Een half uurtje kon ik vandaag langer slapen maar kennelijk was ik nog niet goed wakker. Twee keer moest ik terug naar Den Hout, één keer voor mijn zonnebril en één keer voor mijn bidon. Zodoende maar net op tijd.
Zes mannen stonden te popelen om met de B te vertrekken.
De rentree van Piet en Willem vorige week had geen vervolg. Anneke ziet inmiddels wel een klein beetje vooruitgang maar mag nog geen lange afstanden fietsen.
De richting was al gekozen; ’t Zand. Dit i.v.m. de wind. Dus kon ik meteen weer omdraaien. Wie de (vrijwillige) leider was, is voor mij tijdens de tocht niet duidelijk geweest.
Kees M. reed graag met ons mee. De verhuizing had deze nieuwe Mayenèr veel kruim gekost. Dus koos hij voor een rustiger tempo. Met Erik en Erno hadden we een sterk trio koptrekkers. Ook Johan S. durfde zich vooraan te laten zien. Wim had al snel problemen met zijn fiets bij het aanzetten. Onze technieker, Erno,  wist het al snel; de ketting was vervangen maar het middelste blad voor, het meest gebruikte, helaas niet. Dus Wim moest maar verder op het buitenblad om van het gekraak af te zijn.
Bij ’t Zand werd besloten linksaf het bos in te gaan. Lusje extra?
Johan, bekend in die regio, koos voor een hard zandpad en werd nog door een tweetal gevolgd. De rest, de meerderheid zag dat niet zitten en volgde niet. Dus maar omgedraaid en met wat geluk vonden zij de rest terug. Erik liet ons in de omgeving van de hijskranen nog een rondje extra fietsen. Net over het viaduct over de A58, gaf Peter K.  een duidelijke demonstratie van de werking van de zwaartekracht. Zittende op de buis reed hij iedereen voorbij. Wim sprak op de bewuste locatie nog even over de valpartij van  een tijdje geleden. Helaas missen we Annemieke nog steeds.
Het waaide wel maar verder genoten wij van prachtig nazomerweer.
Perfect weer, ook voor de kermis. Ik werd weer  eens naar huis gebracht en de rest moest nog even om de 70 km vol te maken. Na wat weken verhinderd te zijn, was het weer een genoegen om met de B-ploeg te fietsen.

