Eerst even op de foto zondagochtend met de Rabobank clubkas cheque tbv onze vereniging en dan op pad.
Met een flink peloton gingen we op weg. Waar het in het verleden flink druk was bij de A groep is dat nu zeker het geval bij de B groep. Van de ene kant natuurlijk wel goed ivm de opkomst, maar het komt naar mijn idee de veiligheid niet ten goede. Soms kan het niet anders dat is nu eenmaal zo.
Vol goede moed op pad naar Noordhoek. Ik moest maar leider zijn. Zo gezegd zo gedaan.
Vandaag met goede koptrekkers zoals Johan, Maurice op zijn mooie nieuwe Look, Willem en niet te vergeten Annemieke die sommigen onder ons toch af en toe flink pijn deed.
Wat rijdt zij toch sterk. Dat komt door het vruchtensap dat ze drinkt uit de Betuwe.
Probeer het maar eens als je in het centrum van Geldermalsen komt. Leg aan bij de Betuwe Fruitshop op het Marktplein 4, drink dat fruitsap en je zult zien je gaat ervan vliegen.
Ook natuurlijk met Niels op kop ging het via Den Zwaluuw naar Moerdijk langs het industrieterrein af om op te stomen naar Noorbeek. Daarna met gezwinde spoed naar Standdaardbuiten over het bekende bruggetje om weer koers te zetten naar
Zevenbergschenhoek. Hier nam Peter Bastiaansen het commando over omdat hij de omgeving hier beter kent als ik.
We moesten er na Noordhoek nog een flinke lus aanplakken om een beetje in de buurt van de 90 km. te komen.
Dus op pad naar Etten-Leur, langs de haven en dwars door het centrum. Daarna over het fietspad waar lek gereden werd. Met een paar man en vrouw was het wachten tot het euvel verholpen was. Beetje keuvelen, er kwamen wat fietsers voorbij, mensen lieten hun marmotten (hond ) uit en toen kwam er een hardloper aan. Niels zei tegen hem: Hedde gij oewe fiets vergeten?
Niet al te slim gezegd natuurlijk. Wat deed die Larse Viren? Hij pakte gewoon de Look van Niels en reed er gewoon mee weg, een compleet verbouwereerde Niels achterlatend…… Intussen was de lekke band gerepareerd en stonden wij nog te wachten.
Konden we nog niet vertrekken. Niels geen fiets. Konden hem misschien een buskaart geven natuurlijk maar met zo’n strak pakje aan en een helm op val je toch wel een beetje uit de toon in de bus.
Maar het geluk lachte ons toe. Onze sympathieke hardloper, nu eventjes fietser geworden, kwam de fiets van Niels terugbrengen, het was niet zijn maat. Niels dolgelukkig en wou die man nog een beloning geven maar dat hoefde niet.
Wij weer op pad. Met Peter en Annemieke bleef het tempo lekker strak. Misschien wel af en toe te maar ja zo gaat het nu eenmaal.
Op naar Langeweg. Hier verlieten Anneke en Ypke ons groepje. Ze zagen in de verte natuurlijk de glanzende kasseien liggen. Was een ideetje om hier eens lekker over heen te raggen. Heerlijk. De grote versnelling op en jezelf eens lekker laten gaan.
Zeker een strook van een kilometertje of drie denk ik. Niet iedereen vond het zo geweldig natuurlijk maar je kan niet de gehele dag over een mooi tapijt fietsen.
Onderweg viel onze groep nog even uit elkaar omdat wij bij een plaatselijk volksfeest uitkwamen. De meesten reden er door en sommigen er om heen. Naderhand was het weer verzamelen om zo richting Blauwe Sluis te rijden en van daaruit terug door de polder naar de May.
Peter bedankt voor het 2e gedeelte van onze rit. Was tof klepper.

Met vr gr De Pakhaas.

