Code oranje! Het wordt weer erg warm vandaag. We starten vandaag om 8:00 uur met het verzoek aan de verschillende teamleiders om de afstand wat binnen de perken te houden en voor 11:00 uur thuis te zijn. Voor de trimploeg houdt dat in maximaal 80 km. Ik heb een route gemaakt en Piet heeft die wat aangepast naar 67km. We hebben wat te kiezen.

Tegen achten is het alweer een drukte van belang bij het Oude Gemeentehuis; ook de trimploeg is goed vertegenwoordigd. Als snel wordt duidelijk dat de meeste trimmers liever de tocht van 67 km rijden. Even wordt er nagedacht de 12 trimmers op te delen. We missen Gerard V. “Misschien heeft ie een lekke band!?”. Een paar trimmers checken hun Whatsapp, maar geen berichtjes. We gaan dus met z’n 12’en op pad voor een rondje van 67 km richting Blauwe Meer. Een rondje met redelijk wat bossen; lekker in de schaduw.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Na de Dongecentrale slaan we rechtsaf en steken de Donge over, langs Raamsdonksveer richting Raamsdonk. Hierna volgt een klein stukje Halvezolenpad. De kop draait een lekker tempo en bij Waspik duiken we onder de A59 door en vervolgen onze weg richting de Overdiepse Polder. Rijdend over de dijk maken we van de 1e gelegenheid gebruik om de polder te verlaten en slaan rechtsaf. Nu is het een lange weg naar de Efteling.
Ik rijd ergens halverwege het peletonnetje naast Peter Korse. Opeens een ratelend geluid vanaf zijn achterwiel. “Even stoppen!!” Piet blaast z’n fluit om ook de kop van de groep te waarschuwen. Peter kijkt wat beduusd naar z’n achterwiel en even later heeft ie een gebroken spaak in zijn hand. Andre van Kuijk kijkt het gebeuren zo eens aan. “Ik had toch een dagje eerder moeten komen”, zegt Peter tegen hem. “Breng ‘m straks maar even langs! Komt goed”.
We vervolgen onze weg. Vlak voor Loon op Zand gaan we rechstaf richting Blauwe Meer. Inmiddels rijd ik naast Ruud op kop. Ik probeer het tempo op trimsnelheid te houden, maar er staat weinig wind en het rijdt wel lekker zo. Ruud wil ook wel vooruit en achter ons hoor ik Melissa en Marielle rustig keuvelen; het zal nog wel goed gaan dan. Piet blaast fanatiek op z’n fluit en maant ons echter tot een rustiger tempo. Het zal niet bij deze keer blijven. We ronden het Blauwe Meer en zijn begonnen aan de terugweg. In de schaduw onder de bomen is het heerlijk fietsen. “We missen alleen nog een bakkie koffie met wat appelgebak” zegt Wim. We spreken af dat er binnenkort weer eens een ritje gaat komen met koffiestop.

Inmiddels, wat later in de ochtend wordt het wat drukker op de weg.
Vlakbij de Moer linksaf naar de Coca-Cola en Tesla, dat inmiddels ook een flink fabriekterrein is geworden. Even verderop steken we voor het eerst vandaag het Wilheminakanaal over. Bij Dongen gebruiken we fietsbrug De Oversteek en rijden weer aan de noordkant van het Wilheminakanaal. Bert draait hier af richting huis. Hij was vanmorgen al op de fiets naar Made gereden.
Het fietspad langs het kanaal naar Oosterhout is ruim met 2 richtingverkeer. We zijn er lang niet de enigen en we rijden dus vaker achter dan naast elkaar. Dan komen we het zoveelste ANWB-stelletje tegen, overduidelijk sikkeneurige baby-boomers op elektrische fietsen waarvan ze het vermogen nauwelijks de baas kunnen, met aan weerskanten van het stuur complete badkamerspiegels. We rijden niet letterlijk achter elkaar, maar nog steeds ruim binnen ons baanvak. Het stelletje blijft echter vrolijk naast elkaar fietsen (…tuurlijk) en mevrouw snauwt ons toe: “Ga toch *@#$%^& achter elkaar rijden!!”. We laten het maar voor wat het is. Dat het ook veel anders kan, horen we een stukje verderop waar een tegemoetkomend stel ons vrolijk “goeiemorrege!” toewenst. “Ook goeiemorrege” en een lach.
Voor we het weten, is er Den Hout en het laatste klimmetje van de dag over de A59 bij de May. Officieel verboden door Piet, maar toch negeren enkele renners het bevel (mea culpa) en gaan met een lekker tempo naar boven.
Nu we zo met 12 trimmers een ronde rijden, bekruipt me het gevoel dat er toch wel behoefte is aan een groep(je) tussen de trim en de tour in; iets sneller dan de trim, maar niet het snelle tempo boven de 30 km/h gemiddeld.
Evengoed vandaag weer een heerlijke tocht met een leuke groep.

