Categorie archieven: Fietsverslagen

Verslagen van tochten

Op de foto

Fietsverslagen

Je moet toch wat op een vroege zondagochtend. Op tijd het bed uit, wassen, aankleden een bordje pap wegwerken etc. Daarna het fietsje pakken en op naar de May om hier als eerste aan te komen. Lekker rustig hier. Speciaal mijn haren deze dag goed in de scheiding gelegd want we moesten naar ’t Fer voor een fotoshoot. Dat had onze sponsor van Seeters nog tegoed van ons en velen die konden dachten daar hetzelfde over. Langzaam begon iedereen binnen te druppelen zodat we rond de klok van half negen onderweg gingen. Op naar ’t Fer.

Omdat Sjonnie onderweg glas had aangetroffen werd er besloten om via een omweg te gaan. Alleen de omweg werd al een rit op zich. De gashendel werd al flink opengedraaid en de kilometers zoefden weg onder onze bandjes. Alleen dit was al een tochtje op zich deze ochtend. Pftttttttt. Na een flinke omzwerming eindelijk bij van Seeters aangekomen, waar ze al op ons stonden te wachten. Opstellen voor het bedrijfspand met het logo van Seeters op de achtergrond werden de kiekjes gemaakt. Daarna gingen de groepen ieder hun tocht rijden.

Wij als trimploeg gingen richting Werkendam, niet nadat Annemieke nog een sanitaire stop had gedaan. Met een sterke Jaques en Gerard K reden we over de Keizersveerse brug richting Dussen. Ook vandaag stond er bij vlagen weer een stevig windje net als voorgaande dagen. Maar beide heren trapten door de margarine alsof het niks was. Ook Annemieke was van voren niet weg te slaan. Op een gegeven moment hebben we het fietspad opgepakt wat in het verlengde van de A27 ligt om daarna via Sleeuwijk naar Werkendam te rijden.

Vandaag waren er best veel mensen aan het fietsen, zeker gezien de vooruitzichten van deze week. Terwijl ik dit stukje zit te tikken hoor ik gerommel in de verte en valt het water hier met bakken uit de hemel. Intussen in Werkendam aangekomen om bij uitspanning de Waterman de dijk langs het Steurgat te volgen. Altijd een genot om hier te fietsen in dit prachtige stukje Nederland. Op een gegeven moment een hoop rumoer in de groep. Ik en Jaques zaten hier op kop, maar door de wind waait het geluid weg. Nadat Johan ons had verwittigd dat het met Peter Korse niet goed ging zijn wij onmiddelijk gestopt. Peter kreeg bijna geen lucht meer en dat heeft alles te maken met Long Covid waar hij al een tijd het slachtoffer van is, en regelmatig opspeelt. Na verloop van tijd ebt dit gelukkig ook weg.

Gelijktijdig stond ook de achterband van Johan plat. Dat gaf Peter de tijd om langzaam weer op zijn normale ademhaling te komen, en Johan kon mooi intussen een ander binnenbandje leggen. Na een minuutje of twintig zaten wij weer op de fiets en ging het met Peter gelukkig een stuk beter, maar het blijft altijd schrikken.
De Kurenpolder kwam weer in zicht. Op naar de Hank, de brug over, naar den Berg waar we afscheid namen van Gerard K, om vervolgens deze rit in de May te mogen besluiten. Voor Peter en John een spoedig herstel toegewenst en voor de rest bedankt voor de gezelligheid.

Met vr gr Geraldinho.

Toer noordwaarts Noordwaards

Fietsverslagen

Deze ochtend hebben we eerst een inhaalactie te doen: op de foto bij de derde sponsor die we bij de ontbijttocht gemist hadden omdat Roy Delhij toen op reis was. Dan kun je het met Marino doen, maar die is zo goed als met pensioen, dus wilden we de volgende generatie PS van Seeters op de foto. Deze ochtend paste het in de agenda’s en het weer was ook goed. Ik had de kortste weg er heen in gedachte, zo’n 10 kilometer. Maar aangekomen bij het oude Raadhuis komt John vertellen dat zijn jonge plaatsgenoten weer eens de ruiten uit het bushokje langs het fietspad geslagen hebben en dat we dus beter iets anders kunnen rijden. Onze kinderen stopten met “ hamertje tik” toen ze een jaar of acht waren (voor zover ik weet), maar in ‘t Veer blijft dat tot late leeftijd een hobby. John mag dus op kop en rijdt met ons een veilige route om het glas…. Een hele veilige route, want hij rijdt helemaal langs de andere kant om dun Berg en ‘t Veer heen. Hij heeft al drie lekke banden gehad dit jaar vertelde hij, maar dit is wel heel erg op safe gaan hoor John. Het resultaat is dat we niet op de geplande 8:50 uur aan het Sterrekroos zijn maar na negenen. En met 15 km op de teller. “Extra kilometers“, zegt John.
Ter plekke staan Roy en fotografe Marjolein van den Ham al klaar. Ze hebben zo te merken het plaatje al in hun hoofd. Er staat zelfs een steigertje klaar, dat heb je als glas- en schildersbedrijf natuurlijk op voorraad. Ik wist al van Marino dat ze het pand pas een grote opknapbeurt gekregen heeft. Een stukje hoger gemaakt en netjes geschilderd. Het kleurt opvallend mooi met onze shirtjes, we kunnen zien op de foto, dat dit goed gelukt is.

