Er stond, voor de Trim, lange tocht te wachten. Door de polders over de Merwede en zo het groene hart in om daar van de prachtige omgeving te gaan genieten. Het was prachtig fietsweer en captain Gerard V nam de leiding in handen.
We gingen vanuit Made met zes heren op pad. En Annemiek sloot op de Maasdijk aan. Een zuidwestelijke wind was vriendelijk. Verder bleef het zonnetje jammerlijk weg.
Net na de brug bij Gorichem werden onmiddellijk hand- en span diensten verleend aan een met elektrische fietsen gestrand groepje. Gerard V, een heer zoals bleek, loste het in een vloek en een zucht op. De mensen konden weer op pad. En wij ook weer. Direct over de het kanaal van Steenenhoek fietsten we langs prachtige paden en lanen. Mooie dorpen, prachtige huizen en een omgeving die niet veel Nederlandser kan worden.

Het leidde ons naar Nieuwpoort. Gerard V had ons al lekker gemaakt voor koffie met appelgebak en in zijn vooronderzoek al de juiste plaats gevonden. Ook Nieuwpoort is een prachtige plaats.
Na een fijne pauze gingen we langs de Lek richting het oosten. Een werkelijk prachtige weg, er is daar mooi werk verricht, zoefden we met de wind in de rug naar Meerkerk. De slingerende dijk, de prachtige waterwerken met het Merwedekanaal als laatste, om dan weer in Gorinchem uit te komen.
Maar ook dan is het nog niet gedaan. Voorbij Sleeuwijk opnieuw over de dijk, via Uppel naar Almkerk.
En uiteindelijk via de Nieuwendijk over de Buitendijk weer richting Made.
Veel Hollandse kon de rit niet worden. Hoewel we natuurlijk wel een klein stukje Utrecht hebben aangetikt.
Hartelijk dank aan Gerard V die een fantastische tocht heeft georganiseerd.
Gerard Veekes
Wim Rasenberg
Marc Schaerlaeckens
John de Wijs
Fred Brouwer
Annemieke Rensen

Gerard K.

Om 08:00 scherp (en iets eerder) stond ik te wachten bij het oude Gemeentehuis waar ik niet precies wist wie er nu mee zou rijden. Het overkomt me de laatste tijd iets te veel meer. Mocht ik een naam of gebeurtenis zijn vergeten…

Maar Peter Korse kwam al snel en bleek dat hij mijn passagier was. Kort daarna kwamen Wim en John aangereden met de auto. Antoon en Piet gingen direct naar het klooster. Om te gaan fietsen welteverstaan. Johan was al in de buurt.

Drie waren al om half acht vertrokken, Annemieke, Peter Kuijpers en Mark. Zij gingen op de fiets naar Berkel-Enschot naar het Trappistenklooster. Dat zijn in elk geval lekkere kilometers.

Het een en ander was al gecoördineerd door Helène, die we daar unaniem hartelijk voor bedanken.

Complimenten zijn er zeker ook voor de organisatie. Het is echt perfect geregeld. Mocht iemand ooit zelf een tocht uit willen zetten, ik zou het draaiboek van hen kopiëren.

Netjes werden de routes tussen 65 en 125 aangegeven. En het was goed te volgen. Alhoewel toch iemand, we noemen uiteraard geen namen Mark, die de zaak opschudde door intentioneel verwarrend ons de verkeerde kant op wilde sturen. Wat erg grappig was.
De omstandigheden waren haast een kopie van vorig jaar. Enigszins bewolkt en fris. Maar geen druppel viel er.

De route was iets anders, maar het was genieten van de prachtige omgeving in het gebied tussen Tilburg en Eindhoven.

Het zag er zeer Brabants uit. Hoewel ik ooit in Friesland dezelfde gedachte had, tot het moment dat er verbaal contact was. Maar het zijn prachtige meanderende polderwegen. Met overal fantastisch mooie huizen. Dat was zeer opvallend.

Exact op de helft was er een pauze plaats. Net als vorig jaar. Koffie en wat lekkers maakte dat het aangenaam vertoeven was.

Na wat te veel te zijn afgekoeld, het was frisjes zoals gezegd, gingen we weer op weg voor de tweede helft. Met af en toe een verrassende uitval van Annemieke die wel eens even liet zien dat ze makkelijk die snellere kerels kon bijhouden. Het ging haar goed af.

Weer verder glijdend door de prachtige polders kwamen we uiteindelijk weer, het mag geen verrassing zijn, bij het klooster.

