Met 30 personen aan de start is het deze morgen druk bij het oude gemeentehuis.
De opdracht aan de drie leiders van de dag is: breng je groep om 10:30 uur bij de koffiestop SED in ’s Gravenmoer. Dat betekent voor mij dat ik de sportgroep zo’n 65-70 kilometer moet laten afleggen. Ik heb besloten om een rondje “Heusdense Brug” te rijden en dan vanaf Waspik daar een lus aan te plakken. Dan komen we op de vereiste afstand en dit geeft de mogelijkheid om wat af te snijden als we door lekke band of zo achter komen op schema.
We zijn met 7 WTC’ers en hebben een hele sterke gastrenner: Bryan van Rutten.
We zitten door eigen sterke mensen. maar vooral door deze jongeman, al snel voor op  mijn schema. Geen wonder, hij besteedt heel veel tijd aan trainen met nu al 13.000 kilometer op de teller en dat hij met 25 jaar leeftijd minder dan half zo oud is dan ik, zal eerlijk gezegd ook wel in zijn voordeel zijn. In het eerste deel van de rit zie je het nog niet zo. We fietsen over Raamsdonksveer richting Raamsdonk en dan via de polder naar de Hankse brug. Dan over de Peerenboom naar het oosten. Wind in de rug dus dat gaat lekker. Iedereen doet mee. Ik vind het leuk om weer eens met Erik van der Hoeven bij te kletsen. Dit jaar lang niet gezien bij de Sport maar hij rijdt echt goed.
Binnen een uur zitten we op de Heusdense brug waarna we de wind op de snufferd krijgen. Nu wordt het pittiger met WTC”ers die in dit jaargetijde sterk zijn en dus Bryan die laat zien dat je ook tegen de wind gewoon veertig kunt rijden. Tenminste, hij kan dat.
Achter hem kraakt en piept het.
Hij zit ondertussen ook nog wat mannen te coachen hoe ze moeten rijden om het gemakkelijker te hebben. Dat zien Erik en ik van achteruit, een beetje op het elastiek.

 
We zijn weer zo bij Waspik. Ik ga de A59 over en linksaf naar Sprang-Capelle.
Het extra lusje van een kilometer of tien. Geen enkele reden om af te snijden.
Vlakbij de Moer ontwaren we bekende shirts. Piet Verkooijen heeft de Trimploeg op hetzelfde laatste stuk naar ’s Gravenmoer gezet.
We gaan er op en er over.
Ik had met een paar andere verwacht dat het even rustiger zou gaan, maar niks is minder waar. Er rijden er nu vier een stukje los en pal tegen de wind valt het niet mee om er bij te komen. Bovendien zit Wim Rasenberg er even tussen als stoorzender waarvoor, na hij aan de koffie toegeeft, dik betaald werd door de kopgroep. John en Flip rijden 25 meter voor mij in de achtervolging. Ik rij weer een stuk voor Erik. Ik besluit toch maar op Erik te wachten. Heel sociaal natuurlijk maar ik moet zeggen dat ik niet denk dat ik er nog bijgekomen was. In ’s Gravenmoer stuur ik met Erik linksaf richting Oosterhout/Oosteind. Flip pikken we weer op (of hij ons). Waar de kopgroep is, vraag ik me af. Maar die vraag wordt snel beantwoord als we bij SED achterom rijden. De fietsen van de mannen staan al geparkeerd tegen de heg langs het terras. Ook zie ik de fiets van Gerard Veekens al staan. Piet heeft waarschijnlijk de Fazantenweg genomen. Dat is iets korter.
Op mijn horloge zie ik dat het 5 voor half elf is. Goede timing. Peter Broeders is er nog niet met de tourgroep. Maar die komen vijf over half elf binnen. Die hebben wel af moeten snijden als gevolg van 2 lekke banden.

Het altijd vriendelijk personeel van SED serveert koffie/thee en 2 soorten gebak. Lekker hoor. En ook lekker voor de clubkas als SED maître William Haanskorf alles blijkt te sponsoren vandaag. Dank William!

