Op deze zondag is het een beetje twijfel-weer. Niet qua regenkansen, het blijft zeker droog. Geen regenpunten te scoren. Wel qua temperatuur, wat aan te doen? Dit is de vraag als het zo tussen de 10 en 15 °C is. Ik besluit kniestukken te nemen, lange pijpen is voor onder de 10 en thermobroek voor onder de 5 graden, zijn mijn spelregels. Ik zie in het peloton allerlei combinaties van kleding, dus anderen twijfelden blijkbaar ook.
Met Flip maak ik gauw de stand op. We tellen maar 4 kandidaten voor een Sport-rit. En daarvan zegt Mark de Pijper al meteen dat hij met de tour mee wil. Met drieën rijden is niet zo gezellig (niks tegen Flip en John hoor) dus stellen we voor om met de tour mee te rijden. Ook wel gemakkelijk, dan hoeven we alleen maar mee te rijden.
Helaas blijkt Kevin die de route, naar zijn zeggen, voorbereid had alles verdrongen te hebben (niet verdronken verzekert hij, en ik geloof hem want hij is serieus bezig met gewicht verliezen). De Tourgroep mist Peter Broeders wat dat betreft zeker, die heeft altijd wel een rondje voorbereid. Maar zijn elleboog, die niet goed beter wil worden, houdt hem nog van de fiets.  Beterschap Peter!
Flip stelt gezien de wind een rondje over de dijken voor. Oftewel naar Heusdense brug en dan over de Dijk langs Wijk en Aalburg, Veen, Andel, Woudrichem en langs Werkendam door de polder terug naar Hank. 84 kilometer blijkt de rit uiteindelijk te zijn.
Voor sommigen wel pittig zo te merken want het tempo ligt toch wel 1-2 km per uur hoger dan normaal voor de tourders. Maar niemand die klaagt. Ze zijn allemaal sterk einde van het seizoen. Hoewel ik om me heen hoor dat trainen door de week nu toch wel lastig wordt. Klopt, zelf ook geen meter gedaan, zelfs niet op de hometrainer waarop je sowieso geen meters maakt, maar wel de conditie kunt onderhouden.
Kees Marijnissen kon tijdens de rit zijn splinternieuwe maar toch al oude luchtpatronenpomp gebruiken want eindelijk rijdt hij eens lek. Heel lang geleden vertelt hij. De patronen zijn wellicht al over de datum. Hij weet in ieder geval niet meer wat de gebruiksaanwijzing van het apparaatje is. Ik stel voor om even een Youtube filmpje te kijken op de telefoon maar nadat Johan Smits er nog eens aan gedraaid heeft, begint het ding te sissen. Uitkijken dat je niet met je vingers vastplakt aan het bevroren ventiel, wordt tegen Kees gezegd. Daarop draait hij hem snel dicht. Te vroeg, want een kilometer of 20 verder staat hij er nog wat bij te pompen als er even gekeken moet worden naar de fiets van Jacques van Dijk. Die maakt rare geluiden. Hij en Peter Verhagen verwachten blijkbaar dat het rijwiel elk moment in elkaar kan zakken. Maar er wordt niks gevonden. Gewoon een rustmoment willen hebben volgens mij. Verder geen oponthoud.
In Geertuidenberg rijdt Kees iets vooruit en pakt bij Dombosch het stoplicht rechtdoor dat op groen springt. Ik heb echter achter hem al mijn arm uitgestoken en geroepen, dus om geen verwarring te stichten gaan wij wel rechtsaf over het industrieterrein. Even is de groep dus gesplitst, maar dat komt weer goed. Geleidelijk verliezen we nu mensen die niet op de May wonen. Lekker gefietst. Sportrenners hebben meer wind gepakt en zijn dus aan hun trekken gekomen. Tourrenners hebben goed geprofiteerd. 31.5 km/uur op de teller. Mooi weer gehad. Wat wil je nog meer op een zondagmorgen?
In deze maand zie ik alles als een toegift in het wielerseizoen.
Hopelijk nog twee zulke mooie zondagen.

