De voorlaatste rit van het seizoen verliep in echte herfstomstandigheden.
En omdat veel mensen dit blijkbaar geen aantrekkelijke gedachte vonden, stonden er maar 10 WTC’ers bij het Oude Raadhuis. Drie van de Sport maar die hadden wel 2 gastrijders. De Trim,.. noemen we vandaag maar Wim. En 6 van de Tour, hoewel Gerard Koops dit jaar wellicht meer met de Trim mee geweest is dan met de Tour. Als we vertrekken, lijkt het er eerst op dat Wim een Trim groepje gevormd heeft met Gerard en Frans. Maar ze rijden 100 meter achter de 4 van de “Tour-groep” en dat is ook raar natuurlijk. Na den Hout wachten we even en gaan met een soort TT groep verder. We besluiten de Slingerdreef te gaan rijden, maar dan wel “andersom”, dan is het toch eens wat anders dan wat wellicht het meest gereden trainingsritje is.
Er staat een stevige wind met af en toe een windstoot, maar omdat we veel beschut rijden, valt het mee. Net als de regen, af en toe viel er een licht buitje maar niet dat je echt nat wordt. En zeker als je een “acesaver” onder je zadel hebt, dan heb je geen last van een nat achterste van opspattend water.
Als compensatie zagen we mooie luchten en een paar keer een regenboog om de boel op te fleuren. Sommige renners hebben hun winterfiets/pekelfiets al onder het laken uitgehaald omdat ze zuinig zijn op hun normale zondagse fiets. Zo niet Gerard Koops, die rijdt op een nieuwe Look die hij net een week te laat binnen gekregen heeft. Want de dag dat hij hem af mocht halen, maakte hij nog een val met de oude fiets waarbij het zadel afbrak. Nou is het natuurlijk zo dat als je op je nieuwe fiets je stuur niet goed vasthoudt, je ook valt. Dan is het wellicht zelfs maar beter dat het niet een splinternieuwe racer is.
De fietsen worden vandaag wel erg vies want op de fietspaden ligt veel “zooi”; blad, takjes en veel boomvruchten zoals (veel!) eikels en kastanjes. Daarom rijden we maar niet te hard door de bochten.
Ik zie trouwens dat Frans wel erg snel heeft moeten aankleden deze ochtend; de galgen van zijn lange broek hangen onder zijn shirt uit. Of is hij klaar voor een Tom Dumoulinnetje waarbij je snel moet zijn?
Corné rijdt vandaag het meest op kop. Daar word je het minst vies natuurlijk en je kunt alles goed zien liggen op de weg voor je. Maar niet dat kleine steentje dat je band lek prikt net voor Oosterhout. Net als ik zit te denken “Wim zal het vandaag zonder bananenstop moeten doen”, krijgt hij die toch want Corné zijn band moet vervangen worden. Omdat we elkaar helpen, met vooral de fietsen vasthouden, is het zo opgelost en kan Corné Wagenberg weer wel halen.
Het laatste stukje lijkt het wel of de wind nog iets aantrekt maar we rijden niet te kort bij elkaar zodat we niet tegen elkaar aan geblazen worden.
In Made aangekomen, moeten we concluderen dat we toch een lekker ritje gereden hebben en dat het weer, zoals zo vaak, goed meegevallen is. Alleen even wat nazorg om de fietsen schoon te maken, maar dat neem ik graag op de koop toe.

Onderweg vertelde Gerard Koops me dat hij ging proberen bij onze fietsmaat Fred langs te gaan in het ziekenhuis. Via Gerard even kort verslag daarvan; Fred heeft een groot onderhoud gehad, want er was ontdekt waarom hij steeds kortademig was… zijn hart kreeg niet genoeg bloed en uiteindelijk heeft hij twee omleidingen gekregen afgelopen week. Als het goed is, zal het daarmee opgelost zijn. Maar dat weten we pas over een paar maanden want Fred moet rustig revalideren. Succes daarmee Fred, hopelijk volgend jaar een jaar dat je motorvermogen er wel is. Beterschap dus!

En misschien zien we je toch volgende week aan de Snert bij de sluitingstocht van het wegseizoen. Want als je niet kunt of wilt fietsen die dag, kun je natuurlijk gewoon komen. Daarbij ook de prijsuitreiking van het Opkomstklassement. Nadere info volgt op de app voor het opgeven i.v.m. bestellen van de snert. Houd dit in de gaten en reageer even 😉

