Voor de 2e keer mocht ik dit jaar “mijn “rondje Naar Den Hout fietsen. Met onze A groep was het een veredelde cross door Zondereigen. Deze keer had ik me beter voorbereid, een telefoontje met de burgerwacht van dit bijzondere plekske had me duidelijk gemaakt als ik de derde afslag vanaf het Belse lijntje zou nemen, ik nergens last van zou hebben. Bijna miste ik nog deze afslag, bij de kruising aangekomen keek ik eerst naar rechts. Mooi, was mijn eerste gedachte, daar is de weg weer weer open. Maar we motte wel linksaf, en daar was nog steeds die crossbaan! Van die Belgen kende dus ook al nie op aan.

Net voorbij het prachtige voetbalveld van de plaatselijke FC, had Gerard maleur aan zijne vélo.  Het duurde een tijdje voordat hij en wij verder konden. Op naar Merksplas, ik kon me nog herinneren dat de weg naar Beerse bij de brug afgesloten was. Dan maar eens een nieuw stukje proberen, een prachtige maar wel drukke weg bracht ons bij een andere ophaalbrug. Dwars door Beerse kwamen we deze keer wel door Den Hout. Een kleine opstopping bij brug nr. 7 en we konden er weer tegenaan, de beruchte steentjes lachte ons al toe. Samen met een knap fietsende Anneke bollerden we gezellig hotsend en kotsend over een kilometer of 8 slechte klinkers. Nog geen  2 km verder was er de beloning, een verse bak koffie en een wafel met slagroom en erbeesjes. Degene die het hardst gewerkt hadden kregen de meeste erbeesjes! Dat had die madam goed gezien.

De tocht moest weer hervat worden, altijd moeilijk om er dan weer de gang in te krijgen. Nu kregen we als toetje ook nog wat druppeltjes regen erbij, en bij een enkeling begonnen de beentjes wat minder te worden. In de buurt van Chaam was het over met die enkele druppels, het water kwam al aardig in onze schoenen te staan. Ach ja zoals een echte Flandrieën, nie ouwehoeren, gewoon door stoempen. We konden toch terug kijken op een mooie tocht die ik samen met de dames, Annemiek, Anneke en de klimgeiten Marc, Piet, Gerard en de kleppers Johan, Wim en niet te vergeten rooie Jantje mocht maken. Kletsnat met 123 km op de tellers kwamen we rond 1 uur thuis, om lekker onder een warme douche te duiken.

Maandag ga ik eens kijken of ik die sneltrein van onze A mannen kan bolwerken, op weg naar de meulens van Kinderdijk!

Pierre Boulanger.

Vandaag was het de beurt aan Frans Marijnissen, voor een rondje Lexmond. Slimme Frans had gezien dat ik dit jaar al een paar keer die richting had verkozen, daarom vroeg hij of ik een stukkie wilde leiden. Onder Gurkem, voor Frans, boven Gurkem was dan voor mij.

Om 8 uur vertrokken we dan met Peter Verhagen, net terug van zomerse oorden, Flip, Gerard Koops, Martien, leider Frans en gastrenner/ oud-WTC’er Franske, en ik mocht ook nog mee. Bij Hank, wachtte Jan de Been ons op, voor een gezellig babbeltje, en wat fiets navigatie.  Windje in de rug vertrokken we heerlijk rustig richting Sleeuwijk. De brug over en het mooiste gedeelte van onze tocht kon beginnen. Door het dorpje Schelluinen fietsten we naar het riviertje de Giessen,  langs prachtige wegen en riviertjes kwamen we in Noordeloos aan.  We gingen nog een stukje verder naar het noorden op weg naar Ameide. Vanaf daar hadden we de wind in de rug over de Lekdijk, heerlijk fietsen daar!

