Toch nog een WTC-rit na meer dan een jaar Corona. Het is niet direct het mooiste voorjaarsweer als ik me zondag 23 mei uit het bed laat glijden. Maar vandaag gaat het dan toch echt gebeuren; we gaan als WTC weer gezamenlijk op stap. Goed 8:00 uur na het nieuws vertrek ik richting Leo, die heeft voor mij nog een mondkapje gepakt, ik was het vergeten in de drift om weer op route te gaan. We rijden nog even langs den bakker maar we weten dat hij mogelijk later voor de koffie komt omdat hij met een blessure tobt. En ja, de deur is nog op slot.
We rijden richting de May via den Bromtol waar het nog lang niet klaar is. Bij het oude gemeentehuis staan al vele van onze fietsvrienden en -vriendinnen te trappelen om van start te gaan. Ik had verwacht dat de voorzitter ons met stichtelijke woorden op pad zou sturen, echter als mijn Pulsar klok reeds 8:30 uur aangeeft, is hij nog niet te zien. We stellen voor om toch te vertrekken.
Richting Den Hout wordt er redelijk gas gegeven bij vertrek. Het eerste stuk zijn bekende wegen langs Seters, het nieuwe fietspad langs de Vijfeikenweg rijdt soepeltjes. Via Molenschot en langs Gilze rijden we naar de nieuwe fietspaden in de Chaamse bossen. Op de weg Alphen naar Chaam worden we voor gereden door een groep. Leo besluit om gas te geven en aan te sluiten. Deze groep heeft ook het idee wat wij al hadden om via de Sluis naar de Baarleseweg te rijden. Op het moment dat Leo geniet van het uitzicht wordt er van achter geroepen dat het wat minder mag, helaas. De meters vliegen onder de wielen door en via de Meerleseweg gaan we richting Strijbeek.

Ik rij een stuk op kop met naast me een sterke Kevin die blijkbaar minder last heeft van de tegenwind als we van Moskes richting de Galderse meren rijden. Op het viaduct over de A16 en de HSL richting Effen komt Marino plots naar de kop maar al snel laat hij de beurt aan een ander. Na Effen gaat de wind wat meer in ons voordeel blazen. Via het Liesbos rijden we richting de Beek. Ik stel voor om dwars door Prinsenbeek te rijden, Johan heeft daar vooraf geen goed gevoel bij maar geeft aan als we er doorheen gereden zijn dat het een goede keuze was. De Elsakker komt al snel in beeld. Op het terras is het er nog rustig. De brug over de Mark is met wind mee geen probleem voor de groep. Onder het viaduct is nog wel een grote plas, maar een ieder kan er net omheen rijden. Vanaf de Kompaan wordt er echt gas gegeven; mijn teller geeft met momenten de 45 km/h aan. Een enkeling heeft het moeilijk, maar ook in een echte koers worden de meeste renners er windaf afgereden. Bij binnenkomst in de May wordt er bij onze nieuwe molenaar aangegaan voor een doos mondkapjes. Bij het Trefpunt staat den bakker klaar voor ontvangst. We laten de koffie en het gebak goed smaken. En voor we naar huis gaan, wordt er onder het genot van een Hertog-Jan nog gesocialised oftewel nageklets. Nadat het Carillon om twaalf uur heeft geklonken, gaan we met een tevreden gevoel weer huiswaarts. Ik dank allen voor de fijne rit die we weer samen mochten rijden.

Groeten vanaf Ter Aalst,
een nep Houtenaar.

