WTC Made is gezegend met 2 fijne hoofdsponsoren: Vema Crane van Rob van Oorschot en RVSA van ons clublid Erik Stasse.

Maar zoals elke fietser weet, is elk steuntje in de rug welkom dus waren we blij dat onze penningmeester een mooi bedrag bij kon boeken vanuit de Rabo Clubkas actie.

De cheque werd dus met genoegen in ontvangst genomen!

Afgelopen zondagochtend stond een flink B-peloton aan de start bij het oude gemeentehuis. De A-renners waren al een half uur eerder vertrokken want die rijden iets verder en willen toch ook op tijd terug zijn. Voordat de B-ploeg kon vertrekken, werd eerst een foto gemaakt als bedankje voor de Rabobank. Deze Clubkas-actie doet mij denken aan de actie “Spek de Clubkas” die wij als WTC Made ooit geïntroduceerd hebben toen we samen met de Rabobank de “Amerlanden Fietstocht” organiseerden in 1996. Toen moest er eerlijk gezegd nog wel wat meer voor gedaan worden. Want de bijdrage voor de clubkas moest je “verdienen” door als club op een ludieke of in ieder geval opvallende manier, deel te nemen aan die fietstocht door alle kernen van de gemeente Drimmelen. Een deskundige jury bepaalde toen wie de clubkas kon spekken. Lang geleden alweer die tocht. Toen dachten we nog met Amerlanden een mooie voorzet te geven voor de naam van de nieuwe fusie gemeente die toch uiteindelijk Drimmelen ging heten. Maar de Amerlanden fietsroute die we toen ontwikkeld hebben, is er wel nog steeds en is ook nog steeds mooi. De meeste WTC-ers die nu rondrijden, hebben die tochten al niet meer meegemaakt. Zij leven in het hier en nu en rijden hun zondagse ritten voor de sportiviteit en/of gezelligheid. De club groeit op het moment en we zijn trots dat we al 5 dames in de gelederen hebben die prettig meefietsen met de B of A- groep. Wellicht dat de “Opstapgroep”, die mikt op de beginnende fietser die toch in een groepje wil rijden, een mooie derde tak aan de WTC boom kan worden. Belangstellenden hiervoor kunnen zich bij ons melden via de website WTC-Made.nl

In de stand voor het opkomstklassement is niets veranderd sinds het vorig bericht in dit weekblad. Johan Smits verdedigt zijn koppositie met verve en daarmee zijn rode trui. Maar hij heeft een minimale voorsprong. De komende vakantie kan dus nog grote effecten hebben op het latere eindklassement.

Flip kon na zijn verkenning de Molentocht langs Kinderdijk niet aanbevelen dit jaar
(te veel obstakels op de weg, buiten de gebruikelijke Chinese en Japanners met fototoestellen). Daarom werd de West Brabant Route gereden op deze mooie tweede Pinksterdag.  7 A fietsers  en Peter Broeders staan al klaar en even laten komen vader en dochter Marijnissen aanrijden. Frank is al lekker ingereden want die is al vanaf de Leur aan komen fietsen. We vertrekken schuin wind op kop richting Zevenbergen.
Ik heb Peter niet af zien of horen draaien maar wij rijden pittig wind op kop weg.
Ik zie de dunne beentjes van Rachel naast de gespierde kuiten van Niels, hoe gaat dat aflopen? Rachel maakt zich zo te merken geen zorgen, lekker relaxt rijdt ze slim mee in het peloton. We rijden vlot via Zevenbergen, Standaardbuiten, van Stampersgat naar Kruisland. In de Wouwse polder is het flink buffelen. In onze tuin leek het bijna niet te waaien, maar hier lijkt het wel storm. Gelukkig zijn daar de bossen rondom Bergen op Zoom die beschutting bieden. We vegen de ene na de andere fietser op en zelfs een grote groep moet er aan geloven. Niels begint toch wat te lijden blijkbaar; hij wijst mij op mooie picknickplekken in het bos, nee, Niels, kijk eens goed, het is een begraafplaats!
We gaan de heuvelzone in. Eerst de Vossenberg die met wind tegen toch pittig is en even later de Rijzende Weg in Woensdrecht. Op het grote blad naar boven, maar de 5% is toch pittig. Hier speelt gewicht een rol en laat Rachel zien dat ze bergop haar mannetje staat. Niels moet “zwaar werken” tegen de wetten van de zwaartekracht. Maar ja, het is maar een kort klimmetje en naar beneden zijn de rollen omgedraaid.
Langs het militaire vliegveld rijden we, nu met wind in de rug, naar Huijbergen en gaan we verder, op naar de koffie, in Nispen. Met een lekker stuk appelgebak rusten we even uit bij café Tivoli. Twan kan even over zijn samenwerking met Frans Bauer berichten en we kunnen ondertussen elkaar eens verbaal aanpakken. Na weer een botte opmerking komt Frank met: “Als lomp zijn zeer zou doen, wat zou jij dan pijn hebben”,
lang niet gehoord dat gezegde, misschien de laatste keer wel in Nispen….
Ik zeg niet tegen wie hij dat zei, want dat is niet leuk voor Niels.
Weer goed opgeladen, stappen we op de fiets voor de laatste 40 kilometer. Die gaan via Schijf  en door de Leurse en Sprundelse achtertuin van Frank naar het Mastbos. Frank slaat daar af naar huis, dus kunnen wij lekker doorrijden.
De wind wakkert steeds meer aan maar de richting bevalt me wel. Ik moet af en toe wel even flink doorbijten maar de May komt in zicht. Bij het plaatsnaambordje Made heb ik 126 kilometer op de teller.
Weer lekker gesport en petje af voor Rachel, heeft ze dat van Kees geërfd?
Want zoals de vader van Twan ooit in een sauwel zei: “Meestal zit het in de genen,
degene die het wel hebben en degene  die het niet hebben”.