Een dubbel fietsprogramma dit weekend dus flink wat kilometers in de beentjes.
Allemaal goed als training voor “het groene hart” een tocht van 140 km op ons programma over 14 dagen!
Met 12 mannen stonden we te wachten op “ons Anneke” die net na achten aan kwam vliegen, ze moest nog snel een klusje klaren thuis. Die moeders hebben het altijd maar druk! Intussen had onze Willem, heel zijn routeschema naar mij doorgespeeld. We konden nu koers gaan maken richting de Randoet en het Munnikenhof. Keffer kwam in bekend gebied! Door zijn eigen Traaie wilde hij wel op kop van ons peloton. Jan van Teteringen en zijn vrouw gingen ook weer van huis om te fietsen en te wandelen.
Kevin en Anton bleven aan kop tot dat Wimke in een gat fietste, gevolg een lekke voorband. Gelukkig was dat super snel verholpen, binnen het half uur zaten wij weer op het smalle zadel en pop op de pedalen richting de Leur. Daar snel deelgenomen aan “de 10 van de Leur”. Jantje noteerde daar eg wel de snelste tijd om een stukje verder voor ons de stoplichten te regelen. Aardige vent die Jan!
Via de Klappenberg fietsten we over prachtige wegen richting Rijsbergen naar de straat vernoemd naar de broer van Erik, jammer dat ze daar zoveel paaltjes in de aanbieding hadden. Wat is nu de beste keus, op het fietspad of zoals het niet hoort over de weg op de prof v.d Hoevenstraat? Nog een paar kilometer tegen de wind in tot aan “t Pannenhuske” bij Achtmaal, vanaf daar kregen wij de wind in de rug naar Wernhout. Mooi op tijd om in te schrijven voor het DK Wielrennen en het parcours te verkennen. Helaas vielen wij vandaag allemaal buiten de prijzen, dan maar snel richting de Sauna. Ons Diana had de koffie nog niet klaar staan, wij verkozen dan maar om dat uit te stellen tot onze thuiskomst.
Via Oekel ging het naar Hazeldonk en de Galderse meren, Marc voelde zijn bandje wat aanslaan, toch maar snel een ander binnenbandje erin.

De laatste kilometers fietsten wij via Ulvenhout en Bavel naar Dorst.
Bij Anneke begon haar rug weer wat op te spelen na een weekend met twee fietsdagen.
Erg vervelend, hopen dat ze volgende week weer fris en fruitig van start kan gaan voor een ritje van 90 km voor een vrijwilliger.
Wie is hier de vrijwilliger?
Bedankt Willem voor het mooie toerke over de west-Brabantse wegen!