Na de beperkingen in begin van dit jaar kunnen we eindelijk weer in groepen rijden bij WTC. Dus heeft het bestuur besloten dat eerste Pinksterdag de openingsrit is van 2021.
Dat blijkt een gelukkige keuze want in het oorspronkelijke schema stond een rit op Pinksterzaterdag en eentje op tweede Pinksterdag, en beide dagen regent het volgens de weermannen en vandaag maar een hele kleine kans. Anneke kijkt voor vertrek even op Weer-online hoe het zit met regenpunten. Uit gewoonte denk ik want Rene van Mook  heeft de taak van bijhouden van het opkomstklassement over genomen van haar. Eén druppeltje in de morgen  geeft weer-online dus de eerste regenpunten kunnen meteen gescoord worden.
We moeten nog even wennen aan starten om 8:30 uur blijkbaar, want we komen maar net op tijd, volgens sommigen “te laat”. Ik moet nog even het aantal deelnemers door geven aan ’t Trefpunt en dan kan ik met mijn maatjes van de Sport op pad. Ik ben blij dat ik Frans Marijnissen er weer bij zien. Dat is heel lang geleden. Flip stelt voor “rondje Galder” want volgens buienradar is het zo dat als er buien komen, ze boven Breda langs gaan. Prima, met zuid-westen wind betekent in ieder geval dat we dan het  laatste stuk wind in de rug hebben.
Tot de stoplichten bij Oosterhout rijden we wat warm maar dan gaat het tempo omhoog. We rijden nog lekker beschut. Flip en ik denken dat het meer zuidenwind is. Als het open wordt, is het pittig maar met Thijs en Martien hebben we mannen die dat niet voelen. Als anderen op kop komen, gaat het een beetje langzamer en de kopbeurten zijn wat korter, maar we werken prima samen tegen de wind. We kijken allemaal een beetje met bewondering naar opa Frans, hij gaat prima met zijn 70 jaar. Op een gegeven moment zie ik dat Thijs steeds meer op de Hulk gaat lijkt, hij is niet alleen super sterk, hij scheurt ook uit zijn kleren bij zijn kuiten.
Langs ‘t Zand gaan we via Dassemus naar het viaduct van Hazeldonk. Frans gaat voor de bergprijs en Twan en ik moeten bijten om bij te blijven. De wind is zeker niet aan het afnemen en lijkt nu verdorie naar het westen gedraaid te zijn, dus nog steeds wind tegen. Gelukkig maken Thijs en Martien af en toe een tweede waaiertje voor mij, want anders zit je met 7 man toch echt op het kantje. John is nu ook lekker op stoom en helpt het tempo hoog houden en neemt lekker snel over als ik op kop zit. Na Liesbos gaan we op het einde van de weg links, extra lusje van Flip, we gaan nog even via Zwartenberg. Op de brug moeten Twan en ik even passen door de zijwind, maar als we rechtsaf slaan naar Langeweg kan ik constateren dat ik snel herstel. Ik heb al meer dan tweeduizend kilometer op de  teller dit jaar. Lekker getraind met Anneke, maar dan ligt de gemiddelde snelheid natuurlijk een paar kilometer per uur lager dan vandaag.
We zien een groepje wielrenners (het blijken -sters te zijn trouwens) voor ons rijden die goed doorrijden, er wordt nog eens even gas gegeven met 47 kilometer per uur en we gaan “er op en er over”. Nu is de wind dan ook recht van achter. Even lekker uitrijden zou je denken, maar het laatste stuk richting Wagenberg blijken de anderen nog zin te hebben in een hele lange eindsprint.
Net na elf uur rijden we de May weer binnen. Op naar koffie met gebak. Bij het oplopen van het terras deelt Marino mondkapjes uit die ze snel nog even bij AH gekocht hebben. Keurig! De koffie met gebak smaakt prima. Als het zonnetje er bij komt, is het lekker, als hij weg is een beetje fris. Ik klets lekker wat bij met mijn tafelgenoten, fijn dat ook dat weer eens kan. Rond twaalf uur gaan de meesten huiswaarts. Ik krijg het ook wat koud dus rijden Anneke en ik ook naar de Lignestraat. Wat was dit weer fijn zeg, zo’n echte WTC tocht met na-zit.

Ad van Wesel

Zoals bij de meeste clubs en verenigingen is het organiseren van alle activiteiten alleen mogelijk met de nodige sponsoring. Ook voor Wieler-Trim-Club Made geldt dit. In december 2020 besloten de drie bestaande sponsoren om weer voor drie jaar bij te tekenen. Daardoor kan de ingezette koers verder door gezet worden.

