Na 2 weken lekker op vakantie te zijn geweest in Duitsland was het even wennen;
de wekker weer zetten om op tijd bij de start te zijn bij de WTC. En met 13 graden op de thermometer om 8 uur was het niet echt zomers meer te noemen. Maar om het vakantiegevoel toch even vast te houden, gewoon in korte broek en shirt vertrokken. Anderen dachten daar schijnbaar anders over. De mouw- en kniestukken en shirts lange mouwen waren al volop aanwezig zag ik bij het Raadhuisplein. Die hadden afgelopen week waarschijnlijk zo veel kou geleden dat ze dat wilden voorkomen.

Nadat ik de nieuwe rodetruidrager Flip op de foto had gezet, kon de Tourploeg vertrekken.
Die bestond deze ochtend uit 8; wegkapitein Maurice, Hans met zijn mooie schoenen, warm aangeklede Jan, sterke Corne, sprinter Marino, slimme Jacques, Houtse Leo en ondergetekende.

Alle WTC ploegen vertrokken vandaag westwaarts.
Eerst zwaaiden we de trimploeg in de Zuideindsestraat na en tot mijn verrassing zag ik dat we net na Wagenberg de Sportploeg aan het inhalen waren. Gelukkig riep Maurice ineens dat we rechtsaf moesten. Gelukkig maar, anders hadden die sporters wel raar opgekeken. Deze weg had de fantastische naam 3^e Honderdroedeweg, nooit geweten maar het is gewoon de straat die naar de 3^e weg gaat die we zo vaak rijden. We reden nu rechtdoor naar Blauwe Sluis, Moerdijk en daar de hotsende Blokdijk op, over de Roode Vaart naar Noordhoek.
Het viel me op dat de viaducten me goed af gingen, de heuvels in Duitsland hadden me sterke benen gegeven. Alleen de snelheid lag nu iets hoger dan de voorgaande 2 vakantieweken, daar moest ik weer even aan wennen.
We volgden lange tijd de noordkant van de Dintel, op naar Dinteloord. Daar hadden we ons keerpunt op de Bloemendijk.
De wolken waren ondertussen wel heel erg donker geworden en een bui dreigde. Op een paar spetters na, konden we de bui ontwijken. Er werd al geroepen dat we nu toch wel regenpunten hadden verdiend! Nee jongens, zo werkt dat niet. Volgens het opkomstreglement moet je voor de tocht ’s ochtends kijken op weeronline en de voorspelling voor die ochtend in Made is beslissend voor het aantal regenpunten……

Ondertussen zaten we al weer op de Zuidzeedijk met een klein windje mee. Vervolgens over heerlijke wegen langs de Steenbergsche en Roosendaalse Vliet naar Oud Gastel. Lekker door het buitengebied naar Standdaarbuiten en weer naast de Dintel, nu aan de zuidkant. Dan de bekende Goudbloemsedijk, naast de Mark. Goed nieuws trouwens; deze weg wordt eind september opgeknapt.
Via Zevenbergen en Zwartenberg naar de Langenweg en Brielsedreef naar den Elszakker. Daar moesten we eerst een peloton motorrijders voor laten gaan alvorens we de Markweg konden opdraaien en vervolgen langs en onder de A16. Hup, naar de drie hoefijzers en de laatste kilometers linea recta naar de May.

Een mooie tocht van 90 km. in een tijd van 2 uur en 44 minuten onder de bezielende leiding van Maurice. Bedankt mannen!

Anneke

Vanmorgen stond er maar een klein groepje WTC-ers bij het gemeentehuis. Er was natuurlijk al een groep onderweg naar Amerongen.
Zeven man sterk vertrokken we richting Den Hout. We hadden een rondje Slingerdreef op het programma. Het was prima fietsweer dus we hadden er een lekker tempo in.Het ging allemaal prima tot we voor de spoorbomen even stil moesten staan. We hoorden achter ons wat gebrom en toen bleek André pech te hebben met zijn fiets. Hij was al aan het kijken wat er mis was. Gelukkig niks ernstigs. Met een stukje gereedschap zou hij het probleem kunnen tackelen, maar ja wie had er iets bij zich? Gelukkig kon het pincet uit het EHBO-tasje ook dienst doen. Wij weer verder. Wim stuurde ons via mooie weggetjes naar de Slingerdreef. En daar bleek een prachtig fietspad aangelegd. Dit reed echt heel fijn; lekker breed en veilig. Het viel ons op hoeveel groepen wielrenners op pad waren. Dit was al lang geleden dat we het zo druk hadden gezien. Via Den Hout gingen we ook weer terug naar Made en daar kregen we dan toch nog regen op onze pet. In Made ging iedereen zijns weegs.
Wim, weer bedankt voor de mooie rit! André, Johan, Peter, Peter en John bedankt voor de gezelligheid.

