Vandaag gaan Anneke en ik op tijd van huis want we willen nog even een foto maken voor het Carillon. Het is namelijk al een tijdje geleden dat er een bericht van WTC Made in het weekblad gestaan heeft. Een close-up foto van de top 3 in de opkomst moet het worden zodat onze gewaardeerde sponsoren RVSA, VEMA CRANE en P.S. Van Seeters goed in beeld komen. Er is namelijk blijkbaar een nieuw beleid bij ’t Carillon; sponsornamen worden door de redactie uit mijn stukjes weggehaald. Nu maar hopen dat ze de foto ook niet gaan bewerken. Nadat Peter Verhagen (nr. 1), Colin Marijnissen (nr. 2 ) en ondergetekende als nr. 3 door Anneke op de telefoon zijn gezet, kan ik eens even kijken welke Sporters er zijn en of iemand al een rondje in gedachten heeft. Nou… het ziet er druk uit, wel een mannetje of 10 en dan zie ik ook nog gastvrijer Jordy van Loon die normaal gesproken ook met de Sport mee gaat. Niemand blijkt al over een route nagedacht te hebben.
Gezien de wind stel ik voor om een rondje rondom Breda te rijden en via de Rith terug. Dan hebben we vanaf Rijsbergen de wind op het einde mee. Het lijkt erg op het rondje van Peter met de Tour. We willen niet van kopieergedrag beschuldigd worden en bovendien hen niet keihard voorbij rijden, want dat is ook sneu natuurlijk. Peter stuurt zijn groep rechtstreeks naar Den Hout. Ik besluit daarom via het zwembad om naar Den Hout te rijden. Ondanks dat we best lang moeten wachten bij het stoplicht in Oosterhout zie ik de Tourgroep na de Hannebroek in de verte al weer rijden. Als het zo door gaat, komen we net achter hen het fietspad bij de Seterse Hoeve op en moeten daar inhalen. Dan maar rechtdoor en langs het Halve Maantje naar Hulten. Beetje improviseren dus, en dat zal het thema van de dag worden. In Hulten kies ik de verkeerde afslag en kom wel op bekende wegen waar ik al meer gefietst heb, maar niet als leider. Gelukkig rijden we lek en de wissel kost best veel tijd. Tijd om te overleggen met Flip en die weet samen met Martien en Frans wel hoe we het beste toch het originele routeplan kunnen uitvoeren. We gaan via Alphen naar Chaam en naar Rijsbergen rijden. Maar weer missen we een afslag en rijden langs Gilze. Dan maar langs het fietspad richting Slingerdreef naar Chaam en dan rechtsaf naar Rijsbergen. Rechtsaf…! Doen we altijd net voor Chaam maar deze keer kiezen de koptrekkers er voor om door het dorp te rijden. Ik was ook wel een beetje naar achteren gesukkeld moet ik zeggen. In Chaam hebben we geluk; we kunnen de jaarlijkse braderie bezoeken.
We nemen dan ook niet de omleidingsroute maar rijden dwars over de markt. Iedereen lijkt dat wel grappig te vinden. “ Hè, de tour komt voorbij”, “ De Acht van Chaam was 2 weken geleden mannen”. Iedereen in goede stemming. Behalve twee mannen met een officieel uitziend jasje en portofoon. Die moeten zich natuurlijk laten gelden en zeggen dat we onmiddellijk af moeten stappen en lopen…. niet goed voor het gemiddelde zie ik later op Strava. Maar wel goed voor paar foto’s van Thijs.

