Het beloofde een prachtige dag te worden en dat werd het ook. Goedgemutst vertrok ik op mijn mooie Tommasini, die ik vanachter een gordijn op zolder tevoorschijn toverde naar de May. Daar stonden al wat fietsvrienden die er overduidelijk ook veel zin in hadden al klaar in de startblokken. Klokslag vertrokken we en gelijk ging het gas er flink op. Wim zorgde ervoor dat er net voor het Pannenkoekenhuis alles weer tot rust kwam en in een redelijk tempo verder gereden werd. Ik blij natuurlijk want zo kon ik weer aansluiten anders had ik alleen voor Remy moeten spelen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dus beste mensen vertek a.u.b. rustig er is geen rondemiss met een ruiker om jullie te eren en te huldigen. Wij zijn maar het Trimploegje waar gezelligheid, lekker fietsen, af en toe een bakske doen en omzien naar elkaar voor mijn gevoel het belangrijkste is. Niet de snelheid mag bepalend zijn binnen ons groepje!!!

In een prima tempo ging het naar en door de Rijense Broek, om even later bij de oude en prachtig hernieuwde Rijksweg uit te komen. Antoon en Frans onderhielden hier een prima tempo wat iedereen goed kon volgen. Naderhand verraste Frans ons op een slingerritje over weggetjes waar ik het bestaan niet eens wist. En zo slingerend dat ik het echt niet kan beschrijven ook al zou ik dat willen waar we allemaal geweest zijn. Maar ik ga het toch proberen wat me bijgebleven is. Via de Gilzer en Rielsebaan ging het richting Alphen. Daarna slingerend om de Chaamse Bossen heen over de Chaamseweg naar St Annabos. Wim had er intussen voor gezorgd dat de bananen en sportrepen achter de kiezen verdwenen waren en dus met een nieuwe voorraad aan energie het laatste deel van deze mooie rit een makkie zou worden. Lekker rouleren op kop van het groepje met o.a Erno, Peter, Frans etc bleef het tempo er prima inzitten.

Den Hout kwam weer in zicht en hier namen Annemiek en ik afscheid van de andere Kleppers. Frans had een mooi rondje uitgezet met voor mij een aantal onbekende wegen. En zo zie je maar dat er nog vele mooie plekjes zijn die je verrassen. En dat maakt het fietsen ook zo leuk. Het onbekende!!!

Frans bedankt voor de verrassende tocht en jullie voor de gezelligheid.

De Pakhaas

Een rit die twee jaar voor het eerst gereden is om een kaarsje op te steken voor Jan. En nu wordt de rit voor de derde keer gereden. Het wordt een traditie waarbij we nu een kaarsje opsteken voor alle kleppers die ons ontvallen zijn. Al fietsend wordt het duidelijk dat dit een traditie wordt.

Het was een flinke groep waarmee we op pad gingen, ondanks de vakantieperiode. Met rode truidrager Wim in ons midden en ook Kevin die vandaag meeging.

Regen was voorspeld, maar op de weg heen was daar nog niets van te merken. Een licht noordenwindje en de sterke benen van Antoon en John leidden ons in een gestaag tempo naar het zuiden richting Meersel-Dreef. De heenweg ging ten oosten van Breda, om Bavel heen.
Het gaf de tijd om wat bij te praten. Over vakanties en over wat zaken die wat van meer importantie zijn. En eigenlijk waren we in een spreekwoordelijke vloek en een zucht “Bij de paters” aangekomen.

Er was afgesproken met Peter, die er ook graag bij wilde zijn. Het duurde nog geen 5 minuten voordat hij erbij was.
Met de fietsen in de hand zijn we naar de plaats van stilte gelopen en werden er kaarsjes aangestoken.

Daarna was er tijd voor stilte en een moment van bezinning.

En daarna is het een zaak van koffie en appeltaart. Uiteraard.
En we werden getrakteerd door Jacques naar aanleiding van zijn verjaardag twee weken geleden. Het smaakte voortreffelijk. Er was ook nog tijd voor een groepsfoto.

