Nee, het wordt geen Italiaans verhaaltje, maar ik vind het Italiaans toch wel een mooi taaltje. Zeg nou zelf: Club di assetto ciclistico klinkt toch beter als Wieler Trim Club Made.
Ook als je Italie ziet voetballen in die prachtige azuur blauwe shirts en ziet zingen bij aanvang wedstrijd dat mooie volkslied uit het hart: Frattelli d’Italia.
Om weer over het wielrennen te beginnen, ook de namen van de Italiaanse wielrenners klinken melodieus: Mario Cipolinni, Marco Pantani, Vicenzo Nibali.
In overleg met wegkapitein Peter Korse besloten om vandaag de grote Slingerdreef te fietsen, echter vanmorgen een appje van Peter dat hij door zijn rug was gegaan. Peter kuipers en John de Wijs hadden de route ook op de garmin en samen namen zij de rol van Peter over.
Ook gingen met de trim mee, twee van onze sporters die afgelopen weekend het drieluik van 600 km hadden gefietst, namelijk Eric van der Hoeven en Thijs Hillen. Ik heb ze bekeken maar ze zagen er fit uit. Een weekje rust heeft ze goed gedaan.
Antoon Romme nam zoals gewoonlijk de kop en achteraf gezien heeft hij dit tot het einde volgehouden. Een strak tempo daar houdt hij van. De overige 7 trimmers volgden hem gedwee.
Via den Hout en door het bos bij Dorst en door de tunnel gaan we richting Vlb Rijen. Er wordt vrolijk over koetjes en kalfjes gepraat door Jacques, Annemiek, Wim, Thijs en Eric.
En zo kwamen we langs de Chaamseweg en door de Chaamse bossen langs het Zand. Ik vraag me wel af wat het verschil is tunnen de grote Slingerdreef en Het Zand, Of is dit dezelfde route. Ik hoor het graag. Dan richting Bavel, Dorst en weer naar Made. Bijna weer 70 kilometer in mooi droog weer.
Dit alles ter voorbereiding voor de Klassieker: Il Legno – Il Legno – Il Legno.
Die rijden we aanstaand weekend, de trim onder leiding van de pakhaas Gerard.

Arrivederci
John de W

Vandaag stond er een tochtje voor de Trimmers op het programma die als titel Peerke Donders meekreeg. Waarom Peerke Donders? Peerke was een jongen uit Tilburg die maar wat graag missionaris wilde worden. Zo geschiede. Peerke werd missionaris en werd uitgezonden naar Suriname begin de eerste helft van 1800. Peerke richte daar een melaatsen kolonie op en wijde zijn hele leven aan de verzorging van deze mensen. Zijn bijnaam was: Apostel der Melaatsen. Peerke stierf in 1889 in Suriname en werd begraven in de kathedraal van Paramaribo. In 1982 werd hij heilig verklaard door de katholieke kerk. Peerke is de bekendste Tilburger aller tijden, niet te verwarren met naamgenoot Roy!!!!! Dit is gewoon een klein stukje geschreven omdat menigeen weleens vragen stelde wie of wat was deze goede man. Dus bij deze!!

En nu het fietsen. Het beloofde een bijzonder warme dag te worden zo vroeg in september. Met acht mannen en een vrouwke (Annemieke) gingen wij onder leiding van John op pad. Langs het Houtse Meer, door de bossen, via de Steenhovensebaan ging het richting Rijense Broek. Het tempo werd goed onderhouden door John en Gerard K. Een tempo waar iedereen goed in mee kon. Toch stond er deze ochtend nog een flink windje op kop richting Tilburg. De Rijense Broek, daar heeft de wind altijd vrij spel. Ik kom hier vaak doorheen op mijn tochten, en laat vaak een vloek als het weer van datte is. Bijna op het einde van de Rijense Broek ging het linksaf naar het Wilhelmina kanaal. En alweer die verdomde wind op kop. En oppassen voor de vele tegenliggers op het fietspad. Maar ja, dat zullen die tegenliggers ook wel gedacht hebben. Hahahaha.

