Deze zondag leek op voorhand een kans voor de regenpuntenpakkers. Maar dat viel erg mee (of tegen, zo je wil). Toen ik vanochtend op de buienradar keek, zag ik al dat er wellicht in Made wat regen zou vallen, maar met de plannen van Flip richting het in het westen gelegen Binnenmaas, leken we het droog te gaan houden. Windstoppertje voor de zekerheid toch maar in de achterzak, want als ik het ding mee neem heb ik hem zelden nodig en daar hoop ik dan maar op. Eerst dachten we van de week nog aan een rondje rondom Roosendaal gezien de zuidwesten wind, maar toch bedachten we dat rondje Binnenmaas nog niet gereden is dit seizoen en zuid west juist al wel volop gezien hebben. Alleen niet aan gedacht dat het net iets verder is. Bij de start nog even overleg, als we maar voor twaalf uur terug zijn is het goed. Dus we beloven niet lek te rijden….  En gaan op pad. We rijden richting de watertoren en kunnen nog even zwaaien naar Piet die voor zijn huis staat te wachten op zijn Trimmakkers die hem vandaag ophalen voor zijn allerlaatste rit bij WTC. Piet, het ga je goed!

We schieten de polder in richting Lage Zwaluwe waarna de Moerdijkbrug over gaan en dan richting Kiltunnel. Bij het opdraaien van die Moerdijkbrug kan ik voor het eerst de hele groep van 15 overzien. Iets meer dan ik bij het Raadhuis gezien had. Klopt ook wel want Gerben, Erik en Sander, waarvan ik dacht dat ze met de sportgroep zouden rijden, zijn bij ons aangesloten. En gastrijder Wim Peggeman uit den Hout. Dat kan nog wel eens goed van pas komen als we over de dijken tegen de wind moeten.

In de Kiltunnel worden de benen voor het eerst echt getest. De groep valt ook wel even uit elkaar maar in het dorp hergroeperen we en Flip leidt ons verder over mooie brede fietspaden en over dijken. Ik moet zeggen dat er meer bebouwing staat dan ik me herinnerde, dus we reden nog redelijk beschut en juist daar hadden we met Gerben en Sander goede koptrekkers. Gerben had zijn windstopper aan dus als je daar achter zat, was er al helemaal niks aan de hand. We houden het tempo er goed in maar dan opeens ligt er een groepje heel ver achter. “Lek?” Ik draai terug en zie onder andere Anneke in de verte aankomen. Als ze dichterbij komt, roept ze iets van “…. Verkeerd geschoten….” Later begrijp ik dat ze een energiereep met nootjes probeerde te eten en zich verslikte waardoor er een nootje in het verkeerde keelgat geschoten was waardoor ze geen lucht meer kreeg. Medici zullen zeggen dat dat niet kan omdat je maar één keelgat hebt, maar we weten allemaal wat er bedoeld wordt. Gelukkig kon ze Frans vragen om even op haar rug te kloppen. Die was zeer bereidwillig en gaf een paar flinke klappen en toen kwam het nootje weer terug (uit de luchtpijp). Én door, …
We rijden nog een kilometer of tien naar de bruggen over het Hollandsdiep en over de sluizen bij Willemstad. Ik had Bert al voorspeld dat dat even pittig zou zijn met de wind tegen. Dat was mentaal geen goed idee, Bert  kwam aan het elastiek dat vervolgens brak. Zeker omdat er ook nog een andere fietsgroep voor ons reed die ingehaald “moest” worden. Maar na deze hindernissen werd ook weer even gewacht om vervolgens langs Helwijk, Oude Molen en Klundert richting Zevenbergen te gaan.
Flip had een handige route langs de A17 voor ons zodat we niet door Zevenbergen hoefden, want dat is tegenwoordig een heuse hindernisbaan merkte ik pas. Hadden we nu gaan last van. Bij Kanters kwamen velen weer op bekend terrein en toen was het alleen nog het stuk langs Blauwe sluis. Keurig om half twaalf terug. De valse noot had geen tijd gekost blijkbaar. En toch 95 km weggetrapt met heel lekker droog weer.

