Voor vandaag stond  het rondje 8x op onze WTC menukaart. Op verzoek van onze veurzitter, had ik het rondje weten uit te breiden. Als extra toetje fietsten we nu door de Kalmthoutseheide.

Met maar 5 WTC leden en een aankomend lid, vertrokken we iets na 8 uur vanaf de May. Samen met de rooie leiderstrui van Peter Verhagen, veurzitter Ad, bloemenkweker Erik, beroepsrenner Franske en leider van de dag Peter, mocht Gerard op kop vertrekken. Het was nog op schieten geblazen, bij het gemeente huis stond een toerist, die een beetje de weg kwijt was geraakt. Gerard probeerde hem in zijn steenkole duits de weg naar Den Haag uit te leggen. “Immer grade aus” en weg was hij! Voorbij Wagenberg zagen we hem in de verte fietsen, Hé Gerard je maat gaat direkt door naar Zevenbergen of de Klundert, we motte hem wel op tijd waarschuwen. Net voor de rotonde hadden we Helmut te pakken, kwam het toch nog goed met de beste man.

Wij fietsten links af richting Prinsenbeek. Met de wind steeds in de rug ging het bij Etten-Leur over het viaduct bij de Mac, over rustige polderwegen naar Schijf.  Net voorbij de Lange Schouw fietsten we Bels binnen, over de betonplatenweg, zoals je die vroeger had tussen de May en Zevenbergen. Horendonk was het eerste plaatske wat wij in den Bels passeerden. Daarna volgde Essen, langs het station en over het spoor, reden we een beetje verder langs de Kiekenhoeve. Net voor de beruchte kasseien van Essen-Hoek, gingen wij links af op zoek naar de Kalmthoutse heide. Een prachtige weg, was ook wel te merken, vele fietsploegen groot en klein maakten gebruik van deze auto vrije weg! Het stuk tussen Kalmthout en Nieuwmoer was ook voor mij onbekend terrein, maar ja die GPS wijst mij de weg. Allemaal mooie landelijke wegen, af en toe een drukke provinciale weg oversteken, maar dat kwam ons wel goed uit. Tijd om ff te herstellen, wij hadden er vandaag ene bij met een brommerke, dat brommen deden wij dan wel. Maar vooraan hield dat kleine menneke het tempo er aardig in, zou die nou nooit eens zere benen hebben of zo iets?

Na Nieuwmoer ging het naar de plaats waar het volgens het jaarprogramma om draaide,  8x daar was een kleine omleiding vanwege de dorpsfeesten, via het “Pannehuske” ging het achter Zundert en Rijsbergen door naar het Liesbos. Brrrrrrrrrrrrrrrm brmmmmmmmmmmmmm, dacht wanneer gaat dat ding sputteren. De enige die sputterde waren wij, na een kleine omleiding langs het frietkot van het Liesbos pakten we de route weer op. Over de bekende wegen via d’n Elsakker en de Brandestraat fietsten we de leste kilometers rustig aan de May binnen. Iets voor half twaalf, kon de vélo weer op stal. We hadden weer een mooie ronde gefietst, over ook voor ons nog onbekende wegen. Maar zeker voor herhaling vatbaar, volgend jaar in het A en wie weet ook het B programma.

Groet Peter.

7 sept. 2014

Weer 13 kleppers  bij de B vandaag, ook al is gisteren  “Limburg” gereden. Een mooi aantal, terwijl we toch een stel vaste klanten misten. De Pakhaas heeft dit weekend Luxemburg onveilig gemaakt, Eric en Wim waren naar Goes voor de Ride for the roses  en Piet V. had nog te veel last van zijn rug. Onze aspiranten, Paul en Bart, waren beiden weer van de partij en Paul zelfs al in die mooie outfit van onze club. Misschien volgt Bart binnenkort. Er stond nauwelijks wind, dus we konden alle kanten uit. Daar wordt het dan niet gemakkelijker op, want er zijn zoveel mogelijkheden. Het duurde even, maar Yp hakte de knoop door en het werd een rondje Willemstad/Heijningen, ong. 80 km. Jack v.D meteen strak op kop en werd steeds vergezeld door andere liefhebbers. Probleemloos naar Willemstad en van daar uit naar Heijningen. Ook Paul was niet te lui en verlegen en voerde een tijd het peloton mee aan. Bijzonder was dat we John Haanskorf in ons midden hadden. Hij fietst zo graag, ondanks dat hij nog pijn in arm en pols heeft. Binnenkort wordt hij hiervoor hopelijk succesvol geopereerd. Of kwam hij bij ons om  met zijn mooie,nieuwe Apex te pronken? Er werd voor onze doen pittig gefietst.  De kuiten, die gisteren in het Limburgse stevig aan de beurt kwamen, werden echt niet ontzien. Naar Noordhoek leverde ook geen enkel probleem op en daarna kwamen we weer op erg bekend terrein. Op de Goudbloemsedijk moesten wat van het vrij hoge gemiddelde wat prijs geven, toen we veiligheidshalve een hele  tijd achter een  grote kar met aardappelen bleven.  Na Langeweg  toch weer met een rotgang de A-16 over en daarna werd ook nog stevig aangepoot. De weergoden waren ons bijzonder gunstig gestemd en maakten het mogelijk dat we allen voldaan, content en tijdig weer Made binnen reden.