Anton Knipscheer

Als ik deze ochtend om half acht mijn fiets uit de garage haal, begint het net te regenen. Dat was niet de bedoeling en ook niet wat buienradar laat zien, het kan helemaal niet regenen want er zijn geen buien boven de May. Ik maak mijn fiets klaar. Eerst maar eens een van de twee magneten van mijn voorwiel halen want de dubbele snelheid van de dag er voor slaat natuurlijk ook nergens op. Dan met tegenzin mijn spatbordje op fiets gemonteerd. Tijdens mijn ontbijtje nog maar eens goed gekeken. Het lijkt er op dat dit toch echt een verdwaald buitje geweest is. Als we naar het westen rijden, moeten we het droog houden. Ik haal mijn spatbordje er af want zeg nou zelf, dat staat niet echt stoer en vertrek naar het oude gemeentehuis. Daar zie ik Jan Lensvelt in zijn eentje staan.
Hmm ….. dat worden geen punten als het zo blijft, maar gelukkig komt Paul er even later ook bij en het blijkt dat Flip ook al geweest is, maar die is terug naar de pits voor een bandenwissel. Toch maar intermediates in plaats van regenbanden waarschijnlijk, hij is pas naar Max Verstappen geweest en daar heeft hij zulke dingen geleerd.
Er sluiten zich twee gasten aan die bij hun club alleen stonden. John van Oorschot van WSVP (de rest is in Limburg) en Pieter den Dunnen van de Pedaalridders (de rest is naar Breda). Nadat we Flip opgepikt hebben, zetten we dus koers naar het westen.
Al in de Nieuwstraat gaat Flip voor zijn 2^e pitsstop, hij is nog niet helemaal tevreden met de afstelling van fiets en banden. Bij Hellekant rijden we de polder in en via Blauwe Sluis naar Moerdijk. We pakken nu een stukje “rondje Noordhoek” om in Noordhoek naar de Fendert te rijden. We hebben er goed de gang in. Paul vertelt dat hij toch wel zijn benen voelt van de 140 kilometer van zaterdag. “Gelukkig “, zeggen Flip en ik nog tegen elkaar maar met moeie benen gooit Paul het tempo toch nog zodanig omhoog dat Flip hem vraagt of hij een hekel aan ons heeft ;-). Net voor Dinteloord ligt een wielrenster op de weg en even later komen we de ziekenauto tegen.
Het blijft heel goed uitkijken en zeker nu de wegen weer nat liggen met blad en slik, is het zaak voorzichtig door de bochten te gaan. De herfst komt er weer aan hè.
In Dinteloord pakken we de buitendijk richting het verste punt, Boompjesdijk.
We draaien lekker rond. Pieter den Dunnen doet daar niet aan mee want hij heeft last van slecht zicht en durft niet goed dicht achter anderen. Knap dat hij met deze snelheid gewoon heel onderweg een paar meter achter de groep rijdt, zeker als hij me vertelt dat hij door zeilvakantie 6 weken niet gefietst heeft. Via Stampersgat en Oudenbosch komen we weer op bekend terrein, de Bloemdaalsezeedijk. Hier worden nog wat andere wielrenners ingehaald op de bekende “erop en erover” wijze. Bij Langeweg merk ik toch dat we het allemaal een heel eind gehad hebben. Wij van het rondje Groene Hart en Jantje Lensvelt heeft vrijdag tot 3 uur ’s nachts gevierd dat zijn dochter met ons WTC lid Kevin getrouwd is (nog gefeliciteerd!). Om kwart voor elf zijn we weer in Made.
Moe maar voldaan en geen zin meer om mijn fiets te poetsen.

Ad

De zomer maakte vandaag een dipje door. Het was helemaal niks. Niet nat genoeg om kunstmest op mijn gazon te gooien maar weer wel nat genoeg om de meeste WTC-ers af te schrikken. Vijf renners hadden besloten om zich door de spetters rond acht uur niet af te laten schrikken. Johan Smits stond wat schichtig alle kanten uit te kijken  of er naast de
4 A renners toch nog een B renner op zou komen dagen. Maar nee, het bleef bij deze 5 en dus werd het een gezamenlijke A-B tocht.
Buienradar had mij laten zien dat de buien wat noordelijker over Brabant zouden trekken, dus moesten we naar het zuiden. Daar kwam ook de wind vandaag vandaan dus dat kwam goed uit. Om beschutting tegen regen en wind te hebben, werd het het bekende rondje
’t Zand. Regen plus Zand = … juist modder.
Gelukkig had ik gisteren de verleiding kunnen weerstaan om mijn fiets te poetsen want dan had het nu over gemoeten. We legden een redelijk tempo aan de dag maar wel iets minder dan afgelopen weken want Johan moest natuurlijk wel mee naar huis gebracht worden. Ik vond het niet erg want mijn Ardennen-uitstapje met Peter Verhagen  van afgelopen vrijdag deed zich nog goed voelen in mijn benen. Peter leek weinig last te hebben. Zijn rode trui geeft misschien geen vleugels, maar wel goeie benen.
Voor Jan Lensvelt was het even wennen om zelf niet in het rode tricot te rijden.
Martien van Kaam trapte de looptraining van gisteren uit zijn benen.
Johan kon heel goed volgen, zijn hoogtestage op de Mont Ventoux blijkt hem goed gedaan te hebben.
Onder de bomen was het goed fietsen. Geen regenjasjes nodig daar.
Het ging prima tot we weer wat noordelijker kwamen. Ter hoogte van de Katjeskelder begon het serieus te regenen, met de finish in zicht, fietsten we nog even stevig door om zo snel mogelijk thuis te zijn. Thuis aangekomen zie ik 7 mm regen in de regenmeter,
dan hebben we het er nog goed afgebracht.
Lekker gefietst en ……. regenpunten gescoord.

