Bij de start stond een groepje WTC’ers te twijfelen met welke groep ze mee zouden gaan.  Er is de laatste weken ook zoveel keus! Uiteindelijk vertrokken we met zessen richting de watertoren.

Wim was onze leider en hij had een mooie ronde bedacht. Peter en ik begonnen op kop. De eerste kilometers hadden we de wind gunstig, maar richting Moerdijk hadden we hem al snel tegen. Gelukkig konden we wisselen in het kopwerk want ook Johan en Wim pakten dit goed op. Het ging prima zo. Voor de brug bij Moerdijk werd de lucht erg donker en even later hadden we een bui op onze kop. Later bij het bijpraten hoorden we dat wij nog geluk hadden want wij waren wel nat maar niet kletsnat, dus in de loop van de rit droogden wij weer op. We gingen naar het industrieterrein van Moerdijk. Daar was het best aanpoten tegen de wind. Op een gegeven moment waren Wim en Peter  zo geconcentreerd aan het trappen dat ze de auto op links niet zagen. Gelukkig zag de automobilist hen wel en liep het goed af. Dit voorval zette ons groepje toch even op scherp. We gingen verder richting Etten-Leur. Daar kwamen we langs het haventje en een stukje door het dorp. Ons banaantje hadden we bewaard voor in het Liesbos. Daar, wat meer in de luwte, hebben we die opgegeten. Ik deed lekker onhandig en liet de helft op straat vallen. Gelukkig kon ik me verheugen op het stuk appeltaart wat we later zouden krijgen. Wim bemerkte dat we goed op tempo lagen en dat we zo te vroeg bij ’t Trefpunt zouden arriveren, dus zijn we nog via Teteringen naar Den Hout gefietst. Vlak voor Made werd de lucht weer erg donker. Gelukkig bleef het bij een paar spetters en konden we vrijwel droog aan de koffie. De andere groepen waren er net of kwamen gelijk met ons aan dus dat was mooi gepland. Iedereen moest zich even registreren en zich keurig verdelen over de tafeltjes. Het was een verrassing dat Willem, Erno en Gerard even aansloten bij het koffiedrinken.

Wim bedankt voor de mooie rit. WTC bedankt voor de koffie met het lekkere appelgebak en Peter Korse, Peter Kuijpers, Johan Smits en John de Wijs bedankt voor de gezelligheid tijdens onze rit.

Groetjes, Petra

Vandaag staat de bijpraattocht op het programma met daarna koffie en appelgebak (…en slagroom) om bij te praten. Plaats delict is deze keer niet SED in ‘s-Gravenmoer, maar hotel ’t Trefpunt op de May. Peter Broeders was zo vriendelijk om voor ons een route te maken, waarvoor dank.
Het weer is even iets anders dan de vorige ritten en dat merk ik ’s morgens gelijk als ik de achterdeur open. Ik heb m’n zomerkloffie klaarliggen en besluit dat niet te wijzigen, maar er hangen flinke donkere wolken. Als ik tegen half 9 op het Raadhuisplein aankom, zie ik meer WTC-ers in zomertenue, een enkeling heeft een regenjackie aan. Ruud komt aanrijden met lange mouwen en beenwarmers en even later is Bert er ook; en hij weet het zeker; voor we hier wegrijden regent het! Dat belooft wat.

