Alle berichten van Rene van Mook

Tour gaat Zuid West

Fietsverslagen

De laatste weken van het echte seizoen komen er aan. De sport heeft zijn drieluik gehad. En volgende week rijden we de klassieker DH-DH-DH, ofwel van de Den Hout Nederland naar Den Hout België en dan weer terug naar Den Hout om een lekker biertje te pakken op den Houtse Heuvel. De wind komt dit weekeind uit het Zuid-Westen dus was de vraag om een rit die daar een beetje rekening mee houdt. Ik dacht eerst aan een rondje Nieuwmoer, maar dan zouden we de honderd ruim overschrijden. Dus dit rondje maar een stuk in gekort. Leo belde mij ’s morgens al vroeg dat hij niet mee ging, hij ’s nachts nog zijn hond moeten laten opereren omdat hij mogelijk wat verkeerds had gegeten. Op de Houtse Heuvel werden we ingehaald door aspirant lid Joan Timmermans die weer een keer mee wil rijden. Als we bij het oude gemeente huis aan komen is het nog rustig. Geleidelijk wordt het wat drukker, de bakker is ook tijdig aanwezig voor zijn wekelijkse fotoshoot. Als ieder die meegaat er is blijkt dat de sport vandaag geen peloton vormt. Thijs en Erik rijden daarom met de trim vandaag. De tour groep vertrekt in westelijke richting naar Wagenberg om vandaaruit naar de Drie Hoefijzers te rijden. Van daar rijden we via de Bredeweg naar de brug over de Mark en langs den Elsakker. We rijden verder richting het Liesbos. Hier ontstaat even wat onduidelijkheid, omdat de weg bij de Moerdijkse Postbaan onder tunnel afgesloten is. Maar wij kozen er voor om even parallel aan de A58 te rijden. Bij de MacDonalds steken we de A58 over en via de Hilsebaan pakken we de route weer op. Juist als we de Zundertse weg zijn overgestoken horen we LEK. Peter Verhagen heeft stukje ijzerdraad in zijn achterwiel. De band laat zich niet makkelijk van de velghalen, omdat dit velgen voor tublesbanden zijn. Echter Peter heeft de latex al eerder verwijderd. Een sterk Hans van Bragt krijgt hem er tenslotte af. Tijdens het vullen van de band met CO2-patroon gaat het eerst mis het rubberen afsluitringetje komt uit het apparaat. Bij een tweede poging met de patroon van Hans gaat het beter en kunnen we weer verder.

We rijden om de Pannenhoef heen als het ware en dan door de Moeren naar Klein Zundert en vervolgens door Zundert. Het is er nu rustiger dan het vorige weekeind toen er het bloemencorso door de straten trok. Via de Hofdreef rijden we langs het Paaltje naar de Oekelsebaan. Om vervolgens via Hazeldonk naar de Galderse Meren te rijden. Arion weet te vertellen dat er grind ligt, maar e.e.a. valt mee de grootste hoeveelheid is al van de weg afgereden. We rijden nu richting Ulvenhout en er dwars doorheen. Na het viaduct bij Bavel over de A27 zijn we Joan kwijt geraakt hij rijdt door terwijl wij naar de Bolberg afdraaien. Het rijden in en met een groep moet hij nog wat beter onder knie krijgen. Hard rijden is geen probleem voor hem hij sterk genoeg. Na Bavel volgt een bekende route via Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout en tenslotte weer de May.
Het heeft even geduurd, maar ik had niet eerder tijd.

Groet, Gerard van Oerle.

Drieluik 2025 Dag 1&2

Fietsverslagen,

The Lord of the Rings, The Godfather en Star Wars Orgininals zijn allemaal voorbeelden van trilogieën die steengoed zijn en die iedereen wel kent.
Om dezelfde eer aan het Drieluik 2025 te doen toekomen, moet er natuurlijk ook nog een derde deel van de verslaglegging gemaakt worden. Want u weet: “Al het goede komt in drieën.” al heb ik ook wel beeld bij het gezegde “Mosterd na de maaltijd” gezien het feit dat de Drieluik al twee weken geleden heeft plaatsgevonden en nu pas de trilogie compleet wordt gemaakt.

Na een succesvolle eerste drieluik in 2024, kon een vervolg in 2025 natuurlijk niet uitblijven. Al direct werden er plannen gemaakt voor een nieuw Drieluik. Tijdens de sportborrel in de Pub werd uitgebreid gediscussieerd over de route die we zouden moeten gaan rijden. De wildste ideeën kwamen naar boven, maar uiteindelijk werd gekozen tussen 2 serieuze opties: een rondje Nederland of een rondje België. Na veel wikken en wegen werd het een rondje NL. Waarom er precies hiervoor gekozen werd weet ik niet, maar dat de slechte wegen in een België hier een rol in speelde weet ik zeker.

Eind december stond dus al vast dat we een nieuw Drieluik zouden hebben in Nederland. Een van de voordelen van zo ’n drieluik is dat je actieradius gigantisch is indien je uitgaat van een kilometer of 200 per dag. Tja, dan kom je nog eens ergens.
Maar goed het was nog maar december, dus het duurde nog erg lang tot september. Desalniettemin gingen Martien, Peter en ik al vrij snel aan de gang met de route en waren er weer veel enthousiaste sporters die meegingen. Debutanten in het geheel zouden Flip, Erik en Curt (ging uiteindelijk niet mee) zijn, wat het totaal aantal renners op 10 bracht. Dit nog aangevuld met Peter en Annie welke ons ook in 2025 weer graag bij wilde staan in de gehele logistieke operatie.
Nu we de routes en de deelnemers inzichtelijk hadden konden ook de hotels, lunch- en dinergelegenheden vastgelegd worden. Zo konden we eind januari al gereed melden en konden we zonder planningsstress uitkijken naar een mooie rit in september.

