Het gaf weer een goed gevoel om op ons oude vertrouwde verzamelpunt bij elkaar te komen. Jammer dat ’t bénkske is verdwenen.
Nu zaten Wim en Sprangse Bert op ’t trapke, toch een stuk minder comfortabel.

Dus snel maar op het ranke zadel, de drie groepen vertrokken alle drie verschillende windrichtingen uit. Mijn tourgroep nam ik maar weer eens naar het zuie!

Weer een mooi groepke met 12 WTC’ers en drie gastrenners ging het over het nieuwe fietspad naar Dorst, ’s morgens vroeg is dit geen probleem, nog niet zoveel fietsverkeer. Toen we na 11 uur daar weer aankwamen, was dat een ander verhaal. We kwamen toen vanaf de Seeterse Hoeve. Net voor ons fietsten daar een groep van een stuk of 15 “gewone fietsers” heerlijk aan het genieten. Voor ons de keus het fietspad of toch maar op de weg? Moeilijke keuze, op de weg kijken de automobilisten ons boos aan, op het fietspad is het voor ons en de andere fietsers gevaarlijk. Wat is de oplossing?

Wij vertrokken in een lekker tempo via Bavel, stukske Slingerdreef richting Chaam.
Ik vond het vreemd dat de BBA of hoe dat tegenwoordig mag heten, door het buitengebied om Chaam heen reed. Waarschijnlijk was hij de weg kwijt (dacht ik).
Met Maurice, Kevin, Kees, Jan en Antoon op kop gingen we nu richting Bels. Niels wilde nog ff bij Natasja op de koffie maar daar konden wij niet aan beginnen.
Pom, pom, pom op de pedalen op zoek naar echte Vlaamse polderwegen.
Net voor Meerle ging het over Oosteneind naar de Ulicotenseweg , weer even in Nederland, om snel weer de grens over te gaan naar de Provincie Antwerpen. Bij Maurice gaat zijn hart sneller kloppen over de grens, eens vragen wat daar de reden van is!

Een beetje verder kwamen we allerlei borden tegen van afgesloten of omleiding, maar wij eigenwijs zoals wij zijn, kunnen er altijd door. We kwamen terecht op een groot festivalterrein, wat was hier toch aan de hand? Vanuit Hoogstraten organiseren ze daar al 36 jaar de Antilliaanse feesten. Het grootste Caribbean festival ter wereld biedt een weekend vol opzwepende muziek in een fabelachtig festivaldecor. De nachten zijn er zwoel, de cocktails vloeien rijkelijk en er wordt gedanst tot in de vroege uurtjes…op zomerse klanken van Despacito van Daddy Yankee en vele ander toppers!

Volgend jaar toch een paar uurtjes eerder vertrekken om daar een dansje en drankje te doen! Dit jaar zat het er niet in.
Een beetje verder gingen we over het riviertje de Merkske en een stukske fietspad op weg naar Castelre. Nog twee keer links om op de Hoogstratensebaan uit te komen, vanaf hier het keerpunt en wij zijn voor de derde of vierde keer de grens gepasseerd.

Na een kilometerke of wat op deze mooie baan, komen we bij de Zigraeck aan.
Bij de oud-leden van de WTC Made alom bekend. Iets met Willem A. en unne boom!
Maar waar ik nieuwsgierig naar was, wat of waar komt de naam Zigraeck toch vandaan?Het kostte mij enig speurwerk, op internet is er niks over te vinden. Dan maar een telefoontje naar een boomkweker in die straat. Ook die wist het niet. Veevoeder bedrijf van Teeuwissen gebeld, wist het ook niet. Hij gaf mij het een telefoonnummer van een Heemkunde man uit Ulicoten en die beste man sloeg er de boeken op na, met het antwoord!
De Naam Zigraeck kwam al in de 14e eeuw voor. Het heeft iets met seg, sek of zegge, het is iets van een plant met een scherpe driekantige stengel en een rak is recht stuk in een rivier. Toevallig loopt ook daar in de buurt ook het riviertje het Merkske. Dus dat weten we ook alweer!

