De eerste vakantietocht van dit jaar blijkt dat er nog niet veel mensen op vakantie zijn.
Bij de vakantietochten vertrekken A en B om half negen dus komt alles samen vandaag. Dat leidt tot 25 coureurs aan de start waar onder 3 gastrenners die eens een rondje met ons mee willen rijden. Ze zijn van harte welkom natuurlijk.
Het A deel lijkt erg klein te zijn want Flip moet op tijd thuis zijn en wil daarom met de B mee. Ook Kees en Rachel twijfelen. Ik stel voor gewoon met de A ook goed 70 km te rijden zodat zij toch met de A mee gaan. Anders wordt het B peloton wel erg groot wat niet goed is voor de veiligheid. Erik van der Hoeven besluit daarop ook met de A mee te rijden.
Zo zijn we met tienen, want Johan van Helmond heeft een maat mee gebracht; Thijs die meteen een duchtig partijtje meeblaast, niet gek , hij is trompettist bij ’t Harmonieke. Dat je daarvan sterke longen krijgt, kan ik wel snappen (en een getrainde lever), maar Thijs heeft ook sterke benen zo blijkt.

We rijden richting Willemstad en over Helwijk en Zwingelspaan terug. Het tempo zit er goed in. Rachel, die vandaag voor het eerst in WTC kleding rondrijdt, heeft wat moeite en besluit dat daar wat aan gedaan moet worden. Bij Moerdijk stoppen we even opdat zij een puffertje kan nemen. Erik constateert dat de jeugd toch anders in elkaar zit, hij doet dit altijd in het geniep thuis, maar volgende keer neemt hij zijn infuus ook gewoon mee.
Er is niet zo veel wind maar wat er is, komt uit het westen dus vanaf Willemstad komt die in de rug. Dat gaat een stukje gemakkelijker. Bij Zevenbergen besluiten we nog even de Achterdijk te nemen anders zijn we wel heel vroeg thuis. Bovendien is het fietspad afgesloten vanaf Zevenbergen naar Langeweg, dus we kunnen er niet eens langs.
Op de Achterdijk leven de sterke mannen zich nog even uit. Ik laat ze maar gaan,
want door de  jetlag voelt het toch wat vreemd (in USA waar ik deze week was is het
dan 3 uur ’s nachts dus slaap ik nog half).
Kwart voor elf rijden we de May weer binnen. Flip is op tijd thuis om alles klaar te zetten voor zijn verjaardagsfeestje dat hij vorige week voor de WTC  familiedag uitgesteld heeft. Misschien krijgt hij dan vanmiddag zijn nieuwe bandenpomp hulpstuk net als Martien heeft want dat is volgens hem een “goei ding”.
Het valt me overigens op dat we heel veel jarigen hebben deze maand.
Blijkbaar is oktober een goede maand om wielrenners(-sters)  te verwekken.
Misschien gaat onze Tessa dus ook nog ooit fietsen… wie weet.

Ad

Zo net voor de zomer is het altijd tijd voor de tijdrit van WTC. En om de prijsuitreiking wat cachet te geven, nodigen we na de middag de partners en kinderen uit voor de familiedag. Het werd een mooie zomerdag met voor ieder wat wils.

Het basisconcept van de WTC tijdrit gaat al jaren mee; de deelnemers mogen zelf hun eindtijd zetten en diegene die daar het dichtst bij komt, is de winnaar.
De deelname is het ene jaar individueel en het andere  jaar in koppels. Dit jaar waren het koppels en in tegenstelling tot het verleden werd niet geloot wie samen zouden rijden, maar mochten de renners en rensters zelf hun maatje kiezen. Dat gaf grote verschillen in snelheid omdat we wat snelle jongens samen hadden maar ook mensen die samen besloten het rustig aan te doen.
Het snelste duo van de dag waren Martien van Kaam en Paul Sedee.
Zij handelden de 37,5 kilometer af in 57 minuten en 40 seconden. Goed voor een gemiddelde van 39,0 km/uur. Ook Flip Segeren en John Haanskorf hadden er goed de gang in, toch komt 36,2 km/u  niet echt in de buurt van Paul en Martien.
Maar het gaat niet om de hoogste snelheid, het gaat om wie zonder horloges, tellertjes en andere hulpmiddelen het nauwkeurigst bij de voorspelde tijd komt.
De top 4 van dit jaar deed dat goed allemaal binnen de 2 minuten.
Vader en dochter Kees en Rachel Marijnissen kwamen binnen op een verschil van 1:20.
Net iets beter Peter Verhagen en Jan Lensvelt met 1:19. Slechts 1 seconde verschil en dat was ook precies wat er tussen nummer 1 en 2 zat. Anneke van Wesel en Kevin Damen zaten 41 seconden naast hun doelstelling. Op nummer 1 eindigden de mannen die ook al de vermelding voor snelste tijd verdienden. Paul en Martien bleken 40 seconden minder snel te zijn dan ze vooraf dachten en dat is nauwkeurig genoeg om zich 1 jaar lang tijdrit kampioenen te noemen van WTC-Made. Geen speciale Vema Crane /RVSA trui hiervoor maar wel één trofee die ze om beurten op hun schouw kunnen zetten.

