Het rondje Den Hout stond  voor vandaag op het WTC menu.
Prachtig weer, maar helaas maar een opkomst van maar 6 WTC ‘ ers.
Ook dan kan je heerlijk fietsen, vooral als je er nog twee Houtse kleppers er bij heb.

Sander en Gerard had ik uitgenodigd voor deze tocht omdat we in september tijdens de Houtse kermis, deze tocht als toertocht gaan organiseren. Dat belooft een mooi spektakel te worden zoals we dat in  Den Hout gewend zijn! Met ons drieën hebben we de taak, om er iets moois van te maken.
Samen met Johan, Peter, Jantje, Marc, Frank en mijn persoontje fietsten we onder een stralend zonnetje richting het zuiden. Via de bekende wegen naar Alphen en Baarle Nassau, zo duiken we Bels in, op weg naar Zondereigen.
Een bijzondere plaats met een schoon voetbalveld!
Over de kedeng, kedeng betonplaten, fietsten we Merksplas binnen.
Vroeger konden we rechtdoor naar Beerse, nu is er een kleine omleiding. Maar wel een mooie weg, wat worden we toch verwend vandaag!
In Beerse aangekomen maken we ff tijd voor een fotoshoot en spreken af om de tocht lekker rustig voort te zetten. Via frituur Den Hout de brug over, gingen we op zoek naar de straf inrichtingen van Hoogstraten en Wortel. De eerste strook klinkers liep nog soepel, bij deel 2 hoorde ik toch al wat meer gekreun (genot of afzien?). Nu nog deel 3 richting Wortel, voor we het wisten was het plezier voorbij, op weg naar de koffie!
Bij café “ in Holland” bivakkeerden we achter op het terras. De uitbater stond er alleen voor en had het stik druk (twee man aan De toog) . De koffie en thee zelf maar bediend, dan kon hij aan onze wafels beginnen. Ik had onze mannen verlekkerd via de app met een wafel met slagroom en erbeesjes. Maar jonge jonge, wat waren ze teleurgesteld, geen aardbeien.

Gelijk een stel chagrijnige mannen. Ik ben blij dat ik niet met ze getrouwd ben, ge zou ze zo thuis hebben!
Stilzwijgend, in het wiel van Sander fietsten we via Ulicoten en Chaam weer naar Den Hout om na 120 km weer terug te kijken op een mooie fiets ochtend. Frank had nog een paar extra kilometer te gaan. Wij vonden het genoeg voor vandaag.
Volgende week zaterdag weer een mooie tocht door West-Brabant,  ik heb er nu al zin in!

Pierre Boulanger

En of de weergoden ons goed gezind waren deze ochtend. Verleden week nog sneeuwpoppen gemaakt op de fiets en nu gebraden thuiskomen, het moet niet gekker worden.
Aan het vertrek deze stralende Hemelvaartsdag: Ypke, Rico, Stefan, Piet, Kees V, en de leiders Fraanske en Wim.
Omdat we toch de nodige kilometers moesten maken, reden we eerst naar richting Etten-Leur.
Met Fraanske en Wim op kop zat de snee er gelijk al goed in. Frans weet overal goed de weg deze kant uit, wij niet dus. En dat gegeven maakte van deze tocht iets extra’s. Wat nieuwe weggetjes, een paar flinke steenstroken afgewisseld met mooie vergezichten over verschillende dijkjes. Prima toch.
Onze lieve Heer had het goed voor elkaar op deze zonnige dag.
Na Etten- Leur ging het op Hoeven aan. Heel de route weet ik niet meer, maar op een gegeven moment zag ik wel Klein Rome in de verte liggen met de Basiliek. Ook Piet en ik lieten ons regelmatig op kop zien en niet te vergeten Kees. Onverzettelijk als altijd en met een aerodynamica op de fiets alsof de tijden van Rudi Liebrechts herleven.
Stefan en Rico goed volgend tussen de wielen. Af en toe stond de wind een beetje in het nadeel te blazen dus werd het wegkruipen voor die mannen. Wim had gele en rode kaarten meegenomen deze ochtend maar kon ze gelukkig in zijn zak houden. Er werd lekker sociaal gereden en op tijd gewaarschuwd bij gevaarlijke situaties.
Maar ook van pech werden wij deze ochtend niet gespaard. Fraanske reed lek in de Klundert.
Efkens met een patroontje geprobeerd de band van nieuw gas te voorzien. De nieuwe binnenband uiteraard. Wel een hoop kabaal maar de band bleef leeg en Wim stond erbij met bijna bevroren handen. Toen mijn superpompje maar gepakt en aan het pompen geslagen. In no time verse lucht in het binnenbandje gepompt en Fraanske weer op weg. Wij ook natuurlijk. Nu nog een lang stuk tegen de wind in. Via Lage Zwaluwe en langs de dijkjes en de Koekoek terug naar de May. Een prachtige rit vandaag onder de bezielende leiding van wegkapiteins Wim en Frans. Bedankt mannen iedereen heeft er van genoten.
En morgen de start van ( zeker voor mij de mooiste ronde van het jaar ) de GIRO. Laten wij er met z’n allen van genieten, want ik weet zeker dat er ook Nederlands succes zal zijn. Oh ja, Anneke een spoedig herstel toegewenst meid. Je word toch wel een beetje gemist in ons pelotonneke.