Lexmond kwam in zicht, door het dorp heen en onder de A27 door gingen we naar het Merwedekanaal.  Mooie lange rechte paden langs het kanaal, een brugje over, en het gas erop. Net voor Arkel nog even een pisstop, om weer terug te keren naar Schelluinen. Weer een brug over we dachten er over om deze tocht dan ook maar de bruggentocht te noemen.  Ik telde er zomaar 17 stuks, of had ik er nog gemist? Nog een klein luske door het altijd mooie Land van Heusden en Altena,  richting “Woerkum” het gebied waar onze gastrenner Jan, blindelings de weg kent.  Onze mannen Franske, Mar10 en Twan hielden het tempo strak tegen de wind in, achteraan hoorde ik zo af en toe geblaas en gekerm. Maar breken, nee dat ging niet gebeuren, de laatste kilometers kwamen in zicht. Via de Peerenboom naar de Keizersveersebrug, amai ging die Frans nogeens links af naar Raamsdonk, dat kon er nog wel bij. Bij Den Berg namen we afscheid van Gerard, en lekker rustig aan fietsten wij naar de May opaan. Iets voor 12 uur mochten we aan de koffie. Na een ritje van 125 km ging dat wel smaken!

Volgende week staan er weer 2 tochten op het WTC programma, zaterdag en 2e pinksterdag, zorg dat je van de partij bent!

Pierre Boulanger.

Met deze tocht had ik rekening gehouden, Rondje Hellevoetsluis. Ongeveer 160 km. Maar ook nog heen naar Made maar nog meer terug naar Geertruidenberg. Deze week had ik me vooral voorbereid door niet te veel te fietsen. Rust kan je redden. En het was een goed besluit.

De richting van de tocht was bijzonder. Niet omdat Hellevoetsluis pal west ligt ten opzicht van ons startpunt in Made, maar vooral omdat de wind elke dag uit westelijke richting heeft gewaaid. Behalve vandaag op Hemelvaartsdag dus. Oost-noord-oost draaiend naar het oosten. Dus heen de wind mee, terug tegen.

Met acht man heen onder de bezielende leiding van Flip. Bart tot aan Stellendam en daar is hij alleen verder gegaan naar Oost-Kapelle. Niet vanwege ons, maar dat had hij zo gepland. En Frans Wessels was erbij, afgedaald vanuit de bergen om ons de tien geboden van het fietsen weer eens voor te leggen. Ik kreeg onmiddellijk spijt van die ene borrel die ik gisteravond tegen beter weten in soldaat had gemaakt.  Ik had er zin in, en het kwam me voor dat ook de rest er flink zin in had. De lente is volop bezig en het verschil tussen de omgeving 5 km noordelijker, de A15 en de industrie tussen Rotterdam en Maasvlakte, is bijzonder. Een prachtige tocht. Ik heb een tijdje in Brielle gewerkt en ken de omgeving een beetje en het was alleraardigst om over de Haringvlietsluizen naar Stellendam te pedaleren. Niet dat ik heel veel kon zien. Inmiddels had ik buiten het gebruikelijke snot voor, er ook nog een kilo vliegen in mijn ogen zitten. Volgens Frans W. is het ook het voedsel van de toekomst, insecten, maar eerlijk gezegd is het zonder peper en zout niet helemaal op smaak.

En dan over de sluizen via Stellendam naar Middelharnis voor koffie en appelgebak. Dat stuk werd er hard gefietst. Ik kan hier alleen maar voor mezelf spreken, maar ik had het taai. Het café  ging precies open bij aankomst. Ik zal niet uitweiden over wie er daarin de straat woont, en dat diegene geen boot heeft, ik moet echt leren mijn snavel te houden, maar het was een prettig rustpunt. En vanaf daar was het simpelweg afzien tegen de wind. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat de brug open stond als bij knooppunt Hellegatsplein. Mijn hartslag zat helemaal op het maximum. Daarna was ik blij dat ik het in het wiel kon blijven. Dat laatste stuk naar Moerdijk en via Zevenbergse Hoek deden erg pijn er werd eventjes fietsles gegeven. Het grootste deel van de les doceerde Frans W.

