Omdat toertochten dit tweede Covid jaar niet kunnen doorgaan, hebben we besloten om op Vaderdag 2021 uit een ander vaatje te tappen.
Doel: een 130 km tocht.
Na wat heen en weer WhatsApp berichten starten we extra vroeg, 08.00 uur bij het oude Raadhuis; eerst maar eens naar het Westen.
Met veel dank aan Peter Broeders die de West-Brabant Route van Ad had aangeleverd. Prachtig “ritje”!
Nauwelijks Drimmelen uit op De Langeweg komt er middenin de groep van zes al een kreet: “Volgens mij rij ik lek!”. Erno Haanskorf hobbelt over het nog natte asfalt en moet aan de bak. Vlotjes wordt het steentje in de achterband ontdekt en met nieuw rubber kunnen we verder.
Voorlopig bekend terrein: Zevenbergen (nog steeds is de wegreparatie niet af; wat een rommel daar en al maanden; stukje kluunen). Net voorbij Zevenbergen achter de Lamgatsebrug over de Mark staat Peter Broeders ons op te wachten en te filmen. Hij wist natuurlijk waar we langs kwamen!
Standdaarbuiten, noord langs Roosendaal en Oudenbosch met die kenmerkende koepel.
Net voorbij Oud Gastel bij Kruisland zwaait Peter Bastiaansen rechtsaf om met een kleiner rondje op tijd thuis te zijn voor zijn Vaderdaglunch. Bedankt, Peter, voor het kopwerk!
Een stukje verder geeft Anne-Mieke Rensen het goede voorbeeld: aanhaken bij een sneller ploegje en achter in dat peloton je rust pakken. Zij wel; ging goed; wij vieren redden het niet. Goede benen vandaag!

Erno laat ons bij herhaling voelen hoe waaiers werken. Links of rechts achter in ganzenpas op tempo.
Weer wat geleerd.
Door naar het zuiden, langs de oostkant van Bergen op Zoom over de Brabantse Wal. Mooi hier hoor. Vooral bekend bij mountainbikers hoor ik onderweg. Zover ben ik op twee wielen nog nooit van huis geweest. Met vooral kopwerk van Erno maar ook van Peter Korse komen we bij het verste punt: Woensdrecht. En meteen onze tussenstop: het terras van Non Plus Ultra. We zijn niet de enigen; de kelners zijn nog wat onervaren dit jaar en rennen de benen uit hun lijf voor al die tourrenners. Zelfs de appeltaart is op! De slagroom is helaas nooit aangekomen, maar we laten ons de koffie en vlaai goed smaken. Bidons vullen en weer verder. Net verderop het bord “5% stijging”, dus binnenblad erop en de Steilrand omhoog. Allemaal vlot boven gekomen.
Door naar Hoogerheide en Huijbergen. Mariëlle Verhoeven zegt steeds geen kopwerk te doen en niet te kunnen klimmen. Maar dat klopt vandaag niet. Stoempen en knallen, soms niet bij te houden. Respect, bedankt! Goed geoefend ook deze week, want dit is je tweede 130 km van deze week!
En dan is er alleen maar meewind: kracht 3 of 4.
Nispen, net even door België, Schijf, het komt allemaal voorbij.

Iedereen doet zijn kopwerk en onder Sprundel door gaat het richting Etten-Leur en Prinsenbeek, dus meer bekend terrein. Inmiddels geven mijn benen aan, dat het allemaal niet meer top gaat.
Gelukkig stelt Peter Korse voor nog even een (alcoholvrij) biertje te pakken bij Café Elsakker. Heel welkom hoor! Bedankt!
Daarna door over bekend terrein: Langs Wagenberg en bijna aan het eind kort door Helkant om niet onder de 130 km thuis te komen.
Met een voldaan gevoel nemen we afscheid; we mogen de rest van Vaderdag met de benen op de bank uitrusten en tevreden zijn over onze inspanningen.
Tot ziens,
Ruud Jansen.