Pierre Boulanger

Op deze mooie zaterdagmorgen, rond de klok van 8.30 uur, hadden zich niet minder dan 17 renfietsen verzameld bij het oude gemeentehuis van Made;
PRORACE, MERIDA, GIANT, KOGA, SOMEC, SCOTT, LOOK, LOOK en nog ’n LOOK, JAN JANSSEN, PINARELLO DOGMA, TREK, CIPOLLINI, BATTAGLIN, APEX, WILLIER en nog ’n KOGA. Prachtexemplaren die allen stonden te popelen om uit gelaten te worden door hun baasjes. Kijk nou toch die LOOK van Niels, waarbij de remblokjes zijn “weggewerkt” onder de voorvork en bij de trapas. Maar ook de LOOKS van Anneke en Maurice genieten veel bekijks. En wat te zeggen van de CIPOLLINI van onze Geraldinjo, alias de Pakhaas;
met carbon zadel en bidons die middels een magneet aan het frame klikken.
Geraldinjo is een ras fietsliefhebber; naast de mooie CIPOLLINI is hij de trotse eigenaar van een CANNONDALE, een CASATI en last but not least de TOMMASINI.
Speciaal voor hem vervaardigd uit roestvast staal met voorvork van carbon. En de kers op de taart bij dit juweeltje is dat de kleuren van de Italiaanse vlag zichtbaar zijn bij de cassette body. Hoe leuk kun je het bedenken!
Het voert te ver om alle racekarretjes de revue te laten passeren, maar nog een fiets wil ik hier niet onvermeld laten, en dat is de TREK van Peter V.
Is het jullie ook opgevallen dat het frame van kleur verandert, afhankelijk van de lichtinval:
van zwart naar donker wijnrood. Echt schitterend ………. !
En dan nu op pad.
Ik had het genoegen om geruime tijd naast onze zeer gewaardeerde voorzitter te mogen rijden. Gezellig gebabbeld over allerlei ditjes en datjes.
Al even onderweg begon ik me af te vragen hoe het rondje Meerkerk er uit zou gaan zien.
Zouden er meer Meerkerken zijn???
Wellicht, maar nu was er iets anders aan de orde;  in verband met de te verwachte buien zo her en der, had de leiding de route aangepast.
Wat zijn de meesten van ons toch bofkonten hé: hoeven alleen maar aan te schuiven en de weinige leiders die er zijn, regelen het iedere keer maar weer tot in de puntjes.
We reden niet richting noorden naar het Meerkerk dat ik bij aanvang voor ogen had, maar richting onze zuiderburen. Toen we Baarle-Nassau gepasseerd waren, ging Geraldinjo ‘ns navraag doen of er liefhebbers voor ’n bakske waren. Dat bleek het geval.
Ik meende opgevangen te hebben dat er bij de paters, De Zevenster in Dreef, een koffie-stop zou zijn.
Dat klonk als muziek in de oren. Heb goede herinneringen aan dit adres, o.m. van het fantastische uitstapje naar Antwerpen, vorig jaar, bij gelegenheid van het 40-jarig jubileum van onze club.
Als er koffie en/of stal geroken wordt, lijkt het (of is het zo?) dat de meesten graag een tandje bijzetten. Uiteindelijk kwamen we niet uit bij de paters, maar bij Pannenkoekenhuis “De Steengroeve” aan de rand van het Chaamse bos. Ook hier was het goed toeven, lekker buiten op het terras. Hilariteit alom, toen met het afrekenen een van ons (3x raden wie) luid en duidelijk aan het personeel vroeg: “Hedde gullie terug van 500?”.

En wat mij verder opviel vandaag;
het enkelbandje, een soort horloge van digi-Piet, onze man van de gadgets.
Heb begrepen dat dit een stappentellertje, c.q. wielomwentelingentellertje is.
Vrouwlief kan zo ook controleren of Piet zich wel netjes heeft gedragen en niet al te ver van huis is gegaan. Vandaag zal de vrouw tevreden zijn, want na de koffie-stop ging het met Marc en Niels Racen op kop in rap tempo, linea recta, terug naar huis.
Bakker Peter, je hebt ons weer laten genieten van een mooie tocht.
Grote klasse, het gemak waarmee jij een grote groep weet te loodsen, ook wanneer er op het laatste moment geïmproviseerd moet worden.
Dank eenieder voor de gezelligheid en voor de A’s, geniet van de mooie West-Brabant tocht a.s. maandag met Ad (ook zo’n geboren leider).
De B’s mogen zich verheugen op Willem’s rondje.

Fijne Pinksterdagen!