Het stuk naar huis  tegen de wind in was een drama. De brug over het kanaal leek wel de mount Everest. Maar ik had de tijd om even terug te denken aan deze tocht en ik kan niet anders zeggen dan dat het een groot plezier was. Bedankt voor weer een prachtige fietsdag!

Zondag fietsen we naar Lexmond!

Gerard K.

Nadat we vorige zondag de tocht van Kalmthoutseheide omgezet hadden in de vennentocht, leek het ons een prima idee, om vandaag de Tholentocht te laten voor wat die was. Dus hebben we de prachtige Kalmthoutseheide bezocht! Ons ploegske was niet zo groot,  dus zijn we eensgezind ,  naar het Zuidwesten gefietst.

Samen met de WTC ‘ers Ad, Kees, Frans, Flip, Peter en Bart, ging onze gastrenner van vandaag Jan de Been, met ons op pad. Jan is de 7 kruisjes al gepasseerd maar fietst nog als een vent van 20 lentes. Zo vertrok hij samen met mij richting Wagenberg, volop pratend. Helaas Jan, in die wind verstond ik er helemaal niks van, ik zei steeds maar ja. Het is te hopen dat gij geen bijzondere vragen gesteld hebt! Bij mij was er na Wagenberg al een beetje de fut uit, maar Jan trapte maar door tegen de felle wind in!

Via d’n Elsakker en het Liesbos fietsten we  over de Hoge Vaartkant en de Klappenberg onder Sprundel door naar Schijf. Af en toe een beetje beschut door een paar bomen, maar het was toch knap opletten, voor de rukwinden. Vroeger gingen we nog weleens op de koffie bij Jagersrust, deze mannen hadden daar geen tijd voor. Hop hop hop tegen de wind in naar d’n Bels,  door Horendonk naar Essen. Langs het station en over het spoor. De “zwaantjes”keken ons nog na, of we ons wel aan de regels hielden!

Filipo kwam nog met het prachtige voorstel, om vanuit hier naar Tholen te fietsen, een korte stop om het in de groep te gooien. De meesten wisten al niet meer waar ze waren, laat staan om de weg naar Tholen te vinden. Onze Frans maakte snel een eind aan alle twijfel “we zijn toch op weg naar Kalmthout”.  Hup, daar gingen we  over de prachtige Belse polderwege, dwars door de heide, die we dit jaar volgens Ad nog eens moeten bezoeken als alles in bloei staat! De wind kwam vanaf hier al een stuk gunstiger te staan, en het tempo ging natuurlijk ook gelijk een paar kilometerkes sneller. Iedereen had flink zijn best gedaan tegen de wind (kracht 4-5) . Nu even genieten van het windje in de poeper. Via Nieuwmoer ging het over lange rechte wegen naar 8x en Wernhout. O ja Frans vroeg nog waar we nu uitkwamen, in Rijsbergen of Zundert? Geen van beide Frans, gewoon Wernhout, daar gingen we bij de brandweerkazerne rechtsaf. Helaas is de brandweerkazerne weg en hebben ze daar plots een voetbalveld weggelegd. Kan snel veranderen in zo’n durp.

Langs het Fransebaantje en kuuroord “Sauna Diana” fietsten we naar de volgende “sportclub” waar er voor iedere sporter een privé train(ster) klaar stond. Geen tijd voor die flauwekul, onderweg naar Rijsbergen ging bij onze Jan langszaam het kaarsje uit, toch te veel en te hard gewerkt. En natuurlijk ook nog eens 15 km extra vanaf Hank tegen de wind in getrapt! Geen schande, deden we gewoon wat rustiger aan, zullen we een bakske doen in Meersel-Dreef. toch maar niet. Kom zei Frans, nog een paar kilometer en we zijn op de May.