Nadat de bordjes en kopjes leeg zijn, wordt nog een groepsfoto gemaakt en vertrekken de 3 groepen weer richting Made.
Met de Sportgroep mogen we eerst, dan is de kans dat groepen elkaar inhalen het kleinst. We leggen er meteen weer een flink tempo op. Frans Marijnissen sleurt mee op kop, die wil op tijd thuis zijn want hij gaat naar de Ronde van Etten-Leur. Martien en Thijs hebben ook goede benen. Erik, Flip, John en ik hebben ook nieuwe energie. Bryan was tijdens de koffie stop al eerder weggegaan, misschien moest hij nog mee doen in Etten-Leur. Martien zegt nog dat hij er blij mee is want dan kunnen we na de pauze tenminste doorrijden… .
Met 85 kilometer op de teller  rijden we Made weer in.
Was met recht een lekkere rit.

Ad van Wesel

Onze pakhaas verheugde zich zo op de appeltaart dat hij niet in de stemming was om een stukje te schrijven .
Nu ben ik niet zo lang van stof en ook niet zo routevast dus het verslag zal iets korter zijn dan anders.

Piet nam ons weer mee op een mooie rit richting Dorst. Na onze flitsende start bleken we met 4 man en 2 vrouwen te zijn, inclusief René van Mook die eens wilde meerijden met WTC. Wij reden langs prachtige lavendelvelden en over mooie polderweggetjes naar SED in ’s Gravenmoer.
In de buurt van Tilburg Reeshof gingen we langs en over het kanaal. Voor Wim was het een nieuwe route en hij genoot ervan. Het bleek dat we er de week ervoor ook waren geweest maar vanaf de andere kant maar dat mocht de pret niet drukken.

Richting ‘s Gravenmoer werden we ineens ingehaald door het Sportgroepje.
Die reden als nooit tevoren! Toch waren wij als eerste bij Sed .

Heerlijke koffie/thee op met iets lekkers erbij en daarna in onze eigen groepen terug naar Made gefietst.

Petra

De grote hitte van de afgelopen weken was verdwenen. Dat was goed te merken toen ik buiten kwam.
Heerlijk om zo naar de May te fietsen.
Vandaag weer ouderwets verzamelen bij het gemeentehuis met een nieuwe rotonde.
Ook in de May slaat de moderne tijd steeds meer om zich heen.
Vandaag toch maar weer besloten om met de onderafdeling van de WTC mee te fietsen. Geen schande natuurlijk, maar wel erg gezellig. Handjes op de remgrepen en gaan. De beugels kunnen we gewoon verwijderen. Praten over Feijenoord, Kapellekes en koffie met appelgebak. Vragen beantwoorden over het Blauwe Meer en Petra zo gek proberen te krijgen om voor ons lekker appelgebak te bakken als wij weer die kant uitkomen. De slagroomspuit nemen wij wel mee. Hahaha.
Deze ochtend werden wij ook verblijd met de aanwezigheid van Leo en Erik Stasse.
Leuk om beide broers weer eens te zien.
Loon op Zand, die richting gingen wij uit. Daar lag de beroemdste waterplas uit de regio. Wonderschoon, maar hij is bijna niet te zien. Zo blijft hij voor velen onondekt en bijna niemand kent hem daardoor. Maar daar door niet minder mooi.

Petra beschikte deze ochtend over een paar wonderbenen. Samen met mij op kop langs de diverse kapellekes die op onze route lagen. Ook op het Halve Zolen Pad was ze niet van kop af te krijgen. Pas 2 kilometer van haar huis gaf ze de pijp aan Piet over. Dat is nog eens een flinke lap erop geven Petra!!!!

Piet legde Helene uit dat wij nu het Blauwe Meer passeerden met in de verte de contouren van Tilburg. Voor Helene zijn veel van onze tochten nog steeds ontdekkingstochten.
Mooi toch.

Via de Moer ging het richting Cola, waar wij ipv Cola een banaantje gingen nuttigen.
Daarna via het viaduct de Uiterste Stuiver het industriegebied opgezocht waar Cool Blue zetelt. Over het kanaal en daarna richting Steenhovensebaan. Hier de wind pittig op kop. Was toch wel even door bikkelen. Richting Dorst het nieuwe fietspad gepakt wat Dorst en Oosterhout met elkaar verbindt. De A27 overgestoken om daarna het Teteringse bos in te draaien. Om aan onze kilometers te komen ook nog maar het Munnickenhof erbij gepakt, om vervolgens via Den Hout terug te keren naar de May.
Nu op naar de bijpraattocht van a.s. zondag.
Verheug me nu al op het gebak bij William’s SED.

Met vr gr De Pakhaas.