Ad

Nadat we lang een kopgroep van 3 hadden, met de winnaar van vorig jaar steeds in het rood, heeft Johan Smits nu zijn slag geslagen. Rit 13 van het seizoen bracht hem geluk en nu mag hij zich leider noemen in het puntenklassement van WTC-Made. Hij rijdt dus vanaf Hemelvaart, 25 mei,  in het rode tricot van onze sponsoren RVSA en VEMA Crane.

Tot ongeveer een-derde van het wegseizoen van WTC-Made wist Peter Verhagen zijn vorig jaar veroverde leiderstrui  te verdedigen. Zo geleidelijk zag hij steeds meer mensen een tochtje missen maar Piet Verkooijen en Johan Smits bleven steeds bij hem in de kopgroep. Tot Piet 2 ritten liet lopen en Peter een paar vakantiedagen in Friesland opnam.
Toen was het Johan die van het vinkentouw af sprong om de leiding te pakken.
Zo hebben we Johan voor het eerst ooit aan de leiding. Johan is een echte vertegenwoordiger van de WTC B-groep. De B-groep die momenteel floreert. Elke week staan er  zo’n 15 tot 20 renners en rensters aan de start. Inderdaad ook altijd rensters want we hebben bij WTC ondertussen 5 dames als lid. Dat past prima in de trend dat steeds meer dames gaan fietsen, waarschijnlijk aangestoken door de successen van het Nederlandse dameswielrennen onder leiding van Marianne Vos. Wellicht dat na het succes van Tom Dumoulin ook het mannenwielrennen een nog verdere boost krijgt en dat WTC daar dan van mee kan profiteren.  Natuurlijk rijden we als tourclub wat rustiger dan de Nederlandse top en ook iets minder ver. De A-renners bijvoorbeeld reden dit weekend 95 kilometers naar de Boompjesdijk net voorbij Dinteloord. Het B-peloton koerste ook in deze richting. Omdat het terrasweer was, besloten de B’ers bij het Gastels Veer aan te leggen voor koffie met een punt. De A renners niet, die zaten om 11 uur thuis aan de koffie uit te blazen van de warme sportieve inspanning.
Verschil in fiets-instelling en tevens het mooie van WTC Made want je kunt kiezen, wat sommigen zelfs per week weer anders doen.
We zijn zelfs belangstellenden aan het zoeken voor een “opstap-groep” voor mensen die net beginnen met fietsen . Als je daar belangstelling voor hebt, meldt je dan via onze website wtc-made.nl.
Johan Smits wisselt niet, die rijdt altijd de B-groep en we zijn benieuwd wat hij de komende weken gaat doen om zijn positie aan de top van het klassement te consolideren. Peter Verhagen staat maar 1 rit achter.
Wim Rasenberg staat met 2 ritten achterstand derde nu.
Daarachter een gedeelte 4^e plek voor een achtervolgend groepje van 4 met 2 dames.

