Na 2 weken afwezigheid voor hoogte-stage in Luxemburg en Frankrijk, rijden Anneke en ik naar het Oude Gemeentehuis voor vakantietocht 5.
Ik zie een behoorlijke groep staan en Peter Broeders denkt al aan een herhaling van vorige week toen er een peloton van 26 gereden werd. Dat is als leider niet zo prettig om onder controle en veilig te houden. Omdat Peter en ik weinig van de bekende A gezichten zien, besluiten we een iets langzamere A groep voor te stellen zodat de groep mooi opsplitst.
Als ik dit aankondig, komt meteen de term A-min uit de mond van Erik van der Hoeven. Iemand vindt nog dat dat te veel lijkt op een bekende Afrikaanse leider die ik maar een Idi-oot vond en na mijn verhaaltje roept iemand A-men. Hoe dan ook, het beloofde rondje van 90 kilometer en iets langzamer dan de A normaal doet, slaat blijkbaar aan. We vertrekken met 11 personen; 9 leden en met Edwin en Thijs onze 2 aspirant-leden.

Er is nog niet veel wind maar wat er is komt uit het westen. Dus die kant rijden we op, net als de B overigens die in het begin een stukje achter ons rijdt. Ik houd altijd van lange rechte stukken en dan is het rondje Boompjesdijk wel mooi. Bovendien vang je lekker wind in de rug bij westen wind. Helaas, de wind draait gedurende de tocht en vanaf het keerpunt op de Boompjesdijk, voel ik wind opzij vanuit  het noorden. En later zelfs een beetje van voren. Verdorie, de wind zit Noord-Oost. Maar we hebben zat sterke mensen en de aspiranten laten zien dat ze sterke benen hebben. We rijden vlot en op het einde hebben de renners zelfs nog wat over en het tempo gaat omhoog. Marc de Pijper moet nog even wennen aan dit tempo maar is iemand die blijkbaar heel snel herstelt en is zeer tevreden om te constateren dat hij dit gewoon kan.
Lekker gereden  met deze A-min.
Voor herhaling vatbaar.

A-men.

Ad

Aangekomen bij het gemeentehuis was het een drukte van jewelste.
Ik dacht wat is hier aan de hand zag veel WB’ers en nog meer andere liefhebbers die met de B mee gingen.
Achteraf hadden we moeten vragen of er een tiental met de A mee wilden gaan toch zeker voor de veiligheid want met een groep van een 25 man is het op de fietspaden met goed weer dringen. Ik zag dat er bij stonden die met de A geen probleem zouden hebben en wij kunnen ook de snelheid aanpassen zodat iedereen fris thuis komt.
Zodoende stonden we echter maar met 5 man; M10 van Kaam, Erik van der Hoeven, Peter Verhagen, Flip en ikzelf.

We waren het er snel over eens waarheen we zouden gaan, het vertrouwde
Sliedrecht. Met een mooie snelheid richting Moerdijkbrug over het spoor de polder in.
Lek, lek, lek; M10 had een stukje staal in zijn achterband. Met een Schumachers wissel gingen we snel weer verder.
Over het bruggetje richting de Kop van ’ t Land gingen we rechts buitenom. De wind stond gunstig lekker tempo richting de Mol en Gorinchem vanaf hier stond er meer wind dan verwacht en moesten we toch nog flink onder in de beugel om op tijd thuis te zijn.

Mannen bedankt voor deze sportieve rit.

Groet, Frans.

