Op deze zomerse zondagmorgen fietst de sportgroep onder leiding van
“mister Molentocht” Flip Segeren naar Kinderdijk.
Warm weer maakt blijkbaar een beetje lui want slecht 5 WTC’ers sluiten bij Flip aan. Gelukkig hebben we twee gastrijders die deze rit uitgekozen hebben om eens een keer met WTC-Made mee te rijden.
Als we langs de Watertoren via de Zanddijk het dorp uitrijden, merk ik dat er toch wel behoorlijk wat wind staat. Uit het noord-oosten. Gunstig voor deze tocht.
Ik merk al snel dat Bryan van Rutten sterk is (niet vreemd leert even zoeken op internet door Twan na afloop ). Hij schuwt het kopwerk niet. Rini Tak (oud beroepsrenner uit Oudenbosch) is wat meer de kat uit de boom aan het kijken.
Vlotjes rijden we door de Dordtse Biesbosch. We halen een triatlonner in die ons niet heeft aan zien of horen komen blijkbaar. Hij laat het er niet bij zitten en neemt de kop. Ik moet zeggen dat hij sterk is, we rijden 35-36 km/u tegen de wind. Bryan rijdt hem weer een keer voorbij maar opnieuw neemt de man met het ligstuur de kop. Hij heeft denk ik met zichzelf afgesproken om niet in het wiel van anderen te gaan hangen vandaag.
Als we afslaan richting het wielerbaantje, zijn we weer met zeven.
Over de fietsbrug naast het spoor en dan Wijngaarden aanhouden. Daar zie ik Flip een beetje zenuwachtig worden. Er staan gele borden met allerlei aanwijzingen voor wegwerkzaamheden aan de dijken. Het zal toch niet zo zijn dat Flip niet voor-gereden heeft vraagt Frans. Maar eigenlijk verloopt alles gewoon volgens de normale route.

Op het fietspad langs de molens is het niet zo druk met vissers deze keer, maar natuurlijk is er weer wel een bus Chinese (of Japanners, geen tijd om goed te kijken of luisteren), die niet goed snappen dat wij haast hebben omdat het schema van Flip anders niet meer klopt. Op de Lekdijk merken we dat ze inderdaad volop aan het werk zijn maar levert nauwelijks problemen op. Even gaan we verkeerd maar dat is maar 100 meter.
Vanaf Groot Ammers krijgen we wind schuin van achter, nog iets meer snelheid dus.
In Giessenburg rijden we anders dan ik gewend ben; rechtdoor over de Kerkweg.
Nou dat merken we, de kerk is net uit dus zitten we even tussen het fietsende kerkvolk.
Na de Gorinchemse brug rijden we de gebruikelijke route langs Kozakkenboys en dan door de Polder. Daar lossen we Flip even. John is helemaal blij; “dat ik dat eens mag meemaken”. Het idee van John dat Flip moe is, blijkt niet echt te kloppen. Want Flip sluit aan en zet zich meteen weer op kop. Hij blijkt in een spleet gekomen te zijn met zijn voorwiel en omdat hij daar niet te abrupt uit durfde te sturen, moest hij afremmen. Als wij dan net 45 km/u rijden, zijn we snel een eindje weg. Niks aan de hand dus met Flip.
Je was toch niet sterker dan Flip vandaag, John .
We rijden over het industrieterrein in Raamsdonksveer om het gemiddelde niet te laten zakken door stoplichten. Op de brug bij Geertruidenberg merk ik dat het nu toch wel mooi geweest is. Er komen twee onbekende renners voorbij die blijkbaar nog  “vers” zijn. Ik los even de rol maar sluit net na de brug gewoon weer aan. Met 115 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets. Even de loopschoenen aan en met Anneke die ook last heeft van haar rug, loop ik even een rondje volgens voorschrift van de fysiotherapeute. Dat helpt inderdaad. De boel weer los en een goed gevoel bij deze lekkere, typische Hollandse rit.

Ad

Wat gaat de tijd toch snel.
In 1995 klampte ik voor het eerst aan bij de WTC Made, een vent van 42 jaar toen. In de kracht van z’n leven, ging ik met ervaren WTC’ers op pad. Mooie tochten maken onder de deskundige begeleiding van o.a. Ad van der Made, Kees Reniers of Theo Kwaaitaal.
We fietsten toen nog met één groep, in een tempo dat nu te vergelijken is met van dat van de huidige trimgroep.

