Een prachtige ochtend weer. Misschien wat minder zon en iets frisser dan vorige week. De wind nu uit het oosten. Hoewel matig.

Dat wat betreft het weer. Het werd, zoals als was aangekondigd, een rondje Coca-Cola. Altijd aardig om via Waspik, schmoer (opa van Seters) en vlak langs de Moer richting Tilburg te fietsen. Er zitten mooie, maar vooral bekende stukken tussen. En ondanks de weer voortreffelijke voorbereiding van John werd er toch een afslag gemist. “Pas de problem”, de Trim is creatief en addaptief. En bovendien zijn er wegen genoeg.

In Dongen kwamen weer op het juiste pad. En passeerde, ik realisseerde me dat toen ik de typische stenen op de weg zag, we het parcours van wat ooit het Kanaalstraat-criterium was. Een waar ik niet al te beste herinneringen aan heb. Het regende, en die typische stenen worden dan erg glad. Na 6 keer onvrijwillig die stenen van dichtbij te hebben bekeken, ben ik afgestapt. Naar mijn weten de enige keer dat ik dat uit eigen beweging gedaan heb. Vergeef me even deze overwegingen, de herinneringen komen spontaan, en zoeken een uitweg. Bij dezen.

Uiteindelijk was het weer een mooi tochtje. En weet ik nu dus zeker dat ik Adri van school ken. Van de Ambachtsschool in Geertruidenberg, hoewel we niet bij elkaar in de klas hebben gezeten.. De school die weer een link had met mijn zwager en Wim. De wereld is vaak kleiner dan je denkt.

En we eindigde weer in Made. Samen met Gerard ben ik weer naar Geertuidenberg gefietst. Wat nog wat leuks opleverde met kinderen die aan de weg wat snuiterijen verkochten.

Dit was de voorlaatse tocht van dit zomerseizoen. Een prettige tocht weer.

Tot volgende week

Gerard

Opnieuw een mooie herftdag. Een zonnetje en een licht windje uit het zuid-westen. De blaadjes beginnen al te vallen. Dat was al een tijdje aan de gang, maar dat kwam meer door de droogte. Nu is het echt de herfst die haar werk doet.

Het werd een kleurrijk rondje. Van Made naar Blauwe Sluis via Roodevaart. En verder natuurlijk. We hadden maar één stop. Want voor Johan was het een takke rondje. Niet zozeer omdat het niet leuk was, dat heb ik nog nagevraagd. Maar Johan had dus een tak tussen de spaken na een zelf gekozen mini-cross. 

Verder moet ik bekennen dat het een vlekkeloze rit was. Met mooi weer dus. En zonder zaken die opmerkelijk waren. Anders dan ik wel bewonderend heb gekeken naar de nieuwe fiets van een van de heren. Met remschijven. Prachtig. En hoewel ik een voorliefde heb voor fietsen uit de jaren 80, kan ik het idee van een haast “naked bike” wel waarderen. Het materiaal tegenwoordig is wel van uitzonderlijke kwaliteit. De fiets, de kleding. Soms moet ik nog wel eens denken aan het zeemleer van de broeken van weleer. Het zou confortableler moeten zijn, maar ik heb het vaak ervaren als een poging om te kijken hoe ver je kunt gaan over de pijngrens wanneer het broekenvet was vergeten. Tot zover deze overweging uit het verleden.

Het was een prachtige dag met leuke mensen, zoals altijd. Het verhaal is wat laat door nog een andere hobby. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard

De herft is begonnen. Hoewel een prachtige zonnige dag, het waaide matig en met 12 graden was het om 09:00 nog niet bepaald aangenaam. De 9 mannen en 1 vrouw zagen er ondanks mogelijk kermisbezoek en een eventueel daaropvolgend feestgedruis fris uit. Wat natuurlijk een onzinnige gedachte is mijnerzijds. Ondanks dat het een kermistocht is, was natuurlijk iedereen fris om half negen naar bed gegaan om er eens flink tegenaan te klappen.

Door omstandigheden was had ik al een paar weekenden moeten overslaan, dus het was weer aangenaam om weer wat mensen te spreken voordat we op weg gingen. En daarna tijdens de tocht. Het is fijn te zien dat mensen weer meerijden, ondanks dat er soms wat onderliggende zaken zijn die je niemand gunt.

