Het was tegen half negen al weer aardig druk bij de sporthal, voor alle categorieën was er voldoende belangstelling, schatte ik zo in.
Voordat we van start gingen, had onze voorzitter nog een huishoudelijke mededeling: vanaf 12 augustus gaan we verhuizen, de startlocatie is dan weer bij het vertrouwde “oude gemeentehuis”.

De sportgroep vertrok als eerste, daarna was het mijn beurt om te kijken welke volgelingen ik deze mooie zondag had. Richting den Berg keek ik eens rond en dat bleek een heel peloton te zijn. Met 18 fietsers ging het richting de Peerenboom. Het tempo zat er lekker in, Niels en Maurice hadden tijdens hun vakantie de nodige kilometers weggetrapt en dat was te merken. Johnny was bij ons aangesloten voor een herstelritje, zaterdag had hij samen met Martien een rondje van ruim 200 km. gereden.

Ook de leidster van ons opkomstklassement was weer eens bij de tourgroep aangesloten, ik verwacht niet dat er nog iemand is die Anneke uit die fel begeerde trui kan rijden.
Tijdens de vakantietochten zijn er altijd wat gastrijders die eens gezellig met de WTC Made groep willen mee fietsen. Zo was er vandaag de zoon van “good old”Kees Reniers bij. Richard is volgens mij net zo sterk als zijn vader. Ook de zoon van Jacques van Dijk was er bij, met een klein beetje fietstraining in de benen draait hij goed mee, zelfs op kop drukte hij zijn stempel! Eens kijken of hij dit ook het komende seizoen bij onze plaatselijke Houtse voetbalclub kan doen. Paul is de nieuwe trainer van Irene ’58, ik wens hem en de club héél veel succes!
De gebroeders van Dongen en Wim ten Haaf zijn door de wol geverfde fietsers, die hoef je niets te leren. Je kunt er hooguit van profiteren als ze een tweede waaier opzetten.

Kees Marijnissen en Peter Verhagen hielden de ketting strak tegen de wind in op weg naar Gorinchem, voor die mannen ook allemaal bekende wegen. Na de brug moesten er wat aanwijzingen komen van links, naar rechts, en van achter naar voor.
Langs de Schelluinensevliet koersten we verder richting het noorden. Om eerst aan de zuidkant “de Giessen” en daarna langs de noordkant van dit kronkelige waterke te fietsen.
Zo doorkruisten wij ook nog Noordeloos en Den Dool om daarna in Meerkerk uit te komen. John was hier gisteren al geweest om de route te verkennen, altijd makkelijk met wat ondersteuning zodat je de teugels ff kan laten vieren. Een groep van 18 mannen en vrouwen is niet zo simpel in toom te houden. Fietsers blijven toch (bijna) allemaal haantjes. Zo willen ze af en toe laten voelen dat de beentjes goed zijn.
Niks mis mee zo lang ze ook af en toe eens omkijken naar onze minder begaafde medefietsers.

Vanaf Meerkerk ging het naar Arkel en weer naar Schelluinen steeds met de wind in het hol. Voor de tweede keer de brug van Gorichem over. Hier zat ik bij Niels in het wiel. Ik dacht hem nog te kunnen volgen maar toen ie een paar tandjes bij stak , tak, tak, moest ik hem laten gaan. Dan weet je gelijk waar je staat, bijna stil!
De brug over ging het via de kortste weg naar huis. We hadden beloofd het rond de 85 km te houden en belofte maakt schuld. Om 11 uur onder de parasol aan de koffie zitten, ging ons niet lukken, ook al deden ze langs de A27 erg hun best om dat toch te halen. Het ging zelfs zo snel dat bij Niels zijn Mio er spontaan af vloog, na enig speurwerk lag hij licht gewond aan de kant van de weg!

De laatste kilometers over de Keizersveersebrug nam Annemieke ( wat een taaie) afscheid van ons. John hield het bij de Amercentrale voor gezien en de rest reed vol gas de brug over de Amertak richting de May. Colin en Kees Marijnissen attendeerde mij er op dat wij er enkele kwijt waren geraakt.
Het is altijd hetzelfde liedje, de laatste loodjes zijn het zwaarst, maar er moet wel meer naar elkaar omgekeken worden!
Samen met onze clubiconen Peter V., Anneke, Johan S., Niels, Antoon, Jacques, John, Maurice, Kees, Colin, tuinman Erik en Anne-Mieke mocht ik weer een mooi rondje fietsen, heerlijk weer en op tijd thuis voor de koffie!

