link naar overzicht;  Opkomst resultaat 2019

Ons fietsseizoen zit er weer bijna op, wat gaat het allemaal snel.
Nog één ritje staat ons te wachten, dan kunnen we weer terug kijken op een mooi WTC jaar. Maar afgelopen zondag mochten we, na 2 weken slecht weer, weer op pad.
Mijn dorpsgenoten hadden andere bezigheden deze ochtend, het Houts 12 uurtje o.a. ,
dan maar alleen richting Made.
Bij het gemeentehuis was het bijzonder rustig, gelukkig stonden er al enkele mannen te schuilen bij ’t Trefpunt. Daarbij stond ook de gastrenner voor vandaag, een kennis van Erno, hij trof het niet echt. Nadat de 7 sportmannen waren vertrokken, bleven er nog 10 mannen en 1 madam staan, bijna allemaal tourrenners.
Ad van Dongen had een mooi rondje voor ons richting de “Kets”, met een bezoek aan de Efteling!
Nog maar net buiten de May was er al de eerste lekke band, niet voor de eerste keer dit jaar kwam die op naam van Colin. Jacques van Dijk riep nog “lek”maar helaas hoorde het niemand, dan maar een telefoontje naar Jantje. Die ziet dat gelijk op zijn garmin, toch wel handig! Vanaf de Bergse brug kwamen ze dan ook terug rijden. Het bandje van Colin stribbelde nog wat tegen, maar na een kort oponthoud konden we dan toch echt richting d’n Berg.
Voor onze gastrenner was het tempo al snel iets te hard. Volgend jaar eens een keertje met de trimgroep proberen, daar ligt het tempo toch wel een stukje lager. Erno stelde voor dat wij maar door moesten fietsen en hun samen wel een rondje zouden fietsen.
Wij gingen met 9 verder, via Keizersveer naar Waspik, Ad hield samen met Maurice en Jantje de ketting strak. Via Waspik fietsten we door de polder naar Sprang Capelle.
Door de regen waren daar de wegen wat smerig. Gelukkig was dat het enige stuk, maar de fietsen waren na afloop toe aan een poetsbeurtje.
We zwaaiden nog toen we voorbij Bert Timmermans fietsten, bij de rotonde Café “de Dreef” ging het richting Kaatsheuvel, links keken we naar de Efteling en rechts naar het Efteling golfpark.
Samen met Colin mocht ik ook een paar kilometer de groep leiden, dat ging via de Moer “café ’t Maoske” naar de Cola over de klinkers stoempend!
In Tilburg staken we het Wilhelminakanaal over, dat bleek voor Johan Smits een heus obstakel, de beentjes blokkeerden daar een beetje.
We wachtten hem op en Johan nam weer plaats in de groep, dat was helaas voor korte duur. Net voor bij ” ’t Halve Maantje” op het fietspad naar Rijen kwam bij Johan toch echt de man met de hamer. Het lampje was uit, het theekopje was helemaal leeg!
Johan stelde ons voor om maar lekker door te fietsen, dan kon hij ook op zijn gemak naar de May terug.
Via de Vijfeikenweg en langs het Wilhelminakanaal fietsten we via Den Hout, waar ze mij precies op de afgesproken tijd, kwart over 11, afleverde!
Nog mooi even de tijd om met een sopje de fiets te kuisen.

Zondag 20 oktober staat onze slotsnertrit op het programma;
ik hoop dat we met veel clubleden bij RVSA aanwezig zijn.
Altijd gezellig om iedereen nog een keertje voor de winterstop te begroeten.
Met of zonder fiets, alle WTC leden zijn welkom vanaf 10.45 uur!

Beterschap voor Peter Bastiaansen, die vorige week van zijn fiets is gereden. Schade; een gebroken kuit- en scheenbeen. Wij wensen Peter een voorspoedig herstel toe!

Groet,
Pierre Boulanger.

Ad van Wesel

PS: Yp, Martien en rest van familie Huisman: Veel Sterkte toegewenst.