Ad

Met 11 vakantierijders vertrokken we als eerste vakantietocht richting het oosten.
Net als de Wilde Bond overigens waar we tot de Perenboom achter reden.
Flip had voor ons het rondje om de afgedamde Maas in gedachte.
Het ging heel voortvarend. Iedereen in goede zomer-vorm, weinig wind, rustig op de wegen. Voor we het wisten waren we al weer bijna rond en dacht ik het verslag met 2 regels af te kunnen. Behoorlijk saai dus, maar wel lekker sportieve snelheid.
Toen toch nog wat spektakel. Bij het Dongemond College in ’t Veer kwam de trapper van Erik van der Hoeven spontaan van de trap-as. Gelukkig zonder een valpartij.
Nadat Flip de trapper met crank van de schoen gehaald had, stond ik al klaar met mijn multitool. Altijd sleur ik dat zware ding mee (daarom rij ik bergop zo langzaam) en nu was het moment om de waarde er van te laten zien. Helaas, die trappers van tegenwoordig zitten niet met inbus vast maar met Torque volgens de kenners om mij heen. Hoe dan ook. Het paste niet. Gelukkig staan we vlak bij het huis van John Haanskorf.
“Heb jij Torque dan?”, “nee, een auto, en die ga ik nu even halen”.
We laten Erik achter in ’t Veer. Dat zal toch wel veilig zijn?
Kwart over 11 ben ik thuis.
Lekker bakske in de tuin en even bijkomen. Lekker gefietst!

Ad

Als de wind straf uit west – zuid-west  komt, dan vind ik het rondje Boompjesdijk altijd wel leuk. Lekker de helft van de tocht tegen de wind beuken en dan als beloning de tweede helft de wind (schijn) van achteren.
Als ik bij het oude gemeentehuis kom, zie ik maar 4 anderen.
Hmm, dan is tegen de wind rijden wat pittiger want dan ben je veel aan de beurt.
Met John, Johan, Jan en Peter Verhagen erbij zijn we wel allemaal ongeveer even sterk dus kunnen we mooi om de beurt op kop. Vanaf het “Gat van den Ham” wordt er tegen de wind kop over kop gereden. Weinig geklets dus deze morgen, gewoon fietsen.
De rit loopt voorspoedig. Ondanks de strakke wind tegen komt mijn tellertje nooit onder de dertig. Niemand hoeft beurten over te slaan dus het tempo is goed (vind ik J ).
Het enige opvallende was de wegafsluiting in Fijnaart maar ik zag een andere wielrenner voor ons de weg wijzen over de stoep, dus die hindernis werd ook vlot genomen.
In Dinteloord bij de kerk rechtsaf nog even de polder in naar het keerpunt. Het lijkt wel of de wind nog aantrekt, mooi zo want direct krijgen we hem mee. Na het gehucht en gelijknamige weg Boompjesdijk, volgende bloemendijk, de Zuidzeedijk en na Oudenbosch de Bloemendaalsezeedijk. Allemaal een paar meter boven het maaiveld met gunstige wind, dus het tempo kan omhoog.
Johan die op de buitenmarkt moet gaan blazen, zit in dubio. Als hij hard rijdt, is hij eerder thuis en kan hij dus langer rusten, maar als jij rustiger rijdt, dan hoeft hij minder te rusten. Op de Bloemendaalsezeedijk wordt zijn keuze duidelijk. Hij gooit het tempo flink omhoog. De rest laat hem dan ook lekker gaan.
Jan zegt dat hij vanmiddag de bank niet uitkomt. Hij moet naar Max Verstappen en de Tour kijken natuurlijk.
John zit op het einde een beetje in de lucht te trappen als zijn free-wheel soms niet meer “pakt”, gelukkig kan hij wel gewoon verder.
Bij de Driehoefijzers zien we 2 renners in de verte. Die worden nog “even” ingehaald net voor Wagenberg en zo rijden we mooi op tijd de May weer binnen, waar de kramen opgesteld staan en de eerste bezoekers van de buitenmarkt al arriveren.
Johan kan gaan rusten en de koffer met zijn trompet of trombone gaan zoeken.
Ik doe hetzelfde maar stop er kleren in voor een zakenreisje.
Jantje gaat de koffer in (of op de bank) voor een middagdutje want hij moest flink zijn best doen om zijn Rode Trui te verdedigen.