Ad

Na 2 weken Azië heb ik op deze zondag zin om weer eens lekker fietsen met mijn WTC-maten. Omdat ik toch een paar keer op de hometrainer gezeten heb in hotels, durf ik de A wel aan. Anneke vind het broeierig weer vandaag. Ik vind het wel meevallen na wat ik deze week in Vietnam voelde. Ik maak even een snelle berekening van de hitte-stress-index, waar wij altijd naar kijken.  Zal deze morgen gemiddeld zo’n 20 °C zijn + 74% luchtvochtigheid = 94 index. Dan beginnen dieren net last te krijgen, maar die hoeven niet te fietsen. In Vietnam is het op het moment 32 °C met 85% luchtvochtigheid = HS-index van 117 °C. Wat je dan voelt? Gevoelstemperatuur 42 °C zegt mijn weer-app. Als je uit je hotelkamer de gang in stapt ’s ochtends of het hotel uit op straat, dan slaat je bril meteen aan en breekt het zweet je al uit als je gewoon wandelt. Dus het valt hier wel mee.
Ik stuur mijn fiets naar het oude gemeentehuis. Vanuit het stoplicht zie ik Paul Sedee staan, Flip, Frans, Twan, Peter B., en nog iemand die ik zo gauw niet herken.
Dat blijkt Peter Verhagen te zijn, nieuwe fiets en geen rode trui, geen wonder, bijna een onbekende zo.
De reputatie van Paul zorgt dat er bij voorbaat smoezen voorbij komen. Flip zegt dat hij een feestje gehad heeft. Frans Marijnissen staat over zijn vakantie te klagen: “De wijn en het eten was veel te lekker”?! Ik ben 2 weken weg geweest. Peter Verhagen moet zijn nieuwe fiets nog inrijden. Dat is natuurlijk onzin, een racefiets hoef je niet in te rijden.
Dat hoeft alleen met voertuigen met een motor.
Hé, wacht even ………!

We besluiten onder de 100 kilometer te gaan rijden en richting het westen; het “rondje Boompjesdijk” is dan wel geschikt dus dat doen we.
Paul hoeft blijkbaar niet warm te rijden. En ikzelf volg niet het advies van Anneke dus rij mee op kop. Nadat Peter Broeders is  ingefietst en afslaat richting Oud Drimmelen, rijden wij via de bekende route richting Noordhoek. De fiets van Paul kraakt alsof hij elk moment doormidden kan breken maar het deert Paul niet. Hij houdt een strak tempo aan tot hij plotseling net voor Dinteloord lost. Wordt hij dan toch ook moe? Nee hoor, hij denkt dat zijn achterwiel lost staat. En zowaar, na die tijd is het gekraak voorbij.
In Dinteloord slaan we rechtsaf bij de kerk richting Boompjesdijk.
Hoewel het tempo behoorlijk is, is het goed te doen, ik rij nog steeds gewoon op het binnenblad, ik neem me voor om zeker tot over de helft niet te zwaar te schakelen.
Via de Zuidzeedijk rijden we richting Stampersgat. Daar zie ik zie een nieuw plaatsnaambord: Nieuw Prinsenland, is dat in plaats van Stampersgat?
Nee, het blijkt dat ze dat gebied gekenmerkt hebben als Agro & food Cluster met heel prominent de suikerfabriek van Cosun https://www.nieuwprinsenland.nl/nl/

Van Stampersgat rijden we richting Oudenbosch. Twan komt naast me rijden en zegt dat hij er niks van merkt dat ik nog maar 900 kilometer op mijn teller heb dit jaar.
Nee, hè,hè HIJ merkt er niks van, maar ik ……. !
Via de bekende Bloemendaalse zeedijk gaat het richting Zevenbergen.
Hier heb ik een Dumoulin ervaring. Niet dat ik moet poepen (of zoals mijn klanten dat noemen, een “mestoverschot” heb), maar ik kom 20 meter los te zitten en kan net niet meer bij komen. Gelukkig is daar de fietsbrug en daar wordt zoals gewoonlijk gewacht.
Via Langeweg (lang niet doorheen gereden merkt ook Flip op) en de polder koersen we onder de A16 door richting de May.
Na 95 kilometer parkeer ik mijn fiets tegen de garage.
We hebben lekker gefietst met Paul als tempomaker dus mooi op tijd thuis.