Ad van Wesel

Deze week ben ik weer een jaartje ouder geworden.
Dank voor alle felicitaties die ik heb ontvangen van WTC-leden.
Vanochtend heb ik uit kunnen slapen want vanaf de Mayse kermis vertrekken we traditioneel om 9:00 uur . Dan kunnen de kermisgangers wat langer blijven liggen en is het ook wat minder koud. Nou, dat kun je vanochtend niet zeggen. Ik zie 5 °C op de thermometer. Koudste september nacht in 47 jaar weet het KNMI te melden. Brrrr.
Het is een gek jaar qua weer. We begonnen met afgelaste Ontbijttocht vanwege winterse omstandigheden. Toen een ronduit tropische zomer en nu weer dit.
Ik vertrek deze ochtend zonder Anneke. Hoewel haar pols geen breuken of scheurtjes heeft volgens de röntgenfoto’s, doet hij wel zodanig zeer dat een keertje niet fietsen verstandig is. Met pijn in pols en hart zwaait ze me uit.
Bij het oude Gemeentehuis staan toch een stuk of 23 WTC leden aan de start.
Genoeg om 3 groepen te maken.
Voor de Sport tellen Flip en ik er 5. Dan moet ik aan de bak, denk ik al. Het wordt een rondje over de bruggen. Langs de Kiltunnel weg, naar Willemstad en dan weer terug.
Iets meer dan 80 kilometer volgens Flip. Dat klinkt goed.
Er is weinig wind maar wat er is, komt uit het westen en zal nog iets aantrekken.
We hebben er meteen goed de gang in. Thijs en Martien zijn duidelijk in vorm. John, Flip en ik doen leuk mee maar dat kost iets meer moeite. Flip zit goed naar de fiets van Thijs te kijken; “waar zit dat motortje?” zegt hij.
We halen verschillende wielergroepjes in, allemaal “er op en er over”.
Ondertussen trekt de wind die uit het zuidwesten komt iets aan en bedenk ik al dat die dan op de bruggen tegen staat. En dat klopt. Ik moet mijn best doen om Martien en Thijs te volgen bergop. Opeens zie ik iets glinsteren in de zon. Er zit een spinnenwebdraad tussen mij en Thijs. Ha, letterlijk aan het elastiek dus. Zorgen dat dat lijntje niet breekt en niet tegen Thijs zeggen dat hij mij op sleeptouw heeft.
Na de bruggen rijden we langs Helwijk naar Oude Molen en dan verder naar Klundert.
Ik zie de anderen een reepje eten maar heb zelf niks bij me; “niet nodig voor 85 kilometer” dacht ik vanochtend. Een banaan zou nu toch niet gek zijn om de tank wat bij te vullen, maar ik zal het moeten doen met de lichaamsreserves. In Klundert rijden we rechtdoor over het industrieterrein Moerdijk. De wegwerkzaamheden zijn nog niet klaar dus moeten we weer over de rijplaten. Deze keer niet via het Dorp Moerdijk maar nog een ommetje via Roodevaart/Zevenbergen. Na Zevenbergsche Hoek rijden we de polder in. Er wordt nog even gas gegeven. Ik denk dat ze een hoog gemiddelde willen.
In een overmoedige bui rij ik nog een keer op kop. Dat had ik beter niet kunnen doen, nu wordt het toch wel harken.  Als ik op een gaatje kom, wacht Flip even op me en sluiten we weer aan. Bij John is het beste er ook wel af zo te zien. Die moet nog naar Raamsdonksveer bedenk ik me, liever hij dan ik.
Met 94 kilometer op de teller rijden we de May binnen met een van de beste gemiddeldes van dit jaar. Het was pittig. Toch dat jaartje ouder?? Ik denk eerder het feit dat ik door de week niet anders kan trainen dan een keertje op de hometrainer ipv de Holterberg.
Het wielerseizoen loopt op zijn eind.

