Alle berichten van Peter Broeders

Hellegatspleintocht

 553693_390907654320888_1331235296_n

Het was flink bewolkt, motregen was voorspeld en het was bovendien flink frisser dan ik dacht. Zeker onderweg.

Omdat we de Vennentocht nog pas gereden hadden besloot Ad dat we een rondje via Hellegatsplein gingen doen.  We gingen met vijven op pad. Ad, Flip, Bart, Peter V. en ik. We zouden het rustig aan doen. Flip was al in gedachten bij de top 100 en had al wat gefeest. Ik was wat stijfjes van het kruien met zand. Peter leek er wel zin aan te hebben en Ad ging gewoon aan de gang. Ik heb het geweten. Bart had er namelijk erg veel zin in, en hoe hij dat doet weet ik niet, maar hij laat je fietsen. Ik wilde wel eens weten hoeveel progressie ik nu wel gemaakt had en was wel bereid om er flink tegenaan te gaan.  En het ging behoorlijk. Net na het dorp Moerdijk begon Bart er het gas op te gooien. En dit is een understatement. Niemand verzaakte, het liep als een dolle. Ik moet bekennen dat ik bij Willemstad het al wel wat moeilijk kreeg, beetje zere benen, buikje wat meer in de weg, kleine dingetjes.

Bij de bruggen omhoog  bij Hellegatsplein heb ik voor het eerst moeten lossen. Ik heb elke kilo boven de 85 kilo vervloekt. Ik moest er gewoon af. Zelfs het kleinste bultje werd daarna hoger dan de Mount Everest. Drie keer heb ik moeten lossen. En vanaf Dordrecht heb ik niet één keer meer op kop gereden. Wel geprobeerd, maar ik kon gewoon niet overnemen, terwijl de anderen gewoon kop over kop het asfalt geselden. Ik heb sinds 1985 niet meer zo stuk gezeken. Wel moet ik erbij zeggen dat we het rondje met bijna 34 gemiddeld hebben gereden. Wat ik nog steeds bijzonder hard vind. Ik heb mijn kilometertellertje terug in Made afgedrukt en ik denk dat ik misschien wel 20 minuten over de laatste 6 kilometer naar huis heb gedaan. Ik was zo kapot dat ik in Made verkeerd ben gereden. Het is nu 6 uur later, en nu begin ik een beetje bij te komen.

Wat een klasbakken waar ik mee op weg was. Graag wil ik ze hier bedanken voor de fietsles die ze mij gegeven hebben en dat ze me nog mee wilden hebben.

Ik zou er graag nog een mooier verhaal van willen maken, maar meer zit er vandaag niet meer in. Ik heb nu al wel zin in maandag.

Groet van Gerard, poeh, poeh!