Ad van Wesel

Bij het plannen van de ritten voor het weekend zie ik dat het noordenwind is. Dus mooi om richting het noorden te gaan en dan klinkt Noordwaard goed. Die hadden we pas ook gepland maar door de ongelukkige valpartij van Marc en Maurice liep dat anders helaas. Nieuwe poging dus deze zondag.
De vraag was of ik via Raamsdonk en dan door de polder zou kunnen. Is de Beethovenlaan in Raamsdonkveer al weer open? Ik zit te twijfelen hoe ik dit te weten kan komen. Ik kan Gerard of Gerard of misschien vragen natuurlijk. Maar omdat ik Chat GPT toch open heb staan, vraag ik het aan AI. “Is de Beethovenlaan in Raamsdonksveer richting Raamsdonk nog gesloten of weer open”……..
“De Beethovenlaan in Raamsdonksveer is afgesloten vanwege werkzaamheden. Na 13 juni zal hij weer open gaan”.  Hè… “Maar het is al juli dus dan moet de weg toch weer open zijn?” …… “Je hebt gelijk Ad de weg zou weer open moeten zijn. Wil je het zeker weten kijken dan op de ANWB route planner”. Okay…. Via Gerard had ik het al lang geweten maar als ik in ANWB invul dat ik van Sportpark naar Raamsdonk wil, laat hij de route door de Beethovenlaan zien. Toch spannend als we met 13 fietsers op dat punt aankomt, maar de weg is open en we kunnen door via de polder en dan over de brug.
Op het punt van de valpartij is het toch vreemd. Net als het punt waar ik zelf ooit gevallen ben in Oosterhout, dat vergeet je niet meer. Maar deze keer karren we gewoon lekker door.
We rijden het rondje “noord” wat we op dinsdagavonden vaak doen om zo bij Giesen op de dijk te komen richting Woudrichem. De wind is langzaam wat aan het aantrekken maar het is aangenaam fietsweer. In onze gelederen deze keer ook Marc de Pijper, ons ex-lid die WTC destijds verliet en zich wilde richten op crossfit en later triatlon. Nu vindt hij het toch weer leuk om in een groep te fietsen. Misschien leuk genoeg om terug te komen?
Via Werkendam (1^e keer) rijden we de brug over de Noordwaard in. Een mooi gebied en het is nog niet zo druk. Wel een paar andere wielergroepen. Eentje net voor onze neus op 200 meter. Johan van Helmond kan daar slecht tegen: “zullen we rond gaan draaien?” Tja, dat is verleidelijk maar we gaan toch al op pittig tempo en met draaien wordt het wellicht “te”. Heel de lus blijven we ze in het vizier houden en uiteindelijk krijgt Johan zijn zin, we halen ze in… 
….omdat ze een plasstop houden net voor Werkendam (2^e keer).
In Werkendam slingeren we even over het industrieterrein en dan weer de polder in richting Hank. Nu is de wind echt van achter en nog weer wat sterker. Dus we rijden op ons gemak een mooie snelheid. Ook hier is het lekker rustig op de wegen. Tijd om even rond te kijken over de landerijen en hoe de gewassen er bij staan. Prima oogst dit jaar, topopbrengsten met goede kwaliteit, maar dan heb je lage prijzen, dus er kan nog wel ergens over geklaagd worden.
We zijn dus zo in de Hang en over de brug volgen we het fietspad, met de stoplichten. Vorige keren veel gemopper over de route zonder stoplichten door de wijk. “Die kleren-drempels!” . Nu hoor ik “die klere stoplichten en hobby fietsers!” De mening is een beetje 50-50 blijkbaar wat de beste route is. Volgende keer maar na de brug links door de polder terug. Of vinden de coureurs dat een “kleren-end-om”?
Hoe dan ook, je komt altijd op de brug over de Amertak waar de laatste reserves aangesproken worden om naar boven te sprinten. Wie daar eerst boven was, heb ik niet gezien, maar die heeft te weinig op kop gereden zou ik zeggen.
Met 92 km op de teller zijn we terug op de May. Lekker gefietst, nu even afwachten hoe mijn rug dit gevonden heeft…

