Als ik ‘s-morgens buiten kom, is het helder, geen wolkje aan de lucht. En wind, …mwah niet echt. Ik kijk op de thermometer tegen de muur; 9 graden. Oei, da’s niet veel.
Even twijfel ik om de armstukken aan te doen. Toch maar niet. Als straks het zonneke echt doorkomt, is het prima te doen.

Bijna half 9 aan het Raadhuisplein. Er zijn al WTC’ers en van lieverlee wordt het drukker. Piet maakt een opmerking naar Flip waarom ik nog geen fietskleding heb?
“Hij heeft toch fietskleding aan!” wordt er ad rem geantwoord. Tja, da’s waar, einde discussie! En dus rijd ik voor de 3^e keer als “man in black”.
Maandag ga ik kleding passen bij Flip.

Als de Tour- en Sport groep weg zijn, zijn er 8 renners over voor de Trimgroep.
“Waar gaat de rit naar toe?” vraagt Piet.
Niemand heeft een echte voorkeur en dus laten de windrichting beslissen. Het wordt een ritje richting Wijk en Aalburg/Heusden.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Aan de rook, die de schoorsteen van de Amercentrale verlaat, is te zien dat het toch iets harder waait dan gedacht.
Over de Keizersveersbrug houden we rechts aan. We passeren Peerenboom en duiken met, toch een fors windje op kop, de polder in richting Dussen.
Om en om wordt er op kop gereden.
In Dussen rijden we dwars door het dorp, langs het kasteel van Dussen naar Babyloniënbroek. We zijn nog geen 20 km. van huis en ik kom op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. En da’s niet de eerste keer in de afgelopen 3 weken.
De polder tussen Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg is weids en leeg. Nog even doorstampen en dan hebben we de wind in de rug. Bij de gereformeerde kerk in Wijk en Aalburg is het rechts en direct links de Maasdijk op; een mooi stukje Nederland tot zover. Als we Wijk en Aalburg uitrijden ineens een herkenningspunt voor mij; Mercedes-Benz specialist Vos. We nemen de brug over de Bergsche Maas en bij Heesbeen draaien we terug naar Made. Inmiddels is het bijna 12 graden, zon en de wind in de rug nu. Da’s lekker. Gestaag gaat het nu langs de Bergsche Maas naar Doeveren, Vriezekoop.
Bij het jachthaventje van Watersportvereniging Waalwijk steken we de Oude Maas over en gaan richting Waspik. We draaien om de jachthaven en duiken onder de A59 door. Na een kort stukje Halvezolenpad rijden we Raamsdonk binnen naar de watertoren bij de A59.
Dan zijn we rond gereden en is het uitrijden terug naar Made.

Een tocht langs mooie dorpjes en door weidse polders.
Uit en thuis staan er 73 km. op de Garmin.

Rene van Mook

Voor de eerste keer weer eens een ander rondje gefietst, met ons clubke.
De hoek van Oost-Brabant, ging het vandaag heen. Via de Steenhovensebaan denderden 11 WTC’ers en gastrenner Ad over de klinkers richting “Spijs & IJs”. Onze beresterke Maurice had zijn dag vandaag niet. Normaal gesproken zit hij kilometers lang op kop, vandaag had hij een snipperdag! Gelukkig waren Colin en vader Kees in goeden doen, samen met Niels en Antoon en de weer herstelde Jantje, knapten ze het meeste vuile werk op! De rest mag gewoon in de bus gaan zitten, wa ouwe hoeren en genieten van al dat moois wat wij onderweg tegen komen.

Wat is er dan nog mooier op zo’n zondag ochtend. Via Riel fietsten wij onder het tunneltje door naar Goirle, een plaats waar ik slechte herinneringen aan heb. Dus fiets ik ook niet langs die bewuste plek, zulke dingen blijven toch hangen helaas.
Eenmaal door Goirle over het fietspad naar Biest-Houtakker, een rustig boeren dorpke van nog geen 900 inwoners. Zelfs Den Hout is nog groter, het volgende dorp was ons keerpunt van vandaag, Diessen! Voor mij een bekende plaats, vroeger toen ik een jaar of 10 was kwam ik daar regelmatig bij mijn Ome Sjaak. Dieë mees had daar een bakkerij en mijn vader was ook bakker en dat was dan wat kletsen over het bakkersleven. Ome Sjaak hed ut lang vol gehouden, was een sterke mees, hoewel ut maar een klein menneke was. De uitnodigingen voor zijn honderdste verjaardag waren de deur al uit, groot feest in de Ouwe Brouwerij in Baarschot, mooie stukken in de plaatselijke kranten. En wa denkte, 1 dag vur zijn verjaardag begeeft ie ut! Ut feest was nu een uitvaart.