Groet Anton.

De weersvoorspelling was prima, met helaas maar 10 WTC kleppers vertrokken we richting Schoonbron. Jammer dat we hier niet meer kleppers voor warm kunnen krijgen, ik begrijp best dat er leden zijn die andere verplichtingen hebben en ook de leeftijd van sommige leden speelt natuurlijk een rol. Waar andere clubs met een groot aantal leden in Limburg rond toeren, moeten wij het met een bescheiden ploegje doen, hoe kunnen wij jullie warm krijgen voor een gezellige clubdag in Limburg of elders?

Hoe dan ook, voor diegene die er wel bij waren was het een prachtige dag. In twee groepjes vertrokken we rond de klok van 10 uur vanaf de camping Schoonbron. Flip nam de A mannen onder zijn vakkundige hoede:  Ad, Martien, Peter Verhagen, Johan van Helmond en de 2 gastrenners gingen de Mergellandroute fietsen. Caspar, Jan Lensvelt, Johan Smits en Anneke en ik gingen  voor de B tocht over de Limburgse heuvelen.

Wij fietsten richting Valkenbug, om als eerste de Sibbegrubbe te beklimmen, een mooie rustige klim naar het durpke Sibbe, de geboorteplaats van de gebroeders Huub, Jan en Ger Harings.  Allemaal in een ver verleden wielerkampioen van Nederland geweest. Daarna volgt de snelle afdaling naar Valkenburg, nog te vroeg voor de Cauberg klim, dan maar een luske naar Geulhem, Daar konden we aan de bak voor het echte klimwerk,  tot aan het plaatsje Berg. In de afdaling naar Maastricht de eerste en enige lekke band voor ons groepke, Johan was de pechvogel.

Daarna vervolgden we onze route naar Bemelen, waar we niet de bekende Bemelerberg beklommen maar de niet te versmaden Rootherweg langs de mergelafgravingen reden.  Bij Cadier en Keer koersten we onder de N278 door naar Eckelrade, daar stond hij dan “de eenzame fietser” nee niet van Boudewijn de Groot, dat was Peter Kuipers. Rond half 1 zou ook hij proberen in Oud-Holset te zijn, voor de soep.  Wij gingen verder op zoek naar de Mergellandroute, bij Sint-Geertruid pikten we die dan ook op. Bij Slenaken  fietsten we de Loorberg op, een aardig klimmetje. Dan de snelle afdaling naar Epen, ik had hier Johanneke al gewaarschuwd om op tijd vaart te minderen. Anders bestond de kans dat je op een drukke zaterdagmiddag zomaar de plaatselijke super binnen zou fietsen. In Limburg houden ze niet zo van voordringers, bij de kassa. Daarna was het tijd om een lekker fruithapje met een ijsje te nuttigen, wat hebben we toch genoten aan de voet van de Camerig !!

Genoeg energie om de lange klim te beginnen, wel een mooie klim met de dalende tussen stukken. Bij onze oude soepstop ( de blokhut) ging het als een speer naar Holset. Peter en Pim stonden hier ons al op te wachten.

Na een stief kwartierke kwamen ook onze “snelle”mannen binnen vallen. Na de soep gingen we het drielandenpunt beklimmen, maar dan vanuit Bels. Voor een van onze gastrenners even oponthoud, een flinke glasscherf in zijne band en tegen mijn been, gaf nog enige vertraging. Wij als B groep vertrokken toch maar, via de Schutterbergseweg naar Gemmenich. Daar gingen Anneke en Caspar op zoek naar het hoogste punt van Nederland. Ze hadden het goed voor elkaar, gelijktijdig kwamen ze dan ook aangefietst.

