Wat een schitterende dag. Een flinke opkomst voor een vakantietocht.
Veel gingen met de tourgroep mee en een mooi ploegje met de trimgroep.
West tot noordwesten wind. En met het idee om halverwege voor een kop koffie of thee met appeltaart aan te leggen, leek Willemstad een uitstekend doel.
Een lichte wind tegen op de heenweg, het mag eigenlijk geen naam hebben.
Via Moerdijk, met dit weer zelfs het industrieterrein een  aangename plaats op te fietsen, en Tonnekreek (grappige naam) door schitterende polders en langs vriendelijke mensen belandden we dus op een terras in Wilemstad.
We waren zeker niet de enigen die het idee hadden opgevat fijn een stukje te gaan fietsen. Er stonden meer fietsen voor het terras geparkeerd dan bij de start van de Tour de France.

Ook de terugweg ging het eigenlijk als vanzelf. Een lichte wind in de rug via Zevenbergen weer richting Made. En zelfs twee lekke banden waren nuttig. Ik heb nu geleerd hoe mijn CO2-banden-op-spanning-apparaat nu echt werkt (bedankt Peter voor je technisch inzicht) Bij het tweede lek hadden we toch al voor de trein moeten stoppen.
André  wist nog dat het nieuwe record “lekke band vervangen zonder af te stappen” is verbeterd naar 47 seconden (of 48, dat week ik niet precies meer).
Ik was onder de indruk en ga op zoek naar een filmpje daar over.

Het is duidelijk. Het was een alleraardigste tocht met alleraardigste mensen en met plezierige praatjes. Het mag van mij wel even zo blijven.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

 Na wat overleg deze morgen werd mijn persoontje aangewezen als leider deze ochtend. Da kunde gij goe Pakhaas, hoorde ik.
Dan ook maar de mooie Biesbosch opzoeken met deze warmte. Daar is het altijd wat koeler ook.

Op de Keizersveersebrug  mankementen voor André. Lekke band aan zijn Batmobiel. Met vereende krachten werd het euvel snel verholpen zodat André terug zijn plaatsje achter in de groep weer kon innemen.
Via de Hank en Nieuwendijk en een omweg langs de snelweg ging het naar Werkendam op aan.
Anneke was al de gehele ochtend onder de indruk van de mooie bruine benen van Peter K. en moest dat aan hem kenbaar maken; “ Wat heb je toch mooie bruine benen Peter” zei ze. Peter apetrots natuurlijk. Hij probeerde mij ook tot een uitspraak te verleiden, maar dat is aan mij niet besteed om mijn mening over mannenbenen te geven.
Langzaamaan reden we richting de Kop van het land. Piet kwam vragen of wij misschien daar over konden steken om de pont te nemen naar de overkant, dat ivm met de lengte van de tocht. Natuurlijk geen enkel probleem.
Hup met z’n allen op de pont. Lekker varen en een paar prenten trekken tijdens de oversteek.

Aan de overkant gekomen bij de kop van ’t land, linksaf gedraaid om door dit mooie gedeelte terug te rijden naar Willemsdorp.
Op een gegeven moment reden alle drie de dames op kop van ons groepje. Anneke, Annemieke en Helène. En ze hielden er uiteraard een goed tempo op na. Met Gerard K., Bert, Peter K. etc was het goed toeven achter de vrouwtjes. Bietje kletsen, rondkijken, wat drinken, gezellig toch!
Richting Moerdijkbrug probeerde Annemieke hier en daar wat punten te verzamelen voor het bergklassement. Ook Anneke, Bert en Piet deden hier graag aan mij. Na elke heuvel of brug viel het stil zodat de mindere klimgeiten op hun gemak terug konden keren.