Ad

Vandaag (zondag 26 juni)  staat een klassieker op het programma;
naar “De Bockenreijder” op landgoed Utrecht in Esbeek.
Als ik bij het oude Gemeentehuis aankom, zie ik Peter Broeders al staan. Hij komt even kijken of er wel A renners zijn, hij gaat zelf het B-peloton naar de pauzeplaats leiden. Genoeg A-renners die wel zin hebben in een terrasje met koffie en gebak; ik tel er 10.
Op het programma staat dat Flip de A-ploeg moet leiden maar die geeft aan dat hij op mij gerekend heeft omdat we wellicht anders nooit op de locatie aan zullen komen.
Gelukkig had ik er al wat op gerekend en gisteravond nog even op Googel Maps de opties bestudeerd. Als Peter Broeders er om 10:00 uur is met de B, dan kunnen we mooi een groot deel van de Vennentocht pakken om zo bovenlangs Tilburg om de stad heen te rijden. Peter rijdt nog even mee maar draait dan terug. Annemiek komen we ook al tegen op weg naar de May. Die heeft er weer zin in waarschijnlijk zoals altijd.
Het is best lekker weer met een stevige  wind die vooral van achter zit, dus het tempo ligt er flink op. Erik van der Hoeven,  die sinds lange tijd eens met de A meerijdt, vindt het prima, hij heeft toch het plan om als het straks na de koffie tegen de wind gaat, met de B terug te peddelen. Binnen korte tijd zijn we Loon op Zand al voorbij.
Dan horen we: “Lek!”. Niels staat  met een lege achterband. Blijkt dat hij niet blij wordt van lekke banden. Natuurlijk helpen we hem al duurt het wel lang want hij heeft weliswaar gaspatronen bij dus de banden moeten weer snel op spanning gezet kunnen worden, ware het niet dat volgens Niels je dat in 3 keer moet doen. “Omdat”, volgens hem, “daar geen lucht in zit maar CO2”, wat zich dan anders gedraagt dan lucht en naderhand weer krimpt of de band zet uit…….. Ik snap het niet, maar hij weet zeker dat het beter is.
Ondertussen krijg ik een telefoontje van Peter Broeders: de B heeft,  in goed overleg, besloten dat ze niet naar de Bockenreijder zullen fietsen omdat het groepje erg klein wordt door 4 terugdraaiers als die afstand wordt gefietst en wegens naderende onweersbuien. “Jullie moeten maar kijken of jullie dan wel gaan”.
Nou wij wel, want we hebben ons voorgenomen om John Haanskorf die nog nooit de Bockenrijder gehaald heeft (wel het ziekenhuis op weg er naartoe 🙁 ), deze keer daar toch echt te krijgen.
We vervolgen dus weer onze weg maar ik besluit mijn route aan te passen.
Niet de langste maar de middenvariant  gaat nu in werking. De korte variant gaat door Tilburg en daar heb ik geen zin in.
Helaas weer lek, en weer Niels achter. Nu zijn de rapen echt gaar. Zeker als hij bekent dat hij hele goedkope binnenbandjes op de kop getikt heeft die dan dus blijkbaar ook niet zo goed zijn. Dat moet hij horen en hij heeft ook maar 1 reserveband bij dus moet er eentje lenen van Flip want dat is de enige die er een voor zulke hoge velgen bij zich heeft.
