Een dubbel fietsprogramma dit weekend dus flink wat kilometers in de beentjes.
Allemaal goed als training voor “het groene hart” een tocht van 140 km op ons programma over 14 dagen!
Met 12 mannen stonden we te wachten op “ons Anneke” die net na achten aan kwam vliegen, ze moest nog snel een klusje klaren thuis. Die moeders hebben het altijd maar druk! Intussen had onze Willem, heel zijn routeschema naar mij doorgespeeld. We konden nu koers gaan maken richting de Randoet en het Munnikenhof. Keffer kwam in bekend gebied! Door zijn eigen Traaie wilde hij wel op kop van ons peloton. Jan van Teteringen en zijn vrouw gingen ook weer van huis om te fietsen en te wandelen.
Kevin en Anton bleven aan kop tot dat Wimke in een gat fietste, gevolg een lekke voorband. Gelukkig was dat super snel verholpen, binnen het half uur zaten wij weer op het smalle zadel en pop op de pedalen richting de Leur. Daar snel deelgenomen aan “de 10 van de Leur”. Jantje noteerde daar eg wel de snelste tijd om een stukje verder voor ons de stoplichten te regelen. Aardige vent die Jan!
Via de Klappenberg fietsten we over prachtige wegen richting Rijsbergen naar de straat vernoemd naar de broer van Erik, jammer dat ze daar zoveel paaltjes in de aanbieding hadden. Wat is nu de beste keus, op het fietspad of zoals het niet hoort over de weg op de prof v.d Hoevenstraat? Nog een paar kilometer tegen de wind in tot aan “t Pannenhuske” bij Achtmaal, vanaf daar kregen wij de wind in de rug naar Wernhout. Mooi op tijd om in te schrijven voor het DK Wielrennen en het parcours te verkennen. Helaas vielen wij vandaag allemaal buiten de prijzen, dan maar snel richting de Sauna. Ons Diana had de koffie nog niet klaar staan, wij verkozen dan maar om dat uit te stellen tot onze thuiskomst.
Via Oekel ging het naar Hazeldonk en de Galderse meren, Marc voelde zijn bandje wat aanslaan, toch maar snel een ander binnenbandje erin.

De laatste kilometers fietsten wij via Ulvenhout en Bavel naar Dorst.
Bij Anneke begon haar rug weer wat op te spelen na een weekend met twee fietsdagen.
Erg vervelend, hopen dat ze volgende week weer fris en fruitig van start kan gaan voor een ritje van 90 km voor een vrijwilliger.
Wie is hier de vrijwilliger?
Bedankt Willem voor het mooie toerke over de west-Brabantse wegen!

Pierre Boulanger

Op deze mooie zaterdagmorgen, rond de klok van 8.30 uur, hadden zich niet minder dan 17 renfietsen verzameld bij het oude gemeentehuis van Made;
PRORACE, MERIDA, GIANT, KOGA, SOMEC, SCOTT, LOOK, LOOK en nog ’n LOOK, JAN JANSSEN, PINARELLO DOGMA, TREK, CIPOLLINI, BATTAGLIN, APEX, WILLIER en nog ’n KOGA. Prachtexemplaren die allen stonden te popelen om uit gelaten te worden door hun baasjes. Kijk nou toch die LOOK van Niels, waarbij de remblokjes zijn “weggewerkt” onder de voorvork en bij de trapas. Maar ook de LOOKS van Anneke en Maurice genieten veel bekijks. En wat te zeggen van de CIPOLLINI van onze Geraldinjo, alias de Pakhaas;
met carbon zadel en bidons die middels een magneet aan het frame klikken.
Geraldinjo is een ras fietsliefhebber; naast de mooie CIPOLLINI is hij de trotse eigenaar van een CANNONDALE, een CASATI en last but not least de TOMMASINI.
Speciaal voor hem vervaardigd uit roestvast staal met voorvork van carbon. En de kers op de taart bij dit juweeltje is dat de kleuren van de Italiaanse vlag zichtbaar zijn bij de cassette body. Hoe leuk kun je het bedenken!
Het voert te ver om alle racekarretjes de revue te laten passeren, maar nog een fiets wil ik hier niet onvermeld laten, en dat is de TREK van Peter V.
Is het jullie ook opgevallen dat het frame van kleur verandert, afhankelijk van de lichtinval:
van zwart naar donker wijnrood. Echt schitterend ………. !
En dan nu op pad.
Ik had het genoegen om geruime tijd naast onze zeer gewaardeerde voorzitter te mogen rijden. Gezellig gebabbeld over allerlei ditjes en datjes.
Al even onderweg begon ik me af te vragen hoe het rondje Meerkerk er uit zou gaan zien.
Zouden er meer Meerkerken zijn???
Wellicht, maar nu was er iets anders aan de orde;  in verband met de te verwachte buien zo her en der, had de leiding de route aangepast.
Wat zijn de meesten van ons toch bofkonten hé: hoeven alleen maar aan te schuiven en de weinige leiders die er zijn, regelen het iedere keer maar weer tot in de puntjes.
We reden niet richting noorden naar het Meerkerk dat ik bij aanvang voor ogen had, maar richting onze zuiderburen. Toen we Baarle-Nassau gepasseerd waren, ging Geraldinjo ‘ns navraag doen of er liefhebbers voor ’n bakske waren. Dat bleek het geval.
Ik meende opgevangen te hebben dat er bij de paters, De Zevenster in Dreef, een koffie-stop zou zijn.
Dat klonk als muziek in de oren. Heb goede herinneringen aan dit adres, o.m. van het fantastische uitstapje naar Antwerpen, vorig jaar, bij gelegenheid van het 40-jarig jubileum van onze club.
Als er koffie en/of stal geroken wordt, lijkt het (of is het zo?) dat de meesten graag een tandje bijzetten. Uiteindelijk kwamen we niet uit bij de paters, maar bij Pannenkoekenhuis “De Steengroeve” aan de rand van het Chaamse bos. Ook hier was het goed toeven, lekker buiten op het terras. Hilariteit alom, toen met het afrekenen een van ons (3x raden wie) luid en duidelijk aan het personeel vroeg: “Hedde gullie terug van 500?”.