WTC-Made is een toerfietsclub die de laatste jaren een behoorlijke groei door gemaakt heeft. Het ledenaantal is verdubbeld. Bijna 60 leden, waarvan 11 dames dragen de clubkleuren. Er wordt meestal in 4 groepen gefietst over verschillende afstanden met een verschillende snelheid. Daardoor is er voor ieder wat wils. Met name de Trim-groep, die we ook wel de “Opstapgroep” noemen, blijkt mensen over de streep te trekken om het eens in een groep te proberen. 2020 is het jaar dat de meeste fietsen ooit verkocht zijn in Nederland, waaronder ook veel racefietsen. En opvallend veel aan dames, vertellen ons de bekende fietsenzaken in Made. Dus verwachten wij nog meer belangstelling van eenzame fiets(st)ers om zich aan te sluiten bij een club. In een groep leer je van ervaren mensen hoe je het beste kunt trainen. Je hebt elke week weer andere routes en komt op plekken die je anders niet zo snel vindt. En als je eens technisch malheur hebt, zoals een lekke band, dan zijn er altijd wel handige handjes bij zodat je zo weer op de fiets zit. Bovendien is het gewoon veel gezelliger dan alleen rijden natuurlijk, waarbij we wel moeten aantekenen dat door corona regels in 2020 we soms gedwongen waren in wel hele kleine groepjes te rijden. Dat zal in 2021 toch wel beter zijn?!
Om een groeiend peloton netjes in een goede kwaliteit kleding te krijgen, is een uitdaging. Dit hebben we de afgelopen drie jaar met onze drie sponsoren kunnen realiseren maar eind 2020 liepen de overeenkomsten met deze bedrijven af. Gelukkig was er bij alle drie geen twijfel en kregen we overal te horen: “We gaan graag door”. Zo konden we in december jl. een tekensessie organiseren waar de vertegenwoordigers van de drie bedrijven op een corona-proof manier hun handtekening zetten onder een nieuwe driejarige overeenkomst. Rob van Oorschot namens VEMACRANE, overigens sponseren zij, gestart door vader Henk, al onafgebroken sinds 1981! Eric Stasse tekende namens RVSA alweer voor een derde termijn. Roy Delhey zetten de krabbel namens PS van Seeters. Super geregeld dus weer, de kleding-commissie van WTC is meteen aan de slag gegaan zodat we in de  lente dit jaar alle leden en eventuele aanwas in een goede fietsoutfit de weg op krijgen. Hopelijk in groepen van 10 tot 15 als het weer mag, want daar hebben we allemaal weer zin in!

Het wegseizoen van WTC Made telde een stuk minder ritten dan vooraf gepland. Maar niettemin werd de opkomst weer bijgehouden. Een uitgebreide huldiging was helaas niet mogelijk en daarom werd de top 3 corona-proof op de foto gezet voor dit weekblad. Rene van Mook mocht daarna de trofee mee naar Wagenberg nemen.

De plannen van de rittenplanners van WTC Made werden behoorlijk verstoord door de beperkingen die het bekende virus oplegde. WTC-Made volgde de interpretatie van de OMT-regels zoals wielerbond NFTU die steeds publiceerde. Van de bedachte 37 ritten gingen er uiteindelijk maar 17 door als echte club-rit. Na de openingsrit van 8 maart jl. , waar we nog met 31 leden in drie groepen op pad waren, konden we tot 28 juni alleen in twee-, drie- of viertallen op pad. In de zomer was er meer vrijheid om in groepen te sporten. Er werd gekozen om de groepen wat kleiner te houden en zo was de nieuwe TT groep geboren. De nieuwe groep die qua snelheid en afstand tussen de Trim-groep en de Tour-groep valt. Gemiddeld waren we met 28 fietsers op pad en in vier groepen is dat dus minder dan tien per peloton. Hierdoor hadden we goed overzicht en konden we goed afstand houden tot andere weggebruikers. De opkomst-teller stond natuurlijk wel aan. Naast het aantal keren dat renners en (elf) rensters aan de start komen, wordt bij WTC ook het weer bekeken. Als je komt bij regen zijn er extra punten te verdienen. We hadden een hele mooie zomer want er waren weinig regenpunten te scoren. Het mooie weer, de “zin om te fietsen” en misschien ook wel minder sociale verplichtingen en feestjes, zorgden zowaar voor een record opkomst van 60%. Na de slotrit op 11 oktober jl. konden we de eindstand opmaken maar niet huldigen voor de hele groep. Na het  sporten moesten we namelijk meteen uit elkaar. Jammer voor de top 3 die dus geen uitgebreide huldiging kon genieten. Een beetje tegen beter weten in, dachten we weer wel versoepeling te krijgen en toch een groots huldigingsfestijn op te kunnen zetten. Niet dus! Om het jaar toch goed af te sluiten, werd begin december besloten dat we dan maar een simpele fotosessie zouden doen op een plek waar dat corona-proof kon. De kantine van RVSA waar we normaal elk jaar afsluiten en gemakkelijk in kunnen met heel de club, is groot genoeg om de top drie veilig op de foto te zetten. Rene van Mook ging met de leiderstrui, trofee en cadeaubon aan de haal. Niet te verslaan qua opkomst, want hij reed gewoon alle tochten. Op nummer twee eindigde Bert Timmermans, die maar één rit miste. Hij kwam in punten gelijk uit met de nummer drie maar dan telt de eindstand van 2019 mee. Daarin stond hij boven Peter Korse die dus derde werd. Nadat de foto genomen door ons nieuwe lid Patricia Galle Bernard genomen was, bleken de winnaars nog een sympathiek idee te hebben. Ze gaven hun verdiende cadeaubonnen terug aan voorzitter Ad van Wesel met het verzoek die aan Willem Avontuur te schenken. Willem, die door serieuze gezondheidsproblemen het hele jaar afwezig was en een opsteker als deze geste wel kan gebruiken. Mooi gebaar en zeer gewaardeerd door Willem en Sandra.
WTC Made maakt zich weer op voor seizoen 2021, hopelijk kunnen we vanaf maart 2021 weer gewoon volgens plan op pad.

