Afgelopen weekend 23 juni stond de tijdrit op de kalender van WTC Made. Tijdens de gezellige gezinsmiddag die volgde, kon voorzitter Ad van Wesel de wisselbokaal uitreiken aan vader en dochter, Kees en Rachel Marijnissen. Zij waren hun voorspelde tijd tot op 21 seconden benaderd en daarmee de winnaars.

De tijdrit van WTC Made is al jaren een bijzondere wedstrijd. Het gaat er niet om wie het snelst over het parcours van 37,5 kilometer raast. Maar om wie de eigen eindtijd het beste kan voorspellen en dat zonder tellertjes, horloges en andere apparatuur te gebruiken. Dit jaar mochten de leden kiezen of ze alleen reden of in koppels. Blijkbaar was het voor iedereen zoals iemand zei: “Als ik alleen wilde rijden, was ik niet bij een fietsclub gegaan”.  Er waren alleen koppels ingeschreven. Sommige koppels probeerden wel zo hard mogelijk te rijden. Zo brachten Martien van Kaam en John Haanskorf een tijd van 58 minuten en 35 seconden op de stopwatch van tijdwaarnemer Piet Verkooijen. Goed voor de snelste tijd met een gemiddelde van 38,4 kilometer per uur. Een vermelding waard natuurlijk. Maar niet voor de prijzen. Er waren maar liefst vier koppels die binnen één minuut van hun voorspelling uitkwamen. De vierde plaats was voor Sandra van Eijck en Willem Avontuur: 58 seconden te snel gereden. De derde plek ging naar Thijs Hillen en Ad van Wesel met 41 seconden verschil. Tweedes werd het race duo Martien en John met 23 seconden. Net iets nauwkeuriger was het koppel Kees en Rachel Marijnissen. Pa Kees had goed geoefend en ontdekt dat hij altijd rond de 95 omwentelingen per minuut trapt. Dat met een bepaalde gekozen versnelling moest zorgen voor een snelheid van 29,4 kilometer per uur. Mooie theorie, en het werkte nog ook. Dochter Rachel hoefde alleen maar haar vader te volgen. Op hun gemakje reden ze rond terwijl de rest de tong op het stuur had. Iedereen haalde hen in want ze hadden de langste tijd opgegeven.

Na de middag werd de WTC gezinsdag gevierd in de tuin van familie van Wesel, georganiseerd door de dames Marieke, Sandra en Sharelle.
In de buitenlucht bij zeer mooi weer moesten de WTC leden en hun aanhang wel aan de bak. Benny Galos (oftewel Sam van den Dungen) kwam namelijk langs met een muzikale zang en dansquiz en -show. Na een aanvankelijk afwachtende houding maakte hij de twee teams steeds fanatieker en al snel stond iedereen te klappen, zingen, dansen en springen om de prijs in de wacht te kunnen slepen. Dat maakte hongerig en dorstig en daarom ging de barbecue en de nodige drankjes er wel in. Zo werd ook deze WTC activiteitendag weer een gezellig succes. Een wielervereniging is meer dan fietsen alleen.

Voor de volledige uitslag klik hier; pdf van tijdrit 2019

Deze 2e pinksterdag was het prachtig weer om er een fijne fietsochtend van te maken.
Ad en Anneke waren weer teruggekeerd van een hoogtestage in de Alpen waar zij voor een goed doel heel vaak de Alp der Alpen beklommen. Mooi gedaan hoor, en door velen van ons gevolgd via een speciale app.
Veel rode bloedlichaampjes opgedaan in het verre Frankrijk, dus dat zat wel snor.