Foto: Hillen Fotografie, de snelste fotograaf van de May (ik hoop dat hij de mensen op de markt om toestemming gevraagd geeft i.v.m. Privacywet)

Gelukkig zien we 25 meter verder een zijweggetje en zitten we toch zo weer op de fiets.
We rijden richting Ulicoten en dan weten Flip en Martien dat we rechtsaf moeten. Ik zie ze wel 3 keer overleggen “ is het hier? Nee dus.” Maar dan hebben we de goede weg gevonden en koersen we richting Hazeldonk. De wind staat pittig en verschillende mensen willen zich graag verstoppen… op plekken waar ik wel wil zitten. Gelukkig krijg ik even een duwtje van Paul Sedee, dat helpt. Maar het is pittig tot Rijsbergen. Daar wilde ik richting de Rith maar zit dus achteraan te rijden en moet het overlaten aan Flip die blijkbaar steeds beter op gang komt. Hij stuurt niet over de Rith maar eigenlijk de kortste weg naar huis. Ik vind het niet zo erg. Deze week zat getraind, maar denk wel dat we dan niet aan de 90 km. gaan komen. Van Anneke hoor ik later dat dit een goede keuze geweest is want op de route via de Rith was gul met steenslag gestrooid. Minder erg dan punaises, maar de Tourgroep moest daar heel voorzichtig met een gangetje van 20 kilometer per uur overheen.

Dat zou wel zonde van ons gemiddelde geweest zijn en altijd een risico op een schuiver.
Na het tunneltje bij het Liesbos rij ik een beetje naar voren. Ik wil toch eigenlijk wel aan de beloofde 90 kilometer houden en denk er aan om op het einde links te gaan en dan rechts over het spoor (als ik het me goed herinner) en dan door steken naar Zwartenberg. Maar ik ben niet op tijd voorin om daar langs te sturen…. of wil ik onbewust eigenlijk liever gewoon de kortste weg? We gaan dus gewoon via dun Elsakker (geen koffie deze week) en vanaf daar de gebruikelijke en kortste route naar de May. Ik moet even lossen maar ze wachten op me. Met maar net tachtig kilometer op de teller sta ik weer thuis.
Op Strava zie ik dat ik 35 PR’s gereden heb maar het ging niet gemakkelijk. Ik denk toch dat ik het advies van de meer ervaren rijder Peter Verhagen eens op moet volgen en niet in de week zo in het rood moet rijden maar de benen wat moet laten rusten. Dat komt goed uit, want volgende week ga ik een weekje op vakantie en de fiets gaat deze keer niet mee.
Dus jullie zijn alvast gewaarschuwd voor uitgeruste benen!
Veel plezier en lekkere stop volgende week bij SED met de bijpraattochten!
En denk al vast na over wie het verslag dan gaat schrijven, als ik er niet bij.
Want ik wil zondagavond natuurlijk wel lezen wat jullie beleefd hebben.

Ad van Wesel

Inderdaad was het vanmorgen lekker druk aan het gemeentehuis. En dat met de vakanties.
Onze trimgroep onder leiding van Piet koos voor een rondje Coca.
Met Rene en Antoon hadden wij gelijk een paar goede koptrekkers.
Piet bekeek dit tafereel vanaf de 2e rij en zag dat het goed was.
Ook het weer was prima, lekker Hollands zomer’s, dus de stemming was opperbest.
Ook wij hadden een gezellige gastrenner in onze gelederen nl. Peter vd Ven, de pa van Marieke. Ook zo’n klasbak net als Marieke. Zo vader zo dochter.
We reden door de bossen naar Oosterhout. daar het viaduct over de A 27 overgestoken om daarna het nieuwe fietspad naar Dorst te pakken. Halverwege afgeslagen om naar de Seterse Hoeve te rijden. Daar gingen wij rechtsaf om de Vijf Eikenweg te volgen maar bij natelling kwam ik toch uit op ruim 783 bomen ipv 5.
Dan voel je jezelf toch wel een beetje in het ootje genomen toch.
Nu ging het net voor het spoor linksaf naar de Rijen. Door de woonwijk naar de Rijensestraatweg. Halverwege Dongen rechtsaf de Rijense Broek in gereden om daarna af te slaan richting Wilhelminakanaal. Na een minuutje of tien reden wij richting de Moer. Uiteraard zelf af en toe ook wat kopwerk gedaan. Voor de rest er een bietje de kantjes afrijden en met Jan en Alleman een praatje maken. Het sociale moet ook kunnen tussendoor. Erg belangrijk toch. Piet had de zaak goed onder controle.
En anders was er altijd nog de scherpe blik van Wim die de boel prima in de gaten hield.
En zoals gebruikelijk verzorgde Andre de achterhoede. Sharelle en Marieke zaten lekker op
hun gemak tussen de wielen. Al pratend over dingen waar vrouwen meestal over praten.
Wat dat is? Gewoon vrouwendingen denk ik. Heb ik geen verstand van terwijl ik toch de
bijlage lees in de Telegraaf van Vrouw.
Nog een tijdje met Peter van der Ven zitten praten, is prima gezelschap om gezellig te babbelen.
Intussen de Coca fabriek gepasseerd en Sprang Capelle. Daarna door de polder terug richting Keizersveer om daarna via den Berg terug te rijden naar Made.
Wederom lekker gereden met schoon volk in de gelederen.
Iedereen bedankt weer en tot een volgende keer!