Na al de bagage op donderdag te hebben afgeleverd moest er nog goed uitgerust worden. De nacht duurde echter heel lang, door al de opwinding die het weekend met zich mee zou brengen kon ik niet slapen. En ik was niet de enige. Ook Erik had een slapeloze nacht begreep ik later.

Dag 1: Made- Hoorn
De volgende dag was het dan zover. Om 8 uur vertrokken we richting Hoorn. Ondanks de droge weersvooruitzichten kregen we voor de Kiltunnel al een regenbui op ons dak. Het was van korte duur, maar de weg bleef nat en na de Kiltunnel begonnen m’n voeten al te soppen. Vanaf de Hoekse Waard tot aan Maassluis werd door iedereen angstvallig gekeken naar de dreigende luchten in het zuiden. Zouden we gespaard blijven of was het opnieuw een nat pak? Gelukkig bleef het slechts beperkt tot wat natte wind.
Bij Hellevoetsluis verschoof onze aandacht voor het weer naar een mooi dame die ons op een tijdritfiets voorbijkwam gereden. Martien sprong gelijk in haar wiel en week hier niet meer vanaf. Terwijl we allemaal in een lint achter haar aanreden werd het akelig stil in de groep. De gedachten van eenieder waren kennelijk niet meer bij het fietsen of navigeren. Want bij de na een aantal kilometer werd prompt verkeerd gereden. Hierdoor waren Martien en ik alleen komen te zitten. Toen ik vervolgens mijn GSM wilde pakken om de rest van de groep te bellen, klapte ik met mijn elleboog tegen een verkeersbord. Dat deed pijn, maar verder geen erg.
Met een fikse wind uit het zuidwesten arriveerden we keurig op schema te Maassluis voor een kort tussenstop met koffie en gebak bij Eriks’s broer.
We moesten echter snel weer door, want de verwachting was dat de eerste dag een lange fietsdag zou worden. Niet alleen vanwege de lange afstand, maar ook vanwege de route die veel over fietspaden en dorpen liep.
Na Maassluis klaarde het helemaal op en kon vanaf Hoek van Holland met wind in het hol naar het noorden gefietst worden. We reden langs de kustlijn over prachtige fietspaden die niet al te druk waren.
Het glooiende karakter van de duinen kwam goed terug in de route en hierdoor werden stiekem toch best wat hoogtemeters gemaakt. Ook het Kopje van Bloemendaal zorgde nog voor weer een boost in hoogte meters. Een leuk klimmetje al zeg ik zelf.

Bij Zandvoort werd gestopt voor een korte lunch. “Iedereen een uitsmijter? Ja! Oke.”
En zo stonden we al snel weer buiten met 27 eieren in de maag en konden we weer dooorrrr…

De sfeer in het peloton was nog opperbest en de beentjes voelden nog goed. Ik bemerkte best nog wel wat voorzichtigheid. Er werd echt of safe gereden en er werd veel verbaal gewaarschuwd voor potentiële gevaren. Deels kwam dit doordat we op onbekend wegen reden, maar ook besefte iedereen dat we heelhuids moesten aankomen en dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Zo rijd je het ene moment nog over perfect asfalt de zon tegemoet en lig je het andere moment tussen de tramrails, hetgeen Gert-Jan overkwam in Scheveningen.

Bij IJmuiden werd bij de sluizen aldaar het Noordzeekanaal overgestoken en werd vervolgens dwars door de Beemster richting Hoorn gefietst. Het was prachtig weer met een oer Hollands landschap; Blauwe luchten met grote witte dotten wolken begeleid door de diepgroen Beemster graslanden en vaarten.
Bij 1 van zo’n vaart moesten we gebruik maken van een klein pontje waar we allemaal met onze fietsen maar niet oppasten. Hierna kwam de wind nog wat gunstiger te staan en kwam de eindstreep voor dag 1 in zicht. De snelheid werd daarom maar eens flink opgevoerd en met dik boven de 40 km/h baanden we onze een weg door het polderlandschap. John kon de snelheid echter niet zo waarderen en dus werd de snelheid maar weer naar zijn goeddunken aangepast. Zo reden we rustig Hoorn binnen en werd direct bij het Hotel de eerste pilsner genuttigd om kort hierna lekker Grieks te gaan eten.

Dag 2 Hoorn-Nijverdal
Na, samen met Erik, een slapeloze nacht te hebben gehad werd er om 09.00 uur weer vertrokken. De beentjes voelde wel wat stijf maar na een aantal km verdween dit al.
Het weer was prachtig en al snel naderden we de Markerwaarddijk. Mijn Garmin gaf aan dat ik pas na 26km rechtsaf moest slaan. Dat was dus een behoorlijk recht stuk, maar het zou hier niet bij blijven. Want ook in Flevoland en de Noord-Oostpolder moesten vele lange rechte stukken getrotseerd worden. De wind stond daarnaast ook nog eens ongunstig. Pff er leek geen einde te komen aan die wegen daar.
De inspanning werd echter geloond met een lekkere lunch in Giethoorn tussen de toeristen met mondkapjes.

