Op deze morgen staan 20 WTC-ers bij het oude gemeentehuis voor de laatste vakantietocht. Het is mooi zomerweer maar wel met een straffe windkracht 4 uit het oosten die volgens de weerprofeten zelfs nog aan zou gaan trekken tot 5.
Daarom besluiten zowel A en B richting Tilburg en omstreken te rijden.
Ik spreek nog even met Peter Broeders die de afgelopen weken veel geleid heeft. Ik stel voor om naar Goirle – Hilvarenbeek te rijden. Bijna naar de Bokkenrijder die dit jaar niet op het programma staat. Peter vindt dat prima en kan deze keer dus eens relaxed meerijden want ik pak de leiding. Het WTC-peloton splitst precies in 10 A en 10 B renners.
Via Den Hout en Oosterhout rijden we naar het Halve Maantje wat tegenwoordig Spijs en IJs blijkt te heten. Maakt niet uit, we hebben nog geen honger of dorst dus rijden de koptrekkers verder tegen de wind. Via Hulten rijden we naar Gilze. Lang niet meer geweest en het bekende tunneltje wordt niet door mij gevonden. Geen probleem, het is toch goed weer en we nemen een iets langere route om zo toch in Riel te komen. Na de Kerk afslaan en naar het tunneltje van Goirle. Peter Verhagen komt zijn beklag doen dat dit weggetje voor hem wat erg stuitert, hij is een mooi-weg fietser.
In Goirle rijden we langs de sportvelden om niet over het gevaarlijke fietspad met al die paaltjes te hoeven. Deze goede bedoelingen vallen echter verkeerd uit.
Want als we inderdaad over een mooie asfaltweg richting het centrum rijden, slaat het noodlot toe. Sommigen ruiken al onraad blijkt achteraf; Diesel-lucht!
De eerste die echt het dieselspoor van zo’n 10 centimeter breed opmerkt, is Martien als hij al begint te slippen maar zijn fiets nog recht houdt. Hij roept nog “olie” maar het is te laat.
Alsof ze op ijs rijden, schieten Erik van der Hoeven, Kevin Damen en Kees Marijnissen onderuit. Peter Broeders kan vervolgens een van de vallende fietsen niet ontwijken en komt ook ten val.
Ik leg mijn fiets in de kant en neem de schade in me op. Vooral schaafwonden denk ik eerst nog tot ik Peter zie; veel pijn en zijn rechterschouder hangt echt af….. sleutelbeen?
Peter gaat, na even op het gras gezeten te hebben, op een betonblok zitten en heeft pijn en kou. Ongelukkigerwijs is dit een tocht bij zo mooi weer dat ik mijn EHBO bidon vervangen heb door een extra waterbidon. Geen paracetamol bij me dus en de EHBO les heeft mij geleerd dat dat wel aan te bevelen is met zoveel pijn. Gelukkig is de AH, waar we zowat voor de deur staan, open dus haal ik gauw een pakje en zo kan Peter een tablet innemen. Hij heeft het nog steeds koud. Daarom besluit Flip ergens aan te bellen om te vragen of hij daar binnen mag zitten. Ongeloof als de deur opengaat. Een ex-collega van Flip blijkt daar te wonen. De politie hebben we al gewaarschuwd om het oliespoor af te zetten en op te laten ruimen. Gerard Koops heeft zoon Oscar opgetrommeld, die zal de fietsen ophalen en Peter even naar het ziekenhuis brengen. Peter wordt echter steeds grauwer en nu besluiten we toch de ziekenauto te bellen. Die gasten zijn er zo en geven Peter pijnbestrijding en laden hem in. Martien biedt aan om mee te gaan, dat vindt Peter wel prettig. De ambulance vertrekt richting Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg en wij zoeken een beetje verdwaasd onze fietsen weer op. Erik van der Hoeven heeft het voorwiel van Peter geleend want dat van hem past niet meer tussen de remmen. Oscar rijdt weg met de fietsen van Peter en Martien maar ook van Kees en Kees zelf. Kees heeft toch een beetje een tik, hopelijk alleen van de schrik. De politieagent staat ondertussen een beetje beteuterd te kijken bij zijn pylonen waarvan er al eentje aan gort gereden is door een bus. De brandweer is er dan nog steeds niet met de zeep om het spoor van wel 200 meter schoon te poetsen.

