WTC-Made vindt het pad naar oliebollen

Volgens traditie sloot WTC-Made haar fietsjaar weer af met de oliebollentocht.
Dit jaar geen oven-oliebollen ergens in het bos maar versgebakken bollen van en bij de padvinders van Scouting Made. Wel de gebruikelijke na-zit in de kantine van Vema-Crane.

Na sluiting van het wegseizoen in oktober is de kalender van de leden van Wieler-Trim-Club Made niet meer strak gepland. Iedereen kan vanaf dat moment tot de eerste zondag van maart overwinteren op de manier die haar/hem het beste past. Op de weg blijven fietsen, spinnen, mountainbiken, trompetspelen, je mag het zelf weten.
Als je er in de lente maar weer staat.
Eén evenement organiseren we maar in de winter en dat is de Oliebollentocht, ergens op een van de laatste dagen van het jaar.
Dit jaar, met Oudjaarsdag op een zaterdag,  konden we het eens echt op de laatste dag plannen. Met als bijkomend voordeel; we konden echt verse oliebollen eten in plaats van lang houdbare bollen uit de olie. Verser kon niet want we planden onze stop bij het clubhuis van Scouting Made in waar de leden van die actieve vereniging met man en macht aan het bakken waren om alle bestelde oliebollen in Made en omstreken te bezorgen. Ook veel afhalers trouwens, waarvan wij met 18 mensen de grootste groep waren. We kregen een luxe plek in het clubhuis en bollen direct uit het vet die we ons goed lieten smaken. Anneke had voor ons de traditionele chocolade melk erbij.
Hierdoor waren de calorieën die vanaf het vertrek net na negen uur, weer snel aangevuld. Er waren drie groepen: één groep voor op de weg/bospaden, één groep die met de mountainbike het bos in trok en één groep die op de harde weg bleef.
Na de pauze bij de Scouting hadden de meesten wel genoeg gefietst dit jaar, hoewel Piet Verkooijen nog niet; die had een extra lusje nodig want dan kwam zijn jaartotaal boven de 12.000 km! De rest haalde dit totaal niet maar tijdens de na-zit in de kantine van Vema-Crane konden we concluderen dan de WTC-ers weer met veel genoegen vele kilometers hebben weggetrapt.
De sponsoren Rob Van Oorschot en Erik Stasse van Vema Crane en RVSA waren ook aanwezig om met hun gezamenlijke club te proosten op afgelopen jaar en alvast op het volgende jaar.
Hopelijk wordt 2017 weer een goed en vooral gezond fietsjaar. Het doet ons genoegen dat we weer een paar aspirant-leden in het vizier hebben die gezellig en sportief bij ons willen komen fietsen vanaf maart 2017. Nieuwe leden zijn uiteraard van harte welkom bij WTC Made om hun goede voornemen van meer bewegen waar te kunnen maken.

Ad

Zondag 9 oktober  reden de coureurs van WTC Made al weer de laatste tocht van het wieler-weg-seizoen. Toen in de kantine van RVSA de punten opgeteld waren, bleek Peter Verhagen dit jaar met de begeerde beker naar huis te gaan.
Het wielerprogramma van WTC Made had dit jaar 37 ritten in petto voor de leden.
Als je elke keer geweest was, had je als A renner 3612 kilometer kunnen afleggen.
De B groep had 3123 kilometer kunnen maken tijdens de clubtochten.
Niemand heeft dit jaar alle ritten gereden.
Gemiddeld zaten we net onder de 50% opkomst.
De winnaar scoorde 92% opkomst door 33 ritten op te komen en inclusief slecht weer punten een totaal score van 312 te halen.
De rode leiderstrui was tot halverwege het jaar om de schouders van Jan Lensvelt maar dat was puur op basis van zijn overwinning vorig jaar, Peter Verhagen had evenveel tochten. In de vakantie besloot Jan dit jaar niet terug te komen uit Zeeland en daarmee zette hij de deur open voor Peter. Peter ging ook op vakantie maar stapte op de zondag dat hij terug kwam, zo vanuit het vliegtuig op de fiets en toen was het een gereden race.

Ad van Wesel en Flip Segeren streden nog een tijdje om de derde plek maar Flip liet die toch lopen en viel dus net van het podium met een vierde plek.
Wim Rasenberg werd knap vijfde ondanks verschillende vakanties en een vervelend valpartijtje waardoor hij er even uit lag.
Plaats 6 tot en met tien was voor respectievelijk Johan Smits, Johan Haanskorf, Peter Broeders, Piet Verkooijen en Gerard Veekens.
Onder het toeziende oog van onze sponsoren Rob van Oorschot van Vema Crane en
Erik Stasse van RVSA, reikte Anton Knipscheer de enveloppen met premies uit
(zo gaat dat in het wielrennen) en de wisselbeker aan Peter.

