Na bestudering van de weer-app en buienradar zien Anneke en ik deze ochtend met vertrouwen tegemoet. Het zal regenen tot 5 voor acht en dan blijft het zeker tot twaalf uur droog. We zijn met 6 A renners vandaag. Peter Broeders is er ook maar zal de B gaan leiden om half negen. We overleggen even over de te kiezen route. Naar het westen moeten we, dat is zeker. Er zijn twee langere tochten die niet op de jaarkalender terecht gekomen zijn, die in aanmerking komen. Het rondje Oude Tonge en de West-Brabant route.
We kiezen Oude Tonge omdat die toch iets korter is, zo’n 110 km denkt Flip en we willen graag voor de regen thuis zijn. John vindt dat onzin, hij kan namelijk al niet meer voor de regen thuis zijn want hij kreeg onderweg naar Made al een stevige bui in zijn nek.
Ik zie dat iedereen goed voorbereid is met spatbordje of ass-saver,…..behalve degene die ik binnen WTC ooit als eerste met zo’n ding zag en die hem eigenlijk het meest nodig had; John; hij heeft al een rij-spoor op zijn rug.
We vertrekken vlot, Peter Broeders die wij verwachtten als haas heeft het niet helemaal goed begrepen; hij rijdt niet voorop maar achteraan. Maar gaat er wel als een haas vandoor in de polder en terug naar Made via Oud Drimmelen. Hij heeft het goed bekeken; door gebak te beloven heeft hij een paar sterke A renners als koptrekkers naar de B weten te halen.
Wij moeten het met 6-en doen en dat gaat prima. Iedereen neemt zijn kop-beurt en zo zijn we zo in Willemstad. Eén brug over en dan onder de A29/A4 door richting Zierkzee.
We passeren Achthuizen en verschillende groepen fietsers die de Koos Moerenhout Classic aan het rijden zijn. Na 2 uur fietsen denkt Kevin dat we de wind tegen wel gehad hebben.
Ik moet hem teleurstellen. We krijgen de Philipsdam voor de kiezen en de wind is verdorie gedraaid van het westen naar het zuiden. Dus sorry Kevin, nu eigenlijk pas echt de wind vol op de kop. Twan neemt gelukkig een lange beurt en zo komen we die hobbel ook weer over. De kilometers beginnen te tellen bij mij en (gelukkig) bij Kevin ook. Kevin klaagt dat het zwaar gaat, geen wonder, zijn band staat zo slap dat de velg zowat de grond raakt; LEK! Met vereende krachten wordt de band vlot vervangen, vooral de aanwijzingen van Twan zijn zeer behulpzaam. Als dank en omdat hij er blijkbaar te dicht bij staat, krijgt hij een schot perslucht in zijn gezicht; goed dat hij een veiligheidsbril draagt, zijn lenzen zitten er nog in. We koersen nu richting het sluisje over de Steenbergsevliet. Altijd een leuke passage, we kijken er weer naar uit!
Flip meent dat het de derde weg links is, hij zal het wel herkennen. Ik vertel hem dat hij op deze route niet op mijn parcourskennis hoeft te rekenen. Hij overlegt ook nog even met Peter Verhagen, samen weten ze het….denken ze.
We komen tot 2 keer toe op een onverharde weg terecht en moeten terug.
Op basis van de windrichting , wordt er wat geïmproviseerd en rijden we door de Heen heen. Geen sluisje dus, we zitten al te zuidelijk, maar wacht, bij de Heense jachthaven staat een bordje Sluisje 1785.