Wij gingen weer richting Vaals, hé daar komen onze A mannen aan, in de tegenover gestelde richting weleenswaar. Op naar het duw en trek werk op de Kruisberg, een pittig klimmeke. Vervolgens fietsten we de Eyserweg op dit is een broertje of zusje van….! Maar dan wat minder steil. In dalende lijn ging het nu naar Schoonbron, iets te vroeg om nu te stoppen, Zullen we als toetje de Cauberg nog ff beklimmen stelde ik voor. Allemaal mee eens, dus door een druk Valkenburg op zoek naar de Cauberg! Samen met de voortreffelijk klimmende Jantje Lensveld kwamen ik boven, plots een schreeuw achter ons. Bleek Martien met onze gastrenners ons net bij de afslag Sibbe ingehaald te hebben.  Ons Anneke had nog steeds geen zin om naar de camping te gaan, en besloot  samen met Ad nog wat te gaan winkelen in Maastricht. Helaas kwam Ad er achter dat hij geen pinpas bij had, en wist hij Anneke nog net op tijd te overtuigen om maar  bij de groep aan te sluiten. Met een bijna voltallige groep gingen we nu de afdaling van de Sibbegrubbe in, de laaste kilometers naar camping Schoonbron. Voor ons met 113 km op de tellers, de A mannen hadden er 135 km op staan. Nu was het tijd voor een heerlijk koud pilske op een zonnig terras. Een heerlijk verfrissende douche en een flink bord eten, en we waren weer helemaal het manneke en vrouwke!

Alles bij elkaar was het een prachtige WTC dag !!

Met maar liefst zes mannen vertrokken we vandaag voor een rondje onder leiding van Flip door de Hoeksewaard. Onder ons was ook ons aspirantlid Gerard, nooit te beroerd om op kop te fietse. Bij Gerard is het de dood of de gladiolen. Verder bestond ons gezelschap uit Johan, Ad, en de twee Peter’s. Bij de Zwaluw zagen we al wat dreigende wolken aan de overkant hangen, volgens mij hingen die boven de Biesbosch, helaas kregen we er over de Moerdijkbrug nog een staartje van mee. Veel was het niet maar de fietsen konden weer  grondig gepoetst worden.

In de buurt van Oud-Beijerland is er ’s morgens rond de klok van 10 een honden bijeenkomst, voor ons een reden om de volgende keer hier een andere route te nemen.Tegen de wind in fietsten we rustig twee aan twee tot aan het keerpunt in Nieuw-Beijerland, waar we de wind in de poepert kregen. Vanaf daar ging het kop over kop en werd de  snelheid ook  opgevoerd. Gerard en ondergetekende moesten soms verzaken, de andere hielden de ketting mooi strak, zo kwam de Haringvlietbrug al snel in zicht. De bekende weg vanaf hier naar de Klundert,  Flip zette nog even zijne hoed af. Deed hij dit nu voor ons, of kwam hij de burgermeester tegen? Daar zat iets te zoemen, een of ander insect had zich binnen gedrongen, en Flipo begon zich hier aan te irriteren.  Via de Moerdijk en over de tweede en derdeweg gingen de laatste kilometers naar de May. Rond de klok van half twaalf konden de emmertjes met sop worden klaar gemaakt, om onze fietsen weer te kuizen. Zaterdag mogen ze ons weer vergezellen in het mooie Zuid-Limburg.

Groet, Peter.