Ad van Wesel

Het is dit jaar weer eens een echt Nederlandse zomer met regelmatig een bui, en ook op deze zondagochtend zie ik de bui al hangen boven Numansdorp. Daarom maar even alvast met Gerard van Oerle geappt en die is het er mee eens dat wellicht Noordwaard een drogere route zal zijn deze morgen. Bij het Oude Raadhuis krijgen we bijval want iedereen heeft de buitenradar gecheckt.
Wij vertrekken dus niet naar het westen maar een beetje naar oost en dan omhoog.
Over de Keizersveersebrug en dan via de Peerenboom naar Dussen. Aan het begin van de Peerenboom hoor ik achter mij een helaas bekend geluid van vallende fietsen en berijders en meteen ook gekerm van pijn. Als ik omkijk, ligt Maurice op de weg gestrekt op zijn rug met de voeten in de rijrichting. Die blijkt over de kop gegaan te zijn nadat  hij de vallende Marc net voor hem niet meer kon ontwijken. Die zie ik ook in de kant liggen maar staat snel weer rechtop. Van de week dit soort ongevallen verschillende keren op TV gezien tijdens de Tour, maar als het in je eigen fietsgroep gebeurt, is het heel akelig.
Het lijkt verstandig dat hier mensen met kennis van zaken naar komen kijken dus wordt 112 gebeld.
De echtgenotes worden ook opgeroepen om de fietsen op te komen halen en ook even te kijken wat er aan de hand is. Na een minuutje of 10 verschijnt de politie en niet veel later de ambulance. De slachtoffers worden eens goed nagekeken. Marc zit onder de schaafwonden en hij blijkt de bekende wielerblessure te hebben: sleutelbeen gebroken. En volgens zijn vrouw heeft hij blijkbaar ook zijn hoofd gestoten, want hij vertelt alles twee of drie keer. Die moet goed nagekeken worden volgens de broeders en ze nemen zijn helm mee, dan kunnen ze zien of en hoe hij op zijn hoofd gevallen is. Dat is blijkbaar protocol, want de helm van Maurice wordt ook onmiddellijk in de ziekenauto gelegd door de mannen. Terecht, want beide helmen blijken nadien zodanig beschadigd dat ze duidelijk hun nuttige werk gedaan hebben. Maurice wordt ondertussen gecheckt op vooral heup- en ruggenwervels. Dat lijkt allemaal goed. Zijn spieren hebben de klap goed opgevangen en dat gaat toch wel zodanig pijn doen dat dat ze toch besluiten om hem een pijnstiller te geven. Ook Maurice moet mee naar de Molengracht om eens goed bekeken te worden onder de scanner. Als ook de fietsen ingeladen zijn, blijven wij wat beduusd achter. Wat nu? Toch maar verder fietsen, maar dan wat korter want we hebben wel drie kwartier stil gestaan. De Noorwaard lus wordt geschrapt, we rijden het trainingsrondje Werkendam dat we op dinsdagavond wel eens rijden. Via Dussen, langs de Golfbaan van Almkerk en naar Giesen. Over de dijk langs de Merwede rijden we naar Werkendam om dan de polder in te duiken. Daar komt het beetje wind dat er is in de rug en worden we bovendien ingehaald door een vreemde wielrenner die ons uitdaagt. De snelheid gaat omhoog naar de 40 km/uur. De gedemarreerde renner wordt snel ingerekend en omdat het wel lekker gaat, blijven we op tempo. Zelf zak ik maar even af naar achter om te kijken of het goed gaat en of ik aan de rem moet trekken. Maar het lijkt voor iedereen goed te doen en dus rijden we tot de volgende dijk stevig door. Daar verliest echter iemand zijn Garmin en dat is toch te gek om die maar te laten liggen t.b.v. het gemiddelde. Dus we wachten even en rijden dan weer gewoon op Tour-tempo door Hank weer de brug over om het laatste 10,5 km naar Made in te zetten. Op het einde nog een paar druppels die neer komen op de overgebleven 13 renners. Het weer is erg meegevallen (zeker als ik later hoor van het natte pak van de Sport), maar ik had toch echt liever geschreven over mijn natte pak en de kou dan over die vervelende valpartij.

Later in de middag kreeg ik trouwens bericht van Maurice en Marc dat ze weer thuis waren na hun ziekenhuis onderzoeken. Nu op naar herstel.

PS : De fiets van Maurice was wonderwel niks aan te zien. Maar Marc zijn fiets was flink beschadigd. Dit geeft te denken over verzekering van onze dure karretjes. We zijn allemaal persoonlijk bij NTFU verzekerd voor dit soort gevallen. Maar als je fiets flink beschadigd is, je helm kapot (en moet sowieso vervangen als je er mee gevallen bent), Garmin stuk, dan zit je snel aan je maximum uitkering. Kijk dit zeker eens na! Want bij NTFU kun je gemakkelijk en niet al te duur je verzekerde bedrag verhogen. Kijk eens hier: Fietssport – Extra Dekking
Hopelijk betaal je nog vele jaren terwijl het helemaal niet nodig was.

