer maar na de brug links door de polder terug. Of vinden de coureurs dat een “kleren-end-om”?
Hoe dan ook, je komt altijd op de brug over de Amertak waar de laatste reserves aangesproken worden om naar boven te sprinten. Wie daar eerst boven was, heb ik niet gezien, maar die heeft te weinig op kop gereden zou ik zeggen.
Met 92 km op de teller zijn we terug op de May. Lekker gefietst, nu even afwachten hoe mijn rug dit gevonden heeft…

Ad van Wesel

Afgelopen  weken was het al eerder de bedoeling om een rondje Numansdorp te rijden. In de aanloop werd er een voorstel voor dit weekeind gevraagd en mijn gedachte ging in eerste instantie uit naar het rondje dat de dinsdag groep had gereden deze week, maar dat was te groot. Ad heeft last van zijn rug en gaf al aan dat hij er mogelijk niet bij zou zijn. Gisteren had ik met Johan van Helmond al gesproken over de rit van vandaag tijdens ons wekelijks rondje Team MunneMaot. Vanmorgen was ik al vroeg wakker zodat ik op tijd de jarige Marc van Meir kon feliciteren. Goed acht uur vertrok ik alleen naar de May, Marianne ging naar Teteringen naar de kerk omdat daar een mis was voor haar vader. Op de Stelvenseweg kom ik Gerard Veekens tegen die via de Hespelaar naar de May onderweg is, ik rijd juist via de Bromtol. Bij aankomst in de May zijn de eerste kleppers al aanwezig. De mannen van de sport zijn al om 7:30 uur vertrokken. Na de foto-shoot van de bakker, als het half negen is geweest zet de tour groep zich in  beweging. Met Maurice op kop vertrekken we richting de Watertoren en de Brandestraat. In het voorafje bij het oude gemeente huis heb ik gezien dat één van de gastrijders van vorige week, Wim Peggeman er ook weer is. Hij geeft aan dat de rit van vorige week hem goed is bevallen. Ondanks de afwezigheid van Ad van Wesel is het toch weer een flinke groep. T.w. Maurice, Johan H, Corné, Kees van Dongen, Ad van Dongen, Anneke, Peter V., Erik S, Wim ten Haaf, Arion, Adrie, Bert, gastrijder Wim P. en ik zelf. De wind komt in eerste instantie uit westelijke richting dus rijden we er tegenin naar Langeweg. Hierna rijden we langs Hazeldonk naar de Lamgatse brug. Vandaaruit gaat de rit dit keer over de Goudbloemsedijk. Vervolgens steken we de Mark over bij Oudenbosch om daarna langs de woonplaats van Franske Bauer te rijden. Vervolgens rijden we via Heijningen naar de brug bij de Volkeraksluizen. Het is druk op de brug met wielrenners in groepen zoals wij en ook de recreatiefietsers laten zich niet onbetuigd. Over de brug van de Volkerak draait Adrie Veregghen af naar Zeeland om nog een beetje vakantie te gaan vieren. Wij rijden door naar de Haringvlietbrug en denken dat we vanaf nu wind mee krijgen. Echter voor het gevoel van mij en ook van Corné en anderen lijkt het of de wind gedraaid is, dus wordt er de kop regelmatig ververst met sterke mannen. Als we Numansdorp binnenrijden komen we de Sportgroep in stukken tegen, die hebben vandaag dik honderdveertig kilometer op het programma staan en waren daarom vroeg vertrokken. Vanuit Numansdorp gaat het richting Strijensas waar na de sluis met het mooie bruggetje de fietspad langs de rand van de Hoekse Waard nemen. We rijden langs de Dordse Kil naar de Kiltunnel erin gaat met grote snelheid echter eruit gaat het vooral bij mij een stuk minder snel. Als we dan richting de Moerdijkbrug rijden krijgen we wind mee. We besluiten de linker brughelft te nemen dan komen we beter uit om via Blauwe Sluis naar huis te rijden. Als we bij Helkant de polder uitrijden is er even onduidelijkheid, omdat Corné afdraait naar Wagenberg en wij over de Helkantse dijk naar de May rijden. Met een tevreden gevoel komen we aan in de Zuideindsestraat, waar Piet Verkooijen ons ontvangt hij is blijkbaar niet met de trim meegegaan. Parijs was toch te ver voor hem. Als door rijd naar Den Hout mis ik Wim Peggeman, maar later blijkt op Strava dat hij toch goed thuis gekomen is. Voldaan stap ik van de fiets op Ter Aalst waar de koffie al op mij wacht.