Kees had de route ook in de GPS staan, zo was het wel lekker om te leiden.
Hij nam Esbeek en een stuk door het” Landgoed Utrecht” voor zijn rekening. Daar hadden we nog wel een paar hindernissen, we moesten langs, over of onder een een paar slagbomen. Dat verliep niet zo vlot zoals in de paarden sport, die springen er zomaar overheen. Bij ons waren  er enkele weigeringen.
Intussen waren we op Bels grondgebied beland waar we enkele leuke koffie adressen passeerden. Jammer, vandaag zat het er niet in, we hadden beloofd rond 12 uur thuis te zijn. Dus gaan met die banaan, banaan, o ja bananen tijd, we moeten nog een stuk en de motor moet blijven draaien. Bij onze Peer begon hij toch wat te pruttelen, gelukkig had hij een meesterknecht in gehuurd die hem in de groep hield!

Bij Poppel herinnerde Niels mij nog aan een mindere passage door deze grensplaats, ik hoopte dat niemand het wist. Och ja vandaag verliep alles prima ook in Poppel.
We kwamen intussen weer op wat bekendere wegen in de buurt van Alphen, vur ons Jantje was het nog steeds onbekend terrein. Pas bij Gilze hoorde ik hem zeggen, ooo zijn we hier, nou weet ik het wel, gas erop! Bij Jan aan zijn benen mankeert niks, maar zijn oren en ogen, toch nog eens een keer terug naar die dokter gaan, eg wel!

De laatste kilometers gingen vandaag langs het kanaal in Oosterhout en Den Hout naar de May. Klokslag 12 uur waren we thuis. Weer een geslaagde rit, wat katertjes weg gewerkt en Sprangse Bert had er zijn eerste echte rit in de toerclub op zitten zonder problemen, hij is klaar voor Den Hout – Den Hout!

Volgende week een wat korter rondje, iets van 80 km.

Groet, Pierre Boulanger.

Daar sta je dan. Op tijd in de May maar wel met een lekke achterband.
Bandje compleet versleten.
Te lang mee doorgereden.
Denken dat die dingen oneindig meegaan.
Maar nu voor een voldongen feit geplaatst.
Bandje heeft de vele kilometers niet meer kunnen verwerken.
Bekijk het maar dacht het bandje, het is mooi geweest zo.
Groot gat in het loopvlak.
Einde verhaal.

Het werd intussen wat drukker bij het gemeentehuis.
Peter Verhagen zei dat ik wat minder appelgebak moest consumeren onderweg en meer geld in het onderhoud moest investeren. En daar heeft hij natuurlijk wel een sterk punt. Maar ja, ik heb maar een klein traktementje en dan moet je keuzes maken. En vanaf 1 september wordt het nog minder want dan krijg ik mijn centjes van vadertje staat. Dan kom ik op een leeftijd dat alles wat rustiger mag hahaha. Misschien ook wel minder appelgebak?
Wie zal het zeggen. Zal er aan liggen wat het vrouwtje mij toe stopt als ik thuis vertrek voor een ritje.

Omdat vandaag ook de Etappas-Tour plaatsvindt en daar een stuk of 10 WTC’ers aan meedoen, verwacht ik niet zo’n drukte als afgelopen weken. Toch staan er 18 renners en rensters aan de start bij het Oude Gemeentehuis.
Ik tel even en zie al snel dat de Sport groep wel erg klein zal zijn. Flip en Frans zijn naast mijzelf zekerheidjes maar Peter Verhagen en Erik van der Hoeven geven aan dat ze gepland hebben met de Tour mee te gaan. Hmmm, met drie, dat is wel wat weinig.
We besluiten met de Tour mee te gaan.
Maar dat gaat nog niet zo vlot want Flip is ondertussen naar huis omdat Gerard Veekens ontdekt heeft dat zijn buitenband zodanig kapot is dat daar geen hele tocht meer mee te rijden is. Flip heeft nog wel een oude band liggen denkt hij en komt daar even later ook inderdaad mee aanrijden. De trimgroep is ook klein. Omdat Piet deze keer met de Tour mee wil, zijn er maar 4 over. We laten hen achter terwijl ze de band van Flip op het wiel van Gerard aan het monteren zijn. Later hoor ik dat Gerard eigenlijk ook nog met de Tour mee gewillen had…. jammer, hoewel ik naderhand zag dat hij nog meer kilometers weggetrapt had dan het Tour-Sport-collectief.