De tweede vakantietocht staan er toch nog redelijk wat mensen bij de Amerhal,
ik tel 25 WTC’ers. Binnenkort kunnen we weer terug naar vertrek bij het Oude Gemeentehuis waar ze voor ons een geweldig vertrekplein aangelegd hebben, alleen uitkijken met die water gootjes. Flip stelt voor om met de Sportgroep het “rondje Binnenmaas” te rijden. Goed idee, een leuk rondje, maar wel een beetje tegenwind terug vandaag.
Zeven sportievelingen vormt het clubje van Flip.
We rijden via Lage Zwaluwe naar de Kiltunnel. Die wordt vlotjes genomen. Als we boven komen en ’s Gravendeel in willen draaien, staat een renner te roepen. Volgens Twan krijgt hij een 8 voor zijn drama-act, goed geacteerd. We kunnen dan ook niet anders dan even naar hem toe rijden om te horen wat er aan de hand is. Hij vraagt of iemand een reserve buitenband bij zich heeft. Wie heeft die nou bij zich?? We kijken eens wat er mis is met zijn band. Hij heeft blijkbaar op iets scherps gereden want er zit een snee dwars over en zowel buiten- als binnenband zijn stuk. De beste man blijkt uit Breda te komen en heeft zijn vrouw al gebeld om hem met de auto op te komen pikken. Maar ze gaf hem te verstaan dat ze dat niet gaat doen. Ze heeft namelijk geen sleutel van de auto, die heeft de renner in het achterzakje van zijn fietsshirt zitten :- ) . Gelukkig zijn WTC’ers zeer ervaren en hebben zoiets al meer mee gemaakt. De oplossing is een stukje canvas. Zowel Flip als Frans als ik hebben dat bij ons. Ik geef mijn stukje aan de Bredanaar als ook de montage-instructie. Dan vervolgen wij onze weg weer en hopen er het beste van.
Een heel end lopen naar Breda vanuit de Kiltunnel….
Wij draaien na ’s Gravendeel links af. Onbekend terrein voor de meesten, maar niet voor Flip. Hij weet dat hij naar Sint Antoniepolder moet. Langs de zuidkant van de Binnenmaas rijden we langs plaatsen als Zwanegat en Westmaas. Uiteindelijk doemt weer bekend terrein op: De bruggen naar Willemstad. Die worden vlot genomen en het valt me op dat Kevin goed omhoog gaat. Ook Mark de Pijper gaat ondanks het gebrek aan veel trainingskilometers, goed mee. Na de bruggen rijden we langs Helwijk naar Oude Molen. Nu wordt de wind lastiger qua richting en trekt ook een beetje aan denk ik (of voelt dat maar zo). Na de hele tijd twee aan twee gereden te hebben, komen we nu op een lint zodat we over kunnen nemen en we wat langer kunnen rusten als we van kop zijn.
Menig wielrenner moet er aan geloven. De meesten laten dat gewoon gebeuren. Sommigen pikken aan. In Klundert besluit Flip om over industrieterrein Moerdijk te rijden. Dat rijdt lekkerder zegt hij. Daar valt over te twisten, want daar is de wind vanochtend pal tegen. Toch is het geen reden voor de kleppers om de snelheid in te laten kakken.
We draaien lekker door. Het valt op hoeveel wielrenners we tegen komen op dat fietspad daar, die gaan wel allemaal de goede kant op.
Vanaf Moerdijk gaan we langs de snelweg naar Zevenbergsche Hoek.
Op de laatste klim over de HSL wil ik iedereen eens laten zien wat mijn klimtrainingen op de Holterberg van afgelopen twee weken opgeleverd hebben. Maar halverwege komt Kevin mij voorbij gestoven. “Hè, wat is dat nou?”.  Nou heb ik gisteren op TV gehoord dat door de dopingcontrole bij de profs geen enkele klimmer veel meer dan 70 kilo weegt.
Hmm, Kevin weegt toch echt een beetje meer, én wij hebben geen dopingcontroles……. Ondertussen rijden we door de polder in naar Hellekant.
De temperatuur begint nu toch wel flink op te lopen. Ik begin aan mijn tweede bidon. Ik zie op de Blasiuskerk dat het net voor half twaalf is als we de May weer binnen rijden. Dat is raar denk ik nog want met 95 kilometer op de teller en die snelheid had ik verwacht kwart over elf aan de koffie in de tuin te zitten. Oh ja, dat komt door de tijd besteed aan het helpen van de Bredanaar.
De Sportgroep van WTC is ook  zo’n sociale groep.
Weer lekker sportief gefietst. En nu eerst een nieuw stukje canvas in mijn fiets tasje doen voor een volgende hulpbehoevende.

Ad van Wesel

Deze morgen vertrokken we met z’n elf-en in de trimgroep.
Yp gaat ook mee, want die was net te laat om nog mee te doen aan de Zeeland tour.
Piet (Mr. Garmin) heeft de route uitgestippeld voor ons. We gaan op verzoek van Wim een rondje richting Dordrecht en dus heen en weer over de Moerdijk brug.

