https://youtu.be/bcgWXvGiF7E

Heel wat fietsliefhebbers hebben zich verzameld bij de Amerhal op deze mooie tweede Pinksterdag.

Ook André, onze handbiker, net terug van vakantie, is weer van de partij. Even vraag ik me af of hij een nieuwe bike heeft. Ik meende toch eerder een rode gezien te hebben. Geen nieuwe handbike, wel een ander kleurtje, de zogeheten “Bianchi-kleur”. Heel leuk overigens, dat André ook mee gaat met het rondje IJsselmeer. En, een technische man mee op pad, dat is ook maar wat handig.

Wim vertelt enthousiast over zijn vakantie naar Ierland, anderen hebben het over ons IJsselmeer-uitje, kortom, allerlei gezellig gebabbel op de vroege ochtend.

De vraag is nog even waar de leider van de Tourgroep blijft, maar ook die komt er op de valreep aan. Het oorspronkelijke tochtje Numansdorp (dat ik ook een heel leuk rondje vind), is door betreffende leider Kees M. vervangen door ritje Zaltbommel; dit in verband met ongunstige wind en het gegeven dat deze tocht onlangs, als ik het goed heb met Hemelvaart, is verreden.

Hoewel ik inmiddels had begrepen dat het er bij de Tourgroep toch iets fanatieker aan toe gaat dan bij de “klassieke B”, had ik besloten om ’t toch ‘ns te proberen met de Tourders. Even lijkt er vandaag weinig animo voor Touren, ik zie enkele -voorheen A-mannen- twijfelen en Anneke roept mij nog na dat ik achter de Sportgroep aan ga. Meen het toch echt goed gezien te hebben: leider Kees die vertrokken is. Uiteindelijk blijken we toch nog met een mooi clubje van 6 te zijn: Kees, Erik (sponsor), Jan(tje) Egwel, Johan S, Sandra en ondergetekende.

Er wordt koers gezet richting Hank en de TREK (WILLIER is in de revisie) van onze leider trekt er van meet af aan goed aan. (En passant laat Kees ons weten dat hij vandaag goeie benen heeft).We vervolgen onze weg via Werkendam, Sleeuwijk, Gorinchem (de brug over) om aansluitend mooi langs de Waal, via Vuren, Herwijnen, Haaften naar Zaltbommel te “touren”. Behoorlijk wind tegen, maar dat weerhoudt Sandra er niet van om regelmatig op kop te gaan.Knap hoor! Met ’n mooie fiets: LIV (dames-variant GIANT) met ’n fraai, kleurrijk accent op de bovenbuis.

Ook de anderen laten zien wat ze in huis hebben. Zoals een goed leider betaamt informeert Kees regelmatig naar het welbevinden van zijn renners.
Koffie met gebak in het vooruitzicht, de wetenschap dat het op de terugweg makkelijker zal gaan en de mededeling dat we een mooi gemiddelde draaien: dat geeft vleugeltjes!

Aangekomen in Zaltbommel blijken we niet de enigen te zijn die zin hebben in een terrasje: het is druk op onze bekende pleisterplaats.

Kees is niet alleen leider, maar tevens cameraman en we krijgen alvast een voorproefje van het genomen beeldmateriaal. Wat zo’n minuscuul GO PRO gadget al niet kan! We herinneren ons vast allemaal de tijd dat je voor ’n camera een hutkoffertje nodig had.

Na de koffie waaien we -met de wind in het hol- in de tijd van een poep en een scheet naar Brakel om dan via Waardhuizen, Almkerk, Dussen, Hank weer op onze thuisbasis te arriveren.

Het was een gezellige tocht, lekker doorgefietst, mooie training voor rondje IJsselmeer.

Dank, leider/cameraman en andere fietsmaatjes.

Anne-Mieke

Met 11 WTC‘ers gingen we vandaag op pad. Leen en André fietsten ook nog met mij mee. En inderdaad ze hadden nog gelijk ook “Op een mooie Pinksterdag, samen in de zon” zongen ze samen in 1965.

