Het was een druk paasweekend: op zaterdag morgen een rit, ’s avonds het feest van Chris, en Maandagochtend weer een rit. Ik heb dit weekend daarom maar bestempeld als een mini‑3‑luik. Het waren drie dagen plezier én afzien.

Gisteren (net als deze ochtend bij de start) was het mistig, en de luikjes bleven vrijwel de hele dag dicht. 😴 Het feestje van Chris had bij iedereen sporen nagelaten, vooral op dag 2. De vraag was dan ook: wie staan er aan de start en in welke hoedanigheid?

Ik zag een groep Zombies staan, namelijk John, Twan, Jetlag‑Jan‑Willem, Sander, Martien en Chris. Laatstgenoemde was de laatste tijd niet geheel fit, maar na het verorberen van de van zijn teamgenoten gekregen fruitmand 🍌🍋🍊🍍🍐🍎 en enkele shotjes slagroom fietst hij weer ouderwets fris en fruitig rond. De vitamines en de tropische gedachten 🏖 gaven hem duidelijk weer power.

Voor vertrek werd nog even overlegd over de te rijden route. Onze (smerig hard rijdende) Sm…

Agent Thais had de GPS in de app gezet, maar door de vele wegwerkzaamheden klopt die niet altijd. John loodste ons door de Beethovenlaan in Raamsdonksveer, waar de eerste wegopbrekingen waren.

Thuis had ik een rit‑risicoanalyse gemaakt: 30 km zijwind mee, 35 km wind mee, en tot Fort Lunet wind tegen. Niet dat het de andere sportkleppers wat uitmaakt waar de wind vandaan komt—de meesten gaan tegenwind net zo hard als meewind. Bizar eigenlijk.

Bij de Bergsche Dijk aangekomen bleek dat ze daar de bovenste asfaltlaag hadden weggehaald. Daardoor kregen wij allemaal een vibrerend gevoel in ons lijf ook steeg de kans op lekrijden aanzienlijk.

Net nadat we de Slijkwellsedijk opdraaiden, had John lek. (Ter vergelijking: vorig jaar zaten we deze tijd al op zo’n acht lekke banden.)

Nu hadden we wind mee. Het was niet al te druk op de slingerdijkjes, wat ons een vrijbrief gaf om de turbo’s aan te zetten. En als Sander op kop zit, zet je dan schrap: hij gaat onder in de beugel, trekt zijn oren in en neemt een aërodynamische houding aan. Dan zie je z’n gespierde nek en weet je wat er komen gaat: kilometerslang sleurt hij op kop. Samen met kapitein Martien nemen zij de meeste kilometers voor hun rekening. Ook het jongste lid, JW, is alweer snel in vorm ondanks zijn jetlags. Ik vind ‘jetleg’ met een ‘e’ dan ook een mooie titel voor hem—vrij vertaald: straaljagerbenen.

Even op Strava gekeken: tussen Nederhemert en Poederoijen 35 km met een gemiddelde van 38 km/u. En dat met al die bochten!

Twan scoort punten met zijn uitspraak: “Mijn kuiten klappen door mijn beenstukken heen, ik doe ‘t bijna in m’n broek van angst.” Gelukkig moest John bij de Wilhelminasluis een plaspauze inlassen om zijn eigen sluis te openen.

De rest kon even van het geweld bijkomen.

We gaan langs Werkendam: het laatste, en wat ik dacht het lastigste stuk viel reuze mee. De samenwerking was super; iedereen kon goed mee.

Natuurlijk is er een nazit—dit keer bij Fort Lunet. Het feest van Chris wordt nog eens besproken, en vooral hoe leuk het was.

Ook werd er nog even opgeschept over onze (en andere) afgetrainde lichamen. Daar hadden we weer een nieuwe spreuk voor:

“Van achteren komen we net uit het lyceum, maar van voren zijn we pronkstukken uit het museum.”

Op het terras scheen bij aankomst de zon, totdat Twan zijn beenstukken uittrok. Door de weerkaatsing op zijn witte kuiten maakte de zon een terugtrekkende beweging. Dan maar zonder zon onze kapitein in het zonnetje zetten!