Na al mijn smoesjes heeft Anneke me toch eindelijk weer kunnen strikken om een stukje te schrijven over onze fietstocht.

Het is een poldertocht , eerst langs het mooie “Gat van de Ham” gefietst via Zwaluwe naar de Moerdijkbrug voor de eerste keer. Dan door de polder richting de pont aan de “Kop van het Land”.  Maar we gaan linksaf ipv rechtsaf met de pont.
Via een stukje Sliedrecht richting Dordrecht en dan naar de Kiltunnel.
De Kiltunnel was in zicht maar we zijn niet gegaan voor de afdaling, maar net daarvoor rechtsaf richting het fietspad langs de rivier. Een beetje naar de bootjes en zeeschepen gekeken, altijd leuk om wat beweging op het water te zien en met dit warme weer een heerlijke verkoeling.
Nu weer voor tweede keer over de Moerdijkbrug.
Op de terugweg nog wat hoogtemeters gemaakt langs alle bergen (=viaducten) van de A16. Via Zevenbergsche Hoek door weer een andere polder naar de Helkant en vandaar terug naar Made.

Geheel onverwachts kwam er nog een wedstrijdelement in het peloton.Peter heeft alle tussensprints gewonnen (hij was trouwens wel de enige deelnemer) en heeft nu denk ik wel recht op de klassementstrui.
Hopelijk heeft Flip deze dan wel in zijn maat beschikbaar.

Heerlijke fietstocht met mooie wegen, een lekker zonnetje en deze keer eens niet te veel wind.

Groeten,

Ad Broeken

Omdat Martien eens zin had in  een lange tocht, had hij zelf het initiatief genomen om de WTC-ers uit te dagen om deze zondag een ronde te rijden die helemaal over de Zeelandbrug gaat. Naar Martien’s schatting zo’n 180 kilometer.
Dat idee leek een behoorlijk succes te worden. Maar liefst 10 liefhebbers stuurden hem een App dat ze van de partij zouden zijn. Een mooi aantal voor zo’n onderneming.
Maar afgelopen week leek het wel het beroemde verhaal van de 10 kleine negertjes.
De een na de ander Appte een afmelding.
En zo stonden we deze zondagochtend om 7:00 uur met maar 4 renners aan de start. Martien zelf natuurlijk, Frans Marijnissen, ons nieuwe lid Gertjan van Wijk en ondergetekende. We lieten ons niet weerhouden om toch het plan uit te voeren.
Frans vertelde dat hij speciaal een spuit had laten zetten. Wat een openhartigheid, ik dacht onmiddellijk aan de Intralipid affaire van de PDM wielploeg in de tour van 1991. Maar het bleek niet om doping te gaan maar om een soort smering van zijn knie. Ik moet zeggen dat het er niet fraai uitzag, want de knie was echt nog dik. Maar Frans leek er niet mee te zitten en inderdaad trapte hij de hele tocht lekker door.
Martien had hier en daar wat twijfels over de route maar rijdende weg ontdekten we dat Gertjan uit Bergen op Zoom komt en dat hij van daar uit het rondje over de Zeelandbrug vele keren gemaakt heeft. Samen kwamen ze prima uit de route.
Er was slechts een lichte wind uit Noord – Noordoost. Ik hoopte dat hij zo licht zou blijven want anders zou het nog pittig worden vanaf het moment dat we na de Zeelandbrug weer richting huis zouden draaien. De wind trok uiteindelijk zeker wel aan maar het bleef goed te doen waardoor we een mooie snelheid vast konden houden.
Na twee uur en een kwartier draaiden we de Zeelandbrug op en die was niet zwaar.
De hoogste klim van Zeeland wist Gertjan te melden.
Ik begon zin in koffie te krijgen maar we moesten nog even door naar Woensdrecht voordat de beloning van Martien genuttigd kon worden. Hij trakteerde de hele groep, toch nog een voordeel van een klein groepje gevonden. Bij café “Non Plus Ultra” was het een drukte van jewelste. Heel het terras zat vol met wielrenners. We denken zelfs nog even aan verder rijden maar uiteindelijk vinden we een plekje en koffie/cola met punt. Gertjan komt een bekende van hem tegen, ik ontwaar fietsers van Tourclub Kruisland waar ik zelf 35 jaar geleden nog een jaartje bij gereden heb. Geen bekenden erbij, tenminste niet die ik na al die jaren nog ken. Mijn maatje van toen blijkt niet meer bij hen te fietsen.
Het meest typische is wel dat ook Piet van Dijk er zit. Hij is een virtuele maat van Peter Broeders (Strava en Facebook) die ook twee keer met ons is mee gereden in het verleden (Den Hout- Den Hout en Hellevoetsluis). We kletsen even bij. Frans is ook aardig op multi-media-hoogte want hij vraagt of Piet op zijn nieuwe fiets is. Dat blijkt te kloppen.
Na deze rustpauze moeten we meteen de hoogste klim van West-Brabant op;
“Col de Rijzende Weg”. Best pittig, mijn benen zijn zoals gewoonlijk niet beter geworden van de stop. “Onderstal” wordt ook nog even genomen en dan koersen we via Huijbergen, De Pin (= Wouwse Plantage), Kruisland en Stampersgat. We rijden nu meer achter elkaar dan naast elkaar gezien de wind. Wie moe wordt, slaat een beurt over en we houden zo een strak tempo. Uiteindelijk zijn we in Langeweg als het met mij wat minder begint te gaan.
Ik kijk op mijn teller. 182 kilometer al onder de wielen. Geen wonder dus, ik had me mentaal helemaal op 180 ingesteld. Het blijkt niet alleen mentaal. Op de klim over de spoorlijnen na Langweg schiet er kramp in mijn been. Te weinig gedronken met dit warme weer wellicht of toch wat overmoedig op kop gereden, dat kan ook. Gelukkig merken de ander drie dat ik achterblijf dus die wachten bovenop even. In de afdaling rek ik mijn spieren eens flink op en drink een halve bidon leeg. Zowaar, ik bekom weer wat en kan de laatste tien kilometer weer goed volbrengen.  Met net over de 190 kilometer rijden we om kwart over 1 de May weer binnen.