Vanaf hier gaan vier WTC-pelotons ieder huns weegs. De tour is wat kleiner deze week. Met 7 beginnen we aan rondje in noordwaartse richting naar Noordwaard. Via de route van trainingsritje Werkendam rijden we die plaats voor de eerste keer binnen, dan over de ophaalbrug de polder in. We kunnen weer onderlangs. Hier stond het een tijd terug helemaal onder water en dat was de bedoeling van het plan “ruimte voor de rivier”.
Ik weet dat dit het laatste stuk echt wind tegen is, we naderen het keerpunt. Vandaar gaat het gemakkelijker maar natuurlijk wordt de snelheid omhoog gegooid. Iedereen kan het goed aan blijkbaar want er wordt goed samengewerkt. Zo komen we voor de tweede keer in Werkendam. De ophaalbrug is open, dus even wat rust. De ene na de andere fietsclub sluit aan voor de slagboom. Het is druk op deze route vandaag. De meeste groepen volgen het fietspad bovenop de dijk. Ik vind dat te smal, zeker als je wat gewone fietsen daar kunt treffen. Wij rijden over het industrieterrein en dan over de polderwegen naar de Hank. Op mijn teller zie ik dat we de 85 kilometer die ik aangekondigd heb, gaan overschrijden… ligt aan John en de “ hamertje tik hooligans”. Ik reken er maar niet op dat het glas al opgeruimd is en dus rijden we weer om. Zo koersen we af op de honderd kilometer grens. Sommigen willen niet het risico lopen om op 99 km. uit te komen en er slaan er verschillenden af met Leo om hem nog even naar Den Hout te brengen en zeker te zijn dat de magische 100 grens bereikt wordt.
Nergens voor nodig… Anneke en ik rijden nog even over Stuivezand en dan zijn we er ook.
Lekker getraind weer, al ging het op het laatst wat zwaar… achteraf geen wonder, mijn band loopt blijkbaar langzaam leeg, er zit minder dan 4 bar in als ik het bij thuiskomst check.
Zouden die glassplinters dan toch echt zo ver weg springen als John denkt??

Ad van Wesel

TT nummer 2

Fietsverslagen

Wel of geen TT deze week?! Op de TT-app is het half-half. Uiteindelijk wordt de rit geschrapt wegens te weinig animo en mogelijk wordt de geplande rit ook te lang nu we ook foto’s gaan maken bij PS van Seeters. Na de fotoshoot is er toch een groepje van 8 WTC’ers die op TT-tempo hun rondje willen rijden.

Met Kevin en Flip voorop vertrekken we vanuit Raamsdonksveer voor een rit van ±70km richting Werkendam. Achter hen rijden Bert, Kees, Sandra, Marino en de laatste rij vormen Peter Kuijpers en ondergetekende. Zo ergens achteraan ons pelotonnetje is het goed vol te houden.
Ter hoogte van Peerenboom – Sandra heeft inmiddels Flip afgelost aan de kop – klinkt het “…Tegen!!.
Vier (oudere) mensen; boomers zou je kunnen zeggen, lopen links van de weg. We rijden er ruim omheen, maar toch kan opa het niet laten om zijn vuist vol uit te strekken alsof ie wil zeggen “…aan de kant!”. Het scheelt een haar of Marino was vol geraakt al denk ik niet dat hij het zelf gezien heeft; …gelukkig maar.

Vlak voor Dussen gaan we linksaf en rijden richting het noorden naar Uppel. Nog steeds is het Kevin op kop die geregeld eens omkijkt om te zien of iedereen nog mee is. Kees rijdt nu een tijdje naast hem. We rammelen dwars door Sleeuwijk waar het fietspad enig onderhoud behoeft. Even later beuken we de dijk op en hebben de wind vol op kop richting Werkendam. Het tempo zakt ietsje in zodat iedereen bij kan blijven. Na Werkendam staan we even stil. Sandra kan niet verder rijden. Kevin en Marino blijven bij haar en als Sandra is opgehaald rijden ze met z’n tweeën verder.
Inmiddels zijn we met z’n vijven een iets alternatieve route aan het rijden. Ik ben hier nog nooit geweest, maar Kees verzekert me dat het de moeite waard is. Het is inderdaad mooi fietsen, zeker als we over het bruggetje de Bakkerskil kruisen.
Niet veel later weer bekend terrein als de skyline van Hank zich aandient. Stiekem zit ik er al redelijk doorheen, maar ik kan me lekker verschuilen achter de 4 andere kleppers. Na Keizersveer rijden we ook weer door de polder terug. Bert neemt hier afscheid van de groep en met z’n vieren rijden we ‘t Veer binnen. Als we Geertruidenberg binnenrijden, zwaaien we Peter Kuijpers uit. In het wiel van Kees en Flip slechten we de brug over de Amertak. Van hieruit is het uitdrijven naar huis. Als Kees en Flip rechtsaf slaan richting de May, rijd ik rechtdoor en even later staat mijn fiets weer in de parkeergarage. Het was een pittig ritje, maar eigenlijk ook wel lekker om de boel weer eens wat te prikkelen. …Wordt zeker vervolgd.