Groetjes,  Petra

Bij de start stond een groepje WTC’ers te twijfelen met welke groep ze mee zouden gaan.  Er is de laatste weken ook zoveel keus! Uiteindelijk vertrokken we met zessen richting de watertoren.

Wim was onze leider en hij had een mooie ronde bedacht. Peter en ik begonnen op kop. De eerste kilometers hadden we de wind gunstig, maar richting Moerdijk hadden we hem al snel tegen. Gelukkig konden we wisselen in het kopwerk want ook Johan en Wim pakten dit goed op. Het ging prima zo. Voor de brug bij Moerdijk werd de lucht erg donker en even later hadden we een bui op onze kop. Later bij het bijpraten hoorden we dat wij nog geluk hadden want wij waren wel nat maar niet kletsnat, dus in de loop van de rit droogden wij weer op. We gingen naar het industrieterrein van Moerdijk. Daar was het best aanpoten tegen de wind. Op een gegeven moment waren Wim en Peter  zo geconcentreerd aan het trappen dat ze de auto op links niet zagen. Gelukkig zag de automobilist hen wel en liep het goed af. Dit voorval zette ons groepje toch even op scherp. We gingen verder richting Etten-Leur. Daar kwamen we langs het haventje en een stukje door het dorp. Ons banaantje hadden we bewaard voor in het Liesbos. Daar, wat meer in de luwte, hebben we die opgegeten. Ik deed lekker onhandig en liet de helft op straat vallen. Gelukkig kon ik me verheugen op het stuk appeltaart wat we later zouden krijgen. Wim bemerkte dat we goed op tempo lagen en dat we zo te vroeg bij ’t Trefpunt zouden arriveren, dus zijn we nog via Teteringen naar Den Hout gefietst. Vlak voor Made werd de lucht weer erg donker. Gelukkig bleef het bij een paar spetters en konden we vrijwel droog aan de koffie. De andere groepen waren er net of kwamen gelijk met ons aan dus dat was mooi gepland. Iedereen moest zich even registreren en zich keurig verdelen over de tafeltjes. Het was een verrassing dat Willem, Erno en Gerard even aansloten bij het koffiedrinken.

Wim bedankt voor de mooie rit. WTC bedankt voor de koffie met het lekkere appelgebak en Peter Korse, Peter Kuijpers, Johan Smits en John de Wijs bedankt voor de gezelligheid tijdens onze rit.

Groetjes, Petra

Vandaag verzamelt WTC zich gewoon weer om half 9. Het wordt nog wel warm maar het is al beter dan vorige week. Deze zondag experimenten we met vier groepen. Dit betekent voor de trimgroep dat we met zessen zijn. Er is een andere leider dus maar eens kijken hoe dat gaat.

We rijden via Raamsdonksveer richting de brug van Heusden, nee deze keer gaan we niet over de brug maar rijden we om het haventje van Waspik heen. Het lukt me om een paar weggetjes te vinden die nog niet bij iedereen bekend zijn.

Via Heusden gaan we langs Elshout naar het Halve Zolenpad richting Waalwijk. Op het Halve Zolenpad was het al erg druk. Dus het routeplan moet worden aangepast in mijn hoofd, om dit pad later in de rit te vermijden.
Op weg naar Kaatsheuvel, want dat was in de app vermeld. Ik vind het leuk om langs het grootste sprookje van Kaatsheuvel te rijden, langs de achterkant dan wel, maar we hebben toch een mooie blik op ‘Joris en de draak’ die net naar boven klimt.

Richting de Moer draaiden we af naar Capelle waar we het Halve Zolenpad dus links laten liggen en doorrijden naar de weg op de dijk. Daar was het aangenaam rustig en we rijden weer naar Waspik. Nu onder het tunneltje door richting Raamsdonk. Dit gaat lekker zo.

Inmiddels heb ik al wel in de gaten dat we over de geschatte aantal kilometers zullen gaan.  Gelukkig oogt iedereen nog fris, ook al wordt het flink warm.