Het was dus inderdaad genieten van het heerlijke weer, de wind stond uit het noordoosten, maar door richting Alphen te fietsen en door bebost gebied had je daar stukken minder last van.
Antoon verkoos deze keer ook voor de trimgroep, na een weekje ziek zijn een mooie opstapgroep! Ook Ypke was weer van de partij, normaal gesproken maakt hij op deze dag zijn kilometers in Friesland, om zijn zoveelste kruisje op te halen. Maar door een wat mindere voorbereiding had hij zijn startbewijs te koop aangeboden. Op kop van de groep liet deze sterke “Fries” zien wat hij waard is, en geloof me, daar zijn er veel die hebben zwarte sneeuw gezien in het wiel van onze Yp!

We fietsten voor de verandering een stukje door Chaam, door de befaamde bocht, waar alle grote coureurs tijdens de Acht van Chaam de straatstenen eruit koersten! De tijden zijn veranderd, het café waar het vroeger bomvol stond tijdens de “8” stond nu leeg, triest!
Vervolgens fietsten wij richting Ulicoten tot aan de Bredasebaan om een eindje verder weer aan de andere kant van Chaam uit te komen. Over Geersbroek gingen we nu door het tunneltje naar de Fazanterie. Net voor Dorst gingen we vandaag linksaf om over het bedrijventerrein “de Takkebijsters” en de bult naar Teteringen te gaan. Achter het kerkhof door, gingen de laatste kilometers weer richting de May. Lekker op tijd thuis om van deze heerlijke dag te genieten.

Volgend weekend staat er voor 15 WTC ‘ers de IJsselmeertocht op het programma,
de weersvoorspellingen zien er goed uit, we hebben er zin in!
De thuisblijvers fietsen op zondagochtend in het Brabantse land een tocht.

Pierre Boulanger.

In de week dat het parcours van het NK bekend gemaakt is, blijkt dat wij daarvan net dit weekend een stuk op ons programma hebben staan: De West Brabant route. En dat zowel bij de Sport- en de Tourgroep. Traditioneel is de koffiestop in mijn geboortedorp Nispen bij Café Tivoli, met gebak van de beste bakker van Nispen (er is er maar 1 en dat is ook nog eens de broer van de café-baas). Na mijn telefoontje wil Tivoli wel om 10:45 uur open gaan in plaats van om 12:00 uur wat normaal is op zaterdag. Hierdoor kwam ik met Peter Broeders op het idee dat de Sport en Tour daar ongeveer tegelijk aan konden komen als de tour om 8:00  uur vertrok en wij om 8:30 uur. Dan moet de tour groep 29 km/u gemiddeld rijden en de sport groep wel 35 km/uur…. Hmm dat is wel hard, maar we hebben tegenwoordig goede kleppers. Zo ge-appt zo gedaan. Om 8:00 uur kijk ik uit mijn keukenraam en zie zo’n 12-13 man vertrekken. Dat is mooi, dan zijn wij nog met 8-10 en dan kom ik aan de 20 die ik de baas van Tivoli beloofd heb. Maar als ik tegen half negen bij de Amerhal kom, zie ik naast 3 trim-groep mensen slechts Flip, Rachel en Kees.
Waar zijn de mannen die we nodig hebben om de tourgroep in te halen?
Gelukkig komt Frans Marijnissen ook nog aan fietsen, maar die wil rustig aan zo net na zijn vakantie en dus met de trimgroep mee.
Leuk voor hen maar daar heb ik niks aan natuurlijk.
Hoe gaan we dit redden met 4 coureurs….?
Drie-en-half zegt Rachel dan ook nog fijntjes.
Ik maak snel een rekensom.
Ik zeg tegen Flip: De tourgroep rijdt vast nog een keer lek, ze rijden misschien wel een keer verkeerd…. Als ik dan 10 kilometer afsnijd, komt het toch weer uit. In mijn hoofd probeer ik wegen van meer dan 30 jaar terug in mijn herinnering op te halen en zowaar ik krijg een plan. We rijden een lekker tempo en doen daar alle vier goed onze beurten; 3.8 man halen we zeker. Ik snij als eerste even bij Zevenbergen een stukje af (later vertelt Peter Broeders dat hij dat daar ook zo gedaan heeft en dus van de originele route is afgeweken,… dat is natuurlijk valsspelen hè). Dus daar ben ik niks mee opgeschoten. In Stampersgat winnen we op aanwijzing van Flip nog eens 500 meter door door het tunneltje te rijden. Maar de grote afsnijder komt door van Kruisland naar cafè ’t Anker te sturen en dan om Wouw heen door de Bulkstraat, snelweg over en op naar afslag Heerle. Dan wordt het even spannend voor mij. Ik weet dat als ik bordjes camping Zoomvliet kan vinden, a) die camping nog bestaat en b) ik de juiste weg heb gevonden om binnendoor naar Heimolen te komen.
En zowaar, het gaat goed, we vinden de juiste weg en komen zo weer op de route om de heuvelzone te pakken. Eerst de Vossenberg en dan naar Woensdrecht om op de Rijzende Weg wat hoogtemeters te maken. Kees springt onderaan weg in een poging om Rachel te lossen en het lukt deze keer om die springveer uit het wiel te rijden. Ik hoor achter mij dat de luchtwegen van Rachel vandaag niet goed werken. En zonder goede luchtinlaat werkt de motor natuurlijk niet. Nog een klim naar Hoogerheide en dan krijgen we wind schuin van achter op weg naar eerst Huijbergen en dan over de Wouwse Heide richting Nispen. Daar komen we vijf voor elf aan. De tourgroep krijgt net hun bakje koffie geserveerd dus zijn er nog niet zo lang.
Wel lang genoeg om alle appelpunten besteld te hebben; $#(^&%($#*!!.
Wij hebben nog  keuze uit kersen- en arbikozenvlaai. Ik neem abrikozen en moet zeggen, die was heel lekker en er zit blijkbaar geen citroenzuur in, dus hij viel goed.
De sportgroep wil nu toch wel graag met de tourgroep mee want dat gaat wat gemakkelijker en we hebben al flink ons best gedaan.
En bijkomend voordeel;  deel 2 van de tocht hoef ik dan geen verslag te schrijven,
zie het verhaal van Edwin (dank Edwin, dat doe je goed en snel, net als je fietst).