Mooie tijden waren dat, maar ook binnen ons clubke staan we niet stil (doen fietsers maar zelden). We gingen in 2 groepen fietsen, een A en een B groep. Dit jaar zelfs in drie groepen, sport, tour en trim genaamd. Wekelijks blijkt dit een goeie greep te zijn. Zeker voor de veiligheid in het verkeer en de keuze van de dag kan bepalend zijn in welk tempo je deze dag wil fietsen.

Voor mij inmiddels 65 jaar “jong” is dit de tourgroep, waar ik me het beste thuis voel.
Wel kilometers maken maar in een tempo van rond de 30 km. gemiddeld. Wekelijks komen we daar aardig in de buurt.

Ook vandaag op weg naar het noorden via d’n Peerenboom ( da’s over de Keizersveersebrug rechts aanhouden richting Dussen, Leo!) . Op de brug passeerden we Frans, die snel aanklampte en ons tempo wel zag zitten. Net voor Uppel zagen we voor ons de kleuren van de mannen van de Wilde Bond opdagen, voor Niels het sein om daar zo snel mogelijk naar toe te rijden. Tim en Johan konden niet achter blijven. De rest bleef in hun eigen tempo op afstand, net voor Sleeuwijk sloten we allemaal bij hen aan.
De WB was bezig aan het bekende “Uppeltje”. Of Erik van Gurp een vergissing maakte om met ons de afslag te nemen of dat dit wel overwogen was, daar ben ik niet meer achter gekomen.

Intussen hadden wij een peloton van 12 mannen en 1 jongedame. Sharelle fietste vandaag als een speer, ik kreeg zelfs de indruk het haar gemakkelijker af ging dan haar aanstaande. Al die danslessen gaan bij Tim ook niet in de kouwe kleren zitten, chachacha, tango en een walske is ook zwaar werk!

Via Schelluinen ging het langs het riviertje de Giessen af naar Noordeloos en Meerkerk,  we moesten nog een paar kilometer noordelijker zijn in Ameide. Daar fietsten we de “Mûr d’Amei” op, een stevige klim naar de schitterende Lekdijk. Een KOM zat er vandaag niet in, houden we te goed voor de volgende keer!

Tot aan Lexmond mochten we gebruik maken van een prachtig uitzicht op de Lek,
in Lexmond onder het tunneltje door, rechtsaf op zoek naar het Merwedekanaal. Langs dit kanaal konden we kilometers lang heerlijk met de wind in de rug via Meerkerk en Arkel naar Gorkum fietsen. Gorinchem is voor mij onbekend terrein, gelukkig hoorde ik achter mij de gebroeders Stasse, van zus en zo, en hier en daar. De vader van Erik en Leo is daar geboren, dus met de Stassies in de gelederen kunnen we daar niet verdwalen.

Over de brug ging het langs de A27 via de kortste weg naar huis. Het was mooi geweest voor deze zondag. Iets meer dan 100 km. op de teller en iets over 12 uur thuis op de koffie. Nu hadden we nog mooi de tijd om de 2000 calorieën aan te vullen, met een biertje, een snackje en wie weet wat nog meer!

Tot volgende week, eens kijken waar de rit dan naar toe gaat!

Groet, Pierre Boulanger.

En het blijft maar zomer. En dat nodigt natuurlijk uit voor een mooie fietstocht.En waar kan je dat beter doen dan bij WTC Made?
Voor elk wat wils met 3 groepen.
Hard, harder en natuurlijk op z’n hardst!!!

Deze mooie ochtend zouden we maar liefst 2 dijken onveilig maken.
En of er veel kleppers meewilden. Piet had maar liefst 17 kleppers geteld.
Ook een nieuwe jongedame ging voor de eerste keer mee in een grote groep.
Renée is haar naam. Ik hoop dat het goed gespeld is Renée maar anders hoor ik het wel.
En of het goed met haar ging. Moeiteloos wist zij zich te handhaven tussen al die asfaltridders. Een aanwinst voor de WTC en ook een gezellige praatster. Helemaal top.
Ook de vader van Sharelle maakte deze dag deel uit van ons peloton. Erg gezellig.

