Deze mooie ochtend zouden we maar liefst 2 dijken onveilig maken.
En of er veel kleppers meewilden. Piet had maar liefst 17 kleppers geteld.
Ook een nieuwe jongedame ging voor de eerste keer mee in een grote groep.
Renée is haar naam. Ik hoop dat het goed gespeld is Renée maar anders hoor ik het wel.
En of het goed met haar ging. Moeiteloos wist zij zich te handhaven tussen al die asfaltridders. Een aanwinst voor de WTC en ook een gezellige praatster. Helemaal top.
Ook de vader van Sharelle maakte deze dag deel uit van ons peloton. Erg gezellig.

En dan onderweg.
Edwin en Peter V. hadden gelijk het tempo er goed inzitten. Maar tussen Hank en Nieuwendijk was het alle hens aan dek. Pluimvee op de weg. En niet zo’n bietje ook.
Er liepen toch gauw een stuk of 30 van die gevederde jongens rond die probeerden ons de weg te versperren. Maar na een paar keer flink vloeken en roepen kozen ze toch EIEREN voor hun geld en gingen weer op zoek naar biologisch graan.
Voorbij Gorinchem gingen we de eerste dijk op. Die zou ons naar Haaften voeren.
Peter en Edwin waren niet van kop af te slaan en dat probeerde ook niemand.
Ik moest af en toe een gaatje laten op de bruggen en viaducten maar de papa van Sharelle en Bakker Peter zorgden dat ik weer rap tussen de wielen zat.
In Herweijnen zaten de ooievaars hun jongen van proviand te voorzien.
Voor mij een goede reden om een lekker banaantje tot mij te nemen.

Ook het vermelden waard is de mooie nieuwe Giant van Jantje Eg Wel.
Veel plezier ermee Jan en veel veilige kilometers toegewenst. En ook al helemaal elektriek. Mag alles kosten binnen de WTC!

Zaltbommel kwam in zicht. Nog even de mooie brug over, langs de kersenbomen en op naar de koffie. En natuurlijk voor de meesten een puntje met slagroom erbij. Gelijk zat het hele terras vol met onze ploeg. Het was goed toeven hier. Er werden nog wat foto’s geschoten voor het nageslacht, sommigen gingen afrekenen en de bidons werden weer gevuld. Want dat het dorstig weer was, dat was zeker.

Vanuit Zaltbommel dijk 2 op. Hier gingen kleppers als John, Niels, Marc en nog een paar van die rappe hazen op kop het tempo bepalen. En of het rap ging af en toe.
Toch een paar keer naar voren gereden om wat rust op de kop te brengen.
Sorry dat ik het moest doen mannen, maar ik moest het tempo een beetje in de gaten houden.  No hard feelings! Ik probeer het iedereen naar de zin te maken.
En uiteraard waardeer ik het ten zeerste dat mensen mede het tempo bepalen.

Na 12 kilometer kwam er een eind aan dijk 2.
Via Brakel ging het naar Almkerk en daarna naar Dussen. Bakker Peter had het goede idee opgepakt om niet over de Hank te rijden ivm gevaarlijk rijden met zo’n grote groep.
Was ik het gelijk mee eens. Mezelf even op kop gezet om de groep door Dussen te loodsen. Daarna de grote weg overgestoken om via de Perenboom en Keizersveersebrug terug te keren in de ons bekende wereld.

Iedereen bedankt voor het prettige samenrijden, het vele kopwerk dat sommigen verricht hebben en uiteraard de vele leuke gesprekken.

Met vriendelijke groet
De Pakhaas

Wat een schitterende dag met een lichte zuid-westen wind.
Met een aardige trimgroep zijn we richting Willemstad getogen met een aardige belofte in het vooruitzicht. Maar niet voordat elke fietser,in elke groep, door Wim een reep werd toegestopt.

En op weg dus door polders en over dijken, wat natuurlijk onvermijdelijk is in Nederland, en alleraardigst voor het uitzicht.

