Het wegseizoen van WTC Made startte een week later dan normaal door de late carnaval. Meer kans op goed weer, zou je zeggen. Maar niets was minder waar; het regende. Maar toch waren er 18 dappere mannen en vrouwen aan de start. Die reden een rondje van 43 kilometer en trokken daarna eerst droge kleren aan voor de traditionele brunch. Meteen dus een kopgroep voor het opkomstklassement en die haalden ook nog eens het maximum aantal regenpunten.

Na het weer in februari hadden de WT’ers weer zin om met de racefiets op pad te gaan. Er werden al heel wat kilometers gemaakt bij lekker weer. Maar de realiteit is natuurlijk dat in maart het weer nog onzeker is. Dat bleek vorig jaar toen bij de seizoenstart door gladheid helemaal niet gefietst werd. En ook dit jaar leek het er op dat er alleen gebruncht zou worden. Maar toen zondagochtend de Buienradar een optimistisch beeld liet zien, werd besloten om toch een ritje te rijden. 18 WTC’ers verschenen goed ingepakt bij het oude gemeentehuis in Made en zetten koers naar het zuiden waar het volgens Buienradar minder zou regenen. Inderdaad werd het ten zuiden van Oosterhout redelijk droog en was het goed te doen. De wind was nog niet al te sterk. Om het lot niet al te veel te tarten stuurde de leiders even voorbij Molenschot terug richting huis. Langzamerhand kwam er steeds meer regen en vanaf Oosterhout werd je echt nat. Maar dat is goed voor de regenpunten. Daarvoor werd maximaal gescoord. Zo is er meteen na de eerste rit een kopgroep van 18 en ook meteen een nieuwe leider. Winnares Anneke van Wesel van vorig jaar, en dus automatische in de leiderstrui aan het begin van het seizoen, moest wegens ziekte verstek laten gaan en is het shirt dus meteen kwijt. Ze mag het nog wel uitwassen want het gaat nu om de schouders van echtgenoot Ad die de carnaval beter overleefd had. Zoals te doen gebruikelijk, werd na de tocht gezamenlijk gebruncht. In de Korenbeurs waren beduidend meer WTC’ers aanwezig dan op de fiets en er stond een lekkere brunch klaar. Er werd genoten van het eten en ondertussen gezellig verteld hoe de overwintering verlopen is. Iedereen heeft er zin in en we rekenen op nog heel veel mooie ritten bij mooi weer voor de drie WTC-groepen “Trim”, “Tour” en “Sport”. Voor ieder wat wils dus bij deze wielertrimclub. Nieuwe leden zijn nog welkom.

Op Oudejaarsdag organiseerde WTC Made haar laatste rit van het jaar. Vanuit de kantine van VEMA Crane vertrokken 25 fietsers in verschillende richtingen voor de traditionele Oliebollentocht. Een mooie manier om 2018 af te sluiten.

Na het officiële wegseizoen, dat half oktober afgesloten werd, heeft WTC geen vast programma meer. Ieder vult de winter naar eigen goeddunken in. Er is maar één datum die de WTC leden nog genoteerd hebben staan: Oliebollentocht op 31 december. Omdat iedereen anders overwintert, is het bij deze tocht ook zo dat er verschillende groepen op pad gaan. Nadat bij VEMA Crane een bakje koffie genuttigd was, gingen de renners op pad met de racefiets op de weg, of met mountainbike op dijken en andere verharde paden, en 2 ATB groepen met verschillende snelheden in het bos. Allen met dezelfde bestemming: de oliebollenbakcentrale van Scouting Made. Het fijne daar is dat we in een van de speelruimtes gewoon mogen zitten met onze modderkleren en kunnen genieten van oliebollen zo vers uit het vet en lekkere chocomel geserveerd door onze eigen Opkomstkampioen Anneke. Na deze stop reden de fietsers nog een klein lusje om weer terug bij VEMA Crane te komen. Daar werd het jaar gezellig afgesloten en keken de WTC leden nog eens terug op hun fietsprestaties. Vele sportieve en gezellige kilometers werden weggetrapt. De nieuwe kleding van Vema Crane, RVSA en PS van Seeters is goed bevallen. En het rijden in 3 groepen met verschillende snelheid is ook prima gegaan. In 2018 kwamen een aantal nieuwe leden bij en voor 2019 werden alvast enkele aspirant leden genoteerd. 2018 is afgesloten maar de blik staat al weer op fietsseizoen 2019!