Ad van Wesel

Nadat ik vorige week moest passen met rugklachten, ga ik het vandaag toch weer maar proberen. Hoewel het nog niet over is, vroeger was ik daar met weekje wel vanaf, maar als zestig-plusser is dat niet meer vanzelfsprekend. We hadden op de app bedacht dat we naar het oosten wilden vandaag, ongeveer 90 kilometer. Rondje Den Bosch, maar die hebben we al gedaan dus het wordt een rondje Hedel oftewel de WTC klassieker rondom de Maas. Die heb ik sinds 1991 al veel keer gereden dus geen probleem om te leiden. Tenminste als hij met de wijzers van de klok mee gereden wordt. En dat ben ik wel van plan deze ochtend. Om stoplichten in Raamsdonksveer te vermijden, rijd ik langs de andere kant van Geertruidenberg, langs het sportpark, en dan door de polder weer naar de brug… is de bedoeling. Maar de Beethovenlaan blijkt nog steeds afgesloten. Dan moet je dus even links of rechts. Rechts heb ik twee weken terug met Anneke gedaan en toen was ook de weg naar Raamsdonk dicht en moesten we wel heel ver om. Gerard Koops zegt dat Julianaplein een goed alternatief is. Daar wil ik op vertrouwen, maar hoor dan van Flip dat het fietspad naar Raamsdonk al open is, dus even draaien en keren en dan nemen we die route. Via Waspik komen we weer op de route van het geplande rondje, maar dan tegen de klok in. Dat geeft mij wat denkwerk, want van die kant weet ik de afslagen niet zo goed. Tot Heusden denk ik na en besluit om het fietspad te vermijden. Ik denk dat ik de route via Herpt wel weet. Maar helaas, in Herpt neem ik de verkeerde afslag en komen we op een route rond Oud Heusden. Wie A zegt moet ook B zeggen en zoals Peter naast mij zegt; “we komen altijd ergens weer wel op bekende weg”. En dat is ook zo, de weg waar we al geweest zijn. Dan toch maar over dat vervelende fietspad want dan weet ik wel in Hedikhuizen te komen, en verder op de route.
Via Bokhoven gaan we richting Hedel. Het tempo is heel constant (best hoog hoor ik) en met 14 renners heb je dan wat harmonica effect. Dus probeer ik het tempo iets te drukken. Gerard Koops en Marc Schaerlakens zijn er vandaag ook bij en voor hen is de combinatie afstand en snelheid niet alle weeks. En Gerard en Marianne van Oerle moeten na 1000 km op de gewone fiets natuurlijk ook weer even wennen.
Er is weinig wind en niet heel heet door de bewolking dus dat maakt het iets gemakkelijker.
Na de Hedelse brug draaien we terug richting het westen.
Na Hedel komt altijd een mooi stukje langs de Maas en langs kasteel van Well, wat je met deze rijrichting beter ziet liggen blijkbaar want anderen was dit nog nooit zo opgevallen. Het is trouwens Slot Well, zie ik op Google Maps.

Maar wij moeten nog even door langs Wijk en Aalburg en dan over de route van “rondje Heusden”.
Bij sommigen beginnen de kilometers te tellen, want ik hoor ze niet meer buurten achter me.
Anderen zie ik nu voor het eerst vandaag voorin verschijnen op de laatste stukken van de rit.
Ondanks dat het vandaag tegen de klok moest en ik een extra rondje moest geven, heb ik toch 90 kilometer op de teller als ik de fiets thuis parkeer. Ondanks de twijfelachtige rug toch veel op kop gereden en voel met weer heel wat.
Tot ik de tour ga kijken… t.o.v. MVDP toch maar een prutser. Die reed pas echt tegen de klok.

Ad van Wesel

Soms loopt het net wat anders dan gepland, zo ook deze zondag.

We hadden ons aangemeld voor een kastelenrondje in het Groene Hart nabij Utrecht, uitgezet en voorbereid door Thijs. Hij had een mooie route maar helaas hadden maar een paar leden zich opgegeven en het voorspelde weer zag er niet echt lekker uit. Op zaterdag jl. kreeg Ad dermate last van zijn rug dat meefietsen op zondag niet erg verstandig zou zijn. En zonder Ad, vind ik het niet gezellig, dus toch maar afgemeld. Op zondagochtend werd de buienradar nogmaals gecheckt en werd de rit alsnog helemaal geannuleerd. Jammer, hopelijk kunnen we die rit nog een andere keer rijden.

Dan maar “gewoon’’ om half negen met de tour mee, maar vandaag zonder Ad.
De opkomt was niet echt groot te noemen slechts 14 man in totaal, niet echt gek gezien de weersvoorspelling.
Jarige job Flip had al aangekondigd dat er naar het weer gekeken zou worden en het geen lang rondje zou worden richting Slingerdreef. De tour, trim en sport vertrokken allen die richting. De tour met slechts 6; Flip, Frans, Adri, Peter V., Marc en ik. Een klein clubje waarbij de oudsten het leeuwendeel van het kopwerk deden. Het nieuwe spotje van SIRE waarbij opgeroepen wordt dat “ouderen”  wat meer in beweging zouden moeten komen, is niet echt voor hen van toepassing.

Er werd onderweg lekker bijgekletst; Adri meldde dat zijn knie eindelijk iets beter ging en hoopte weer meer te kunnen komen. Marc reed een keer met ons mee om te kijken hoe dat ging. Peter en Flip genoten nog na van hun tijdritwinst en Frans, die reed lekker door.