Ad van Wesel

De herfst is officieel begonnen en dat zullen we weten qua weer.
Gelukkig was het voor Tim en Sharelle vrijdag jl. nog redelijk weer en hebben ze vast mooie foto’s  op deze mooie dag kunnen maken (gefeliciteerd nogmaals).
Maar voor  deze zondag werd niet veel goeds voorspeld. Dus had ik voor de zekerheid zaterdag al maar even een rondje gereden. Toch valt het vanochtend niet tegen op buienradar. Als we zorgen dat we rond half elf thuis zijn, kan het nog mee vallen.
Dus besluiten Anneke en ik op pad te gaan. Wel even de spatborden er op gezet.
Bij het Oude Gemeentehuis hebben zich 12 mensen verzameld. Ik kijk rond wie er zijn en stel voor samen te rijden in plaats van in 3 kleine groepjes. John wil dan wel op kop rijden dus hij is meteen leider. Thijs komt daarna nog aanrijden. Hij wil liever harder eigenlijk maar past zich ook aan en mag dan ook op kop de wind vangen. Er is overigens weinig wind. We zien de windmolens stil staan. Het eerste stuk ga ik zelf mee op kop met John.
We denken dat als we niet boven de 32 km/uur kruissnelheid komen, iedereen het moet kunnen volgen en dus een goed compromis is. En na de bochten niet te hard hè.
De snelheidsbegrenzer van John werkt prima deze ochtend het gaat niet te hard.
Anneke heeft het wel even lastig omdat ze achterin zit, en omdat haar pols zeer doet van het nogal drastische tuinieren vorige week (verstuikt).
John wil een rondje cola geven deze ochtend. Maar rond Oosterhout gaat dat niet volgens het normale recept. Geen nood, we rijden door het bos. Even achter elkaar op het fietspaadje en uitkijken voor blad en eikels die al volop vallen. De herfst is echt begonnen. We pakken de route weer op richting Hannebroek en proberen het nieuwe fietspad.
Nu het rustig is, gaat dat wel goed. Alleen als we linksaf moeten, dan is het uitkijken want de verkeerssituatie is veranderd naar een voorrangsbocht…. uitkijken nu dus.
We rijden langs het Halve Maantje (of hoe het tegenwoordig ook mag heten) richting de Cola. Het begint al wat te spetteren en de weg wordt nat. Tijd om terug te draaien.
Richting Sprang-Capelle gaat het nu.
Vlakbij de Moer gaat het fout in een bocht.
Frans Wessels glijdt weg met zijn achterwiel alsof hij op ijs rijdt. Anneke en Jacques kunnen er rechts omheen. Peter Broeders probeert over links maar dat lukt niet. Hij is vandaag op een mountainbike met slik. Dat is slik op slik denk ik. Hoe dan ook, hij ligt naast Fransje. Beiden staan weer zo overeind. Er lijkt niet veel aan de hand. Toch besluiten beiden wel de kortste weg naar huis te nemen.
Wij rijden over Sprang en dan over een parcours dat ik niet ken maar wel een verbetering is ten opzichte van de gebruikelijke weg naar Waspik met al die paaltjes. Er komt steeds meer nattigheid omlaag. Helaas moeten we nog even stoppen voor een lekke band van Piet Verkooijen maar dat is weer redelijk snel opgelost. Het beetje wind dat er is, is nu van achter dus kunnen we iets sneller om de buien proberen voor te zijn.
Peter Verhagen heeft zijn regenjasje aan en anderen hun windstopper. Ik rij nog gewoon in mijn shirt lange mouwen en het gaat goed, ik droog ongeveer net zo snel dan ik nat word. Na 53 kilometer staan we thuis. Net op tijd hoor, het gaat steeds harder regenen.
Ik app even naar Peter Broeders om te horen hoe het gaat. Ik krijg een foto terug van zijn elleboog….. eet smakelijk, dat ziet er niet goed uit. Peter appt dat hij naar de dokter gaat, het is de elleboog die vorige keer ook kapot was. En ook nu moeten er hechtingen in, dat valt Peter en ook mij tegen, het leek zo’n onschuldig valpartijtje. Hopelijk geneest het snel. Beterschap, en ook aan Frans die bij mijn weten alleen zijn hand en zijn shirt kapot had.

Ad van Wesel

Vandaag is het de dag van Den Houtse kermis en dus ook van de klassieker Den Hout-Den Hout-Den Hout. Organisator Peter Broeders heeft de interesse van maar liefst 21 WTC’ers weten te wekken. Wat de belofte van een zegening door de pastoor, worstenbroodje, koffie onderweg en Kwaremont bier al niet te weeg brengt.