Rene

Op de tast!

Fietsverslagen

Zondag 14 april was het zover, een ronde Poederoijen waar de ritmeester mij bestempeld had als leider. Vooraf werd op de groepsapp de vraag gesteld, “kan iemand mij de route doorgeven, dan zet ik hem in mijn Garmin”.
Al snel werd het antwoord gegeven, dat deze ronde in je Garmin niet nodig is, deze ronde rijden we op gevoel, op de tast zullen we maar zeggen.
Na een foto shoot bij Roy (van Seeters), kon de koers beginnen.

Ondanks de vele afmeldingen in de sportgroep, bleef er toch een kleine groep sterke kleppers over (Jan Willem, John, Gerben, Erik en ondergetekende).
John had er zin in, vanaf de start was het gelijk vol gas. Ik weet niet of het de frustratie was van zijn KOL klassement, of de mankementen aan zijn nieuwe Canyon, maar hij had er zin in.

Ik ging naast hem fietsen en vroeg of hij kwaad was, “ja, op jou”, reageerde hij, maar voegde daar aan toe “dat het niet persoonlijk was”, hahaha. Dit even om het niveau binnen de sport groep aan te geven.

Als een geoliede machine, kon iedereen de route dromen. Dat was voor mij als leider wel verrekte handig.
Met een hoog gemiddelde reden we richting Heusden, voor ons reden 3 renners die voor ons als een rode lap werkte. Net voor we ze konden pakken, sloegen ze rechtsaf. Ze roken ons waarschijnlijk aankomen…

Natuurlijk wisten we donders goed, dat de wind op de terugweg onze grootste vijand kon worden. Toch werd er als een team gewerkt, iedereen sleurde aan zijn kopbeurten. Gerben had een nieuwe Cannondale aangeschaft en reed gelijk veel en veel sterker. JW is in de voorbereiding voor “the Ride”, hij gaat met de week sterker rijden.
Erik is de mentor van de groep, op het moment dat we denken dat hij gaat breken, komt hij weer met grote slagen terug bij de groep en klampt hij zich vast, geweldig.
Ja, en John……..tja.

Nee, zonder gekheid, John is van grote waarde binnen onze club. Zijn liefde voor fietsen, zijn stomme humor, dat hebben we binnen dit team keihard nodig.
Natuurlijk werd er onderweg gesproken over waar we koffie en appeltaart zouden pakken, een vast ritueel voor de sport. Fort Lunet was dit keer aan de beurt.
Tijdens de koffie kwamen we erachter dat we een hoog gemiddelde hadden gereden, zo’n hoog gemiddelde hadden we met de sport nog niet eerder gemaakt, vertelde Erik.

Met enige trots propte we de koffie en appeltaart naar binnen, en stapte weer terug op de fiets richting Made. This was a nice ride!

Twan

TT 2024, de kick off

Fietsverslagen

Na intensief whatsapp contact binnen de WTC gelederen was al snel duidelijk dat de TT zondag 7 april zou gaan starten. Met welke samenstelling of welke route gereden zou worden dat zou nog blijken.

‘s Avonds toch maar een biertje gedronken om de spanning weg te nemen was het dan zover, flauw zonnetje scheen en de temperatuur was al prima te noemen. Alleen die wind…. daar later meer over.
Aangekomen op het raadhuisplein was het nog even spannend wie er mee zouden gaan vandaag, voorstel van de voorzitter “blijf gewoon als laatste wachten, en wie er dan nog over zijn dat wordt dan de TT”. En zo geschiede…..
Cees, Rachel, Kevin, Erik en ikzelf bleven over en de TT was gevormd, Kevin had zich aangeboden om de TT mee op te starten en stond hoopvol klaar voor een mooi rondje klein Zundert. Zijn getrainde oor spotte al snel een sissend geluid, wat denkte… platte tuup van de wegkapitein.
Rij maar zei ik nog, maar nee… daar kwam ik niet mee weg, ze stonden erop om mee naar huis te rijden en mij nou eens van goed materiaal te voorzien. Na flink worstelen door Erik en de hulp in nieuw materieel van Kevin konden we eindelijk vertrekken.