Na mijn fietsongeluk in Frankrijk, 8 weken geleden, eindelijk weer eens op de fiets!
Om er weer in te komen, had ik me aangesloten bij de Trimgroep die een mooi ritje van
50 km (rondje kleine Slingerdreef) op de planning hadden staan. Bij aankomst op de verzamelplek zijn we vertrokken met Petra, Peter K., Leo S., Wim R., Johan S. en uiteraard ondergetekende. Het was een gezellige tocht met een gemiddelde van 23,9 km, temperatuur van 11 graden en 56 km op de teller.

Er is genoeg regen gevallen onderweg, maar gelukkig liet de zon zich ook af en toe zien.
Dit is natuurlijk goed voor de regenpunten.
We hebben nog een tussenstop gemaakt bij Bos & Co (voorheen Seterse Hoeve) om even bij te kletsen en te genieten van warme koffie met appeltaart en uiteraard met slagroom! Van te voren natuurlijk even gebeld of we met 6 personen welkom waren, want in deze tijd is iets spontaans toch wat lastiger. Gelukkig voor ons mochten we aanschuiven op het verwarmde terras. Peter Kuijpers schoof ook nog aan, die had wel zin een bakje koffie!

De conditie na 8 weken niet fietsen was ver te zoeken, de benen wilde niet echt en toen ook mijn beenwarmers en broek afzakten, wist ik dat ik nog heel wat kilometers moet maken om weer op mijn niveau uit te komen. Gelukkig zijn daar mijn mede-fietsers om te helpen, ook met het weer aankleden!! Bedankt Peter voor het weer rechttrekken van mijn broek!!

Het was een lekker tochtje om er weer een beetje in te komen, met de groep afgesproken om dit te blijven doen zolang als het weer het toelaat.

Fijne zondag iedereen!!

Groetjes,

Erno Haanskorf

De laatste tocht van 2020 staat vandaag al weer op het programma.

De dag dat we normaal uiteindelijk eindigen met snert en uitreiking van de opkomstprijzen. Maar dit jaar is alles anders.
Eerst maar eens kijken of onze leider René er überhaupt is vandaag, want de weersvoorspellingen zijn niet best zie ik op de verschillende weer-sites. En ze zijn ook nog eens heel verschillend per site. In de loop der jaren heb ik het meeste vertrouwen in Buienradar. Dus die geloof ik deze morgen maar even. Ondanks westenwind moeten we zo snel mogelijk een stuk naar het oosten zien te komen en dan noord en weer zuid om wind opzij te hebben.
Zoiets:

Ik zet spatbordjes op onze fietsen, pomp de banden niet te hard op om minder snel op een steentje lek te rijden en doe mijn regenjas voor het eerst dit jaar aan. Als Anneke en ik vertrekken, regent het best wel. Bij het Oude Gemeentehuis aangekomen, zie ik toch bijna twintig WTC-ers die staan te schuilen onder de bomen.
Mooiste van deze ochtend is dat Erno er weer bij is na zijn zomer-ongeval.
Ik tel voor de Sport 3 renners en voor de Tour een stuk of 4. Dus ik stel voor om samen te rijden en dan het rondje Uppel – Werkendam omdat het daar beter weer is. Hans van Bragt zegt dat dat niet kan, want hij heeft een route in zijn Garmin staan die de andere kant uit rijdt. Van Maurice gekregen, zegt hij en die weer van Peter Broeders (stuurt Peter die mannen expres de regen in nu hij zelf niet mee kan?). Ik zeg dat ze dat ding niet nodig hebben als ze gewoon met mensen meerijden die de weg daar kennen. Maar blijkbaar kan de knop bij de mannen niet om en zij gaan de geplande route rijden. Anneke durft daarna niet als enige Tourrenner met de Sport mee en gaat alsnog met de Tour mee. Omgekeerd zie ik echt niet zitten, ik houd niet van nattigheid als het te ontwijken is.

Dus vertrekken Thijs, John en ik met drieën in oostelijke richting. Het regent nog grote druppels want bij de oude Rabobank zit Thijs al te mopperen over zijn boordcomputer.
De Polar apparatuur heeft een heel gevoelig touchscreen blijkbaar, zo erg dat elke druppel voelt als een vinger en dus gaat hij steeds uit en dan moet hij hem weer aan moet zetten.
Ik stel voor dat hij hem ruilt met de Garmin van Kees Marijnissen….. die rijdt toch nooit als het regent . We rijden het dorp uit en ik zie zowaar al blauwe lucht in de verte. Al snel begint de zon te schijnen en er is nog maar hier en daar een druppel. Bij Raamsdonksveer vraag ik de mannen om even te stoppen. De regenjas kan uit. Terwijl ik dat doe, moet ik even achterom kijken want de laagstaande zon schijnt in mijn ogen en ik heb geen echte zonnebril op. Met de zon in de rug zie ik een mooie regenboog. Daar regent het flink dus, precies daar waar de anderen heen gereden zijn. Misschien ontdekken ze “De pot met goud” die onder de regenboog schijnt te staan. Wellicht ligt hij naast “Het nat pak” dat ze zeker gaan vinden.
John houdt zijn jackie nog even aan want denkt dat de regen nog terug kan komen. Ik niet, en bovendien is mijn ervaring dat hoe later je hem uit doet, hoe kouder het is. Nu ook wel even fris, maar het zonnetje en de rijwind zorgen dat dat maar even zo is.
Door de polder rijden we naar de Hanksebrug. Bij het opdraaien zien we een groepje net voor ons rijden. Mooie fietsen en flitsende kleding…. dat wekt bij Thijs bepaalde gevoelens op merk ik, die mannen moeten ingehaald worden en dan “er op en er over”. Dat lukt ook en ik kan gelukkig zelf ook mee. In Strava zie ik naderhand als bijvangst van het vernederen van die patsers (vindt Thijs) dat ik een nieuw PR rijd op de Peerenboom. Daardoor krijgt John het blijkbaar toch ook warm en bij Dussen trekt hij zijn jasje ook uit.
Schuin tegen de wind via Almkerk en Uppel naar Sleewijk waar we de dijk op gaan richting Werkendam. Om nog net iets meer kilometers te halen, rijden we door Werkendam en dan over het industrieterrein de Noordwaard Polder in. Thijs en John pakken de langere kopbeurten want die zijn jonger en sterker dan ik. En ze willen natuurlijk ook in dit verslag gemeld worden als “de kleppers van de club” deze zondagmorgen, bij deze.
Uiteindelijk rijden we in Raamsdonksveer vlak langs RVSA / Fluidor waar we zo graag weer hadden willen afsluiten. Richting de May nu, nog een stukje wind tegen, maar John gaat mee tot de rotonde Sluizenweg dus kan ik nog even wegkruipen. We zijn op tijd weer in Made, ik had aan Peter doorgegeven dat de Sport 70-90 km zou rijden (hij maakte daar in de aankondiging 90 van… tja dan durven de anderen niet mee natuurlijk). John komt op ruim 70 kilometer vandaag dus ik vind het goed. Nog even de fietsen afwassen, terwijl ik met het sopje de velgen doe, hoor ik een verdacht gesis en als ik goed kijk zie ik bubbeltjes op mijn achterband, lek. Dat brengen we er goed vanaf, beter thuis lek dan onderweg.
Als hij voor 7 maart 2021 geplakt is, ben ik weer op tijd voor het volgende wegseizoen.
Dat moet lukken.
Hopelijk dan weer een “normaal” jaar.