Dan blijken ook nog eens zijn beide gaspatronen leeg te zijn dus in plaats van zijn 3-stap-injectie moet er met de pomp van Frank gewerkt worden. Niels is nu zo ver dat hij zijn fiets wil ruilen voor een paard maar de jonge dames hebben geen interesse. Mede WTC-ers hebben wel belangstelling voor zijn fraaie Look, er wordt meteen al  € 500,- geboden.
Niels denkt er nog even over na, we stappen weer op.
Het is na tien uur als we de afslag naar de Bockenreijder nemen. De bospaadjes er naar toe die normaal al niet geweldig zijn, liggen er niet best bij en op een gegeven moment staat er een diepe plas van een meter of 5 (lang) waar we doorheen moeten.
Gelukkig is het allemaal de moeite waard, het zonnetje schijnt als we op het terras plaatsnemen en een knappe serveerster neemt de bestelling op.
Bij de Bockenreijder hangt een klok waarop je kunt zien hoe lang ze over je bestelling gaan doen. 5 minuten……het zal wel, maar ze redden dat gewoon. Met drieën slepen ze onze koffie en appeltaart met slagroom aan.
Ik vind het toch wel zielig voor Peter Broeders die speciaal voor de B achtergebleven is en dit nu mist, daarom stuur ik hem even een mooie foto van ons op het terras,
dat zal hij vast waarderen!
Het geheel smaakt ons goed en Niels komt ook in goede stemming: hij biedt aan te trakteren. Omdat wij zijn banden hebben helpen maken hebben. De prijs valt hem wat tegen want nadat hij zijn portemonnee omgedraaid heeft, moet ik nog wat bijleggen.
John is blij dat hij dit nu na 2 jaar toch eens mee kan maken.
Omdat het volgens Flip toch zo maar kan gaan regenen, hebben we maar 1 bakje koffie genomen en vertrekken weer snel. De wind is wat naar het zuiden gedraaid, dus dat is een meevaller en dus zit er weer een flink tempo in.
Af en toe kijk ik eens om naar Erik die hier op B-tempo gerekend had,…het is iets meer.
Tot aan Gilze gaat het goed, we schieten lekker op en lijken de bui die we zien hangen te gaan ontwijken. Helaas, de hemelsluizen gaan open en met het vallen van de regen daalt ook het humeur van het peloton, vooral als we op een kruising de groep zien opsplitsen omdat de ene helft denkt dat de ene route droger is en de andere dat het op de andere route minder zal regenen. Er moet een keuze gemaakt worden en dat doen we want we willen natuurlijk wel naar huis. Peter Verhagen is de enige die toch maar besluit even een regenjasje aan te doen. Op de gekozen route regent het jonge honden, ik vraag me af of het op de andere route echt droog is zoals sommigen denken. Na een minuut of 10 hozen wordt het weer min of meer droog. Mijn kleren drogen weer vrij snel op maar ik voel de plassen nog in mijn schoenen staan.
Het tempo blijft onverminderd “strak” en zo sturen we Made weer in voordat volgende buien de kans krijgen.
Lekker gefietst en koffie gedronken.