Net na het viaduct over de A58 riep Flip; Doen we rondje ’t Zand?
Heel snel riep Frans;”Nee!”.
Nou, dat was duidelijk.
En het was ook de goede beslissing want nog geen kilometer verder, begon het te regenen en nog harder te waaien. Kop over kop werd naar de slingerdreef gereden, op naar de bebossing. Daar was het iets meer beschut en reed het net wat lekkerder.
Er werd de oude “Slingerdreef” gereden, niet rechtsaf maar rechtdoor langs de Fazanterie. Daar werden we voorbijgereden door 2 wielrenners die er zin in hadden. Er werd direct gereageerd en op een lint reden we naar het eind van de Huisdreef. Net voor Bavel gingen zij rechtdoor, maar wij sloegen rechtsaf om lekker over die gladde keien van de Eikbergseweg te kunnen stuiteren.

Bij de stoplichten in Dorst stopten we keurig voor rood maar waren ineens Frans kwijt. Waar was die nou?
Na nog een keer goed kijken, zagen we hem achter een bosje staan, hij moest even, vast door al dat gestuiter.

In Oosterhout zagen we voor ons bekende shirtjes met een mooi rood shirt op kop rijden. De Trim.
Op het fietspad van Burgemeester Materlaan reden we ze voorbij en Kees van Dongen bleef er bij ons aan plakken om te kijken hoe dat ging, nou, dat ging goed zo te zien.
Zo waren we na een lekker tochtje van 56 km. op tijd binnen voor de regen.
Over het nieuwe asfalt en langs de nieuwe rotonde van de Godfried Schalkenstraat met de penselen en schilderspalet, reden we Made in, op naar de nazit met koffie en gebak bij jarige job Flip!

Anneke

Net als vorige week is het weer matig te noemen vandaag. Er valt wat nattigheid maar je wordt er amper nat van. Dus windstoppertje aan en daar gaan we.
Bij het startpunt zie ik een mannetje of tien staan. Na wat overleg starten de Sport en de Tour samen en rijden we richting het westen want volgens de buienradar zou je dan na een tijdje onder de buien uit moeten komen. Bert rijdt ook met ons mee en toen besloot Marc ook mee te gaan. 
We rijden naar Lage Zwaluwe. Het wordt inderdaad al wat minder nat en daarom willen Twan en Martien graag het rondje Numansdorp doen. Ik vraag even aan de anderen wat ze er van vinden. Eindresultaat is dat we splitsen. Flip gaat met de  snelle jongens mee en wij rijden een rondje Noordhoek en misschien “nog wat er aan” denk ik dan nog.
De wind lijkt wat aan het draaien te zijn en het lijkt of we heel onderweg tegen hebben. We rijden een mooi tempo maar dat mag ik vooral aangeven. Dus een goede training, maar het stukje er bij aan plakken, hoeft voor mij niet. Morgen moet ik een beetje fit zijn want dan ben ik vader van de bruid en dat wordt een lange dag als ik het schema zie dat mijn dochter voor ons heeft opgesteld.
Dus rijden we langs Langeweg weer terug. Op het viaduct over de HSL test ik nog even mijn benen, en die van de andere drie. Als ik bovenop omkijk, zie ik Anneke en Marc nog in mijn wiel zitten. Bert denkt aan de rit naar Sprang Capelle die hij nog af moet leggen als wij thuis zijn, en heeft het laten lopen.
Thuis aangekomen moet ik weer twee fietsen goed poetsen, dat is het nadeel van zulk weer. Bovendien zie ik dat mijn achterband slap staat. Lek, dus even plakken. Dan bij Anneke haar fiets de bergpion er op want volgende week zitten we in de Alpen.
Ik ben benieuwd hoe het de komende weken gaat met het weer in Nederland en de WTC ritten.
Én wie dan het verslag van de Tour gaat schrijven .