Met vriendelijke  groet,
De Pakhaas

Lekker druk aan het oude gemeentehuis, voor elke groep was er voldoende belangstelling. Mooi dat ieder naar zijn of haar vermogen zijn partijtje weg kan trappen in de desbetreffende groep.
Bij onze tourgroep is er steeds voldoende belangstelling, onze groep trapt best aardig door, maar er is ook onderweg nog tijd voor een babbeltje.
Nu is dat voor mij persoonlijk weer wat minder, van al dat gebabbel versta ik nog niet de helft. Volgens Anneke ben ik zo doof als…., helaas zegt mijn Anneke thuis dat ook al.
Kan ook zijn dat ik niet wil luisteren, zal binnenkort eens bij een deskundige te rade gaan, om te luisteren wat die ervan zegt (als ik die maar hoor)!
Met 12 fietsers vertrokken we richting Den Hout, Maurice net terug van zijn Oostenrijkse vakantieadres, pakte meteen de koppositie. Duurde nog wat kilometers voordat hij die afstond. Bij Molenschot kwam er verversing aan de kop. Onze gastrenner Tinus probeerde het vandaag eens bij de tourgroep, enkele weken geleden was hij op aanraden van Twan met de sportgroep mee geweest. Die onderneming was hem zeer zwaar bevallen. De beste Tinus had twee weken nodig gehad om te bekomen, vertelde hij vandaag!
Intussen fietsten we via Gilze naar Alphen-Oosterwijk over klinkers richting Terover en Klein Bedaf. Plots ging er bij Rachel iets mis, ze hapte zwaar naar adem. Even een paar teugjes aan het “Froome pijpje” en we konden weer op gang gaan trekken, richting Baal!
Via Schaluinen lieten we Baarle-Nassau mooi rechts liggen en kwamen zo op de Hoogstratensebaan uit, de wind stond vanaf nu meestal gunstig.
Voordeel als ge niet zo hard fietst, staat er ook niet zoveel wind!
Met een kort slingertje van rechts naar links passeerden we “de Kluis”, het koffie adres tijdens de tourtocht Den Hout-Den Hout. Mooie gelegenheid om een stukske van het Houtse parcours te verkennen.
Tussen de camping van de Ponderosa door ging het nu richting Chaam, van de drukte tijdens de 8 was niets meer te merken. Ik dacht in de verte nog een glimp van tourwinnaar Bernal te zien, dat krijg je als er door heen zit, van die waanbeelden!
Over het fietspad naar Geersbroek, heerlijke klinkers liggen daar toch, een beetje vals plat, wat wil een fietser nog meer. Samen met Kees ging ik wat vooruit fietsen om te waarschuwen dat er split gestrooid was aan het einde van de Geersbroekweg.
Terwijl ik waarschuwend riep “pas op” keek onze Kees eens om, en zag niemand meer komen! Waar was iedereen toch gebleven?
Dan maar terug fietsen de klinkers op, daar stonden ze dan halverwege.
Met 4 lekke banden tegelijk, hoe was dat in godsnaam toch mogelijk?
Waarschijnlijk had een mevrouw een doosje punaises verloren uit haar boodschappenmandje. Ze was vast van plan geweest enkele mooie vakantiefoto’s op haar prikbord op te hangen!