Na de lunch stond de VAM-berg op ons te wachten. Ik was er nog nooit geweest, maar iedereen kent de voormalige vuilstortplaats, die al meerdere keren het toneel is geweest van het NK wielrennen.
Na 2 keer de berg op te zijn gevlamd hadden we het wel gezien. De beetjes waren al wat moe geworden en de buitentemperatuur was inmiddels ook al behoorlijk gestegen.
Zo’n 20km voor Nijverdal had ik al zelfs geen water meer. Er moest dus gestopt worden bij een supermarkt waar bijgetankt moest worden. Hierna kon het laatste traject worden afgelegd naar Nijverdal.
Na wat bier, een pastabuffet en wat quizzen was ik kapot en ben ik in slaap gevallen. De rest volgende snel. Godzijdank een goede nacht gehad….

Thijs

Homepage

Welkom bij WTC-Made

De zomer is echt op zijn retour; het is vandaag met 14°C en een zuidwesten wind kracht 3 tijd voor de lange mouwen.
Er is geen voltallige sportploeg vandaag en de 2 renners die er zijn sluiten bij de trimmers aan. Ze rijden een ritje Slingerdreef (69km). De Tourploeg rijdt richting Zundert; een rit van 86 km.


Volgende week Den Hout – Den Hout – Den Hout

Thijs Hillen21 september
Ad van Wesel27 september
Annemieke Rensen03 oktober

WTC Made heeft 4 pelotons  met verschillende snelheid en afstanden, dus is er veel te kiezen in onze club!

Als je zeer sportief bent dan is de “Sport-groep” je peloton. (gem: >32km/h)
Als je minder hard wil maar nog best wel ver dan kun je de “Tour-groep” kiezen. (gem: ± 30km/h)
Bij voldoende opkomst is er ook de mogelijkheid voor een combiploeg “Tour-Trim” die qua snelheid en afstand net tussen Tour en Trim in zit. En als je wielrennen gewoon leuk vindt en graag recreatief wil rijden, dan is het wellicht  de “Trim-groep” waar je bij aanhaakt. (gem: ± 26-28km/h)

Dus als je zin hebt om in een groep te fietsen, laat dat dan even weten op info@wtc-made.nl

Groepsfoto Albert Heijn Made
Groepsfoto VemaCrane
Groepsfoto PS van Seeters

“CLUB DI ASSETO CICLISTICO”

Fietsverslagen

Nee, het wordt geen Italiaans verhaaltje, maar ik vind het Italiaans toch wel een mooi taaltje. Zeg nou zelf: Club di assetto ciclistico klinkt toch beter als Wieler Trim Club Made.
Ook als je Italie ziet voetballen in die prachtige azuur blauwe shirts en ziet zingen bij aanvang wedstrijd dat mooie volkslied uit het hart: Frattelli d’Italia.
Om weer over het wielrennen te beginnen, ook de namen van de Italiaanse wielrenners klinken melodieus: Mario Cipolinni, Marco Pantani, Vicenzo Nibali.
In overleg met wegkapitein Peter Korse besloten om vandaag de grote Slingerdreef te fietsen, echter vanmorgen een appje van Peter dat hij door zijn rug was gegaan. Peter kuipers en John de Wijs hadden de route ook op de garmin en samen namen zij de rol van Peter over.
Ook gingen met de trim mee, twee van onze sporters die afgelopen weekend het drieluik van 600 km hadden gefietst, namelijk Eric van der Hoeven en Thijs Hillen. Ik heb ze bekeken maar ze zagen er fit uit. Een weekje rust heeft ze goed gedaan.
Antoon Romme nam zoals gewoonlijk de kop en achteraf gezien heeft hij dit tot het einde volgehouden. Een strak tempo daar houdt hij van. De overige 7 trimmers volgden hem gedwee.
Via den Hout en door het bos bij Dorst en door de tunnel gaan we richting Vlb Rijen. Er wordt vrolijk over koetjes en kalfjes gepraat door Jacques, Annemiek, Wim, Thijs en Eric.
En zo kwamen we langs de Chaamseweg en door de Chaamse bossen langs het Zand. Ik vraag me wel af wat het verschil is tunnen de grote Slingerdreef en Het Zand, Of is dit dezelfde route. Ik hoor het graag. Dan richting Bavel, Dorst en weer naar Made. Bijna weer 70 kilometer in mooi droog weer.
Dit alles ter voorbereiding voor de Klassieker: Il Legno – Il Legno – Il Legno.
Die rijden we aanstaand weekend, de trim onder leiding van de pakhaas Gerard.

Arrivederci
John de W

SPORTGROEP dag 3

Fietsverslagen,

Nijverdal – Made

Na een heftige “Hitsterige” 🎶 en op onze wielerkennis geteste zaterdagavond – want wie denkt dat de energie en het fanatisme na zo’n 200 km fietsen uit onze kleppers is verdwenen, heeft het goed mis! – was het lekker wakker worden in Nijverdal.

Het blauwe smurf-ijs-dametje van de zaterdagavondbediening was deze ochtend weer vroeg present om onze lege magen te vullen.
En wie anders dan onze eigen Peter de Bakker sneed het brood in zeer nauwkeurige, gelijke sneetjes, zodat iedereen aan zijn “Tacx” kwam.
Zo kreeg iedereen een op de gram afgemeten ontbijt en hoefde niemand onnodige ballast mee te nemen.

De wel overbodige ballast werd weer in de prachtige bus van Chris ingeladen. In de krochtige kelder van ons hotel werden onze fietsen weer afgestoft voor de laatste rit van 185 km naar Made.

