Zaterdagavond fietsje en de spulletjes die bij een fietstocht horen, klaargezet. Op tijd naar bed want de klok zou de volgende ochtend om 5 voor zeven afgaan. Ik zou deze mooie zondagochtend de trimgroep mee nemen voor een ritje wat ons ondermeer naar Poederoijen zou brengen.
Goedgemutst reed ik tegen de klok van achten naar de May. Daar aangekomen druppelden de fietsers een voor een binnen. Nadat er iedereen er zo een beetje was, kwam Ad om mij de armband van NFTU wegkapitein te overhandigen. De cursus die hiervoor gevolgd kon worden, heb ik nooit gedaan, maar ja als de voorzitter zegt; jij bent de leider vandaag, wie ben ik dan om hem tegen te spreken?
Armbandje omgedaan en om half negen vertrok onze groep van 6 man en
2 dames, waaronder aspirantlid Patricia, voor onze ronde. 

Wim had nog gevraagd om het tempo onder de 30 km. per uur te houden en daar zou deze rit goed de hand aan worden gehouden.
In een zucht en een scheet waren we de brug van Keizersveer over om via de Peerenboom op te stomen naar Dussen. Daarna de gebruikelijke wegen naar Heusden die voor velen van ons bekend terrein waren. Met Rene en mijn persoontje op kop, gingen wij bij de brug van Heusden linksaf om daarna via het tunneltje langs Mercedes Dealer Vos rechtdoor te rijden en Wijk en Aalburg links te laten liggen. Nu ging het richting Ammerzoden.
Ik dacht ter hoogte van de pont die de oversteek doet van de Maas naar Herpt, om de geografische kennis van de leden even te polsen. Dus ik vroeg zo waar Bern ligt. Nou dat is nogal makkelijk, riepen er een paar. “In Zwitserland natuurlijk”.  Ze dachten natuurlijk dat ik niet goed snik was. Dus ik zei zo: “Kijk eens even naar links, daar ligt ook Bern. Een klein beetje kleiner dan in Zwitserland maar wel gelegen aan onze fietsroute”. Iedereen lachen natuurlijk, maar dat is ook het mooie van fietsen. Ontdekken van plaatsen en gebieden waar je nog nooit geweest bent. Je verbazen hoe mooi Nederland op sommige plaatsen is. Dat maakt het fietsen zo mooi in combinatie met bewegen en het sociale aspect.

Vakantieweek 2 voor de WTC tochten. Bij het oude raadhuis staan al diverse renners gezellig bij te kletsen, al een beetje gegroepeerd naar ploeg.
Nadat Ad de officiële NTFU armbanden aan de wegkapiteins uitgedeeld had, kon vertrokken worden. De Trimgroep met leider Gerard en nog 7 volgers erachteraan vertrokken als eerste richting Raamsdonksveer. Vlak daarna reed ploegje Tour-Trim met familie Marijnissen en kersvers lid Ruud ook die kant uit. Hierna vertrok leider Gerard met zijn tourgevolg; Peter, Jacques, Marino, Erno, Leo, gastrijder Corne en ondergetekende.
Een mooi ploegje van 8.
We misten een paar sterke kleppers door vakantie; Kevin, Jan en Maurice. Hans was vandaag met de Sport, na de opmerkingen van vorige week. Maar er werd keurig door iedereen kopwerk afgeleverd, de een net wat meer dan de ander.  Ook gastrijder Corne liet zich van zijn beste kant zien, hij vond het wel fijn op kop. Ik hoorde van hem dat hij wel eens tochten van 100 a 120 km. alleen maakte dus hij was wel gewend om in de wind te fietsen.

Op het programma stond Rondje Baarle dus we reden de vertrouwde weg naar Oosterhout, achter camping ’t Haasje om Rijen en Gilze heen, afzakkend naar Baarle-Hertog. Vandaaruit naar Meerle, Meersel-Dreef, Effen, Prinsenbeek en via Den Elsakker weer naar huis. Een mooie tocht van 104 km.