Martien is al jaren de stabiele factor in de sportgroep. Hij weet overal de weg, let op iedereen en doet iedereen pijn. Kortom: he is “THE ONE.” Komende week is hij jarig, en daar hoort een cadeau bij. Door zijn betrouwbaarheid, snelheid en power kwamen we uit op een Porsche.

Martien, veel plezier ermee, een fijne verjaardag en bedankt voor de traktatie!

Het was een mooi paasweekend.

Groeten van Erik 👊

Traditiegetrouw wordt er met Pasen niet op zondag gereden maar op zaterdag en maandag. Op de verzamelplek stonden al veel WTC leden te wachten. Zoals altijd was het weer gezellig met alle keuvelende leden. Ik vind het altijd mooi om te zien dat op de verzamelplek altijd iedereen door elkaar staat. Er is niets te merken groepsvorming van tour, trim of sport.
Nee hoor, we zijn 1 club en iedere WTC rit wordt gezamenlijk gestart als fietsclub WTC Made. Dat is toch mooi!

Om 08.30 uur wordt er van start gegaan en lijkt het alsof al de leden om ons heen als water onder een warme zon verdampen. Het residu dat overblijft zijn de sporters, om precies te zijn 6 man, te weten Gerben, Twan, Martien, John en Erik.

Deze rit gaat naar de Bakkersmolen bij Essen. Soms heb je geluk en soms heb je pech met de wind. In dit geval hadden we pech want de wind kwam uit het noordoosten en was behoorlijk fris. Iedereen van de sport had dan ook lange mouwen en lange broek. Sommigen hadden zelfs nog handschoenen aan.

Na een rustige aanloop werd vanaf het viaduct over de A16 het gaspedaal ingedrukt. We hadden windje mee, maar het feit dat je weet dat je windtegen terug moet, drukte de pret wel een beetje.
Zoals gebruikelijk werd er lekker afgewisseld en zo zaten we eigenlijk al heel snel bij Roosendaal. De route leidde ons ten zuidwesten van Roosendaal door veel kleine polderweggetjes met veel bochten. Dit was best leuk om te rijden, maar je kon wel duidelijk merken dat het geen zondag was. Om de haverklap moesten we weer aan de kant voor ander verkeer, waardoor het tempo er nooit echt goed in kwam.

De wegkapitein van de dag was Martien, daags van tevoren had hij een GPX-bestand van de route rondgestuurd en die werd natuurlijk keurig gevolgd, maar dan moet je fietsnavigatie het wel doen en dat was bij Martien niet het geval. Kennelijk had hij geen GPS bereik en zo was onze wegkapitein stuurloos geworden. Martien bleef echter kalm en liet de navigatie aan anderen over. Het enige wat uit zijn mond kwam was: “ik ga binnenkort een Garmin halen.”
Zoals we gewend zijn is het in Essen nog steeds een puinhoop qua weg opbrekingen en zo moesten we een heel stuk lopen tussen de walsen en graafmachines door. Hierna werden we in Essen door allerlei woonwijken gestuurd de me vrij bekend voorkwamen. Het bleek dan ook dat Martien de GPX van vorig jaar had rondgestuurd. De route die we toen gefietst hadden was deels geïmproviseerd door al de wegopbrekingen die er toen in Essen waren. Inmiddels waren die wegopbrekingen weg, maar fietsten we nog wel door de woonwijken heen. Op zich prima, want daardoor hadden we geen last van veel verkeer.