Het ging met de wind inmiddels vol in de rug richting Chaam op aan. Met ondersteuning van Kees, Maurice en Kevin die de route ook via hun GPS af kunnen lezen, is het voor mij relax fietsen om zo ook eens een praatje met de een of andere te kunnen maken.
In Chaam aangekomen was mij ineens duidelijk waarom de bus door het buitengebied toerde; het was namelijk jaarmarkt en kermis. Een flinke bedrijvigheid in dit wielerdorp. Door de Wouwerdries en de Kerkdreef (een binnendoor paadje) komen we plots weer op de bekende fietswegen uit bij de Gilzerweg.
Het laatste stuk was over de bekende wegen richting de May.
Met bijna 90 km op onze tellers was het weer een prima tocht met gezellige mensen, en heerlijk fietsweer!
Waren wij nu eerder thuis of was de sportgroep ons net voor?

Volgende week ben ik er niet bij, welke vrijwilliger neemt het stokje over?

Groet, Pierre Boulanger.

De grote hitte van de afgelopen weken was verdwenen. Dat was goed te merken toen ik buiten kwam.
Heerlijk om zo naar de May te fietsen.
Vandaag weer ouderwets verzamelen bij het gemeentehuis met een nieuwe rotonde.
Ook in de May slaat de moderne tijd steeds meer om zich heen.
Vandaag toch maar weer besloten om met de onderafdeling van de WTC mee te fietsen. Geen schande natuurlijk, maar wel erg gezellig. Handjes op de remgrepen en gaan. De beugels kunnen we gewoon verwijderen. Praten over Feijenoord, Kapellekes en koffie met appelgebak. Vragen beantwoorden over het Blauwe Meer en Petra zo gek proberen te krijgen om voor ons lekker appelgebak te bakken als wij weer die kant uitkomen. De slagroomspuit nemen wij wel mee. Hahaha.
Deze ochtend werden wij ook verblijd met de aanwezigheid van Leo en Erik Stasse.
Leuk om beide broers weer eens te zien.
Loon op Zand, die richting gingen wij uit. Daar lag de beroemdste waterplas uit de regio. Wonderschoon, maar hij is bijna niet te zien. Zo blijft hij voor velen onondekt en bijna niemand kent hem daardoor. Maar daar door niet minder mooi.

Petra beschikte deze ochtend over een paar wonderbenen. Samen met mij op kop langs de diverse kapellekes die op onze route lagen. Ook op het Halve Zolen Pad was ze niet van kop af te krijgen. Pas 2 kilometer van haar huis gaf ze de pijp aan Piet over. Dat is nog eens een flinke lap erop geven Petra!!!!

Piet legde Helene uit dat wij nu het Blauwe Meer passeerden met in de verte de contouren van Tilburg. Voor Helene zijn veel van onze tochten nog steeds ontdekkingstochten.
Mooi toch.

Via de Moer ging het richting Cola, waar wij ipv Cola een banaantje gingen nuttigen.
Daarna via het viaduct de Uiterste Stuiver het industriegebied opgezocht waar Cool Blue zetelt. Over het kanaal en daarna richting Steenhovensebaan. Hier de wind pittig op kop. Was toch wel even door bikkelen. Richting Dorst het nieuwe fietspad gepakt wat Dorst en Oosterhout met elkaar verbindt. De A27 overgestoken om daarna het Teteringse bos in te draaien. Om aan onze kilometers te komen ook nog maar het Munnickenhof erbij gepakt, om vervolgens via Den Hout terug te keren naar de May.
Nu op naar de bijpraattocht van a.s. zondag.
Verheug me nu al op het gebak bij William’s SED.

Met vr gr De Pakhaas.