Groet, Gerard van Oerle.

Afgelopen week zat het op bepaalde momenten niet mee. Zowel in de tourgroep als met het weer. Zaterdag zelfs geen rondje Team Munne Moat voor de liefhebbers. Maar toen ik vanmorgen wakker werd en op de buienradar app keek, zag het er veel belovend uit. Goed acht uur reden Marianne en ik Ter Aalst af, op de Houtse Heuvel keken we nog even of Jan Vermeulen klaar stond, echter geen teken van leven bij Hill 10. Op de Hespelaar zag ik Gerard Veekens richting de carpoolplaats rijden om zo naar Made te gaan. We komen als eerste op de startplaats en in een korte tijd komen er vele andere erbij. De twee P B’s (Peter Broeders en Peter Bastiaansen) uit Den Hout zijn er ook en daarnaast zien we ook enkele gastrijders. De mannen van de sport hebben een ritje naar Lille op het programma staan, echter daar ze maar met vieren zijn, kiezen ze ervoor om met de tourgroep mee te gaan. Hans van Bragt had in de app al aangegeven een route voor vandaag te maken. Tweede keus was eventueel een rondje Numansdorp gezien de voorspelde weersituatie.

Nadat de trim met de fluit van Piet Verkooijen is vertrokken, vertrekt ook het tourpeloton richting de Nieuwstraat. En het was een echt peloton, te weten Ad en Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Gerben Berm, Hans van Bragt, Frans Marijnissen, Kees van Dongen, Johan van Helmond, John Haanskorf, Chris Weda, Jan-Willem Slob, Flip Segeren, gastrijders Renée Broeken, Marc de Peijper, Wim Peggeman, Marianne en ik zelf. Ik rijd zelf geruime tijd naast Wim Peggeman, ook een Houtenaar sinds enkele jaren en vorig jaar heeft hij met de Tour groep DH-DH-DH gereden. Wim is een ervaren fietser en daarnaast ook een goede schaatser. Mogelijk dat we hem nog eens als lid van de WTC-Made terug zien.
Na de Drie Hoefijzers rijden we naar de Mark en vandaar via Langeweg naar Hazeldonk. Hier steken we recht over om over het fietspad naar de Lamgatse Brug te rijden. Vervolgens nemen we niet de Goudbloemsedijk maar de variant door de polder die als het ware parallel loopt. Van de Schans gaan we via Kuivezand richting Oud Gastel waar voor we rechtsaf draaien zodat door fijne rustige polderwegen naar de Dintel rijden. Al rijdend wisselen mijn buren. Zo komt Marc de Peijper naast mij rijden en hebben we het over de Triatlon van Terheijden, waar Marc ook zelf aan heeft deelgenomen. Zelfs zijn vader van zeventig heeft dit jaar ook deelgenomen, nadat hij jaren in de organisatie heeft gezeten werd het nu tijd om ook eens als deelnemer mee te doen. Renée Broeken, de derde gastrijder in de groep is ook iemand die al een achtste triatlon heeft gedaan in Terheijden.
En ook al noemde Hans zijn rondje Fijnaart, we rijden niet echt door Fijnaart maar draaien via Nieuwemolen richting Heiningen om zo naar Helwijk te rijden. Als we Willemstad gepasseerd zijn, gaat de snelheid omhoog omdat de wind nu een stukje mee werkt. Tot nu toe hebben met name Ad en Hans een groot gedeelte de kop genomen tegen de wind in. Van wind af zijn er plots meerdere liefhebbers om een kopbeurt te nemen. Via Tonnekreek rijden we Noordschans binnen om vervolgens via Klundert op het industrieterrein Moerdijk terecht te komen. Hier heeft Hans nog een kleine verrassing in de route om een gedeelte van het slechte fietspad te mijden rijden we via de Tradeboulevard. Als we eenmaal het industrieterrein hebben verlaten, worden de wegen weer wat bekender en al snel komt Blauwe Sluis in beeld. Ik zie dat Renée het wat taaier krijgt en Flip is niet de beroerdste om haar af en toe een klein stukje te duwen. Chris denkt dat het op zijn beurt weer goed is om dan Flip ook nog een duwtje te geven.
De wind staat op verschillende momenten toch nog een beetje op de kant zeker als je wat vermoeid raakt is het dan belangrijk dat je de juiste keuzes maakt. Peter Verhagen maakt mij opmerkzaam dat je dat Marianne niet meer hoeft leren. Die heeft in de afgelopen periode goed geleerd waar je in de groep moet zitten om de minste inspanningen te leveren.
Helkant is het laatste gehucht dat we passeren voor we weer terug zijn op de May. Eénmaal in de May ontbindt de groep zich snel en een enkeling heeft nog niet genoeg meters gemaakt en besluit een ommetje te rijden, zodat de honderd kilometer nog overschreden wordt. Als ik thuis op Ter Aalst de Garmin afdruk, zegt hij dat ik ruim tweeënnegentig kilometer heb gereden.
Het weer was prima evenals de route en ook de groep was een gezellige club om mee op pad te zijn.