Kunnen we toch nog een sluisje pakken?
Flip vraagt de weg aan 2 locals; Nee helaas het is terug naar Benedensas of door naar Steenbergen. Ik vind sluisjes wel leuk maar terugrijden deze dag klinkt niet aantrekkelijk. Kevin is het met me eens en we overtuigen de anderen dat als we over Steenbergen rijden, we droog thuis zullen komen. Terwijl dat als we terug rijden naar de sluis, dat maar de vraag is.
Ik wil eerlijk gezegd ook de kortste weg en mijn gevoel zegt dat nu we nu net voorbij de Heen staan, dat over Steenbergen is (nu ik thuis op de kaart kijk, maakt het niet zo veel uit, allebei is extra kilometers).
Even later rijden we door Steenbergen en passeren de vertrekplaats van de KM Classic waar op dat moment weinig anders te zien is dan de bordjes (85, 125, 160, 200 km. ; wat zou Wim Rasenberg rijden?).
Via de Zuidzeedijk nu naar huis, Stampersgat, Oudenbosch en Zevenbergen worden gepasseerd. Mijn tank ik nu toch echt wel leeg. Ik kijk op mijn teller en schat dat we zeker op 120 kilometer gaan uitkomen. Ik had alleen een banaantje bij me en mis nu de bekende AH-mueslireep die me al eerder gered heeft, niet nodig dacht ik vanochtend.
Na nog even doorbijten en goed wegkruipen achter Peter Verhagen (te klein) en John Haanskorf (dat is beter) rijden we de May weer in. Net geen 130 kilometer staat op het computertje. Terwijl ik mijn schoenen uitdoe, komt Anneke ook thuis. Die hebben koffie gedronken in Chaam. Dat hadden wij ook moeten doen maar we kwamen niet langs Chaam.  Wel heeft de Steenbergen variant goed gewerkt, het is droog gebleven.
En ik heb goed getraind, kilometers gemaakt. Dat is wat ik mis dit jaar, nog maar net de 900 gepasseerd dit seizoen.
Morgen weer naar China en Vietnam dus de komende 2 weken schiet het niet op.
Hopelijk kan ik nog ergens in een hotel op de hometrainer….

Ad

Na mijn uitstapje naar China en de B, vertrek ik vandaag weer om vijf voor acht naar het oude gemeentehuis. Ik ontmoet daar 6 andere renners waaronder Peter Broeders die weliswaar hersteld is van de longontsteking maar meteen aangeeft dat hij maar even meegaat en dan bij de B aan gaat sluiten. Ik zie hardrijders Paul, Martien en Niels niet aan de start. Ik weet niet of ik dat goed of slecht nieuws vind. Enerzijds zal het tempo dan wel iets lager liggen maar anderzijds zijn het wel mannen die het kopwerk niet schuwen. Ik bedenk dat het eigenlijk zo zou moeten zijn dat er altijd voldoende mensen zijn om de voorzitter uit de wind te houden. Misschien in het reglement opnemen in de najaarsvergadering? (vooruit Peter B.; voorzitters EN brandweermannen).

Hoe dan ook, we gaan zo te zien fietsen met 6 renners. Het is een vrijwilligerstocht en er zijn 2 vrijwilligers. Flip en ikzelf. Flip heeft zaterdag een tocht voorbereid en voorgereden onder Den Bosch maar vindt de windrichting niet goed dus stelt nu een rondje Dortsche Biesbosch, wielerbaantje, Gorinchem voor. Ik heb ook gezien dat de wind in het noorden zit en stel het rondje Gorinchem, wielerbaantje, Dordtsche Biesbos voor. Flip meent dat zijn voorstel echt beter is gezien de windrichting en ik vind het prima. Ik verwacht toch dat het ongeveer even ver is. Twan staat ondertussen te glunderen, hij hoopte zo op dit rondje en zowaar, nu ziet hij zijn grote wens uitkomen. We vertrekken dus richting Moerdijkbrug. Het is een stuk kouder dan gisteren en het waait verrekte hard voor een windstille dag, de weer app gaf windkracht 2 volgens Flip maar die beweerde ook dat het noord oosten wind zou zijn terwijl het toch echt noord west is. Maakt allemaal niet uit. We draaien lekker rond en zijn zo bij de brug achter het wielerbaantje (ik klok 1:06:21). Door de Alblasserwaard koersen we richting Gorinchem. Flip komt naast me rijden voor overleg. De tocht dreigt op minder dan 100 kilometer (plan volgens jaarprogramma ) uit te komen. Moeten we omrijden? Ik vind het prima dat het iets korter is en Flip eigenlijk ook. Er is dus maar één probleem, “hoe leggen we dit aan Twan uit”? We besluiten om niks te zeggen en maar te hopen dat hij het niet merkt voordat hij thuiskomt en dan zijn wij toch al op de May achtergebleven. Uiteindelijk kom ik met 91 kilometer op de teller thuis tot stilstand. Het was een pittig tochtje maar ook achter Flip, Peter B. en V. , Twan, en vooral Kevin is het goed schuilen.
Nu even nog wat opruimen en dingen klaar zitten. Vanmiddag koken met het geheime kookgezelschap “De Aspergegekken”.
Op het menu staan de volgende gangen: 1. Amuse: Hamrolletje met asperge en Asperge roomsoepje, 2. Aspergesalade met spinazie, kalkoen en balsamico, 3. Asperges met lamfilet met erwten muntsaus 4. Smoothie/parfait van asperges in vanille yoghurt.
Nog energie genoeg en veul honger na deze tocht.