Ad

Na bestudering van de weer-app en buienradar zien Anneke en ik deze ochtend met vertrouwen tegemoet. Het zal regenen tot 5 voor acht en dan blijft het zeker tot twaalf uur droog. We zijn met 6 A renners vandaag. Peter Broeders is er ook maar zal de B gaan leiden om half negen. We overleggen even over de te kiezen route. Naar het westen moeten we, dat is zeker. Er zijn twee langere tochten die niet op de jaarkalender terecht gekomen zijn, die in aanmerking komen. Het rondje Oude Tonge en de West-Brabant route.
We kiezen Oude Tonge omdat die toch iets korter is, zo’n 110 km denkt Flip en we willen graag voor de regen thuis zijn. John vindt dat onzin, hij kan namelijk al niet meer voor de regen thuis zijn want hij kreeg onderweg naar Made al een stevige bui in zijn nek.
Ik zie dat iedereen goed voorbereid is met spatbordje of ass-saver,…..behalve degene die ik binnen WTC ooit als eerste met zo’n ding zag en die hem eigenlijk het meest nodig had; John; hij heeft al een rij-spoor op zijn rug.
We vertrekken vlot, Peter Broeders die wij verwachtten als haas heeft het niet helemaal goed begrepen; hij rijdt niet voorop maar achteraan. Maar gaat er wel als een haas vandoor in de polder en terug naar Made via Oud Drimmelen. Hij heeft het goed bekeken; door gebak te beloven heeft hij een paar sterke A renners als koptrekkers naar de B weten te halen.
Wij moeten het met 6-en doen en dat gaat prima. Iedereen neemt zijn kop-beurt en zo zijn we zo in Willemstad. Eén brug over en dan onder de A29/A4 door richting Zierkzee.
We passeren Achthuizen en verschillende groepen fietsers die de Koos Moerenhout Classic aan het rijden zijn. Na 2 uur fietsen denkt Kevin dat we de wind tegen wel gehad hebben.
Ik moet hem teleurstellen. We krijgen de Philipsdam voor de kiezen en de wind is verdorie gedraaid van het westen naar het zuiden. Dus sorry Kevin, nu eigenlijk pas echt de wind vol op de kop. Twan neemt gelukkig een lange beurt en zo komen we die hobbel ook weer over. De kilometers beginnen te tellen bij mij en (gelukkig) bij Kevin ook. Kevin klaagt dat het zwaar gaat, geen wonder, zijn band staat zo slap dat de velg zowat de grond raakt; LEK! Met vereende krachten wordt de band vlot vervangen, vooral de aanwijzingen van Twan zijn zeer behulpzaam. Als dank en omdat hij er blijkbaar te dicht bij staat, krijgt hij een schot perslucht in zijn gezicht; goed dat hij een veiligheidsbril draagt, zijn lenzen zitten er nog in. We koersen nu richting het sluisje over de Steenbergsevliet. Altijd een leuke passage, we kijken er weer naar uit!
Flip meent dat het de derde weg links is, hij zal het wel herkennen. Ik vertel hem dat hij op deze route niet op mijn parcourskennis hoeft te rekenen. Hij overlegt ook nog even met Peter Verhagen, samen weten ze het….denken ze.
We komen tot 2 keer toe op een onverharde weg terecht en moeten terug.
Op basis van de windrichting , wordt er wat geïmproviseerd en rijden we door de Heen heen. Geen sluisje dus, we zitten al te zuidelijk, maar wacht, bij de Heense jachthaven staat een bordje Sluisje 1785.

Kunnen we toch nog een sluisje pakken?
Flip vraagt de weg aan 2 locals; Nee helaas het is terug naar Benedensas of door naar Steenbergen. Ik vind sluisjes wel leuk maar terugrijden deze dag klinkt niet aantrekkelijk. Kevin is het met me eens en we overtuigen de anderen dat als we over Steenbergen rijden, we droog thuis zullen komen. Terwijl dat als we terug rijden naar de sluis, dat maar de vraag is.
Ik wil eerlijk gezegd ook de kortste weg en mijn gevoel zegt dat nu we nu net voorbij de Heen staan, dat over Steenbergen is (nu ik thuis op de kaart kijk, maakt het niet zo veel uit, allebei is extra kilometers).
Even later rijden we door Steenbergen en passeren de vertrekplaats van de KM Classic waar op dat moment weinig anders te zien is dan de bordjes (85, 125, 160, 200 km. ; wat zou Wim Rasenberg rijden?).
Via de Zuidzeedijk nu naar huis, Stampersgat, Oudenbosch en Zevenbergen worden gepasseerd. Mijn tank ik nu toch echt wel leeg. Ik kijk op mijn teller en schat dat we zeker op 120 kilometer gaan uitkomen. Ik had alleen een banaantje bij me en mis nu de bekende AH-mueslireep die me al eerder gered heeft, niet nodig dacht ik vanochtend.
Na nog even doorbijten en goed wegkruipen achter Peter Verhagen (te klein) en John Haanskorf (dat is beter) rijden we de May weer in. Net geen 130 kilometer staat op het computertje. Terwijl ik mijn schoenen uitdoe, komt Anneke ook thuis. Die hebben koffie gedronken in Chaam. Dat hadden wij ook moeten doen maar we kwamen niet langs Chaam.  Wel heeft de Steenbergen variant goed gewerkt, het is droog gebleven.
En ik heb goed getraind, kilometers gemaakt. Dat is wat ik mis dit jaar, nog maar net de 900 gepasseerd dit seizoen.
Morgen weer naar China en Vietnam dus de komende 2 weken schiet het niet op.
Hopelijk kan ik nog ergens in een hotel op de hometrainer….

