Na wat afmeldingen, zelfs nog midden in de nacht kreeg ik nog een app. Marieke kon door een feest in ’t Veer de slaap niet vatten. Nu hadden wij het geluk dat er een gebakje over was! Toch gingen er 30 fietsers op pad.
De snelsten verkozen het wiel van de veurzitter, de trimmers kropen bij digi Piet in z’n wiel, hij had zijn route zaterdag nog verkend, dan mot het goed komen!
Mijn tourclubke was weer het populairst, met 15 volgers ging ik op weg naar de koffie.

Wij fietsten tot aan Den Berg op korte afstand van de sportgroep. Ik zei nog tegen Maurice, “als ze een keer lek rijden, zijn we ze voorbij”. Dat had ik beter voor me kunnen houden, nog geen 500 meter verder hoorden we pssssssttt. Een lek bandje volgens mij.
Terugkerend om te kijken wie de klos was, zag ik ons Kefke daar staan. Hij had zich toch afgemeld? Hij had zaterdagavond een fist, wat rustig aan gedaan (spa) en was gelukkig toch van de partij! Peter Verhagen moest er wel aan te pas komen voor een snelle banden wissel. Lucht erin en gaan met die banaan.

De Keizersveersebrug over naar de Peerenboomsesteeg en weer hoorde ik een bekend geluid;  pssssssttt. Het bandje had het weer begeven. Volgens de experts was de beste oplossing om zijn achterwiel voor in te zetten. O nee, de achterband  verwisselen naar voor. Dus handen uit de mouwen, vele handen maken licht werk! Helaas heb ik niet zoveel gedaan, buiten een klein beetje lucht in het bandje pompen. Mijn gedachten waren om nu de route in te korten zodat we toch om half 11 bij SED zouden zijn. Dan maar niet via het prachtige Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg maar de kortste weg naar de Heusdense brug. Maurice die in de May nog tegen mij zei “nou al op kop, da is de bedoeling nie” nam nu samen met Peter Verhagen de kop over tot aan Doeveren. Antoon liet zien hoe sterk hij tegen de wind op kon boksen. Samen met onze benjamin Colin fietsten we nu naar Sprang. Ik wilde niet door de drukke Nieuwe Vaart fietsen, ook niet om Bert in de verleiding te brengen om daar in z’n remmen te knijpen. Bert die voor de eerste keer met onze groep op pad was en volgens mij weinig problemen had. Weer een volgeling erbij!

’s Gravenmoer kwam in zicht. Als je van de andere kant straten benaderd, ziet het er wel heel anders uit zei ons Anneke. Het laatste stukske naar SED nam Erno voor zijn rekening, die rook de koffie, vers gezet door zijn broertje William!
Wij waren de laatste groep die arriveerde op het terras van SED, genoeg plek.
Traaise/ Teteringse Marion verzorgde de koffie met appeltaart of lopend chocoladetaartje, die smaakte verrekte goed! Na een half uurtje bijgekletst te hebben en de vakantie verhalen eruit waren, konden we beginnen aan het slotakkoord.
Ieder met z’n eigen ploeg om gemopper te voorkomen, ging het richting de May.
Rond 12 uur zat het er weer op en gaan we helaas weer beginnen aan de laatste 9 tochten van dit seizoen.

Volgende week ben ik er echt niet bij, een uitstapje naar de etapastour met verschillende clubgenoten.

Groet, Pierre Boulanger.

Het gaf weer een goed gevoel om op ons oude vertrouwde verzamelpunt bij elkaar te komen. Jammer dat ’t bénkske is verdwenen.
Nu zaten Wim en Sprangse Bert op ’t trapke, toch een stuk minder comfortabel.

Dus snel maar op het ranke zadel, de drie groepen vertrokken alle drie verschillende windrichtingen uit. Mijn tourgroep nam ik maar weer eens naar het zuie!

Weer een mooi groepke met 12 WTC’ers en drie gastrenners ging het over het nieuwe fietspad naar Dorst, ’s morgens vroeg is dit geen probleem, nog niet zoveel fietsverkeer. Toen we na 11 uur daar weer aankwamen, was dat een ander verhaal. We kwamen toen vanaf de Seeterse Hoeve. Net voor ons fietsten daar een groep van een stuk of 15 “gewone fietsers” heerlijk aan het genieten. Voor ons de keus het fietspad of toch maar op de weg? Moeilijke keuze, op de weg kijken de automobilisten ons boos aan, op het fietspad is het voor ons en de andere fietsers gevaarlijk. Wat is de oplossing?

Wij vertrokken in een lekker tempo via Bavel, stukske Slingerdreef richting Chaam.
Ik vond het vreemd dat de BBA of hoe dat tegenwoordig mag heten, door het buitengebied om Chaam heen reed. Waarschijnlijk was hij de weg kwijt (dacht ik).
Met Maurice, Kevin, Kees, Jan en Antoon op kop gingen we nu richting Bels. Niels wilde nog ff bij Natasja op de koffie maar daar konden wij niet aan beginnen.
Pom, pom, pom op de pedalen op zoek naar echte Vlaamse polderwegen.
Net voor Meerle ging het over Oosteneind naar de Ulicotenseweg , weer even in Nederland, om snel weer de grens over te gaan naar de Provincie Antwerpen. Bij Maurice gaat zijn hart sneller kloppen over de grens, eens vragen wat daar de reden van is!

