Op zich is een keertje lekrijden op een ritje van een kilometer of 60 niet erg. Maar 5 x is toch wel flink aan de maat zal ik maar zeggen.

En ook vallen voor dat je vertrokken bent, is ook een niet alledaags verschijnsel.
Deze eer kwam Kees Marijnissen toe. Gelukkig zonder veel erg. Nieuwe broek aan en we konden vertrekken.

We vertrokken deze ochtend onder de bezielende leiding van Bakker Peter onder prachtige omstandigheden voor een ritje van een kilometer of 60. 

Ook de dames waren goed vertegenwoordigd met Anneke op een hele mooie Look, Petra, Annemieke en Rachel.

Ook werd er een tempo onderhouden zoals afgesproken dat voor iedereen goed te volgen was.

Het werd vandaag slingeren tussen de Rijense Broek, Alphen, Gilze en Dorst. Maar vandaag was het vooral de pechvogel die met ons meereed. En dat kon ook bijna niet anders omdat er op zaterdag toen wij onderweg naar Zaltbommel waren met een bont gezelschap een zwarte kat de weg overstak. Dat moest een voorteken zijn. En inderdaad, alleen het was een dag later.

Het eerste uur ging alles nog gezwind. Genietend van een lekker zonnetje en lekker buurten op de fiets.
Maar daarna begon het.
Rachel werd het grootste slachtoffer deze ochtend met maar liefst 3 x lek. En naderhand Antoon die zich niet wilde laten kennen 2x. Maar bij de laatste keer toen hij en Piet een ander bandje aan het leggen waren, kwam er een struise boerenmeid met een hooivork naar buiten gestormd al roepend dat ze op privé terrein stonden. Ze hadden maar eerst toestemming moeten vragen om haar erf te komen. Piet en Antoon stonden echter aan het begin van haar terrein en niemand had daar last van, dus vanwaar deze toon? Wim R. zei het goed; normen en waarden zijn hier ver te zoeken.
Gelukkig heeft die struise boerenmeid Piet en Antoon niet doorboord zodat we gelukkig verder konden.

Rachel had intussen haar moeder gebeld om haar op te pikken, want de voorraad binnenbandjes was op.
Volgende keer meer geluk Rachel.
Er trokken ondertussen ook nog eens 12 ooievaars over. Het voorjaar hangt in de lucht.
Het zal weer een tof seizoen worden met voor iedereen wat wils aan mooie ritten. Nu hopen dat de pech ons een beetje gespaard blijft dan komt alles goed.

Bakker Peter, bedankt voor het leiden van deze rit met voor sommigen onder ons wat nieuwe weggetjes, en voor anderen een prettig weerzien.

 Met vriendelijke groet De Pakhaas

Het WTC seizoen is weer voorbij gevlogen, de ontbijttocht ligt nog maar net achter ons. Ook van het jubileumweekend naar d’n Anvers zijn we nog steeds aan het bijkomen.
Ik heb uit betrouwbare bronnen gehoord dat er zelfs enkele leden op salsa les zijn gegaan! Zo zie je maar waar het allemaal goed voor is, zo’n prachtig fietsweekend.

Vandaag stond onze “snerttocht”op het menu. Ad had vorig jaar een mooi rondje gemaakt om precies op tijd bij RVSA in Raamsdonksveer te arriveren. Helaas wist Ad niet meer hoe hij dat gedaan had, een telefoontje naar mij hielp hem ook niet veel verder. Gelukkig is er dan nog altijd DiGiPiet, voor Piet is het een kleinigheid om de GPS route te achterhalen. Een mailtje naar Ad met het routekaartje en de GPS route naar mijn adres en dan moet het goed komen.

Iets over 9 gingen we met 23 leden van start om het seizoen af te sluiten, a.s. dinsdag is het ook voor de profs weer de grote sluitingsprijs in Putte-Kapelle. Wij houden het bij een rondje Cola met een toetje over de Keizersveersebrug.
Iedereen kon gezellig bijpraten en genieten van het mooie najaarsweer.
Mooi op tijd kwamen we het terrein van RVSA op fietsen.
Sponsor Rob van Oorschot ( Vema crane) stond ons al op te wachten.  Rico, Anneke en onze muzikale Johan kwamen rechtstreeks naar RVSA om ook op de gevoelige plaat vastgelegd te worden.
Daarna kwam de heerlijke snert met een lekker stuk brood met spek op tafel. Opa Leo met kleindochter verzorgden de soep die in de keuken van  SED was bereid.
Daarna konden de prijzen verdeeld worden. Ondanks dat Ad van Wesel nogal eens een buitenlands uitstapje maakt, mocht hij op het laagste treetje plaats nemen.
Jantje eg wel, moest dit jaar het onderspit delven, voor Peter Verhagen.
Peter nam alweer voor de derde keer in zijn WTC loopbaan de beker met de grote oren mee naar huis. Volgend jaar beginnen we allemaal weer op nul. Ik ben benieuwd wie er dan voor de rooie trui zullen gaan!

