Veertien man aan de meet. Wat een opkomst. Marc nog in een oud shirt, maar dat was bij  gebrek aan een nieuw in de juiste maat. Anneke nog steeds niet in de nieuwe opkomsttrui. Jack van Dongen kwam zijn fietsgeluk zoeken bij de B , omdat hij in de week niet meer in de gelegenheid is om door de week te kunnen trainen. Dat schijnt nodig te zijn om op “A-niveau” te kunnen fietsen. Bovendien had hij erg positieve verhalen over de B gehoord.  Jan L. misten , omdat hij in alle rust zich wilde voorbereiden op de operatie aan zijn schouder. Jammer, hij was de laatste tijd in topvorm. Succes Jan en we zien je weer spoedig terug. Good, old Yp zou ons richting Volkerak leiden. Echter niet zoals gebruikelijk.  Nog in Madese polder  werd Kees V.  getrakteerd op “lek”. Wij schatten Kees hoog in,maar toch nam Geraldinho het heft in eigen hand en wisselde een binnenbandje. Kees keek er naar, maar stond meteen trots  klaar met zijn nieuwe kleine pomp. Ja, hij kostte wel  €  39,-. Niet onder de A-16 door , maar over de Moerdijkbrug, dus in tegengestelde richting van wat we gewend zijn. Erno en Peter Ba. namen afscheid van de groep. Op de brug werden we getrakeerd op een nat wegdek i.v.m. de wegwerkzaamheden. Onze nieuwe shirts werden bevuild en we kregen een natte kont. Een steentje plakte aan de band  van Jack en net over de brug was hij nummer twee met lek. Schoot lekker op. Ook band twee nam Gerard voor zijn rekening,  wat een hulpvaardige gozer is dat. Op naar de Kiltunnel. In de tunnel heerlijk naar beneden en nog voor Yp het inde gaten had, ontstond er een enerverende sprint naar boven. Halverwege ging Yp met enkelen  naar rechts en pas na enige verwarring kwamen de sprinters terug naar de leider. Weer wat oponthoud, zo kon het zo langzamerhand wel vandaag. Yp loodste ons door een mooi landschap,eens helemaal iets anders en helemaal geen last van andere weggebruikers. Na Numansdorp  op naar de Volkerak. Al twee keer was ik geattendeerd op een slag in mijn achterwiel. Daar stop je niet voor, zeker niet als je al zoveel oponthoud hebt gehad. Tijdens de klim naar de brug  even op de pedalen en pang.  Een spaak die teveel onder spanning had gestaan, was door de velg heen getrokken. Het achterwiel zat inmiddels vast en het enige wat erop zat, was het thuisfront bellen. Marion had zich zojuist beschermd tegen UV-stralen  en zich genesteld in een luie stoel achter in de tuin. Gelukkig met de telefoon naast zich. Yp de leider wilde mij niet in de steek laten en bleef bij me. De navigatie bracht Marion  naar Sluispad-Noord in Willemstad. Na 40 jaar heeft ze nog veel over voor haar manneke, houden zo. Ongeveer gelijk met de rest waren wij in Made. Yp wilde niet voor de deur afgezet worden, het zou zijn vrouw te ongerust kunnen  maken. Dus op de carpoolplaats zette hij zijn fiets weer in elkaar. Yp, wij weten dat je een topfietser bent, maar ook een topleider. Bedankt

Anton Knipscheer

Zomer, dat was vanmorgen het gevoel bij iedereen. Fietsen in prachtige omstandigheden.Daar komen de mensen op af. Ook al stond er vandaag een zware tocht voor de B fietsers op het programma. Alleen al het idee van de zware stroken stenen in Belgie die hun te wachten stonden, deed menigeen sidderen. Zeker degenen die hem al eerder gereden hadden. Voor de mensen die dit voor de eerste keer deden zouden daar vanzelf achter komen.