Ik ben benieuw of er nog andere WTC coureurs op pad willen vandaag. Uit de verte zie ik al een behoorlijk groepje staan. Dat valt niet tegen. Maar dichter bij gekomen zegt Anneke al dat ze mensen ziet die naar Den Hout zouden gaan. En dat doen ze alsnog want ze hebben ook om half negen bij het Oude Gemeentehuis afgesproken. Als die groep vertrokken is en ook Renée en Gertjan er nog achteraan gegaan zijn, tel ik nog 10 mensen voor een gewone rit. Het is een gemengd gezelschap van Trim, Tour en Sport. We besluiten om allemaal samen te rijden. Petra heeft zo haar twijfels en geeft dan ook duidelijk de spelregels aan.
Ze heeft gelijk, we moeten ons aanpassen aan het Trim-tempo. Frans, die leider van de dag is, laat weten dat we zo’n 75 km gaan rijden over Rijsbergen.
We vertrekken richting Zevenbergen. Rene van Mook naast Frans en Petra in zijn wiel.
Zo zou het de hele rit blijven. Heel knap van beiden, want uiteindelijk rijden we 30 km. gemiddeld over 81 kilometer. De route leent zich daar ook voor; geen enkel stoplicht, weinig oversteken, veel rechte lange weg en niet al te veel bochten.
En twee keer een  sanitaire stop, dan kun je even uitrusten.
Zelf rij ik vooral achterin. Even kijken hoe dat gaat met André van Kuijk op zijn ligfiets.
Nou, dat gaat prima. De bochten kan hij minder scherp nemen en moet steeds een gaatje dichtrijden, maar dat gaat hem goed af. Ik kan eens lekker bij kletsen met Peter Kuijpers. Ook met Peter Verhagen is er eens tijd. Hoewel we vaker samen fietsen bij de Sport maar dan wordt er weinig gebuurt.
Via Mastbos rijden we naar Rijsbergen en dan draaien we naar een van de steile viaducten over de A16. Vandaar richting Meerseldreef om vanaf daar parallel aan de grens te blijven tot afslag Chaam. We rijden langs Wijngaard Dassemus. Die zag ik deze week nog op TV want het is schijnbaar een uitstekend jaar voor druiven in Nederland en de wijngaardenier van Dassemus zag het dan ook zonnig in: veel suiker geeft veel alcohol.
Toch nog een voordeel van Global Heating??
We rijden verder in een soort rondje ’t Zand omgekeerd. Frans rijdt bij Putven linksaf, een variant, maar uiteindelijk komen we , hoe kan het ook anders met deze leider, toch weer op de Franse baan. We hebben de wind iets mee en hij trekt wat aan, dus het gaat lekker. Ook de temperatuur is ondertussen zomers, dit terwijl volgende week toch echt het begin van de herfst op de kalender staat.
Bij de Seeterse hoeve probeert Rene de kop over te doen. Mag ook wel, de teller staat al op 65 km. Maar niemand komt, dus hij zet zich toch weer op kop. Zou mij  niet verbazen als die volgend seizoen in zijn tweede jaar al van Trim naar Tour switcht.
Ik rij voor de eerste keer over het nieuwe fietspad langs de Hannebroek. Er zijn geen “dagjes-fietsers” dus gaat dat prima. Alleen weer de weg op sturen net voor het viaduct is wel goed uitkijken. Op naar Den Hout, ik ben benieuwd of daar de kermis al op gang is.
We kunnen er in ieder geval goed langs, maar er zitten wel al een boel mensen op de Brink. Ze klappen als wij voorbij komen, die denken vast dat wij al terug zijn.
Mooi op tijd weer terug op de May.
Komt goed uit want ik heb nog van alles te doen vanmiddag. Zoals dit verslagje schrijven.

Ad van Wesel

Vandaag bestond onze kopgroep uit vier man. Deze keer geen dames.
Heb ze wel gezien bij de tourgroep.
Ook wij gingen de kanten uit van Dorst. In de verte zagen wij het peloton rijden. maar de kopgroep waar wij inzaten, was niet bij machte om ze in te halen.
Het rode achterlichtje van een van de kleppers (=Jantje) verdween langzaam uit het zicht en ter hoogte van het Houtse Meer was het geheel verdwenen.