Ad van Wesel

Frisjes is een understatement. Het was gewoon koud. Het kostte me wat moeite om een aantal aanwezigen ervan te overtuigen dat de gemiddelde temperatuur vandaag maar iets onder of zelfs op het langjarig gemiddelde ligt. We zijn de afgelopen maand erg verwend. En we worden vanaf morgen weer verwend wat betreft het weer.

De tourgroep was al op weg om de sportgroep in Nispen te ontmoeten. En de kou, en misschien ook wel omdat het zaterdag is, zorgde ervoor dat er maar weinig animo was voor de trimgroep. En het leek er op dat al een flink deel van de sportrijders het zekere voor het onzekere hadden genomen en al om 8:00 uur met de tourgroep mee op pad waren gegaan. Jammer voor de  4  andere sporters.
Gelukkig stelde Frans voor om ons van het nodige kopwerk te voorzien.
We gingen met zijn vieren op pad voor een rondje ‘t Zand.
Frans deed precies wat hij voorstelde en nam ons, Anneke en Helene en mij natuurlijk, op sleeptouw.  We reden het ouderwetse rondje ’t Zand maar met een mooie variant.
Nu niet eens over de drukke Chaamseweg en Alphensebaan maar in de Fransebaan namen we een afslag naar de  Huisdreef., een mooie bosrijke omgeving. Via de Putvendreef kwamen we weer op de vertrouwde weg naar Eldorado  en zo naar de kranen en Dassemus.

Ik zal eerlijk zijn. Ik moest op karakter. Ik vind koud weer heerlijk maar niet tijdens het fietsen. Toch is het een prachtig rondjes waar veel te zien is.
En uiteindelijk is het weer warm worden ook weer prettig.
Maandag weer.