Stuivezand – Stuivezand

IMG_5589
Rood stond er aan het vertrek. Het rode shirtje van  Jantje Lensvelt. Het rode shirtje van de leider van het opkomstklassement van WTC Made.
En daar heeft Jantje lang van gedroomd. Zo te zien  maatje L. Als gegoten zat het. En Jan zo fier als een pauw: “Ik geef het niet  meer af” zei Jantje.
En ik weet het, als Jantje iets zegt, is het ook zo.  Eg wel.
En nu op pad deze morgen. Naar het Stuivezand, en  naar het Stuivezand verderop. Piet floot ons op pad. Een lange fluit voor het  vertrek, 2x voor rechtsaf en 1x
voor links. En zo gingen we op pad. Jantje  natuurlijk fier voorop samen met Piet. Via het Stuivezand naar Den Hout, en door  de bossen naar Dorst.
Prima weertje deze ochtend. Niks op aan te merken.  Iedereen goed geluimd deze ochtend. Maar dat moest ook wel, want Erik Stasse was  erbij. Een van
onze sponsors. Piet had er echt een mooi slingerrondje van gemaakt. Van Dorst naar Bavel, en daarna via de Galderse meren naar ’t Stuivezand.
Vandaag veel mensen op kop gezien. Marc en Caspar,  Wim en Peter Bas., mijn persoontje,Erik en Erno, etc. Zeg maar iedereen. En ook die  krasse knar,
waarvan ik de leeftijd niet zal noemen, maar waar  de roots in Friesland liggen, liet zich ook weer gelden.
FullSizeRender
Net voorbij Oekel kwam het Stuivezand in zicht. Zal  wel een gehuchtje zijn, denk ik. Piet weet de weg hier goed. Ik uiteraard niet.  En velen met mij ook niet.
Het tempo bleef lekker hoog liggen. Af en toe op  het randje voor sommigen, maar het kon er net mee door. Klein Zundert, Raamberg  en toen naar de Leur.
De ene groep fietsers na de andere kwamen we tegen.  Het was gewoon druk. Het leek wel of de trui van Jantje glansde in de zon, maar  het kan ook door de drank komen die ik de avond daarvoor genuttigd heb. Na de Leur  naar Langeweg om vervolgens richting Zevenbergsche Hoek de polder in te schieten.  Hier gingen alle remmen los.
Er werd nu volle bak gereden, maar dat moet toch  een keertje kunnen. Tot aan het bordje de May. Toen was het hergroeperen om  gezamenlijk op huis aan te gaan.
Na Piet bedankt te hebben voor het leiden van deze  tocht, ging mijn persoontje ook op huis aan.
Lekker genieten van de Giro en van het mooie weer.  De Giro, waar nog met het hart gekoerst word. Waar de renners Goden zijn. De  missen bloedmooi, en het
landschap overdonderend. Waar je prachtige  tekeningen ziet van Pantani op het wegdek. Waar de mensen emotioneel worden als  de koers voorbij komt, en ze een glimp van hun held ontwaren. Dat  is de Giro, de mooiste ronde van het jaar. Althans voor mij. Waren de  renners Goden? In Italië in ieder geval wel. Voor hun hele leven , en ver  daarna!!!!
Zaterdag is het DEN-HOUT – DEN HOUT. Komt allen,  want dit is een absolute klassieker binnen onze vereniging. En Peter gaat ons  leiden!!!!
Gr Geraldinho.

Rondje Lexmond

IMG_5602

 

Vandaag was het de beurt aan Frans Marijnissen, voor een rondje Lexmond. Slimme Frans had gezien dat ik dit jaar al een paar keer die richting had verkozen, daarom vroeg hij of ik een stukkie wilde leiden. Onder Gurkem, voor Frans, boven Gurkem was dan voor mij.

Om 8 uur vertrokken we dan met Peter Verhagen, net terug van zomerse oorden, Flip, Gerard Koops, Martien, leider Frans en gastrenner/ oud-WTC’er Franske, en ik mocht ook nog mee. Bij Hank, wachtte Jan de Been ons op, voor een gezellig babbeltje, en wat fiets navigatie.  Windje in de rug vertrokken we heerlijk rustig richting Sleeuwijk. De brug over en het mooiste gedeelte van onze tocht kon beginnen. Door het dorpje Schelluinen fietsten we naar het riviertje de Giessen,  langs prachtige wegen en riviertjes kwamen we in Noordeloos aan.  We gingen nog een stukje verder naar het noorden op weg naar Ameide. Vanaf daar hadden we de wind in de rug over de Lekdijk, heerlijk fietsen daar!

IMG_5610

Lexmond kwam in zicht, door het dorp heen en onder de A27 door gingen we naar het Merwedekanaal.  Mooie lange rechte paden langs het kanaal, een brugje over, en het gas erop. Net voor Arkel nog even een pisstop, om weer terug te keren naar Schelluinen. Weer een brug over we dachten er over om deze tocht dan ook maar de bruggentocht te noemen.  Ik telde er zomaar 17 stuks, of had ik er nog gemist? Nog een klein luske door het altijd mooie Land van Heusden en Altena,  richting “Woerkum” het gebied waar onze gastrenner Jan, blindelings de weg kent.  Onze mannen Franske, Mar10 en Twan hielden het tempo strak tegen de wind in, achteraan hoorde ik zo af en toe geblaas en gekerm. Maar breken, nee dat ging niet gebeuren, de laatste kilometers kwamen in zicht. Via de Peerenboom naar de Keizersveersebrug, amai ging die Frans nogeens links af naar Raamsdonk, dat kon er nog wel bij. Bij Den Berg namen we afscheid van Gerard, en lekker rustig aan fietsten wij naar de May opaan. Iets voor 12 uur mochten we aan de koffie. Na een ritje van 125 km ging dat wel smaken!