Cornelius in Den Hout, daar hoort als vanouds de kermis bij.
Maar zoals zoveel tradities was ook de kermis een paar jaar geleden op sterven na dood.
De kermisexploitanten hadden geen zin meer om te komen. Daar moest iets aan gedaan worden, vond de Houtse erfgoedstichting.
Na een paar keer een wielerronde georganiseerd te hebben, waar zeer weinig volk op af kwam, dus ook geen extra inkomsten, liet ik ontvallen dat een tourtocht van Den Hout naar Den Hout wel iets kon zijn.
En als ge in Den Hout met zulke ideeën aankomt dan bende de klos.
Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Gerard van Oerle, toen nog Team munne Moat en nu WTC en Sander van Berkel, voorzitter van Velo Amice, samen zouden wij aan die klus beginnen. Het eerste jaar met 2 pelotons met zoveel mogelijk Houtenaren hadden wij bijna 40 deelnemers. Het tweede jaar kwam er al een peloton bij! Vorig jaar telde we 6 pelotons dus bijna 120 deelnemers. Dit jaar moesten we er snel de rem erop zetten anders konden wij het niet meer overzien. Uiteindelijk gingen we met 9 pelotons van start.
Dat betekent ook 9 volgauto’s met op iedere auto 2 personen waarvan eentje om de route te navigeren. Nog een busje voor de bevoorrading onderweg, een banaantje, een snelle Jelle, of de bidon vullen met sportdrank, het is er allemaal!
Voor de start is het gezellig keuvelen op de Houtse Heuvel onder het genot van een bakkie koffie en een worstenbroodje. Iets voor 9 uur gaat de eerste groep van start maar niet voordat onze Gerard een “korte” toespraak heeft gehouden, om vervolgens het woord te geven aan de pastor die ons de zegen geeft en we kunnen vertrekken.
Samen met Peter Verhagen was ik de teamcaptain van groep 1, een Oosterhoutse club “klein verzet” en daar had ik vandaag ook dan maar de ketting voor opgelegd.
Piet Verkooijen, Gerard Veekens, Antoon Romme en Rene van Mook waren de leiders van de groep “Scorpio”; een groep hardlopers die de volgauto van P.S. Van Seeters schilderwerken achter zich hadden. Deze volgauto was bemand met Jantje Sestig en onze Kevin. Wat hebben deze mannen genoten van deze dag. André van Kuijk zat ook in deze groep en kon zo mooi zijn extra batterij in de volgauto mee nemen.
Na vier groepen met een gemiddelde snelheid van om en nabij de 26-27 km, was Jantje Lensvelt samen met Gerard van Oerle de leiders van peloton 5. Die gingen voor een gemiddelde van 28 km. Bij groep 7 hadden we ook 2 WTC’ers als teamcaptain, Willem Avontuur samen met John Haanskorf . Die deden dat perfect, deze groep bestond uit een mix van Madese, Oosterhoutse en Houtse renners. Groep 8 was een echte WTC groep met Maurice van der Ven aan het roer en zijn ploeg met 15 clubgenoten. De laatste groep waren de hardrijders, daar hebben wij er ook wel een paar van in huis. Martien  was de enige die daar onze clubkleuren hoog hield; met een gemiddelde van 37 km. over een parcours van 144 km. is dat echt knallen van het begin tot het eind. Eens kijken of er volgend jaar nog meer zijn die zo willen vliegen!
Na 45 km. hadden we bij de gevangenis in Wortel de bananenstop en tijd om de bidon bij te vullen. En helaas een eerste uitvaller uit onze groep. Nooit leuk als er iemand moet afstappen.

Traditiegetrouw maken we bij het keerpunt in Den Hout in Bels een foto van de groep als bewijs dat we er daadwerkelijk geweest zijn. Ook in het Belse Den Hout was het kermis, het was dan ook een ritje van Kermis naar Kermis.
De wind stond erg gunstig voor ons, vanaf het keerpunt lekker windje in de rug.
Wel oppassen dat het dan niet te hard gaat, dus regelmatig de rem erop.
We reden via Zondereigen, het Belgische dorp waar Guido Belcanto een prachtig nummer over zong; hij wil daar begraven worden met zijne kop in België en zijn kont in Nederland.
Vervolgens reden we Nederland weer in, op weg naar Ulicoten waar de koffie al stond te pruttelen en de de appeltaart al op de bordjes lag. Als laatste stond de man met de slagroomspuit in de aanslag; het liep daar als een trein.
Na de koffiestop komt het pas, de kilometers beginnen bij velen te tellen, zeker in de buurt van Gilze, richting Molenschot. Daar ligt de magische grens van 100 km. en zoals gewoonlijk zijn de laatste loodjes het zwaarst. Dit jaar konden we geen gebruik maken van de Bergsebaan en mochten we van wielerclub Terheijden ook niet over het Munnikenhof. Dan zat er niets anders op om via Vrachelen langs het kanaal naar de Vijfeikenweg te fietsen. Niet de mooiste route helaas, volgend jaar vast beter!
Aan de finish stond er een welkomstcomité klaar met een verse oliebol en een munt om de dorst te lessen.
Dat hadden de WTC’ers goed begrepen; wat hadden ze een dorst. Het duurde toch ff voordat die dorstige kelen gelest waren. Om het kermisgevoel te hebben, gingen er nog een aantal de botsauto’s in en in de schommels om het zeil te kunnen raken!