En daar gingen we dan, de paden op… de lanen in. We besloten al snel dat gezien de tijd we toch gewoon het rondje van ongeveer 70 km zouden fietsen om alsnog op tijd thuis te kunnen zijn.
Richting Oosterhout bleek al wel dat er een flinke woei stond en werd (per ongeluk) toch gekozen om dan maar richting t Zand te gaan om zo veel mogelijk beschutting tegen die flinke wind te kunnen vinden.
De oersterke Kevin bleef in een mooie tred zijn omwentelingen maken terwijl de rest van het peleton om de beurt naast hem plaats nam.

Nadat we Dorst waren gepasseerd bleek Kevin zijn gehoor wel echt opmerkelijk goed te noemen, toen hij erachter kwam dat mijn rem bleek aan te lopen. Pitstopje na het vliegveld loste dit euvel ook weer op en konden we weer door.

Omdat Cees zaterdag de slingerdreef ook al had gefietst wist deze te vertellen dat er nog een flink nat stuk zou zijn, omrijden was zijn advies dan ook. Na ‘t Zand werd er een stukje verder gefietst en reden we om de natte bende heen. Zachtjes aan leek de wind in de rug te keren en konden we koers richting made zetten. Er was weer tijd om wat bij te kletsen, Rachel kon haar gelletje oppeuzelen en Erik kon eindelijk zijn nieuwe velo eens aan de tand voelen.

Den hout in zicht, dat is zoiets als bijna thuis… De eerste TT tocht, dat was toch een goede reden om er “eentje te doen” zei Kevin, dit moeten we wel een beetje vieren.
Na het wegtrappen van de laatste kilometers naar Made op aan zijn we dan ook neergestreken op t zonnige terras van t Trefpunt om er een lentebokje op te drinken,

Proost!!

Tim

Sport: Plug & Play

Fietsverslagen

De WTC-zondag gaat de boeken in als de eerste zonnige WTC rit van het seizoen 2024. Met de zonnige vooruitzichten kon ik eindelijk zonder vrees voor viezigheid m’n nieuwe wielerschoentjes aan. Ook m’n Albert Heijn blauwe sokken en dito petje kon ik gebruiken en zodoende stond ik met vers geschoren beentjes aan de start van de rit.
Zo’n vlekkeloze start was echter niet voor iedereen weggelegd. John kwam er namelijk thuis achter dat zijn band weer plat stond. John konden we dus al wegstrepen. Hoewel John geen opkomstpunten verdiende, krijgt hij echter wel een punt voor het KOL-klassement waarin hij nu met 3 punten fier aan de leiding staat.
Wie wel gewoon op de afspraak kwamen, waren Martien, Erik, Jan-Willem, Twan en Curt. Zij stonden allemaal in hetzelfde kloffie aan de start. Geen lastige kledingkeuze met dit weer hoor, er werd gewoon consistent gekozen voor korte broek, lange mouwen…

Curt was de wegkapitein en hij had een route uitgestippeld naar de Bakkersmolen. Ik had er nog nooit van gehoord, dit bleek echter een cafeetje te zijn bij Essen. De route ging dus richting het zuidwesten, welke ook de richting was van waaruit de wind blies. Deze wind zou nog een belangrijke rol spelen in het geheel, want deze blies behoorlijk stevig.
Richting Zevenbergen werd dan ook gedraaid binnen ons pelotonneke. Iedereen deed mee, maar bij Zevenbergen eiste dit zijn tol. Voor Curt en Erik ging het te hard en we besloten daarom in 2 waaiers van 3 renners te gaan rijden.
Het was aanpoten zo tegen de wind in en de gedachten dat we dit ongeveer 50 kilometer moesten volhouden was nou ook niet bepaald bemoedigend. Toch ging het stukje bij beetje beter en kwamen we vanzelf aan bij de Belgische grens. Waar Curt zich wist te herstellen van de eerste 20km, zat Erik er echter doorheen. Waar hij de vorige rit nog erg sterk reed en eigenlijk ten allertijden het wiel kon houden, reed hij nu constant op zijn tandvlees. Iets wat voor hem natuurlijk nog wel het minst fijn was. Tja, slechte dagen komen altijd op slechte momenten, dat is helemaal geen probleem. We wachten gewoon op elkaar en proberen een geschikt tempo te vinden. Volgende week gaat het vast beter Erik!

Toen we ergens bij Baarle-Nassau weer België uit reden vroegen Martien en ik ons af waar die Bakkersmolen nou was. We hadden wel zin in een bakske, maar we hebben geen Bakkersmolen gezien… Curt had kennelijk geen zin om te stoppen dus verwittigde hij ons maar niet. Dat was jammer, want het was een leuke cafeetje met …jawel… een heuse molen. Martien was echter zo benieuwd dat hij de volgende dag het rondje opnieuw deed en toch de Bakkersmolen nog heeft kunnen zien.
Was de appeltaart daar ook goed Martien?