Volgende week staan er weer 2 tochten op het WTC programma, zaterdag en 2e pinksterdag, zorg dat je van de partij bent!

Pierre Boulanger.

 

Rondje Hellevoetsluis.

IMG_5517

 

Met deze tocht had ik rekening gehouden, Rondje Hellevoetsluis. Ongeveer 160 km. Maar ook nog heen naar Made maar nog meer terug naar Geertruidenberg. Deze week had ik me vooral voorbereid door niet te veel te fietsen. Rust kan je redden. En het was een goed besluit.

De richting van de tocht was bijzonder. Niet omdat Hellevoetsluis pal west ligt ten opzicht van ons startpunt in Made, maar vooral omdat de wind elke dag uit westelijke richting heeft gewaaid. Behalve vandaag op Hemelvaartsdag dus. Oost-noord-oost draaiend naar het oosten. Dus heen de wind mee, terug tegen.

Met acht man heen onder de bezielende leiding van Flip. Bart tot aan Stellendam en daar is hij alleen verder gegaan naar Oost-Kapelle. Niet vanwege ons, maar dat had hij zo gepland. En Frans Wessels was erbij, afgedaald vanuit de bergen om ons de tien geboden van het fietsen weer eens voor te leggen. Ik kreeg onmiddellijk spijt van die ene borrel die ik gisteravond tegen beter weten in soldaat had gemaakt.  Ik had er zin in, en het kwam me voor dat ook de rest er flink zin in had. De lente is volop bezig en het verschil tussen de omgeving 5 km noordelijker, de A15 en de industrie tussen Rotterdam en Maasvlakte, is bijzonder. Een prachtige tocht. Ik heb een tijdje in Brielle gewerkt en ken de omgeving een beetje en het was alleraardigst om over de Haringvlietsluizen naar Stellendam te pedaleren. Niet dat ik heel veel kon zien. Inmiddels had ik buiten het gebruikelijke snot voor, er ook nog een kilo vliegen in mijn ogen zitten. Volgens Frans W. is het ook het voedsel van de toekomst, insecten, maar eerlijk gezegd is het zonder peper en zout niet helemaal op smaak.

En dan over de sluizen via Stellendam naar Middelharnis voor koffie en appelgebak. Dat stuk werd er hard gefietst. Ik kan hier alleen maar voor mezelf spreken, maar ik had het taai. Het café  ging precies open bij aankomst. Ik zal niet uitweiden over wie er daarin de straat woont, en dat diegene geen boot heeft, ik moet echt leren mijn snavel te houden, maar het was een prettig rustpunt. En vanaf daar was het simpelweg afzien tegen de wind. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat de brug open stond als bij knooppunt Hellegatsplein. Mijn hartslag zat helemaal op het maximum. Daarna was ik blij dat ik het in het wiel kon blijven. Dat laatste stuk naar Moerdijk en via Zevenbergse Hoek deden erg pijn er werd eventjes fietsles gegeven. Het grootste deel van de les doceerde Frans W.

Het stuk naar huis  tegen de wind in was een drama. De brug over het kanaal leek wel de mount Everest. Maar ik had de tijd om even terug te denken aan deze tocht en ik kan niet anders zeggen dan dat het een groot plezier was. Bedankt voor weer een prachtige fietsdag!

Zondag fietsen we naar Lexmond!

 

Gerard K.