En dan onderweg.
Edwin en Peter V. hadden gelijk het tempo er goed inzitten. Maar tussen Hank en Nieuwendijk was het alle hens aan dek. Pluimvee op de weg. En niet zo’n bietje ook.
Er liepen toch gauw een stuk of 30 van die gevederde jongens rond die probeerden ons de weg te versperren. Maar na een paar keer flink vloeken en roepen kozen ze toch EIEREN voor hun geld en gingen weer op zoek naar biologisch graan.
Voorbij Gorinchem gingen we de eerste dijk op. Die zou ons naar Haaften voeren.
Peter en Edwin waren niet van kop af te slaan en dat probeerde ook niemand.
Ik moest af en toe een gaatje laten op de bruggen en viaducten maar de papa van Sharelle en Bakker Peter zorgden dat ik weer rap tussen de wielen zat.
In Herweijnen zaten de ooievaars hun jongen van proviand te voorzien.
Voor mij een goede reden om een lekker banaantje tot mij te nemen.

Ook het vermelden waard is de mooie nieuwe Giant van Jantje Eg Wel.
Veel plezier ermee Jan en veel veilige kilometers toegewenst. En ook al helemaal elektriek. Mag alles kosten binnen de WTC!

Zaltbommel kwam in zicht. Nog even de mooie brug over, langs de kersenbomen en op naar de koffie. En natuurlijk voor de meesten een puntje met slagroom erbij. Gelijk zat het hele terras vol met onze ploeg. Het was goed toeven hier. Er werden nog wat foto’s geschoten voor het nageslacht, sommigen gingen afrekenen en de bidons werden weer gevuld. Want dat het dorstig weer was, dat was zeker.

Vanuit Zaltbommel dijk 2 op. Hier gingen kleppers als John, Niels, Marc en nog een paar van die rappe hazen op kop het tempo bepalen. En of het rap ging af en toe.
Toch een paar keer naar voren gereden om wat rust op de kop te brengen.
Sorry dat ik het moest doen mannen, maar ik moest het tempo een beetje in de gaten houden.  No hard feelings! Ik probeer het iedereen naar de zin te maken.
En uiteraard waardeer ik het ten zeerste dat mensen mede het tempo bepalen.

Na 12 kilometer kwam er een eind aan dijk 2.
Via Brakel ging het naar Almkerk en daarna naar Dussen. Bakker Peter had het goede idee opgepakt om niet over de Hank te rijden ivm gevaarlijk rijden met zo’n grote groep.
Was ik het gelijk mee eens. Mezelf even op kop gezet om de groep door Dussen te loodsen. Daarna de grote weg overgestoken om via de Perenboom en Keizersveersebrug terug te keren in de ons bekende wereld.

Iedereen bedankt voor het prettige samenrijden, het vele kopwerk dat sommigen verricht hebben en uiteraard de vele leuke gesprekken.

Met vriendelijke groet
De Pakhaas

Wat een schitterende dag met een lichte zuid-westen wind.
Met een aardige trimgroep zijn we richting Willemstad getogen met een aardige belofte in het vooruitzicht. Maar niet voordat elke fietser,in elke groep, door Wim een reep werd toegestopt.

En op weg dus door polders en over dijken, wat natuurlijk onvermijdelijk is in Nederland, en alleraardigst voor het uitzicht.

Het mooiste begint na Klundert, of eigenlijk net voorbij Noordhoek vanwege de prachtige bomen. Maar na Klundert begint het West-Brabantse landschap. Wat mij betreft van een ongenaakbare taaiheid in herfst en winter, maar schitterend en vriendelijk in de late lente en zomer.
Jacques nam overigens het voortouw.
Wim verraste iedereen met een reep voor onderweg.

Zoals gezegd, er was ons iets beloofd. Hélène was jarig en we werden door haar getrakteerd op koffie en gebak aan de haven in Willemstad.
Hartelijk dank van ons allen.
Het was lekker daar in het zonnetje.
Dat zonnetje bleef en natuurlijk hadden we op de terugweg de wind in de rug. En er was eigenlijk niets dat de mooie dag verstoorde.
Zelfs een vers aangelegde weg met grote hoeveelheden kleine steentjes leidde niet tot lekke banden die dit jaar sowieso zeer beperkt zijn.
Nu ben ik niet alle dagen meegeweest, maar ik heb er pas een meegemaakt dit jaar. En nee, ik klop het niet af, ik denk niet dat het iets uit zou maken.

Ik heb er weer van genoten en zie weer uit naar volgende week.