Wat was het een mooie opkomst op deze zondagmorgen! Al 15 WTC shirtjes telde ik en een aankomend lid die er enorm veel zin in blijkt te hebben. Er meldden zich nog wat gastrijders van de Wilde Bond die vooraf allemaal netjes gevraagd of het geen probleem was dat ze hun racekarretje bij ons aanpikte.
Jongens en meiden waar we wel vaker een toerke mee fietsen zoals op de trainingsavonden of op een zaterdag rit. Altijd gezellig zo’n bont gezelschap.
Een rondje van Stuivezand naar Stuivezand en terug is ruim 75 km, een mooie rit voor deze zonnige zondagmorgen. We vertrokken richting d’n Elsakker, allemaal rustige wegen, ook richting Zundert viel het mee met de zondagsdrukte. Maar eenmaal richting Rijsbergen en Meersel-Dreef kwamen we hele pelotons tegen. Vele Belse clubs die hun tocht liefst over de mooie Hollandse wegen maken, wij doen het bij regelmaat andersom. Marc de Peijper had al de stille hoop dat we de grens over gingen. Nou Marc maak je maar niet druk, die tochten komen er beslist nog wel aan om wat kilometers over de Belse stenen te bonken.
Intussen was het al na 10 uur en mooi weer, dus werd het alsmaar drukker op de weg. Dan is het niet leuk als je met een peloton van ruim 25 renners over het fietspad van Chaam naar Geersbroek moet sturen. Niet voor ons en ook niet voor de mede weggebruiker. Gelukkig pasten we ons zo goed mogelijk aan, aan het drukke verkeer. Vanaf Geersbroek tot aan Oosterheide kwam er meer ruimte voor de fietser, daar lieten de mannen met wat meer adrenaline zich gelden. Moet ook kunnen, iedereen mag aan zijn of haar trekken komen! Helaas moesten we over het gevaarlijke fietspad bij Oosterheide, onoverzichtelijke bochten, tegenligger, van alles wat je maar kunt bedenken. Alles is goed verlopen, maar ik vermoed dat ik niet de enige was die hier het gevaar zag! Gelukkig hoor ik ook vaak positieve reacties van fietsvrienden, die genoten hebben van een mooie tocht over voor hun onbekende wegen. Wat de verkeersdrukte betreft, daar zullen we mee moeten leren leven en omgaan.
Iedereen bedankt voor de gezellige rit, en wie weet zitten er onder onze gastrijders wel toekomstige WTC’ers.

Groet, Pierre Boulanger.

Het was weer een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. Overal kwamen ze vandaan, tevens kwamen verschillende fietsvrienden om de hoek kijken om een ritje mee de WTC te fietsen. Er stond een stevig briesje, vandaag blies de wind stevig uit het zuid-westen. Wat is er dan beter om de beschutting van het bos op te zoeken. Zo gezegd zo gedaan,om half negen vertrokken we met een groep van 18 fietsers richting Gilze. Antoon en Maurice hielden het tempo de eerste kilometers mooi strak, sterke mannen tegen de wind in stampend!
Vanaf Gilze had ik wat andere wegen opgezocht, zoals het buurtschap Vijfhuizen, tussen Riel en Alphen. Lekkere rustige wegen, waar het heerlijk fietsen was. Uiteindelijk kwamen we toch weer op de bekende wegen bij ’t Zand uit, niet voor lang, want we sloegen snel weer een “vreemde” weg in.