Jammer dat de andere 6 kleine negertjes deze tocht gemist hebben, het was echt de moeite. En gelukkig was ik niet het zevende negertje dat door kramp af heeft moeten stappen maar hebben deze 4 het plan gewoon voortreffelijk uitgevoerd.

Groeten,

Ad

Op het programma staat deze morgen de Boompjesdijk onder leiding van ondergetekende. Dat is altijd een rondje dat vlot loopt. Lange rechte stukken en meestal bij westenwind die ook nog eens aantrekt gedurende de ochtend. Aantrekken deed hij wel maar de richting was niet ideaal dit jaar. De tourgroep vertrekt eerst en dan de trimgroep.
Helaas maar 4 mensen over voor de sportgroep deze ochtend; Flip, Martien, Willem (Avontuur, Adamse had ook gekund) en ikzelf.
We vertrekken langs de Watertoren de polder in. In de verte ontwaar ik een groep met shirts die op die van ons lijken. “Dat kan niet”, denk ik, “de tourgroep ging naar Giessen en dat is richting het oosten”. Maar ze zijn het wel. Net voor het Gat van den Ham halen we ze in. Er op en er over, we zijn tenslotte nog fris en doen dus net of het geen moeite kost om met 36 km/u tegen de wind in te rijden. Gelukkig zijn we snel uit zicht en kunnen wat gas terug nemen . In Lage Zwaluwe zie ik borden op de weg het dorp in, ik roep nog “rechts!” maar daar heeft Willem ook al kraampjes gezien,  hij roept “links!”.
Logisch; de kraampjes staan natuurlijk rondom heel de haven bij de Havenfeesten.
Flip weet een sluipweg onder langs de dijk. Zo steken we de jaarmarkt voorbij, wel wat uitkijken voor mensen die hun honden aan het uitlaten zijn. We pakken de Amerdijk weer op en rijden verder via Moerdijk. De opgebroken straten daar vormen geen obstakel voor ons want wij zetten via het industrieterrein richting Noordhoek.
Steeds wind opzij, hij zwiebert een beetje tussen noord-west en noord-oost.
Via de Fendert rijden we langs Nieuwemolen naar Dinteloord. Daar slaan we bij de kerk rechtsaf en komen uiteindelijk op de Boompjesdijk. Flip betaalt de tol voor de arbeid van zaterdag,  een stuk gefietst en de rest van de dag in de tuin gewerkt. Dat is niet goed voor zijn rug en dus moet hij even rustig aandoen. Hij slaat wat beurten over (Willem en Martien pakken gewoon wat langere aflossingen) en dan herstelt hij toch weer goed.
Ik ben niet zeker of hij vanmiddag weer in de tuin gaat werken maar het laatste stuk merk je niks meer aan hem.
Over de Zuidzeedijk rijden we naar het westen, (hè, weer geen wind mee?), maar we houden de ketting goed strak en rijden via Stampersgat en Oudenbosch naar Langeweg. Martien besluit nog wat krachttraining te doen. Hij schakelt gewoon op de 11 achter met wind schuin van voren. Ik zit met verbazing in zijn wiel en “vergeet” daardoor gewoon over te nemen. Als Willem tenslotte overneemt, schakelt Martien pas terug.
Maar hij blijkt echt over te hebben want als ik in Made afsla naar huis, rijdt hij nog even door. Ik zie op Strava dat hij er nog een lusje aangeplakt heeft.
We hebben weer lekker gesport met ons groepje.
Jammer dat ander kleppers bij de tourgroep zich in moeten zitten te houden terwijl ze bij ons hun gangen hadden kunnen gaan.
Volgende week hebben we onze tijdrit staan. Dan gaat het niet om wie het hardst gaat maar om welk koppel het best de eigen eindtijd voorspelt over 37,5 km.
Koppels zijn dit jaar zelf samen te stellen. Dus hopelijk hebben jullie dit al gedaan of vandaag gezien met wie je lekker samen kunt rijden. Prijsuitreiking doen we ergens gezellig op een leuk terras met koffie en punt eind van de ochtend.
Jullie horen nog waar en hoe laat.
Komt allen.