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst serieuze regen bij de start van de rit. Ik moet even zoeken waar mijn regenjasje is want dat wil ik toch wel mee. Dat gaat in het achterzakje, ik hoop dat de windstopper toch wel voldoende is. Ik ben benieuwd wie er vandaag aan de start staan op jacht naar regenpunten. Als we aankomen op het Raadhuisplein blijken er toch maar liefst 10 WTC-ers te staan. Allemaal gezellig dicht bij elkaar onder een boompje om de schuilen voor de gestage regen. Na even overleg, besluiten we allemaal samen te gaan rijden en het basisplan is een Slingerdreefje. Met Twan op kop rijden we weg langs de Albert Heijn. Dan kan hij meteen even kijken of daar al wat bedrijvigheid is. Dan langs de Schietberg richting Den Hout en de Ter Aalster brug. Voorbij Oosterhout begint het wat minder hard te regenen en omdat het niet echt koud is, wordt het een lekker fietsweertje. Ze lieten Twan en mij lang op kop rijden, maar dat is niet erg want voorop blijf je eigenlijk nog het schoonst. Fijn om eens bij te buurten met Twan en ook achter ons horen we ook dat iedereen lekker zit te kletsen. Door de mix van de drie groepen die meestal apart rijden, spreek je eens mensen die je normaal niet treft. Van de Trimmers is Peter Kuipers aanwezig en Marc Schaerlaeckens ook. Ze rijden lekker mee en Peter rijdt nog een stuk op kop (en wil dat ook wel in het verslag vermeld hebben, fluistert hij mij in). Ter hoogte van Gilze concluderen we dat het weer zodanig goed is dat we wel via ’t Zand kunnen rijden. Een prima keuze want de regen van boven stopt nu. Maar af en toe denk ik dat het weer begint. Maar dat komt van de bomen en het opspattende water.
Nu ik wat meer naar achter rij, zie ik hoe vies iedereen is. De mooie lichtblauwe sokken zijn ondertussen donkergrijs en ’t Zand is minder geworden want dat hebben we mee naar de May genomen. Door de Slingerdreef rijden we terug en nu krijgen we een beetje wind mee. Thijs en Flip rijden wel 25 kilometer op kop op een lekker tempo dat iedereen kan volgen. Peter en Marc stijgen niet alleen serieus in het opkomstklassement, ook op Strava sneuvelen wat van hun persoonlijke records.
Mooi op tijd zijn we weer thuis. Iedereen is toch weer blij dat hij/zij opgestapt is deze ochtend. Alleen moet ik nog behoorlijk poetsen om de fietsen schoon te krijgen en Anneke met de sokken. En na de middag dan ook nog eens het zand uit de ketting halen en weer goed smeren.
Klaarmaken voor de vakantie en de bergen…. Over een week zijn we onderweg naar Alp d’ Huez en de goede doelen activiteiten daar. De laatste weken hebben we helaas weer verschillende voorbeelden gehoord van dat het echt nodig is om daar tijd en moeite in te stoppen.

Ad van Wesel

Voor deze week stond op de kalender nog een plan voor een bijzondere tocht. De Trim naar la Trappe, de Sport naar de Proloog en de Tour… had nog geen plan. Maar er was niet echt behoefte om lang van huis te zijn en daarom werd het een rondje vanuit de May. Maurice heeft een route en wil wel leiden. Willemstad, rondje van rond de 90 km, prima. Helaas zie ik als ik uit bed kom, dat Maurice zich niet lekker voelt en afmeldt. Ik had de route nog niet bestudeerd dus nog snel even gekeken voor vertrek. Het is een variant die ik niet echt ken maar zal wel goed komen.
Op het Raadhuisplein staan dus vanochtend alleen Tour renners; 15 personen is een goede opkomst.
We overleggen wat over de route; misschien beter om andersom te rijden vanwege de wind en dan liefst bekende wegen? Dus iedereen wordt verzocht deze week niet op de GPS te kijken maar ouderwets de aanwijzingen te volgen.
We vertrekken door de polder langs Blauwe Sluis naar Moerdijk. Wind tegen maar die is niet sterk. Veel windmolens draaien niet of nauwelijks. Kan ook zijn dat ze uitgeschakeld zijn omdat er weinig vraag naar stroom is. Bij weinig wind is het eigenlijk heel onderweg (rijwind) tegen en zo zal het vandaag ook gaan. Weinig rugwind gevoeld. We rijden veel aan de zuidkant van dijken en ik merk dat er dan bij Noordenwind veel beestjes de straat op geblazen worden. Jan had zijn zonnebril thuis gelaten, want geen zon, maar hij ontdekt nu het andere voordeel van een bril, of beter gezegd, nadeel als je hem niet op hebt. Ik probeer mijn mond dicht te houden want anders vliegt er van alles binnen. De sportarts heeft me weliswaar geadviseerd meer eiwitten te eten tegen de spierpijn, maar deze bron van proteïnen zal hij niet bedoeld hebben.
De koptrekkers mogen van de rest lang voorop rijden, er wordt nauwelijks gedraaid vandaag. Iedereen vindt dat blijkbaar prima, en ik moet zeggen dat je dan ook beter een praatje kunt maken. Zo bereiken we Willemstad en daar verblijven we vandaag extra lang… want Leo heeft een lekke band. Anders dan vorige keer bij Sliedrecht, gaat het nu razendsnel, het steentje wordt gevonden, het ventieltje er niet uitgedraaid. Op de fiets maar weer en dan de drie bruggen over. We komen er als groep goed overheen en zo kunnen we de weg vervolgen door Numansdorp richting Strijen. We pakken een afslag die achteraf gezien niet is wat we gewoonlijk doen. We maken zo een extra rondje door het natuurgebied Kleine en Groote Loo. Even goed kijken hoe de weg loopt maar gelukkig zie ik een stuk voor ons een groepje fietsers dat ons net na Numansdorp ingehaald heeft, en die kunnen we van afstand volgen qua afslagen. Het is een mooi gebied, met veel water en wat wilde koeien. Na het lusje komen we weer op de bekende dijk en zo in Strijen. Daar rijdt de koploper de jachthaven in, niet gek want de andere weg staat bij dat hij doodlopend is, maar die moesten we wel hebben. Weer een extra lusje dus, zo komen we aan de kilometers hè. Nu gaat het richting de Kiltunnel waar we de klimspieren even kunnen testen. De groep wordt nu echt uit elkaar getrokken dus we wachten even bovenop als we net weer in Brabant zijn. Het laatste stukje gaat via Lage Zwaluwe… weer zo’n dijk met wind van noord, eet smakelijk! En dan brengen we Bert naar Made Oost want die moet nog 17 kilometer door naar Sprang Capelle. Hij rijdt trouwens echt goed. Frans Marijnissen wordt zelfs voor de deur afgezet door ons, deze (ene) keer.

