Omdat Peter Broeders wafels met slagroom en aardbeien beloofde, was het A peloton deze morgen kleiner dan normaal.
Op basis van Buienradar.nl werd gekozen voor een rondje Hedel.
Zo zouden de 5 renners volgens planning rond kwart voor elf weer terug zijn en dus voor de buien.  De snelheid zat er vanaf het begin goed in dus dat moest goed komen.
Maar we kwamen een aantal hindernissen tegen die vertraging opleverden.
Dat begon al met de rotonde Tuinbouwweg-Kanaalweg waar de wegwerkers een nieuw wegdek aan het leggen waren. Even rustig aan dus. In Raamsdonksveer konden we ons pelotonnetje uitbreiden naar 6 personen, wat wel zo gezellig fietsen is. Jan de Been die we tegenkomen, gaat op onze uitnodiging in en sluit aan.
Met een licht windje in de rug gaat het met gezwinde spoed naar de Heusdense brug en verder richting Hedel. Het lijkt mij leuk om op de Maas-dijk te blijven rijden.
Even vergeten dat daar een hek staat voor de schapen. Dat moet even open en weer verder…. Tot de volgende hekken; die stonden er 10 jaar geleden nog niet toen ik daar voor het laatst reed. Gelukkig staat er een aardige mevrouw die er eentje open houdt.
Na deze vertragingen, gooien Marc en Flip het tempo weer omhoog.  Peter, Jan² en ik volgen gemakkelijk dus geen probleem. Na de Hedelse brug draaien we meteen terug over 2 bruggetjes naar Bokhoven. Ik wijs nog even op het cafeetje waar vroeger de stempelpost was van de WTC vrije toertocht “Rondom de Maas” . Nu moet ik echt in mijn geheugen graven: “hoe ging die tocht ook weer verder?”. Ohja;  Hedikhuizen en dan Heusden.
In Heusden trakteer ik Peter Verhagen op slecht wegdek met kasseien. Hij weet dat niet zo te waarderen (en er zouden nog heel wat meer klinkertjes volgen). Ik zet koers naar Heesbeen en Doeveren, maar dan roept Peter Verhagen dat de “blauwe brug” dicht is,
of open?  In ieder geval , we zouden daar niet langs kunnen. Dus we gaan linksaf over Elshout richting Waalwijk. In Waalwijk volgen we het mooie fietspad dat de stad ontwijkt , ….maar wel een stuk of 10 stoplichten heeft. Uiteindelijk belanden we op het Halvezolenlijntje richting Waspik. Nu weet ik weer waarom we met de A daar nooit langsrijden. Een stuk of 3 oversteken waar we in de remmen moeten om veilig over te steken, kinderen op een traptrekker en een paard. Bovendien is de wind behoorlijk aangewakkerd en pal op kop. Geen probleem, we kunnen nog steeds voor de bui  thuis zijn reken ik uit. Als we Geertruidenberg inrijden, hoor ik een bekend geluid, zeg maar lawaai. 110 toeterende vrachtauto’s die gehandicapte passagiers een mooie dag aan het bezorgen zijn. Helaas komen wij net aan op de rotonde als de eerste voorbij is. We wachten even, nou ja, we staan zeker 10 minuten. Dan zijn we het getoeter wel zat en er beginnen druppels te vallen. Bij een klein gaatje in de colonne steken we snel over om het laatste stukje af te handelen. Mijn benen voelen na al het intervallen al behoorlijk zwaar en Flip trekt er nog eens aan, maar ook ik houd niet van een nat pak dus ben er blij mee.
Weer ff remmen voor de werkzaamheden op de rotonde en dan speciaal voor Peter nog even wat klinkertjes op de sluizenweg. Netjes net na elf uur nog thuis.
Een kwartier later regent het flink.
Ik denk aan de B ploeg die dan net over de Belgische grens zit en ondanks dat ik de wafel mis, ben ik blij dat ik er niet bij ben.
Want elke tuinder weet: “Rijpe aardbeien en regen, dat is een rotcombinatie”.
Ik hoop dat ze het dus droog gehouden hebben.
Wij waren zoals gepland in ieder geval voor de bui thuis.

