Er stond, voor de Trim, lange tocht te wachten. Door de polders over de Merwede en zo het groene hart in om daar van de prachtige omgeving te gaan genieten. Het was prachtig fietsweer en captain Gerard V nam de leiding in handen.
We gingen vanuit Made met zes heren op pad. En Annemiek sloot op de Maasdijk aan. Een zuidwestelijke wind was vriendelijk. Verder bleef het zonnetje jammerlijk weg.
Net na de brug bij Gorichem werden onmiddellijk hand- en span diensten verleend aan een met elektrische fietsen gestrand groepje. Gerard V, een heer zoals bleek, loste het in een vloek en een zucht op. De mensen konden weer op pad. En wij ook weer. Direct over de het kanaal van Steenenhoek fietsten we langs prachtige paden en lanen. Mooie dorpen, prachtige huizen en een omgeving die niet veel Nederlandser kan worden.

Het leidde ons naar Nieuwpoort. Gerard V had ons al lekker gemaakt voor koffie met appelgebak en in zijn vooronderzoek al de juiste plaats gevonden. Ook Nieuwpoort is een prachtige plaats.
Na een fijne pauze gingen we langs de Lek richting het oosten. Een werkelijk prachtige weg, er is daar mooi werk verricht, zoefden we met de wind in de rug naar Meerkerk. De slingerende dijk, de prachtige waterwerken met het Merwedekanaal als laatste, om dan weer in Gorinchem uit te komen.
Maar ook dan is het nog niet gedaan. Voorbij Sleeuwijk opnieuw over de dijk, via Uppel naar Almkerk.
En uiteindelijk via de Nieuwendijk over de Buitendijk weer richting Made.
Veel Hollandse kon de rit niet worden. Hoewel we natuurlijk wel een klein stukje Utrecht hebben aangetikt.
Hartelijk dank aan Gerard V die een fantastische tocht heeft georganiseerd.
Gerard Veekes
Wim Rasenberg
Marc Schaerlaeckens
John de Wijs
Fred Brouwer
Annemieke Rensen

Gerard K.

Om 08:00 scherp (en iets eerder) stond ik te wachten bij het oude Gemeentehuis waar ik niet precies wist wie er nu mee zou rijden. Het overkomt me de laatste tijd iets te veel meer. Mocht ik een naam of gebeurtenis zijn vergeten…

Maar Peter Korse kwam al snel en bleek dat hij mijn passagier was. Kort daarna kwamen Wim en John aangereden met de auto. Antoon en Piet gingen direct naar het klooster. Om te gaan fietsen welteverstaan. Johan was al in de buurt.

Drie waren al om half acht vertrokken, Annemieke, Peter Kuijpers en Mark. Zij gingen op de fiets naar Berkel-Enschot naar het Trappistenklooster. Dat zijn in elk geval lekkere kilometers.

Het een en ander was al gecoördineerd door Helène, die we daar unaniem hartelijk voor bedanken.

Complimenten zijn er zeker ook voor de organisatie. Het is echt perfect geregeld. Mocht iemand ooit zelf een tocht uit willen zetten, ik zou het draaiboek van hen kopiëren.

Netjes werden de routes tussen 65 en 125 aangegeven. En het was goed te volgen. Alhoewel toch iemand, we noemen uiteraard geen namen Mark, die de zaak opschudde door intentioneel verwarrend ons de verkeerde kant op wilde sturen. Wat erg grappig was.
De omstandigheden waren haast een kopie van vorig jaar. Enigszins bewolkt en fris. Maar geen druppel viel er.

De route was iets anders, maar het was genieten van de prachtige omgeving in het gebied tussen Tilburg en Eindhoven.

Het zag er zeer Brabants uit. Hoewel ik ooit in Friesland dezelfde gedachte had, tot het moment dat er verbaal contact was. Maar het zijn prachtige meanderende polderwegen. Met overal fantastisch mooie huizen. Dat was zeer opvallend.