Na de middag had de gezinsdag commissie een gevarieerd programma. Eerst op de fiets naar camping De kleine Abtshoeve. Daar werd ge-jeu-de-bouled en midget-golf gespeeld. Bij het jeu de boules won het team Esdoornlaan bestaande uit Eric Haanskorf, Angela Haanskorf  en Jacques van Dijk een  geweldige hoofdprijs om samen te delen. Bij het midget-golf was het Monique Damen die de hoofdprijs in haar tas(je) kon steken. Er werd afgesloten met een lekkere barbecue, biertje, frisje of wijntje.
Organisatie comité Kevin en Anneke kunnen tevreden terug zien op hun middag en dat deden ook alle aanwezigen.
WTC Made gaat vanaf de komende weken over op vakantie ritten. Omdat leden vakantie gaan vieren is het de vraag wat er met het leiderschap in het opkomst klassement gaat gebeuren. Gaat Johan Smits zijn rode trui behouden of verhuist die naar een ander adres de komende weken?

Hier een pdf met gedetailleerde uitslag: 2017 WTC tijdrit uitslag

Samen met 6 leden van de Houtse Stappers fietste ik richting de May. Ze gingen voor een wandeltocht van 30 km, en ik voor een rondje d’ Hoeven.

Iets voor 8 uur stond Johnny als enige bij onze verzamelplaats. Al snel kwamen daar Flip, Peter, Ad en Kees bij. Ze waren het samen snel eens om richting Willemstad te fietsen. Zoals gebruikelijk ging ik hen nog een stukje aanduwen. Fietsend door Oud-Drimmelen stonden mijn vaste supporters alweer enthousiast te zwaaien, altijd leuk zo’n opwarmrondje!
Terug op de May, nog ff  buurten bij de collegafietsers van de Wilde Bond, om daarna rond half negen bij onze B groep aan te sluiten.
Zoals het de laatste tijd gebruikelijk is, weer een mooie opkomst! 13 mannen en 3 vrouwen stonden te popelen om met de leider van de dag een Rondje Hoeven te fietsen.
Een klein ommetje door de May om niet tussen de marktkramen te moeten manoeuvreren van Bruisend Made. Over het fietspad naar de rotonde van  Zevenbergschenhoek.
Wimke leidde met coach Frans de dans naar d’n Elsakker. Over de weg met vele gaten (we kunnen ze ook ontwijken, zie je wel). Op weg naar de Leur, daar de polder in, om vervolgens op de Hoevense weg uit te komen.
Deze editie kwamen we niet bij het Strooienhuis uit, een speciaal café waar het bier met kratten tegelijk wordt besteld! Voor ons geen bier deze morgen, het vocht kwam wel van boven vallen. Bijna niemand hoorde ik erover klagen, of hadden daar geen tijd voor!
Via Café “ de Bocht” fietsten we, daar waren ze alles in stelling aan het brengen voor de BWF Koers, waar ook onze Frans enkele jaren geleden nog aan deelnam.
Bij de fietsbrug van Zevenbergen, verliet Anneke de groep, ik hoorde in de fietsgangen te weinig slaap (Concert at Sea) en een pijnlijke rug. Wij zetten ons met vijftienen voort naar Standdaarbuiten, nu gingen we wegen verkennen, waar zelfs ik het bestaan niet van kende! Maar dankzij de kennis van Digi Piet, maakte we een verrassend lusje  op weg  naar de Fendert. We voelden nog steeds een druilerige lucht boven onze hoofden.
Inmiddels waren ook Maurice en Erno via de kortste weg naar Made gefietst; Maurice was
“keikapot”. Kan ook niet anders; de hele zaterdag aan het straten, toen was er al sprake van “keikapot”. Waar de ene kapot zat, voelde de ander zijn of haar benen niet. Zit dat nu in die blauwe pleister op haar been, die Anne-Miek gaat als een speer!
In de polder van Zonzeel ging zoals gewoonlijk de gaskraan nog ff helemaal open. Bij de Zwaluw verzamelden we weer om gezellig de laatste kilometers af te leggen.
Wim, Frans en Piet, bedankt voor deze verrassend mooie tocht.

