Vandaag (zondag 26 juni)  staat een klassieker op het programma;
naar “De Bockenreijder” op landgoed Utrecht in Esbeek.
Als ik bij het oude Gemeentehuis aankom, zie ik Peter Broeders al staan. Hij komt even kijken of er wel A renners zijn, hij gaat zelf het B-peloton naar de pauzeplaats leiden. Genoeg A-renners die wel zin hebben in een terrasje met koffie en gebak; ik tel er 10.
Op het programma staat dat Flip de A-ploeg moet leiden maar die geeft aan dat hij op mij gerekend heeft omdat we wellicht anders nooit op de locatie aan zullen komen.
Gelukkig had ik er al wat op gerekend en gisteravond nog even op Googel Maps de opties bestudeerd. Als Peter Broeders er om 10:00 uur is met de B, dan kunnen we mooi een groot deel van de Vennentocht pakken om zo bovenlangs Tilburg om de stad heen te rijden. Peter rijdt nog even mee maar draait dan terug. Annemiek komen we ook al tegen op weg naar de May. Die heeft er weer zin in waarschijnlijk zoals altijd.
Het is best lekker weer met een stevige  wind die vooral van achter zit, dus het tempo ligt er flink op. Erik van der Hoeven,  die sinds lange tijd eens met de A meerijdt, vindt het prima, hij heeft toch het plan om als het straks na de koffie tegen de wind gaat, met de B terug te peddelen. Binnen korte tijd zijn we Loon op Zand al voorbij.
Dan horen we: “Lek!”. Niels staat  met een lege achterband. Blijkt dat hij niet blij wordt van lekke banden. Natuurlijk helpen we hem al duurt het wel lang want hij heeft weliswaar gaspatronen bij dus de banden moeten weer snel op spanning gezet kunnen worden, ware het niet dat volgens Niels je dat in 3 keer moet doen. “Omdat”, volgens hem, “daar geen lucht in zit maar CO2”, wat zich dan anders gedraagt dan lucht en naderhand weer krimpt of de band zet uit…….. Ik snap het niet, maar hij weet zeker dat het beter is.
Ondertussen krijg ik een telefoontje van Peter Broeders: de B heeft,  in goed overleg, besloten dat ze niet naar de Bockenreijder zullen fietsen omdat het groepje erg klein wordt door 4 terugdraaiers als die afstand wordt gefietst en wegens naderende onweersbuien. “Jullie moeten maar kijken of jullie dan wel gaan”.
Nou wij wel, want we hebben ons voorgenomen om John Haanskorf die nog nooit de Bockenrijder gehaald heeft (wel het ziekenhuis op weg er naartoe 🙁 ), deze keer daar toch echt te krijgen.
We vervolgen dus weer onze weg maar ik besluit mijn route aan te passen.
Niet de langste maar de middenvariant  gaat nu in werking. De korte variant gaat door Tilburg en daar heb ik geen zin in.
Helaas weer lek, en weer Niels achter. Nu zijn de rapen echt gaar. Zeker als hij bekent dat hij hele goedkope binnenbandjes op de kop getikt heeft die dan dus blijkbaar ook niet zo goed zijn. Dat moet hij horen en hij heeft ook maar 1 reserveband bij dus moet er eentje lenen van Flip want dat is de enige die er een voor zulke hoge velgen bij zich heeft.
Dan blijken ook nog eens zijn beide gaspatronen leeg te zijn dus in plaats van zijn 3-stap-injectie moet er met de pomp van Frank gewerkt worden. Niels is nu zo ver dat hij zijn fiets wil ruilen voor een paard maar de jonge dames hebben geen interesse. Mede WTC-ers hebben wel belangstelling voor zijn fraaie Look, er wordt meteen al  € 500,- geboden.
Niels denkt er nog even over na, we stappen weer op.
Het is na tien uur als we de afslag naar de Bockenreijder nemen. De bospaadjes er naar toe die normaal al niet geweldig zijn, liggen er niet best bij en op een gegeven moment staat er een diepe plas van een meter of 5 (lang) waar we doorheen moeten.
Gelukkig is het allemaal de moeite waard, het zonnetje schijnt als we op het terras plaatsnemen en een knappe serveerster neemt de bestelling op.
Bij de Bockenreijder hangt een klok waarop je kunt zien hoe lang ze over je bestelling gaan doen. 5 minuten……het zal wel, maar ze redden dat gewoon. Met drieën slepen ze onze koffie en appeltaart met slagroom aan.
Ik vind het toch wel zielig voor Peter Broeders die speciaal voor de B achtergebleven is en dit nu mist, daarom stuur ik hem even een mooie foto van ons op het terras,
dat zal hij vast waarderen!
Het geheel smaakt ons goed en Niels komt ook in goede stemming: hij biedt aan te trakteren. Omdat wij zijn banden hebben helpen maken hebben. De prijs valt hem wat tegen want nadat hij zijn portemonnee omgedraaid heeft, moet ik nog wat bijleggen.
John is blij dat hij dit nu na 2 jaar toch eens mee kan maken.
Omdat het volgens Flip toch zo maar kan gaan regenen, hebben we maar 1 bakje koffie genomen en vertrekken weer snel. De wind is wat naar het zuiden gedraaid, dus dat is een meevaller en dus zit er weer een flink tempo in.
Af en toe kijk ik eens om naar Erik die hier op B-tempo gerekend had,…het is iets meer.
Tot aan Gilze gaat het goed, we schieten lekker op en lijken de bui die we zien hangen te gaan ontwijken. Helaas, de hemelsluizen gaan open en met het vallen van de regen daalt ook het humeur van het peloton, vooral als we op een kruising de groep zien opsplitsen omdat de ene helft denkt dat de ene route droger is en de andere dat het op de andere route minder zal regenen. Er moet een keuze gemaakt worden en dat doen we want we willen natuurlijk wel naar huis. Peter Verhagen is de enige die toch maar besluit even een regenjasje aan te doen. Op de gekozen route regent het jonge honden, ik vraag me af of het op de andere route echt droog is zoals sommigen denken. Na een minuut of 10 hozen wordt het weer min of meer droog. Mijn kleren drogen weer vrij snel op maar ik voel de plassen nog in mijn schoenen staan.
Het tempo blijft onverminderd “strak” en zo sturen we Made weer in voordat volgende buien de kans krijgen.
Lekker gefietst en koffie gedronken.