Ad

Deze morgen twee primeurs voor dit jaar.
We vertrekken voor het eerst om acht uur en we gaan voor het eerst boven de 100 kilometer(ten minste ik wel). Ik zoek de allergrootste banaan in onze fruitschaal en pak een AH muesli reep voor de zekerheid. Ik lees: granen, honing en vooral belangrijk; ik lees geen citroenzuur. Goed ingekocht Twan!
Bij het oude gemeentehuis staan nog niet zo veel WTC-ers te wachten….. Ik weet dat er een stel WTC-ers bedacht hebben dat de Flandrien rit vanuit het Ginneken een betere rit is dan mijn Vennentocht. Ik hoor het naderhand wel. Wij zijn uiteindelijk met 9 renners die vertrekken in oostelijke richting. Peter Broeders is er ook, maar komt eigenlijk voor de B, hij wil wel even voor haas spelen tot Geertruidenberg (volgens mij moet je dan wel voorop). We kunnen achter WSVP aan rijden, dus Peter heeft een excuus.
De zon probeert de mist te verdrijven maar dat lukt nog niet zo. Ik zie niet veel voor me.
Als ik mijn bril af zet, zie ik dat het daar aan ligt, hij is helemaal aangeslagen met minuscule druppeltjes. Gelukkig dat ik dat gedaan heb want dan zie ik op tijd het glas van de bushalte waar de Raamsdonksveerse hooligans  dit weekend toegeslagen hebben. Maar even op de weg in plaats van het fietspad.
Net voor ’s Gravenmoer breekt de zon voor het eerst door. Wel lekker want volgens de teller van Niels is het maar 4.6 graden Celsius.
We passeren het dorp de  Moer en in de volgende plaats ontwaren gele borden, we rijden over rijplaten op zand. Ik zeg nog dat het gisteren bij het verkennen nog niet opgebroken was maar Flip heeft daar familie wonen die vorige week hun verjaardag vierden. Jammer, hij trapt er niet in.
Frans Marijnissen rijdt lek en vindt het gat zodanig dat hij besluit terug te draaien.
Wij rijden langs de rustende Jager naar Biezenmortel waarna we de eerste vennen ontwaren, wat in principe leemsputten zijn, maar we tellen ze toch. Na Oisterwijk krijgen wel echte Vennen maar ik betwijfel dat de renners die gezien hebben, wel een blauwe Ferrari, dat vinden ze interessanter. Nu is de zon echt doorgebroken en van Moergestel (veel Moer vandaag)  gaat het naar Hilvarenbeek en dan via het fietspad door de Roovert rijden we België in. Via Poppel naar Baarle Nassau over de nieuwe fietspad zijn we zo weer in Olland. Op Klein Bedaf schakel ik het voor het eerst van mijn klein blad af.
Mijn benen vinden dat niet leuk, ik voel wat kramp opkomen. Oei, les 1 van het fietsen zonder kramp vergeten: “genoeg drinken”; ik heb mijn bidon nog niet aangeraakt en we zijn al 2 uur onderweg. Les 2 is: eet een banaan. Ik heb daar eens een studie van gemaakt. Een banaan geeft energie voor 6 kilometer fietsen. Dat is mee genomen maar niet het geheim tegen de kramp. Dat is de magnesium en kalium die in een banaan zitten.
Allemaal niet te lang wetenschappelijk over nadenken;
ik schuif les 2 naar binnen gevolgd door les 1. Gelukkig zijn de mannen allemaal sterk dus kan ik even wat verstoppen en zowaar, mijn medicijn werkt prima.
De rode trui van Peter Verhagen fungeert vandaag vooral als onze rode lantaarn.
Niet genoeg kilometers gemaakt waarschijnlijk !?
Wel genoeg kilometers heeft Niels, die is goed, als die gaat Rasen,berg je dan maar. Anderen zijn ook wel goed hoor Mar tie,namen lenen zich niet voor zulke woordgrappen, zeg nou zelf.
We komen in de buurt van Bavel dus tijd voor mijn laatste boost. Ik schuif de eerder genoemde mueslireep naar binnen voor het laatste half uur. Twan komt toevallig net naast me rijden en vraagt hoe ik met zo weinig training dit vol kan houden. Het geheim ligt gewoon in zijn winkel, bananen en AH muesli repen, dan kom je een heel eind, in ieder geval 111 kilometer want daar staat mijn teller op als ik thuis afstap.
Lekker gefietst en in één klap 20% aan mijn jaartotaal toegevoegd.
Dat schiet tenminste op!