In de tijd dat wij genoten van de traktaties was het helaas wel wat gaan miezeren, motregen dus. Maar uiteindelijk moet er toch weer teruggereden worden. En ook dat ging weer in een lekker tempo. De terugweg was ook weer om Breda heen. Maar nu dan via de westkant.
Even werd nog overwogen om nog even te stoppen bij de Elsakker, je kunt eigenlijk niet genoeg koffie met appeltaart genieten, maar er werd toch doorgereden.

Het was een fijne tocht, met diepgang, zonder dat het dramatisch werd.

Gerard K.

Vorige week Berggeiten bij de trim maar vandaag andere diersoorten bij de trim.
Zelf was ik deze morgen vroeg opgestaan , dit is niet mijn gewoonte, maar door het mooie weer en de mooie route was ik al vroeg bij de opstapplaats bij het oude gemeentehuis.
Volgens mij zijn ook bijna altijd dezelfde personen als eerste bij de opstapplaats, ik kreeg ook al gelijk de opmerking wat ben je toch vroeg vandaag. Tegen mijn buurman Fred zei ik direct, ik ben geen ochtendmens dus meestal later. Fred zei ook direct ik ben ook geen ochtendmens, tis best vroeg op zondagmorgen. Fred en ik zijn dus beide Uilen.
Wim is bijvoorbeeld een “Leeuwerik: Wat de andere trimmers zijn kan ik bijna wel raden, maar weet ik niet zeker. Ik raad bijvoorbeeld dat Ad en Anneke van Wesel ook uilen zijn?
Of je een ochtend of avondmens bent, kan je zelf niets aan doen. Het zit in je genen.
Vandaag 20 juli was er een mooie rit door Rene gepland bij de Trim, via Bavel naar Ulvenhout en via allerlei omwegen naar Rijsbergen om uiteindelijk op verzoek terecht te komen bij de Elsakker in Prinsenbeek.

Er stonden zeven trimmers klaar bij de start, wegkapitein Rene gaf het startsein en we vertrokken naar Den Hout. Rene had moeilijkheden met zijn Garmin, hij kreeg de route er niet meer op. Ik had de route ook gedownload en zo kon ik Rene toch helpen. Via Bavel naar Galder en toen langs Hazeldonk naar Rijsbergen. Over het bruggetje en langs de rotonde naar het lange fietspad richting de Elzakker.

Er was nog volop plaats bij de Elzakker en Kees van Dongen was zo vriendelijk om te trakteren i.v.m. zijn veertigjarig huwelijk met Petra. Kees en Petra bedankt en de volgende stap is weeer 10 jaar erbij.

Via Drie Hoefijzers en de Brandestraat weer naar Made. Alle trimmers bedankt voor de mooie rit (Erno, Peter, Kees, Rene, Fred, John en Wim)

John de W

Vandaag was er een mooie rit gepland bij de Trim, via de Moerdijkbrug naar een mooie ronde in de buurt van de Kop van het land en daarna 2x door de Kiltunnel en via de dijk langs de Dordsche Kil en via Zwartenberg weer naar huis.

Er stonden acht berggeiten klaar bij de start, ik heb nog even de omschrijving van de berggeit opgezocht: een renner die goed kan klimmen. In een kudde berggeiten is er altijd een leidende geit. De oudste of meest dominante geit neemt vaak de rol van leider op zich. De leider bewaakt de kudde en bepaalt wanneer de kudde in beweging komt. Dit kwam goed uit want Wim was vandaag de leider.

De eerste klimmeters kwamen er al gauw aan want we gingen de Moerdijkbrug over, dit ging prima want er stond geen zuchtje wind. De brug af en dan rechtsaf over de spoorlijn en langs de Engel en zo de mooie natuur in.