Nu moesten wij het zonder baken maar zelf uitzoeken. En dat deden we dus ook.
Vandaag in de kopgroep André, Rene, Peter K .en mijn persoontje.
Nu nog een beetje fris, maar naderhand zou het toch een geweldig mooie dag worden. Gisteren hadden al enkele mannen het parcours verkend van de klassieker
Den Hout-Den Hout die volgende week op het programma staat. En aan hun gezichten te zien, was het best een zware bevalling. Natuurlijk hebben de kasseistroken bij de gevangenis van Turnhout hier een grote rol in gespeeld. Maar dat voor volgende week.
Wij reden vandaag het overbekende rondje Slingerdreef. De wegen waren hier flink uitgesleten geraakt door het vele fietsen van dit rondje en met name het Dido  peloton is hier mede verantwoordelijk voor. Hoe vaak zij hier wel niet dit parcours hebben gevolgd is niet te filmen!!!!
Maar wij dan?
Gebruik makend van het nieuwe fietspad tussen Oosterhout en Dorst (waarvan ik denk dat het gevaarlijk is met het oversteken en de uitrit van de Hannebroek en de parkeerplaats aldaar) ging het naar Dorst. Overgestoken en linksaf geslagen om de oude rijksweg te volgen. Bij het vliegveld rechtsaf om al slingerend door deze mooie streek te rijden.
Toen de zon eenmaal goed begon te schijnen, werd het ook steeds drukker met de fietsers. Natuurlijk ook met andere recreanten. Nog lekker genieten zo in september.
Om de beurt op kop met  Peter en Rene, terwijl André de achterhoede in de gaten hield. Rene is ijzersterk en zal volgend jaar zeker de  overstap maken naar het
Pro-continale team van de WTC. De onderhandelingen zijn al in een vergevorderd stadium.

Voordat wij er erg in hadden, zaten wij alweer op de terugweg in de Slingerdreef.
De ene na de andere groep kwam ons tegemoet gereden. Daarna door naar Bavel en Dorst. Nu het fietspad van de andere kant genomen. De A27 overgestoken om daarna in een lekker tempo naar de Oosterhoutseweg te gaan. Daarna door de bossen nog een rondje op het Munnickenhof gepakt om na 71 km terug binnen te vallen op de May.

Lekker gefietst, goed weer en laat Den Hout-Den Hout nu maar komen.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

