Onder leiding van de beste banketbakker van Den Hout en omstreken zouden wij deze zonnige zondagochtend de omgeving van Noordhoek opzoeken.
Door de vele aanwezige leden was besloten de groep in 2en te splitsen. Dit alles voor onze veiligheid en de veiligheid van andere weggebruikers.
Een zeer wijs besluit.
Onze groep bestond uit 10 personen. Met Petra en Anneke erbij na een welverdiende vakantie en Jantje Eg Wel.
Ook een paar gastrijders zoals Tinus en Ad reden mee. Beetje sfeer snuiven zal ik maar zeggen. En Sfeer zat er goed in deze ochtend.
Hartstikke gezellig deze ochtend. En Wim, onze leider, knikte elke keer goedkeurend.
Nou, dan zit het wel snor.
Peter en Jantje reden een lekker tempo op kop van de groep richting Moerdijk. Ik en Ypke lekker achterin. Zelfs voor een 78 jarige was het nog goed te volgen. Klasse jongen.
Na Moerdijk heb ik een tijdje op kop gereden met Wim.
Opeens flitsten er een paar mannen vanachter ons vandaan. Wim als leider liet dit niet over zijn rug gaan, en sprong gelijk in het wiel.
Jammer dat we richting Noordhoek moesten vond Wim, anders zou hij ze wel eens een poepke laten ruiken. Kijk, ben je dan leider of niet?
Op een gegeven moment dacht Wim dat hij lek gereden had. Iedereen voluit in de remmen, bandje achter van Wim nagelopen, maar wat bleek?
Wim had op de luchtinhoud van zijn bandje bezuinigd. De lucht zal wel goed aan de prijs zijn zeker Wim? Na de nodige opmerkingen weer op pad.
Peter had een paar mooie wegen  voor ons in petto waar de meeste van ons nog nooit geweest waren. Lekker rustig fietsen langs een prachtige Vliet. Dan slingerend door de prachtige poldergebieden richting Stampersgat om vervolgens naar het brugje bij Standaardbuiten te fietsen.
Wat ging het toch lekker deze ochtend. Jantje zat ook lekker veel op kop. Goed getraind op z’n vakantie in Zeeland.
Via Zevenbergsche Hoek weer richting de May. Maar ook nog een mooie slinger gemaakt over het Munnickenhof. Lekker om half twaalf weer thuis.
Heerlijk gefietst vanmorgen. Bakkertje weer bedankt voor het leiden van de mooie tocht, met voor mij een paar onbekende maar mooie stukken erin.
In de middag nog naar Etten Leur geweest om naar een stelletje klasbakken te gaan kijken. De mannen zijn leuk natuurlijk, maar als ik Puck Moonen bij de dames zie fietsen, denk ik dat ik toch meer naar het vrouwenwielrennen ga kijken in de toekomst. Jullie mannen weten wel waarom.
De fietsen zijn mooi, en dat alles in combinatie met de vlechtjes en strikjes. Eg Wel.

Gr De Pakhaas.

Aangekomen bij het gemeentehuis was het een drukte van jewelste.
Ik dacht wat is hier aan de hand zag veel WB’ers en nog meer andere liefhebbers die met de B mee gingen.
Achteraf hadden we moeten vragen of er een tiental met de A mee wilden gaan toch zeker voor de veiligheid want met een groep van een 25 man is het op de fietspaden met goed weer dringen. Ik zag dat er bij stonden die met de A geen probleem zouden hebben en wij kunnen ook de snelheid aanpassen zodat iedereen fris thuis komt.
Zodoende stonden we echter maar met 5 man; M10 van Kaam, Erik van der Hoeven, Peter Verhagen, Flip en ikzelf.

We waren het er snel over eens waarheen we zouden gaan, het vertrouwde
Sliedrecht. Met een mooie snelheid richting Moerdijkbrug over het spoor de polder in.
Lek, lek, lek; M10 had een stukje staal in zijn achterband. Met een Schumachers wissel gingen we snel weer verder.
Over het bruggetje richting de Kop van ’ t Land gingen we rechts buitenom. De wind stond gunstig lekker tempo richting de Mol en Gorinchem vanaf hier stond er meer wind dan verwacht en moesten we toch nog flink onder in de beugel om op tijd thuis te zijn.