Gerard v O.

Het is dit jaar weer eens een echt Nederlandse zomer met regelmatig een bui, en ook op deze zondagochtend zie ik de bui al hangen boven Numansdorp. Daarom maar even alvast met Gerard van Oerle geappt en die is het er mee eens dat wellicht Noordwaard een drogere route zal zijn deze morgen. Bij het Oude Raadhuis krijgen we bijval want iedereen heeft de buitenradar gecheckt.
Wij vertrekken dus niet naar het westen maar een beetje naar oost en dan omhoog.
Over de Keizersveersebrug en dan via de Peerenboom naar Dussen. Aan het begin van de Peerenboom hoor ik achter mij een helaas bekend geluid van vallende fietsen en berijders en meteen ook gekerm van pijn. Als ik omkijk, ligt Maurice op de weg gestrekt op zijn rug met de voeten in de rijrichting. Die blijkt over de kop gegaan te zijn nadat  hij de vallende Marc net voor hem niet meer kon ontwijken. Die zie ik ook in de kant liggen maar staat snel weer rechtop. Van de week dit soort ongevallen verschillende keren op TV gezien tijdens de Tour, maar als het in je eigen fietsgroep gebeurt, is het heel akelig.
Het lijkt verstandig dat hier mensen met kennis van zaken naar komen kijken dus wordt 112 gebeld.
De echtgenotes worden ook opgeroepen om de fietsen op te komen halen en ook even te kijken wat er aan de hand is. Na een minuutje of 10 verschijnt de politie en niet veel later de ambulance. De slachtoffers worden eens goed nagekeken. Marc zit onder de schaafwonden en hij blijkt de bekende wielerblessure te hebben: sleutelbeen gebroken. En volgens zijn vrouw heeft hij blijkbaar ook zijn hoofd gestoten, want hij vertelt alles twee of drie keer. Die moet goed nagekeken worden volgens de broeders en ze nemen zijn helm mee, dan kunnen ze zien of en hoe hij op zijn hoofd gevallen is. Dat is blijkbaar protocol, want de helm van Maurice wordt ook onmiddellijk in de ziekenauto gelegd door de mannen. Terecht, want beide helmen blijken nadien zodanig beschadigd dat ze duidelijk hun nuttige werk gedaan hebben. Maurice wordt ondertussen gecheckt op vooral heup- en ruggenwervels. Dat lijkt allemaal goed. Zijn spieren hebben de klap goed opgevangen en dat gaat toch wel zodanig pijn doen dat dat ze toch besluiten om hem een pijnstiller te geven. Ook Maurice moet mee naar de Molengracht om eens goed bekeken te worden onder de scanner. Als ook de fietsen ingeladen zijn, blijven wij wat beduusd achter. Wat nu? Toch maar verder fietsen, maar dan wat korter want we hebben wel drie kwartier stil gestaan. De Noorwaard lus wordt geschrapt, we rijden het trainingsrondje Werkendam dat we op dinsdagavond wel eens rijden. Via Dussen, langs de Golfbaan van Almkerk en naar Giesen. Over de dijk langs de Merwede rijden we naar Werkendam om dan de polder in te duiken. Daar komt het beetje wind dat er is in de rug en worden we bovendien ingehaald door een vreemde wielrenner die ons uitdaagt. De snelheid gaat omhoog naar de 40 km/uur. De gedemarreerde renner wordt snel ingerekend en omdat het wel lekker gaat, blijven we op tempo. Zelf zak ik maar even af naar achter om te kijken of het goed gaat en of ik aan de rem moet trekken. Maar het lijkt voor iedereen goed te doen en dus rijden we tot de volgende dijk stevig door. Daar verliest echter iemand zijn Garmin en dat is toch te gek om die maar te laten liggen t.b.v. het gemiddelde. Dus we wachten even en rijden dan weer gewoon op Tour-tempo door Hank weer de brug over om het laatste 10,5 km naar Made in te zetten. Op het einde nog een paar druppels die neer komen op de overgebleven 13 renners. Het weer is erg meegevallen (zeker als ik later hoor van het natte pak van de Sport), maar ik had toch echt liever geschreven over mijn natte pak en de kou dan over die vervelende valpartij.