We rijden de weg verder af, Flip en Gerard voorop. We gaan niet meer verder naar Hilvarenbeek maar de kortste weg terug.
Flip en ik weten beiden die weg niet, we missen Peter nu al.
We rijden Tilburg in langs het Willem II stadion waar het rommelmarkt is. De stad in lijkt niet zo’n goed idee met al die stoplichten. Ik zie een bordje Rijen. Daar moeten we heen. De stoplichten knippen de groep in tweeën. Ik sla rechtsaf naar Rijen aan de Noordkant van de A58. Rustig peddelen we verder om op de rest te wachten. De rest heeft ons echter niet af zien slaan en een bordje Gilze in de smiezen en kiezen die route langs de zuidkant van de A58. Ik rij nog terug maar zie niemand meer. Dat kan er ook nog wel bij op deze ramptocht, we zijn elkaar kwijt geraakt!
Met Gerard en Erik rij ik naar de May.

Goed en wel thuis, meldt Peter Broeders zijn schade via Whatsapp; sleutelbeen, elleboog, 5 ribben en longen beschadigd. Die elleboog moet zelfs geopereerd.
Ik voel me ellendig, maar Peter nog veel meer.

Beterschap Peter!
Martien bedankt voor het spelen van ziekenbroeder,
Gerard en Oscar voor het thuisbezorgen van de fietsen en wielen.

Ad

Vanwege het plan voor een lange B-tocht was het een drukte van jewelste bij het Oude Gemeentehuis. A-renners waren er wat minder te bekennen. Gelukkig konden we Kees Marijnissen en Jacques van Dijk met ons mee krijgen na de belofte dat we niet te gek zouden doen. Daardoor konden wij met vijven een rondje rijden op een gewoon A-tempo en kon de B ook een B-tempo aanhouden omdat er geen verdwaalde A renners op kop zaten te trekken. Iedereen blij :-).

Op het A programma stond een rondje Hoekse Waard van Flip maar net als de B, besloten we iets in te korten. Omdat Flip wist dat er wat fietspaden op de gewone Hoekse Waard route opgebroken liggen, besloot hij over te stappen op de Binnenmaas route.
Een heel mooi en vooral rustig rondje in een mooi landschap dat uiteindelijk naar Willemstad leidt. Het was nagenoeg windstil en daardoor waren de afwisselingen lang. Peter Verhagen en Flip begonnen zo met een eerste beurt van ruim een half uur.
Kees en ik namen ook zo’n lange beurt voor onze rekening. Jacques hield zich gedeisd.
Hij bleek voor het eerst weer op de fiets te zitten sinds ik hem op een dinsdagavond eens opgeharkt had bij Molenschot toen hij door rugklachten geen kracht kon zetten. Hij heeft toen maar besloten om zijn rug 3 weken rust te gunnen op zijn vakantie en kwam dus vandaag eens testen hoe hij er voor staat. Nou, het ging goed, alleen  brug op bij Willemstad moest hij even rustig aan doen (verstandig).
Toen we na 97 km. in Made aankwamen, kon hij tevreden zijn over hoe zijn rug het gehouden had. Flip draaide rechtsaf; ging hij nog een extra lusje maken of was het om Twan van Meel’s Bruisende Buitenmarkt te vermijden?
Ik reed wel recht naar huis om lekker in de tuin wat zon te pakken.
Lekker gefietst, mannen bedankt!

(dit is NIET de Binnenmaas!)

Ad

Zaterdagmorgen 20 juni; morgen begint officieel de zomer maar dat was nu niet te voelen; donkere wolken vanuit het noordwesten, de buien zaten volgens de buienradar iets noordelijker, daar hadden we geluk mee.

Normaal leidt Ad de West-Brabanttocht maar deze keer was onze globetrotter niet op tijd thuis van zijn zakentrip naar Amerika. Gelukkig kun je tegenwoordig een rit uploaden op je gps dus zogezegd zo gedaan;  Piet Verkooijen kon nu de rit leiden (had voor de zekerheid wel de rit al 2x voorgereden want je weet maar nooit).