Met mr. Den Hout himself Bakker Peter, zouden wij daar zeker arriveren.Enkele vermetelen onder ons dachten enkele weken geleden ook deze tocht te rijden, maar ze hadden van alles gezien onderweg, maar Den Hout in Belgie, daar zijn ze nooit aangekomen. Misschien is dit wel het best bewaarde geheim van al onze tochten.

De gang zat er gelijk lekker in, weinig wind en goed getrainde benen. Nog lekker wat keuvelen voor dat het echte werk begon. Na een tijdje kwamen wij op het grondgebied van Alphen aan. Daar heeft Jacques v Dijk nog een keer in een ver verleden, de betonplaten uit de weg gereden. Met 36 overwinningen in zijn glansrijke loopbaan zou dat best kunnen.

En vandaag ook flink op kop, net zoals die Fries van vierenzeventig. Dit zijn zeker geen pannenkoeken!!!  Eindelijk Belgie binnengereden. Wat verschillende kleppers niet wisten, is dat ook bij onze zuiderburen rechts voorrang heeft.  Daardoor hadden wij op verschillende punten waar wij voorrang hadden onnodig lange wachttijden. Na diverse aanmaningen kwam langzaam het besef dat rechts inderdaad voorrang heeft. Dus het gas er maar weer op gezet om deze onnodig verloren tijd in te lopen.

Het was hier weer mooi fietsen. Beetje bonken over betonplaten, beetje laveren tussen de gaten, en de gang er goed inhouden. Dat deden we dus. Na een km of 65 eindelijk Den Hout bereikt. Nu met z’n allen voor het bord om thuis te kunnen bewijzen dat er ook in Belgie een den Hout is.

Peter vroeg aan een lieftallige jongedame om van dit vertederende tafereel een foto te maken. Dat deed ze graag. Nog een rolleke in de iphone 4 van Peter gedaan, en klik, het hele spulleke uit de May was vereeuwigd.

Nu in volle vaart naar de stenen. Deze liggen ter hoogte van een gevangenis op het grondgebied van Hoogstraten. (Maar dit weet ik niet zeker).

Deze was nog in gebruik, bij ons zijn ze opgedoekt, en vervangen door een enkelbandje. De moderne tijd zal ik maar zeggen. Maar nu op de steentjes werden alle registers open getrokken. Anneke, Erik met zijn snelle wielen, Willem, en meerderen trokken er flink aan, maar iedereen kon goed bijblijven.

Toch smachten wij naar de koffie. Maar niet voordat wij een bonte boerenstoet tegenkwamen van tractoren met een soort Buddy’s. Hierdoor moesten wij regelmatig diep in de remmen, om later op de dag toch nog veilig huiswaarts te kunnen keren.

In Holland. Zo heet het cafe waar wij gingen genieten van een lekker bakske koffie met een heerlijke wafel met aardbeien. Genietend in het zonnetje. La Dolce Vita, oftewel zalig nietsdoen. Heerlijk toch. Na een halfuurtje was het weer tijd om te gaan vertrekken. De drinkbussen werden weer gevuld, en de nodige preparaten werden er stiekem aan toegevoegd.

Intussen was ook Caspar bij onze groep aangesloten. Na een avondje flink doorzakken, heeft hij een kortere weg gevonden en ons hier opgewacht om met ons mee terug te rijden. Tof Caspar, was weer gezellig man.

Op de terugweg heeft Peter Bastiaansen ook het nodige kopwerk verricht. Knap gereden Peter. En natuurlijk een compliment aan Anneke en Anne-Mieke. Jullie staan je mannetje of vrouwtje, prima tussen al dat fietsgeweld.

Pietje Verkooijen pakte op de diverse beklimmingen onderweg de nodige punten voor de bolletjestrui, maar helaas voor Piet die hebben wij niet binnen onze vereniging. Maar de eer mag er ook zijn Piet. Willem wou nog z’n Challenge halen van 130km. Piet en ik zouden dus nog een stukje doortrappen na thuiskomst.