Groet, Pierre Boulanger.

Gelukkig neemt de opkomst weer spectaculair toe bij de A. Bijna een verdubbeling.
Vorige week waren we met drieën aan de start en nu met zessen. Maar daarbij dan wel onze aanduwer Peter Broeders die zijn gebruikelijke warmrijdrondje over Oud Drimmelen wil maken om klaar te zijn voor de B.
Toen ik pas op zondagochtend alleen aan de start stond en dat rondje ook maakte alvorens aan te sluiten bij de B, merkte ik dat het zondagse passeren van Peter in Oud Drimmelen niet onopgemerkt is gebleven en de bewoners al op de uitkijk staan en  in actie komen als ze een WTC-tenue in zicht krijgen. Iedereen komt naar straat gelopen, zowel schapen als koeien. Hier en daar wat boe-geroep maar meestal toch wel enthousiast.
Maar goed, voordat we vandaag gaan vertrekken even overleg over de richting. Hoewel ik persoonlijk een rondje Poederooijen wel droog vind klinken, beweert Flip dat het daar deze morgen nat zal zijn volgens buienradar. Hij stelt dat naar het westen een betere keuze is, zoals bijvoorbeeld rondje Willemstad. We stemmen in met zijn voorstel en vertrekken in het bekende vlotte A tempo.
Kees zit steen en been te klagen dat het zo koud is, maar hij is net terug van een vakantie op Kreta met 35 °C. Wij vonden het prima fietsweer met veel zuurstof in de lucht, dan doet de motor het goed. Kop-over-kop rijden we tegen de wind via Moerdijk en Klundert.
Helaas ziet Flip’s buienradar geen motregen en in deze hoek blijft het ook niet echt droog. Maar als je je flink inspant is het zo dat je net zo snel droogt dat je nat wordt, dus het is nog steeds te doen voor gewone Hollandse jongens. Kees komt vragen of hij nu regenpunten krijgt. Dat is namelijk niet goed voor zijn reputatie als de “mooi-weer-fietser” van de club. Hij heeft 2 jaar gemiddeld de minste regenpunten per rit weten te noteren. Dat wordt nu moeilijk Kees, inderdaad regenpunten vandaag.
We pikken onderweg nog wat andere wielrenners op maar komen vanaf Willemstad echt in een behoorlijk peloton terecht en een bekend peloton; WSVP is ook voor hun plezier gaan sporten richting Willemstad en komen van de andere kant aanrijden. Lekker even tot op de bruggen aanhaken zegt Flip, want daar staat de wind pal tegen. De WSVP rijdt echter zodanig qua snelheid dat ook na de bruggen, geen van ons behoefte heeft om een “er-op-en-er-over” actie te ontketenen. We rijden dus gewoon met de jubilerende club terug naar de May in de hoop dat ze vandaag de taart aan gaan snijden die wij als WTC cadeau gedaan hebben bij hun receptie en dat ze ons vijven daarbij nu uitnodigen. Helaas, dat is blijkbaar niet vandaag gepland door hen. Een andere keer dan maar zou ik zeggen.
Met 92 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets weer thuis. Niet erg nat geworden maar de fiets wel zodanig vuil dat er een sopje aan te pas moet komen.
Het B “rondje Hoeven” was ook niet zo schoon, dus ik neem 2 fietsen onder handen.
De fietsen staan nu weer klaar voor de volgende rit.