Er was ook iemand bij die ik wel ken, van naam, van gezicht. Maar ik heb nog steeds geen idee waarvan. Al heb ik wel een sterk vermoeden. En laat dat nu ook de enige persoon zijn die ik niet gesproken heb. En door omstandigheden is het er daar ook niet van gekomen.

Klokslag 09:00 dus op weg naar het westen. Met een zuid-westen wind. Ik had me stevig aangekleed. Maasr er waren er bij die gewoon met korte mouwen reden. Bikkels zeg ik dan. Taaie rakkers. Ik hoor daar dus niet bij. Ik was onder de indruk.

Over de tocht zelf valt verder weinig anders te melden dan dat het een mooie was. Nog een week of vier en dan slaat de herfst echt toe ten westen van Made. De oogsten zijn van het land en de klei komt tevoorschijn. Van een prachtig groen landschap verandert het in een taaie omgeving waar wat jeugdherinneringen naar boven komen. Trainen in de late herfst en winter in een haast vijandig landschap. Gelukkig kon er nog even van het groen en het zonnetje worden genoten. Het tempo was overigens stevig, maar er werd niet geklaagd en op elkaar gewacht. En met één lekke band was ook de materiële schade te overzien.

Voorshands was als ingecalculeerd dat we een stop gingen maken bij “de Elsakker”. Gerard en Gerard mochten graag trakteren op appelgebak met slagroom en koffie vanwegen hun verjaardag. En uit de wind in het zonnetje was het aangenaam. Ik kan niet anders zeggen, Altijd weer prettig. De ervaring en wijsheid mag ik als zelfbenoemd snotneus graag tot mij nemen. Helaas waren we maar met acht personen aangeschoven. Bert en Adrie moesten door. De laatste is degene waarover ik het eerder had. Mijn vermoeden is dat ik hem van school ken. Ik hoop dat hij nog eens met ons meegaat. Hij deed in elk geval fors veel kopwerk. Lekker was het laatste stuk terug naar Made. Wel met enige verbazing van mij over de zonnepanelen waarmee een deel van het fietspad was “betegeld”. Ik vraag me af of die dingen niet gruwelijk glad worden als het regent. Hoewel ik het niet per se zelf wil uitproberen.

Het was een mooie tocht met prettige mensen in deze prachtige nazomer.

In Made terug kreeg ik zin in kermis.

Gerard

Vanmorgen lekker vroeg uit de veren. Normaal is de zondagochtend voor de uitslapers en deurzakkers, maar voor fietsers is het vroeg dag. Na mijn ontbijt trok ik de deur open en ja hoor, de koperen ploert zou zich deze dag van zijn beste kant laten zien. Mijn fiets gepakt en op naar het gemeentehuis in de May.
En daar aangekomen stond onze Bakker weer klaar om het e.a weer vast te leggen op de gevoelige plaat. En als er iemand vroeg uit bed is dan is het wel de Bakker. Om half negen op pad voor een ritje met de Trimploeg. Ik werd door Wim gelijk gebombardeerd als leider. Nou vooruit maar dan.
Met negen mannen waaronder Kevin en Tim en met Sandra als de enigste dame in ons gezelschap gingen we op pad. Ik had per ongeluk bij het doorgeven van de namen Sandra per ongeluk als Saskia doorgegeven. Natuurlijk erg stom. Maar bij deze hoop ik het rechtgezet te hebben Sandra. Het zal de leeftijd zijn denk ik. Hahahahahahahahaha.
Intussen onderweg met Antoon en Bertje ging het rap over de Keizersveerse brug om vervolgens de Peerenboom in te draaien. Vanaf het begin zat het tempo er goed in. Jacques had onder zijn zitvlak een mooie nieuwe fiets. Prachtige Giant. Afgemonteerd met de nieuwste 12 speed Shimano Ultegra groep. En natuurlijk elektriek schakelen. Veel fietsplezier Jacques!!!
Op weg naar Dussen waar we op de dijk langs mooie Mario de fietsenmaker en den Dekker de klompenmaker reden. Na een kilometertje verder rechtsaf de polder ingeslagen. Drie kilometer verderop linksaf geslagen bij een boerencamping. Daarna voor Almkerk slingerend naar Wijk en Aalburg gefietst om daarna rechtsaf de dijk naar Heusden te volgen. Op de brug ravitaillering of zoals Wim altijd zegt bananentijd. Even het gas een beetje loslaten om fit te zijn voor het 2e gedeelte. Hier kregen we een beetje de wind op de kop. Maar met Kevin, Antoon, Bert, Erno, en Jacques was het voor de rest
Geen probleem om te volgen.
Ter hoogte van Waspik nam Bert afscheid van ons waarna we verder richting ’t Fer reden.
Daar de oude Veerse weg overgestoken om vervolgend via de voetbalvelden richting de May terug te keren.
Het was weer een goed bestede zondagochtend met een gezellig groepje fietsers. Nog een paar kilometers extra gemaakt en op Den Hout mijn naamgenoot Gerard v Oerle nog tegenkomen.
Moe maar voldaan toog ik huiswaarts.