Via Baarle- Nassau en Rijsbergen werd de reis richting de May voortgezet, nu met wind in de rug. Heerlijk was het en JW, Martien en mijn persoon sprintte dan ook meermaals tegen elkaar waarbij de snelheden dik boven de 50km/h lagen. Heerlijk.
Ook bij de Moerdijkse Postbaan onder de A58 was dit het geval. Martien kwam als een komeet vanuit achteren voorbij geschoten, waarop JW en ik direct reageerden en probeerden naar Martiens wiel te rijden. Bij het aanzetten voelde ik het echter al, m’n voorband was lek en liep langzaam leeg. Dit hinderde me echter niet om toch de achtervolging op Martien in te zetten, welke JW en ik aan de andere zijde van A58 konden inhalen. Kop over kop werd vervolgens de Postbaan afgeraffeld tot het moment dat de benen echt niet meer wilde. Het was dan wachten op de anderen (die toch erg kort achter ons zaten) en op naar de koffie bij ’t stamcafe.

Na de koffie bleek mijn band echt plat te staan en omdat mijn band tubeless was opperde Jan-Willen om een plug in het gat te doen. Ik had al eens eerder zo’n plug naar alle tevredenheid gebruikt op een mountainbike. Bij racebandjes was ik echter nog sceptisch of dat zou gaan werken. Maar ja… ik had niet veel keuze dus kreeg ik van JW een plug en propte deze in de band. Tot mijn grote vreugde werkte dit nog ook en met een harde band konden we het laatste deel van onze tocht voltooien.
Thuis pompte ik de band nog eens goed op naar 6 bar en de volgende ochtend was hij nog steeds 6 bar, dus vanaf vandaag heb ik nu plugs bij op de racefiets. Bedankt JW!

Voor wat betreft het KOL-klassement heeft John er in mijn persoon een concurrent bij gekregen, om echter niet te ver uit te lopen op de rest hebben we besloten toch maar nieuwe bandjes te bestellen. Vittoria en Tufo moeten het doen voor ons.

Curt bedankt voor de mooie rit!

Thais

Haarsteegse wielen

Fietsverslagen

Een schitterende ochtend waarbij de harde wind het Saharazand had weggeblazen. Een prachtig blauwe hemel wachtte op ons. Op het programma stond het Rondje Haarsteeg. Een gewaagde route met die straffe zuidwester.

Heen was natuurlijk een klein feestje. De wind bijna in de rug. En daarbij wil de aandacht nog wel eens verkeerd verlegd worden. Door een gesprek tussen Gerard en Gerard, mistte Gerard, duidelijk de laatste opmerking verwerkend, een afslag. En bovendien in zijn eigen woonplaats nam hij als enige de verkeerde kant van de rotonde onder aan de Bergse brug. Verbaal gecorrigeerd door Peter, die de regels wel kent en in acht neemt. Gerard beloofde beterschap.

Op weg dus naar het oosten via de noordkant van de Maas. De herik staat al vol in bloei en dat geeft het land van Heusden en Altena een minder streng aanzien. Nog steeds hobbelden we door, want nog steeds de wind schuin in de rug.

Iets was snel veranderde toen we bij Heesbeen de brug opgingen. We waaiden bijna uit onze nieuwe jasjes.

Het laveren over een fietspad rondom Heusden, waarvan ik was vergeten dat dat ongeveer de enige manier is, was leuk. Niet minder was de prachtige dijk, inmiddels aan de zuidekant van de Maas, met prachtige huizen, en mooie weggetjes en natuurlijk door Haarsteeg. En bij Vlijmen aangekomen voor mij herkenbaar in de routes die ik bijna willekeurig kies van en naar mijn werk.

Op de dijk in Vlijmen werd Johan gestoken door een beestje, een vroege bij of wesp. Helemaal zeker waren we niet. Gelukkig had hij er geen last van.

Verder ging het richting Cromvoirt, waar rechtsaf gingen richting Giersbergen. Daar fietsen we door de Drunese duinen heen, en hadden dus wat bescherming tegen de wind. Maar het was wel bikkelen.

In Loon op Zand werd er lek gereden.

Tijdens de bandenwissel werd ook nog afgesproken dat Wim degenen is die de bananentijd mag afroepen. Sommige zaken in het leven hebben houvast nodig, en ik durf wel te zeggen dat dit unaniem gesteund werd.

Wat stukken met fors wat wind schuin op kop maakte dat het spraakwater wat opraakte.

De wind ging echter steeds meer zuidelijk waaien, en dat is best lekker als je van De Moer richting Sprang-Capelle rijdt. Zeker na wat open stukken westwaarts.

Bij Raamsdonk werd het wel duidelijk dat de redelijk lange tocht met de harde wind toch wat tol begon te eisen. We hebben zeker en kilometer of twee achter een dame aan gereden op een elektrische fiets. Niet per se uit de wind, maar vooral om even wat te bekomen. Ik hoop dat we haar niet hebben laten schrikken.

