Waar gaan we nu weer eens over schrijven, dat we met een flinke groep waren? Of dat het aangenaam fietsweer was? Uuuh, dat de dames goed vertegenwoordigd waren?
Het is altijd hetzelfde liedje; we zijn daar geweest en daar en hebben dat gezien en dat niet. Tegenwoordig rijden we minder lek, ff afkloppen! Dan moet je maar een keertje fout rijden, dat hoort erbij als leider. Ik dacht wat onze voorzitter kan, dat kan ik ook.
Bij de Klappenberg net onder Etten-Leur gingen we rechtsaf. Het voelde niet goed aan, het duurde me te lang voor we de oversteek konden maken naar links. Beetje verder was die er toch, een vreemde weg. En dat klopte ook, na een paar honderd meter was het een zandweg, och ja dat kan de beste overkomen zie je wel.

Voor Erik Stasse kwam dit goed uit, er zat iets los bij zijn rem. Met hulp van Willem kon zijn linkse remhendel weer vastgezet worden. Wij hadden de tijd om wat te kletsen en een  banaantje te nuttigen. En op advies van mij trok Bert zijn windstoppertje uit, veel te warm voor dit mooie weer. Bert kreeg hem niet zo goed in zijn achterzak en was bang dat zijn telefoontje er mee uit zou vallen. Intussen vertrok de hele meute op weg naar de goeie afslag de Zandspui in.
En onze Bert was nog steeds aan het vechten met zijn windstopper…..
Colin zag dit op een afstandje aan, bleef nog ff wachten, maar zag ook onze groep steeds verder uit het zicht verdwijnen……. Colin zette alvast een achtervolging in op de groep,
Bert deed dat ook alleen een beetje later ook.
Aan de rand van Prinsenbeek was Colin bij de groep en zei tegen mij dat we er eentje miste. Wie dan? was mijn vraag. Ik had nog niemand gemist. Die man die met zijn jasje bezig was. O, onze Bert. Maar wat nu? Als je terug gaat fietsen dan rij je elkaar hoogst waarschijnlijk mis en we zagen hem toen ook niet achter ons aan komen.
Dus via d’n Elsakker naar ‘t Traaie, zonder Bert.
Daar hebben we met ons allen gezellig al fietsend en wandelend de braderie bezocht. Bij de stamkroeg van Kefke nog een paar pinten achterover geslagen om maar alvast te trainen voor volgende zondag. Een gezellige boel bij Gerrit in de Zevende, ge krijgt de groeten nog Kef!

Via de Schimmelseweg pakten we de kortste route naar de May, waar we afscheid van elkaar namen. Weer lekker gefietst, alleen verdomde vervelend dat we Bert achter hadden gelaten.
Bij thuiskomst maar eens een telefoontje naar onze kampioen achtervolgen gedaan.
Bert had ons voortdurend zien rijden, wel een andere weg in Traaie genomen. Maar bij de brug over de Mark en onder het tunneltje bij de Schimmert had hij ons nog in zicht.
Sorry, sorry Bert, we zullen het volgende keer goed maken.
Dan mag je de hele rit op kop rijden, weten we zeker dat we jou niet missen.

Volgende zondag is het een grootse kermis in Den Hout, dan doen ze daar ook iets met fietsen of zo, schijnt best gezellig te zijn.
Eens kijken of we daar de boel bij elkaar kunnen houden!

Tot op d’n Houtse Kermis.

Groeten,
Pierre Boulanger.

Vandaag bestond onze kopgroep uit vier man. Deze keer geen dames.
Heb ze wel gezien bij de tourgroep.
Ook wij gingen de kanten uit van Dorst. In de verte zagen wij het peloton rijden. maar de kopgroep waar wij inzaten, was niet bij machte om ze in te halen.
Het rode achterlichtje van een van de kleppers (=Jantje) verdween langzaam uit het zicht en ter hoogte van het Houtse Meer was het geheel verdwenen.