Om half 9 vertrekt eerst de Sport, gevolgd door de Tour en daarna de TrimTour. Alle 3 richting Den Hout. De trimploeg rijdt naar het westen. Bij ons nemen Ruud en Kees de kop, Jan en ik houden achteraan het overzicht. Piet sluit als allerlaatste, op wat gepaste afstand, aan met z’n Specialized. Over de brug bij het Pannenkoekenhuis trekken Jan en ik een sprintje en lossen de kopmannen af. Zo koersen we naar Teteringen en dan de Vraggelse Baan naar Oosterhout. Op deze weg, uitsluitend bestemmingsverkeer, komen we meer auto’s tegen dan het hele voorliggende traject. Wat hebben de bewoners daar veel familie, zeg.
Dan via Oosterhout over de Ketenbaan naar Rijen. Daar steken we de Oude Bredaseweg over (Google Maps zegt “Rijksweg?”) en dan richting vliegveld Gilze-Rijen. “Het is aardig stil achter ons”, zegt Jan. “We hebben ook een redelijk tempo, Jan; 32,4km/h nu!”. “…32!! Oh haha” We horen verder geen klachten en rijden door.
Daarna de A58 over, en dat viaduct is aardig gemeen. Ik geef de koppositie over. Jan (nu samen met, ik meen Kees, gaan nog steeds stug door en met deze wind moeten we achteraan flink bijtrappen. Piet helpt ons een beetje en brengt ons terug naar voren. Ik kom hier niet vaak, maar het is bekend terrein. We beginnen echter bijna aan de nieuwe kilometers.

Het is nog steeds droog als we rechtsaf de bossen van Chaam in draaien. Na een paar bochten ben ik mijn oriëntatie helemaal kwijt en vertrouw enkel op de route op m’n Garmin. Als we even later een weg moeten oversteken, weet ik waar we zijn, maar opeens wijkt de route af van waar we heen rijden en hoor ik verschillende piepjes en klinkt het “Uit koers!”. “Deze kant op”, zegt Piet en niet veel later passeren we Eldorado. Bert heeft het inmiddels redelijk warm gekregen in z’n regenjack. We stoppen even zodat hij het kan uittrekken. Van de nood maken we een deugd door gelijk het banaantje naar binnen te werken. We zijn nog geen 5 minuten weer op pad als de eerste (mot)regen zich aandient. Die motregen duurt niet lang en als we de molen bij ’t Moleneind passeren rijden we vol in de regen. Als we op de Chaamseweg rechtsaf slaan richting Bavel stopt de regen. Na Bavel maken we ook weer nieuwe kilometers over industrieterrein Minervum en een stukje Teteringen. Op de weg terug naar Den Hout, in de Teteringse bossen, is een vrouw aan het hardlopen; en dan bedoel ik hardlopen. Natuurlijk halen we haar wel in, maar dik tegen de 20km/h liep ze zeker. Als de brug bij het Pannenkoekenhuis zich weer aandient, valt de club een beetje stil. Alleen Jan en Kees rijden fris naar boven. “Hier valt nog wel wat te trainen”, zegt Kees, die samen met Jan ook nog even een sprintje trekt naar het bebouwde kombord van Den Hout. Na Den Hout maken we nog een slingertje langs BerryWorld en dan is het met de wind op kop naar de koffie met appelgebak.

De serveersters bij ’t Trefpunt zijn streng. Eerst moeten we de fietsen maar op het raadhuisplein zetten en even later zijn ze er als de kippen bij als je even uit je stoel gaat om te buurten bij de buurman. Misschien ook wel terecht hoor, het zijn vreemde tijden…

Blijf gezond!

Rene

Velen hebben er lang op gewacht, vandaag was het de dag van grote verschuivingen in het opkomstklassement. Klassementtoppers Anneke en Ad waren op vakantie en bij aankomst bij het oude gemeentehuis zag ik al snel dat er toch weer veel mensen aan de start stonden. Hoe dit komt weet ik niet, misschien kwamen ze om lekker een gegarandeerd natte rit te rijden, misschien uit clubliefde of wellicht toch voor dat opkomstklassement. U mag het zeggen…

Ondanks de afwezigheid van twee vaste sporters Martien en Ad, telde de sportgroep toch weer een mooi aantal kleppers, te weten Maurice, Kevin, Flip, John, Twan, ikzelf en good old Peter. Goed om te zien was dat Kevin en Maurice er ook bij waren. Kevin loste een oude belofte in om toch weer met de sportgroep mee te gaan en Maurice lijkt toch wel een blijvertje te worden voor de sportgroep.