31 aug. 2014 WTC-B

Maar liefst 12 WTC-ers durfden het aan, ondanks de minder gunstige weersvoorspelling. We misten Digipiet, omdat hij moest bekomen van wat pijntjes en Annemieke moest natuurlijk trainen voor de 80 van de Langstraat. Bart Kauerz , schoonzoon van Frans Café, vergezelde ons vandaag als gastrijder. Natuurlijk wilde hij ervaren hoe leuk dat clubje WTC-B wel is. Gezellige mensen, goed geleide tochten, voorzichtig onderweg, sociale mensen, enz. Vandaag stond Blauwe Meer op het program, geleid door Jantje. Nu hebben wij twee Jannen in ons gezelschap, maar geen van hun beiden  voelde zich aangesproken. Den ene  kende het Meer nauwelijks en den andere had moeite met de route er naar toe. Geen probleem, Gerard nam de leiderstaak op zich. Samen met Jan L. op kop.  Het leek alsof hij ons meteen de verkeerde kant op loodste, richting Zevenbergen, maar dat was om te beginnen met tegenwind, om aan voldoende kilometers te komen en om deze tocht eens geheel anders dan anders te fietsen. Bij de rotonde van Zevenbergsenhoek linksaf richting Terheijden en daarna langs de inmiddels weer geopende  Boskabouter. Op naar het Blauwe Meer, maar in tegengestelde richting. We passeerden heel wat wandelaars, maar geen Annemieke. We zagen nog een grote groep, die de Etapastour, Bourgondische fietstocht vanuit Oosterhout, aan het rijden waren. Na het Blauwe Meer leidde Gerard ons over een nieuw stukje fietspad en over  wat onbekende wegen door het platteland. In Kaatsheuvel kwamen we niet. Menigeen wist soms niet waar we waren en ineens verlieten we Waspik om even later op het bekende Halvezolenlijntje uit te komen. Onderweg nog even gesproken over pechvogel John: nog niet bekomen van de ongemakken  van de eerste valpartij, inmiddels maar een mooie Apex aangeschaft en daar al mee gevallen. Zo kan hij inderdaad niet mee naar Limburg, de arme ziel. We waren vandaag voor het geluk geboren, nog steeds geen regen, geen lekke banden en toch regenpunten. Eén erg donkere wolk maakte ons nog bang, maar Gerard en zijn maat op kop (Jacques van D.) zorgden dat we droog bleven. Om toch beter aan de kilometers te komen werd bij het kamp rechtdoor gereden en zo werd Anton ook weer thuisgebracht. Yp en Caspar roken de stal al en konden de  verleiding om hun instinct te volgen niet weerstaan en gingen niet mee. Gerard bedankt voor het leiden. Een mooie tocht, met een constant en niet te hoog tempo en zonder ongemakken. Wat wil een WTC-er nog meer?

Volgende week zaterdag naar Limburg, veel gezelligheid en succes daar!

P.S.  Op de site zag ik jullie vorige week in groten  getale genieten op het gezellige en zonnige terras van SED. Helaas miste ik dat, maar daarvoor in de plaats mocht ik in den Anvers  genieten van het Bollekesfeest ( van de Koninck), ook niet verkeerd.

Anton Knipscheer

Waar kan je als wielervereniging beter naar toe rijden als naar een horeca gelegenheid waar het goed toeven is. En dat is precies waar deze tocht vandaag naar toe ging. Weliswaar met een omweg, maar wie maalt erom.

Bij afwezigheid van Anton was Piet V. vandaag de wegkapitein. Met 18 personen gingen wij op weg. Daarna nog een lusje erbij doen om rond 10.30 uur bij SED neer te strijken. Om het gehele parcours te omschrijven dat doe ik vandaag maar niet, want iedereen heeft dit rondje intussen al 1000 keer gefietst. Wel zijn mij enkele dingen ter ore gekomen die ik jullie toch niet wil onthouden. Allereerst dat John Haanskorf weer onder ons is na zijn zware valpartij een tijdje geleden. Nu in het bezit van een schitterende mooie Apex. Wauw wat een vliegmachine John. Ook dat Erno door sommige mensen Goofy word genoemd, i.v.m. het niet vastknopen van zijn bandana. Dat fladdert maar om zijn hoofd, en als je er dan achter rijd, verdomt Erno sprekend!!!! Hahahaha.

Ook wil ik mij even in de zwarte Pieten discussie mengen. Voordat het verboden gaat worden door de Hoge Raad om de woorden Zwarte Piet te gebruiken, is bij ons de fluit Piet in het peloton opgedoken. Ja, wat is dat precies?

Dat is ons geachte lid Piet V. die zichzelf heeft omhangen met een fluitje. Een keer fluiten is linksaf, twee keer fluiten gaan we rechtsaf.Wat vinden wij daar van? De ene vind het toch wel een stukje veiligheid extra, de ander vind het maar niks. Wat vind het bestuur daar van?

Ben benieuwd wat de Hoge Raad daarvan vind. Word dit de vervanger van de Zwarte Piet, of gaat hij ook in de ban? Ik weet het niet, maar ik vind wel dat Zwarte Piet zowiezo moet blijven. Met of zonder Hoge Raad!!!