Ad

Deze zondag werd ik getrakteerd op nog een mooie herfstdag, om niet te zeggen een na-zomer-dag. Ik zag het aan in de voorspelling vrijdagochtend. Daarin ook  de zuid-oosten wind en dus was richting Hilvarenbeek – Roovert wel een goed idee. Maar die tocht is bijna honderd kilometer en met de Mayse kermis wil iedereen wellicht op tijd thuis zijn. En er staat ook 90 km. op onze kalender, daar wil ik onder blijven. Dus ik ga eens aan het sleutelen aan de ronde. In Komoot op de kaart achter de computer gaat dat gemakkelijk. Maar ik zag bij de weggetjes die de route mooi afsnijden, opmerkingen als “mooi gravel pad”…. Dat is niet de bedoeling! Maar hoe zit het met de wegen waar dat niet bij staat …? Op vrijdagavond toch maar eens ouderwets gaan verkennen met Anneke. Met de auto naar Goirle en daar de Komoot route volgen die ik gemaakt had. Dat ging ongeveer één kilometer goed en toen zaten we op een zandpad. Geen nood, er staan nog meer wegen op Google maps. Maar ook die allemaal uiteindelijk … zand. Jammer, ik had het kasteeltje Gorp en Roovert gezien op de kaart. Maar daar is niet bij te komen van deze kant over verharde wegen. Uiteindelijk geef ik het op, we rijden gewoon de weg Goirle naar Poppel en die teken ik bij thuiskomst dan maar in de route. 88 kilometer, dat is mooi, het kasteeltje laten we dan letterlijk en figuurlijk links liggen.

Vanochtend was het inderdaad mooi weer. Toch niet heel druk bij de start, die voor het eerst om 9:00 uur is, als teken dat we richting einde van het seizoen gaan. Voor de Tour zijn er 11 liefhebbers. 10 WTC”ers en 1 gastrenner. We vertrekken via Den Hout richting Seeterse hoeve en dan naar wat ik nog steeds “het halve Maantje” noem. Ik heb de route stad Parijs van Frans gepakt om naar Riel te komen zonder door Gilze te hoeven. De Sportgroep haalt ons in en we pikken even lekker aan. Maar dat tempo ligt net te hoog om negentig kilometer vol te houden. Ik stel voor om ze te laten gaan en dat neemt iedereen aan als een goed idee. Behalve Johan en Kees die blijkbaar twijfelen om een keer met de Sport mee te gaan. Gelijk hebben ze, als het een keertje kan, is het vandaag. Bijna geen wind dus geen vervelende stukken waar je op het kantje komt en veel zuurstof in de lucht. Ze verdwijnen langzaam uit zicht en wij touren weer op 32 kilometer per uur. Bij Hulten moeten we even wachten en opeens zijn Johan en Kees er weer! Toch maar besloten om met de Tour mee te rijden blijkbaar. Wij zijn er blij mee, die kunnen mooi wat kopwerk doen.
Bij Riel weten een aantal mensen al echt niet meer waar we zitten, dat vind ik altijd leuk. Vandaar gaan we onder het tunneltje door en rijden we Goirle in. Nu schakelen we over op de nieuwe route naar Poppel. Heel lang een mooie fietspad links van de weg. Maar als we de grens over gaan wordt het toch apart… we rijden op fietspad direct aan de autobaan aan de linkerkant van de weg. Dat voelt als spookrijden, maar ik zie dat het maar 3 kilometer is dat we zo rijden, dan kunnen we rechtsaf naar Baarle Hertog.
Gelukkig, uiterst links is niks voor mij. Nu is het bekend terrein, mensen realiseren zich dat we het verste punt van vandaag gerond hebben en de weinige wind die er is, komt in de rug. Nu zie ik wat meer mensen die een kopbeurten pakken. Het is echt genieten om zo te toeren in het zonnetje.
Toen Anneke en ik vrijdag de verkenning gedaan hebben, realiseerden we ons dat het met de auto echt ver rijden was. Met de fiets net zo ver en een langere duur, maar dat is  geen probleem.
Via ‘t Zand en langs Gilze gaan we richting Bavel en dan Dorst.
Anneke en ik vragen ons al maanden af wat die aparte bomen of struiken zijn die net voor het viaduct rechts als je vlak voor Molenschot zit. Nu ziet ze er een bord bij staan; Het zijn Pauwloniabomen voor houtwinning. Voor de liefhebbers een link hierbij.

Het laatste strikje naar Made is een makkie. Zeker als ik de groep vertel dat bij ons thuis lekkere koeken op hen liggen te wachten en, als de timer het goed gedaan heeft, de koffie bruin staat als we aankomen. Met de mensen die tijd hebben, installeren we ons in de tuin. Dat is nog prima te doen met het zonnetje en nauwelijks wind. Een lekkere afsluiting van de tocht van vandaag. Nog twee ritten te gaan tot en met de Snerttocht op 12 oktober. Hopelijk blijft het zulk weer.