Een beetje verder kwamen we allerlei borden tegen van afgesloten of omleiding, maar wij eigenwijs zoals wij zijn, kunnen er altijd door. We kwamen terecht op een groot festivalterrein, wat was hier toch aan de hand? Vanuit Hoogstraten organiseren ze daar al 36 jaar de Antilliaanse feesten. Het grootste Caribbean festival ter wereld biedt een weekend vol opzwepende muziek in een fabelachtig festivaldecor. De nachten zijn er zwoel, de cocktails vloeien rijkelijk en er wordt gedanst tot in de vroege uurtjes…op zomerse klanken van Despacito van Daddy Yankee en vele ander toppers!

Volgend jaar toch een paar uurtjes eerder vertrekken om daar een dansje en drankje te doen! Dit jaar zat het er niet in.
Een beetje verder gingen we over het riviertje de Merkske en een stukske fietspad op weg naar Castelre. Nog twee keer links om op de Hoogstratensebaan uit te komen, vanaf hier het keerpunt en wij zijn voor de derde of vierde keer de grens gepasseerd.

Na een kilometerke of wat op deze mooie baan, komen we bij de Zigraeck aan.
Bij de oud-leden van de WTC Made alom bekend. Iets met Willem A. en unne boom!
Maar waar ik nieuwsgierig naar was, wat of waar komt de naam Zigraeck toch vandaan?Het kostte mij enig speurwerk, op internet is er niks over te vinden. Dan maar een telefoontje naar een boomkweker in die straat. Ook die wist het niet. Veevoeder bedrijf van Teeuwissen gebeld, wist het ook niet. Hij gaf mij het een telefoonnummer van een Heemkunde man uit Ulicoten en die beste man sloeg er de boeken op na, met het antwoord!
De Naam Zigraeck kwam al in de 14e eeuw voor. Het heeft iets met seg, sek of zegge, het is iets van een plant met een scherpe driekantige stengel en een rak is recht stuk in een rivier. Toevallig loopt ook daar in de buurt ook het riviertje het Merkske. Dus dat weten we ook alweer!

Het ging met de wind inmiddels vol in de rug richting Chaam op aan. Met ondersteuning van Kees, Maurice en Kevin die de route ook via hun GPS af kunnen lezen, is het voor mij relax fietsen om zo ook eens een praatje met de een of andere te kunnen maken.
In Chaam aangekomen was mij ineens duidelijk waarom de bus door het buitengebied toerde; het was namelijk jaarmarkt en kermis. Een flinke bedrijvigheid in dit wielerdorp. Door de Wouwerdries en de Kerkdreef (een binnendoor paadje) komen we plots weer op de bekende fietswegen uit bij de Gilzerweg.
Het laatste stuk was over de bekende wegen richting de May.
Met bijna 90 km op onze tellers was het weer een prima tocht met gezellige mensen, en heerlijk fietsweer!
Waren wij nu eerder thuis of was de sportgroep ons net voor?

Volgende week ben ik er niet bij, welke vrijwilliger neemt het stokje over?

Groet, Pierre Boulanger.

Het was tegen half negen al weer aardig druk bij de sporthal, voor alle categorieën was er voldoende belangstelling, schatte ik zo in.
Voordat we van start gingen, had onze voorzitter nog een huishoudelijke mededeling: vanaf 12 augustus gaan we verhuizen, de startlocatie is dan weer bij het vertrouwde “oude gemeentehuis”.

De sportgroep vertrok als eerste, daarna was het mijn beurt om te kijken welke volgelingen ik deze mooie zondag had. Richting den Berg keek ik eens rond en dat bleek een heel peloton te zijn. Met 18 fietsers ging het richting de Peerenboom. Het tempo zat er lekker in, Niels en Maurice hadden tijdens hun vakantie de nodige kilometers weggetrapt en dat was te merken. Johnny was bij ons aangesloten voor een herstelritje, zaterdag had hij samen met Martien een rondje van ruim 200 km. gereden.

Ook de leidster van ons opkomstklassement was weer eens bij de tourgroep aangesloten, ik verwacht niet dat er nog iemand is die Anneke uit die fel begeerde trui kan rijden.
Tijdens de vakantietochten zijn er altijd wat gastrijders die eens gezellig met de WTC Made groep willen mee fietsen. Zo was er vandaag de zoon van “good old”Kees Reniers bij. Richard is volgens mij net zo sterk als zijn vader. Ook de zoon van Jacques van Dijk was er bij, met een klein beetje fietstraining in de benen draait hij goed mee, zelfs op kop drukte hij zijn stempel! Eens kijken of hij dit ook het komende seizoen bij onze plaatselijke Houtse voetbalclub kan doen. Paul is de nieuwe trainer van Irene ’58, ik wens hem en de club héél veel succes!
De gebroeders van Dongen en Wim ten Haaf zijn door de wol geverfde fietsers, die hoef je niets te leren. Je kunt er hooguit van profiteren als ze een tweede waaier opzetten.