Zaterdagochtend 26 mei, de wekker rinkelt al voor 6.00 uur.
Over een uurtje hebben we afgesproken bij de Amerhal.
De avond daarvoor had ik alles ingepakt, de bus, die beschikbaar was gesteld door
PS van Seeters, samen met John in het ‘Veer opgehaald, reservewielen bij Jantjes en Willem opgehaald. Samen met Jantje eg wel, de bus bij Wimke’s achter geparkeerd.
Viel nog niet mee om met een automaat weg te komen maar voor onze begeleider Wim was dit geen enkel probleem!

Kwart voor 7 kwam ik bij de sporthal aan, Johan Smits was al compleet, zijn wagen vol geladen en vrouw en dochter om ons uit te zwaaien. Even later kwam ook de bus met de schilders Gerard, André en Wim aan. Flip, Willem en John volgden snel. John moest nog wel ff langs huis, telefoontje vergeten, dus spraken we af om bij het eerste benzinestation over de Keizersveersebrug bij elkaar te komen. Peter Verhagen kwam er ook nog achter dat hij zijn telefoon was vergeten. Iets later dan gepland ging het dan toch richting Huizen.
Bij Utrecht was een wegomleiding, daar ging het mis. De vertraging liep nog meer op. Kwart voor 9 kwamen we aan in Huizen. Bij Gerard stond de koffie al heerlijk te pruttelen en onze navigators Joris Vlug en Willem Roest stonden ook op scherp.

Om 10 voor half 10 gingen we eindelijk van start. Onze voorrijders hadden er duidelijk zin in, voor hen allemaal bekende wegen. Nog maar net buiten Huizen rinkelde mijn telefoon al, ik had aan onze volgers Gerard en Wim een paar telefoonnummers gegeven om te bellen. Wij waren wel snel vertrokken maar zij stonden nog op de parkeerplaats vast en de WTC club was uit het zicht verdwenen.
Na drie pogingen van Gerard pakte ik hem dan eindelijk maar op, de hele bende in de remmen. En onze volgers geadviseerd om door te rijden naar Oosthuizen voor onze eerste koffiestop. Wij fietsten intussen, via Muiden (mooi stadje) richting Amsterdam over de Zuiderzeeweg langs het “IJ”. Nou, dat IJ was dit weekend wel het woord.
Na Amsterdam kwamen nog meer dammen aan de beurt, Durgerdam, Uitdam, Monnickendam, Volendam en het in Made zeer bekende, Edam. Vroeger fietste onze club ieder jaar naar Edam in één dag op en neer, een tocht van 290 km.
Kees Reniers zou zeggen, een tweedaagse van twee keer 175 km , dat stelt niks voor!

Tot aan onze eerste stop zouden Joris en Willem ons begeleiden, na onze koffiestop in Oosthuizen bij Ans & Piet, ging het verder op onze navigatie. Samen met Willem Avontuur en Edwin Kooijman hadden we die in onze GPS staan.
Bij “de Hulk” net voor Hoorn pikte weer een renner bij ons aan die goed bekend was in die omgeving. Volgens hem waren er enkele omleidingen en konden we beter hem volgen.
Zo gezegd zo gedaan. Zo ging het vlotjes richting Den Oever.
Wat kregen onze mannen en vrouw toch zin in een lekkere uitsmijter, een lekker eike zou er wel ingaan na zo’n 120 km. Wat was onze (en zeker de mijne) teleurstelling groot toen de serveerster kwam vertellen dat ze geen uitsmijters bakte voor grote groepen. Dan maar een soepke of een goeie kroket, we moesten toch voldoende energie hebben voor de laatste 55 km over de Afsluitdijk en een stukske Friesland.
Drie jaar geleden ( ja Flip en Jantje het is alweer 3 jaar geleden) hadden we de wind daar pal in de rug, nu Noordoost. Dat was niet bepaald in ons voordeel maar sterke mannen op kop klaarden deze klus met gemak. Intussen vloeide bij sommige de krachten langzaam uit de benen, de kilometers gingen tellen. Ik hoorde dan ook steeds meer de vraag “hoe ver is’t nog”? Dan weet je genoeg.
Via Makkum en Workum kwam het pontje in zicht, een paar kilometer voor het pontje stond de enige lekke band op naam van Flip. Mij leek het wel slim om met de groep “vermoeiden”door te fietsen naar het pontje. We stonden te wachten op de pontonnier  en intussen kwamen de andere mannen alweer aansluiten. Toen Edwin de pontonnier een fooike van 10 euro gaf mochten we gelukkig allemaal op zijn bootje mee! Nu nog een goeie 8 km en we konden ons bezweete wielerpakske gaan uittrekken.