We kunnen terugkijken op een 40 jaar jubileumseizoen dat iets meer regenpunten kende dan afgelopen jaren en helaas wat schade aan fietsen en lijf en leden opleverde.
Er werd weer erg sociaal gefietst zodat iedereen het weer prima naar zijn zin gehad heeft. WTC gaat nu over op het winterprogramma waarbij iedereen zelf invult hoe de conditie op peil gehouden wordt. Sommigen blijven op de weg fietsen, anderen pakken de ATB en de eersten zijn al in de spinningruimte aan de Marktstraat gesignaleerd.
Vol goede voornemens om conditie en gewicht op het huidige peil te houden en voor de geblesseerden om te herstellen.
Begin maart volgend jaar gaan we dat weer zien, en wellicht de eerste voortekenen tijdens de traditionele oliebollen ATB tocht tussen Kerstmis en Nieuwjaar.

We zijn in de herfst van ons kalenderjaar en van ons wielerseizoen gekomen.
Altijd afwachten wat voor weer het is tijdens zo’n herfstrondje.
Deze morgen dus eerst maar eens op de verschillende weer-apps gekeken. 2 druppeltjes van weer-on-line weet Anneke te melden; 4 extra punten dus. Buienradar geeft aan dat het tegen half tien gaat regenen met een piek om 10 uur. Toch maar even mijn spatbordje op de fiets zetten maar ik laat me verder niet afschrikken. Zoals nog 10 anderen die niet op de buienradar gekeken hebben of die er niet zo in geloven.
Fijn om Frans Marijnissen weer terug aan de start te zien.
Erno heeft de oplossing voor regenweer zegt hij; als je rondjes in het Teteringse bos rijdt, blijft het volgens hem altijd droog. De wetenschapper in mij vraagt zich af of dat wel echt bewezen is maar hij is zo overtuigd dat alle anderen instemmen om met ons allen wat van die droge rondjes te gaan rijden. Het herfstrondje wordt dus herfstrondjes.
De A-renners nemen de kop om de B-renners uit de wind te zetten.
Het tempo ligt vanaf het begin toch wat hoger dan de B gewend is. De dieselmotor van Petra is nog niet warm gedraaid en we nemen even gas terug. Ze herstelt daarna en Piet ontfermt zich voor de rest over haar door haar te coachen en uit de wind te zetten. Piet gaat dus zelf prima dezer dagen en Petra rijdt keurig de tocht verder.
Terwijl ik in afwachting ben van het bewijs van het ongelijk van Erno’s stelling, begint zelfs de zon te schijnen. Zijn bewering blijkt te kloppen, we houden het de hele tijd droog.
Wel behoorlijk wat wind, maar meestal natuurlijk goed beschut in het bos.
Het tweede rondje kiezen we voor een variatie; op het einde van de Poolse Dreef de route linksaf naar de Munninkenhof.  Joop die net daarvoor besloten had een pisstop te houden, heeft dat niet in de gaten en rijdt zich rechtsaf te barsten om ons in te halen; op de verkeerde weg. Uiteindelijk draait hij toch maar om en rijdt tegen de route in waar wij hem weer oppikken. Na 6 rondjes besluiten we het voor gezien te houden, want je moet het weer-geluk niet tarten. John Haanskorf stelt voor om nog over ’t Veer te rijden, maar dat laten we aan hem over. Ik parkeer mijn fiets-spatbord droog achter het huis.
Lekker gefietst.

Volgende week Snerttocht met lekkere erwtensoep van SED in de kantine van onze sponsor RVSA. Hopelijk een grote opkomst.
Dat is leuk voor de prijsuitreiking van de opkomst, gezellig en we kunnen dan een mooie nieuwe clubfoto maken.
Kun je niet fietsen door omstandigheden dan zou het toch mooi zijn dat je komt in wielertenue, zodat je ook mooi op de foto komt.

Tot volgende week.

Ad

Ruim 35 jaar geleden werd Henk van Oorschot sponsor van WTC-Made.
Daardoor was hij een zeer goede bekende van de club en dus maakte zijn overlijden vorige week ook de WTC-ers verdrietig. We herinneren ons Henk als heel betrokken bij onze club.