Toen wij Tilburg naderden besloot John om i.p.v linksaf te gaan rechtsaf te gaan om de oorspronkele route volgens hem te volgen. Maar helaas. Na een paar kilometer zaten wij compleet vast. Wegwerkzaamheden, rare aanduidingen en meer van dat soort ongemakken stelden ons voor een probleem. Kom maar met mij mee zei Gerard K. Wij er achteraan. Maar ook deze weg ging al gauw over in mul zand. We konden de grote weg pakken maar dat zou toch niet zo slim zijn. Voor je het wist zat je in Utrecht en niet in de regio van ons Peerke. Dus besloten we terug te gaan naar het kanaal om daar het snelfietspad te pakken richting Walluk. Zo gezegd zo gedaan. Intussen was de wind nu in ons voordeel aan het blazen. In een razend trim tempo joegen wij over het snelfietspad. Was er natuurlijk speciaal voor gemaakt. Bananentijd en plaspauze riep Wim. Wim bepaald altijd in onze groep wanneer hiervoor gestopt moet worden. Prima toch?

Nadat iedereen klaar was gingen we weer op pad. De regio van Peerke lag intussen alweer een eindje achter ons. Ik had met Gerard K afgesproken dat wij zouden trakteren voor onze verjaardag. John wist een goed adresje bij Raamsdonk gelegen aan het Halve Zolen lijntje. Waar het snelfietspad afboog naar Waalwijk gingen wij linksaf het Halve Zolen pad op om even later bij de Mini Camping De Bonte Kraai te arriveren. Een prachtige pleisterplaats. Na hartelijk ontvangen te zijn stond er in no time een lekker bakske dampende koffie voor onze neus, met heerlijk huisgemaakt appelgebak met een flinke dot slagroom. En of het hier goed toeven was. Ik maak niet gauw reclame mensen, maar ben je een keer in de buurt dit is een must. Na nog een extra bakske koffie met een goede nazit was het weer opstappen geblazen. Vanaf hier ging het weer op huis aan via de geijkte wegen. En Peerke? Die zag dat het goed was. En ik dacht nog dat er iemand zachtjes in mijn oor fluisterde: kom nog eens een keertje langs in mijn regio. Het was zo gezellig met jullie. Zou het toch Peerke? Nee dat kan toch niet. Of?

Met vr gr De Pakhaas

Piet fietste vandaag het laatste rondje met de WTC Made mee. Ik kan niet anders zeggen dat dit een spijtig moment is. Het is Piet zijn eigen keus, en dat wordt uiteraard gerespecteerd. Het is in elk geval niet zo dat hij niet actief meer is. Ik zie hem, zonder overdrijven, dagelijks op Strava zijn kilometers maken. En dat, een feitelijke constatering, terwijl Piet is niet de jongste meer. Als is dat natuurlijk nauwelijks aan hem af te lezen.

In de voorbesprekingen in de Trim-groep chatbox was het duidelijk dat we er een gezamenlijke tocht van zouden maken, met als kers op de taart, koffie met gebak.

Afgesproken werd dat Piet de snelheid zou bepalen. Natuurlijk had niet iedereen de berichten goed gelezen en omdat Piet nog niet op kwam dagen dacht ik zelf eigenlijk dat hij vanwege het weer besloten had niet mee te gaan. Het zou legendarisch zijn geweest, maar het was niet zo. Er was besloten hem thuis op te halen. En zo geschiede.

Piet stond dus al te wachten en vroeg zich misschien af of wij het niet vergeten waren.

Er was in elk geval genoeg animo. Als ik het wel heb geteld waren we met 13 kleppers. Waarbij Thijs van de sport en Leo van de Tour aansloten zijn meegeteld.

We gingen een rondje Noorhoek rijden. Deze tocht staat tussen de klassiekers Rondje Heusden, Slingerdreef, en Noordwaard.

Als snel werd de eerste korte stop gemaakt. Een gaatje in de band van Jacques. Waar ik dacht dat er een bandenwissel zou gaan plaats vinden was een flesje latex voorlopig voldoende. Ik ken wel OKO van vroeger, maar dit spul en binnenbandloze banden is iets nieuws voor mij. Maar het werkt lang erg goed. Het nadeel is wel dat er wat van het spul naar buiten komt. Voordeel is dat de achterkant van de fiets van Jacques een fantastisch “spacey” look kreeg.

En ik weet niet wat er in Piet loskwam, maar er waren momenten dat hij op kop reed en het tempo flink opjoeg. En na gedane arbeid met een ferm handgebaar de volgende naar de kop dirigeerde. Waar direct gevolg aan werd gegeven. En gelukkig klonk ook nog een paar maal het bekende fluitje. Al weet ik niet of ditmaal Piet het was. Het riep in elk geval wat herinneringen op.