En daar was het tijd voor koffie met appelgebak met slagroom. En, of, een Trappistje. De drie die op de fiets waren gekomen gingen weer terug.

We kunnen weer terugkijken op een geslaagde tocht.

Gerard K.

Het schitterende weer kondigde een mooie fietstocht aan. Het was een elk geval erg zonnig. Wel wat wind en het begon wat frisjes, maar na een half uurtje konden, wat mij betreft, de armstukken uit.

Een rondje Noordwaard. En dat belooft wat. Unaniem werd uitgekeken naar de tocht waarbij het landschap prachtig is veranderd in deze lente.

Op weg dus vanuit Made. Het was opvallend druk. De tocht werd op zaterdag gereden in verband met Moederdag. Het was ook wel wat drukker op de weg.

Maar we gingen met een behoorlijke groep op weg. En er werd lekker doorgereden door de onverstoorbare motor Antoon, die gelukkige weer was opgeknapt. De route was uitgezet door John, met veel gevoel voor mooie routes, en ook met slimheid. De heenweg over het fietspad over de dijk naar Werkendam, dan is het nog rustig. En dat klopte. Af een toe een verdwaalde fietser. Verder was het daar rustig. Twee plankieren over brandslangen zorgden tezamen voor exact één hoogtemeter, de dijk en bruggen even buiten beschouwing gelaten. Maar het moet wel even genoemd worden. In elk geval: Bedankt John voor weer een fantastische route.

Westwaarts de Noorwaard in was fantastisch. De wind zo’n beetje in de rug, zoevend over brede fietspaden. Daar is werkelijk wat moois van gemaakt. Bij het Biesbosch museum was het keerpunt. De beroemde bananentijd werd daar ook afgeroepen. Banaantjes werden verorberd. Dingen die even gedaan moesten worden, werden gedaan.

Het was een rit met veel onderbrekingen. In tegenstelling tot de terugweg van twee weken geleden, na het intermezzo bij “De Mol”, werd er voor het prachtige fietspad gekozen waar we over, opnieuw een prachtig fietspad, van bruggetje na bruggetje van het prachtige landschap konden genieten. Met als hoogtepunt van deze rit, naar mijn smaak dan, de drie overbruggingen die zonder reling je net over het water laten scheren. We zijn er bij een gestopt en hebben even wat foto’s gemaakt. Het bleek ook dat het wegdek van deze overbruggingen prima gebruikt kunnen worden als fietsenstandaard. Bij dit punt is het nog maar even naar sluis/brug bij Werkendam waar we de Biesbosch weer verlieten. Maar niet voordat de brug voor onze neus omhoogging. Daar stilstaand, uit de wind, in het zonnetje was de graskant uitnodigend. Ik had daar wel een tukkie kunnen doen. Maar uiteraard moesten we verder. We kozen ervoor om door Werkendam te meanderen en via de rotonde met de bak (zo ken ik het vanuit mijn eigen verleden, maar het zou ook zomaar de voorplecht kunnen heten) van een binnenvaartschip in het midden, gingen we de polder weer in de Grotewaardweg op.

Ik vind dat een prachtige weg. Hij is maar een kilometer of vijf lang totdat die overgaat in de Middelandweg en de Jeppegatweg. Maar het herinnert aan vroeger aan het eind van een training. De weg lijkt aan het eind te verdwijnen aan de horizon en wel 100 km lang. Zeker in het koude voorjaar in guur weer. Wat vandaag natuurlijk niet het geval was. Hoewel de weg nog steeds erg lang was. De Middelandseweg is het enige stuk met klinkers. En op een of andere manier hebben ze die in 40 jaar nooit zo kunnen leggen dat de weg daar loopt. De twee kleine stoepjes die de weg overgaat maken het soms onverteerbaar. Maar ook nu niet van toepassing.

Na Hank de Keizersveerse brug over met de wind in de rug, verder terug na Made. Voor de verandering haakte de delegatie uit Geertruidenberg niet af na de Bergse brug, maar ging mee naar Made. Eerder werd door Fred, ons kersverse lid, de Trim uitgenodigd voor koffie met appeltaart. We werden zeer gastvrij ontvangen door zijn partner. Het was goed toeven bij hen in de tuin. En de appeltaart was bijzonder lekker. Hartelijk dank Fred voor deze traktatie en de gastvrijheid.

Bij elkaar was het deze zaterdag een fietsfeestje.

Gerard K.