Intussen weer aangekomen op vertrouwd terrein, nl Den Hout in Nederland, was het tijd om een eind te breien aan deze prachtige en goed geslaagde rit. Na Peter bedankt te hebben en tot ziens te hebben geroepen ging ik naar huis. Daar zat een jarige schoonheid van 59 lentes jong op mij te wachten. En dat Pieter Weening later die middag op een fantastische mannier een zware Giro rit wist te winnen was haar mooiste cadeau deze dag.

Gr de Pakhaas.

Al  jaren wordt deze tocht door Gerard geleid, een tocht die hij zo langzamerhand kan dromen. De kleppers van de B zien er elk jaar naar uit. Wel wat boven de 100 km, maar dat maakt bij zo’n bijzondere tocht niet uit. Menigeen had zich al verlekkerd op een lekkere punt in de gezellige kroeg in Zaltbommel. Helaas de weersverwachtingen waren bijzonder slecht.  Eigenlijk had iedereen het op buienradar gezien. Toch stonden om 8uur maar liefst 8 B-kleppers  op het Raadhuisplein. Ondanks het weer wilden zij Gerard niet in de steek laten. Zelfs Johan S. was erg vroeg opgestaan , want hij moest vanmorgen nog van de camping bij ’t Zand terugkomen. Met tegenzin deed Gerard het verstandige voorstel om deze tocht vandaag maar niet te rijden en daar was iedereen mee eens, ook Anneke die net voor acht kwam aanrijden.  We zouden rondjes gaan rijden door de bossen en over het Munnikkenhof. Niet te ver van huis, zodat we zodra het weer  te slecht zou  worden, we dan snel huiswaarts konden vluchten. Jan L.,Wim,Piet, Anneke,twee Johannen en Anton volgden Gerard, meteen  maar met het regenjasje aan.  Aanvankelijk  was het nog droog, maar dat duurde niet zo lang. Enkele A-mannen,ze misten Peter B. zeiden ze, kwamen voorbij. Anneke er achteraan. Toch liet ze zich weer terugzakken. Waarom??? Te snel of wilde ze de B niet in de steek laten? De jasjes konden open, want het werd flink zweten.  Na het eerste rondje nog maar een. Het werd steeds natter en Piet hield het na twee rondjes voor gezien. De rest ging voor nog een derde ronde. We waren toch nat en niet voor niets vroeg opgestaan. Na ronde drie hielden de meesten het voor gezien, je zag trouwens ook niet veel meer door de aangeslagen sportbril. Dappere Gerard  wist zelf nog niet wat hij wilde, via de kanaaldijk naar Oosterhout of toch nog wat rondjes. Strava zal het naderhand wel aantonen. Thuis onder de warme douche en daarna extra vroeg aan de koffie. Geen mooi rivierenlandschap, maar toch nog lekker een beetje losgetrapt op deze natte dag. Gerard, we houden de Lek en Linge nog te goed van je.

Volgende week vertrekken de A en B groep weer alle twee om 8 uur.  De A groep volgt Martien voor de Rivierentocht van ongeveer 125 km. De B groep volgt Peter Br. op zoek naar Den Hout en en lekkere wafel met slagroom (eigen kosten). Tot zondag 18 mei !

Anton Knipscheer.

Na een week lang genoten te hebben van de warmte van het Spaanse binnenland, was het vanmorgen weer even wennen aan de temperaturen van ons mooie landje. Het fietsen toch wel een beetje gemist de afgelopen week, maar ja, het is of het een of het ander.

Flip had voor de B’s een mooi tochtje in gedachten, en dat nog wel over 90 km. Het bracht ons via Waspik richting Heusden. Weinig wind, maar wel erg fris. Flip bracht er gelijk een goed tempo in, en dat zonder kompjoetertje. Ter hoogte van Nederhemert pikte er nog een fietser uit Waspik aan bij ons groepje. Gezellig toch!