Alle WTC ‘ers bedankt voor een mooi fiets seizoen. Na de snert komen dit jaar de oliebollen, om het jaar in stijl af te sluiten.

Groet,
Pierre Boulanger

Een verweerde kop. Een nazaat van Grote Pier, Jeen vd Berg en Jopie Huisman.
Dat alles al 77 jaar lang. En dan nog vol in de wind rijden richting Heusden.
Dat is Ypke, ten voeten uit. Niet opgeven, maar gewoon doorgaan.
Niet lullen, maar rammen. Spreken met de pedalen.
Klasse toch!!!!
En natuurlijk ook Kiske Verkooijen die zich deze ochtend scheefhangend op zijn fiets een diep spoor trok door het asfalt. Even grote klasse.

We waren met 9 man en 1 jongedame die zich opmaakten voor een ritje met de B’s.
Ook mochten wij Willem weer begroeten na een lange tijd van herstel na een fikse valpartij.
Een paar mensen zouden na Heusden weer terugkeren naar Made om diverse redenen, maar dat kan gebeuren.
Daarom namen wij afscheid hier van Peter K., Ypke H. na het stoempen in de wind, Willem A. die zich net als Ypke ook niet onbetuigd liet en Piet V. die probeert te herstellen van een bepaald vormverlies, maar dat zeker wel weer goed komen.
Na de bekende weg richting Heusden, ging het met Petra (vandaag in zeer goede doen ), Wim, Erik, Kees en Johan richting Nieuwkuijk.
Ik stelde voor om bij de Emma Molen een bakske te doen maar de meerderheid deed het dat het liefste bij de Rustende Jager.
Deze horecagelegenheid is door mij al lang geleden veranderd van de Rustende Jager in het Puffend Hert, waarom weet ik niet, maar ik vond het wel leuk.
Lekker door de bossen fietsend via Helvoirt kwamen wij bij onze koffiestop aan.
Tijd voor koffie, appelgebak en….. Udenhoutse Broeder. Het laatste is een plaatselijke lekkernij van krentenmik met spijs. Dat is pas smullen. Het terras zat boordevol fietsers wandelaars en nog meer buitenlui.
Daarna weer op het carbon gestapt om naar Loon op Zand te rijden. Hier was de weg opgebroken en er was een rommelmarkt. Maar Petra kende hier goed de weg en zorgde er voor dat wij weer op de goede route uitkwamen.
De kilometers tikten lekker weg. Op weg naar Oosterhout. En ik maar denken, wat heb ik toch een slechte benen vandaag, maar dat kwam omdat mijn voorwiel heel de rit had aangelopen. Toch niet te geloven zeker. Ik kwam er pas naderhand in de May achter bij Wim.
Via de Steenhovensebaan en de Seterse Hoeve richting de Waranda in Oosterhout, om via den Hout, waar Peter en Peter Den Hout- Den Hout reden, terug naar de May.

Weer genoten van een gezellige ochtend. Lekkere koffie met wat erbij en heerlijk ouwehoeren, wat moet een mens nog meer?

Nog een kleine opmerking; Laten wij ons als vereniging positief gedragen of blijven gedragen in het verkeer. Zorg voor een bel op je fiets, schreeuw niet, bel.
Benader mensen op het fietspad op een rustige en vriendelijke manier. Ook zij hebben recht op een veilige rit.
Laten wij uitstralen dat wij niet bij die fietsterroristen behoren.
Rij hard waar het kan en pas je snelheid aan bij twijfel.
Als iedereen dat doet, zal de veiligheid voor ons en anderen zeker toenemen!!!

Met vr gr De Pakhaas.

Bijpraattocht?

Voor vandaag was de weersvoorspelling niet al te best. Dat was dan ook de reden waarom we ons jaarlijkse uitje naar SED in ’s Gravenmoer maar aan ons voorbij lieten gaan. De opkomst was ook weer zeer matig bij de A. Met 5 kanjers gingen we voor de regenpunten. Natuurlijk waren er de rooie kemphanen, Peter en Jantje verliezen elkaar eg niet uit het oog! Ad, Flip en ik mochten vandaag ook een paar kilometer gaan fietsen.
Het was droog en daar waaide een briesje vanuit het Zuidwesten.
Vorige week hadden we Schijf al bezocht, vandaag maar eens richting Baal.
Dan hadden we ook een klein beetje beschutting van de bossen!
De regenmeter voorspelde 2 druppels. Tot voorbij Alphen lachten wij in ons vuistje.
Een zonnetje en wat tegenwind was alles wat ons vergezelde. In Baarle Nassau verkoos Jantje voor de Belse kant, ik bleef mijn vaderland trouw!
We hielden richting Zondereigen aan en dat voorspelde niet veel goeds. De eerste druppels, werden snel al een bui en ff verder een fikse bui. Regenjasjes aan had weinig zin. Jan was de enige die was voorzien van zo’n mooi exemplaar. Toch maar even schuilen onder een paar grote bomen. Verdorie, begon het ook nog te onweren, een paar flinke klappen, niet ver van ons vandaan. Gelukkig wisten wij wat we moeten doen, bij dit noodweer.