Voor alle WTC ‘ers; hartelijk dank voor jullie gezellige bijdrage en zeker voor onze volgers, Wim, Kevin en Jantje.
Ook grote dank aan onze sponsoren, P.S. Van Seeters en RVSA voor de ter beschikking stellen van hun auto’s.
Ik zou zeggen tot volgend jaar!

Groet, Pierre Boulanger.

Op de dag dat  een stuk of 30 WTC-leden de kermis in den Hout naar een hoger niveau gaan tillen, zijn er ook een stel die op tijd thuis willen zijn. Marielle heeft daarvoor een goede reden. Ze is jarig en moet ’s middags feesten. Ze blijkt het enige Trim-lid deze morgen die niet Den-Hout-Den-Hout-Den-Hout wil fietsen. Dus er zit niks anders op dan met de verzamelde Sport enTour renners mee te gaan die plechtig beloven haar netjes mee te nemen. Dit alles na het fotomomentje op de Houtse Heuvel. Zo vaak hebben we niet dat er zoveel leden aan de start staan, dat het mooi foto-weer is en dat er bussen van sponsoren PS van Seeters en RVSA (nou ja het zusje; Fluidor) aanwezig zijn. Nog even een vlag geregeld van VEMA Crane en zo kan Annie een mooie foto maken.
De kermisrijders gaan nog even een kop koffie met worstenbrood nuttigen, wij vertrekken met zevenen richting het zuiden want daar komt de wind vandaag vandaan.
We moeten die wel doen met een omtrekkende beweging want de weg is vanaf het Houtse Meer opgebroken. Dus we rijden richting Poolse dreef en pakken de volgende brug.
Dan normale route.
Frans stelt voor een rondje ’t Zand, langs de kranen. Prima. Dat is zo’n 75 kilometer volgens mij dus mooi compromis tussen de 70 van de Trim en 80 van de Sport en Tour die gepland staan. We komen tot twee keer toe een groep van ons tegen die op de kermisroute zitten. We rijden constant rond de 30 kilometer uur, zo kan iedereen lekker mee.
Opvallend vandaag: het peloton bestaat voor 43% uit vrouwen. Dat is nog zelden vertoond en een goede zaak natuurlijk.
Het percentage van de naam Marijnissen onder de aanwezigen was zelfs nog hoger: 57%.

Alles gaat voorspoedig tot Colin een lekker band heeft. We zoeken goed naar de oorzaak en stoppen er een nieuwe binnenband in. High-tech Colin heeft ook een high-tech pompje, tenminste ik heb zo een nog nooit gezien (misschien ben ik low-tech). Je kunt er een gaspatroon in doen maar ook gewoon mee pompen. Dat is maar goed ook want het gaspatroon dat hij vandaag gebruikt, lijkt er weinig zin in te hebben. Met wat prutsen hebben we zo’n 80% druk op de band. Dus toch maar wat napompen. Eigenlijk niet zo gek, want ik had pas een lekke band en 2 patronen opgerookt en kon toen alleen nog naar huis bellen…. Bleek de nieuwe band die ik er in deed ook lek te zijn, wie rekent daar nou op.
Al met al geen record pitstop maar het is lekker weer en iedereen kan even uitrusten.
Bij de Meerberg moeten we weer rechtdoor zoals we ook vertrokken. Maar nu staat er een bordje dat de weg versperd is. Wat overdreven denk ik want vanochtend was er niks te zien. Wat blijkt: De Ronde van Terheijden is vandaag. Als we beloven meteen weer rechtsaf te slaan naar de May mogen we er door. Komt echter net het peloton er aan dus even opletten. Langs de Munnikenhof gaan we met wind lekker van achteren naar Made.
Door al het omrijden staat er toch 80 kilometer op de teller. Maar Marielle ziet er nog fit uit en ze kan een half uur na thuiskomt in ieder geval nog een berichtje typen: “Bedankt voor verjaardagscadeautje” schrijft ze over de rit. Blijkbaar hebben we haar niet te ver uitgeput en kan ze lekker in de tuin haar verjaardag vieren.