Groet, Pierre Boulanger.

Vakantie? Weinig van te merken op deze zonnige zondagochtend.
Het was weer een drukte van belang met fietsers bij de sporthal. Menige geloofsgemeenschap zou in zijn of haar handen knijpen met zo’n opkomst.

Wij als klein groepje kozen ervoor om Wijk & Aalburg met een bezoekje te vereren.
Ja, wat moet je nog vertellen over dit overbekende rondje?
Misschien dat we door de Pruimenboogsteeg gereden hebben?
Dat Anton Verhoeven uit Dussen kwam en bekend was als een legendarisch schaatsenrijder? Dat zijn zoon Mario er een leuke fietsenzaak heeft en veel retro fietsen en onderdelen heeft? Ook het mooie kasteel is er een bezoekje waard, dat zeker.
Dat Marianne Vos iets verderop woont en dat er een mooi kunstwerk staat speciaal voor haar gemaakt? En dat alles als een soort eerbetoon voor haar glansrijke carrière?
Allemaal  de moeite waard om dit even te benoemen.

Maar nu ook wat regels tikken over ons rondje want daar gaat het natuurlijk ook over.
Met een diepgebruinde Petra in ons selecte gezelschap door de polders snelden wij in een rap tempo naar Wijk & Aalburg. Af en toe een verfrissend windje door mijn asblonde lokken. Heerlijk.
Wind op de kop. Iedereen deed zijn deel van het kopwerk en André hield controle achterin de groep.
Natuurlijk werd er weer veel gefietst deze ochtend. We werden ingehaald, wij haalden in, wij kwamen er tegen en zij kwamen ons tegen.
De brug van Heusden doemde op. Wij zouden aan de overkant van de brug ons banaantje burgemeester maken. Doet de mens goed.
Met Bert en Piet nu op kop ging het nu langs het nieuwe fietspad in het verlengde van de Oude Maas naar Waspik. Wim hield alles goed in de gaten om de rit zo ordelijk te laten verlopen. Bij Waspik het Halve Zolenpad gepakt om via Geertruidenberg terug te fietsen naar Made.
Met André, Piet, Bert, Ad, Petra, Wim en de schrijver van dit stukje weer een gezellig rondje gereden van 72 km. en dat in wat minder warme omstandigheden.

De Pakhaas.

En zoals dat de laatst weken wel meer voorkomt, schitterend weer.
Een straffe wind uit het zuiden en dat kan maar tot een rondje ‘t Zand leiden. Maar wel met het bosrijke gedeelte in de heenweg.
Ik moet bekennen dat ik de weg helemaal niet ken. Maar gelukkig zijn er mensen in onze groep die dit rondje blindelings kunnen rijden. Toch begon het verrassend.
We gingen niet over Den Hout, maar slinks om Den Hout heen. En ik moet bekennen dat mijn hartslag flink opliep in het stuk door de polder met de wind recht op mijn snufferd. Maar wel lekker koel natuurlijk. Iemand zei vooraf dat hij zich niet helemaal top voelde en met paracetamol en fiks insmeren toch maar een poging wilde wagen. Diezelfde persoon heeft het grootste stuk tegen de wind in op kop gereden in een straf en constant tempo. Piet is een klepper. Ook Bert en anderen lieten zich overigens niet onbetuigd.

Mijn eigen kracht lag vandaag vooral in de scherpte. Exact op tijd en op afstand wist ik de bananentijd af te roepen. Wim had me al geïnstrueerd en ik heb niet verzaakt. Na 35 km precies, inderdaad: bananentijd. Helaas zat er voor mij niet meer in dan een droge bruine boterham, de bananen had ik gisteren al soldaat gemaakt.

Het ging terug naar het noorden natuurlijk als van een leien dakje. Lekker de wind in de rug en nog steeds genoeg om voor wat verkoeling te blijven zorgen. Niks mis mee.

Bovendien werden we aangenaam verrast op de veranderingen in de Seterse bossen vanaf Oosterhout naar Dorst, en andersom natuurlijk. Een prachtig fietspad. Dit maakt het fietsen aldaar erg prettig en vooral veilig. Een vooruitgang.
Nog een sprintje bij de brug over het Markkanaal waar mijn ego weer gedeukt werd door Johan en we waren rond.