Het mooiste begint na Klundert, of eigenlijk net voorbij Noordhoek vanwege de prachtige bomen. Maar na Klundert begint het West-Brabantse landschap. Wat mij betreft van een ongenaakbare taaiheid in herfst en winter, maar schitterend en vriendelijk in de late lente en zomer.
Jacques nam overigens het voortouw.
Wim verraste iedereen met een reep voor onderweg.

Zoals gezegd, er was ons iets beloofd. Hélène was jarig en we werden door haar getrakteerd op koffie en gebak aan de haven in Willemstad.
Hartelijk dank van ons allen.
Het was lekker daar in het zonnetje.
Dat zonnetje bleef en natuurlijk hadden we op de terugweg de wind in de rug. En er was eigenlijk niets dat de mooie dag verstoorde.
Zelfs een vers aangelegde weg met grote hoeveelheden kleine steentjes leidde niet tot lekke banden die dit jaar sowieso zeer beperkt zijn.
Nu ben ik niet alle dagen meegeweest, maar ik heb er pas een meegemaakt dit jaar. En nee, ik klop het niet af, ik denk niet dat het iets uit zou maken.

Ik heb er weer van genoten en zie weer uit naar volgende week.

Als ik deze ochtend met Anneke bij de Amerhal aankom, staan er 17 renners.
Niet zo veel maar dat is ook te verwachten omdat er 14 rond de Zuiderzee aan het fietsen zijn. Dus totaal 31 op de weg, dat is niet slecht.
Het lijkt mij een goed idee om hier in 2 groepen te rijden. Dus dat stel ik voor.
Martien stelt een Sport en sportieve Tourders rondje Hedel voor.
Prima, we moeten naar het oosten want daar komt de wind vandaan.
Gerard Koops wil de Trimmers en trimmende Tourders wel leiden en dat ook naar het oosten. Dan is het het beste dat we met de sport/tour eerst vertrekken.  Vlak voor mijn huis kijk ik om en zie liefst 3 mensen die mij volgen. De rest wil blijkbaar trimmen op deze warme ochtend. Prima, met deze 4 zijn we vast goed aan elkaar gewaagd.
Via ’t Veer stuurt Martien rechtdoor richting Raamsdonk. Hij wil via die kant naar de Veerse brug. Maar Twan is de afslag al voorbij voor we er erg in hebben en dus rijden we bij Raamsdonk rechtdoor richting Waspik. Dan maar een rondje Hedel andersom zegt Martien. Ik zeg dat ik hem zo nooit gereden heb en hij dus ook niet. Maar we komen er vast wel aan uit. Vanaf Hermenzijl rijden we vol met de wind tegen bovenop de dijk. Maar het tempo blijft goed omdat we alle 4 om beurten de kop pakken. Bij Heesbeen stelt Martien voor rechts te gaan om zo om Heusden heen te gaan. Goed idee. Maar net voor oud-Heusden mist Martien de afslag Herpt, dus toch even Heusden Vesting aan doen.
Lekker hoor die kinderkoppen.  Is weer eens wat anders.
Dan weer een bordje Herpt dus die afslag pakken we. Als we maar aan het water blijven rijden moet het goed komen. Dat doen we wat te letterlijk. We rijden een industrie terreintje op en moeten even afstappen en het dijkje beklimmen om op het fietspad te komen. Een gast die bij ons aangesloten is omdat hij verwachtte dat wij de weg wel kende, ontdekt nu dat dit niet zo is. Maar we komen weer op een fietspad op de dijk. Veel dichter aan het water kun je niet rijden, probleem weer opgelost. Wel even opletten hier want er lopen volop schapen daar. Die zien er wel zacht uit, maar die wil je niet door onverwachte beweging voor je wiel krijgen. Zo gauw Martien kan, stuurt hij weer op de normale weg.
Via Bokhoven zijn we nu zo bij de sluizen en de Hedelse brug.
Hè, hè, we hebben de wind van voren gehad. Nu kunnen we lekker naar huis koersen.
Bij Genderen zijn nog wegwerkzaamheden maar blijkt dat Martien daar deze week de omleiding al getest heeft, dus hij weet dat dat goed te doen is, en dat is ook zo.
Een nieuwe gastrijder heeft aangesloten. Hij komt uit Waalwijk en vindt het wel lekker gaan met ons. Hij wil wel helemaal mee naar Made rijden, zegt hij. Maar bij Dussen komen we een tourclub uit Waalwijk tegen en dat, met de gedachte dat hij vanaf Made naar Waalwijk tegen de wind moet, doet hem besluiten om te draaien en bij die groep aan te sluiten. Maakt ons allemaal niet uit, wij gaan de Keizersveerse brug over en daarna rijdt Martien nog even linksaf en via de Werfkampseweg en Raamsdonksveer zuid naar de May.
Nog even de laatste brug over en dan komen we met 92 km op de teller weer thuis.
Lekker gefietst.
Klaar voor de Vogezen komende week?
Hmm, ik weet het niet. We gaan het beleven. Net als het weer daar.
Dat ziet er niet best uit helaas.
Volgende week dus puntverlies in het WTC klassement voor familie van Wesel want Vogezentocht telt niet mee.

