Bij een enkeling zitten de paaseieren nog in de weg, andere hebben de afgelopen dagen tijdens Paaspop 2019 Den Hout aan hun conditie gewerkt.
De zon scheen al vroeg en de wind maakte het in het begin best fris. Hierdoor zag je renners met armstukken èn beenstukken. Of enkel armstukken of enkel beenstukken.
Maar het gros was kort-kort gekleed. Anneke had zelfs de korte mouwtjes.

Om 8:30 uur was het lekker druk aan het vertrekpunt. De tourgroep ging met Peter op pad. Hij had de route al via de e-mail verspreid, echter hij stond nog niet bij ieder in de Garmin, dit leidde tot af en toe een moment van vertwijfeling. De groep van 12 mannen en 2 dames, vertrok via Den Hout, Teteringen, Oosterhout, Dorst, Rijen, Hulten, Gilze, Riel, Goirle naar Hilvarenbeek. Duidelijk was dat er weer verschillende renners het kopwerk niet schuwde. Hierdoor werd er een mooi tempo bereikt dat op bepaalde momenten getemperd moest worden. Tot Goirle waren de wegen vooral landelijk. In Goirle volgde een passage door de kern die minder fijn reed en ook minder onze voorkeur had. Nadat Hilvarenbeek was bereikt, ging de route verder door een mooi natuurgebied richting Esbeek.
Eén van onze renners wilde onderweg nog beeldmateriaal verzamelen voor het verslag, hierbij liep de telefoon aardig wat scheurtjes op in het scherm. Echter bijgevoegde foto van de groep in de verte geeft aan dat de camera nog functioneel is.

Vanuit Esbeek werd er door België, Poppel bereikt. De wind ging in het voordeel werken. Dit leidde tot snelheden die de 35 km/h overschreden. Alle reden om op gepaste momenten de remmen enigszins in te knijpen. Na Poppel werd via Groot en Klein Bedaf koers gezet richting Alphen  en van daaruit richting Gilze, Molenschot, Oosterhout, Den Hout en tot slot weer terug in Made voor de klok van twaalven.

Ieder kan op deze manier nog genieten van een mooie zonnige maandagmiddag.

Groeten van een zonnig Ter Aalst,
Gerard

Ik schrijf dit stukje nadat ik de zinderende finale van de Gold Race heb bekeken.

De  ochtend van 14 april heb ik mezelf maar weer eens goed ingepakt om met frisse moed weer naar Made te rijden.

Op deze koude ochtend heb ik wat vertragingstijd. Anneke heeft namelijk afgelopen week de winterkleding opgeborgen en die moet toch echt weer voor de dag komen. Oorwarmers, goede handschoenen, overschoentjes zijn geen overbodige luxe bij 2 °C.
Bij het vertrek staat een redelijke groep WTC-ers. In de bestuursvergadering van afgelopen week hebben we afgesproken dat ik een mailtje en woordje zou wijden aan onze veiligheid. We komen namelijk allemaal graag heelhuids thuis. Het mailtje is er gisteren uit gegaan en dat onderstreepte ik nog even voor de start. Dank voor ieders aandacht!

Daarna gingen de 3 pelotons huns weegs. Ik had als leider bedacht een rondje Hedel. Past goed bij de windrichting. Misschien net iets korter dan het programma, maar met maar 5 man en een dikke koude wind leek me dat niet zo erg.
We rijden om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen en komen zo bij de brug naar Hank. Er sluit een dame aan bij ons. Ze blijft er aardig aan hangen denk ik eerst nog, maar dan gaat ze gewoon meedraaien. 33 km./uur tegen de wind, dat is kras. Peter Verhagen gaat haar meteen even interviewen, het blijkt Myrna van Elst te zijn uit Geertruidenberg. Martien weet mij even later te vertellen dat ze nog niet bij een fietsclub zit. Of we haar niet binnen kunnen halen bij WTC Made? Het bestuur moet haar maar eens een aanbieding doen.