Bij Jantje Lensvelt hingen de ijspegels weer aan zijn neus, dus het mag best wat warmer worden. Mooie dijken had Flip vandaag voor ons uitgezocht. Lekker verkeersarm , dus alle tijd om lekker te kletsen, wat natuurlijk volop gedaan werd. Op de kop van de groep werd er lekker gerouleerd. En dat met een tempo dat voor iedereen goed te volgen was. Via Aalst ging het naar Giessen waar wij de dijk volgden naar Sleeuwijk. Daarna in gestrekte draf door de polder naar den Hank, om via Geertruidenberg terug te keren naar de May.

Zaterdag a’s is het de Lek en Linge tocht over 130km en wij vertrekken om 8UUR. Let op de tijd is 8Uur. Ik hoop dat Anton wat centjes in zijn shirtje wil stoppen, zodat wij onderweg nog ergens een bakske met een puntje met kunnen doen. En Flip nog bedankt voor de mooie tocht. Heb hem opgeslagen. Zodat ik hem nog eens lekker na kan rijden. En uiteraard nog veel wandelplezier toegewenst de komende tijd.

Gr De Pakhaas.

Een zonnige maar frisse start, van de eerste Koningstocht. Maar liefst 10 WTC ‘ers hadden er vandaag zin in. De wind was zuid, dan maar een toerke naar het zuiden. Via een kaarsrechte start over de Brandestraat mochten buurman en buurman tot aan de Drie Hoefijzers op kop fietsen, daarna  gingen we richting d’n Elsakker. De meeste plaatsen die we  passeerden zagen we wel liggen maar we kwamen er net niet. Op zich dus zomaar een saai ritje, maar als ge met 2 Fransen, 2 Peters, één Leon, Flip, Colin, Ad, Kees en Johan op pad bent weet je het nooit.

Filipo had besloten om eens rustig aan te beginnen, en even te genieten van de mooie shirtjes. In de buurt van Etten-Leur, kon hij zich al niet meer beheersen, en ging weer zoals altijd lekker tempo maken.  Ook de families Marijnissen zagen we met regelmaat voorin plaatsnemen!  Johanneke was zich wat aan het sparen, moest nog wat embouchure overhouden,  voor de Oranjefeesten in de May.

Via Schijf fietsten we  tot aan Achtmaal naar Wernhout. Altijd twijfel bij deze afslag, de Fransen gingen dan voor de tweede afslag. Met als gevolg dat we ze even later kwijt waren, en dit nog wel in de buurt van het Fransebaantje.  Het duurde wat lang voordat ze weer in zicht kwamen. Hadden ze nu snel een bezoek gebracht aan de “wereld beroemde  sauna? Dat verhaal van dat tellerke, kwam bij mij nou niet direkt geloofwaardig over.

Ach ja, ze zagen er weer fris en fruitig uit, en wij vertellen  da nie door!  De koers ging verder, via Hazeldonk naar Galder. Daar krijgen ze nieuwe rioollering, dus ligt de hele straat overhoop. Geen probleem, mooi wegguske achter door, waar vroeger de Ronde van Galder op betwist werd.

Op weg naar Ulvenhout, vertelde Frans mij dat daar de straat ook al open lag. Jammer, moesten we toch door het dorp, Jac van Dijk was er niet bij, voor mij was het even zoeken. Uiteindelijk kwamen we weer op de bekende weg van de “verse asperges”.  Stukske Slingerdreef, richting Bavel, hé we gaan direkt toch wel rechts en over het viaduct weer links. Zulke verzoeken, mag je niet afslaan, dus nog een klein toetje op de oranjetaart om toch zeker aan de kilometers te komen.

Johan had zich intussen ook regelmatig op kop laten zien, nu ben ik toch bang dat er in de May veul valse noten uit zijne trompet komen.  Via Dorst en Oosterheide ging het door de Vrachelseheide, naar Den Hout en de May. Mooi op tijd thuis voor de oranjebitter en de feesten van onze Willem.

Morgen mogen jullie weer aan de bak. Frans “Café”neemt jullie mee richting ‘d Hoeven. Ik neem een snipperdag. En luister naar de goede raad van een befaamde WTC klepper “rust is ook belangrijk”. Mag hij wel zeggen met zijn 10.000 km op de teller!!

