De voorlaatste rit van het seizoen verliep in echte herfstomstandigheden.
En omdat veel mensen dit blijkbaar geen aantrekkelijke gedachte vonden, stonden er maar 10 WTC’ers bij het Oude Raadhuis. Drie van de Sport maar die hadden wel 2 gastrijders. De Trim,.. noemen we vandaag maar Wim. En 6 van de Tour, hoewel Gerard Koops dit jaar wellicht meer met de Trim mee geweest is dan met de Tour. Als we vertrekken, lijkt het er eerst op dat Wim een Trim groepje gevormd heeft met Gerard en Frans. Maar ze rijden 100 meter achter de 4 van de “Tour-groep” en dat is ook raar natuurlijk. Na den Hout wachten we even en gaan met een soort TT groep verder. We besluiten de Slingerdreef te gaan rijden, maar dan wel “andersom”, dan is het toch eens wat anders dan wat wellicht het meest gereden trainingsritje is.
Er staat een stevige wind met af en toe een windstoot, maar omdat we veel beschut rijden, valt het mee. Net als de regen, af en toe viel er een licht buitje maar niet dat je echt nat wordt. En zeker als je een “acesaver” onder je zadel hebt, dan heb je geen last van een nat achterste van opspattend water.
Als compensatie zagen we mooie luchten en een paar keer een regenboog om de boel op te fleuren. Sommige renners hebben hun winterfiets/pekelfiets al onder het laken uitgehaald omdat ze zuinig zijn op hun normale zondagse fiets. Zo niet Gerard Koops, die rijdt op een nieuwe Look die hij net een week te laat binnen gekregen heeft. Want de dag dat hij hem af mocht halen, maakte hij nog een val met de oude fiets waarbij het zadel afbrak. Nou is het natuurlijk zo dat als je op je nieuwe fiets je stuur niet goed vasthoudt, je ook valt. Dan is het wellicht zelfs maar beter dat het niet een splinternieuwe racer is.
De fietsen worden vandaag wel erg vies want op de fietspaden ligt veel “zooi”; blad, takjes en veel boomvruchten zoals (veel!) eikels en kastanjes. Daarom rijden we maar niet te hard door de bochten.
Ik zie trouwens dat Frans wel erg snel heeft moeten aankleden deze ochtend; de galgen van zijn lange broek hangen onder zijn shirt uit. Of is hij klaar voor een Tom Dumoulinnetje waarbij je snel moet zijn?
Corné rijdt vandaag het meest op kop. Daar word je het minst vies natuurlijk en je kunt alles goed zien liggen op de weg voor je. Maar niet dat kleine steentje dat je band lek prikt net voor Oosterhout. Net als ik zit te denken “Wim zal het vandaag zonder bananenstop moeten doen”, krijgt hij die toch want Corné zijn band moet vervangen worden. Omdat we elkaar helpen, met vooral de fietsen vasthouden, is het zo opgelost en kan Corné Wagenberg weer wel halen.
Het laatste stukje lijkt het wel of de wind nog iets aantrekt maar we rijden niet te kort bij elkaar zodat we niet tegen elkaar aan geblazen worden.
In Made aangekomen, moeten we concluderen dat we toch een lekker ritje gereden hebben en dat het weer, zoals zo vaak, goed meegevallen is. Alleen even wat nazorg om de fietsen schoon te maken, maar dat neem ik graag op de koop toe.

Onderweg vertelde Gerard Koops me dat hij ging proberen bij onze fietsmaat Fred langs te gaan in het ziekenhuis. Via Gerard even kort verslag daarvan; Fred heeft een groot onderhoud gehad, want er was ontdekt waarom hij steeds kortademig was… zijn hart kreeg niet genoeg bloed en uiteindelijk heeft hij twee omleidingen gekregen afgelopen week. Als het goed is, zal het daarmee opgelost zijn. Maar dat weten we pas over een paar maanden want Fred moet rustig revalideren. Succes daarmee Fred, hopelijk volgend jaar een jaar dat je motorvermogen er wel is. Beterschap dus!