Ad

Omdat Peter Broeders wafels met slagroom en aardbeien beloofde, was het A peloton deze morgen kleiner dan normaal.
Op basis van Buienradar.nl werd gekozen voor een rondje Hedel.
Zo zouden de 5 renners volgens planning rond kwart voor elf weer terug zijn en dus voor de buien.  De snelheid zat er vanaf het begin goed in dus dat moest goed komen.
Maar we kwamen een aantal hindernissen tegen die vertraging opleverden.
Dat begon al met de rotonde Tuinbouwweg-Kanaalweg waar de wegwerkers een nieuw wegdek aan het leggen waren. Even rustig aan dus. In Raamsdonksveer konden we ons pelotonnetje uitbreiden naar 6 personen, wat wel zo gezellig fietsen is. Jan de Been die we tegenkomen, gaat op onze uitnodiging in en sluit aan.
Met een licht windje in de rug gaat het met gezwinde spoed naar de Heusdense brug en verder richting Hedel. Het lijkt mij leuk om op de Maas-dijk te blijven rijden.
Even vergeten dat daar een hek staat voor de schapen. Dat moet even open en weer verder…. Tot de volgende hekken; die stonden er 10 jaar geleden nog niet toen ik daar voor het laatst reed. Gelukkig staat er een aardige mevrouw die er eentje open houdt.
Na deze vertragingen, gooien Marc en Flip het tempo weer omhoog.  Peter, Jan² en ik volgen gemakkelijk dus geen probleem. Na de Hedelse brug draaien we meteen terug over 2 bruggetjes naar Bokhoven. Ik wijs nog even op het cafeetje waar vroeger de stempelpost was van de WTC vrije toertocht “Rondom de Maas” . Nu moet ik echt in mijn geheugen graven: “hoe ging die tocht ook weer verder?”. Ohja;  Hedikhuizen en dan Heusden.
In Heusden trakteer ik Peter Verhagen op slecht wegdek met kasseien. Hij weet dat niet zo te waarderen (en er zouden nog heel wat meer klinkertjes volgen). Ik zet koers naar Heesbeen en Doeveren, maar dan roept Peter Verhagen dat de “blauwe brug” dicht is,
of open?  In ieder geval , we zouden daar niet langs kunnen. Dus we gaan linksaf over Elshout richting Waalwijk. In Waalwijk volgen we het mooie fietspad dat de stad ontwijkt , ….maar wel een stuk of 10 stoplichten heeft. Uiteindelijk belanden we op het Halvezolenlijntje richting Waspik. Nu weet ik weer waarom we met de A daar nooit langsrijden. Een stuk of 3 oversteken waar we in de remmen moeten om veilig over te steken, kinderen op een traptrekker en een paard. Bovendien is de wind behoorlijk aangewakkerd en pal op kop. Geen probleem, we kunnen nog steeds voor de bui  thuis zijn reken ik uit. Als we Geertruidenberg inrijden, hoor ik een bekend geluid, zeg maar lawaai. 110 toeterende vrachtauto’s die gehandicapte passagiers een mooie dag aan het bezorgen zijn. Helaas komen wij net aan op de rotonde als de eerste voorbij is. We wachten even, nou ja, we staan zeker 10 minuten. Dan zijn we het getoeter wel zat en er beginnen druppels te vallen. Bij een klein gaatje in de colonne steken we snel over om het laatste stukje af te handelen. Mijn benen voelen na al het intervallen al behoorlijk zwaar en Flip trekt er nog eens aan, maar ook ik houd niet van een nat pak dus ben er blij mee.
Weer ff remmen voor de werkzaamheden op de rotonde en dan speciaal voor Peter nog even wat klinkertjes op de sluizenweg. Netjes net na elf uur nog thuis.
Een kwartier later regent het flink.
Ik denk aan de B ploeg die dan net over de Belgische grens zit en ondanks dat ik de wafel mis, ben ik blij dat ik er niet bij ben.
Want elke tuinder weet: “Rijpe aardbeien en regen, dat is een rotcombinatie”.
Ik hoop dat ze het dus droog gehouden hebben.
Wij waren zoals gepland in ieder geval voor de bui thuis.

Ad

Als voorrijder van het Rondje Rotterdam keek ik heel de week al op de weerapps die juist op deze zondag niet veel goeds lieten zien. Immers, bij zo’n tocht wil je niet dat je 110 kilometer in de regen rijdt. En een stop met gebak is natuurlijk ook veel gezelliger als je op een terrasje aan de Rotterdamse Oude Haven kunt zitten zoals vorig jaar. Voor de zekerheid bespreek ik het café aldaar nog maar niet, te veel kans dat het niet door gaat.