Jammer mevrouw, nu zijn ze in het bezit van de WTC familie.
Ook de Veerse ploeg van Jan Weterings hadden het genoegen om er enkele op te mogen rapen.
Na enig oponthoud ging er de gang weer in, het slotakkoord via Bavel, Dorst en Oosterheide verliep soepel. Hoewel het goed te merken was dat het lekker weer was.
Al die bejaarden trekken er dan op uit en maken gebruik van “onze” fietspaden.
Nog een paar kilometer fietsen en een verfrissende douche, dan meld ik me samen met mun chouke ook aan bij deze “bejaarden groep” voor nog wat extra fietsplezier!
Samen met Marino, Rachel, Anneke, Paul, Jacques, Erno, Maurice, Kees, Peter Bas, Colin en onze gastrenner Tinus hadden we ondanks de punaise weer een heerlijke zondagochtend van gemaakt!

Tot de volgende vakantie rit,
groet Pierre Boulanger!

Na wat snikhete dagen waardoor het amper bekwaam was om te fietsen overdag,
was het deze morgen met 19 ^OC lekker qua temperatuur. Maar helaas ging dit wel gepaard met nattigheid. Het regende niet alleen (wat) water maar ook afmeldingen. De ene smoes nog origineler dan de andere, alleen de foto van Jacques was behoorlijk overtuigend vond ik. De regen is wel goed voor de regenpunten, maar niet goed voor de opkomst, er staan maar 12 WTC-ers bij het oude gemeentehuis. De groep splitst op in een Trim-Tour groep van 6 en een Sportgroep van 6.
Op buienradar hebben Flip en ik gezien dat het weliswaar noord-westen wind is, maar dat we toch beter naar het oosten kunnen rijden want dan zou het droog worden na een klein kwartiertje. We besluiten daarom tot een “Rondje Hedel” ook wel bekend als “Rondom de afgedamde Maas”. Met een lekker gangetje gaan we op weg. Maar bij de beklimming van de brug over de Amertak, zien we knipperlichten aanspringen. Laatste keer dat dat gebeurde zag de brugwachter ons en wachtte even, maar deze keer niet. We staan stil en dat zou niet voor het laatst zijn vandaag. Omdat het een tankschip is, wordt Martien verdacht van ons te dwarsbomen omdat hij zelf niet mee kon deze morgen.
Peter Verhagen maakt wat foto’s als bewijsmateriaal.
Het duurt zo’n 5 minuten maar dat is niet erg want nu kunnen we eens wat bijpraten.
En een klacht indienen dat Leffe Blond 0.0 steeds uitverkocht is bij een zekere supermarkt. Het wordt genoteerd door Twan.

Als we weer op gang zijn, rijden we om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug en de Peereboom. Daar klinkt voor de eerste keer “LEK!”.
We zouden er totaal vier krijgen.
Één voor Flip en drie voor ons nieuwe lid Hans van Bragt. Leuke binnenkomer Hans.
Toch opvallend, vier keer, maar blijkbaar is het lekke-banden-weer want ook bij andere groepen is het raak kunnen we later op de dag lezen.
Na de vierde lekke band komt er wat twijfel. “Moeten we wel helemaal naar Hedel?”
We zijn dan al bijna door de reservebanden heen. Flip komt ook met het idee om niet over Hedel te rijden maar langs de Afgedamde Maas via Poederoijen. Dit omdat we dan qua wind gunstiger uitkomen; vanaf Werkendam hebben we dan wind in de rug.
Het gaat lekker, we nemen allemaal de kopbeurten.
Het lijkt verdorie wel of Thijs nog steeds beter wordt, hij kan extra lange kopbeurten pakken. Zo schiet het lekker op.
We rapen nog een paar pelotonnetjes op: “Erop en erover”.
Inderdaad hebben we vanaf Werkendam de wind wat gunstiger en ik zie het gemiddelde langzaam oplopen. Ondanks de lekke banden zullen we toch wel op tijd thuis zijn, hopelijk voor de regen want boven de Amercentrale zie ik grijzen wolken. Dat lukt, want pas vlak voor Made vallen er weer wat druppeltjes. Ik zie dat de weg behoorlijk nat is hier.
Ik denk dat onze keuze om naar het oosten te rijden de juiste geweest is en dat de Trim-Tour wel eens nat geworden kan zijn. Als ik de oprit opdraai, zie ik de tuinslang al uitgerold liggen; Anneke heeft haar fiets afgespoten omdat zij inderdaad veel meer nattigheid gehad hebben en ze hadden zelfs nog een lekke band meer dan wij. Helaas ook twee voor haar. Dus ik kan nog even banden plakken voordat ik om boodschappen ga. Twan heeft waarschijnlijk al gebeld naar de winkel want er staat een sixpack Leffe Blond 0.0 .
Maar wel weer de laatste Twan! Het is maar dat je het weet.