Wij rijden onder aanvoering van dagleider Kees Marijnissen naar Zundert en rijden via Oosterhout. Ik zie dat ze het nieuwe fietspad al weer aan het verbouwen zijn.
Dat was ook wel nodig, de oprit op dat fietspad was precies op het (onoverzichtelijke) punt waar het bos-fietspad tussen de bomen uitkomt. Levensgevaarlijk en niet goed doordacht. Dus over 1-2 weken hebben we in ieder geval een betere oprit en zullen we het fietspad moeten gaan volgen want het is een verplicht fietspad.
(Ter info: Boete is € 55,- voor die overtreding).
Ik rij zelf de hele tijd achterin want het gaat prima op kop. Ik let niet zo op de route ook al omdat ik toch geen verslag hoeft te schrijven, tenminste dat denk ik, maar hoor bij thuiskomst van Anneke dat de tourclub besloten heeft dat ik dat wel zou doen. Ik heb geen vergadering en stemming gezien onderweg en zeker zelf niet mogen stemmen, maar vooruit dan maar. Ik kan dus niet precies vertellen hoe we gereden hebben (maar degene met Strava kunnen dat wel precies zien). We gingen in ieder geval via Chaam België in en via Meer richting de A16 om een stuk zuidelijk van Hazeldonk die snelweg over te gaan. richting Zundert. Er ligt  daar een fietspad, wat niet altijd het geval is in België en waar je als fietsgroep niet op hoeft te rijden als je aan wat regels voldoet: minimaal 15 renners….halen we net niet. Bij de groepsgrootte van 15 en meer mag je volgauto hebben die er 30 meter achter rijdt. Bij meer dan 50 renners is die volgauto zelfs verplicht.
Wij moeten dus vandaag op het fietspad. Dat doen we ook meestal en dat is niet altijd een pretje, ze zijn wat smal en zoals we deze week in het nieuws hebben kunnen horen en lezen, is het wegonderhoud in België de laatste jaren niet echt goed geweest. Nou, dat geldt ook voor de fietspaden.
In Nederland aangekomen wel weer goede fietspaden maar we moeten even puzzelen om daar goed op te komen.
De terugweg gaat via Klein Zundert richting Sprundel en Etten-Leur.
Colin Marijnissen krijgt een lekke band. Flip gaat er zich mee bemoeien dus dan is hij zo gewisseld. Wel lang genoeg voor een sanitaire stop en om mijn banaantje op te eten.
De bewoner van het huis waar we op het erf staan, komt er bij staan.
Hij is van het type “ praat graag”, na de stop weten we alles van hem. Behalve waar zijn roots liggen want hij was wel heel erg bruin geworden deze zomer.
Via Mastbos gaat het dan naar Den Elsakker en zijn we al weer bijna thuis. Maar weer hoor ik een lekke band bij de Compaan. Nu is het Piet. Weer is Flip er snel bij. Terwijl Piet zijn bandafnemers nog aan het zoeken is, heeft Flip de band al van het wiel. De nieuwe band zit er al in voor Piet zijn CO2 patroon klaar heeft. Al met al een hele snelle pitstop en kunnen we de laatste zeven kilometer rijden.
Erik en Antoon malen op de grote plaat richting Wagenberg.
Rachel merkt op dat nu voor haar de kilometers toch wel beginnen te tellen. Maar haar knie houdt het goed. Ook Anneke, de andere dame in ons gezelschap, vindt het pittig maar blijft er goed aanhangen door slim te rijden.
Met 88 kilometer op mijn tellertje en net boven de 30 km/uur gemiddeld, komen we weer thuis. Een stuk lager dan wat de Sportgroep normaal aan snelheid haalt maar nu wel een stuk meer kunnen buurten.