Nog even het ritueel van de groepsfoto, en dan weer vechten om wie als eerste op kop gaat. 😂😉
De eerste paar kilometers fietsen we rustig het dal van de nijverige mensen uit.
Maar ben je in een dal, dan weet je het: je moet er ook weer uit.
Zo krijgen we al snel met de Noetselerberg wat hoogtemeters voor onze kiezen.
Niet veel, maar met nog koude spieren voelt het pittig aan.
De Sallandse Heuvelrug is prachtig. Ik zie veel in bloei staande Erica’s om mij heen.
(Trouwens, als ik als meisje geboren was, had dat mijn naam geweest. Helaas voor mijn medesporters ben ik geen meisje. 😅)

Ook de Holterberg pakken we mee. Nu we opgewarmd zijn, is dat een eitje.
We gaan dwars door Deventer, en nog nooit heb ik zoveel trek in een peperkoek gehad als nu. 🤔 Vreemd.

In Deventer scoort Martien een punt voor het MUK-klassement.
Het duurt bij een stoplicht nogal lang voordat het op groen springt, dus hij vraagt:
“Is er al op het knopje gedrukt?”
Het antwoord: “Ja, al zes keer.”
Zegt Martien: “Maar dan heb je ‘m weer uitgezet.” 🚦
Geweldig! 🤣

Het tempo blijft er, met al die eindeloos lange wegen, goed in zitten.
In mijn ooghoek zie ik een vader op een MTB, met letterlijk zijn zoontje aan het elastiek… Iets voor John misschien? 😉

Nog nooit gezien.

Bij Hoenderloo heeft Komoot de route dwars door Park De Hoge Veluwe gepland.
Voor de ingang is het druk met mensen. Ook het Kröller-Müller Museum is daar.
We moeten €13,50 per man betalen als we verder willen. Snel verdiend voor één kilometer omfietsen…

Martien, Thijs en Gerben maken een nieuwe route en bij Otterlo pakken we de originele route weer op.
Ondertussen zijn Chris en Peter richting fietscafé De Proloog in Amerongen gereden om daar Sander op te vangen.
Die zou – net als vorig jaar – de groep tegemoet fietsen.
Toen had hij samen met mij er een fietsfestijn van 220 km van gemaakt, maar WEL met de 3-Luik-mannen teruggefietst.

Sander is beresterk; we kunnen hem goed gebruiken voor het kopwerk van het laatste stuk.
Maar…… er was geen Sander te bekennen bij De Proloog.
Hij kon het niet vinden.
Volgend jaar doen we het anders, en laten we onze lunchplek naar Sander komen.

Natuurlijk stond fotograaf Peter ons op te wachten, zoals elke keer (zo fijn dat hij erbij was!).
Chris had zich over Twan en Corlinda ontfermd, onze VIP-gasten van de dag.
Helemaal goud dat zij bij de lunch waren. BIKKELS!

Voor mij persoonlijk braken nu de déjà vu-momenten aan.
De gedachten gingen terug naar mijn hellerit van vorig jaar.

We namen lekker de tijd voor de lunch – we lagen goed op schema.
Met jaloerse blikken sloeg Bart Lemmen ons gade. 😄

Na drie dagen met elkaar fietsen ontstaan er automatismen, en vormt zich een geweldige groepsdynamiek.
Het hoogtepunt voor mij was op de Lekdijk.
Met de wind schuin van links vormde zich een waaier – het zonnetje, de mooie vergezichten, en vooral de stilte in de groep, het zoemen van de wind in de wielen…
Het leek alsof we samensmolten tot één grote fietsmachine.
Wat een geweldig gevoel was dat!
Alsof ik in een trance kwam.
Eigenlijk wilde ik nú stoppen voor een grote groepsknuffel!
Ik werd nét niet emotioneel. 🫠

We kwamen nu op de meer bekende wegen.
Bij Schelluinen werden we, vlak voor het befaamde bankje, nog ingehaald door een idiote automobilist.
Bij het benzinestation langs de A27 wilde Flip nog even bijtanken – blijkbaar heeft hij diesel in zijn bidon. 😅

Er is natuurlijk verschil in sterkte binnen de groep, maar iedereen doet wat hij kan en gaat tot het uiterste.
Groot respect voor Gert-Jan. Zijn motto is: vallen, en dan nog harder doorgaan.

We zijn weer in Made.
Het ontvangstcomité op het terras van De Pub bestaat nu uit Peter en Nel.
Onder het genot van een biertje praten we nog even na.

Plots verschijnt er een envelop op tafel. Afzender:
W.A. van Buren.

Het heeft onze Majesteit behaagd om alle betrokkenen van het 3-Luik-weekend te 🥇 eren met een medaille én lintje.
Zo gaat iedereen trots, voldaan en geëerd huiswaarts.

Allemaal bedankt voor het geweldige weekend.
Het was helemaal goud!

Groeten van Erik

Peerke Donders

Fietsverslagen

Vandaag stond er een tochtje voor de Trimmers op het programma die als titel Peerke Donders meekreeg. Waarom Peerke Donders? Peerke was een jongen uit Tilburg die maar wat graag missionaris wilde worden. Zo geschiede. Peerke werd missionaris en werd uitgezonden naar Suriname begin de eerste helft van 1800. Peerke richte daar een melaatsen kolonie op en wijde zijn hele leven aan de verzorging van deze mensen. Zijn bijnaam was: Apostel der Melaatsen. Peerke stierf in 1889 in Suriname en werd begraven in de kathedraal van Paramaribo. In 1982 werd hij heilig verklaard door de katholieke kerk. Peerke is de bekendste Tilburger aller tijden, niet te verwarren met naamgenoot Roy!!!!! Dit is gewoon een klein stukje geschreven omdat menigeen weleens vragen stelde wie of wat was deze goede man. Dus bij deze!!