Ad van Wesel

De laatste weken van het echte seizoen komen er aan. De sport heeft zijn drieluik gehad. En volgende week rijden we de klassieker DH-DH-DH, ofwel van de Den Hout Nederland naar Den Hout België en dan weer terug naar Den Hout om een lekker biertje te pakken op den Houtse Heuvel. De wind komt dit weekeind uit het Zuid-Westen dus was de vraag om een rit die daar een beetje rekening mee houdt. Ik dacht eerst aan een rondje Nieuwmoer, maar dan zouden we de honderd ruim overschrijden. Dus dit rondje maar een stuk in gekort. Leo belde mij ’s morgens al vroeg dat hij niet mee ging, hij ’s nachts nog zijn hond moeten laten opereren omdat hij mogelijk wat verkeerds had gegeten. Op de Houtse Heuvel werden we ingehaald door aspirant lid Joan Timmermans die weer een keer mee wil rijden. Als we bij het oude gemeente huis aan komen is het nog rustig. Geleidelijk wordt het wat drukker, de bakker is ook tijdig aanwezig voor zijn wekelijkse fotoshoot. Als ieder die meegaat er is blijkt dat de sport vandaag geen peloton vormt. Thijs en Erik rijden daarom met de trim vandaag. De tour groep vertrekt in westelijke richting naar Wagenberg om vandaaruit naar de Drie Hoefijzers te rijden. Van daar rijden we via de Bredeweg naar de brug over de Mark en langs den Elsakker. We rijden verder richting het Liesbos. Hier ontstaat even wat onduidelijkheid, omdat de weg bij de Moerdijkse Postbaan onder tunnel afgesloten is. Maar wij kozen er voor om even parallel aan de A58 te rijden. Bij de MacDonalds steken we de A58 over en via de Hilsebaan pakken we de route weer op. Juist als we de Zundertse weg zijn overgestoken horen we LEK. Peter Verhagen heeft stukje ijzerdraad in zijn achterwiel. De band laat zich niet makkelijk van de velghalen, omdat dit velgen voor tublesbanden zijn. Echter Peter heeft de latex al eerder verwijderd. Een sterk Hans van Bragt krijgt hem er tenslotte af. Tijdens het vullen van de band met CO2-patroon gaat het eerst mis het rubberen afsluitringetje komt uit het apparaat. Bij een tweede poging met de patroon van Hans gaat het beter en kunnen we weer verder.

We rijden om de Pannenhoef heen als het ware en dan door de Moeren naar Klein Zundert en vervolgens door Zundert. Het is er nu rustiger dan het vorige weekeind toen er het bloemencorso door de straten trok. Via de Hofdreef rijden we langs het Paaltje naar de Oekelsebaan. Om vervolgens via Hazeldonk naar de Galderse Meren te rijden. Arion weet te vertellen dat er grind ligt, maar e.e.a. valt mee de grootste hoeveelheid is al van de weg afgereden. We rijden nu richting Ulvenhout en er dwars doorheen. Na het viaduct bij Bavel over de A27 zijn we Joan kwijt geraakt hij rijdt door terwijl wij naar de Bolberg afdraaien. Het rijden in en met een groep moet hij nog wat beter onder knie krijgen. Hard rijden is geen probleem voor hem hij sterk genoeg. Na Bavel volgt een bekende route via Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout en tenslotte weer de May.
Het heeft even geduurd, maar ik had niet eerder tijd.

Groet, Gerard van Oerle.

September is vaak nog een maand met mooi fietsweer. Er wordt dan ook vaak gesproken over een “Indian Summer”. De mannen van de sport maken daar ook dankbaar gebruik van tijdens hun drieluik wat ze vorig jaar voor het eerst reden en nu zijn ze doende met tweede editie. Dus nadat Marianne en ik Leo opgehaald hebben, rijden we via Den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen zit Gerard Veekens al te genieten van de zon. Vervolgens kijk ik rond wie er mogelijk vandaag voor het Tour peloton zijn. Ad en Anneke zijn namelijk een paar dagen naar de Sallandse Heuvelrug en Flip is met de vrienden van de sport mee in het drieluik. Gerard Koops gaat na zijn verjaardag met de trimgroep een rondje Peerke Donders doen. Dus vertrekken we om halfnegen richting Den Hout. Omdat er geen andere voorstellen waren gaan we het rondje rijden dat we met Dinsdag Groep ook hebben gereden richting Kwaalburg. Als het peloton op gang getrokken is rijden we via de Hespelaar naar Den Hout.

Jan Vermeulen heeft er ondanks een feestje de avond tevoren veel zin in. In no time hebben we de Ter Aalsterbrug gepasseerd en rijden we richting Oosterhout. Ik laat met dan afzakken om te zien welk volk er in de groep is. Ik zie de volgende samenstelling van het peloton: Wim ten Haaf, Jan Vermeulen, Frans Marijnissen, Peter Verhaagen, Leo Stasse, Ad van Dongen, Kees van Dongen, gastrijder Joan Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf. De kop wordt regelmatig door ieder overgenomen en zorgt ervoor dat met een mooi tempo Bos & Co passeren hierna volgt het altijd lastige stuk van de Steenovensebaan. Slecht lopende klinkers, tegenwind en een laagstaande zon. Voorbij het Halve Maantje (SPIJS & IJS tegenwoordig) is gelukkig weer mooi asfalt. Ondanks stevige wind zijn we snel bij Stad Parijs. Bij de verkeerslichten volgt er een korte plaspauze voor een enkeling. Frans vraagt aan mij waarom we zo rijden, namelijk 2 verkeerslichten in plaats van één.