Na 2 lekke banden onderweg werden wij op de Heusdense Brug verwelkomt door de mensen van het A peloton. Samen met hun zijn wij naar SED gereden. SED, pas geleden nog heerlijk gegeten en gedronken samen met mijn Marianneke. Ook nu was de ontvangst weer hartelijk. Met Leo, de vader van William en Erno nog een woordje kunnen wisselen. Het was goed toeven op het zonovergoten terras. Prima bediening van de jongedames,met een goei bakske en heerlijke appeltaart mmmm!!!  Tussendoor met de prententrekker wat foto’s geschoten, en lekker gekeuveld. Toen nog een foto van onze WTC voor de bus van SED genomen, de mensen van SED bedankt voor hun gastvrijheid, en toen op de Velo terug naar huis. Het was weer een geslaagde ochtend.

PS: SED, the place to be!!!!

Gr De Pakhaas.

Na al die vakantie’s gingen we vandaag even bijpraten, tijd voor al die spannende vakantie verhalen. De een had nog een sterker verhaal als de ander, er was er eentje die beweerde  dat hij héél Amerika was rond gereisd. Mot niet gekker worden, onze penningmeester, hield het dichter bij huis, vakantie in d’ Anvers. Ook gezellig, om een pintje te drinken bij café Beveren of natuurlijk bij ’t Elfde gebod!

Met ons A clubke van 9 mannen vertrokken we klokslag 8 uur richting de Keizersveersebrug. De mannen en vrouwen van WSVP fietsten een paar honderd meter voor ons uit. Door aan de verkeerde kant over de brug te fietsen passeerden wij hun zonder te hinderen, en kwamen ook goed uit in d’n Hank. Daar doken we de polder in richting de “Bakkerskil”. De groep van de “Wilde Bond” fietsten vandaag naar de “Bakkersmolen” dat was toch een paar kilometer verder. Voor ons was het vandaag de bedoeling om de tijd tot half 11 goed te benutten. Ad nam ons dan ook mee naar Werkendam, Woerkem, Giessen, Poederoijen, Aalst langs de afgedamde Maas. Prachtig fietsen voor degene die  daar oog voor hebben. Wij als natuurliefhebbers kijken hier dan ook onze ogen uit, het was ook tijd voor de wekelijkse preek van de dominee. Bij ons had onze leider geen preek nodig, en bleef het tempo mooi strak richting de Heusdensebrug. Intussen waren er twee vreemdelingen aangepikt, bij het opdraaien van de brug zei de beste man tegen mij “hebben jullie nog een club”,  ik weer “ja, hoezo?” . Hij,  “staan er een stel idioten te schreeuwen daar”,  waren zijn woorden. Ja dat mot je natuurlijk niet zeggen over onze fietsers. Ikke kwaad, “weet je wel wie er idioot is hier” hij “wa!”ikke “ja gij zit hier oe eigen mee ons zaken te bemoeien, en as ge nie oppast fiets ik oe zo van de Heusdensebrug af, lelijke oelewapper” Als we een scheidsrechter bij ons hadden gehad, zou die nu gefloten hebben voor een rooie kaart. Maar de scheids stond nog aan de voet van de brug. Uiteindelijk gingen we als goeie vrienden uit elkaar, en was ons groepke van 9 gehalveerd. Flipke, Erik en Adje waren terug gedraaid.

Mar10, Collin, Kees, Leon, en de Peter’s pauzeerden in het gehucht Heesbeen. Na enkele minuten vond Leon het tijd om eens bij de andere helft van ons clubke te kijken wat de problemen waren. Had hij dat maar meteen gedaan, binnen no time had hij alles opgelost, en konden we met ons 28e op weg naar ’s Gravenmoer. Bij restaurant “SED”stond good old, vader Leo ons al op te wachten, om Samen, met ons appeltaart te Eten, en een lekker bakske te Drinken. Heerlijk in het zonneke, konden we hier genieten van de gastvrijheid van William, helaas had hij zijn WTC pakske thuis gelaten, en moesten we zonder hem onze reis naar huis aanvatten. Eerst nog ff een plaatje schietje voor het nageslacht.  Enne William bedankt voor de gastvrijheid om dit zooitje ongeregeld te ontvangen.