Later in de middag kreeg ik trouwens bericht van Maurice en Marc dat ze weer thuis waren na hun ziekenhuis onderzoeken. Nu op naar herstel.

PS : De fiets van Maurice was wonderwel niks aan te zien. Maar Marc zijn fiets was flink beschadigd. Dit geeft te denken over verzekering van onze dure karretjes. We zijn allemaal persoonlijk bij NTFU verzekerd voor dit soort gevallen. Maar als je fiets flink beschadigd is, je helm kapot (en moet sowieso vervangen als je er mee gevallen bent), Garmin stuk, dan zit je snel aan je maximum uitkering. Kijk dit zeker eens na! Want bij NTFU kun je gemakkelijk en niet al te duur je verzekerde bedrag verhogen. Kijk eens hier: Fietssport – Extra Dekking
Hopelijk betaal je nog vele jaren terwijl het helemaal niet nodig was.

Ad van Wesel

Er waren nog geen plannen. Normaal worden via Ad de voorgenomen tochten gedeeld, maar deze keer een slag om de arm. Mogelijke onweders, slagregens en stormen zouden de fietsvreugde kunnen bederven. Het was gelukkig niet nodig. Schitterend fietsweer met de wind uit het zuidoosten (ZZO). Een uitgelezen kans voor een rondje Alphen.

Ik weet niet precies met hoeveel we waren, maar het was een flinke groep van ongeveer 15 (vergeef me dat ik te lui ben om goed te tellen), en dat tijdens de vakantie.

De eerste 15 km, tot over de Vijf Eikenweg, zijn voorspelbaar wanneer het die kant uit gaat. Maar daarna is het de polders in waarbij er vele mogelijkheden zijn om die richting op te gaan. We kruisten om Rijen heen en kwamen vlak langs de plaats waar de Donge ontspringt. Hoewel dat iets ingewikkelder ligt. De route was nieuw voor mij en nu terugkijkend was het een prachtige manier om ongeveer alle dorpen en steden, met uitzondering van Alphen zelf behendig te omzeilen. Dat betekende wel wat ingewikkeld bochtenwerk hier en daar. Wat op zichzelf wel leuk kan zijn.

Het tempo was goed, niet te hard, maar zeker niet te zacht. Veel wind staat er niet, maar genoeg om de hartslag van degenen die op kop rijden te doen verhogen. Het kan een eigen inschatting zijn, maar de temperatuur was prima te doen, en heel benauwd was het ook niet. Bij Gilze de eerste keer de A58 over.

De dag ervoor had ik al een rondje gefietst waar ook Frans Marijnissen bij was. En die blijft mij verbazen. Schijnbaar onvermoeibaar. Graag zou ik op die leeftijd (als mij dat gegeven is) ook zo willen kunnen fietsen. En zo knap blijven als ik nu ben.

De rit ging verder door de prachtige natuur waarbij we dus door Alphen heen gingen en verder weer de polders en deels delen van bossen in.

Natuurlijk werd ook Bavel ontweken en hebben daarbij nog driemaal de A58 overgestoken. Ik wist niet dat daar zoveel viaducten overheen gingen. De benen begonnen nu ook wat pijn te doen.

We hadden haast een botsing met een paar tegemoetkomende fietsers die wat moeite hadden met het concept van links en rechts. Het liep gelukkig goed af.

Verder om Molenschot meanderend kwamen we tenslotte in Dorst aan waar het weer voorspelbaar, maar niet onaantrekkelijker, wordt.