En misschien zien we je toch volgende week aan de Snert bij de sluitingstocht van het wegseizoen. Want als je niet kunt of wilt fietsen die dag, kun je natuurlijk gewoon komen. Daarbij ook de prijsuitreiking van het Opkomstklassement. Nadere info volgt op de app voor het opgeven i.v.m. bestellen van de snert. Houd dit in de gaten en reageer even 😉

Ad

Deze zondag werd ik getrakteerd op nog een mooie herfstdag, om niet te zeggen een na-zomer-dag. Ik zag het aan in de voorspelling vrijdagochtend. Daarin ook  de zuid-oosten wind en dus was richting Hilvarenbeek – Roovert wel een goed idee. Maar die tocht is bijna honderd kilometer en met de Mayse kermis wil iedereen wellicht op tijd thuis zijn. En er staat ook 90 km. op onze kalender, daar wil ik onder blijven. Dus ik ga eens aan het sleutelen aan de ronde. In Komoot op de kaart achter de computer gaat dat gemakkelijk. Maar ik zag bij de weggetjes die de route mooi afsnijden, opmerkingen als “mooi gravel pad”…. Dat is niet de bedoeling! Maar hoe zit het met de wegen waar dat niet bij staat …? Op vrijdagavond toch maar eens ouderwets gaan verkennen met Anneke. Met de auto naar Goirle en daar de Komoot route volgen die ik gemaakt had. Dat ging ongeveer één kilometer goed en toen zaten we op een zandpad. Geen nood, er staan nog meer wegen op Google maps. Maar ook die allemaal uiteindelijk … zand. Jammer, ik had het kasteeltje Gorp en Roovert gezien op de kaart. Maar daar is niet bij te komen van deze kant over verharde wegen. Uiteindelijk geef ik het op, we rijden gewoon de weg Goirle naar Poppel en die teken ik bij thuiskomst dan maar in de route. 88 kilometer, dat is mooi, het kasteeltje laten we dan letterlijk en figuurlijk links liggen.

Vanochtend was het inderdaad mooi weer. Toch niet heel druk bij de start, die voor het eerst om 9:00 uur is, als teken dat we richting einde van het seizoen gaan. Voor de Tour zijn er 11 liefhebbers. 10 WTC”ers en 1 gastrenner. We vertrekken via Den Hout richting Seeterse hoeve en dan naar wat ik nog steeds “het halve Maantje” noem. Ik heb de route stad Parijs van Frans gepakt om naar Riel te komen zonder door Gilze te hoeven. De Sportgroep haalt ons in en we pikken even lekker aan. Maar dat tempo ligt net te hoog om negentig kilometer vol te houden. Ik stel voor om ze te laten gaan en dat neemt iedereen aan als een goed idee. Behalve Johan en Kees die blijkbaar twijfelen om een keer met de Sport mee te gaan. Gelijk hebben ze, als het een keertje kan, is het vandaag. Bijna geen wind dus geen vervelende stukken waar je op het kantje komt en veel zuurstof in de lucht. Ze verdwijnen langzaam uit zicht en wij touren weer op 32 kilometer per uur. Bij Hulten moeten we even wachten en opeens zijn Johan en Kees er weer! Toch maar besloten om met de Tour mee te rijden blijkbaar. Wij zijn er blij mee, die kunnen mooi wat kopwerk doen.
Bij Riel weten een aantal mensen al echt niet meer waar we zitten, dat vind ik altijd leuk. Vandaar gaan we onder het tunneltje door en rijden we Goirle in. Nu schakelen we over op de nieuwe route naar Poppel. Heel lang een mooie fietspad links van de weg. Maar als we de grens over gaan wordt het toch apart… we rijden op fietspad direct aan de autobaan aan de linkerkant van de weg. Dat voelt als spookrijden, maar ik zie dat het maar 3 kilometer is dat we zo rijden, dan kunnen we rechtsaf naar Baarle Hertog.
Gelukkig, uiterst links is niks voor mij. Nu is het bekend terrein, mensen realiseren zich dat we het verste punt van vandaag gerond hebben en de weinige wind die er is, komt in de rug. Nu zie ik wat meer mensen die een kopbeurten pakken. Het is echt genieten om zo te toeren in het zonnetje.
Toen Anneke en ik vrijdag de verkenning gedaan hebben, realiseerden we ons dat het met de auto echt ver rijden was. Met de fiets net zo ver en een langere duur, maar dat is  geen probleem.
Via ‘t Zand en langs Gilze gaan we richting Bavel en dan Dorst.
Anneke en ik vragen ons al maanden af wat die aparte bomen of struiken zijn die net voor het viaduct rechts als je vlak voor Molenschot zit. Nu ziet ze er een bord bij staan; Het zijn Pauwloniabomen voor houtwinning. Voor de liefhebbers een link hierbij.