Verzamelen om 8.00 uur; Er stonden al aardig wat WTC’ers; wie ging er met de A mee en wie met de B? Slechts 4 A renners bleven over nadat Peter toch besloot om mee naar West-Brabant te rijden.
Fijn voor ons, want Peter heeft heel de tocht op kop gezeten!

Dus met 10’en vertrokken we via de Brandestraat naar Langeweg, dwars door Zevenbergen naar Standdaarbuiten. Onder de A17 door naar Stampersgat, Gastelsveer, door naar Kruisland, Moerstraten en naar Bergen op Zoom. Bij de Brabants wal het 1^e klimmetje de Vossenberg op. Tussen het vele groen werd de weg vervolgd naar Woensdrecht waar de Rijzende weg in vlot tempo werd afgewerkt. Hierna langs de vliegbasis naar Hoogerheide, Huijbergen en zo tussen de weilanden door naar Nispen. Daar kende ik de weg weer goed, op naar mijn geboortedorp. Piet had zelfs de koffie met appeltaart al besteld en Lars Schaap van Le Mouton stond op het kerkplein al op ons te wachten. We konden toch op het terras zitten ondanks de bewolkte dag maar lang was het niet. Na ong. 20 minuten stond iedereen al weer te trappelen, Wim sloeg zijn thee achterover en we konden weer; op naar deel 2.
Nispen uit naar de rotonde waar het ouderlijk huis van Ad staat. Hierna via ’t Dreefje even Belgie in en zo via de Langeschouw naar Schijf. Hierna richting Klein-Zundert, Rijsbergen en onder het viaductje van het Liesbos naar den Elszakker bij Zonzeel. Vandaaruit was het nog even achter Wagenberg langs naar de May. Zo schiet het wel op als je het zo schrijft, met de fiets duurde het een paar uur langer…….
Maar lekker gefietst en bijgekletst in een mooi landschap. Top.

Bedankt Piet voor de rit en de koffie met en alvast een fijne verjaardag!

Anneke

Ja, ik heb eigenlijk helemaal niets met Rotterdam, toch vind ik het een van de
mooiste tochten.

Om 8.00 uur bij het oude gemeentehuis staan 17 WTC-renners aan het vertrek;
15  B-renners en maar 2 A-renners.
Ik zeg tegen Ad van Wesel; dan moeten wij onze verantwoordelijk maar nemen.

Er zouden in deze 120 km tellende rit ook nog eens 280 hoogte meters moeten worden overwonnen.

Het was perfect fietsweer,  17 graden en (bijna) geen wind.
Op de Moerdijkbrug de eerste hoogtemeters, gevolgd door een afdaling de Kiltunnel in en weer uit. Dan de Heinenoordtunnel in duiken en dan met een klim van 5.2% er weer uit is altijd lastig.

Nu richting Rotterdam over mooie fietspaden. In Rotterdam aangekomen, rijden we rechts van ons liggende Feyenoordkuip voorbij; hier wordt dus volop geroepen naar links kijken!!  Hihihi. Ja,  ons Brabanders zijn niet zo van die Feyenoord-fans.

Dan over de mooie Erasmusbrug, even zoeken en dan zijn we bij ons koffieadres aan een mooi oud haventje; the Dutch Maritem Pub. Hier nuttigen we een lekker groot stuk appeltaart met slagroom en een lekker bakske en zowaar met een klein borreltje.

Hierna gaan we richting de verschrikkelijke klim van de Brienenoordbrug,
maar wij als WTC kleppers hebben daar geen moeite mee.

Bij Slikkerveer (Ridderkerk) zien we een gloednieuw gebouwde Sionskerk waar het ook nog eens zeer druk is. Dat is toch wel heel apart, overal worden kerken gesloten en/of afgebroken en hier bouwen ze een nieuwe.

Hoe verder we richting Brabant komen, gaat de zon steeds meer schijnen.
Nog een stukje langs Dordrecht en weer over de Moerdijkbrug langs de A16 richting Zevenbergschehoek, Wagenberg komen we weer in Made.