Bij Geertruidenberg haakten Peter en Gerard af, die wonen daar, en lieten de laatste 5 (en dan weer 5 terug) schieten.

Het was een mooie zondagochtend.

Gerard Koops

Wind Molen Tour Tocht

Fietsverslagen

Vandaag de eerste tocht boven de honderd kilometer op de kalender. Er wordt in ieder geval eens geen neerslag en wel een zonnetje voorspeld. Maar als ik ‘s nachts even wakker ben hoor ik de wind door de bomen waaien (als Sinterklaas herken je dat soort dingen hé). Dat wordt pittig op de weg terug. Nog even wat overleg met Anneke over de juiste outfit voor deze temperatuur. 15 graden C is een twijfel geval. Het wordt in ieder geval de korte broek. Anneke kiest voor shirt met de nieuwe rode mouwtjes, ik trek toch mijn shirt lange mouwen aan.
Op het Raadhuisplein is het al lekker druk als we aan komen rijden. Vandaag gaan we voor het eerst weer eens een TT groep zien. Tim heeft dit idee weer een zetje gegeven. Ik ben benieuwd naar hun verslag… ja dat hoort er ook bij Tim en anderen :-), of waren jullie dat samen na de rit aan het doen op terras van ‘t Trefpunt?

Wij vertrekken o.l.v. Flip richting Kinderdijk. Waar we normaal de bus met Japanners daar pas zien en hun onverwachte manoeuvres, is het dit keer na 50 meter al raak. Een bus in Made en een dame die onverwacht niet zo nauw kijkt en midden op de weg een foto staat te maken van de mooie gebouwen van de May, …. En de beroemde plaatselijke wielerhelden natuurlijk.

Het eerste uur gaat het vanzelf; de wind schuin of zelfs helemaal van achter. Dat schiet lekker op terwijl je toch niet moe wordt. Net over de spoorbrug bij Sliedrecht meldt Ad van Dongen zich: LEK!
We rijden een stukje door tot we in het zonnetje staan. Toevallig bij de afslag Gorinchem, daar moet Frans heen want die heeft beloofd op tijd thuis te zijn. Wij zwaaien hem uit terwijl Ad de band repareert met wat hulp. Het valt ons op dat hij dat toch net weer wat anders doet dan wij gewend zijn. Wij vragen ons wel af hoe hij hem op gaat blazen want hij heeft alleen een patroon maar geen koppelstuk. Dat moet thuis blijven liggen zijn, zegt hij. Naast zijn goede fietsbellen want die kan hij ook maar niet vinden zegt hij. Met het koppelstuk van Peter zit er zo lucht in. Terwijl Ad de band verwisselt, gaan her en der de mouwstukjes en beenstukken uit en wordt de blaas geledigd.

Na deze stop, stappen we op….. en na 50 meter weer af: LEK! Adrie heeft ook een leegloper.
Hij krijgt meteen herinneringen aan vorig jaar toen dat nog al eens voorkwam. Maar er is niks bijzonders met zijn materieel, eenzelfde soort scherp steentje wat we ook in de band van Ad vonden, heeft de band van Adrie ook opgeraapt. Flip bemoeit er zich mee en de band ligt er zo weer op.
Maar nog steeds geen vlot vervolg, want 100 meter verder staan we raar te kijken naar een grote pijpleiding die op het fietspad ligt. Daar kunnen we dus niet door. We moeten terug en dan via het fietsbruggetje over de A15 en we zitten weer op de geplande route in de planner in Flip’ s hoofd.
Nu zijn we snel op het fietspad langs de molens. Het is weer meer kijken naar onverwacht overstekende Japanners die blijkbaar snel hierheen gereden zijn. En vissers die hun brommertjes met aanhangers op de fietspad hebben staan. Dus molens kijken komt weinig van terecht. Ik zit op te letten waar de amateurschilders van “Project Rembrandt” vorige week stonden . Dat volgen Anneke en ik op zondagavond nu “Heel Holland” uitgebakken is. Ik zie het meteen. Het paviljoen met uitzicht naar de molens was me nooit opgevallen andere jaren.
Op de Lekdijk kunnen we even uitrusten met wind pal van achter, ware het niet dat de snelheid flink omhoog gegooid wordt om voor het gemiddelde een voorschotje te nemen op wat nog komen zal vanaf Groot Ammers,…. dat wordt nog 44 km wind schuin tegen. De snelheid zakt dan inderdaad naar zo’n 28 km/uur. De linkse weg naast de snelweg van Sleeuwijk richting Hank had gelukkig al een heg waar wat blad aan zat, zo konden we een beetje profiteren van deze heg die wat wind wegnam die rechts opzij kwam.
Met Flip nog steeds op kop. Al vanaf het vertrek en dat zal vandaag zo’n 100 km zo zijn. Beresterk! Hans trouwens ook, als we bijna thuis zijn geeft die aan dat hij de 5 uur vol wil maken vandaag en nog rondje Breda er aan gaat plakken. Ik hoor niemand roepen: “ik ga mee”. De meesten zijn blij als ze gewoon de May halen. Ik zie op een gegeven moment dat zelfs Leo de wereld voor een krentenbol aan gaat zien. Zeker als Ad van Dongen in zijn achterzakje graait en Leo een echte krentenbol laat zien, hij krijgt de helft. Die was Ad in ieder geval niet vergeten dus. Het was een goeie bol want Leo herstelde gelukkig.
Ikzelf zit ook veel achterin. Moet wel op tijd uit de wind, maar kan dan achter wat opladen om af en toe wat mensen uit de wind te zetten. Zo helpen we elkaar allemaal en komen we via Raamsdonkveer en Geertruidenberg richting Made. Dan zakt Peter Bastiaansen definitief door het ijs op de brug over de Amertak. Helaas voor hem is de tocht een kilometer of 5 te lang, … of het feestje vannacht een uurtje te laat geëindigd. We wachten even en dan rijden we samen het laatste stukje.