Nu moesten wij het zonder baken maar zelf uitzoeken. En dat deden we dus ook.
Vandaag in de kopgroep André, Rene, Peter K .en mijn persoontje.
Nu nog een beetje fris, maar naderhand zou het toch een geweldig mooie dag worden. Gisteren hadden al enkele mannen het parcours verkend van de klassieker
Den Hout-Den Hout die volgende week op het programma staat. En aan hun gezichten te zien, was het best een zware bevalling. Natuurlijk hebben de kasseistroken bij de gevangenis van Turnhout hier een grote rol in gespeeld. Maar dat voor volgende week.
Wij reden vandaag het overbekende rondje Slingerdreef. De wegen waren hier flink uitgesleten geraakt door het vele fietsen van dit rondje en met name het Dido  peloton is hier mede verantwoordelijk voor. Hoe vaak zij hier wel niet dit parcours hebben gevolgd is niet te filmen!!!!
Maar wij dan?
Gebruik makend van het nieuwe fietspad tussen Oosterhout en Dorst (waarvan ik denk dat het gevaarlijk is met het oversteken en de uitrit van de Hannebroek en de parkeerplaats aldaar) ging het naar Dorst. Overgestoken en linksaf geslagen om de oude rijksweg te volgen. Bij het vliegveld rechtsaf om al slingerend door deze mooie streek te rijden.
Toen de zon eenmaal goed begon te schijnen, werd het ook steeds drukker met de fietsers. Natuurlijk ook met andere recreanten. Nog lekker genieten zo in september.
Om de beurt op kop met  Peter en Rene, terwijl André de achterhoede in de gaten hield. Rene is ijzersterk en zal volgend jaar zeker de  overstap maken naar het
Pro-continale team van de WTC. De onderhandelingen zijn al in een vergevorderd stadium.

Voordat wij er erg in hadden, zaten wij alweer op de terugweg in de Slingerdreef.
De ene na de andere groep kwam ons tegemoet gereden. Daarna door naar Bavel en Dorst. Nu het fietspad van de andere kant genomen. De A27 overgestoken om daarna in een lekker tempo naar de Oosterhoutseweg te gaan. Daarna door de bossen nog een rondje op het Munnickenhof gepakt om na 71 km terug binnen te vallen op de May.

Lekker gefietst, goed weer en laat Den Hout-Den Hout nu maar komen.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