Heerlijk die schoentjes uit, de zweetlucht van je plakkerige lichaam spoelen en het goeie pak aan! Op het terras eerst wat drinken, om daarna gezamenlijk het dorp in te lopen op zoek naar ons afgesproken adres “Ald Wal” . Het was gezellig druk in Heeg. Daar hebben we genoten van een lekker biertje en een goeie maaltijd. Als toetje pakten we in het dorp nog een softijsje. Nog een paar afzakkertjes bij ons logeeradres de Stay Okay.
De meesten waren aardig vermoeid en kropen op tijd in hun stapelbedje.
De diehards pakte nog een paar afzakkertjes maar iets over 11 uur zochten ook zij hun mandje op. Op kamer 13 bleef het nog enige tijd vrij onrustig, het leek er wel een schoolkamp !
Nadat wij net na middernacht onze Johnny gefeliciteerd hadden ging ook daar het licht uit. Rust en de accu opladen voor de volgende 170 km.
Snurk, snurk, snurk……………………………………..

Pierre Boulanger

Na een korte maar toch best goede nachtrust worden wij op onze kamer alweer tegen
6.45 uur wakker! Na onze wielerkleding weer te hebben aangetrokken, de tassen weer ingepakt en het gehele laadstation wat op onze kamer is geïnstalleerd weer gedemonteerd te hebben, gaan we richting ontbijt! Iedereen is volgens mij redelijk tot goed hersteld,
het ontbijt gaat er goed in en de nodige suikers worden weer gestapeld om de rit van ruim 170 kilometer vandaag af te ronden!

Wanneer ik mijn gevulde bidons op mijn BMC ga zetten, zijn Flip en Johan bezig om een mooie rode Canyon Aeroad te versieren met toiletpapier, we hebben immers een jarige in ons midden: good old John Haanskorf (48)!!
Maarrrr…..merk ik subtiel op, de rode Canyon die jullie versieren is niet van onze klepper!! Nog voordat ik het gezegd heb, bedenk ik me dat ik beter mijn mond had kunnen houden….was lachen geweest…..!!!
Net na 9 uur staan we gereed, eerst nog even een groepsfoto en de Garmins kunnen weer hun navigatiewerk gaan leveren! We vertrekken met noord-oosten wind, die we gisteren vol op de kop hadden voor een groot deel van de route. Vandaag krijgen we die dus eerst in de flank en later op de dag wanneer we meer richting het westen gaan, in de rug!!
Lekker vooruitzicht!
Via mooie en vrij rustige polderwegen zakken we af richting Nationaal Park de Weerribben, hier pakken we de buitenkant van dit gebied want met onze handbiker André gaat het volgens de kenners niet lukken om midden door de Weerribben te rijden in verband met de steile bruggetjes (stuk of 30 begreep ik!). Heerlijk toeren en omdat de snelheid betrekkelijk laag ligt, zo’n 26-28 km per uur wordt er aangehouden, is het mooi rondkijken!

Onze reisleider Peter Br. heeft weer een verdiende tussenstop geregeld met wederom lekker appelgebak met de bekende toef slagroom en wat drinken….
Vandaag na 70 km ipv 60 km, volgens mij alleen maar lekker, dan schiet het op en zijn we bij de tussenstop al onder de 100 km die we nog moeten afleggen! De stop hebben we in Zwartsluis, ik lees later op de website van dit Café-Brazzerie Blizzard dat dit zelfs het mooiste plekje van Zwartsluis is!?

Nadat de meeste weer gezorgd hebben voor gevulde bidons en voldoende eten in de achterzakken voor onderweg, gaan we op weg naar onze lunchstop in Harderwijk….
eten bij Flipper?? Na een paar kilometer pakken we het veer naar Genemuiden.
Het rijden met navigatie is voor ons, Peter Br. , Willem en mijzelf niet alledaags en dat vertaald zich af en toe (of te vaak?) in net de afslag te missen en dus te moeten keren….voor André met zijn handbike lekker gemakkelijk….met 3-4 keer steken…
Maar we doen ons best om zo goed mogelijk op te blijven letten.
Via Kampen rijden we richting het Veluwemeer, met het prachtige warme weer een drukke van jewelste daar!
In Harderwijk komen we aan op de dijk voor de lunchstop, ook hier lekker druk…vraag me af wat er eigenlijk te zien  is?? Net zoiets als Baarle-Nassau, eigenlijk niks te zien maar altijd druk!! Peter Br. had gereserveerd op de dijk…maar we zijn helaas ruim 1,5 uur later op de bestemming als aangegeven….reservering is verlopen!! Maar onze reisleider lost dit professioneel op met de eigenaar van het etablissement….deze reserveert voor ons bij Brasserie de Bank..! En dat is beter!
Voldoende ruimte voor onze prijzige karretjes waar we (de meeste toch) erg zuinig op zijn! Niet te druk, mooi uitzicht als je tenminste goed oplet….
En vriendelijke bediening van de meisjes van de Bank!
Iedereen eet volgens mij heerlijk! De uitsmijter die sommigen van ons al verlangen vanaf de eerste dag, hebben ze ook hier niet op de kaart maar de buiken worden goed gevuld voor de laatste 39,9 kilometer volgens mijn Garmin.