Ad stelde voor om in twee groepen naar de May te fietsen, toch wel wat veiliger. Gek genoeg was ons A groepke nu plots gegroeid van 9 naar 17 WTC ‘ers. Ook ons kersvers lid Paul van Dijk nam de gok, aangemoedigd door vader Jac, kroop hij lekker tussen de wielen. Ach ja tis ook maar een paar kilometer naar de May, Jack & Jones zwaaide wij in ’t Fér uit.  Plots sloeg de vlam iin de pan, alle hens aan dek de schipper en de blaazer op kop. En samen met Flip en Erik miste ik de boot, de achtervolging was pittig. Maar Flipke was ontketend, en buigen kom in zijn woordenboek niet voor. Net voor de laatste kilometer, was de aansluiting een feit, om even later op de toerradio het bericht te horen “peloton compleet”. Onze bijpraattocht zat er weer op, nog een paar kilometer bij trainen, om over twee weken in Limburg de heuveltjes op te vlammen. Zorg dat je erbij bent, altijd een gezellige WTC dag in dat mooie Limburg!

Groet, Peter.

Vandaag alweer de laatste vakantietocht, met alweer een nieuwe leider in ons opkomstklassement! Samen met Peter Bas fietste ik naar de May, het was nog verdacht rustig bij het bankie van het oude gemeentehuis. De slimmerikken, ( twee) hielden zich schuil aan de zijkant, een beetje uit de wind. Konden ze vast wennen hoe dat voelt, om uit de wind te zitten. Al snel druppelde de een na de ander binnen, zo ook onze nieuwe rodetrui drager! Peter had een spiek briefje op zijn stuur geplakt, hij wilde natuurlijk nog een speech houden na de plechtige uitreiking van de zwaar bevochten rooie trui.

Helaas kreeg hij daar de tijd niet voor, we waren zo vertrokken voor een gezamenlijke tocht richting Schijf. Samen met onze Amerikakenner Ad mocht ik de eerste kilometers tot aan Zevenbergsehoek leiden, voorbij d’n Elsakker liet ik me wat afzakken. Wie zag ik allemaal in ons peloton passeren, Jantje,  de Keezen, Tim, Johan, Paul,  Erik, Flip, Ypke, Edwin,  Eric, Caspar, Jan, Erno, Wim, Anton, Edwin, Erik, Niels, Marc,  de Peter’s, Hans, en natuurlijk de dames  Anneke, Sandy en Sharelle. Een bond gezelschap, of beter gezegd een Wilde Bond gezelschap van zeker 12 strava liefhebbers!

Voor onze veiligheid verkozen we verschillende keren de weg, in plaats van het smalle en hobbelige fietspad. Bij de Belgen is het meen ik verplicht als je met een grotere groep fietst. In Holland bestaat deze verkeersregel helaas (nog) niet.  Langs het Liesbos, staken we even verder de A58 over om langs de Pannenhoef  over de Prof. van der Hoevenstraat (onze Prof v.d. Hoeven had vandaag een snipperdag) dat is de weg met de paalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaallelelelelelele naar de Moeren te pedaleren.  Onze Filipo wilde nog een afslag eerder nemen, nu moet ik helaas erkennen, dat dit ook tot de mogelijkheden behoort. Helaas was me deze weg nog onbekend, die houden we dan maar tegoed voor een volgende rit, richting Nipsen. Via Schijf ging het door de Rucphensche Bosschen tot Roosendaal. Intussen had Ad die niet alleen in Amerika de weg kent maar ook dit gedeelte van West-Brabant als zijn broekzak, de leiding overgenomen.  Bij de Zegge weer de A58 over op weg naar de koepel van Oudenbosch. Jammer gene koepel voor ons, de jaarmarkt blokkeerde hier de weg . Adje is niet snel van slag, dan maar een alternatief, nog beter ook, als je het mij vraagt, maar niemand die het mij vraagt. Vanaf het bruggeske van Standdaarbuiten is voor iedereen de weg bekend, in een mooi tempo ging het dan ook naar de fietsbrug van Zevenbergen. Net over het spoor een lekke tube voor Keesje Verkooyen, iedereen (vooral achterin) vol in de remmen, met als gevolg dat Yp een achterwiel raakte, en uit balans was. Een val was niet te vermijden. Gelukkig viel de schade weer mee, maar het is nooit leuk om het wegdek van zo dicht bij te bekijken. Het derde probleem om de zelfde plaats (heet hiet niet voor niets de afgebrande hoef) was een krom wiel van Paul. Kon met geen mogelijkheid verder fietsen, hoe lossen we dit op? Vrouwt gebeld, maar die vindt deze achterlijke straatjes nooit.  De oplossing kwam er net aanrijden, Erik Haanskorf gooide al zijn charmes in de strijd, om deze jonge dame zo ver te krijgen dat ze deze schipbreukeling een stukje mee wilde nemen. Voor Paul en een paar wielen was er nog wel plaats in haar auto, het frame nam Erik een paar kilometer op zijn schouder mee. Bij Andrea zou hij opgehaald worden, en konden wij voor de laatste kilometers naar de May gaan.