Ik voelde mij aan het begin van de rit niet heel erg fit. De gedachte dat het deze rit ging om een bijpraattocht, deed me beslissen om toch met de sportgroep mee te gaan. We zouden in mijn gedachten toch niet meer dan 60km gaan rijden want we moesten op tijd bij ‘t Trefpunt zijn….. dit had ik verkeerd ingeschat, want in de eerste meters vertelde Flip dat het toch wel 88km zou worden. Pfff… terug kon niet meer, dus dan maar doortrappen. Johan van Helmond heeft hierover ooit in het peloton de wanhopige woorden uitgesproken: “wat doe ik hier, ik wil hier niet fietsen!” Dit gold nu dus ook voor mij.

Flip was vandaag de leider en hij navigeerde ons via allerlei binnenweggetjes richting Gilze. De wind was echter behoorlijk aanwezig en het was af en toe dringen geblazen voor een goed plekje uit de wind. Wanneer dit niet lukte raakte sommigen soms wat in paniek. “Het kantje” is toch wel een gevreesde plaats. Het gevoel van: “ik rijd hier op ‘t kantje en ben veel te veel energie aan het verbranden terwijl ik niet op kop rijdt,” was een gedachte die waarschijnlijk bij iedereen deze rit wel een keertje voorbij is gekomen, want “het kantje” zou als rode draad door deze rit lopen.

“Het kantje” wordt echter extra vervelend als dit een tactiek wordt om anderen er af te rijden. Dit zie je vaak in wedstrijden, maar niet in de sportgroep waar het motto vooral ‘SAMEN zo snel mogelijk gaan” is.
Toch gebeurde het, dat op de klinkers van het Dijksbaantje bij Alpen de gehele groep op de kant werd gezet. Onbedoeld was ik hier zelf de aanstichter van, waar ik het gevoel had dat de wind pal van voren kwam, kwam deze toch wat meer van de zijkant. Toen iedereen weer op adem was aan het einde van de weg, kreeg ik het ongenoegen van de groep over me heen. Kennelijk werken mijn zintuigen toch niet zo goed meer met een hartslag van >170.

Enfin, de weg vervolgde en ergens rond Strijbeek opende de hemelpoort zich. Dit deerde echter niemand, zeker Peter niet, welke speciaal voor deze omstandigheden een gloednieuwe fiets had aangeschaft.
Een renner die zich tijdens de rit steeds meer ontpopte als sterrenner van de dag was toch wel Twan. Waar hij de afgelopen ritten toch regelmatig tegen het harken aanzat, reed Twan dit keer veel, hard en lang op kop. Goed gereden Twan!
Wie ook prima reed was Kevin. Als je achter hem rijdt, dan ziet het er zo soepel en makkelijk uit. Maar niets is wat het lijkt, want ook Kevin ziet soms af. Zeker als we bij het viaduct bij Zwartenberg nog eens flink aanzetten. Als Kevin vervolgens bij Langeweg op adem is gekomen, laat hij verbaal, zoals alleen Kevin dat kan, op niet mis te verstane wijze weten wat hij vindt van dat viaduct….

Na Langeweg werd de geur van koffie en appeltaart steeds sterker en geholpen door de wind in de rug ging het met een gangetje van 40 richting Made. Op het viaduct over de A16 sprintte we zoals het hoort nog even af en moest ik mijn meerdere erkennen in John die ook weer eens goede benen had.

Aangekomen bij ‘t Trefpunt werd pas invulling geven aan de naam van onze tocht en werd in het genot van koffie, gebak en andere versnaperingen toch nog uitgebreid bijgepraat.

Bedankt en tot volgende week.
Thijs

Vanmorgen opgestaan met een goed gevoel en zin in de rit van vandaag, bijpraten met de tourgroep.
Even nog het nieuws geluisterd van 8:00 uur en toen de fiets gepakt om mijn Houtse vrienden Leo en Peter op te halen. Blijkbaar hadden zij er ook veel zin in, want ik kwam ze tegen op de Teraalsterbrug.