Ons trimploegje bestond deze ochtend uit zes personen en gastrijdster Marielle die ook weleens een stukje mee wou fietsen. Gezellig toch.
Half negen vertrokken we richting Heusden met de fikse wind op kop. Rene en Bert wisselden elkaar af op kop van de groep om samen met mij het kopwerk voor onze rekening te nemen. Marielle reed lekker mee tussen de wielen en Peter en Wim bleven een beetje in de buurt van Andre. Had hij ook wat aanspraak daar laag bij de grond.
Het was de bekende weg naar Heusden die wij reden dus hier valt eigenlijk weinig over te melden. Bij de Heusdense brug aangekomen gingen we richting Wijk en Aalburg. Altijd mooi fietsen hier. Maar dat vond iedereen.
Voor Marielle was het een soort verrassingstocht want hier komt ze nooit op de fiets. Wij kwamen hier ook langs Veen waar naar oud Veens gebruik met Pinksteren weer een auto in vlammen opgegaan was en dat onder toeziend oog van (volgens de politie) zo’n honderd jongeren. Is toch gezellig zeker?
Altijd wat te doen hier!!!!
Verderop aan de rechter kant van de weg passeerden wij de Veense Plassen. De naamgever van deze tocht.
Op naar richting Giessen. Wim kwam even voorin buurten en kwam met het voorstel om onderweg een koffiestop in te lassen en of dat een goed idee was? Als iedereen het daar mee eens was geen probleem natuurlijk. Ik dacht aan de Koppelpaarden in Dussen. Goed idee Gerard!!!
Dus via Almkerk naar Dussen waar wij op het terras neerstreken. Het was hier al erg gezellig met meer fietsers en andere klanten. Voor de meeste van ons werd het koffie met het bekende appelgebak. Lekker een beetje met elkaar ouwehoeren en genieten. Wat moet een mens nog meer op een 2e pinksterdag?In een rijtuigie? Ik dacht het niet. Fietsen verdomme!!!!.

Marielle praatte honderd uit en vond het wel tof met al die mannen. Peter vroeg of wij nog wat tegoed hadden van de serveerster, maar daar ging ze maar niet op in. Na afgerekend te hebben, reden wij via de Hank en den Berg terug naar Made.

Ik wil a.s. zaterdag (ivm vaderdag zondag) naar de Kop van het Land rijden via Moerdijk. Met de pont over en iets verderop koffie drinken. Neem allemaal een paar centjes mee voor de pont en de koffie. De rit zal om en nabij de 80 km zijn. Voor de liefhebbers tot zaterdag.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Na een onstuimige zaterdag met windkracht 6, was het gelukkig op deze mooie 2e Pinksterdag voor de fietser weer bekwaam om buiten te komen.
De wind kwam uit het noord-oosten. Op onze WTC-menu kaart stond Poederoijen nog open. Die hadden we nog niet opgediend gekregen bij de Tourgroep, Gerard Veekens had hem vorige week voor ons al verkend, dus een kwestie van kopiëren en plakken, nou plakken kunnen we wel!
Samen met onze Houtse Gerard kwam ik aan bij het gemeentehuis. Trim, Tour en Sport mannen en vrouwen stonden klaar vúr hun ritje van vandaag. Volop gekwebbel op de vroege morgen, dan moet je gewoon vertrekken, anders staan we er om kwart voor 9 nog! Met Colin op kop fietsten we richting Geertruidenberg, eens kieken wat er voor volk er ons spoor gevolgd hebben.
Bleken er nogal wat te zijn, zelfs de 4 mannen van de Sportgroep (Flip, Ad, Frans en John) zaten toen nog in ’t wiel. Het voorgerecht ging deze keer niet via de stoplichten van de Maasdijk maar over de Kerklaan en de Werfkampenseweg naar de Keizersveersebrug.
De brug over, door de Peerenboom, Dussen, Uppel, Sleeuwijk, om aan het hoofdgerecht te beginnen. Lekker langs de dijk af slingeren naar de Poederoijensehoek. Mannen op kop die er een lekker tempo inhielden. We bezochten de dorpen Aalst en Nederhemert om net voorbij Slijkwell om aan het “wind mee”, stuk te beginnen.
Nu konden we aan het toetje beginnen, de ijscoboer was verdwenen, dan maar een banaantje of wat ander voedsel. Het tempo ging ook met een paar kilometer omhoog, de Heusdense brug kwam in zicht. Het is geen col van de 1ste catogorie, maar de beentjes kunnen er aardig protesteren!

Ook over de brug stond de wind lekker in ’t hol. Bij Raamsdonk bezochten we “de Bergen” speciaal voor onze Alpe d’Huez en Vogezen klimmers, om wat af te kikken.
Vanaf daar was het nog een vloek en een zucht naar de May.
Rond half twaalf hadden we weer fietsles gehad, ruim 3 uur genoten van een mooi stukske Nederland, wat wil een mens nog meer!