Het laatste strikje naar Made is een makkie. Zeker als ik de groep vertel dat bij ons thuis lekkere koeken op hen liggen te wachten en, als de timer het goed gedaan heeft, de koffie bruin staat als we aankomen. Met de mensen die tijd hebben, installeren we ons in de tuin. Dat is nog prima te doen met het zonnetje en nauwelijks wind. Een lekkere afsluiting van de tocht van vandaag. Nog twee ritten te gaan tot en met de Snerttocht op 12 oktober. Hopelijk blijft het zulk weer.

Ad van Wesel

Deze zondag leek op voorhand een kans voor de regenpuntenpakkers. Maar dat viel erg mee (of tegen, zo je wil). Toen ik vanochtend op de buienradar keek, zag ik al dat er wellicht in Made wat regen zou vallen, maar met de plannen van Flip richting het in het westen gelegen Binnenmaas, leken we het droog te gaan houden. Windstoppertje voor de zekerheid toch maar in de achterzak, want als ik het ding mee neem heb ik hem zelden nodig en daar hoop ik dan maar op. Eerst dachten we van de week nog aan een rondje rondom Roosendaal gezien de zuidwesten wind, maar toch bedachten we dat rondje Binnenmaas nog niet gereden is dit seizoen en zuid west juist al wel volop gezien hebben. Alleen niet aan gedacht dat het net iets verder is. Bij de start nog even overleg, als we maar voor twaalf uur terug zijn is het goed. Dus we beloven niet lek te rijden….  En gaan op pad. We rijden richting de watertoren en kunnen nog even zwaaien naar Piet die voor zijn huis staat te wachten op zijn Trimmakkers die hem vandaag ophalen voor zijn allerlaatste rit bij WTC. Piet, het ga je goed!

We schieten de polder in richting Lage Zwaluwe waarna de Moerdijkbrug over gaan en dan richting Kiltunnel. Bij het opdraaien van die Moerdijkbrug kan ik voor het eerst de hele groep van 15 overzien. Iets meer dan ik bij het Raadhuis gezien had. Klopt ook wel want Gerben, Erik en Sander, waarvan ik dacht dat ze met de sportgroep zouden rijden, zijn bij ons aangesloten. En gastrijder Wim Peggeman uit den Hout. Dat kan nog wel eens goed van pas komen als we over de dijken tegen de wind moeten.

In de Kiltunnel worden de benen voor het eerst echt getest. De groep valt ook wel even uit elkaar maar in het dorp hergroeperen we en Flip leidt ons verder over mooie brede fietspaden en over dijken. Ik moet zeggen dat er meer bebouwing staat dan ik me herinnerde, dus we reden nog redelijk beschut en juist daar hadden we met Gerben en Sander goede koptrekkers. Gerben had zijn windstopper aan dus als je daar achter zat, was er al helemaal niks aan de hand. We houden het tempo er goed in maar dan opeens ligt er een groepje heel ver achter. “Lek?” Ik draai terug en zie onder andere Anneke in de verte aankomen. Als ze dichterbij komt, roept ze iets van “…. Verkeerd geschoten….” Later begrijp ik dat ze een energiereep met nootjes probeerde te eten en zich verslikte waardoor er een nootje in het verkeerde keelgat geschoten was waardoor ze geen lucht meer kreeg. Medici zullen zeggen dat dat niet kan omdat je maar één keelgat hebt, maar we weten allemaal wat er bedoeld wordt. Gelukkig kon ze Frans vragen om even op haar rug te kloppen. Die was zeer bereidwillig en gaf een paar flinke klappen en toen kwam het nootje weer terug (uit de luchtpijp). Én door, …
We rijden nog een kilometer of tien naar de bruggen over het Hollandsdiep en over de sluizen bij Willemstad. Ik had Bert al voorspeld dat dat even pittig zou zijn met de wind tegen. Dat was mentaal geen goed idee, Bert  kwam aan het elastiek dat vervolgens brak. Zeker omdat er ook nog een andere fietsgroep voor ons reed die ingehaald “moest” worden. Maar na deze hindernissen werd ook weer even gewacht om vervolgens langs Helwijk, Oude Molen en Klundert richting Zevenbergen te gaan.
Flip had een handige route langs de A17 voor ons zodat we niet door Zevenbergen hoefden, want dat is tegenwoordig een heuse hindernisbaan merkte ik pas. Hadden we nu gaan last van. Bij Kanters kwamen velen weer op bekend terrein en toen was het alleen nog het stuk langs Blauwe sluis. Keurig om half twaalf terug. De valse noot had geen tijd gekost blijkbaar. En toch 95 km weggetrapt met heel lekker droog weer.