Het was nog vroeg zat dus via den Bromtol en de WPK naar Made gereden. Onderweg haalden we Annemiek in en éénmaal aangekomen bij het oude gemeentehuis was het al gezellig druk. Ad en Anneke zitten in Duitsland op vakantie en of dat dit goed gaat weet ik niet, op Strava zie ik van ieder verschillende routes. Wel we gaan het horen.
Den bakker neemt de taken van Ad waar en zorgt dat er vier groepen geformeerd worden. Twan heeft voor vandaag omdat de rode leiders trui ontbreekt, de gele trui aan getrokken. Nadat de sport in de richting van Den Hout is vertrokken, vertrekken ook wij met de tourgroep. Er staat een stevige wind en als ik de groep bekijk zie ik Paul van Dijk, de vorige trainer van Irene ’58 in de groep zitten. Hij zegt dat het zijn eerste en waarschijnlijk ook zijn laatste rit dit seizoen is met de WTC. Spoedig zal hij als trainer van Internos aan de slag gaan. Nadat Marino ons door een rood licht heeft geloodst, gaat het richting Dorst van waaruit we via de Ketenbaan naar de Vijfeijkenweg draaien. We steken voor de trein de spoorwegovergang over om even later de oude rijksweg over te steken. Met vieren houden we het tempo goed strak; Corné, Hans, Leo en ik mogen elkaar in koppeltjes aflossen aan kop van het peloton.

Al snel doemt Gilze op en een stukje verder gaan we via de nieuwe Chaamse fiestpaden naar de Franse baan. Hierna volgt de Flaesdijk waar we de eerste druppels water op de bril waarnemen. Via de Sluisstraat langs pensionstal De Sluis steken we de weg naar Baarle Nassau over. Hier volgt nu een stukje van het parcours van de Acht van Chaam. Buiten Ginderdoor om gaan we richting Strijbeek de fijne miezer verandert naar een forse regenbui. Leo die op kop rijdt, neemt een goed besluit door te rijden, want stilstaan levert koude en stijve spieren op. En de regenpunten zijn binnen. Bij Galder geeft wegkapitein Peter aan dat we de route verleggen. We gaan langs hoeve Galderzicht en de Galderse meren naar Effen. Daar nemen we binnendoor een weggetje naar de Rith. Hier is even tweestrijd tussen mij en de wegkapitein, LINKS of RECHTS? Het wordt uiteindelijk RECHTS, persoonlijk een fijnere weg en veiliger. Het tunneltje bij het Liesbosch is een volgende herkennings punt onderweg. Prinsenbeek wordt spoedig achter ons gelaten. De volgende uitdaging doemt op de brug over de Mark. Hier lijkt het als of er géén regen is gevallen vandaag. Vanaf de Compaan gaat het in eens gemakkelijker de wind zorgt voor snelheden boven de 45 km/h. Is goed voor het gemiddelde zullen we maar denken. Voorbij de AH vertelt Peter mij dat we bij het Trefpunt moeten zijn, ik was ingedachte onderweg naar de Korenbeurs. De eerste groep was al ter plekke. Komt goed uit dan kan Jan Lensvelt mooi een foto van onze groep maken. Hierna kan het echte bijpraten beginnen. De koffie en het gebak smaken prima. En wat ook mooi is, onze leden die tijdelijk uit koers zijn, komen ook. Eerst  zien we Gerard Veekens al heel behendig met zijn krukken lopen, de fruit mand heeft hem blijkbaar goed gedaan. Vervolgens zien we Erno die een parcours van 800 m met de krukken heeft gelopen. Nog even later worden we prettig verrast door de komst van Willem en Sandra. Niet alleen wij zijn blij om hem te zien, ook Willem zelf is blij ons weer te ontmoeten en wilt liefst ieder de hand schudden. Na de koffie kunnen we nog niet naar huis. Waarom niet? Wel het regent flink en dus is het een goed excuus om nog een paar biertjes te nemen. Als het een beetje droog lijkt te worden, rijd ik met Leo en Peter weer richting Den Hout. Op Ter Aalst schijnt weer een waterig zonnetje.