Een prettig en gezellig tochtje. Tot volgende week dan maar weer.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Het is er dit seizoen nog niet van gekomen om een rondje Baarle – Hertog te fietsen.
Mede door de windrichting fietsten we alle kanten uit, van noord naar zuid en van oost naar west. Helaas is het zuidoosten nog niet zo vaak aan de beurt geweest.
Vandaag zuidoosten wind dus!

Dan is het niet zo gek dat de “Sport- en Trimgroep” ook richting Alphen of “Baol”, zoals ze dat daar zeggen, uit fietsen.
Met 10 WTC’ers en drie Pedaalridders (Ad, Piet en Wim) vertrokken we richting Den Hout. Leuk om ook weer kennis te maken met Colin. Deze jongeman heeft de fiets weer omarmd na 3 jaar feesten en wat hangen in de bank, zoals hij zei!
Nu nog ff wachten op Rachel en de familie Marijnissen gaat het WTC peloton hun wil opleggen!
Gelukkig was de weg weer vrijgegeven richting Dorst. We fietsten voor de eerste keer over het nieuwe fietspad. Ik hoorde wel dat de meningen daar over verdeeld waren: mooi of gevaarlijk. De tijd zal het leren. Wij sloegen bij de T splitsing linksaf naar de Vijfeikenweg.
We fietsten via Molenschot waar de grote drukte nog moest beginnen. Eind juli is daar ieder jaar de verering van Sint Anneke. Een gelegenheid voor alleenstaande vrouwen om daar een kèrske op te steken en te bidden “Anneke, Anneke, geef mij toch een manneke”.
Ons Anneke was er bij ons niet bij en die is al jaren voorzien.
Wij pedalleerden verder om over klein en groot Bedaf het buitengebied van Baol te verkennen. Ik was via een strava volger op de hoogte dat ze daar flink aan de weg aan het timmeren zijn ( nieuwe rondweg). Daarom was ik erg benieuwd of we onze geplande route foutloos konden volgen.
Bij de Reth zat ik samen met de veurzitter van de Pedaalridders op kop. Allerlei borden verwezen ons op een wegopbreking. Dan maar linksaf. “Niet doen” riep een meneer die zijn hond aan het uitlaten was. Het bleek dat we onze weg gewoon te vervolgen, prima te doen was.
Hier pakte ik een stukske van de kermis klassieker van Den Hout mee. Voorbij de Heimolen ging het rechtsaf op weg naar Ulicoten. Iedereen deed regelmatig zijn of haar werk aan kop van de groep, ook de dames Sharelle en Renée staken regelmatig hun neus in de wind.
Van Ulicoten naar Chaam, van Chaam naar Ulvenhout, van Ulvenhout naar Bavel.
Vanaf de Bavelseberg verkozen we via de Takkebijsters d’n bult over naar Teteringen . Als je de bult af komt zeilen en dan de Oosterhoutseweg gelijk oversteekt, heb je een prachtig fietspad liggen. Breda aan je linkerkant en een waterke aan de rechterkant om zo bij de begraafplaats uit te komen.
Nog een paar kilometer en ook onze 4e vakantietocht van 90 km kan weer in de boeken bijgeschreven worden.
Bovenaan in het opkomstklassement blijven de posities ongewijzigd.
Toch denkt Franske Wessels ons Anneke nog te kunnen bedreigen. In oktober gaan we de prijzen verdelen. “Parijs is nog ver” zei onze Joop, dus we wachten in spanning af!
Iets over half 12 mochten onze fietsen in de schuur en was het tijd voor een lekker bakske! Tot de volgende keer!

Groet, Pierre Boulanger.