Ad

Spannend vandaag!
Wie gaat binnenkort het leiderstricot overnemen, nu Johan het vrouwtje in is gaan halen van de IVD Alkmaar?
Wie gaat ons rondje Blauwe Meer leiden, nu beste Piet onlangs bedankt heeft voor de eer om als leider op te mogen treden?
Aangekomen in Made trof ik daar Wim en Jan en spoedig volgde onze secretaris Frans.
Frans moest op het laatste moment nog even met de broek afgaan en daardoor kwam
hij 1 minuut te laat om met de A’s mee te kunnen fietsen.
Hierdoor was het leiderschapsvraagstuk overigens wel opgelost.
Frans reageerde nogal nuchter op het gegeven dat hij de A’s gemist had: “kan gebeuren” en hij bood zich vervolgens spontaan aan als leider van de dag voor de B’s.
De weg naar het Blauwe Meer had onze Frans niet paraat en hij stelde een rondje Noordhoek voor.
Wel met ’n luske naar Zwingelspaan om aan de vereiste km’s te komen.
De opkomst was -zoals al vele weken- goed.
We mochten ons nieuwe clublid Marieke verwelkomen en voorts waren er:
Wim, Jan, Frans, Marc, Peter (fotograaf), Jacques, Anneke, Willem, Peter (uit G’berg), Piet, Erik (bloemenman), Kees (de oudste van onze Kezen) en ondergetekende.
We misten onze XXL LOOK met trotse eigenaar en die 2 zie je toch niet zo maar over
’t hoofd.  Zou Maurice zich al sterk genoeg voelen om met de A’s mee te gaan? Of heeft hij mogelijk een recuperatiedagje ingelast? Nicht Marieke zal ‘m straks een appje sturen.

Al met al toch weer een indrukwekkende en kleurrijke verzameling:
14 zadelridders, 2 GIANTS, 1 MERIDA, 2 APEXEN, 3 LOOKS, 1 SCOTT, 1 SOMEC, 2 KOGA’S,
1 GAZELLE en last but not least de PINARELLO DOGMA.
Het feestje kon beginnen. Leider Frans en Erik namen het voortouw en er werd koers gezet richting Helkant. Niet verkeerd om aan de broeken van deze twee mannen te mogen hangen. Jeetje ….. wat ’n wind!
Wim sommeerde de koptrekkers, waaronder overigens zijn coach, om -ten behoeve van ’n mooie waaiervorming- links op de weg te gaan rijden.
Als ’n havik zit onze Frans op z’n fiets en hij draait soepel en razendsnel een klein verzet.
Wat kan die man fietsen en om na alle pech die hij heeft gehad er nog zoveel lol aan te beleven, dan is er toch sprake van niets anders dan ware pedaalliefde.
En dan Erik, onze bloemenman met die prachtige lisianthussen.
Voor beiden geldt: ’n waar genot om naar te kijken. De bloemen zijn in een woord schitterend en Erik zit gewoon mooi op z’n fiets, of het nu op z’n GIANT, op z’n WILLIER, of op zijn meest recente aanwinst de CANYON is.  Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van de WILLIER, niet in de laatste plaats door dat vrolijke geluidje dat de naaf produceert.
Om o zo blij van te worden!
Maar helaas zie ik dit fraaie rijwiel slechts op hoogtijdagen, het is namelijk de zogeheten “mooi weer fiets”.
Onze Marc had er vandaag ook weer zin in om ‘ns flink aan de boom te schudden.
En dan…. wappert er al snel heel wat af!
Maar Marc is een super sociale pedaalridder en als hij merkt dat het peloton zijn enthousiasme toch niet zo weet te waarderen, neemt hij meteen wat gas terug.
Lekker stoempen, richting Moerdijk en Zwingelspaan.
Op enig moment kwamen er enkelen op het idee om kop over kop te gaan rijden.
Stel je voor, het B-peloton, een voortijlende carrousel met gevolg; moet niet gekker worden.
Op de terugweg ging het makkelijker. Met de wind in het hol is linkeballen niet langer nodig.  Pédaler dans le beurre oftewel lekker in de boter trappen, voor eenieder kansen om de neus aan het venster te steken.
Via Standdaardbuiten, Zevenbergen, Zwartenberg/ri. Prinsenbeek kwamen we via den Elsakker weer, lekker uitgewaaid, terug in Made.
Onze Marieke heeft haar vrouwtje goed gestaan en ik heb begrepen dat ze genoten heeft.
En onze bloemenman, zou hij niet de dag van z’n leven gehad hebben?
Thuis gebracht worden door twee missen, da’s toch eg nie mis!
Mij wachtte overigens ook nog een leuke verrassing. Op de Keizersdijk kwam ik oud-clublid André van Kuyk, die was afgekomen op de Fèrse patattenkoers, tegen. Bijzonder plezante babbel gehad.
Dank allen, en met name leider Frans, buitengewoon hartelijk voor dit mooie begin van deze zondag.