Lekker om weer eens in de zonnetje te fietsen in korte broek hoor. Dat er zo nog maar veel ritten mogen komen… dan maar geen “ regenpunten”.

Ad van Wesel

Peerke Donders zonder Peerke

Fietsverslagen

Ja, je leest het goed hoor. Geen Peerke vandaag, maar dat houden we tegoed. Ik moet daar nog een nieuwe route voor maken, maar niet getreurd, dat gaat helemaal goed komen.
Het was deze paasmaandag lekker rustig bij het verzamelpunt aan het oude gemeentehuis. Ongeveer een goede twintig leden stonden aan het vertrek om deze ochtend een stukske te gaan fietsen.
Wij als trimgroep waren met zeven kleppers deze ochtend paraat om er een lekker ritje van te maken.
En dat werd een ritje over Tilburg via het snelfietspad naar Wolluk en dan weer terug naar de May. Dus Peerke lieten wij deze Paasmaandag met rust en zullen wij later met een bezoek vereren.
Klokslag negen uur vertrokken we uit de May om naar Den Hout te rijden.

Deze dagen was het mooie dorp helemaal ondergedompeld in de muziek. Een supergrote tent was verrezen boven de kruinen van de prachtige Houtse heuvel. En dat met een affiche waar je de vingers bij af kon likken. Met illustere namen als Mark, Emma, Antoon, Kraantje Papa en meer van die toppers waar ik nog nooit van gehoord had.

Al peinzend dacht ik aan mijn eigen jeugd, op de Puch in de jaren 70 naar bandjes gaan kijken in de regio. Namen als De Bintangs, Q65, Outsiders, Group 1850, Mr Albert Show en Brainbox kwamen in mijn gedachten voorbij, maar ja tijden veranderen. Laat de jeugd ook nu lekker genieten zoals wij het een halve eeuw geleden ook deden.

Samen met Johan op kop en de grote tent achter ons latend, ging het in gestrekte draf naar de stenen van de Steenhovensebaan. Altijd een beproeving dat gedokker hier. Om vervolgens de Rijense Broek in te slaan. Na een paar kilometer linksaf geslagen om bij het Wilhelminakanaal uit te komen. Daar het fietspad gepakt om na een tijdje in Tilburg te belanden.

Hier het fietspad verlatend langs het kanaal om linksaf rijdend de brug over te steken en op het snelfietspad uit te komen. Heerlijk fietsen hier en goed aangegeven. De groene lijn volgen en een kind doet de was. Bananentijd!!!! Ik weet niet hoe het bij de andere groepen werkt maar bij de trimgroep is dit een traditie. Het strakke tempo word onderbroken om wat te eten en de beentjes te voorzien van wat extra zuurstof voor de rest van de rit.

Het fietspad aanhoudend kwam na Loon op Zand Wolluk snel in zicht. Met prima kopwerk van Marc, Peter en John bleef het ritme er lekker inzitten. Ik dacht, kom ik wijk wat van de route af om bij Sprang Capelle een ander weggetje in te slaan. Bleek dat niet verstandig geweest te zijn. Road Closed!! Dus maar teruggekeerd naar het originele parcours.