Kees Marijnissen en Peter Verhagen hielden de ketting strak tegen de wind in op weg naar Gorinchem, voor die mannen ook allemaal bekende wegen. Na de brug moesten er wat aanwijzingen komen van links, naar rechts, en van achter naar voor.
Langs de Schelluinensevliet koersten we verder richting het noorden. Om eerst aan de zuidkant “de Giessen” en daarna langs de noordkant van dit kronkelige waterke te fietsen.
Zo doorkruisten wij ook nog Noordeloos en Den Dool om daarna in Meerkerk uit te komen. John was hier gisteren al geweest om de route te verkennen, altijd makkelijk met wat ondersteuning zodat je de teugels ff kan laten vieren. Een groep van 18 mannen en vrouwen is niet zo simpel in toom te houden. Fietsers blijven toch (bijna) allemaal haantjes. Zo willen ze af en toe laten voelen dat de beentjes goed zijn.
Niks mis mee zo lang ze ook af en toe eens omkijken naar onze minder begaafde medefietsers.

Vanaf Meerkerk ging het naar Arkel en weer naar Schelluinen steeds met de wind in het hol. Voor de tweede keer de brug van Gorichem over. Hier zat ik bij Niels in het wiel. Ik dacht hem nog te kunnen volgen maar toen ie een paar tandjes bij stak , tak, tak, moest ik hem laten gaan. Dan weet je gelijk waar je staat, bijna stil!
De brug over ging het via de kortste weg naar huis. We hadden beloofd het rond de 85 km te houden en belofte maakt schuld. Om 11 uur onder de parasol aan de koffie zitten, ging ons niet lukken, ook al deden ze langs de A27 erg hun best om dat toch te halen. Het ging zelfs zo snel dat bij Niels zijn Mio er spontaan af vloog, na enig speurwerk lag hij licht gewond aan de kant van de weg!

De laatste kilometers over de Keizersveersebrug nam Annemieke ( wat een taaie) afscheid van ons. John hield het bij de Amercentrale voor gezien en de rest reed vol gas de brug over de Amertak richting de May. Colin en Kees Marijnissen attendeerde mij er op dat wij er enkele kwijt waren geraakt.
Het is altijd hetzelfde liedje, de laatste loodjes zijn het zwaarst, maar er moet wel meer naar elkaar omgekeken worden!
Samen met onze clubiconen Peter V., Anneke, Johan S., Niels, Antoon, Jacques, John, Maurice, Kees, Colin, tuinman Erik en Anne-Mieke mocht ik weer een mooi rondje fietsen, heerlijk weer en op tijd thuis voor de koffie!

Groet, Pierre Boulanger.

Het is er dit seizoen nog niet van gekomen om een rondje Baarle – Hertog te fietsen.
Mede door de windrichting fietsten we alle kanten uit, van noord naar zuid en van oost naar west. Helaas is het zuidoosten nog niet zo vaak aan de beurt geweest.
Vandaag zuidoosten wind dus!

Dan is het niet zo gek dat de “Sport- en Trimgroep” ook richting Alphen of “Baol”, zoals ze dat daar zeggen, uit fietsen.
Met 10 WTC’ers en drie Pedaalridders (Ad, Piet en Wim) vertrokken we richting Den Hout. Leuk om ook weer kennis te maken met Colin. Deze jongeman heeft de fiets weer omarmd na 3 jaar feesten en wat hangen in de bank, zoals hij zei!
Nu nog ff wachten op Rachel en de familie Marijnissen gaat het WTC peloton hun wil opleggen!
Gelukkig was de weg weer vrijgegeven richting Dorst. We fietsten voor de eerste keer over het nieuwe fietspad. Ik hoorde wel dat de meningen daar over verdeeld waren: mooi of gevaarlijk. De tijd zal het leren. Wij sloegen bij de T splitsing linksaf naar de Vijfeikenweg.
We fietsten via Molenschot waar de grote drukte nog moest beginnen. Eind juli is daar ieder jaar de verering van Sint Anneke. Een gelegenheid voor alleenstaande vrouwen om daar een kèrske op te steken en te bidden “Anneke, Anneke, geef mij toch een manneke”.
Ons Anneke was er bij ons niet bij en die is al jaren voorzien.
Wij pedalleerden verder om over klein en groot Bedaf het buitengebied van Baol te verkennen. Ik was via een strava volger op de hoogte dat ze daar flink aan de weg aan het timmeren zijn ( nieuwe rondweg). Daarom was ik erg benieuwd of we onze geplande route foutloos konden volgen.
Bij de Reth zat ik samen met de veurzitter van de Pedaalridders op kop. Allerlei borden verwezen ons op een wegopbreking. Dan maar linksaf. “Niet doen” riep een meneer die zijn hond aan het uitlaten was. Het bleek dat we onze weg gewoon te vervolgen, prima te doen was.
Hier pakte ik een stukske van de kermis klassieker van Den Hout mee. Voorbij de Heimolen ging het rechtsaf op weg naar Ulicoten. Iedereen deed regelmatig zijn of haar werk aan kop van de groep, ook de dames Sharelle en Renée staken regelmatig hun neus in de wind.
Van Ulicoten naar Chaam, van Chaam naar Ulvenhout, van Ulvenhout naar Bavel.
Vanaf de Bavelseberg verkozen we via de Takkebijsters d’n bult over naar Teteringen . Als je de bult af komt zeilen en dan de Oosterhoutseweg gelijk oversteekt, heb je een prachtig fietspad liggen. Breda aan je linkerkant en een waterke aan de rechterkant om zo bij de begraafplaats uit te komen.
Nog een paar kilometer en ook onze 4e vakantietocht van 90 km kan weer in de boeken bijgeschreven worden.
Bovenaan in het opkomstklassement blijven de posities ongewijzigd.
Toch denkt Franske Wessels ons Anneke nog te kunnen bedreigen. In oktober gaan we de prijzen verdelen. “Parijs is nog ver” zei onze Joop, dus we wachten in spanning af!
Iets over half 12 mochten onze fietsen in de schuur en was het tijd voor een lekker bakske! Tot de volgende keer!