Anne-Mieke

Na een mooi fietsrondje met wat wielervrienden op zaterdag naar het vestigingsstadje Megen, voelden mijn beentjes niet meer zo super aan. Waarschijnlijk was ik daarin niet de enige. Meerdere kleppers ontbraken op deze mooie zondagochtend. Oorzaak?
Onze nieuwkomer Marco, en Jantje, eg wel, waren wel van de partij. Evenals onze sponsor Erik,  Anneke, Wim, Maurice en natuurlijk de rode trui van Johan.
Ook wij verkozen richting Dinteloord te fietsen evenals de A mannen maar dan in omgekeerde richting.
Johan is dit jaar goed bezig, regelmatig op kop van ons groepke.
Dat deden we allemaal, in een lekker tempootje ging het via Standdaarbuiten naar Stampersgat en ook voor ons was het schrikken van het bordje “Nieuw Prinsenland”.
Nooit van gehoord!
Onze A mannen bezochten “Boompjesdijk”, wij gingen voor de mooie “Bloemendijk” allemaal te bezichtigen in de buurt van Dinteloord.
Langs de Steenbergse vliet fietsten we naar het Gastelsveer, een mooie horeca locatie waar het al aardig druk was. We waren er al een stukje voorbij toen ik wat geluiden opving “koffie”. Dan maar terugdraaien, en inderdaad, was het daar een drukte van belang. De Hoevense fietsvierdaagse had er een stempelpost en natuurlijk was het prachtig weer. Een idee om hier eens met onze kleinkinderen heen te gaan!
Op het terras ging het natuurlijk over “onze Tom”; zou die het halen of was het van net niet. Wat ging Max doen? Hoe zou het met NEC – NAC aflopen? Wie ging de ronde van ’t Ginneken winnen? Het zou een héél spannende sportmiddag worden!
Via Oud-Gastel en Oudenbosch fietsten we voor de tweede keer naar Standdaarbuiten, maar nu aan de andere kant van de Mark. Net voor het binnenrijden van Zevenbergen, volgde nog een paar kasseien om vervolgens in een rechte lijn naar de May te fietsen.
Met 83 km op de meeste tellers, konden we gaan genieten van een bijzondere sportmiddag!

Groet, Pierre Boulanger.

Johan Smits stond deze ochtend al vroeg te glunderen aan het gemeentehuis;
de leiderstrui zou zijn deel worden.
Peter Verhagen heeft een paar dagen vakantie genoten met zijn Mieke in het land van de hunebedden en kon zodoende zijn leiderstrui niet verdedigen. Maar Johan moest nog even wachten op Bakker Peter.
Eerst even dauwtrappen zeggen ze op den Hout. Maar Peter was toch nog ruim op tijd om Johan het kleinood te overhandigen. Een glunderende Johan liet zich door de verzamelde pers zich op het bordes van het gemeentehuis vereeuwigen.
Naderhand nog een paar mooie foto’s op het benkske voor het gemeentehuis met een paar Japanse fans die speciaal uit het land van de rijzende zon waren afgereisd om dit historische feit te mogen aanschouwen!!!
Oh ja, fietsen moest ook nog gebeuren. En dit alles onder de bezielende leider Peter V.
Kind aan huis in de wonderschone Biesbosch zou Peter er voor ons een hele mooie tocht van maken.
Dit alles in prachtige weersomstandigheden. Johan als leider natuurlijk omgeven met een stelletje knechten om hem goed uit de wind te houden. Sterke Maurice en Peter op kop om het tempo goed te onderhouden.
Via Dussen Almkerk en Uppel ging het richting Biesbosch. Iedereen kon het toch redelijke strakke tempo goed volgen. Na Werkendam doken we de mooie Biesbosch in. Hier namen Jesper en mijn persoontje het commando over.
Wat hebben ze hier toch mooi werk geleverd om dit gebied zo toegankelijk te maken voor ons fietsers.
Prachtige asfaltwegen en mooie waterpartijen. Het vernieuwde Biesbosch museum etc.
Lekker rechttoe rechtaan fietsen tot we op een gegeven moment vol in de remmen moesten.
Er zat een flinke partij wild op de weg in de vorm van bruine ganzen met hun wollige kroost die ons het fietsen beletten. Zo brutaal, en dat midden op de weg. Misschien wel een stuk of dertig van die kleppers. Maar uiteindelijk kozen zij toch eieren voor hun geld en kozen ze het ganzenpad.
Johan vertoefde intussen nog steeds op een rode wolk.
Na het passeren van dit mooie natuurgebied reden wij via Werkendam en het fietspad langs de Kil terug.  Hier was het goed oppassen ivm de vele tegenliggers die hetzelfde idee hadden opgepakt als wij, fietsen!!!
Dus hier was het best flink gas terug. Naderhand nog een bijna aanrijding op de Veerse brug waar een stelletje idioten in tegenovergestelde richting ons naderden terwijl wij een paar fietsers passeerden.Bij ons moesten ze voluit in de ankers om een aanrijding te voorkomen. Dat liep op het nippertje goed af, maar we kregen nog een grote mond toe ook.
Toen nog een klein probleempje met de richting R’veer. Peter gaf aan dat we naar rechts zouden gaan over het industrieterrein, maar bijna iedereen ging rechtdoor.
De bedoeling is dat de leider de route bepaald en de rest gewoon volgt.
Anders komen daar problemen van en onderlinge meningsverschillen en dat is het niet waard. Dus follow the LEADER.
En nu naar de May. wat zou het toch een mooie dag worden.
Johan in het rood, sterke Tom in het roze, een mooie rit door de Biesbosch en gezellige mensen. Binnenkort dit mooie rondje nog eens rijden Peter.
Ik heb genoten en velen met mij.