Enkelen onder ons gingen nog voor een kommetje op het viaduct bij Zevenbergsehoek, maar verder dan een 10e plek kwamen ze niet. Ge mot dan ook boven de 50 km rijden wilde hier voor in aanmerking komen. Op de May namen we afscheid, om samen met mijn dorpsgenoten Peter en Anton de laatste kilometers naar Den Hout af te leggen. Ik kwam niet verder dan het viaduct over de Maasroute, waar ook mijne achterband het begaf. Geen zin om hier in de wind mijn bandje te verwisselen, dan maar snel een telefoontje naar mijn vrouw, die er natuurlijk als een speer aankwam. Alles bij elkaar toch een mooie zondagochtend met van alles erop en ar aan!

Volgende week vertrekken de A weer om 8 uur en de B om half negen voor de bijpraattocht. Denk ook aan 6 september, ons uitstapje naar Limburg!

Groet, Peter.

Nadat Marc en Piet mij afgelopen zaterdag alle hoeken en gaten van de Hoeksewaard hebben getoond, wou ik vandaag wat herstellen. Maar wat heet herstellen? Gelijk vanuit het vertrek stond ik al geparkeerd.

Wat was het geval: Jantje S had kramp. En de meute was al vertrokken. Potverdorie. Ik kan Jan toch niet achterlaten? Na een half minuutje wachten was de kramp al ver over. Maar in de verte zag ik alleen nog wat rode stippen. Uiteraard zonder paddestoel. Dat beloofde een flinke achtervolging te worden, want bij die kleppers werd er flink gas gegeven. En dat nog met die zere benen van gisteren. Ik zorgde dat Jantje goed uit de wind kon zitten, en dan maar malen. Hier en daar wat toeschouwers ontwijken, wat rotonde’s links nemen, en slalommen tussen de volgwagens. Zo zijn we op een gegeven moment toch weer kunnen aansluiten. Pfffft!! Ik dacht bij mezelf: Ik blijf de rest van de dag lekker achterin zitten, maar ja, dat is zo moeilijk voor me.

Met Erno ,net terug van vakantie, en Erik de Kriezantenkweker op kop beloofde het toch een pittig ritje te worden. En dat werd het dus ook. Erno probeerde net voor Zevenbergen ons te verleiden om een baan te pakken die uitsluitend voor auto’s bedoeld was. Maar die vlieger ging niet op. Straks krijgt de WTC nog een bedenkele naam ook. Volgende keer toch maar de fietspaden volgen Erno hahaha. Via Zevenbergen ging het langs de mooie Mark naar Standaardbuiten. Altijd een mooi gebied om te fietsen. Daarna ging het rap door naar Dinteloord met Jacques en Erik op kop. En dat kunnen die gasten, flink doortrappen. Af en toe kwam good old Kees V een duit in het zakje doen. Dus het tempo werd goed onderhouden.

Na Dinteloord begon het in mijn benen te kriebelen. Dat betekende dat ik naar voren moest, naar de kop. Zeer toepasselijk op de Galgendijk. Heerlijk zo met de snuit in de wind, een waar genot. En de beentjes waren weer goed. En zo reden wij aan de overkant van de Mark weer terug,Over de Markdijk, naar de Langeweg. Hier in de buurt wist Erik nog wel een mooi stukske om rond te rijden. Eindelijk wat bekend terrein. Terheyden in zicht. We moesten de 85 km rond zien te breien, je weet wel, de kilometers. Op naar het Munnikenhof. Op last van Erno moest er hier weer ouderwets gespurt worden. En zo geschiede. Wie er won weet ik niet. Wat ik wel weet dat we zo weer terug waren in de May. En wat ik ook weet dat de zoon van Jaques ook een verdomd goede fietser is. En ook dat Erik een verdomd mooie route had uitgezet. En allemaal weer bedankt voor deze gezellige fietsochtend. Volgende week ben ik er niet. Ga met het vrouwtje fietsen in de Achterhoek. Maar I’ll be back.

Gr Geraldinho.

De weersvoorspellingen waren nou niet bepaald gunstig voor vandaag, maar “Pietje Paulusma” zit er vaker naast. Gewoon geen druppel nat gehad, gelukkig wel regenpunten, daarom zat Peter Verhagen zo te glunderen op de fiets!