IMG_5496

Het was een winderige ochtend vandaag. Daarmee bedoel ik niet mezelf, maar de wind buiten. Lekker om een stukje te gaan fietsen. Als ik goed geteld heb stonden er 7 mannen en 2 dames klaar in de startblokken. In tegenstelling tot de A rijders die een aangepast rondje zouden gaan rijden, besloten wij toch om de elementen over de dijken te trotseren, en de harde wind voor lief te nemen.

IMG_5495

Ik had een paar gastrenners uitgenodigd deze ochtend, en het waren niet de minsten. Keesje van Oosterhout, de man zonder computer op zijn fietske, maar gewoon rijdend op gevoel gelijk Den Briek. Jantje Weterings, mijn direkt leidinggevende, en 1 van de tanks waar het Fer patent op heeft. Marco Joore, ook zo’n beul op de fiets, en Eelco Dekker, de man met veel souplesse in zijn benen.

Een mooi bont gezelschap om richting de Betuwe te vertrekken. Dat deden wij dus ook. Anneke en ik op kop met de wind achter onze derriere. Lekker keuvelend en de handjes los op het stuur, het ging vanzelf. Over de Hank en Nieuwendijk, langs het fort en zo naar Gorinchem. Daar nam Piet het over, om vervolgend naar Arkel te rijden, om daar de Lingedijk op te rijden. Hier werd er van tijd tot tijd op de kop gewisseld.

Lekker toch met de wind in de rug. En nog steeds droog, ondanks de dreigende wolken. Aan de overkant van de dijk lag het plaatsje Heukelem. Mooi gezicht zo tegen de dreigende achtergrond. Bij Leerdam ging de Lingedijk over in de Oude Zuiderlingedijk, en vervolgens in de Leerdamseweg, die ons naar Asperen bracht. Nu was het weer een stuk Lingedijk met zijn prachtige vergezichten. Hier en daar stonden er nog wat fruitblomen in bloei, en ook het gele koolzaad was een prachtig gezicht. Mijn persoontje kon ondertussen lekker bijpraten met onze gastrenners. Sommige ervan had ik een tijdje niet gezien, dus het werd wel eens tijd om lekker bij te kletsen. En waar kan je dat het beste doen? Inderdaad, in het zadel.

Via Gellichem en het Kleine Wiel naderden wij 1 van de mooiste plekken van de Linge, het dorpje Rumpt. In dit gebied lijkt het net of je door de jaren eind 1800 begin 1900 fietst. de tijd is hier gewoon gestopt. wij niet natuurlijk, anders had ik dit verslag niet kunnen tikken.

Eindelijk aangekomen bij de Appeltjesdijk met z’n hoogstambomen. Dit is misschien wel de bekendste dijk uit hele gebied. gelukkig nu afgesloten voor auto’s zodat fietsers, wandelaars, steppers, rolschaatsers, skeelers en meer van dit volk, optimaal kunnen genieten. Iets verderop dacht ik een ander weggetje in te slaan, maar dat bleek geen echt succes. Het werd een beetje een onverharde pad, die ons bijna in de armen van een lokal dreef. Hij keek zijn ogen uit. Je kon wel zien dat hij visite verwachte, maar zo’n groot bont uitgedost gezelschap bleek toch teveel van het goede. Fietsjes omgekeerd, en het volgende weggetje linksaf gepakt die ons naar Beesd en Geldemalsen voerde.

En nu begon de wind in ons nadeel te blazen. Tussen Geldermalsen en Waardenburg, reden Piet en ik kop over kop. Even later overgenomen door Keesje en Jantje L. Hier werd het al beuken in de wind. Nog 10km naar de koffie. Ook Jan de tank en Marco begonnen zich te roeren op kop van de groep. En dat zonder de iets minderen uit het oog te verliezen. Af en toe moesten we een beetje inhouden, maar dat mocht geen naam hebben.