Weer goed weer deze zondagmorgen, bij vakantietocht nummer vier.
Na snikheet is het nu gewoon warm, maar dat komt door een straffe wind uit het zuiden. Deze week daarom toch maar eens tegen de wind vertrekken.
Ik check even of we genoeg mensen hebben voor de sport. Als Frans zegt “zeker, gas er op”, weet ik het zeker, we gaan niet met de Tour mee. Ik zie na vertrek zelfs dat we met acht renners zijn. Net als de Tourgroep besluiten we een rondje Baarle-Nassau, Ulicoten te doen. Gertjan nestelt zich vanaf het begin op kop om er nauwelijks meer vanaf te gaan.
Wel 90% van de tocht rijdt hij voorop, dus zo’n 81 kilometer. En met de snelheid van vandaag is dat een sterk staaltje. Hij is aan het trainen voor Luik-Bastenaken-Luik over twee weken.
Ik ben blij dat Johan en Peter ook weer eens mee gaan want die heb ik volgens mij dit jaar nog niet veel bij de Sportgroep gezien. Ze moesten eerst wat kilometers maken…. nou dat heeft gewerkt. Ze rijden lekker mee en ik merk op de viaducten dat ik tegen Johan nog steeds geen schijn van kans heb. Kees Marijnissen zag ik aan de start staan met Colin, dus ik ben een beetje verbaasd dat hij bij ons rijdt want op een of andere manier verwachtte ik dat hij dan met zijn zoon samen zou rijden. Maar Colin kan best alleen met de Tour natuurlijk. Ik denk dat Kees denkt “nog even wat extra trainen, anders rijdt dat joch me er binnenkort al af”. Ik verwacht Colin dan ook al snel bij de sport. Hij had in zijn vorige WTC leven al weinig trainingskilometers nodig, dat had ik ook op die leeftijd.
Maar ik klaag niet, dat mag ik niet van John; “in je stukjes schrijven dat het niet goed gaat en dan zo fietsen!”
Okay, het ging best goed vandaag. Scheelt misschien wel dat ik tegenwoordig wat minder in verre landen zit.

Ad van Wesel

Al een paar weken was ik het van plan, een keer mijn benen testen bij de tourploeg.
Maar elke keer dat ik mee wilde, werd de afstand opgetrokken naar de 100 km.
En dat vond ik net te ver voor mijn rug die nog steeds niet de oude (of jonge?) is.
Maar deze ochtend trok ik de stoute schoenen aan en reed niet met de trimploeg mee.
Flip riep bij de Amerhal dat het 92 km. was en dat hij rustig aan zou doen dus op het laatste moment pik ik toch bij de groep aan.
Ook 5 man van de Wilde Bond reed gezellig mee. Ook bij hen was het vakantietijd en de animo was dusdanig laag dat ze gevraagd hadden of ze mee mochten rijden.

Rondje Binnenmaas, voor de meesten gesneden koek maar voor mij weer ff wennen aan de groep. Het aantal en de snelheid is net wat hoger dan bij de trim dus zuinig rijden is het plan.
Gezellig kletsend met Franske schoot het lekker op en waren zo bij de Kiltunnel die vlotjes werd genomen. Via ’s-Gravendeel werd naar Maasdam gereden.
Ondertussen liet Flip zich afzakken en was de opkomst aan het tellen. Toen hij mij zag, stopte hij gelijk; “O, ben jij er ook? Dan hoef ik niet meer te tellen.”
Dus toen was het aan mij om te kijken wie er nu allemaal bij waren.
Het was mooi om te zien dat de dames Annemieke, Sharelle en nieuwkomer Renée lekker mee fietsten met deze groep. Jacques reed nu ook mee,  de voetbal is nog niet begonnen dus heeft hij net iets meer tijd op zondagochtend. De halve familie Marijnissen was  present. Niet Rachel maar Colin was met pa mee op stap. Hopelijk binnenkort ook dochter als haar knie weer wil. Colin, welkom weer bij de WTC en Rachel, beterschap!
En de kleppers Peter V., Johan v. H., Tim en Gert-Jan reden gezellig mee. Samen met die 5 van de Wilde Bond en 13 WTC’ers maakten dit toch een behoorlijk peloton.

Na Maasdam reden we een stuk langs de Binnendijkse Maas, een mooi gebied.
Via de Onderdijk en de Schuringsdijk naar Numansdorp. Bij het afslaan naar de bruggen van Hellegatsplein hoorde ik achter me; “O, zitten we hier!”. Niet iedereen was dus hier bekend.