Groet, Pierre Boulanger.

Iets over half negen vertrokken de drie WTC groepen. De sportgroep naar het Noordwesten “Binnenmaas” , de trimgroep fietsten door de Biesbosch met een pontje meer of minder. En onze tourmannen gingen naar de Alphense bergen of naar Kwaalburg.
Met Jantje, Erik en Erik, Peter & Peter V., Franske, Johan v H., en Antoon ging het gezwind de Bergsebrug over om via de Willemspolder naar Oosteind te fietsen. Daar staken we de provincialenweg over om na een paar kilometer verder in Dongen uit te komen.
Tijdens het oversteken van het Wilhelminakanaal vertelde Johan tegen mij dat hij zijn beentjes voelde. Goh dacht ik, gelukkig voelde ik die van mij ook “eg wel”.
Langs de Vierbundersweg fietsten we het Rijensbroek in richting Tilburg. Net voor het oversteken van de rijksweg, kwamen we een flinke club renners tegen in het blauw met groen met iets van “stoffee”op hun shirt. Erik S. had ze al meer gesignaleerd dit jaar.
Na enig speurwerk bleek het  Tourclub WTV Alphen te zijn. Even later passeerden we hun vertrekplaats bij Café Welkom. Wat jaartjes geleden deden we ’s winters regelmatig aan hun veldtoertocht mee, was altijd top geregeld!

Ik weet niet of ik dat alleen had, maar vandaag fietste Alice Cooper met mij mee.
Niet dat er eentje bij was die maar iets op deze extravagante zanger leek. Maar in de jaren ’70 vertolkte hij toch wel enkele bijzondere nummers. Vandaag zat “How You Gonna See Me Now” de hele rit in mijne kop. Och ja daar zijn slechtere nummers gemaakt bij een ritje van bijna 90 km om aan te horen.

Een paar kilometer verder kwamen we aan op de steentjes van Kwaalburg.
De temperatuur was inmiddels aardig opgelopen. Het was dan onder of tussen de bomen heerlijk fietsen richting Chaam.
Daar maakten we nog het inmiddels bekende lusje via Snijders-Chaam en Dassemus, om via de Chaamseweg naar de oplopende klinkers van Geersbroek te fietsen.

De vraag was inmiddels, leggen we nog aan voor een bakske?
Johan v H. en Erik S. wilde op tijd thuis zijn, dus besloten we bij het pannenkoekenhuis in Den Hout aan te leggen.
Lekker bijna thuis om in de middag te genieten van een mooie sportmiddag.
Volgende week de 3e vakantietocht, waar gaat dat heen?

Groet,
Pierre Boulanger.

Met de tourclub een rondje Hedel gereden, de tweede keer dit jaar.
In mei hebben we dit rondje ook al gefietst maar toen eerst het noordelijke deel langs de Maas. Vandaag andersom, mosredna ledeH ejdnoR!

Met 13 WTC ‘ers ging het met kersvers lid Renée op kop richting Raamsdonk. Onze “reus” Maurice hield de boel netjes onder controle, in een lekker tempo wat voor iedereen goed te doen was.
Vanaf Waspik gingen we richting Loon op Zand om langs de Drunense duinen naar d’n Ijzerenman in Vught te fietsen. Daar sloegen we links af op weg naar Cromvoirt. Een beetje verder kwamen we langs het natuurgebied “de Moerputten” . Zo arriveerden we rond de klok van 10 uur in Den Bosch.
Net te laat om naar de kerk te gaan, er zat niks anders op dan onze weg te vervolgen naar Vlijmen, de woonplaats van oud Wereldkampioen Lars Boom. We kwamen hem niet tegen, wel een hobbelige weg de Vlijmensedijk!
Gelukkig is het vanaf daar alleen maar glad asfalt, en een paar bruggen.
En natuurlijk de bijzondere doorgang net voor de sluis bij Engelen. Een enkeling stond plots voor de trapkes, een extra hindernis.