Dus wij gingen gehurkt op onze tenen zitten, sloegen de armen om de knieën, het hoofd zo laag mogelijk, de handen over de oren en de voeten tegen elkaar. En dan maar wachten. Flip kreeg al spijt dat hij gisterenavond dat laatste pilsje afsloeg. De rust keerde weer en wij stapten weer op. We verkozen als verzopen katjes over Ulicoten en Chaam de kortste weg naar huis te fietsen. Net buiten Chaam passeren we vaak het pannenkoekenhuis, zo ook vandaag. Om dan toch maar een beetje bij te praten, knepen we in de remmen en vroegen aan de uitbater of we toch wel welkom waren. Natuurlijk liet hij dit bijzondere gezelschap binnen. Een lekker bakske en de traditionele punt; het smaakte weer prima! Daarna nog een beetje droog waaien op weg naar huis.
In de regio Oosterhout en Made was geen druppel regen gevallen. Jammer voor Ad zijn gazon, dan maar de sproeier er op..
Rond half 12 konden we onder de douche en onze fietsen waren ook weer aan een beurtje toe! Ik denk dat ik er mijn zadeltasje vanaf haal, meer aerodynamica dus wat sneller!
En dat is nodig!

A.s. zaterdag gaan we een tocht van 130 km door het groene hart fietsen, vertrek 8.30 uur!

Pierre Boulanger

Het was vanmorgen makkelijk om alle koppies te tellen die in de startblokken stonden voor een ritje met de WTC.
Bij de B’s waren wij met 4en en bij de A met 5 man.
De rest was natuurlijk nog op vakantie naar mooie buitenlandse oorden,
of lekker op een cruiseschip, of gewoon op een oerdegelijke Hollandse camping.
Maar wij reden een rondje Herpt. Nadat Petra in de gaten kreeg dat ze met de verkeerde
(te snelle ) groep op pad was, ging ze in de remmen hangen, gooide haar stuur om en ging met 50 aan het uur in de achtervolging op ons.
Eenmaal aangesloten gingen we via de bekende route naar Heusden. Met Peter Bas. op kop, geassisteerd door Digi Piet, ging het voor de wind lekker snel naar Heusden.
Hier zou Peter ons verlaten omdat hij weer op tijd thuis moest zijn.
Hier heb ik mij op kop gezet om er pas thuis weer af te gaan.
Na de Heusdense brug, buiten de wallen om onderweg naar Herpt. Lekker slingerend met een mooi uitzicht op deze historische stad.
Daarna kwam Herpt in zicht. Ook hier zijn we via een klein baantje buiten Herpt omgereden om vervolgens via de Molen van Nieuwkuyk richting Helvoirt te rijden.
Met een blik op de weg, en met de andere blik op Petra en Piet gericht ging het rap op Loon op Zand op aan.
Bij de Rustende Jager aangekomen sloot er nog iemand bij ons aan.
De wind nam intussen flink toe. Dan maar een tandje bijsteken.
Ter hoogte van Loon op Zand kwam onze volger mij ineens voorbij rijden.
Gene meter kopwerk gedaan, dat zal dus mooi niet gebeuren.
Ik heb hem even laten spartelen met zo’n 50 meter voor me en toen weer naar zijn wiel toe gereden. Maar jammer, Piet en Petra moesten toch een gaatje laten vallen. Dus het tempo voor hun wat dragelijker gemaakt.
Petra net terug van vakantie en Piet ook al een paar weken niet in goede doen, ja dat hakt er voor hun toch wel in.
Op naar ’s Gravenmoer om bij SED af te buigen naar Oosteind. Daar de polder in.
Intussen had de wind bijna stormkracht bereikt en dat was wel te merken in de polder. Overal waar bomen stonden, lagen  takken op de grond. Dus het werd nog uitkijken ook.
Het tempo zakte wat af maar er was vandaag toch geen bloementuil te winnen.
Nog even de brug voorbij Den Berg genomen, en toen terug naar Made.
Mijn benen begonnen zeer te doen maar ook bij Petra en Piet. We waren alle drie blij dat wij er waren. Met 100 km. op mijn Garmin en met mijn clubje op kop in de eredivisie kon mijn zondag niet meer kapot.

GR Geraldinho.