En nu het fietsen. Het beloofde een bijzonder warme dag te worden zo vroeg in september. Met acht mannen en een vrouwke (Annemieke) gingen wij onder leiding van John op pad. Langs het Houtse Meer, door de bossen, via de Steenhovensebaan ging het richting Rijense Broek. Het tempo werd goed onderhouden door John en Gerard K. Een tempo waar iedereen goed in mee kon. Toch stond er deze ochtend nog een flink windje op kop richting Tilburg. De Rijense Broek, daar heeft de wind altijd vrij spel. Ik kom hier vaak doorheen op mijn tochten, en laat vaak een vloek als het weer van datte is. Bijna op het einde van de Rijense Broek ging het linksaf naar het Wilhelmina kanaal. En alweer die verdomde wind op kop. En oppassen voor de vele tegenliggers op het fietspad. Maar ja, dat zullen die tegenliggers ook wel gedacht hebben. Hahahaha.

Toen wij Tilburg naderden besloot John om i.p.v linksaf te gaan rechtsaf te gaan om de oorspronkele route volgens hem te volgen. Maar helaas. Na een paar kilometer zaten wij compleet vast. Wegwerkzaamheden, rare aanduidingen en meer van dat soort ongemakken stelden ons voor een probleem. Kom maar met mij mee zei Gerard K. Wij er achteraan. Maar ook deze weg ging al gauw over in mul zand. We konden de grote weg pakken maar dat zou toch niet zo slim zijn. Voor je het wist zat je in Utrecht en niet in de regio van ons Peerke. Dus besloten we terug te gaan naar het kanaal om daar het snelfietspad te pakken richting Walluk. Zo gezegd zo gedaan. Intussen was de wind nu in ons voordeel aan het blazen. In een razend trim tempo joegen wij over het snelfietspad. Was er natuurlijk speciaal voor gemaakt. Bananentijd en plaspauze riep Wim. Wim bepaald altijd in onze groep wanneer hiervoor gestopt moet worden. Prima toch?

Nadat iedereen klaar was gingen we weer op pad. De regio van Peerke lag intussen alweer een eindje achter ons. Ik had met Gerard K afgesproken dat wij zouden trakteren voor onze verjaardag. John wist een goed adresje bij Raamsdonk gelegen aan het Halve Zolen lijntje. Waar het snelfietspad afboog naar Waalwijk gingen wij linksaf het Halve Zolen pad op om even later bij de Mini Camping De Bonte Kraai te arriveren. Een prachtige pleisterplaats. Na hartelijk ontvangen te zijn stond er in no time een lekker bakske dampende koffie voor onze neus, met heerlijk huisgemaakt appelgebak met een flinke dot slagroom. En of het hier goed toeven was. Ik maak niet gauw reclame mensen, maar ben je een keer in de buurt dit is een must. Na nog een extra bakske koffie met een goede nazit was het weer opstappen geblazen. Vanaf hier ging het weer op huis aan via de geijkte wegen. En Peerke? Die zag dat het goed was. En ik dacht nog dat er iemand zachtjes in mijn oor fluisterde: kom nog eens een keertje langs in mijn regio. Het was zo gezellig met jullie. Zou het toch Peerke? Nee dat kan toch niet. Of?

Met vr gr De Pakhaas

Kwaalburg met de Tour Groep van de WTC

Fietsverslagen

September is vaak nog een maand met mooi fietsweer. Er wordt dan ook vaak gesproken over een “Indian Summer”. De mannen van de sport maken daar ook dankbaar gebruik van tijdens hun drieluik wat ze vorig jaar voor het eerst reden en nu zijn ze doende met tweede editie. Dus nadat Marianne en ik Leo opgehaald hebben, rijden we via Den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen zit Gerard Veekens al te genieten van de zon. Vervolgens kijk ik rond wie er mogelijk vandaag voor het Tour peloton zijn. Ad en Anneke zijn namelijk een paar dagen naar de Sallandse Heuvelrug en Flip is met de vrienden van de sport mee in het drieluik. Gerard Koops gaat na zijn verjaardag met de trimgroep een rondje Peerke Donders doen. Dus vertrekken we om halfnegen richting Den Hout. Omdat er geen andere voorstellen waren gaan we het rondje rijden dat we met Dinsdag Groep ook hebben gereden richting Kwaalburg. Als het peloton op gang getrokken is rijden we via de Hespelaar naar Den Hout.

Jan Vermeulen heeft er ondanks een feestje de avond tevoren veel zin in. In no time hebben we de Ter Aalsterbrug gepasseerd en rijden we richting Oosterhout. Ik laat met dan afzakken om te zien welk volk er in de groep is. Ik zie de volgende samenstelling van het peloton: Wim ten Haaf, Jan Vermeulen, Frans Marijnissen, Peter Verhaagen, Leo Stasse, Ad van Dongen, Kees van Dongen, gastrijder Joan Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf. De kop wordt regelmatig door ieder overgenomen en zorgt ervoor dat met een mooi tempo Bos & Co passeren hierna volgt het altijd lastige stuk van de Steenovensebaan. Slecht lopende klinkers, tegenwind en een laagstaande zon. Voorbij het Halve Maantje (SPIJS & IJS tegenwoordig) is gelukkig weer mooi asfalt. Ondanks stevige wind zijn we snel bij Stad Parijs. Bij de verkeerslichten volgt er een korte plaspauze voor een enkeling. Frans vraagt aan mij waarom we zo rijden, namelijk 2 verkeerslichten in plaats van één.