Rene

Zatermiddag zijn Elsbeth en ik tegen drieën thuis van een 5-daagse vakantie op Terschelling. Lekker gefietst en gewandeld aldaar. Wielrennen is daar geen doen, mountainbiken gaat veel beter.
Ik twijfel of ik zondagochtend mee zal rijden, maar heb in de trimploeg-app al half toegezegd dat ik zou meerijden.

Zondagochtend is het prima fietsweer en op m’n gemakkie rijd ik naar Made. Daar aangekomen groeit de groep renners flink aan en het is al snel duidelijk dat de trimploeg weer in 2 groepen van start zal gaan. Ruud heeft de route van Piet en samen met 4 dames gaan we op pad. Ruud en ik voorop. In eerste instantie wilde ik een trim-tempo aanhouden, want ik heb niet goed gezien wie er allemaal mee zijn. Ruud heeft er echter zin in en met een gangetje van tegen de 30 km/h gaan we bij de watertoren rechtsaf de polder in. Op een gegeven moment gaan we links en komen we uit op het fietspad tussen Hooge en Lage Zwaluwe. We rijden de bekende weg richting de Dirk de Botsdijk, maar opeens roept Ruud: Rechtsaf!! We draaien een stukje Lage Zwaluwe in en verderop fietsen we over de Zwaluwsedijk naar de Moerdijkbrug. Het tempo kakt wat in en prompt komen Rachel en Melissa langszij om de kop over te nemen. Dan is het linksaf en direct de steile helling van de Moerdijkbrug op. Daarna met de wind in de rug richting Kop van ’t Land. Ook hier rijden we wat alternatieve kilometers over dubieuze fietspaadjes en kasseienstroken. Ik denk niet dat Piet de route zo voorzien had, maar uiteindelijk komt het pontje bij Kop van ’t Land toch in zicht. We laten het pontje voor wat het is en draaien linksaf richting Dordrecht.
We hebben de wind weer op kop en ieder neemt voor zijn deel het kopwerk over.

In de trimgroep-app heb ik een plaatje van de route gezien en meen me te herinneren dat we dwars door Dordrecht moeten. Na een aantal kilometers op de Zeedijk klinkt het dan ook; Rechtsaf! Hier is wederom wat verwarring omdat het fietspad niet goed staat aangegeven. Tenminste, zo voelt het voor mij en Marielle, die me volgt; de rest rijdt wel goed. Het fietspad in Dordrecht is niet helemaal ideaal, maar na wat omzwermingen komen we weer op bekend terrein. Ik kijk op mijn Garmin: nog geen 50 km. Als we nu terug draaien richting Made wordt het rondje wel erg kort. “Zullen we de Kiltunnel doen?”, roept iemand. “Ja, is goed”. Even later suizen we naar beneden de Kiltunnel in. De heenweg is wind tegen en ik kom tot 57 km/h. Omhoog gaat het wat langzamer en weldra komt Rachel me voorbij alsof ik stil sta. Bovenaan wachten we tot we weer compleet zijn en rijden verder, totdat “…ja hey, …als we zo rijden moeten we over Numansdorp terug hè”, zegt Sharelle, “…maakt mij niet uit verder”. Ik denk dat ze gelijk heeft; de volgende brug over het water is bij Numansdorp. Dat wordt iets teveel van het goede, dus “…ja Marielle, …nog een keer de Kiltunnel!”. Met de wind in de rug kom ik nu op 63 km/h; een record voor mij. In het stuk naar boven staan mijn bovenbenen volledig in de hens; terugschakelen, …nog een keer terug en zo nog een paar keer, maar eerst Rachel en daarna Melissa komen me voorbij. Ruud sluit bovenaan als laatste aan en twijfelt nu of hij er goed aan heeft gedaan om binnenkort in Zuid-Limburg te gaan fietsen: “…toch niet helemaal mijn ding, denk ik” hoor ik ‘m zeggen. We rijden weer richting de Moerdijkbrug.