De volgende WTC’ers konden Poederoijen weer afstrepen van hun menukaart:
Flip, Willem, Jantje, Gerard, Marino, Sandra, Erno, Anneke, Peter V, Frans, Johan, Colin,
Ad, Jacques, John, Kees en ikzelf.

Zaterdag 15 juni staat de West-Brabanttocht op het WTC menu, een prachtige ronde  van 125 km., met een koffiestop in Nispen!
Zorg voor goeie benen, dan moet het wederom een prachtige tocht worden!

Groet, Pierre Boulanger.

Een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. Zelfs ik was er na een periode van afwezigheid.
En wat een prachtig weer zou het worden vandaag. Mooi weer voor een mooi ritje. Ik moest nog vragen hoeveel kilometers er op het programma stonden. Vijfenzeventig hoorde ik. Er werd besloten dat ik vandaag maar weer leider moest worden. He Gerard, gij weet nog wel een mooie route zeker?

Natuurlijk zei ik. Wat dachten jullie van een rondje Poederoijen? Valt het binnen het aantal kilometers?
Zeker weten zei ik. Om half negen vertrokken wij. Met Marieke vandaag als enigste dame in ons midden.
En ook met Erno, Leo en Antoon. En Ad vandaag voor de eerste keer dit jaar.
Onze tocht leide ons deze ochtend via de Perenboom naar Dussen. Langs Mario de fietsenmaker, cafe de Bocht en de klompenmaker ging het in een prima tempo naar Almkerk. Daarna naar Uppel om vervolgens dwars door Sleewijk richting de dijk naar Woudrichem te rijden.

Lekker met Antoon op kop en naderhand ook met Leo en Erno. Wij gingen goed vooruit, en de kilometers werden goed weggemaald. De temperatuur steeg al lekker richting de 25 graden en een slokje drinken was wel nodig.
Via Woudrichem ging het richting de dijk die ons naar Poederoijen
zou leiden. Hier lekker met Rene al keuvelend over van alles en nog wat het tempo bepalend. Met de wind schuin op kop was het best pittig fietsen. Het tempo lieten wij iets zakken om Ad niet teveel in de problemen te brengen. Maar hij liet zich niet kennen en zocht ook beschutting achter de brede rug
van Antoon.

Op deze dijk is het altijd genieten van de mooie uitzichten, en het is ook een gebied waar ik toch elke week wel een keertje kom.

Andre reed in zijn handbike ook lekker mee en werd goed in de gaten gehouden door Peter K en Peter B.Klasse mannen. Goed bezig. Intussen stond er al 40 km op de teller en waren we Aalst, Nederhemert en Wellseind voorbij gevlogen. Zouden we binnen de marge van 75km blijven?

Op naar de Heusdense brug. Maar toen begonnen de problemen met de achterband van Peter Kuypers. Er zat een levensgrote slinger in, en naderhand lek. Peter Bastiaansen verleende prima bijstand, maar de slinger bleef. Toch naar weer de fiets op, maar een paar honderd meter verderop stonden wij weer langs de kant van de weg. De buitenband had teveel schade om door te fietsen dus dat was balen voor Peter.
Peter besloot naar huis te bellen om hem op te halen. Verstandig besluit als je zag in wat voor desolate zijn band eraan toe was. Dit alles natuurlijk in goed overleg.

Wij gingen ook verder de Heusdense brug over om daarna rechtsaf te gaan om richting Waspik te rijden langs de Oude Maas. Ook hier veel wind, maar Erno en Leo wisten deze ochtend niet van wijken.
Aangezien de kilometers gingen tellen werd het voor Marieke en Ad ook steeds pittiger om bij te blijven. Maar met een beetje praten en uit de wind zetten ging het wel.
Via Waspik en ’t Veer ging het weer richting de May. Dit alles na een gezellige tocht met leuke mensen. Het weer werkte ook mee natuurlijk. We hadden ipv 75 zo’n 90km op de teller, maar niemand maalde
daarover. Beste mensen weer bedankt voor het gezellige samenfietsen, en dat is het belangrijkste.

Oh ja, Erno gaat deze week naar Metallica. Rock On Klepper.

Gr De Pakhaas.