Groet, Peter.

WTC-Made 21 april 2014 Jantje 68 Tocht

Tien liefhebbers aan de meet op deze zonnige Tweede Paasdag. Wat een cluppie die B. Zaterdag  reden velen nog die mooie dijkentocht met klepper Gerard en nu weer op de fiets, alleen zonder koffie met …..(uit eigen zak).  Erno reed zaterdag nog de Amstel Gold Race en had daar nog wat naweeën van.

Jan Sestig kon helaas geen leider zijn vanwege beslommeringen thuis. Dus de nieuwe Jan maar met Anneke op kop. Nieuwe Jan L. bevindt zich al enkele weken als een vis in het water van onze B. Bepaald geen luie vis, die ook grote stukken voorop te zien was. Anneke zou leiden en het werd een rondje Het Zand in de trant van Piet Timmermans. Echter de betonnen wegen hebben we niet gezien. Dus een nieuwe variatie. Johan S. kende  de weg in het  centrum van Alphen  op zijn duimpje vanwege zijn verblijf hier op een camping.

Op Den Hout waren nog vele linten gespannen vanwege Paaspop, maar gelukkig ging niemand van ons door het lint. Aanvankelijk dacht ik dat Anneke en Jan  het voorbeeld gingen volgen van die twee gisteren in de Amstel Gold Race, die zowat  de hele koers samen op kop gingen. Ze gaven anderen ook de gelegenheid en daar waren liefhebbers genoeg voor. Sterke Wim en Caspar  deden ook een mooie duit in het zakje. Anton was blij dat hij weer eens naast Annemieke mocht fietsen na een verblijf van bijna drie weken in een ander werelddeel. Vanwege de befaamde  jetlag was ik blij met de afstand van vandaag. Van vliegen, reizen en lekker eten wordt je conditie er ook niet beter op.

Marc en Yp waren  een enkele keer zo enthousiast en sterk dat ze soms ook een tandje minder mochten. Duidelijk is dat die Yp weer aan het trainen is voor de Elfstedentocht.  Johan S. was de pechvogel vandaag en reed op het laatst nog  lek, maar werd  goed geholpen. De nieuwe Piet, Piet V. die natuurlijk ook zijn bijdrage geleverd had , mocht doorrijden, omdat hij eerder had aangegeven op tijd thuis te moeten zijn. Uiteindelijk waren we dat allemaal. Anneke bedankt voor de leiding en iedereen bedankt voor de gezelligheid.

Anton Knipscheer

Was onze Ad nu de leider of niet, hij had zich helemaal voorbereid  op een rondje richting het westen. Na een hevige discussie, kwamen we er na een klein kwartierke wel aan uit. Geen rit naar het westen, maar wind tegen naar het oosten.

Nog maar amper de May uit, zaten we al tussen de mannen (en vrouw) van “de Wilde Bond”. Waar gaan jullie vandaag naar toe, was de vraag. Wij hadden afgesproken rondje Hedel, maar dan eerst langs de Drunense duinen. Zullen we jullie volgen, nee we fietsen onze eigen rondje, zo gezellig zijn jullie nou ook weer niet.

Net voor Loon op Zand, pikte Hans Goeijers en Marion Bax bij ons aan. Hans is een oud dorps genoot van onze Jac van Dijk, hebben vroeger ook samen bij “de Jonge Renner” gekoerst. Marion is een niet onverdienstelijk wielrenster (meervoudig wereldkampioene). Samen zijn zij iedere dinsdag en donderdag met onze Franske van de partij in de gruppo Bavel. Voor Jac en Hans was dit een mooie gelegenheid om even bij te praten. Bij Helvoirt gingen ze rechts en wij rechtdoor. Onze eerste fout!!

Hoezo fout, vorig jaar hebben we dit ook al eens geprobeerd, en ook toen ging het moeizaam. Nu leek het op de Italiaanse klassieker “Strade Bianche” . Over een pad met een hoop steenslag, waar we gelukkig voor een overstekende trein moesten wachten. Kort beraad, omdraaien en Vught aanhouden, Franske wist het wel!