Het jaar 2018 gaat de boeken in als warm en droog. Prima fietsweer dus voor de leden van WTC Made, er werden weinig regenpunten genoteerd. Toch leidde dit niet tot een hele andere top in het opkomstklassement. In de kantine van sponsor RVSA kon Anneke van Wesel gehuldigd worden als Opkomstkampioen 2018.

Het wegseizoen begon met een valse start. Op 4 maart hadden we wel Brunch maar geen Tocht omdat het weer te slecht was. Iets wat we bijna zouden vergeten na een tropische zomer, in het voorjaar was het gewoon koud. Gladheid door sneeuw zorgde dat de openingsrit niet door ging.
Twee weken later noteerden we zelfs -3 °C, toen nog wel 11 dappere, dik ingepakte WTC’ers aan de start. Pas de vierde rit  op 25 maart hadden we genoeg WTC’ers om een historisch feit te noteren. WTC vertrok vanaf de tijdelijke startplaat de Amerhal met 3 groepen;
Trim-, Tour- en Sportgroep met respectievelijk 8, 15 en 8 coureurs.
Maar het was nog niet van harte lente: de week er op was het weer en de opkomst zo slecht dat er weer samengevoegd werd. Zelfs tot maar 1 groep. Samenvoegen kwam 7 keer voor omdat één van de groepen anders te klein zou zijn geweest. Meestal werd het dan een grotere Tourgroep. Het hele jaar zou de Tourgroep het grootst blijven want Sporters en Trimmers bleken op een slechte of goede dag te switchen naar de Tourgroep.
Vanaf 6 mei begon het goede weer echt. Maar liefst 17 ritten op rij was er geen enkel regenpunt te verdienen. Gemiddeld was de regenpuntenscore dit jaar 8,6. Die score was  vorig jaar met 8,7 al de laagste ooit en dat is dus weer gesneuveld.
Als dat geen bewijs is van opwarming van de aarde…..
Dertien mensen haalden over al hun gereden ritten 8 regenpunten; ook nooit vertoont. Thijs Hillen was de “slecht-weer-rijder van het jaar”, maar met slechts 9,1 punt per rit heeft die nog steeds weinig druppels gehad. Dat lag andere jaren wel rond de 10-11 voor de slecht-weer-rijder.
Ondanks het goede weer wisten we maar net de 50% gemiddelde opkomst te breken.
We kwamen op 51%.
Door explosieve ledengroei waren de shirts van VEMA Crane, RVSA en PS van Seeters wel veel te bewonderen in Made en wijde omstreken. Opvallend is ook dat WTC tegenwoordig maar liefst 9 dames in de gelederen heeft. De prestaties van de Nederlandse profrensters stimuleert vrouwen om op de racefiets te stappen. En als dan ook nog eens een vrouw de Leidersprijs pakt bij WTC Made, dan is de trend  duidelijk.

Totaal reden de WTC’ers dit jaar 36 tochten. De Sportgroep 3304 km, de Tour 3186 km en Trimgroep 2322 km. Dan moest je wel altijd aanwezig zijn natuurlijk.
Winnares Anneke van Wesel reed 33 van de 36 ritten, dus haalde 92% opkomst en scoorde 285 punten.
De tweede prijs valt op hetzelfde huisadres; Ad van Wesel behaalde één rit minder en 276 punten. Op 3 ook een vaste top 3 klant; Peter Verhagen met ook 32 ritten en 274 punten. Vierde plaats is voor Flip Segeren, de vijfde plek voor Piet Verkooijen die helaas door ziekte de laatste rit moest missen. Op plek zes staat Johan Smits.
Peter Broeders tuimelde de laatste weken letterlijk en figuurlijk in het klassement naar een gezamenlijke plek 7 met Jacques van Dijk en Bert Timmermans.
Peter en Piet zijn overigens met stip de mensen die de meeste ritten geleid hebben; waarvoor dank.

Zo sluit WTC-Made het wegseizoen af. Tijd voor mountainbikes, spinningfietsen, Zwift en andere fitnessactiviteiten ter overwintering om volgend jaar weer goed aan de start te kunnen staan.

…of hoe ongeval-detectie zorgt voor een bijna-ongeval, we niet sneller mogen dan
30 km/h en Piet tot 4 keer toe uit zijn SPD’s klikt. Dat allemaal in een rondje ’t Zand.

Om 9:00 uur staan er aardig wat renners aan de start; ik heb ze niet geteld, maar het zijn er meer dan de 21 van vorige week. Misschien ook niet zo gek; het is een van de laatste keren dit seizoen en ook nog eens heerlijk fietsweer. Vorige week was het koud, nu is het bijna 17ºC en een zonnetje. Ik zie dan ook bijna geen been- of armstukken.