Gisteren op 4 mei herdachten wij de slachtoffers van de 2e wereldoorlog. Vandaag op 5 mei hingen de vlaggen en vaandels in top. Het was een feestdag. Wat betekent 5 mei voor mij en wat heeft dat met fietsen te maken? Fietsen is vrijheid. Fietsen is genieten van alles wat je om heen ziet. Fietsen is genieten van de buitenlucht, de wind door je haren, de vergezichten, nieuwe wegen en plaatsen ontdekken, solo of met elkaar fietsen, bakske doen onderweg, nieuwe mensen ontmoeten, zondagmorgen met fietsvrienden op pad etc. Dit is voor mij ultieme vrijheid. En dat heb ik en wij te danken aan de mensen die zich ruim 80 jaar geleden hebben opgeofferd voor deze vrijheid. Omdat wij kunnen fietsen, ademen en zijn wie wij zijn draag ik dit verslagje op aan al die jongens die dit lang geleden door hun inzet dit mogelijk hebben gemaakt.

Rijsbergen

Het was intussen zondagmorgen 4 mei toen het fluitje van Piet klonk ten teken dat we gingen vertrekken. Fred was ook in nieuwe WTC kledij gestoken en had er superveel zin in. Jacques is deze dag leider en zou ons wegwijs maken in de streek waar zijn wieg stond. Onze leider nestelde zich samen met mijn naamgenoot gelijk op kop. In een zucht en een scheet vlogen wij door Dorst om via de buitenkant van Bavel de Slingerdreef met een bezoek te vereren. De wegen waren hier goed nat, maar de regen die af en toe viel bleef binnen de perken. Het ging via Ulvenhout en Galder richting de grens bij Hazeldonk. Intussen lieten Annemiek en Peter K. zich ook geregeld op kop zien. En zeker niet onverdienstelijk. Het was intussen voor mij grotendeels een onbekend gebied waar Jacques ons doorheen voerde. Bosrijk, kapellekes in overvloed, aardbeien op de akkers etc. Als je hier geboren bent dan moet je toch wel een verdomd fijne jeugd gehad hebben. Via de Hel van Oekel, en de woonplaats van de Speer (Johan.vd Velde) Rijsbergen, ging het al slingerend door dit mooie gebied richting Prinsenbeek om daarna koers te zetten naar Wagenberg. Nog eventjes een paar minuten gescholen onder een viaduct maar de regen zette gelukkig niet door. Ruim voor de middag stonden we weer terug in de May. Ik heb deze prachtige route gelijk als koers opgeslagen in mijn Garmin. Jacques, wij hebben mogen genieten van het prachtige gebied wat jij ons liet zien. En Fred, prima gereden klepper en natuurlijk ook iedereen die meereed. Koester onze vrijheid zodat wij kunnen blijven fietsen tot in lengte van dagen.

Met vr gr De Pakhaas.

Een hoogtepunt in het seizoen. De Mol. In Dordrecht. De Trim ging een kwartiertje eerder weg om de beentjes los te fietsen. Het kwartiertje bleek ook nodig. Niet zozeer omdat de Trim langzaam ging. Maar het tempo ging er uit omdat Gerard K, nerveus voor de wedstrijd die bij De Mol jaarlijks gereden wordt, regelmatig een plaspauze moest houden. We werden juist voor Dordrecht achterop gereden door de andere groepen.

Het was in elk geval schitterend fietsweer. En na onderweg nog gefilmd te zijn, net over de Moerdijkbrug, of geflitst, daar komen we nog wel achter, was het genieten van de opbloeiende natuur aan de noordkant van de Biesbosch. En dan was dat nog maar de helft van het verhaal dat dus doormidden werd gezaagd door de eerder genoemde wedstrijd. Drie van de Trim deden mee. Voor de schrijver dezes is het elk jaar weer een herinnering aan vroeger tijden. Inclusief het besef dat de keuze voor een maatschappelijke carrière de juiste was. Een beperkte hartslag, een BMI die trend houdt met zijn schoenmaat en drie keer een rotzak van een stoep, steiler dan die in de Ronde van Hank maken het er niet beter op. En ook het koersinzicht is nog even belabberd. En bedankt Flip voor de feitelijke constatering:”Ja…daar is het klimmetje!”. Maar ik kan niet anders samenvatten dat ik er enorm veel plezier aan heb beleefd. En heb genoten van de gastvrijheid van de Mol, de koffie en de appeltaart. Daarnaast was een het een eer naast Wim en Sander te mogen staan.

We gaan weer trainen voor volgend jaar.