Exact op de helft was er een pauze plaats. Net als vorig jaar. Koffie en wat lekkers maakte dat het aangenaam vertoeven was.

Na wat te veel te zijn afgekoeld, het was frisjes zoals gezegd, gingen we weer op weg voor de tweede helft. Met af en toe een verrassende uitval van Annemieke die wel eens even liet zien dat ze makkelijk die snellere kerels kon bijhouden. Het ging haar goed af.

Weer verder glijdend door de prachtige polders kwamen we uiteindelijk weer, het mag geen verrassing zijn, bij het klooster.

En daar was het tijd voor koffie met appelgebak met slagroom. En, of, een Trappistje. De drie die op de fiets waren gekomen gingen weer terug.

We kunnen weer terugkijken op een geslaagde tocht.

Gerard K.

Het schitterende weer kondigde een mooie fietstocht aan. Het was een elk geval erg zonnig. Wel wat wind en het begon wat frisjes, maar na een half uurtje konden, wat mij betreft, de armstukken uit.

Een rondje Noordwaard. En dat belooft wat. Unaniem werd uitgekeken naar de tocht waarbij het landschap prachtig is veranderd in deze lente.

Op weg dus vanuit Made. Het was opvallend druk. De tocht werd op zaterdag gereden in verband met Moederdag. Het was ook wel wat drukker op de weg.

Maar we gingen met een behoorlijke groep op weg. En er werd lekker doorgereden door de onverstoorbare motor Antoon, die gelukkige weer was opgeknapt. De route was uitgezet door John, met veel gevoel voor mooie routes, en ook met slimheid. De heenweg over het fietspad over de dijk naar Werkendam, dan is het nog rustig. En dat klopte. Af een toe een verdwaalde fietser. Verder was het daar rustig. Twee plankieren over brandslangen zorgden tezamen voor exact één hoogtemeter, de dijk en bruggen even buiten beschouwing gelaten. Maar het moet wel even genoemd worden. In elk geval: Bedankt John voor weer een fantastische route.

Westwaarts de Noorwaard in was fantastisch. De wind zo’n beetje in de rug, zoevend over brede fietspaden. Daar is werkelijk wat moois van gemaakt. Bij het Biesbosch museum was het keerpunt. De beroemde bananentijd werd daar ook afgeroepen. Banaantjes werden verorberd. Dingen die even gedaan moesten worden, werden gedaan.

Het was een rit met veel onderbrekingen. In tegenstelling tot de terugweg van twee weken geleden, na het intermezzo bij “De Mol”, werd er voor het prachtige fietspad gekozen waar we over, opnieuw een prachtig fietspad, van bruggetje na bruggetje van het prachtige landschap konden genieten. Met als hoogtepunt van deze rit, naar mijn smaak dan, de drie overbruggingen die zonder reling je net over het water laten scheren. We zijn er bij een gestopt en hebben even wat foto’s gemaakt. Het bleek ook dat het wegdek van deze overbruggingen prima gebruikt kunnen worden als fietsenstandaard. Bij dit punt is het nog maar even naar sluis/brug bij Werkendam waar we de Biesbosch weer verlieten. Maar niet voordat de brug voor onze neus omhoogging. Daar stilstaand, uit de wind, in het zonnetje was de graskant uitnodigend. Ik had daar wel een tukkie kunnen doen. Maar uiteraard moesten we verder. We kozen ervoor om door Werkendam te meanderen en via de rotonde met de bak (zo ken ik het vanuit mijn eigen verleden, maar het zou ook zomaar de voorplecht kunnen heten) van een binnenvaartschip in het midden, gingen we de polder weer in de Grotewaardweg op.