Ad

Omdat Peter Broeders wafels met slagroom en aardbeien beloofde, was het A peloton deze morgen kleiner dan normaal.
Op basis van Buienradar.nl werd gekozen voor een rondje Hedel.
Zo zouden de 5 renners volgens planning rond kwart voor elf weer terug zijn en dus voor de buien.  De snelheid zat er vanaf het begin goed in dus dat moest goed komen.
Maar we kwamen een aantal hindernissen tegen die vertraging opleverden.
Dat begon al met de rotonde Tuinbouwweg-Kanaalweg waar de wegwerkers een nieuw wegdek aan het leggen waren. Even rustig aan dus. In Raamsdonksveer konden we ons pelotonnetje uitbreiden naar 6 personen, wat wel zo gezellig fietsen is. Jan de Been die we tegenkomen, gaat op onze uitnodiging in en sluit aan.
Met een licht windje in de rug gaat het met gezwinde spoed naar de Heusdense brug en verder richting Hedel. Het lijkt mij leuk om op de Maas-dijk te blijven rijden.
Even vergeten dat daar een hek staat voor de schapen. Dat moet even open en weer verder…. Tot de volgende hekken; die stonden er 10 jaar geleden nog niet toen ik daar voor het laatst reed. Gelukkig staat er een aardige mevrouw die er eentje open houdt.
Na deze vertragingen, gooien Marc en Flip het tempo weer omhoog.  Peter, Jan² en ik volgen gemakkelijk dus geen probleem. Na de Hedelse brug draaien we meteen terug over 2 bruggetjes naar Bokhoven. Ik wijs nog even op het cafeetje waar vroeger de stempelpost was van de WTC vrije toertocht “Rondom de Maas” . Nu moet ik echt in mijn geheugen graven: “hoe ging die tocht ook weer verder?”. Ohja;  Hedikhuizen en dan Heusden.
In Heusden trakteer ik Peter Verhagen op slecht wegdek met kasseien. Hij weet dat niet zo te waarderen (en er zouden nog heel wat meer klinkertjes volgen). Ik zet koers naar Heesbeen en Doeveren, maar dan roept Peter Verhagen dat de “blauwe brug” dicht is,
of open?  In ieder geval , we zouden daar niet langs kunnen. Dus we gaan linksaf over Elshout richting Waalwijk. In Waalwijk volgen we het mooie fietspad dat de stad ontwijkt , ….maar wel een stuk of 10 stoplichten heeft. Uiteindelijk belanden we op het Halvezolenlijntje richting Waspik. Nu weet ik weer waarom we met de A daar nooit langsrijden. Een stuk of 3 oversteken waar we in de remmen moeten om veilig over te steken, kinderen op een traptrekker en een paard. Bovendien is de wind behoorlijk aangewakkerd en pal op kop. Geen probleem, we kunnen nog steeds voor de bui  thuis zijn reken ik uit. Als we Geertruidenberg inrijden, hoor ik een bekend geluid, zeg maar lawaai. 110 toeterende vrachtauto’s die gehandicapte passagiers een mooie dag aan het bezorgen zijn. Helaas komen wij net aan op de rotonde als de eerste voorbij is. We wachten even, nou ja, we staan zeker 10 minuten. Dan zijn we het getoeter wel zat en er beginnen druppels te vallen. Bij een klein gaatje in de colonne steken we snel over om het laatste stukje af te handelen. Mijn benen voelen na al het intervallen al behoorlijk zwaar en Flip trekt er nog eens aan, maar ook ik houd niet van een nat pak dus ben er blij mee.
Weer ff remmen voor de werkzaamheden op de rotonde en dan speciaal voor Peter nog even wat klinkertjes op de sluizenweg. Netjes net na elf uur nog thuis.
Een kwartier later regent het flink.
Ik denk aan de B ploeg die dan net over de Belgische grens zit en ondanks dat ik de wafel mis, ben ik blij dat ik er niet bij ben.
Want elke tuinder weet: “Rijpe aardbeien en regen, dat is een rotcombinatie”.
Ik hoop dat ze het dus droog gehouden hebben.
Wij waren zoals gepland in ieder geval voor de bui thuis.