Op de brug naar Zaltbommel kon Piet zich niet meer bedwingen. Hij zou en moest het eerste boven zijn. Alles trok hij uit elkaar. Er klonk geschreeuw en gevloek, maar Piet kon het niet horen door het gebulder van de wind. Het maakte allemaal niks uit, net voor Zaltbommel werd er toch gewacht, het werd tijd voor de koffie. En dat uiteraard bij Anthony die intussen een goede reputatie heeft opgebouwd als een prima gastheer.

Gezellig onder uithangend op het terras met een wafeltje of een stukje appelgebak nieuwe energie opdoen voor de terugweg. Ook nog wat foto’s genomen voor het nageslacht van dit illustere gezelschap. Ge zou ze maar op de koffie krijgen.

Nu werd het menens. Anneke moest nog wat aan haar bolleke laten doen, dus ze moest wel een beetje op thuis zijn. Moest toch wel lukken zeker? Op de dijk naar Brakel mezelf op kop gezet, om vervolgens afgelost te worden door die andere krachtpatsers. Ook onze gastrenners bleven een flinke duit in het zakske doen. Nee wat er uit Den berg en ’t Fer komt, zijn zeker gene pannenkoeken. Zo bleven wij tot aan den Berg rijden, waar wij afscheid namen van die toffe mannen.

Nu lekker terug naar de May, waar ik iedereen heb afgezet om vervolgens huiswaarts te keren.

Zondag stond er weer een tochtje op het programma, dus een beetje rust kon ik goed gebruiken.

Nog een speciaal compliment voor de beide meiden uit ons kluppie, en Johan die zich zich kranig verweerd heeft. Op naar de volgende tocht. Zal voor mij pas a’s zondag zijn. Bedankt allemaal.

IMG_5494
Gr De Pakhaas.

Kalmthoutseheidetocht.

Nadat we vorige zondag de tocht van Kalmthoutseheide omgezet hadden in de vennentocht, leek het ons een prima idee, om vandaag de Tholentocht te laten voor wat die was. Dus hebben we de prachtige Kalmthoutseheide bezocht! Ons ploegske was niet zo groot,  dus zijn we eensgezind ,  naar het Zuidwesten gefietst.

11204964_667240210074033_2722996853538299761_n

Samen met de WTC ‘ers Ad, Kees, Frans, Flip, Peter en Bart, ging onze gastrenner van vandaag Jan de Been, met ons op pad. Jan is de 7 kruisjes al gepasseerd maar fietst nog als een vent van 20 lentes. Zo vertrok hij samen met mij richting Wagenberg, volop pratend. Helaas Jan, in die wind verstond ik er helemaal niks van, ik zei steeds maar ja. Het is te hopen dat gij geen bijzondere vragen gesteld hebt! Bij mij was er na Wagenberg al een beetje de fut uit, maar Jan trapte maar door tegen de felle wind in!

Via d’n Elsakker en het Liesbos fietsten we  over de Hoge Vaartkant en de Klappenberg onder Sprundel door naar Schijf. Af en toe een beetje beschut door een paar bomen, maar het was toch knap opletten, voor de rukwinden. Vroeger gingen we nog weleens op de koffie bij Jagersrust, deze mannen hadden daar geen tijd voor. Hop hop hop tegen de wind in naar d’n Bels,  door Horendonk naar Essen. Langs het station en over het spoor. De “zwaantjes”keken ons nog na, of we ons wel aan de regels hielden!

Filipo kwam nog met het prachtige voorstel, om vanuit hier naar Tholen te fietsen, een korte stop om het in de groep te gooien. De meesten wisten al niet meer waar ze waren, laat staan om de weg naar Tholen te vinden. Onze Frans maakte snel een eind aan alle twijfel “we zijn toch op weg naar Kalmthout”.  Hup, daar gingen we  over de prachtige Belse polderwege, dwars door de heide, die we dit jaar volgens Ad nog eens moeten bezoeken als alles in bloei staat! De wind kwam vanaf hier al een stuk gunstiger te staan, en het tempo ging natuurlijk ook gelijk een paar kilometerkes sneller. Iedereen had flink zijn best gedaan tegen de wind (kracht 4-5) . Nu even genieten van het windje in de poeper. Via Nieuwmoer ging het over lange rechte wegen naar 8x en Wernhout. O ja Frans vroeg nog waar we nu uitkwamen, in Rijsbergen of Zundert? Geen van beide Frans, gewoon Wernhout, daar gingen we bij de brandweerkazerne rechtsaf. Helaas is de brandweerkazerne weg en hebben ze daar plots een voetbalveld weggelegd. Kan snel veranderen in zo’n durp.