Ad van Wesel

Oostenwind en ik riep het eerst.
Op naar het oosten dus.
Mijn voorstel was om via Den Hout en Oosterhout Weststad richting ‘s-Gravenmoer en verder te gaan richting Heusden. Maar er is veel veranderd, zelfs in Den Hout en daardoor stuurde ik een aanzienlijke groep dwars door Oosterhout heen.
Natuurlijk, we hadden beter ten halve kunnen keren, hoewel we nu ook niet ten helen dwaalden. Via Oosteind, wat een slecht wegdek, door ‘s-Gravenmoer en verder richting Heusden via een fietspad waar men herstelwerkzaamheden had uitgevoerd. Het budget hiervoor moet minimaal zijn geweest en is zeker niet overschreden denk ik.
Toch kan ik niet anders zeggen dat ik het wel een prachtige route vind. Maar ik ga nu eenmaal graag die kant op. Uiteindelijk zijn we via Heusden het water overgestoken en door de het land van Heusden en Altena weer op huis aan gegaan via  Andel, Giessen, Waardhuizen en Almkerk. Het doet me altijd deugd hier te fietsen.
Hier trainden Leo van de Pluym met in zijn kielzog ook mijn vader, op vierkante wielen en banden van hout, zo verzekerde hij mij vroeger. Ik geloof dat nu nog steeds.
En Anton Verhoeven, Elfstedentochtwinnaar, hoewel de Friezen met dat laatste nog steeds moeite mee schijnen te hebben en er liever over zwijgen. En natuurlijk, laten we dat zeker niet vergeten, recentelijk en nog steeds, Marianne Vos.
En polders zijn met dit prachtige meizomerweer fantastisch mooi. Zeker als je de wind mee hebt. Als je hard genoeg fietst lijkt het windstil en nemen de vogels, de insecten en het gezoem van je wielen het van de rijwind over. En je krijgt het natuurlijk enorm warm.
Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Uiteindelijk zijn we over de dijk naar Dussen en daarna weer naar Hank gefietst en ondanks mijn onkunde over de veranderde infrastructuur ben ik in Geertruidenberg veilig afgeslagen en zit nu moe maar voldaan wat te mijmeren over Drongelen, Almkerk en Dussen. Een fijn rondje en ik was blij dat Willem en Erik in elk geval de weg wel kenden.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