Ad

Fietsje klaar, bandjes op spanning, reepje en banaantje achter in shirtje en helmpje op.
En weer op naar de May. Fietsen geblazen. Afgelopen week een beetje rustig aan gedaan.
En nu met ons trim groepje een lekker rondje Dinteloord rijden.
Mr. Garmin himself als leider en Pantzerwagen Antoon op kop van ons groepje.
Deze ochtend waren mij met 7 mannen en Marielle die zich een mooi strak pakske van de WTC had laten aanmeten. En dat door kledingman Flip.
Onder mooie weersomstandigheden ging het in een (voor onze begrippen) mooi tempo via
Wagenberg en Zevenbergen door de polder richting Hazeldonk.
Daarna over het bruggetje naar Standaardbuiten waar wij op initiatief van Rene een stukje van de geplande route afweken omdat we daar met een beter wegdek te maken hadden.
En dat was zo. Hier ging het een stukje langs de Dintel naar Dinteloord. Mooie omgeving hoor.
In Dinteloord aangekomen na de goede route weer opgepakt te hebben was er een wegversperring. Wat nu? Er kwam een vrouwke aangelopen die wel wist hoe wij het beste konden rijden om via een ander weggetje weer terug te komen op de goede route. Wim had mevrouw vriendelijk bedankt en had haar beloofd een bloemeke op te sturen. Ik zei nog tegen Wim doe dat maar niet want je weet niet waar je uitkomt.
En inderdaad, het was een pad waar je nog niet een boer met een strontkar getrokken door
twee Friese volbloeden over heen zou sturen. Maar wij dus wel. Gaten en kuilen, hotsen en botsen, de wegen van Parijs Roubaix zijn er wielerbaantjes bij vergeleken.
En dat over 2 kilometer. Man man man toch. Wat een gruwel zo op de zondagmorgen.
Iets verderop zag ik nog een vrouwke achter een boom staan. Het zou toch niet….. Nee natuurlijk niet. Die was al lang weer thuis waar ze rollebollend met haar man achter de sofa lag te schuddebuiken van het lachen om die sukkelaars uit de May. Blij dat we geen stukken hadden en geen smidse in de buurt.
Maar we zaten wel weer op de juiste weg. En daar gaat het om.
Op weg naar Willemstad. En dat via Anthoniegorzen. Daarom kent Antoon de weg hier zo goed. Ik kom hier vaak zegt hij. Dat moet ook wel. Stukje door het altijd mooie Willemstad om daarna de dijk van de Tonnekreek naar Noordschans aan te houden.
Het was intussen lekker op temperatuur gekomen en dat doet de mens goed.
Mooi weertje om gezellig te fietsen en bij te kletsen.
Via een ommetje na Noordschans kwamen wij aan in de Klundert.
En hier was een stop gepland. Piet en ik hadden hier afgelopen week een prima koffie adres gevonden met heerlijk appelgebak. En Gerard K. wou ons trakteren op koffie met gebak. En dat alles bij gastvrij Het Tolhuis.
Dit adres is gewoon een aanrader. Horeca zoals het moet. Aandacht voor de klant, gastvrij
en nette prijzen. Waar voor je geld. En…… een supermooi terras.
Wim vertelde nog wat anekdotes uit een ver verleden waar nog hartelijk om gelachen werd. Daarna was het tijd om het laatste stuk naar huis te rijden. En dat ging via de bekende weg terug naar Zevenbergen, Langeweg, Wagenberg en dan de May.
Was weer een top ochtend.
Gerard Koops nog naar huis gebracht in den Berg en daarna zelf Oosterhout weer opgezocht.
Marielle, Gerard, Piet, Rene, Antoon, Wim, Andre bedankt voor de leuke ochtend en rit.