Terwijl ik dit nu schrijf probeert ene van der Poel de gehele Jumbo Visma ploeg naar huis te rijden. Ook Niels Eekhof laat zien dat hij vorig jaar de echte beloften kampioen was.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst Gerard van Oerle.

Een flinke groep WTC’ers stond klaar voor de 6e vakantie tocht, voor de eerste keer dit jaar mocht ik als leider spelen. Met twee voortreffelijke assistenten was dat goed te doen.
Mijn conditie is nog niet optimaal maar 6 weken na mijn laatste operatie ben ik al blij dat ik dit weer kan!
Een matige oostenwindje was toch iets meer dan matig, Gerard en Leo zijn sterke mannen die er gelijk een strak tempo op na houden.
In Geertruidenberg had de jeugd weer eens lekker alles overhoop gehaald, de verkeerszuiltjes midden op het fietspad en glas op het fietspad. Wat was het toch weer gezellig gisteravondzeggen ze dan de andere morgen.

Met ons tienen doken we ff later de polder in richting Oosteind, in ’s Gravenmoer rechts af richting de Moer. Volgende keer gaan we eens over het “Zangfietspad” Bert vertelde dat het daar altijd stik gezellig is, richting Vaart.

Corné had intussen in zijn mooie nieuwe WTC shirt, ook al zijn neus aan de kop van ons groepke laten schijnen. Via Loon op Zand kwamen we in de Drunense duinen terecht. Nog niet al te druk op deze zonnige zondag, af en toe kwamen we een groep “kleppers” uit Dongen tegen of halen we weer een andere groep “kleppers” in. Ik geloof dat ze daar wel 200 leden hebben, dus vele groepkes die hun rondje fietsen.
Cromvoirt kwam inmiddels in zicht, ik had het rondje niet verkend maar was even bang dat de weg afgesloten was, gelukkig konden we onze weg vervolgen, op weg naar de stad van “zoete lieve Gerritje” Ons Gerritje deed nog steeds zijn best om via de Moerputten Den Bosch binnen te rijden.
Ons keerpunt was bereikt, over een breed fietspad, wat voor Anneke nog onbekend was, tot op heden dan!
In Vlijmen staken we de Maasroute over om vervolgens over Vlijmense klinkers de ruime polder in te duiken. Met het windje in de rug ging ook de snelheid omhoog, paar tandjes erbij steken en dan sta je in een vloek en zucht in Herpt en Oud-Heusden.

Bij Doeveren kwamen we weer op de bekende wegen van het wereldberoemde “rondje Heusden”. Anneke zat intussen strak op kop, tsjonge jonge wat kan die meid toch fietsen, wij waren al een bietje jaloers op haar mooie shirtje en die goeie benen!
Bert was bijna thuis, was ’s morgens al vanaf Sprang-Capelle naar de May gefietst, zijn vuurdoop bij de tour groep was hem goed bevallen. Bij de Veerweg ging hij bij zullie Anita op de koffie!
Voor ons restte nog een slingertje over Waspik en Raamsdonksveer. Het fietspad langs het zwembad in ’t Veer vind ik niet zo prettig, maar andere vinden dwars door Raamsdonk niet prettig. Op een of andere manier mot je toch terug.
Tot slot nog een klein oponthoud bij de Bergse brug, van Peter Bas mochten er wel 10 boten passeren, hij is echt een boten freak of had het een andere reden?
Brug open en hup naar huis, helaas die vlieger ging niet op. Marino riep “lek”, nu had Leo zo’n rot glassplinter in zijn band. Samen met Gerard en Marino hebben we de rest door gestuurd, we waren toch zo goed als thuis. Komen Wimke en Petra met hun volgelingen ook nog langs, hun rit zat er ook op.