Van de grote groep renners blijven er echter maar 6 over voor de trimploeg.
Onder leiding van Piet gaan we een rondje ’t Zand fietsen. We starten iets later dan de tour-ploeg. Beide ploegen rijden over het viaduct de May uit richting Den Hout. We hebben nog altijd zicht op de tourploeg; sterker, vlak voor Den Hout halen we enkele sportrenners in.
Er heeft iemand een lekke band, kan alleen niet zo snel zien wie het slachtoffer is.

Door Den Hout langs het Pannenkoekhuis, Koeckers ofzo heet dat en daarna Het Houtse Meer. Vlak voor Teteringen de Vraggelse Baan op en via de Burg. Materlaan richting Dorst. Inmiddels zijn we al aardig wat fietsers (race en MTB-ers) tegen gekomen. Blijkbaar willen meer mensen genieten van een van de laatste zomerse dagen van het jaar.
Vlak voor Dorst worden we weer ingehaald door de sportrenners. Wij gaan rechts, zij links. Wij rijden dwars door Dorst en steken door richting Bavel. We rijden om Bavel heen.
Piet en ik rijden vooraan, Piet links, ik rechts. Ik hoor Piet een beetje foeteren. Iedere keer als ie hard remt, schiet z’n Garmin in de stress; het apparaat denkt dan dat Piet is gevallen. Het is al vaker gebeurd en hij heeft dan een 1 minuut om de doormelding te annuleren. Maar goed, op een gegeven moment heeft ie nog maar 1 seconde om dat te doen. Toeval wil, dat we op dat moment eigenlijk rechtsaf hadden gemoeten. Ik ben echter in de veronderstelling dat we rechtdoor gaan. Piet stuurt naar rechts, ik wil rechtdoor.
Even leunen we tegen elkaar, maar het gaat allemaal net goed. “Nou straks niet in je stukkie schrijven dat ik te moe was hè?!”. “Nee, Piet, natuurlijk niet”.
We steken de A58 over en rijden langs Ulvenhout verder naar het zuiden.
Hoewel we nog steeds wat wind tegen hebben, gaat het toch rond de 30 km/h.
Dat we door de bossen rijden, scheelt allicht, maar van achter roept Wim dat we niet sneller mogen; “we zijn een trim-ploeg he!” en om zijn uitspraak kracht bij te zetten komt ie even vooraan rijden om het tempo te bepalen.
Vlak voor Chaam gaan we linksaf. “Da’s het nadeel van een rondje linksom rijden”, zegt Piet, “je moet zo vaak oversteken”. We rijden langs wijngaard Dassemus en slaan af naar ’ t Zand. Zo’n beetje vanaf daar gaat het wind mee. Na 42 kilometer is het tijd voor een banaantje en daarna vol door.
Als we de oude weg tussen Breda en Tilburg oversteken, schiet Piet voor de vierde maal uit z’n SPD’s. De plaatjes blijken helemaal versleten. Bij de Seeterse hoeve rijden we weer richting Oosterhout, Den Hout en dan weer Made.

Uit en thuis voor mij zo’n 74 km. op een mooie nazomerdag.

Rene van Mook

Vandaag kan ik dit stukje beginnen met de zin waarmee het hele seizoen de stukjes beginnen: “Het is vandaag fantastisch fietsweer!”

Als eerste wil ik sponsor Erik bedanken voor zijn vooruitziende blik om vandaag niet aan de Erwtensoep te gaan  (hij wist dat het mooi weer zou zijn).  Zodoende konden we vandaag een lange rit maken en lekker buiten genieten. We hopen maar dat het volgende week wel slecht weer wordt zodat de hete soep ons goed zal smaken.
Broer Leo had duidelijk te zien  wel trek in erwtensoep en was daar dan ook op gekleed!

En dan nu de rit. De grote tourgroep leider Peter Broeders  was er niet…jammer .
Daarmee missen we de man die meestal de groep begeleidt, de weg weet , de kleppers telt en het stukje schrijft.
Dus wat nu..?
Het werk maar verdelen was de beste optie.
Johan van Helmond wist een rit en werd leider en besteedde het stukje schrijven uit aan Thijs Zonneveld. En Erno zorgde voor de tellingen. Een klepper of 17 a 16 met of zonder gastrijder Bryan Rutten. Bryan had al een paar keer met de sportgroep meegefietst dus geen onbekende.
Nu is het wel zo dat Peter Broeders achter de schermen hard aan het werk is voor de tourgroep, want per 1 oktober worden de nieuwe contracten getekend en Peter heeft een slag geslagen en de concurrentie afgetroefd door Twan van Meel en Bryan Rutten voor de rest van het seizoen naar de Tourgroep te halen.
En dat gaf direct al resultaat. Binnen 10 minuten reden wij de sportgroep al voorbij om ze daarna nooit meer te zien deze ochtend.