Mannen bedankt voor deze sportieve rit.

Groet, Frans.

Wat was het een mooie opkomst op deze zondagmorgen! Al 15 WTC shirtjes telde ik en een aankomend lid die er enorm veel zin in blijkt te hebben. Er meldden zich nog wat gastrijders van de Wilde Bond die vooraf allemaal netjes gevraagd of het geen probleem was dat ze hun racekarretje bij ons aanpikte.
Jongens en meiden waar we wel vaker een toerke mee fietsen zoals op de trainingsavonden of op een zaterdag rit. Altijd gezellig zo’n bont gezelschap.
Een rondje van Stuivezand naar Stuivezand en terug is ruim 75 km, een mooie rit voor deze zonnige zondagmorgen. We vertrokken richting d’n Elsakker, allemaal rustige wegen, ook richting Zundert viel het mee met de zondagsdrukte. Maar eenmaal richting Rijsbergen en Meersel-Dreef kwamen we hele pelotons tegen. Vele Belse clubs die hun tocht liefst over de mooie Hollandse wegen maken, wij doen het bij regelmaat andersom. Marc de Peijper had al de stille hoop dat we de grens over gingen. Nou Marc maak je maar niet druk, die tochten komen er beslist nog wel aan om wat kilometers over de Belse stenen te bonken.
Intussen was het al na 10 uur en mooi weer, dus werd het alsmaar drukker op de weg. Dan is het niet leuk als je met een peloton van ruim 25 renners over het fietspad van Chaam naar Geersbroek moet sturen. Niet voor ons en ook niet voor de mede weggebruiker. Gelukkig pasten we ons zo goed mogelijk aan, aan het drukke verkeer. Vanaf Geersbroek tot aan Oosterheide kwam er meer ruimte voor de fietser, daar lieten de mannen met wat meer adrenaline zich gelden. Moet ook kunnen, iedereen mag aan zijn of haar trekken komen! Helaas moesten we over het gevaarlijke fietspad bij Oosterheide, onoverzichtelijke bochten, tegenligger, van alles wat je maar kunt bedenken. Alles is goed verlopen, maar ik vermoed dat ik niet de enige was die hier het gevaar zag! Gelukkig hoor ik ook vaak positieve reacties van fietsvrienden, die genoten hebben van een mooie tocht over voor hun onbekende wegen. Wat de verkeersdrukte betreft, daar zullen we mee moeten leren leven en omgaan.
Iedereen bedankt voor de gezellige rit, en wie weet zitten er onder onze gastrijders wel toekomstige WTC’ers.

Groet, Pierre Boulanger.

Het was weer een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. Overal kwamen ze vandaan, tevens kwamen verschillende fietsvrienden om de hoek kijken om een ritje mee de WTC te fietsen. Er stond een stevig briesje, vandaag blies de wind stevig uit het zuid-westen. Wat is er dan beter om de beschutting van het bos op te zoeken. Zo gezegd zo gedaan,om half negen vertrokken we met een groep van 18 fietsers richting Gilze. Antoon en Maurice hielden het tempo de eerste kilometers mooi strak, sterke mannen tegen de wind in stampend!
Vanaf Gilze had ik wat andere wegen opgezocht, zoals het buurtschap Vijfhuizen, tussen Riel en Alphen. Lekkere rustige wegen, waar het heerlijk fietsen was. Uiteindelijk kwamen we toch weer op de bekende wegen bij ’t Zand uit, niet voor lang, want we sloegen snel weer een “vreemde” weg in.