Het is even opletten deze ochtend voor Anneke en mij. Verzamelen is weer bij het oude gemeentehuis en dat is toch een stuk verder van huis dan de Amerhal.
We kijken nog even of er iemand toch bij de sporthal staat, maar nee, iedereen heeft het bericht blijkbaar gelezen.
Ik tel een stuk of 7 kandidaten voor de sport maar Niels maakt op zijn bekende, vriendelijke manier duidelijk dat hij dat niet van plan is.
Hij spreekt zelfs met twee woorden, keurige jongen.
Uiteindelijk vertrekken we met zes renners voor een rondje de Rith dat ik spontaan geroepen heb. Al fietsende richting het westen, bedenk ik dat dat rondje de Rith wel een heel kort ritje is. Ik zal er iets voor of achter moeten plakken. Gezien de windrichting wil ik eerst naar Zevenbergen.
De renners zijn goed gelijkwaardig, hoewel Paul en Frans nog iets meer gelijk zijn, oftewel sterker. Ze gaan vlot van start tegen de wind. Die twee zitten elkaar te coachen om er het beste van te maken. Frans vindt dat hij te veel wind vangt en roept naar Paul: “Naar links, pannekoek”. Mijn spellingscontrole geeft nu een foutmelding. Die wil graag pannenkoek zien blijkbaar, maar dat geldt dan wellicht voor het gerecht, in wielerverenigingen vind ik dat pannekoek, dus zonder extra n, nog prima kan. Hoe dan ook, de opmerking van Frans maakt wel dat iedereen oplet waar hij moet rijden op kop.
Paul houdt van ronddraaien, hij probeert ons vlot door te laten draaien op kop.
Maar Frans denkt er het zijne van en is niet van plan op kop meteen al zijn benen stil te houden omdat die snotneus het zegt 🙂 (meer dan 30 jaar leeftijdsverschil).
Daar zijn zijn benen bovendien te goed voor. Ik rijd met de groep van Zevenbergen langs de noordkant van de Mark naar Oudenbosch, Zegge en langs Roosendaal. We halen een groep in die aanhaakt, maar niemand daarvan die overneemt.
Daar houdt Paul niet van, met een extra “ snok” vliegen ze er af.
Wij rijden van Schijf richting Liesbos om daar eindelijk aan de tocht door de Rith te beginnen. Twan heeft daar ondertussen hoge verwachtingen van.
Helaas zijn we al weer bijna bij Rijsbergen als hij vraagt wanneer we door de Rith komen? Flip legt hem uit dat hij dat al weer 5 kilometer voorbij is; “dat bruggetje met de kinderkoppen”.  “Oooh daar, mooi ja!”
We gaan het viaduct over de A16 over en rijden langs de Galderse meren.
De verkeersregelaars staan al klaar om daar de badgasten in goede banen te leiden.
Wij rijden gewoon rechtdoor om uiteindelijk in Ulvenhout uit te komen. Langs de Fanzanterie zetten we koers naar en langs Bavel. Ik voel me in Frankrijk, niet alleen de temperatuur is ondertussen behoorlijk opgelopen, ook rijden we langs een groot veld met bloeiende lavendel. Nog nooit gezien in NL, zo’n Provençaals tafereel.
Ik denk dat Peter Verhagen dit wellicht even gemist heeft. Hij heeft even een dipje.
We doen iets rustiger aan, hoewel Peter daar wellicht weinig van merkt. Gelukkig voor hem gaan in Dorst de spoorbomen omlaag. Peter is vandaag zeer tevreden over de NS vertelt hij, en zowaar, naderhand zie ik hem weer gewoon op kop rijden, het moment van rust heeft geholpen blijkbaar.

Bij de Meerberg gaat Twan rechtdoor naar Terheijden. Hij weet na zijn vakantie weer waar hij staat, maar heeft er niet veel van geleden. Hetzelfde geldt voor Flip, die net terug is van een wandelvakantie in Ierland en dat heeft hem ook niet geschaad.
Twan dankt ons voor de “ gedenkwaardige tocht”, vooral de Rith zal indruk op hem gemaakt hebben denk ik.
Wij testen de benen nog even op de brug bij het Kopske en richting het 50 km brod van
Den Hout.
Het was een lekker Rithje van net boven de honderd kilometer en zijn net onder de 3 uur weer op de May.

Beste groeten,
Ad van Wesel

Het was tegen half negen al weer aardig druk bij de sporthal, voor alle categorieën was er voldoende belangstelling, schatte ik zo in.
Voordat we van start gingen, had onze voorzitter nog een huishoudelijke mededeling: vanaf 12 augustus gaan we verhuizen, de startlocatie is dan weer bij het vertrouwde “oude gemeentehuis”.

De sportgroep vertrok als eerste, daarna was het mijn beurt om te kijken welke volgelingen ik deze mooie zondag had. Richting den Berg keek ik eens rond en dat bleek een heel peloton te zijn. Met 18 fietsers ging het richting de Peerenboom. Het tempo zat er lekker in, Niels en Maurice hadden tijdens hun vakantie de nodige kilometers weggetrapt en dat was te merken. Johnny was bij ons aangesloten voor een herstelritje, zaterdag had hij samen met Martien een rondje van ruim 200 km. gereden.