We gingen dus naar Baarle, altijd een mooi rondje, we hadden heen door de bossen de wind van opzij en tegen. En terug lekker mee.
Dwars door het centrum is altijd gezellig maar wel druk , de streekbus wilde enkele van ons nog een lift aanbieden maar werd vriendelijk bedankt!
De terugweg wilde Johan net even wat anders fietsen. Over de nieuwe rotonde bij Chaam bij de nieuwe rondweg. De groep vond dat na stemming prima en zo zagen we weer nieuwe wegen.
Verder rolde we voorspoedig en gestaag weer naar Made om om daar 11.45 uur weer thuis te zijn.

Het was een mooie ochtend en nu naar het strand; het is tenslotte “Midsummer”

Groetjes van Thijs  Erik Zonneveld

Als ik vanochtend op de thermometer kijk, is het al 16,5 °C. En een voorspelling van 24 °C later op de dag. Een toegift op een toch al prachtige zomer van moeder natuur.
Volgens mijn regels kan ik boven de 15 °C  met korte broek en korte mouwen op pad.
Het moet niet gekker worden op half oktober.
Bij het Oude Gemeentehuis staat een grote groep WTC’ers aan het vertrek. Ze laten dit buitenkansje om in de zon te fietsen niet voorbij gaan. Er zijn er ook een paar bij die speciaal diensten verzet hadden omdat dit oorspronkelijk de datum van de Snerttocht zou zijn. Sorry, maar in ieder geval mooi weer getroffen. De Snert is uitgesteld naar volgende week omdat onze gastgevers Erik en Tanja van RVSA  deze week niet konden en het afsluiten van het seizoen in hun kantine is zo langzamerhand een mooie traditie aan het worden.

Ik tel even snel de sportieve koppen. Zeker genoeg WTC’ers voor een Sportgroep. Bovendien zie ik Bryan Rutten als gastrijder, die rijdt ook graag pittig. Martien stelt voor om via Stad Parijs en Alphen te rijden. Tegen de 80 kilometer. Dat klinkt goed.
Johan van Helmond neemt de Tourgroep onder zijn hoede en Piet Verkooijen de Trimgroep. Fijn dat we goede leiders hebben.
Wij vertrekken als eerste. Ik zie toch wat minder renners dan verwacht. Blijkt dat Twan van Meel niet mee durfde vanwege te weinig training de laatste tijd. En Bryan is er ook niet bij, ook bang? Ik kan het me niet voorstellen. Hoewel, we gaan direct pittig van start, we zien de Pedaalrijders voor ons en nog voor den Hout gaan we er op en er over. Helaas weet Peter Verhagen een gat in de weg niet te omzeilen en hij rijdt lek.
Even bandje wisselen. Pedaalridders komen weer voorbij, dan de Tourgroep en dan de Trimgroep. Zo liggen we weer achteraan. Er stopt een renner uit Oosterhout die net te laat aan de start was en zijn maten waren weg. Of hij met ons mee kan. Hij rijdt blijkbaar niet graag alleen. Wij vinden het goed, een extra koptrekker is nooit weg.
Het steken van een nieuwe band gaat vlotjes en we rijden weer snel. De Trimgroep halen we bij de Hannebroek weer in. Die gaan rechtsaf richting Dorst en wij links naar Seterse Hoeve en dan Halve Maantje (of hoe het tentje tegenwoordig mag heten).
We rijden bijna tot Riel en dan weer richting Alphen. De Oosterhouter concludeert dat wij best wel pittig rijden, hij moet zuinig aan doen. Hij zit vaak in het tweede wiel en neemt dan niet over. Dus verstoort ons ritme. Ik zie hoe Flip hem toch een paar keer op kop weet te dwingen.
Martien is in zeer goede doen vandaan. Tegen de wind in maakt hij lange beurten.
Er komt geleidelijk steeds meer wind maar uit zuid dus vanaf iets over de helft in Alphen is dat wel prettig. De zon staat laag, dat is een beetje met de ogen knijpen als hij tegen is, maar geeft mooie grote schaduwen van opzij. Ik kan mooi zien hoe ik op de fiets zit. Het ziet er beter uit dan het voelt! Ik kan zo ook zien of ze achter mij ook goed in het wiel zitten. Handig.
We rijden een stukje Slingerdreef en dan weer naar Bavel en Dorst.
Op het nieuwe fietspad rijden een paar mountainbikers die blijkbaar niet rekenen op onze snelheid. Dat gaat maar net goed. Het is niet altijd veiliger dat fietspad als je het mij vraagt. In Oosterhout slaat onze gastrenner af, hij is er toch goed aan blijven hangen moet ik zeggen. Wij rijden naar Den Hout waar Martien op de brug ons allemaal uit het wiel rijdt. Maar met de May in het zicht en wind van achter durft iedereen een trap extra te doen en komen we weer bij hem. Nog even uitfietsen het laatste stukje.
Lekker gereden en hopelijk volgende week weer zulk soort weer.