Het is even opletten deze ochtend voor Anneke en mij. Verzamelen is weer bij het oude gemeentehuis en dat is toch een stuk verder van huis dan de Amerhal.
We kijken nog even of er iemand toch bij de sporthal staat, maar nee, iedereen heeft het bericht blijkbaar gelezen.
Ik tel een stuk of 7 kandidaten voor de sport maar Niels maakt op zijn bekende, vriendelijke manier duidelijk dat hij dat niet van plan is.
Hij spreekt zelfs met twee woorden, keurige jongen.
Uiteindelijk vertrekken we met zes renners voor een rondje de Rith dat ik spontaan geroepen heb. Al fietsende richting het westen, bedenk ik dat dat rondje de Rith wel een heel kort ritje is. Ik zal er iets voor of achter moeten plakken. Gezien de windrichting wil ik eerst naar Zevenbergen.
De renners zijn goed gelijkwaardig, hoewel Paul en Frans nog iets meer gelijk zijn, oftewel sterker. Ze gaan vlot van start tegen de wind. Die twee zitten elkaar te coachen om er het beste van te maken. Frans vindt dat hij te veel wind vangt en roept naar Paul: “Naar links, pannekoek”. Mijn spellingscontrole geeft nu een foutmelding. Die wil graag pannenkoek zien blijkbaar, maar dat geldt dan wellicht voor het gerecht, in wielerverenigingen vind ik dat pannekoek, dus zonder extra n, nog prima kan. Hoe dan ook, de opmerking van Frans maakt wel dat iedereen oplet waar hij moet rijden op kop.
Paul houdt van ronddraaien, hij probeert ons vlot door te laten draaien op kop.
Maar Frans denkt er het zijne van en is niet van plan op kop meteen al zijn benen stil te houden omdat die snotneus het zegt 🙂 (meer dan 30 jaar leeftijdsverschil).
Daar zijn zijn benen bovendien te goed voor. Ik rijd met de groep van Zevenbergen langs de noordkant van de Mark naar Oudenbosch, Zegge en langs Roosendaal. We halen een groep in die aanhaakt, maar niemand daarvan die overneemt.
Daar houdt Paul niet van, met een extra “ snok” vliegen ze er af.
Wij rijden van Schijf richting Liesbos om daar eindelijk aan de tocht door de Rith te beginnen. Twan heeft daar ondertussen hoge verwachtingen van.
Helaas zijn we al weer bijna bij Rijsbergen als hij vraagt wanneer we door de Rith komen? Flip legt hem uit dat hij dat al weer 5 kilometer voorbij is; “dat bruggetje met de kinderkoppen”.  “Oooh daar, mooi ja!”
We gaan het viaduct over de A16 over en rijden langs de Galderse meren.
De verkeersregelaars staan al klaar om daar de badgasten in goede banen te leiden.
Wij rijden gewoon rechtdoor om uiteindelijk in Ulvenhout uit te komen. Langs de Fanzanterie zetten we koers naar en langs Bavel. Ik voel me in Frankrijk, niet alleen de temperatuur is ondertussen behoorlijk opgelopen, ook rijden we langs een groot veld met bloeiende lavendel. Nog nooit gezien in NL, zo’n Provençaals tafereel.
Ik denk dat Peter Verhagen dit wellicht even gemist heeft. Hij heeft even een dipje.
We doen iets rustiger aan, hoewel Peter daar wellicht weinig van merkt. Gelukkig voor hem gaan in Dorst de spoorbomen omlaag. Peter is vandaag zeer tevreden over de NS vertelt hij, en zowaar, naderhand zie ik hem weer gewoon op kop rijden, het moment van rust heeft geholpen blijkbaar.

Bij de Meerberg gaat Twan rechtdoor naar Terheijden. Hij weet na zijn vakantie weer waar hij staat, maar heeft er niet veel van geleden. Hetzelfde geldt voor Flip, die net terug is van een wandelvakantie in Ierland en dat heeft hem ook niet geschaad.
Twan dankt ons voor de “ gedenkwaardige tocht”, vooral de Rith zal indruk op hem gemaakt hebben denk ik.
Wij testen de benen nog even op de brug bij het Kopske en richting het 50 km brod van
Den Hout.
Het was een lekker Rithje van net boven de honderd kilometer en zijn net onder de 3 uur weer op de May.

Beste groeten,
Ad van Wesel

Vakantie? Weinig van te merken op deze zonnige zondagochtend.
Het was weer een drukte van belang met fietsers bij de sporthal. Menige geloofsgemeenschap zou in zijn of haar handen knijpen met zo’n opkomst.