Met vr gr Geraldinho

We kregen het droevige bericht over Jan.

De impact is groot.

Na een paar mooie woorden en een moment van stilte gingen we toch op weg.

Er was een open plaats in de groep, maar die was zeker niet leeg.

We hebben een kaarsje opgestoken.

We hebben koffie gedronken.

We hadden het over Jan.

Niets zeggen is te veel, alles zeggen te weinig.

Veel sterkte aan degenen die hij achterlaat.

Dankjewel Jan

Het eerste voorstel was een tocht richting het noorden. Maar het werd richting zondag omgebogen naar een rondje Breda. En dat had vooral te maken met de wind. Die was 4-5 uit het zuid-westen. Een toch naar het noorden zou de terug naar Made bijzonder zwaar hebben gemaakt.

Niet al te fris en dus een stevige wind begonnen we aan het eerste deel, rondje ‘t Zand. Het eerste stuk dus de wind in de rug en van de zijkant. Er werd goed op elkaar gelet en er vielen zeker geen gaten.

Het zwaarste moest komen toen we over de A58 heen riching het westen draaiden.

Echter, de route was goed uitgekiend. Deels werden we beschermd door bossages en bossen, met af een toe een tak op de grond. Dat is natuurlijk wat wind met zich meebrengt. Gelukkig was het verder geen opmaat tot lekke banden of erger.

Niet in een rechte lijn, maar wel in een straf tempo ging het richting Ulvenhout, en naar Rijsbergen waar de zuidwestkaap (bestaat niet echt) rondden en zuidwaarts gingen.

Alleraardigste wegen en paden waar ik me niet van kan herinneren er ooit eerder te zijn geweest. Wat zeker niet wil zeggen dat dit niet zo is. Iets te vaak een olifant een pootje gelicht waarschijnlijk. Dat weet ik dan wel nog zeker.

Zuidwaarts waar we door de Elsakker reden en vervolgens bij de uitspanning “De Elsakker”, wat een toeval, neerstreken. Uitgenodigd door Jacques, die de afgelopen week de eerbiedwaardige leeftijd van 70 jaar aantikte. Als echte bikkels bleven we buiten op het terras voor koffie met gebak. Een beetje uit de wind. Bedankt Jacques.

Maar bovendien leidde het samenzijn tot een goed gesprek dat zeker niet aan de oppervlakte bleef. Ik zal bekennen dat het me de hele middag bezighield. Het is een fijne club mensen waarmee ik op pad was.

Maar uiteindelijk moesten we weer verder. En voor het grootste deel met de wind in de rug.

Dankjewel voor een mooie ochtend!

Gerard K.

Op weg naar Made werd al duidelijk dat het geen stukje cake zou gaan worden. Windkracht 4 uit het Zuid-Westen. En toch behoorlijk frisjes. Enige spijt van het thuislaten van de armstukken was er wel. En ik was niet de enige. Hoewel ik zelf van nature al wat extra isolatie heb.

Maar we gingen op weg. Want ondanks de wind komt Willemstad niet naar ons toe waaien.

Bert en Peter V hadden er duidelijk zin in en de laatsgenoemde had ook nog een traktatie voor ons in de vorm van klinkers en kinderkopjes. Een weg die ik niet kende, of altijd had genegeerd. Marc liet mij voor deze marteling nog weten dat mijn achterband wat zacht leek te staan. Ik was er blij mee. Aan de andere kant, fietsen is een strijd met geest, en dan mag het lichaam niet achterblijven.