We toerden een beetje rond Chaam. Langs de vele campings en een stukske van het parcours van de 8 van Chaam. Inmiddels hadden onze “gastrijders”, Willem en Edwin het kopwerk overgenomen. Met 15 WTC’ers in het wiel ging het richting Geersbroek. Ons kersvers lid Marc de Peijper die voor de eerste keer in zijn mooie pakske reed, wist zich goed te manifesteren in de groep. Onze friends die in ons peloton hadden plaats genomen waren, zoals eerder vermeld Edwin en Willem, de tempobeulen, WB’ers Tim en Sharelle, voetbaltrainer Paul van Dijk en de Alpen ‘d Huez man Hans van Bragt. Onze clubleden die nog geen vakantie vierden waren Willem Adamse (vroeg van de partij), Peter K. (de ideale schoonzoon), Marc (berensterk), Kevin (de man van de centen), Jacques (op pad met zijn zoon), Niels (de beul van de Ventoux..), Antoon (strakke tempobeul), Piet ( Digi), Gerard (de man van de rivieren), Maurice (kun je niet overheen kijken), Wim (rooi truike), Marc (maatje van Nelis). Een kleurrijk gezelschap op weg naar Molenschot, waar de toegangswegen al afgesloten waren i.v.m. de kermis, en de verering van “oos Anneke”.Naar Molenschot gaat ieder Anneke om een Manneke, is daar het gezegde! Nog een kilometerke of 20 en we waren weer in Made. Nog maar net de fiets in de schuur, en de hemelsluizen zetten zich wagenwijd open. Gerard had de bui waarschijnlijk niet zien aan komen, hij fietste nog heerlijk via Geertruidenberg naar Oosterhout, om vervolgens tot op het bot doorweekt thuis te komen.
Zondag gaan we weer van start voor de 4e vakantietocht, eens kijken wie zich daar voor aanmelden!

Groet, Pierre Boulanger.

Het tweede deel van juli dit jaar is er niet eentje die de boeken in kan als “de meest zonnige”. Ook zaterdagavond weer druk het weerbericht in de gaten gehouden en het leek droog te blijven. En zowaar, toen ik zondagochtend wakker werd, zag het er positief uit. Met de wind uit het zuidwesten moesten we het allemaal net droog kunnen houden.

Om 08:00 uur vertrokken, nog even naar Wagenberg peddelen, zag ik om 08:25 een mooie grote groep staan. Dat wordt leuk! Mensen terug van vakantie, bezoekers erbij en iedereen in topconditie. Ik had er zin in :-).       Al snel bleek dat de A-ploeg niet groter was dan negen mastodonten, maar ook dat was geen probleem. Kijken hoe de wind staat, kort overleg wat we zouden doen en we waren vertrokken.

Eén van opa’s wijsheden was om eerst met wind-tegen te vertrekken. En zo geschiede, richting Zevenbergschen Hoek. Al bleek alleen toen we linksaf sloegen iemand Boven bedacht om de kraan even open te zetten. Een koele zomerse bui mocht de pret niet drukken. Ik had het ondertussen prima naar m`n zin op kop. Iedereen zat nog in de trein.

Via het Liesbos, Rijsbergen, heuveltje op bij Hazeldonk, reed het peloton richting Chaam. Daar waren de eerste breukjes in het peloton zichtbaar.    De wind (en het tempo) begonnen zijn tol langzaam te eisen. Benen die vol lopen, krachten die wegvloeien, allemaal kennen we dat gevoel wel. En ja, de eerlijkheid gebied ook te zeggen dat het tempo er goed in zat de eerste kilometers. Maar goed, zoals het een goede ploeg betaamd werd er netjes gewacht en reden we met z`n allen verder.

Frans had ondertussen de rol van wegkapitein overgenomen en nadat we de A58 over waren gestoken, gingen we rechtsaf. Ook voor mij goed, want zo leer ik zelf de weg ook wat beter kennen. Voor diegene die het niet weten: op dit moment ben ik nog steeds bezig met mijn inburgeringscursus. Dat schijnt (volgens mijn schoonfamilie) ook nog wel even te duren. Een mooi excuus dat ik nog jaren kan gebruiken voor wat extra kilometers.

Dan de namen van het peloton. Martien, Erik, Frans, John, Kees, Flip, Peter en Thijs. Laatst genoemde heeft vandaag fietsles gekregen en ook de complimenten verdiend. Vrolijk op kop mee willen fietsen, alleen na 60 km was de accu leeg. Was het niet Hennie Kuiper die zei dat je “eerst het bord van de ander leeg moest eten”? Desondanks goed dat je er gewoon bij bleef. Word je sterk(er) van!