Bedankt Klepper voor de mooie rit en iedereen die meegereden heeft.

Met vr. gr. De Pakhaas.

PS: Tommeke Tommeke, wa doede gij nou?
PS: Zaterdag Megen voor de liefhebbers. Zal tof worden!!!!!

Met maar liefst 17 klasbakken aan het vertrek voor een rondje Ulicoten.
Hierbij ook een paar A renners die hadden gehoord dat het toch wel erg gezellig rijden is binnen de gelederen van het B peloton en zo is het toch.
Bakker Peter zou ons deze ochtend het gebied rond Ulicoten laten zien. Mijn persoontje kent hier heg nog steg. Ik ben meer van de rivieren zal ik maar zeggen. Maar het geslinger door de bossen heeft ook wel wat.
Ook deze ochtend zaten er weer sterke mannen op kop zoals Maurice, Paul, Antoon en de Bakker zelf natuurlijk.
Waar we allemaal langs gereden zijn, ik zou het bij God niet meer weten. Ben gewoon duizelig geworden van al dat draaien en keren.
Heb wel veel mooie villa’s gezien richting Belgiek. En wat frietkotten natuurlijk. Ook het gehobbel over de betonplaten. Het heeft allemaal zijn charme toch?
Beetje achterin de groep gehangen. Hier en daar een praatje maken. Zonnetje op de bol, wat moet een mens nog meer?
Na wat geslinger in Belgie kwamen we weer op Nederlandse bodem. Ulicoten heb ik in het voorbijgaan ook ergens zien liggen maar vraag me niet waar. Knap van Peter dat hij hier zo de weg weet. Maar op een gegeven moment gebeurde het. Lek, lek ,lek.
Wie lek? Niemand wist het. Alleen de warme bakker. Hij wou met z’n prententrekker een fotoke maken van het zooitje ongeregeld.
En zo geschiede. Speciaal voor het nageslacht zeker?
Terug op de fiets. Maar nu waren we een manneke kwijt.

Ypke was in de hectiek achter opgeraakt. Erno en ik lieten ons terugzakken om onze Friese vriend weer terug te brengen. Daarna ging het in een vlot tempo richting huiswaarts.
Ook onze gastrijder Marco heeft zich goed kunnen standhouden binnen ons cluppie. Misschien een aanwinst. Laten we het hopen.
Tussen Chaam en Gilze kwamen we onze oud-penningmeester nog tegen;  Anton op kop sleurend met een jonge vent in zijn wiel!
Even later bij Bavel kwam Anton in de verte weer aan vliegen. Zijn maatje had hij achter gelaten, nu sloot hij gezellig aan in zijn vertrouwde WTC peloton!
Net voordat we Oosterhout binnen fietste, toch noch een lekke band. Deze kwam op naam van Ypke, hij wilde niet dat heel de groep op hem wachten. Erno en onze nieuwe leider van het opkomst klassement Johan Smits, vergezelde Yp de laatste kilometers naar huis. Johan had nog wel erg veel moraal, hij plakte nog eens 30 km extra aan de rit met bestemming ’t Zand! Dat verdient donderdag een mooi truike!

Zaterdag a’s fiets ik naar Megen; een ritje van ongeveer 140 a 150 km. Met uiteraard een koffiestop en overheerlijk appelgebak.
Dat alles in een fantastisch decor. We gaan zelfs nog varen.
Vertrek 8 uur aan het gemeentehuis, we gaan fietsen in B tempo zodat iedereen goed mee kan. Dus iedereen zijn snelheid aanpassen graag.