Op zondagochtend, als ik mijn fiets naar buiten haal, begint het net wat harder te druppelen en een blik op de buienradar doet me besluiten dat het niet zo’n goed idee is om richting het westen te gaan rijden.
Bij het oude raadhuis staat een klein groepje, namelijk maar 10 coureurs. Plus een fotograaf en een medewerker van de Rabobank.
Dat was in ieder geval nog goed nieuws op deze bewolkte dag.
De Rabo actie heeft  onze clubkas gespekt met ruim honderd vijf en twintig Euro 🙂

Na de foto blijkt de groep het er over eens te zijn dat we de Rotterdam-tocht beter uit kunnen stellen en vandaag beter wat in de buurt kunnen blijven en richting zuid-oost rijden. Rondje het Zand past dus wel in dat plan.
Gezien de samenstelling van de groep (half A en half B) wordt besloten om apart te rijden zodat beiden groepen op het tempo kunnen rijden die ze lekker vinden.
Bij de A sluiten 2 WSVP’ers aan en daarmee de hele WSVP groep van deze morgen.
Daar hebben ze ook watervrees dus.
Als we later de Pedaalridders inhalen, zien we daar ook maar 6 man. 22 mei 2016 kan de boeken in als een matige dag voor het Mayse wielrennen.

We hebben er lekker de gang in. Marc toont dat de vorm van de laatste weken er nog steeds is, pensionado Joop, in WTC outfit, gaat goed. Jan Lensvelt maakt zonde van zijn rode trui en heeft er een jasje overheen getrokken. Hij fietst prima, kunnen zijn 2 oude ploegmaats ook constateren. Omdat ook Peter Verhagen en ikzelf voor de buien binnen willen zijn, leggen we het rondje in goed 2 uur af en zijn dus net na 10 uur thuis. Goed op tijd, om half elf komt er een flinke bui over. Hopelijk is de B-ploeg ook binnen, anders hebben ze toch echt een nat pak.

Ik ga me voorbereiden op een uitgesteld Rondje Rotterdam.
Dat verschuiven we naar zondag 5 juni a.s. Dus dan ook vertrek van A en B samen om
8:00 uur en hopelijk met goed weer. En met koffie met gebak wat de A ploeg dit jaar nog niet is gelukt…..

Ad

Vandaag gaat het de eerste lentedag worden. De thermometer zal als het goed is de 15 graden passeren.  Als ik om 8 uur het oud papier aan straat zet, krijg ik toch een ander gevoel. Er waait een koude wind uit het zuiden. Goed dat ik op tijd uit bed ben want mijn fietsband staat plat. Eerst dus nog even een plakkertje monteren. De buitenband  vertoont een vreemde bobbel als ik hem op spanning zet. Dus maar weer leeg en een nieuwe buitenband er op voordat ik lek rijd en commentaar ga krijgen op die “ouwe zooi”. Mijn fiets is eerlijk gezegd te vuil om aan te pakken dus een beetje gepoetst. Al met al moet ik toch nog snel eten om  9 uur aan de start te verschijnen.
Op het programma staat een rondje “?” door leider ”een vrijwilliger”. Als niemand zich spontaan meldt, dan weet ik wel een rondje via Roosendaal dat ons op 95 kilometer gaat brengen. Niemand meldt zich, wel commentaar op rondje Roosendaal  want “dan komt de wind de hele tijd van opzij”.  Ze willen liever met wind op de kop naar Baarle-Nassau.
“Dat is mooi” denk ik, de mannen hebben zin om tegen de wind op kop te rijden.
Al rijdende blijkt dat ze bedoelen dat anderen de wind op kop pakken. En die wind is stevig. Ik heb in het begin wat te zwaar geschakeld en betaal de prijs. Op een gegeven moment zie ik op mijn teller zelfs dat ik niet meer boven de 25 km/u komt. Gelukkig komt Flip die toch oersterk is voorbij maar ook die blijft op 27 km/u hangen. Het waait dus echt  hard, alleen Frank Stoop weet ons weer tegen de 30 km/u te krijgen maar trekt daarmee de boel op een lint. Bij Alphen komen er stemmen om maar naar het westen te gaan rijden. “Niks ervan”; jullie wilden naar Baarle-Nassau, dus we rijden naar Baarle-Nassau (hoewel ik zelf ook zere benen heb ondertussen).
In Baarle-Nassau merk je goed dat het zaterdag is, het is heel druk en mijn route door het centrum is dus niet zo gelukkig. We besluiten naar Ulicoten te rijden en dan via Meer naar Chaam richting Ulvenhout etc.
Met wind in de rug zijn er ineens meer liefhebbers om er eens aan te trekken.
Ik hang even aan het elastiek maar ik bekom van de banaan die ik naar binnen schuif.
Ons elftal heeft er nu goed de gang in. We dreigen zelfs te vroeg thuis te zijn. Dus ik besluit om nog even een lusje naar Terheijden te rijden.
Ik had ondertussen het idee dat het wat minder was gaan waaien maar dat bleek langs de Golfbaan toch niet zo te zijn en de brug die volgde voelde als de Keutenberg. Gelukkig is het laatste stuk via Poolse Dreef en Witte Weg richting zwembad met wind in de rug.
Het is nog even aan poten maar dan kan ik toch met voldoening constateren dat ik 91 kilometer op de teller heb. Toch mooi mijn jaartotaal met 34% opgevoerd.
Gelukkig gaat de tijd verzet worden en kan ik vanaf volgende week in theorie weer ’s avonds fietsen. Helaas door buitenlands reisje en bestuursvergadering  zal het er dan nog niet van komen. Maar het weer vandaag geeft aan dat we de zomer tegemoet gaan dus het komt vast weer wel goed.