Ad

Na mijn uitstapje naar China en de B, vertrek ik vandaag weer om vijf voor acht naar het oude gemeentehuis. Ik ontmoet daar 6 andere renners waaronder Peter Broeders die weliswaar hersteld is van de longontsteking maar meteen aangeeft dat hij maar even meegaat en dan bij de B aan gaat sluiten. Ik zie hardrijders Paul, Martien en Niels niet aan de start. Ik weet niet of ik dat goed of slecht nieuws vind. Enerzijds zal het tempo dan wel iets lager liggen maar anderzijds zijn het wel mannen die het kopwerk niet schuwen. Ik bedenk dat het eigenlijk zo zou moeten zijn dat er altijd voldoende mensen zijn om de voorzitter uit de wind te houden. Misschien in het reglement opnemen in de najaarsvergadering? (vooruit Peter B.; voorzitters EN brandweermannen).

Hoe dan ook, we gaan zo te zien fietsen met 6 renners. Het is een vrijwilligerstocht en er zijn 2 vrijwilligers. Flip en ikzelf. Flip heeft zaterdag een tocht voorbereid en voorgereden onder Den Bosch maar vindt de windrichting niet goed dus stelt nu een rondje Dortsche Biesbosch, wielerbaantje, Gorinchem voor. Ik heb ook gezien dat de wind in het noorden zit en stel het rondje Gorinchem, wielerbaantje, Dordtsche Biesbos voor. Flip meent dat zijn voorstel echt beter is gezien de windrichting en ik vind het prima. Ik verwacht toch dat het ongeveer even ver is. Twan staat ondertussen te glunderen, hij hoopte zo op dit rondje en zowaar, nu ziet hij zijn grote wens uitkomen. We vertrekken dus richting Moerdijkbrug. Het is een stuk kouder dan gisteren en het waait verrekte hard voor een windstille dag, de weer app gaf windkracht 2 volgens Flip maar die beweerde ook dat het noord oosten wind zou zijn terwijl het toch echt noord west is. Maakt allemaal niet uit. We draaien lekker rond en zijn zo bij de brug achter het wielerbaantje (ik klok 1:06:21). Door de Alblasserwaard koersen we richting Gorinchem. Flip komt naast me rijden voor overleg. De tocht dreigt op minder dan 100 kilometer (plan volgens jaarprogramma ) uit te komen. Moeten we omrijden? Ik vind het prima dat het iets korter is en Flip eigenlijk ook. Er is dus maar één probleem, “hoe leggen we dit aan Twan uit”? We besluiten om niks te zeggen en maar te hopen dat hij het niet merkt voordat hij thuiskomt en dan zijn wij toch al op de May achtergebleven. Uiteindelijk kom ik met 91 kilometer op de teller thuis tot stilstand. Het was een pittig tochtje maar ook achter Flip, Peter B. en V. , Twan, en vooral Kevin is het goed schuilen.
Nu even nog wat opruimen en dingen klaar zitten. Vanmiddag koken met het geheime kookgezelschap “De Aspergegekken”.
Op het menu staan de volgende gangen: 1. Amuse: Hamrolletje met asperge en Asperge roomsoepje, 2. Aspergesalade met spinazie, kalkoen en balsamico, 3. Asperges met lamfilet met erwten muntsaus 4. Smoothie/parfait van asperges in vanille yoghurt.
Nog energie genoeg en veul honger na deze tocht.