Ad van Wesel

Bij het plannen van de ritten voor het weekend zie ik dat het noordenwind is. Dus mooi om richting het noorden te gaan en dan klinkt Noordwaard goed. Die hadden we pas ook gepland maar door de ongelukkige valpartij van Marc en Maurice liep dat anders helaas. Nieuwe poging dus deze zondag.
De vraag was of ik via Raamsdonk en dan door de polder zou kunnen. Is de Beethovenlaan in Raamsdonkveer al weer open? Ik zit te twijfelen hoe ik dit te weten kan komen. Ik kan Gerard of Gerard of misschien vragen natuurlijk. Maar omdat ik Chat GPT toch open heb staan, vraag ik het aan AI. “Is de Beethovenlaan in Raamsdonksveer richting Raamsdonk nog gesloten of weer open”……..
“De Beethovenlaan in Raamsdonksveer is afgesloten vanwege werkzaamheden. Na 13 juni zal hij weer open gaan”.  Hè… “Maar het is al juli dus dan moet de weg toch weer open zijn?” …… “Je hebt gelijk Ad de weg zou weer open moeten zijn. Wil je het zeker weten kijken dan op de ANWB route planner”. Okay…. Via Gerard had ik het al lang geweten maar als ik in ANWB invul dat ik van Sportpark naar Raamsdonk wil, laat hij de route door de Beethovenlaan zien. Toch spannend als we met 13 fietsers op dat punt aankomt, maar de weg is open en we kunnen door via de polder en dan over de brug.
Op het punt van de valpartij is het toch vreemd. Net als het punt waar ik zelf ooit gevallen ben in Oosterhout, dat vergeet je niet meer. Maar deze keer karren we gewoon lekker door.
We rijden het rondje “noord” wat we op dinsdagavonden vaak doen om zo bij Giesen op de dijk te komen richting Woudrichem. De wind is langzaam wat aan het aantrekken maar het is aangenaam fietsweer. In onze gelederen deze keer ook Marc de Pijper, ons ex-lid die WTC destijds verliet en zich wilde richten op crossfit en later triatlon. Nu vindt hij het toch weer leuk om in een groep te fietsen. Misschien leuk genoeg om terug te komen?
Via Werkendam (1^e keer) rijden we de brug over de Noordwaard in. Een mooi gebied en het is nog niet zo druk. Wel een paar andere wielergroepen. Eentje net voor onze neus op 200 meter. Johan van Helmond kan daar slecht tegen: “zullen we rond gaan draaien?” Tja, dat is verleidelijk maar we gaan toch al op pittig tempo en met draaien wordt het wellicht “te”. Heel de lus blijven we ze in het vizier houden en uiteindelijk krijgt Johan zijn zin, we halen ze in… 
….omdat ze een plasstop houden net voor Werkendam (2^e keer).
In Werkendam slingeren we even over het industrieterrein en dan weer de polder in richting Hank. Nu is de wind echt van achter en nog weer wat sterker. Dus we rijden op ons gemak een mooie snelheid. Ook hier is het lekker rustig op de wegen. Tijd om even rond te kijken over de landerijen en hoe de gewassen er bij staan. Prima oogst dit jaar, topopbrengsten met goede kwaliteit, maar dan heb je lage prijzen, dus er kan nog wel ergens over geklaagd worden.
We zijn dus zo in de Hang en over de brug volgen we het fietspad, met de stoplichten. Vorige keren veel gemopper over de route zonder stoplichten door de wijk. “Die kleren-drempels!” . Nu hoor ik “die klere stoplichten en hobby fietsers!” De mening is een beetje 50-50 blijkbaar wat de beste route is. Volgende keer maar na de brug links door de polder terug. Of vinden de coureurs dat een “kleren-end-om”?
Hoe dan ook, je komt altijd op de brug over de Amertak waar de laatste reserves aangesproken worden om naar boven te sprinten. Wie daar eerst boven was, heb ik niet gezien, maar die heeft te weinig op kop gereden zou ik zeggen.
Met 92 km op de teller zijn we terug op de May. Lekker gefietst, nu even afwachten hoe mijn rug dit gevonden heeft…