En wat mij verder opviel vandaag;
het enkelbandje, een soort horloge van digi-Piet, onze man van de gadgets.
Heb begrepen dat dit een stappentellertje, c.q. wielomwentelingentellertje is.
Vrouwlief kan zo ook controleren of Piet zich wel netjes heeft gedragen en niet al te ver van huis is gegaan. Vandaag zal de vrouw tevreden zijn, want na de koffie-stop ging het met Marc en Niels Racen op kop in rap tempo, linea recta, terug naar huis.
Bakker Peter, je hebt ons weer laten genieten van een mooie tocht.
Grote klasse, het gemak waarmee jij een grote groep weet te loodsen, ook wanneer er op het laatste moment geïmproviseerd moet worden.
Dank eenieder voor de gezelligheid en voor de A’s, geniet van de mooie West-Brabant tocht a.s. maandag met Ad (ook zo’n geboren leider).
De B’s mogen zich verheugen op Willem’s rondje.

Fijne Pinksterdagen!

Anne-Mieke

Flip kon na zijn verkenning de Molentocht langs Kinderdijk niet aanbevelen dit jaar
(te veel obstakels op de weg, buiten de gebruikelijke Chinese en Japanners met fototoestellen). Daarom werd de West Brabant Route gereden op deze mooie tweede Pinksterdag.  7 A fietsers  en Peter Broeders staan al klaar en even laten komen vader en dochter Marijnissen aanrijden. Frank is al lekker ingereden want die is al vanaf de Leur aan komen fietsen. We vertrekken schuin wind op kop richting Zevenbergen.
Ik heb Peter niet af zien of horen draaien maar wij rijden pittig wind op kop weg.
Ik zie de dunne beentjes van Rachel naast de gespierde kuiten van Niels, hoe gaat dat aflopen? Rachel maakt zich zo te merken geen zorgen, lekker relaxt rijdt ze slim mee in het peloton. We rijden vlot via Zevenbergen, Standaardbuiten, van Stampersgat naar Kruisland. In de Wouwse polder is het flink buffelen. In onze tuin leek het bijna niet te waaien, maar hier lijkt het wel storm. Gelukkig zijn daar de bossen rondom Bergen op Zoom die beschutting bieden. We vegen de ene na de andere fietser op en zelfs een grote groep moet er aan geloven. Niels begint toch wat te lijden blijkbaar; hij wijst mij op mooie picknickplekken in het bos, nee, Niels, kijk eens goed, het is een begraafplaats!
We gaan de heuvelzone in. Eerst de Vossenberg die met wind tegen toch pittig is en even later de Rijzende Weg in Woensdrecht. Op het grote blad naar boven, maar de 5% is toch pittig. Hier speelt gewicht een rol en laat Rachel zien dat ze bergop haar mannetje staat. Niels moet “zwaar werken” tegen de wetten van de zwaartekracht. Maar ja, het is maar een kort klimmetje en naar beneden zijn de rollen omgedraaid.
Langs het militaire vliegveld rijden we, nu met wind in de rug, naar Huijbergen en gaan we verder, op naar de koffie, in Nispen. Met een lekker stuk appelgebak rusten we even uit bij café Tivoli. Twan kan even over zijn samenwerking met Frans Bauer berichten en we kunnen ondertussen elkaar eens verbaal aanpakken. Na weer een botte opmerking komt Frank met: “Als lomp zijn zeer zou doen, wat zou jij dan pijn hebben”,
lang niet gehoord dat gezegde, misschien de laatste keer wel in Nispen….
Ik zeg niet tegen wie hij dat zei, want dat is niet leuk voor Niels.
Weer goed opgeladen, stappen we op de fiets voor de laatste 40 kilometer. Die gaan via Schijf  en door de Leurse en Sprundelse achtertuin van Frank naar het Mastbos. Frank slaat daar af naar huis, dus kunnen wij lekker doorrijden.
De wind wakkert steeds meer aan maar de richting bevalt me wel. Ik moet af en toe wel even flink doorbijten maar de May komt in zicht. Bij het plaatsnaambordje Made heb ik 126 kilometer op de teller.
Weer lekker gesport en petje af voor Rachel, heeft ze dat van Kees geërfd?
Want zoals de vader van Twan ooit in een sauwel zei: “Meestal zit het in de genen,
degene die het wel hebben en degene  die het niet hebben”.