We toerden een beetje rond Chaam. Langs de vele campings en een stukske van het parcours van de 8 van Chaam. Inmiddels hadden onze “gastrijders”, Willem en Edwin het kopwerk overgenomen. Met 15 WTC’ers in het wiel ging het richting Geersbroek. Ons kersvers lid Marc de Peijper die voor de eerste keer in zijn mooie pakske reed, wist zich goed te manifesteren in de groep. Onze friends die in ons peloton hadden plaats genomen waren, zoals eerder vermeld Edwin en Willem, de tempobeulen, WB’ers Tim en Sharelle, voetbaltrainer Paul van Dijk en de Alpen ‘d Huez man Hans van Bragt. Onze clubleden die nog geen vakantie vierden waren Willem Adamse (vroeg van de partij), Peter K. (de ideale schoonzoon), Marc (berensterk), Kevin (de man van de centen), Jacques (op pad met zijn zoon), Niels (de beul van de Ventoux..), Antoon (strakke tempobeul), Piet ( Digi), Gerard (de man van de rivieren), Maurice (kun je niet overheen kijken), Wim (rooi truike), Marc (maatje van Nelis). Een kleurrijk gezelschap op weg naar Molenschot, waar de toegangswegen al afgesloten waren i.v.m. de kermis, en de verering van “oos Anneke”.Naar Molenschot gaat ieder Anneke om een Manneke, is daar het gezegde! Nog een kilometerke of 20 en we waren weer in Made. Nog maar net de fiets in de schuur, en de hemelsluizen zetten zich wagenwijd open. Gerard had de bui waarschijnlijk niet zien aan komen, hij fietste nog heerlijk via Geertruidenberg naar Oosterhout, om vervolgens tot op het bot doorweekt thuis te komen.
Zondag gaan we weer van start voor de 4e vakantietocht, eens kijken wie zich daar voor aanmelden!

Groet, Pierre Boulanger.

Het tweede deel van juli dit jaar is er niet eentje die de boeken in kan als “de meest zonnige”. Ook zaterdagavond weer druk het weerbericht in de gaten gehouden en het leek droog te blijven. En zowaar, toen ik zondagochtend wakker werd, zag het er positief uit. Met de wind uit het zuidwesten moesten we het allemaal net droog kunnen houden.

Om 08:00 uur vertrokken, nog even naar Wagenberg peddelen, zag ik om 08:25 een mooie grote groep staan. Dat wordt leuk! Mensen terug van vakantie, bezoekers erbij en iedereen in topconditie. Ik had er zin in :-).       Al snel bleek dat de A-ploeg niet groter was dan negen mastodonten, maar ook dat was geen probleem. Kijken hoe de wind staat, kort overleg wat we zouden doen en we waren vertrokken.

Eén van opa’s wijsheden was om eerst met wind-tegen te vertrekken. En zo geschiede, richting Zevenbergschen Hoek. Al bleek alleen toen we linksaf sloegen iemand Boven bedacht om de kraan even open te zetten. Een koele zomerse bui mocht de pret niet drukken. Ik had het ondertussen prima naar m`n zin op kop. Iedereen zat nog in de trein.

Via het Liesbos, Rijsbergen, heuveltje op bij Hazeldonk, reed het peloton richting Chaam. Daar waren de eerste breukjes in het peloton zichtbaar.    De wind (en het tempo) begonnen zijn tol langzaam te eisen. Benen die vol lopen, krachten die wegvloeien, allemaal kennen we dat gevoel wel. En ja, de eerlijkheid gebied ook te zeggen dat het tempo er goed in zat de eerste kilometers. Maar goed, zoals het een goede ploeg betaamd werd er netjes gewacht en reden we met z`n allen verder.

Frans had ondertussen de rol van wegkapitein overgenomen en nadat we de A58 over waren gestoken, gingen we rechtsaf. Ook voor mij goed, want zo leer ik zelf de weg ook wat beter kennen. Voor diegene die het niet weten: op dit moment ben ik nog steeds bezig met mijn inburgeringscursus. Dat schijnt (volgens mijn schoonfamilie) ook nog wel even te duren. Een mooi excuus dat ik nog jaren kan gebruiken voor wat extra kilometers.