Erno had een zwaar weekend, ons Jantje praat hem wat moed in, en geeft hem een kleine massage!

We besluiten hier om de route te laten voor wat het is (oeps dit communiceren we niet met onze voortreffelijke volgwagen…excuus aan Gerard en Wim hiervoor) en tikken in de Garmin in “vanaf huidige locatie naar Huizen”.

Top begeleiders, Gerard en Wim.
Wie weet zien we Gerard nog weleens aansluiten bij zijn oude club!

De kilometers maken niet uit, enkel krijgen we via mijn Garmin nog een toetje met een oversteek van Harderwijk naar Zeewolde met het veer!

Dit helpt niet voor ons gemiddelde maar ik denk dat daar eigenlijk niemand mee zit.
We hebben een mooie rit, iedereen kan dit nog goed volhouden en het is nu niet ver meer! Wel is het ondertussen rond 16.30 uur en op het terras van de Bank hebben we al voorzichtige kleine regendruppels gevoeld….wordt het nog een natte terugreis naar Huizen?? Al met al valt het mee, geen regen, wel wat aantrekkende wind lijkt het terwijl Willem met mij op kop rijd en we de tegenwind lichtjes voelen (of vergissen we ons Willem?).

Omdat Willem z’n route anders is als mijn route in de Garmin(?) besluiten we om Willems route vast te houden. We rijden lekker door de bossen, mooie slingerfietspaadjes en richting de dijk met de windmolens aan het Eemmeer! Hier hebben we de wind ietsje schuin vanachteren en Willem en ik besluiten er nog eens wat gas op te gaan geven, lekker jakkeren met 32-33 km/u over de dijk richting de Stichtse brug om de sloot over te steken richting Blaricum. En toen had ik een zwart scherm op de Garmin….accu leeg!
Maar Peter en Willem hadden nog beeld en met een kleine 6 kilometer door Huizen naar onze startplaats Winterguard The Pride!!

18.15 uur…finish bereikt.
Geen valpartijen, 1x lek door onze klepper Flip op de 1e dag en ik denk dat iedereen lekker gefietst heeft!
Voor herhaling vatbaar!?
Peter Broeders bedankt onze begeleiders Wim en Gerard, Willem en ik krijgen een pluim in onze kont voor bewezen navigatie diensten! Maar iedereen heeft meegewerkt aan een fantastisch weekend, allemaal lekker gefietst en nu lekker naar Made!
Onderweg nog langs Paleis Soestdijk ivm wegomleiding, lekker genieten van “ons” huis (betalen wij allen aan mee vinden wij in onze auto).

Iedereen bedankt, Peter Broeders voor al het regelwerk  en  PS van Seeters glas- en schilderwerken voor de bus!
Hopelijk niemand vergeten te bedanken?

Groeten Edwin

Willem kreeg bij thuiskomst nog een heerlijke uitsmijter voor geschoteld!