De kalender staat al weer op september maar het blijft geweldig weer en de opkomst dus mooi. Deze morgen drie ongeveer even grote groepen. Ik sta op de lijst als leider en heb eigenlijk mijn hele arsenaal aan tochten die ik goed ken wel gehad. Omdat de wind oostelijk is, moeten we die kant uit en ik besluit dat het een rond je Hedel wordt. Flip blijkt daar goed bekend mee te zijn, hij roept meteen: “Hedel; daar hebben de mannen meer haar op hun z.. dan op hun schedel”. Geen idee hoe hij die kennis heeft en ik wil het ook niet weten.
We hebben veel liefhebbers vandaag. Met negen renners rijden we tegen de wind in.
De mannen hebben er zin in en er wordt meteen een behoorlijke snelheid ontwikkeld tegen de wind. We draaien lekker rond, dan is dat niet zo zwaar. Hier weet ik de weg allemaal nog goed, het knelpunt zal rond Oud-Heusden liggen denk ik al. We hebben in het voorjaar daar ook al eens gereden toen Martien dacht dat hij wist hoe je Heusden Vesting kon vermijden, dat ging niet helemaal goed, maar ik meen dat ik toen wel gezien had hoe het wel moet. Net voor Heesbeen sturen we rechts , dan links over het viaduct en dan moeten we rechts, dat weet ik nog. Helaas neem ik nu een afslag te vroeg en komen we in een woonwijk terecht. Ik doe net of het zo hoort en ze hebben niks in de gaten. Tot we toch wel erg veel afslagen maken. Ik krijg wat vriendelijke opmerkingen, bijvoorbeeld over mijn verslag van pas met “spaghetti route”; “wat is dit dan Ad ?”
Maar gelukkig kom ik er weer uit. Alleen niet op de weg naar Herpt en Hedikhuizen zoals de bedoeling was. Gelukkig is het zonnig weer dus weet ik waar het oosten is en houd dus de zon wat in de gaten. Die staat blijkbaar al weer in het zuid-oosten op dit uur dus kom ik uiteindelijk in Vlijmen uit. Net voor de snelweg zien John en ik een bekend straatje. Daar gaan we in en dan komen we langs Engelen. Ik weet dat je door het fort kunt naar de sluis, maar dacht dat je daar af moet stappen  en een trapje op. Als we al weer in Bokhoven geweest zijn en over de dijk aan de andere kant van het fort komen, vertelt Flip dat we wel door het Fort gekund hadden. Hij had bij vertrek echter zelf geroepen dat bij zo’n mooi weer we wat verder konden, dus ik vertelde hem dat ik speciaal voor hem een paar kilometer extra aan geplakt dat.
We gaan 2 sluizen over en dan zijn we toch in Hedel.
Nu terug met de wind in de rug. Ik zie op mijn teller geen snelheid meer, magneetje verloren zie ik later, dan doet tie het niet hè.
Marc de Pijper begint het nu taai te krijgen. Hij hangt aan het elastiek. Gelukkig voor hem rijdt Erik van der Hoeven lek en het wordt geen snelle pitstop. Marc vertelt dat zijn voorbereiding niet al te best geweest is. Feestje tot in de kleine uurtjes en hij gaat roken als hij zat is. Ik heb maar niet gevraagd wat. Ik kan beter Erik even helpen. De band ligt er zo in maar het oppompen is iets lastiger. Het ventiel steekt maar net door de velg. Erik heeft zo’n nieuw ding met gaspatroon. Hoog tijd om eens te proberen. Er volgt een luide knal. Het blijkt niet de band te zijn maar het rubberding is uit het teutje van het pompding geklapt. Dan maar met de hand: de pomp van Paul lukt nog niet. Mijn minipompje gaat wel. Ik krijg er wat begindruk in en het ventiel komt nu zo ver dat de langere pomp van Paul het aan kan. Flip constateert dat Erik waarschijnlijk niet geselecteerd gaat wordt als mecanicien voor een proefploeg.
Ik denk dat mecaniciens van profploegen niet kwalificeren bij Erik in de kas.
We kunnen weer verder. Nog 35 km, dus een uurtje.
We hebben ondertussen een gastrenner opgepikt. Hij gaat met ons mee tot de Hankse brug want het gaat zo lekker. Nou, dat kan nog tegenvallen als hij tegen de wind terug naar huis moet: in Boxtel. In Raamsdonksveer stuur ik hem rechtdoor het dorp in en vertel dat daar wel ergens bordjes Waspik en Waalwijk zullen staan ….. hoop ik voor hem.

Wij pakken nog even de brug over de Amertak. Tijd om er mee te stoppen, want er rijden nu hele pelotons recreatie-fietsers op de fietspaden. Als ik de May in rij, roept Marc “Tot volgende week, dan ben ik beter in vorm”,. Blijkbaar vond hij het toch wel leuk, hij houdt wel van afzien. Ik heb geen idee wat de afstand en snelheid uiteindelijk geworden is. Gelukkig kan ik die gegevens van Strava van de anderen halen: 93 kilometer. Netjes toch en mooi op tijd thuis om lekker in de tuin te zitten. Misschien een van de laatste dagen dit jaar, of krijgen we nog een mooie nazomer? Laten we het hopen. Het bevalt me wel.

Ad van Wesel

Als ik ‘s-morgens buiten kom, is het helder, geen wolkje aan de lucht. En wind, …mwah niet echt. Ik kijk op de thermometer tegen de muur; 9 graden. Oei, da’s niet veel.
Even twijfel ik om de armstukken aan te doen. Toch maar niet. Als straks het zonneke echt doorkomt, is het prima te doen.

Bijna half 9 aan het Raadhuisplein. Er zijn al WTC’ers en van lieverlee wordt het drukker. Piet maakt een opmerking naar Flip waarom ik nog geen fietskleding heb?
“Hij heeft toch fietskleding aan!” wordt er ad rem geantwoord. Tja, da’s waar, einde discussie! En dus rijd ik voor de 3^e keer als “man in black”.
Maandag ga ik kleding passen bij Flip.