Dan de namen van het peloton. Martien, Erik, Frans, John, Kees, Flip, Peter en Thijs. Laatst genoemde heeft vandaag fietsles gekregen en ook de complimenten verdiend. Vrolijk op kop mee willen fietsen, alleen na 60 km was de accu leeg. Was het niet Hennie Kuiper die zei dat je “eerst het bord van de ander leeg moest eten”? Desondanks goed dat je er gewoon bij bleef. Word je sterk(er) van!

Aangekomen in Dorst (#what’s in the name) bleek dat het voor sommige wel even goed was. Zo maakte Peter de legendarisch opmerking: “Waarom rijdt er nu niet even iemand lek?” En alsof hij het voelde aankomen… gingen vijf minuten later de spoorbomen dicht. Omdat stilstaan nooit een goed idee is, hebben we de laatste 15 kilometer in een vlotte tred naar huis gereden. Om iets voor 11’en waren we weer veilig thuis.

En mannen, het klopt dat we de eerste kilometers vandaag stevig hebben doorgereden. Alleen die regenbui… dat was ook geen feest geweest. Zelf ben ik zondagmiddag nog wat aan het rommelen geweest thuis. Ohja Flip, je freesmachine leen ik graag nog wat langer van je. Heb ik het in ieder geval netjes doorgegeven.

Groet, Paul Sedee

We stonden aan de start voor de 2e vakantietocht, wie is er de leider van de dag?
Frans wist te vertellen dat Wim Rasenberg “de man” was vandaag!
Wimke was zich van niets bewust, dus pakte onze kastelein zijn mobieltje er voor de zekerheid bij. En inderdaad op ons “zorgvuldig” samengestelde lijst stond een rondje Pijpers. Och ja een mens kan zich vergissen. Meestal komen de oplossingen van zelf, zo ook in dit geval! “Waar is de rooie trui”, riep Frans.
Ik keek Frans verbaasd aan, rooie trui, rooie trui. Amai, we waren wat vergeten.
De A mannen fietsten inmiddels de Nieuwstraat in, Ad en Flip hadden nog net iets mee gekregen. En onze B ploeg zette aan voor een rondje Pijpers, met Frans en Wim aan kop. Net bij het pannenkoekenhuis bij Dorst hoorde ik mijn mobieltje rinkelen.
Onze veurzitter, zag ik op het scherm; ff stoppen mannen, lek! Nee geen lekke band, maar de oplossing voor ons rooie trui blunder. Probeer rond 11 uur bij het gemeentehuis terug te zijn, dan gaan we alsnog Wim zijn rooie trui overhandigen.
Dus werd de de route een beetje aangepast.
Het tempo zat er ook vandaag weer goed in. Via de bekende wegen zoals de Vijfeikenweg en tussen de campings in Meulenschot, fietsten we richting Gilze. Dit zijn fietswegen die voor iedereen wel bekend zijn, zoals ook de kraantjes bij Chaam. De naam van Mark, of iets wat daar op lijkt, was vandaag in de meerderheid in ons peloton. Drie stuks telde ik er, de ene fietste nog harder dan de andere!
Vervolgens nog een stukske bonken over de klinkers van Geersbroek om dan in Bavel uit te komen. Frans en Wim hadden toch nog snel een toetje bedacht, om niet al te snel thuis te zijn. Over het viaduct van de A58 en dan links af over de Rimpelaar weer richting Meulenschot. Het tempo ging wat omhoog en de groep van 11 viel in twee stukken.
Boven op het viaduct wachtten we elkaar weer op.
Tijd om weer op adem te komen, richting Dorst.
Lekker op ons gemakske ging het nu via Oosterheide en de Teteringsebossen terug naar de May waar we de blunder van de dag weer in een strakke plooi trokken.
Iedereen weer tevreden en Wimke trots in het rood!
En nu zien vast te houden tot aan de snerttocht!

Wim & Frans bedankt voor de mooie tocht!