René van Mook is de glorieuze winnaar van het opkomstklassement 2020. Jammer dat de grote huldiging niet door heeft kunnen gaan. We hebben in Den Haag nog een uitzondering aangevraagd op het 30 binnen en 40 buiten maximum aantal. Maar Rutten en de Jonge vreesden voor de aanzuigende werking van zo’n huldiging. Het is te verwachten als iemand uit Wagenberg zo’n topprestatie levert, heel het dorp uit loopt. Dus dat ging niet door.

Maar we wachten even wat versoepelde maatregelen af zodat we op gepaste wijze René kunnen huldigen. En ook de anderen natuurlijk: Op plaats 2 is Bert Timmermans en op 3 Peter Korse. Heel mooi, allemaal renners die nog nooit op het WTC podium gestaan hebben.
Houdt je app berichten en e-mail in de gaten.
Zo gauw we op een veilige manier kunnen, gaan we iets organiseren.
Het draaiboek ligt al klaar!

Ad van Wesel

Vandaag, zondag 4 oktober,  hebben we echt herfstweer.
Anneke ziet voor de eerste keer dit jaar 2 druppels voorspeld op Weer-online.
Goed voor 12 regenpunten. Dat betekent toch wel dat we vooral goed weer gehad hebben in de ritten die we dit jaar afgewerkt hebben.

Goed ingepakt, maar ook weer niet te warm, melden we ons bij het Oude Gemeentehuis. Ruim  20 renners aan de start. Chapeau voor iedereen die ondanks de bui om kwart voor negen toch op de fiets gestapt is. Ik had verwachte dat Anneke en ik er alleen met René er zouden staan, want die laat zijn klassement niet in het water vallen, dat is duidelijk. Vrijdag had ik hem nog aangeraden om aan zijn gezondheid te denken met die kou en wind… , maar daar trapte hij niet in. Omdat ik niet veel mensen van Tour en Sport tel, stel ik voor om samen te rijden, de “TS” dus (of de “ST”?). Dan hebben we eens wat andere “buurt”. Omdat Thijs en John die bij de Trim stonden, dacht ik dat die daar mee mee gingen, maar als ze toch nog bij ons aansluiten, gaan we met 13 coureurs op pad. De weersvoorspelling belooft vanaf een uur of 11 veel wind en regen, dat hoeft nou ook weer niet tijdens een “afbouwtocht”, dus we besluiten dat we rond 11:00 uur terug willen zijn en kiezen voor Rondje ’t Zand. Tegen de wind naar het zuiden is wel pittig. Hoewel Thijs als hij zich op kop zet, daar weinig last van lijkt te hebben en heel onderweg niet van de frontlijn wijkt. De een na de ander rijdt een tijdje naast hem maar geeft het dan op. Bij Molenschot komt het bericht door dat Peter Broeders afgeslagen is. “Het ging niet”, gaf hij later in het interview na de etappe aan. Op eigen tempo zet hij toch nog 55 km op zijn tellertje.
Flip verdenkt Thijs er van dat hij expres door plassen rijdt om zijn wieltjesklevers aan te moedigen om ook op kop te komen, ook dit werkt niet, in ieder geval niet bij Flip.
Op grondgebied Gilze komt Corné op kop naast Thijs. Uit een doorgaans betrouwbare bron had ik al gehoord dat die ook lang op kop kan rijden, en dat blijkt zo te zijn. Ze blijven samen rijden tot helemaal op het eind. Flip en ik vinden het knap van Corné, maar vragen ons wel af of hij iets bijzonders in zijn bidon heeft. Het schuim komt met hele vlokken uit zijn achterste zien we.
Vanaf Dorst krijgen we echt wind in de rug. Er sluiten twee renners aan die tot de May bij ons blijven, eentje was de zoon van Wim de Vos (dacht Flip)……  Ikzelf zie die pas in Den Hout als we nog even doortrappen. Nieuw PR zelfs zie ik zelfs op Strava 49,9 km/uur over het laatste sprintstuk. Het begint wat harder door te regenen, dus het lijkt er op dat we net op tijd (of net te laat) thuis zullen zijn. Wel weer even de fietsen afspuiten, maar zelf niet echt nat en koud geworden. Prima toch, Ik heb dit jaar al zes duizend kilometers volgens Strava dus waarom risico op nat pak nemen om nog 10 kilometer extra te doen.
René dacht er met de TT groep blijkbaar anders over, die hebben die 10 extra kilometers wel gepakt, uitslovers!

