Na wat overleg deze morgen werd mijn persoontje aangewezen als leider deze ochtend. Da kunde gij goe Pakhaas, hoorde ik.
Dan ook maar de mooie Biesbosch opzoeken met deze warmte. Daar is het altijd wat koeler ook.

Op de Keizersveersebrug  mankementen voor André. Lekke band aan zijn Batmobiel. Met vereende krachten werd het euvel snel verholpen zodat André terug zijn plaatsje achter in de groep weer kon innemen.
Via de Hank en Nieuwendijk en een omweg langs de snelweg ging het naar Werkendam op aan.
Anneke was al de gehele ochtend onder de indruk van de mooie bruine benen van Peter K. en moest dat aan hem kenbaar maken; “ Wat heb je toch mooie bruine benen Peter” zei ze. Peter apetrots natuurlijk. Hij probeerde mij ook tot een uitspraak te verleiden, maar dat is aan mij niet besteed om mijn mening over mannenbenen te geven.
Langzaamaan reden we richting de Kop van het land. Piet kwam vragen of wij misschien daar over konden steken om de pont te nemen naar de overkant, dat ivm met de lengte van de tocht. Natuurlijk geen enkel probleem.
Hup met z’n allen op de pont. Lekker varen en een paar prenten trekken tijdens de oversteek.

Aan de overkant gekomen bij de kop van ’t land, linksaf gedraaid om door dit mooie gedeelte terug te rijden naar Willemsdorp.
Op een gegeven moment reden alle drie de dames op kop van ons groepje. Anneke, Annemieke en Helène. En ze hielden er uiteraard een goed tempo op na. Met Gerard K., Bert, Peter K. etc was het goed toeven achter de vrouwtjes. Bietje kletsen, rondkijken, wat drinken, gezellig toch!
Richting Moerdijkbrug probeerde Annemieke hier en daar wat punten te verzamelen voor het bergklassement. Ook Anneke, Bert en Piet deden hier graag aan mij. Na elke heuvel of brug viel het stil zodat de mindere klimgeiten op hun gemak terug konden keren.

De tweede vakantietocht staan er toch nog redelijk wat mensen bij de Amerhal,
ik tel 25 WTC’ers. Binnenkort kunnen we weer terug naar vertrek bij het Oude Gemeentehuis waar ze voor ons een geweldig vertrekplein aangelegd hebben, alleen uitkijken met die water gootjes. Flip stelt voor om met de Sportgroep het “rondje Binnenmaas” te rijden. Goed idee, een leuk rondje, maar wel een beetje tegenwind terug vandaag.
Zeven sportievelingen vormt het clubje van Flip.
We rijden via Lage Zwaluwe naar de Kiltunnel. Die wordt vlotjes genomen. Als we boven komen en ’s Gravendeel in willen draaien, staat een renner te roepen. Volgens Twan krijgt hij een 8 voor zijn drama-act, goed geacteerd. We kunnen dan ook niet anders dan even naar hem toe rijden om te horen wat er aan de hand is. Hij vraagt of iemand een reserve buitenband bij zich heeft. Wie heeft die nou bij zich?? We kijken eens wat er mis is met zijn band. Hij heeft blijkbaar op iets scherps gereden want er zit een snee dwars over en zowel buiten- als binnenband zijn stuk. De beste man blijkt uit Breda te komen en heeft zijn vrouw al gebeld om hem met de auto op te komen pikken. Maar ze gaf hem te verstaan dat ze dat niet gaat doen. Ze heeft namelijk geen sleutel van de auto, die heeft de renner in het achterzakje van zijn fietsshirt zitten :- ) . Gelukkig zijn WTC’ers zeer ervaren en hebben zoiets al meer mee gemaakt. De oplossing is een stukje canvas. Zowel Flip als Frans als ik hebben dat bij ons. Ik geef mijn stukje aan de Bredanaar als ook de montage-instructie. Dan vervolgen wij onze weg weer en hopen er het beste van.
Een heel end lopen naar Breda vanuit de Kiltunnel….
Wij draaien na ’s Gravendeel links af. Onbekend terrein voor de meesten, maar niet voor Flip. Hij weet dat hij naar Sint Antoniepolder moet. Langs de zuidkant van de Binnenmaas rijden we langs plaatsen als Zwanegat en Westmaas. Uiteindelijk doemt weer bekend terrein op: De bruggen naar Willemstad. Die worden vlot genomen en het valt me op dat Kevin goed omhoog gaat. Ook Mark de Pijper gaat ondanks het gebrek aan veel trainingskilometers, goed mee. Na de bruggen rijden we langs Helwijk naar Oude Molen. Nu wordt de wind lastiger qua richting en trekt ook een beetje aan denk ik (of voelt dat maar zo). Na de hele tijd twee aan twee gereden te hebben, komen we nu op een lint zodat we over kunnen nemen en we wat langer kunnen rusten als we van kop zijn.
Menig wielrenner moet er aan geloven. De meesten laten dat gewoon gebeuren. Sommigen pikken aan. In Klundert besluit Flip om over industrieterrein Moerdijk te rijden. Dat rijdt lekkerder zegt hij. Daar valt over te twisten, want daar is de wind vanochtend pal tegen. Toch is het geen reden voor de kleppers om de snelheid in te laten kakken.
We draaien lekker door. Het valt op hoeveel wielrenners we tegen komen op dat fietspad daar, die gaan wel allemaal de goede kant op.
Vanaf Moerdijk gaan we langs de snelweg naar Zevenbergsche Hoek.
Op de laatste klim over de HSL wil ik iedereen eens laten zien wat mijn klimtrainingen op de Holterberg van afgelopen twee weken opgeleverd hebben. Maar halverwege komt Kevin mij voorbij gestoven. “Hè, wat is dat nou?”.  Nou heb ik gisteren op TV gehoord dat door de dopingcontrole bij de profs geen enkele klimmer veel meer dan 70 kilo weegt.
Hmm, Kevin weegt toch echt een beetje meer, én wij hebben geen dopingcontroles……. Ondertussen rijden we door de polder in naar Hellekant.
De temperatuur begint nu toch wel flink op te lopen. Ik begin aan mijn tweede bidon. Ik zie op de Blasiuskerk dat het net voor half twaalf is als we de May weer binnen rijden. Dat is raar denk ik nog want met 95 kilometer op de teller en die snelheid had ik verwacht kwart over elf aan de koffie in de tuin te zitten. Oh ja, dat komt door de tijd besteed aan het helpen van de Bredanaar.
De Sportgroep van WTC is ook  zo’n sociale groep.
Weer lekker sportief gefietst. En nu eerst een nieuw stukje canvas in mijn fiets tasje doen voor een volgende hulpbehoevende.