Als de Tour- en Sport groep weg zijn, zijn er 8 renners over voor de Trimgroep.
“Waar gaat de rit naar toe?” vraagt Piet.
Niemand heeft een echte voorkeur en dus laten de windrichting beslissen. Het wordt een ritje richting Wijk en Aalburg/Heusden.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Aan de rook, die de schoorsteen van de Amercentrale verlaat, is te zien dat het toch iets harder waait dan gedacht.
Over de Keizersveersbrug houden we rechts aan. We passeren Peerenboom en duiken met, toch een fors windje op kop, de polder in richting Dussen.
Om en om wordt er op kop gereden.
In Dussen rijden we dwars door het dorp, langs het kasteel van Dussen naar Babyloniënbroek. We zijn nog geen 20 km. van huis en ik kom op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. En da’s niet de eerste keer in de afgelopen 3 weken.
De polder tussen Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg is weids en leeg. Nog even doorstampen en dan hebben we de wind in de rug. Bij de gereformeerde kerk in Wijk en Aalburg is het rechts en direct links de Maasdijk op; een mooi stukje Nederland tot zover. Als we Wijk en Aalburg uitrijden ineens een herkenningspunt voor mij; Mercedes-Benz specialist Vos. We nemen de brug over de Bergsche Maas en bij Heesbeen draaien we terug naar Made. Inmiddels is het bijna 12 graden, zon en de wind in de rug nu. Da’s lekker. Gestaag gaat het nu langs de Bergsche Maas naar Doeveren, Vriezekoop.
Bij het jachthaventje van Watersportvereniging Waalwijk steken we de Oude Maas over en gaan richting Waspik. We draaien om de jachthaven en duiken onder de A59 door. Na een kort stukje Halvezolenpad rijden we Raamsdonk binnen naar de watertoren bij de A59.
Dan zijn we rond gereden en is het uitrijden terug naar Made.

Een tocht langs mooie dorpjes en door weidse polders.
Uit en thuis staan er 73 km. op de Garmin.

Rene van Mook

Daar sta je dan. Op tijd in de May maar wel met een lekke achterband.
Bandje compleet versleten.
Te lang mee doorgereden.
Denken dat die dingen oneindig meegaan.
Maar nu voor een voldongen feit geplaatst.
Bandje heeft de vele kilometers niet meer kunnen verwerken.
Bekijk het maar dacht het bandje, het is mooi geweest zo.
Groot gat in het loopvlak.
Einde verhaal.

Het werd intussen wat drukker bij het gemeentehuis.
Peter Verhagen zei dat ik wat minder appelgebak moest consumeren onderweg en meer geld in het onderhoud moest investeren. En daar heeft hij natuurlijk wel een sterk punt. Maar ja, ik heb maar een klein traktementje en dan moet je keuzes maken. En vanaf 1 september wordt het nog minder want dan krijg ik mijn centjes van vadertje staat. Dan kom ik op een leeftijd dat alles wat rustiger mag hahaha. Misschien ook wel minder appelgebak?
Wie zal het zeggen. Zal er aan liggen wat het vrouwtje mij toe stopt als ik thuis vertrek voor een ritje.

Omdat vandaag ook de Etappas-Tour plaatsvindt en daar een stuk of 10 WTC’ers aan meedoen, verwacht ik niet zo’n drukte als afgelopen weken. Toch staan er 18 renners en rensters aan de start bij het Oude Gemeentehuis.
Ik tel even en zie al snel dat de Sport groep wel erg klein zal zijn. Flip en Frans zijn naast mijzelf zekerheidjes maar Peter Verhagen en Erik van der Hoeven geven aan dat ze gepland hebben met de Tour mee te gaan. Hmmm, met drie, dat is wel wat weinig.
We besluiten met de Tour mee te gaan.
Maar dat gaat nog niet zo vlot want Flip is ondertussen naar huis omdat Gerard Veekens ontdekt heeft dat zijn buitenband zodanig kapot is dat daar geen hele tocht meer mee te rijden is. Flip heeft nog wel een oude band liggen denkt hij en komt daar even later ook inderdaad mee aanrijden. De trimgroep is ook klein. Omdat Piet deze keer met de Tour mee wil, zijn er maar 4 over. We laten hen achter terwijl ze de band van Flip op het wiel van Gerard aan het monteren zijn. Later hoor ik dat Gerard eigenlijk ook nog met de Tour mee gewillen had…. jammer, hoewel ik naderhand zag dat hij nog meer kilometers weggetrapt had dan het Tour-Sport-collectief.