Ad

Nadat we lang een kopgroep van 3 hadden, met de winnaar van vorig jaar steeds in het rood, heeft Johan Smits nu zijn slag geslagen. Rit 13 van het seizoen bracht hem geluk en nu mag hij zich leider noemen in het puntenklassement van WTC-Made. Hij rijdt dus vanaf Hemelvaart, 25 mei,  in het rode tricot van onze sponsoren RVSA en VEMA Crane.

Tot ongeveer een-derde van het wegseizoen van WTC-Made wist Peter Verhagen zijn vorig jaar veroverde leiderstrui  te verdedigen. Zo geleidelijk zag hij steeds meer mensen een tochtje missen maar Piet Verkooijen en Johan Smits bleven steeds bij hem in de kopgroep. Tot Piet 2 ritten liet lopen en Peter een paar vakantiedagen in Friesland opnam.
Toen was het Johan die van het vinkentouw af sprong om de leiding te pakken.
Zo hebben we Johan voor het eerst ooit aan de leiding. Johan is een echte vertegenwoordiger van de WTC B-groep. De B-groep die momenteel floreert. Elke week staan er  zo’n 15 tot 20 renners en rensters aan de start. Inderdaad ook altijd rensters want we hebben bij WTC ondertussen 5 dames als lid. Dat past prima in de trend dat steeds meer dames gaan fietsen, waarschijnlijk aangestoken door de successen van het Nederlandse dameswielrennen onder leiding van Marianne Vos. Wellicht dat na het succes van Tom Dumoulin ook het mannenwielrennen een nog verdere boost krijgt en dat WTC daar dan van mee kan profiteren.  Natuurlijk rijden we als tourclub wat rustiger dan de Nederlandse top en ook iets minder ver. De A-renners bijvoorbeeld reden dit weekend 95 kilometers naar de Boompjesdijk net voorbij Dinteloord. Het B-peloton koerste ook in deze richting. Omdat het terrasweer was, besloten de B’ers bij het Gastels Veer aan te leggen voor koffie met een punt. De A renners niet, die zaten om 11 uur thuis aan de koffie uit te blazen van de warme sportieve inspanning.
Verschil in fiets-instelling en tevens het mooie van WTC Made want je kunt kiezen, wat sommigen zelfs per week weer anders doen.
We zijn zelfs belangstellenden aan het zoeken voor een “opstap-groep” voor mensen die net beginnen met fietsen . Als je daar belangstelling voor hebt, meldt je dan via onze website wtc-made.nl.
Johan Smits wisselt niet, die rijdt altijd de B-groep en we zijn benieuwd wat hij de komende weken gaat doen om zijn positie aan de top van het klassement te consolideren. Peter Verhagen staat maar 1 rit achter.
Wim Rasenberg staat met 2 ritten achterstand derde nu.
Daarachter een gedeelte 4^e plek voor een achtervolgend groepje van 4 met 2 dames.