Met de allervriendelijkste groeten,

Gerard

Zaterdagochtend 19 mei op tijd uit bed, vandaag de West Brabant Ronde met WTC Made op het programma! Ruim 125 kilometer door het Brabantse land richting Woensdrecht, hier komen we niet zo vaak! Peter Broeders had Willem Avontuur en mij de route doorgestuurd om op onze Garmins te zetten, scheelt een hoop geschreeuw onderweg en Peter B. hoeft niet de gehele rit in de voorste gelederen te rijden. Natuurlijk hebben we ook nog de ervaren rijders bij WTC die de route ook wel zo ongeveer weten, dus we komen er wel. Er wordt vandaag gestart om 8 uur voor de tourgroep en om 8.30 voor de sportgroep. Samen met me maat Willem Avontuur had ik al afgesproken lekker aan te sluiten bij de tourgroep, kunnen we ook wat genieten van het uitzicht tijdens de rit en nemen we wel wat meer het kopwerk voor onze rekening.
Aangezien de temperatuur de 10°C niet haalt, zien we veel lange mouwen! Maar we hebben een bikkel in ons midden….Anne-Mieke staat met korte mouwen aan de start!!
Er staan 12 WTC Made renners aan de start en gastrenner Hans van Bragt. Mooie ploeg om mee op pad te gaan. Via de bekende fietspaden van Made naar Zevenbergen, richting de houten fietsbrug en via Oudenbosch de polder in voor mooie lange wegen waar het goed fietsen is. Op kop werd lekker doorgereden en volgens mij was het voor iedereen best goed te doen, toch? De bochten zijn voor een aantal kleppers altijd het struikelblok en dan moet er af en toe effe flink aangepoot worden om de gelederen te sluiten!!
We rijden nog een keer verkeerd, navigatie klopte wel maar Willem en ik letten even niet goed op. Maar we rijden gewoon door, de navigatie zet ons wel weer op de juiste koers.
Even later rijdt Gerard Veekens helaas lek, tot dan hebben we een gemiddelde van 31,6 km/u hoor ik later ( ik was zo slim om mijn Garmin NIET aan te drukken op de May)!

Even pauze, ook de sanitaire perikelen worden door de mannen uitgevoerd.
Sandra wacht liever even tot we bij de koffie en appelgebak zijn…..dat blijkt pas op 80 km te liggen, nog een uurtje knijpen dus San!!
Via de Rijzende weg, de mooie Brabantse ‘Col’ van de 1e categorie rijden we verder naar Nispen, de geboortegrond van onze voorzitter Ad van Wesel .
Daar stoppen we bij Café Tivoli voor een welverdiende bak koffie met appelgebak, die na 4 puntjes besteld te hebben op blijkt te zijn. Maar er is ook nog kersenvlaai en abrikozenvlaai in de aanbieding, suikers genoeg dus om de koolhydraten in ons lijf aan te vullen!
We zitten nog maar net en het sportgroep(je) komt met 4 kleppers aanrijden; Flip, Ad, Kees en dochter Rachel.

Door de lekke band van de tourgroep en de 7 kilometer die door Ad afgesneden is, kunnen we gezellig gezamenlijk genieten op het terras! Na de koffie moeten er nog 45 kilometers worden weggetrapt. Ik ga er vanuit de dat de kleppers van de sportgroep zich wel van voren zullen melden….verkeerd gegokt, die zitten lekker in het peloton, behalve Ad die het eerste gedeelte na de stop ons de route wijst op bekend terrein.
Er wordt lekker doorgetrokken op kop, afwisselend wordt er op kop gereden door Peter Verhagen (in goede vorm!), Willem (me vaste fietsmaat en zeker op de kop) en Maurice (deze bikkel start maandag 2e Pinksterdag voor de Elfstedentocht, 235 kilometer in Friesland!). We naderen bekender terrein en via Prinsenbeek rijden we weer richting Made, nog even wachten voor de trein,en dat doen we normaal gezien gewoon op het fietspad zoals het hoort…..foei (!)

We verzuimen vandaag om onze Peter B. naar Den Hout te brengen, sorry Peter!
Ik denk dat we weer een geslaagde rit hebben gemaakt vandaag!
Fijne Pinksteren voor allen!

Groet, Edwin.

Voor de derde keer in de WTC geschiedenis gingen we een tocht door het Groene Hart fietsen. De opkomst op deze vroege zaterdagochtend was verrassend goed.
Met 15 leden en één gastrijder “good old” Jan de Been, konden we vertrekken richting de Moerdijkbrug. Over de Wieldrechtse zeedijk ging het naar de Kop van het Land.
Allemaal bekende wegen voor de meesten van ons, eenmaal bij Sliedrecht onder de A15 door zijn de wegen wat onbekender voor ons. Gelukkig hebben we daar een goeie GPS en een Johnny voor bij, zo ging het tussen de meulens door naar Kinderdijk. We waren mooi op tijd, onze Japanse vrienden waren nog niet zo talrijk op deze nationale meulendag.