Ik zeg omdat het zo ook kan het wat mij betreft een mooie route is. Via de Bleukweg gaan we richting manége Thielen om van daaruit weer naar de Gilzerbaan te rijden. Via Vijfhuizen en Druisdijk gaan we naar Alphen-Oosterwijk. Hierna gaat de rit verder langs de vakantieboerderij de Kiek, Looneind en het Pestkerkhof. Google maar eens op het Pestkerkhof. Voor een enkeling gaat he op de klinkers bij de Kiek hard genoeg, dus is er een vraag om het wat rustiger aan te doen. Richting Alphen gaan we over het industrieterrein gaan we een stukje richting Baarle Nassau waarna we de afslag Kwaalburg. Tussen de velden door is heerlijk fietsen echter let op voor de onverwachte zaken als een paard voor de kar, voor de rest is het hier wel een mooi gebied om te fietsen. Op de Chaamseweg gaat het richting Chaam. Op het moment dat deze overgaat in de Alphensebaan draaien we rechtsaf de Chaamse bossen in. Vandaaruit gaan we naar Gilze om hierna via de Rijksweg naar de Vijfeiken te rijden. Echter hier is de weg afgesloten met hekken is de weg echt geblokkeerd. Dus keren we om zodat we via Molenschot naar de Groenestraat in Dorst rijden. Hier heeft de gastrijder een probleem met zijn materiaal en moet er gewacht worden, iets wat ook gebeurd. Maar verderop in Dorst is er weer een plaspauze voor een enkeling. Er is wel wat verstoring nadat aangegeven is om even in te houden is dit blijkbaar niet door iedereen gehoord. Hier kunnen we met de communicatie nog wel wat aandoen. Pas als we aan het eind van de Materlaan zijn is de groep weer compleet. Goed elf uur draaien we Ter Aalst op en kunnen we nog even van een kop koffie genieten voor het douchen.

Groeten Gerard van Oerle.

Deze zondag leek op voorhand een kans voor de regenpuntenpakkers. Maar dat viel erg mee (of tegen, zo je wil). Toen ik vanochtend op de buienradar keek, zag ik al dat er wellicht in Made wat regen zou vallen, maar met de plannen van Flip richting het in het westen gelegen Binnenmaas, leken we het droog te gaan houden. Windstoppertje voor de zekerheid toch maar in de achterzak, want als ik het ding mee neem heb ik hem zelden nodig en daar hoop ik dan maar op. Eerst dachten we van de week nog aan een rondje rondom Roosendaal gezien de zuidwesten wind, maar toch bedachten we dat rondje Binnenmaas nog niet gereden is dit seizoen en zuid west juist al wel volop gezien hebben. Alleen niet aan gedacht dat het net iets verder is. Bij de start nog even overleg, als we maar voor twaalf uur terug zijn is het goed. Dus we beloven niet lek te rijden….  En gaan op pad. We rijden richting de watertoren en kunnen nog even zwaaien naar Piet die voor zijn huis staat te wachten op zijn Trimmakkers die hem vandaag ophalen voor zijn allerlaatste rit bij WTC. Piet, het ga je goed!

We schieten de polder in richting Lage Zwaluwe waarna de Moerdijkbrug over gaan en dan richting Kiltunnel. Bij het opdraaien van die Moerdijkbrug kan ik voor het eerst de hele groep van 15 overzien. Iets meer dan ik bij het Raadhuis gezien had. Klopt ook wel want Gerben, Erik en Sander, waarvan ik dacht dat ze met de sportgroep zouden rijden, zijn bij ons aangesloten. En gastrijder Wim Peggeman uit den Hout. Dat kan nog wel eens goed van pas komen als we over de dijken tegen de wind moeten.

In de Kiltunnel worden de benen voor het eerst echt getest. De groep valt ook wel even uit elkaar maar in het dorp hergroeperen we en Flip leidt ons verder over mooie brede fietspaden en over dijken. Ik moet zeggen dat er meer bebouwing staat dan ik me herinnerde, dus we reden nog redelijk beschut en juist daar hadden we met Gerben en Sander goede koptrekkers. Gerben had zijn windstopper aan dus als je daar achter zat, was er al helemaal niks aan de hand. We houden het tempo er goed in maar dan opeens ligt er een groepje heel ver achter. “Lek?” Ik draai terug en zie onder andere Anneke in de verte aankomen. Als ze dichterbij komt, roept ze iets van “…. Verkeerd geschoten….” Later begrijp ik dat ze een energiereep met nootjes probeerde te eten en zich verslikte waardoor er een nootje in het verkeerde keelgat geschoten was waardoor ze geen lucht meer kreeg. Medici zullen zeggen dat dat niet kan omdat je maar één keelgat hebt, maar we weten allemaal wat er bedoeld wordt. Gelukkig kon ze Frans vragen om even op haar rug te kloppen. Die was zeer bereidwillig en gaf een paar flinke klappen en toen kwam het nootje weer terug (uit de luchtpijp). Én door, …
We rijden nog een kilometer of tien naar de bruggen over het Hollandsdiep en over de sluizen bij Willemstad. Ik had Bert al voorspeld dat dat even pittig zou zijn met de wind tegen. Dat was mentaal geen goed idee, Bert  kwam aan het elastiek dat vervolgens brak. Zeker omdat er ook nog een andere fietsgroep voor ons reed die ingehaald “moest” worden. Maar na deze hindernissen werd ook weer even gewacht om vervolgens langs Helwijk, Oude Molen en Klundert richting Zevenbergen te gaan.
Flip had een handige route langs de A17 voor ons zodat we niet door Zevenbergen hoefden, want dat is tegenwoordig een heuse hindernisbaan merkte ik pas. Hadden we nu gaan last van. Bij Kanters kwamen velen weer op bekend terrein en toen was het alleen nog het stuk langs Blauwe sluis. Keurig om half twaalf terug. De valse noot had geen tijd gekost blijkbaar. En toch 95 km weggetrapt met heel lekker droog weer.