Essen uit begon de wind goed in het gezicht te blazen. De kopbeurten bleven echter goed verdeeld en om niet de hele weg in te nemen werd vaak in twee waaiers gereden. Ook in Zundert leidde de navigatie ons door een woonwijk. Oh ja, vorige jaar in Zundert lagen ook nog veel straten open vandaar…
Na Zundert konden we richting Rijsbergen lekker ronddraaien. Dat was al even geleden, maar we waren het nog niet verleerd. De wind begon echter wel zijn tol te eisen, zeker bij Erik. Hij had de Elsakker in gedachte als rustpunt en was volledig gefocust om in ieder geval tot daar niet af te haken. Het was dan ook een bitter pil dat de groep zonder blikken of blozen de Elsakker links liet liggen en door knalde richting A16.
Dit “verraad aan den Elsakker”, bleef niet zonder gevolgen, want Erik werd hier mentaal volledig door gebroken. Ook ik was teleurgesteld en moest nog alle zeilen bijzetten om de groep bij te halen, omdat ik bijna mijn fiets al in de fietsrekken had staan bij de Elsakker. De groep reed zo hard door dat even door mijn gedachte schoot dat ze me eraf wilde rijden. Dat zou een dubbel verraad zijn! Gelukkig hielp deze gedachte me om de groep terug te halen, maar het was wel op mijn tandvlees.
Gedesillusioneerd gingen Erik en ik maar achter in het peloton rijden achter de brede ruggen van de mannen die geen koffie met appeltaart wilde eten.
Met een droge mond en honger naar zoetigheid reden we vervolgens met een uitgedund groepje Made binnen. Het is toch een beetje een leeg gevoel als je de koffie skipt na een fietstocht…
Deze leegte moet dan ook snel gevuld worden en dat gaat vanavond al gebeuren want Chris, het moreel kompas van de Sport, is jarig en vanavond gaan we dat vieren. Chris gefeliciteerd met je 50ste verjaardag!

Maandag wordt het een rondje Poederooijen

Thais

De zon scheen fel, maar het was 4 graden. We verzamelden op het raadhuisplein en iedereen keek verwonderd naar Sander Weda, hij was de enige met een korte broek.
Komt wel goed, zei Sander met een glimlach, ik fiets me wel warm.
Als Sander zich warm wil fietsen, dan weet de sport genoeg. Da wordt weer snukken en harken.

Klokslag 5 over half negen, vertrokken we met de sportgroep. Sander, Gerben, Martien, Chris, Erik, John, Flip en ondergetekende.
De fiets van Erik maakte een gek geluid, er zat een steek los. Erik riep nog dat het zijn hartslag was, het maakte zoveel herrie dat we op drukke fietspaden niet eens hoefde te roepen of te bellen. Toch wist deze bikkel met deze fiets, zich door weer en vooral veel wind te trappen.

Windkracht 4, het gas ging erop. Om beurten werd er op kop gereden, natuurlijk lieten de sterke kleppers G., de kapitein en Sander zich meer vooraan zien.
We streden met elkaar naar het keerpunt, zodat we de wind in de rug kregen.
Vanaf het Kampina natuurgebied ging de snelheid omhoog, Chris kreeg weer lucht om te praten. In hoog tempo reden we langs het kanaal, Sander reed op kop, zette zijn gespierde nek omhoog wat voor ons het teken was dat hij weer vol gas ging. Mooie interval training.
Ik keek achterom en zag dat Flip ook graag mee deed aan de interval.

Bij Biest Houtakker was de weg opgebroken en werden we gedwongen het fietspad langs het kanaal te volgen. We kwamen in centrum Tilburg uit, via stoplichten en drukke fietspaden genoten we van deze city trip. We slalomde tussen de hardloopsters met mooie asics schoenen, fatbikes en politie busjes. John wees ondertussen naar alle concertzalen en cafés waar hij naar zijn “jazz” bandjes gaat kijken. Uiteindelijk kwamen we op een fietspad wat ons langs het spoor naar Rijen bracht.

Martien sprak de magische woorden: Het mooie van de Kampina rit, is dat je om Tilburg heen fietst. Deze keer niet dus….
Voorbij Rijen roken we de koffie van de pannekoecker, en ging de gaskraan weer open.
Gezellig even nakletsen met elkaar, slap ouwehoeren en elkaar voor de gek houden. Na een Boks of High Five, gingen we richting huis. Snel voor de buis om de ronde te kijken.
Was zeker weer een mooie rit met een mooie groep.

Twan

Vandaag de Boompjesdijk rit.
Dit is nou niet bepaald een windluwe rit en waaien deed het vandaag!
Volgens mij maakt niemand van de sport zich er erg druk om,
waar wel zorgen over waren was de extra ballast, die Flip onze kledingman van de club aan iedereen uitreikte. Onverwachts extra gewicht!
De club – penningmeester had een gevulde oude sok gevonden en vond het een mooi idee om daar mooie nieuwe WTC sokken voor aan te schaffen.
Zeker het extra gewicht waard!