Ad

11 WTC-ers besloten deze morgen bij de A het geplande rondje Hoeven te rijden.
“Mister Rondje Hoeven” Frans Marijnissen is nog aan het revalideren, maar geen nood;
hij had een vervanger gevonden in de persoon van Twan. Om vijf over negen beginnen we toch het gevoel te krijgen dat Twan niet komt: Twannie. Is hij verdwaald op weg naar de May? Al in zijn winkel in verband met paasstress? Niet goed geworden van de AH-pils van gisteren avond? Wie zal het zeggen?

Samen met Flip moeten we er wel uitkomen, denken we en vertrekken toch maar in westelijke richting. Flip heeft er zin in en het zou een uur duren voor hij iemand anders op kop toe staat. En dan nog slechts voor 5 minuten of zo. Hij heeft de voorjaarsvorm te pakken. We krijgen al snel de voorspelde motregen die zo rond Prinsenbeek toch wel als echte regen gekwalificeerd mag worden wat mij betreft. Mijn benen worden aardig nat en koud. Thuis gauw even gekeken op weeronline, hebben we de eerste regenpunten binnen? Nee dus, die hebben het buitje waar we in zaten niet gezien helaas. Gelukkig duurt het niet zo lang en komen we later zelfs in het zonnetje te rijden.
Via Dun Elsakker, langs de molen van Zwarten Berg, door Etten-Leur, via Hoeven, naar de fietsbrug, richting Standaardbuiten en dan een omgekeerd rondje Noordhoek als vervolg. Nieuwelingen Frank Stoop en Niels Rasenberg melden zich ook al goed op kop. Voor Frank een thuiswedstrijd want we rijden door zijn achtertuin in Etten, maar hij moet natuurlijk wel weer mee naar de May. Er zijn nog duidelijke conditie- en krachtverschillen, maar iedereen meldt zich toch even op kop van het peloton vooral als we dichter bij huis komen en het vertrouwen op een goede afloop toe neemt.
Net na Zevenbergsche Hoek valt de eerste lekke band van het seizoen te noteren (tenminste bij de A). Peter Verhagen kan meteen zijn nieuwe geruisloze CO2-pistool gebruiken. Het ding werkt perfect en zo kunnen we de laatste paar kilometers wegtrappen. Waar Flip ons vorige week op 85 in plaats van de beloofde 70 kilometers trakteerde, is het Rondje Hoeven met 73 kilometer wat korter uitgevallen dan de voorspelde 85.
“Een goedmakertje” meldt Flip, hoewel hij vorige week niemand heeft horen klagen.
We hebben weer lekker gefietst en het was een rondje om de benen sterker te maken voor het komende paasweekend waar de rittenplanners 2 tochten van 95 kilometer gepland hebben. Maar de leider is “een vrijwilliger” en die bepaalt het uiteindelijk.

Ad