Ik vind dat een prachtige weg. Hij is maar een kilometer of vijf lang totdat die overgaat in de Middelandweg en de Jeppegatweg. Maar het herinnert aan vroeger aan het eind van een training. De weg lijkt aan het eind te verdwijnen aan de horizon en wel 100 km lang. Zeker in het koude voorjaar in guur weer. Wat vandaag natuurlijk niet het geval was. Hoewel de weg nog steeds erg lang was. De Middelandseweg is het enige stuk met klinkers. En op een of andere manier hebben ze die in 40 jaar nooit zo kunnen leggen dat de weg daar loopt. De twee kleine stoepjes die de weg overgaat maken het soms onverteerbaar. Maar ook nu niet van toepassing.

Na Hank de Keizersveerse brug over met de wind in de rug, verder terug na Made. Voor de verandering haakte de delegatie uit Geertruidenberg niet af na de Bergse brug, maar ging mee naar Made. Eerder werd door Fred, ons kersverse lid, de Trim uitgenodigd voor koffie met appeltaart. We werden zeer gastvrij ontvangen door zijn partner. Het was goed toeven bij hen in de tuin. En de appeltaart was bijzonder lekker. Hartelijk dank Fred voor deze traktatie en de gastvrijheid.

Bij elkaar was het deze zaterdag een fietsfeestje.

Gerard K.

Gisteren op 4 mei herdachten wij de slachtoffers van de 2e wereldoorlog. Vandaag op 5 mei hingen de vlaggen en vaandels in top. Het was een feestdag. Wat betekent 5 mei voor mij en wat heeft dat met fietsen te maken? Fietsen is vrijheid. Fietsen is genieten van alles wat je om heen ziet. Fietsen is genieten van de buitenlucht, de wind door je haren, de vergezichten, nieuwe wegen en plaatsen ontdekken, solo of met elkaar fietsen, bakske doen onderweg, nieuwe mensen ontmoeten, zondagmorgen met fietsvrienden op pad etc. Dit is voor mij ultieme vrijheid. En dat heb ik en wij te danken aan de mensen die zich ruim 80 jaar geleden hebben opgeofferd voor deze vrijheid. Omdat wij kunnen fietsen, ademen en zijn wie wij zijn draag ik dit verslagje op aan al die jongens die dit lang geleden door hun inzet dit mogelijk hebben gemaakt.

Rijsbergen

Het was intussen zondagmorgen 4 mei toen het fluitje van Piet klonk ten teken dat we gingen vertrekken. Fred was ook in nieuwe WTC kledij gestoken en had er superveel zin in. Jacques is deze dag leider en zou ons wegwijs maken in de streek waar zijn wieg stond. Onze leider nestelde zich samen met mijn naamgenoot gelijk op kop. In een zucht en een scheet vlogen wij door Dorst om via de buitenkant van Bavel de Slingerdreef met een bezoek te vereren. De wegen waren hier goed nat, maar de regen die af en toe viel bleef binnen de perken. Het ging via Ulvenhout en Galder richting de grens bij Hazeldonk. Intussen lieten Annemiek en Peter K. zich ook geregeld op kop zien. En zeker niet onverdienstelijk. Het was intussen voor mij grotendeels een onbekend gebied waar Jacques ons doorheen voerde. Bosrijk, kapellekes in overvloed, aardbeien op de akkers etc. Als je hier geboren bent dan moet je toch wel een verdomd fijne jeugd gehad hebben. Via de Hel van Oekel, en de woonplaats van de Speer (Johan.vd Velde) Rijsbergen, ging het al slingerend door dit mooie gebied richting Prinsenbeek om daarna koers te zetten naar Wagenberg. Nog eventjes een paar minuten gescholen onder een viaduct maar de regen zette gelukkig niet door. Ruim voor de middag stonden we weer terug in de May. Ik heb deze prachtige route gelijk als koers opgeslagen in mijn Garmin. Jacques, wij hebben mogen genieten van het prachtige gebied wat jij ons liet zien. En Fred, prima gereden klepper en natuurlijk ook iedereen die meereed. Koester onze vrijheid zodat wij kunnen blijven fietsen tot in lengte van dagen.

Met vr gr De Pakhaas.