Hierna gingen we richting de Kiltunnel en deze gingen we vandaag 2x beklimmen.
Een van de berggeiten had deze nog nooit gefietst maar alleen met de auto genomen. Hij was benieuwd.
Alle geiten gingen er eens goed voor zitten en de leider berggeit moedigde ons aan om goed te gaan klimmen.
Eerst de afdaling en daar had niemand moeite mee en dit was tevens een goede aanloop om deze klim tot een goed einde te brengen.
Volgens mijn blik had iedereen goede benen en ging iedereen goed omhoog en zelfs Piet ging als een trein. Nog even opletten want er lagen nog lege flesjes op de grond, die je moest ontwijken.
Even uithijgen maar je kreeg weinig tijd om uit te rusten want er werd al geroepen we gaan voor de tweede klim. Met toch wel iets meer moeite werd ook deze tweede klim genomen.
En iedereen was blij dat we deze proef weer hadden doorstaan. Wie vandaag de bergkoning was weet ik niet, het was niet te volgen in alle hectiek. Geen bolletjes trui.

Over de dijk langs de Dordsche Kil weer richting Zwartenberg en via Langeweg naar Made. Alle geiten bedankt (Erno, Peter, Jacques, Rene, Fred, Piet, John en Wim) voor deze mooie rit.

John de Wijs

Het zweet staat al op mijn rug en dan heb ik alleen mijn fietskleding nog maar aangetrokken. In de catacomben van het appartementengebouw is het dan weer heerlijk koel. Eenmaal buiten valt de buitenlucht van 25°C weer als een warme deken over me heen. Vijf voor half 9 meld ik me aan het Oude Gemeentehuis; de opkomst is erg laag en ik merk aan het geroezemoes dat de zaterdagrit van vandaag daar debet aan is. Even wordt er geopperd om allemaal samen te rijden; een groep van 12, maar uiteindelijk vertrekt de combigroep Sport/Tour voor hun rit nar Hedel. Bij de Trim heeft Johan Smits een route voorbereid.
Wim en John zijn er dit keer niet bij, zij rijden hun Delta Ride for the Roses in Goes. Met z’n zessen vertrekken we richting de Schietberg en van daaruit richting Traaie. Voor Fred gaat het allemaal toch wat te snel en moet afhaken. Vlak voor Terheijden draait hij weg en Gerard Koops brengt hem verder naar huis. Met een cluppie van vier gaan we dus verder. Johan heeft de rit zodanig uitgekozen dat we veel in de schaduw van de bomen rijden en dat is verder prima sturen, zeker met het lichte briesje tegen.
Vlak voor Dorst slaan we links af en rijden langs Surea naar Rijen, het migrantenhotel en dan richting Alphen. Johan rijdt veel op kop; Peter Kuijpers en ik vergezellen hem terwijl als rode lantaarn achteraan bungelt en ons middels zijn bekende fluitje waarschuwt voor “…auto achter!!”
In de buurt van Alphen is er even paniek; als we nog veel verder doorrijden zijn de accu’s van de fiets van Piet leeg en dat willen we niet. Johan stelt gerust dat we snel omdraaien en de terugweg beginnen. Niet snel daarna volgt het Bels Lijntje. We rijden langs het schijnvliegveld en Johan kan het niet laten om even in de cockpit te duiken.

Voor Peter Kuijpers is dit allemaal erg nieuw en hij heeft vandaag dus weer iets geleerd. Na deze korte stop maken we iets verderop een langere stop voor koffie en appelgebak. Johan heeft hier op de camping gestaan voorafgaand aan de Abdijtocht. De koffie en appelgebak smaakt heerlijk en na een half uurtje genieten genieten we nog na op de fiets; de laatste kilometers naar huis zijn ingezet.
Met de wind in de rug gaat het met 30km/h over de Vijfeikenweg naar Oosterhout. Ik word netjes (bijna) thuis afgezet en het drietal maakt de rit naar de May verder af.
Deze rit moeten we zeker nog eens een keer rijden als het weer minder drukkend is en de harde kern van de Trimploeg ook weer aanwezig want vandaag misten we zeker een aantal kleppers die er gewoon bij horen.