De bruggen over en via Helwijk naar Oudemolen, Zwingelspaan en Klundert naar Moerdijk.
De kilometers begonnen bij mij al aardig te tellen en na elke bocht moest ik toch aardig aanzetten. Gelukkig voor mij, reed er iemand lek bij de Gouden Leeuw langs de A16.
Kon ik mooi ff rusten en kennismaken met Gert-Jan, de vriend van Renée.
De band was zeer vlot gewisseld en via de bekende weg  via Zevenbergschen Hoek en de derde weg ging het naar huis op aan. Er wordt wel eens gezegd; “ze ruiken de stal” maar daar leek het echt op.
Bij het binnenrijden van Made stond de teller op 95 km. Dat had ik dit jaar nog niet gereden. Zou ik de 100 nog even volmaken?
Toch nog even wat lostrappen om na 101 km. de fiets thuis te parkeren.
Het verschil met de trimgroep voelde ik goed.
Was het de snelheid, de afstand of het warme weer?
Het zal wel een combinatie zijn geweest. Maar ik heb het toch gedaan.

Anneke

Op deze zondagochtend weer een vakantietocht en Martien stelt voor Poederoijen te rijden. Dat is prima, maar wel andersom dan een paar weken geleden anders wordt het saai hè. Peter Broeders ligt er even uit bij de tourgroep. Flip wil deze groep vanochtend wel leiden, hij heeft het rondje Binnenmaas voorgereden vorige week dus is goed voorbereid. Met zijn rug die maar zo-zo is en een feestje tot 3 uur ’s nachts is een keertje geen sportgroep misschien zelfs wel welkom. Dat scheelt ons wel een sterke koptrekker. Maar gelukkig is Thijs weer terug en ik had al gehoord dat die goed in vorm is.
Met zessen zetten we koers naar Geertruidenberg en Hank om door de polder naar Werkendam te rijden. Het gaat lekker, dit zou volgens de weersvoorspelling het stuk moeten zijn waar we het meeste wind tegen hebben, want hij zou noord-noordwest zitten. Niet zo erg want er staat in de ochtend slechts een licht briesje. Vanaf Sleeuwijk gaan we de Waal volgen richting Giesen.
Ik zie een vreemd tafereel. Thijs pakt een reep en breekt er een stuk af om aan Twan te geven. Heeft Twan proviand vergeten? Ik zie nog een banaan in zijn achterzakje trouwens. Als ik naast Twan rij, legt die uit dat Thijs een nieuw soort reep heeft: Pizzasmaak, tomaat met basilicum. Twan trekt er een gezicht bij van “niet aan te bevelen”. Ik vraag nog of die reep binnenkort in zijn winkel ligt, hij zegt dat hij dat niet verwacht.
Grappig is dat een uurtje later, na een paar krachtige kopbeurten van Thijs, Twan toch van gedachten veranderd is. “Dat is goed spul!”. Waarschijnlijk heeft Thijs thuis voor zijn ontbijt ook al een paar van die dingen op denken wij.
Ik eet mijn banaantje op, ook goed voor fietsers. Ik heb niet eens een reep bij me in deze tijd van het jaar met maar 90 a 100 kilometer op de kalender, hopelijk is dat geen overmoed met deze snelheid.
Na Nederhemert draaien we rechtsaf richting het westen. Helaas is de wind toch meer west dan noord dus nu moeten we ons best doen om het mooie gemiddelde dat we opgebouwd hebben, vast te houden. Iedereen doet goed mee.
Mark de Pijper heeft denk ik nog nooit zo’n snelheid over zo’n afstand gereden, maar hij doet gewoon dapper mee. Als we weer in Hank rijden, ziet hij voor de tweede keer het bord “Kurenpolder”. Daar moet hij in de middag nog heen met de kids en natuurlijk zandkastelen bouwen en zo, dus geen tijd om te rusten. Hij gaat er in ieder geval niet meer met de fiets heen, vertelt hij.
Over de Keizersveersebrug gaan we niet rechtsaf door de Berg maar zoals te doen gebruikelijk voor Martien, neemt hij de route linksaf door de polder naar Raamsdonk.
Nog een paar kilometer meer dan ik verwachtte, maar geen probleem, het is nu vooral nog even iets sparen voor de Amertakbrug. Daar moet Mark even passen maar eenmaal boven rijden we het gat vlotjes weer dicht. Ik stop mijn Scott na 100,1 km. en “mooi voor de hitte thuis” denk ik. Maar het is al 26 °C zie ik op de thermometer.
Tijd voor een lekker warme bak koffie, met een stuk peperkoek, aan de smaak van een pizza moet ik nu echt niet denken!