De kalender staat al weer op september maar het blijft geweldig weer en de opkomst dus mooi. Deze morgen drie ongeveer even grote groepen. Ik sta op de lijst als leider en heb eigenlijk mijn hele arsenaal aan tochten die ik goed ken wel gehad. Omdat de wind oostelijk is, moeten we die kant uit en ik besluit dat het een rond je Hedel wordt. Flip blijkt daar goed bekend mee te zijn, hij roept meteen: “Hedel; daar hebben de mannen meer haar op hun z.. dan op hun schedel”. Geen idee hoe hij die kennis heeft en ik wil het ook niet weten.
We hebben veel liefhebbers vandaag. Met negen renners rijden we tegen de wind in.
De mannen hebben er zin in en er wordt meteen een behoorlijke snelheid ontwikkeld tegen de wind. We draaien lekker rond, dan is dat niet zo zwaar. Hier weet ik de weg allemaal nog goed, het knelpunt zal rond Oud-Heusden liggen denk ik al. We hebben in het voorjaar daar ook al eens gereden toen Martien dacht dat hij wist hoe je Heusden Vesting kon vermijden, dat ging niet helemaal goed, maar ik meen dat ik toen wel gezien had hoe het wel moet. Net voor Heesbeen sturen we rechts , dan links over het viaduct en dan moeten we rechts, dat weet ik nog. Helaas neem ik nu een afslag te vroeg en komen we in een woonwijk terecht. Ik doe net of het zo hoort en ze hebben niks in de gaten. Tot we toch wel erg veel afslagen maken. Ik krijg wat vriendelijke opmerkingen, bijvoorbeeld over mijn verslag van pas met “spaghetti route”; “wat is dit dan Ad ?”
Maar gelukkig kom ik er weer uit. Alleen niet op de weg naar Herpt en Hedikhuizen zoals de bedoeling was. Gelukkig is het zonnig weer dus weet ik waar het oosten is en houd dus de zon wat in de gaten. Die staat blijkbaar al weer in het zuid-oosten op dit uur dus kom ik uiteindelijk in Vlijmen uit. Net voor de snelweg zien John en ik een bekend straatje. Daar gaan we in en dan komen we langs Engelen. Ik weet dat je door het fort kunt naar de sluis, maar dacht dat je daar af moet stappen  en een trapje op. Als we al weer in Bokhoven geweest zijn en over de dijk aan de andere kant van het fort komen, vertelt Flip dat we wel door het Fort gekund hadden. Hij had bij vertrek echter zelf geroepen dat bij zo’n mooi weer we wat verder konden, dus ik vertelde hem dat ik speciaal voor hem een paar kilometer extra aan geplakt dat.
We gaan 2 sluizen over en dan zijn we toch in Hedel.
Nu terug met de wind in de rug. Ik zie op mijn teller geen snelheid meer, magneetje verloren zie ik later, dan doet tie het niet hè.
Marc de Pijper begint het nu taai te krijgen. Hij hangt aan het elastiek. Gelukkig voor hem rijdt Erik van der Hoeven lek en het wordt geen snelle pitstop. Marc vertelt dat zijn voorbereiding niet al te best geweest is. Feestje tot in de kleine uurtjes en hij gaat roken als hij zat is. Ik heb maar niet gevraagd wat. Ik kan beter Erik even helpen. De band ligt er zo in maar het oppompen is iets lastiger. Het ventiel steekt maar net door de velg. Erik heeft zo’n nieuw ding met gaspatroon. Hoog tijd om eens te proberen. Er volgt een luide knal. Het blijkt niet de band te zijn maar het rubberding is uit het teutje van het pompding geklapt. Dan maar met de hand: de pomp van Paul lukt nog niet. Mijn minipompje gaat wel. Ik krijg er wat begindruk in en het ventiel komt nu zo ver dat de langere pomp van Paul het aan kan. Flip constateert dat Erik waarschijnlijk niet geselecteerd gaat wordt als mecanicien voor een proefploeg.
Ik denk dat mecaniciens van profploegen niet kwalificeren bij Erik in de kas.
We kunnen weer verder. Nog 35 km, dus een uurtje.
We hebben ondertussen een gastrenner opgepikt. Hij gaat met ons mee tot de Hankse brug want het gaat zo lekker. Nou, dat kan nog tegenvallen als hij tegen de wind terug naar huis moet: in Boxtel. In Raamsdonksveer stuur ik hem rechtdoor het dorp in en vertel dat daar wel ergens bordjes Waspik en Waalwijk zullen staan ….. hoop ik voor hem.

Wij pakken nog even de brug over de Amertak. Tijd om er mee te stoppen, want er rijden nu hele pelotons recreatie-fietsers op de fietspaden. Als ik de May in rij, roept Marc “Tot volgende week, dan ben ik beter in vorm”,. Blijkbaar vond hij het toch wel leuk, hij houdt wel van afzien. Ik heb geen idee wat de afstand en snelheid uiteindelijk geworden is. Gelukkig kan ik die gegevens van Strava van de anderen halen: 93 kilometer. Netjes toch en mooi op tijd thuis om lekker in de tuin te zitten. Misschien een van de laatste dagen dit jaar, of krijgen we nog een mooie nazomer? Laten we het hopen. Het bevalt me wel.

Ad van Wesel

Als ik ‘s-morgens buiten kom, is het helder, geen wolkje aan de lucht. En wind, …mwah niet echt. Ik kijk op de thermometer tegen de muur; 9 graden. Oei, da’s niet veel.
Even twijfel ik om de armstukken aan te doen. Toch maar niet. Als straks het zonneke echt doorkomt, is het prima te doen.

Bijna half 9 aan het Raadhuisplein. Er zijn al WTC’ers en van lieverlee wordt het drukker. Piet maakt een opmerking naar Flip waarom ik nog geen fietskleding heb?
“Hij heeft toch fietskleding aan!” wordt er ad rem geantwoord. Tja, da’s waar, einde discussie! En dus rijd ik voor de 3^e keer als “man in black”.
Maandag ga ik kleding passen bij Flip.