Ad van Wesel

Het is dit jaar weer eens een echt Nederlandse zomer met regelmatig een bui, en ook op deze zondagochtend zie ik de bui al hangen boven Numansdorp. Daarom maar even alvast met Gerard van Oerle geappt en die is het er mee eens dat wellicht Noordwaard een drogere route zal zijn deze morgen. Bij het Oude Raadhuis krijgen we bijval want iedereen heeft de buitenradar gecheckt.
Wij vertrekken dus niet naar het westen maar een beetje naar oost en dan omhoog.
Over de Keizersveersebrug en dan via de Peerenboom naar Dussen. Aan het begin van de Peerenboom hoor ik achter mij een helaas bekend geluid van vallende fietsen en berijders en meteen ook gekerm van pijn. Als ik omkijk, ligt Maurice op de weg gestrekt op zijn rug met de voeten in de rijrichting. Die blijkt over de kop gegaan te zijn nadat  hij de vallende Marc net voor hem niet meer kon ontwijken. Die zie ik ook in de kant liggen maar staat snel weer rechtop. Van de week dit soort ongevallen verschillende keren op TV gezien tijdens de Tour, maar als het in je eigen fietsgroep gebeurt, is het heel akelig.
Het lijkt verstandig dat hier mensen met kennis van zaken naar komen kijken dus wordt 112 gebeld.
De echtgenotes worden ook opgeroepen om de fietsen op te komen halen en ook even te kijken wat er aan de hand is. Na een minuutje of 10 verschijnt de politie en niet veel later de ambulance. De slachtoffers worden eens goed nagekeken. Marc zit onder de schaafwonden en hij blijkt de bekende wielerblessure te hebben: sleutelbeen gebroken. En volgens zijn vrouw heeft hij blijkbaar ook zijn hoofd gestoten, want hij vertelt alles twee of drie keer. Die moet goed nagekeken worden volgens de broeders en ze nemen zijn helm mee, dan kunnen ze zien of en hoe hij op zijn hoofd gevallen is. Dat is blijkbaar protocol, want de helm van Maurice wordt ook onmiddellijk in de ziekenauto gelegd door de mannen. Terecht, want beide helmen blijken nadien zodanig beschadigd dat ze duidelijk hun nuttige werk gedaan hebben. Maurice wordt ondertussen gecheckt op vooral heup- en ruggenwervels. Dat lijkt allemaal goed. Zijn spieren hebben de klap goed opgevangen en dat gaat toch wel zodanig pijn doen dat dat ze toch besluiten om hem een pijnstiller te geven. Ook Maurice moet mee naar de Molengracht om eens goed bekeken te worden onder de scanner. Als ook de fietsen ingeladen zijn, blijven wij wat beduusd achter. Wat nu? Toch maar verder fietsen, maar dan wat korter want we hebben wel drie kwartier stil gestaan. De Noorwaard lus wordt geschrapt, we rijden het trainingsrondje Werkendam dat we op dinsdagavond wel eens rijden. Via Dussen, langs de Golfbaan van Almkerk en naar Giesen. Over de dijk langs de Merwede rijden we naar Werkendam om dan de polder in te duiken. Daar komt het beetje wind dat er is in de rug en worden we bovendien ingehaald door een vreemde wielrenner die ons uitdaagt. De snelheid gaat omhoog naar de 40 km/uur. De gedemarreerde renner wordt snel ingerekend en omdat het wel lekker gaat, blijven we op tempo. Zelf zak ik maar even af naar achter om te kijken of het goed gaat en of ik aan de rem moet trekken. Maar het lijkt voor iedereen goed te doen en dus rijden we tot de volgende dijk stevig door. Daar verliest echter iemand zijn Garmin en dat is toch te gek om die maar te laten liggen t.b.v. het gemiddelde. Dus we wachten even en rijden dan weer gewoon op Tour-tempo door Hank weer de brug over om het laatste 10,5 km naar Made in te zetten. Op het einde nog een paar druppels die neer komen op de overgebleven 13 renners. Het weer is erg meegevallen (zeker als ik later hoor van het natte pak van de Sport), maar ik had toch echt liever geschreven over mijn natte pak en de kou dan over die vervelende valpartij.

Later in de middag kreeg ik trouwens bericht van Maurice en Marc dat ze weer thuis waren na hun ziekenhuis onderzoeken. Nu op naar herstel.