Ad van Wesel

Soms loopt een planning net iets anders, maar daar is het ook een planning voor. Onze (die van Ad en mij) originele planning voor dit weekend was dat we lekker op vakantie zouden zijn in Griekenland voordat Ad op 1 juli bij zijn nieuwe werkgever start. Want dan is er waarschijnlijk weinig mogelijkheid voor. Goed plan dus.Maar dan moet ook het boekingsbureau waar we de reis hadden geboekt, meewerken en de vlucht en hotel boeken. Niet dus bleek vorige week. En toen zaten de vluchten en hotels vol. Dan maar zelf een weekje boeken in Duitsland. Dus konden Ad en ik alsnog op zondagochtend 17 juni nog een WTC tochtje meepikken.

En ja Peter, nadat de grote combigroep van sport en tour vertrok, bleven er nog 6 mennekes en vrouwkes over voor de trimgroep.

Waarnaartoe is dan de eerste vraag. De stevige wind kwam uit het westen en in onderling overleg werd gekozen om te vertrekken via de Brandestraat naar Wagenberg en maar kijken waar we uit gingen komen. Via Zevenbergschen Hoek, even langs de A16.

Zo te zien gaan er rare vogels in het weekend uit. Een ekster kwam nietsvermoedend de straat op huppelen maar toen hij ons zag, liet hij van schrik een leeg flugelflesje uit zijn snavel vallen. Moet niet gekker worden.

Willem, net terug van vakantie, wist een leuk weggetje net voor de Gouden Leeuw. Via de Lapdijk reden we naar Zevenbergen.

De wind was een goeie training en om en om werd de koppositie bemand en bevrouwd door Wim, Willem, Peter K., Ad B., Marieke en ondergetekende.   Kan Marieke binnenkort met gemak die alp d’Huez op.

In Zevenbergen reden we achter de Bergsche Hoeve linksaf, een onbekend weggetje voor Ad die daar toch regelmatig naar zijn werk rijdt, naar Klundert. We gingen niet linksaf voor een rondje Noordhoek maar rechtdoor naar Standdaarbuiten. Na Standdaarbuiten mocht Wim van ons eindelijk zijn meegebrachte banaan nuttigen. Via de Molendijk, nu links van de Mark, weer op weg naar Zevenbergen. Daar konden we, na navraag, de nieuwe woonwijk links laten liggen en kwamen bij het bekende houten fietsbruggetje uit. Vandaaruit naar Zwarteberg, richting Prinsenbeek en via dun Elsakker, de rotonde drie Hoefijzers richting de May. Lekker de wind mee naar de May dus konden we ons gemiddelde iets opkrikken.

Op de Brandestraat zagen en horen we dat de specials al volop in actie waren bij het Powerweekend. Nou, wij hadden er weer 68 km.  op zitten, een mooi begin van onze minivakantie.

En oja, omdat onze vakantie niet doorging, zit ik nog steeds in het rood 😉 Elk nadeel heb zijn voordeel.

Anneke