Groet, Pierre Boulanger

Het was weer een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. De A en B vertrokken immers op hetzelfde tijdstip. Vandaar dat er 25 fietsen klaar stonden om de nodige kilometers af te leggen. Met 15 fietsen vertrokken we richting Langeweg, waaronder 2 gastrenners. Een maatje van Niels wilde eens kijken of het fietsen bij WTC Made hem beviel. Na afloop vertelde Marc dat het leuk was om met dit clubke rond te toeren.
Ook mijn straatgenoot Bert ging voor de eerste keer met ons pelotonneke op pad, het was een prettige kennismaking en zeker goed voor een vervolg!
Samen met Jantje “egwel” fietsten we de eerste kilometers op kop richting Langeweg. Peter Bas en Antoon namen het commando over naar de Zwartenberg, zo gingen we via de fietsbrug naar Standdaarbuiten. Tot hier aan toe waren de wegen nog vrij bekend. Het leuke van fietsen is om telkens weer nieuwe wegen te ontdekken, die had ik enkele weken geleden hier gevonden. Zo kwamen we via de nieuwe rondweg van Oudenbosch in Kuivezand.

Helaas was er nog een serieus opstakel, in de polder bij Oudenbosch, want daar stonden ze een boog op te pompen voor de plaatselijke wielercours. Maar voor ons lag dit ding lelijk in de weg, na wat vertraging konden wij weer verder op weg naar Noordhoek en de Zeg. Vervolgens staken we de A58 over om via Rucphen naar de Zundertseweg te gaan.
Maurice stelde nog voor om bij de afslag Schijf een bakkie te drinken en zo nodig onze stramme beentjes te laten masseren. Ons leek het beter om dat maar te goed te houden, voor een volgende keer!

Inmiddels ging Jantje van kop af en nam Marieke in haar mooie WTC tenue de kop over,
dit hield ze tot aan Etten-Leur toe vol. De dames laten zich steeds beter gelden in onze groep, mooi om te zien! We kwamen in de buurt van Sprundel nog een peloton ouwe traktoren tegen, op kop zat daar een oom van Marieke te tuffen. Ook Maurice liet zien dat zijn inzinking van 2 weken geleden maar eenmalig was, vandaag ging hij weer als een speer. De laatste kilometers gingen via d’n Elsakker naar Terheijden, langs de ijsbaan naar het Munnikenhof. Het tempo zat er vandaag goed in, het laatste stuk willen ze het altijd iets opschroeven! Iets over elf fietsten we Made binnen, het begon net te regenen, de Mayenèrs kwamen droog thuis, maar voor die net iets verder moesten, kwam de bui toch iets te vroeg. Het kon ons niet meer deren, we hadden heerlijk gefietst en konden terug zien op een mooi rondje “De Zeg” van 80 km.
Tot volgende week voor de 2e vakantie tocht!

Pierre Boulanger

Samen met 6 leden van de Houtse Stappers fietste ik richting de May. Ze gingen voor een wandeltocht van 30 km, en ik voor een rondje d’ Hoeven.