PS : De fiets van Maurice was wonderwel niks aan te zien. Maar Marc zijn fiets was flink beschadigd. Dit geeft te denken over verzekering van onze dure karretjes. We zijn allemaal persoonlijk bij NTFU verzekerd voor dit soort gevallen. Maar als je fiets flink beschadigd is, je helm kapot (en moet sowieso vervangen als je er mee gevallen bent), Garmin stuk, dan zit je snel aan je maximum uitkering. Kijk dit zeker eens na! Want bij NTFU kun je gemakkelijk en niet al te duur je verzekerde bedrag verhogen. Kijk eens hier: Fietssport – Extra Dekking
Hopelijk betaal je nog vele jaren terwijl het helemaal niet nodig was.

Ad van Wesel

Nadat ik vorige week moest passen met rugklachten, ga ik het vandaag toch weer maar proberen. Hoewel het nog niet over is, vroeger was ik daar met weekje wel vanaf, maar als zestig-plusser is dat niet meer vanzelfsprekend. We hadden op de app bedacht dat we naar het oosten wilden vandaag, ongeveer 90 kilometer. Rondje Den Bosch, maar die hebben we al gedaan dus het wordt een rondje Hedel oftewel de WTC klassieker rondom de Maas. Die heb ik sinds 1991 al veel keer gereden dus geen probleem om te leiden. Tenminste als hij met de wijzers van de klok mee gereden wordt. En dat ben ik wel van plan deze ochtend. Om stoplichten in Raamsdonksveer te vermijden, rijd ik langs de andere kant van Geertruidenberg, langs het sportpark, en dan door de polder weer naar de brug… is de bedoeling. Maar de Beethovenlaan blijkt nog steeds afgesloten. Dan moet je dus even links of rechts. Rechts heb ik twee weken terug met Anneke gedaan en toen was ook de weg naar Raamsdonk dicht en moesten we wel heel ver om. Gerard Koops zegt dat Julianaplein een goed alternatief is. Daar wil ik op vertrouwen, maar hoor dan van Flip dat het fietspad naar Raamsdonk al open is, dus even draaien en keren en dan nemen we die route. Via Waspik komen we weer op de route van het geplande rondje, maar dan tegen de klok in. Dat geeft mij wat denkwerk, want van die kant weet ik de afslagen niet zo goed. Tot Heusden denk ik na en besluit om het fietspad te vermijden. Ik denk dat ik de route via Herpt wel weet. Maar helaas, in Herpt neem ik de verkeerde afslag en komen we op een route rond Oud Heusden. Wie A zegt moet ook B zeggen en zoals Peter naast mij zegt; “we komen altijd ergens weer wel op bekende weg”. En dat is ook zo, de weg waar we al geweest zijn. Dan toch maar over dat vervelende fietspad want dan weet ik wel in Hedikhuizen te komen, en verder op de route.
Via Bokhoven gaan we richting Hedel. Het tempo is heel constant (best hoog hoor ik) en met 14 renners heb je dan wat harmonica effect. Dus probeer ik het tempo iets te drukken. Gerard Koops en Marc Schaerlakens zijn er vandaag ook bij en voor hen is de combinatie afstand en snelheid niet alle weeks. En Gerard en Marianne van Oerle moeten na 1000 km op de gewone fiets natuurlijk ook weer even wennen.
Er is weinig wind en niet heel heet door de bewolking dus dat maakt het iets gemakkelijker.
Na de Hedelse brug draaien we terug richting het westen.
Na Hedel komt altijd een mooi stukje langs de Maas en langs kasteel van Well, wat je met deze rijrichting beter ziet liggen blijkbaar want anderen was dit nog nooit zo opgevallen. Het is trouwens Slot Well, zie ik op Google Maps.

Maar wij moeten nog even door langs Wijk en Aalburg en dan over de route van “rondje Heusden”.
Bij sommigen beginnen de kilometers te tellen, want ik hoor ze niet meer buurten achter me.
Anderen zie ik nu voor het eerst vandaag voorin verschijnen op de laatste stukken van de rit.
Ondanks dat het vandaag tegen de klok moest en ik een extra rondje moest geven, heb ik toch 90 kilometer op de teller als ik de fiets thuis parkeer. Ondanks de twijfelachtige rug toch veel op kop gereden en voel met weer heel wat.
Tot ik de tour ga kijken… t.o.v. MVDP toch maar een prutser. Die reed pas echt tegen de klok.