Ad

Deze morgen twee primeurs voor dit jaar.
We vertrekken voor het eerst om acht uur en we gaan voor het eerst boven de 100 kilometer(ten minste ik wel). Ik zoek de allergrootste banaan in onze fruitschaal en pak een AH muesli reep voor de zekerheid. Ik lees: granen, honing en vooral belangrijk; ik lees geen citroenzuur. Goed ingekocht Twan!
Bij het oude gemeentehuis staan nog niet zo veel WTC-ers te wachten….. Ik weet dat er een stel WTC-ers bedacht hebben dat de Flandrien rit vanuit het Ginneken een betere rit is dan mijn Vennentocht. Ik hoor het naderhand wel. Wij zijn uiteindelijk met 9 renners die vertrekken in oostelijke richting. Peter Broeders is er ook, maar komt eigenlijk voor de B, hij wil wel even voor haas spelen tot Geertruidenberg (volgens mij moet je dan wel voorop). We kunnen achter WSVP aan rijden, dus Peter heeft een excuus.
De zon probeert de mist te verdrijven maar dat lukt nog niet zo. Ik zie niet veel voor me.
Als ik mijn bril af zet, zie ik dat het daar aan ligt, hij is helemaal aangeslagen met minuscule druppeltjes. Gelukkig dat ik dat gedaan heb want dan zie ik op tijd het glas van de bushalte waar de Raamsdonksveerse hooligans  dit weekend toegeslagen hebben. Maar even op de weg in plaats van het fietspad.
Net voor ’s Gravenmoer breekt de zon voor het eerst door. Wel lekker want volgens de teller van Niels is het maar 4.6 graden Celsius.
We passeren het dorp de  Moer en in de volgende plaats ontwaren gele borden, we rijden over rijplaten op zand. Ik zeg nog dat het gisteren bij het verkennen nog niet opgebroken was maar Flip heeft daar familie wonen die vorige week hun verjaardag vierden. Jammer, hij trapt er niet in.
Frans Marijnissen rijdt lek en vindt het gat zodanig dat hij besluit terug te draaien.
Wij rijden langs de rustende Jager naar Biezenmortel waarna we de eerste vennen ontwaren, wat in principe leemsputten zijn, maar we tellen ze toch. Na Oisterwijk krijgen wel echte Vennen maar ik betwijfel dat de renners die gezien hebben, wel een blauwe Ferrari, dat vinden ze interessanter. Nu is de zon echt doorgebroken en van Moergestel (veel Moer vandaag)  gaat het naar Hilvarenbeek en dan via het fietspad door de Roovert rijden we België in. Via Poppel naar Baarle Nassau over de nieuwe fietspad zijn we zo weer in Olland. Op Klein Bedaf schakel ik het voor het eerst van mijn klein blad af.
Mijn benen vinden dat niet leuk, ik voel wat kramp opkomen. Oei, les 1 van het fietsen zonder kramp vergeten: “genoeg drinken”; ik heb mijn bidon nog niet aangeraakt en we zijn al 2 uur onderweg. Les 2 is: eet een banaan. Ik heb daar eens een studie van gemaakt. Een banaan geeft energie voor 6 kilometer fietsen. Dat is mee genomen maar niet het geheim tegen de kramp. Dat is de magnesium en kalium die in een banaan zitten.
Allemaal niet te lang wetenschappelijk over nadenken;
ik schuif les 2 naar binnen gevolgd door les 1. Gelukkig zijn de mannen allemaal sterk dus kan ik even wat verstoppen en zowaar, mijn medicijn werkt prima.
De rode trui van Peter Verhagen fungeert vandaag vooral als onze rode lantaarn.
Niet genoeg kilometers gemaakt waarschijnlijk !?
Wel genoeg kilometers heeft Niels, die is goed, als die gaat Rasen,berg je dan maar. Anderen zijn ook wel goed hoor Mar tie,namen lenen zich niet voor zulke woordgrappen, zeg nou zelf.
We komen in de buurt van Bavel dus tijd voor mijn laatste boost. Ik schuif de eerder genoemde mueslireep naar binnen voor het laatste half uur. Twan komt toevallig net naast me rijden en vraagt hoe ik met zo weinig training dit vol kan houden. Het geheim ligt gewoon in zijn winkel, bananen en AH muesli repen, dan kom je een heel eind, in ieder geval 111 kilometer want daar staat mijn teller op als ik thuis afstap.
Lekker gefietst en in één klap 20% aan mijn jaartotaal toegevoegd.
Dat schiet tenminste op!