Ik zeg omdat het zo ook kan het wat mij betreft een mooie route is. Via de Bleukweg gaan we richting manége Thielen om van daaruit weer naar de Gilzerbaan te rijden. Via Vijfhuizen en Druisdijk gaan we naar Alphen-Oosterwijk. Hierna gaat de rit verder langs de vakantieboerderij de Kiek, Looneind en het Pestkerkhof. Google maar eens op het Pestkerkhof. Voor een enkeling gaat he op de klinkers bij de Kiek hard genoeg, dus is er een vraag om het wat rustiger aan te doen. Richting Alphen gaan we over het industrieterrein gaan we een stukje richting Baarle Nassau waarna we de afslag Kwaalburg. Tussen de velden door is heerlijk fietsen echter let op voor de onverwachte zaken als een paard voor de kar, voor de rest is het hier wel een mooi gebied om te fietsen. Op de Chaamseweg gaat het richting Chaam. Op het moment dat deze overgaat in de Alphensebaan draaien we rechtsaf de Chaamse bossen in. Vandaaruit gaan we naar Gilze om hierna via de Rijksweg naar de Vijfeiken te rijden. Echter hier is de weg afgesloten met hekken is de weg echt geblokkeerd. Dus keren we om zodat we via Molenschot naar de Groenestraat in Dorst rijden. Hier heeft de gastrijder een probleem met zijn materiaal en moet er gewacht worden, iets wat ook gebeurd. Maar verderop in Dorst is er weer een plaspauze voor een enkeling. Er is wel wat verstoring nadat aangegeven is om even in te houden is dit blijkbaar niet door iedereen gehoord. Hier kunnen we met de communicatie nog wel wat aandoen. Pas als we aan het eind van de Materlaan zijn is de groep weer compleet. Goed elf uur draaien we Ter Aalst op en kunnen we nog even van een kop koffie genieten voor het douchen.

Groeten Gerard van Oerle.

Laatste WTC rondje met Piet

Fietsverslagen

Piet fietste vandaag het laatste rondje met de WTC Made mee. Ik kan niet anders zeggen dat dit een spijtig moment is. Het is Piet zijn eigen keus, en dat wordt uiteraard gerespecteerd. Het is in elk geval niet zo dat hij niet actief meer is. Ik zie hem, zonder overdrijven, dagelijks op Strava zijn kilometers maken. En dat, een feitelijke constatering, terwijl Piet is niet de jongste meer. Als is dat natuurlijk nauwelijks aan hem af te lezen.

In de voorbesprekingen in de Trim-groep chatbox was het duidelijk dat we er een gezamenlijke tocht van zouden maken, met als kers op de taart, koffie met gebak.

Afgesproken werd dat Piet de snelheid zou bepalen. Natuurlijk had niet iedereen de berichten goed gelezen en omdat Piet nog niet op kwam dagen dacht ik zelf eigenlijk dat hij vanwege het weer besloten had niet mee te gaan. Het zou legendarisch zijn geweest, maar het was niet zo. Er was besloten hem thuis op te halen. En zo geschiede.

Piet stond dus al te wachten en vroeg zich misschien af of wij het niet vergeten waren.

Er was in elk geval genoeg animo. Als ik het wel heb geteld waren we met 13 kleppers. Waarbij Thijs van de sport en Leo van de Tour aansloten zijn meegeteld.

We gingen een rondje Noorhoek rijden. Deze tocht staat tussen de klassiekers Rondje Heusden, Slingerdreef, en Noordwaard.

Als snel werd de eerste korte stop gemaakt. Een gaatje in de band van Jacques. Waar ik dacht dat er een bandenwissel zou gaan plaats vinden was een flesje latex voorlopig voldoende. Ik ken wel OKO van vroeger, maar dit spul en binnenbandloze banden is iets nieuws voor mij. Maar het werkt lang erg goed. Het nadeel is wel dat er wat van het spul naar buiten komt. Voordeel is dat de achterkant van de fiets van Jacques een fantastisch “spacey” look kreeg.

En ik weet niet wat er in Piet loskwam, maar er waren momenten dat hij op kop reed en het tempo flink opjoeg. En na gedane arbeid met een ferm handgebaar de volgende naar de kop dirigeerde. Waar direct gevolg aan werd gegeven. En gelukkig klonk ook nog een paar maal het bekende fluitje. Al weet ik niet of ditmaal Piet het was. Het riep in elk geval wat herinneringen op.

Onderweg nog wel een keer een probleempje met Piet zijn fiets. Maar dat bleek snel verholpen. Waarna ik in een gesprek nog vroeg naar de bijnaam “DigiPiet”. En mij werd uitgelegd dat Piet een “early adapter” is van de huidige digitale wereld. Garmins, telefoons en wat al niet meer, werden door Piet op handige wijzen ingesteld, gereset, of er werd verteld wat de volgende stappen waren om de zaak weer aan de gang te krijgen.

Al pratend en fietsend kwamen we op het Overveld op de Brielsedreef terecht waar Thijs, aan Peter en mij, nog even liet zien wat hard fietsen was. Dat blijft een mini-feestje voor ondergetekende.

En dan ben je dus bijna aangekomen bij Den Elsakker. Een toevluchtsoord voor koffie en gebak. Het is een instituut, eigenlijk net als Piet. De traktatie was van de club.