Aangekomen in Dorst (#what’s in the name) bleek dat het voor sommige wel even goed was. Zo maakte Peter de legendarisch opmerking: “Waarom rijdt er nu niet even iemand lek?” En alsof hij het voelde aankomen… gingen vijf minuten later de spoorbomen dicht. Omdat stilstaan nooit een goed idee is, hebben we de laatste 15 kilometer in een vlotte tred naar huis gereden. Om iets voor 11’en waren we weer veilig thuis.

En mannen, het klopt dat we de eerste kilometers vandaag stevig hebben doorgereden. Alleen die regenbui… dat was ook geen feest geweest. Zelf ben ik zondagmiddag nog wat aan het rommelen geweest thuis. Ohja Flip, je freesmachine leen ik graag nog wat langer van je. Heb ik het in ieder geval netjes doorgegeven.

Groet, Paul Sedee

We stonden aan de start voor de 2e vakantietocht, wie is er de leider van de dag?
Frans wist te vertellen dat Wim Rasenberg “de man” was vandaag!
Wimke was zich van niets bewust, dus pakte onze kastelein zijn mobieltje er voor de zekerheid bij. En inderdaad op ons “zorgvuldig” samengestelde lijst stond een rondje Pijpers. Och ja een mens kan zich vergissen. Meestal komen de oplossingen van zelf, zo ook in dit geval! “Waar is de rooie trui”, riep Frans.
Ik keek Frans verbaasd aan, rooie trui, rooie trui. Amai, we waren wat vergeten.
De A mannen fietsten inmiddels de Nieuwstraat in, Ad en Flip hadden nog net iets mee gekregen. En onze B ploeg zette aan voor een rondje Pijpers, met Frans en Wim aan kop. Net bij het pannenkoekenhuis bij Dorst hoorde ik mijn mobieltje rinkelen.
Onze veurzitter, zag ik op het scherm; ff stoppen mannen, lek! Nee geen lekke band, maar de oplossing voor ons rooie trui blunder. Probeer rond 11 uur bij het gemeentehuis terug te zijn, dan gaan we alsnog Wim zijn rooie trui overhandigen.
Dus werd de de route een beetje aangepast.
Het tempo zat er ook vandaag weer goed in. Via de bekende wegen zoals de Vijfeikenweg en tussen de campings in Meulenschot, fietsten we richting Gilze. Dit zijn fietswegen die voor iedereen wel bekend zijn, zoals ook de kraantjes bij Chaam. De naam van Mark, of iets wat daar op lijkt, was vandaag in de meerderheid in ons peloton. Drie stuks telde ik er, de ene fietste nog harder dan de andere!
Vervolgens nog een stukske bonken over de klinkers van Geersbroek om dan in Bavel uit te komen. Frans en Wim hadden toch nog snel een toetje bedacht, om niet al te snel thuis te zijn. Over het viaduct van de A58 en dan links af over de Rimpelaar weer richting Meulenschot. Het tempo ging wat omhoog en de groep van 11 viel in twee stukken.
Boven op het viaduct wachtten we elkaar weer op.
Tijd om weer op adem te komen, richting Dorst.
Lekker op ons gemakske ging het nu via Oosterheide en de Teteringsebossen terug naar de May waar we de blunder van de dag weer in een strakke plooi trokken.
Iedereen weer tevreden en Wimke trots in het rood!
En nu zien vast te houden tot aan de snerttocht!

Wim & Frans bedankt voor de mooie tocht!