Als de Tour- en Sport groep weg zijn, zijn er 8 renners over voor de Trimgroep.
“Waar gaat de rit naar toe?” vraagt Piet.
Niemand heeft een echte voorkeur en dus laten de windrichting beslissen. Het wordt een ritje richting Wijk en Aalburg/Heusden.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Aan de rook, die de schoorsteen van de Amercentrale verlaat, is te zien dat het toch iets harder waait dan gedacht.
Over de Keizersveersbrug houden we rechts aan. We passeren Peerenboom en duiken met, toch een fors windje op kop, de polder in richting Dussen.
Om en om wordt er op kop gereden.
In Dussen rijden we dwars door het dorp, langs het kasteel van Dussen naar Babyloniënbroek. We zijn nog geen 20 km. van huis en ik kom op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. En da’s niet de eerste keer in de afgelopen 3 weken.
De polder tussen Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg is weids en leeg. Nog even doorstampen en dan hebben we de wind in de rug. Bij de gereformeerde kerk in Wijk en Aalburg is het rechts en direct links de Maasdijk op; een mooi stukje Nederland tot zover. Als we Wijk en Aalburg uitrijden ineens een herkenningspunt voor mij; Mercedes-Benz specialist Vos. We nemen de brug over de Bergsche Maas en bij Heesbeen draaien we terug naar Made. Inmiddels is het bijna 12 graden, zon en de wind in de rug nu. Da’s lekker. Gestaag gaat het nu langs de Bergsche Maas naar Doeveren, Vriezekoop.
Bij het jachthaventje van Watersportvereniging Waalwijk steken we de Oude Maas over en gaan richting Waspik. We draaien om de jachthaven en duiken onder de A59 door. Na een kort stukje Halvezolenpad rijden we Raamsdonk binnen naar de watertoren bij de A59.
Dan zijn we rond gereden en is het uitrijden terug naar Made.

Een tocht langs mooie dorpjes en door weidse polders.
Uit en thuis staan er 73 km. op de Garmin.

Rene van Mook

Voor de eerste keer weer eens een ander rondje gefietst, met ons clubke.
De hoek van Oost-Brabant, ging het vandaag heen. Via de Steenhovensebaan denderden 11 WTC’ers en gastrenner Ad over de klinkers richting “Spijs & IJs”. Onze beresterke Maurice had zijn dag vandaag niet. Normaal gesproken zit hij kilometers lang op kop, vandaag had hij een snipperdag! Gelukkig waren Colin en vader Kees in goeden doen, samen met Niels en Antoon en de weer herstelde Jantje, knapten ze het meeste vuile werk op! De rest mag gewoon in de bus gaan zitten, wa ouwe hoeren en genieten van al dat moois wat wij onderweg tegen komen.

Wat is er dan nog mooier op zo’n zondag ochtend. Via Riel fietsten wij onder het tunneltje door naar Goirle, een plaats waar ik slechte herinneringen aan heb. Dus fiets ik ook niet langs die bewuste plek, zulke dingen blijven toch hangen helaas.
Eenmaal door Goirle over het fietspad naar Biest-Houtakker, een rustig boeren dorpke van nog geen 900 inwoners. Zelfs Den Hout is nog groter, het volgende dorp was ons keerpunt van vandaag, Diessen! Voor mij een bekende plaats, vroeger toen ik een jaar of 10 was kwam ik daar regelmatig bij mijn Ome Sjaak. Dieë mees had daar een bakkerij en mijn vader was ook bakker en dat was dan wat kletsen over het bakkersleven. Ome Sjaak hed ut lang vol gehouden, was een sterke mees, hoewel ut maar een klein menneke was. De uitnodigingen voor zijn honderdste verjaardag waren de deur al uit, groot feest in de Ouwe Brouwerij in Baarschot, mooie stukken in de plaatselijke kranten. En wa denkte, 1 dag vur zijn verjaardag begeeft ie ut! Ut feest was nu een uitvaart.

Kees had de route ook in de GPS staan, zo was het wel lekker om te leiden.
Hij nam Esbeek en een stuk door het” Landgoed Utrecht” voor zijn rekening. Daar hadden we nog wel een paar hindernissen, we moesten langs, over of onder een een paar slagbomen. Dat verliep niet zo vlot zoals in de paarden sport, die springen er zomaar overheen. Bij ons waren  er enkele weigeringen.
Intussen waren we op Bels grondgebied beland waar we enkele leuke koffie adressen passeerden. Jammer, vandaag zat het er niet in, we hadden beloofd rond 12 uur thuis te zijn. Dus gaan met die banaan, banaan, o ja bananen tijd, we moeten nog een stuk en de motor moet blijven draaien. Bij onze Peer begon hij toch wat te pruttelen, gelukkig had hij een meesterknecht in gehuurd die hem in de groep hield!