Via Chaam en een stukske Slingerdreef kwam Bavel en Dorst weer in zicht, in Oosterhout namen we afscheid van Kees, en in Den Hout hield ik het voor gezien. Met 125 km kwamen Flip, Frans, Ad en Bart de May binnen fietsen. Onze Jan moest er nog eens 15 extra trappen en kwam zijn totaal vandaag ruim boven de 150 km.

Wij gaan lekker languit van drie weken Giro genieten, en ons klaar stomen voor de 160 km naar Hellevoetsluis, let op want we vertrekken dan om 7 uur! Tot a.s. donderdag, groet Peter.

Vandaag geen rondje Kalmthout, maar een mooi tocht langs de Oisterwijkse vennen.  Met 8 WTC’ers en 1 oud WTC ‘er, en bakkertje van Dongen. Via de Willemspolder, door Oosteind en ’s Gravenmoer richting de Drunenseduinen. Alles verliep prima,  de bioscoop was vandaag gesloten, dus ook Peter V was van de partij!

Bij Biezenmortel vertelde Gerard uitgebreid over het kloosterleven,  nu begreep ik niet zo goed of hij daar vroeger nog deel van uit gemaakt heeft.  Ik kan me wel iets voorstellen van “paterke Géra”.

Bij de leemkuilen net voor het oversteken van de N65, hadden ze een serieuze hindernisbaan voor ons gemaakt. We  liepen drie keer door een zandbak, wat ons gemiddelde aardig naar beneden trok. Bij het binnen rijden van Oisterwijk, ging de spoorwegovergang voor ons neus dicht. Wij zijn geen vet betaalde profs, dus houden wij ons wél aan de verkeersregels. Een van onze mannen nam ff de tijd om zich zelf terug te trekken achter een grote boom. Rustig aan,  we zijn nog niet compleet hoorde ik roepen,  AHA hij was er weer, met zun goeie benen!

Ik hoop dat iedereen nog wat van die mooie vennen heeft kunnen genieten,  Ad vertelde zoals ieder jaar uitgebreid over de, van Eschenven, de Goorven en de Witven, allemaal mooie plassen.  Moer-gestel was ons volgende obstakel, we hebben hier kunnen genieten van een gezellige jaarmarkt en een rondje rond de Sint Jansonthoofdings kerk, altijd wel goed voor zo’n (on)gelovig gezelschap.

Nadat we de ophaalbrug over het Wilhelminakanaal hadden gepasseerd fietsten we door het gezellige Hilvarenbeek, waar het op het terrras van het Vrijthof al gezellig druk was. Wij hadden daar geen tijd voor,  vanaf hier vol de wind in het hol. Goed de gang erin door het bos van “Gorp en Roovert” de Belgische grens over. In Poppel staken we de N12 over om over een slecht stuk weg weer naar Nederland te fietsen. Vroeger bestond dit stuk uit kasseien, nu is het inmiddels alweer 30 jaar geasfalteerd. Door de jaren heen zijn in dit wegdek verschrikkelijk grote gaten ontstaan, waardoor er voor de fietsers gevaarlijke situaties ontstaan. Dus gewoon een klote stuk voor een groep fietsers!

Vanaf Alphen was het over bekende wegen richting de May, met 110 km op de teller, en het gevoel dat we allemaal ons best hadden gedaan,  konden we rond half 12 aan de koffie.

Zaterdag gaan we met de A opweg naar Tholen! Wie weet leggen we nog ergens aan voor een bakkie, maar dan wel op eigen kosten!