We rijden in behoorlijk tempo een groep van WTC Hank voorbij. Dat blijk de B groep te zijn. In de verte zien we nog zo’n groep. We moeten flink doortrappen maar na een kilometer of 10 achtervolging moeten die er toch ook aan geloven. Myrna sluit nu bij hen aan, toch een beter aanbod vanuit Hank gekregen waarschijnlijk.
Wij beuken nog steeds tegen de wind.
Mijn nieuwe fiets is even wennen. Het gaat zeker niet gemakkelijker dan vorige week en vanaf halverwege begin ik mijn kont goed te voelen. Ander zadel ook, mooi, maar verrekte hard. Gelukkig komt vanaf Hedel de wind in de rug. Frans gaat stukken beter dan vorige week en Paul doet ook redelijk mee. Hoewel gebrek aan kilometers t.o.v. de anderen, zorgt dat het nog niet gaat zoals hij graag wil. In Engelen moet er voor hem even gestopt worden om zijn eten te pakken. Peter Verhagen moppert, hij heeft net met veel gepruts een gelletje naar binnen gewerkt. Had hij beter even kunnen wachten en ook rustig kunnen eten.
Hij vraagt Paul vanmiddag goed op te letten bij Parijs-Roubaix of hij ze daar ook ziet stoppen om te eten. Ik vind het wel lekker, banaantje eten (lijkt wel een ijsje), even rustig aan en dan gaan we weer. Via Bokhoven, Hedikhuizen, Herpt en Oud Heusden komen we op rondje Heusden en dus bekend terrein. Met nog een paar extra kilometers door wat om te rijden, komen we met 93 kilometer op de teller in Made aan.
De meesten vinden dit prima, alleen Martien slaat nog even af naar Drimmelen want hij wil de 100 kilometer minimaal halen. Ik ben blij dat ik van mijn zadel kan. Paar keer mee trainen zal ik maar hopen. Verder rijdt hij erg strak en toch niet te stuiterend. Volgende week weten we meer, anders toch weer naar een bekend zadel. Als je er op zit, ziet toch niemand hoe mooi het is.

Ad van Wesel

Binnen onze club is de strijd om het rood in alle hevigheid losgebarsten; vier leden staan met 6 ritten en evenveel punten bovenaan. Tot vorige week maakte ook Twan deel uit van dit selecte groepje. Dit jaar had hij al zijn zinnen gezet op het rood, helaas ging die droom de mist in. Niemand had hem verteld dat we een half uurtje vroeger gingen vertrekken, de tourrenners kwamen Twan bij het Houtse Meer tegen en ook de trimgroep zwaaide vriendelijk goeie dag naar hem. Bij de eerste groep dacht hij nog dat deze mannen naar de Flandrientocht op weg waren. Maar toen Piet met zijn dames ook nog eens in zicht kwamen, ja, toen brak er iets bij onze traaiense klepper. Zwaar gedeprimeerd stampte hij er een rondje solo uit, hij vroeg deze week nog wat geestelijke bijstand bij enkele clubgenoten. Nu is het maar te hopen dat hij weer snel tussen de sportrenners zijn punten gaat pakken. Voorlopig blijft het rood om de ranke schouders van onze voorzitter Ad zitten, met Peter, Johan en Frans hijgend in zijn nek, wie is de volgende die afhaakt?

Op onze kalender stond “de 100 van Peter” geprogrammeerd. Een beetje veel met deze koude Noord-Oosten wind vonden wij, een rondje van ongeveer 90 km was meer dan genoeg. Richting Den Bosch hadden we pas gedaan, dan maar een rondje Baarle-Nassau. Met 11 leden togen we naar het zonnige en koude zuiden met twee dames in ons midden. Anneke, die het er een keer op waagde en Rachel net weer een jaartje ouder en sterker, sloten ook bij ons aan.

Samen met Ad v D. zat onze pas jarige job kilometers lang op kop het tempo aan te geven.
Door het koude weer moest er af en toe ook nog gepist worden, wat dat betreft zijn we wel ouwe zeikers aan het worden! De rit ging over de ons bekende wegen richting Alphen, Oosterwijk en naar Looneind, Terover, Klein-Bedaf, Veldbraak, Reth en Tommel. Zo hadden we intussen de Belse grens al een paar keer gepasseerd, het ging verder richting de Heimolen en Ulicoten. Bij “de Kluis” vertrok net een heel peloton motorrijders, even wachten voordat wij de Maaykant in konden draaien op weg naar de Pondorasa.

Bij Chaam kwamen we weer op de bekende wegen richting de May, over de teraalster brug gingen het deze keer over de Bankenweg naar de Witteweg. Dit omdat in Den Hout alles op z’n kop staat vanwege Paaspop.
Met bijna 90 km op de tellers sloten we onze rit weer af, het was koud geweest, maar toch heerlijk gefietst.

Let op! Zaterdag is er de Paastocht vertrek 8.30 uur. En maandag, tweede Paasdag is er ook een clubrit!

Sportieve groet, Pierre Boulanger.