Beste Peter; bedankt voor de mooie tocht en het goede leiden ervan.  Het was weer top.

Met vr gr De Pakhaas.

Met een app op onze WTC groep, rondje Schijf met koffie & gebak, ja,
daar zijn ze wel voor te porren!
Geen koffie in Zaltbommel deze keer, maar ik had in gedachten koffie in Achtmaal.
Helaas moeten we dit te goed houden, voor een volgende keer.
Toen ik richting Made vertrok (met een kleine omweg), werd ik al getrakteerd op een flinke regenbui, die regenpunten had ik al binnen! Om 8 uur ff bij het gemeentehuis gaan kieken wie er bij onze A groep vertrokken. De eerste kilometers nog achter hen aangereden, ik wilde er wel zeker van zijn dat ze voor een rondje van 100 km van huis gingen.
Bij terugkomst bij het gemeentehuis stonden Piet, Jantje, Petra, Peter K, Antoon, Johan, Erik en Anneke mij al op te wachten. Een jongeman in burgerkleren stond te vertellen dat hij zo naar de KMC ging samen met zijne zwager Willeke Rombouts (oud-Madese coureur!), onze Wim ging daar dus aan deelnemen! Hij schoot nog een plaatje voor het nageslacht. En wij vertrokken voor een rondje Schijf. Nog voordat we bij de Compaan (tegenwoordig amiGO) waren,  was er de eerste lekke band op naam van Johan Smits.
Het was niet direct een formule 1 bandenwissel; de eerste band die hij er instopte, daar hadden we alle fietspompen en een paar patronen op leeg geschoten, geen lucht in te krijgen. Volgende bandje had meer succes. Uiteindelijk konden we bijna vertrekken, o nee, Erik wilde toch ook nog een beetje lucht in zijn voorband.
En voorts ging onze tocht op weg naar d’n Elsakker.
Nog voordat we in Prinsenbeek waren, de volgende lekke band. Erik zijn bandje had het niet volgehouden. Dit ging gelukkig wel wat vlotter.
De rit weer verder naar het Liesbos, net over het spoor waren we Erik weer kwijt?
Hij had zijn zadeltasje niet goed dicht gedaan, nu was alles midden op het spoor uit zijn tasje gevallen. Erik wilde niet op zijn geweten hebben dat de trein van Roosendaal naar Breda vertraging opliep door een bandafnemer, of zou ontsporen door een luchtpatroon. Hij kon gelukkig alles net op tijd verwijderen zodat de trein van 2 min voor half 10 gewoon door kon razen!
Eindelijk konden ook wij gewoon doorrazen, ik had me intussen wel voor genomen om onze route wat aan te passen. Over Schijf zou ruim 90 (96 km) zijn, dan zou het wel laat worden. Een rondje richting Zundert is ook leuk en dan vanaf Zundert de wind in ’t hol! Antoon en Jantje namen vele kilometers op kop. Jan is overgewaaid naar onze B groep.
Hij liep er al enige tijd mee rond, vertelde Jan, maar heeft nu de knoop door gehakt om
zijn kilometers in het B peloton te maken, eg wel.

Vanaf Zundert langs Club Privilege; Erik vroeg zich af wat bij die club het lid-maat-schap kost. Ik verwacht net iets meer als bij de WTC!
Gaan we nu in Meersel-Dreef koffie drinken, was de vraag? Nee, ik heb nog een leuk adresje in de buurt van Chaam. Net voor Meersel-Dreef passeren we het noordelijkste puntje van Bels, wat lopen die grenzen toch raar.
Verschillende automobilisten waren ons vandaag gunstig gestemd en lieten ons rustig oversteken, zo ook in Chaam, zo kan het ook!
Via de Dassemus komen we uit op de Gilzeweg om een beetje verder rechts af te gaan naar ons koffie adres “de Steengroeve”. Piet was hier al eens eerder geweest maar voor de meeste een eerste kennismaking. Een kopje koffie of thee en een puntje met, het ging er goed in!