Ad

B; MARK EN DINTEL, zondag 29 mei
Hoewel de weersvoorspellingen al enige dagen niet zoveel goeds voor ons in petto hadden, was het ook deze morgen, net als gisteren, prima weer om er op uit te trekken.
Zo rond de klok van acht op het gemakske naar Made gefietst.
Daar aangekomen trof ik -op het bekende bankje-  Wim, Petra en een van onze Peters,
niet le boulanger, mais le photographe. Weer ’n andere Peter (met die fraaie Specialized S-Works), Johan S., Piet, Kees V., Peter Bas.  en last but not least een van onze sponsors, Erik, volgde. Toch weer ’n leuk gemengd peloton om mee op pad te gaan.
Op het programma de Mark en Dintel – tocht met Erno als leider. Maar Erno was er niet. Weliswaar jammer, maar geen nood. Onze gewaardeerde digi-Piet heeft het fluitje
(1x links, 2x rechts) overgenomen. De tocht zou wel ietsje langer zijn, geen 70 km, zoals vermeld stond in het programma, maar 80 km. Desgewenst overigens weer in te korten.
Ieder van ons wel ’n keer op kop, gezellige babbeltjes, zo nu en dan lekker waaieren, geen pech onderweg en ook geen buien. Kortom, wederom een plezierig ritje, met Willemstad als verste punt.
“De 80” door ieder van ons getrotseerd!
Rest mij nog te melden dat ik van harte hoop dat het met Anneke beter gaat en dat ze weer ‘ns een rondje met ons mee kan. Niet mee te kunnen fietsen, dat kan toch niet anders dan afzien zijn voor haar, egwel. En ook onze “IJzeren Willem” hoop ik gauw met een puik nieuw karretje aan te treffen.

Anne-Mieke

Geen Hellevoetsluistocht deze keer, dan maar een verkorte versie over Phlipsdam.
Heel dit weekend was het weer dreigend, maar geen druppel nat van boven. Dat wil niet zeggen dat ik kurkdroog thuis kwam, mijn hempie en zweetband vertoonde toch wat vocht plekken!

Met 10 WTC’ers vertrokken we en met een zuchtje wind in de rug fietsten we naar Willemstad. De Volkeraksluizen was het eerste obstakel en het eerste zweetdruppeltje!
Via Achthuizen en Oude Tonge kwam Flipsdam in zicht. Het schijnt er mooi fietsen te zijn, ik heb alleen maar een achterwiel gezien en het tweede zweetdruppelke!
Via Sint Flipsland kwamen we weer op Brabantse bodem. De gang bleef er aardig in zitten, met de teegeevee van de weeteecee denderden we Steenbergen binnen. Ik zag daar een paar gezellige terrasjes maar waarschijnlijk was ik de enige die dat zag. De geur van de deelnemers aan de Koos Moerenhout Classic hing nog in de Steenbergse straten. Helaas kreeg ik hier geen extra moraal van maar wel het derde zweetdruppelke !
De Zwarte Ruiter, de Overval en Blauwe Sluis, we kwamen er allemaal doorheen, om dan de gashendel dicht te draaien in Kruisland. Bij Du Commerce leek ons een aardig terras, dus ploften we daar in de zetel voor ons wel verdiende bakske met een heerlijk appelpuntje! Enige rust werd ons niet gegund door de klokkenluider van de Notre Dam. Die had er duidelijk zin in vandaag, na een kwartiertje stopte de brave borst zijn geweld. Om vervolgens na enkele minuten van rust de boel weer aan de gang te bengelen (had ff een plaspauze ).
Dan maar weer op de velo, voor de laatste 40 km en de volgende 10 zweetdruppelkes.
Door Stampersgat en Standdaarbuiten kwamen we op de ons allemaal bekende Goudbloemsedijk naar Zevenbergen. Net voor Zevenbergen de eerste lekke band van Ad, met behulp van Flip was het euvel snel verholpen. De boel weer in gang trekken en ff de schaapjes tellen, bleek dat we er toch eentje miste. Heel Zevenbergen en omgeving door gezocht maar Jopie was spoorloos verdwenen.