De weergoden waren ons goed gezind deze morgen. In het begin nog een beetje fris, maar het zou later een prachtige zonnige dag worden.

Heerlijk voorjaarsweer, nog een beetje een fris oostenwindje, maar niks mis mee voor een paar kilometer te fietsen.
Het was dan ook weer een drukte aan het oude-gemeentehuis, plus nog drie WB renners die vroegen of ze bij ons aan konden sluiten.
Voorzitter Ad legde uit wat de bedoeling was en we konden gaan met die banaan.
Als je de May uit bent, weet je pas wie er voor de tourgroep hebben gekozen, deze keer had ik 16 volgelingen onderweg naar Den Hout.
Bij het Houtse Meer kwamen we Twan nog tegen, die ging in de achtervolging naar de sportgroep, helaas verspeelde Twan hier zijn droom “de rooie trui”. De kopgroep in het klassement begint zich af te tekenen; 4 mannen met vijf ritten. jammer Twan, het zag er zo mooi uit!

Een mooie groep met twee dames die hun manneke wel kunnen staan tussen al dat mannelijk geweld! Met Ad en Marino op kop ging het in een mooi tempo richting Rijensbroek. Bij Hulten had ik wat verkeersregelaars geregeld die ons vlotjes over de drukke kruising hielpen. We hadden met de regelaars afgesproken dat ze ook Piet met zijn vrouwen netjes zouden begeleiden!
Via Klein-Tilburg ging het over de A58 tot aan de speultuin de Vossenberg, nadat we de vossenberg beklommen hadden, gingen we wat huizen tellen, het moesten er vijf zijn. Richting Riel begon Jantje plots “spaans”tegen mij te praten, daar versta ik niks van. Dus ff gewacht toen we het fietspad opdraaide om in het Bels te antwoorden. Tenslotte was het vandaag de Hoogmis van Vlaanderen, iedereen was er vol van “wat gaat Poeleke ons brengen?”. Veul namen werden genoemd in prognostieken maar die van Alberto Bettiol kwam bij niemand over zijn lippen. Via de Kwaalburg kwamen we over de Alphense bergen, een verraderlijke klim over kedenke kendenke platen.

Vader en zoon Marijnissen hadden ook hun nodige kilometers op kop van de groep gesleurd, evenals Kevin, Sandra, Rachel, Antoon en Jantje die de gang er in hielden. Nog een slingerke om Chaam om daarna via de Meerleseweg weer op de weg naar Ulvenhout uit te komen. Op het fietspad richting Geersbroek had ik de dag daarvoor nog een lekke band gehad, nog nooit mee gemaakt, voor mij fietste Willem Avontuur op een flink steentje, “lek”riep hij, maar die rotsteen schoot ook onder mijn achterwiel met hetzelfde gevolg. Dankzij Ad wonnen wij wel de bandenwissel, nog ff de steen opruimen zodat we op onze zondags rit niet nog een keer dat probleem hadden.

Op het einde van de Geersbroek hebben ze deze week de weg opnieuw opgelapt, een hele verbetering in die beroerde bocht richting Slingerdreef!
Via Bavel en Dorst kwam het einde van deze fraaie zondagochtend weer in zicht, over de Teraalster brug nog genieten van de geur van raceolie en vette hamburgers. Zo kwamen we met 84 km op de meeste tellers, mooi op tijd thuis voor de koffie.

Volgende week is de rit iets langer, dan gaan we voor de 100 km, met al die sterke kleppers binnen onze club moet dat geen probleem zijn.
Over een goeie maand staat de Veluwetocht alweer op het programma, dus moeten we goed getraind zijn!
Tot zondag half 9!!

Groet,
Pierre Boulanger.