Groeten,
Ad van Wesel

Na wat afmeldingen, zelfs nog midden in de nacht kreeg ik nog een app. Marieke kon door een feest in ’t Veer de slaap niet vatten. Nu hadden wij het geluk dat er een gebakje over was! Toch gingen er 30 fietsers op pad.
De snelsten verkozen het wiel van de veurzitter, de trimmers kropen bij digi Piet in z’n wiel, hij had zijn route zaterdag nog verkend, dan mot het goed komen!
Mijn tourclubke was weer het populairst, met 15 volgers ging ik op weg naar de koffie.

Wij fietsten tot aan Den Berg op korte afstand van de sportgroep. Ik zei nog tegen Maurice, “als ze een keer lek rijden, zijn we ze voorbij”. Dat had ik beter voor me kunnen houden, nog geen 500 meter verder hoorden we pssssssttt. Een lek bandje volgens mij.
Terugkerend om te kijken wie de klos was, zag ik ons Kefke daar staan. Hij had zich toch afgemeld? Hij had zaterdagavond een fist, wat rustig aan gedaan (spa) en was gelukkig toch van de partij! Peter Verhagen moest er wel aan te pas komen voor een snelle banden wissel. Lucht erin en gaan met die banaan.

De Keizersveersebrug over naar de Peerenboomsesteeg en weer hoorde ik een bekend geluid;  pssssssttt. Het bandje had het weer begeven. Volgens de experts was de beste oplossing om zijn achterwiel voor in te zetten. O nee, de achterband  verwisselen naar voor. Dus handen uit de mouwen, vele handen maken licht werk! Helaas heb ik niet zoveel gedaan, buiten een klein beetje lucht in het bandje pompen. Mijn gedachten waren om nu de route in te korten zodat we toch om half 11 bij SED zouden zijn. Dan maar niet via het prachtige Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg maar de kortste weg naar de Heusdense brug. Maurice die in de May nog tegen mij zei “nou al op kop, da is de bedoeling nie” nam nu samen met Peter Verhagen de kop over tot aan Doeveren. Antoon liet zien hoe sterk hij tegen de wind op kon boksen. Samen met onze benjamin Colin fietsten we nu naar Sprang. Ik wilde niet door de drukke Nieuwe Vaart fietsen, ook niet om Bert in de verleiding te brengen om daar in z’n remmen te knijpen. Bert die voor de eerste keer met onze groep op pad was en volgens mij weinig problemen had. Weer een volgeling erbij!

’s Gravenmoer kwam in zicht. Als je van de andere kant straten benaderd, ziet het er wel heel anders uit zei ons Anneke. Het laatste stukske naar SED nam Erno voor zijn rekening, die rook de koffie, vers gezet door zijn broertje William!
Wij waren de laatste groep die arriveerde op het terras van SED, genoeg plek.
Traaise/ Teteringse Marion verzorgde de koffie met appeltaart of lopend chocoladetaartje, die smaakte verrekte goed! Na een half uurtje bijgekletst te hebben en de vakantie verhalen eruit waren, konden we beginnen aan het slotakkoord.
Ieder met z’n eigen ploeg om gemopper te voorkomen, ging het richting de May.
Rond 12 uur zat het er weer op en gaan we helaas weer beginnen aan de laatste 9 tochten van dit seizoen.

Volgende week ben ik er echt niet bij, een uitstapje naar de etapastour met verschillende clubgenoten.

Groet, Pierre Boulanger.