Gerard Veekens

Vorige week was de tourgroep al reeds in Achtmaal geweest. Nu zondag 2 juni stond de wind in de zelfde hoek. Ik had met Peter afgesproken dat ik om 8:15 uur bij hem zou zijn. Echter toen ik richting Den Hout reed kwam ik hem bij het naambordje van Den Hout al tegen. Vervolgens kwamen we bij Leo die al klaar stond om mee te rijden naar Made, vanwege wat lichamelijke problemen zou hij met de trimgroep meerijden. Aangekomen in Made was André van Kuijk al aanwezig. Het mooie weer zorgde ervoor dat er spoedig al een grote groep renners aanwezig was. Ondanks dat een viertal van ons nog in Frankrijk verblijft om Alpe du’Hueze te rijden.

Om 8:30 uur vertrok de tourgroep 12 personen groot richting Achtmaal. Onder hen gastrijder Hans van Bracht, Hans heeft in Frankrijk de prikkel ondervonden om lid te worden bij de WTC. Hij liet in de eerste kilometers al meteen een goede indruk achter, het tempo werd mede door zijn toedoen flink op geschroefd. Na enkele wisselingen aan de kop van de groep reden we al voorbij cafe De’n Elsakker. Dit stuk was nog immer het beproefde parcours wat we een week van te voren hadden gereden.

Opvallend deze morgen was dat er ook al veel oudere recreanten op de weg waren, die hadden duidelijk gekozen om voor het warme van de dag weer thuis te zijn. De mensen die in Frankrijk hadden gereden fietsten moeiteloos tegen de Col du Trivium op bij Etten-Leur. Op de oversteek van de Hilsebaan was een enkeling die van het parcours wilden afwijken. Na deze kleine hapering ging de groep met mooie snelheid verder via de Zunderste weg en Tulpstraat richting Klein Zundert, van daar richting Schijf en vervolgens naar Achtmaal. Vanuit Achtmaal richting Wernhout werd afgeweken van de lijnen van vorige week.

Om de brug over de AA of Weerijs te omzeilen zouden we nu om Wernhout heen richting Meirseweg rijden echter mijn Garmin was op het beslissende moment aan het herberekenen en ook Kees Marijnissen die naast mij reed zag te laat dat we rechtsaf moesten. Dan de volgende weg maar rechts nemen was de gedachte. Echter voor we het door hadden waren we weer in Zundert, vanwege het mooie weer werd er voorgesteld om hier een bak koffie te doen. Elf koffie en één thee werden besteld met wat erbij. Omdat de appelpunten op waren, werden ze aan gevuld met Bosche bollen en aardbeitaartjes. Marino verraste een ieder door als sponsor voor de lekkernij op te treden. Marino nogmaals bedankt.

Na deze versnapering nam de klassementsleider Peter V. de kop om richting Stuivezand bij Stan van Eekelen rechtsaf de Schaapsdijk op te rijden. Volgende wijziging was om het fietspad te vermijden bij het viaduct over de HSL en de A16. Dit ging feilloos. Het volgende punt wat we wilden vermijden was de drukte bij de Galderse meren. Peter koos voor Galder centrum, dit was echter een verkeerde gok, rommelmarkt midden in Galder. Maar de aardige verkeersregelaars gaven ons nog even een Parijs – Roubaix gevoel over de kinderkopkes van de omleiding. Na Galder ging de route via Ulvenhout, Bavel, Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout. Omdat ik nog net niet aan de honderd km zat reed ik nog door tot de Ter Aalsterbrug. Voor twaalf uur was ieder van de tourgroep weer terug in Made. Net als bij de stop elf van de ene soort en één van het andere geslacht t.w. Sandra, Willem, Kees, Collin, Marino, Ad, Jan, Peter V, Peter B, Hans, Niels en Gerard.

WTC in Zundert 2 juni 2019

Al met al een mooie zonnige rit met een fijne groep en dito tempo.
Groet, Ter Aalster Gerard!

Zaterdag staat er weer een WTC tocht op de kalender, voor de tourgroep ongeveer 100 km. Tot Zaterdag!