Namens de feestcommissie mijn geweldige dank aan mijn reisgenoten, met wie ik deze mooie ochtend tot een waar spektakel heb mogen maken. Mijn dank is daarom enorm groot aan Jacques, Leo, Marino, Peter, Bert, Gerard, Corné, Piet en Anneke; zonder hen waren deze 95 km. zeker niet zo’n feest geworden!

Volgende week gaan we bijpraten, allemaal sterke verhalen over hoe mooi Nederland is. Ad en Anneke moeten over een paar weken hun verhaal maar doen. Wij wisselen intussen wel shirtjes!

Groet,
Pierre Boulanger!

De Trim/Tour.
Het speelt al enkele weken en het lijkt er toch echt van te komen.
Vrijdagavond is het nog even schrikken als na veel app-verkeer blijkt dat bijna de halve trimploeg graag naar de trim/tour wil. Tja, dan kan de trimploeg toch net zo goed wat harder en verder rijden?! Achteraf blijkt dat een beetje te kort door de bocht; er blijven zeker nog genoeg trimmers over. Zaterdagmiddag wordt dus besloten om een trim/tour ploeg te vormen. Johan van Helmond wil ook meehelpen de ploeg op te zetten. Ad appt mij dat Johan veel routekennis heeft en een rit richting Biesbosch/ Werkendam in gedachte heeft. Bedoeling is een rit van 80-90km met een beoogd gemiddelde van 29-30km/h.
OK, …richting Biesbosch/Werkendam. Da’s me toch een beetje te vaag. Ik vind het fijn een geplande route te rijden. En zeker als we met een flinke groep op pad gaan, wil ik zo weinig mogelijk improviseren. Een tijdje terug heeft de trimploeg de Biesbosch aangedaan, dus als ik daar een lusje aanfreubel, komen we wel op 85 km. Ik gebruik daarvoor de website www.plotaroute.com. Een beetje steile leercurve, maar daarna werkt het fantastisch.

Zondagochtend half 9. Piet Verkooijen, die deze keer met de tour meerijdt, overhandigt me de wegkapiteinband. “Kijk eens, wegkapitein bij de Tour/Trim!”.
Even later gaan we met 11 renners op pad. Een mix van trimmers- en tourmensen.
Johan en ik nemen de kop en met 30 km/h rijden we de May uit richting dun Berg. Er staat niet veel wind en dus rijden we ook geregeld boven de 30 km/h. Als we eenmaal bij de Keizersveerse brug aankomen, heeft het dan ook al 2 keer het “rustig aan” geklonken.
De klimmetjes over de bruggen hakken er schijnbaar wel even in. We rijden wat langzamer en bij Hank, Kees vervangt Johan aan kop, nemen we de dijk naar Werkendam. Het is nog redelijk vroeg en dan valt de drukte mee hier op het smalle fietspad. Dat hele stuk is wind tegen en dus aanpoten. Bij Werkendam duiken we de Biesbosch in. Ik ben blij dat Johan mijn rol aan de kop overneemt en de hele rit door de Biesbosch zoek ik de luwte midden in het peloton. Zo kan ik gelijk eens kijken wie we precies allemaal mee hebben. Voor aan de kop wordt er goed gewisseld, maar opeens besef ik dat Peter Korse niet mee is. Ik weet bijna zeker dat hij met ons mee zou rijden. “Die zijn we toch niet ergens verloren?”, vraag ik aan Rachel. “No worries, we zijn niemand verloren”. Achteraf blijkt dat Peter met de trim mee is. Helemaal achteraan rijden ook 2 gasten mee; Dre Zijlmans en Wim de Vos, weet Johan.