Ad

Op deze eerste dag na ingaan van de zomertijd, is mooi weer voorspeld.
Inderdaad, het zonnetje schijnt als we bij het oude gemeentehuis aankomen maar het is nog maar een graad of 5.
Vandaag staat bij de A een rondje van een vrijwilliger op het programma. Al van een afstand zie ik mensen dringen rondom Flip. Iedereen wil zich opwerpen als vrijwilliger en heeft een rondje voorbereid. Ik moet me er toch maar eens even mee bemoeien als voorzitter en om de lieve vrede te bewaren besluit ik dat Flip leider mag zijn. Dan hoef ik niet te kiezen tussen al die anderen.
Vanwege de wind uit het Oosten stelt Flip voor om via Heusden naar de afgedamde Maas te rijden en dan langs Andel, Ewijk en Werkendam naar huis. Klinkt goed.
Flip heeft er duidelijk zin in want hij heeft zijn kuitbroek aan in de hoop dat zijn benen al wat zullen bruinen. Helaas kruipt de zon net na negenen achter een dik wolkendek en in plaats van bruin zie ik dat ze blauw zien van de kou.
Met een peloton van 10 WTC-ers plus gast Jan de Been, rijden we dus tegen de wind in.
De ketting van Erik van der Hoeven slaat over en hij overweegt een andere fiets te gaan pakken. Maar nadat er wat aan de derailleur is gedraaid, gaat het al beter.
Tijdens de volgende stop, voor een lekke band van Jan Lensvelt, wordt de afstelling geperfectioneerd. Nu slaat de ketting niet meer over maar het wordt snel nog erger, hele fietsen slaan over. We krijgen namelijk  de wind vol op kop en Paul Sedee probeert een treintje rond te laten draaien om de inspanning wat te verdelen. Het treintje hapert nogal want verschillende wagonnetjes sparen zich blijkbaar voor de finale.
Paul zingt steeds hetzelfde bekende liedje; “met z’n allen” waardoor hij al snel de bijnaam Hennie Huisman krijgt. Er sluit een buitenstaander aan die heel lang met ons mee gaat en gemakkelijk op kop kan rijden, maar dat werkt dus ook niet, die was weer te sterk. Iedereen is blij dat we afslag Wellseind zien, want dan hebben we de ergste wind gehad. Op de dijk richting Poederoijen is het oppassen geblazen. De verschillende kerken gaan net uit en die worden daar nog goed bezocht en die mensen zijn nog zo vol “vertrouwen in de Heer” dat ze niet hoeven kijken of er verkeer aan komt. En het gaat inderdaad goed  en zonder dat we hoeven te vloeken gelukkig want dan hadden ze meteen weer rechtsomkeer kunnen gaan.
Net als vorige week is het rijden met wind (schuin) van achter nog zeker zo inspannend.
Bij Giesen eet ik mijn banaan op voor extra energie. Het is echt koud want het is net of ik een ijsje eet uit mijn achterzak. Maar het helpt wel. Na Werkendam blijkt dat de anderen toch wat verder in vorm zijn dan ik (en een paar jaar jonger, zou het daar aan liggen?), na Werkendam moet ik even passen. Jan de Been gelukkig ook dus ik doe net of ik op hem wacht. Niemand die dat door heeft en dat wil ik zo houden. Paul Sedee heeft het gezien en pikt Jan en mij op en de groep wacht even.  Goed gegroepeerd rijden we naar De Hank om Jan even thuis te brengen. De Keizersveersebrug is geen probleem met deze windrichting en zo karren we naar Made waar we na 92 kilometer de teller stil kunnen zetten. Gemiddeld 31 is niet zo hard, maar ik merk aan de benen dat ik goed getraind heb.
Weer wat kilometers richting de duizend die ik nodig heb om lekker te gaan rijden. Volgende week ben ik op de helft. Vrijwilligers bedankt.
Volgende keer gaan we loten heb ik besloten.