Met vriendelijke  groet,
De Pakhaas.

Het was een bijzonder druk weekend, vrijdagochtend liep de wekker al om half 6 af.
Rond 8 uur stonden we met 13 WTC’ers in Elburg in een grote feesttent te genieten van een heerlijk schippersontbijt met champagne! Rond half 10 mochten we aan boord van onze “botter” om even later de haven van Elburg uit te varen richting het Veluwemeer. Intussen waren wij als ervaren zeelieden goed bezig. Erno had het roer overgenomen en Marino hees de zeilen, en ik hield de voorraad drank koud.

De “botterrace ” kon beginnen, een prachtig gezicht die grote zeilschepen, iedereen was daar echt aan het genieten. Een stuk of 50 boten namen deel aan deze wedstrijd, onze sponsor Vema Crane, Rob van Oorschot had 2 boten in de race. De ene met “sportmensen” de andere met Spaanse gasten van Rob en Frans.
Na een harde wedstrijd was de helft zeeziek, of dat nu kwam door het wilde water, de hoge golven, of door de drank, zal voor altijd een vraag blijven.
Rond 4 uur kwamen we de haven van Elburg weer in varen, wederom een prachtig gezicht. Nog een paar drankjes om dan naar de prijsuitreiking te gaan. Spannend of wij of de andere boot van Rob gewonnen had.
Helaas, wij waren als 16e over de finish gekomen, de “Spaanse boot” rook steeds de overwinning, maar met de haven in zicht werden ze nipt voorbij gestoken.
Mocht allemaal de pret niet drukken, Rob en Frans namen ons ook nog mee uit eten om de dag mooi af te sluiten.
Iedereen had genoten van een bijzondere dag, en zeker voor herhaling vatbaar!
Bedankt Rob!
Tegen 11 uur waren we weer thuis, maar ook zaterdagochtend had ik met Gerard een afspraak met 2 mannen om Den Hout – Den Hout te verkennen voor 2 team captains.
Het was een pittig rondje met een bijzonder vervelend windje. Veel tijd om uit te rusten werd mij niet gegund, de kleinkinderen stonden opa al op te wachten, maar dat hoort er ook bij en ook dat is genieten.
Tegen achten was de rust weer gekeerd en kon ik met de beentjes omhoog.

Zondag stond er weer een clubrit op het programma, aangezien ik in het opkomst klassement gelijk sta met ons Jantje, kan ik het niet veroorloven een rit te missen.
De accu was weer een klein beetje opgeladen.
Samen met Leo kwamen we bij het oude-gemeentehuis aan.
Volop volk, ook Maurice en Willem die hun tourke naar Den Hout nog een keertje wilde verkennen. John en gastrenner Jordi gingen voor de volle 120 +. Wij zouden ze tot op de grens bij Ulicoten begeleiden. Via Baarle-Nassau fietsten we over een voor mij nieuw viaduct naar Alphen, stukske Bels lijntje om dan via de meer bekende wegen achter Chaam naar Gilze te fietsen. Bij mij was intussen het tankje wel leeg, dan zit er niets anders op dan volgen en of ze dan over Molenschot, Traaie of Dongen fietsen, het zal wel.
Tegen half 12 konden de raceschoentjes uit, helmpie af en heerlijk ontspannen van een druk weekend. Het valt nog niet mee als pensionado om je te vervelen!

a.s. Zondag staat de tourtocht Den Hout – Den Hout – Den Hout op het programma
voor diegene die hebben ingeschreven ( stuk of 30). Ook daar hopen wij wederom een mooie dag van te maken.

Groeten,

Pierre de boulanger

Koude ochtenden in de nazomer geven altijd reden tot twijfel over de kledingkeuze.
Zo ook deze ochtend. Rond 07.30 uur gaf het kwik 9 graden aan, maar met de verwachting dat het snel warm zou gaan worden, blijft het toch altijd een beetje schipperen. Voor mij werden het dus armstukken….