Bij de pont aangekomen, gingen we naar dun overkant! Dun overkant was in dit geval Krimpen aan de Lek; daar kregen we tijd om ons banaantje of reepje gesponsord door AH te nuttigen! Van de pont afkomen was niet voor iedereen vanzelf sprekend als de ketting op de 15 ligt dan motte er flink aan leuren om boven te komen!
Door Krimpen aan de Lek fietsten we naar Oudekerk aan de IJssel, waar het baasje van onze Flip zit. Da’s toch elke dag een flink endje fietsen, geen wonder dat hij zo sterk is!
Over de Kattendijk ging het in een mooi tempo naar Gouda, hier krijgen we altijd te maken met een speciaal weggetje!

John wist ons nu voor Gouda langs te loodsen, andere jaren ging het altijd kris kras door Gouda, nu bleven me mooi aan de rand op weg naar Haastrecht. We fietsten nu wel aan de andere kant van de Vlist. Volgend jaar kiezen we weer voor d’n overkant.
In de buurt van Vlist kreeg Kevin een stuk hout in zijn voorwiel, gevolg; een spaak eruit en een flinke slag. Uiteindelijk is Kefke nog tot aan de stop in Nieuwpoort gekomen. Daar heeft hij de hulptroepen ingeschakeld. Na het nuttigen van een heerlijk koud biertje kwamen ze de pechvogel al weer ophalen.

Wij hadden dit jaar ook besloten om niet bij de pont maar in Nieuwpoort onze uitsmijter te nuttigen. Helaas ging de keuken pas om 12 uur open, een foutje van de leider. Meestal doe ik een telefoontje naar de uitbater, nu dacht ik och met een mannetje of 10 kunnen we overal zo terecht. Weer wat van geleerd, volgend jaar bel ik hem 601 384 Eetcafe “de Dam”.
Nu bleef het bij een prima appelpuntje en een bakske.
Daarna gingen we aan de laatste 40 km beginnen. Nog met net een paar honderd meter aan het fietsen, kwamen we voorbij de beste fietsenmaker van Nieuwpoort, dubbele pech voor Kevin.

Over de Lekdijk ging het nu weer zuidwaarts naar Hoornaar en Schelluinen, de brug van Gurkum over en we stonden weer in Brabant. Hier nam Jan de Been het commando over. Jan wist dat er een wegopbreking was in Sleeuwijk, dus volgde we de bijna 73 jarige hardrijder! Even verder ging het tempo langs de A27 de hoogte in. De “patron” moest ingrijpen voordat het uit de hand ging lopen, maar zoals zo dikwijls als de koeien de stal ruiken, zijn ze moeilijk in te tomen. Op de Keizersveerse brug zag ik nog een 70 jarige aan kop leuren. Voor Gerard met zijn Beta blokkers is het dan ff niet bij te benen.

Met een kleine 140 km. op onze tellers zat deze prachtige tocht door het Groene Hart er ook weer op. Het was weer een mooie training voor onze 2 daagse over 2 weken!

Salut, Pierre Boulanger!

Bij de Amerhal aangekomen zijn er 5 liefhebbers voor de sportploeg.
Bij de tourploeg helaas geen leider, maar een vrijwilliger is gewenst.
Nou vooruit dan, dat doe ik.
Na een klein overleg besluiten we niet te gaan naar Willemstad, maar over de bruggen,
is toch ff iets anders.
Het blijkt overigens dat de leider op kop moet rijden en dat doen we dan maar, samen met klepper Antoon op naar Moerdijk.
De wilde bond zit nog eventjes voor ons, maar wij gaan naar de kiltunnel, hopen dat we wind mee terug hebben.