Ad van Wesel

Een aantal ritten met de WTC Made zijn netjes vooraf geprogrammeerd, zoals de Brunchrit en de Snertrit. Na de vakantieritten is ook de bijpraat rit een vaste waarde op de kalender.
’s Morgens als ik wakker wordt is te merken dat de hitte golf van de laatste weken echt verdwenen is. Met het uitlaten van de hond merk ik dat het flink afgekoeld is. De wind was afgelopen nacht stevig vandaar dat we gisteravond ook nog flink konden meegenieten van het feest van Sensation Waailand.
Ik twijfel dus met de kleding maar besluit gewoon met korte mouwen te rijden terwijl Marianne haar mouwstukken uit de kast heeft gehaald. De laagstaande zon geeft een fraai beeld door de bomen als we Ter Aalst afrijden.

Onderweg staat Leo al te wachten, hij heeft om diverse redenen de laatste weken verstek moeten laten gaan. Terwijl richting de May fietsen geeft aan dat hij vandaag met de Trimgroep mee rijdt om weer voorzichtig op te bouwen. Bij aankomst in de May is Gerard Veekens uiteraard al aanwezig. In korte tijd is er flinke drukte blijkbaar heeft deze Bijpraatrit een sterke aantrekkingskracht op de leden van de WTC. Na de fotoshoot van den bakker vertrekken we voor een rit om Breda tegen de zon in. Rijdende weg probeer ik te tellen met hoeveel we zijn, ik heb er een paar keer voor nodig maar kom uit op een vijftiental te weten: Ad en Anneke, Peter B., Peter V., Johan van H., Eric S., Adrie, Ad van D., Arion, Frans M., Chris, Marianne, Jan, Maurice en de schrijver van dit verhaal. Frans en Ad nemen de start voor hun rekening en zorgen er voor dat we al snel Wagenberg gepasseerd zijn. En dat terwijl de fietspaden en de Eerste Weg in steeds slechtere staat verkeren. Via de Breedeweg rijden we naar de brug over de Mark en Jan Vermeulen heeft blijkbaar tijdens de vakantie veel energie op gedaan en neemt een stevige kopbeurt voor zijn rekening. In een mooi tempo rijden we door de Beek naar het Liesbosch. Terwijl zo rijden merk ik een duidelijk verschil in temperatuur wanneer in de zon of onder de bomen rijd. Mijn voorkeur heeft het zonnetje. Als we langs camping Liesbosch rijden hoor ik Chris vragen welke camping het is. Blijkbaar rijden ze bij de sport altijd zo hard dat ze geen tijd hebben om de omgeving waar ze doorrijden op te nemen. Iets wat hij ook bevestigd. Bij het buurtschap Vuchtschoot gaat het bijna mis, enkele willen hier een gravelpad in, dit zullen we van de winter dan maar doen. Als we de Turfvaart overgestoken zijn richting de Mastdreef klinkt er geroep vanuit achter de groep. Plaspauze, mooi een moment om een foto te maken van de omgeving, althans ik zie Anneke ook een foto trekken.