Hemelvaartsdag 2019 begint een beetje druilerig. De voorspelde regen is er in de vorm van wat voorzichtige motregen, maar op sommige momenten is het droog. Even voor half negen is het duidelijk dat de trimploeg vandaag bestaat uit 4 WTC-ers; Wim Rasenberg, Peter Kuijpers, Johan Smits en ik. We willen een ronde waarbij we nu echt eerst starten met wind tegen, dus is er al snel een richting; Zevenbergen, Etten-Leur. Om niet in 1 rechte streep naar Zevenbergen te rijden, kiezen we ervoor om bij de watertoren rechtsaf te slaan en rijden zo door tot het Gat van den Ham. Hier is het allemaal nog wel te doen voor wat betreft de wind en (mot)regen. Als we echter Lage Zwaluwe uitrijden, langs de dijk naar Moerdijk, wordt die motregen toch vervelend zo pal in de wind. Vlakbij Moerdijk wordt het  droog en Peter wil z’n bril droogmaken, maar er breken wat haakjes af. Dat wordt een nieuwe.
Langs de Roode Vaart naar Zevenbergen slaan we het fietspad over. Wat zijn de fietspaden in Zevenbergen toch vreselijk k*t!! Hobbels, kuilen, losliggende tegels, fietsonvriendelijke verkeerslichten, enz. Na de klim van Zwartenberg en de molen (Zou het terras al open zijn?“, vraagt Johan zich af) rijden we richting Etten-Leur. Hier volgt een kort overleg welke route nu precies te volgen. Er staat nog geen 40km op de teller en we zouden volgens de kalender toch naar de 75 moeten. Besloten wordt om de A58 over te steken en richting Rijsbergen te rijden. We slaan echter wat te vroeg af en staan ineens weer voor de A16 bij Breda. Tja, wat nu? Peter stelt voor dan maar dwars door Breda, Teteringen, Oosterhout te rijden. “Doen we bij mij een bakkie“, zegt ie.
In tegenstelling tot Zevenbergen zijn de fietspaden in Breda wel in orde, alleen rijd je nu, in het centrum, van verkeerslicht naar verkeerslicht. Wel weer wat anders dan de polder van Zwaloe. Na het centrum van Breda en Teteringen volgt het centrum van Oosterhout. “We rijden niet langs de Oosterhoutseweg wor!! We gaan door de polder langs dat bruggetje“. Ook hier hadden we een iets handigere route kunnen pakken. Het fietspad is voorzien van een verse grindlaag. Voorzichtig rijden we in de richting van dat bruggetje. Uiteindelijk komen we vlak langs dat bruggetje en niet er overheen.
Even spieken; …Kwestieuze Brug!
We rijden tot onder maasroute en door de polder naar ’t Veer. Daarna zitten we al snel aan de koffie bij Peter.
Het is gezellig en opeens is het 12 uur. Gedrieën stappen we weer op de fiets voor de laatste kilometers, wind tegen, naar de May. Als ik voorbij het oude gemeentehuis kom, geeft de Garmin 73km aan. Een erg gevarieerd rondje gereden op deze Hemelvaartsdag

Rene

Het weer was deze laatste zondag van mei zwaar bewolkt met een stevig windje maar droog. De wind kwam uit het zuid-westen, dat was prima weer voor richting Schijf en Achtmaal te fietsen. Samen met mijn dorpsgenoot fietsten we met een klein ommetje naar de May, ik verwachtte niet een al te grote opkomst deze keer.
Nogal wat leden vertoefde in Frankrijk, de ene groep in de buurt van Alpe d’huez en de andere in de Vogezen. Wij deden het op de vlakke hollandse polderwegen. Ik telde maar 2 of 3 mannen voor de sportgroep, 4 leden voor de trimgroep en de rest voor de tourgroep.
Om half 9 vertrokken we met 12 man richting de drie hoefijzers. Met de wind schuin op kop zat het tempo er gelijk goed in. Erno die was vertrokken met z’n windstopper aan, kreeg het al snel te warm, nog voor dat we bij d’n Elsakker waren, zat dat ding al in zijn achterzak.
Bij het Liesbos kwamen we tussen verschillende fietsgroepen terecht, waarschijnlijk was er ergens een tourtocht georganiseerd. Via de Klappenberg en de Heikant fietsten we Schijf binnen, bij Schijf gingen we over iets andere wegen naar Achtmaal. De banaantjes kwamen intussen al uit de achterzak om niet tegen een hongerklop aan te lopen. Nog een paar kilometer zakte we naar het zuiden, dus tegen een straffe wind staken we de oude rijksweg van Zundert naar Antwerpen over.
Nu kon het feest beginnen, windje in de rug op weg naar Wernhout. Daar was helaas ons parcours opgebroken, het bruggetje over de Aa of Weerijs was weggehaald.