Even verder gingen we de Maas over om Gelderland binnen te fietsen. Dwars door het “paardendorp” Hedel, of zoals Flip zei “Hedel meer haar op……”
Wij fietsten net onder Californië door, richting Well en Bern. Je waant je bijna in het buitenland met zulke namen, toch is het maar gewoon een stukske Nederland.
Flip, Maurice, Kees en Kevin waren prima gangmakers tijdens deze rit, in een mooi strak tempo. Zoals zo vaak zijn de laatste loodjes het zwaarst. Op de brug van d’n Berg moest er toch nog ff aan de boom geschud worden. Daarna de benen stil houden en de groep was weer compleet.
Iets over half twaalf zat onze eerste vakantietocht er op, 105 km met een mooi gemiddelde.
Voor onze berggeit Marieke was het een mooie training voor de komende tochten op haar programma, de Etapastour en DH-DH-DH.
Voor de vakantiegangers , een fijne vakantie gewenst, en de anderen, tot de volgende zondag.

Pierre Boulanger.

Met een mooi peloton vertrokken we als eerste voor een rondje Giessenburg en dat is géén Giessen Ad. Dat is net ff de andere kant uit. Richting het Gat van de Ham kwam een kleine tgv ons voorbij vliegen. Wij gaan voor de gezelligheid, zo af en toe een praatje en genieten van de mooie omgeving!
Jacques van Dijk waarschuwde mij al voor de festiviteiten in Lage Zwaluwe, hij als oud inwoner van de Zwaluw wist ons mooi om de tuin te leiden. Zo kwamen we via Binnen Moerdijk bij de beroemde Moerdijkbrug uit. In 1936 is deze verbindingsbrug geopend, in 1944 (oorlog) werd de brug opgeblazen. Vandaag mochten wij hier ons eigen opblazen, tegen een aardige noordoosten wind was het even puffen.
Ook op de smalle Zeedijk onder Dordrecht door zette de wind de achterste op ’t kantje. Bikkelen aan het leste wiel was het tot aan de Kop van ’t land.

Ik verwachtte dat iedereen vooraan wel wist hoe we van daaruit over de brug richting
“de Mol” fietsen. Helaas gingen de eersten hier linksaf, het duurde even voordat we weer compleet waren. Na wat stoplichten bij Sliedrecht gingen we de polder van de Alblasserwaard in.
Lekkere rustige wegen langs het riviertje “de Giessen”, het was daar heerlijk fietsen.
We moesten nog wel ff van de fiets, bij het oversteken van de N216. Daar heb ik voor de volgende keer een andere oplossing voor bedacht!

Vanaf Muisbroek kregen we de wind in ’t hol, wel lekker, maar ook verraderlijk. Het tempo ging met enkele kilometers omhoog en met wind tegen en opzij zijn er toch wat jasjes uitgedaan. Daarbij kwam de brug van Gorinchem ook nog als een hindernis. Gevolg, verzuring in de beentjes. Voor sommigen het sein om de gaskraan open te draaien, voor de ander afzien om thuis te komen. Kortom, vanaf Werkendam ging het helemaal mis.
Erik kwam naar voren of het wat rustiger kon, achteraan waren problemen. Het tempo zakte zeker, maar na 200 meter was het weer gedaan met de rust. Niemand die in de gaten had dat we 2 personen misten, jammer.
Dit is niet de bedoeling van onze “tourgroep”, het thema is “samen uit, samen thuis” .
Dus in vervolg; luister en kijk meer naar elkaar, zeker op het einde van een tocht als de vermoeidheid om de hoek komt kijken.

Na een 96 km. kwamen Peter Bas, Renée, Gert-Jan, Jacques, Marino, Paul, Jantje, Marc, Niels, Antoon, Maurice, en mijn persoontje weer in de May aan. Anne-Mieke was in ’t Veer achtergebleven en Erik en Leo hadden we helaas achtergelaten. Een rooie kaart zou ik zeggen voor de rest van de groep!
Maar hopen dat het zondag beter gaat in de koppeltijdrit, zoek een maatje uit, en bedenk een leuke tijd voor 37.5 km.
De voorzitter heeft ons na afloop uitgenodigd op een zonnig Mades terras voor de prijsuitreiking en koffie met gebak.

Tot Zondag!