Wij rijden onder aanvoering van dagleider Kees Marijnissen naar Zundert en rijden via Oosterhout. Ik zie dat ze het nieuwe fietspad al weer aan het verbouwen zijn.
Dat was ook wel nodig, de oprit op dat fietspad was precies op het (onoverzichtelijke) punt waar het bos-fietspad tussen de bomen uitkomt. Levensgevaarlijk en niet goed doordacht. Dus over 1-2 weken hebben we in ieder geval een betere oprit en zullen we het fietspad moeten gaan volgen want het is een verplicht fietspad.
(Ter info: Boete is € 55,- voor die overtreding).
Ik rij zelf de hele tijd achterin want het gaat prima op kop. Ik let niet zo op de route ook al omdat ik toch geen verslag hoeft te schrijven, tenminste dat denk ik, maar hoor bij thuiskomst van Anneke dat de tourclub besloten heeft dat ik dat wel zou doen. Ik heb geen vergadering en stemming gezien onderweg en zeker zelf niet mogen stemmen, maar vooruit dan maar. Ik kan dus niet precies vertellen hoe we gereden hebben (maar degene met Strava kunnen dat wel precies zien). We gingen in ieder geval via Chaam België in en via Meer richting de A16 om een stuk zuidelijk van Hazeldonk die snelweg over te gaan. richting Zundert. Er ligt  daar een fietspad, wat niet altijd het geval is in België en waar je als fietsgroep niet op hoeft te rijden als je aan wat regels voldoet: minimaal 15 renners….halen we net niet. Bij de groepsgrootte van 15 en meer mag je volgauto hebben die er 30 meter achter rijdt. Bij meer dan 50 renners is die volgauto zelfs verplicht.
Wij moeten dus vandaag op het fietspad. Dat doen we ook meestal en dat is niet altijd een pretje, ze zijn wat smal en zoals we deze week in het nieuws hebben kunnen horen en lezen, is het wegonderhoud in België de laatste jaren niet echt goed geweest. Nou, dat geldt ook voor de fietspaden.
In Nederland aangekomen wel weer goede fietspaden maar we moeten even puzzelen om daar goed op te komen.
De terugweg gaat via Klein Zundert richting Sprundel en Etten-Leur.
Colin Marijnissen krijgt een lekke band. Flip gaat er zich mee bemoeien dus dan is hij zo gewisseld. Wel lang genoeg voor een sanitaire stop en om mijn banaantje op te eten.
De bewoner van het huis waar we op het erf staan, komt er bij staan.
Hij is van het type “ praat graag”, na de stop weten we alles van hem. Behalve waar zijn roots liggen want hij was wel heel erg bruin geworden deze zomer.
Via Mastbos gaat het dan naar Den Elsakker en zijn we al weer bijna thuis. Maar weer hoor ik een lekke band bij de Compaan. Nu is het Piet. Weer is Flip er snel bij. Terwijl Piet zijn bandafnemers nog aan het zoeken is, heeft Flip de band al van het wiel. De nieuwe band zit er al in voor Piet zijn CO2 patroon klaar heeft. Al met al een hele snelle pitstop en kunnen we de laatste zeven kilometer rijden.
Erik en Antoon malen op de grote plaat richting Wagenberg.
Rachel merkt op dat nu voor haar de kilometers toch wel beginnen te tellen. Maar haar knie houdt het goed. Ook Anneke, de andere dame in ons gezelschap, vindt het pittig maar blijft er goed aanhangen door slim te rijden.
Met 88 kilometer op mijn tellertje en net boven de 30 km/uur gemiddeld, komen we weer thuis. Een stuk lager dan wat de Sportgroep normaal aan snelheid haalt maar nu wel een stuk meer kunnen buurten.

Groeten,
Ad van Wesel