Verzamelen bij de Amerhal, (ik dacht nog wat punten te pakken in het
opkomstklassement ☹), ik was niet de enige die zin had in een rit.
Bakker Broeders vroeg aan me of ik leider wilde zijn van de sportgoep,
jullie weten; daar hoef ik geen seconde over na te denken. Maar Peter bleef maar aandringen, heb ik uiteindelijk ja gezegd.
Met de sportgroep vertrokken we richting “Gurkum”. Bij Lage Zwaluwe stonden veel verkeersborden met de aanduiding wegomleiding, maar zo eigenwijs als we zijn, reden we gewoon door en bleek dat er geen wegomleiding nodig was.
Richting Moerdijkbrug kwam de gang er goed in, Good Old Frans kwam naast me fietsen en vertelde dat hij na een tocht last van zijn benen had. Misschien wel na, maar tijdens de tocht verrekte weinig van gemerkt.
We hadden een goede groep, aan elkaar gewaagd. In de polder van Werkendam, kop over kop om het gemiddelde op niveau te houden.
Als leider had ik goede mensen om me heen, Flip die bij Sliedrecht een lusje extra in gedachte had, Kevin en Maurice die constant schreeuwden dat het harder moest, Johan die ondanks zijn kater erg goed presteerde, Edwin en Thijs die als sprintkanon iedereen wakker schudden, Frans die toch iedere keer weer het startschot geeft voor de eindspurt naar bordje Hank, John en Martien die ondanks dat ze een dag ervoor nog ruim 130 km bij de Utrechtse Heuvelrug hadden gereden veel teveel praat hadden.

Jongens, bedankt voor de leuke zondag ochtend.
Mvg Twan

Maar liefst 19 leden kwamen op deze paaszaterdag bijeen, om hun paasritje te rijden.
De belangstelling voor de trimgroep was wat minder. Antoon en onze pakhaas Gerard zochten vandaag het gezelschap van de tourgroep, wat verder en wat sneller!
Ook bij de sportgroep was er een zeer kleine opkomst, ze vroegen dan ook netjes om bij ons aan te mogen sluiten. Wie zijn wij dan om dit te weigeren.
Zo gingen we dan met 13 mannen en Rachel op pad richting d’n Elsakker.
Via het Liesbos fietsten we naar “de tang” achter de camping door om bij Coremans over te steken naar de Moerdijkse postbaan. Over het Zandspui, de Klappenberg en het Turfstraatje ontweken we de dorpen zoals, Etten en Sprundel, wat veiliger is voor een groep fietsers.
Net onder Sprundel (Klein Zundertseweg) kreeg Johan het eerste lekke bandje. Met medewerking van enkele handige clubgenoten was dit zo verholpen! Het zonnetje kwam er inmiddels ook bij kijken, zodoende was het geen straf om daar te staan.

De rit ging weer verder in een lekker tempo, wat voor de groep goed te doen was. Vervolgens fietsten we naar het prachtige natuurgebied de Moeren. Voor de wandelaars onder ons zeker de moeite om daar eens heen te trekken!
Door de beruchte Prof. H. van der Hoeven straat met zijn vele palpalpalpalpalpalpaaltjes.
Ik heb nog wel ff gegoogeld naar het aantal paaltjes, maar kreeg hier geen antwoord op.
Ik weet nu wel dat er geen treinstation is en geen luchthaven, ook per boot is het voor de schippers onder ons niet bereikbaar! Maar op onze vélo ging dit prima!
We fietsten vervolgens om Klein Zundert heen naar Stuivezand, daar staken we de Bredaseweg over, door de bekende of beruchte “Hel van Oekel”.
Dat was vroeger een mooie koers waar onze Jacques van Dijk eens zegevierde. Hij mocht daar de dik verdiende kussen van de rondemiss in ontvangst nemen.
Dat waren nog eens echte kussen, daar zou je in deze tijd niet meer mee weg komen.
Flip waarschuwde mij dat er op de Hazeldonkseweg werkzaamheden bezig waren. Vandaag hadden we geluk en konden we op een klein stukje na, gebruik maken van een strak geasfalteerde weg. Via Meersel-Dreef en Strijbeek kwamen we weer op de bekende wegen. Bij Bavel noteerden we onze tweede lekke bandje, deze was voor onze sponsor Erik.