Ad van Wesel

Deze morgen vertrokken we met z’n elf-en in de trimgroep.
Yp gaat ook mee, want die was net te laat om nog mee te doen aan de Zeeland tour.
Piet (Mr. Garmin) heeft de route uitgestippeld voor ons. We gaan op verzoek van Wim een rondje richting Dordrecht en dus heen en weer over de Moerdijk brug.

Na al mijn smoesjes heeft Anneke me toch eindelijk weer kunnen strikken om een stukje te schrijven over onze fietstocht.

Het is een poldertocht , eerst langs het mooie “Gat van de Ham” gefietst via Zwaluwe naar de Moerdijkbrug voor de eerste keer. Dan door de polder richting de pont aan de “Kop van het Land”.  Maar we gaan linksaf ipv rechtsaf met de pont.
Via een stukje Sliedrecht richting Dordrecht en dan naar de Kiltunnel.
De Kiltunnel was in zicht maar we zijn niet gegaan voor de afdaling, maar net daarvoor rechtsaf richting het fietspad langs de rivier. Een beetje naar de bootjes en zeeschepen gekeken, altijd leuk om wat beweging op het water te zien en met dit warme weer een heerlijke verkoeling.
Nu weer voor tweede keer over de Moerdijkbrug.
Op de terugweg nog wat hoogtemeters gemaakt langs alle bergen (=viaducten) van de A16. Via Zevenbergsche Hoek door weer een andere polder naar de Helkant en vandaar terug naar Made.

Geheel onverwachts kwam er nog een wedstrijdelement in het peloton.Peter heeft alle tussensprints gewonnen (hij was trouwens wel de enige deelnemer) en heeft nu denk ik wel recht op de klassementstrui.
Hopelijk heeft Flip deze dan wel in zijn maat beschikbaar.

Heerlijke fietstocht met mooie wegen, een lekker zonnetje en deze keer eens niet te veel wind.

Groeten,

Ad Broeken

Met de tourclub een rondje Hedel gereden, de tweede keer dit jaar.
In mei hebben we dit rondje ook al gefietst maar toen eerst het noordelijke deel langs de Maas. Vandaag andersom, mosredna ledeH ejdnoR!