De terugweg was een belevenis op zich. Peter Kuijpers, de leider van de dag, had bedacht om terug te gaan via de Biesbosch zelf en de pont bij de Kop van het Land te nemen. En dat was een fantastische plan. Het kostte even wat moeite om digitaal de kaartjes te regelen, maar juist op tijd konden we op het veer en landden we in de Biesbosch. Het is nog steeds verbazingwekkend hoe dit is opgeknapt en hoe lekker het is om daar met een bescheiden vaart doorheen te fietsen. Vanaf Werkendam zijn we via de buitendijk terug naar Hank en verder naar Geertuidenberg en uiteindelijk Made gefietst.

Gerard K.

Na de route met de Captain van de trim vandaag Wim Rasenberg te hebben besproken gingen we 2e paasdag weer vol goede moed op weg voor ongeveer 75 kilometer. Het zou een “historische” dag worden maar dat wisten wij toen nog niet. Met zijn elven waren we o.a. met Antoon weer terug van zijn golf vakantie in Madeira. Niets geleden in Madeira want samen met Peter pakte hij gelijk weer de kop. Deze keer een goed vertrek bij de trim er bleef niemand achter. We fietsten naar den Berg en Raamsdonksveer en via de Veerse weg naar Dongen. Eerst nog over een glad bruggetje en toen over een breed fietspad. Gelukkig breed want er liepen nogal wat loslopende honden met loslopende baasjes. Niets gebeurd reden we naar Rijen en via een rondje langs de vliegbasis kwamen we via diverse wegonderbrekingen weer op het fietspad langs de vijfeikenweg. Door Dorst en bij de splitsing in de teteringse bossen linksaf richting Terheijden. Hier ging het tempo door Johan richting de 32 km wat weer reacties op riep bij sommigen dat dit te hard was voor de trim. Op de Moerdijkweg plotseling een demarrage van Marc maar direct een reactie van Annemiek, Peter en Antoon. Gerard de oude rot zag het direct, dit is de beslissende ontsnapping. Toch was dit niet zo, net als in de Amstel met Pogacar ging het peloton te snel en daarom liet een tweetal zich terugzakken in het peloton en het andere tweetal wist de route niet en namen de verkeerde afslag. Peloton weer compleet en via de polders van zwaluwe kwamen we uiteindelijk met achten bij het Trefpunt terecht. Peter en Johan trakteerden ivm hun verjaardagen, Ze hadden maar 2x appeltaart en de ene ging naar Piet de Oudste. Rest was Red velvet en lemon cake, smaakte ook, geen klachten. Toen werd het een historische dag want iemand riep, de paus is overleden op 2e paasdag. Ook werd er nog unaniem besloten om volgende week om 8.15 uur te vertrekken naar de Mol, zodat ook de trim op tijd zou zijn. Al bij al een fijne rit onder de goede begeleiding van Captain Wim.

John de Wijs

Het was nog een beetje fris deze ochtend maar dat zou later wel beter worden.
Met acht mannen en Annemieke gingen wij onder leiding van John op pad.
Zeker in het begin ging het langs bekende wegen richting de oude Rijksweg
richting Tilburg. Na diverse werkzaamheden omzeild te hebben staken wij
de weg over om een stuk van het Bels Lijntje over te rijden.
Met Peter Korse, Marc en Peerke K hadden wij goede mannen die het
werk op kop niet schuwden. Ook Annemieke was na 3 weken in haar huisje
in Drenthe in goede doen. Na een kilometertje of vier over de voormalige
spoorlijn gereden te hebben ging het linksaf een industrieterrein in Tilburg over.
Al slingerend ging het richting Riel. Prachtig plaatsje met vele mooie oude huizen.
Aangezien bij John intussen zijn fietselektronica het liet afweten moest ik
in de bres springen om de juiste weg te volgen op de mijne.
Maar ja, sommigen onder ons vonden die schijnbaar niet zo betrouwbaar
en gingen opeens linksaf terwijl mijn navigatie duidelijk rechts aangaf.
Ik er achteraan om te kijken waar dat landweggetje uitkwam. Nergens dus.
Dus terug naar de doorgaande weg die ons uiteindelijk naar de Slingerdreef
zou leiden. Dit na een plaspauze en de bananentijd van Wim.
In navolging van ons betreurde oud lid Jan Sestig moest ik in samenspraak
wat gele kaarten uitreiken aan Marc en Peerke wegens het niet volgen
van het juiste parcours. John vond ook dat het zo hoort. En hij is de leider!!!
Na de Slingerdreef ging het in gestrekte vaart naar Dorst. De zon was intussen
al goed doorgebroken dus ik kon de mouwtjes alvast opstropen om het laatste
stukje van de rit aan te vangen. Na Dorst ging het richting de Warandelaan
te Oosterhout. Bij Paradijs de weg overgestoken om daarna langs het kanaal
verder te rijden naar Den Hout. Achterlangs het sportpark van W.V.O om
daarna in de Achterstraat van Den Hout uit te komen. In Den Hout ging
iedereen zijn weg om zo rond de klok van half twaalf weer thuis te zijn.
Laat het Paasfeest maar beginnen. Met dank aan John voor het uitzetten van de rit.