Vanaf de kant van Dordrecht is het fietspad over de brug nog steeds afgesloten en dus rijden we, legaal, tegen het verkeer in de Moerdijkbrug over. Hier gaan we weer direct naar beneden en volgen dezelfde weg als vanmorgen, maar nu tegengesteld, naar Lage Zwaluwe. De klinkerweg dwars door Lage-Zwaluwe is echter dermate slecht dat we bij de haven direct weer de polder in duiken en over de Amerweg naar Made koersen. Ruud geeft aan dat hij bovenop de dijk wil rijden; “Beverpad op!”, maar vanuit de kop klinkt het resoluut: “Nee!” en dus blijft iedereen beneden. We rijden met een gangetje van ruim boven de 30 km/h richting Made. Gemiddeld zitten we ruim in de 28 km/h.
Hier scheiden onze wegen en gaan zo elk onze weg naar huis.

Het was weer een waar genoegen om op deze zondagochtend met een fijne trim-tour/trim groepje (wat zijn we eigenlijk?) te fietsen.

Rene van Mook

Even na zessen word ik wakker en hoor de regen tegen het raam.
Shit, het zal toch niet?
Gelukkig regent het niet lang, maar ik ben wakker en ga uiteindelijk tegen half 8 naar beneden. Boterhammetje met pindakaas gemaakt, de fiets buiten zetten, bandjes op spanning. Als ik daar van terugkom, rammelt de ringtone van Whatsapp …tadum, …tadum, …tadum. Oh ja, Gerard is vandaag jarig.
Tegen half 9 staan bij het oude gemeentehuis 3 groepen klaar voor de zondagochtendrit. Vertrekken voordat er gezongen is voor Gerard kan natuurlijk niet en uit volle borst klinkt het hiep hiep hoera! Of de gasten van ’t Trefpunt daar zo blij mee zijn…
Dan vertrekt de trimploeg met z’n negenen voor een rondje Stampersgat. Bij de watertoren gaan we rechtsaf de polder in. Direct komt de sportploeg ons voorbij en verdwijnt spoedig uit het zicht. Bij de dijk aan de Amer gaat het linksaf richting Lage Zwaluwe. Hier hebben we de wind op kop; het is stevig doortrappen maar evengoed wel te doen.
Onder de Moerdijkbrug door zijn we al snel in Moerdijk. Dan gaan we dwars over het industrieterrein. Ook hier weer wind tegen, maar we zijn bijna in Klundert en dan zou het allemaal zo’n beetje voor de wind moeten gaan. De kop wordt gewisseld en na Klundert volgt Zwingelspaan en Oude Molen. Ik kom hier niet vaak en dus is het soms even op de borden kijken waar we ongeveer ergens zijn. Dan, in de buurt van Stampersgat een herkenningspunt en even later doemt de koepel van de Basiliek van Oudenbosch op.
Bij Standdaarbuiten volgen we de Mark en komen zo in Zevenbergen aan. Over de brug bij Zwartenberg en op naar de molen bij Etten-Leur.
Gerard had hier een kopje koffie bedacht, maar de molenaar heeft er pas zin in na 11 uur. We wachten geen half uur en rijden toch maar door. Een stukje – door mij aangegeven – alternatieve route volgt over de Haagsedijk; een mooi fietspaadje langs het water richting de Mark. De meer ervaren renners hoor ik nu zeggen dat ze dit stukje nog nooit gereden hebben. Meestal is het andersom en kom ik op plekken waar ik nooit ben geweest.
We rijden een stukje parallel aan de Mark en leggen dan aan bij de Elsakker. Die is wel gewoon open en we zijn zeker niet de enigen die aan de koffie gaan. Gerard trakteert op koffie met appelgebak en uiteraard slagroom.
Na de koffie voelt het gewoon even koud aan maar gelukkig is het niet ver meer. We rijden langs de N285 en bij Wagenberg zwaai ik af. Weer een mooie rit met gezellige kleppers.