Ad van Wesel

Soms loopt het net wat anders dan gepland, zo ook deze zondag.

We hadden ons aangemeld voor een kastelenrondje in het Groene Hart nabij Utrecht, uitgezet en voorbereid door Thijs. Hij had een mooie route maar helaas hadden maar een paar leden zich opgegeven en het voorspelde weer zag er niet echt lekker uit. Op zaterdag jl. kreeg Ad dermate last van zijn rug dat meefietsen op zondag niet erg verstandig zou zijn. En zonder Ad, vind ik het niet gezellig, dus toch maar afgemeld. Op zondagochtend werd de buienradar nogmaals gecheckt en werd de rit alsnog helemaal geannuleerd. Jammer, hopelijk kunnen we die rit nog een andere keer rijden.

Dan maar “gewoon’’ om half negen met de tour mee, maar vandaag zonder Ad.
De opkomt was niet echt groot te noemen slechts 14 man in totaal, niet echt gek gezien de weersvoorspelling.
Jarige job Flip had al aangekondigd dat er naar het weer gekeken zou worden en het geen lang rondje zou worden richting Slingerdreef. De tour, trim en sport vertrokken allen die richting. De tour met slechts 6; Flip, Frans, Adri, Peter V., Marc en ik. Een klein clubje waarbij de oudsten het leeuwendeel van het kopwerk deden. Het nieuwe spotje van SIRE waarbij opgeroepen wordt dat “ouderen”  wat meer in beweging zouden moeten komen, is niet echt voor hen van toepassing.

Er werd onderweg lekker bijgekletst; Adri meldde dat zijn knie eindelijk iets beter ging en hoopte weer meer te kunnen komen. Marc reed een keer met ons mee om te kijken hoe dat ging. Peter en Flip genoten nog na van hun tijdritwinst en Frans, die reed lekker door.

Net na het viaduct over de A58 riep Flip; Doen we rondje ’t Zand?
Heel snel riep Frans;”Nee!”.
Nou, dat was duidelijk.
En het was ook de goede beslissing want nog geen kilometer verder, begon het te regenen en nog harder te waaien. Kop over kop werd naar de slingerdreef gereden, op naar de bebossing. Daar was het iets meer beschut en reed het net wat lekkerder.
Er werd de oude “Slingerdreef” gereden, niet rechtsaf maar rechtdoor langs de Fazanterie. Daar werden we voorbijgereden door 2 wielrenners die er zin in hadden. Er werd direct gereageerd en op een lint reden we naar het eind van de Huisdreef. Net voor Bavel gingen zij rechtdoor, maar wij sloegen rechtsaf om lekker over die gladde keien van de Eikbergseweg te kunnen stuiteren.

Bij de stoplichten in Dorst stopten we keurig voor rood maar waren ineens Frans kwijt. Waar was die nou?
Na nog een keer goed kijken, zagen we hem achter een bosje staan, hij moest even, vast door al dat gestuiter.

In Oosterhout zagen we voor ons bekende shirtjes met een mooi rood shirt op kop rijden. De Trim.
Op het fietspad van Burgemeester Materlaan reden we ze voorbij en Kees van Dongen bleef er bij ons aan plakken om te kijken hoe dat ging, nou, dat ging goed zo te zien.
Zo waren we na een lekker tochtje van 56 km. op tijd binnen voor de regen.
Over het nieuwe asfalt en langs de nieuwe rotonde van de Godfried Schalkenstraat met de penselen en schilderspalet, reden we Made in, op naar de nazit met koffie en gebak bij jarige job Flip!