Met 13 WTC ‘ers ging het met kersvers lid Renée op kop richting Raamsdonk. Onze “reus” Maurice hield de boel netjes onder controle, in een lekker tempo wat voor iedereen goed te doen was.
Vanaf Waspik gingen we richting Loon op Zand om langs de Drunense duinen naar d’n Ijzerenman in Vught te fietsen. Daar sloegen we links af op weg naar Cromvoirt. Een beetje verder kwamen we langs het natuurgebied “de Moerputten” . Zo arriveerden we rond de klok van 10 uur in Den Bosch.
Net te laat om naar de kerk te gaan, er zat niks anders op dan onze weg te vervolgen naar Vlijmen, de woonplaats van oud Wereldkampioen Lars Boom. We kwamen hem niet tegen, wel een hobbelige weg de Vlijmensedijk!
Gelukkig is het vanaf daar alleen maar glad asfalt, en een paar bruggen.
En natuurlijk de bijzondere doorgang net voor de sluis bij Engelen. Een enkeling stond plots voor de trapkes, een extra hindernis.

Even verder gingen we de Maas over om Gelderland binnen te fietsen. Dwars door het “paardendorp” Hedel, of zoals Flip zei “Hedel meer haar op……”
Wij fietsten net onder Californië door, richting Well en Bern. Je waant je bijna in het buitenland met zulke namen, toch is het maar gewoon een stukske Nederland.
Flip, Maurice, Kees en Kevin waren prima gangmakers tijdens deze rit, in een mooi strak tempo. Zoals zo vaak zijn de laatste loodjes het zwaarst. Op de brug van d’n Berg moest er toch nog ff aan de boom geschud worden. Daarna de benen stil houden en de groep was weer compleet.
Iets over half twaalf zat onze eerste vakantietocht er op, 105 km met een mooi gemiddelde.
Voor onze berggeit Marieke was het een mooie training voor de komende tochten op haar programma, de Etapastour en DH-DH-DH.
Voor de vakantiegangers , een fijne vakantie gewenst, en de anderen, tot de volgende zondag.

Pierre Boulanger.

Omdat Martien eens zin had in  een lange tocht, had hij zelf het initiatief genomen om de WTC-ers uit te dagen om deze zondag een ronde te rijden die helemaal over de Zeelandbrug gaat. Naar Martien’s schatting zo’n 180 kilometer.
Dat idee leek een behoorlijk succes te worden. Maar liefst 10 liefhebbers stuurden hem een App dat ze van de partij zouden zijn. Een mooi aantal voor zo’n onderneming.
Maar afgelopen week leek het wel het beroemde verhaal van de 10 kleine negertjes.
De een na de ander Appte een afmelding.
En zo stonden we deze zondagochtend om 7:00 uur met maar 4 renners aan de start. Martien zelf natuurlijk, Frans Marijnissen, ons nieuwe lid Gertjan van Wijk en ondergetekende. We lieten ons niet weerhouden om toch het plan uit te voeren.
Frans vertelde dat hij speciaal een spuit had laten zetten. Wat een openhartigheid, ik dacht onmiddellijk aan de Intralipid affaire van de PDM wielploeg in de tour van 1991. Maar het bleek niet om doping te gaan maar om een soort smering van zijn knie. Ik moet zeggen dat het er niet fraai uitzag, want de knie was echt nog dik. Maar Frans leek er niet mee te zitten en inderdaad trapte hij de hele tocht lekker door.
Martien had hier en daar wat twijfels over de route maar rijdende weg ontdekten we dat Gertjan uit Bergen op Zoom komt en dat hij van daar uit het rondje over de Zeelandbrug vele keren gemaakt heeft. Samen kwamen ze prima uit de route.
Er was slechts een lichte wind uit Noord – Noordoost. Ik hoopte dat hij zo licht zou blijven want anders zou het nog pittig worden vanaf het moment dat we na de Zeelandbrug weer richting huis zouden draaien. De wind trok uiteindelijk zeker wel aan maar het bleef goed te doen waardoor we een mooie snelheid vast konden houden.
Na twee uur en een kwartier draaiden we de Zeelandbrug op en die was niet zwaar.
De hoogste klim van Zeeland wist Gertjan te melden.
Ik begon zin in koffie te krijgen maar we moesten nog even door naar Woensdrecht voordat de beloning van Martien genuttigd kon worden. Hij trakteerde de hele groep, toch nog een voordeel van een klein groepje gevonden. Bij café “Non Plus Ultra” was het een drukte van jewelste. Heel het terras zat vol met wielrenners. We denken zelfs nog even aan verder rijden maar uiteindelijk vinden we een plekje en koffie/cola met punt. Gertjan komt een bekende van hem tegen, ik ontwaar fietsers van Tourclub Kruisland waar ik zelf 35 jaar geleden nog een jaartje bij gereden heb. Geen bekenden erbij, tenminste niet die ik na al die jaren nog ken. Mijn maatje van toen blijkt niet meer bij hen te fietsen.
Het meest typische is wel dat ook Piet van Dijk er zit. Hij is een virtuele maat van Peter Broeders (Strava en Facebook) die ook twee keer met ons is mee gereden in het verleden (Den Hout- Den Hout en Hellevoetsluis). We kletsen even bij. Frans is ook aardig op multi-media-hoogte want hij vraagt of Piet op zijn nieuwe fiets is. Dat blijkt te kloppen.
Na deze rustpauze moeten we meteen de hoogste klim van West-Brabant op;
“Col de Rijzende Weg”. Best pittig, mijn benen zijn zoals gewoonlijk niet beter geworden van de stop. “Onderstal” wordt ook nog even genomen en dan koersen we via Huijbergen, De Pin (= Wouwse Plantage), Kruisland en Stampersgat. We rijden nu meer achter elkaar dan naast elkaar gezien de wind. Wie moe wordt, slaat een beurt over en we houden zo een strak tempo. Uiteindelijk zijn we in Langeweg als het met mij wat minder begint te gaan.
Ik kijk op mijn teller. 182 kilometer al onder de wielen. Geen wonder dus, ik had me mentaal helemaal op 180 ingesteld. Het blijkt niet alleen mentaal. Op de klim over de spoorlijnen na Langweg schiet er kramp in mijn been. Te weinig gedronken met dit warme weer wellicht of toch wat overmoedig op kop gereden, dat kan ook. Gelukkig merken de ander drie dat ik achterblijf dus die wachten bovenop even. In de afdaling rek ik mijn spieren eens flink op en drink een halve bidon leeg. Zowaar, ik bekom weer wat en kan de laatste tien kilometer weer goed volbrengen.  Met net over de 190 kilometer rijden we om kwart over 1 de May weer binnen.