Dit jaar bestaat onze Wieler Trim Club 40 jaar. De eerste jaren was van Dijk sponsor omdat de vereniging uit hun medewerkers ontstaan was. Toen de vereniging 5 jaar later groter gegroeid was en een andere shirtsponsor zocht, werd die bij het kranenbedrijf van Van Oorschot gevonden. Henk en Joke van Oorschot gingen ons sponsoren en we zijn in de gelukkige omstandigheid dat nog steeds één van de bedrijven die Henk gesticht heeft, namelijk Vema Crane, op onze shirts staat.
Op het hoogtepunt stonden zelfs 3 Van Oorschot bedrijven op onze kleding.

Henk was altijd heel betrokken bij onze fietsclub.
Bij verschillende gelegenheden zoals gezinsdagen, kwam hij met Joke en de kinderen langs om zijn verbondenheid te laten blijken.

De clubkleuren werden oranje/rood met groen zoals zijn kranen en we maakten menig clubfoto voor zo’n gigantische machine.
Bijzondere tochten waar we Henk ver van Made tegenkwamen,  waren er ook. Zo besloten we bij het 30 jarig jubileum in 2006 naar Elburg te fietsen omdat de familie van Oorschot daar aan de traditionele botterdagen meedeed. Wij stonden daar, aan het eind van een verre fietstocht vanuit Made, op de kade toen Henk de haven binnenvoer op de Botter.
Een mooi gezicht van beide kanten. Een gezellige avond volgde met ons en de hele familie Van Oorschot daar aan de boorden van de oude Zuiderzee die mede door kranen van Van Oorschot ingedamd werd.

Nog verder van huis kwamen we Henk als sponsor tegen in Polen, toen wij ter gelegenheid van ons 25 jarige bestaan in 2001 naar Kozmin in Polen fietsten. De avond voor de laatste etappe sloot Henk zich bij ons aan in het hotel. Daar vierden we een mooi feest tot diep in de nacht om daarna de laatste dag nog 40 kilometer af te leggen. In Kozmin was heel het dorp uitgelopen om de fietsers uit Holland op te wachten. Henk stond op het plein toch wel trots op zijn mannen, om ons te verwelkomen. Hij had echter niet goed opgelet want hij stond naast een oud kanon dat ze voor de gelegenheid nog eens met kruit gevuld hadden en afgevuurd werd toen wij over de streep kwamen. Hij schrok zich kapot maar we constateerden dat zijn hart toen toch behoorlijk goed was.

Vele jaren heeft Henk dus onze club gesponsord en als we iets bijzonders hadden zoals een tocht voor het goede doel, waren Henk en Joke altijd bereid om voor dat goede doel nog eens een extra gift te doen. In de vorm van geld of diensten. Zo hebben we zijn kraan de spullen zien lossen die wij voor het Fazantennest bij elkaar gefietst hadden.

Helaas takelde het lichaam van sportman Henk behoorlijk af de laatste jaren. Toch bleef hij zich inzetten voor het sociale leven in Made en voor ons als club in het bijzonder.
Onze club werd ook wel de fietserclub van Van Oorschot genoemd en op die loyaliteit die twee kanten uitwerkte, waren wij trots.

Henk, bedankt namens alle leden en bestuur.

Wij wensen de familie veel sterkte toe om het verlies van Henk te kunnen dragen.

Op deze zondag, die qua weer als recorddag de boeken in gaat, besloten we een rondje Willemstad te rijden en dan over de bruggen via Numansdorp weer terug.
Er werd nog nagepraat over de vorige week toen Frank Stoop met zijn goede vorm zorgde voor een goed gemiddelde. Dat zou deze zondag wel niet gebeuren.
In het begin leek het daar niet op. Martien die de gangmaker zou kunnen zijn, bleef eerst een uurtje achteraan in het peloton uitfietsen van zijn 35 kilometerloop van de zaterdag. Maar na Klundert was het wel genoeg geweest en ging hij ook meedraaien.
Op de dijk werden verschillende wielrenners en zelfs een hele groep ingehaald.
We hadden er zin in en waren dus zo bij Willemstad. Met de zuidenwind in de rug werden we de bruggen over geblazen. Langs Numansdorp weer de dijk op terug waarbij de wind wat schijn van voren kwam. Maar er is daar behoorlijk wat beschutting en dus werd het niet te lastig. Wat wel even lastig was, waren de werkzaamheden bij Strijensas.
Niels, Jantje en ik reden de haven (weg) in. Na teruggedraaid te zijn, waren de anderen aan het kijken of ze er wel door konden. Na een stukje onverhard ging dat prima en het bord om het einde was ook geen belemmering. Op naar de Kiltunnel. Vandaar zou het wind vol van voren gaan worden maar omdat we goed wisselden op kop,  zakte het tempo nog niet onder de 30. Hoewel, toen ik op de Moerdijkbrug op kop kwam te zitten, werd het wel pittig. We genoten van het lekkere weer en zoals bekend is warme lucht dunner dan koude lucht dus de wind tegen viel eigenlijk wel mee. Door de polder en via Hellekant kwamen we weer keurig op tijd in Made terug. Nog even weer genieten van de opgeknapte Zuideindsestraat en kwart voor twaalf stond ik weer thuis.
Mooi zo’n toegift van de zomer voor een mooie fietstocht met de club.