Langs het Fransebaantje en kuuroord “Sauna Diana” fietsten we naar de volgende “sportclub” waar er voor iedere sporter een privé train(ster) klaar stond. Geen tijd voor die flauwekul, onderweg naar Rijsbergen ging bij onze Jan langszaam het kaarsje uit, toch te veel en te hard gewerkt. En natuurlijk ook nog eens 15 km extra vanaf Hank tegen de wind in getrapt! Geen schande, deden we gewoon wat rustiger aan, zullen we een bakske doen in Meersel-Dreef. toch maar niet. Kom zei Frans, nog een paar kilometer en we zijn op de May.

Via Chaam en een stukske Slingerdreef kwam Bavel en Dorst weer in zicht, in Oosterhout namen we afscheid van Kees, en in Den Hout hield ik het voor gezien. Met 125 km kwamen Flip, Frans, Ad en Bart de May binnen fietsen. Onze Jan moest er nog eens 15 extra trappen en kwam zijn totaal vandaag ruim boven de 150 km.

Wij gaan lekker languit van drie weken Giro genieten, en ons klaar stomen voor de 160 km naar Hellevoetsluis, let op want we vertrekken dan om 7 uur! Tot a.s. donderdag, groet Peter.

Vennentocht.

11062632_665048736959847_2923720168704186048_n

 

Vandaag geen rondje Kalmthout, maar een mooi tocht langs de Oisterwijkse vennen.  Met 8 WTC’ers en 1 oud WTC ‘er, en bakkertje van Dongen. Via de Willemspolder, door Oosteind en ’s Gravenmoer richting de Drunenseduinen. Alles verliep prima,  de bioscoop was vandaag gesloten, dus ook Peter V was van de partij!

Bij Biezenmortel vertelde Gerard uitgebreid over het kloosterleven,  nu begreep ik niet zo goed of hij daar vroeger nog deel van uit gemaakt heeft.  Ik kan me wel iets voorstellen van “paterke Géra”.

Bij de leemkuilen net voor het oversteken van de N65, hadden ze een serieuze hindernisbaan voor ons gemaakt. We  liepen drie keer door een zandbak, wat ons gemiddelde aardig naar beneden trok. Bij het binnen rijden van Oisterwijk, ging de spoorwegovergang voor ons neus dicht. Wij zijn geen vet betaalde profs, dus houden wij ons wél aan de verkeersregels. Een van onze mannen nam ff de tijd om zich zelf terug te trekken achter een grote boom. Rustig aan,  we zijn nog niet compleet hoorde ik roepen,  AHA hij was er weer, met zun goeie benen!

Ik hoop dat iedereen nog wat van die mooie vennen heeft kunnen genieten,  Ad vertelde zoals ieder jaar uitgebreid over de, van Eschenven, de Goorven en de Witven, allemaal mooie plassen.  Moer-gestel was ons volgende obstakel, we hebben hier kunnen genieten van een gezellige jaarmarkt en een rondje rond de Sint Jansonthoofdings kerk, altijd wel goed voor zo’n (on)gelovig gezelschap.

Nadat we de ophaalbrug over het Wilhelminakanaal hadden gepasseerd fietsten we door het gezellige Hilvarenbeek, waar het op het terrras van het Vrijthof al gezellig druk was. Wij hadden daar geen tijd voor,  vanaf hier vol de wind in het hol. Goed de gang erin door het bos van “Gorp en Roovert” de Belgische grens over. In Poppel staken we de N12 over om over een slecht stuk weg weer naar Nederland te fietsen. Vroeger bestond dit stuk uit kasseien, nu is het inmiddels alweer 30 jaar geasfalteerd. Door de jaren heen zijn in dit wegdek verschrikkelijk grote gaten ontstaan, waardoor er voor de fietsers gevaarlijke situaties ontstaan. Dus gewoon een klote stuk voor een groep fietsers!