Ad van Wesel

Dit weekend rijden we op zaterdag zodat we op moederdag een hele dag hebben om dit naar wens (van moeders) in te vullen. Er staat een lange rit gepland voor de Tour en omdat we de West Brabanttocht nog tegoed hadden, hebben we die vandaag voor de wielen. Prachtig weer om te fietsen en een terras te pakken! Al zie ik wel dat de wind uit het oosten komt en zoals gebruikelijk wat aantrekt later in de ochtend. Wat navraag vooraf, leert dat we echter genoeg koptrekkers moeten hebben en we rijden ook best wel redelijk beschut op de terugweg.
Als we vertrekken, tel ik 16 renners, dat klopt met wat ik tegen de uitbater van het café in Nispen gezegd heb: 12 tot 16 mensen. Niet dat je daar hoeft te bestellen vooraf, die verkopen zo veel gebak op een zonnige dag dat ons groepje niet het verschil maakt. En bovendien is de plaatselijke bakker de eigenaar van dat café dus er is nog snel wat bijgehaald. Wat wel belangrijk is, ze zijn pas om 11:00 uur open en het kan zijn dat we net wat vroeger zijn. Maar Twan vertelt dat hij toch zijn terras aan het klaarzetten is, dus als we er voor 11:00 zijn, staat de deur voor ons open. Maar eerst nog even zo’n 80 kilometer wegtrappen om de punten (met slagroom) te verdienen.
We rijden via Langeweg naar de Lammegatsebrug en langs Oudenbosch naar Stampersgat en Kruisland. Omdat de wind in de rug staat, ligt de snelheid dik boven de dertig en dat maakt wat mensen zenuwachtig…. het is natuurlijk een lange tocht. We doen iets rustiger. Na Kruisland gaat het richting de Brabantse Wal, die we na Moerstraten ook op zien doemen. De wal vormt de scheiding van zandgronden en de Zeeuwse klei en wordt ook wel de Zoom genoemd, vandaar Bergen op Zoom dus. Je hebt hier een paar klimmetjes in ons parcours. Hoewel die maar 20 meter zijn, voel je die kuitenbijters goed als je op groot blad omhoog stoempt. Ons peloton wordt hierdoor even uit elkaar getrokken, vooral op de beroemde Rijzende weg in Woensdrecht, waar we tevens voor het eerst de wind tegen krijgen. Johan van Helmond komt weer in vorm… hij pakt de bergpunten daar.
Door het glooiende gebied waar Adrie van der Poel heeft leren fietsen, rijden we naar Huijbergen. Dan komen we helemaal op bekend terrein voor mij; de route van mijn middelbare school naar huis. Eerste drie jaar alleen op vrijdag als ik weer van kostschool naar huis mocht, in het vierde jaar elke dag op de brommer. Nu krijgen we even wat open stukken wind tegen over de “Wousei” (Wouwse Heide) maar in de verte zie ik de kerk van Nispen al liggen en daar wacht koffie met appeltaart, dus kop over kop trekken we er nog eens even aan.

Net na elf uur strijken we neer op het terras en we zijn al niet meer de eersten. De koffie en taart gaat er goed in en het is verder ook prima vol te houden daar met zulk weer.
Voor Anneke en mij een beetje vreemd moment want in de kerk tegenover hebben we afgelopen week afscheid genomen van mijn moeder. Geen Moederdag meer met haar na 62 jaar… toch raar.