Ad

Nog een achteropgekomen bericht: Twan heeft de voorraad Leffe Blond gelijk aangevuld!

Na een snikhete week met maar liefst een nieuw warmterecord van 40 graden, was de temperatuursdaling en regen op zaterdag zeer welkom. De voorspelling voor zondagochtend  28 juli was helaas niet geheel droog.
Zoals gewoonlijk keek ik ’s ochtends op weeronline om de regenpunten te noteren; volle mep deze ochtend, maar liefst drie druppels en dus 14 opkomstpunten voor degenen die gaan fietsen. Zo te zien zat Made net op de rand van een zuidelijk regengebiedje, dus oostelijk en noordelijk zou het droog moeten zijn….

Toen Ad en ik bij het oude raadhuis net voor half negen aankwamen, stonden er toch een aantal gegadigden te wachten in de miezerregen om te gaan fietsen.
Colin kwam net op tijd hijgend aan, hij had thuis eerst zijn kapotte wiel moeten vervangen.
Na inventarisatie was de splitsing snel gemaakt, de 6 regenjasjes vertrokken voor een korte tour/trim combi en de sportploeg vertrok gewoon zonder, stelletje bikkels.

Met Leo en Antoon op kop vertrokken we richting den Hellekant en daarna naar Hooge Zwaluwe. Met nog maar 14 km. op de teller klonk er “LEK!”.
Gelukkig was Peter Bastiaansen erbij en die begon zeer enthousiast de lekke band van Colin te plakken.  Peter mocht het zelfs 2x doen want hij deed eerst het lekke bandje er weer terug in….
Tijdens de herstelwerkzaamheden hoorde ik een raar geluid, waar het precies vandaan kwam, kon ik niet gelijk thuis brengen. Was het de teller of horloge van Antoon?
Ineens zag ik dat zijn voorwiel in een plasje water stond en de luchtbellen kwamen omhoog. Dat was LEK nr. 2.
Ach, Peter had zijn handen toch nog niet schoongemaakt dus hij ging vrolijk verder.
Ondertussen was het redelijk droog geworden dus we konden nu mooi de regenjasjes op het gemak uitdoen en opbergen. Ook Piet kon ondertussen zijn vakantie avonturen toelichten die helaas niet was gelopen zoals gepland was en iets vroeger thuis was gekomen dan de bedoeling was.
Na het bandje wisselen, konden we verder, richting Moerdijkbrug.
Die haalde we net niet, bij Binnen-Moerdijk voelde ik mijn fiets wat zwabberen; LEK nr. 3 . Peter wist nu hoe het moest, dus hij gelijk maar weer aan wisselen.
Oefening baart kunst, vrij snel konden we weer verder.
De Moerdijkbrug over ennnnn….pssst. LEK nr. 4, weer bij mij.
Maar ik had maar 1 binnenbandje bij me, gelukkig kreeg ik er een van Leo.
Zo ging de voorraad wel heel snel op met die binnenbandjes. We durfden niet meer verder van huis te gaan dus besloten gewoon de Kiltunnel heen en weer te doen en via de Dordtse Kil gelijk terug. Zo gezegd, zo gedaan.
Het werd hierna eigenlijk gewoon lekker weer, iedereen fietste mooi om beurten op kop in deze zuurstofrijke omgeving. Bij Zevenbergschen Hoek werden de beentjes extra aan het werk gezet over de 2 bultjes en via de Derde Weg heerlijk naar huis peddelen.
We waren bijna bij de Wagenbergse straat toen nr. 5 zich aandiende; Antoon meldde zich met zijn 2^e lek,  gelukkig had Leo nog een bandje, hij hoopte nu wel dat hij nog lekvrij thuis zou komen……
Peter weer vrolijk aan het werk; hij opperde  al nieuwe carrièremogelijkheden in de fietswereld.  Nadat we weer op de fiets zaten en Made in zicht kwam, moest ik ineens aan dat liedje denken; Ja, dat is Peter…..Nou, hij heeft het geweten vandaag.