Rene

Hemelvaartsdag 2019 begint een beetje druilerig. De voorspelde regen is er in de vorm van wat voorzichtige motregen, maar op sommige momenten is het droog. Even voor half negen is het duidelijk dat de trimploeg vandaag bestaat uit 4 WTC-ers; Wim Rasenberg, Peter Kuijpers, Johan Smits en ik. We willen een ronde waarbij we nu echt eerst starten met wind tegen, dus is er al snel een richting; Zevenbergen, Etten-Leur. Om niet in 1 rechte streep naar Zevenbergen te rijden, kiezen we ervoor om bij de watertoren rechtsaf te slaan en rijden zo door tot het Gat van den Ham. Hier is het allemaal nog wel te doen voor wat betreft de wind en (mot)regen. Als we echter Lage Zwaluwe uitrijden, langs de dijk naar Moerdijk, wordt die motregen toch vervelend zo pal in de wind. Vlakbij Moerdijk wordt het  droog en Peter wil z’n bril droogmaken, maar er breken wat haakjes af. Dat wordt een nieuwe.
Langs de Roode Vaart naar Zevenbergen slaan we het fietspad over. Wat zijn de fietspaden in Zevenbergen toch vreselijk k*t!! Hobbels, kuilen, losliggende tegels, fietsonvriendelijke verkeerslichten, enz. Na de klim van Zwartenberg en de molen (Zou het terras al open zijn?“, vraagt Johan zich af) rijden we richting Etten-Leur. Hier volgt een kort overleg welke route nu precies te volgen. Er staat nog geen 40km op de teller en we zouden volgens de kalender toch naar de 75 moeten. Besloten wordt om de A58 over te steken en richting Rijsbergen te rijden. We slaan echter wat te vroeg af en staan ineens weer voor de A16 bij Breda. Tja, wat nu? Peter stelt voor dan maar dwars door Breda, Teteringen, Oosterhout te rijden. “Doen we bij mij een bakkie“, zegt ie.
In tegenstelling tot Zevenbergen zijn de fietspaden in Breda wel in orde, alleen rijd je nu, in het centrum, van verkeerslicht naar verkeerslicht. Wel weer wat anders dan de polder van Zwaloe. Na het centrum van Breda en Teteringen volgt het centrum van Oosterhout. “We rijden niet langs de Oosterhoutseweg wor!! We gaan door de polder langs dat bruggetje“. Ook hier hadden we een iets handigere route kunnen pakken. Het fietspad is voorzien van een verse grindlaag. Voorzichtig rijden we in de richting van dat bruggetje. Uiteindelijk komen we vlak langs dat bruggetje en niet er overheen.
Even spieken; …Kwestieuze Brug!
We rijden tot onder maasroute en door de polder naar ’t Veer. Daarna zitten we al snel aan de koffie bij Peter.
Het is gezellig en opeens is het 12 uur. Gedrieën stappen we weer op de fiets voor de laatste kilometers, wind tegen, naar de May. Als ik voorbij het oude gemeentehuis kom, geeft de Garmin 73km aan. Een erg gevarieerd rondje gereden op deze Hemelvaartsdag