Bij Werkendam richting de brug bij Gorinchem rijden we per abuis een stukje over het voetpad. Het is ook een beetje vreemde situatie daar. Het komt allemaal goed en onder de brug door bij Gorinchem volgt Sleeuwijk en daarna een stukje Woudrichem. Een mooi stukje over de dijk van de Boven-Merwede. Nog 1 rotonde en dan is het wind mee terug naar huis. Samen met Jan Lensvelt op kop gaat het net iets over de 30km/h. Ik hoor geen klachten van achter, dus het gaat goed. “Rijden we naar Dussen en dan Peereboom?”, vraagt Jan. “Nee, na Almkerk slaan we af naar Hank. Het stuk Dussen-Peereboom vind ik zo’n saaie bedoening.” Als we eenmaal door Hank rijden, hebben we nog een klein akkefietje met een automobilist die wel erg enthousiast van rechts komt. Het loopt gelukkig goed af, maar geeft wel aan dat het misschien niet altijd handig is om met een groep door de bebouwde kom te rijden als je ook via een polderweg kan.

En dan zijn we alweer bijna thuis. In Raamsdonksveer neemt Anne-Mieke afscheid. Wij laten het fietspad met de stoplichten voor wat het is en duiken over het industrieterrein. Misschien maar beter ook want op het fietspad bij het Dongemond College, waar we weer op moeten, is het een drukte van belang met wandelaars en fietsers.

Niet veel later zijn we weer op de May; 85 km. verder met een lekker tempo. Voor mij is deze opzet zeker geslaagd, al mis ik mijn praatje pot met Wim Rasenberg wel, die we altijd hebben tegen het einde van de rit.

Op naar volgende week voor een nieuwe Trim/Tour rit. Nu nog een beetje een fatsoenlijke naam, want trim/tour…

Rene

Vandaag verzamelt WTC zich gewoon weer om half 9. Het wordt nog wel warm maar het is al beter dan vorige week. Deze zondag experimenten we met vier groepen. Dit betekent voor de trimgroep dat we met zessen zijn. Er is een andere leider dus maar eens kijken hoe dat gaat.

We rijden via Raamsdonksveer richting de brug van Heusden, nee deze keer gaan we niet over de brug maar rijden we om het haventje van Waspik heen. Het lukt me om een paar weggetjes te vinden die nog niet bij iedereen bekend zijn.

Via Heusden gaan we langs Elshout naar het Halve Zolenpad richting Waalwijk. Op het Halve Zolenpad was het al erg druk. Dus het routeplan moet worden aangepast in mijn hoofd, om dit pad later in de rit te vermijden.
Op weg naar Kaatsheuvel, want dat was in de app vermeld. Ik vind het leuk om langs het grootste sprookje van Kaatsheuvel te rijden, langs de achterkant dan wel, maar we hebben toch een mooie blik op ‘Joris en de draak’ die net naar boven klimt.

Richting de Moer draaiden we af naar Capelle waar we het Halve Zolenpad dus links laten liggen en doorrijden naar de weg op de dijk. Daar was het aangenaam rustig en we rijden weer naar Waspik. Nu onder het tunneltje door richting Raamsdonk. Dit gaat lekker zo.

Inmiddels heb ik al wel in de gaten dat we over de geschatte aantal kilometers zullen gaan.  Gelukkig oogt iedereen nog fris, ook al wordt het flink warm.

Via Raamsdonksveer gaan we richting Made. Op de brug over het Wilhelminakanaal worden we staande gehouden door Peter Broeders en een paar Houtse mannen die met een lekke band staan. We hoeven niet te helpen en kletsen even. Dan gaan we weer verder. Het is tijd om deze rit af te ronden en weer af te koelen.

Met ons zessen hebben we flink gereden en met bijna 80 km. op de teller is het mooi geweest.  Het was een leuke ervaring om een keer te leiden, het is wel anders fietsen dan gewoon in het pelotonnetje.
Bedankt mannen!

Groetjes,
Petra

Groeten,
Ad van Wesel

Artikel uit ’t Carillon 12 augustus 2020

We gaan vandaag vroeger van start. Acht uur vertrekken en voor elf uur thuis is het devies. En, genoeg te drinken meeop deze tropische dag.