We reden Made binnen met zeer vieze, zanderige fietsen, met net 50 km. op de teller, een rijtijd van 2,5 uur en 5 lekke binnenbandjes in onze achterzak.

Peter, bedankt voor al het geweldige plakwerk vanochtend; Toppie hoor!

Anneke

Om half 8 rammelde vanmorgen de wekker en het zonnetje deed al flink zijn best om de buitenboel lekker op te warmen. Fietsen naar buiten, de bandjes op druk en op naar t Oud gemeentehuis, eens kijken wie er vandaag allemaal mee zouden gaan.

Vandaag was er geen vrijwilliger voor de Trim en al snel werd er ’t Zand geroepen, een mooi ritje van 70 km.. André, Wim, Bert, Antoon, Sharelle, ikzelf en 2 gastrenners van de Wilde Bond (Erik en Adrie) vertrokken richting den Hout. Antoon ging al snel op kop en heeft dit plekje af en toe even kort afgestaan. Af en toe even oppassen op de rijkelijk met split bestrooide stroken is het verder een mooi fietsen richting Chaam. Met een mooi tempo wordt het rondje heerlijk in de zon met een lichte bries verreden en iedereen liet zich op kop zien om de rest uit de wind te houden. André en Wim sloten het peloton.

Na een mooi rondje met veel zon en zonder lekke banden rolden we om 11 uur voldaan Made weer binnen.

Tim

Samen met Leo toog ik deze ochtend richting de May. Gerard had andere afspraken deze zondag, dus had zich afgemeld. Er was deze zondagmorgen weer volop belangstelling om een rondje te fietsen. Tussen al dat volk zag ik toch plots die man van ’t Teraalst staan. Plannen waren thuis wat aangepast, dan kon Gerard zijn energie toch nog ff kwijt!

Mijn plan was vandaag om richting het westen van Brabant te fietsen. In één rechte lijn naar Zevenbergen, over het kleine bruggetje richting de afgebrande Hoef.
Ons 10 koppige peloton bestond vandaag uit drie sterke dames, die regelmatig aan kop van ons groepke sleurden. De vrouwen drukken steeds meer hun stempel binnen de WTC, de geslaagde familiedag was ook al zo’n geweldig idee van een clubke dames!

Gerard fietste samen met Renée op kop over de Goudbloemsedijk richting Standdaarbuiten, intussen kon de rest wat keuvelen over een spannende Tour de France, hoe liggen de kansen voor onze Nederlandse favoriet?

Na Standdaarbuiten doen we Stampersgat aan, nog een paar dijkjes en we zijn op ons keerpunt de Bloemendijk, een buitenwijk van Dinteloord.
Vanaf nu de wind in ’t hol, lekker naar huis bollen. In een prima tempo ging het via de Klundert, Moerdijk naar Blauwe Sluis. We hebben geen enkele col beklommen, geen enkele premiesprint bedwongen, dus geen bollentrui en geen groene trui. Iedereen had lekker gefietst en genoten van een mooi rondje, we kijken weer uit naar de volgende vakantierit!