Enkele collegafietsers vertelde ons dat we met een sprongetje er wel over heen konden. Ons leek het niet zo’n goed plan om dat stuk te klunen, omkeren dan maar op weg naar Zundert. Ook daar waren we niet welkom, het centrum lag daar op de schop, dan maar de wijk in om met een klein ommetje weer in de hoofdstraat uit te komen. Via Stuivezand hadden we de geplande route weer opgepikt.
Op weg naar Hazeldonk en de Galderse meren bleef het tempo er goed in, geen gemopper, zo stonden we zo in Ulvenhout.
Daar gingen we voor de molen rechtsaf om via de Annaville laan op de klinkers van Geersbroek uit te komen.
De laatste kilometers kwamen in zicht, Johan wilde nog snel in de Slingerdreef een reepje naar binnen werken, ik geloof dat het niet helemaal lukte. Dan maar hopen dat je geen hongerklop krijg.
Op de Ekbergseweg bij Bavel toch nog een klein oponthoud, de telefoon van Houtse Gerard rinkelde, hij stopte snel omdat er een mogelijkheid was dat hij voor de tweede keer opa kon worden. Het was niet het bericht wat hij verwachtte, anders hadden we Gerard gelijk naar het ziekenhuis in Breda vergezeld.
Via Dorst en Oosterheide kwamen we weer in Den Hout waar Gerard als eerste aan de koffie kon, ik was de volgende die mooi op tijd thuis was.
Colin, Kees, Ad, Marino, Erik, Peter V, Jacques, Johan, Erno en Gertjan kwamen ook ruim voor de klok van 12 uur op de koffie. We hadden weer genoten van heerlijke fietstocht. Toch nog ff uitzoeken hoe we dat bruggetje over de Aa en Weerijs kunnen omzeilen!

Groet, Pierre Boulanger.

De trimploeg van WTC-Made bestaat deze week uit 4 renners die nu eens NIET uit Made komen, of in ieder geval niet meer woonachtig zijn. Het is om half 9 sowieso niet zo heel druk bij het oude gemeentehuis op de May. Ik heb niet zo heel goed geteld, maar aan de 18 mensen komen we niet (denk ik). Voor wat betreft de trimploeg; Piet ligt er voorlopig even uit met een gebroken rib en ook Wim is er deze keer niet bij, die is de Vogezen aan het verkennen. Met z’n vieren vertrekken we voor een rondje Willemstad. Dat rondje hebben we nog niet eens zo gek lang geleden ook gedaan, maar wind-technisch is het een van de betere opties deze ochtend.
Er staat een fors windje uit het zuidwesten als Petra en Bert de kop nemen richting de watertoren. Peter en ik volgen. Bij de watertoren gaan we rechstaf en dan linksaf onder de bomen van de Helkantsedijk richting Hooge Zwaluwe. Als we Hooge Zwaluwe uitrijden, is het even zoeken voor de kopgroep en rijden we bijna verkeerd. Uiteindelijk vinden we toch het fietspad naar Lage Zwaluwe en wissel ik Bert af op de kop. Door Lage Zwaluwe over de Dirk de Botsdijk. Ik weet even niet welke bomen daar langs de kant staan, maar op het viaduct over A16 lijkt het alsof het volop gesneeuwd heeft; zoveel bloesem(?) ligt er in de kanten; lekker voor de hooikoorts-patienten.
Via Moerdijk rijden we over het industrieterrein richting Klundert; vol in de wind en da’s best aanpoten dan. Als we door Klundert rijden, is het even op adem komen, want na Noordschans wacht de dijk naar Willemstad. Op de kop krijg ik visite van Bert, Petra en Peter. Dan “…achter!!”. We worden ingehaald door een club renners, vol in de beugels. Aansluiten lijkt me niet zo’n goed idee nu, want ze gaan flink hard. Voor ons nog even volhouden, want na Willemstad moeten we toch de wind mee krijgen.
“Laten we door het oude centrum rijden,” zeg ik. Daar is het terras van “het Wapen van Willemstad” al gevuld door een club renners. Wij rijden door. Peter rijdt, zoals het eigenlijk hoort, op het fietspad en maant ons tot hetzelfde. Maar we zijn te laat en er is geen mogelijkheid meer. De struiken tussen fietspad en de weg worden hoger en dichter en Peter is niet meer te zien en even later ook niet meer te horen. Als we nog iets verder doorrijden, is het duidelijk dat Peter een andere weg is ingeslagen, want waar nu rijden is ook geen fietspad meer. We stoppen en overleggen even wat te doen, want dit is in principe wel de route die we zouden volgen. Dan komt Peter in de verte aangereden. “Ja, het fietspad ging ineens naar links en was ik jullie kwijt…”
Vanaf hier ken ik een route terug, maar dan komen we niet echt aan de geplande kilometers. Bert weet echter de weg hier en we volgen hem. Dat houdt wel in dat we nog een stuk wind tegen hebben. “Hebben we die wind dan nog steeds tegen”, roept Petra. Maar we zijn bij de afslag naar Heijningen en vanaf hier is het dus allemaal voor de wind.
Het is nu – voor de wind – rechtdoor langs Fijnaart en dan linksaf de A59 weer over. Dan, over de A59 is het ook weer bekend terrein voor mij. Nog altijd, met de wind mee, rijden we Klundert binnen. In Zevenbergen is het nog een stukje kluunen, maar dan gaat het rechtuit, met de wind mee terug naar de May. Op de rotonde van Wagenberg sla ik rechtsaf. De overige drie rijden die laatste kilometer echt niet verloren.