Rene

Wie waren er allemaal bij vandaag? De spanning was te snijden. Was zaterdag de rode trui overgegaan naar Marc, door zijn geplande afwezigheid, vakantie, was de eerstvolgende kandidaat Wim. En Wim was er. Rond 37,5 km zou het officieel zijn. En de trui was zelfs mee.

Maar eerst de rit zelf. Er waren er veel op komen dagen. Ik meen dat er 11 bikkels bij waren. Mocht ik ernaast zitten, ik kan goed rekenen, maar ik zie slecht.

Er stond een bescheiden wind en in deze tijd van het jaar is de weg naar Willemstad en Dinteloord een stuk vriendelijker dan in late winter en vroege voorjaar. René, hij was er gelukkig weer bij, sloeg de spijker op zijn kop door de sfeer aldaar, in dat jaargetijde, mistroostig te noemen.

Er was er één die onvermoeid en zonder onderbreking op kop door bleef kachelen in een strak temp. Dat was Antoon. Ik verbaas me soms wel eens hoe sterk sommigen zijn. Hoewel mijn verbazing na een jaar of 10 toch meer om is geslagen naar bewondering. Er was wel tijd en adem om te babbelen. Met Annemieke had ik een mooi gesprek. Het begon met een vraag die vrij technisch was. Maar mijn educatieve vaardigheden zijn niet zo groot. Sterker, ze zijn volstrekt afwezig. Het lukt me niet materie die ik zelf redelijk beheers (met dank aan mijnheer van Oerle zijn collega), over te brengen. Hoewel Annemieke uit mijn gehakkel prima kon destilleren waar het nu eigenlijk over ging, en wat het antwoord was. Het was in elk geval een geanimeerd gesprek.

Uiteraard kan een goed gesprek over de laatste stand van zaken met de Gigant uit Grave niet ontbreken. Weet ik wie er gewonnen heeft, Gerard V weet bijna alle details. Maar ook van alle andere koersen die zijn en worden gereden.

Zo ging het voort tot het Bananentijd was. Die hebben we iets over de helft moeten doen. Tegenwoordig hoort bij de halfwegse traditie ook een sanitaire stop. Maar die doe je natuurlijk niet midden in een dorp waar op dat moment de ROPA run (denken we) bezig is.

Even overwoog ik om dan daar de trui maar over te dragen. Maar uiteindelijk is daartoe niet overgegaan. Het zou wat terloops zijn.

De wind was niet zo sterk, maar het was toch prettig dat het keerpunt zich aandiende, op de plaats waar de Dintel en de Mark zich van elkaar scheiden. Dan is het een prachtige zoeven over de paden en lanen richting Zevenbergen, en even later langs de weg met de beton-ton-ton platen richting Made.

En daar ging ik samen met John achter Wim aan naar zijn huis alwaar we werden vergast op koffie en gebak. En om daarvoor officieel de trui over te dragen. Zie de bijgaande foto. Het is zover.

En ondanks dat Wim er volgende week niet bij is, lijkt het erop dat hij de zondag daarop de trui alsnog om zijn schouders kan doen. Maar dat laat ik aan andere rekenmeesters over.

Gerard K.

Er stond, voor de Trim, lange tocht te wachten. Door de polders over de Merwede en zo het groene hart in om daar van de prachtige omgeving te gaan genieten. Het was prachtig fietsweer en captain Gerard V nam de leiding in handen.
We gingen vanuit Made met zes heren op pad. En Annemiek sloot op de Maasdijk aan. Een zuidwestelijke wind was vriendelijk. Verder bleef het zonnetje jammerlijk weg.
Net na de brug bij Gorichem werden onmiddellijk hand- en span diensten verleend aan een met elektrische fietsen gestrand groepje. Gerard V, een heer zoals bleek, loste het in een vloek en een zucht op. De mensen konden weer op pad. En wij ook weer. Direct over de het kanaal van Steenenhoek fietsten we langs prachtige paden en lanen. Mooie dorpen, prachtige huizen en een omgeving die niet veel Nederlandser kan worden.