Ook dat was weer snel verholpen, zo konden wij aan het slotakkoord beginnen.
Franske nam in Oosterhout afscheid van ons, de rest fietsten over Den Hout waar de Paaspoptent alweer lonkte naar een gezellig uitje, voor enkele WTC’ers! Ik sla eens over dit jaar.
Met bijna 90 km op onze tellers hadden we weer een mooi toerke met onze tourclub gemaakt over de West-Brabantse dreven. Voor de ene een nieuwe ontdekking, voor de ander bekende en vertrouwde wegen.
Tweede Paasdag mag Kees ons verrassen met zijn ritje! Half negen vertrekken al de groepen bij de Amerhal!

Groeten van de Paashaas Peter

“What a perfect day” zong Lou Reed in ’72. En daar had hij wat vandaag betreft helemaal gelijk in! Mocht ook wel een keertje, na drie van die kwakkelzondagen. Nu konden de fietsers aan hun trekken komen. En dat was duidelijk te zien, meer dan 30 leden stonden klaar voor hun ritje bij de “sport, tour of trimgroep” . Wat te verwachten was, dat de belangstelling voor de middengroep de “tourgroep”het grootst was.
Met 13 leden vertrokken we dan ook voor een rondje Alphen. We moesten eerst nog wel een ommetje langs de Brieltjespolder rijden om Leon op te kunnen pikken.
Die had zijn eerste lekke band al gerepareerd en zo konden we vervolgens mooi aansluiten richting Den Hout.
Via Oosterheide fietsten we naar de Seterse Hoeve. In de verte zag ik een WTC’er voor ons af zoefen over het fietspad van de Vijfeikenweg. Al snel grepen we hem bij de kladden, het bleek onze secretaris Frans te zijn, die thuis eerst zijn lekke band moest herstellen. Met als gevolg “te laat aan de start”. Frans ging vol in de achtervolging op zijn ploeggenoten, niet wetende dat wij via de Lindestraat en de Brieltjespolder waren gefietst, en daardoor niet voor maar achter hem fietsten!
Vanaf de Vijfeikenweg was ons groepke dan eindelijk compleet, goeie koptrekkers met Maurice, Jantje, Sandra, Willem, Frans, Tim, Peter V. en Peter Bas. bleef het tempo er lekker in. Richting Gilze en Alphen, daar kruiste een renner in het trico van de nationale Belgische ploeg onze wegen, wat hij deze ochtend nog 2 keer flikte. Via de Oosterwijksestraat ging het langs het industrieterreintje van Alphen naar Kwaalburg, een mooi polderwegje richting Chaam. Rondom camping de Flaasbloem fietsten we nog een luske rondom Chaam. Om vervolgens uiteindelijk weer op de Bredaseweg uit te komen.
Bij een enkeling begonnen nu de kilometers te tellen, dan kunnen de klinkers op Geersbroek of een viaduct al pijn doen aan de bovenbeentjes!
Via Bavel en Dorst kwamen we weer in Oosterheide waar we afscheid namen van onze Wosterhoutse vrienden Franske en Leon.
Onze derde rit van dit seizoen was dan eindelijk een voltreffer! Lekker weer en heerlijk gefietst wat wil een “tourrenner”nog meer. Ja, iedere week dit heerlijke weer !
O ja, van een “Perfect day” was ook nog een Nederlandse vertaling natuurlijk, daar was de titel “een lome dag” en dat was het vandaag weer helemaal niet!

Tot volgende week; Paaszaterdag staat er weer eentje op het programma.
Let op we vertrekken dan om 8.30 uur en 2e paasdag gaan we er nogmaals tegenaan!