Bij Langeweg was het weer zover, een platte tube van Ad, juist bij de bushalte.
Helaas kwam het busje niet zo. Enige tegelwijsheden passeerden hier de revue!
Nog een kilometerke of 10 en nog de laatste zweetdruppels en het fietsweekeind zat erop. De May kan toch nog ver weg zijn als het beste er van af is. Na 130 km zat onze rit er op, rond half een mocht de fiets weer voor een week op stal. Volgende week gaan we gezamenlijk (A en B) een bakske in Rotterdam drinken.

Pierre Boulanger.

Ravenstein ?  Lith 

Vandaag (zaterdag 28 mei) ging het vooral over bier, kappers, dansers en cocktails.
Hoezo het bovenstaande? Nou hebben wij een fietser in ons midden die bier voor mietjes vind. Ik dacht altijd dat bier en fietsen een beetje bij elkaar horen maar dat schijn ik dan toch flink mis te hebben.
Maar diegene die dat zo zei, blijkt zelf cocktails te drinken. Fietsen en cocktails zou het dat dan zijn? Ik dacht altijd dat cocktails meer iets was voor dansers, kappers en mensen die op kunstschaatsen een driedubbele rietberger of een flikflak uit hun heupjes schudden.
Ik had altijd begrepen dat de wielertoeristen in Vlaanderen na afloop van hun tochtje altijd in café Den Platte Tuup een Trappist achter hun kiezen goten. Dus toch bier?
Laten wij het maar hier op houden.

Ondanks de aankondiging dat we naar Ravenstein zouden gaan, werd het Lith.
Ook mooi toch? Dit alles had te maken met het verwachte slechte weer.
We moesten veel over dijken rijden en dat in combinatie met noodweer is geen beste raadgever.
Een mengelmoes van A-, B- en gastrijders Jan en Kees, vertrokken we voor een gezellige rit. Dit alles met een voor iedereen goed te volgen tempo. Af en toe moest Piet op zijn fluitje blazen om het tempo onder controle te houden maar iedereen deed goed zijn best om sociaal te rijden in een tempo wat voor iedereen goed te doen was.
Nou, het is prima geslaagd.
Met Erno Haanskorf vaak op de voorste rijen van het peloton te vinden, was het lekker toeren langs de dijken van de Maas.
Iedereen zat op zijn gemak en had tijd om een lekker gesprekje aan te gaan met zijn buurman of met Annemieke. Er was maar 1 vrouwmens bij deze ochtend en wel 11 mannen. Maar wegkruipen tussen die brede mannenruggen? Nee hoor, gewoon mee op kop en het tempo mee bepalen. Dat is emancipatie!!!
Bij Lith hebben we het Pontje genomen om ons naar de overkant te brengen.  Dat bracht ons in Alphen. Vanaf hier zouden we de dijk in tegenovergestelde richting vervolgen om dan in Hedel koffie te gaan drinken en natuurlijk met een puntje er bij.
Maar daar aangekomen bij de Herberg niks geen koffie. Niks geen puntje. Gewoon dicht en dat om 10.30 uur in de ochtend. Wat nu?
Ontevreden gezichten, hier en daar een vloek. Dan maar weer op de fiets op weg naar Ammerzoden. Aan die dijk lag ook een restaurant maar daar had net een grote groep mollen vanuit Dordrecht de terrassen in bezit genomen.
Maar niet getreurd; Pierre Boulanger wist in Neder-Hemert wel een uitspanning.
En met een speeltuin erbij. Zo gezegd zo gedaan. We gingen lekker op het terras zitten en Pierre ging als eerste even schommelen. Daarna koffie, appelgebak en Nederhemertse Mik.  Schijnbaar een lekkernij uit de streek.
Intussen was besloten om nog een flinke lus te maken over Wijk en Aalburg en door naar Werkendam. Lekker genietend van het mooie weer met uitzicht op de rivier kwamen wij aan bij Werkendam. Daar het nieuwe fietspad op om via de Hank en de Berg weer in Made te belanden.
Net op tijd om Max te zien crashen in de training van de GP van Monaco.
Om wat later Nibali in een bewogen etappe alsnog de roze trui te zien binnenhalen en Steven Kruijswijk naar een zeer mooie 4e plaats te zien rijden.
Je hebt ons laten genieten Steven.
Voor de rest iedereen weer bedankt voor de gezellige rit. Het was weer GERS!!!!!!

De Pakhaas.