Rene

De trimploeg van WTC-Made bestaat deze week uit 4 renners die nu eens NIET uit Made komen, of in ieder geval niet meer woonachtig zijn. Het is om half 9 sowieso niet zo heel druk bij het oude gemeentehuis op de May. Ik heb niet zo heel goed geteld, maar aan de 18 mensen komen we niet (denk ik). Voor wat betreft de trimploeg; Piet ligt er voorlopig even uit met een gebroken rib en ook Wim is er deze keer niet bij, die is de Vogezen aan het verkennen. Met z’n vieren vertrekken we voor een rondje Willemstad. Dat rondje hebben we nog niet eens zo gek lang geleden ook gedaan, maar wind-technisch is het een van de betere opties deze ochtend.
Er staat een fors windje uit het zuidwesten als Petra en Bert de kop nemen richting de watertoren. Peter en ik volgen. Bij de watertoren gaan we rechstaf en dan linksaf onder de bomen van de Helkantsedijk richting Hooge Zwaluwe. Als we Hooge Zwaluwe uitrijden, is het even zoeken voor de kopgroep en rijden we bijna verkeerd. Uiteindelijk vinden we toch het fietspad naar Lage Zwaluwe en wissel ik Bert af op de kop. Door Lage Zwaluwe over de Dirk de Botsdijk. Ik weet even niet welke bomen daar langs de kant staan, maar op het viaduct over A16 lijkt het alsof het volop gesneeuwd heeft; zoveel bloesem(?) ligt er in de kanten; lekker voor de hooikoorts-patienten.
Via Moerdijk rijden we over het industrieterrein richting Klundert; vol in de wind en da’s best aanpoten dan. Als we door Klundert rijden, is het even op adem komen, want na Noordschans wacht de dijk naar Willemstad. Op de kop krijg ik visite van Bert, Petra en Peter. Dan “…achter!!”. We worden ingehaald door een club renners, vol in de beugels. Aansluiten lijkt me niet zo’n goed idee nu, want ze gaan flink hard. Voor ons nog even volhouden, want na Willemstad moeten we toch de wind mee krijgen.
“Laten we door het oude centrum rijden,” zeg ik. Daar is het terras van “het Wapen van Willemstad” al gevuld door een club renners. Wij rijden door. Peter rijdt, zoals het eigenlijk hoort, op het fietspad en maant ons tot hetzelfde. Maar we zijn te laat en er is geen mogelijkheid meer. De struiken tussen fietspad en de weg worden hoger en dichter en Peter is niet meer te zien en even later ook niet meer te horen. Als we nog iets verder doorrijden, is het duidelijk dat Peter een andere weg is ingeslagen, want waar nu rijden is ook geen fietspad meer. We stoppen en overleggen even wat te doen, want dit is in principe wel de route die we zouden volgen. Dan komt Peter in de verte aangereden. “Ja, het fietspad ging ineens naar links en was ik jullie kwijt…”
Vanaf hier ken ik een route terug, maar dan komen we niet echt aan de geplande kilometers. Bert weet echter de weg hier en we volgen hem. Dat houdt wel in dat we nog een stuk wind tegen hebben. “Hebben we die wind dan nog steeds tegen”, roept Petra. Maar we zijn bij de afslag naar Heijningen en vanaf hier is het dus allemaal voor de wind.
Het is nu – voor de wind – rechtdoor langs Fijnaart en dan linksaf de A59 weer over. Dan, over de A59 is het ook weer bekend terrein voor mij. Nog altijd, met de wind mee, rijden we Klundert binnen. In Zevenbergen is het nog een stukje kluunen, maar dan gaat het rechtuit, met de wind mee terug naar de May. Op de rotonde van Wagenberg sla ik rechtsaf. De overige drie rijden die laatste kilometer echt niet verloren.

Rene van Mook