Er zijn zowaar wat wolken dus de zon steekt nog niet zoals op zaterdag, keerzijde is dat het als een soort deken gewerkt heeft vannacht., het is niet echt afgekoeld en om half acht al 24 ^OC!
Ik zet 2 grote bidons op mijn fiets. De bidon met EHBO spullen moet thuisblijven en daarom gaat het EHBO setje in mijn achterzakje. Als ik mijn sleutelsetje in mijn middenzakje doe, krijg ik van Anneke te horen dat dat niet mag. Ohja, ze heeft gelijk, geen harde dingen middenachter wat als je valt en op je rug terechtkomt, is dat gevaarlijk.

Bij het gemeentehuis blijkt dat we volop liefhebbers hebben voor de Trimgroep, maar niet te veel voor één groep dus die kunnen allemaal samen op pad. De Tour en Sport staat wat door elkaar dus dat is niet echt overzichtelijk. Als Gerard vertrekt, zie ik dat de groep wel heel groot is. Dat is jammer want we mikken op groepen van 10. Er had wel een Trim-Tour gevormd kunnen worden met een snelheid van 29-30 km. of iets meer renners met de Sport mee. De Sportploeg is nu met vijven en allemaal vinden we het prima om een rondje Den Bosch te rijden geleid door Flip. Moeten we wel doorrijden, maar ook dat vinden alle vijf de coureurs mooi.

We rijden via Oosterhout richting “de Cola”. Vandaar richting de Moer  en Loon op Zand naar de Drunense duinen. Via Cromvoirt komen we het bordje ’s Hertogenbosch tegen.
We hoeven niet door de buitenwijken van de stad maar rijden buitenom over een mooie fietspad naar Vlijmen, de snelweg over en over het dijkje richting Engelen. Dat is het enige moment heel de ochtend dat we wat drukte ervaren van wandelaars en “gewone” fietsers. In Hedikhuizen krijgen we de wind wat in de rug. Er stond niet zo veel, maar toch rijdt het iets gemakkelijker nu. We blijven ronddraaien want we moeten om 11:00 terug zijn hè.
Via bekend terrein van het  “rondje Heusden” gaat het richting Raamsdonksveer. Nu wordt het toch wel verrekte heet. Ik kan daar altijd goed tegen. Ik zeg altijd dat dat komt omdat ik 10 jaar lang in een tomatenkas gewerkt heb. Maar kan ook andersom zijn, dat ik goed tegen de warmte kan en daarom 10 jaar in een tomatenkas gewerkt heb. Hoe dan ook, het gaat me prima af, net als de anderen en we zijn netjes op tijd op de May.

Als ik naar de gegevens kijk van mijn Fitbit was de hartslag wel hoog. Dat was donderdag ook al terwijl ik toen samen met Anneke rustig aan deed. Ik heb het eens even opgezocht of dat normaal is, en….: dat is zo . Het komt omdat je bij dit weer niet genoeg afkoelt en je zo warm wordt dat je interne temperatuur omhoog gaat. Per graad dat je interne temperatuur boven de normale 37 ^OC komt, gaat je hartslag 30 slagen omhoog.
Bij wielrenners en marathonlopers hebben ze wel gemeten dat de interne lichaamstemperatuur 40 ^OC was… Daar zit ik deze ochtend denk ik niet op.
Maar het lichaam stond wel op wat ze noemen “nat koelen”. Door veel zweten en bloed naar de huid sturen, koel je dan af. Je bloed dient als koelvloeistof dus. Omdat bloed dus niet allemaal naar je spieren gaat en die toch echt veel zuurstof nodig hebben, moet het hart dus minder beschikbaar bloed extra snel rond gaan sturen en dus sneller kloppen. Weer wat geleerd. Er staat ook bij dat dit nog versterkt wordt als je te weinig drinkt, je hartslag gaat dan nog  meer omhoog want dan heb je minder circulerende koelvloeistof. Ik heb mijn 2 bidons leeg en dus 1,5 liter water gedronken. Precies volgens advies van Sandra.

Ad van Wesel