Als voorrijder van het Rondje Rotterdam keek ik heel de week al op de weerapps die juist op deze zondag niet veel goeds lieten zien. Immers, bij zo’n tocht wil je niet dat je 110 kilometer in de regen rijdt. En een stop met gebak is natuurlijk ook veel gezelliger als je op een terrasje aan de Rotterdamse Oude Haven kunt zitten zoals vorig jaar. Voor de zekerheid bespreek ik het café aldaar nog maar niet, te veel kans dat het niet door gaat.

Op zondagochtend, als ik mijn fiets naar buiten haal, begint het net wat harder te druppelen en een blik op de buienradar doet me besluiten dat het niet zo’n goed idee is om richting het westen te gaan rijden.
Bij het oude raadhuis staat een klein groepje, namelijk maar 10 coureurs. Plus een fotograaf en een medewerker van de Rabobank.
Dat was in ieder geval nog goed nieuws op deze bewolkte dag.
De Rabo actie heeft  onze clubkas gespekt met ruim honderd vijf en twintig Euro 🙂

Na de foto blijkt de groep het er over eens te zijn dat we de Rotterdam-tocht beter uit kunnen stellen en vandaag beter wat in de buurt kunnen blijven en richting zuid-oost rijden. Rondje het Zand past dus wel in dat plan.
Gezien de samenstelling van de groep (half A en half B) wordt besloten om apart te rijden zodat beiden groepen op het tempo kunnen rijden die ze lekker vinden.
Bij de A sluiten 2 WSVP’ers aan en daarmee de hele WSVP groep van deze morgen.
Daar hebben ze ook watervrees dus.
Als we later de Pedaalridders inhalen, zien we daar ook maar 6 man. 22 mei 2016 kan de boeken in als een matige dag voor het Mayse wielrennen.

We hebben er lekker de gang in. Marc toont dat de vorm van de laatste weken er nog steeds is, pensionado Joop, in WTC outfit, gaat goed. Jan Lensvelt maakt zonde van zijn rode trui en heeft er een jasje overheen getrokken. Hij fietst prima, kunnen zijn 2 oude ploegmaats ook constateren. Omdat ook Peter Verhagen en ikzelf voor de buien binnen willen zijn, leggen we het rondje in goed 2 uur af en zijn dus net na 10 uur thuis. Goed op tijd, om half elf komt er een flinke bui over. Hopelijk is de B-ploeg ook binnen, anders hebben ze toch echt een nat pak.

Ik ga me voorbereiden op een uitgesteld Rondje Rotterdam.
Dat verschuiven we naar zondag 5 juni a.s. Dus dan ook vertrek van A en B samen om
8:00 uur en hopelijk met goed weer. En met koffie met gebak wat de A ploeg dit jaar nog niet is gelukt…..

Ad

Nooit keek ik de laatste dagen zo vaak naar Buienradar en Weeronline.nl.
De weersverwachtingen waren barslecht. De regenmeter in de tuin vertelde me dat het al
5 mm geregend had. Tegen mijn gewoonten in bij slecht weer, toch maar naar Made.
Er was daardoor ook maar een beperkt aantal liefhebbers voor de mooie tocht Rotterdam. Een vertegenwoordiger van de Rabobank was er ook.
Hij kwam ons de Rabobankclubkas-cheque van € 126,75 overhandigen.
Weer mooi meegenomen en allen bedankt voor het stemmen op onze eigen club.