Met 30 personen aan de start is het deze morgen druk bij het oude gemeentehuis.
De opdracht aan de drie leiders van de dag is: breng je groep om 10:30 uur bij de koffiestop SED in ’s Gravenmoer. Dat betekent voor mij dat ik de sportgroep zo’n 65-70 kilometer moet laten afleggen. Ik heb besloten om een rondje “Heusdense Brug” te rijden en dan vanaf Waspik daar een lus aan te plakken. Dan komen we op de vereiste afstand en dit geeft de mogelijkheid om wat af te snijden als we door lekke band of zo achter komen op schema.
We zijn met 7 WTC’ers en hebben een hele sterke gastrenner: Bryan van Rutten.
We zitten door eigen sterke mensen. maar vooral door deze jongeman, al snel voor op  mijn schema. Geen wonder, hij besteedt heel veel tijd aan trainen met nu al 13.000 kilometer op de teller en dat hij met 25 jaar leeftijd minder dan half zo oud is dan ik, zal eerlijk gezegd ook wel in zijn voordeel zijn. In het eerste deel van de rit zie je het nog niet zo. We fietsen over Raamsdonksveer richting Raamsdonk en dan via de polder naar de Hankse brug. Dan over de Peerenboom naar het oosten. Wind in de rug dus dat gaat lekker. Iedereen doet mee. Ik vind het leuk om weer eens met Erik van der Hoeven bij te kletsen. Dit jaar lang niet gezien bij de Sport maar hij rijdt echt goed.
Binnen een uur zitten we op de Heusdense brug waarna we de wind op de snufferd krijgen. Nu wordt het pittiger met WTC”ers die in dit jaargetijde sterk zijn en dus Bryan die laat zien dat je ook tegen de wind gewoon veertig kunt rijden. Tenminste, hij kan dat.
Achter hem kraakt en piept het.
Hij zit ondertussen ook nog wat mannen te coachen hoe ze moeten rijden om het gemakkelijker te hebben. Dat zien Erik en ik van achteruit, een beetje op het elastiek.

 
We zijn weer zo bij Waspik. Ik ga de A59 over en linksaf naar Sprang-Capelle.
Het extra lusje van een kilometer of tien. Geen enkele reden om af te snijden.
Vlakbij de Moer ontwaren we bekende shirts. Piet Verkooijen heeft de Trimploeg op hetzelfde laatste stuk naar ’s Gravenmoer gezet.
We gaan er op en er over.
Ik had met een paar andere verwacht dat het even rustiger zou gaan, maar niks is minder waar. Er rijden er nu vier een stukje los en pal tegen de wind valt het niet mee om er bij te komen. Bovendien zit Wim Rasenberg er even tussen als stoorzender waarvoor, na hij aan de koffie toegeeft, dik betaald werd door de kopgroep. John en Flip rijden 25 meter voor mij in de achtervolging. Ik rij weer een stuk voor Erik. Ik besluit toch maar op Erik te wachten. Heel sociaal natuurlijk maar ik moet zeggen dat ik niet denk dat ik er nog bijgekomen was. In ’s Gravenmoer stuur ik met Erik linksaf richting Oosterhout/Oosteind. Flip pikken we weer op (of hij ons). Waar de kopgroep is, vraag ik me af. Maar die vraag wordt snel beantwoord als we bij SED achterom rijden. De fietsen van de mannen staan al geparkeerd tegen de heg langs het terras. Ook zie ik de fiets van Gerard Veekens al staan. Piet heeft waarschijnlijk de Fazantenweg genomen. Dat is iets korter.
Op mijn horloge zie ik dat het 5 voor half elf is. Goede timing. Peter Broeders is er nog niet met de tourgroep. Maar die komen vijf over half elf binnen. Die hebben wel af moeten snijden als gevolg van 2 lekke banden.

Het altijd vriendelijk personeel van SED serveert koffie/thee en 2 soorten gebak. Lekker hoor. En ook lekker voor de clubkas als SED maître William Haanskorf alles blijkt te sponsoren vandaag. Dank William!

Nadat de bordjes en kopjes leeg zijn, wordt nog een groepsfoto gemaakt en vertrekken de 3 groepen weer richting Made.
Met de Sportgroep mogen we eerst, dan is de kans dat groepen elkaar inhalen het kleinst. We leggen er meteen weer een flink tempo op. Frans Marijnissen sleurt mee op kop, die wil op tijd thuis zijn want hij gaat naar de Ronde van Etten-Leur. Martien en Thijs hebben ook goede benen. Erik, Flip, John en ik hebben ook nieuwe energie. Bryan was tijdens de koffie stop al eerder weggegaan, misschien moest hij nog mee doen in Etten-Leur. Martien zegt nog dat hij er blij mee is want dan kunnen we na de pauze tenminste doorrijden… .
Met 85 kilometer op de teller  rijden we Made weer in.
Was met recht een lekkere rit.

Ad van Wesel

Onze pakhaas verheugde zich zo op de appeltaart dat hij niet in de stemming was om een stukje te schrijven .
Nu ben ik niet zo lang van stof en ook niet zo routevast dus het verslag zal iets korter zijn dan anders.