Iets voor 8 uur stond Johnny als enige bij onze verzamelplaats. Al snel kwamen daar Flip, Peter, Ad en Kees bij. Ze waren het samen snel eens om richting Willemstad te fietsen. Zoals gebruikelijk ging ik hen nog een stukje aanduwen. Fietsend door Oud-Drimmelen stonden mijn vaste supporters alweer enthousiast te zwaaien, altijd leuk zo’n opwarmrondje!
Terug op de May, nog ff  buurten bij de collegafietsers van de Wilde Bond, om daarna rond half negen bij onze B groep aan te sluiten.
Zoals het de laatste tijd gebruikelijk is, weer een mooie opkomst! 13 mannen en 3 vrouwen stonden te popelen om met de leider van de dag een Rondje Hoeven te fietsen.
Een klein ommetje door de May om niet tussen de marktkramen te moeten manoeuvreren van Bruisend Made. Over het fietspad naar de rotonde van  Zevenbergschenhoek.
Wimke leidde met coach Frans de dans naar d’n Elsakker. Over de weg met vele gaten (we kunnen ze ook ontwijken, zie je wel). Op weg naar de Leur, daar de polder in, om vervolgens op de Hoevense weg uit te komen.
Deze editie kwamen we niet bij het Strooienhuis uit, een speciaal café waar het bier met kratten tegelijk wordt besteld! Voor ons geen bier deze morgen, het vocht kwam wel van boven vallen. Bijna niemand hoorde ik erover klagen, of hadden daar geen tijd voor!
Via Café “ de Bocht” fietsten we, daar waren ze alles in stelling aan het brengen voor de BWF Koers, waar ook onze Frans enkele jaren geleden nog aan deelnam.
Bij de fietsbrug van Zevenbergen, verliet Anneke de groep, ik hoorde in de fietsgangen te weinig slaap (Concert at Sea) en een pijnlijke rug. Wij zetten ons met vijftienen voort naar Standdaarbuiten, nu gingen we wegen verkennen, waar zelfs ik het bestaan niet van kende! Maar dankzij de kennis van Digi Piet, maakte we een verrassend lusje  op weg  naar de Fendert. We voelden nog steeds een druilerige lucht boven onze hoofden.
Inmiddels waren ook Maurice en Erno via de kortste weg naar Made gefietst; Maurice was
“keikapot”. Kan ook niet anders; de hele zaterdag aan het straten, toen was er al sprake van “keikapot”. Waar de ene kapot zat, voelde de ander zijn of haar benen niet. Zit dat nu in die blauwe pleister op haar been, die Anne-Miek gaat als een speer!
In de polder van Zonzeel ging zoals gewoonlijk de gaskraan nog ff helemaal open. Bij de Zwaluw verzamelden we weer om gezellig de laatste kilometers af te leggen.
Wim, Frans en Piet, bedankt voor deze verrassend mooie tocht.

Groet, Pierre Boulanger.

Spannend vandaag!
Wie gaat binnenkort het leiderstricot overnemen, nu Johan het vrouwtje in is gaan halen van de IVD Alkmaar?
Wie gaat ons rondje Blauwe Meer leiden, nu beste Piet onlangs bedankt heeft voor de eer om als leider op te mogen treden?
Aangekomen in Made trof ik daar Wim en Jan en spoedig volgde onze secretaris Frans.
Frans moest op het laatste moment nog even met de broek afgaan en daardoor kwam
hij 1 minuut te laat om met de A’s mee te kunnen fietsen.
Hierdoor was het leiderschapsvraagstuk overigens wel opgelost.
Frans reageerde nogal nuchter op het gegeven dat hij de A’s gemist had: “kan gebeuren” en hij bood zich vervolgens spontaan aan als leider van de dag voor de B’s.
De weg naar het Blauwe Meer had onze Frans niet paraat en hij stelde een rondje Noordhoek voor.
Wel met ’n luske naar Zwingelspaan om aan de vereiste km’s te komen.
De opkomst was -zoals al vele weken- goed.
We mochten ons nieuwe clublid Marieke verwelkomen en voorts waren er:
Wim, Jan, Frans, Marc, Peter (fotograaf), Jacques, Anneke, Willem, Peter (uit G’berg), Piet, Erik (bloemenman), Kees (de oudste van onze Kezen) en ondergetekende.
We misten onze XXL LOOK met trotse eigenaar en die 2 zie je toch niet zo maar over
’t hoofd.  Zou Maurice zich al sterk genoeg voelen om met de A’s mee te gaan? Of heeft hij mogelijk een recuperatiedagje ingelast? Nicht Marieke zal ‘m straks een appje sturen.