Anne-Mieke

Onder een bewolkte hemel rij ik deze morgen naar ons startpunt bij het Oude Gemeentehuis. Daar staat één eenzame fietser te wachten: Martien.
Hmm, moeten we het met ons tweeën gaan doen deze morgen?
Gelukkig komt even later Flip aanrijden.
Hij blijkt in een fase te zitten waar vrienden 60 worden (of opa) en dat vraagt om feestjes. Flip is niet te beroerd om daar aan deel te nemen tot in de kleine uurtjes en zo ook vannacht. Martien heeft het op zaterdag druk gehad en ook nog eens 20 kilometer hard gelopen. Ikzelf ben net terug van 12 dagen China met goede bedoelingen maar helaas kapotte hometrainers in de gyms van de hotels. Flip constateert dat we dus een prima excuus hebben om niet te hard te rijden. Martien wil daar niks van weten. Hij vindt dat er nooit een excuus is om rustig te rijden. Hij vindt het beter om te zeggen dat we “een goede reden” hebben om niet te gek te doen. Denk maar eens na over die nuance zo op deze vroege morgen aangebracht.

Hoe dan ook, we besluiten, gezien de windrichting, west/zuid-west te vertrekken.
Tegen de wind in maar we zoeken wel wat de luwte van bossen en bebouwing.
Martien vertrekt op kop, dan Flip, dan ik. Dan neemt Flip over en rijd ik tweede. Dan neem ik over, dan Martien, dan Flip, enzovoort, enzovoort. Erg interessant natuurlijk voor de lezers van dit stukje. De carrousel draait perfect rond. Tot het flink mis gaat bij Sprundel.
Er is een wegomleiding. Enkele dames staan te roepen “Ge kunt tur nie dur hor”.
We slaan dus snel links af, want dat is voor het gevoel de goede kant uit.
Maar het is mis met de carrousel, ik zit nu achter Martien. Niet zo goed, want die is toch een paar centimeter smaller dan Flip.
Bij Achtmaal kan ik het weer herstellen en kan ik weer achter Flip gaan zitten. Ik neem de bierwalm voor lief, hoewel ik merk dat die ondertussen wel verdampt is en dat merk ik ook aan zijn kopwerk.
We krijgen nog wat regen en de weg is nat, maar dat deert ons niet. Veel zuurstof in de lucht zeggen we dan. We komen honderden wielrenners tegen, we rijden blijkbaar tegen een toertocht in met veel deelnemers.
Om aan de 100 kilometer van het programma te komen, maken we nog een lusje achter Wernhout door. Ik denk dat ik nog wel weet hoe dat moet, al is het wel heel lang geleden dat ik daar geweest ben. En inderdaad, ik neem een verkeerde afslag en ik zie bovengrondse stroomkabels; we zitten in België en dat was niet de bedoeling. Op basis van windrichting proberen we weer in ons vaderland terecht te komen. Op een gegeven moment herkennen Flip en ik het weer. We zijn bij Sauna Diana en dan weten wij de weg naar huis wel.
Voor de wat recentere leden die nu denken “wat zijn dat voor klanten?”: een jaar of 10 terug reden we elk jaar de Sauna Diana tocht onder leiding van Gerard de Laat. “Handdoek en badslippers mee” wist Gerard altijd tevoren te melden. Dus vandaar dat we het nu weer weten, verder niks achter zoeken.
Via Rijsbergen en de Rith toeren we weer naar Made. De wind blijft een beetje schuin opzij maar de snelheid is nu wat hoger. Ondanks onze “goede redenen” om rustig aan te doen, rijden we net na 11 uur Made binnen met 102 kilometer op de teller.
Weer lekker gesport!

Ad

Met 15 WTC ‘ers en ene gastrijder, good old Jan de Been, stonden we aan de start voor de 2e editie van “het Groene hart”. Onze Wim Rasenberg was een bietje zenuwachtig, allemaal onnodig bleek later op deze mooie dag. Jacques van Dijk en Peter Kuijpers waren er ook bij, voor hen was het de eerste keer dit jaar dat ze een rit boven de 100 km gingen maken. Dus lekker tussen de wielen kruipen maar dat kan Jacques als geen ander.
Om 8 uur vertrokken we, samen met Antoon voerde ik het clubke aan richting de Hamseweg. Daar stond wel een hek voor wegwerkzaamheden aan de kant van de weg maar voor ons was dat geen probleem, met de fiets kom je overal doorheen (dachten wij). Toch niet, terug draaien en via Hoge en Lage Zwaluwe naar de Moerdijkbrug. Net over de Moerdijkbrug het eerste en enige lekke bandje op naam van Peter Kuijpers. Intussen hadden mijn persoontje en Wim Rasenberg mooi de tijd om een wedstrijdje ver plassen te houden, ik dacht de winnaar te zijn met 2 mm verschil!