Bij Poppel herinnerde Niels mij nog aan een mindere passage door deze grensplaats, ik hoopte dat niemand het wist. Och ja vandaag verliep alles prima ook in Poppel.
We kwamen intussen weer op wat bekendere wegen in de buurt van Alphen, vur ons Jantje was het nog steeds onbekend terrein. Pas bij Gilze hoorde ik hem zeggen, ooo zijn we hier, nou weet ik het wel, gas erop! Bij Jan aan zijn benen mankeert niks, maar zijn oren en ogen, toch nog eens een keer terug naar die dokter gaan, eg wel!

De laatste kilometers gingen vandaag langs het kanaal in Oosterhout en Den Hout naar de May. Klokslag 12 uur waren we thuis. Weer een geslaagde rit, wat katertjes weg gewerkt en Sprangse Bert had er zijn eerste echte rit in de toerclub op zitten zonder problemen, hij is klaar voor Den Hout – Den Hout!

Volgende week een wat korter rondje, iets van 80 km.

Groet, Pierre Boulanger.

Daar sta je dan. Op tijd in de May maar wel met een lekke achterband.
Bandje compleet versleten.
Te lang mee doorgereden.
Denken dat die dingen oneindig meegaan.
Maar nu voor een voldongen feit geplaatst.
Bandje heeft de vele kilometers niet meer kunnen verwerken.
Bekijk het maar dacht het bandje, het is mooi geweest zo.
Groot gat in het loopvlak.
Einde verhaal.

Het werd intussen wat drukker bij het gemeentehuis.
Peter Verhagen zei dat ik wat minder appelgebak moest consumeren onderweg en meer geld in het onderhoud moest investeren. En daar heeft hij natuurlijk wel een sterk punt. Maar ja, ik heb maar een klein traktementje en dan moet je keuzes maken. En vanaf 1 september wordt het nog minder want dan krijg ik mijn centjes van vadertje staat. Dan kom ik op een leeftijd dat alles wat rustiger mag hahaha. Misschien ook wel minder appelgebak?
Wie zal het zeggen. Zal er aan liggen wat het vrouwtje mij toe stopt als ik thuis vertrek voor een ritje.

Omdat vandaag ook de Etappas-Tour plaatsvindt en daar een stuk of 10 WTC’ers aan meedoen, verwacht ik niet zo’n drukte als afgelopen weken. Toch staan er 18 renners en rensters aan de start bij het Oude Gemeentehuis.
Ik tel even en zie al snel dat de Sport groep wel erg klein zal zijn. Flip en Frans zijn naast mijzelf zekerheidjes maar Peter Verhagen en Erik van der Hoeven geven aan dat ze gepland hebben met de Tour mee te gaan. Hmmm, met drie, dat is wel wat weinig.
We besluiten met de Tour mee te gaan.
Maar dat gaat nog niet zo vlot want Flip is ondertussen naar huis omdat Gerard Veekens ontdekt heeft dat zijn buitenband zodanig kapot is dat daar geen hele tocht meer mee te rijden is. Flip heeft nog wel een oude band liggen denkt hij en komt daar even later ook inderdaad mee aanrijden. De trimgroep is ook klein. Omdat Piet deze keer met de Tour mee wil, zijn er maar 4 over. We laten hen achter terwijl ze de band van Flip op het wiel van Gerard aan het monteren zijn. Later hoor ik dat Gerard eigenlijk ook nog met de Tour mee gewillen had…. jammer, hoewel ik naderhand zag dat hij nog meer kilometers weggetrapt had dan het Tour-Sport-collectief.