Pierre Boulanger

Iets voor half 9 was het weer gezellig druk bij de Amerhal.
Ik zag gezichten die dit jaar nog niet zoveel op zondag actief zijn geweest binnen de club. Altijd leuk als ze weer aansluiten om hun kilometers binnen de WTC weg te trappen.
Voor de tourgroep was er weer volk genoeg present, voor de trimgroep ook een manneke/ vrouwke of 6 schatte ik. Voor onze snelle mannen was de belangstelling een stuk minder. Vanwege blessures of Pinkpop, powerweekend en wat al niet meer.
Mijn oud dorpsgenoot appte de dag daarvoor ook nog, waar en hoe laat vertrekken jullie? Staat allemaal op onze website Peer! We bleven nog enkele minuten op zijn komst wachten, helaas raakte ons geduld op en vertrokken we richting de Drie Hoefijzers tegen een stevig windje in. Ook onze sportgroep was bij ons aangesloten zodat wij er enkelen sterke mannen bij hadden die de ketting strak konden houden.
Via de overbekende wegen ging het langs d’n Elsakker, de Beek langs het Liesbos naar Etten-Leur. Over de A58 door de Bremberg, we fietsten nu door het bergen gebied.
Na de Bremberg beklommen we ook nog de Klappenberg, de Tiggelschebergweg en dat allemaal in de buurt van het wielerdorp Rijsbergen. Geen wonder dat “de Speer van Rijsbergen”in zijn gouden jaren de bergen op vloog en onze Joop aan zijn tour de France overwinning hielp!
Bij ons hielden lange tijd Flip en Peter V. het tempo er goed in. De veurzitter was vandaag onze achterzitter geworden. Hij wilde de boel eens op een afstandje bekijken en zo af en toe eens een praatje maken met leden die hij niet zo vaak in levende lijven ontmoet.
Via Oekel fietsten we nu naar Hazeldonk.
Op het viaduct over de A 16 sprintte Niels iedereen uit het wiel.
Bij Meersel-Dreef liep mijn route planning helemaal vast, de weg afgesloten voor de rommelmarkt. Dan maar via Strijbeek richting Chaam, dan zou ons rondje wel een stuk korter uitvallen en veul te vroeg thuis zijn. Daar rekenen ze thuis niet op, dan zijn we te vroeg voor de soep en de koffie!
Ik verzon nog wat kilometers rond Chaam zodat we een beetje een middenweg hadden gevonden voor de opgegeven kilometers van Tour en Sportgroep. We willen er geen praat over hebben dat ze op het eind van het seizoen te weinig hebben kunnen fietsen.
Door allerlei festiviteiten in Dorst en de wegopbreking tussen Dorst en het pannenkoekenhuis, fietsten we nu richting Molenschot om over de Vijfeikenweg naar Oosterhout en Den Hout te pedaleren.
En ja hoor, ter hoogte van ’t Klosterke stond onze Peer ons op te wachten.
Of het voldoende is voor punten dat betwijfel ik, die rooie trui zal dit jaar wel niet voor Bassie zijn.
Over de rooie trui gesproken, de strijd is superspannend bovenaan ons klassement.
Anneke nog steeds aan de leiding maar ze voelt de hete adem van Johan Smits en Peter Verhagen in haar nek. Ook Antoon Romme volgt op zeer korte afstand.
Na de vakantieweken zullen we weten wie er de meeste steken heeft laten vallen.

Wij kwamen met 95 km. en sommigen met 100 km. op de tellers thuis.
Mooi voor de middag, de koffie kon ingeschonken worden en de soep opgeschept!
Volgende week gaat de tourgroep richting Dinteloord, als het mee zit gaan we dan over de Bloemendijk.
De sportgroep fietst een dijkje verder naar de Boompjesdijk.
Dank aan, Johan S. en Johan v.H, Leo, Niels, Peter V, Erno, Ad, Flip, Antoon, Willem, Jantje, Jacques en natuurlijk de dames Sandra en Renée voor het bonte gezelschap en het sociaal fietsen!

Groet van Pierre Boulanger.

Zaterdagochtend 26 mei, de wekker rinkelt al voor 6.00 uur.
Over een uurtje hebben we afgesproken bij de Amerhal.
De avond daarvoor had ik alles ingepakt, de bus, die beschikbaar was gesteld door
PS van Seeters, samen met John in het ‘Veer opgehaald, reservewielen bij Jantjes en Willem opgehaald. Samen met Jantje eg wel, de bus bij Wimke’s achter geparkeerd.
Viel nog niet mee om met een automaat weg te komen maar voor onze begeleider Wim was dit geen enkel probleem!

Kwart voor 7 kwam ik bij de sporthal aan, Johan Smits was al compleet, zijn wagen vol geladen en vrouw en dochter om ons uit te zwaaien. Even later kwam ook de bus met de schilders Gerard, André en Wim aan. Flip, Willem en John volgden snel. John moest nog wel ff langs huis, telefoontje vergeten, dus spraken we af om bij het eerste benzinestation over de Keizersveersebrug bij elkaar te komen. Peter Verhagen kwam er ook nog achter dat hij zijn telefoon was vergeten. Iets later dan gepland ging het dan toch richting Huizen.
Bij Utrecht was een wegomleiding, daar ging het mis. De vertraging liep nog meer op. Kwart voor 9 kwamen we aan in Huizen. Bij Gerard stond de koffie al heerlijk te pruttelen en onze navigators Joris Vlug en Willem Roest stonden ook op scherp.

Om 10 voor half 10 gingen we eindelijk van start. Onze voorrijders hadden er duidelijk zin in, voor hen allemaal bekende wegen. Nog maar net buiten Huizen rinkelde mijn telefoon al, ik had aan onze volgers Gerard en Wim een paar telefoonnummers gegeven om te bellen. Wij waren wel snel vertrokken maar zij stonden nog op de parkeerplaats vast en de WTC club was uit het zicht verdwenen.
Na drie pogingen van Gerard pakte ik hem dan eindelijk maar op, de hele bende in de remmen. En onze volgers geadviseerd om door te rijden naar Oosthuizen voor onze eerste koffiestop. Wij fietsten intussen, via Muiden (mooi stadje) richting Amsterdam over de Zuiderzeeweg langs het “IJ”. Nou, dat IJ was dit weekend wel het woord.
Na Amsterdam kwamen nog meer dammen aan de beurt, Durgerdam, Uitdam, Monnickendam, Volendam en het in Made zeer bekende, Edam. Vroeger fietste onze club ieder jaar naar Edam in één dag op en neer, een tocht van 290 km.
Kees Reniers zou zeggen, een tweedaagse van twee keer 175 km , dat stelt niks voor!