Via de Zeedijk ging onze rit verder naar de Kop van het Land en Sliedrecht, vervolgens ging het richting Kinderdijk. John kende hier de weg prima, mij kwam dat goed uit. Normaliter overkomt mij dat niet, mijne GPS had kuren, ik zag alleen maar een streep op mijn scherm. Tot aan Kinderdijk was dat geen probleem maar eenmaal over de Lek  kon ik de ondersteuning niet missen. De enige oplossing was om hem helemaal opnieuw op te starten. Op de pont naar Krimpen aan de Lek kwam de rit eindelijk in zicht, een zucht van verlichting. Voor mij kon de rit nu eindelijk beginnen!

Via Ouderkerk aan de IJssel en Moordrecht fietsten wij langs de IJssel af, waar we vele honderden fietsers tegenkwamen die waren vertrokken vanuit IJsselstein voor hun tocht. Vorig jaar hadden we nog moeite om in de buurt van Gouda de Gouderakse Tiendweg te vinden, een beetje raar paadje van een paar kilometer. Deze keer ging het meteen goed, met dank aan mijne GPS!
Een klein stukje door de rand van Gouda, en dan op weg naar Haastrecht. Daar kwamen we terecht in een hardloopwedstrijd die net was gestart. Geduldig stonden we daar te wachten tot de bezemfietsers waren gepasseerd. Wij konden onze rit weer voortzetten.
Om 10 voor half twaalf stonden we op de stoep bij Lekzicht in Schoonhoven. Ik vroeg aan de eigenaar/manager of we uitsmijters konden bestellen. Helaas ging zijn keuken pas om 12 uur open  en om nu 40 minuten te wachten zagen we niet zitten. We wisten nog een leuk tentje aan de overkant van de Lek. Dus met de pont mee en op weg naar Nieuwpoort, waar we hartelijk werden ontvangen en konden genieten van een heerlijke uitsmijter.

Na nog een glaasje fris, gingen we op weg voor de laatste 45 km.
Zoals altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst!
Over mooie polderwegen fietsten we door Hoornaar naar Scheluinen en de laatste bruggen kwamen in zicht. Samen met Peter K. begon ik aan de beklimming van de brug van Gorinchem. Toch al knap van Peter dat hij zich zo goed staande wist te houden maar nu begonnen de kilometers te tellen. Toen we langs de A27 richting Hank fietsten, waren er nog een paar bij die nog een overschot aan energie kwijt moesten; Frank, Niels en Marc draaide de gashendel wat verder open en ook onze beide dames Annemieke en Rachel, sloten bij die kleppers aan. De rest ging onder aanvoering van Jantje in gepast tempo verder. Johnny ging op jacht naar de snelle mannen en vrouwen, om een stuk verder weer netjes op ons te wachten. Net voor Hank kreeg Peter Kuijpers problemen met zijn schoenplaatje (los geraakt). “Rij maar door, ik kom wel thuis”, zei Peter. Maar dat doen we niet; samen uit, samen thuis. Na wat hulp van zijn schoonvader konden we beginnen aan de beklimming van de Keizersveersebrug. Jan de Been nam in Hank afscheid van ons en Annemieke in ’t Veer. Peer was weer blij om de kerk van Den Berg te zien.
Nog een paar kilometer en de brug de Amer over. Soms kan dat best ver zijn.
Antoon maakte het een paar weken geleden mee en nu was op de brug de tank van Jacques helemaal leeg. Geen schande na 130 km., dan voel je elk bultje en lijkt de brug we de Mont Ventoux. Even op elkaar wachten, om gezamenlijk rond half 3 de May binnen te fietsen.
We konden terugkijken op een mooie tocht, met een prachtgezelschap.
Johan, John, Marc, Antoon, Jantje, Rachel, Willem, Peter, Jacques, Wim, Niels, Frans, Frank en AnneMieke; Bedankt voor de bijzondere dag!

Groet Pierre Boulanger.