Het tempo laag, natuurlijk door de wind in de rug vanaf Alphen al een stuk hoger, maar de piek was het stuk van over het Markkanaal naar Den Hout. Daar werden even alle registers opengetrokken. In het wiel bij Frans en John kwam Ad als een ware puncheur voorbij knallen (ik weet echt geen beter woord). Aanpikken was onmogelijk. En zo blijkt dat het goede wiel kiezen altijd lastig is. Daarna werden er op de Haasdijk nog even de spreekwoordelijke klinkers uit de straat gereden door Peter en Frans waarmee de tocht ongeveer op het viaduct over de A59 werd afgesloten. Het was een plezierig fietstochtje door het prachtige Brabantse land.

Gerard K.

Nadat ik vorige week moest passen met rugklachten, ga ik het vandaag toch weer maar proberen. Hoewel het nog niet over is, vroeger was ik daar met weekje wel vanaf, maar als zestig-plusser is dat niet meer vanzelfsprekend. We hadden op de app bedacht dat we naar het oosten wilden vandaag, ongeveer 90 kilometer. Rondje Den Bosch, maar die hebben we al gedaan dus het wordt een rondje Hedel oftewel de WTC klassieker rondom de Maas. Die heb ik sinds 1991 al veel keer gereden dus geen probleem om te leiden. Tenminste als hij met de wijzers van de klok mee gereden wordt. En dat ben ik wel van plan deze ochtend. Om stoplichten in Raamsdonksveer te vermijden, rijd ik langs de andere kant van Geertruidenberg, langs het sportpark, en dan door de polder weer naar de brug… is de bedoeling. Maar de Beethovenlaan blijkt nog steeds afgesloten. Dan moet je dus even links of rechts. Rechts heb ik twee weken terug met Anneke gedaan en toen was ook de weg naar Raamsdonk dicht en moesten we wel heel ver om. Gerard Koops zegt dat Julianaplein een goed alternatief is. Daar wil ik op vertrouwen, maar hoor dan van Flip dat het fietspad naar Raamsdonk al open is, dus even draaien en keren en dan nemen we die route. Via Waspik komen we weer op de route van het geplande rondje, maar dan tegen de klok in. Dat geeft mij wat denkwerk, want van die kant weet ik de afslagen niet zo goed. Tot Heusden denk ik na en besluit om het fietspad te vermijden. Ik denk dat ik de route via Herpt wel weet. Maar helaas, in Herpt neem ik de verkeerde afslag en komen we op een route rond Oud Heusden. Wie A zegt moet ook B zeggen en zoals Peter naast mij zegt; “we komen altijd ergens weer wel op bekende weg”. En dat is ook zo, de weg waar we al geweest zijn. Dan toch maar over dat vervelende fietspad want dan weet ik wel in Hedikhuizen te komen, en verder op de route.
Via Bokhoven gaan we richting Hedel. Het tempo is heel constant (best hoog hoor ik) en met 14 renners heb je dan wat harmonica effect. Dus probeer ik het tempo iets te drukken. Gerard Koops en Marc Schaerlakens zijn er vandaag ook bij en voor hen is de combinatie afstand en snelheid niet alle weeks. En Gerard en Marianne van Oerle moeten na 1000 km op de gewone fiets natuurlijk ook weer even wennen.
Er is weinig wind en niet heel heet door de bewolking dus dat maakt het iets gemakkelijker.
Na de Hedelse brug draaien we terug richting het westen.
Na Hedel komt altijd een mooi stukje langs de Maas en langs kasteel van Well, wat je met deze rijrichting beter ziet liggen blijkbaar want anderen was dit nog nooit zo opgevallen. Het is trouwens Slot Well, zie ik op Google Maps.

Maar wij moeten nog even door langs Wijk en Aalburg en dan over de route van “rondje Heusden”.
Bij sommigen beginnen de kilometers te tellen, want ik hoor ze niet meer buurten achter me.
Anderen zie ik nu voor het eerst vandaag voorin verschijnen op de laatste stukken van de rit.
Ondanks dat het vandaag tegen de klok moest en ik een extra rondje moest geven, heb ik toch 90 kilometer op de teller als ik de fiets thuis parkeer. Ondanks de twijfelachtige rug toch veel op kop gereden en voel met weer heel wat.
Tot ik de tour ga kijken… t.o.v. MVDP toch maar een prutser. Die reed pas echt tegen de klok.

Ad van Wesel