Het was met de tegenwind ook wat lastig communiceren. Hierdoor reden we het, ongewild, wat uit elkaar. Gelukkig is dat weer goed gekomen. Een hergroepering vond plaats. En het temp werd wat gematigd. Tenslotte is de Trim niet een groep die nog een gooi naar de gele trui willen gaan doen.

Onderweg werd het voorstel gedaan om ergens koffie met gebak te doen, en Willemstad zelf leek de uitgelezen plaats. Alleen waren wij niet de enigen met het idee, en eigenlijk was er alleen nog plaats bij een Grieks restaurant. En het was duidelijk nog te vroeg voor souflaki. Wel werd daarom kort daarna de bananentijd door Wim afgeroepen. Een vast punt in elke rit van de Trim. Persoonlijk hou ik wel van dit soort regelmaat.

De volgende optie was op de weg terug naar Zevenbergen. Het was een prettige tocht terug. Met de wind in de rug. Mijn idee is dat je eigenlijk altijd de wind in de rug moet hebben. Johan vond dit wel iets voor op een tegeltje. Maar tegelijkertijd leidt dat tot een tekort aan contrast, en dan werkt dat ook weer niet. Over Johan gesproken. Hij heeft de mooiste fiets. Vooral omdat het mij het meest doet denken aan de koersfieten van weleer. Dat de crank (geen idee of dit goed gespeld is) op oude leest geschoeid is, is de kers op de taart.

Het laatste is weer een mooi bruggetje naar onze stop voor koffie met gebak in Zevenbergen waar wij met rasse schreden naar toe zeilden. Geholpen dus door de stevige wind.

Eerlijk gezegd ben ik vaak langs Zevenbergen gereden, maar nog nooit langs de haven of de markt. We streken neer op een alleraardigst terras voor de voorgenomen koffie met gebak.

En daarna, opnieuw gesteund door de wind met gezwinde spoed naar Made, waar het 75 km eerder allemaal begon. Ik ben nog netjes thuisgebracht door Bert en Gerard V.

Het was een alleraardigste rit.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Temperaturen tot 33 graden zouden ons deel worden deze dag. Maar wij zijn slim, wij blijven deze hitte voor. Wij vertrekken lekker om 8uur deze ochtend. Net als verleden week. Ons vangen ze niet. Geen tropische omstandigheden voor ons. Geen Ticket to the tropics voor ons. Gewoon een ticket voor in de buurt. En dat ging dan richting Heusden. De meeste trimmers vonden 70km genoeg op deze zonovergoten ochtend.
Op naar Dussen. Met Marc, Jacques, Peter V, Wim R, Antoon R, Jantje L, Piet V en ondergetekende was er genoeg kwaliteit op de weg. En of we er zin in hadden. Nadat Antoon en ik het eerste stuk voor onze rekening namen werden we afgewisseld door Marc en Peter.
Maar i.p.v. richting Heusden aan te houden bogen ze af naar Dussen. Ik wou het nog rechtzetten maar voordat ik het wist zaten wij in een gebied met nieuwbouw en dat was niet de bedoeling. Ik nam de kop maar weer over en zocht naar een uitweg uit dit gebied, maar ik was net een dolende in de woestijn.
Volg mij maar riep ik maar dat had ik beter niet kunnen doen. Heb daar de gehele buurt gehad. Wist niet dat Dussen zo groot was. Nadat de rook enigszins was opgetrokken zagen we een weg die ons naar de dijk voerde. Eindelijk konden we verder. Langs klompenmaker Den Dekker en wat prachtige oude huisjes sloegen we rechtsaf van de dijk om dwars door de polder de oversteek te maken naar Wijk en Aalburg. Bij de kerk rechtsaf en daarna gelijk weer links en boven aan de dijk weer links. En dat ging prima. Altijd mooi fietsen hier. En Heusden lieten we vandaag voor wat het was.
Dijken, er zijn er zoveel in Nederland. Ik ben er verliefd op. Mooi in alle jaargetijden. En dan die weidse uitzichten!!! Ik fiets zelf veel over de dijken. Langs de Waal, de Maas, de Lek en Linge, noem maar op.
Veen kwam in zicht. Nu lekker rustig maar rond nieuwjaar hebben ze hier wel een heel aparte viering om het nieuwe jaar in te luiden. Gewoon ouderwets vuurtje stoken. Dat is een soort traditie daar. Niet in de vaart der volkeren meegegaan die Venenaren of hoe ze ook mogen heten.
Verderop werden we van de dijk afgeleid om binnendoor naar Almkerk te fietsen. Wim liet zich intussen ook wat aan de kop zien, maar Peter en Marc zijn vandaag echt de grote motoren. De Hank kwam intussen ook weer in het zicht. Dat houd in dat we bijna weer thuis zijn.
De temperatuur is langzaam flink aan het stijgen en de bodem van de bidon komt in zicht. Op naar den Berg en dan naar de May. Afscheid genomen van de kleppers en toen op het gemak naar huis.
Leeg, hartstikke leeg, of heb ik last van een Fata Morgana. Er zat toch nog een bodempje in mijn bidon?Tropenkolder? Misschien. Maar toen ik weer helemaal bij zinnen was zag ik wel dat REMCO op magistrale wijze Belgisch kampioen is geworden en Segaert een prachtige 2e. Wat een dag was dit met Dylan kampioen in Nederland. Prachtige kampioenschappen waren dit. En nu op naar de tour.!!!!!