Thuis eerst even een kaart schrijven voor Jan Sestig, want ik hoorde onderweg dat zijn vrouw Jopie is overleden. Jan was voor mij altijd een bijzondere WTC’er die gestopt is omdat hij Jopie niet zo lang alleen kon laten. Ik wil hem sterkte wensen met zijn verlies.

Ad van Wesel

Het is negen uur en Piet Verkooijen telt 21 renners aanwezig bij het oude gemeentehuis. Het is fris, ’n graadje of 9 met een noord-oostenwindje, kracht 3. Ik zie beenwarmers, armstukken, jasjes met lange mouwen en windstoppers. Een enkeling is in korte fietsbroek.

Als trim-groep vertrekken we met 8. Piet heeft een route van 65 km. uitgezet rondom Breda. We beginnen dus met wind mee. Piet en Petra gaan op kop, de rest volgt. We rijden richting de watertoren en slaan linksaf de Scheerbiesstraat in, dan pakken we een stukje Linieweg en komen achter zwembad de Randoet weer boven, onder het viaduct rechtsaf, dan een lang recht stuk Witteweg. We zien dat er boven Breda een flinke strook met erg donkere wolken hangt. Als we het maar droog houden. Er zijn ook flinke stukken blauw, dus we houden goede hoop. We halen de eerste MTB-ers in; “goeiemorrege!!”
Langs het pannenkoekenhuis, het kanaal over. In de bossen is het rustig, tenminste voor wat betreft de wind. Hier is het lekker fietsen. Het gaat voortvarend richting Teteringen. Voor Teteringen linksaf de Vraggelse Baan op en aan het eind het eerste gevaarlijke punt. Het wordt afstappen en goed uitkijken. We steken over en rijden richting Oosterhout; het fietspad langs de Burg. Materlaan is prachtig, maar evengoed oppassen nu met de, soms natte, bladeren die in de slingers van het fietspad liggen. Het gaat goed.
Dan het volgende listige punt. Op drie kwart van het klimmetje over het viaduct van de A27. Eerst oversteken bij de Benelux-weg, dan al rijdend, aan de linkerkant moet je oversteken naar rechts, maar ook het tegenkomend verkeer rijdt soms op het fietspad.
Ik vind het hier echt link; oppassen dus.
Het nieuwe, brede fietspad naar Dorst is heerlijk rijden. Vlak voor de bebouwde kom moeten we stoppen voor 2 treinen; achter ons zit nog een wielrengroepje. Samen steken we dwars door Dorst richting Bavel en op een gegeven moment komen ze ons voorbij.
We laten Bavel rechts liggen en rijden nu over de A27 heen. Even later willen er meerdere renners linksaf richting het Slingerdreefje, macht der gewoonte, denk ik, maar Piet heeft de route rechtdoor bedacht. Niet veel later naderen we een rotonde bij Ulvenhout. Het groepje wat ons inhaalde is er ook. Zij staan op de weg en wij op het fietspad. Er is enige verwarring bij een bestuurster van een auto. “Wat gaan we nu doen?”, lijkt ze te zeggen.
Ze stopt en wuift, enigszins getergd, het hele clubje dan maar door.
Langs de buitenrand van Ulvenhout steken we rechtsaf en komen uit op de Galderseweg. Min of meer bekend terrein weer. Bij de Galderse Meren is het rustig en we steken de A16 over. We zijn iets over de helft en ik pak mijn banaantje. “Piet heeft toch nog niet geroepen?”, vraagt Wim. “Nee”, zeg ik, “maar ik heb trek haha”. Ik wil straks op kop met die wind tegen en dan heb ik graag de koolhydraten beschikbaar.
We slaan linksaf een smal fietspaadje in langs de Aa of Weerijs. “Waar komen we nu weer uit?”, roept Peter Kuypers. “Al sla je me dood”, zeg ik, “dit is ook helemaal nieuw voor me”. Aan het eind rijden we de bebouwde kom van Rijsbergen binnen. Dan gaat het richting Etten-Leur, maar wij slaan linksaf, Hellegat. “Banaantje”, roept Piet. “Zie je wel!”, zegt Wim.
Ik meld me vooraan. Het is hier helemaal open en het waait vrij fors. Opeens weer een bekend punt; Camping Liesbos. We duiken onder de A58 door, langs het Liesbos en dan linskaf. “Dit is het laatste stukje wind in de rug”, zegt Piet. “We doen het rustig aan, niet iedereen is helemaal 100% meer. Straks krijgen we nog de brug bij Zwartenberg”.
Samen met Bert voorop rijden we naar boven. Onderaan de brug gaan we direct rechtsaf richting Langeweg, het geboortedorp van Piet. Dan alleen nog het viaduct over de A16 en de laatste kilometers wind tegen naar Made. We passeren Wagenberg en even overweeg ik om af te slaan; het is dan nog 200 meter voor mij eer ik thuis. Ik besluit de club naar huis te brengen en over Made te rijden. Onderweg krijg ik bezoek van Anneke, Petra en Wim aan kop. Na de watertoren van de May gaat de groep uiteen. Ik draai de rotonde bij het oude gemeentehuis en rijd verder, windje mee, op m’n gemakkie terug naar Wagenberg. Uiteindelijk toch nog 72 kilometer op de Garmin.