Pfff wat een wind zeg, Maurice en Peter draaien lekker mee vooraan.
Na de kiltunnel de polder in, we maken daar nog een paar extra lusjes en we doen een kleine cursus waaier rijden, jawel een dubbele waaier.Na wat tips en trucs draait het als een speer en de snelheid zit er goed in wind tegen. Echt wel trots op den andere Johan en onze Leo  die gewoon lekker meedoen zonder te klagen.
De paar extra lusjes zorgen ervoor dat we 2 keer om een afgesloten hek moet manoeuvreren, zonde van ons gemiddelde.
Jan en Antoon geven daarna weer flink gas, Tim is inmiddels wakker geworden en fietst de BBQ van gisteren eraf.
Na 50 km. wind tegen bij de bruggen aangekomen pfff wat een wind sjonge, je zou zo van de brug afwaaien. Nog ff en dan wind mee.
Maar we hebben het overleefd, wind mee en gas erop.
Peter heeft iets extra’s in zijn bidon gedaan en gaat als een speer,
Johan S volgt lekker zonder problemen.
Iedereen zit lekker in zijn vel, het gaat erg goed.
Bij wind opzij wat collega’s uit de wind houden. Maar een geweldige tocht.
Toch nog 95 km op het tellertje.
Heren bedankt voor deze geweldige rit, echt trots op jullie.

De komende weken ben ik er helaas niet bij ivm Pinksteren en vakantie in het mooie Griekenland 😉

Groetjes,
Johan van Helmond

Op deze Hemelvaartsdag is het gelukkig net droog als we aan onze WTC tochten beginnen. Bij de Amerhal staan niet al te veel mensen, maar toch genoeg om 3 groepen te maken.
Met de sportploeg ga ik op pad om de Vennentocht te fietsen. Die was een tijdje terug uitgesteld voor mijn laatste reis naar China. Wel mooi nu bedenk ik me, nu staan de rododendrons, die veel langs die route staan, in bloei (niemand van de anderen over gehoord trouwens…). We beginnen met wind in de rug en dus gaan we met een lekker tempo via ’t Veer, ’s Gravenmoer, de Moer en Loon op Zand naar het meest oostelijke punt van de route; Biezenmortel. Daar ontdekken we de eerste waterplassen. Nog geen echte vennen, want deze zijn gegraven. De echte Vennen liggen na Oisterwijk.
Het valt me op de vroeger bekende fabriek van rustiek eikenhouten meubelen (klop-klop) een moderne look gekregen heeft en Whoon heet. Mag ook wel, ze gingen 2 keer failliet.
Twan geeft ondertussen aan dat hij wel trek in koffie met gebak heeft. Ik zeg dat daar niet op gerekend is en geen reden voor is. In no-time heeft hij een aantal redenen verzonnen. Zo moeten we vieren dat Martien deze ochtend met dauwrennen (6:00 uur !) een goede tijd neer gezet heeft, dat ik een nieuwe baan heb, dat Flip morgen vrij is en dat Twan zelf binnenkort 50 wordt. Ondanks dat dat  eind juli is, vind ik dat de beste reden en meteen ook dat hij dan kan trakteren. Dat is goed (profiteren van het feit dat we nu maar met 5-en zijn vermoed ik). Hoewel Martien al aangeeft dat hij kort van geheugen is.
We spreken af om in Hilvarenbeek een mooi terrasje te pakken dat we al jaren zo hard mogelijk voorbij rijden. We kunnen daar zelfs kiezen uit 3 etablissementen. Twan kiest Grand-Café de Zwaan. De koffie met appeltaart smaakt daar goed en Twan geeft zelf nog een tweede rondje. Omdat er ook nog slagroom op de taart zit, stel ik voor dan op het eind 5 kilometer extra te rijden ter compensatie van de calorieën. De anderen vinden dat goed. Op het terras zitten we lekker in de luwte en merken dus niet dat ondertussen de wind steeds harder gaat blazen en nu pal uit het westen. De rustpauze, appeltaart en slagroom lijken mijn moeie benen goed gedaan te hebben. Als we richting natuurgebied de Roovert rijden, pak ik een flink stuk kop ook al omdat er op het fietspad niemand voorbij kan komen. Oei, dat is wel een lange aflossing en oei, de taart is al uitgewerkt. Ik sla dus maar een beurt over, nou ja, een hele lange beurt….. ik kom de rest van de rit niet meer op kop. Gelukkig hebben de andere vier kleppers betere benen en houden zij mij goed in de gaten en (nog belangrijker) uit de wind. Via Poppel, Baarle Hertog en langs Alphen komen we bij ’t Zand. Ik hoef nu geen aanwijzingen te geven, dat scheelt weer lucht. Nog even een banaan naar binnen schuiven en dan moet het wel gaan. Maar nee, het geheime wapen moet er aan te pas komen; de AH Muesli reep (zonder citroenzuur, dat kon van de appeltaart zo te merken niet gezegd worden). Die reep helpt goed, helaas is de kortste weg over Den Hout afgesloten, nog een stuk om ook. Maar dat was dan voor die slagroom hè. Op de vraag van Flip of er nu nog 5 achter geplakt worden, kon ik dus met gerust hart “nee hoor” zeggen. Met 110 kilometer op de teller arriveer ik weer thuis.
Nog even de 2 modderige fietsen poetsen en verder mijn gemak wat houden.
1445 kilometer op de teller dit jaar zie ik. Vanaf 1500 ga ik altijd gemakkelijker rijden, dus dat is al zo, hou ik mezelf voor.