Ad

Na 12 dagen China en een opgelopen verkoudheid die de longen laat reutelen,
had ik zo mijn twijfels deze zondagmorgen. A of toch maar B?
Het langst wat ik dit jaar gefietst heb, is namelijk de ontbijttocht van 45 km. en dan
is de 85 km van het geplande “Rondje Hoeven” met deze wind van windkracht 5 misschien wat veel van het goede. Maar ik besluit toch voor de A te gaan.
Leider Frans heeft echter blijkbaar ook weinig zin om eerst anderhalf uur tegen de zuidwestenwind in te zwoegen en stelt spontaan voor om wat meer beschut te rijden.
Ik vind het niet erg 😉 .
Terwijl de B al vertrekt, wachten wij nog even op John Haanskorf die een lekke band aan het repareren is. Hij blijkt slachtoffer geworden van vandalen die een bushokje in elkaar getrapt hebben en het glas dat daarbij vrijgekomen is, blijkt toch niet zo goed te zijn voor bandjes. Het is zeker niet zo dat John, zoals de wielerwijsheid zegt, lek gereden heeft omdat hij niet goed rijdt. Tijdens deze ochtend blijkt hij wel heel sterk uit de winter gekomen te zijn. Beter dan ik, moet ik toegeven.
We rijden richting ’t Zand dus veel wind schuin van voren om te beginnen.
Ik rij minimaal op kop om eerst maar eens te kijken hoe de motor het doet met half verstopte carburateur en dus niet veel zuurstof aanvoer. Als ik wat te lang op kop rij,
komt Flip naast me en tikt op mijn rug; “naar achteren”, speciale instructies van Anneke gekregen, geeft hij toe.
We trappen lekker maar niet overdreven door.
Bij ’t Zand is een van de eerste outdoor ruiterevenementen van het jaar aan de gang.
Er is zowaar een oxer dwars over de straat die de boel compleet afsluit. Een hindernis die paarden wellicht vlot nemen maar wij moeten door de berm en sommigen gaan er onderdoor. We halen een paar groepen in dus het gaat best wel lekker.
Ik tel een beetje af moet ik toegeven. We zijn op de helft denk ik, als Frans er niet nog iets onverwachts aan gaat plakken. Dat blijkt hij niet van zins. Hij vertelt dat het vorige week te ver was dus als hij nu wat korter doet, dan is het gemiddeld weer goed.
Goed bedacht Frans, ik stem in want begin toch wel te voelen dat de benen het te verduren krijgen. Met de wind nu schuin van achteren voelt het wat beter aan, maar ik fiets al bijna 40 jaar dus weet dat juist met wind in de rug je er flink doorheen kunt zakken. Dus zuinig rijden in Slingerdreef en van Bavel naar Dorst.
Het blijft droog en het is buiten de wind eigenlijk lekker fietsweer.
Het is pas op de Teraalsterbrug dat ik echt moeite krijg en bij de traditionele “snok” naar het plaatsnaam bord “Den Hout” moet ik even laten lopen. Ze wachten natuurlijk keurig, zo zijn ze bij de A en in Den Hout sluit ik weer aan.
We rijden nog wat om want we brengen John nog een stukje weg. Waarom? Mij een raadsel met zulke benen, maar in de groep is het goed overleven.
Zo rij ik moe maar voldaan na 72 kilometer weer Made binnen.
En ik denk; 85 kilometer had voor mij vandaag ook echt niet ge-Hoeven.

Ad

WTC-Made vindt het pad naar oliebollen

Volgens traditie sloot WTC-Made haar fietsjaar weer af met de oliebollentocht.
Dit jaar geen oven-oliebollen ergens in het bos maar versgebakken bollen van en bij de padvinders van Scouting Made. Wel de gebruikelijke na-zit in de kantine van Vema-Crane.