Wij rijden onder aanvoering van dagleider Kees Marijnissen naar Zundert en rijden via Oosterhout. Ik zie dat ze het nieuwe fietspad al weer aan het verbouwen zijn.
Dat was ook wel nodig, de oprit op dat fietspad was precies op het (onoverzichtelijke) punt waar het bos-fietspad tussen de bomen uitkomt. Levensgevaarlijk en niet goed doordacht. Dus over 1-2 weken hebben we in ieder geval een betere oprit en zullen we het fietspad moeten gaan volgen want het is een verplicht fietspad.
(Ter info: Boete is € 55,- voor die overtreding).
Ik rij zelf de hele tijd achterin want het gaat prima op kop. Ik let niet zo op de route ook al omdat ik toch geen verslag hoeft te schrijven, tenminste dat denk ik, maar hoor bij thuiskomst van Anneke dat de tourclub besloten heeft dat ik dat wel zou doen. Ik heb geen vergadering en stemming gezien onderweg en zeker zelf niet mogen stemmen, maar vooruit dan maar. Ik kan dus niet precies vertellen hoe we gereden hebben (maar degene met Strava kunnen dat wel precies zien). We gingen in ieder geval via Chaam België in en via Meer richting de A16 om een stuk zuidelijk van Hazeldonk die snelweg over te gaan. richting Zundert. Er ligt  daar een fietspad, wat niet altijd het geval is in België en waar je als fietsgroep niet op hoeft te rijden als je aan wat regels voldoet: minimaal 15 renners….halen we net niet. Bij de groepsgrootte van 15 en meer mag je volgauto hebben die er 30 meter achter rijdt. Bij meer dan 50 renners is die volgauto zelfs verplicht.
Wij moeten dus vandaag op het fietspad. Dat doen we ook meestal en dat is niet altijd een pretje, ze zijn wat smal en zoals we deze week in het nieuws hebben kunnen horen en lezen, is het wegonderhoud in België de laatste jaren niet echt goed geweest. Nou, dat geldt ook voor de fietspaden.
In Nederland aangekomen wel weer goede fietspaden maar we moeten even puzzelen om daar goed op te komen.
De terugweg gaat via Klein Zundert richting Sprundel en Etten-Leur.
Colin Marijnissen krijgt een lekke band. Flip gaat er zich mee bemoeien dus dan is hij zo gewisseld. Wel lang genoeg voor een sanitaire stop en om mijn banaantje op te eten.
De bewoner van het huis waar we op het erf staan, komt er bij staan.
Hij is van het type “ praat graag”, na de stop weten we alles van hem. Behalve waar zijn roots liggen want hij was wel heel erg bruin geworden deze zomer.
Via Mastbos gaat het dan naar Den Elsakker en zijn we al weer bijna thuis. Maar weer hoor ik een lekke band bij de Compaan. Nu is het Piet. Weer is Flip er snel bij. Terwijl Piet zijn bandafnemers nog aan het zoeken is, heeft Flip de band al van het wiel. De nieuwe band zit er al in voor Piet zijn CO2 patroon klaar heeft. Al met al een hele snelle pitstop en kunnen we de laatste zeven kilometer rijden.
Erik en Antoon malen op de grote plaat richting Wagenberg.
Rachel merkt op dat nu voor haar de kilometers toch wel beginnen te tellen. Maar haar knie houdt het goed. Ook Anneke, de andere dame in ons gezelschap, vindt het pittig maar blijft er goed aanhangen door slim te rijden.
Met 88 kilometer op mijn tellertje en net boven de 30 km/uur gemiddeld, komen we weer thuis. Een stuk lager dan wat de Sportgroep normaal aan snelheid haalt maar nu wel een stuk meer kunnen buurten.

Groeten,
Ad van Wesel

Na wat afmeldingen, zelfs nog midden in de nacht kreeg ik nog een app. Marieke kon door een feest in ’t Veer de slaap niet vatten. Nu hadden wij het geluk dat er een gebakje over was! Toch gingen er 30 fietsers op pad.
De snelsten verkozen het wiel van de veurzitter, de trimmers kropen bij digi Piet in z’n wiel, hij had zijn route zaterdag nog verkend, dan mot het goed komen!
Mijn tourclubke was weer het populairst, met 15 volgers ging ik op weg naar de koffie.

Wij fietsten tot aan Den Berg op korte afstand van de sportgroep. Ik zei nog tegen Maurice, “als ze een keer lek rijden, zijn we ze voorbij”. Dat had ik beter voor me kunnen houden, nog geen 500 meter verder hoorden we pssssssttt. Een lek bandje volgens mij.
Terugkerend om te kijken wie de klos was, zag ik ons Kefke daar staan. Hij had zich toch afgemeld? Hij had zaterdagavond een fist, wat rustig aan gedaan (spa) en was gelukkig toch van de partij! Peter Verhagen moest er wel aan te pas komen voor een snelle banden wissel. Lucht erin en gaan met die banaan.