Ad

Na een mooi fietsrondje met wat wielervrienden op zaterdag naar het vestigingsstadje Megen, voelden mijn beentjes niet meer zo super aan. Waarschijnlijk was ik daarin niet de enige. Meerdere kleppers ontbraken op deze mooie zondagochtend. Oorzaak?
Onze nieuwkomer Marco, en Jantje, eg wel, waren wel van de partij. Evenals onze sponsor Erik,  Anneke, Wim, Maurice en natuurlijk de rode trui van Johan.
Ook wij verkozen richting Dinteloord te fietsen evenals de A mannen maar dan in omgekeerde richting.
Johan is dit jaar goed bezig, regelmatig op kop van ons groepke.
Dat deden we allemaal, in een lekker tempootje ging het via Standdaarbuiten naar Stampersgat en ook voor ons was het schrikken van het bordje “Nieuw Prinsenland”.
Nooit van gehoord!
Onze A mannen bezochten “Boompjesdijk”, wij gingen voor de mooie “Bloemendijk” allemaal te bezichtigen in de buurt van Dinteloord.
Langs de Steenbergse vliet fietsten we naar het Gastelsveer, een mooie horeca locatie waar het al aardig druk was. We waren er al een stukje voorbij toen ik wat geluiden opving “koffie”. Dan maar terugdraaien, en inderdaad, was het daar een drukte van belang. De Hoevense fietsvierdaagse had er een stempelpost en natuurlijk was het prachtig weer. Een idee om hier eens met onze kleinkinderen heen te gaan!
Op het terras ging het natuurlijk over “onze Tom”; zou die het halen of was het van net niet. Wat ging Max doen? Hoe zou het met NEC – NAC aflopen? Wie ging de ronde van ’t Ginneken winnen? Het zou een héél spannende sportmiddag worden!
Via Oud-Gastel en Oudenbosch fietsten we voor de tweede keer naar Standdaarbuiten, maar nu aan de andere kant van de Mark. Net voor het binnenrijden van Zevenbergen, volgde nog een paar kasseien om vervolgens in een rechte lijn naar de May te fietsen.
Met 83 km op de meeste tellers, konden we gaan genieten van een bijzondere sportmiddag!

Groet, Pierre Boulanger.

Na 2 weken Azië heb ik op deze zondag zin om weer eens lekker fietsen met mijn WTC-maten. Omdat ik toch een paar keer op de hometrainer gezeten heb in hotels, durf ik de A wel aan. Anneke vind het broeierig weer vandaag. Ik vind het wel meevallen na wat ik deze week in Vietnam voelde. Ik maak even een snelle berekening van de hitte-stress-index, waar wij altijd naar kijken.  Zal deze morgen gemiddeld zo’n 20 °C zijn + 74% luchtvochtigheid = 94 index. Dan beginnen dieren net last te krijgen, maar die hoeven niet te fietsen. In Vietnam is het op het moment 32 °C met 85% luchtvochtigheid = HS-index van 117 °C. Wat je dan voelt? Gevoelstemperatuur 42 °C zegt mijn weer-app. Als je uit je hotelkamer de gang in stapt ’s ochtends of het hotel uit op straat, dan slaat je bril meteen aan en breekt het zweet je al uit als je gewoon wandelt. Dus het valt hier wel mee.
Ik stuur mijn fiets naar het oude gemeentehuis. Vanuit het stoplicht zie ik Paul Sedee staan, Flip, Frans, Twan, Peter B., en nog iemand die ik zo gauw niet herken.
Dat blijkt Peter Verhagen te zijn, nieuwe fiets en geen rode trui, geen wonder, bijna een onbekende zo.
De reputatie van Paul zorgt dat er bij voorbaat smoezen voorbij komen. Flip zegt dat hij een feestje gehad heeft. Frans Marijnissen staat over zijn vakantie te klagen: “De wijn en het eten was veel te lekker”?! Ik ben 2 weken weg geweest. Peter Verhagen moet zijn nieuwe fiets nog inrijden. Dat is natuurlijk onzin, een racefiets hoef je niet in te rijden.
Dat hoeft alleen met voertuigen met een motor.
Hé, wacht even ………!