Groet, Pierre Boulanger!

Afgelopen week voorspelde iemand dat deze zondag weinig WTC’ers aan de start zouden staan omdat het nu echt vakantieseizoen is. Tour en Sport dan maar samen rijden…
Als ik met Anneke op het Raadhuisplein aankom, blijkt dat echt niet nodig. Er staan er zat. En qua Sportgroep; alle kleppers staan aan de start. Het is mooi weer met westenwind dus ik besluit maar eens naar het zuid-westen te rijden. Dit jaar eigenlijk nog niet geweest want daar staan constant bomen langs de wegen en dan krijgen we last van rupsen-vrees.
Vanaf half juli zou dat minder moeten zijn want dan gaan de rupsen verpoppen en veranderen in vlinders. Dan hebben we toch nog wat moois zou je denken, maar nee hoor, het worden mottige nachtvlinders. Daar heb je ook al niks aan, nou ja beter dat ze vlinder zijn dan harige rups.
Zie je echter deze mot: meppen! Dat scheelt weer honderden rupsen volgend jaar. 

Dus hopelijk is het nu minder en bovendien heeft de regen van gisteren de boel wat schoongespoeld.

Het tempo ligt zoals verwacht hoog en dat kan prima met deze groep.
Thijs lijkt nog elke week sterker te worden. Ik zit in zijn wiel als hij op kop rijdt en voel me als Steven Kruiswijk gisteren…. mijn ploegmaat maakt me moe. Dus doe ik wat Stevie deed, vragen of hij iets langzamer kan (en dan wel wat langer op kop).
We draaien nu lekker rond en ik bedenk dat we met dit tempo wel heel vroeg terug zullen zijn als ik me aan de geplande 90 km. ga houden. Dus besluit ik om niet oostelijk van Roosendaal te blijven zoals ik bedacht had, maar om Roosendaal heen te rijden.
Ik vermijd Nispen-centrum want ik heb geen zin in de opdringerige fans die daar altijd rondlopen. Dus door “De Lind” en dan richting het verste punt; Wouw. Ook daar rijden we omheen. Nu ik toch alle dorpskernen weet te vermijden, bedenk ik dat ik dat met Kruisland ook ooit geweten heb. Maar ook dat dat best ingewikkeld was en ik het wellicht niet meer goed weet. Dus toch maar even langs de Kerk rechtsaf. Nu komt de wind een beetje in de rug en gaat het tempo nog wat hoger.
Toen ik Twan aan de start zag staan, dacht ik, “leuk even bijkletsen”. Nou vergeet het maar, het is een Sportrondje vandaag. Twan dacht blijkbaar hetzelfde want bij het terugvallen vanaf de top komt hij een paar seconden naast me rijden en zegt: “Als je wilt weten hoe het met me gaat, vraag maar aan Anneke, die heb ik van de week in de winkel bijgepraat en omgekeerd”. En weg is hij weer.
Peter Verhagen is ook mee. “Gelukkig”, dacht ik nog want dan is er in ieder geval nog iemand die iets minder sterk is. Nou dat is een misrekening. Gedurende de rit wordt steeds duidelijker dat ik vandaag de zwakste schakel ben. Peter gaat als een speer en perst er op het eind nog een demarrage uit.
Vanaf Stampersgat rijden we langs Oudenbosch en dan naar de noordkant van de Mark. Flip merkt op dat het deze morgen veel  wegen zijn waar we vroeger heel vaak reden, maar tegenwoordig nauwelijks meer. Klopt, altijd een lekkere weg met wind in de rug. Maar dan moet je niet op het kantje komen, merk ik. Ik moet de rol even lossen, maar dat wordt opgemerkt en ik wordt weer opgepikt.
In Zevenbergen rijden we over de brug door de nieuwe wijk. Dat is toch een mooie verbetering t.o.v. vroeger. Nu hoef je maar even op fietspad door het dorp langs het station. Nog even rechtsaf en een rechte weg naar huis.
Maar Martien heeft een ander voorstel: “Laten we lekker rustig over de Achterdijk rijden”. Goed plan, ik ben wel toe aan lekker rustig rijden. Blijkt echter dat hij bedoelt dat daar weinig verkeer is, niet dat het tempo omlaag hoeft. Het is inderdaad wel veel mooier fietsen natuurlijk dan op het fietspad langs Langeweg en de 3 Hoefijzers. Via de Zwaluwse polder komen we op de Hellekant. Twan draait al richting Terheijden. Gert-Jan vindt het ook wel mooi geweest en besluit uit te gaan fietsen. Ik ben toch wel zo dat ik het mooie gemiddelde niet wil laten zakken dus blijf stug doorgaan. De geplande 90 kilometer is 110 kilometer geworden maar toch zijn we denk ik ongeveer op dezelfde tijd thuis.
Dat is echt sporten, lekker!