Al met al toch weer een indrukwekkende en kleurrijke verzameling:
14 zadelridders, 2 GIANTS, 1 MERIDA, 2 APEXEN, 3 LOOKS, 1 SCOTT, 1 SOMEC, 2 KOGA’S,
1 GAZELLE en last but not least de PINARELLO DOGMA.
Het feestje kon beginnen. Leider Frans en Erik namen het voortouw en er werd koers gezet richting Helkant. Niet verkeerd om aan de broeken van deze twee mannen te mogen hangen. Jeetje ….. wat ’n wind!
Wim sommeerde de koptrekkers, waaronder overigens zijn coach, om -ten behoeve van ’n mooie waaiervorming- links op de weg te gaan rijden.
Als ’n havik zit onze Frans op z’n fiets en hij draait soepel en razendsnel een klein verzet.
Wat kan die man fietsen en om na alle pech die hij heeft gehad er nog zoveel lol aan te beleven, dan is er toch sprake van niets anders dan ware pedaalliefde.
En dan Erik, onze bloemenman met die prachtige lisianthussen.
Voor beiden geldt: ’n waar genot om naar te kijken. De bloemen zijn in een woord schitterend en Erik zit gewoon mooi op z’n fiets, of het nu op z’n GIANT, op z’n WILLIER, of op zijn meest recente aanwinst de CANYON is.  Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van de WILLIER, niet in de laatste plaats door dat vrolijke geluidje dat de naaf produceert.
Om o zo blij van te worden!
Maar helaas zie ik dit fraaie rijwiel slechts op hoogtijdagen, het is namelijk de zogeheten “mooi weer fiets”.
Onze Marc had er vandaag ook weer zin in om ‘ns flink aan de boom te schudden.
En dan…. wappert er al snel heel wat af!
Maar Marc is een super sociale pedaalridder en als hij merkt dat het peloton zijn enthousiasme toch niet zo weet te waarderen, neemt hij meteen wat gas terug.
Lekker stoempen, richting Moerdijk en Zwingelspaan.
Op enig moment kwamen er enkelen op het idee om kop over kop te gaan rijden.
Stel je voor, het B-peloton, een voortijlende carrousel met gevolg; moet niet gekker worden.
Op de terugweg ging het makkelijker. Met de wind in het hol is linkeballen niet langer nodig.  Pédaler dans le beurre oftewel lekker in de boter trappen, voor eenieder kansen om de neus aan het venster te steken.
Via Standdaardbuiten, Zevenbergen, Zwartenberg/ri. Prinsenbeek kwamen we via den Elsakker weer, lekker uitgewaaid, terug in Made.
Onze Marieke heeft haar vrouwtje goed gestaan en ik heb begrepen dat ze genoten heeft.
En onze bloemenman, zou hij niet de dag van z’n leven gehad hebben?
Thuis gebracht worden door twee missen, da’s toch eg nie mis!
Mij wachtte overigens ook nog een leuke verrassing. Op de Keizersdijk kwam ik oud-clublid André van Kuyk, die was afgekomen op de Fèrse patattenkoers, tegen. Bijzonder plezante babbel gehad.
Dank allen, en met name leider Frans, buitengewoon hartelijk voor dit mooie begin van deze zondag.

Anne-Mieke

Met 15 WTC ‘ers en ene gastrijder, good old Jan de Been, stonden we aan de start voor de 2e editie van “het Groene hart”. Onze Wim Rasenberg was een bietje zenuwachtig, allemaal onnodig bleek later op deze mooie dag. Jacques van Dijk en Peter Kuijpers waren er ook bij, voor hen was het de eerste keer dit jaar dat ze een rit boven de 100 km gingen maken. Dus lekker tussen de wielen kruipen maar dat kan Jacques als geen ander.
Om 8 uur vertrokken we, samen met Antoon voerde ik het clubke aan richting de Hamseweg. Daar stond wel een hek voor wegwerkzaamheden aan de kant van de weg maar voor ons was dat geen probleem, met de fiets kom je overal doorheen (dachten wij). Toch niet, terug draaien en via Hoge en Lage Zwaluwe naar de Moerdijkbrug. Net over de Moerdijkbrug het eerste en enige lekke bandje op naam van Peter Kuijpers. Intussen hadden mijn persoontje en Wim Rasenberg mooi de tijd om een wedstrijdje ver plassen te houden, ik dacht de winnaar te zijn met 2 mm verschil!