We besluiten onder de 100 kilometer te gaan rijden en richting het westen; het “rondje Boompjesdijk” is dan wel geschikt dus dat doen we.
Paul hoeft blijkbaar niet warm te rijden. En ikzelf volg niet het advies van Anneke dus rij mee op kop. Nadat Peter Broeders is  ingefietst en afslaat richting Oud Drimmelen, rijden wij via de bekende route richting Noordhoek. De fiets van Paul kraakt alsof hij elk moment doormidden kan breken maar het deert Paul niet. Hij houdt een strak tempo aan tot hij plotseling net voor Dinteloord lost. Wordt hij dan toch ook moe? Nee hoor, hij denkt dat zijn achterwiel lost staat. En zowaar, na die tijd is het gekraak voorbij.
In Dinteloord slaan we rechtsaf bij de kerk richting Boompjesdijk.
Hoewel het tempo behoorlijk is, is het goed te doen, ik rij nog steeds gewoon op het binnenblad, ik neem me voor om zeker tot over de helft niet te zwaar te schakelen.
Via de Zuidzeedijk rijden we richting Stampersgat. Daar zie ik zie een nieuw plaatsnaambord: Nieuw Prinsenland, is dat in plaats van Stampersgat?
Nee, het blijkt dat ze dat gebied gekenmerkt hebben als Agro & food Cluster met heel prominent de suikerfabriek van Cosun https://www.nieuwprinsenland.nl/nl/

Van Stampersgat rijden we richting Oudenbosch. Twan komt naast me rijden en zegt dat hij er niks van merkt dat ik nog maar 900 kilometer op mijn teller heb dit jaar.
Nee, hè,hè HIJ merkt er niks van, maar ik ……. !
Via de bekende Bloemendaalse zeedijk gaat het richting Zevenbergen.
Hier heb ik een Dumoulin ervaring. Niet dat ik moet poepen (of zoals mijn klanten dat noemen, een “mestoverschot” heb), maar ik kom 20 meter los te zitten en kan net niet meer bij komen. Gelukkig is daar de fietsbrug en daar wordt zoals gewoonlijk gewacht.
Via Langeweg (lang niet doorheen gereden merkt ook Flip op) en de polder koersen we onder de A16 door richting de May.
Na 95 kilometer parkeer ik mijn fiets tegen de garage.
We hebben lekker gefietst met Paul als tempomaker dus mooi op tijd thuis.

Ad

Johan Smits stond deze ochtend al vroeg te glunderen aan het gemeentehuis;
de leiderstrui zou zijn deel worden.
Peter Verhagen heeft een paar dagen vakantie genoten met zijn Mieke in het land van de hunebedden en kon zodoende zijn leiderstrui niet verdedigen. Maar Johan moest nog even wachten op Bakker Peter.
Eerst even dauwtrappen zeggen ze op den Hout. Maar Peter was toch nog ruim op tijd om Johan het kleinood te overhandigen. Een glunderende Johan liet zich door de verzamelde pers zich op het bordes van het gemeentehuis vereeuwigen.
Naderhand nog een paar mooie foto’s op het benkske voor het gemeentehuis met een paar Japanse fans die speciaal uit het land van de rijzende zon waren afgereisd om dit historische feit te mogen aanschouwen!!!
Oh ja, fietsen moest ook nog gebeuren. En dit alles onder de bezielende leider Peter V.
Kind aan huis in de wonderschone Biesbosch zou Peter er voor ons een hele mooie tocht van maken.
Dit alles in prachtige weersomstandigheden. Johan als leider natuurlijk omgeven met een stelletje knechten om hem goed uit de wind te houden. Sterke Maurice en Peter op kop om het tempo goed te onderhouden.
Via Dussen Almkerk en Uppel ging het richting Biesbosch. Iedereen kon het toch redelijke strakke tempo goed volgen. Na Werkendam doken we de mooie Biesbosch in. Hier namen Jesper en mijn persoontje het commando over.
Wat hebben ze hier toch mooi werk geleverd om dit gebied zo toegankelijk te maken voor ons fietsers.
Prachtige asfaltwegen en mooie waterpartijen. Het vernieuwde Biesbosch museum etc.
Lekker rechttoe rechtaan fietsen tot we op een gegeven moment vol in de remmen moesten.
Er zat een flinke partij wild op de weg in de vorm van bruine ganzen met hun wollige kroost die ons het fietsen beletten. Zo brutaal, en dat midden op de weg. Misschien wel een stuk of dertig van die kleppers. Maar uiteindelijk kozen zij toch eieren voor hun geld en kozen ze het ganzenpad.
Johan vertoefde intussen nog steeds op een rode wolk.
Na het passeren van dit mooie natuurgebied reden wij via Werkendam en het fietspad langs de Kil terug.  Hier was het goed oppassen ivm de vele tegenliggers die hetzelfde idee hadden opgepakt als wij, fietsen!!!
Dus hier was het best flink gas terug. Naderhand nog een bijna aanrijding op de Veerse brug waar een stelletje idioten in tegenovergestelde richting ons naderden terwijl wij een paar fietsers passeerden.Bij ons moesten ze voluit in de ankers om een aanrijding te voorkomen. Dat liep op het nippertje goed af, maar we kregen nog een grote mond toe ook.
Toen nog een klein probleempje met de richting R’veer. Peter gaf aan dat we naar rechts zouden gaan over het industrieterrein, maar bijna iedereen ging rechtdoor.
De bedoeling is dat de leider de route bepaald en de rest gewoon volgt.
Anders komen daar problemen van en onderlinge meningsverschillen en dat is het niet waard. Dus follow the LEADER.
En nu naar de May. wat zou het toch een mooie dag worden.
Johan in het rood, sterke Tom in het roze, een mooie rit door de Biesbosch en gezellige mensen. Binnenkort dit mooie rondje nog eens rijden Peter.
Ik heb genoten en velen met mij.