Piet nam ons weer mee op een mooie rit richting Dorst. Na onze flitsende start bleken we met 4 man en 2 vrouwen te zijn, inclusief René van Mook die eens wilde meerijden met WTC. Wij reden langs prachtige lavendelvelden en over mooie polderweggetjes naar SED in ’s Gravenmoer.
In de buurt van Tilburg Reeshof gingen we langs en over het kanaal. Voor Wim was het een nieuwe route en hij genoot ervan. Het bleek dat we er de week ervoor ook waren geweest maar vanaf de andere kant maar dat mocht de pret niet drukken.

Richting ‘s Gravenmoer werden we ineens ingehaald door het Sportgroepje.
Die reden als nooit tevoren! Toch waren wij als eerste bij Sed .

Heerlijke koffie/thee op met iets lekkers erbij en daarna in onze eigen groepen terug naar Made gefietst.

Petra

Het gaf weer een goed gevoel om op ons oude vertrouwde verzamelpunt bij elkaar te komen. Jammer dat ’t bénkske is verdwenen.
Nu zaten Wim en Sprangse Bert op ’t trapke, toch een stuk minder comfortabel.

Dus snel maar op het ranke zadel, de drie groepen vertrokken alle drie verschillende windrichtingen uit. Mijn tourgroep nam ik maar weer eens naar het zuie!

Weer een mooi groepke met 12 WTC’ers en drie gastrenners ging het over het nieuwe fietspad naar Dorst, ’s morgens vroeg is dit geen probleem, nog niet zoveel fietsverkeer. Toen we na 11 uur daar weer aankwamen, was dat een ander verhaal. We kwamen toen vanaf de Seeterse Hoeve. Net voor ons fietsten daar een groep van een stuk of 15 “gewone fietsers” heerlijk aan het genieten. Voor ons de keus het fietspad of toch maar op de weg? Moeilijke keuze, op de weg kijken de automobilisten ons boos aan, op het fietspad is het voor ons en de andere fietsers gevaarlijk. Wat is de oplossing?

Wij vertrokken in een lekker tempo via Bavel, stukske Slingerdreef richting Chaam.
Ik vond het vreemd dat de BBA of hoe dat tegenwoordig mag heten, door het buitengebied om Chaam heen reed. Waarschijnlijk was hij de weg kwijt (dacht ik).
Met Maurice, Kevin, Kees, Jan en Antoon op kop gingen we nu richting Bels. Niels wilde nog ff bij Natasja op de koffie maar daar konden wij niet aan beginnen.
Pom, pom, pom op de pedalen op zoek naar echte Vlaamse polderwegen.
Net voor Meerle ging het over Oosteneind naar de Ulicotenseweg , weer even in Nederland, om snel weer de grens over te gaan naar de Provincie Antwerpen. Bij Maurice gaat zijn hart sneller kloppen over de grens, eens vragen wat daar de reden van is!

Een beetje verder kwamen we allerlei borden tegen van afgesloten of omleiding, maar wij eigenwijs zoals wij zijn, kunnen er altijd door. We kwamen terecht op een groot festivalterrein, wat was hier toch aan de hand? Vanuit Hoogstraten organiseren ze daar al 36 jaar de Antilliaanse feesten. Het grootste Caribbean festival ter wereld biedt een weekend vol opzwepende muziek in een fabelachtig festivaldecor. De nachten zijn er zwoel, de cocktails vloeien rijkelijk en er wordt gedanst tot in de vroege uurtjes…op zomerse klanken van Despacito van Daddy Yankee en vele ander toppers!

Volgend jaar toch een paar uurtjes eerder vertrekken om daar een dansje en drankje te doen! Dit jaar zat het er niet in.
Een beetje verder gingen we over het riviertje de Merkske en een stukske fietspad op weg naar Castelre. Nog twee keer links om op de Hoogstratensebaan uit te komen, vanaf hier het keerpunt en wij zijn voor de derde of vierde keer de grens gepasseerd.