Ad van Wesel

Wat een schitterende dag. Een flinke opkomst voor een vakantietocht.
Veel gingen met de tourgroep mee en een mooi ploegje met de trimgroep.
West tot noordwesten wind. En met het idee om halverwege voor een kop koffie of thee met appeltaart aan te leggen, leek Willemstad een uitstekend doel.
Een lichte wind tegen op de heenweg, het mag eigenlijk geen naam hebben.
Via Moerdijk, met dit weer zelfs het industrieterrein een  aangename plaats op te fietsen, en Tonnekreek (grappige naam) door schitterende polders en langs vriendelijke mensen belandden we dus op een terras in Wilemstad.
We waren zeker niet de enigen die het idee hadden opgevat fijn een stukje te gaan fietsen. Er stonden meer fietsen voor het terras geparkeerd dan bij de start van de Tour de France.

Ook de terugweg ging het eigenlijk als vanzelf. Een lichte wind in de rug via Zevenbergen weer richting Made. En zelfs twee lekke banden waren nuttig. Ik heb nu geleerd hoe mijn CO2-banden-op-spanning-apparaat nu echt werkt (bedankt Peter voor je technisch inzicht) Bij het tweede lek hadden we toch al voor de trein moeten stoppen.
André  wist nog dat het nieuwe record “lekke band vervangen zonder af te stappen” is verbeterd naar 47 seconden (of 48, dat week ik niet precies meer).
Ik was onder de indruk en ga op zoek naar een filmpje daar over.

Het is duidelijk. Het was een alleraardigste tocht met alleraardigste mensen en met plezierige praatjes. Het mag van mij wel even zo blijven.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

Iets over half negen vertrokken de drie WTC groepen. De sportgroep naar het Noordwesten “Binnenmaas” , de trimgroep fietsten door de Biesbosch met een pontje meer of minder. En onze tourmannen gingen naar de Alphense bergen of naar Kwaalburg.
Met Jantje, Erik en Erik, Peter & Peter V., Franske, Johan v H., en Antoon ging het gezwind de Bergsebrug over om via de Willemspolder naar Oosteind te fietsen. Daar staken we de provincialenweg over om na een paar kilometer verder in Dongen uit te komen.
Tijdens het oversteken van het Wilhelminakanaal vertelde Johan tegen mij dat hij zijn beentjes voelde. Goh dacht ik, gelukkig voelde ik die van mij ook “eg wel”.
Langs de Vierbundersweg fietsten we het Rijensbroek in richting Tilburg. Net voor het oversteken van de rijksweg, kwamen we een flinke club renners tegen in het blauw met groen met iets van “stoffee”op hun shirt. Erik S. had ze al meer gesignaleerd dit jaar.
Na enig speurwerk bleek het  Tourclub WTV Alphen te zijn. Even later passeerden we hun vertrekplaats bij Café Welkom. Wat jaartjes geleden deden we ’s winters regelmatig aan hun veldtoertocht mee, was altijd top geregeld!

Ik weet niet of ik dat alleen had, maar vandaag fietste Alice Cooper met mij mee.
Niet dat er eentje bij was die maar iets op deze extravagante zanger leek. Maar in de jaren ’70 vertolkte hij toch wel enkele bijzondere nummers. Vandaag zat “How You Gonna See Me Now” de hele rit in mijne kop. Och ja daar zijn slechtere nummers gemaakt bij een ritje van bijna 90 km om aan te horen.

Een paar kilometer verder kwamen we aan op de steentjes van Kwaalburg.
De temperatuur was inmiddels aardig opgelopen. Het was dan onder of tussen de bomen heerlijk fietsen richting Chaam.
Daar maakten we nog het inmiddels bekende lusje via Snijders-Chaam en Dassemus, om via de Chaamseweg naar de oplopende klinkers van Geersbroek te fietsen.

De vraag was inmiddels, leggen we nog aan voor een bakske?
Johan v H. en Erik S. wilde op tijd thuis zijn, dus besloten we bij het pannenkoekenhuis in Den Hout aan te leggen.
Lekker bijna thuis om in de middag te genieten van een mooie sportmiddag.
Volgende week de 3e vakantietocht, waar gaat dat heen?

Groet,
Pierre Boulanger.