Groet, Pierre Boulanger

De tweede vakantierit van het jaar zie ik wat minder mensen aan de start. Toch genoeg om een A en een B peloton samen te stellen. Bovendien hebben we 3 gastrijders en uiteindelijk zelfs 4 als een Wilde Bond renner aansluit omdat hij bij hen alleen staat.
Met 6 WTC’ers plus gastrijder Thijs vertrekken wij richting Moerdijk voor een rondje Sliedrecht-Gorinchem. Terwijl ik wegrijd, hoor ik mijn naam roepen. Ik ga even terug.
Oei, blijkt dat ik vergeten ben om de Rode trui te regelen die Wim verovert heeft. Nu kan ik even niks doen maar als ik het er met Flip even over heb, komen we op het idee dat we het bij terugkeer in Made nog kunnen doen. Omdat John wat panne heeft  (een steentje in zijn remblokje wat niet lekker is), moeten we even stoppen. Ik bel Peter Broeders en krijg hem zowaar te pakken. Hij zal zorgen dat Wim rond elf uur bij het oude gemeentehuis staat zodat Flip en ik alsnog voor de verdiende Rode Trui kunnen zorgen.
We rijden weer verder maar John blijft problemen houden. We stoppen nog een keer.
Ik begin te vrezen dat we onze tijdsafspraak niet gaan halen maar het tempo zit er goed in dus het moet goed komen. Als we bij het uitrijden van Sliedrecht even voor het stoplicht moeten wachten besluiten 2 renners een pisstop te maken. Komt er net een politiebus aanrijden en ja hoor, die komen in actie want dit kan echt niet.
De agent grijpt de microfoon en dan klinkt het “Afknijpen !”. Dan rijden ze lachend verder.
Gelukkig geen verder oponthoud, we koersen naar Gorinchem vanaf waar we onvermijdelijk de wind op de kop gaan krijgen. Ik heb niet goed getimed en zit net op de brug op kop. Op een gegeven moment zakt mijn snelheid naar 27 km/u en niemand die me komt redden. We besluiten de kortste weg naar huis te nemen, niet door de Werkendamse polder dus maar langs de A27. Een goede keuze ook omdat daar heggetjes staan die de wind wat breken. We rijden nu kop over kop zodat we niet te moe worden. Iedereen pakt zijn beurt dus zo schiet het mooi op. Net na 11 uur rijden we Made binnen. Flip gaat gauw een Rode Trui zoeken en ik meld me alvast bij het Oude Gemeentehuis waar de B-groep met Wim in hun midden al staat te wachten. Uit de wind en even later ook uit de motregen, want er begint net wat nattigheid te vallen. Gelukkig is Flip er snel.
Het meegebrachte L-maatje is net te krap voor de gespierde torso van Wim maar als hij buik en adem inhoudt, past hij er net in voor de foto.
Toch rijdt hij na de huldiging en felicitaties even mee naar Flip om een XL op te halen.
Ik ben benieuwd wie Wim dit jaar nog uit die trui gaat krijgen.

Ad

Het was weer een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. De A en B vertrokken immers op hetzelfde tijdstip. Vandaar dat er 25 fietsen klaar stonden om de nodige kilometers af te leggen. Met 15 fietsen vertrokken we richting Langeweg, waaronder 2 gastrenners. Een maatje van Niels wilde eens kijken of het fietsen bij WTC Made hem beviel. Na afloop vertelde Marc dat het leuk was om met dit clubke rond te toeren.
Ook mijn straatgenoot Bert ging voor de eerste keer met ons pelotonneke op pad, het was een prettige kennismaking en zeker goed voor een vervolg!
Samen met Jantje “egwel” fietsten we de eerste kilometers op kop richting Langeweg. Peter Bas en Antoon namen het commando over naar de Zwartenberg, zo gingen we via de fietsbrug naar Standdaarbuiten. Tot hier aan toe waren de wegen nog vrij bekend. Het leuke van fietsen is om telkens weer nieuwe wegen te ontdekken, die had ik enkele weken geleden hier gevonden. Zo kwamen we via de nieuwe rondweg van Oudenbosch in Kuivezand.