Na sluiting van het wegseizoen in oktober is de kalender van de leden van Wieler-Trim-Club Made niet meer strak gepland. Iedereen kan vanaf dat moment tot de eerste zondag van maart overwinteren op de manier die haar/hem het beste past. Op de weg blijven fietsen, spinnen, mountainbiken, trompetspelen, je mag het zelf weten.
Als je er in de lente maar weer staat.
Eén evenement organiseren we maar in de winter en dat is de Oliebollentocht, ergens op een van de laatste dagen van het jaar.
Dit jaar, met Oudjaarsdag op een zaterdag,  konden we het eens echt op de laatste dag plannen. Met als bijkomend voordeel; we konden echt verse oliebollen eten in plaats van lang houdbare bollen uit de olie. Verser kon niet want we planden onze stop bij het clubhuis van Scouting Made in waar de leden van die actieve vereniging met man en macht aan het bakken waren om alle bestelde oliebollen in Made en omstreken te bezorgen. Ook veel afhalers trouwens, waarvan wij met 18 mensen de grootste groep waren. We kregen een luxe plek in het clubhuis en bollen direct uit het vet die we ons goed lieten smaken. Anneke had voor ons de traditionele chocolade melk erbij.
Hierdoor waren de calorieën die vanaf het vertrek net na negen uur, weer snel aangevuld. Er waren drie groepen: één groep voor op de weg/bospaden, één groep die met de mountainbike het bos in trok en één groep die op de harde weg bleef.
Na de pauze bij de Scouting hadden de meesten wel genoeg gefietst dit jaar, hoewel Piet Verkooijen nog niet; die had een extra lusje nodig want dan kwam zijn jaartotaal boven de 12.000 km! De rest haalde dit totaal niet maar tijdens de na-zit in de kantine van Vema-Crane konden we concluderen dan de WTC-ers weer met veel genoegen vele kilometers hebben weggetrapt.
De sponsoren Rob Van Oorschot en Erik Stasse van Vema Crane en RVSA waren ook aanwezig om met hun gezamenlijke club te proosten op afgelopen jaar en alvast op het volgende jaar.
Hopelijk wordt 2017 weer een goed en vooral gezond fietsjaar. Het doet ons genoegen dat we weer een paar aspirant-leden in het vizier hebben die gezellig en sportief bij ons willen komen fietsen vanaf maart 2017. Nieuwe leden zijn uiteraard van harte welkom bij WTC Made om hun goede voornemen van meer bewegen waar te kunnen maken.

Ad

Zondag 9 oktober  reden de coureurs van WTC Made al weer de laatste tocht van het wieler-weg-seizoen. Toen in de kantine van RVSA de punten opgeteld waren, bleek Peter Verhagen dit jaar met de begeerde beker naar huis te gaan.
Het wielerprogramma van WTC Made had dit jaar 37 ritten in petto voor de leden.
Als je elke keer geweest was, had je als A renner 3612 kilometer kunnen afleggen.
De B groep had 3123 kilometer kunnen maken tijdens de clubtochten.
Niemand heeft dit jaar alle ritten gereden.
Gemiddeld zaten we net onder de 50% opkomst.
De winnaar scoorde 92% opkomst door 33 ritten op te komen en inclusief slecht weer punten een totaal score van 312 te halen.
De rode leiderstrui was tot halverwege het jaar om de schouders van Jan Lensvelt maar dat was puur op basis van zijn overwinning vorig jaar, Peter Verhagen had evenveel tochten. In de vakantie besloot Jan dit jaar niet terug te komen uit Zeeland en daarmee zette hij de deur open voor Peter. Peter ging ook op vakantie maar stapte op de zondag dat hij terug kwam, zo vanuit het vliegtuig op de fiets en toen was het een gereden race.

Ad van Wesel en Flip Segeren streden nog een tijdje om de derde plek maar Flip liet die toch lopen en viel dus net van het podium met een vierde plek.
Wim Rasenberg werd knap vijfde ondanks verschillende vakanties en een vervelend valpartijtje waardoor hij er even uit lag.
Plaats 6 tot en met tien was voor respectievelijk Johan Smits, Johan Haanskorf, Peter Broeders, Piet Verkooijen en Gerard Veekens.
Onder het toeziende oog van onze sponsoren Rob van Oorschot van Vema Crane en
Erik Stasse van RVSA, reikte Anton Knipscheer de enveloppen met premies uit
(zo gaat dat in het wielrennen) en de wisselbeker aan Peter.

We kunnen terugkijken op een 40 jaar jubileumseizoen dat iets meer regenpunten kende dan afgelopen jaren en helaas wat schade aan fietsen en lijf en leden opleverde.
Er werd weer erg sociaal gefietst zodat iedereen het weer prima naar zijn zin gehad heeft. WTC gaat nu over op het winterprogramma waarbij iedereen zelf invult hoe de conditie op peil gehouden wordt. Sommigen blijven op de weg fietsen, anderen pakken de ATB en de eersten zijn al in de spinningruimte aan de Marktstraat gesignaleerd.
Vol goede voornemens om conditie en gewicht op het huidige peil te houden en voor de geblesseerden om te herstellen.
Begin maart volgend jaar gaan we dat weer zien, en wellicht de eerste voortekenen tijdens de traditionele oliebollen ATB tocht tussen Kerstmis en Nieuwjaar.