Ad

Als voorrijder van het Rondje Rotterdam keek ik heel de week al op de weerapps die juist op deze zondag niet veel goeds lieten zien. Immers, bij zo’n tocht wil je niet dat je 110 kilometer in de regen rijdt. En een stop met gebak is natuurlijk ook veel gezelliger als je op een terrasje aan de Rotterdamse Oude Haven kunt zitten zoals vorig jaar. Voor de zekerheid bespreek ik het café aldaar nog maar niet, te veel kans dat het niet door gaat.

Op zondagochtend, als ik mijn fiets naar buiten haal, begint het net wat harder te druppelen en een blik op de buienradar doet me besluiten dat het niet zo’n goed idee is om richting het westen te gaan rijden.
Bij het oude raadhuis staat een klein groepje, namelijk maar 10 coureurs. Plus een fotograaf en een medewerker van de Rabobank.
Dat was in ieder geval nog goed nieuws op deze bewolkte dag.
De Rabo actie heeft  onze clubkas gespekt met ruim honderd vijf en twintig Euro 🙂

Na de foto blijkt de groep het er over eens te zijn dat we de Rotterdam-tocht beter uit kunnen stellen en vandaag beter wat in de buurt kunnen blijven en richting zuid-oost rijden. Rondje het Zand past dus wel in dat plan.
Gezien de samenstelling van de groep (half A en half B) wordt besloten om apart te rijden zodat beiden groepen op het tempo kunnen rijden die ze lekker vinden.
Bij de A sluiten 2 WSVP’ers aan en daarmee de hele WSVP groep van deze morgen.
Daar hebben ze ook watervrees dus.
Als we later de Pedaalridders inhalen, zien we daar ook maar 6 man. 22 mei 2016 kan de boeken in als een matige dag voor het Mayse wielrennen.

We hebben er lekker de gang in. Marc toont dat de vorm van de laatste weken er nog steeds is, pensionado Joop, in WTC outfit, gaat goed. Jan Lensvelt maakt zonde van zijn rode trui en heeft er een jasje overheen getrokken. Hij fietst prima, kunnen zijn 2 oude ploegmaats ook constateren. Omdat ook Peter Verhagen en ikzelf voor de buien binnen willen zijn, leggen we het rondje in goed 2 uur af en zijn dus net na 10 uur thuis. Goed op tijd, om half elf komt er een flinke bui over. Hopelijk is de B-ploeg ook binnen, anders hebben ze toch echt een nat pak.