Ad

Een half uurtje kon ik vandaag langer slapen maar kennelijk was ik nog niet goed wakker. Twee keer moest ik terug naar Den Hout, één keer voor mijn zonnebril en één keer voor mijn bidon. Zodoende maar net op tijd.
Zes mannen stonden te popelen om met de B te vertrekken.
De rentree van Piet en Willem vorige week had geen vervolg. Anneke ziet inmiddels wel een klein beetje vooruitgang maar mag nog geen lange afstanden fietsen.
De richting was al gekozen; ’t Zand. Dit i.v.m. de wind. Dus kon ik meteen weer omdraaien. Wie de (vrijwillige) leider was, is voor mij tijdens de tocht niet duidelijk geweest.
Kees M. reed graag met ons mee. De verhuizing had deze nieuwe Mayenèr veel kruim gekost. Dus koos hij voor een rustiger tempo. Met Erik en Erno hadden we een sterk trio koptrekkers. Ook Johan S. durfde zich vooraan te laten zien. Wim had al snel problemen met zijn fiets bij het aanzetten. Onze technieker, Erno,  wist het al snel; de ketting was vervangen maar het middelste blad voor, het meest gebruikte, helaas niet. Dus Wim moest maar verder op het buitenblad om van het gekraak af te zijn.
Bij ’t Zand werd besloten linksaf het bos in te gaan. Lusje extra?
Johan, bekend in die regio, koos voor een hard zandpad en werd nog door een tweetal gevolgd. De rest, de meerderheid zag dat niet zitten en volgde niet. Dus maar omgedraaid en met wat geluk vonden zij de rest terug. Erik liet ons in de omgeving van de hijskranen nog een rondje extra fietsen. Net over het viaduct over de A58, gaf Peter K.  een duidelijke demonstratie van de werking van de zwaartekracht. Zittende op de buis reed hij iedereen voorbij. Wim sprak op de bewuste locatie nog even over de valpartij van  een tijdje geleden. Helaas missen we Annemieke nog steeds.
Het waaide wel maar verder genoten wij van prachtig nazomerweer.
Perfect weer, ook voor de kermis. Ik werd weer  eens naar huis gebracht en de rest moest nog even om de 70 km vol te maken. Na wat weken verhinderd te zijn, was het weer een genoegen om met de B-ploeg te fietsen.