Het leidde ons naar Nieuwpoort. Gerard V had ons al lekker gemaakt voor koffie met appelgebak en in zijn vooronderzoek al de juiste plaats gevonden. Ook Nieuwpoort is een prachtige plaats.
Na een fijne pauze gingen we langs de Lek richting het oosten. Een werkelijk prachtige weg, er is daar mooi werk verricht, zoefden we met de wind in de rug naar Meerkerk. De slingerende dijk, de prachtige waterwerken met het Merwedekanaal als laatste, om dan weer in Gorinchem uit te komen.
Maar ook dan is het nog niet gedaan. Voorbij Sleeuwijk opnieuw over de dijk, via Uppel naar Almkerk.
En uiteindelijk via de Nieuwendijk over de Buitendijk weer richting Made.
Veel Hollandse kon de rit niet worden. Hoewel we natuurlijk wel een klein stukje Utrecht hebben aangetikt.
Hartelijk dank aan Gerard V die een fantastische tocht heeft georganiseerd.
Gerard Veekes
Wim Rasenberg
Marc Schaerlaeckens
John de Wijs
Fred Brouwer
Annemieke Rensen

Gerard K.

Om 08:00 scherp (en iets eerder) stond ik te wachten bij het oude Gemeentehuis waar ik niet precies wist wie er nu mee zou rijden. Het overkomt me de laatste tijd iets te veel meer. Mocht ik een naam of gebeurtenis zijn vergeten…

Maar Peter Korse kwam al snel en bleek dat hij mijn passagier was. Kort daarna kwamen Wim en John aangereden met de auto. Antoon en Piet gingen direct naar het klooster. Om te gaan fietsen welteverstaan. Johan was al in de buurt.

Drie waren al om half acht vertrokken, Annemieke, Peter Kuijpers en Mark. Zij gingen op de fiets naar Berkel-Enschot naar het Trappistenklooster. Dat zijn in elk geval lekkere kilometers.

Het een en ander was al gecoördineerd door Helène, die we daar unaniem hartelijk voor bedanken.

Complimenten zijn er zeker ook voor de organisatie. Het is echt perfect geregeld. Mocht iemand ooit zelf een tocht uit willen zetten, ik zou het draaiboek van hen kopiëren.

Netjes werden de routes tussen 65 en 125 aangegeven. En het was goed te volgen. Alhoewel toch iemand, we noemen uiteraard geen namen Mark, die de zaak opschudde door intentioneel verwarrend ons de verkeerde kant op wilde sturen. Wat erg grappig was.
De omstandigheden waren haast een kopie van vorig jaar. Enigszins bewolkt en fris. Maar geen druppel viel er.

De route was iets anders, maar het was genieten van de prachtige omgeving in het gebied tussen Tilburg en Eindhoven.

Het zag er zeer Brabants uit. Hoewel ik ooit in Friesland dezelfde gedachte had, tot het moment dat er verbaal contact was. Maar het zijn prachtige meanderende polderwegen. Met overal fantastisch mooie huizen. Dat was zeer opvallend.

Exact op de helft was er een pauze plaats. Net als vorig jaar. Koffie en wat lekkers maakte dat het aangenaam vertoeven was.

Na wat te veel te zijn afgekoeld, het was frisjes zoals gezegd, gingen we weer op weg voor de tweede helft. Met af en toe een verrassende uitval van Annemieke die wel eens even liet zien dat ze makkelijk die snellere kerels kon bijhouden. Het ging haar goed af.

Weer verder glijdend door de prachtige polders kwamen we uiteindelijk weer, het mag geen verrassing zijn, bij het klooster.

En daar was het tijd voor koffie met appelgebak met slagroom. En, of, een Trappistje. De drie die op de fiets waren gekomen gingen weer terug.

We kunnen weer terugkijken op een geslaagde tocht.

Gerard K.