Ad

Op deze eerste dag na ingaan van de zomertijd, is mooi weer voorspeld.
Inderdaad, het zonnetje schijnt als we bij het oude gemeentehuis aankomen maar het is nog maar een graad of 5.
Vandaag staat bij de A een rondje van een vrijwilliger op het programma. Al van een afstand zie ik mensen dringen rondom Flip. Iedereen wil zich opwerpen als vrijwilliger en heeft een rondje voorbereid. Ik moet me er toch maar eens even mee bemoeien als voorzitter en om de lieve vrede te bewaren besluit ik dat Flip leider mag zijn. Dan hoef ik niet te kiezen tussen al die anderen.
Vanwege de wind uit het Oosten stelt Flip voor om via Heusden naar de afgedamde Maas te rijden en dan langs Andel, Ewijk en Werkendam naar huis. Klinkt goed.
Flip heeft er duidelijk zin in want hij heeft zijn kuitbroek aan in de hoop dat zijn benen al wat zullen bruinen. Helaas kruipt de zon net na negenen achter een dik wolkendek en in plaats van bruin zie ik dat ze blauw zien van de kou.
Met een peloton van 10 WTC-ers plus gast Jan de Been, rijden we dus tegen de wind in.
De ketting van Erik van der Hoeven slaat over en hij overweegt een andere fiets te gaan pakken. Maar nadat er wat aan de derailleur is gedraaid, gaat het al beter.
Tijdens de volgende stop, voor een lekke band van Jan Lensvelt, wordt de afstelling geperfectioneerd. Nu slaat de ketting niet meer over maar het wordt snel nog erger, hele fietsen slaan over. We krijgen namelijk  de wind vol op kop en Paul Sedee probeert een treintje rond te laten draaien om de inspanning wat te verdelen. Het treintje hapert nogal want verschillende wagonnetjes sparen zich blijkbaar voor de finale.
Paul zingt steeds hetzelfde bekende liedje; “met z’n allen” waardoor hij al snel de bijnaam Hennie Huisman krijgt. Er sluit een buitenstaander aan die heel lang met ons mee gaat en gemakkelijk op kop kan rijden, maar dat werkt dus ook niet, die was weer te sterk. Iedereen is blij dat we afslag Wellseind zien, want dan hebben we de ergste wind gehad. Op de dijk richting Poederoijen is het oppassen geblazen. De verschillende kerken gaan net uit en die worden daar nog goed bezocht en die mensen zijn nog zo vol “vertrouwen in de Heer” dat ze niet hoeven kijken of er verkeer aan komt. En het gaat inderdaad goed  en zonder dat we hoeven te vloeken gelukkig want dan hadden ze meteen weer rechtsomkeer kunnen gaan.
Net als vorige week is het rijden met wind (schuin) van achter nog zeker zo inspannend.
Bij Giesen eet ik mijn banaan op voor extra energie. Het is echt koud want het is net of ik een ijsje eet uit mijn achterzak. Maar het helpt wel. Na Werkendam blijkt dat de anderen toch wat verder in vorm zijn dan ik (en een paar jaar jonger, zou het daar aan liggen?), na Werkendam moet ik even passen. Jan de Been gelukkig ook dus ik doe net of ik op hem wacht. Niemand die dat door heeft en dat wil ik zo houden. Paul Sedee heeft het gezien en pikt Jan en mij op en de groep wacht even.  Goed gegroepeerd rijden we naar De Hank om Jan even thuis te brengen. De Keizersveersebrug is geen probleem met deze windrichting en zo karren we naar Made waar we na 92 kilometer de teller stil kunnen zetten. Gemiddeld 31 is niet zo hard, maar ik merk aan de benen dat ik goed getraind heb.
Weer wat kilometers richting de duizend die ik nodig heb om lekker te gaan rijden. Volgende week ben ik op de helft. Vrijwilligers bedankt.
Volgende keer gaan we loten heb ik besloten.