De Keizersveersebrug over naar de Peerenboomsesteeg en weer hoorde ik een bekend geluid;  pssssssttt. Het bandje had het weer begeven. Volgens de experts was de beste oplossing om zijn achterwiel voor in te zetten. O nee, de achterband  verwisselen naar voor. Dus handen uit de mouwen, vele handen maken licht werk! Helaas heb ik niet zoveel gedaan, buiten een klein beetje lucht in het bandje pompen. Mijn gedachten waren om nu de route in te korten zodat we toch om half 11 bij SED zouden zijn. Dan maar niet via het prachtige Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg maar de kortste weg naar de Heusdense brug. Maurice die in de May nog tegen mij zei “nou al op kop, da is de bedoeling nie” nam nu samen met Peter Verhagen de kop over tot aan Doeveren. Antoon liet zien hoe sterk hij tegen de wind op kon boksen. Samen met onze benjamin Colin fietsten we nu naar Sprang. Ik wilde niet door de drukke Nieuwe Vaart fietsen, ook niet om Bert in de verleiding te brengen om daar in z’n remmen te knijpen. Bert die voor de eerste keer met onze groep op pad was en volgens mij weinig problemen had. Weer een volgeling erbij!

’s Gravenmoer kwam in zicht. Als je van de andere kant straten benaderd, ziet het er wel heel anders uit zei ons Anneke. Het laatste stukske naar SED nam Erno voor zijn rekening, die rook de koffie, vers gezet door zijn broertje William!
Wij waren de laatste groep die arriveerde op het terras van SED, genoeg plek.
Traaise/ Teteringse Marion verzorgde de koffie met appeltaart of lopend chocoladetaartje, die smaakte verrekte goed! Na een half uurtje bijgekletst te hebben en de vakantie verhalen eruit waren, konden we beginnen aan het slotakkoord.
Ieder met z’n eigen ploeg om gemopper te voorkomen, ging het richting de May.
Rond 12 uur zat het er weer op en gaan we helaas weer beginnen aan de laatste 9 tochten van dit seizoen.

Volgende week ben ik er echt niet bij, een uitstapje naar de etapastour met verschillende clubgenoten.

Groet, Pierre Boulanger.

Met 30 personen aan de start is het deze morgen druk bij het oude gemeentehuis.
De opdracht aan de drie leiders van de dag is: breng je groep om 10:30 uur bij de koffiestop SED in ’s Gravenmoer. Dat betekent voor mij dat ik de sportgroep zo’n 65-70 kilometer moet laten afleggen. Ik heb besloten om een rondje “Heusdense Brug” te rijden en dan vanaf Waspik daar een lus aan te plakken. Dan komen we op de vereiste afstand en dit geeft de mogelijkheid om wat af te snijden als we door lekke band of zo achter komen op schema.
We zijn met 7 WTC’ers en hebben een hele sterke gastrenner: Bryan van Rutten.
We zitten door eigen sterke mensen. maar vooral door deze jongeman, al snel voor op  mijn schema. Geen wonder, hij besteedt heel veel tijd aan trainen met nu al 13.000 kilometer op de teller en dat hij met 25 jaar leeftijd minder dan half zo oud is dan ik, zal eerlijk gezegd ook wel in zijn voordeel zijn. In het eerste deel van de rit zie je het nog niet zo. We fietsen over Raamsdonksveer richting Raamsdonk en dan via de polder naar de Hankse brug. Dan over de Peerenboom naar het oosten. Wind in de rug dus dat gaat lekker. Iedereen doet mee. Ik vind het leuk om weer eens met Erik van der Hoeven bij te kletsen. Dit jaar lang niet gezien bij de Sport maar hij rijdt echt goed.
Binnen een uur zitten we op de Heusdense brug waarna we de wind op de snufferd krijgen. Nu wordt het pittiger met WTC”ers die in dit jaargetijde sterk zijn en dus Bryan die laat zien dat je ook tegen de wind gewoon veertig kunt rijden. Tenminste, hij kan dat.
Achter hem kraakt en piept het.
Hij zit ondertussen ook nog wat mannen te coachen hoe ze moeten rijden om het gemakkelijker te hebben. Dat zien Erik en ik van achteruit, een beetje op het elastiek.