Nog een stukje meegepakt van het Halve Zolen Lijntje en door naar ’t Fer. Daarna naar Den Berg om hier afscheid te nemen van ons Peerke K. om vervolgens terug te belanden op de May. Nadat ik nog een extra rondje heb gereden op het Munnickenhof was het tijd om weer naar huis te gaan. Gelijk maar The life i live van de Q65 opgezet, want dat ken ik wel en Cuby niet te vergeten en………

met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Draaien & Keren

Fietsverslagen

Vandaag stond de Polderrit op het programma. Op basis van de “Terug in de Tijdrit van 2023” had ik een route bedacht die zowel door de kleipolders als door de zandpolders zou lopen.
Er kwam een creatieve route uit, waar bij voorbaat al duidelijk was dat het een hoop draaien en keren zou worden. Al dat draaien en keren zou goed zijn om de explosiviteit te trainen.
De wind stond in ieder geval een keertje gunstig vanuit zuidwest. We zouden de sport echter niet zijn als we het onszelf niet onnodig moeilijk maakte, dus werd er gekozen om door de kleipolders met weinig beschutting (wind tegen) heen te fietsen en via de zandpolders met relatief veel bebossing retour te gaan. Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?

Bij het gemeentehuis was de opkomst karig. Gelukkig waren er 4 sporters, te weten Twan, John, Jan-Willem en Paul Sedee, deze laatste is weer terug van weggeweest. Hij is echter nog niets veranderd tijdens het fietsen. Nog steeds spaart hij zichzelf geen millimeter, klaagt hij nooit en staat zijn tetter niet stil. Maar goed, na een jaar aan speculaties en verwachtingen heeft Paul nu toch zijn contributie betaald en rijdt hij weer trots mee in het WTC peloton. Welkom terug Paul, het is fijn om je er weer bij te hebben.
Zoals te lezen is in het vorige verslag, heeft Paul ook ongepland een eindje meegereden op de zaterdagrit. Na afloop bij de Elsakker sprak hij echter uit dat het sporttempo hem een beetje tegenviel en dat hij eigenlijk verwacht had dat we sneller zouden rijden. Dit was natuurlijk voor mij een directe klap in het gezicht die ik nog niet vergeten was en dus had ik een missie…

Na vertrek uit Made bolde het lekker en reed ik op kop nabij Blauwe Sluis. Achter hoorde ik alleen nog maar de stem van Paul die aan Twan aan het uitleggen was dat er zulke vreemde verkeersborden stonden bij de talrijke passeerstroken aldaar (zie foto). Twan zei niets terug, maar Paul raakte er maar niet over uitgepraat. Om Paul tot zwijgen te brengen, werd het tempo opgevoerd, maar Paul bleef praten, tot dat Twan naar Paul snauwde dat hij z’n mond moest houden, omdat we door al dat gepraat steeds sneller moesten gaan rijden. Paul hield zich toen maar stil, maar kon het niet laten om toch nog in het voorbijgaan even een mop te tappen. Prachtig!

Mijn zorgen over de route, met name het wijzen van de weg, werden gedurende de rit weggenomen door Jan-Willem welke de route ook in zijn Wahoo had staan en daarmee ook prima kon fungeren als wegwijzer. Deze weg leidde ons op een zeker moment naar het Windgat achter Etten-Leur. De wind stond daar idd straf en iedereen moest vol aan de bak. In de verte lonkte echter de bossen welke ons beschutting zouden brengen. Tot die tijd was het echter alle hens aan dek. Na Kruisstraat reden we de bossen in bij Bosbad Hoeven. Via de fietsbrug bij St. Willebrord reden we naar het zuidelijke deel van onze route. Nu was het draaien en keren pas echt begonnen in de talloze polderwegen ten zuiden van de A58. Waar we in dit gebied normaliter grotendeels over dezelfde wegen rijden, heeft dit gebied ook veel andere kleine polderwegen te bieden, allen voorzien van een prima asfaltlaag. Vanwege het voorjaar ligt er in de bochten nog wel behoorlijk wat steentjes. De uitgelezen kans voor John dus om zijn voorsprong in het KOL-klassement uit te bouwen. Lek reed John echter niet, wel kwam hij tijdens de rit verrassend goed uit de verf. Ondanks “zware benen” reed John prima vandaag.
Met de vorm van Jan-Willem komt het ook wel goed, ook hij was vaak op kop te vinden.

Via het Liesbos werd de route richting Made teruggevonden. Maar niet voordat we nog even bij d’n Elsakker waren gestopt. De uitbater herkende ons direct en de koffie met gebak stonden binnen 2 minuten op tafel. Ook is het ons wat duidelijker geworden dat de uitbater ons best wel oké vindt, want hij gaf ons alleen een mooie nekwarmer van Kwaremont cadeau. Dat was toch aardig van hem!
Lekker zo’n ouderwets café waar voor stamgasten nog wat extra’s wordt gedaan.

Na de koffie werd de weg op een straf tempo naar Made voortgezet. Voor Paul was het tempo toch wat te straf, hij vertelde dat hij totaal uitgewrongen was. Paul zou Paul echter niet zijn als hij deze tocht toch zeer optimistisch opnam en hier nieuwe energie uitput voor de volgende tocht. Gewoon in het diepe springen en aanklampen is toch de snelste manier om er gewend aan te raken.
De uitdrukking “He takes it like a man” past Paul in deze dan ook prima.

Thais