Eerst even op de foto zondagochtend met de Rabobank clubkas cheque tbv onze vereniging en dan op pad.
Met een flink peloton gingen we op weg. Waar het in het verleden flink druk was bij de A groep is dat nu zeker het geval bij de B groep. Van de ene kant natuurlijk wel goed ivm de opkomst, maar het komt naar mijn idee de veiligheid niet ten goede. Soms kan het niet anders dat is nu eenmaal zo.
Vol goede moed op pad naar Noordhoek. Ik moest maar leider zijn. Zo gezegd zo gedaan.
Vandaag met goede koptrekkers zoals Johan, Maurice op zijn mooie nieuwe Look, Willem en niet te vergeten Annemieke die sommigen onder ons toch af en toe flink pijn deed.
Wat rijdt zij toch sterk. Dat komt door het vruchtensap dat ze drinkt uit de Betuwe.
Probeer het maar eens als je in het centrum van Geldermalsen komt. Leg aan bij de Betuwe Fruitshop op het Marktplein 4, drink dat fruitsap en je zult zien je gaat ervan vliegen.
Ook natuurlijk met Niels op kop ging het via Den Zwaluuw naar Moerdijk langs het industrieterrein af om op te stomen naar Noorbeek. Daarna met gezwinde spoed naar Standdaardbuiten over het bekende bruggetje om weer koers te zetten naar
Zevenbergschenhoek. Hier nam Peter Bastiaansen het commando over omdat hij de omgeving hier beter kent als ik.
We moesten er na Noordhoek nog een flinke lus aanplakken om een beetje in de buurt van de 90 km. te komen.
Dus op pad naar Etten-Leur, langs de haven en dwars door het centrum. Daarna over het fietspad waar lek gereden werd. Met een paar man en vrouw was het wachten tot het euvel verholpen was. Beetje keuvelen, er kwamen wat fietsers voorbij, mensen lieten hun marmotten (hond ) uit en toen kwam er een hardloper aan. Niels zei tegen hem: Hedde gij oewe fiets vergeten?
Niet al te slim gezegd natuurlijk. Wat deed die Larse Viren? Hij pakte gewoon de Look van Niels en reed er gewoon mee weg, een compleet verbouwereerde Niels achterlatend…… Intussen was de lekke band gerepareerd en stonden wij nog te wachten.
Konden we nog niet vertrekken. Niels geen fiets. Konden hem misschien een buskaart geven natuurlijk maar met zo’n strak pakje aan en een helm op val je toch wel een beetje uit de toon in de bus.
Maar het geluk lachte ons toe. Onze sympathieke hardloper, nu eventjes fietser geworden, kwam de fiets van Niels terugbrengen, het was niet zijn maat. Niels dolgelukkig en wou die man nog een beloning geven maar dat hoefde niet.
Wij weer op pad. Met Peter en Annemieke bleef het tempo lekker strak. Misschien wel af en toe te maar ja zo gaat het nu eenmaal.
Op naar Langeweg. Hier verlieten Anneke en Ypke ons groepje. Ze zagen in de verte natuurlijk de glanzende kasseien liggen. Was een ideetje om hier eens lekker over heen te raggen. Heerlijk. De grote versnelling op en jezelf eens lekker laten gaan.
Zeker een strook van een kilometertje of drie denk ik. Niet iedereen vond het zo geweldig natuurlijk maar je kan niet de gehele dag over een mooi tapijt fietsen.
Onderweg viel onze groep nog even uit elkaar omdat wij bij een plaatselijk volksfeest uitkwamen. De meesten reden er door en sommigen er om heen. Naderhand was het weer verzamelen om zo richting Blauwe Sluis te rijden en van daaruit terug door de polder naar de May.
Peter bedankt voor het 2e gedeelte van onze rit. Was tof klepper.

Met vr gr De Pakhaas.