Via Raamsdonksveer gaan we richting Made. Op de brug over het Wilhelminakanaal worden we staande gehouden door Peter Broeders en een paar Houtse mannen die met een lekke band staan. We hoeven niet te helpen en kletsen even. Dan gaan we weer verder. Het is tijd om deze rit af te ronden en weer af te koelen.

Met ons zessen hebben we flink gereden en met bijna 80 km. op de teller is het mooi geweest.  Het was een leuke ervaring om een keer te leiden, het is wel anders fietsen dan gewoon in het pelotonnetje.
Bedankt mannen!

Groetjes,
Petra

Groeten,
Ad van Wesel

Artikel uit ’t Carillon 12 augustus 2020

We gaan vandaag vroeger van start. Acht uur vertrekken en voor elf uur thuis is het devies. En, genoeg te drinken meeop deze tropische dag.

Er zijn zowaar wat wolken dus de zon steekt nog niet zoals op zaterdag, keerzijde is dat het als een soort deken gewerkt heeft vannacht., het is niet echt afgekoeld en om half acht al 24 ^OC!
Ik zet 2 grote bidons op mijn fiets. De bidon met EHBO spullen moet thuisblijven en daarom gaat het EHBO setje in mijn achterzakje. Als ik mijn sleutelsetje in mijn middenzakje doe, krijg ik van Anneke te horen dat dat niet mag. Ohja, ze heeft gelijk, geen harde dingen middenachter wat als je valt en op je rug terechtkomt, is dat gevaarlijk.

Bij het gemeentehuis blijkt dat we volop liefhebbers hebben voor de Trimgroep, maar niet te veel voor één groep dus die kunnen allemaal samen op pad. De Tour en Sport staat wat door elkaar dus dat is niet echt overzichtelijk. Als Gerard vertrekt, zie ik dat de groep wel heel groot is. Dat is jammer want we mikken op groepen van 10. Er had wel een Trim-Tour gevormd kunnen worden met een snelheid van 29-30 km. of iets meer renners met de Sport mee. De Sportploeg is nu met vijven en allemaal vinden we het prima om een rondje Den Bosch te rijden geleid door Flip. Moeten we wel doorrijden, maar ook dat vinden alle vijf de coureurs mooi.

We rijden via Oosterhout richting “de Cola”. Vandaar richting de Moer  en Loon op Zand naar de Drunense duinen. Via Cromvoirt komen we het bordje ’s Hertogenbosch tegen.
We hoeven niet door de buitenwijken van de stad maar rijden buitenom over een mooie fietspad naar Vlijmen, de snelweg over en over het dijkje richting Engelen. Dat is het enige moment heel de ochtend dat we wat drukte ervaren van wandelaars en “gewone” fietsers. In Hedikhuizen krijgen we de wind wat in de rug. Er stond niet zo veel, maar toch rijdt het iets gemakkelijker nu. We blijven ronddraaien want we moeten om 11:00 terug zijn hè.
Via bekend terrein van het  “rondje Heusden” gaat het richting Raamsdonksveer. Nu wordt het toch wel verrekte heet. Ik kan daar altijd goed tegen. Ik zeg altijd dat dat komt omdat ik 10 jaar lang in een tomatenkas gewerkt heb. Maar kan ook andersom zijn, dat ik goed tegen de warmte kan en daarom 10 jaar in een tomatenkas gewerkt heb. Hoe dan ook, het gaat me prima af, net als de anderen en we zijn netjes op tijd op de May.

Als ik naar de gegevens kijk van mijn Fitbit was de hartslag wel hoog. Dat was donderdag ook al terwijl ik toen samen met Anneke rustig aan deed. Ik heb het eens even opgezocht of dat normaal is, en….: dat is zo . Het komt omdat je bij dit weer niet genoeg afkoelt en je zo warm wordt dat je interne temperatuur omhoog gaat. Per graad dat je interne temperatuur boven de normale 37 ^OC komt, gaat je hartslag 30 slagen omhoog.
Bij wielrenners en marathonlopers hebben ze wel gemeten dat de interne lichaamstemperatuur 40 ^OC was… Daar zit ik deze ochtend denk ik niet op.
Maar het lichaam stond wel op wat ze noemen “nat koelen”. Door veel zweten en bloed naar de huid sturen, koel je dan af. Je bloed dient als koelvloeistof dus. Omdat bloed dus niet allemaal naar je spieren gaat en die toch echt veel zuurstof nodig hebben, moet het hart dus minder beschikbaar bloed extra snel rond gaan sturen en dus sneller kloppen. Weer wat geleerd. Er staat ook bij dat dit nog versterkt wordt als je te weinig drinkt, je hartslag gaat dan nog  meer omhoog want dan heb je minder circulerende koelvloeistof. Ik heb mijn 2 bidons leeg en dus 1,5 liter water gedronken. Precies volgens advies van Sandra.