Met vr gr Geraldinho

En daar sta ik dan. Naast mijn bed. Om 6.45 uur. Dat is toch geen tijd voor iemand die al jaren rond moet komen van een karig a o w tje. Maar nood breekt wetten zeggen ze. De plicht roept en dat betekent om 8uur aan het vertrek te staan in de May voor een ritje over Alphen. Dit i.vm. code paars die het KNMI voorspelde. Extreem warm weer met een drukkende benauwdheid en hoge luchtvochtigheid. Het is maar dat je het weet.
De trimgroep stond met zes man en mijn persoontje klaar voor het vertrek. Ook bakkertje Peter c.q zapper was er ook. Maar vroeg opstaan is voor hem geen probleem. Dat is zo met die bakkers. Hahahaha.
Gerard van Oerle en ega waren ook weer terug van hun pelgrimstocht naar Santiago. Ze zijn weer helemaal bekeerd teruggekomen na deze mooie fietstocht. Klasse hoor Gerard. Kan je weer lekker op terugkijken.
En nu fietsen. Ook in ons midden Jantje L in zijn blinkende rode leiderstrui. Zo trots als een karper zit hij op zijn fiets te pronken.
Gelijk maar de kop gepakt samen met Jacques v Dijk. Beetje bijpraten over de koers en met wie kan je dat beter als met een oud renner.
Via de Vijf Eikenweg langs de grote bouwput de oude Rijksweg overgestoken. Langs het vliegveld het viaduct over om af te buigen richting het Zand. Intussen het gezelschap gekregen van Antoon. Intussen aangekomen op de provinciale weg die naar Alphen ging. Het Zand lieten wij rechts van ons liggen.
Bij Antoon en mij liepen langzaam de beentjes vol en werd er direct overgenomen door Peter V en Marc.
Onvermoeibaar trapten die kleppers door. Dwars door Alphen om later via een zijweggetje op de Slingerdreef uit
te komen. Vanaf hier ging het voor iedereen bekende wegen terug richting Dorst.
Daarna langs de Hannebroek en het viaduct over de A27 naar de Waranda Laan.
Peter vroeg of we nog een stukje Munnickenhof konden pakken en iedereen vond het prima.
Vervolgens op het gemak terug naar de May.
Daarna werden wij uitgenodigd om bij Peter en Annemieke nog wat te komen drinken voor Peter’s verjaardag die de volgende dag zou zijn. Dat was niet aan dovemansoren gericht.
De fietsen in de tuin geparkeerd, de koffie stond al te pruttelen en Annemieke verraste ons ook nog op een heerlijke flap. Bakker Peter kwam ook even langs en zag dat het goed was.
Nog wat napraten over het e.a en na de familie Verhagen bedankt te hebben voor de genoten gastvrijheid was het weer tijd om huiswaarts te keren.
En ja, Code paars werd niet eens code geel. Het stelde allemaal niets voor.

Met vr gr Geraldinho