Wat viel me op vanochtend?
Onderweg heb ik heel veel mooie tuinen gezien, het is schijnbaar een goed hortensia jaar want overal staan deze zo mooi te bloeien. Of hebben de mensen meer tijd gehad om ze beter te verzorgen?
Diverse dieren onderweg kruisten onze weg, een eekhoorn letterlijk, alcapa’s stonden rustig kauwend ons na te kijken, en  herten lagen relaxed te chillen in de wei. Dat zie je ook niet elke dag.

Gelukkig hadden we onderweg veel tempodalers; links en rechtsaf zodat het gemiddelde  niet te hard opliep.  Ook  hadden we het windje niet te veel van achter, pas bij Compaan in Zevenbergschen Hoek kregen we het laatste stukje mee. Stel je voor dat we weer sneller zijn dan de sportploeg.

Het viel me ook op dat in de grensstreek flinke fietsploegen reden, een mannetje of 40/50 was geen uitzondering. Nu wij zelf met kleinere ploegjes rijden, doet dat een beetje vreemd aan.

Vakantietocht 2 met WTC was weer een lekker ritje, lekker weertje, gezellig tochtje, lekker gefietst. Op naar volgende week.

Anneke

Ondanks het perfecte fietsweer is het rustig op onze vertrekplek. Veel mensen zijn op vakantie. Ik zie dat  de Trimgoep netjes apart staat, evenals Tour/Trim die vandaag door Kees Marijnissen gesticht is, om ook een groep met snelheid 28-29 km/uur te hebben.
De Tour en Sport staan een beetje dichter bij elkaar dus het is me niet helemaal duidelijk wie met mij mee zal gaan voor het aangekondigde rondje Boompjesdijk. We laten de andere drie groepen vertrekken en dan blijken we met 6 personen te zijn; Flip, Twan, Peter en ik die vorige week de hele groep vormden, plus Martien en Hans van Bragt die nadat hij het gemiddelde van vorige week gezien had, wel eens met ons mee wilde.
We vertrekken richting Moerdijk. Goede route, want ik voel een westenwind. Het rondje Boompjesdijk bij deze windrichting staat er om bekend dat het snel is. Lange, rechte stukken met weinig dorpen, dat moet dus goed komen. En de anderen hebben daar ook zin in. Hoewel ik geschreven heb dat “de Tour” vorige week  een hoger gemiddelde had, blijken de mannen vooral gelezen te hebben dat de Sport langzamer gereden heeft dan de Tour. Dat is toch net iets anders en moet blijkbaar deze week voorkomen worden. En met zes in plaats van vier man gaat dat ook wat gemakkelijker. Net iets langer wegkruipen, zeker als we tegen de wind op een lint rijden. We blijven lekker ronddraaien, niemand hoeft ook maar één beurt over te slaan. Via Klundert naar Willemstad en dan over industrieterrein “Dintelmond” naar Dinteloord. Het lijkt wel of de wind iets meer naar zuid-west draait dus het duurt echt tot na het gehucht Boompjesdijk voor we hem wat mee krijgen. Dit vindt niemand erg, vermoed ik. Nu koersen we richting Stampersgat en dan naar Oudenbosch. Gelukkig is de tweede lading steentjes op de Sint Antoinedijk ondertussen goed vastgereden, want dat reed een paar weken echt niet lekker. Martien houdt blijkbaar ook niet van die steentjes. Was er niet eens iets met steentjes en een rara duim daardoor? Na de fietsbrug adviseert hij om niet richting den Elsakker te rijden want, daar blijkt een flinke laag van dat split te liggen. Voor mij hoef ik ook niet nog een stukje om en kunnen we wel over Langeweg. Ik had 95 km. voorspeld en dat zal wel aardig kloppen. Goed dat we dat gedaan hebben want twee van de andere groepen zijn wel door die steenslag geploegd en vonden dat niet prettig.
In Langeweg gaan we nog even door de polder naar de Mark. Nog even wind vol op kop en dan waaien we naar huis. Hans vertelt me dat zijn benen wat vollopen nu, maar als ik een gaatje niet snel genoeg dichtrijdt naar zijn zin, knalt hij weer zo naar de groep toe. Valt dus wel mee. Hij rijdt echt heel goed.
Met 97 km op de teller rijden we weer de May in. Zoals beloofd.
Hans vindt dat ook, maar herinnert mij er aan dat ik ook een snelheid genoemd had. Daar zitten we wat boven inderdaad. Ik zei het toch al: het rondje Boompjesdijk is snel.