Tot aan onze eerste stop zouden Joris en Willem ons begeleiden, na onze koffiestop in Oosthuizen bij Ans & Piet, ging het verder op onze navigatie. Samen met Willem Avontuur en Edwin Kooijman hadden we die in onze GPS staan.
Bij “de Hulk” net voor Hoorn pikte weer een renner bij ons aan die goed bekend was in die omgeving. Volgens hem waren er enkele omleidingen en konden we beter hem volgen.
Zo gezegd zo gedaan. Zo ging het vlotjes richting Den Oever.
Wat kregen onze mannen en vrouw toch zin in een lekkere uitsmijter, een lekker eike zou er wel ingaan na zo’n 120 km. Wat was onze (en zeker de mijne) teleurstelling groot toen de serveerster kwam vertellen dat ze geen uitsmijters bakte voor grote groepen. Dan maar een soepke of een goeie kroket, we moesten toch voldoende energie hebben voor de laatste 55 km over de Afsluitdijk en een stukske Friesland.
Drie jaar geleden ( ja Flip en Jantje het is alweer 3 jaar geleden) hadden we de wind daar pal in de rug, nu Noordoost. Dat was niet bepaald in ons voordeel maar sterke mannen op kop klaarden deze klus met gemak. Intussen vloeide bij sommige de krachten langzaam uit de benen, de kilometers gingen tellen. Ik hoorde dan ook steeds meer de vraag “hoe ver is’t nog”? Dan weet je genoeg.
Via Makkum en Workum kwam het pontje in zicht, een paar kilometer voor het pontje stond de enige lekke band op naam van Flip. Mij leek het wel slim om met de groep “vermoeiden”door te fietsen naar het pontje. We stonden te wachten op de pontonnier  en intussen kwamen de andere mannen alweer aansluiten. Toen Edwin de pontonnier een fooike van 10 euro gaf mochten we gelukkig allemaal op zijn bootje mee! Nu nog een goeie 8 km en we konden ons bezweete wielerpakske gaan uittrekken.

Heerlijk die schoentjes uit, de zweetlucht van je plakkerige lichaam spoelen en het goeie pak aan! Op het terras eerst wat drinken, om daarna gezamenlijk het dorp in te lopen op zoek naar ons afgesproken adres “Ald Wal” . Het was gezellig druk in Heeg. Daar hebben we genoten van een lekker biertje en een goeie maaltijd. Als toetje pakten we in het dorp nog een softijsje. Nog een paar afzakkertjes bij ons logeeradres de Stay Okay.
De meesten waren aardig vermoeid en kropen op tijd in hun stapelbedje.
De diehards pakte nog een paar afzakkertjes maar iets over 11 uur zochten ook zij hun mandje op. Op kamer 13 bleef het nog enige tijd vrij onrustig, het leek er wel een schoolkamp !
Nadat wij net na middernacht onze Johnny gefeliciteerd hadden ging ook daar het licht uit. Rust en de accu opladen voor de volgende 170 km.
Snurk, snurk, snurk……………………………………..

Pierre Boulanger

Na een korte maar toch best goede nachtrust worden wij op onze kamer alweer tegen
6.45 uur wakker! Na onze wielerkleding weer te hebben aangetrokken, de tassen weer ingepakt en het gehele laadstation wat op onze kamer is geïnstalleerd weer gedemonteerd te hebben, gaan we richting ontbijt! Iedereen is volgens mij redelijk tot goed hersteld,
het ontbijt gaat er goed in en de nodige suikers worden weer gestapeld om de rit van ruim 170 kilometer vandaag af te ronden!

Wanneer ik mijn gevulde bidons op mijn BMC ga zetten, zijn Flip en Johan bezig om een mooie rode Canyon Aeroad te versieren met toiletpapier, we hebben immers een jarige in ons midden: good old John Haanskorf (48)!!
Maarrrr…..merk ik subtiel op, de rode Canyon die jullie versieren is niet van onze klepper!! Nog voordat ik het gezegd heb, bedenk ik me dat ik beter mijn mond had kunnen houden….was lachen geweest…..!!!
Net na 9 uur staan we gereed, eerst nog even een groepsfoto en de Garmins kunnen weer hun navigatiewerk gaan leveren! We vertrekken met noord-oosten wind, die we gisteren vol op de kop hadden voor een groot deel van de route. Vandaag krijgen we die dus eerst in de flank en later op de dag wanneer we meer richting het westen gaan, in de rug!!
Lekker vooruitzicht!
Via mooie en vrij rustige polderwegen zakken we af richting Nationaal Park de Weerribben, hier pakken we de buitenkant van dit gebied want met onze handbiker André gaat het volgens de kenners niet lukken om midden door de Weerribben te rijden in verband met de steile bruggetjes (stuk of 30 begreep ik!). Heerlijk toeren en omdat de snelheid betrekkelijk laag ligt, zo’n 26-28 km per uur wordt er aangehouden, is het mooi rondkijken!