Gr De Pakhaas.

Mijn hemel, wat een vaart en het voelde als een bevrijding toen we Geertruidenberg weer in fietsten. Geen hele lange tocht naar Hellevoetsluis. Er leek te weinig animo voor te zijn op dit moment. Voor een tocht van 100 km in elk geval wel.
Flip had een mooi rondje uitgekozen. Bij aanvang wat frisjes maar allengs begon de zon haar werk te doen en was het aangenaam fietsweer. Wel een flinke zuidoostenwind. Met een stevig tempo gingen we op weg naar Heusden langs de noordkant van de Maas en over de dijk via Woudrichem naar Werkendam. Dat laatste stuk ging sneller dan ik het kan schrijven. Op sommige stukken ging het gas helemaal open. Ik was weer verbaasd hoeveel progressie sommige mensen maken. En ook hoe dat bij mij uitblijft.

Bij Werkendam nog even een rondje Biesbosch erbij. En op een of andere manier lukte het mij in elk geval niet om goed in het wiel te gaan zitten. Langzaam voelde ik in elk geval de krachten afnemen. Bij Werkendam de polder in richting Hank. En men bleef er het gas op houden. Het laatste stukje van de jachthaven naar Hank was het redelijk druk met auto’s en zat de hele groep bijna permanent op het kantje. En 300 meter voor Hank ging dan ook definitief het licht uit bij mij. Flip weigerde mij alleen het laatste stukje naar huis te laten gaan en ik ben hem er dankbaar voor. Ik zou waarschijnlijk nog niet thuis zijn. Het heeft me zeker twee uur gekost om weer een idee te hebben van de rest van de wereld. Lang geleden dat ik zo heb afgezien. En ik bedank iedereen weer voor de fietsles.

Groeten,

Gerard Koops

Tien liefhebbers meldden zich vanmorgen voor de rit. Niet voor de West-brabantrit geleid door Piet Verkooijen. Een peesontsteking aan zijn arm dwong hem thuis te blijven.
Frans Marijnissen zou met ons rondje Pijpers rijden. Pakhaas was er ook niet vanwege een blessure en Anneke missen we helaas ook al vele maanden. Kees Marijnissen vergezelde ons, omdat een knie niet functioneerde zoals het moet.
Het was erg vroeg, bij de B zijn we dat vroege tijdstip niet gewend, alleen Kees Verkooijen was er blij mee. Knap fris was het ook, Peter Bastiaansen was de enige bikkel in korte broek. Handschoenen waren ook geen overbodige luxe.
Buiten Made kwamen Wim Rasenberg en zijn personal coach op kop om dit lange tijd vol te houden. “Richting ’t Zand” zei Frans en zo gebeurde. Voor de meesten een bekende weg. Op de gevaarlijke kruising waar het met Frans Wessels een keer goed fout ging, ging Stefan niet de goede kant uit, maar het liep gelukkig af. Kees moest even aan de kant om wat overtollig vocht te lossen. Op de betonweg in waaier tegen de wind in en daarna langs
’t Zand. Pas op het eind van de weg, werd het voor mij duidelijk hoe men aan de naam Rondje Pijpers kwam . Op het einde van de weg niet rechts af, maar rechtdoor, een extra lus genoemd naar ene Pijpers. Daarna weer de bekende weg langs de hijskranen.
Wim had er intussen voor gezorgd dat we de kans kregen om ons banaantje te nuttigen. Dat we toen gepasseerd werden door de wielerploeg die wij eerder voorbijgingen, moesten we op de koop toe nemen.
De temperatuur liep al wat op en de zon kwam gelukkig ook om de hoek.
Ik dacht na wijngaard Dassenmus rechtsaf richting Ulvenhout te gaan, maar nee.
Links en daarna rechts, richting Meerseldreef en Galder.
We misten de klasbakken Gerard en Piet wel. Willem misten we ook, hij is al aardig opgeknapt, maar was er nog niet bij. Leider Frans was dan ook erg vaak op kop.
Vanuit Galder richting Rijsbergen. Ik had ergens gelezen dat het 85 km zou gaan worden, maar hier kreeg ik mijn twijfels. De wind trok wat aan, dus zoveel mogelijk wegkruipen.
Als je lang op vakantie bent geweest, gaat het niet vanzelf. Er gebeurde niet zoveel in het peloton, ik dacht nog , een beetje saai . Of Wim gedachten kan lezen weet ik niet maar ineens riep Wim in de buurt van Liesbos “Lek!”.
Good old Yp moest er nog aan te pas komen om de buitenband weer op de velg te krijgen. Anders hadden we daar nu misschien nog gestaan. Een fietspompje, waarmee je ventieltje telkens weer losdraait, schiet ook niet erg op.
Via de Elsakker weer huiswaarts. Uiteindelijk werd het toch nog 95 km.
Ach het mag een onsje meer zijn, maar voor mij was het op het laatst toch genoeg.
Het was mij een genoegen om na zeven weken toch weer in de B-gelederen te mogen fietsen. Frans bedankt voor de goede leiding.
Anton Knipscheer