Peter Broeders

Eindelijk goed weer. En dat was te merken ook bij de Amerhal. Grote opkomst voor de diverse groepen. Ik had besloten na wat lichamelijk ongerief om mij bij de langzaamste groep aan te sluiten. Wij waren met 3 dames en zes heren. De dames waren Petra, Anneke en nieuwkomer Helène. Bij de heren waren dat Wim, Ad, Anton, André in zijn gepimpte handbike en leider Piet.
Piet zou ons vandaag Hoeven maar dan op een andere manier leren kennen.
En dat is ook gebeurd!
Het ging eerst richting Breda en Prinsenbeek. Daarna naar Etten- Leur.
Dit alles in een rustig tempo. Het kwam nergens boven de 40 in het uur uit.
Natuurlijk goed voor Helène, want wat moet ze anders wel niet van ons denken?
Ergens in Rucphen of Sprundel was er een weg afgesloten en hier raakten wij Wim en Antoon kwijt. Wat nu?
Het is dat Piet wat beltegoed had van de WTC, daarom kon hij contact krijgen met Antoon.
Maar door diverse misverstanden en een tiental telefoontjes verder zouden wij in Hoeven bij een bepaalde splitsing wachten.
En laat dat nu net tegenover De Zevende Hemelpoort zijn.
Petrus stond al om de hoek te kijken maar toen hij dat gezelschap ongeregeld zag, besloot hij vlug naar binnen te gaan en de poort te sluiten.
Na een kwartiertje wachten kwamen Antoon en Wim er eindelijk aan. Wij waren intussen lekker uitgerust en Helène dacht waarschijnlijk dat dit de normale gang van zaken was.
Ik heb haar dus verteld dat wij dit speciaal voor hadden gedaan. Hahahaha.
Toen wij weer kompleet waren, gingen wij weer onderweg naar de May.
Niet nadat Piet in een bocht nog eerst probeerde met zijn fiets een hoog struikgewas te kortwieken, maar dat lukte niet. Het was stugger dan hij gedacht had en zodoende kwam hij rap weer tot stilstand.
Ook Wim kreeg nog wat malheur aan zijn fiets. Net als vorige week een lekke band.
Bij Wim vlug een ander bandje opgelegd zodat hij zijn weg kon hervatten.
Onder een lekker zonnetje reden wij de laatste kilometers via Langeweg en Wagenberg terug naar de May.
Lekker gezellig op het gemakske gefietst en weer mooi op tijd thuis.
Piet bedankt voor het leiden van de tocht en de andere dames en heren voor het gezellig keuvelen!!!

Met vr gr De Pakhaas,
Still alive and kicking.