Wij als klein groepje kozen ervoor om Wijk & Aalburg met een bezoekje te vereren.
Ja, wat moet je nog vertellen over dit overbekende rondje?
Misschien dat we door de Pruimenboogsteeg gereden hebben?
Dat Anton Verhoeven uit Dussen kwam en bekend was als een legendarisch schaatsenrijder? Dat zijn zoon Mario er een leuke fietsenzaak heeft en veel retro fietsen en onderdelen heeft? Ook het mooie kasteel is er een bezoekje waard, dat zeker.
Dat Marianne Vos iets verderop woont en dat er een mooi kunstwerk staat speciaal voor haar gemaakt? En dat alles als een soort eerbetoon voor haar glansrijke carrière?
Allemaal  de moeite waard om dit even te benoemen.

Maar nu ook wat regels tikken over ons rondje want daar gaat het natuurlijk ook over.
Met een diepgebruinde Petra in ons selecte gezelschap door de polders snelden wij in een rap tempo naar Wijk & Aalburg. Af en toe een verfrissend windje door mijn asblonde lokken. Heerlijk.
Wind op de kop. Iedereen deed zijn deel van het kopwerk en André hield controle achterin de groep.
Natuurlijk werd er weer veel gefietst deze ochtend. We werden ingehaald, wij haalden in, wij kwamen er tegen en zij kwamen ons tegen.
De brug van Heusden doemde op. Wij zouden aan de overkant van de brug ons banaantje burgemeester maken. Doet de mens goed.
Met Bert en Piet nu op kop ging het nu langs het nieuwe fietspad in het verlengde van de Oude Maas naar Waspik. Wim hield alles goed in de gaten om de rit zo ordelijk te laten verlopen. Bij Waspik het Halve Zolenpad gepakt om via Geertruidenberg terug te fietsen naar Made.
Met André, Piet, Bert, Ad, Petra, Wim en de schrijver van dit stukje weer een gezellig rondje gereden van 72 km. en dat in wat minder warme omstandigheden.

De Pakhaas.

En zoals dat de laatst weken wel meer voorkomt, schitterend weer.
Een straffe wind uit het zuiden en dat kan maar tot een rondje ‘t Zand leiden. Maar wel met het bosrijke gedeelte in de heenweg.
Ik moet bekennen dat ik de weg helemaal niet ken. Maar gelukkig zijn er mensen in onze groep die dit rondje blindelings kunnen rijden. Toch begon het verrassend.
We gingen niet over Den Hout, maar slinks om Den Hout heen. En ik moet bekennen dat mijn hartslag flink opliep in het stuk door de polder met de wind recht op mijn snufferd. Maar wel lekker koel natuurlijk. Iemand zei vooraf dat hij zich niet helemaal top voelde en met paracetamol en fiks insmeren toch maar een poging wilde wagen. Diezelfde persoon heeft het grootste stuk tegen de wind in op kop gereden in een straf en constant tempo. Piet is een klepper. Ook Bert en anderen lieten zich overigens niet onbetuigd.

Mijn eigen kracht lag vandaag vooral in de scherpte. Exact op tijd en op afstand wist ik de bananentijd af te roepen. Wim had me al geïnstrueerd en ik heb niet verzaakt. Na 35 km precies, inderdaad: bananentijd. Helaas zat er voor mij niet meer in dan een droge bruine boterham, de bananen had ik gisteren al soldaat gemaakt.

Het ging terug naar het noorden natuurlijk als van een leien dakje. Lekker de wind in de rug en nog steeds genoeg om voor wat verkoeling te blijven zorgen. Niks mis mee.

Bovendien werden we aangenaam verrast op de veranderingen in de Seterse bossen vanaf Oosterhout naar Dorst, en andersom natuurlijk. Een prachtig fietspad. Dit maakt het fietsen aldaar erg prettig en vooral veilig. Een vooruitgang.
Nog een sprintje bij de brug over het Markkanaal waar mijn ego weer gedeukt werd door Johan en we waren rond.