3 mei 2015

De weersverwachtingen waren niet best en toch stonden er 13 personen bij het gemeentehuis om samen met leider Flip het rondje Poederoijen te rijden. Anneke (met haar goeie benen dit jaar) meteen met Flip op kop. Via  ’t Veer en de nieuwe terpen bij Waspik op naar de Heusdense brug. Er stond ruim voldoende wind voorde liefhebbers daarvan en de anderen konden steeds wat wegkruipen. Op kop werd regelmatig gewisseld, één stuk was de liefhebberij zo groot dat ze met drieën op kop gingen. Het was leider Flip, die maar liefst continu 94 km op kop bleef. Het leek hem weinig moeite te kosten. Een banaantje heeft hij onderweg ook niet nodig. Nieuwe Stefan trapte ook knap mee, maar zijn kilo’s naar boven brengen bij een klim valt nog wat tegen. Sterke Piet is dan niet te beroerd om even een handje te helpen. Yp , zoals van ouds weer eens een stukje vooruit. Na de hoge brug de Bommelerwaard in op naar Poederoijen. We hielden het nog steeds droog en genoten van de mooie omgeving en de frisse natuur. Over dijken fietsen is altijd leuk. Een omgeving waar we maar één keer per jaar komen. Via  wat onbekende dorpjes en Rijswijk naar het bekende Woudrichem. Na Werkendam de polder in, weer met pittige tegenwind. De kilometers begonnen ook al een beetje te tellen.  Onvermoeibare Flip sleurde er flink aan en moest toch soms om een tandje minder gevraagd worden. Het werd duidelijk dat ik niet de enige was die maar net kon bijhouden. Bij de Keizersveerse brug  bezorgde Flip ons nog een toetje na en sloeg linksaf. Misschien bang om niet aan de kilometers te komen. Pas in het  laatste stuk werden we getracteerd op wat vocht, maar daar kregen we ook veel regenpunten voor. Flip, je hebt ons stevig laten fietsen maar ons ook een mooie tocht bezorgd. Deze tocht was een goede voorbereiding voor de Lek en Lingetocht . Flip bedankt.

Anton Knipscheer

P.S.  Volgende week zaterdag Lek en Linge met leider Gerard, 125 km en vertrek 8.00 uur

Het is gebruikelijk dat er in Zaltbommel  in het Pannenkoekenhuis  een break  is voor koffie ( en voor de liefhebbers een punt). Dit echter dit jaar voor eigen rekening. Gerard brengt  zaterdag twee gastrenners (collega’s) mee.

Een bloemetje en een lintje voor Jan Pijpers de ontwerper van ons rondje!

Regenen zou het, hard, en met onweer. Maar niets was minder waar. Het was droog, een matige wind en een redelijke temperatuur. Eigenlijk was er maar één zaak die wat tegenzat, lekke banden. Jacques al na 10 km twee keer,  Gerard één keer, en Jacques de laatste drie kilometer nog twee keer. Kansberekening liet me even in de steek. Dit is haast onmogelijk, maar het gebeurde.

Het tochtje was fantastisch ondanks deze onderbrekingen.Tijdens de onderbrekingen miste we Peter Verhagen, waar is Peter vroegen we aan Flip. Naar de bioscoop, zei Flip, wat ga je nou op zondagmorgen in de bioscoop doen? Nou ja hij zit gewoon in de bioscoop, dan maar verder zonder Peter.

Een rit van  90 km en weinig rust. Het was duidelijk dat iedereen er zin in had. Tot aan de eerste twee lekke banden was een klein praatje nog wel mogelijk, maar al ras ging het gas er op en ik zal eerlijk bekennen dat ik de lucht om te praten niet meer had. Er zijn twee zaken die mijn hart sneller doen kloppen. Mijn vrouw en de WTC. Bij de WTC is dat door het tempo, dat andere laat ik graag aan jullie fantasie over.

Ouderwets waaierrijden. Kop over kop, ik heb werkelijk zitten genieten. Het draaide fantastisch. Tot aan Den Hout toen Jacques het onwaarschijnlijke geluk had nog twee keer een afloper te hebben. En zo blijkt, toeval bestaat. En als ik nu een ding geleerd heb vandaag, dan is het dat ik van die patronen wil hebben in plaats van een fietspomp.

Nog een fijne dag

Gerard