Ad

Deze ochtend had een mooi begin, ik had iets te snel het WA bericht gelezen en daardoor de vertrektijd over het hoofd gezien. Gelukkig appte vriend Martien dat ik tot vertrek bij hem kon schuilen, ik voelde me een soort gast aan tafel.

Deze zondag is een feestdag, onze voorzitter Ad is jarig en wordt 58 lentes jong.
Om 8.58 uur was er overleg waar we heen gingen. Er stond een wind die voelde als windkracht 58. Al snel werd gekozen voor een kort stukje “rondje cola” en daarna naar richting Den Bosch, met de bedoeling om onze jarige minstens 58 keer uit de wind te houden. Gelukkig waren onze pitbulls Thijs en Martien bij de groep, zij bijten zich vast in de wind en laten niet meer los. Ad, Flip, Peter en ondergetekende maakte het zestal compleet. (Jammer dat Johnny er deze keer niet bij was).
Met een flinke snelheid reden we richting Cromvoirt, na 58 km reden we verkeerd. Martien stak nog wel zijn hand uit welke richting we op moesten, maar hij reed op dat moment achteraan. ☺

Toen we Den Bosch aantikten, kregen we de wind in de rug. Flip en ik hadden het idee dat naarmate we aan het einde van het seizoen kwamen de snelheid ook minder werd. Maar niets is minder waar, het blijft koers in de sportgroep. Met een hoge snelheid richting de 58 km/uur denderden we terug naar Made, waarschijnlijk met de appelpunt in onze gedachten die Ad ons had beloofd.

Was weer een toprit met een gezellige afsluiting.

Met vriendelijke groet,
Twan

Vanmorgen stond er maar een bescheiden groepje renners bij het oude gemeentehuis. Vanwaar die lage opkomst? Is het door het weer of zijn er andere activiteiten in de buurt die voorrang krijgen?  De wind lijkt vrij pittig en ook de lucht is wat dreigend, maar toch al met al geen slecht fietsweer?
Onze  trimgroep bestaat uit vier renners; we zijn inmiddels wel de harde kern te noemen.    Wim heeft op mijn verzoek een ritje bedacht en kwam uit op de ‘de Kleine Slingerdreef’. Vanuit Made vertrokken we naar Den Hout. Dat ging meteen lekker want we hadden de wind wel goed van de zijkant. Na Oosterhout zagen we aan de kant van het fietspad in het bos op  diverse plaatsen posten staan. Wat was er te doen vandaag, een hardlooptocht of was het al fietsend te doen? We hebben er geen duidelijkheid over gekregen want we zagen geen mens bij die posten. Wij gingen door naar Slingerdreef. Daar hebben we weer genoten van het mooie nieuwe fietspad. Dat pad werd trouwens goed bezocht door andere groepen wielrenners. Het was er echt druk te noemen.
Het viel ons overigens wel op dat de weg al vol met (natte) bladeren en eikels lag, waardoor we toch wel goed moesten opletten. Gelukkig ging dit prima.
Om wat gunstiger voor de wind uit te komen, reden we terug dwars door Oosterhout en zo weer op Den Hout aan. Niet lang daarna waren we weer in Made. Het was een fijne rit en het weer had ons goed meegezeten. Met dank aan Wim, Peter en Peter.

Groeten van Petra