Jammer dat de andere 6 kleine negertjes deze tocht gemist hebben, het was echt de moeite. En gelukkig was ik niet het zevende negertje dat door kramp af heeft moeten stappen maar hebben deze 4 het plan gewoon voortreffelijk uitgevoerd.

Groeten,

Ad

Met een mooi peloton vertrokken we als eerste voor een rondje Giessenburg en dat is géén Giessen Ad. Dat is net ff de andere kant uit. Richting het Gat van de Ham kwam een kleine tgv ons voorbij vliegen. Wij gaan voor de gezelligheid, zo af en toe een praatje en genieten van de mooie omgeving!
Jacques van Dijk waarschuwde mij al voor de festiviteiten in Lage Zwaluwe, hij als oud inwoner van de Zwaluw wist ons mooi om de tuin te leiden. Zo kwamen we via Binnen Moerdijk bij de beroemde Moerdijkbrug uit. In 1936 is deze verbindingsbrug geopend, in 1944 (oorlog) werd de brug opgeblazen. Vandaag mochten wij hier ons eigen opblazen, tegen een aardige noordoosten wind was het even puffen.
Ook op de smalle Zeedijk onder Dordrecht door zette de wind de achterste op ’t kantje. Bikkelen aan het leste wiel was het tot aan de Kop van ’t land.

Ik verwachtte dat iedereen vooraan wel wist hoe we van daaruit over de brug richting
“de Mol” fietsen. Helaas gingen de eersten hier linksaf, het duurde even voordat we weer compleet waren. Na wat stoplichten bij Sliedrecht gingen we de polder van de Alblasserwaard in.
Lekkere rustige wegen langs het riviertje “de Giessen”, het was daar heerlijk fietsen.
We moesten nog wel ff van de fiets, bij het oversteken van de N216. Daar heb ik voor de volgende keer een andere oplossing voor bedacht!

Vanaf Muisbroek kregen we de wind in ’t hol, wel lekker, maar ook verraderlijk. Het tempo ging met enkele kilometers omhoog en met wind tegen en opzij zijn er toch wat jasjes uitgedaan. Daarbij kwam de brug van Gorinchem ook nog als een hindernis. Gevolg, verzuring in de beentjes. Voor sommigen het sein om de gaskraan open te draaien, voor de ander afzien om thuis te komen. Kortom, vanaf Werkendam ging het helemaal mis.
Erik kwam naar voren of het wat rustiger kon, achteraan waren problemen. Het tempo zakte zeker, maar na 200 meter was het weer gedaan met de rust. Niemand die in de gaten had dat we 2 personen misten, jammer.
Dit is niet de bedoeling van onze “tourgroep”, het thema is “samen uit, samen thuis” .
Dus in vervolg; luister en kijk meer naar elkaar, zeker op het einde van een tocht als de vermoeidheid om de hoek komt kijken.