Vanaf Alphen was het over bekende wegen richting de May, met 110 km op de teller, en het gevoel dat we allemaal ons best hadden gedaan,  konden we rond half 12 aan de koffie.

Zaterdag gaan we met de A opweg naar Tholen! Wie weet leggen we nog ergens aan voor een bakkie, maar dan wel op eigen kosten!

Rondje Poederoijen WTC-B

24 Flip Segeren

 

3 mei 2015

De weersverwachtingen waren niet best en toch stonden er 13 personen bij het gemeentehuis om samen met leider Flip het rondje Poederoijen te rijden. Anneke (met haar goeie benen dit jaar) meteen met Flip op kop. Via  ’t Veer en de nieuwe terpen bij Waspik op naar de Heusdense brug. Er stond ruim voldoende wind voorde liefhebbers daarvan en de anderen konden steeds wat wegkruipen. Op kop werd regelmatig gewisseld, één stuk was de liefhebberij zo groot dat ze met drieën op kop gingen. Het was leider Flip, die maar liefst continu 94 km op kop bleef. Het leek hem weinig moeite te kosten. Een banaantje heeft hij onderweg ook niet nodig. Nieuwe Stefan trapte ook knap mee, maar zijn kilo’s naar boven brengen bij een klim valt nog wat tegen. Sterke Piet is dan niet te beroerd om even een handje te helpen. Yp , zoals van ouds weer eens een stukje vooruit. Na de hoge brug de Bommelerwaard in op naar Poederoijen. We hielden het nog steeds droog en genoten van de mooie omgeving en de frisse natuur. Over dijken fietsen is altijd leuk. Een omgeving waar we maar één keer per jaar komen. Via  wat onbekende dorpjes en Rijswijk naar het bekende Woudrichem. Na Werkendam de polder in, weer met pittige tegenwind. De kilometers begonnen ook al een beetje te tellen.  Onvermoeibare Flip sleurde er flink aan en moest toch soms om een tandje minder gevraagd worden. Het werd duidelijk dat ik niet de enige was die maar net kon bijhouden. Bij de Keizersveerse brug  bezorgde Flip ons nog een toetje na en sloeg linksaf. Misschien bang om niet aan de kilometers te komen. Pas in het  laatste stuk werden we getracteerd op wat vocht, maar daar kregen we ook veel regenpunten voor. Flip, je hebt ons stevig laten fietsen maar ons ook een mooie tocht bezorgd. Deze tocht was een goede voorbereiding voor de Lek en Lingetocht . Flip bedankt.

Anton Knipscheer

P.S.  Volgende week zaterdag Lek en Linge met leider Gerard, 125 km en vertrek 8.00 uur

Het is gebruikelijk dat er in Zaltbommel  in het Pannenkoekenhuis  een break  is voor koffie ( en voor de liefhebbers een punt). Dit echter dit jaar voor eigen rekening. Gerard brengt  zaterdag twee gastrenners (collega’s) mee.

Rondje Pijpers.

FullSizeRender

Een bloemetje en een lintje voor Jan Pijpers de ontwerper van ons rondje!

Regenen zou het, hard, en met onweer. Maar niets was minder waar. Het was droog, een matige wind en een redelijke temperatuur. Eigenlijk was er maar één zaak die wat tegenzat, lekke banden. Jacques al na 10 km twee keer,  Gerard één keer, en Jacques de laatste drie kilometer nog twee keer. Kansberekening liet me even in de steek. Dit is haast onmogelijk, maar het gebeurde.