Onderweg nog wel een keer een probleempje met Piet zijn fiets. Maar dat bleek snel verholpen. Waarna ik in een gesprek nog vroeg naar de bijnaam “DigiPiet”. En mij werd uitgelegd dat Piet een “early adapter” is van de huidige digitale wereld. Garmins, telefoons en wat al niet meer, werden door Piet op handige wijzen ingesteld, gereset, of er werd verteld wat de volgende stappen waren om de zaak weer aan de gang te krijgen.

Al pratend en fietsend kwamen we op het Overveld op de Brielsedreef terecht waar Thijs, aan Peter en mij, nog even liet zien wat hard fietsen was. Dat blijft een mini-feestje voor ondergetekende.

En dan ben je dus bijna aangekomen bij Den Elsakker. Een toevluchtsoord voor koffie en gebak. Het is een instituut, eigenlijk net als Piet. De traktatie was van de club.

Het was een aangenaam samenzijn, met natuurlijk Piet in de hoofdrol. Gerard Veekens wist mooie woorden te vinden voor Piet, een echte fietsmakker waar hij vele vele vele kilometers mee heeft gereden.

We zijn weer op weg naar Made gegaan. En na nog een korte latex stop hebben we afscheid genomen.

En is het hoofdstuk WTC Made gesloten, Piet stopt niet met fietsen. Hij gaat gewoon door. En ik zal met veel plezier elke dag op Strava kijken of hij zijn rondje gemaakt heeft.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Vandaag een ritje door de streek waar Jacques vele training en wedstrijd kilometers heeft gemaakt.
Vanmorgen als eerste bij het gemeentehuis waarna de ene na de andere acte de présence gaf. Deze dag zou Jacques ons zijn streek tonen waar velen van ons en mijn persoontje nog niet vaak of helemaal niet geweest zijn. En dat is natuurlijk ook het mooie van fietsen. Nieuwe plaatsen en streken ontdekken. En dat is nu precies wat ook vandaag gebeurde.
Eerst naar Wagenberg en daarna naar de Drie Hoefijzers om vervolgens via Prinsenbeek en Etten-Leur verder naar beneden te zakken. Veel grote groepen fietsers kwamen we onderweg tegen. Dat zal ook te maken hebben dat de temperatuur een stuk gematigder was als de afgelopen tijd. Het gebied was zeer afwisselend, bossen, landbouwgronden en mooie vergezichten kleurden dit gebied. Via Heikant ging het over de Sprundelsebaan om de Pannenhoef heen (nee niet die uit Oosterhout) naar het verste punt van onze route. Klein Zundert. Het gebied hier staat bekend om zijn vele kwekerijen, en dat is goed te zien aan zowel links als rechts van de wegen.
Ook nog heuglijk nieuws, Peter Korse is opa geworden van een kleine meid, en dan zijn de felicitaties namens ons via deze weg zeker op zijn plaats. Bij deze Peter.
Ook Peerke Kuypers was weer terug van een welverdiende vakantie en ook zijn terugkomst zorgde ervoor dat de gezelligheid (die toch al goed was) nog een flink stuk toenam.
Door het Stuivenzand en Mastbos ging het prima roulerend met Antoon, opa Peter, Johan etc naar Ulvenhout. Het mooie stuk rond Klein Zundert en Rijsbergen achter ons latend terug naar bekende oorden. Wim zorgde er op tijd voor dat er een bananen en plaspauze werd ingelast en natuurlijk werd er direct gehoor aan gegeven. Doe je dat niet dan heb je gelijk een gele prent te pakken. Na Ulvenhout en Bavel ging het naar Dorst om vanaf hier terug te keren naar de May.
Beste Jacques nog bedankt voor de mooie rit door een prachtig gebied waar ik en met mij de andere fietsers vol bewondering doorheen hebben gefietst. Ik heb de koers opgeslagen onder mijn favorieten en zal hem zeker nog een paar keer rijden dit jaar.
En nu naar huis en dan kijken naar het spelletje wielrennen in Etten-Leur.

Met vr gr De Pakhaas.