De Sportgroep is niet groot vandaag.
Thijs bezorgde ons de gpx-route, na een paar dagen niet fit te zijn geweest, ging hij niet mee. Martien is de bloemetjes buiten aan het zetten op Madeira, Curt bakt ze bruin in Renesse, Jan-Willem zit zonder fiets in België.

Dus gingen we met z,n vijven op pad nl: Gerben, Twan, John, Erik en ook de niet geheel fitte Chris ging mee.
Na de start gingen we tot de Helkantsedijk gelijk met de Tour – groep op, naast mij fietste Wim ten Haaf. Mooi om hem weer lekker te zien fietsen! Eerder vertelde hij mij al dat hij graag weer eens een keer met de sport mee wil, ik denk dat dat niet lang meer gaat duren.

Met een windkracht 5 trok ons peletonneke de polders in.
Na even infietsen warm worden, was het Gerben die het tempo opvoerde, wat is die in een korte periode sterk geworden.
Zijn prestatie – curve ziet er uit als een steile beklimming📈 . Hetzelfde geld voor John, na een trainingsweek van maar liefst 500+ km is hij weer helemaal back on track.
De verwachtingen zijn hoog van je John.

Met deze wind is een groepje van 5 prima, je zit niet snel op de kant en er is geen 2e waaier nodig. Kwam mooi uit want onze 2e waaier specialist was er niet.
Ik had de route van te voren bestudeerd en had 2 aantekeningen gemaakt.
De eerste: Na de boompjesdijk wordt de wind gunstiger en de tweede: koffie+ Bij Den Elsakker.
2 richtpunten waar ik mij op focus.
Zo zal iedereen wel zijn eigen focus ergens op richten.
Twan zijn focus is gericht op zijn Zilveren huwelijk maar wij kennen Twan en die gaat voor Goud.
Voor goud moet je nog een keer 25 jaar afzien Twan.😉
Gaat hem lukken de sleet zit er (met fietsen) zeker niet op.
Ook Twan beukt volop tegen de wind in, samen met Gerben doen ze het meeste kopwerk.

Maar zoals altijd komt iedereen wat langer of korter op kop.
Voor mij word het met de Boompjesdijk in het zicht steeds korter.
Een dijkje eerder draagt de naam “De bloemetjesdijk”.
Ik zwaai er naar en wij gaan rechtsaf de Boompjesdijk op.

In Gent Wevelgem heb je de Moeren, nou dit doet er niet voor onder.
Gerben BEUKt door de wind de dijk over.
Eindelijk…..bocht naar links en de wind mee.
Ik moet even letterlijk en figuurlijk bijtanken.
Nu betekent wind mee niet perse makkelijker, wel sneller.
Ik zag op mijn powermeter geen verschil in wattages.
Volgende richtpunt “Den Elsakker”.
Als een TGV vliegen we door de polders.
Ondanks dat Chris niet helemaal fit is, zit hij toch regelmatig op kop.
Bij de vandaag omgedoopte “ZILVERbloemsedijk” moeten we even rustig aan doen.
Daar staan de WTC De Trappistentrappers uit Zundert,
Ik schat een groep van 30. Met volgauto; een valpartij!
Ik zie iemand ondersteund worden.
Zo,n grote groep met deze wind????
Wij geven weer gas.
Met 43km per uur word ik ingehaald door John, ik zeg tegen hem: “niet harder dan 50 he” , het was een grap! Maar serieus als John altijd is, nam hij het ter harte en bleef keurig op de 50.

Ondertussen bij “Den Elsakker” aangekomen ! Wat een wereldzaak is dat.
Je kan daar niet voorbij fietsen.
Aan de Ronde tafel komen eindelijk de verhalen los, ZOO ook Chris.
Hij scoorde dan ook 1punt voor het MUK – Klassement.
Dit is een nieuw klassement voor wie de mooiste uitspraak doet.
De punten worden in overleg / autoritair door mij toegewezen!
De nazit is weer super gezellig.
Over 2 weken word Chris 50 maar dat duurt hem te lang , hij trakteert nu al.
Bedank Chris!

Mannen, bedankt voor weer een mooie rit.

Grtn. Erik