Rene van Mook

Rene van Mook

Op deze zondag is het een beetje twijfel-weer. Niet qua regenkansen, het blijft zeker droog. Geen regenpunten te scoren. Wel qua temperatuur, wat aan te doen? Dit is de vraag als het zo tussen de 10 en 15 °C is. Ik besluit kniestukken te nemen, lange pijpen is voor onder de 10 en thermobroek voor onder de 5 graden, zijn mijn spelregels. Ik zie in het peloton allerlei combinaties van kleding, dus anderen twijfelden blijkbaar ook.
Met Flip maak ik gauw de stand op. We tellen maar 4 kandidaten voor een Sport-rit. En daarvan zegt Mark de Pijper al meteen dat hij met de tour mee wil. Met drieën rijden is niet zo gezellig (niks tegen Flip en John hoor) dus stellen we voor om met de tour mee te rijden. Ook wel gemakkelijk, dan hoeven we alleen maar mee te rijden.
Helaas blijkt Kevin die de route, naar zijn zeggen, voorbereid had alles verdrongen te hebben (niet verdronken verzekert hij, en ik geloof hem want hij is serieus bezig met gewicht verliezen). De Tourgroep mist Peter Broeders wat dat betreft zeker, die heeft altijd wel een rondje voorbereid. Maar zijn elleboog, die niet goed beter wil worden, houdt hem nog van de fiets.  Beterschap Peter!
Flip stelt gezien de wind een rondje over de dijken voor. Oftewel naar Heusdense brug en dan over de Dijk langs Wijk en Aalburg, Veen, Andel, Woudrichem en langs Werkendam door de polder terug naar Hank. 84 kilometer blijkt de rit uiteindelijk te zijn.
Voor sommigen wel pittig zo te merken want het tempo ligt toch wel 1-2 km per uur hoger dan normaal voor de tourders. Maar niemand die klaagt. Ze zijn allemaal sterk einde van het seizoen. Hoewel ik om me heen hoor dat trainen door de week nu toch wel lastig wordt. Klopt, zelf ook geen meter gedaan, zelfs niet op de hometrainer waarop je sowieso geen meters maakt, maar wel de conditie kunt onderhouden.
Kees Marijnissen kon tijdens de rit zijn splinternieuwe maar toch al oude luchtpatronenpomp gebruiken want eindelijk rijdt hij eens lek. Heel lang geleden vertelt hij. De patronen zijn wellicht al over de datum. Hij weet in ieder geval niet meer wat de gebruiksaanwijzing van het apparaatje is. Ik stel voor om even een Youtube filmpje te kijken op de telefoon maar nadat Johan Smits er nog eens aan gedraaid heeft, begint het ding te sissen. Uitkijken dat je niet met je vingers vastplakt aan het bevroren ventiel, wordt tegen Kees gezegd. Daarop draait hij hem snel dicht. Te vroeg, want een kilometer of 20 verder staat hij er nog wat bij te pompen als er even gekeken moet worden naar de fiets van Jacques van Dijk. Die maakt rare geluiden. Hij en Peter Verhagen verwachten blijkbaar dat het rijwiel elk moment in elkaar kan zakken. Maar er wordt niks gevonden. Gewoon een rustmoment willen hebben volgens mij. Verder geen oponthoud.
In Geertuidenberg rijdt Kees iets vooruit en pakt bij Dombosch het stoplicht rechtdoor dat op groen springt. Ik heb echter achter hem al mijn arm uitgestoken en geroepen, dus om geen verwarring te stichten gaan wij wel rechtsaf over het industrieterrein. Even is de groep dus gesplitst, maar dat komt weer goed. Geleidelijk verliezen we nu mensen die niet op de May wonen. Lekker gefietst. Sportrenners hebben meer wind gepakt en zijn dus aan hun trekken gekomen. Tourrenners hebben goed geprofiteerd. 31.5 km/uur op de teller. Mooi weer gehad. Wat wil je nog meer op een zondagmorgen?
In deze maand zie ik alles als een toegift in het wielerseizoen.
Hopelijk nog twee zulke mooie zondagen.