Bedankt Klepper voor de mooie rit en iedereen die meegereden heeft.

Met vr. gr. De Pakhaas.

PS: Tommeke Tommeke, wa doede gij nou?
PS: Zaterdag Megen voor de liefhebbers. Zal tof worden!!!!!

Met maar liefst 17 klasbakken aan het vertrek voor een rondje Ulicoten.
Hierbij ook een paar A renners die hadden gehoord dat het toch wel erg gezellig rijden is binnen de gelederen van het B peloton en zo is het toch.
Bakker Peter zou ons deze ochtend het gebied rond Ulicoten laten zien. Mijn persoontje kent hier heg nog steg. Ik ben meer van de rivieren zal ik maar zeggen. Maar het geslinger door de bossen heeft ook wel wat.
Ook deze ochtend zaten er weer sterke mannen op kop zoals Maurice, Paul, Antoon en de Bakker zelf natuurlijk.
Waar we allemaal langs gereden zijn, ik zou het bij God niet meer weten. Ben gewoon duizelig geworden van al dat draaien en keren.
Heb wel veel mooie villa’s gezien richting Belgiek. En wat frietkotten natuurlijk. Ook het gehobbel over de betonplaten. Het heeft allemaal zijn charme toch?
Beetje achterin de groep gehangen. Hier en daar een praatje maken. Zonnetje op de bol, wat moet een mens nog meer?
Na wat geslinger in Belgie kwamen we weer op Nederlandse bodem. Ulicoten heb ik in het voorbijgaan ook ergens zien liggen maar vraag me niet waar. Knap van Peter dat hij hier zo de weg weet. Maar op een gegeven moment gebeurde het. Lek, lek ,lek.
Wie lek? Niemand wist het. Alleen de warme bakker. Hij wou met z’n prententrekker een fotoke maken van het zooitje ongeregeld.
En zo geschiede. Speciaal voor het nageslacht zeker?
Terug op de fiets. Maar nu waren we een manneke kwijt.

Ypke was in de hectiek achter opgeraakt. Erno en ik lieten ons terugzakken om onze Friese vriend weer terug te brengen. Daarna ging het in een vlot tempo richting huiswaarts.
Ook onze gastrijder Marco heeft zich goed kunnen standhouden binnen ons cluppie. Misschien een aanwinst. Laten we het hopen.
Tussen Chaam en Gilze kwamen we onze oud-penningmeester nog tegen;  Anton op kop sleurend met een jonge vent in zijn wiel!
Even later bij Bavel kwam Anton in de verte weer aan vliegen. Zijn maatje had hij achter gelaten, nu sloot hij gezellig aan in zijn vertrouwde WTC peloton!
Net voordat we Oosterhout binnen fietste, toch noch een lekke band. Deze kwam op naam van Ypke, hij wilde niet dat heel de groep op hem wachten. Erno en onze nieuwe leider van het opkomst klassement Johan Smits, vergezelde Yp de laatste kilometers naar huis. Johan had nog wel erg veel moraal, hij plakte nog eens 30 km extra aan de rit met bestemming ’t Zand! Dat verdient donderdag een mooi truike!

Zaterdag a’s fiets ik naar Megen; een ritje van ongeveer 140 a 150 km. Met uiteraard een koffiestop en overheerlijk appelgebak.
Dat alles in een fantastisch decor. We gaan zelfs nog varen.
Vertrek 8 uur aan het gemeentehuis, we gaan fietsen in B tempo zodat iedereen goed mee kan. Dus iedereen zijn snelheid aanpassen graag.

Beste Peter; bedankt voor de mooie tocht en het goede leiden ervan.  Het was weer top.

Met vr gr De Pakhaas.