Het was vandaag de eer aan Johan van Helmond om eens in het rooie truike rond te fietsen. Ons feestcomité had zich dan ook terdege voorbereid, om dit niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Maar om half negen gene Johan te bespeuren, nog drie keer rond het gemeentehuis gefietst, kijken of hij zich toch niet ergens schuil hield. Helaas, dan vertrekken maar zonder Johan in het rood. Volgende week mogen we weer een andere leider huldigen!

Met ons A groepke bestaand uit, Mar10, Flip, Kees Marijnissen, Twan, en twee Peter’s plus onze beer uit den Berg, Gerard, gingen we op zoek naar de grenzen. Via de bossen van Den Hout en Dorst ging het over de hobbelige Steenhovensebaan door het Rijens-Broek.  We staken daar de rijksweg van Tilburg naar Breda over om even later de struisvogels te bekijken. Flip was even het richtings gevoel kwijt, wat mij even later ook zou overkomen. Zal toch niet besmettelijk zijn? Uiteindelijk kwamen we weer op de weg uit tussen Gilze en Alphen, langs ’t Zand af naar de Kwaalburg, vervolgens over het gewone fietspad naar Baarle-Nassau. De andere optie was het Belslijntje, hebben we bewust niet gedaan, op zondag is het daar te druk met “gewone fietsers”, lopers, skeelers enz.. Wij willen hun en ons niet in gevaar brengen, wat zijn we toch sociaal bezig !

Daar in Baarle raakte ik mijne navigatie gevoel ff kwijt, ik zocht de oude route naar Zondereigen, maar door over de parkeerplaats te fietsen, wist ik het niet meer. Linksaf, verrekt, zijn we hier, omdraaien, ik had hem weer te pakken. Stukske van het rondje Den Hout – Den Hout, om net voorbij de camping de Heimolen rechtsaf te slaan. Een prachtige weg naar Ulicoten, net buiten dit dorp kwamen we onze fietsvriend Henk Dekker tegen, ontsnapt uit de “Tourmalet groep”. Nu gingen we dus echt de grenzen opzoeken, soms er net overheen, dan er weer op. Uiteindelijk kwamen we weer gewoon op de bekende weg tussen Meerle en Chaam uit.  Mijn rol was uitgepeeld, vanaf nu wist iedereen de weg over de ons allemaal bekende wegen richting de May.  Het was weer een gezellig ritje, iedereen had zijn bijdrage geleverd. Helaas had Gerard vandaag een wat mindere dag. Ik denk dat hij daar zelf meer last van had dan wij! Af en toe hoorde wij wel een klein kuchje, of was het een grote roggel, maar kwam dit nu van ons matig tempo of van de avond voordien? Volgende week zijn we weer op ons appél, half negen voor de laatste vakantietocht. Enne een nieuwe leider in ons opkomst klassement. Pom, pom, pom!!!

Groet, Peter.

Je hebt goede en slechte dagen. Vandaag was een slechte dag. De fietsers met wie ik mee mocht, daar lag het zeker niet aan. Het bleef droog en af en toe zelfs een prettig zonnetje. Wel een stevig windje. Nee het ligt echt aan mezelf. Laat naar bed en veel gin en jenever, dus niet “ginne jenever”,  dat gaat goed tot een uur, misschien een uur en een kwartier, maar dan zijn de alkoholydraten uit het bloed en dan wordt het taai. Het tempo was wisselend. Gemiddeld wat langzamer dan twee weken geleden, maar toch nog af en toe er stevig tegenaan. Het is lang geleden dat ik echt op het kantje zat. Het laatste stukje, even via Terheijden iemand afzetten. De wind net schuin op kop en dan zo’n bruggetje Omdat ik meestal relatief korte stukjes fiets, naar mijn werk en terug, en ik zelden dus boven de 70 km kom ga ik dat voelen. En ik vind ook dat ik af en toe wat kopwerk moet doen. Na 70 km zat er dat niet meer zo in. Maar ik ben er niet afgereden net als twee weken geleden.
Wel ben ik twee keer, eerst na een stoplicht en daarna nog op dat bruggetje bij Terheijden behoorlijk misselijk geworden. Dat is wel iets wat ik heb bij diepe inspanning, en ik bedank mijn medefietsers dan ook hartelijk voor deze tik op de neus. Volgende week om acht uur naar bed en gewoon een beker warme melk dus. Ook is het weer heerlijk om de trap af te komen met zere benen.

Groet, Gerard Koops.