Ad van Wesel

Deze week ben ik weer een jaartje ouder geworden.
Dank voor alle felicitaties die ik heb ontvangen van WTC-leden.
Vanochtend heb ik uit kunnen slapen want vanaf de Mayse kermis vertrekken we traditioneel om 9:00 uur . Dan kunnen de kermisgangers wat langer blijven liggen en is het ook wat minder koud. Nou, dat kun je vanochtend niet zeggen. Ik zie 5 °C op de thermometer. Koudste september nacht in 47 jaar weet het KNMI te melden. Brrrr.
Het is een gek jaar qua weer. We begonnen met afgelaste Ontbijttocht vanwege winterse omstandigheden. Toen een ronduit tropische zomer en nu weer dit.
Ik vertrek deze ochtend zonder Anneke. Hoewel haar pols geen breuken of scheurtjes heeft volgens de röntgenfoto’s, doet hij wel zodanig zeer dat een keertje niet fietsen verstandig is. Met pijn in pols en hart zwaait ze me uit.
Bij het oude Gemeentehuis staan toch een stuk of 23 WTC leden aan de start.
Genoeg om 3 groepen te maken.
Voor de Sport tellen Flip en ik er 5. Dan moet ik aan de bak, denk ik al. Het wordt een rondje over de bruggen. Langs de Kiltunnel weg, naar Willemstad en dan weer terug.
Iets meer dan 80 kilometer volgens Flip. Dat klinkt goed.
Er is weinig wind maar wat er is, komt uit het westen en zal nog iets aantrekken.
We hebben er meteen goed de gang in. Thijs en Martien zijn duidelijk in vorm. John, Flip en ik doen leuk mee maar dat kost iets meer moeite. Flip zit goed naar de fiets van Thijs te kijken; “waar zit dat motortje?” zegt hij.
We halen verschillende wielergroepjes in, allemaal “er op en er over”.
Ondertussen trekt de wind die uit het zuidwesten komt iets aan en bedenk ik al dat die dan op de bruggen tegen staat. En dat klopt. Ik moet mijn best doen om Martien en Thijs te volgen bergop. Opeens zie ik iets glinsteren in de zon. Er zit een spinnenwebdraad tussen mij en Thijs. Ha, letterlijk aan het elastiek dus. Zorgen dat dat lijntje niet breekt en niet tegen Thijs zeggen dat hij mij op sleeptouw heeft.
Na de bruggen rijden we langs Helwijk naar Oude Molen en dan verder naar Klundert.
Ik zie de anderen een reepje eten maar heb zelf niks bij me; “niet nodig voor 85 kilometer” dacht ik vanochtend. Een banaan zou nu toch niet gek zijn om de tank wat bij te vullen, maar ik zal het moeten doen met de lichaamsreserves. In Klundert rijden we rechtdoor over het industrieterrein Moerdijk. De wegwerkzaamheden zijn nog niet klaar dus moeten we weer over de rijplaten. Deze keer niet via het Dorp Moerdijk maar nog een ommetje via Roodevaart/Zevenbergen. Na Zevenbergsche Hoek rijden we de polder in. Er wordt nog even gas gegeven. Ik denk dat ze een hoog gemiddelde willen.
In een overmoedige bui rij ik nog een keer op kop. Dat had ik beter niet kunnen doen, nu wordt het toch wel harken.  Als ik op een gaatje kom, wacht Flip even op me en sluiten we weer aan. Bij John is het beste er ook wel af zo te zien. Die moet nog naar Raamsdonksveer bedenk ik me, liever hij dan ik.
Met 94 kilometer op de teller rijden we de May binnen met een van de beste gemiddeldes van dit jaar. Het was pittig. Toch dat jaartje ouder?? Ik denk eerder het feit dat ik door de week niet anders kan trainen dan een keertje op de hometrainer ipv de Holterberg.
Het wielerseizoen loopt op zijn eind.