Ik ga me voorbereiden op een uitgesteld Rondje Rotterdam.
Dat verschuiven we naar zondag 5 juni a.s. Dus dan ook vertrek van A en B samen om
8:00 uur en hopelijk met goed weer. En met koffie met gebak wat de A ploeg dit jaar nog niet is gelukt…..

Ad

Vandaag gaat het de eerste lentedag worden. De thermometer zal als het goed is de 15 graden passeren.  Als ik om 8 uur het oud papier aan straat zet, krijg ik toch een ander gevoel. Er waait een koude wind uit het zuiden. Goed dat ik op tijd uit bed ben want mijn fietsband staat plat. Eerst dus nog even een plakkertje monteren. De buitenband  vertoont een vreemde bobbel als ik hem op spanning zet. Dus maar weer leeg en een nieuwe buitenband er op voordat ik lek rijd en commentaar ga krijgen op die “ouwe zooi”. Mijn fiets is eerlijk gezegd te vuil om aan te pakken dus een beetje gepoetst. Al met al moet ik toch nog snel eten om  9 uur aan de start te verschijnen.
Op het programma staat een rondje “?” door leider ”een vrijwilliger”. Als niemand zich spontaan meldt, dan weet ik wel een rondje via Roosendaal dat ons op 95 kilometer gaat brengen. Niemand meldt zich, wel commentaar op rondje Roosendaal  want “dan komt de wind de hele tijd van opzij”.  Ze willen liever met wind op de kop naar Baarle-Nassau.
“Dat is mooi” denk ik, de mannen hebben zin om tegen de wind op kop te rijden.
Al rijdende blijkt dat ze bedoelen dat anderen de wind op kop pakken. En die wind is stevig. Ik heb in het begin wat te zwaar geschakeld en betaal de prijs. Op een gegeven moment zie ik op mijn teller zelfs dat ik niet meer boven de 25 km/u komt. Gelukkig komt Flip die toch oersterk is voorbij maar ook die blijft op 27 km/u hangen. Het waait dus echt  hard, alleen Frank Stoop weet ons weer tegen de 30 km/u te krijgen maar trekt daarmee de boel op een lint. Bij Alphen komen er stemmen om maar naar het westen te gaan rijden. “Niks ervan”; jullie wilden naar Baarle-Nassau, dus we rijden naar Baarle-Nassau (hoewel ik zelf ook zere benen heb ondertussen).
In Baarle-Nassau merk je goed dat het zaterdag is, het is heel druk en mijn route door het centrum is dus niet zo gelukkig. We besluiten naar Ulicoten te rijden en dan via Meer naar Chaam richting Ulvenhout etc.
Met wind in de rug zijn er ineens meer liefhebbers om er eens aan te trekken.
Ik hang even aan het elastiek maar ik bekom van de banaan die ik naar binnen schuif.
Ons elftal heeft er nu goed de gang in. We dreigen zelfs te vroeg thuis te zijn. Dus ik besluit om nog even een lusje naar Terheijden te rijden.
Ik had ondertussen het idee dat het wat minder was gaan waaien maar dat bleek langs de Golfbaan toch niet zo te zijn en de brug die volgde voelde als de Keutenberg. Gelukkig is het laatste stuk via Poolse Dreef en Witte Weg richting zwembad met wind in de rug.
Het is nog even aan poten maar dan kan ik toch met voldoening constateren dat ik 91 kilometer op de teller heb. Toch mooi mijn jaartotaal met 34% opgevoerd.
Gelukkig gaat de tijd verzet worden en kan ik vanaf volgende week in theorie weer ’s avonds fietsen. Helaas door buitenlands reisje en bestuursvergadering  zal het er dan nog niet van komen. Maar het weer vandaag geeft aan dat we de zomer tegemoet gaan dus het komt vast weer wel goed.

Ad

11 WTC-ers besloten deze morgen bij de A het geplande rondje Hoeven te rijden.
“Mister Rondje Hoeven” Frans Marijnissen is nog aan het revalideren, maar geen nood;
hij had een vervanger gevonden in de persoon van Twan. Om vijf over negen beginnen we toch het gevoel te krijgen dat Twan niet komt: Twannie. Is hij verdwaald op weg naar de May? Al in zijn winkel in verband met paasstress? Niet goed geworden van de AH-pils van gisteren avond? Wie zal het zeggen?