Na een kilometerke of wat op deze mooie baan, komen we bij de Zigraeck aan.
Bij de oud-leden van de WTC Made alom bekend. Iets met Willem A. en unne boom!
Maar waar ik nieuwsgierig naar was, wat of waar komt de naam Zigraeck toch vandaan?Het kostte mij enig speurwerk, op internet is er niks over te vinden. Dan maar een telefoontje naar een boomkweker in die straat. Ook die wist het niet. Veevoeder bedrijf van Teeuwissen gebeld, wist het ook niet. Hij gaf mij het een telefoonnummer van een Heemkunde man uit Ulicoten en die beste man sloeg er de boeken op na, met het antwoord!
De Naam Zigraeck kwam al in de 14e eeuw voor. Het heeft iets met seg, sek of zegge, het is iets van een plant met een scherpe driekantige stengel en een rak is recht stuk in een rivier. Toevallig loopt ook daar in de buurt ook het riviertje het Merkske. Dus dat weten we ook alweer!

Het ging met de wind inmiddels vol in de rug richting Chaam op aan. Met ondersteuning van Kees, Maurice en Kevin die de route ook via hun GPS af kunnen lezen, is het voor mij relax fietsen om zo ook eens een praatje met de een of andere te kunnen maken.
In Chaam aangekomen was mij ineens duidelijk waarom de bus door het buitengebied toerde; het was namelijk jaarmarkt en kermis. Een flinke bedrijvigheid in dit wielerdorp. Door de Wouwerdries en de Kerkdreef (een binnendoor paadje) komen we plots weer op de bekende fietswegen uit bij de Gilzerweg.
Het laatste stuk was over de bekende wegen richting de May.
Met bijna 90 km op onze tellers was het weer een prima tocht met gezellige mensen, en heerlijk fietsweer!
Waren wij nu eerder thuis of was de sportgroep ons net voor?

Volgende week ben ik er niet bij, welke vrijwilliger neemt het stokje over?

Groet, Pierre Boulanger.

De grote hitte van de afgelopen weken was verdwenen. Dat was goed te merken toen ik buiten kwam.
Heerlijk om zo naar de May te fietsen.
Vandaag weer ouderwets verzamelen bij het gemeentehuis met een nieuwe rotonde.
Ook in de May slaat de moderne tijd steeds meer om zich heen.
Vandaag toch maar weer besloten om met de onderafdeling van de WTC mee te fietsen. Geen schande natuurlijk, maar wel erg gezellig. Handjes op de remgrepen en gaan. De beugels kunnen we gewoon verwijderen. Praten over Feijenoord, Kapellekes en koffie met appelgebak. Vragen beantwoorden over het Blauwe Meer en Petra zo gek proberen te krijgen om voor ons lekker appelgebak te bakken als wij weer die kant uitkomen. De slagroomspuit nemen wij wel mee. Hahaha.
Deze ochtend werden wij ook verblijd met de aanwezigheid van Leo en Erik Stasse.
Leuk om beide broers weer eens te zien.
Loon op Zand, die richting gingen wij uit. Daar lag de beroemdste waterplas uit de regio. Wonderschoon, maar hij is bijna niet te zien. Zo blijft hij voor velen onondekt en bijna niemand kent hem daardoor. Maar daar door niet minder mooi.

Petra beschikte deze ochtend over een paar wonderbenen. Samen met mij op kop langs de diverse kapellekes die op onze route lagen. Ook op het Halve Zolen Pad was ze niet van kop af te krijgen. Pas 2 kilometer van haar huis gaf ze de pijp aan Piet over. Dat is nog eens een flinke lap erop geven Petra!!!!

Piet legde Helene uit dat wij nu het Blauwe Meer passeerden met in de verte de contouren van Tilburg. Voor Helene zijn veel van onze tochten nog steeds ontdekkingstochten.
Mooi toch.

Via de Moer ging het richting Cola, waar wij ipv Cola een banaantje gingen nuttigen.
Daarna via het viaduct de Uiterste Stuiver het industriegebied opgezocht waar Cool Blue zetelt. Over het kanaal en daarna richting Steenhovensebaan. Hier de wind pittig op kop. Was toch wel even door bikkelen. Richting Dorst het nieuwe fietspad gepakt wat Dorst en Oosterhout met elkaar verbindt. De A27 overgestoken om daarna het Teteringse bos in te draaien. Om aan onze kilometers te komen ook nog maar het Munnickenhof erbij gepakt, om vervolgens via Den Hout terug te keren naar de May.
Nu op naar de bijpraattocht van a.s. zondag.
Verheug me nu al op het gebak bij William’s SED.

Met vr gr De Pakhaas.