Als ik deze ochtend met Anneke bij de Amerhal aankom, staan er 17 renners.
Niet zo veel maar dat is ook te verwachten omdat er 14 rond de Zuiderzee aan het fietsen zijn. Dus totaal 31 op de weg, dat is niet slecht.
Het lijkt mij een goed idee om hier in 2 groepen te rijden. Dus dat stel ik voor.
Martien stelt een Sport en sportieve Tourders rondje Hedel voor.
Prima, we moeten naar het oosten want daar komt de wind vandaan.
Gerard Koops wil de Trimmers en trimmende Tourders wel leiden en dat ook naar het oosten. Dan is het het beste dat we met de sport/tour eerst vertrekken.  Vlak voor mijn huis kijk ik om en zie liefst 3 mensen die mij volgen. De rest wil blijkbaar trimmen op deze warme ochtend. Prima, met deze 4 zijn we vast goed aan elkaar gewaagd.
Via ’t Veer stuurt Martien rechtdoor richting Raamsdonk. Hij wil via die kant naar de Veerse brug. Maar Twan is de afslag al voorbij voor we er erg in hebben en dus rijden we bij Raamsdonk rechtdoor richting Waspik. Dan maar een rondje Hedel andersom zegt Martien. Ik zeg dat ik hem zo nooit gereden heb en hij dus ook niet. Maar we komen er vast wel aan uit. Vanaf Hermenzijl rijden we vol met de wind tegen bovenop de dijk. Maar het tempo blijft goed omdat we alle 4 om beurten de kop pakken. Bij Heesbeen stelt Martien voor rechts te gaan om zo om Heusden heen te gaan. Goed idee. Maar net voor oud-Heusden mist Martien de afslag Herpt, dus toch even Heusden Vesting aan doen.
Lekker hoor die kinderkoppen.  Is weer eens wat anders.
Dan weer een bordje Herpt dus die afslag pakken we. Als we maar aan het water blijven rijden moet het goed komen. Dat doen we wat te letterlijk. We rijden een industrie terreintje op en moeten even afstappen en het dijkje beklimmen om op het fietspad te komen. Een gast die bij ons aangesloten is omdat hij verwachtte dat wij de weg wel kende, ontdekt nu dat dit niet zo is. Maar we komen weer op een fietspad op de dijk. Veel dichter aan het water kun je niet rijden, probleem weer opgelost. Wel even opletten hier want er lopen volop schapen daar. Die zien er wel zacht uit, maar die wil je niet door onverwachte beweging voor je wiel krijgen. Zo gauw Martien kan, stuurt hij weer op de normale weg.
Via Bokhoven zijn we nu zo bij de sluizen en de Hedelse brug.
Hè, hè, we hebben de wind van voren gehad. Nu kunnen we lekker naar huis koersen.
Bij Genderen zijn nog wegwerkzaamheden maar blijkt dat Martien daar deze week de omleiding al getest heeft, dus hij weet dat dat goed te doen is, en dat is ook zo.
Een nieuwe gastrijder heeft aangesloten. Hij komt uit Waalwijk en vindt het wel lekker gaan met ons. Hij wil wel helemaal mee naar Made rijden, zegt hij. Maar bij Dussen komen we een tourclub uit Waalwijk tegen en dat, met de gedachte dat hij vanaf Made naar Waalwijk tegen de wind moet, doet hem besluiten om te draaien en bij die groep aan te sluiten. Maakt ons allemaal niet uit, wij gaan de Keizersveerse brug over en daarna rijdt Martien nog even linksaf en via de Werfkampseweg en Raamsdonksveer zuid naar de May.
Nog even de laatste brug over en dan komen we met 92 km op de teller weer thuis.
Lekker gefietst.
Klaar voor de Vogezen komende week?
Hmm, ik weet het niet. We gaan het beleven. Net als het weer daar.
Dat ziet er niet best uit helaas.
Volgende week dus puntverlies in het WTC klassement voor familie van Wesel want Vogezentocht telt niet mee.