Geen Snerttocht, maar een Snerttocht.
Deze tocht gaat uiteraard over Snert. Snert, wat is dat nu dan weer? Iedereen weet toch zeker wat Snert is?
Nee, het betekent niet dat deze fietstocht Snert is. Het is potverdorie gewoon Erwtensoep. Nee, niet die van Unox maar van een meesterkok uit ’s Gravenmoer. En dat alles naar grootmoeders recept. Maar was het vandaag eigenlijk wel een dag voor Snert?
Met later op de dag temperaturen van 23 graden denk je toch meer aan strand, ijs en mooie vrouwen!! Nee, niet van dat alles. Gewoon Snert, omdat het een traditie is binnen onze vereniging en dat moet zo blijven bij onze laatste rit van het seizoen.
Na de Snert, of voor de Snert, wat je maar wilt, is het nu tijd om ook nog wat over de rit van vandaag te schrijven.
Wim Rasenberg stond al gespannen aan het vertrek om 9 uur. Vandaag zou het gebeuren. De leiderstrui binnen halen als eindwinnaar van het opkomstklassement. Weer een mijlpaal in zijn wielerleven!!!
DigiPiet had een mooi rondje in gedachten voor deze laatste seizoensrit. Rondje Cola.
En dat met een paar verrassende passages.
We vertrokken met 20 mannen en vrouwen. Naar Den Hout om vervolgens de Seterse bossen op te zoeken. Met Antoon en Piet aan het commando.
Wat een prachtdag. De zon al schitterend door de bomen en dat alles onder de mooiste herfsttinten. Na de bossen een stukje fietspad langs het kanaal gepakt. Daarna het grote industriepark tussen Dongen en Tilburg doorkruist. Daarna richting De Moer.
Maar ipv De Moer te ronden ging het naar Waspik. Het Halvezolenpad opgereden om daarna de oversteek naar Raamsdonk te maken via een smal tunneltje. Langzaam kwam het einde van deze korte rit in zicht. Eindpunt het bedrijf van onze sponsor Erik Stasse.
En Erik heeft vandaag ook gewoon met ons meegefietst. Gelijktijdig kwamen ook de jongens van de A groep binnen.
Bij binnenkomst in de kantine werden wij gastvrij ontvangen door Tanja en Erik. De koffie stond al klaar.
Eerst een beetje bijkletsen en toen was het tijd voor de Snert. Nu gaat het alweer over Snert, maar ik kan er niet onderuit. Heerlijke Hollandse kost met bruin brood met lekker vlees erop. Made in ’s Gravenmoer bij SED!!! William en Astrid hebben hier goed hun best
opgedaan en dat was wel te proeven ook!!!
Eindelijk het grote moment waarop voorzitter Ad de prijsuitreiking zou verrichten.
Met op de 3e plaats Flip. Met op de 2e plaats Peter V. Maar op de 1e plaats Wim!!!.
Wim heeft de leiderstrui binnengebracht bij het bedrijf waar hij 45 jaar gewerkt heeft.
En dat was een doel op zich voor Wim.
Je hebt het gehaald Wim en het is goed om te zien dat je dat toch iets doet op deze plek bij je oude werkgever. Daarvoor kreeg je ook een welgemeend applaus van iedereen.
Prachtig toch in deze entourage?
Ook een applaus voor Peter en Flip met hun 2e en 3e plaats.
Verder wil ik ook het bestuur hartelijk bedanken voor hun tijd en inzet om onze club te maken voor wat hij nu is.
Gewoon een fijne club om daar deel van uit te mogen maken.
Verder natuurlijk Anneke die alle cijfertjes en getallen en regendruppeltjes bijhoudt.
En voor de rest iedereen die op wat voor manier dan ook zich inzet voor onze vereniging.

Met vr gr De Pakhaas.

We mochten vandaag heerlijk uitslapen.
Deze keer vertrokken we niet midden in de nacht, maar bijna in de middag.
Helaas was onze vakantie vierende Willem er nog niet bij.
Met 14 kleppers fietsten we zuidwaarts. Niet naar Den Hout, daar stond het dorp nog op zijn kop vanwege een groots feest. Ze doen daar niks anders dan feesten organiseren. Verschillende WTC’ers kunnen daar inmiddels over mee praten. De Houtse kastelein van ’t Klosterke was bijzonder trots op onze leden, dat bleek niet zo zeer in het fietsen te zitten, begreep ik!
Wij fietsten deze keer via de Witteweg en het Munnikenhof naar Wosterhout. Een stevige zuidwesten wind deed zijn best om ons klein te krijgen maar onze kopmannen Antoon en Jantje eg wel, kregen ze vandaag niet klein! Tjonge jonge wat fietsten die twee een geweldige tocht. Zelden zo iets mee gemaakt, gewoon niet kapot te krijgen. Kilometers, wat zeg ik mijlen, sleurden ze tegen de wind in. In een strak tempo ging het naar de Galderse meren. Geen ene kik, Jantje en Antoon waren niet van kop af te slaan.
Vanaf de Rijsbergseweg kregen we de wind in ’t hol. Bij Fort Oranje maakten we tijd voor het traditionele banaantje. Helaas was de kantine daar gesloten, anders hadden we daar nog snel een bakske kunnen nuttigen.
Via de Rith het Liesbos en de Verlorenhoek ging het naar den Elsakker.
Nog steeds was het Antoon en Jantje die aan kop sleurden, wat een klasbakken, wat een kleppers, daar zijn gewoon geen woorden voor!
We maakten nog een klein luske over Langeweg om vervolgens in één rechte lijn naar de May te koersen, met jullie raden het al, nog steeds die twee cracks op kop.
Antoon en Jantje jullie hebben een geweldige tocht gefietst, helaas zijn daar geen prijzen voor. Maar omdat jullie zo je best hebben gedaan, mag een van jullie volgende week de tocht gaan leiden. Ik ben er helaas niet bij maar ik heb er alle vertrouwen in dat jullie dat zomaar fiksen!