We tanken de bidons nog eens vol om ook voor de tweede helft voldoende drinken te hebben en vertrekken weer. Even een stukje door België langs Essen-Horendonk, wat wij “dun Uil” noemen en dan via Schijf door het buitengebied richting Liesbos. Een stuk met echte Brabantse weggetjes met veel links-rechts. Het is druk op de weg. Motoren en gewone fietsen, maar op zaterdag ook trekkers en meer auto’s dan we op zondag daar zien. Ik denk toch een tocht die beter op zondag kan. Proberen te onthouden voor volgend jaar.
De wind is nu iets naar zuid-oost gedraaid, dat is een kleine meevaller voor de laatste 20 kilometer want de kilometers beginnen te tellen. Sommigen zijn dit jaar nog niet boven de honderd geweest. Maar we houden de boel goed bij elkaar en zo zijn we net na één uur weer in Made.

Ad van Wesel

Het Paasweekend geeft altijd de mogelijkheid om kilometers te maken. De Tourrenners trapten zaterdag al 110 kilometer weg. En deze ochtend stonden er weer ruim tachtig op de planning. Ik kreeg geen voorstellen dus zelf maar wat uitgezocht. Vrijdag jl. werden nog buien voorspeld vanaf twaalf uur dus dan wil ik zeker al thuis zijn. Kilometer of 85 moet het worden. Omdat de windvoorspelling zuid-zuidoost was, kom ik op rondje Breda andersom. Dat is gemakkelijk in Komoot. Je pakt rondje Breda “gewoon rechtsom” en drukt op de twee pijltjes en dan doet hij het andersom. En klaar, tenminste, als je een goed uitgangsrondje hebt. Maar die ik heb, is van vorig jaar en er zitten wat wegomleidingen in zo te zien. Dus moet er nog even aan gesleuteld worden en dan heb ik iets dat vanaf Chaam met wind in de rug naar huis gaat. We gaan wel tegen de klok in…. En een wijze ex-voorzitter die ik pas ook al eens aanhaalde zei altijd dat je zo bij voorkeur niet moet rijden. Want “met de klok mee” heb je de minste oversteken te doen bij het afslaan. Dat klopt ook helemaal merk ik weer als we onderweg zijn. Maar deze tweede paasdag is het zeer rustig op de weg en is dit nadeel niet zo groot. Maar op zaterdag kan het advies van Kees maar beter opgevolgd worden.
De wegen vanochtend zijn beter te omschrijven als Brabantse Dreven, zoals door de Rith richting Effen. De wegen zijn niet bepaald met een lineaal op logische manier op de kaart gezet, daar zit een lange geschiedenis achter denk ik. Na Effen gaan we richting Galder. We hebben maar een groepje van 8 renners, waarvan twee rensters. Of is renner een genderneutraal woord? Maakt niet uit, met ons achten rijden we met lichte wind tegen allemaal een keer op kop richting Belgische grens bij Hazeldonk. Dan volgen we de grens een tijdje tot we uiteindelijk bij Chaam zijn. Daar vond ik het wel even spannend worden want Komoot had me daar een route voorgesteld die ik niet kende. “Maar eens proberen hoe dat gaat”. En het ging goed. Wel wat vaak links en rechts, maar van de acht hadden er vijf de route op hun navigatiesysteem en er werd op tijd geroepen. We komen op de route terug van rondje ‘t Zand dus bekend terrein. Even een kort oponthoud omdat Kees zijn bril verloor, een mooi moment om mijn Snelle Jelle op te eten. Jelle stond van de week nog in de krant omdat hij onverwacht de Amstel Gold ooit gewonnen heeft terwijl iedereen dacht dat hij alleen prologen goed kon. Nu hopen we hem nooit tegen te komen want hij rijdt met de ambulance. Er mee rijden is vast nog wel leuk. Maar er in liggen doet pijn weet ik uit ervaring. En een tijdje later nog eens als je de rekening krijgt en je besloten hebt een laag eigen risico te nemen ….

We karren nu lekker door naar Made. Gerard en Marianne besluiten het omweggetje over de Poolse Dreef niet meer mee te doen. Ze vinden het fijn op tijd thuis te zijn. In Made aangekomen is er nog genoeg energie in de groep en dus wordt besloten Kees naar Hooge Zwaluwe te brengen om zo nog wat extra kilometers te pakken want het is gewoon lekker fietsweer en die voorspelde buien zijn nog niet te zien. Johan moet op tijd thuis zijn dus die slaat af richting Emmaweg. Na het afleveren van Kees rijden we over het industrieterrein van Hooge Zwaluwe de polder weer in. Flip stelt voor om nu ook maar de honderd vol te maken. Peter, Anneke en ikzelf vinden het wel prima zo en ook Flip wordt nu uitgezwaaid terwijl wij over Oud Drimmelen en de Dalhiastraat teruggaan. Ondertussen waait het wel maar die twee kilometer wind tegen kunnen we wel hebben. Lekker geTourd dit weekend en goed getraind voor de krachtmeting bij “de Mol” volgende week. Hoewel koffie met appeltaart belangrijker is dan winnen.

Groeten,
Ad van Wesel