Er werd besloten niet naar Rotterdam te gaan, het zou zonde zijn van deze mooie tocht. Rondje ’t Zand dan maar en A en B apart. Frans zag bij de B maar vier renners; Annemieke, Wim, Johan S. en Anton. Tot ons genoegen besloot hij met ons mee te gaan.
Op zich zou dit rondje niet spectaculair zijn.
Bij de Seterse Hoeve moest er gestopt worden, het bolleke van Wim was rood aangelopen door zijn regenjas en Johan moest ook nodig zijn panty’s laten zakken en een trui uit doen. Wat een opluchting bij die twee.
In de buurt van Gilze dacht Johan een goede sier te maken door ons koffie aan te bieden op de camping in Alphen. Dus maar tijdig bellen maar er werd niet opgenomen, daarna maar ingesproken. In het centrum van Alphen weer bellen, geen contact. Hoe kan dat nou? Deze hele dag zit de vrouw aan de telefoon en nu het belangrijk is, is ze niet bereikbaar. Helaas geen gezellig bakkie onderweg.
Richting Chaamseweg. Even verderop rechts-links en tijd voor de banaan. Daarna langs de hijskranen en aan het eind van de Dasmussenstraat rechts.
Opeens bemerk ik dat ik de betaalpas van de club verloren ben. Hij had in de rechterzak van mijn shirt moeten zitten, nog eens goed gezocht, maar nee. Voor de zekerheid mijn thuisfront, wat wel bereikbaar was, gebeld maar geen blauw pasje op de aanrecht. Volgens mij moest ik het dan kwijtgeraakt zijn op de plek waar ik de banaan tevoorschijn haalde. Terug en zoeken en het was trotse Wim die het pasje midden op de weg zag liggen. Als beloning zou ik niet in het verslag melden dat hij vandaag per ongeluk een verkeerde, foute, oude korte broek aan had. Voor wat, hoort wat.
Na het nodige oponthoud de route voortgezet maar niet meer langs de hijskranen.
Via de Franse Baan naar de Kleine Slingerdreef. Na het viaduct over de A-58 maar rechtsaf om die klinkerweg nabij Bavel te vermijden. Goed wegdek maar het betekende wel een extra lusje erbij. Ondertussen was het toch aardig gaan regenen en Johan en Wim kregen niet meer de kans om jas, panty’s en trui weer aan te trekken. Frans sleurde ons in een stevig tempo naar Den Hout waar het alweer een tijd droog was.
Nog ff voor de mannen en de vrouw in Made de 85 km zouden volmaken.
De tocht die Rotterdam zou heten, is een bijzondere tocht ’t Zand geworden en mede dankzij de hulp van Frans hebben we toch nog lekker gefietst.
Ik had dus geen spijt van mijn vertrek ondanks de slechte weersverwachtingen.

Anton Knipscheer

Het was fris en het was regelmatig nat.
Maar dat hield 7 dapperen deze ochtend niet tegen.
Kees V. en Anton zouden deze ochtend ongeveer een halve tocht rijden.
Anton ivm de Roparun en Kees ivm zijn vrouw. Moet kunnen toch!!

Strijbeek, het domein van Piet. Piet kent hier elke eekhoorn, straatmus, cafe, zandpad etc. Dus dat zat wel goed deze dag.
En dat na die mooie prestatie van gisteren van Max Verstappen. Niet te doen.
En ook twee klasbakken in de top tien van de Giro.
Waar een klein landje wel niet goed in is.
Hoe we allemaal gereden hebben, weet ik al lang niet mee, maar dat Kees en Anton
er voorbij Molenschot ergens zijn afgeslagen, dat nog wel.
En dat wij de Slingerdreef gepasseerd zijn, dat ook nog.
En dat we lekker nat werden, dat was ook een feit.
En dat Wim zijn panty vandaag goed vast zat, dat ook.
En dat Anne-Mieke de straatstenen eruit reed, zeker weten.
En dat Johan het prima deed tussen de wielen, zeker.
En dat Piet vrolijk op zijn fluitje blies, ook dat.
En dat er geen lekke banden waren te noteren, gelukkig maar.
En voor de rest draaien en keren.
Strijbeek, Galder, Hazeldonk, Rijsbergen en Etten – Leur, wij waren daar.
Zon, regen en weer zon. Van alles wat.
Mooie luchten en grauwe luchten, donker en licht, het was een prachtig spel.
Zevenbergen, Langeweg en Wagenberg passeerden wij om weer op de May uit te komen.
Daar afscheid genomen van Wim, Piet en Johan om vervolgens met Anne-Mieke naar den Berg te rijden. Daar nog een luske over Oosteind gepakt om vervolgens voldaan thuis te komen. Was weer supergezellig ondanks het wat mindere weer.

PS:
Voor diegenen die zaterdag 28 mei meegaan naar Ravenstein; zorg dat je genoeg kilometers gemaakt hebt. Onderschat de afstand niet, het is 170 km. en we rijden redelijk door. Het tempo zal  tussen de 27 a 30 km per uur liggen, dus het B tempo.
Dat blijft het ook zo ivm de lengte van de tocht. Hopelijk tot dan.

Gr De Pakhaas