Dit Pinksterweekend is goed voor mijn kilometers. Na 124 km. op zaterdag staan er vandaag weer 90 op het programma. Dat schiet op en zo snel ik naar grote vorm.
Bij de Amerhal zie ik ongeveer 50% opkomst staan aan renners en rensters.
Flip denkt dat een rondje via Heusden en dan langs de dijk terug naar de Brabantse Biesbosch wel ongeveer 100 kilometer is. Dat is wel iets verder dan gepland maar moet kunnen, denk ik. We vertrekken met 9 renners en ik merk al snel dat dit de cracks van de club zijn. Met behoorlijke snelheid rijden we tegen de wind naar Geertruidenberg en dan over de Peerenboom richting Heusden. Na Drongelen is onze gebruikelijke route afgesloten voor wegwerkzaamheden, dus nemen we een alternatief maar nog steeds wel richting de Heusdense brug want daar willen we langs om in Wijk en Aalburg te komen.
Thijs besluit plotseling dat hij toch niet dit hele rondje met ons wil fietsen en slaat af. Wat verwarring in de groep maar hij is zo’n eind weg en in een andere richting dan leider Flip bedacht heeft dus we laten hem gaan (later belt hij nog met Flip dat hij natuurlijk wel had moeten melden dat hij af ging slaan, excuses aanvaard, volgende keer beter).
Wij hergroeperen en rijden voorbij de brug de dijk op richting Wijk en Aalburg, Veen, Andel, Giesen en zo naar Werkendam. Lekker de wind schuin van achter. Dat komt goed uit want ik blijk toch niet de beste benen te hebben na afgelopen zaterdag.
Vroeger was ik met meer dan 1500 kilometer op de teller altijd goed….maar nu denk ik: Ben ik nou zo slecht of zijn die anderen zo goed??
Na Werkendam komen we in het mooie platteland van de Biesbosch, hoewel mooi…wel veel wind , ik probeer zo goed mogelijk weg te kruipen en dat lukt goed achter grote gasten als John, Edwin en Willem (Thijs was ook nog zeer welkom geweest).
Ik kijk op mijn tellertje, hmm dat wordt zelfs meer dan de honderd kilometer die Flip dacht. Ik slik snel een banaan in en hoop dat die mij de energie geeft om thuis te komen. Het helpt wel wat maar toch niet genoeg.
Nu had ik mijn AH mueslireep nodig. Die dacht ik met 90 km niet nodig te hebben, maar was nu welkom geweest. Gelukkig nemen de mannen, sociaal als ze zijn, wat gas terug.
Ik heb het idee dat ze blij zijn dat ze mij als smoes hebben daarvoor (of denk ik dat maar). Ik herstel wel weer en dat is lekker.
Met 110 kilometer op de teller rijden we de May op. Ik rij nog een paar kilometer extra om los te trappen. Lekker getraind. Maar dat ik na 1500 kilometer goed ben, dat klopt blijkbaar niet meer. Dan maar geloven in mijn andere regel; dat ik vanaf 1 Juni altijd goed ben…. Probleem, 30 mei moet ik in de Vogezen de bergen op met wat WTC’ers.
Dus ik hoop dat het niet 1 juni is maar 30 mei dat ik goed ben.