Ook de leidster van ons opkomstklassement was weer eens bij de tourgroep aangesloten, ik verwacht niet dat er nog iemand is die Anneke uit die fel begeerde trui kan rijden.
Tijdens de vakantietochten zijn er altijd wat gastrijders die eens gezellig met de WTC Made groep willen mee fietsen. Zo was er vandaag de zoon van “good old”Kees Reniers bij. Richard is volgens mij net zo sterk als zijn vader. Ook de zoon van Jacques van Dijk was er bij, met een klein beetje fietstraining in de benen draait hij goed mee, zelfs op kop drukte hij zijn stempel! Eens kijken of hij dit ook het komende seizoen bij onze plaatselijke Houtse voetbalclub kan doen. Paul is de nieuwe trainer van Irene ’58, ik wens hem en de club héél veel succes!
De gebroeders van Dongen en Wim ten Haaf zijn door de wol geverfde fietsers, die hoef je niets te leren. Je kunt er hooguit van profiteren als ze een tweede waaier opzetten.

Kees Marijnissen en Peter Verhagen hielden de ketting strak tegen de wind in op weg naar Gorinchem, voor die mannen ook allemaal bekende wegen. Na de brug moesten er wat aanwijzingen komen van links, naar rechts, en van achter naar voor.
Langs de Schelluinensevliet koersten we verder richting het noorden. Om eerst aan de zuidkant “de Giessen” en daarna langs de noordkant van dit kronkelige waterke te fietsen.
Zo doorkruisten wij ook nog Noordeloos en Den Dool om daarna in Meerkerk uit te komen. John was hier gisteren al geweest om de route te verkennen, altijd makkelijk met wat ondersteuning zodat je de teugels ff kan laten vieren. Een groep van 18 mannen en vrouwen is niet zo simpel in toom te houden. Fietsers blijven toch (bijna) allemaal haantjes. Zo willen ze af en toe laten voelen dat de beentjes goed zijn.
Niks mis mee zo lang ze ook af en toe eens omkijken naar onze minder begaafde medefietsers.

Vanaf Meerkerk ging het naar Arkel en weer naar Schelluinen steeds met de wind in het hol. Voor de tweede keer de brug van Gorichem over. Hier zat ik bij Niels in het wiel. Ik dacht hem nog te kunnen volgen maar toen ie een paar tandjes bij stak , tak, tak, moest ik hem laten gaan. Dan weet je gelijk waar je staat, bijna stil!
De brug over ging het via de kortste weg naar huis. We hadden beloofd het rond de 85 km te houden en belofte maakt schuld. Om 11 uur onder de parasol aan de koffie zitten, ging ons niet lukken, ook al deden ze langs de A27 erg hun best om dat toch te halen. Het ging zelfs zo snel dat bij Niels zijn Mio er spontaan af vloog, na enig speurwerk lag hij licht gewond aan de kant van de weg!

De laatste kilometers over de Keizersveersebrug nam Annemieke ( wat een taaie) afscheid van ons. John hield het bij de Amercentrale voor gezien en de rest reed vol gas de brug over de Amertak richting de May. Colin en Kees Marijnissen attendeerde mij er op dat wij er enkele kwijt waren geraakt.
Het is altijd hetzelfde liedje, de laatste loodjes zijn het zwaarst, maar er moet wel meer naar elkaar omgekeken worden!
Samen met onze clubiconen Peter V., Anneke, Johan S., Niels, Antoon, Jacques, John, Maurice, Kees, Colin, tuinman Erik en Anne-Mieke mocht ik weer een mooi rondje fietsen, heerlijk weer en op tijd thuis voor de koffie!

Groet, Pierre Boulanger.

Vakantie? Weinig van te merken op deze zonnige zondagochtend.
Het was weer een drukte van belang met fietsers bij de sporthal. Menige geloofsgemeenschap zou in zijn of haar handen knijpen met zo’n opkomst.