We zijn in de herfst van ons kalenderjaar en van ons wielerseizoen gekomen.
Altijd afwachten wat voor weer het is tijdens zo’n herfstrondje.
Deze morgen dus eerst maar eens op de verschillende weer-apps gekeken. 2 druppeltjes van weer-on-line weet Anneke te melden; 4 extra punten dus. Buienradar geeft aan dat het tegen half tien gaat regenen met een piek om 10 uur. Toch maar even mijn spatbordje op de fiets zetten maar ik laat me verder niet afschrikken. Zoals nog 10 anderen die niet op de buienradar gekeken hebben of die er niet zo in geloven.
Fijn om Frans Marijnissen weer terug aan de start te zien.
Erno heeft de oplossing voor regenweer zegt hij; als je rondjes in het Teteringse bos rijdt, blijft het volgens hem altijd droog. De wetenschapper in mij vraagt zich af of dat wel echt bewezen is maar hij is zo overtuigd dat alle anderen instemmen om met ons allen wat van die droge rondjes te gaan rijden. Het herfstrondje wordt dus herfstrondjes.
De A-renners nemen de kop om de B-renners uit de wind te zetten.
Het tempo ligt vanaf het begin toch wat hoger dan de B gewend is. De dieselmotor van Petra is nog niet warm gedraaid en we nemen even gas terug. Ze herstelt daarna en Piet ontfermt zich voor de rest over haar door haar te coachen en uit de wind te zetten. Piet gaat dus zelf prima dezer dagen en Petra rijdt keurig de tocht verder.
Terwijl ik in afwachting ben van het bewijs van het ongelijk van Erno’s stelling, begint zelfs de zon te schijnen. Zijn bewering blijkt te kloppen, we houden het de hele tijd droog.
Wel behoorlijk wat wind, maar meestal natuurlijk goed beschut in het bos.
Het tweede rondje kiezen we voor een variatie; op het einde van de Poolse Dreef de route linksaf naar de Munninkenhof.  Joop die net daarvoor besloten had een pisstop te houden, heeft dat niet in de gaten en rijdt zich rechtsaf te barsten om ons in te halen; op de verkeerde weg. Uiteindelijk draait hij toch maar om en rijdt tegen de route in waar wij hem weer oppikken. Na 6 rondjes besluiten we het voor gezien te houden, want je moet het weer-geluk niet tarten. John Haanskorf stelt voor om nog over ’t Veer te rijden, maar dat laten we aan hem over. Ik parkeer mijn fiets-spatbord droog achter het huis.
Lekker gefietst.

Volgende week Snerttocht met lekkere erwtensoep van SED in de kantine van onze sponsor RVSA. Hopelijk een grote opkomst.
Dat is leuk voor de prijsuitreiking van de opkomst, gezellig en we kunnen dan een mooie nieuwe clubfoto maken.
Kun je niet fietsen door omstandigheden dan zou het toch mooi zijn dat je komt in wielertenue, zodat je ook mooi op de foto komt.

Tot volgende week.

Ad

Ruim 35 jaar geleden werd Henk van Oorschot sponsor van WTC-Made.
Daardoor was hij een zeer goede bekende van de club en dus maakte zijn overlijden vorige week ook de WTC-ers verdrietig. We herinneren ons Henk als heel betrokken bij onze club.

Dit jaar bestaat onze Wieler Trim Club 40 jaar. De eerste jaren was van Dijk sponsor omdat de vereniging uit hun medewerkers ontstaan was. Toen de vereniging 5 jaar later groter gegroeid was en een andere shirtsponsor zocht, werd die bij het kranenbedrijf van Van Oorschot gevonden. Henk en Joke van Oorschot gingen ons sponsoren en we zijn in de gelukkige omstandigheid dat nog steeds één van de bedrijven die Henk gesticht heeft, namelijk Vema Crane, op onze shirts staat.
Op het hoogtepunt stonden zelfs 3 Van Oorschot bedrijven op onze kleding.

Henk was altijd heel betrokken bij onze fietsclub.
Bij verschillende gelegenheden zoals gezinsdagen, kwam hij met Joke en de kinderen langs om zijn verbondenheid te laten blijken.