Ad

In de week dat het parcours van het NK bekend gemaakt is, blijkt dat wij daarvan net dit weekend een stuk op ons programma hebben staan: De West Brabant route. En dat zowel bij de Sport- en de Tourgroep. Traditioneel is de koffiestop in mijn geboortedorp Nispen bij Café Tivoli, met gebak van de beste bakker van Nispen (er is er maar 1 en dat is ook nog eens de broer van de café-baas). Na mijn telefoontje wil Tivoli wel om 10:45 uur open gaan in plaats van om 12:00 uur wat normaal is op zaterdag. Hierdoor kwam ik met Peter Broeders op het idee dat de Sport en Tour daar ongeveer tegelijk aan konden komen als de tour om 8:00  uur vertrok en wij om 8:30 uur. Dan moet de tour groep 29 km/u gemiddeld rijden en de sport groep wel 35 km/uur…. Hmm dat is wel hard, maar we hebben tegenwoordig goede kleppers. Zo ge-appt zo gedaan. Om 8:00 uur kijk ik uit mijn keukenraam en zie zo’n 12-13 man vertrekken. Dat is mooi, dan zijn wij nog met 8-10 en dan kom ik aan de 20 die ik de baas van Tivoli beloofd heb. Maar als ik tegen half negen bij de Amerhal kom, zie ik naast 3 trim-groep mensen slechts Flip, Rachel en Kees.
Waar zijn de mannen die we nodig hebben om de tourgroep in te halen?
Gelukkig komt Frans Marijnissen ook nog aan fietsen, maar die wil rustig aan zo net na zijn vakantie en dus met de trimgroep mee.
Leuk voor hen maar daar heb ik niks aan natuurlijk.
Hoe gaan we dit redden met 4 coureurs….?
Drie-en-half zegt Rachel dan ook nog fijntjes.
Ik maak snel een rekensom.
Ik zeg tegen Flip: De tourgroep rijdt vast nog een keer lek, ze rijden misschien wel een keer verkeerd…. Als ik dan 10 kilometer afsnijd, komt het toch weer uit. In mijn hoofd probeer ik wegen van meer dan 30 jaar terug in mijn herinnering op te halen en zowaar ik krijg een plan. We rijden een lekker tempo en doen daar alle vier goed onze beurten; 3.8 man halen we zeker. Ik snij als eerste even bij Zevenbergen een stukje af (later vertelt Peter Broeders dat hij dat daar ook zo gedaan heeft en dus van de originele route is afgeweken,… dat is natuurlijk valsspelen hè). Dus daar ben ik niks mee opgeschoten. In Stampersgat winnen we op aanwijzing van Flip nog eens 500 meter door door het tunneltje te rijden. Maar de grote afsnijder komt door van Kruisland naar cafè ’t Anker te sturen en dan om Wouw heen door de Bulkstraat, snelweg over en op naar afslag Heerle. Dan wordt het even spannend voor mij. Ik weet dat als ik bordjes camping Zoomvliet kan vinden, a) die camping nog bestaat en b) ik de juiste weg heb gevonden om binnendoor naar Heimolen te komen.
En zowaar, het gaat goed, we vinden de juiste weg en komen zo weer op de route om de heuvelzone te pakken. Eerst de Vossenberg en dan naar Woensdrecht om op de Rijzende Weg wat hoogtemeters te maken. Kees springt onderaan weg in een poging om Rachel te lossen en het lukt deze keer om die springveer uit het wiel te rijden. Ik hoor achter mij dat de luchtwegen van Rachel vandaag niet goed werken. En zonder goede luchtinlaat werkt de motor natuurlijk niet. Nog een klim naar Hoogerheide en dan krijgen we wind schuin van achter op weg naar eerst Huijbergen en dan over de Wouwse Heide richting Nispen. Daar komen we vijf voor elf aan. De tourgroep krijgt net hun bakje koffie geserveerd dus zijn er nog niet zo lang.
Wel lang genoeg om alle appelpunten besteld te hebben; $#(^&%($#*!!.
Wij hebben nog  keuze uit kersen- en arbikozenvlaai. Ik neem abrikozen en moet zeggen, die was heel lekker en er zit blijkbaar geen citroenzuur in, dus hij viel goed.
De sportgroep wil nu toch wel graag met de tourgroep mee want dat gaat wat gemakkelijker en we hebben al flink ons best gedaan.
En bijkomend voordeel;  deel 2 van de tocht hoef ik dan geen verslag te schrijven,
zie het verhaal van Edwin (dank Edwin, dat doe je goed en snel, net als je fietst).

Ad van Wesel

Frisjes is een understatement. Het was gewoon koud. Het kostte me wat moeite om een aantal aanwezigen ervan te overtuigen dat de gemiddelde temperatuur vandaag maar iets onder of zelfs op het langjarig gemiddelde ligt. We zijn de afgelopen maand erg verwend. En we worden vanaf morgen weer verwend wat betreft het weer.