Eenmaal buiten scheen de zon toch al behoorlijk en was het prachtig weer, dit vond ook zijn weerspiegeling in de opkomst bij het oude gemeentehuis. Ik heb de koppen niet geteld, maar de hoop dat de sport-groep flink wat kleppers zou bevatten, was op z’n minst gerechtvaardigd. Maar helaas, ik had het fout. De ene na de andere potentiële sporter viel af en uiteindelijk bleven we met 5 kleppers over, te weten; Johan, Ad, Flip, Peter en ikzelf.

“Nou ja”, dacht ik, “dan hebben we in ieder geval nog een groepje met tot op het bot gemotiveerde en fanatieke renners !” Maar ook dit had ik fout ingeschat, want voordat we wegreden, had iedereen al een reden genoemd om niet te snel en niet te ver weg te gaan. Flip was verkouden, Johan had al te veel gemountainbiket, Peter wilde geen kopwerk verrichten en ik was wat onzeker over mijn fysieke gesteldheid. Alleen Ad hoorde ik niet.
Hij vond alles goed en had er zin in.

Vandaag zou ik de route leiden en ik had al wel door dat ik nog niet te hard moest roepen waar we heen gingen. Pas toen we bij Den Deel reden, durfde ik openlijk te zeggen dat we een rondje van 106 km. gingen rijden, want dan is er geen weg meer terug. Dit werd Johan ook pijnlijk duidelijk toen hij dit hoorde. “Ik wil hier helemaal niet rijden, ik zit in de verkeerde groep” was zijn commentaar.
Eenmaal ‘en route’ bleek alles toch wel mee te vallen. Lekker het zonnetje in de rug en met een rustig gangetje was het zo slecht nog niet. Bij de Driehoefijzers haalden we de trimgroep in en al pratende kwamen we wat later Zevenbergen voorbij gereden…
“Al pratende”? lees ik dit nu goed? In de sportgroep wordt toch niet gepraat?
Ja toch wel hoor, af en toe moet hier ook ruimte voor zijn, maar niet te lang….

Voorbij Zevenbergen werd dus de gaskraan wat verder opengedraaid en veranderde het geluid van pratende mannen in het geluid van hijgende mannen met druppels zweet aan de neuzen welke alleen nog maar de wielercommando’s “links, rechts, voor en tegen” konden schreeuwen.

Na Zevenbergen werd de weg vervolgd naar Oudenbosch, Kruisland, Wouw en Bergen op Zoom. Na Bergen op Zoom kregen we de wind in onze rug en schoot het flink op.  Bij Essen moesten we onze route wat aanpassen vanwege de zondagsmarkt aldaar, maar al snel zaten we weer op de geplande route richting Schijf. De markt in Essen was overigens niet de eerste markt waardoor we onze route moesten aanpassen. Ook in Kruisland was dit  het geval.

Onderweg bleek dat we niet de enige op de fiets waren, hordes wielergroepen zijn we tegen gekomen. Ik vind het  altijd mooi om te zien hoe populair wielrennen is en hoe divers de personen zijn die deze sport beoefenen. Jong, oud, dik, dun, je ziet van alles rijden.

Rond Etten-Leur werden onze beentjes toch al wel wat vermoeid en ging het tempo naar beneden. Zodra dit gebeurt, hoor je eigenlijk binnen enkele seconden het gepraat al weer terugkomen. De geluiden waren nu gelukkig anders, er werd niet meer geklaagd, maar men was als vanouds weer enthousiast over het weer, de rit, de route en de afstand.
Fijn om te horen, ik heb ook genoten.
Het was weer een sportwaardige rit!

Aankomst Made: 11.40 uur.