Een zondag met een zuchtje wind is zeldzaam. Dat is dan ook ook een goeie reden om een rondje door de Brabantse Biesbosch te fietsen! Vroeger fietste ik dit rondje ook vaak met fietsvrienden uit Oosterhout, helaas is bijna iedereen van dat clubke al naar de fietshemel vertrokken. Toch heb ik tijdens de rit verschillende keren aan de maats van weleer gedacht. Een rondje over de Kop van het land noemden we dat toen, bij terugkomst legden we dan ook nog eens vaak aan in ’t Veer bij café Kerkzicht. Ook toen was het onder in de beugel met Bert, Leo, Toon en Barry de kleppers van weleer!

Vandaag was het natuurlijk niet anders; het enige verschil is dat de fietspaden er prachtig bij liggen en de Biesbosch ook natuurlijk. Dus proberen te genieten van dit alles.
Met ons vakantiegezelschap kon dit dan ook. Ad en Flip hadden hun vakantie er weer op zitten, John die gaat er nog op uit. En Jantje en Paul liggen languit aan de Costa…..! Maar de benen zijn er niet slechter van geworden. In een recordtempo hebben we het parcours van de kop van het land tot Werkendam afgelegd, De twee dames die bij ons aanpikten, haalden daar gelijk nog even een kommetje op hun strava binnen!

De weg van Werkendam richting Hank wilden we eerst boven op de dijk blijven fietsen, heel mooi, maar wij met ons tienen tussen de “dagjes fietsers” daar worden beide partijen niet gelukkig van. Dus dan toch maar over de voor ons bekende polderwegen naar Hank. Over de Keizersveerse brug gingen we linksaf richting Raamsdonk om zo richting Den Berg te fietsen. Bij ’t Veer zwaaiden we Kees uit, bij Den Berg wensten we Johnny een fijne vakantie. Samen met Niels, Flip, Peter, Ad, Kevin, Erik en Johan legden we de laatste kilometers naar de May af. Vervolgens mocht ik moederziel alleen naar het mooie Den Hout fietsen! Ook deze vakantietocht zat er weer op.
Nog 2 vakantieritten te gaan voordat we aan het slot van het jaarprogramma gaan beginnen.  Begin september staat er alweer “Limburg “op ons programma, als ik de condities van deze mannen zo zie, vliegen ze allemaal de Limburgse heuvels over!

Groet, Pierre Boulanger.

Een behoorlijk aantal WTC-ers bij het oude raadhuis.
Een aantal was al weer terug van vakantie. Maar nog lang niet iedereen.
Voor de B was de belangstelling maar klein: slechts zes mannen. Het waren onze trotse Mont Ventoux- beklimmer Johan, het bekende duo Piet en Gerard, dappere Yp, onze bloemenkweker Erik en Anton. Met algemene stemmen werd gekozen voor het land van Marianne, Babyloniënbroek. Dus voorlopig maar achter de A aan, richting R’veer.
Gerard en Erik waren onze belangrijkste koptrekkers vandaag. Maar Johan bleek in Frankrijk toch niet al zijn  energie verspeeld te hebben.
In Babyloniënbroek trokken de bewoners ter kerke. Het viel op dat op deze zomerse dag weinig zwarte kleding werd gedragen.
Op de lange weg naar Wijk en Aalburg kwam Yp plotseling opzetten en ging een fors stuk voor ons uit rijden. Na een tijd op B-tempo gefietst te hebben, hebben we het gat toch maar dichtgereden. Hiervoor moest de snelheid toch aardig verhoogd worden. Yp vertelde dat je de benen af en toe eens pijn moet doen.
In Wijk en Aalburg was niemand op straat te zien, men zat daar al in de kerk. Er stonden heel wat fietsen en auto’s geparkeerd. Op naar de Heusdense brug. Over de brug niet rechtsaf naar Doeveren maar rechtdoor richting Waalwijk, links over een dijkweggetje en zo naar de Halvezolenlijn. Piet zagen we vandaag nauwelijks op kop. Zijn longen zorgen te snel voor vermoeidheid. Zijn monstertocht vanuit Polen heeft hem waarschijnlijk toch wat overbelasting bezorgd. Gerard was vandaag op zijn “nieuwe” Casati. Opnieuw gespoten en wel in echte Italiaanse kleuren. Maar wel nieuwe velgen, van die mooie, hoge en waarschijnlijk dure. Weer een mooie aanwinst binnen zijn fietsenverzameling.
Ieder zijn hobby, nietwaar?
Lekker gefietst op de Halvezolenlijn, helaas moet je bij vele kruisingen gas terugnemen en weer opnieuw op gang komen. Via R’veer weer teug naar Made.
Het was aantrekkelijk fietsweer vandaag; droog, nauwelijks of geen wind en een perfecte temperatuur. Met 70 km op de teller kwamen we weer tevreden in Made aan.

Anton Knipscheer.