Helaas was er nog een serieus opstakel, in de polder bij Oudenbosch, want daar stonden ze een boog op te pompen voor de plaatselijke wielercours. Maar voor ons lag dit ding lelijk in de weg, na wat vertraging konden wij weer verder op weg naar Noordhoek en de Zeg. Vervolgens staken we de A58 over om via Rucphen naar de Zundertseweg te gaan.
Maurice stelde nog voor om bij de afslag Schijf een bakkie te drinken en zo nodig onze stramme beentjes te laten masseren. Ons leek het beter om dat maar te goed te houden, voor een volgende keer!

Inmiddels ging Jantje van kop af en nam Marieke in haar mooie WTC tenue de kop over,
dit hield ze tot aan Etten-Leur toe vol. De dames laten zich steeds beter gelden in onze groep, mooi om te zien! We kwamen in de buurt van Sprundel nog een peloton ouwe traktoren tegen, op kop zat daar een oom van Marieke te tuffen. Ook Maurice liet zien dat zijn inzinking van 2 weken geleden maar eenmalig was, vandaag ging hij weer als een speer. De laatste kilometers gingen via d’n Elsakker naar Terheijden, langs de ijsbaan naar het Munnikenhof. Het tempo zat er vandaag goed in, het laatste stuk willen ze het altijd iets opschroeven! Iets over elf fietsten we Made binnen, het begon net te regenen, de Mayenèrs kwamen droog thuis, maar voor die net iets verder moesten, kwam de bui toch iets te vroeg. Het kon ons niet meer deren, we hadden heerlijk gefietst en konden terug zien op een mooi rondje “De Zeg” van 80 km.
Tot volgende week voor de 2e vakantie tocht!

Pierre Boulanger

De eerste vakantietocht van dit jaar blijkt dat er nog niet veel mensen op vakantie zijn.
Bij de vakantietochten vertrekken A en B om half negen dus komt alles samen vandaag. Dat leidt tot 25 coureurs aan de start waar onder 3 gastrenners die eens een rondje met ons mee willen rijden. Ze zijn van harte welkom natuurlijk.
Het A deel lijkt erg klein te zijn want Flip moet op tijd thuis zijn en wil daarom met de B mee. Ook Kees en Rachel twijfelen. Ik stel voor gewoon met de A ook goed 70 km te rijden zodat zij toch met de A mee gaan. Anders wordt het B peloton wel erg groot wat niet goed is voor de veiligheid. Erik van der Hoeven besluit daarop ook met de A mee te rijden.
Zo zijn we met tienen, want Johan van Helmond heeft een maat mee gebracht; Thijs die meteen een duchtig partijtje meeblaast, niet gek , hij is trompettist bij ’t Harmonieke. Dat je daarvan sterke longen krijgt, kan ik wel snappen (en een getrainde lever), maar Thijs heeft ook sterke benen zo blijkt.

We rijden richting Willemstad en over Helwijk en Zwingelspaan terug. Het tempo zit er goed in. Rachel, die vandaag voor het eerst in WTC kleding rondrijdt, heeft wat moeite en besluit dat daar wat aan gedaan moet worden. Bij Moerdijk stoppen we even opdat zij een puffertje kan nemen. Erik constateert dat de jeugd toch anders in elkaar zit, hij doet dit altijd in het geniep thuis, maar volgende keer neemt hij zijn infuus ook gewoon mee.
Er is niet zo veel wind maar wat er is, komt uit het westen dus vanaf Willemstad komt die in de rug. Dat gaat een stukje gemakkelijker. Bij Zevenbergen besluiten we nog even de Achterdijk te nemen anders zijn we wel heel vroeg thuis. Bovendien is het fietspad afgesloten vanaf Zevenbergen naar Langeweg, dus we kunnen er niet eens langs.
Op de Achterdijk leven de sterke mannen zich nog even uit. Ik laat ze maar gaan,
want door de  jetlag voelt het toch wat vreemd (in USA waar ik deze week was is het
dan 3 uur ’s nachts dus slaap ik nog half).
Kwart voor elf rijden we de May weer binnen. Flip is op tijd thuis om alles klaar te zetten voor zijn verjaardagsfeestje dat hij vorige week voor de WTC  familiedag uitgesteld heeft. Misschien krijgt hij dan vanmiddag zijn nieuwe bandenpomp hulpstuk net als Martien heeft want dat is volgens hem een “goei ding”.
Het valt me overigens op dat we heel veel jarigen hebben deze maand.
Blijkbaar is oktober een goede maand om wielrenners(-sters)  te verwekken.
Misschien gaat onze Tessa dus ook nog ooit fietsen… wie weet.