Ad van Wesel

Op het moment dat ik de May op deze zonnige ochtend binnen reed, moest ik even met mijn ogen knipperen.
Busjes van de M.E, wat is dat nu? Hier in de May op een zonnige zondagochtend? Het moet toch niet gekker worden.
Wat gebeurt hier?
Ik kom toch om te fietsen zeker.
Maar wat bleek nu; het was een drukte van belang bij de trimgroep.

Ook vandaag weer een WTC rit met het nieuwe protocol. Vrijdags voorafgaande weten we al welke leiders er zijn en welke tochten en afstanden te verwachten zijn.  Zo kan iedereen van te voren al nadenken en meteen goed opstellen met gepaste afstand tussen de groepen. We hebben als bestuur gevraagd om wat flexibiliteit in de groepsvorming….
En dat blijkt wel nodig deze morgen…..
De Trim is met zo veel mensen dat het te gek is. Maar Piet en Rene hebben hun flexibiliteit al ingezet. Ze gaan de groep van 18 in tweeën splitsen. Dat gaat vlotjes, zie ik gebeuren. Een unicum in WTC geschiedenis, twee trim groepen.
De Tour is net andersom. Die stonden ingepland voor twee groepen maar dat is wat overdreven met 9 personen, dus die zijn ook flexibel en besluiten met één groep te rijden. Dan blijven er nog vier over voor de Sport groep.
Prima, vinden die vier en we vertrekken richting Kinderdijk.
Via de Dordtse Biesbos rijden we richting het welbekende wielerbaantje. Het is nog rustig en heel mooi rijden. En dat is ook in het vervolg van de tocht zo. Nederland is mooi,
zo ontdekken vele mensen die dit jaar hier blijven.
Wij wisten dit als fietsers al, maar genieten er niet minder van.
Door de Alblasserwaard rijden we naar de singel met de wereldberoemde molens. Vele malen heb ik daar buitenlanders mee naar toe genomen. Deze morgen lopen er wel toeristen. Maar dat is raar: geen Chinezen en Japanners maar alleen “rondogen” zoals ze ons daar noemen. Altijd beetje uitkijken daar of er net iemand onverwacht oversteekt of een visser zijn hengel achteruit steekt, maar het gaat goed. Deze mensen hebben duidelijk al eens meer fietsers gezien.
Op het eind rechtsaf: daar is de weg veranderd, er is een mooi fietspad gekomen. Gelukkig heeft Flip verkend dus Twan, Peter Verhagen en ik komen keurig in zijn kielzog op de juiste weg. Je rijdt nu bovenop de dijk van de Lek. Gelukkig staat er niet zo veel wind vandaag, anders kan dit pittig zijn, nu is het vooral mooi.
Bij Groot Ammers draaien we af en verwacht ik eindelijk wat wind mee te krijgen, maar nu merk ik dat de wind wat aan het draaien is. En inderdaad, hij gaat langzaam naar Oost en dan zuid Oost. Toch hebben we er met zijn vieren goed de gang in. Menig groepje halen we in. Na de Gorinchemse brug halen we een retrokerel in op een dito fiets. Een hippie op een fiets die best wel door trapt. Hij is zo te merken onderweg naar zijn psychiater want hij begint te schreeuwen dat wij door moeten rijden want hij is niet van plan ziek te worden. Hij vindt onze fietsen veel te duur. En andere wartaal. Wij geven nog wat gas en dan sterft het geblèr langzaam weg achter ons. Misschien was hij al een keer gevallen, hij had nl. nu ook geen helm op.
Via Werkendam door de polder naar Hank en dan naar de May. Met 114 km. op de teller kom ik thuis.
Dan kan ik na de twee Trim groepen vandaag het volgende unicum noteren: De Tour groep heeft een hoger gemiddelde gereden dan de Sport groep.
Dus volgende week als we de groepen weer moeten balanceren lijkt dat nog gemakkelijker want de Tour renners kunnen gewoon met de Sport mee blijkbaar…