Samen met Flip moeten we er wel uitkomen, denken we en vertrekken toch maar in westelijke richting. Flip heeft er zin in en het zou een uur duren voor hij iemand anders op kop toe staat. En dan nog slechts voor 5 minuten of zo. Hij heeft de voorjaarsvorm te pakken. We krijgen al snel de voorspelde motregen die zo rond Prinsenbeek toch wel als echte regen gekwalificeerd mag worden wat mij betreft. Mijn benen worden aardig nat en koud. Thuis gauw even gekeken op weeronline, hebben we de eerste regenpunten binnen? Nee dus, die hebben het buitje waar we in zaten niet gezien helaas. Gelukkig duurt het niet zo lang en komen we later zelfs in het zonnetje te rijden.
Via Dun Elsakker, langs de molen van Zwarten Berg, door Etten-Leur, via Hoeven, naar de fietsbrug, richting Standaardbuiten en dan een omgekeerd rondje Noordhoek als vervolg. Nieuwelingen Frank Stoop en Niels Rasenberg melden zich ook al goed op kop. Voor Frank een thuiswedstrijd want we rijden door zijn achtertuin in Etten, maar hij moet natuurlijk wel weer mee naar de May. Er zijn nog duidelijke conditie- en krachtverschillen, maar iedereen meldt zich toch even op kop van het peloton vooral als we dichter bij huis komen en het vertrouwen op een goede afloop toe neemt.
Net na Zevenbergsche Hoek valt de eerste lekke band van het seizoen te noteren (tenminste bij de A). Peter Verhagen kan meteen zijn nieuwe geruisloze CO2-pistool gebruiken. Het ding werkt perfect en zo kunnen we de laatste paar kilometers wegtrappen. Waar Flip ons vorige week op 85 in plaats van de beloofde 70 kilometers trakteerde, is het Rondje Hoeven met 73 kilometer wat korter uitgevallen dan de voorspelde 85.
“Een goedmakertje” meldt Flip, hoewel hij vorige week niemand heeft horen klagen.
We hebben weer lekker gefietst en het was een rondje om de benen sterker te maken voor het komende paasweekend waar de rittenplanners 2 tochten van 95 kilometer gepland hebben. Maar de leider is “een vrijwilliger” en die bepaalt het uiteindelijk.

Ad

Voor de renners en rensters van WTC Made is de eerste zondag van maart altijd de dag dat de lente begint. Dan trappen we het wegseizoen namelijk weer af. Gedurende de winter doet iedereen zijn eigen ding op de mountainbike, spinningfiets, in de sportschool, maar het clubgevoel komt weer onmiddellijk terug als je met een peloton van zo’n 30 coureurs de weg op gaat.

De eerste tocht van het seizoen is er altijd een top-opkomst te noteren voor ons opkomstklassement. Het is als koeien die de eerste keer de wei in mogen; iedereen heeft er weer zin in. Het weer werkte goed mee, want juist de zondagmorgen gaven de weer apps aan dat het droog zou blijven. En dat klopte deze keer. De tourtocht voor A en B ploeg samen, ging via Drimmelen naar Lage Zwaluwe en dan richting Moerdijk. Om er een beetje in te komen, stuurde leider van de dag, Ad van Wesel, even de Moerdijkbrug op om een paar kilometer later langs de andere kant terug te rijden. Sommige renners werden hierdoor geconfronteerd met hun niet optimale overwintering: te weinig kilometers tussen de wielen en te veel calorieën op hun menu. Die weten wat hun te doen staat de komende maanden. Via Moerdijk en Rode Vaart werd koers gezet naar Zevenbergsche Hoek en daarna Terheijden. De eindbestemming van de dag was Paviljoen Het Houtse Meer. Daar stonden nog een paar geblesseerden te wachten op het peloton. Die verwachten we gelukkig de komende weken wel terug. Wat ook stond te wachten, was een lekker brunchbuffet, want dat is traditie bij deze eerste tocht en wellicht ook een reden van de grote aanwezigheid deze morgen. Op de fiets en aan tafel mochten we ook enkele aspirant-leden verwelkomen. We hebben een aantal plaatsen vrij voor nieuwe leden en dus zijn we blij met hen. De eerste maand kijken we even verder of het klikt en dan worden ze hopelijk definitief lid. Wil je ook een paar keer meerijden om te ondervinden of fietsen met WTC Made iets voor je is? Meld je aan bij onze secretaris of via de website: www.wtc-made.nl. Onze rittenplanners hebben voor het wegseizoen 2016 weer een mooie tochtenkalender samengesteld voor de A groep en de B groep die na de openingstocht meestal hun eigen weg gaan. Die kalender brengt je op A of B tempo via een variëteit aan routes op plekken waar je anders zo maar niet naartoe zult fietsen. We hopen op een mooi wegseizoen met goed weer en vele veilige kilometers. Het is afgelopen zondag in ieder geval al prima begonnen en smaakt naar meer.