IMG_5371

Het tochtje was fantastisch ondanks deze onderbrekingen.Tijdens de onderbrekingen miste we Peter Verhagen, waar is Peter vroegen we aan Flip. Naar de bioscoop, zei Flip, wat ga je nou op zondagmorgen in de bioscoop doen? Nou ja hij zit gewoon in de bioscoop, dan maar verder zonder Peter.

Een rit van  90 km en weinig rust. Het was duidelijk dat iedereen er zin in had. Tot aan de eerste twee lekke banden was een klein praatje nog wel mogelijk, maar al ras ging het gas er op en ik zal eerlijk bekennen dat ik de lucht om te praten niet meer had. Er zijn twee zaken die mijn hart sneller doen kloppen. Mijn vrouw en de WTC. Bij de WTC is dat door het tempo, dat andere laat ik graag aan jullie fantasie over.

Ouderwets waaierrijden. Kop over kop, ik heb werkelijk zitten genieten. Het draaide fantastisch. Tot aan Den Hout toen Jacques het onwaarschijnlijke geluk had nog twee keer een afloper te hebben. En zo blijkt, toeval bestaat. En als ik nu een ding geleerd heb vandaag, dan is het dat ik van die patronen wil hebben in plaats van een fietspomp.

Nog een fijne dag

Gerard

Rondje over de sluizen

10 Yp Huisman

Met vandaag Yp als leider zouden wij naar  Willemstad fietsen. Kees Verkooijen had zich afgemeld voor deze tocht, maar kwam  toch opdagen.
Niet om te leiden, maar om mee te rijden. Kees had  geen parcours om ons te leiden. Helaas. Willemstad zei Yp, en zo zou het gaan  gebeuren.
Met een nieuwe gastrijder in ons midden genaamd  Stefan zou het weer een leuk ritje worden. Beetje gespannen kopje bij Stefan,  maar dat is normaal zo de eerste keer tussen al die klasbakken.Wel nog een  beetje fris deze ochtend, maar voor de rest fantastisch weer. Ook onze beide  dames Anneke en Anne-Mieke waren uiteraard van de partij, en deden voor de heren  niks onder.Het is toch niet te geloven dat een klasbak van 76 lentes jong ons  moet leiden. Toch grote klasse en bewondering!!!
Met de wind in het hol was het inderdaad hollen  naar de Moerdijkbrug. Potverdorie, hier liepen mijn benen al vol. Zou tobben  worden vandaag.Volgende opstakel Killtunnel.
Ik weer in de achterste regionen. Zou het toch die  Bloesemtocht in de Betuwe zijn geweest die mij parten speelde? Moet haast wel.  Fietsen tussen 30.000 wandelaars is gemakkelijke opgave. Maar Marc had wel goede  benen, hoe kon dat nou? Zo zat ik te denken met mijn zware benen. Na de  killtunnel leide Yp ons via Strijen over allerlei mooie dijkjes naar de  Volkeraksluizen. Met een afwisseling op de kop tussen Caspar,Marc, Jantje.  Kevin, Anneke en Peter werd er een goed tempo ondehouden.
Potverdorie zeg, weer achterin op die verdomde  sluizen. Moest flink aanpoten om het contact niet te verliezen. Wat een dag, wat  een dag!!!
De afdaling deed me goed. Via Willemstad naar de  dijk richting Tonnenkreek. Tobben en nog eens tobben. Er werd goed doorgetrokken  voorin. Stelletje beulen.
Via de Klundert en het industrieterrein kwamen we  langzaam richting de May op aan. Maar eerst nog een paar polders door richting  Heikant. Hier kwam ik er pas een beetje doorheen, en kon ik met de wind op kop  ook nog een beetje kopwerk doen.
En nu vlug terug naar de May, en dan terug naar  Oosterhout. Daar dacht ik aan en zo geschiede.
Met dank aan Ypke en de rest voor de gezellige en  vermoeiende rit. Bij thuiskomst even gewassen, boterhammetje gegeten, en toen  mijn zetel in de tuin opgezocht.
Diepe slaap was mijn deel. Wat een dag, wat een  dag.
Gr van Cipo, een uitgebluste schrijver van het  bovenstaande