Anton Knipscheer

Als ik deze ochtend om half acht mijn fiets uit de garage haal, begint het net te regenen. Dat was niet de bedoeling en ook niet wat buienradar laat zien, het kan helemaal niet regenen want er zijn geen buien boven de May. Ik maak mijn fiets klaar. Eerst maar eens een van de twee magneten van mijn voorwiel halen want de dubbele snelheid van de dag er voor slaat natuurlijk ook nergens op. Dan met tegenzin mijn spatbordje op fiets gemonteerd. Tijdens mijn ontbijtje nog maar eens goed gekeken. Het lijkt er op dat dit toch echt een verdwaald buitje geweest is. Als we naar het westen rijden, moeten we het droog houden. Ik haal mijn spatbordje er af want zeg nou zelf, dat staat niet echt stoer en vertrek naar het oude gemeentehuis. Daar zie ik Jan Lensvelt in zijn eentje staan.
Hmm ….. dat worden geen punten als het zo blijft, maar gelukkig komt Paul er even later ook bij en het blijkt dat Flip ook al geweest is, maar die is terug naar de pits voor een bandenwissel. Toch maar intermediates in plaats van regenbanden waarschijnlijk, hij is pas naar Max Verstappen geweest en daar heeft hij zulke dingen geleerd.
Er sluiten zich twee gasten aan die bij hun club alleen stonden. John van Oorschot van WSVP (de rest is in Limburg) en Pieter den Dunnen van de Pedaalridders (de rest is naar Breda). Nadat we Flip opgepikt hebben, zetten we dus koers naar het westen.
Al in de Nieuwstraat gaat Flip voor zijn 2^e pitsstop, hij is nog niet helemaal tevreden met de afstelling van fiets en banden. Bij Hellekant rijden we de polder in en via Blauwe Sluis naar Moerdijk. We pakken nu een stukje “rondje Noordhoek” om in Noordhoek naar de Fendert te rijden. We hebben er goed de gang in. Paul vertelt dat hij toch wel zijn benen voelt van de 140 kilometer van zaterdag. “Gelukkig “, zeggen Flip en ik nog tegen elkaar maar met moeie benen gooit Paul het tempo toch nog zodanig omhoog dat Flip hem vraagt of hij een hekel aan ons heeft ;-). Net voor Dinteloord ligt een wielrenster op de weg en even later komen we de ziekenauto tegen.
Het blijft heel goed uitkijken en zeker nu de wegen weer nat liggen met blad en slik, is het zaak voorzichtig door de bochten te gaan. De herfst komt er weer aan hè.
In Dinteloord pakken we de buitendijk richting het verste punt, Boompjesdijk.
We draaien lekker rond. Pieter den Dunnen doet daar niet aan mee want hij heeft last van slecht zicht en durft niet goed dicht achter anderen. Knap dat hij met deze snelheid gewoon heel onderweg een paar meter achter de groep rijdt, zeker als hij me vertelt dat hij door zeilvakantie 6 weken niet gefietst heeft. Via Stampersgat en Oudenbosch komen we weer op bekend terrein, de Bloemdaalsezeedijk. Hier worden nog wat andere wielrenners ingehaald op de bekende “erop en erover” wijze. Bij Langeweg merk ik toch dat we het allemaal een heel eind gehad hebben. Wij van het rondje Groene Hart en Jantje Lensvelt heeft vrijdag tot 3 uur ’s nachts gevierd dat zijn dochter met ons WTC lid Kevin getrouwd is (nog gefeliciteerd!). Om kwart voor elf zijn we weer in Made.
Moe maar voldaan en geen zin meer om mijn fiets te poetsen.

Ad

De zomer maakte vandaag een dipje door. Het was helemaal niks. Niet nat genoeg om kunstmest op mijn gazon te gooien maar weer wel nat genoeg om de meeste WTC-ers af te schrikken. Vijf renners hadden besloten om zich door de spetters rond acht uur niet af te laten schrikken. Johan Smits stond wat schichtig alle kanten uit te kijken  of er naast de
4 A renners toch nog een B renner op zou komen dagen. Maar nee, het bleef bij deze 5 en dus werd het een gezamenlijke A-B tocht.
Buienradar had mij laten zien dat de buien wat noordelijker over Brabant zouden trekken, dus moesten we naar het zuiden. Daar kwam ook de wind vandaag vandaan dus dat kwam goed uit. Om beschutting tegen regen en wind te hebben, werd het het bekende rondje
’t Zand. Regen plus Zand = … juist modder.
Gelukkig had ik gisteren de verleiding kunnen weerstaan om mijn fiets te poetsen want dan had het nu over gemoeten. We legden een redelijk tempo aan de dag maar wel iets minder dan afgelopen weken want Johan moest natuurlijk wel mee naar huis gebracht worden. Ik vond het niet erg want mijn Ardennen-uitstapje met Peter Verhagen  van afgelopen vrijdag deed zich nog goed voelen in mijn benen. Peter leek weinig last te hebben. Zijn rode trui geeft misschien geen vleugels, maar wel goeie benen.
Voor Jan Lensvelt was het even wennen om zelf niet in het rode tricot te rijden.
Martien van Kaam trapte de looptraining van gisteren uit zijn benen.
Johan kon heel goed volgen, zijn hoogtestage op de Mont Ventoux blijkt hem goed gedaan te hebben.
Onder de bomen was het goed fietsen. Geen regenjasjes nodig daar.
Het ging prima tot we weer wat noordelijker kwamen. Ter hoogte van de Katjeskelder begon het serieus te regenen, met de finish in zicht, fietsten we nog even stevig door om zo snel mogelijk thuis te zijn. Thuis aangekomen zie ik 7 mm regen in de regenmeter,
dan hebben we het er nog goed afgebracht.
Lekker gefietst en ……. regenpunten gescoord.