Ad

Zo net voor de zomer is het altijd tijd voor de tijdrit van WTC. En om de prijsuitreiking wat cachet te geven, nodigen we na de middag de partners en kinderen uit voor de familiedag. Het werd een mooie zomerdag met voor ieder wat wils.

Het basisconcept van de WTC tijdrit gaat al jaren mee; de deelnemers mogen zelf hun eindtijd zetten en diegene die daar het dichtst bij komt, is de winnaar.
De deelname is het ene jaar individueel en het andere  jaar in koppels. Dit jaar waren het koppels en in tegenstelling tot het verleden werd niet geloot wie samen zouden rijden, maar mochten de renners en rensters zelf hun maatje kiezen. Dat gaf grote verschillen in snelheid omdat we wat snelle jongens samen hadden maar ook mensen die samen besloten het rustig aan te doen.
Het snelste duo van de dag waren Martien van Kaam en Paul Sedee.
Zij handelden de 37,5 kilometer af in 57 minuten en 40 seconden. Goed voor een gemiddelde van 39,0 km/uur. Ook Flip Segeren en John Haanskorf hadden er goed de gang in, toch komt 36,2 km/u  niet echt in de buurt van Paul en Martien.
Maar het gaat niet om de hoogste snelheid, het gaat om wie zonder horloges, tellertjes en andere hulpmiddelen het nauwkeurigst bij de voorspelde tijd komt.
De top 4 van dit jaar deed dat goed allemaal binnen de 2 minuten.
Vader en dochter Kees en Rachel Marijnissen kwamen binnen op een verschil van 1:20.
Net iets beter Peter Verhagen en Jan Lensvelt met 1:19. Slechts 1 seconde verschil en dat was ook precies wat er tussen nummer 1 en 2 zat. Anneke van Wesel en Kevin Damen zaten 41 seconden naast hun doelstelling. Op nummer 1 eindigden de mannen die ook al de vermelding voor snelste tijd verdienden. Paul en Martien bleken 40 seconden minder snel te zijn dan ze vooraf dachten en dat is nauwkeurig genoeg om zich 1 jaar lang tijdrit kampioenen te noemen van WTC-Made. Geen speciale Vema Crane /RVSA trui hiervoor maar wel één trofee die ze om beurten op hun schouw kunnen zetten.

Na de middag had de gezinsdag commissie een gevarieerd programma. Eerst op de fiets naar camping De kleine Abtshoeve. Daar werd ge-jeu-de-bouled en midget-golf gespeeld. Bij het jeu de boules won het team Esdoornlaan bestaande uit Eric Haanskorf, Angela Haanskorf  en Jacques van Dijk een  geweldige hoofdprijs om samen te delen. Bij het midget-golf was het Monique Damen die de hoofdprijs in haar tas(je) kon steken. Er werd afgesloten met een lekkere barbecue, biertje, frisje of wijntje.
Organisatie comité Kevin en Anneke kunnen tevreden terug zien op hun middag en dat deden ook alle aanwezigen.
WTC Made gaat vanaf de komende weken over op vakantie ritten. Omdat leden vakantie gaan vieren is het de vraag wat er met het leiderschap in het opkomst klassement gaat gebeuren. Gaat Johan Smits zijn rode trui behouden of verhuist die naar een ander adres de komende weken?

Hier een pdf met gedetailleerde uitslag: 2017 WTC tijdrit uitslag