Een prettig en gezellig tochtje. Tot volgende week dan maar weer.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Weer goed weer deze zondagmorgen, bij vakantietocht nummer vier.
Na snikheet is het nu gewoon warm, maar dat komt door een straffe wind uit het zuiden. Deze week daarom toch maar eens tegen de wind vertrekken.
Ik check even of we genoeg mensen hebben voor de sport. Als Frans zegt “zeker, gas er op”, weet ik het zeker, we gaan niet met de Tour mee. Ik zie na vertrek zelfs dat we met acht renners zijn. Net als de Tourgroep besluiten we een rondje Baarle-Nassau, Ulicoten te doen. Gertjan nestelt zich vanaf het begin op kop om er nauwelijks meer vanaf te gaan.
Wel 90% van de tocht rijdt hij voorop, dus zo’n 81 kilometer. En met de snelheid van vandaag is dat een sterk staaltje. Hij is aan het trainen voor Luik-Bastenaken-Luik over twee weken.
Ik ben blij dat Johan en Peter ook weer eens mee gaan want die heb ik volgens mij dit jaar nog niet veel bij de Sportgroep gezien. Ze moesten eerst wat kilometers maken…. nou dat heeft gewerkt. Ze rijden lekker mee en ik merk op de viaducten dat ik tegen Johan nog steeds geen schijn van kans heb. Kees Marijnissen zag ik aan de start staan met Colin, dus ik ben een beetje verbaasd dat hij bij ons rijdt want op een of andere manier verwachtte ik dat hij dan met zijn zoon samen zou rijden. Maar Colin kan best alleen met de Tour natuurlijk. Ik denk dat Kees denkt “nog even wat extra trainen, anders rijdt dat joch me er binnenkort al af”. Ik verwacht Colin dan ook al snel bij de sport. Hij had in zijn vorige WTC leven al weinig trainingskilometers nodig, dat had ik ook op die leeftijd.
Maar ik klaag niet, dat mag ik niet van John; “in je stukjes schrijven dat het niet goed gaat en dan zo fietsen!”
Okay, het ging best goed vandaag. Scheelt misschien wel dat ik tegenwoordig wat minder in verre landen zit.

Ad van Wesel

Al een paar weken was ik het van plan, een keer mijn benen testen bij de tourploeg.
Maar elke keer dat ik mee wilde, werd de afstand opgetrokken naar de 100 km.
En dat vond ik net te ver voor mijn rug die nog steeds niet de oude (of jonge?) is.
Maar deze ochtend trok ik de stoute schoenen aan en reed niet met de trimploeg mee.
Flip riep bij de Amerhal dat het 92 km. was en dat hij rustig aan zou doen dus op het laatste moment pik ik toch bij de groep aan.
Ook 5 man van de Wilde Bond reed gezellig mee. Ook bij hen was het vakantietijd en de animo was dusdanig laag dat ze gevraagd hadden of ze mee mochten rijden.

Rondje Binnenmaas, voor de meesten gesneden koek maar voor mij weer ff wennen aan de groep. Het aantal en de snelheid is net wat hoger dan bij de trim dus zuinig rijden is het plan.
Gezellig kletsend met Franske schoot het lekker op en waren zo bij de Kiltunnel die vlotjes werd genomen. Via ’s-Gravendeel werd naar Maasdam gereden.
Ondertussen liet Flip zich afzakken en was de opkomst aan het tellen. Toen hij mij zag, stopte hij gelijk; “O, ben jij er ook? Dan hoef ik niet meer te tellen.”
Dus toen was het aan mij om te kijken wie er nu allemaal bij waren.
Het was mooi om te zien dat de dames Annemieke, Sharelle en nieuwkomer Renée lekker mee fietsten met deze groep. Jacques reed nu ook mee,  de voetbal is nog niet begonnen dus heeft hij net iets meer tijd op zondagochtend. De halve familie Marijnissen was  present. Niet Rachel maar Colin was met pa mee op stap. Hopelijk binnenkort ook dochter als haar knie weer wil. Colin, welkom weer bij de WTC en Rachel, beterschap!
En de kleppers Peter V., Johan v. H., Tim en Gert-Jan reden gezellig mee. Samen met die 5 van de Wilde Bond en 13 WTC’ers maakten dit toch een behoorlijk peloton.

Na Maasdam reden we een stuk langs de Binnendijkse Maas, een mooi gebied.
Via de Onderdijk en de Schuringsdijk naar Numansdorp. Bij het afslaan naar de bruggen van Hellegatsplein hoorde ik achter me; “O, zitten we hier!”. Niet iedereen was dus hier bekend.