Ad

Op derde kerstdag vond de traditionele oliebollentocht plaats van WTC Made. Dit jaar had cateraar Anneke niet veel moeite om tijdens de stop in het bos de chocomel en oliebollen op temperatuur te serveren; met 13 graden was het historisch warm voor dit winteruitje waarmee de wielerclub het jaar 2015 afsloot.

De opkomst was goed te noemen tijdens de laatste clubtocht van het jaar. Omdat niet iedereen van modderen door slingerpaadjes houdt, waren er verschillende groepen aan het vertrek bij onze sponsor VEMA Crane aan de Brieltjenspolder. Rob van Oorschot stond daar klaar om ons te verwelkomen en omdat Erik Stasse van RVSA ook mee reed, hadden we beiden sponsoren aanwezig bij dit WTC evenementje. De mountainbikers waren in de meerderheid maar een paar leden met brede banden reden toch liever op de verharde paden in het bos. Enkelen hadden hun racefiets meegebracht om nog  wat kilometers op de weg te maken. Voor elk wat wils dus. De koffie en thee met kerstkoekjes ging er goed in en mensen die elkaar sinds de sluiting van het wegseizoen niet meer gezien hadden, kletsten even bij. Daarna gingen de verschillende groepen op pad. Zoals gezegd was het ronduit warm voor de tijd van het jaar en in het bos was het ook lekker droog dus de fietsen bleven dit jaar ook redelijk schoon. Volgens afspraak kwamen de verschillende groepen weer samen op de tussenstop in het Teteringse bos. Anneke van Wesel had met hulp van Peter Kuijpers op tijd de warme chocomel en oliebollen ter plekke gekregen. Die lieten de renners zich goed smaken. Door het lekkere weer hadden we een extra lange pauze dit jaar, niemand had haast. Na de stop werd er nog een klein uur gefietst om weer bij VEMA Crane in de kantine te eindigen. Daar werden koffie en chocomel opgemaakt, maar een fles bier had toch de voorkeur om de dorst te lessen en om te proosten op afgelopen jaar. En vooruit, nog eentje om te toosten op het komende jaar. Helaas waren er enkele leden die er door verschillende redenen voor het laatst bij waren maar we zijn blij dat ook weer wat nieuwe leden zich komen melden. Die zijn van harte welkom. Zo gaat onze gezellige en sportieve club weer een mooi 2016 tegemoet. Dat wordt het jaar van het 40 jarig bestaan van de club; we kijken er naar uit omdat te vieren!

Het wegseizoen van WTC Made werd afgelopen zondag afgesloten met de traditionele Snerttocht. Na een tochtje van 50 kilometer belandden we in de kantine van sponsor RVSA in Raamsdonksveer. Na de erwtensoep konden we Jan Lensvelt huldigen als clubkampioen; hij won overtuigend het opkomstklassement 2015.

Een grote groep renners had zich deze morgen verzameld bij het oude gemeentehuis. Logisch, er was koffie en eten beloofd en het was goed weer, althans het zonnetje scheen. Met een temperatuur van 3 a 4 graden Celsius was het echter wel kouder dan gedacht. Mensen met winterhandschoenen, overschoenen en windstopper hadden wellicht gelijk, maar dat zouden de anderen niet toegeven natuurlijk.
Ad, de leider van dienst deze ochtend, besloot wat beschut te rijden en ook wegen met klei te vermijden. Via Den Hout en Oosterhout reden we langs Rijen richting de cola.
Van daar over wat minder bekende wegen langs ’s Gravenmoer, waar William Haanskorf in de keuken van SED ondertussen de erwtensoep stond te bereiden die ons later goed zou smaken. In Raamsdonk namen we een onverwachte afslag om door het fietserstunneltje te gaan richting Keizersveersebrug. Omdat we voor lagen op schema konden we het seizoen pittig afsluiten door nog even die brug op en neer te gaan. Voor sommigen een tegenvaller want die roken de snert al zeiden ze.
Precies op de afgesproken tijd waren we aan de Ramgatseweg bij RVSA/Fluidor; het bedrijf van ons clublid en hoofdsponsor Erik Stasse. Een echt familiebedrijf want Tanja was ook bijgesprongen om de deur open te doen en zij had de koffie al klaar. Ons oud-lid Leo was er ook al met de snert en hij had kleindochter en vriendin (van die kleindochter) ook mee gebracht om op te scheppen (de soep). Onze andere hoofdsponsor Rob van Oorschot met Bianca waren er ook om namens VEMA Crane de winnaar te komen feliciteren en te bedanken voor alle reclame die hij gereden heeft dit jaar. En dat was nogal wat.
Winnaar Jan Lensvelt heeft namelijk een unieke prestatie geleverd. Hij heeft alle 38 tochten die volgens het programma gereden zijn, meegedaan. Dat is nog nooit voorgekomen.
De tweede plaats was voor Anneke van Wesel die 33 ritten scoorde.
Op de derde plaats is Wim Rasenberg geëindigd met net iets minder regenpunten maar ook 33 ritten. Hij moest daarvoor zelfs mee naar Limburg en dat ging hem tot zijn eigen opluchting goed af.