Via de Zeedijk ging onze rit verder naar de Kop van het Land en Sliedrecht, vervolgens ging het richting Kinderdijk. John kende hier de weg prima, mij kwam dat goed uit. Normaliter overkomt mij dat niet, mijne GPS had kuren, ik zag alleen maar een streep op mijn scherm. Tot aan Kinderdijk was dat geen probleem maar eenmaal over de Lek  kon ik de ondersteuning niet missen. De enige oplossing was om hem helemaal opnieuw op te starten. Op de pont naar Krimpen aan de Lek kwam de rit eindelijk in zicht, een zucht van verlichting. Voor mij kon de rit nu eindelijk beginnen!

Via Ouderkerk aan de IJssel en Moordrecht fietsten wij langs de IJssel af, waar we vele honderden fietsers tegenkwamen die waren vertrokken vanuit IJsselstein voor hun tocht. Vorig jaar hadden we nog moeite om in de buurt van Gouda de Gouderakse Tiendweg te vinden, een beetje raar paadje van een paar kilometer. Deze keer ging het meteen goed, met dank aan mijne GPS!
Een klein stukje door de rand van Gouda, en dan op weg naar Haastrecht. Daar kwamen we terecht in een hardloopwedstrijd die net was gestart. Geduldig stonden we daar te wachten tot de bezemfietsers waren gepasseerd. Wij konden onze rit weer voortzetten.
Om 10 voor half twaalf stonden we op de stoep bij Lekzicht in Schoonhoven. Ik vroeg aan de eigenaar/manager of we uitsmijters konden bestellen. Helaas ging zijn keuken pas om 12 uur open  en om nu 40 minuten te wachten zagen we niet zitten. We wisten nog een leuk tentje aan de overkant van de Lek. Dus met de pont mee en op weg naar Nieuwpoort, waar we hartelijk werden ontvangen en konden genieten van een heerlijke uitsmijter.

Na nog een glaasje fris, gingen we op weg voor de laatste 45 km.
Zoals altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst!
Over mooie polderwegen fietsten we door Hoornaar naar Scheluinen en de laatste bruggen kwamen in zicht. Samen met Peter K. begon ik aan de beklimming van de brug van Gorinchem. Toch al knap van Peter dat hij zich zo goed staande wist te houden maar nu begonnen de kilometers te tellen. Toen we langs de A27 richting Hank fietsten, waren er nog een paar bij die nog een overschot aan energie kwijt moesten; Frank, Niels en Marc draaide de gashendel wat verder open en ook onze beide dames Annemieke en Rachel, sloten bij die kleppers aan. De rest ging onder aanvoering van Jantje in gepast tempo verder. Johnny ging op jacht naar de snelle mannen en vrouwen, om een stuk verder weer netjes op ons te wachten. Net voor Hank kreeg Peter Kuijpers problemen met zijn schoenplaatje (los geraakt). “Rij maar door, ik kom wel thuis”, zei Peter. Maar dat doen we niet; samen uit, samen thuis. Na wat hulp van zijn schoonvader konden we beginnen aan de beklimming van de Keizersveersebrug. Jan de Been nam in Hank afscheid van ons en Annemieke in ’t Veer. Peer was weer blij om de kerk van Den Berg te zien.
Nog een paar kilometer en de brug de Amer over. Soms kan dat best ver zijn.
Antoon maakte het een paar weken geleden mee en nu was op de brug de tank van Jacques helemaal leeg. Geen schande na 130 km., dan voel je elk bultje en lijkt de brug we de Mont Ventoux. Even op elkaar wachten, om gezamenlijk rond half 3 de May binnen te fietsen.
We konden terugkijken op een mooie tocht, met een prachtgezelschap.
Johan, John, Marc, Antoon, Jantje, Rachel, Willem, Peter, Jacques, Wim, Niels, Frans, Frank en AnneMieke; Bedankt voor de bijzondere dag!

Groet Pierre Boulanger.