 
We zijn weer zo bij Waspik. Ik ga de A59 over en linksaf naar Sprang-Capelle.
Het extra lusje van een kilometer of tien. Geen enkele reden om af te snijden.
Vlakbij de Moer ontwaren we bekende shirts. Piet Verkooijen heeft de Trimploeg op hetzelfde laatste stuk naar ’s Gravenmoer gezet.
We gaan er op en er over.
Ik had met een paar andere verwacht dat het even rustiger zou gaan, maar niks is minder waar. Er rijden er nu vier een stukje los en pal tegen de wind valt het niet mee om er bij te komen. Bovendien zit Wim Rasenberg er even tussen als stoorzender waarvoor, na hij aan de koffie toegeeft, dik betaald werd door de kopgroep. John en Flip rijden 25 meter voor mij in de achtervolging. Ik rij weer een stuk voor Erik. Ik besluit toch maar op Erik te wachten. Heel sociaal natuurlijk maar ik moet zeggen dat ik niet denk dat ik er nog bijgekomen was. In ’s Gravenmoer stuur ik met Erik linksaf richting Oosterhout/Oosteind. Flip pikken we weer op (of hij ons). Waar de kopgroep is, vraag ik me af. Maar die vraag wordt snel beantwoord als we bij SED achterom rijden. De fietsen van de mannen staan al geparkeerd tegen de heg langs het terras. Ook zie ik de fiets van Gerard Veekens al staan. Piet heeft waarschijnlijk de Fazantenweg genomen. Dat is iets korter.
Op mijn horloge zie ik dat het 5 voor half elf is. Goede timing. Peter Broeders is er nog niet met de tourgroep. Maar die komen vijf over half elf binnen. Die hebben wel af moeten snijden als gevolg van 2 lekke banden.

Het altijd vriendelijk personeel van SED serveert koffie/thee en 2 soorten gebak. Lekker hoor. En ook lekker voor de clubkas als SED maître William Haanskorf alles blijkt te sponsoren vandaag. Dank William!

Nadat de bordjes en kopjes leeg zijn, wordt nog een groepsfoto gemaakt en vertrekken de 3 groepen weer richting Made.
Met de Sportgroep mogen we eerst, dan is de kans dat groepen elkaar inhalen het kleinst. We leggen er meteen weer een flink tempo op. Frans Marijnissen sleurt mee op kop, die wil op tijd thuis zijn want hij gaat naar de Ronde van Etten-Leur. Martien en Thijs hebben ook goede benen. Erik, Flip, John en ik hebben ook nieuwe energie. Bryan was tijdens de koffie stop al eerder weggegaan, misschien moest hij nog mee doen in Etten-Leur. Martien zegt nog dat hij er blij mee is want dan kunnen we na de pauze tenminste doorrijden… .
Met 85 kilometer op de teller  rijden we Made weer in.
Was met recht een lekkere rit.

Ad van Wesel

Onze pakhaas verheugde zich zo op de appeltaart dat hij niet in de stemming was om een stukje te schrijven .
Nu ben ik niet zo lang van stof en ook niet zo routevast dus het verslag zal iets korter zijn dan anders.

Piet nam ons weer mee op een mooie rit richting Dorst. Na onze flitsende start bleken we met 4 man en 2 vrouwen te zijn, inclusief René van Mook die eens wilde meerijden met WTC. Wij reden langs prachtige lavendelvelden en over mooie polderweggetjes naar SED in ’s Gravenmoer.
In de buurt van Tilburg Reeshof gingen we langs en over het kanaal. Voor Wim was het een nieuwe route en hij genoot ervan. Het bleek dat we er de week ervoor ook waren geweest maar vanaf de andere kant maar dat mocht de pret niet drukken.

Richting ‘s Gravenmoer werden we ineens ingehaald door het Sportgroepje.
Die reden als nooit tevoren! Toch waren wij als eerste bij Sed .

Heerlijke koffie/thee op met iets lekkers erbij en daarna in onze eigen groepen terug naar Made gefietst.

Petra