Wij als klein groepje kozen ervoor om Wijk & Aalburg met een bezoekje te vereren.
Ja, wat moet je nog vertellen over dit overbekende rondje?
Misschien dat we door de Pruimenboogsteeg gereden hebben?
Dat Anton Verhoeven uit Dussen kwam en bekend was als een legendarisch schaatsenrijder? Dat zijn zoon Mario er een leuke fietsenzaak heeft en veel retro fietsen en onderdelen heeft? Ook het mooie kasteel is er een bezoekje waard, dat zeker.
Dat Marianne Vos iets verderop woont en dat er een mooi kunstwerk staat speciaal voor haar gemaakt? En dat alles als een soort eerbetoon voor haar glansrijke carrière?
Allemaal  de moeite waard om dit even te benoemen.

Maar nu ook wat regels tikken over ons rondje want daar gaat het natuurlijk ook over.
Met een diepgebruinde Petra in ons selecte gezelschap door de polders snelden wij in een rap tempo naar Wijk & Aalburg. Af en toe een verfrissend windje door mijn asblonde lokken. Heerlijk.
Wind op de kop. Iedereen deed zijn deel van het kopwerk en André hield controle achterin de groep.
Natuurlijk werd er weer veel gefietst deze ochtend. We werden ingehaald, wij haalden in, wij kwamen er tegen en zij kwamen ons tegen.
De brug van Heusden doemde op. Wij zouden aan de overkant van de brug ons banaantje burgemeester maken. Doet de mens goed.
Met Bert en Piet nu op kop ging het nu langs het nieuwe fietspad in het verlengde van de Oude Maas naar Waspik. Wim hield alles goed in de gaten om de rit zo ordelijk te laten verlopen. Bij Waspik het Halve Zolenpad gepakt om via Geertruidenberg terug te fietsen naar Made.
Met André, Piet, Bert, Ad, Petra, Wim en de schrijver van dit stukje weer een gezellig rondje gereden van 72 km. en dat in wat minder warme omstandigheden.

De Pakhaas.

En zoals dat de laatst weken wel meer voorkomt, schitterend weer.
Een straffe wind uit het zuiden en dat kan maar tot een rondje ‘t Zand leiden. Maar wel met het bosrijke gedeelte in de heenweg.
Ik moet bekennen dat ik de weg helemaal niet ken. Maar gelukkig zijn er mensen in onze groep die dit rondje blindelings kunnen rijden. Toch begon het verrassend.
We gingen niet over Den Hout, maar slinks om Den Hout heen. En ik moet bekennen dat mijn hartslag flink opliep in het stuk door de polder met de wind recht op mijn snufferd. Maar wel lekker koel natuurlijk. Iemand zei vooraf dat hij zich niet helemaal top voelde en met paracetamol en fiks insmeren toch maar een poging wilde wagen. Diezelfde persoon heeft het grootste stuk tegen de wind in op kop gereden in een straf en constant tempo. Piet is een klepper. Ook Bert en anderen lieten zich overigens niet onbetuigd.

Mijn eigen kracht lag vandaag vooral in de scherpte. Exact op tijd en op afstand wist ik de bananentijd af te roepen. Wim had me al geïnstrueerd en ik heb niet verzaakt. Na 35 km precies, inderdaad: bananentijd. Helaas zat er voor mij niet meer in dan een droge bruine boterham, de bananen had ik gisteren al soldaat gemaakt.

Het ging terug naar het noorden natuurlijk als van een leien dakje. Lekker de wind in de rug en nog steeds genoeg om voor wat verkoeling te blijven zorgen. Niks mis mee.

Bovendien werden we aangenaam verrast op de veranderingen in de Seterse bossen vanaf Oosterhout naar Dorst, en andersom natuurlijk. Een prachtig fietspad. Dit maakt het fietsen aldaar erg prettig en vooral veilig. Een vooruitgang.
Nog een sprintje bij de brug over het Markkanaal waar mijn ego weer gedeukt werd door Johan en we waren rond.

Een prettig en gezellig tochtje. Tot volgende week dan maar weer.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Het is er dit seizoen nog niet van gekomen om een rondje Baarle – Hertog te fietsen.
Mede door de windrichting fietsten we alle kanten uit, van noord naar zuid en van oost naar west. Helaas is het zuidoosten nog niet zo vaak aan de beurt geweest.
Vandaag zuidoosten wind dus!