De clubkleuren werden oranje/rood met groen zoals zijn kranen en we maakten menig clubfoto voor zo’n gigantische machine.
Bijzondere tochten waar we Henk ver van Made tegenkwamen,  waren er ook. Zo besloten we bij het 30 jarig jubileum in 2006 naar Elburg te fietsen omdat de familie van Oorschot daar aan de traditionele botterdagen meedeed. Wij stonden daar, aan het eind van een verre fietstocht vanuit Made, op de kade toen Henk de haven binnenvoer op de Botter.
Een mooi gezicht van beide kanten. Een gezellige avond volgde met ons en de hele familie Van Oorschot daar aan de boorden van de oude Zuiderzee die mede door kranen van Van Oorschot ingedamd werd.

Nog verder van huis kwamen we Henk als sponsor tegen in Polen, toen wij ter gelegenheid van ons 25 jarige bestaan in 2001 naar Kozmin in Polen fietsten. De avond voor de laatste etappe sloot Henk zich bij ons aan in het hotel. Daar vierden we een mooi feest tot diep in de nacht om daarna de laatste dag nog 40 kilometer af te leggen. In Kozmin was heel het dorp uitgelopen om de fietsers uit Holland op te wachten. Henk stond op het plein toch wel trots op zijn mannen, om ons te verwelkomen. Hij had echter niet goed opgelet want hij stond naast een oud kanon dat ze voor de gelegenheid nog eens met kruit gevuld hadden en afgevuurd werd toen wij over de streep kwamen. Hij schrok zich kapot maar we constateerden dat zijn hart toen toch behoorlijk goed was.

Vele jaren heeft Henk dus onze club gesponsord en als we iets bijzonders hadden zoals een tocht voor het goede doel, waren Henk en Joke altijd bereid om voor dat goede doel nog eens een extra gift te doen. In de vorm van geld of diensten. Zo hebben we zijn kraan de spullen zien lossen die wij voor het Fazantennest bij elkaar gefietst hadden.

Helaas takelde het lichaam van sportman Henk behoorlijk af de laatste jaren. Toch bleef hij zich inzetten voor het sociale leven in Made en voor ons als club in het bijzonder.
Onze club werd ook wel de fietserclub van Van Oorschot genoemd en op die loyaliteit die twee kanten uitwerkte, waren wij trots.

Henk, bedankt namens alle leden en bestuur.

Wij wensen de familie veel sterkte toe om het verlies van Henk te kunnen dragen.

Op deze zondag, die qua weer als recorddag de boeken in gaat, besloten we een rondje Willemstad te rijden en dan over de bruggen via Numansdorp weer terug.
Er werd nog nagepraat over de vorige week toen Frank Stoop met zijn goede vorm zorgde voor een goed gemiddelde. Dat zou deze zondag wel niet gebeuren.
In het begin leek het daar niet op. Martien die de gangmaker zou kunnen zijn, bleef eerst een uurtje achteraan in het peloton uitfietsen van zijn 35 kilometerloop van de zaterdag. Maar na Klundert was het wel genoeg geweest en ging hij ook meedraaien.
Op de dijk werden verschillende wielrenners en zelfs een hele groep ingehaald.
We hadden er zin in en waren dus zo bij Willemstad. Met de zuidenwind in de rug werden we de bruggen over geblazen. Langs Numansdorp weer de dijk op terug waarbij de wind wat schijn van voren kwam. Maar er is daar behoorlijk wat beschutting en dus werd het niet te lastig. Wat wel even lastig was, waren de werkzaamheden bij Strijensas.
Niels, Jantje en ik reden de haven (weg) in. Na teruggedraaid te zijn, waren de anderen aan het kijken of ze er wel door konden. Na een stukje onverhard ging dat prima en het bord om het einde was ook geen belemmering. Op naar de Kiltunnel. Vandaar zou het wind vol van voren gaan worden maar omdat we goed wisselden op kop,  zakte het tempo nog niet onder de 30. Hoewel, toen ik op de Moerdijkbrug op kop kwam te zitten, werd het wel pittig. We genoten van het lekkere weer en zoals bekend is warme lucht dunner dan koude lucht dus de wind tegen viel eigenlijk wel mee. Door de polder en via Hellekant kwamen we weer keurig op tijd in Made terug. Nog even weer genieten van de opgeknapte Zuideindsestraat en kwart voor twaalf stond ik weer thuis.
Mooi zo’n toegift van de zomer voor een mooie fietstocht met de club.

Ad