Rene van Mook

Ondanks dat een gedeelte van WTC-Made vertoeft op de Veluwe zijn er tegen half 9 toch een stuk of 14 WTC’ers present bij het oude gemeentehuis.
Zeker; we dragen de clubkleuren maar voor de rest is het wisselend; van korte mouwen, korte broek tot beenwarmers en het clubshirt met lange mouwen en van alles daar tussen. Het is bijna 11 graden maar evengoed staat er een windkracht 3 vanuit het noorden.
Er worden twee groepen gevormd en voor sommigen is er wat overtuiging nodig om toch met de Tour/Sport mee te gaan.
Voor 7 renners is het sowieso duidelijk; het wordt de trimploeg. Nu we onze leider Piet dit weekend moeten missen, stelt Wim een rondje over Etten-Leur voor. Dat houdt in dat we het eerste gedeelte voor de wind uit rijden. Vanaf de startplek rijden we naar de watertoren. Daar gaan we rechtsaf en samen met Erik Stasse neem ik de kop.
Het is van hieruit “immer gerade aus” tot aan de Amer bij het Gat van den Ham en ja, dit stuk is dus wind tegen. Evengoed hebben we het tempo goed te pakken. Tegen de 29 km/h rijden we door de open polder. Het is stil achter ons totdat we bij de Amer linksaf slaan richting Lage Zwaluwe. “Lek!! Ik heb een lekke band”. Wim heeft een lekke voorband.
Dat begint al lekker, zo vroeg in de rit. Peter en Erik rukken bijna letterlijk het wiel bij Wim uit z’n handen en binnen 5 minuten is een nieuw binnenbandje geplaatst en kan een leeg CO2-patroon bij Wim terug in de gereedschapsbidon. Inmiddels is ook iedereen weer een beetje op adem en kunnen we onder aanvoering van Sharelle en Bert langs de Amerdijk richting Lage Zwaluwe. De haarspeldbocht bij de jachthaven van Lage Zwaluwe is een venijnig klimmetje maar even later rijden we alweer langs de dijk richting Moerdijk. Beschut tegen de wind gaat het voortvarend verder onder de Moerdijkbrug door en Moerdijk is dan al snel in zicht. We draaien rechtsaf naar het industrieterrein. Deze laten we echter rechts liggen en gaan linksaf langs de Roode Vaart naar Zevenbergen. “Volgens mij zit mijn zadel een beetje los”, zegt Erik. “Ik heb inbusssleutels bij me”, zeg ik, maar gelukkig valt het allemaal mee en kunnen we gewoon doorrijden. Die inbussleutels had ik nog toevallig bij me, omdat de voorderailleur eigenlijk pas vanaf gisteren weer naar m’n zin schakelt na de aanvaring met die tak vorige week.