Ad van Wesel

En dat gebeurde deze mooie zondagochtend bij de Trimgroep. Wat is dit toch een populaire groep zeg!!!!
Hoe dat komt weet ik niet maar wat komt hier een volk op af, al zeg ik het zelf.
En zelfs zoveel dat wij  de groep sinds de herstart van het seizoen weer in twee stukken moesten splitsen.
Rene nam een groepje op sleeptouw en Piet de andere.
Piet had deze ochtend weer een mooie route uitgezet van ongeveer 66 km.
Rene vertrok als eerste met zijn groep, en een paar minuten later Piet met o.a mijzelf in de gelederen.
Ook was er een nieuwe dame in ons midden die graag als aspirant lid wel eens wou meemaken hoe het was om tussen de wielen van zoveel talent te fietsen.
Met Piet gelijk op kop reden we de May uit richting Lage Zwaluwe. Lekker toeren aan een rustig tempo. Genieten van het mooie weer en van het lekker bezig zijn. Ook de Handbikers waren deze ochtend aanwezig in de persoon van Andre. En of hij de vorm te pakken had. Moeiteloos hield hij ons tempo bij.
En nog adem genoeg om Anneke Diepstraten wat tips en aanwijzingen te geven.
Annemieke had besloten deze ochtend veel kopwerk te verrichten en dat deed ze met volle overgave.
Na de Moerdijkbrug ging het langs de Dordtse Kil. Erg mooi hier. Via naturistencamping Ammoniet ging het Dwars door het Eiland van Dordrecht in vliegende vaart naar de Kop van het Land.  I.p.v. EBOH (elf boeren op hol) waren het deze ochtend acht kleppers op stalen rossen die hier God’s wegen teisterden. Bij de Kop van het Land was het een drukte van belang met fietsers die via de pont de Noordwaard gingen bezoeken. Velen van ons fietsen daar ook regelmatig, en het is er zo prachtig.
Wij waren intussen op de terugweg aangekomen door de Biesbosch. We fietsten over het bekende stuk wat wij in het voorjaar ook aandoen als we naar WTC De Mol fietsen. Maar dan omgekeerd.
Het werd onderweg op de smalle wegen wel drukker met andere fietsers. Veel toerisme in deze prachtige streek en terecht. Maar je moet wel erg op je hoede blijven. Een ongeluk is zo gebeurd met al die drukte. Regelmatig zie ik nog te grote groepen rijden wat in deze drukke tijden gewoon over de top is. Zoals het bij ons in de vereniging gebeurt, gaat het goed.Een groep van een man of 10 is prima te overzien. Meer? Splitsen die hap. Anders is de ellende niet meer te overzien.
Af en toe aspirantlid Anneke een duwtje in haar rug geven om bij te blijven. Maar als ze goed blijft trainen, zal dat allemaal wel goed komen.
Zevenbergsche Hoek  kwam in zicht om daarna via Wagenberg terug te gaan naar de May. Daar aangekomen kwamen wij Rene al tegen die zijn manschappen veilig had afgeleverd.