Na een 96 km. kwamen Peter Bas, Renée, Gert-Jan, Jacques, Marino, Paul, Jantje, Marc, Niels, Antoon, Maurice, en mijn persoontje weer in de May aan. Anne-Mieke was in ’t Veer achtergebleven en Erik en Leo hadden we helaas achtergelaten. Een rooie kaart zou ik zeggen voor de rest van de groep!
Maar hopen dat het zondag beter gaat in de koppeltijdrit, zoek een maatje uit, en bedenk een leuke tijd voor 37.5 km.
De voorzitter heeft ons na afloop uitgenodigd op een zonnig Mades terras voor de prijsuitreiking en koffie met gebak.

Tot Zondag!

Pierre Boulanger

Op het programma staat deze morgen de Boompjesdijk onder leiding van ondergetekende. Dat is altijd een rondje dat vlot loopt. Lange rechte stukken en meestal bij westenwind die ook nog eens aantrekt gedurende de ochtend. Aantrekken deed hij wel maar de richting was niet ideaal dit jaar. De tourgroep vertrekt eerst en dan de trimgroep.
Helaas maar 4 mensen over voor de sportgroep deze ochtend; Flip, Martien, Willem (Avontuur, Adamse had ook gekund) en ikzelf.
We vertrekken langs de Watertoren de polder in. In de verte ontwaar ik een groep met shirts die op die van ons lijken. “Dat kan niet”, denk ik, “de tourgroep ging naar Giessen en dat is richting het oosten”. Maar ze zijn het wel. Net voor het Gat van den Ham halen we ze in. Er op en er over, we zijn tenslotte nog fris en doen dus net of het geen moeite kost om met 36 km/u tegen de wind in te rijden. Gelukkig zijn we snel uit zicht en kunnen wat gas terug nemen . In Lage Zwaluwe zie ik borden op de weg het dorp in, ik roep nog “rechts!” maar daar heeft Willem ook al kraampjes gezien,  hij roept “links!”.
Logisch; de kraampjes staan natuurlijk rondom heel de haven bij de Havenfeesten.
Flip weet een sluipweg onder langs de dijk. Zo steken we de jaarmarkt voorbij, wel wat uitkijken voor mensen die hun honden aan het uitlaten zijn. We pakken de Amerdijk weer op en rijden verder via Moerdijk. De opgebroken straten daar vormen geen obstakel voor ons want wij zetten via het industrieterrein richting Noordhoek.
Steeds wind opzij, hij zwiebert een beetje tussen noord-west en noord-oost.
Via de Fendert rijden we langs Nieuwemolen naar Dinteloord. Daar slaan we bij de kerk rechtsaf en komen uiteindelijk op de Boompjesdijk. Flip betaalt de tol voor de arbeid van zaterdag,  een stuk gefietst en de rest van de dag in de tuin gewerkt. Dat is niet goed voor zijn rug en dus moet hij even rustig aandoen. Hij slaat wat beurten over (Willem en Martien pakken gewoon wat langere aflossingen) en dan herstelt hij toch weer goed.
Ik ben niet zeker of hij vanmiddag weer in de tuin gaat werken maar het laatste stuk merk je niks meer aan hem.
Over de Zuidzeedijk rijden we naar het westen, (hè, weer geen wind mee?), maar we houden de ketting goed strak en rijden via Stampersgat en Oudenbosch naar Langeweg. Martien besluit nog wat krachttraining te doen. Hij schakelt gewoon op de 11 achter met wind schuin van voren. Ik zit met verbazing in zijn wiel en “vergeet” daardoor gewoon over te nemen. Als Willem tenslotte overneemt, schakelt Martien pas terug.
Maar hij blijkt echt over te hebben want als ik in Made afsla naar huis, rijdt hij nog even door. Ik zie op Strava dat hij er nog een lusje aangeplakt heeft.
We hebben weer lekker gesport met ons groepje.
Jammer dat ander kleppers bij de tourgroep zich in moeten zitten te houden terwijl ze bij ons hun gangen hadden kunnen gaan.
Volgende week hebben we onze tijdrit staan. Dan gaat het niet om wie het hardst gaat maar om welk koppel het best de eigen eindtijd voorspelt over 37,5 km.
Koppels zijn dit jaar zelf samen te stellen. Dus hopelijk hebben jullie dit al gedaan of vandaag gezien met wie je lekker samen kunt rijden. Prijsuitreiking doen we ergens gezellig op een leuk terras met koffie en punt eind van de ochtend.
Jullie horen nog waar en hoe laat.
Komt allen.

Ad van Wesel