Dat hebben we mooi gedaan, 120 km op de teller en 280 hoogtemeters.
Nu thuis weer lekker van de zondag genieten!

groetjes van jullie klepper
Peter Verhagen

De voorspelling was bar en boos voor dit weekend; veel regen en wind was er volgens de weerspecialisten op komst. Zaterdag was een tocht naar Ravenstein gepland maar bij het verzamelen om 8.00 uur gingen de hemelsluizen even open en daalde de temperatuur naar 9 graden. Na wat overleg werd de tocht 1 week verplaatst. Volgens mij een goede beslissing want anders had je continu in die bui meegefietst en met de terugtocht fijn een krachtige westenwind tegen gehad. De voorspelling voor volgende week zaterdag is 28 graden, het andere uiterste; we zullen zien.
Zatermiddag waren de meeste buitjes opgelost en werd het nog best lekker weer zodat ik nog lekker in de tuin heb kunnen werken. De 2 WTC’ers die in Limburg de mooiste heuveltjes aan het beklimmen waren, hebben gewoon lekker weer gehad en hebben geen regen gezien; fijn voor die mannen.

De voorspelling voor zondag was ook niet veel soeps; Weeronline gaf 2 regendruppels dus extra regenpunten te verdienen deze ochtend. Was het daarom nog best druk bij het oude gemeentehuis? Jan, stralend in zijn rode trui, kon je al van verre zien staan. Wie er niet stond was onze leider (lijder?)  Erno.
Wie wist de route van de Mark en Dinteltocht nog? Het antwoord kwam net aan gefietst. Jacques van Dijk werd vrijwillig aangewezen en hup daar konden we. Zijn zoon Paul was ook aanwezig, even met de B mee was de uitleg want hij had 3 weken niet gefietst.
Marino en Rob van de Wilde Bond sloten ook aan; met z’n tweeën was ook zo wat.  Nou, geen probleem, dan zijn we met zijn 16’en, genoeg koptrekkers dus. En dat was ook zo.
Via Lage Zwaluwe werd er koers gezet naar Moerdijk. Ojee, de eerste druppels. Het zal toch niet de hele ochtend gaan regenen, he? Gelukkig was het maar even en bij Klundert was het weer droog. De wind deed ook zijn best, ik had het idee dat het steeds harder ging waaien. Gelukkig kun je achter Marino lekker wegkruipen.
In Willemstad gingen we via het haventje en dan links het fietspad op. Ik zat net te vertellen dat ik daar nog nooit op dat fietspad had gereden en ineens wist ik waarom; dat moest ook niet, je moest op de weg blijven anders reed je verkeerd.  Dus allemaal draaien en terug. Caspar nam dit erg letterlijk en draaide terug. We hebben hem niet meer gezien.
Hierna gingen we de Dintel over naar den Fendert. Steeds meer wind mee dus we waren op weg naar huis. Op de Goudbloemsedijk, fietsend naast de Mark, werd er LEK geroepen. Rob Norbart kon plakken en wij konden een banaantje eten.
Daarna op weg naar Langeweg. Het begon weer te spetteren en de lucht werd steeds grijzer dus maar niet door de polder. Met de wind in de rug waren we zo op en over het viaduct bij Zevenbergschen Hoek, hup naar Wagenberg en ojee we misten Peter K. en Yp H. We moeten toch op gaan letten! Hopelijk hebben ook zij deze tocht van 82 km. in goede staat volbracht….

Anneke

Het was maar een magere opkomst; slechts 7 WTC’ers (Jan in zijn mooie rode trui, Marc, Piet, Wim, Erik, Erno en ondergetekende)  die om half negen op deze 2e Pinksterdag een tochtje wilden rijden. Was het omdat het zaterdag Den Hout-Den Hout was geweest of omdat het weer niet echt uitnodigde?
Maar we waren wel in het gezelschap van 2 Abrahammen, dat maakte veel goed.
Erno Haanskorf was afgelopen vrijdag de jarige job en Erik Stasse vandaag.
“Ach,” verklaarde hij; ” iedereen sliep nog, dus ik dacht, ik ga maar even fietsen”.