Ad

Met 11 vakantierijders vertrokken we als eerste vakantietocht richting het oosten.
Net als de Wilde Bond overigens waar we tot de Perenboom achter reden.
Flip had voor ons het rondje om de afgedamde Maas in gedachte.
Het ging heel voortvarend. Iedereen in goede zomer-vorm, weinig wind, rustig op de wegen. Voor we het wisten waren we al weer bijna rond en dacht ik het verslag met 2 regels af te kunnen. Behoorlijk saai dus, maar wel lekker sportieve snelheid.
Toen toch nog wat spektakel. Bij het Dongemond College in ’t Veer kwam de trapper van Erik van der Hoeven spontaan van de trap-as. Gelukkig zonder een valpartij.
Nadat Flip de trapper met crank van de schoen gehaald had, stond ik al klaar met mijn multitool. Altijd sleur ik dat zware ding mee (daarom rij ik bergop zo langzaam) en nu was het moment om de waarde er van te laten zien. Helaas, die trappers van tegenwoordig zitten niet met inbus vast maar met Torque volgens de kenners om mij heen. Hoe dan ook. Het paste niet. Gelukkig staan we vlak bij het huis van John Haanskorf.
“Heb jij Torque dan?”, “nee, een auto, en die ga ik nu even halen”.
We laten Erik achter in ’t Veer. Dat zal toch wel veilig zijn?
Kwart over 11 ben ik thuis.
Lekker bakske in de tuin en even bijkomen. Lekker gefietst!

Ad

Als de wind straf uit west – zuid-west  komt, dan vind ik het rondje Boompjesdijk altijd wel leuk. Lekker de helft van de tocht tegen de wind beuken en dan als beloning de tweede helft de wind (schijn) van achteren.
Als ik bij het oude gemeentehuis kom, zie ik maar 4 anderen.
Hmm, dan is tegen de wind rijden wat pittiger want dan ben je veel aan de beurt.
Met John, Johan, Jan en Peter Verhagen erbij zijn we wel allemaal ongeveer even sterk dus kunnen we mooi om de beurt op kop. Vanaf het “Gat van den Ham” wordt er tegen de wind kop over kop gereden. Weinig geklets dus deze morgen, gewoon fietsen.
De rit loopt voorspoedig. Ondanks de strakke wind tegen komt mijn tellertje nooit onder de dertig. Niemand hoeft beurten over te slaan dus het tempo is goed (vind ik J ).
Het enige opvallende was de wegafsluiting in Fijnaart maar ik zag een andere wielrenner voor ons de weg wijzen over de stoep, dus die hindernis werd ook vlot genomen.
In Dinteloord bij de kerk rechtsaf nog even de polder in naar het keerpunt. Het lijkt wel of de wind nog aantrekt, mooi zo want direct krijgen we hem mee. Na het gehucht en gelijknamige weg Boompjesdijk, volgende bloemendijk, de Zuidzeedijk en na Oudenbosch de Bloemendaalsezeedijk. Allemaal een paar meter boven het maaiveld met gunstige wind, dus het tempo kan omhoog.
Johan die op de buitenmarkt moet gaan blazen, zit in dubio. Als hij hard rijdt, is hij eerder thuis en kan hij dus langer rusten, maar als jij rustiger rijdt, dan hoeft hij minder te rusten. Op de Bloemendaalsezeedijk wordt zijn keuze duidelijk. Hij gooit het tempo flink omhoog. De rest laat hem dan ook lekker gaan.
Jan zegt dat hij vanmiddag de bank niet uitkomt. Hij moet naar Max Verstappen en de Tour kijken natuurlijk.
John zit op het einde een beetje in de lucht te trappen als zijn free-wheel soms niet meer “pakt”, gelukkig kan hij wel gewoon verder.
Bij de Driehoefijzers zien we 2 renners in de verte. Die worden nog “even” ingehaald net voor Wagenberg en zo rijden we mooi op tijd de May weer binnen, waar de kramen opgesteld staan en de eerste bezoekers van de buitenmarkt al arriveren.
Johan kan gaan rusten en de koffer met zijn trompet of trombone gaan zoeken.
Ik doe hetzelfde maar stop er kleren in voor een zakenreisje.
Jantje gaat de koffer in (of op de bank) voor een middagdutje want hij moest flink zijn best doen om zijn Rode Trui te verdedigen.

Ad