Dan is het niet zo gek dat de “Sport- en Trimgroep” ook richting Alphen of “Baol”, zoals ze dat daar zeggen, uit fietsen.
Met 10 WTC’ers en drie Pedaalridders (Ad, Piet en Wim) vertrokken we richting Den Hout. Leuk om ook weer kennis te maken met Colin. Deze jongeman heeft de fiets weer omarmd na 3 jaar feesten en wat hangen in de bank, zoals hij zei!
Nu nog ff wachten op Rachel en de familie Marijnissen gaat het WTC peloton hun wil opleggen!
Gelukkig was de weg weer vrijgegeven richting Dorst. We fietsten voor de eerste keer over het nieuwe fietspad. Ik hoorde wel dat de meningen daar over verdeeld waren: mooi of gevaarlijk. De tijd zal het leren. Wij sloegen bij de T splitsing linksaf naar de Vijfeikenweg.
We fietsten via Molenschot waar de grote drukte nog moest beginnen. Eind juli is daar ieder jaar de verering van Sint Anneke. Een gelegenheid voor alleenstaande vrouwen om daar een kèrske op te steken en te bidden “Anneke, Anneke, geef mij toch een manneke”.
Ons Anneke was er bij ons niet bij en die is al jaren voorzien.
Wij pedalleerden verder om over klein en groot Bedaf het buitengebied van Baol te verkennen. Ik was via een strava volger op de hoogte dat ze daar flink aan de weg aan het timmeren zijn ( nieuwe rondweg). Daarom was ik erg benieuwd of we onze geplande route foutloos konden volgen.
Bij de Reth zat ik samen met de veurzitter van de Pedaalridders op kop. Allerlei borden verwezen ons op een wegopbreking. Dan maar linksaf. “Niet doen” riep een meneer die zijn hond aan het uitlaten was. Het bleek dat we onze weg gewoon te vervolgen, prima te doen was.
Hier pakte ik een stukske van de kermis klassieker van Den Hout mee. Voorbij de Heimolen ging het rechtsaf op weg naar Ulicoten. Iedereen deed regelmatig zijn of haar werk aan kop van de groep, ook de dames Sharelle en Renée staken regelmatig hun neus in de wind.
Van Ulicoten naar Chaam, van Chaam naar Ulvenhout, van Ulvenhout naar Bavel.
Vanaf de Bavelseberg verkozen we via de Takkebijsters d’n bult over naar Teteringen . Als je de bult af komt zeilen en dan de Oosterhoutseweg gelijk oversteekt, heb je een prachtig fietspad liggen. Breda aan je linkerkant en een waterke aan de rechterkant om zo bij de begraafplaats uit te komen.
Nog een paar kilometer en ook onze 4e vakantietocht van 90 km kan weer in de boeken bijgeschreven worden.
Bovenaan in het opkomstklassement blijven de posities ongewijzigd.
Toch denkt Franske Wessels ons Anneke nog te kunnen bedreigen. In oktober gaan we de prijzen verdelen. “Parijs is nog ver” zei onze Joop, dus we wachten in spanning af!
Iets over half 12 mochten onze fietsen in de schuur en was het tijd voor een lekker bakske! Tot de volgende keer!

Groet, Pierre Boulanger.

Weer goed weer deze zondagmorgen, bij vakantietocht nummer vier.
Na snikheet is het nu gewoon warm, maar dat komt door een straffe wind uit het zuiden. Deze week daarom toch maar eens tegen de wind vertrekken.
Ik check even of we genoeg mensen hebben voor de sport. Als Frans zegt “zeker, gas er op”, weet ik het zeker, we gaan niet met de Tour mee. Ik zie na vertrek zelfs dat we met acht renners zijn. Net als de Tourgroep besluiten we een rondje Baarle-Nassau, Ulicoten te doen. Gertjan nestelt zich vanaf het begin op kop om er nauwelijks meer vanaf te gaan.
Wel 90% van de tocht rijdt hij voorop, dus zo’n 81 kilometer. En met de snelheid van vandaag is dat een sterk staaltje. Hij is aan het trainen voor Luik-Bastenaken-Luik over twee weken.
Ik ben blij dat Johan en Peter ook weer eens mee gaan want die heb ik volgens mij dit jaar nog niet veel bij de Sportgroep gezien. Ze moesten eerst wat kilometers maken…. nou dat heeft gewerkt. Ze rijden lekker mee en ik merk op de viaducten dat ik tegen Johan nog steeds geen schijn van kans heb. Kees Marijnissen zag ik aan de start staan met Colin, dus ik ben een beetje verbaasd dat hij bij ons rijdt want op een of andere manier verwachtte ik dat hij dan met zijn zoon samen zou rijden. Maar Colin kan best alleen met de Tour natuurlijk. Ik denk dat Kees denkt “nog even wat extra trainen, anders rijdt dat joch me er binnenkort al af”. Ik verwacht Colin dan ook al snel bij de sport. Hij had in zijn vorige WTC leven al weinig trainingskilometers nodig, dat had ik ook op die leeftijd.
Maar ik klaag niet, dat mag ik niet van John; “in je stukjes schrijven dat het niet goed gaat en dan zo fietsen!”
Okay, het ging best goed vandaag. Scheelt misschien wel dat ik tegenwoordig wat minder in verre landen zit.