Prima, richting Vlijmen en de rand van Den Bosch, daarna moesten we toch op de dijk bij de sluizen uitkomen. Martien zag de boten al varen (of liggen), kijk daar motte we zijn. Ja, ja, bocht rechts en links, mot het goed komen. Verdomme, da wor klûne!

Mooi beeld de vrolijke bende op de trap, stukje links af en dan de Henriettesluis over bij Engelen. Nou ja, moet ie wel open zijn. Zijn ze net aan het “schutten”als wij er aan komen. Die schippers kijken ook nergens naar, ze weten toch dat er op zondag de fietsers daar over moeten. Ach ja wel even de tijd om m’n banaantje op mijn gemak op te eten.

De slagbomen gingen open, en alle opgekropte energie moest er plots uit, een scooter die ons inhaalde diende gelijk als gangmaker voor Martien en Ad. Sinds dat Anneke de keuze heeft gemaakt om bij de B te fietsen, is ook Ad niet te temme. En wij moeten er nu aan geloven!

Vanaf Hedel was het volle bak, lekker wind in de rug, dus een tandje erbij en een kilometerke harder. Het ene strava ” kommetje” na het andere sneuvelde. Nadat we de mannen van “Tandje erbij” bij de Peerenboom achter lieten, werd het tijd om rustig aan de leste kilometerkes naar den May te fietsen. Johnny was ruim op tijd thuis en ikke ook.  Kon ik nog mooi de leste paaseieren gaan zoeken.

Zaterdag mogen we weer, de A vertrekt om 8 uur voor ongeveer 100 km, een eitje, geen paaseitje maar een Koningseitje!

Groet, Peter.

Vandaag stond onze klassieker naar Den Hout op het jaarprogramma, normaal fiets ik zo’n rondje een keertje voor. Maar door omstandigheden was er dat niet van gekomen. Gelukkig heb ik nog enkele WTC makkers, die enkele weken geleden dit voor mij gingen doen. Dus parcours kenners genoeg voor vandaag.

Met 8 WTC’ers en gastrenner Piet van Dijke ging het door het Paaspop dorp, Den Hout richting Oosterhout, daar sloot nog een WTC ‘er aan. Waar kwam die nou weer vandaan? Frans Café was weer eens aan de late kant, vertrouwde op de klok van de kerk. Frans moet toch weten dat het klokje van de kerk, niet tikt zoals het thuis tikt! Na een flinke achtervolging van 8 km kon hij plaats nemen in de trein, even uitrusten in de laatste wagon, om vervolgens de plaats van de machinist over te nemen.

Over de bekende wegen ging het richting Baarle, waar we dan weer in Bels, dan weer in Holland fietsten! Via camping de Heidemolen ging het naar Zondereigen, een Kempendorp waar chansonnier Guido Belcanto een lied over schreef.  Tegen Piet vertelde ik nog dat Guido met zijne kop in Bels en zijne kont in Nederland  begraven wil worden. Dat kan allemaal in dit durpke!

Merksplas kwam al in zicht, ook dit jaar had ik ’s morgens in alle vroegte alle richtings pijlen aan gebracht, en ze hingen er nog netjes bij. Ze brachten ons richting  Beerse. Bij brug 5 fietsten we dit drukke plaatsje binnen, helaas miste een enkeling het bordje “Den Hout” maar geloof me we zijn er echt geweest.

Via brug 6 gingen  we op zoek naar de prachtige klinkers tussen de strafinrichtingen van Merksplas en Wortel.  Over een fluwelen tapijt vlogen wij van klinker naar medeklinker, op weg naar de koffie en wafel. Het was daar in “Holland”weer een drukte van belang, héél veel wielertoeristen leggen daar aan, maar vandaag was het weer de “Scheldeprijs”. Onze vriend Jean Marie was niet op komen dagen, maar des al niette min veel “schoon volk”.