Groet, Pierre Boulanger.

Brrr, dat was wennen zo’n frisse ochtend, nog geen 10 graden. Vandaag voor het eerst weer het shirt met de lange mouwen aangedaan. Daarin was ik niet de enige kouw kleum. Wie weet krijgen we nog mooi najaarsweer. Maar het was droog, wat zeuren we dan nog.
De B ploeg stond weer klaar voor een ritje van ongeveer 75 km. Met 15 leden en 2 pedaalridders (Gerrit en Pieter) vertrokken we richting Den Hout. Nog maar net weg, kwam er een ex-WTC’er ons tegemoet rijden. Onze Anton Knipscheer had zijn zinnen gezet op een rondje Noordhoek. Toen hij ons zag, was de verleiding te groot om zijn karretje bij ons aan te pikken.
Intussen bestond ons peloton dus uit 18 fietsers met verschillende sterke kleppers ertussen en leden die nog niet zo lang tussen de zoevende wieltjes zitten.
Ons fietsweekend zag er door de afgelasting van Limburg heel anders uit. Om toch nog aan wat hoogtemeters te komen, ging ik zoveel mogelijk bruggen, heuvels, bergen en viaducten beklimmen.
Adje Broeken zou ze tellen voor mij, helaas was hij alsnog de tel kwijt geraakt.
De eerste en laatste beklimming was natuurlijk het viaduct over de A 59, gevolgd door de eerste echte heuvel, de Houtse Heuvel. Op weg naar de brug bij Verwijmeren over het Markkanaal, om op het eind van het bos de Meerberg te beklimmen. Kort daarna doemde het volgende obstakel alweer op, de blauwe brug van Traaie. Na de afzink daarvan fietsten we echt door de Bergen, Traaie in. Daar was de hoofdweg afgesloten, kermis en jaarmarkt. Marc en nog een paar wisten wel een alternatieve route, zo kom je altijd wel voor verrassingen en oplossingen te staan.
Via de Schuivenoordseweg beklommen we de brug over de Mark en tweemaal het viaduct over de A16. We zijn nog een keertje of vier de A58 overgestoken. Daarna ben ik zelf ook de tel kwijt geraakt, er volgden nog héél veul mooie beklimmingen van vele “heuvels”, drempels en natuurlijk viaducten.
In de buurt van Galder was het tijd voor een banaantje of een pisstop.
Om het gevaarlijke fietspad in Oosterheide te vermijden, had ik een alternatief bedacht om via het Minervum en de Takkebijster naar Teteringen te fietsen. Op de Takkebijster kwamen we midden in een BWF koers terecht. Nelis zat al gelijk in de kopgroep en Anneke fietste in één ruk naar de kop toe. Helaas moest Jantje eg wel passen, good old Kees zette ook nog vol aan in de finale maar helaas schoot de kramp in zijn linkerbeen, met goed advies van Erno kon hij zijne koers vervolgen. Tjonge jonge wat een koers. Volgende week zaterdag mogen jullie je kunsten vertonen in de kermiskoers in Den Hout. Of zondag tijdens die geweldig mooie toertocht, van DH naar DH en terug. Gerard, Sander en ondergetekende hopen jullie een mooie kermiszondag te bezorgen!
Onze rit voor vandaag was iets groter uitgevallen zoals gepland stond.
Niemand die zeurde (niets gehoord).
Ook de gemiddelde snelheid was netjes, iets rustiger dan vorige week, het eerste uur haalde we vandaag net geen 51 km. gem.