Ad van Wesel

Bij aankomst bij het Trefpunt zag ik weer enkele nieuwe gezichten. Mijn vrouw is niet nieuw, maar ging als gastrenner mee met de trimgroep. Ook Patricia kwam met haar mentor Jan Lensvelt zich melden. Al snel bleek dat de trimgroep ditmaal opgesplitst moest worden in twee groepen. Eén met Piet en de andere met Rene.
De Sportgroep bestond vandaag uit slechts vier renners o.l.v. Ad.
En ditmaal één tourgroep die met mij mee mocht. Den Bakker had een extra ritje naar de winkel van Twan ingepland om een excuus te hebben om ons bij de start uit te zwaaien.

Volgende personen voor de tourgroep t.w. Hans van Bragt, Leo Stasse, Peter Bastiaansen, Erno Haanskorf, Jacques van Dijk, Kees Marijnissen, Anneke van Wesel, Sandra van Eijck en ondergetekende. Het weer vandaag is super fietsweer. Nadat er één trimgroep is vertrokken, wordt klokslag half negen koers gezet naar Geertruidenberg. Al snel komt de brug bij Keizersveer in beeld. Over de brug gaat het richting Peereboom  en vervolgens voor de kern van Dussen de dijk op richting Almkerk. We rijden enkele groepjes voorbij, echter één groep snapt het niet helemaal. De groep van Erik Wuijten sluit ongevraagd aan en dat is nog niet zo erg, als ze van tijd tot tijd ook een bijdrage lzouden everen om het tempo te onderhouden. Maar nee, ze blijven meer dan zestig kilometer in het wiel hangen. Als we Almkerk zijn gepasseerd, volgt al snel Uppel en Sleeuwijk.
De brug bij Gorinchem wordt door Hans aangevallen alsof het een verkeersdrempel is. Hans gaf aan afgelopen week verkouden te zijn geweest maar daar was niet veel van te merken. Zouden die nieuwe pata’s dan het verschil maken?
Eenmaal over de brug volgt Schelluinen, vervolgens Hoornaar en vandaar naar Noordeloos. Ook Leo doet weer wat we van hem gewend zijn, hij schuwt het kopwerk niet. Geldt overigens ook voor Peter Bastiaansen die terugkomt van een ongeval. Ook Kees Marijnissen laat zijn snoet aan de kop zien.
Van Noordeloos gaan we over mooie polderwegen naar Meerkerk. In Meerkerk is het even goed opletten om het pad te volgen. Bij de molen in Meerkerk wordt een korte stop voor de foto’s en de banaantjes gemaakt.
Erno, die ook meer en meer zich op kop laat zien, weet nog even een mooi stukje extra toe te voegen aan de rit waardoor de voorspelde 90 km flink overschreden wordt. Na het rondje van Erno vervolgen we richting Arkel. Juist voor Gorinchem draaien we rechts af naar Schelluinen. Beide dames ondernemen onderweg ook hun moment van fame te creëren door zich op kop van de groep te plaatsen.
Na Schelluinen zien we de brug over de Merwede opdoemen. Hans is echt sterk en voert de groep aan op de brug. Over de brug een stukje richting Werkendam. Dat laten we uiteindelijk rechts liggen. Met de wind redelijk in de rug gaat het in uitgestrekte draf richting Hank om de Keizersveerse brug als volgende horde te nemen. Voor we het weten staan we weer in de May. Hans ging nog een klein stukje bijtrainen.
Al met al een vlotte rit, ik rij met Leo op mijn gemakske Den Hout binnen en heb nog een obstakel; de brug bij Ter Aalst.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst,

Gerard van Oerle

 En dat gold ook voor de trimgroep.
Sinds lange tijd weer op stap voor een rondje met de trimgroep. Verleden week nog een tijdritje gereden maar nu “on the road” voor het echte werk.

