Het was flink bewolkt, motregen was voorspeld en het was bovendien flink frisser dan ik dacht. Zeker onderweg.
Omdat we de Vennentocht nog pas gereden hadden besloot Ad dat we een rondje via Hellegatsplein gingen doen. We gingen met vijven op pad. Ad, Flip, Bart, Peter V. en ik. We zouden het rustig aan doen. Flip was al in gedachten bij de top 100 en had al wat gefeest. Ik was wat stijfjes van het kruien met zand. Peter leek er wel zin aan te hebben en Ad ging gewoon aan de gang. Ik heb het geweten. Bart had er namelijk erg veel zin in, en hoe hij dat doet weet ik niet, maar hij laat je fietsen. Ik wilde wel eens weten hoeveel progressie ik nu wel gemaakt had en was wel bereid om er flink tegenaan te gaan. En het ging behoorlijk. Net na het dorp Moerdijk begon Bart er het gas op te gooien. En dit is een understatement. Niemand verzaakte, het liep als een dolle. Ik moet bekennen dat ik bij Willemstad het al wel wat moeilijk kreeg, beetje zere benen, buikje wat meer in de weg, kleine dingetjes.
Bij de bruggen omhoog bij Hellegatsplein heb ik voor het eerst moeten lossen. Ik heb elke kilo boven de 85 kilo vervloekt. Ik moest er gewoon af. Zelfs het kleinste bultje werd daarna hoger dan de Mount Everest. Drie keer heb ik moeten lossen. En vanaf Dordrecht heb ik niet één keer meer op kop gereden. Wel geprobeerd, maar ik kon gewoon niet overnemen, terwijl de anderen gewoon kop over kop het asfalt geselden. Ik heb sinds 1985 niet meer zo stuk gezeken. Wel moet ik erbij zeggen dat we het rondje met bijna 34 gemiddeld hebben gereden. Wat ik nog steeds bijzonder hard vind. Ik heb mijn kilometertellertje terug in Made afgedrukt en ik denk dat ik misschien wel 20 minuten over de laatste 6 kilometer naar huis heb gedaan. Ik was zo kapot dat ik in Made verkeerd ben gereden. Het is nu 6 uur later, en nu begin ik een beetje bij te komen.
Wat een klasbakken waar ik mee op weg was. Graag wil ik ze hier bedanken voor de fietsles die ze mij gegeven hebben en dat ze me nog mee wilden hebben.
Ik zou er graag nog een mooier verhaal van willen maken, maar meer zit er vandaag niet meer in. Ik heb nu al wel zin in maandag.
Groet van Gerard, poeh, poeh!