Nog een paar kilometer over voor ons bekende wegen. Een echtpaar uit Oosterhout pikte nog bij ons aan, ze vonden het wel leuk fietsen met zo’n mooi clubke. Ook omdat we ons zo netjes aan de verkeersregels houden enz.
Voor Peter Kuypers begonnen de kilometers toch wel stiekem te tellen. Kan ook niet anders, Peter heeft nog maar heel weinig fietskilometers in de benen. Daarom gingen de laatste kilometers over de slechte Steelhovenseweg naar de May en kwam Peter al weer een paar kilometer dichter bij Geertruidenberg.
Onze A man Johnny H. kwam ook net door Made fietsen, hun rondje was net iets groter geworden dan de voorgenomen 100 km.(zie verslag Ad).
Wij waren tevreden met 87 km op de teller, geen regen en een heerlijk rondje gefietst.
Voor alle moeders een fijne Moederdag en voor de vaders nog en paar weken geduld,
dan worden jullie verwend!

Peter Broeders

Wim had samen met zijne personal trainer weer een mooi rondje bedacht.
Binnen de WTC leden was er voldoende belangstelling vandaag voor een toerke van ruim 75 km. Om half 9 zetten we aan, richting Drimmelen om via de Zwaluw de Moerdijkbrug te beklimmen. De wind stond noord-west, prima voor dit rondje! Via de viersprong kwamen we bijna in de Kop van het Land. Net daarvoor gingen we linksaf op zoek naar het “zwarte schaap”. Die liepen daar genoeg. Gelukkig waren onze 18 fietsers vandaag zo mak als een schaap. Gerard zat achter in de groep al te dromen van het aanstaande kampioenschap en Antoon deed fantastisch kopwerk! We gingen via de Zeedijk naar Willemsdorp, mooi dat Wim ons zijn dorp liet aanschouwen! Vervolgens fietsten we voor de 2 maal over de Moerdijkbrug, er waren er bij die verwachtte dat wegkapitein Wim nu weer richting de May zou koersen. Maar niks daarvan, nog een ommetje over de Rodevaart in Zevenbergen en de Zwarteberg. De brug over op weg naar d’n Elsakker en het einde kwam in zicht.
Langs de Kompaan moesten we nog ene berg verteren, na Wagenberg was het mooi geweest voor vandaag. Wim en Frans hadden ons weer een mooie tocht bezorgd.
Ik had na al die bergen nog een heuveltje te goed, daarna kon ik gaan genieten van een mooie sportmiddag!
De volgende rit voor de WTC leden staat voor a.s. zaterdag gepland.
Zondag mogen ze moeders verwennen!

Peter Br.

Met Oostenwind langs de afgedamde Maas

Zondagmorgen net voor half negen, net nog op tijd aan ’t oud gemeentehuis. Na samen eerst even de juiste windrichting bepaald te hebben, gingen we met een aardig ploegje op pad met o.a. onze wereldreizigers Anneke en Ad; net uit het vliegtuig nu weer op de fiets om de JETLAG te verdrijven, wist Ad later te vertellen.
En ook  gastrijdster  Marieke, die wel met ons B ploegje wilde mee rijden.
Het was toch de “kouwe” Oostenwind die de tocht ging bepalen. Ad leidde ons via Keizersveer richting Sleeuwijk waar Yp ons al verliet! Om vervolgens Woudrichem,  Giesen en Brakel te passeren. Om dan door te steken naar Poederoijen, dit allemaal over de mooiste slingerdijken. Die ons verder brachten naar de brug bij Heusden onder het genot van een lekker zonnetje en ook die Oostenwind werd af en toe toch de groep uit een gereden. Maar zo als we zijn, toch weer herenigd na wat geroep en gefluit. Om via Drongen, Waspik Raamsdonksveer  toch weer richting “de May” te sturen. Iedereen had het blijkbaar naar zijn en haar zin gehad, had ik het idee! Zeker ook weer met de mix van A en B renners. Ondanks de “lastige overheersende Oostelijke tegenwind” was het toch een gezellige rit van z’n 90 km en nog voor de middag thuis (voor sommige onder ons ook belangrijk!) .Iedereen weer bedankt voor het plezante samenzijn en tot volgende zondag.