Na dit kleine oponthoud gaat de rit verder door Effen naar Overa waarbij we zowel de Aa of Weerijs als de HSL en de A16 oversteken. Langs de Galderse Meren gaat het richting Meersel-Dreef. Ad van Dongen zegt als we daar maar niet door hoeven want het is weekmarkt in de Dreef. Maar we rijden via de Markweg naar de Strijbeekseweg om daarna naar de Smokkelaar rijden. Vervolgens rijden we binnendoor via de Kleistraat en de Legstraat om dan de Baarleseweg over te steken naar de Kluis en de Meisberg. Hierbij rijden we als het ware om Chaam heen en komen we op de Gilzeweg. En op het moment dat de Gilzeweg Chaamseweg wordt nemen we de voor velen bekende Slingerdreef. Altijd druk zo ook deze zondagmorgen, niet alleen racefietsers maar ok de senioren op de E-bikes komen deze tijd al op de weg. Na het afsprinten van de Slingerdreef is er weer behoefte voor een enkeling aan een plaspauze. Vervolgens rijden we door Bavel zodat we de vervelende klinkers bij de Bolberg niet hoeven te trotseren. In Dorst is het evenement Dorst op Stelten, waardoor we een stukje Siteseaing Dorst krijgen. Ook nu hoor ik weer mensen zeggen hier ben ik nog nooit geweest. Naar mate de rit vordert komen we op voor de meeste bekende wegen. Aan het eind van de Vraggelsebaan komt er groep inzicht, wat de trimgroep blijkt te zijn. Hier zie ik dat John de Wijs vanochtend vanwege de koude al zijn beenstukken heeft aangedaan. Uiteindelijk wordt de trimgroep gepasseerd en enkele van hun rijders sluiten bij de Tourgroep aan. Ik hoor van Leo dat het bij hem goed draait en het dus veel is meegevallen. We parkeren de fietsen mooi achter het Trefpunt waar de koffie al geurt als we ons op het terras plaatsen. Er is keuze uit drie soorten gebak wat bij een enkeling tot keuze stress leidt. Terwijl ieder zich te goed doet aan de koffie en gebak is het ook goed te zien dat Marc van Meir weer in ons midden is en weer langzaam aan zijn herstel kan werken. Later zie ik op Strava dat hij te voet naar huis gegaan is. Er zijn er meerdere die ondanks dat ze niet mee konden rijden toch aanwezig zijn om de koffie mee te drinken. Dit tekent de goede sfeer in de vereniging iets waar zeker het bestuur trots op mag zijn. Ik hoop dat ieder dit ook zo ziet. Helaas had gistermiddag nog een vijftig jarige bruiloft dus moest ik op tijd weer richting Ter Aalst.

Groet, Gerard van Oerle.

Bij het plannen van de ritten voor het weekend zie ik dat het noordenwind is. Dus mooi om richting het noorden te gaan en dan klinkt Noordwaard goed. Die hadden we pas ook gepland maar door de ongelukkige valpartij van Marc en Maurice liep dat anders helaas. Nieuwe poging dus deze zondag.
De vraag was of ik via Raamsdonk en dan door de polder zou kunnen. Is de Beethovenlaan in Raamsdonkveer al weer open? Ik zit te twijfelen hoe ik dit te weten kan komen. Ik kan Gerard of Gerard of misschien vragen natuurlijk. Maar omdat ik Chat GPT toch open heb staan, vraag ik het aan AI. “Is de Beethovenlaan in Raamsdonksveer richting Raamsdonk nog gesloten of weer open”……..
“De Beethovenlaan in Raamsdonksveer is afgesloten vanwege werkzaamheden. Na 13 juni zal hij weer open gaan”.  Hè… “Maar het is al juli dus dan moet de weg toch weer open zijn?” …… “Je hebt gelijk Ad de weg zou weer open moeten zijn. Wil je het zeker weten kijken dan op de ANWB route planner”. Okay…. Via Gerard had ik het al lang geweten maar als ik in ANWB invul dat ik van Sportpark naar Raamsdonk wil, laat hij de route door de Beethovenlaan zien. Toch spannend als we met 13 fietsers op dat punt aankomt, maar de weg is open en we kunnen door via de polder en dan over de brug.
Op het punt van de valpartij is het toch vreemd. Net als het punt waar ik zelf ooit gevallen ben in Oosterhout, dat vergeet je niet meer. Maar deze keer karren we gewoon lekker door.
We rijden het rondje “noord” wat we op dinsdagavonden vaak doen om zo bij Giesen op de dijk te komen richting Woudrichem. De wind is langzaam wat aan het aantrekken maar het is aangenaam fietsweer. In onze gelederen deze keer ook Marc de Pijper, ons ex-lid die WTC destijds verliet en zich wilde richten op crossfit en later triatlon. Nu vindt hij het toch weer leuk om in een groep te fietsen. Misschien leuk genoeg om terug te komen?
Via Werkendam (1^e keer) rijden we de brug over de Noordwaard in. Een mooi gebied en het is nog niet zo druk. Wel een paar andere wielergroepen. Eentje net voor onze neus op 200 meter. Johan van Helmond kan daar slecht tegen: “zullen we rond gaan draaien?” Tja, dat is verleidelijk maar we gaan toch al op pittig tempo en met draaien wordt het wellicht “te”. Heel de lus blijven we ze in het vizier houden en uiteindelijk krijgt Johan zijn zin, we halen ze in… 
….omdat ze een plasstop houden net voor Werkendam (2^e keer).
In Werkendam slingeren we even over het industrieterrein en dan weer de polder in richting Hank. Nu is de wind echt van achter en nog weer wat sterker. Dus we rijden op ons gemak een mooie snelheid. Ook hier is het lekker rustig op de wegen. Tijd om even rond te kijken over de landerijen en hoe de gewassen er bij staan. Prima oogst dit jaar, topopbrengsten met goede kwaliteit, maar dan heb je lage prijzen, dus er kan nog wel ergens over geklaagd worden.
We zijn dus zo in de Hang en over de brug volgen we het fietspad, met de stoplichten. Vorige keren veel gemopper over de route zonder stoplichten door de wijk. “Die kleren-drempels!” . Nu hoor ik “die klere stoplichten en hobby fietsers!” De mening is een beetje 50-50 blijkbaar wat de beste route is. Volgende keer maar na de brug links door de polder terug. Of vinden de coureurs dat een “kleren-end-om”?
Hoe dan ook, je komt altijd op de brug over de Amertak waar de laatste reserves aangesproken worden om naar boven te sprinten. Wie daar eerst boven was, heb ik niet gezien, maar die heeft te weinig op kop gereden zou ik zeggen.
Met 92 km op de teller zijn we terug op de May. Lekker gefietst, nu even afwachten hoe mijn rug dit gevonden heeft…