Het is even opletten deze ochtend voor Anneke en mij. Verzamelen is weer bij het oude gemeentehuis en dat is toch een stuk verder van huis dan de Amerhal.
We kijken nog even of er iemand toch bij de sporthal staat, maar nee, iedereen heeft het bericht blijkbaar gelezen.
Ik tel een stuk of 7 kandidaten voor de sport maar Niels maakt op zijn bekende, vriendelijke manier duidelijk dat hij dat niet van plan is.
Hij spreekt zelfs met twee woorden, keurige jongen.
Uiteindelijk vertrekken we met zes renners voor een rondje de Rith dat ik spontaan geroepen heb. Al fietsende richting het westen, bedenk ik dat dat rondje de Rith wel een heel kort ritje is. Ik zal er iets voor of achter moeten plakken. Gezien de windrichting wil ik eerst naar Zevenbergen.
De renners zijn goed gelijkwaardig, hoewel Paul en Frans nog iets meer gelijk zijn, oftewel sterker. Ze gaan vlot van start tegen de wind. Die twee zitten elkaar te coachen om er het beste van te maken. Frans vindt dat hij te veel wind vangt en roept naar Paul: “Naar links, pannekoek”. Mijn spellingscontrole geeft nu een foutmelding. Die wil graag pannenkoek zien blijkbaar, maar dat geldt dan wellicht voor het gerecht, in wielerverenigingen vind ik dat pannekoek, dus zonder extra n, nog prima kan. Hoe dan ook, de opmerking van Frans maakt wel dat iedereen oplet waar hij moet rijden op kop.
Paul houdt van ronddraaien, hij probeert ons vlot door te laten draaien op kop.
Maar Frans denkt er het zijne van en is niet van plan op kop meteen al zijn benen stil te houden omdat die snotneus het zegt 🙂 (meer dan 30 jaar leeftijdsverschil).
Daar zijn zijn benen bovendien te goed voor. Ik rijd met de groep van Zevenbergen langs de noordkant van de Mark naar Oudenbosch, Zegge en langs Roosendaal. We halen een groep in die aanhaakt, maar niemand daarvan die overneemt.
Daar houdt Paul niet van, met een extra “ snok” vliegen ze er af.
Wij rijden van Schijf richting Liesbos om daar eindelijk aan de tocht door de Rith te beginnen. Twan heeft daar ondertussen hoge verwachtingen van.
Helaas zijn we al weer bijna bij Rijsbergen als hij vraagt wanneer we door de Rith komen? Flip legt hem uit dat hij dat al weer 5 kilometer voorbij is; “dat bruggetje met de kinderkoppen”.  “Oooh daar, mooi ja!”
We gaan het viaduct over de A16 over en rijden langs de Galderse meren.
De verkeersregelaars staan al klaar om daar de badgasten in goede banen te leiden.
Wij rijden gewoon rechtdoor om uiteindelijk in Ulvenhout uit te komen. Langs de Fanzanterie zetten we koers naar en langs Bavel. Ik voel me in Frankrijk, niet alleen de temperatuur is ondertussen behoorlijk opgelopen, ook rijden we langs een groot veld met bloeiende lavendel. Nog nooit gezien in NL, zo’n Provençaals tafereel.
Ik denk dat Peter Verhagen dit wellicht even gemist heeft. Hij heeft even een dipje.
We doen iets rustiger aan, hoewel Peter daar wellicht weinig van merkt. Gelukkig voor hem gaan in Dorst de spoorbomen omlaag. Peter is vandaag zeer tevreden over de NS vertelt hij, en zowaar, naderhand zie ik hem weer gewoon op kop rijden, het moment van rust heeft geholpen blijkbaar.

Bij de Meerberg gaat Twan rechtdoor naar Terheijden. Hij weet na zijn vakantie weer waar hij staat, maar heeft er niet veel van geleden. Hetzelfde geldt voor Flip, die net terug is van een wandelvakantie in Ierland en dat heeft hem ook niet geschaad.
Twan dankt ons voor de “ gedenkwaardige tocht”, vooral de Rith zal indruk op hem gemaakt hebben denk ik.
Wij testen de benen nog even op de brug bij het Kopske en richting het 50 km brod van
Den Hout.
Het was een lekker Rithje van net boven de honderd kilometer en zijn net onder de 3 uur weer op de May.

Beste groeten,
Ad van Wesel