Omdat ik zaterdag niet goed gekeken heb en dacht dat het Oostenwind is, leek het met wel weer eens mooi om de Rivierentocht van Martien te rijden. Dus dat op de app gezet. Helaas maakt ook de voorzitter wel eens een foutje. Het blijkt geen Oostenwind , maar West! Het is ook niet de aangekondigde 110 kilometer weet Martien mij bij het Raadhuis al te melden. Eigenlijk 125 maar hij heeft er wat vanaf kunnen schaven.
En mijn aangekondigde 33 km/uur… blijkt achteraf ook niet helemaal te kloppen.
Toch zijn de 7 Sportieve deelnemers allemaal erg tevreden als we na uiteindelijk 118 kilometer weer op de May aankomen. Wat een mooie tocht, perfect weer en lekker aan elkaar gewaagd. Ik dacht even dat we met 8 op pad zouden gaan maar Twan is van de week een jaartje ouder geworden en dat gaat toch blijkbaar tellen. Hij kiest voor de Tour-groep. Martien stuurt naar Geertuidenberg en dan richting Keizersveersbrug. Hij neemt de kortste weg maar daar staan stoplichten en die zitten niet mee. Deze leider knijpt dan in de remmen en wacht voor rood. Oei, slecht voor het gemiddelde, … denken we.
Martien rijdt de ronde andersom dan ik verwacht, maar dat is een uitstekende keuze. Eerst naar het noorden. In Sleeuwijk dreigt iets vrij unieks te gebeuren. Een groep haalt ons in. Maar net voor de er-op-en-er-over , slaat Martien linksaf. Ik hoor de mannen tegen elkaar zeggen dat ze ons toch tellen als ingehaalde groep…. Blijkbaar op pad met een missie. Mooie is dat we nu op een vroeg tijdstip door Gorinchem rijden terwijl het nog niet zo druk is. Helaas besluit een collega van Martien net op een slakkegangetje achteruit onder de brug door te moeten. We staan een minuutje of 5 stil schat ik. Maar dan kunnen we eens bij-buurten hé. Nog een voordeel van de andersom-variant: we rijden met wind in de rug bovenop de Waaldijk. Een stuk van tientallen kilometers waar ik toch liever niet met wind op de kop zou willen rijden. Een prachtig landschap en wat me vooral opvalt, is dat er geen motoren rijden. Hoe zat dat ook weer? Was dat vanwege Corona niet verboden? Ik zie geen borden of zo. Later even geprobeerd te Googlen. Van Lekdijk kan ik het wel vinden maar niks over motoren op dit moment op de Waaldijk. Hoe dan ook. Ze waren er niet, en ook weinig auto’s. Mooi zo. We kachelen lekker door. Ons keerpunt vandaag is de Martinus Nijhoffbrug, past goed bij de leider van deze dag. Hoewel ik die nog nooit iets heb horen dichten over “De moeder de vrouw”. Maar wellicht kon die Nijhoff dan weer helemaal niet wielrennen. Hoe dan ook, ik zie dat mijn tellertje een gemiddelde van 35,5 km/uur aangeeft. Als we nu naar 31 zakken op de terugrit dan komen we precies op mijn aangekondigde 33 km/uur. Maar dat zijn de mannen niet van plan. Thijs, Martien en John zeker niet; die rijden tegen de wind ook gewoon boven de 35. Flip , Hans, Peter en ik laten ons ook niet kennen en zo zorgen we samen dat het gemiddelde nauwelijks zakt.
We rijden nog steeds langs rivieren (zie ook kaartje) maar nu vaak naast de dijk in plaats van bovenop dus dat is wel zo prettig. Bij Andel ziet Martien een streep door zijn plan.
De Hooge Maasdijk is afgesloten. Hij geeft toe dat hij niet meer heeft verkend sinds ik hem zaterdag gevraagd had de rit te leiden. Maar volgende links dan maar en dat is ook richting Veen en evenwijdig aan de Afgedamde Maas. We komen op een weg die niemand kent, maar zo te voelen aan de windrichting gaan we richting het zuiden en dat is goed. Dan moeten we vanzelf een keer tegen de Bergsche Maas aan rijden, en jawel, de contouren van de Heusdense brug komen in beeld. Ze hebben er allemaal nog steeds zin in, want hoewel we ook rechtsaf direct naar huis gekunnen hadden, slaan we links of om ook de Heusdense Brug te pakken. “Links is wind in de rug”, merkt een slimmerik op. Klopt, maar na de brug is het terugbetaaltijd. Ik eet nog maar even een banaantje voor de laatste 25 kilometer. Bekend terrein nu van de dinsdagavond trainingen. Het tempo van die avonden lijkt de sterken ook wel wat. Ik begin te merken dat het beste er af is bij mij. Niet te veel kopwerk meer pakken. Na Waspik kom ik zelfs een beetje aan het elastiek. Gelukkig rijdt Martien achter mij die het elastiek dun ziet worden. Hij geeft me een duwtje en ik zit er weer bij.
Op de Brug over de Amertak lossen Hans en ik even, maar de leider van de dag wacht even op ons en sleept ons weer naar de groep.
Zo gaat dat in de Sportgroep; elkaar goed uitdagen maar ook helpen als het nodig is.
Weer lekker gefietst, maatjes bedankt!

Ad