Het was een aangenaam samenzijn, met natuurlijk Piet in de hoofdrol. Gerard Veekens wist mooie woorden te vinden voor Piet, een echte fietsmakker waar hij vele vele vele kilometers mee heeft gereden.

We zijn weer op weg naar Made gegaan. En na nog een korte latex stop hebben we afscheid genomen.

En is het hoofdstuk WTC Made gesloten, Piet stopt niet met fietsen. Hij gaat gewoon door. En ik zal met veel plezier elke dag op Strava kijken of hij zijn rondje gemaakt heeft.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Meerkerk – Sport

Fietsverslagen

Deze zondag stond de bijpraattocht op het programma. Dit betekent dat de rit bedoeld is om bij te praten tijdens de rit of na de rit met koffie en gebak. Zoals bekend wordt er tijdens de sport-rit niet al te veel gesproken, dus elke vorm van nutteloze sociale vragen of vragen die niet direct van toegevoegd waarde waren voor de rit werden opgespaard tot na het fietsen.

Hoewel tegenwoordig bij de sport er praktisch iedere rit sprake is van bijpraten met koffie en gebak is het ook wel leuk om de rest van de club wat langer te zien dan 2 minuten bij de start van elke rit.

Omdat we zo rond 11.15 uur bij ’t Trefpunt aan de koffie konden, werd de rit hierop aanpast. Martien had een rondje Meerkerk per GPX rondgestuurd en iedereen ging akkoord om deze rit ook te rijden. Altijd fijn als er mensen proactief bezig zijn met het plannen van ritten.

Om 08.30 uur stond er een flinke sportgroep te wachten. Grote afwezige was Twan. Hij voelde zich niet helemaal lekker dus sloeg hij over. Ook Chris sloeg de sport even over, de dag ervoor had hij te veel gezopen, dus was meerijden met de Tour het alternatief.

Met een groepje van 8 man (waar onder verloren zoon Jan-Willem) vertrokken we richting Meerkerk. De sfeer was gespannen, want de afgelopen sport-rit en ook de afgelopen diav-training was onstuimig verlopen, door gejakker en gejaag van degene die goede benen hadden en een totaal gebrek aan wilskracht bij mensen die het niet bij konden houden. John was hier tot twee keer toe het slachtoffer van geworden en dat moest nu kosten wat het kost voorkomen worden. Niemand zit te wachten op een boze John, al moet ik zeggen dat een boze John vaak de mooiste John is. 
Met een erg rustige draf werd de rit aangevangen, het leek of iedereen op eieren reed, niemand wilde John tegen de haren instrijken. Ik dwong mezelf dan ook om achterin te gaan rijden en ik zag daar dat Gerben op hetzelfde idee was gekomen. Ook hij wilde even de kat uit de boom kijken en vooral niet degene zijn die John boos zou maken.

Bij Raamsdonksveer liet Martien zich van kop af naar beneden zakken en riep dat het nu maar eens klaar moest zijn met dat tour-tempo. Het tempo werd dus opgevoerd. Hier en daar piepte en kraakte het wat en er moest even gezocht worden naar het juiste tempo, maar uiteindelijk was er ter hoogte van Sleeuwijk consensus over het tempo. Overeen was gekomen dat 37 km/h een acceptabele kruissnelheid was.

Via Gorinchem werd langs het Merwedekanaal naar Meerkerk gereden. Het was een mooie route over smalle dijkjes en door kleine dorpjes. In Hoornaar was het feestweek, de straten waren daar mooi versierd en dit gaf een mooi straatbeeld. Zeker onze WTC-trein rijdend onder een dikke bos slingers in de hoofdstraat van Hoornaar was een mooi tafereel om te zien.

Via de Voordijk, waar het bankje van Erik hem nog pijnlijk herinnerde aan een helse rit tijdens het drieluik 2024, werd Gorinchem weer ingefietst en bevond ik me weer op bekend terrein.

Via Werkendam werd over de Grote Waardweg (GWW) weer richting Made gefietst.

Door het beheerste tempo waarin tot dan toe gereden werd, hadden een aantal renners nog behoorlijk wat energie over. De energie moest er natuurlijk uit en Sander begon dan ook op de GWW met de inleidende beschietingen. Binnen enkele seconden werd de 50km/h aangetikt en werd er weer ingehouden, dit gevolgd door andere renners die weg probeerde te demarreren. Waar het precies brak weer ik niet, maar zo ter hoogte van het Jeppegat zag ik alleen nog maar Sander, Martien en Gerben. Met een hoog tempo werd naar de Visserhang gereden, waar Sander en ik volledig uitgewrongen als eerste aankwamen. Uiteraard werd er gewacht op de rest en de weg kon weer vervolgd worden.

In Made kwamen we eigenlijk gelijk met de tour en trim aan. In onze ooghoeken zagen we echter dat John het Trefpunt voorbijreed zonder iets te zeggen. “Zou hij nou weer boos zijn?”

Gelukkig was het dit keer niet zo, het bleek namelijk  dat hij de 100km nog even vol wilde maken. Een geintje waar we in Vaals ook al een keertje massaal in zijn getrapt toen hij zonder blikken of blozen doorreed om de 200km vol te maken.

Terugkijkend hebben we weer een prima ritje gehad; mooi weer, een mooie route, een lekker bakske koffie en een lach op het gezicht van John. Wat wil je nog meer?