Wat een raar en ook weer een vertrouwd gevoel.
Zeker op zondag wordt er normaal gesproken gefietst, echter door de Corona-virus uitbraak ligt bij de WTC alles na de openingsrit stil. Of nee, vorige week was de koppeltijdrit in aangepaste vorm maar daar was ik niet bij. Net zo goed als den bakker er vandaag niet bij is. Hij is vrijdag jl. in het Erasmus geopereerd en de eerste berichten zijn erg positief dus we hebben er hoop op dat hij weer snel in ons peloton zal terugkeren.
Maar er was nog meer vreemd omdat het Corona-virus niet verdwenen is, gaan we nu nog met kleinere groepen op pad. Vier om wel te zijn. Voorzitter Ad had een soort start opstelling gemaakt vanaf Trefpunt naar de Marktstraat voor achtereenvolgens de trim, de tour 2, de tour 1 en de sport. Elke groep had zijn eigen wegkapitein; René van Mook  bij de trimgroep, Kevin Damen een tourgroep, Ad van Wesel de sport en ondergetekende ook een tourgroep. De opkomst was goed en al snel bleek dat de tourgroepen heel verschillende richtingen kozen. De wind was goed stevig te noemen en Kevin met zijn groep ging richting Willemstad. Wij met in de groep Anneke van Wesel, Jaqcues van Dijk, Hans van Bragt, Erno Haanskorf, Erik Stasse, Leo Stasse, Marino van den Elshout en mijn persoontje kozen voor een andere richting. Wij vertrokken in de richting van het beloofde land Den Hout, hierna passeerden we Ter Aalst. Via de Hanebalk en de Steenovensebaan kwamen we bij het Halve maantje. Met Leo, Hans en Erno als de grote motoren reden we via Stad Parijs naar Gilze. In Gilze door het centrum werd er koers gezet naar Alphen. Vervolgens ging het richting Baarle Nassau. Echter ruim daarvoor werd richting Kwaalburg gereden. Tot grote verbazing zagen we daar dat er al heel vroeg mais geoogst was.
Die verbazing was echter al eerder gewekt door de nieuwe pata’s van Hans van Bragt. Hij vertelde dat hij ze via internet had gekocht. Het lijken wel camouflage schoenen die van kleur veranderen. Op het ene moment lijken ze groen-grijs en op het andere moment hebben ze een dieselkleur. Heel mooi Hans en bedankt dat je ons regelmatig uit de wind houdt. Eind Fransebaan linksaf naar Chaam. Even een stukje nieuw slingerend fietspad en dan de Wildertstraat. Vervolgens weer richting Gilze tot de Slingerdreef. Hier kon ik mijn banaantje eten. Ondertussen was het gaan regenen, dus regenpunten?

In ieder geval maar doorrijden langs de Fazanterie en dan richting Bavel en in Bavel nog steeds natte klinkers. Vanuit Bavel richting Dorst, langs het nieuwe fietspad naar Oosterhout. Niet over de burgemeester Materlaan maar via de Beneluxweg naar het kanaal. Langs het kanaal naar Vrachelen, achter het voetbalveld van WVO door naar de Achterstraat. Aan het eind hiervan namen Leo en ik afscheid van de rest van de groep die via de Hespelaar Made binnenreden. Wij Houtenaren gingen via den Heuvel weer naar huis. Eenmaal thuis op Ter Aalst lekker gedoucht en snel achter de PC om mijn verhaal te schrijven.
Groeten van Ter Aalst en geniet nog van de zondag!

Gerard van Oerle