De tourgroep was al op weg om de sportgroep in Nispen te ontmoeten. En de kou, en misschien ook wel omdat het zaterdag is, zorgde ervoor dat er maar weinig animo was voor de trimgroep. En het leek er op dat al een flink deel van de sportrijders het zekere voor het onzekere hadden genomen en al om 8:00 uur met de tourgroep mee op pad waren gegaan. Jammer voor de  4  andere sporters.
Gelukkig stelde Frans voor om ons van het nodige kopwerk te voorzien.
We gingen met zijn vieren op pad voor een rondje ‘t Zand.
Frans deed precies wat hij voorstelde en nam ons, Anneke en Helene en mij natuurlijk, op sleeptouw.  We reden het ouderwetse rondje ’t Zand maar met een mooie variant.
Nu niet eens over de drukke Chaamseweg en Alphensebaan maar in de Fransebaan namen we een afslag naar de  Huisdreef., een mooie bosrijke omgeving. Via de Putvendreef kwamen we weer op de vertrouwde weg naar Eldorado  en zo naar de kranen en Dassemus.

Ik zal eerlijk zijn. Ik moest op karakter. Ik vind koud weer heerlijk maar niet tijdens het fietsen. Toch is het een prachtig rondjes waar veel te zien is.
En uiteindelijk is het weer warm worden ook weer prettig.
Maandag weer.

Met de allervriendelijkste groeten,

Gerard

Bij de Amerhal aangekomen zijn er 5 liefhebbers voor de sportploeg.
Bij de tourploeg helaas geen leider, maar een vrijwilliger is gewenst.
Nou vooruit dan, dat doe ik.
Na een klein overleg besluiten we niet te gaan naar Willemstad, maar over de bruggen,
is toch ff iets anders.
Het blijkt overigens dat de leider op kop moet rijden en dat doen we dan maar, samen met klepper Antoon op naar Moerdijk.
De wilde bond zit nog eventjes voor ons, maar wij gaan naar de kiltunnel, hopen dat we wind mee terug hebben.

Pfff wat een wind zeg, Maurice en Peter draaien lekker mee vooraan.
Na de kiltunnel de polder in, we maken daar nog een paar extra lusjes en we doen een kleine cursus waaier rijden, jawel een dubbele waaier.Na wat tips en trucs draait het als een speer en de snelheid zit er goed in wind tegen. Echt wel trots op den andere Johan en onze Leo  die gewoon lekker meedoen zonder te klagen.
De paar extra lusjes zorgen ervoor dat we 2 keer om een afgesloten hek moet manoeuvreren, zonde van ons gemiddelde.
Jan en Antoon geven daarna weer flink gas, Tim is inmiddels wakker geworden en fietst de BBQ van gisteren eraf.
Na 50 km. wind tegen bij de bruggen aangekomen pfff wat een wind sjonge, je zou zo van de brug afwaaien. Nog ff en dan wind mee.
Maar we hebben het overleefd, wind mee en gas erop.
Peter heeft iets extra’s in zijn bidon gedaan en gaat als een speer,
Johan S volgt lekker zonder problemen.
Iedereen zit lekker in zijn vel, het gaat erg goed.
Bij wind opzij wat collega’s uit de wind houden. Maar een geweldige tocht.
Toch nog 95 km op het tellertje.
Heren bedankt voor deze geweldige rit, echt trots op jullie.