Het beloofde een prachtige dag te worden en dat werd het ook. Goedgemutst vertrok ik op mijn mooie Tommasini, die ik vanachter een gordijn op zolder tevoorschijn toverde naar de May. Daar stonden al wat fietsvrienden die er overduidelijk ook veel zin in hadden al klaar in de startblokken. Klokslag vertrokken we en gelijk ging het gas er flink op. Wim zorgde ervoor dat er net voor het Pannenkoekenhuis alles weer tot rust kwam en in een redelijk tempo verder gereden werd. Ik blij natuurlijk want zo kon ik weer aansluiten anders had ik alleen voor Remy moeten spelen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dus beste mensen vertek a.u.b. rustig er is geen rondemiss met een ruiker om jullie te eren en te huldigen. Wij zijn maar het Trimploegje waar gezelligheid, lekker fietsen, af en toe een bakske doen en omzien naar elkaar voor mijn gevoel het belangrijkste is. Niet de snelheid mag bepalend zijn binnen ons groepje!!!

In een prima tempo ging het naar en door de Rijense Broek, om even later bij de oude en prachtig hernieuwde Rijksweg uit te komen. Antoon en Frans onderhielden hier een prima tempo wat iedereen goed kon volgen. Naderhand verraste Frans ons op een slingerritje over weggetjes waar ik het bestaan niet eens wist. En zo slingerend dat ik het echt niet kan beschrijven ook al zou ik dat willen waar we allemaal geweest zijn. Maar ik ga het toch proberen wat me bijgebleven is. Via de Gilzer en Rielsebaan ging het richting Alphen. Daarna slingerend om de Chaamse Bossen heen over de Chaamseweg naar St Annabos. Wim had er intussen voor gezorgd dat de bananen en sportrepen achter de kiezen verdwenen waren en dus met een nieuwe voorraad aan energie het laatste deel van deze mooie rit een makkie zou worden. Lekker rouleren op kop van het groepje met o.a Erno, Peter, Frans etc bleef het tempo er prima inzitten.

Den Hout kwam weer in zicht en hier namen Annemiek en ik afscheid van de andere Kleppers. Frans had een mooi rondje uitgezet met voor mij een aantal onbekende wegen. En zo zie je maar dat er nog vele mooie plekjes zijn die je verrassen. En dat maakt het fietsen ook zo leuk. Het onbekende!!!

Frans bedankt voor de verrassende tocht en jullie voor de gezelligheid.

De Pakhaas

Een rit die twee jaar voor het eerst gereden is om een kaarsje op te steken voor Jan. En nu wordt de rit voor de derde keer gereden. Het wordt een traditie waarbij we nu een kaarsje opsteken voor alle kleppers die ons ontvallen zijn. Al fietsend wordt het duidelijk dat dit een traditie wordt.

Het was een flinke groep waarmee we op pad gingen, ondanks de vakantieperiode. Met rode truidrager Wim in ons midden en ook Kevin die vandaag meeging.

Regen was voorspeld, maar op de weg heen was daar nog niets van te merken. Een licht noordenwindje en de sterke benen van Antoon en John leidden ons in een gestaag tempo naar het zuiden richting Meersel-Dreef. De heenweg ging ten oosten van Breda, om Bavel heen.
Het gaf de tijd om wat bij te praten. Over vakanties en over wat zaken die wat van meer importantie zijn. En eigenlijk waren we in een spreekwoordelijke vloek en een zucht “Bij de paters” aangekomen.

Er was afgesproken met Peter, die er ook graag bij wilde zijn. Het duurde nog geen 5 minuten voordat hij erbij was.
Met de fietsen in de hand zijn we naar de plaats van stilte gelopen en werden er kaarsjes aangestoken.

Daarna was er tijd voor stilte en een moment van bezinning.

En daarna is het een zaak van koffie en appeltaart. Uiteraard.
En we werden getrakteerd door Jacques naar aanleiding van zijn verjaardag twee weken geleden. Het smaakte voortreffelijk. Er was ook nog tijd voor een groepsfoto.

In de tijd dat wij genoten van de traktaties was het helaas wel wat gaan miezeren, motregen dus. Maar uiteindelijk moet er toch weer teruggereden worden. En ook dat ging weer in een lekker tempo. De terugweg was ook weer om Breda heen. Maar nu dan via de westkant.
Even werd nog overwogen om nog even te stoppen bij de Elsakker, je kunt eigenlijk niet genoeg koffie met appeltaart genieten, maar er werd toch doorgereden.

Het was een fijne tocht, met diepgang, zonder dat het dramatisch werd.

Gerard K.