Groet van Pierre Boulanger.

Een prachtige zondagochtend in September. Ja, dat betekent ook dat we met velen aan het vertrek stonden.  Met maar liefst 17 fietsers en fietserinnekes die er weer veel zin in hadden. Peter zou ons de Biesbosch laten zien.
Al een tijdje niet aangedaan dus het werd weer eens tijd.
Gelijk zat het tempo er al goed in. Na het eerste uur stond er al een gemiddelde van 51 aan het uur op mijn Garmin. dat is toch niet te geloven. Ik navraag doen, maar het bleek echt waar te zijn. En dan moesten de heuvels van de Biesbosch nog genomen worden!!!
Maar voor het zover was passeerden we eerst Dussen waar Mario Verhoeven een mooie fietsenzaak heeft.  Toen de dijk op naar Almkerk waar wij vele lopers tegen kwamen. Gezellige mensen trouwens die ons allemaal een groet brachten. En wij hen ook natuurlijk.
Daarna via Sleeuwijk naar de brug bij Gorinchem. Intussen was het al lekker op temperatuur aan het komen.
We zijn niet de brug overgegaan maar linksaf geslagen op weg naar de Biesbosch.
Eerst de doorgaande weg gepakt om daarna net voorbij onze Schotse vrienden de Hooglanders rechtsaf te slaan.  Hier de Merwededijk opgedraaid die in het verlengde licht van de Merwede.
Alle nieuwe leden zoals Bert, Ad en Sandra wisten zich goed te handhaven in de groep.
Niels, Jantje Eg Wel, Erik,  Mark en nog wat kleppers wisselden regelmatig elkaar op kop af.
Veel wind stond er eigenlijk niet.
Net voor de Kop van het Land ging het langs het mooie Biesbosch museum.
Hier kwam langzaam de heuvelzone in zicht. Dit in de vorm van mooie bruggetjes, bulten in de weg en gemeen oplopende stroken. Af en toe was het echt afzien. Maar helaas geen bergprijs deze ochtend.
Het is hier werkelijk een prachtig gebied en iedereen genoot met volle teugen.
Na een kilometer of 25 verlieten we dit mooie gebied weer om op weg te gaan naar Werkendam. Daar het nieuwe fietspad opgepakt om terug te rijden naar de Hank.
Maar met 17 man op zo’n smalle pad met tegenliggers was het vragen om moeilijkheden.
En die kwamen dus ook. Voor in de groep werd er even getwijfeld of we de fietspad moesten volgen of dat we linksaf de dijk af moesten. Er werd geremd, er volgt een kettingreactie van piepende remmen en even later ligt Erik groggy onderaan de dijk. Lijkbleek en erg versuft. Dat was schrikken natuurlijk.
Gelijk met een paar man er naar toe om te kijken hoe Erik er aan toe was. Moest er een ambulance komen? Wie moeten we bellen? Dat zijn een beetje de eerste opmerkingen. Waarom was er een misverstand om van het fietspad af te wijken en niet rechtdoor te rijden? Maar dat heeft geen zin meer achteraf.
Dingen gebeuren gewoon. iedereen doet z’n best om zo veilig mogelijk te rijden en gezond weer thuis te komen.  Dus is er afgesproken om geen verwijten naar elkander te maken.
Zo los je dat op, gewoon sociaal!!!!
Erik vond het niet nodig om een ambulance te laten komen. Er was wel vrees voor een sleutelbeenbreuk maar Erik wou toch op de fiets naar huis.  Erno, Annemieke, Peter Kuijpers en mij persoontje zouden hem begeleiden terwijl de rest rustig door zou fietsen.
Wij hebben Erik op ons gemak terug gebracht naar zijn Crysanten waarna hij zich in verbinding zou stellen voor een controle in het ziekenhuis. Gelukkig bleek het achteraf nog mee te vallen en daar mogen wij blij om zijn.
Het kan allemaal gauw gebeurd zijn, maar dat is onderhevig aan onze sport.
Maar ondanks alles was het een hele mooie tocht en dat alles onder de bezielende leiding van de beste  bakker van Den Hout. Was weer top Peter deze rit.
En na dit alles ga ik woensdag a.s. naar Medinova in Breda om te kijken of ze nog wat aan mijn heup kunnen doen.