Ad

Hij stond al te pronken deze ochtend om 7 uur. Een dag van tevoren nog mooi gepoetst.
Mijn pareltje, mijn Tommasini. Hij zou mij deze zondagochtend meenemen voor een ritje over Oudenbosch.
Maar wat hij niet wist was dat hij deze ochtend een flinke regenbui te verduren kreeg
over zijn ranke rvs buizen. En dat is iets waar hij helemaal niet van houd, net zo min als zijn berijder. Maar dat was voor later.

Het was weer gezellig druk bij het gemeentehuis. Wim zou deze ochtend de tocht samen met André leiden. Klokslag om half negen vertrokken wij richting Wagenberg, waar een donkere lucht niet veel goeds voorspelde.
Het viaduct over de A16 over wat ons naar Zevenbergen bracht.
André op kop malend met machtige armslagen en de rest in het wiel. Een heel goed tempo onderhoudend.
Via Noordhoek en Standdaarbuiten kwamen wij aan in Oudenbosch. Links van ons lieten wij de St. Pieter voor wat hij was.
Gewoon, te groot voor zo’n kleine gemeente. Maar toch ook bijzonder.

Net voor Oudenbosch had Peter K. ook nog een keertje lek gereden. Dat is hem dit jaar al eerder overkomen. Is gewoon pech hebben Peer. Maar een nieuw binnenbandje was zo gestoken dus wij waren zo weer op pad.
Tussen Oudenbosch en Hoeven braken de hemelsluizen open. Hoera, regenpunten voor de trimploeg. Het dreigde al de gehele tijd, dus moest het er een keer van komen. We waren in korte tijd verzopen. Tijd voor Antoon en Peter om een jasje aan te trekken. De rest had er niet op gerekend, en mijn pareltje van RVS ook niet. Dus dat zou weer poetsen worden vanmiddag.
Na een minuutje of 20 ter hoogte van Etten-Leur werd het weer droger.
Gelukkig maar, want het werd best flink fris zo in die regen. Bijna heel Etten-Leur doorkruist met een ijzersterke Antoon en Bert mee op kop.
Af en toe kwam er een waterig zonnetje tussen de wolken door priemen. Lekker om een beetje op te drogen.

Via het Liesbosch zetten we koers naar Prinsenbeek. Ook Tim en Sharelle deden een flinke duit in het zakje. Na Prinsenbeek ging het weer richting Terheijden en via diverse omweggetjes van André terug naar de May.
’s Middags mijn trouwe tweewieler lekker verwend met allerlei soorten spray waar hij weer lekker van opknapte. Daarna naar Verstappen en de Tour de France zitten kijken.
Nu, terwijl ik dit schrijf, en Wout heeft gewonnen, kunnen ze wat mij betreft de Tour de France rustig omdopen in de Tour der Lage Landen. En daar is niets teveel mee gezegd.
PS Anneke: denk aan de regenpunten hahahaha.
(@Gerard van Anneke; helaas Gerard, de regenpunten hangen af van weeronline voor vertrek en niet van de hoeveelheid die je onderweg krijgt; zie opkomstklassement )

Met vriendelijke  groet,
de Pakhaas