Ad van Wesel

Zondagmorgen 6-05-2018, lekker weer, iedereen volgens mij in de korte broek en shirt korte mouwen. Op het programma een rondje Roosendaal met mij als leider, niks gevraagd toch gekregen haha. Nou is een rondje Roosendaal eigenlijk “maar” goed 82 km, dus we moesten er wellicht nog een lusje achteraan plakken….? Nog even leek het erop dat we met 3 sportgroep-fietsers waren, John H. , Kevin en ik. John stelde al voor om met de tourgroep mee te gaan….maar…daar kwamen ze in één keer uit alle hoeken tevoorschijn de kleppers van Made! We stonden toch met 9 WTC-ers en gastrijder Tinus Roeven klaar voor een mooie tocht met dit heerlijke weertje.

Eigenlijk was dit rondje Roosendaal niet ideaal vandaag, ik rij zelf altijd liever weg met wind tegen, dan wordt je altijd lekker beloond met terugrijden naar de May!! Vandaag dus met NO-wind in de rug weg en dat was te merken, het ging direct al lekker hard over de vernieuwde Zanddijk richting Lage Zwaluwe. Via Moerdijk richting de A17 om dan tijdig weer Roosendaal aan te houden…helaas ging het hier ff mis, maar meerdere wegen leiden naar Rome en dus ook naar Roosendaal. Via Standdaarbuiten dan maar, weg opengebroken en we komen middenin een plaatselijke wielerronde terecht georganiseerd door de KNWU: NHC2-70 ste wielerronde van Standdaarbuiten!!

Na deze slinger te hebben volbracht weer op de juiste weg. Net voor we R’daal binnen rijden, rijdt Niels R. door een flink gat in de weg en zijn stuur “klapt” wat naar beneden, stoppen dus om het stuur weer goed vast te zetten. Dit hoort natuurlijk eigenlijk met een momentsleutel gedaan te worden aan een carbon stuur, maar helaas heeft die niemand bij (!). Dan maar op gevoel Niels! In Roosendaal liggen tegenwoordig twee mooie bultjes achter elkaar ivm de spoorlijnen naar het distributiecentrum van Primark. Effe de benen dus testen op deze “puisten”, die best pittig zijn. Via Seppe richting hét Wielerdorp van Nederland Sint Willebrord (beter bekend als ’t Heike).

Aangezien we steeds meer richting NO gaan rijden, voelen we de redelijke bries toch ook, er komen ook steeds minder kopmannen naar voren! Maar gelukkig hebben we dan ook nog de beul van Made alias Kevin Damen in ons midden die zich vastbijt en een flink stuk kopwerk verricht! We fietsen verder via Prinsenbeek richting den Elsakker, even moment van pauze ivm kramp bij één van de renners….teveel “gegeven” misschien?
Omdat we toch stilstaan vraag ik aan de groep of we de 100 vol willen/moeten maken, dan moet er nog een lusje bij….maar de 100 is geen harde eis…er is al genoeg gegeven denk ik door de meesten en we besluiten om via de Derde weg door de polder naar Made terug te fietsen voor een mooie 90 km. Er wordt nog even flink gegast en lekker afgesprint op de Zonzeelseweg naar het bordje “Helkant”! Altijd lekker om nog even alles te geven, pffff!

Rond 11.15 uur iedereen weer thuis om nog te genieten van een heerlijke zomerse zondag!

Gr. Edwin