Piet (gelukkig zonder fluit vandaag), leidde ons de weg voor een viaductentocht andersom. We vertrokken via Zevenbergschen Hoek naar den Elsakker. De wind zat hier even mee maar daarna dus gewoon niet meer. Via Breda Noord over de slingerende fietsbrug bij Prinsenbeek. Daarna de fietspaadjes op richting het zuiden. Op kop rouleerde het lekker en iedereen deed zijn werk, er werd goed doorgereden.  Wim was onderweg soms de weg kwijt; het is toch anders als je van de andere kant af komt.
Het weer viel mee, 14 graden en onverwacht af en toe een zonnetje,
mijn jas was eigenlijk net te warm.
Zonder gekke avonturen bereikten we weer gewoon Den Hout.
Maar we reden nu rechtdoor over de bromtol, wat nu?
“Koffie met gebak bij The Pub” riepen Erik en Erno.
Nou, dat hoef je maar een keer te zeggen, lekker hoor.
We hebben Steven en Sophie wakker gemaakt zodat we lekker op het zonnige terras konden genieten van een heerlijk appelgebak; voor de Abrahammen met sterretjes!

Happy  Birthday Erik en Erno!

Anneke

De wafels met aardbeien voor de B trokken op deze pinksterzaterdag blijkbaar meer dan de Vennentocht bij de A. Die leek voor de 2^e keer op het programma te staan want die tocht was een tijd terug al gereden. Toen was dat qua weer de beste oplossing.
De 5 A liefhebbers nu keken elkaar dus vragend aan. Wat zouden we gaan doen?
De windvaan op het oude gemeentehuis wees de richting aan; richting West-Noordwest moest het worden. We kozen een rondje Willemstad en dan over Numansdorp en Strijensas terug. Dat is slechts 90 kilometer maar met ons 5-en zouden we toch allemaal wel onze energie kwijt kunnen. Zelfs Flip vond het prima. Ik vond later de reden uit: hij had vrijdag al flink gefietst, toen een feestje tot half drie ’s nachts en vandaag nog een bezoek aan de Top-100 op de planning ’s middags. Dat zijn veel zware etappes na elkaar.

We vertrokken meteen voortvarend. Tegen de wind kwam de teller niet onder de 31, vooral Bart had er zin in. Iedereen pakte zijn beurt. Dat zou Gerard later nog betreuren wat toen werd het toch pittig, vooral de bruggen op en tunnels uit. Hij herinnerde zich vaag de “Zwaartekracht wetten van Newton” die hij in de schoolbanken geleerd had. Iets met gewicht wat dan een rol speelde met de kracht….. en pfff.

Peter Verhagen bleek zijn schoonzoon pas fietsles gegeven te hebben en daar was hij zelf niet slechter van geworden.
Flip herstelde goed van het feestje; hij komt net voor Willemstad nog even langs voor overleg. Zullen we toch maar naar Tholen rijden want die hebben we pas gemist? Of naar Oude-Tonge? Dat klinkt goed  maar ik vroeg hem of die over een paar weken sowieso niet op het rittenschema staat. Dat weten we samen niet (dit jaar niet op de lijst zie ik later thuis). Dus blijven we toch maar bij ons oorspronkelijke rondje Willemstad.
Met onze snelheid en behoorlijk wat wind, moet ik zeggen dat het ook wat aanlokkelijker is om daarbij te blijven, want nog even over de bruggen en dan hebben we het keerpunt met wind (schijn) van achter. Er valt af en toe een motregendruppeltje, maar het mag geen naam hebben en regenpunten zullen we daardoor niet kunnen claimen.
Claimen gaat sowieso niet werken, Anneke heeft me vanochtend al verteld dat Weer-Online geen druppeltje geeft. Dat is voor ons ook terecht want als we tien voor elf de May binnenrijden, zijn we alleen nat van het zweet. Gerard Koops laadt zich mentaal nog een keer op voor de brug naar Geertruidenberg…. F=G *(m1*m2…..$&^%##$& ) het wordt nog zwaar met zijn massa maar hij kan tevreden terug kijken want we hebben een mooi tempo gereden en hersteld steeds beter.
Daar heeft hij 45 uur voor.
Tot maandag.

Ad