Met een app op onze WTC groep, rondje Schijf met koffie & gebak, ja,
daar zijn ze wel voor te porren!
Geen koffie in Zaltbommel deze keer, maar ik had in gedachten koffie in Achtmaal.
Helaas moeten we dit te goed houden, voor een volgende keer.
Toen ik richting Made vertrok (met een kleine omweg), werd ik al getrakteerd op een flinke regenbui, die regenpunten had ik al binnen! Om 8 uur ff bij het gemeentehuis gaan kieken wie er bij onze A groep vertrokken. De eerste kilometers nog achter hen aangereden, ik wilde er wel zeker van zijn dat ze voor een rondje van 100 km van huis gingen.
Bij terugkomst bij het gemeentehuis stonden Piet, Jantje, Petra, Peter K, Antoon, Johan, Erik en Anneke mij al op te wachten. Een jongeman in burgerkleren stond te vertellen dat hij zo naar de KMC ging samen met zijne zwager Willeke Rombouts (oud-Madese coureur!), onze Wim ging daar dus aan deelnemen! Hij schoot nog een plaatje voor het nageslacht. En wij vertrokken voor een rondje Schijf. Nog voordat we bij de Compaan (tegenwoordig amiGO) waren,  was er de eerste lekke band op naam van Johan Smits.
Het was niet direct een formule 1 bandenwissel; de eerste band die hij er instopte, daar hadden we alle fietspompen en een paar patronen op leeg geschoten, geen lucht in te krijgen. Volgende bandje had meer succes. Uiteindelijk konden we bijna vertrekken, o nee, Erik wilde toch ook nog een beetje lucht in zijn voorband.
En voorts ging onze tocht op weg naar d’n Elsakker.
Nog voordat we in Prinsenbeek waren, de volgende lekke band. Erik zijn bandje had het niet volgehouden. Dit ging gelukkig wel wat vlotter.
De rit weer verder naar het Liesbos, net over het spoor waren we Erik weer kwijt?
Hij had zijn zadeltasje niet goed dicht gedaan, nu was alles midden op het spoor uit zijn tasje gevallen. Erik wilde niet op zijn geweten hebben dat de trein van Roosendaal naar Breda vertraging opliep door een bandafnemer, of zou ontsporen door een luchtpatroon. Hij kon gelukkig alles net op tijd verwijderen zodat de trein van 2 min voor half 10 gewoon door kon razen!
Eindelijk konden ook wij gewoon doorrazen, ik had me intussen wel voor genomen om onze route wat aan te passen. Over Schijf zou ruim 90 (96 km) zijn, dan zou het wel laat worden. Een rondje richting Zundert is ook leuk en dan vanaf Zundert de wind in ’t hol! Antoon en Jantje namen vele kilometers op kop. Jan is overgewaaid naar onze B groep.
Hij liep er al enige tijd mee rond, vertelde Jan, maar heeft nu de knoop door gehakt om
zijn kilometers in het B peloton te maken, eg wel.

Vanaf Zundert langs Club Privilege; Erik vroeg zich af wat bij die club het lid-maat-schap kost. Ik verwacht net iets meer als bij de WTC!
Gaan we nu in Meersel-Dreef koffie drinken, was de vraag? Nee, ik heb nog een leuk adresje in de buurt van Chaam. Net voor Meersel-Dreef passeren we het noordelijkste puntje van Bels, wat lopen die grenzen toch raar.
Verschillende automobilisten waren ons vandaag gunstig gestemd en lieten ons rustig oversteken, zo ook in Chaam, zo kan het ook!
Via de Dassemus komen we uit op de Gilzeweg om een beetje verder rechts af te gaan naar ons koffie adres “de Steengroeve”. Piet was hier al eens eerder geweest maar voor de meeste een eerste kennismaking. Een kopje koffie of thee en een puntje met, het ging er goed in!

Nog een paar kilometer over voor ons bekende wegen. Een echtpaar uit Oosterhout pikte nog bij ons aan, ze vonden het wel leuk fietsen met zo’n mooi clubke. Ook omdat we ons zo netjes aan de verkeersregels houden enz.
Voor Peter Kuypers begonnen de kilometers toch wel stiekem te tellen. Kan ook niet anders, Peter heeft nog maar heel weinig fietskilometers in de benen. Daarom gingen de laatste kilometers over de slechte Steelhovenseweg naar de May en kwam Peter al weer een paar kilometer dichter bij Geertruidenberg.
Onze A man Johnny H. kwam ook net door Made fietsen, hun rondje was net iets groter geworden dan de voorgenomen 100 km.(zie verslag Ad).
Wij waren tevreden met 87 km op de teller, geen regen en een heerlijk rondje gefietst.
Voor alle moeders een fijne Moederdag en voor de vaders nog en paar weken geduld,
dan worden jullie verwend!