Op deze zonnige morgen staan behoorlijk wat WTC-ers bij het oude gemeentehuis.
We vertrekken voor het eerst om half negen.
De Wilde Bond ook, maar dat weet daar blijkbaar nog niet iedereen, want er komen er maar drie opdagen en die komen bij ons aansluiten.
Na mijn uitleg van de plannen vertrekt de  Tourgroep onder leiding van Peter Broeders en die neemt een groot peloton mee. Als ik daarna kijk wat er over is voor Trim en Sport, tel ik nog maar vier renners voor de Sport. We kunnen meteen een bestuursvergadering doen want met Flip, Frans en mijzelf hebben we meer dan 50% van de stemmen, als vierde was Peter Verhagen. Dit brengt ons op een gemiddelde leeftijd boven de 60, zeg maar, heel veel routine. Flip heeft een rondje bedacht van ruim honderd kilometer.
Als ik later op het kaartje kijk, zie ik dat we mooi in een ruime cirkel om de Biesbosch gereden zijn en dan langs het water door naar Heusden en weer terug.
Met niet al te harde oost-noordoosten wind is dat een goede route. Wind tegen weg en vanaf Heusden in de rug. Eerst rijden we nog twee-aan-twee maar de wind is weliswaar niet hard maar wel dik en dus gaan we met vieren “draaien”.
Het gaat lekker, het zonnetje maakt het wat aangenamer en we ontwikkelen een redelijke snelheid. Regelmatig zien we wielrenners voor ons en dan is het “erop en erover”.
Zo ook op het fietspad van Sliedrecht naar Gorinchem, maar die twee hebben toch wat meer in hun mars dan we dachten. Ze gaan mee draaien en ontwikkelen snelheden van rond de 37 kilometer per uur tegen de wind. Dat is een aanslag op mijn benen, maar ik laat het niet merken. Peter en Frans krijgen hier toch een “knauw” door blijkbaar. Als de twee gasten ter hoogte van Schelluinen een andere route nemen, zijn we weer met vieren.
Flip rijdt nog vrolijk en stevig op kop. Ik kan hem af en toe eens aflossen maar Peter en Frans moeten passen. Dan is het nog een heel eind van Gorinchem , via Andel en Veen naar de Heusdense brug, maar mijn benen blijven het redelijk doen. Mijn extra kilometers die ik voor Alpe D’Huzes getraind heb, betalen zich uit.
Dit had ik vorig jaar begin april niet gekund.
Vanaf Heusdense brug gaat het een stuk gemakkelijker. Flip kiest de kortste route naar Made. Met 106 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets.
Toch ruim 180 getraind dit weekend. Ik ben benieuwd hoe de benen morgen voelen. Routiniers bedankt, ik was vandaag de jongste van de Sportgroep, wel eens fijn om nog ergens de Benjamin te zijn :-).

Ad van Wesel

Na bijna 2 weken op hoogtestage geweest te zijn in Polen stond Piet ook deze morgen aan het vertrek als leider voor een rondje Heusden. Bij familie op bezoek geweest en vandaar uit diverse Poolse bergen onder handen genomen. Scherend over hoge toppen als een Adelaar en daarna weer voorzien van de nodige rode bloedlichaampjes weer veilig aankomend in de dalen.

Dus dat moest wel goed komen vandaag als leider voor een rondje Heusden.
Zaterdag nog lekker genietend van een aangename voorjaarsdag en nu, deze zondagochtend, een straffe kille noordooster trotseren.

Dat deden wij gelijk vanaf het vertrek met de wind op kop. En dat was goed te voelen.
Een dikke wind zeggen ze in het fietsjargon!!
Met Johan en René op kop, ging het via den Berg (waar wij bijna van onze fiets werden gereden door een wegpiraat) de Keizersveersebrug over. Vandaar door de Peerenboom richting Dussen. Hier lieten ook Anneke en Petra zich gelden om de rest uit de wind te houden. Goed bezig meiden.
Maar ik moet zeggen dat op Piet en René deze ochtend geen maat stond. En ik zat echt met pap in de benen.
Tot aan Heusden de wind tegen, maar toen wij de brug over waren de wind in het hol. En dat het flink doorging. Door de polder langs de oude Maas ging het gezwind op Waspik op aan. Onderweg kwam er een splitsing naar rechts waar een mooi fietspad ligt.
Hier reed de groep onder aanvoering van Piet rechtdoor.
Ik, lekker eigenwijs natuurlijk, ging rechtsaf en pakte het fietspad terwijl de rest de dijk bleef volgen. Zo kwam het dat ik een flink stuk om reed en de groep aan de horizon zag verdwijnen. En ik rijden en rijden en moest blij zijn dat ze wat gas terugnamen anders was het de bezemwagen geworden. Piet zei nog tegen mij om altijd de leider te volgen. Ik sputterde nog wat tegen maar ik wist natuurlijk wel dat hij gelijk heeft.

Het eindpunt van dit rondje was weer daar. Made in zicht. Lekker gefietst met de trimgroep.
Ik denk dat ik ook maar eens op hoogtestage ga. Bloedverdunners heb ik genoeg maar rode bloedlichaampjes?
Met dank aan leider Piet, Sharelle, Peter Bas., Peter K, Wim, Anneke, Petra, René en Johan.

Met vriendelijke groet,

De Pakhaas