Met vr gr de Pakhaas 🐰😁

Na een periode van droog warm weer had het s ‘nachts geregend en was het niet zeker dat het verder droog zou blijven.
En dat bleef het ook niet. Hoewel het om druppels ging, Honden, katten en pijpenstelen bleven uit.

Ondanks de kentering van het weer was er toch nog een redelijke groep, waarbij zich ook nog Thijs aansloot. En het kersverse lid Fred.

We zouden eigenlijk naar Rijsbergen rijden, maar het draaien van de wind deed ons anders besluiten. Het werd een rondje Slingerdreef. Een klassieker zou ik zeggen.
We moesten wel een beetje omrijden om in Den Hout te komen. Nu een keer niet over de Vijf Eiken maar langs het pad van Dorst naar Rijen. Wat een lekke band opleverde. Peter werd bij de reparatie geassisteerd door Thijs.

Marc en Peter sloten nog even kort aan bij een groepje dat ons voorbij kwam. Thijs liet bij Bavel nog even zien hoe hard je achter een auto aan kunt sprinten.

En daar begon mijn linkerpedaal wat te wiebelen. Ik hoopte dat dit het lager van mijn pedaal betrof. Maar dat was het niet. Op een of andere manier is mijn pedaal los komen te gaan zitten en is gaan jotteren (mijn woordenboek kent het woord jotteren niet) in de draad. En ijzer is eenmaal sterker dan aluminium. Ik heb bij het Pannenkoekenhuis bij de Seterse bossen afscheid moeten nemen van de groep. En precies op het moment dat ik afstapte viel de pedaal uit de groeven. Het was erg prettig dat ze mij in elk geval bij het Pannenkoekenhuis hebben afgezet. Mijn zoon heeft me daar opgehaald.

Het was een leuke rit. Lekker bijgepraat en vooral lekker gefietst.

Gerard K.

Windkracht 3 tot 4 uit het oosten. Zonnig maar fris op zijn minst. De keuze van het rondje was snel gemaakt. Rondje Heusden. Zeker met deze wind is dat door de polders van het land van Heusden en Altena slopend genoeg.

De kou negerend, kwamen er toch 10 kleppers opdagen. En daarmee begonnen we het fiets avontuur in Made.

Het werd duidelijk dat zodra we de bebouwing niet meer voor ons hadden dat de wind inderdaad vrij spel had en ons het niet gemakkelijk maakte. Voorbij de Maasdijk in Raamsdonksveer gaat het de Keizersveerse brug op en dat is direct al een kuitenbijter zonder beschutting. En dan moet de Peereboom nog komen.

En inderdaad, het was hard werken om aan de noordkant van de Maas op snelheid te blijven. En met de wind op kop is het lastig weg te duiken. De onderlinge solidariteit was sterk en er werd goed op elkaar gelet. Het valt niet mee om boodschappen van achter naar voor te brengen. Maar gelukkig is er altijd nog de fluit van Piet.

Maar ik durf wel te zeggen dat het prettig was om over de brug bij Heusden te zijn en onderaan een blaasje te pikken en te legen. En dan alles tijdens een wat rustiger afgeroepen bananentijd.

En na het zuur dan toch het zoet van de wind in de rug. Ditmaal dus aan de zuidkant van de Maas. Heerlijk over de dijk voorbij Doeveren. We maakten ook nog de lus voorbij de pont naar Dussen om daarna toch weer even de wind op kop te krijgen voordat je de brug over de Binnenmaas overgaat richting Waspik. Door wegafsluitingen werden we gedwongen de Langstraat te kiezen en om nostalgische redenen, waar we verder niet op in gaan, werd niet voor het Halve Zolen pad gekozen, maar voor de Langstraat zelf. De koude harde wind had wel het werk gedaan. Het viaduct over de A59 leek hoger en steiler dan de Oude Kwaremont. Het was even afzien.

Maar het laatste stuk was met wind mee en ik durf wel te zeggen dat het een geslaagde tocht was.

Gerard K.