Ad

Na 12 dagen China en een opgelopen verkoudheid die de longen laat reutelen,
had ik zo mijn twijfels deze zondagmorgen. A of toch maar B?
Het langst wat ik dit jaar gefietst heb, is namelijk de ontbijttocht van 45 km. en dan
is de 85 km van het geplande “Rondje Hoeven” met deze wind van windkracht 5 misschien wat veel van het goede. Maar ik besluit toch voor de A te gaan.
Leider Frans heeft echter blijkbaar ook weinig zin om eerst anderhalf uur tegen de zuidwestenwind in te zwoegen en stelt spontaan voor om wat meer beschut te rijden.
Ik vind het niet erg 😉 .
Terwijl de B al vertrekt, wachten wij nog even op John Haanskorf die een lekke band aan het repareren is. Hij blijkt slachtoffer geworden van vandalen die een bushokje in elkaar getrapt hebben en het glas dat daarbij vrijgekomen is, blijkt toch niet zo goed te zijn voor bandjes. Het is zeker niet zo dat John, zoals de wielerwijsheid zegt, lek gereden heeft omdat hij niet goed rijdt. Tijdens deze ochtend blijkt hij wel heel sterk uit de winter gekomen te zijn. Beter dan ik, moet ik toegeven.
We rijden richting ’t Zand dus veel wind schuin van voren om te beginnen.
Ik rij minimaal op kop om eerst maar eens te kijken hoe de motor het doet met half verstopte carburateur en dus niet veel zuurstof aanvoer. Als ik wat te lang op kop rij,
komt Flip naast me en tikt op mijn rug; “naar achteren”, speciale instructies van Anneke gekregen, geeft hij toe.
We trappen lekker maar niet overdreven door.
Bij ’t Zand is een van de eerste outdoor ruiterevenementen van het jaar aan de gang.
Er is zowaar een oxer dwars over de straat die de boel compleet afsluit. Een hindernis die paarden wellicht vlot nemen maar wij moeten door de berm en sommigen gaan er onderdoor. We halen een paar groepen in dus het gaat best wel lekker.
Ik tel een beetje af moet ik toegeven. We zijn op de helft denk ik, als Frans er niet nog iets onverwachts aan gaat plakken. Dat blijkt hij niet van zins. Hij vertelt dat het vorige week te ver was dus als hij nu wat korter doet, dan is het gemiddeld weer goed.
Goed bedacht Frans, ik stem in want begin toch wel te voelen dat de benen het te verduren krijgen. Met de wind nu schuin van achteren voelt het wat beter aan, maar ik fiets al bijna 40 jaar dus weet dat juist met wind in de rug je er flink doorheen kunt zakken. Dus zuinig rijden in Slingerdreef en van Bavel naar Dorst.
Het blijft droog en het is buiten de wind eigenlijk lekker fietsweer.
Het is pas op de Teraalsterbrug dat ik echt moeite krijg en bij de traditionele “snok” naar het plaatsnaam bord “Den Hout” moet ik even laten lopen. Ze wachten natuurlijk keurig, zo zijn ze bij de A en in Den Hout sluit ik weer aan.
We rijden nog wat om want we brengen John nog een stukje weg. Waarom? Mij een raadsel met zulke benen, maar in de groep is het goed overleven.
Zo rij ik moe maar voldaan na 72 kilometer weer Made binnen.
En ik denk; 85 kilometer had voor mij vandaag ook echt niet ge-Hoeven.

Ad

WTC-Made vindt het pad naar oliebollen

Volgens traditie sloot WTC-Made haar fietsjaar weer af met de oliebollentocht.
Dit jaar geen oven-oliebollen ergens in het bos maar versgebakken bollen van en bij de padvinders van Scouting Made. Wel de gebruikelijke na-zit in de kantine van Vema-Crane.

Na sluiting van het wegseizoen in oktober is de kalender van de leden van Wieler-Trim-Club Made niet meer strak gepland. Iedereen kan vanaf dat moment tot de eerste zondag van maart overwinteren op de manier die haar/hem het beste past. Op de weg blijven fietsen, spinnen, mountainbiken, trompetspelen, je mag het zelf weten.
Als je er in de lente maar weer staat.
Eén evenement organiseren we maar in de winter en dat is de Oliebollentocht, ergens op een van de laatste dagen van het jaar.
Dit jaar, met Oudjaarsdag op een zaterdag,  konden we het eens echt op de laatste dag plannen. Met als bijkomend voordeel; we konden echt verse oliebollen eten in plaats van lang houdbare bollen uit de olie. Verser kon niet want we planden onze stop bij het clubhuis van Scouting Made in waar de leden van die actieve vereniging met man en macht aan het bakken waren om alle bestelde oliebollen in Made en omstreken te bezorgen. Ook veel afhalers trouwens, waarvan wij met 18 mensen de grootste groep waren. We kregen een luxe plek in het clubhuis en bollen direct uit het vet die we ons goed lieten smaken. Anneke had voor ons de traditionele chocolade melk erbij.
Hierdoor waren de calorieën die vanaf het vertrek net na negen uur, weer snel aangevuld. Er waren drie groepen: één groep voor op de weg/bospaden, één groep die met de mountainbike het bos in trok en één groep die op de harde weg bleef.
Na de pauze bij de Scouting hadden de meesten wel genoeg gefietst dit jaar, hoewel Piet Verkooijen nog niet; die had een extra lusje nodig want dan kwam zijn jaartotaal boven de 12.000 km! De rest haalde dit totaal niet maar tijdens de na-zit in de kantine van Vema-Crane konden we concluderen dan de WTC-ers weer met veel genoegen vele kilometers hebben weggetrapt.
De sponsoren Rob Van Oorschot en Erik Stasse van Vema Crane en RVSA waren ook aanwezig om met hun gezamenlijke club te proosten op afgelopen jaar en alvast op het volgende jaar.
Hopelijk wordt 2017 weer een goed en vooral gezond fietsjaar. Het doet ons genoegen dat we weer een paar aspirant-leden in het vizier hebben die gezellig en sportief bij ons willen komen fietsen vanaf maart 2017. Nieuwe leden zijn uiteraard van harte welkom bij WTC Made om hun goede voornemen van meer bewegen waar te kunnen maken.

Ad