Na twee bakskes, ging de vlam weer in de pijp, richting Ulicoten en Chaam.  Met een zuchtje wind vlogen we over prachtige wegen, naar de Slingerdreef. In Bavel nog een klein stukske klinkers en het leed was geleden.

Met 117 km op onze tellers kwamen we rond de klok van half 1 thuis aan. Tweede Paasdag gaan we nog maar eens een ritje maken van om en nabij de 110 km.  Ad mag ons trakteren op een mooi rondje!

Groet Peter.

Wederom een frisse start deze morgen. Maar toch 10 leden aan het vertrek om richting Zaltbommel te gaan. Zou het gaan regenen of niet? Toch voor de zekerheid maar een regenjasje bij me gestoken.

En toen gingen wij op weg. Met een mooi tempo wat voor iedereen goed te volgen was, reden wij via de Hank en Nieuwendijk naar Sleeuwijk. Dwars door deze plaats om vervolgens de Gorinchemse brug te beklimmen. Het KOMmetje was hier voor Marc. Sinds lange tijd weer eens bij de B’s te bewonderen. Weer lekker kunnen bijpraten met Marc over het fietsen, snowboarden etc. Heel gezellig.

Na de brug ging het dwars door Gorinchem om op de dijk bij Vuren uit te komen. Hier blies de wind flink in ons nadeel. Maar Marc, good old Ypke, Anneke, Jan, Wim en Kees zorgden er voor door mee op kop te rijden, dat het tempo lekker strak bleef.

In Herweijnen aangekomen zagen wij de ooievaars op het nest zitten. Natuurlijk altijd een mooi gezicht om onze gevederde vrienden zo bezig te zien.

Het was en bleef fris, maar wel droog. De temperatuur kwam op mijn Garmin nog steeds niet boven de 7 graden uit. Jantje Lensvelt zat te klappertanden op zijne velo. En dat met die pittige wind op kop Brrrr.

Daar doemde in de verte de contouren van de brug van Zaltbommel op. Het werd tijd voor een koffie en plaspauze. Maar niet voordat Anneke de brug van Zaltbommel voor haar rekening nam!!! De Queen of the Bridge hahaha.

Eindelijk aangekomen bij het Pannenkoekenhuis  De Waterpoort. Als oude bekenden werden wij begroet door Anthony. Hier ben je tenminste nog gast, en word je als vrienden begroet, en zo hoort het. Een pleisterplaats voor menige fietsgroep. Gelijk werd er flink gebruik gemaakt van het toilet, en moest Anthony naar de bakker hollen om onze honger te stillen met een stevige punt appeltaart. Jan Lensvelt begon gelukkig te ontdooien. De ijspegels begonnen uit zijn neus te vallen wat weer op herstel leek. Gelukkig maar. En Anneke zat tegenover mij zowat weg te zweten. Wat een contrast.

Nadat wij afscheid namen van Anthony en zijn Pannenkoekenhuisje was het tijd voor de terugtocht. De zon begon ook langzaam door te breken, wat ons verkleumde fietsers toch weer goed deed. En….. bijna alles voor de wind naar huis. Lekker toch? Zo ging het rap op huis aan. Iedereen deed hier een duit in het zakske, maar trappen hoefde bijna niet meer met die wind.

Anne Mieke liet zich ook goed zien op de kop van de groep. We moesten af en toe haar gewoon een beetje afremmen, want anders werden we allemaal zo uit het wiel gereden. Ook Johan Smits heeft een prima tocht gereden Klasse kerel. Via Hank, Dussen en den Berg zagen wij onze eindbestemming opdoemen.

Alweer een gezellige rit ten einde. En vanaf nu bleef ook de zon goed z’n best doen zodat deze Paaszaterdag nog een heel mooi vervolg kreeg.

Mensen, allemaal bedankt voor het gezellige en sociale rijden. En natuurlijk allemaal fijne paasdagen!!!

Met vr gr De Paashaas.