Vorige week Berggeiten bij de trim maar vandaag andere diersoorten bij de trim.
Zelf was ik deze morgen vroeg opgestaan , dit is niet mijn gewoonte, maar door het mooie weer en de mooie route was ik al vroeg bij de opstapplaats bij het oude gemeentehuis.
Volgens mij zijn ook bijna altijd dezelfde personen als eerste bij de opstapplaats, ik kreeg ook al gelijk de opmerking wat ben je toch vroeg vandaag. Tegen mijn buurman Fred zei ik direct, ik ben geen ochtendmens dus meestal later. Fred zei ook direct ik ben ook geen ochtendmens, tis best vroeg op zondagmorgen. Fred en ik zijn dus beide Uilen.
Wim is bijvoorbeeld een “Leeuwerik: Wat de andere trimmers zijn kan ik bijna wel raden, maar weet ik niet zeker. Ik raad bijvoorbeeld dat Ad en Anneke van Wesel ook uilen zijn?
Of je een ochtend of avondmens bent, kan je zelf niets aan doen. Het zit in je genen.
Vandaag 20 juli was er een mooie rit door Rene gepland bij de Trim, via Bavel naar Ulvenhout en via allerlei omwegen naar Rijsbergen om uiteindelijk op verzoek terecht te komen bij de Elsakker in Prinsenbeek.

Er stonden zeven trimmers klaar bij de start, wegkapitein Rene gaf het startsein en we vertrokken naar Den Hout. Rene had moeilijkheden met zijn Garmin, hij kreeg de route er niet meer op. Ik had de route ook gedownload en zo kon ik Rene toch helpen. Via Bavel naar Galder en toen langs Hazeldonk naar Rijsbergen. Over het bruggetje en langs de rotonde naar het lange fietspad richting de Elzakker.

Er was nog volop plaats bij de Elzakker en Kees van Dongen was zo vriendelijk om te trakteren i.v.m. zijn veertigjarig huwelijk met Petra. Kees en Petra bedankt en de volgende stap is weeer 10 jaar erbij.

Via Drie Hoefijzers en de Brandestraat weer naar Made. Alle trimmers bedankt voor de mooie rit (Erno, Peter, Kees, Rene, Fred, John en Wim)

John de W

Vandaag was er een mooie rit gepland bij de Trim, via de Moerdijkbrug naar een mooie ronde in de buurt van de Kop van het land en daarna 2x door de Kiltunnel en via de dijk langs de Dordsche Kil en via Zwartenberg weer naar huis.

Er stonden acht berggeiten klaar bij de start, ik heb nog even de omschrijving van de berggeit opgezocht: een renner die goed kan klimmen. In een kudde berggeiten is er altijd een leidende geit. De oudste of meest dominante geit neemt vaak de rol van leider op zich. De leider bewaakt de kudde en bepaalt wanneer de kudde in beweging komt. Dit kwam goed uit want Wim was vandaag de leider.

De eerste klimmeters kwamen er al gauw aan want we gingen de Moerdijkbrug over, dit ging prima want er stond geen zuchtje wind. De brug af en dan rechtsaf over de spoorlijn en langs de Engel en zo de mooie natuur in.

Hierna gingen we richting de Kiltunnel en deze gingen we vandaag 2x beklimmen.
Een van de berggeiten had deze nog nooit gefietst maar alleen met de auto genomen. Hij was benieuwd.
Alle geiten gingen er eens goed voor zitten en de leider berggeit moedigde ons aan om goed te gaan klimmen.
Eerst de afdaling en daar had niemand moeite mee en dit was tevens een goede aanloop om deze klim tot een goed einde te brengen.
Volgens mijn blik had iedereen goede benen en ging iedereen goed omhoog en zelfs Piet ging als een trein. Nog even opletten want er lagen nog lege flesjes op de grond, die je moest ontwijken.
Even uithijgen maar je kreeg weinig tijd om uit te rusten want er werd al geroepen we gaan voor de tweede klim. Met toch wel iets meer moeite werd ook deze tweede klim genomen.
En iedereen was blij dat we deze proef weer hadden doorstaan. Wie vandaag de bergkoning was weet ik niet, het was niet te volgen in alle hectiek. Geen bolletjes trui.

Over de dijk langs de Dordsche Kil weer richting Zwartenberg en via Langeweg naar Made. Alle geiten bedankt (Erno, Peter, Jacques, Rene, Fred, Piet, John en Wim) voor deze mooie rit.

John de Wijs