De bruggen over en via Helwijk naar Oudemolen, Zwingelspaan en Klundert naar Moerdijk.
De kilometers begonnen bij mij al aardig te tellen en na elke bocht moest ik toch aardig aanzetten. Gelukkig voor mij, reed er iemand lek bij de Gouden Leeuw langs de A16.
Kon ik mooi ff rusten en kennismaken met Gert-Jan, de vriend van Renée.
De band was zeer vlot gewisseld en via de bekende weg  via Zevenbergschen Hoek en de derde weg ging het naar huis op aan. Er wordt wel eens gezegd; “ze ruiken de stal” maar daar leek het echt op.
Bij het binnenrijden van Made stond de teller op 95 km. Dat had ik dit jaar nog niet gereden. Zou ik de 100 nog even volmaken?
Toch nog even wat lostrappen om na 101 km. de fiets thuis te parkeren.
Het verschil met de trimgroep voelde ik goed.
Was het de snelheid, de afstand of het warme weer?
Het zal wel een combinatie zijn geweest. Maar ik heb het toch gedaan.

Anneke

Op deze zondagochtend weer een vakantietocht en Martien stelt voor Poederoijen te rijden. Dat is prima, maar wel andersom dan een paar weken geleden anders wordt het saai hè. Peter Broeders ligt er even uit bij de tourgroep. Flip wil deze groep vanochtend wel leiden, hij heeft het rondje Binnenmaas voorgereden vorige week dus is goed voorbereid. Met zijn rug die maar zo-zo is en een feestje tot 3 uur ’s nachts is een keertje geen sportgroep misschien zelfs wel welkom. Dat scheelt ons wel een sterke koptrekker. Maar gelukkig is Thijs weer terug en ik had al gehoord dat die goed in vorm is.
Met zessen zetten we koers naar Geertruidenberg en Hank om door de polder naar Werkendam te rijden. Het gaat lekker, dit zou volgens de weersvoorspelling het stuk moeten zijn waar we het meeste wind tegen hebben, want hij zou noord-noordwest zitten. Niet zo erg want er staat in de ochtend slechts een licht briesje. Vanaf Sleeuwijk gaan we de Waal volgen richting Giesen.
Ik zie een vreemd tafereel. Thijs pakt een reep en breekt er een stuk af om aan Twan te geven. Heeft Twan proviand vergeten? Ik zie nog een banaan in zijn achterzakje trouwens. Als ik naast Twan rij, legt die uit dat Thijs een nieuw soort reep heeft: Pizzasmaak, tomaat met basilicum. Twan trekt er een gezicht bij van “niet aan te bevelen”. Ik vraag nog of die reep binnenkort in zijn winkel ligt, hij zegt dat hij dat niet verwacht.
Grappig is dat een uurtje later, na een paar krachtige kopbeurten van Thijs, Twan toch van gedachten veranderd is. “Dat is goed spul!”. Waarschijnlijk heeft Thijs thuis voor zijn ontbijt ook al een paar van die dingen op denken wij.
Ik eet mijn banaantje op, ook goed voor fietsers. Ik heb niet eens een reep bij me in deze tijd van het jaar met maar 90 a 100 kilometer op de kalender, hopelijk is dat geen overmoed met deze snelheid.
Na Nederhemert draaien we rechtsaf richting het westen. Helaas is de wind toch meer west dan noord dus nu moeten we ons best doen om het mooie gemiddelde dat we opgebouwd hebben, vast te houden. Iedereen doet goed mee.
Mark de Pijper heeft denk ik nog nooit zo’n snelheid over zo’n afstand gereden, maar hij doet gewoon dapper mee. Als we weer in Hank rijden, ziet hij voor de tweede keer het bord “Kurenpolder”. Daar moet hij in de middag nog heen met de kids en natuurlijk zandkastelen bouwen en zo, dus geen tijd om te rusten. Hij gaat er in ieder geval niet meer met de fiets heen, vertelt hij.
Over de Keizersveersebrug gaan we niet rechtsaf door de Berg maar zoals te doen gebruikelijk voor Martien, neemt hij de route linksaf door de polder naar Raamsdonk.
Nog een paar kilometer meer dan ik verwachtte, maar geen probleem, het is nu vooral nog even iets sparen voor de Amertakbrug. Daar moet Mark even passen maar eenmaal boven rijden we het gat vlotjes weer dicht. Ik stop mijn Scott na 100,1 km. en “mooi voor de hitte thuis” denk ik. Maar het is al 26 °C zie ik op de thermometer.
Tijd voor een lekker warme bak koffie, met een stuk peperkoek, aan de smaak van een pizza moet ik nu echt niet denken!

Ad van Wesel