De komende weken ben ik er helaas niet bij ivm Pinksteren en vakantie in het mooie Griekenland 😉

Groetjes,
Johan van Helmond

Op deze Hemelvaartsdag is het gelukkig net droog als we aan onze WTC tochten beginnen. Bij de Amerhal staan niet al te veel mensen, maar toch genoeg om 3 groepen te maken.
Met de sportploeg ga ik op pad om de Vennentocht te fietsen. Die was een tijdje terug uitgesteld voor mijn laatste reis naar China. Wel mooi nu bedenk ik me, nu staan de rododendrons, die veel langs die route staan, in bloei (niemand van de anderen over gehoord trouwens…). We beginnen met wind in de rug en dus gaan we met een lekker tempo via ’t Veer, ’s Gravenmoer, de Moer en Loon op Zand naar het meest oostelijke punt van de route; Biezenmortel. Daar ontdekken we de eerste waterplassen. Nog geen echte vennen, want deze zijn gegraven. De echte Vennen liggen na Oisterwijk.
Het valt me op de vroeger bekende fabriek van rustiek eikenhouten meubelen (klop-klop) een moderne look gekregen heeft en Whoon heet. Mag ook wel, ze gingen 2 keer failliet.
Twan geeft ondertussen aan dat hij wel trek in koffie met gebak heeft. Ik zeg dat daar niet op gerekend is en geen reden voor is. In no-time heeft hij een aantal redenen verzonnen. Zo moeten we vieren dat Martien deze ochtend met dauwrennen (6:00 uur !) een goede tijd neer gezet heeft, dat ik een nieuwe baan heb, dat Flip morgen vrij is en dat Twan zelf binnenkort 50 wordt. Ondanks dat dat  eind juli is, vind ik dat de beste reden en meteen ook dat hij dan kan trakteren. Dat is goed (profiteren van het feit dat we nu maar met 5-en zijn vermoed ik). Hoewel Martien al aangeeft dat hij kort van geheugen is.
We spreken af om in Hilvarenbeek een mooi terrasje te pakken dat we al jaren zo hard mogelijk voorbij rijden. We kunnen daar zelfs kiezen uit 3 etablissementen. Twan kiest Grand-Café de Zwaan. De koffie met appeltaart smaakt daar goed en Twan geeft zelf nog een tweede rondje. Omdat er ook nog slagroom op de taart zit, stel ik voor dan op het eind 5 kilometer extra te rijden ter compensatie van de calorieën. De anderen vinden dat goed. Op het terras zitten we lekker in de luwte en merken dus niet dat ondertussen de wind steeds harder gaat blazen en nu pal uit het westen. De rustpauze, appeltaart en slagroom lijken mijn moeie benen goed gedaan te hebben. Als we richting natuurgebied de Roovert rijden, pak ik een flink stuk kop ook al omdat er op het fietspad niemand voorbij kan komen. Oei, dat is wel een lange aflossing en oei, de taart is al uitgewerkt. Ik sla dus maar een beurt over, nou ja, een hele lange beurt….. ik kom de rest van de rit niet meer op kop. Gelukkig hebben de andere vier kleppers betere benen en houden zij mij goed in de gaten en (nog belangrijker) uit de wind. Via Poppel, Baarle Hertog en langs Alphen komen we bij ’t Zand. Ik hoef nu geen aanwijzingen te geven, dat scheelt weer lucht. Nog even een banaan naar binnen schuiven en dan moet het wel gaan. Maar nee, het geheime wapen moet er aan te pas komen; de AH Muesli reep (zonder citroenzuur, dat kon van de appeltaart zo te merken niet gezegd worden). Die reep helpt goed, helaas is de kortste weg over Den Hout afgesloten, nog een stuk om ook. Maar dat was dan voor die slagroom hè. Op de vraag van Flip of er nu nog 5 achter geplakt worden, kon ik dus met gerust hart “nee hoor” zeggen. Met 110 kilometer op de teller arriveer ik weer thuis.
Nog even de 2 modderige fietsen poetsen en verder mijn gemak wat houden.
1445 kilometer op de teller dit jaar zie ik. Vanaf 1500 ga ik altijd gemakkelijker rijden, dus dat is al zo, hou ik mezelf voor.

Ad van Wesel