Onze reisleider Peter Br. heeft weer een verdiende tussenstop geregeld met wederom lekker appelgebak met de bekende toef slagroom en wat drinken….
Vandaag na 70 km ipv 60 km, volgens mij alleen maar lekker, dan schiet het op en zijn we bij de tussenstop al onder de 100 km die we nog moeten afleggen! De stop hebben we in Zwartsluis, ik lees later op de website van dit Café-Brazzerie Blizzard dat dit zelfs het mooiste plekje van Zwartsluis is!?

Nadat de meeste weer gezorgd hebben voor gevulde bidons en voldoende eten in de achterzakken voor onderweg, gaan we op weg naar onze lunchstop in Harderwijk….
eten bij Flipper?? Na een paar kilometer pakken we het veer naar Genemuiden.
Het rijden met navigatie is voor ons, Peter Br. , Willem en mijzelf niet alledaags en dat vertaald zich af en toe (of te vaak?) in net de afslag te missen en dus te moeten keren….voor André met zijn handbike lekker gemakkelijk….met 3-4 keer steken…
Maar we doen ons best om zo goed mogelijk op te blijven letten.
Via Kampen rijden we richting het Veluwemeer, met het prachtige warme weer een drukke van jewelste daar!
In Harderwijk komen we aan op de dijk voor de lunchstop, ook hier lekker druk…vraag me af wat er eigenlijk te zien  is?? Net zoiets als Baarle-Nassau, eigenlijk niks te zien maar altijd druk!! Peter Br. had gereserveerd op de dijk…maar we zijn helaas ruim 1,5 uur later op de bestemming als aangegeven….reservering is verlopen!! Maar onze reisleider lost dit professioneel op met de eigenaar van het etablissement….deze reserveert voor ons bij Brasserie de Bank..! En dat is beter!
Voldoende ruimte voor onze prijzige karretjes waar we (de meeste toch) erg zuinig op zijn! Niet te druk, mooi uitzicht als je tenminste goed oplet….
En vriendelijke bediening van de meisjes van de Bank!
Iedereen eet volgens mij heerlijk! De uitsmijter die sommigen van ons al verlangen vanaf de eerste dag, hebben ze ook hier niet op de kaart maar de buiken worden goed gevuld voor de laatste 39,9 kilometer volgens mijn Garmin.

Erno had een zwaar weekend, ons Jantje praat hem wat moed in, en geeft hem een kleine massage!

We besluiten hier om de route te laten voor wat het is (oeps dit communiceren we niet met onze voortreffelijke volgwagen…excuus aan Gerard en Wim hiervoor) en tikken in de Garmin in “vanaf huidige locatie naar Huizen”.

Top begeleiders, Gerard en Wim.
Wie weet zien we Gerard nog weleens aansluiten bij zijn oude club!

De kilometers maken niet uit, enkel krijgen we via mijn Garmin nog een toetje met een oversteek van Harderwijk naar Zeewolde met het veer!

Dit helpt niet voor ons gemiddelde maar ik denk dat daar eigenlijk niemand mee zit.
We hebben een mooie rit, iedereen kan dit nog goed volhouden en het is nu niet ver meer! Wel is het ondertussen rond 16.30 uur en op het terras van de Bank hebben we al voorzichtige kleine regendruppels gevoeld….wordt het nog een natte terugreis naar Huizen?? Al met al valt het mee, geen regen, wel wat aantrekkende wind lijkt het terwijl Willem met mij op kop rijd en we de tegenwind lichtjes voelen (of vergissen we ons Willem?).

Omdat Willem z’n route anders is als mijn route in de Garmin(?) besluiten we om Willems route vast te houden. We rijden lekker door de bossen, mooie slingerfietspaadjes en richting de dijk met de windmolens aan het Eemmeer! Hier hebben we de wind ietsje schuin vanachteren en Willem en ik besluiten er nog eens wat gas op te gaan geven, lekker jakkeren met 32-33 km/u over de dijk richting de Stichtse brug om de sloot over te steken richting Blaricum. En toen had ik een zwart scherm op de Garmin….accu leeg!
Maar Peter en Willem hadden nog beeld en met een kleine 6 kilometer door Huizen naar onze startplaats Winterguard The Pride!!

18.15 uur…finish bereikt.
Geen valpartijen, 1x lek door onze klepper Flip op de 1e dag en ik denk dat iedereen lekker gefietst heeft!
Voor herhaling vatbaar!?
Peter Broeders bedankt onze begeleiders Wim en Gerard, Willem en ik krijgen een pluim in onze kont voor bewezen navigatie diensten! Maar iedereen heeft meegewerkt aan een fantastisch weekend, allemaal lekker gefietst en nu lekker naar Made!
Onderweg nog langs Paleis Soestdijk ivm wegomleiding, lekker genieten van “ons” huis (betalen wij allen aan mee vinden wij in onze auto).

Iedereen bedankt, Peter Broeders voor al het regelwerk  en  PS van Seeters glas- en schilderwerken voor de bus!
Hopelijk niemand vergeten te bedanken?

Groeten Edwin

Willem kreeg bij thuiskomst nog een heerlijke uitsmijter voor geschoteld!