Thais

Bijpraten met de WTC-tourgroep

Fietsverslagen

Een aantal ritten met de WTC Made zijn netjes vooraf geprogrammeerd, zoals de Brunchrit en de Snertrit. Na de vakantieritten is ook de bijpraat rit een vaste waarde op de kalender.
’s Morgens als ik wakker wordt is te merken dat de hitte golf van de laatste weken echt verdwenen is. Met het uitlaten van de hond merk ik dat het flink afgekoeld is. De wind was afgelopen nacht stevig vandaar dat we gisteravond ook nog flink konden meegenieten van het feest van Sensation Waailand.
Ik twijfel dus met de kleding maar besluit gewoon met korte mouwen te rijden terwijl Marianne haar mouwstukken uit de kast heeft gehaald. De laagstaande zon geeft een fraai beeld door de bomen als we Ter Aalst afrijden.

Onderweg staat Leo al te wachten, hij heeft om diverse redenen de laatste weken verstek moeten laten gaan. Terwijl richting de May fietsen geeft aan dat hij vandaag met de Trimgroep mee rijdt om weer voorzichtig op te bouwen. Bij aankomst in de May is Gerard Veekens uiteraard al aanwezig. In korte tijd is er flinke drukte blijkbaar heeft deze Bijpraatrit een sterke aantrekkingskracht op de leden van de WTC. Na de fotoshoot van den bakker vertrekken we voor een rit om Breda tegen de zon in. Rijdende weg probeer ik te tellen met hoeveel we zijn, ik heb er een paar keer voor nodig maar kom uit op een vijftiental te weten: Ad en Anneke, Peter B., Peter V., Johan van H., Eric S., Adrie, Ad van D., Arion, Frans M., Chris, Marianne, Jan, Maurice en de schrijver van dit verhaal. Frans en Ad nemen de start voor hun rekening en zorgen er voor dat we al snel Wagenberg gepasseerd zijn. En dat terwijl de fietspaden en de Eerste Weg in steeds slechtere staat verkeren. Via de Breedeweg rijden we naar de brug over de Mark en Jan Vermeulen heeft blijkbaar tijdens de vakantie veel energie op gedaan en neemt een stevige kopbeurt voor zijn rekening. In een mooi tempo rijden we door de Beek naar het Liesbosch. Terwijl zo rijden merk ik een duidelijk verschil in temperatuur wanneer in de zon of onder de bomen rijd. Mijn voorkeur heeft het zonnetje. Als we langs camping Liesbosch rijden hoor ik Chris vragen welke camping het is. Blijkbaar rijden ze bij de sport altijd zo hard dat ze geen tijd hebben om de omgeving waar ze doorrijden op te nemen. Iets wat hij ook bevestigd. Bij het buurtschap Vuchtschoot gaat het bijna mis, enkele willen hier een gravelpad in, dit zullen we van de winter dan maar doen. Als we de Turfvaart overgestoken zijn richting de Mastdreef klinkt er geroep vanuit achter de groep. Plaspauze, mooi een moment om een foto te maken van de omgeving, althans ik zie Anneke ook een foto trekken.

Na dit kleine oponthoud gaat de rit verder door Effen naar Overa waarbij we zowel de Aa of Weerijs als de HSL en de A16 oversteken. Langs de Galderse Meren gaat het richting Meersel-Dreef. Ad van Dongen zegt als we daar maar niet door hoeven want het is weekmarkt in de Dreef. Maar we rijden via de Markweg naar de Strijbeekseweg om daarna naar de Smokkelaar rijden. Vervolgens rijden we binnendoor via de Kleistraat en de Legstraat om dan de Baarleseweg over te steken naar de Kluis en de Meisberg. Hierbij rijden we als het ware om Chaam heen en komen we op de Gilzeweg. En op het moment dat de Gilzeweg Chaamseweg wordt nemen we de voor velen bekende Slingerdreef. Altijd druk zo ook deze zondagmorgen, niet alleen racefietsers maar ok de senioren op de E-bikes komen deze tijd al op de weg. Na het afsprinten van de Slingerdreef is er weer behoefte voor een enkeling aan een plaspauze. Vervolgens rijden we door Bavel zodat we de vervelende klinkers bij de Bolberg niet hoeven te trotseren. In Dorst is het evenement Dorst op Stelten, waardoor we een stukje Siteseaing Dorst krijgen. Ook nu hoor ik weer mensen zeggen hier ben ik nog nooit geweest. Naar mate de rit vordert komen we op voor de meeste bekende wegen. Aan het eind van de Vraggelsebaan komt er groep inzicht, wat de trimgroep blijkt te zijn. Hier zie ik dat John de Wijs vanochtend vanwege de koude al zijn beenstukken heeft aangedaan. Uiteindelijk wordt de trimgroep gepasseerd en enkele van hun rijders sluiten bij de Tourgroep aan. Ik hoor van Leo dat het bij hem goed draait en het dus veel is meegevallen. We parkeren de fietsen mooi achter het Trefpunt waar de koffie al geurt als we ons op het terras plaatsen. Er is keuze uit drie soorten gebak wat bij een enkeling tot keuze stress leidt. Terwijl ieder zich te goed doet aan de koffie en gebak is het ook goed te zien dat Marc van Meir weer in ons midden is en weer langzaam aan zijn herstel kan werken. Later zie ik op Strava dat hij te voet naar huis gegaan is. Er zijn er meerdere die ondanks dat ze niet mee konden rijden toch aanwezig zijn om de koffie mee te drinken. Dit tekent de goede sfeer in de vereniging iets waar zeker het bestuur trots op mag zijn. Ik hoop dat ieder dit ook zo ziet. Helaas had gistermiddag nog een vijftig jarige bruiloft dus moest ik op tijd weer richting Ter Aalst.

Groet, Gerard van Oerle.