Met vr gr de Pakhaas.

Bij aankomst bij het oude gemeentehuis stonden er wel meer dan 20 renners.
Met de belofte dat ik een mooi rondje Binnenmaas zou rijden, ging het grootste deel met mij mee. Bij het spoor was de eerste lekke band, van T. Roeven. “Rij maar door” zei hij, met 6 km op de teller toch nog een mooi ritje.
Op de Moerdijkbrug helaas nog 2 lekke banden. Door naar de Kiltunnel met de nieuwe leden op kop, is dat lekker fietsen. Dat zijn een paar sterke jongens!
Na de Kiltunnel is het mooi fietsen langs de Binnenmaas, en daar wisten ze de weg niet! Moest ik toch ook nog mijn deel doen van het kopwerk.
Bij de Haringvlietbrug kreeg Rachel problemen aan de luchtwegen. Na even gestopt te zijn, hebben we  in overleg besloten om met 2 groepen verder te rijden. Kees en Kevin bleven bij Rachel fietsen. Daarna ging het gas erop. Het duurde dan ook niet lang of de benen van Erik v.d. Hoeven liepen vol. Zijn vader zei altijd als je dat voelt, voel je je net als een kip waar de kop half af is! Die uitspraak had ik nog nooit gehoord, maar bij ons waren ze vroeger ook geen kippenboer.  Erik beloofde een bos bloemen als hij uit de wind werd gehouden. Nu staat er een mooie bos Lisiantussen bij ons op tafel. (Nel ook blij)
Erik bedankt!
Half 12 thuis, 95 km naar ieders tevredenheid, hoop ik.

Groet, Flip.

De laatste vakantietocht alweer, de opkomst was een stuk minder dan de voorgaande tochten. Flip vertrok deze keer met de grootste groep WTC ‘ers voor een rondje Binnen-Maas. De overige 9 leden gingen samen met mij naar het oosten. Met de eerste kilometers de wind in ’t hol, over d’n Berg ging het naar de Keizersveerse brug. Nog voor de brug kreeg Johan Smits malheur aan zijne velo, er was een spaak uit zijn achterwiel geklapt.
De materiaalwagen was nergens te bekennen. Voor Johanneke zat er niks anders op dan rechtsomkeer te maken.

Vervolgens fietsten wij richting Waspik. Erno had flink getraind in Engeland en nam het kopwerk van zijn afwezige neef Maurice meer als waar. Samen met Antoon mocht ik  het tempo bepalen deze ochtend! In de buurt van “de Kets” kwamen we op bekende wegen voor Petra, daar was het ook een drukte van jewelste. Grote groepen fietsers kwamen we tegen, later bleek dat ze aan de Leyentocht bezig waren, een tocht die vertrekt vanuit Helvoirt.  Niet alleen bij Loon op Zand doorkruisten zij onze wegen, verder bij de Moer, Dongen en Dorst werd dat nog enige keren herhaald.
Om aan de 75 km te komen, moest ik nog een extra lusje opzoeken. Over Molenschot en de Takkebijsters in Breda fietsten we naar Teteringen. Samen met Bert bracht ik de Mayeners een stukje richting huis. Anneke had nog wat overschot en wilde nog er nog een sprintje uitpersen. Leider Wim keek toe, maar dacht al aan een gezellige borrel bij de Korenbeurs.

Volgende week gaan we bijpraten en vertrekt de A om 8 uur en de B groep om half 9!

Groet, Pierre Boulanger.