Op deze zomerse zondag staan we met 6 A- renners aan de start.
John heeft zich deze week niet verslapen en zelfs voor de zekerheid nog een Appje gestuurd dat hij er zal zijn. Iedereen is een beetje teleurgesteld want onze haas Peter Broeders is er niet om ons op gang te trekken (nou eigenlijk is het meer van achter uit duwen, moet ik toegeven) en uit te zwaaien.
Maar ondanks dat, rechten we de rug en trekken ons op gang voor een rondje dat Martien van Kaam weet. Prima, weer eens wat anders want de richting van de wind is zuidwest en die kant zijn we de laatste weken al vaker heen geweest.
Het wordt een rondje rond Breda. Weg via de kant van Dorst en Bavel, aan de grens bij Hazeldonk de A16 over en dan via Rijsbergen en “De Rit” naar het Mastbos.
We rijden lekker 2 aan twee en kunnen eens bijbuurten.
Flip is in het begin nog wat stil en rijdt niet op kop.
Blijkt dat hij gisteren een marathon gedaan heeft; hij is om 3:12 uur ’s middags begonnen met feesten en pas om 2:30 uur ’s nachts gestopt. Vooral op heftige klinkerweggetjes gaat het hem zwaar af en dat zit duidelijk tussen de oren.
Maar de anderen nemen hun beurten en zo schiet het lekker op.
Peter Verhagen is sterk dit jaar en Kees Marijnissen trekt ook goed door. Hij wil op tijd terug zijn want hij moet foto’s gaan maken van het schminken van de jonge artiesten van het Madese Mini-Maxi theater waar zijn vrouw regisseuse is en Rachel bemoeit er zich ook mee, hoewel ik haar rol niet precies weet. Hierdoor is ze er vandaag niet bij.
Dat op tijd lijkt wel te gaan lukken want het rondje lijkt iets korter dan Martien bedacht had. Net als ik denk vroeg aan de koffie te zullen zitten, slaat Martien net voor Dun Elsakker af de polder in. Ohja, dat kan ook, waarom rijden we daar eigenlijk niet vaker langs denk ik nog. Een paar kilometer verder weet ik het weer. De weg kent grote gaten. Zo groot dat een waarschuwing van Martien niet werkt en Flip in zo’n gat stuitert. Gevolg is dat zijn band aanslaat en 5 meter verder leeg staat. Met vereende krachten en slagroomspuit van Martien zitten we in no time weer op de fiets.
We rijden door Zevenbergen maar slaan nog steeds niet af naar Made. We rijden nog even langs de Rode Vaart. Vooruit, het is lekker weer en op het programma stond 100 kilometer. Ook in Moerdijk wordt nog linksaf geslagen want het moet nog iets verder om. We genieten van het uitzicht langs de dijk en rijden zo Made binnen. John laat weten dat hij verjaard is en dat dat nodig gevierd moet worden met koffie en een punt. Flip merkt op dat de Appjes die hij op de verjaardag van John stuurde met hartjes en kusjes blijkbaar goed gewerkt hebben. Eigenlijk hebben we de koffie aan Flip te danken dus. John stuurt richting The Pub. Maar die zijn nog niet open.
Bij de Korenbeurs wel en daar genieten we op het zonnige terras van een lekkere bak koffie en een uitbundige punt appeltaart met slagroom.
Lang leve John en fietstochten zoals deze met WTC!

Ad

WTC Made is gezegend met 2 fijne hoofdsponsoren: Vema Crane van Rob van Oorschot en RVSA van ons clublid Erik Stasse.

Maar zoals elke fietser weet, is elk steuntje in de rug welkom dus waren we blij dat onze penningmeester een mooi bedrag bij kon boeken vanuit de Rabo Clubkas actie.

De cheque werd dus met genoegen in ontvangst genomen!

Afgelopen zondagochtend stond een flink B-peloton aan de start bij het oude gemeentehuis. De A-renners waren al een half uur eerder vertrokken want die rijden iets verder en willen toch ook op tijd terug zijn. Voordat de B-ploeg kon vertrekken, werd eerst een foto gemaakt als bedankje voor de Rabobank. Deze Clubkas-actie doet mij denken aan de actie “Spek de Clubkas” die wij als WTC Made ooit geïntroduceerd hebben toen we samen met de Rabobank de “Amerlanden Fietstocht” organiseerden in 1996. Toen moest er eerlijk gezegd nog wel wat meer voor gedaan worden. Want de bijdrage voor de clubkas moest je “verdienen” door als club op een ludieke of in ieder geval opvallende manier, deel te nemen aan die fietstocht door alle kernen van de gemeente Drimmelen. Een deskundige jury bepaalde toen wie de clubkas kon spekken. Lang geleden alweer die tocht. Toen dachten we nog met Amerlanden een mooie voorzet te geven voor de naam van de nieuwe fusie gemeente die toch uiteindelijk Drimmelen ging heten. Maar de Amerlanden fietsroute die we toen ontwikkeld hebben, is er wel nog steeds en is ook nog steeds mooi. De meeste WTC-ers die nu rondrijden, hebben die tochten al niet meer meegemaakt. Zij leven in het hier en nu en rijden hun zondagse ritten voor de sportiviteit en/of gezelligheid. De club groeit op het moment en we zijn trots dat we al 5 dames in de gelederen hebben die prettig meefietsen met de B of A- groep. Wellicht dat de “Opstapgroep”, die mikt op de beginnende fietser die toch in een groepje wil rijden, een mooie derde tak aan de WTC boom kan worden. Belangstellenden hiervoor kunnen zich bij ons melden via de website WTC-Made.nl

In de stand voor het opkomstklassement is niets veranderd sinds het vorig bericht in dit weekblad. Johan Smits verdedigt zijn koppositie met verve en daarmee zijn rode trui. Maar hij heeft een minimale voorsprong. De komende vakantie kan dus nog grote effecten hebben op het latere eindklassement.