Anneke

Net als vorige week is het weer matig te noemen vandaag. Er valt wat nattigheid maar je wordt er amper nat van. Dus windstoppertje aan en daar gaan we.
Bij het startpunt zie ik een mannetje of tien staan. Na wat overleg starten de Sport en de Tour samen en rijden we richting het westen want volgens de buienradar zou je dan na een tijdje onder de buien uit moeten komen. Bert rijdt ook met ons mee en toen besloot Marc ook mee te gaan. 
We rijden naar Lage Zwaluwe. Het wordt inderdaad al wat minder nat en daarom willen Twan en Martien graag het rondje Numansdorp doen. Ik vraag even aan de anderen wat ze er van vinden. Eindresultaat is dat we splitsen. Flip gaat met de  snelle jongens mee en wij rijden een rondje Noordhoek en misschien “nog wat er aan” denk ik dan nog.
De wind lijkt wat aan het draaien te zijn en het lijkt of we heel onderweg tegen hebben. We rijden een mooi tempo maar dat mag ik vooral aangeven. Dus een goede training, maar het stukje er bij aan plakken, hoeft voor mij niet. Morgen moet ik een beetje fit zijn want dan ben ik vader van de bruid en dat wordt een lange dag als ik het schema zie dat mijn dochter voor ons heeft opgesteld.
Dus rijden we langs Langeweg weer terug. Op het viaduct over de HSL test ik nog even mijn benen, en die van de andere drie. Als ik bovenop omkijk, zie ik Anneke en Marc nog in mijn wiel zitten. Bert denkt aan de rit naar Sprang Capelle die hij nog af moet leggen als wij thuis zijn, en heeft het laten lopen.
Thuis aangekomen moet ik weer twee fietsen goed poetsen, dat is het nadeel van zulk weer. Bovendien zie ik dat mijn achterband slap staat. Lek, dus even plakken. Dan bij Anneke haar fiets de bergpion er op want volgende week zitten we in de Alpen.
Ik ben benieuwd hoe het de komende weken gaat met het weer in Nederland en de WTC ritten.
Én wie dan het verslag van de Tour gaat schrijven .

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst serieuze regen bij de start van de rit. Ik moet even zoeken waar mijn regenjasje is want dat wil ik toch wel mee. Dat gaat in het achterzakje, ik hoop dat de windstopper toch wel voldoende is. Ik ben benieuwd wie er vandaag aan de start staan op jacht naar regenpunten. Als we aankomen op het Raadhuisplein blijken er toch maar liefst 10 WTC-ers te staan. Allemaal gezellig dicht bij elkaar onder een boompje om de schuilen voor de gestage regen. Na even overleg, besluiten we allemaal samen te gaan rijden en het basisplan is een Slingerdreefje. Met Twan op kop rijden we weg langs de Albert Heijn. Dan kan hij meteen even kijken of daar al wat bedrijvigheid is. Dan langs de Schietberg richting Den Hout en de Ter Aalster brug. Voorbij Oosterhout begint het wat minder hard te regenen en omdat het niet echt koud is, wordt het een lekker fietsweertje. Ze lieten Twan en mij lang op kop rijden, maar dat is niet erg want voorop blijf je eigenlijk nog het schoonst. Fijn om eens bij te buurten met Twan en ook achter ons horen we ook dat iedereen lekker zit te kletsen. Door de mix van de drie groepen die meestal apart rijden, spreek je eens mensen die je normaal niet treft. Van de Trimmers is Peter Kuipers aanwezig en Marc Schaerlaeckens ook. Ze rijden lekker mee en Peter rijdt nog een stuk op kop (en wil dat ook wel in het verslag vermeld hebben, fluistert hij mij in). Ter hoogte van Gilze concluderen we dat het weer zodanig goed is dat we wel via ’t Zand kunnen rijden. Een prima keuze want de regen van boven stopt nu. Maar af en toe denk ik dat het weer begint. Maar dat komt van de bomen en het opspattende water.
Nu ik wat meer naar achter rij, zie ik hoe vies iedereen is. De mooie lichtblauwe sokken zijn ondertussen donkergrijs en ’t Zand is minder geworden want dat hebben we mee naar de May genomen. Door de Slingerdreef rijden we terug en nu krijgen we een beetje wind mee. Thijs en Flip rijden wel 25 kilometer op kop op een lekker tempo dat iedereen kan volgen. Peter en Marc stijgen niet alleen serieus in het opkomstklassement, ook op Strava sneuvelen wat van hun persoonlijke records.
Mooi op tijd zijn we weer thuis. Iedereen is toch weer blij dat hij/zij opgestapt is deze ochtend. Alleen moet ik nog behoorlijk poetsen om de fietsen schoon te krijgen en Anneke met de sokken. En na de middag dan ook nog eens het zand uit de ketting halen en weer goed smeren.
Klaarmaken voor de vakantie en de bergen…. Over een week zijn we onderweg naar Alp d’ Huez en de goede doelen activiteiten daar. De laatste weken hebben we helaas weer verschillende voorbeelden gehoord van dat het echt nodig is om daar tijd en moeite in te stoppen.

Ad van Wesel