Ad van Wesel

Afgelopen  weken was het al eerder de bedoeling om een rondje Numansdorp te rijden. In de aanloop werd er een voorstel voor dit weekeind gevraagd en mijn gedachte ging in eerste instantie uit naar het rondje dat de dinsdag groep had gereden deze week, maar dat was te groot. Ad heeft last van zijn rug en gaf al aan dat hij er mogelijk niet bij zou zijn. Gisteren had ik met Johan van Helmond al gesproken over de rit van vandaag tijdens ons wekelijks rondje Team MunneMaot. Vanmorgen was ik al vroeg wakker zodat ik op tijd de jarige Marc van Meir kon feliciteren. Goed acht uur vertrok ik alleen naar de May, Marianne ging naar Teteringen naar de kerk omdat daar een mis was voor haar vader. Op de Stelvenseweg kom ik Gerard Veekens tegen die via de Hespelaar naar de May onderweg is, ik rijd juist via de Bromtol. Bij aankomst in de May zijn de eerste kleppers al aanwezig. De mannen van de sport zijn al om 7:30 uur vertrokken. Na de foto-shoot van de bakker, als het half negen is geweest zet de tour groep zich in  beweging. Met Maurice op kop vertrekken we richting de Watertoren en de Brandestraat. In het voorafje bij het oude gemeente huis heb ik gezien dat één van de gastrijders van vorige week, Wim Peggeman er ook weer is. Hij geeft aan dat de rit van vorige week hem goed is bevallen. Ondanks de afwezigheid van Ad van Wesel is het toch weer een flinke groep. T.w. Maurice, Johan H, Corné, Kees van Dongen, Ad van Dongen, Anneke, Peter V., Erik S, Wim ten Haaf, Arion, Adrie, Bert, gastrijder Wim P. en ik zelf. De wind komt in eerste instantie uit westelijke richting dus rijden we er tegenin naar Langeweg. Hierna rijden we langs Hazeldonk naar de Lamgatse brug. Vandaaruit gaat de rit dit keer over de Goudbloemsedijk. Vervolgens steken we de Mark over bij Oudenbosch om daarna langs de woonplaats van Franske Bauer te rijden. Vervolgens rijden we via Heijningen naar de brug bij de Volkeraksluizen. Het is druk op de brug met wielrenners in groepen zoals wij en ook de recreatiefietsers laten zich niet onbetuigd. Over de brug van de Volkerak draait Adrie Veregghen af naar Zeeland om nog een beetje vakantie te gaan vieren. Wij rijden door naar de Haringvlietbrug en denken dat we vanaf nu wind mee krijgen. Echter voor het gevoel van mij en ook van Corné en anderen lijkt het of de wind gedraaid is, dus wordt er de kop regelmatig ververst met sterke mannen. Als we Numansdorp binnenrijden komen we de Sportgroep in stukken tegen, die hebben vandaag dik honderdveertig kilometer op het programma staan en waren daarom vroeg vertrokken. Vanuit Numansdorp gaat het richting Strijensas waar na de sluis met het mooie bruggetje de fietspad langs de rand van de Hoekse Waard nemen. We rijden langs de Dordse Kil naar de Kiltunnel erin gaat met grote snelheid echter eruit gaat het vooral bij mij een stuk minder snel. Als we dan richting de Moerdijkbrug rijden krijgen we wind mee. We besluiten de linker brughelft te nemen dan komen we beter uit om via Blauwe Sluis naar huis te rijden. Als we bij Helkant de polder uitrijden is er even onduidelijkheid, omdat Corné afdraait naar Wagenberg en wij over de Helkantse dijk naar de May rijden. Met een tevreden gevoel komen we aan in de Zuideindsestraat, waar Piet Verkooijen ons ontvangt hij is blijkbaar niet met de trim meegegaan. Parijs was toch te ver voor hem. Als door rijd naar Den Hout mis ik Wim Peggeman, maar later blijkt op Strava dat hij toch goed thuis gekomen is. Voldaan stap ik van de fiets op Ter Aalst waar de koffie al op mij wacht.

Groet, Gerard van Oerle.