Groeten,
Johan S.

Daar stonden ze dan dik ingepakt met overschoenen en wanten aan. Een enkele zonderling daargelaten die dacht dat het al zomer was.
Wachtend op de leider Kees M. die ons vandaag hopelijk een mooi rondje zou voorschotelen. (Beterschap Peter!)
En dat zou het inderdaad worden. Om half negen togen we op pad in een straf tempo dat ergens tussen de A en B schommelde ging het rap op Willemstad aan. Mooie vergezichten, zon, dreigende wolken en een ontluikend landschap kwamen wij onderweg tegen.
Met Kees M, Antoon, Maurice, Marc en nog een paar andere mannen hadden wij uitstekende koptrekkers.
Er stond toch nog redelijk wind deze ochtend maar iedereen kon goed mee. Onze beide velo dames Petra en Annemieke reden een prima tocht
en voelden zich prima thuis tussen al dat mannelijk geweld.

Buitenom Willemstad bereikten wij de Volkerak sluizen.
Hier werd door de sterke beren even flink aangezet maar bovenaan kwam alles toch weer samen. Wat een magnifiek uitzicht over deze plas water.
Op naar Numansdorp. In de verte een dreigende lucht voor ons. Zou het dan toch? De vooruitzichten hadden het over droog weer maar dit bracht
mij toch aan het twijfelen.
Kees leidde ons door allerhande polders waar ik snel mijn richtingsgevoel kwijtraakte. Ik kom hier te weinig. Maar ook hier is het o zo schoon.
Ik zit meer in de hoek van het overheerlijke appelgebak. Meer zeg ik er niet over.
Intussen was de donkere wolk uitgegroeid tot een buitje. Maar niet genoeg om er echt nat van te worden. de kern van de bui was gelukkig al voor ons gevallen. Je mag ook wel eens een beetje geluk hebben zeker. De Kiltunnel naderde. Naar beneden ging het wel, maar naar boven…..Pffft.
Waar ik vroeger nog voorin mee kon, zat ik nu helemaal van achteren. De slijtage van de heupen speelt bergop echt parten. En daar moet ik het maar mee doen.
Kees V stond bovenop met krampen aan de kant. Ons peloton was intussen al uit het zicht verdwenen. Maar toen ze Kees misten, werd er keurig gewacht.
Daarna ging het in een gezwind tempo via de Moerdijkbrug terug naar de May.

Dat vreugde en verdriet dicht bij elkaar staan, bleek afgelopen weekend maar weer. Michele Scarponi ex Giro winnaar kwam tijdens een trainingsrit
noodlottig in botsing met een busje. Zondag won Valverde voor de 4e keer Luik Bastenaken Luik. Na afloop kwamen de tranen. Niet van geluk maar van verdriet.
Wat zegt dan zo’n prestatie nog? Niemand kan er iets aan doen, maar zijn overwinning zal altijd in de schaduw staan van dit ongeluk.
Zijn prijzengeld schenkt Valverde aan de familie Scarponi. Een prachtig gebaar van de grootste renner van de afgelopen 10 jaar.

Laten wij ons als we met de groep of alleen op weg zijn zoveel mogelijk aan de verkeersregels houden. Waarschuw op tijd, en laten we ons gedragen tegenover anderen in het verkeer. Geef elkaar vooral de ruimte in het verkeer. Wij verliezen het altijd van het blik wat op de weg rijdt!!!!!

Bij deze dank ik Kees voor het leiden van deze mooie tocht en alle anderen voor het fietsplezier deze ochtend.

PS: Michele Scarponi wordt dinsdag in zijn woonplaats in zijn wielerkleding begraven. R.I P. Michele.

Groet, de Pakhaas!