Ad van Wesel

Al een paar weken was ik het van plan, een keer mijn benen testen bij de tourploeg.
Maar elke keer dat ik mee wilde, werd de afstand opgetrokken naar de 100 km.
En dat vond ik net te ver voor mijn rug die nog steeds niet de oude (of jonge?) is.
Maar deze ochtend trok ik de stoute schoenen aan en reed niet met de trimploeg mee.
Flip riep bij de Amerhal dat het 92 km. was en dat hij rustig aan zou doen dus op het laatste moment pik ik toch bij de groep aan.
Ook 5 man van de Wilde Bond reed gezellig mee. Ook bij hen was het vakantietijd en de animo was dusdanig laag dat ze gevraagd hadden of ze mee mochten rijden.

Rondje Binnenmaas, voor de meesten gesneden koek maar voor mij weer ff wennen aan de groep. Het aantal en de snelheid is net wat hoger dan bij de trim dus zuinig rijden is het plan.
Gezellig kletsend met Franske schoot het lekker op en waren zo bij de Kiltunnel die vlotjes werd genomen. Via ’s-Gravendeel werd naar Maasdam gereden.
Ondertussen liet Flip zich afzakken en was de opkomst aan het tellen. Toen hij mij zag, stopte hij gelijk; “O, ben jij er ook? Dan hoef ik niet meer te tellen.”
Dus toen was het aan mij om te kijken wie er nu allemaal bij waren.
Het was mooi om te zien dat de dames Annemieke, Sharelle en nieuwkomer Renée lekker mee fietsten met deze groep. Jacques reed nu ook mee,  de voetbal is nog niet begonnen dus heeft hij net iets meer tijd op zondagochtend. De halve familie Marijnissen was  present. Niet Rachel maar Colin was met pa mee op stap. Hopelijk binnenkort ook dochter als haar knie weer wil. Colin, welkom weer bij de WTC en Rachel, beterschap!
En de kleppers Peter V., Johan v. H., Tim en Gert-Jan reden gezellig mee. Samen met die 5 van de Wilde Bond en 13 WTC’ers maakten dit toch een behoorlijk peloton.

Na Maasdam reden we een stuk langs de Binnendijkse Maas, een mooi gebied.
Via de Onderdijk en de Schuringsdijk naar Numansdorp. Bij het afslaan naar de bruggen van Hellegatsplein hoorde ik achter me; “O, zitten we hier!”. Niet iedereen was dus hier bekend.

De bruggen over en via Helwijk naar Oudemolen, Zwingelspaan en Klundert naar Moerdijk.
De kilometers begonnen bij mij al aardig te tellen en na elke bocht moest ik toch aardig aanzetten. Gelukkig voor mij, reed er iemand lek bij de Gouden Leeuw langs de A16.
Kon ik mooi ff rusten en kennismaken met Gert-Jan, de vriend van Renée.
De band was zeer vlot gewisseld en via de bekende weg  via Zevenbergschen Hoek en de derde weg ging het naar huis op aan. Er wordt wel eens gezegd; “ze ruiken de stal” maar daar leek het echt op.
Bij het binnenrijden van Made stond de teller op 95 km. Dat had ik dit jaar nog niet gereden. Zou ik de 100 nog even volmaken?
Toch nog even wat lostrappen om na 101 km. de fiets thuis te parkeren.
Het verschil met de trimgroep voelde ik goed.
Was het de snelheid, de afstand of het warme weer?
Het zal wel een combinatie zijn geweest. Maar ik heb het toch gedaan.

Anneke