2015 was een jaar waarin niet al te veel regenpunten te scoren waren. Slechts 1 tocht werd afgelast/uitgesteld. In het voorjaar was het wel lang koud maar daar krijg je geen extra punten voor bij WTC. De algemeen gemiddelde opkomst heeft helaas net niet de 50% gehaald. Dit is te wijten aan verschillende oorzaken maar de blessure van Peter Broeders en Annemieke Rensen hebben zeker bijgedragen, want die komen normaal trouw aan de start.
WTC Made gaat nu in de winterstand. dat wil zeggen; geen georganiseerd programma maar iedereen overwintert zoals hij/zij dat prettig vindt. Op de mountainbike, spinningfiets of toch gewoon op de racefiets, het maakt niet uit hoe de conditie in stand gehouden wordt. Als je op de eerste zondag van maart weer maar fit aan de start staat van wegseizoen 2016!

Schoon volk aan het vertrek op deze frisse oktoberochtend. Met een paar verrassingen erbij.
Kees M had zijn dochter Rachel (als ik deze naam nog goed herinner) meegebracht om te kijken of het voor haar ook gezellig is binnen ons kluppie. En uit het verre Etten -Leur kwam onze Franky de gelederen versterken.
Het beloofde een leuke rit te worden met deze gastrijders.

Jantje eg wel en Anton zouden ons de mooie kanten van Noordhoek en Standdaarbuiten laten zien. Tempo zat er gelijk in. Jantje nam gelijk het commando in handen.
Nog een beetje napraten over onze vakanties met Peter K.. Hij Rhodos en ik Valencia. Wij terug van 30 graden en nu bibberen bij +7, het kan verkeren. 

De beide dames hadden zich knus tussen de wielen genesteld. Ik maar ergens achterin. Slechte benen of zo denk ik. Mijn gedachten waren al in Lombardije waar vandaag misschien wel de mooiste klassieker van het seizoen gereden gaat worden. Word dus vanmiddag geen Paterke maar een wijntje uit Bergamo.

Iedereen kent onderhand het rondje wel wat we vandaag gingen rijden.  De Zwaluuw, Moerdijk, binnendoor over het industrieterrein, en zo richting Noordhoek. Langzaam liep de temperatuur wat op. Sommigen waren al goed ingepakt. Op de diverse viaducten werd er goed doorgetrokken maar zonder dat de groep uiteen viel. Goed getraind allemaal. Frank en Jantje eg wel namen heel veel kopwerk op zich. Maar dat mag je van een leider en een kilometervreter ook wel verwachten.
Alles ging lekker tot Wim riep dat hij lek had. Na een vakkundige reparatie werd het euvel snel verholpen.

Op de terugweg hebben wij op advies van Anton nog een extra lusje gemaakt om aan de nodige kilometers te komen. Dat schepte wel een klein beetje verwarring maar het is toch weer goed gekomen. Hier ging Frank weer terug naar Etten-Leur en wij weer terug naar de May.

En s’middags was het genieten van een prachtige ronde van Lombardije met een magnifieke Nibali. Il Grande Nibali. De haai van de straat van Messini heeft ze er allemaal opgelegd, en hoe.

Met speciale dank aan Anton, Rachel en Franky. Trouwens….. aan iedereen voor deze gezellige ochtend.

Gr De Pakhaas