Kort na Zevenbergen doemt de Zwartenberg op en als we Zwartenberg aan de loefzijde afrijden, wordt ook het fietspad nat. Tot aan Etten-Leur wordt het fietspad natter en natter. Gelukkig regent het hier niet meer maar er is een beste plons gevallen en al dat nat komt als een straal water achter de fiets vandaan. Mijn fietskleding kan alleen al daarom direct alweer de was in. We klepperen dwars door Etten-Leur en vlak voor we de A-58 oversteken, gaan we linksaf richting het Liesbos. Geregeld komen we flinke groepen met renners tegen en er klinkt een regelmatig “Tegen!” en “Voor!”.

Na het Liesbos staat de stand op een krappe 40 km. Dat wordt een kort rondje, denk ik bij mezelf. Dit stuk is nu verder wind tegen, dus misschien niet zo heel erg. Straks volgt Prinsenbeek en restaurant De Elsakker en dan ben ik alweer bijna thuis. Echter nadat we de A-16 onderdoor zijn gereden en met de wind tegen begint het een beetje te kraken achterin. Met een herstellende longontsteking van Sharelle en een babyboom op het werk  bij Marieke gaan we iets rustiger rijden. Helemaal niet erg, want ik ben er achter dat we nog lang niet thuis zijn. We gaan namelijk rechtsaf richting Terheijden.
“Ahum, …misschien heeft Wim nog een verrassing”.
We rijden dwars door Terheijden naar de Bredase Brug, gelijk een haarspeld richting landgoed de Hartel en langs golfbaan Bergvliet richting Teteringen. Da’s nog eens een mooi lusje. Voor Teteringen draaien we echter linksaf, op naar het Houtse Meer en dan een stukje wind tegen naar Den Hout. Als we Den Hout uitrijden, wordt er gecheckt hoeveel kilometers we gemaakt hebben. Ik kom, met aftrek van Wagenberg naar Made op 65 km. Wim vindt het helemaal prima. “Een mooi rondje toch?”
“Zeker weten, Wim.”

Prettige zondag allemaal nog en bedankt voor het fietsen.

Rene van Mook

Afgelopen weekend trok een selectie van WTC Made naar de Veluwe om daar in totaal 250 kilometers in een andere omgeving dan gebruikelijk te fietsen. De uitgestrekte heidevelden van de nationaal park de Hoge Veluwe werden doorkruist en wat pittige heuveltjes beklommen.
Elk jaar probeert WTC Made de namen van de sponsoren RVSA, Vema Crane en PS van Seeters ook bekend te maken in een ander deel van het land.
Dit jaar waren de provincies Gelderland en Utrecht aan de beurt.
16 fietsers en wandelaar Annemieke (geblesseerd) checkten op zaterdagochtend in bij de Stay Okay in Arnhem. Op zich al een aanrader qua locatie en verzorging. En een goede uitvalsbasis om de Veluwe te verkennen.
De commissie schotelde de renners op zaterdag een rit voor van 145 kilometer die eerst even Rozendaal en klassieker de Posbank aan deden om daarna naar het westen en weer terug te rijden. Op het einde van de dag waren de benen toch wel moe en sommigen lieten een gaatje vallen bergop. Toen kuitenbijter de “Italiaanse weg” als toegift van de commissie opdook lag het peloton aan flarden. Maar bij goed weer is bovenop wachten geen probleem dus het peloton bereikte als geheel weer de overnachtingsplaats.
Na een goede maaltijd en gezellige avond duikt de groep de stapelbedden in.
Zondagochtend staat een tocht van 105 kilometer op de planning. Dit keer meer richting het noorden. Net als de eerste dag rijden we op GPS systeem en een gedownloade aanbevolen route voor wielrenners. Tot onze verrassing ging de route heel vaak dwars door de natuur, over smalle fietspaden die gedeeltelijk een gravel verharding hadden.
Goed uitkijken dus, maar wel schitterende uitzichten over bos en hei. Dit zijn van die paden die je zelf niet gaat vinden. De snelheid is wel wat lagere daardoor. Dit zorgt dat de pannenkoeken stop wat later is dan gepland, maar met mooi weer os dat helemaal niet erg. Zeker als we in de Whatsapp zien dat ons fietsmaatjes die in de buurt van Made gebleven zijn een forse bui op hun kop gekregen hebben. Op de Veluwe blijft het droog tot we uiteindelijk in de auto naar huis zitten. Mooi geregeld.

Groeten,

Ad van Wesel