Ad van Wesel

De herfst is officieel begonnen en dat zullen we weten qua weer.
Gelukkig was het voor Tim en Sharelle vrijdag jl. nog redelijk weer en hebben ze vast mooie foto’s  op deze mooie dag kunnen maken (gefeliciteerd nogmaals).
Maar voor  deze zondag werd niet veel goeds voorspeld. Dus had ik voor de zekerheid zaterdag al maar even een rondje gereden. Toch valt het vanochtend niet tegen op buienradar. Als we zorgen dat we rond half elf thuis zijn, kan het nog mee vallen.
Dus besluiten Anneke en ik op pad te gaan. Wel even de spatborden er op gezet.
Bij het Oude Gemeentehuis hebben zich 12 mensen verzameld. Ik kijk rond wie er zijn en stel voor samen te rijden in plaats van in 3 kleine groepjes. John wil dan wel op kop rijden dus hij is meteen leider. Thijs komt daarna nog aanrijden. Hij wil liever harder eigenlijk maar past zich ook aan en mag dan ook op kop de wind vangen. Er is overigens weinig wind. We zien de windmolens stil staan. Het eerste stuk ga ik zelf mee op kop met John.
We denken dat als we niet boven de 32 km/uur kruissnelheid komen, iedereen het moet kunnen volgen en dus een goed compromis is. En na de bochten niet te hard hè.
De snelheidsbegrenzer van John werkt prima deze ochtend het gaat niet te hard.
Anneke heeft het wel even lastig omdat ze achterin zit, en omdat haar pols zeer doet van het nogal drastische tuinieren vorige week (verstuikt).
John wil een rondje cola geven deze ochtend. Maar rond Oosterhout gaat dat niet volgens het normale recept. Geen nood, we rijden door het bos. Even achter elkaar op het fietspaadje en uitkijken voor blad en eikels die al volop vallen. De herfst is echt begonnen. We pakken de route weer op richting Hannebroek en proberen het nieuwe fietspad.
Nu het rustig is, gaat dat wel goed. Alleen als we linksaf moeten, dan is het uitkijken want de verkeerssituatie is veranderd naar een voorrangsbocht…. uitkijken nu dus.
We rijden langs het Halve Maantje (of hoe het tegenwoordig ook mag heten) richting de Cola. Het begint al wat te spetteren en de weg wordt nat. Tijd om terug te draaien.
Richting Sprang-Capelle gaat het nu.
Vlakbij de Moer gaat het fout in een bocht.
Frans Wessels glijdt weg met zijn achterwiel alsof hij op ijs rijdt. Anneke en Jacques kunnen er rechts omheen. Peter Broeders probeert over links maar dat lukt niet. Hij is vandaag op een mountainbike met slik. Dat is slik op slik denk ik. Hoe dan ook, hij ligt naast Fransje. Beiden staan weer zo overeind. Er lijkt niet veel aan de hand. Toch besluiten beiden wel de kortste weg naar huis te nemen.
Wij rijden over Sprang en dan over een parcours dat ik niet ken maar wel een verbetering is ten opzichte van de gebruikelijke weg naar Waspik met al die paaltjes. Er komt steeds meer nattigheid omlaag. Helaas moeten we nog even stoppen voor een lekke band van Piet Verkooijen maar dat is weer redelijk snel opgelost. Het beetje wind dat er is, is nu van achter dus kunnen we iets sneller om de buien proberen voor te zijn.
Peter Verhagen heeft zijn regenjasje aan en anderen hun windstopper. Ik rij nog gewoon in mijn shirt lange mouwen en het gaat goed, ik droog ongeveer net zo snel dan ik nat word. Na 53 kilometer staan we thuis. Net op tijd hoor, het gaat steeds harder regenen.
Ik app even naar Peter Broeders om te horen hoe het gaat. Ik krijg een foto terug van zijn elleboog….. eet smakelijk, dat ziet er niet goed uit. Peter appt dat hij naar de dokter gaat, het is de elleboog die vorige keer ook kapot was. En ook nu moeten er hechtingen in, dat valt Peter en ook mij tegen, het leek zo’n onschuldig valpartijtje. Hopelijk geneest het snel. Beterschap, en ook aan Frans die bij mijn weten alleen zijn hand en zijn shirt kapot had.

Ad van Wesel