Thijs

Alweer 30 man aan het gemeentehuis. Wat een opkomst. En wat een weertje.
Beetje fris, af en toe zon en droog. Wat moet een fietser nog meer?
Piet had weer voor een mooi rondje gezorgd voor de trimgroep. Het zou ons richting
de Hoekse Waard voeren, is weer eens wat anders.
Ik moet zeggen dat het een gebied is waar ik nauwelijks de weg ken, maar mijn Garmin
wel. En dat zonder blikken of blozen.
Onze eigen Tony (Antoon) Martin zette zich gelijk op kop om daar vandaag niet meer af
te komen. Gewoon een klasbak.
Met de wind op kop ging het naar Lage Zwaluwe om even later de Moerdijkbrug
over te steken. Even verderop de Kiltunnel doorgefietst. Hier moest ik toch wat meters
prijsgeven door het geweld op kop van de groep. Maar in de afzink kon ik het weer goed maken. Vervolgens trokken wij door het mooie natuurgebied tussen Mookhoek en Strijensas. Dat is gewoon genieten.
We kwamen ook nog voor een gesloten hek te staan maar ook daarvoor had Piet natuurlijk een oplossing. Gewoon een ommetje gemaakt en in no time terug op de route.
Vandaag deden ook Johan, Piet en Rene een flinke duit in het zakske om Antoon
te steunen bij het kopwerk. Goed bezig mannen!!!!
Na de lus door de Hoekse Waard terug via de andere kant van de Kiltunnel.
Daarna via de Tweede Tol nog een stukje van de Biesboschroute meegepakt om
even later weer de Moerdijkbrug over te fietsen.
Via het Hoekske, Zevenbergsche Hoek en de voormalige Drie Hoefijzers ging het via Wagenberg terug naar de May.
Weer een mooie rit onder de bezielende leiding van Mr Garmin himself.
Bedankt Piet en alle fietsers voor de gezellige ochtend.
En Gerard nog een dikke vette proficiat met je 35e verjaardag klepper.
Pak er alsnog eentje op jouw gezondheid. Proost!!!!!

De Pakhaas.

Het was op deze zondagochtend wat frisjes, ik zag al veel armstukken, weer een drukte van belang!
Ondanks dat onze voorzitter Ad met Anneke er een weekend op uit zijn getrokken, dat Frans in zijn favoriete vakantieland zijn kilometers maakte en Maurice, Willem en Sandra waren aan het genieten van “Vlaanderen mooiste”,  stonden er bijna 30 leden klaar voor hun rondje.
Piet was de eerste die zijn trimploeg, bestaand uit 9 mannen, op sleep nam richting de Hoeksewaard. Een mooi clubke en een prima leider!
Hierna bleven de sport- en de tourgroep nog staan. Ik had voor de tour een rond je naar het noorden in gedachte. Die had ik ook aan de gps lezers doorgestuurd. Thijs had het plan om met de sport een rondje “Markiezen” te fietsen, het groepke voor Thijs was wel erg klein deze keer. In goed overleg,deden alle partijen wat water bij de wijn en gingen we gezamenlijk op pad, niet naar de “Markiezen” en niet naar het noorden.
We kwamen overeen om het rondje van vorige week nogmaals te fietsen, dus een kwestie van plakken en kopiëren.

Met dit verschil dat we niet gezongen hebben voor Gerard, terwijl er toch ene Gerard de dag ervoor zijn verjaardag gevierd had. Nog gefeliciteerd Bergse Gerard!
De hoofdrolspelers waren vandaag ook iets anders samengesteld; nu waren Flip, Thijs, Peter V, Johan, Ad, Marino, Sharelle, Rachel, Erik, Tim, Colin en Kees van de partij.
De andere 6 waren er vorige week ook bij, voor mij een makkie met zoveel route kennis in de groep.
Het gedeelte tot Oudenbosch kwam vrijwel overeen met de wegen die ook Thijs in zijn hoofd had zitten. Nog mooier was het dat we bij Oudenbosch bij een groep aanpikten genaamd “TC de Markies” . Even googlen naar die club, die ook hun verslagen snel op hun site plaatsten. Die mannen fietsten een toertocht waarvan wij ook een heel stuk de pijlen konden volgen maar bij Kuivezand misten zij de afslag door “Jantjes, tunneltje”. Zij waren de route kwijt en wij genoten van de duidelijke pijlen tot voorbij Roosendaal! De pijlen verwezen ons ook over de Langedijksestraat, zodat het rondje nog mooier werd!
Daarna was het appeltje, eitje richting Schijf en Etten-Leur en weer stuurden de kopmannen de groep over de verschrikkelijke Schuivenoordseweg naar het nog drukkere Traaie. We moesten ons daar door het verkeer en de mensenmassa wringen om het Munnikenhof op te kunnen draaien. Volgende keer toch rechtdoor, hoor.
Weer brachten ze Leo en mij netjes naar Den Hout om nog lekker van de zondagsrust te genieten!

Tot volgende week zondag,
groet Pierre Boulanger.