Afgelopen week zat het op bepaalde momenten niet mee. Zowel in de tourgroep als met het weer. Zaterdag zelfs geen rondje Team Munne Moat voor de liefhebbers. Maar toen ik vanmorgen wakker werd en op de buienradar app keek, zag het er veel belovend uit. Goed acht uur reden Marianne en ik Ter Aalst af, op de Houtse Heuvel keken we nog even of Jan Vermeulen klaar stond, echter geen teken van leven bij Hill 10. Op de Hespelaar zag ik Gerard Veekens richting de carpoolplaats rijden om zo naar Made te gaan. We komen als eerste op de startplaats en in een korte tijd komen er vele andere erbij. De twee P B’s (Peter Broeders en Peter Bastiaansen) uit Den Hout zijn er ook en daarnaast zien we ook enkele gastrijders. De mannen van de sport hebben een ritje naar Lille op het programma staan, echter daar ze maar met vieren zijn, kiezen ze ervoor om met de tourgroep mee te gaan. Hans van Bragt had in de app al aangegeven een route voor vandaag te maken. Tweede keus was eventueel een rondje Numansdorp gezien de voorspelde weersituatie.

Nadat de trim met de fluit van Piet Verkooijen is vertrokken, vertrekt ook het tourpeloton richting de Nieuwstraat. En het was een echt peloton, te weten Ad en Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Gerben Berm, Hans van Bragt, Frans Marijnissen, Kees van Dongen, Johan van Helmond, John Haanskorf, Chris Weda, Jan-Willem Slob, Flip Segeren, gastrijders Renée Broeken, Marc de Peijper, Wim Peggeman, Marianne en ik zelf. Ik rijd zelf geruime tijd naast Wim Peggeman, ook een Houtenaar sinds enkele jaren en vorig jaar heeft hij met de Tour groep DH-DH-DH gereden. Wim is een ervaren fietser en daarnaast ook een goede schaatser. Mogelijk dat we hem nog eens als lid van de WTC-Made terug zien.
Na de Drie Hoefijzers rijden we naar de Mark en vandaar via Langeweg naar Hazeldonk. Hier steken we recht over om over het fietspad naar de Lamgatse Brug te rijden. Vervolgens nemen we niet de Goudbloemsedijk maar de variant door de polder die als het ware parallel loopt. Van de Schans gaan we via Kuivezand richting Oud Gastel waar voor we rechtsaf draaien zodat door fijne rustige polderwegen naar de Dintel rijden. Al rijdend wisselen mijn buren. Zo komt Marc de Peijper naast mij rijden en hebben we het over de Triatlon van Terheijden, waar Marc ook zelf aan heeft deelgenomen. Zelfs zijn vader van zeventig heeft dit jaar ook deelgenomen, nadat hij jaren in de organisatie heeft gezeten werd het nu tijd om ook eens als deelnemer mee te doen. Renée Broeken, de derde gastrijder in de groep is ook iemand die al een achtste triatlon heeft gedaan in Terheijden.
En ook al noemde Hans zijn rondje Fijnaart, we rijden niet echt door Fijnaart maar draaien via Nieuwemolen richting Heiningen om zo naar Helwijk te rijden. Als we Willemstad gepasseerd zijn, gaat de snelheid omhoog omdat de wind nu een stukje mee werkt. Tot nu toe hebben met name Ad en Hans een groot gedeelte de kop genomen tegen de wind in. Van wind af zijn er plots meerdere liefhebbers om een kopbeurt te nemen. Via Tonnekreek rijden we Noordschans binnen om vervolgens via Klundert op het industrieterrein Moerdijk terecht te komen. Hier heeft Hans nog een kleine verrassing in de route om een gedeelte van het slechte fietspad te mijden rijden we via de Tradeboulevard. Als we eenmaal het industrieterrein hebben verlaten, worden de wegen weer wat bekender en al snel komt Blauwe Sluis in beeld. Ik zie dat Renée het wat taaier krijgt en Flip is niet de beroerdste om haar af en toe een klein stukje te duwen. Chris denkt dat het op zijn beurt weer goed is om dan Flip ook nog een duwtje te geven.
De wind staat op verschillende momenten toch nog een beetje op de kant zeker als je wat vermoeid raakt is het dan belangrijk dat je de juiste keuzes maakt. Peter Verhagen maakt mij opmerkzaam dat je dat Marianne niet meer hoeft leren. Die heeft in de afgelopen periode goed geleerd waar je in de groep moet zitten om de minste inspanningen te leveren.
Helkant is het laatste gehucht dat we passeren voor we weer terug zijn op de May. Eénmaal in de May ontbindt de groep zich snel en een enkeling heeft nog niet genoeg meters gemaakt en besluit een ommetje te rijden, zodat de honderd kilometer nog overschreden wordt. Als ik thuis op Ter Aalst de Garmin afdruk, zegt hij dat ik ruim tweeënnegentig kilometer heb gereden.
Het weer was prima evenals de route en ook de groep was een gezellige club om mee op pad te zijn.

Gerard v O.