Ad van Wesel

Oostenwind en ik riep het eerst.
Op naar het oosten dus.
Mijn voorstel was om via Den Hout en Oosterhout Weststad richting ‘s-Gravenmoer en verder te gaan richting Heusden. Maar er is veel veranderd, zelfs in Den Hout en daardoor stuurde ik een aanzienlijke groep dwars door Oosterhout heen.
Natuurlijk, we hadden beter ten halve kunnen keren, hoewel we nu ook niet ten helen dwaalden. Via Oosteind, wat een slecht wegdek, door ‘s-Gravenmoer en verder richting Heusden via een fietspad waar men herstelwerkzaamheden had uitgevoerd. Het budget hiervoor moet minimaal zijn geweest en is zeker niet overschreden denk ik.
Toch kan ik niet anders zeggen dat ik het wel een prachtige route vind. Maar ik ga nu eenmaal graag die kant op. Uiteindelijk zijn we via Heusden het water overgestoken en door de het land van Heusden en Altena weer op huis aan gegaan via  Andel, Giessen, Waardhuizen en Almkerk. Het doet me altijd deugd hier te fietsen.
Hier trainden Leo van de Pluym met in zijn kielzog ook mijn vader, op vierkante wielen en banden van hout, zo verzekerde hij mij vroeger. Ik geloof dat nu nog steeds.
En Anton Verhoeven, Elfstedentochtwinnaar, hoewel de Friezen met dat laatste nog steeds moeite mee schijnen te hebben en er liever over zwijgen. En natuurlijk, laten we dat zeker niet vergeten, recentelijk en nog steeds, Marianne Vos.
En polders zijn met dit prachtige meizomerweer fantastisch mooi. Zeker als je de wind mee hebt. Als je hard genoeg fietst lijkt het windstil en nemen de vogels, de insecten en het gezoem van je wielen het van de rijwind over. En je krijgt het natuurlijk enorm warm.
Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Uiteindelijk zijn we over de dijk naar Dussen en daarna weer naar Hank gefietst en ondanks mijn onkunde over de veranderde infrastructuur ben ik in Geertruidenberg veilig afgeslagen en zit nu moe maar voldaan wat te mijmeren over Drongelen, Almkerk en Dussen. Een fijn rondje en ik was blij dat Willem en Erik in elk geval de weg wel kenden.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

Dit Pinksterweekend is goed voor mijn kilometers. Na 124 km. op zaterdag staan er vandaag weer 90 op het programma. Dat schiet op en zo snel ik naar grote vorm.
Bij de Amerhal zie ik ongeveer 50% opkomst staan aan renners en rensters.
Flip denkt dat een rondje via Heusden en dan langs de dijk terug naar de Brabantse Biesbosch wel ongeveer 100 kilometer is. Dat is wel iets verder dan gepland maar moet kunnen, denk ik. We vertrekken met 9 renners en ik merk al snel dat dit de cracks van de club zijn. Met behoorlijke snelheid rijden we tegen de wind naar Geertruidenberg en dan over de Peerenboom richting Heusden. Na Drongelen is onze gebruikelijke route afgesloten voor wegwerkzaamheden, dus nemen we een alternatief maar nog steeds wel richting de Heusdense brug want daar willen we langs om in Wijk en Aalburg te komen.
Thijs besluit plotseling dat hij toch niet dit hele rondje met ons wil fietsen en slaat af. Wat verwarring in de groep maar hij is zo’n eind weg en in een andere richting dan leider Flip bedacht heeft dus we laten hem gaan (later belt hij nog met Flip dat hij natuurlijk wel had moeten melden dat hij af ging slaan, excuses aanvaard, volgende keer beter).
Wij hergroeperen en rijden voorbij de brug de dijk op richting Wijk en Aalburg, Veen, Andel, Giesen en zo naar Werkendam. Lekker de wind schuin van achter. Dat komt goed uit want ik blijk toch niet de beste benen te hebben na afgelopen zaterdag.
Vroeger was ik met meer dan 1500 kilometer op de teller altijd goed….maar nu denk ik: Ben ik nou zo slecht of zijn die anderen zo goed??
Na Werkendam komen we in het mooie platteland van de Biesbosch, hoewel mooi…wel veel wind , ik probeer zo goed mogelijk weg te kruipen en dat lukt goed achter grote gasten als John, Edwin en Willem (Thijs was ook nog zeer welkom geweest).
Ik kijk op mijn tellertje, hmm dat wordt zelfs meer dan de honderd kilometer die Flip dacht. Ik slik snel een banaan in en hoop dat die mij de energie geeft om thuis te komen. Het helpt wel wat maar toch niet genoeg.
Nu had ik mijn AH mueslireep nodig. Die dacht ik met 90 km niet nodig te hebben, maar was nu welkom geweest. Gelukkig nemen de mannen, sociaal als ze zijn, wat gas terug.
Ik heb het idee dat ze blij zijn dat ze mij als smoes hebben daarvoor (of denk ik dat maar). Ik herstel wel weer en dat is lekker.
Met 110 kilometer op de teller rijden we de May op. Ik rij nog een paar kilometer extra om los te trappen. Lekker getraind. Maar dat ik na 1500 kilometer goed ben, dat klopt blijkbaar niet meer. Dan maar geloven in mijn andere regel; dat ik vanaf 1 Juni altijd goed ben…. Probleem, 30 mei moet ik in de Vogezen de bergen op met wat WTC’ers.
Dus ik hoop dat het niet 1 juni is maar 30 mei dat ik goed ben.

Ad