Peter Broeders

Na bestudering van de weer-app en buienradar zien Anneke en ik deze ochtend met vertrouwen tegemoet. Het zal regenen tot 5 voor acht en dan blijft het zeker tot twaalf uur droog. We zijn met 6 A renners vandaag. Peter Broeders is er ook maar zal de B gaan leiden om half negen. We overleggen even over de te kiezen route. Naar het westen moeten we, dat is zeker. Er zijn twee langere tochten die niet op de jaarkalender terecht gekomen zijn, die in aanmerking komen. Het rondje Oude Tonge en de West-Brabant route.
We kiezen Oude Tonge omdat die toch iets korter is, zo’n 110 km denkt Flip en we willen graag voor de regen thuis zijn. John vindt dat onzin, hij kan namelijk al niet meer voor de regen thuis zijn want hij kreeg onderweg naar Made al een stevige bui in zijn nek.
Ik zie dat iedereen goed voorbereid is met spatbordje of ass-saver,…..behalve degene die ik binnen WTC ooit als eerste met zo’n ding zag en die hem eigenlijk het meest nodig had; John; hij heeft al een rij-spoor op zijn rug.
We vertrekken vlot, Peter Broeders die wij verwachtten als haas heeft het niet helemaal goed begrepen; hij rijdt niet voorop maar achteraan. Maar gaat er wel als een haas vandoor in de polder en terug naar Made via Oud Drimmelen. Hij heeft het goed bekeken; door gebak te beloven heeft hij een paar sterke A renners als koptrekkers naar de B weten te halen.
Wij moeten het met 6-en doen en dat gaat prima. Iedereen neemt zijn kop-beurt en zo zijn we zo in Willemstad. Eén brug over en dan onder de A29/A4 door richting Zierkzee.
We passeren Achthuizen en verschillende groepen fietsers die de Koos Moerenhout Classic aan het rijden zijn. Na 2 uur fietsen denkt Kevin dat we de wind tegen wel gehad hebben.
Ik moet hem teleurstellen. We krijgen de Philipsdam voor de kiezen en de wind is verdorie gedraaid van het westen naar het zuiden. Dus sorry Kevin, nu eigenlijk pas echt de wind vol op de kop. Twan neemt gelukkig een lange beurt en zo komen we die hobbel ook weer over. De kilometers beginnen te tellen bij mij en (gelukkig) bij Kevin ook. Kevin klaagt dat het zwaar gaat, geen wonder, zijn band staat zo slap dat de velg zowat de grond raakt; LEK! Met vereende krachten wordt de band vlot vervangen, vooral de aanwijzingen van Twan zijn zeer behulpzaam. Als dank en omdat hij er blijkbaar te dicht bij staat, krijgt hij een schot perslucht in zijn gezicht; goed dat hij een veiligheidsbril draagt, zijn lenzen zitten er nog in. We koersen nu richting het sluisje over de Steenbergsevliet. Altijd een leuke passage, we kijken er weer naar uit!
Flip meent dat het de derde weg links is, hij zal het wel herkennen. Ik vertel hem dat hij op deze route niet op mijn parcourskennis hoeft te rekenen. Hij overlegt ook nog even met Peter Verhagen, samen weten ze het….denken ze.
We komen tot 2 keer toe op een onverharde weg terecht en moeten terug.
Op basis van de windrichting , wordt er wat geïmproviseerd en rijden we door de Heen heen. Geen sluisje dus, we zitten al te zuidelijk, maar wacht, bij de Heense jachthaven staat een bordje Sluisje 1785.

Kunnen we toch nog een sluisje pakken?
Flip vraagt de weg aan 2 locals; Nee helaas het is terug naar Benedensas of door naar Steenbergen. Ik vind sluisjes wel leuk maar terugrijden deze dag klinkt niet aantrekkelijk. Kevin is het met me eens en we overtuigen de anderen dat als we over Steenbergen rijden, we droog thuis zullen komen. Terwijl dat als we terug rijden naar de sluis, dat maar de vraag is.
Ik wil eerlijk gezegd ook de kortste weg en mijn gevoel zegt dat nu we nu net voorbij de Heen staan, dat over Steenbergen is (nu ik thuis op de kaart kijk, maakt het niet zo veel uit, allebei is extra kilometers).
Even later rijden we door Steenbergen en passeren de vertrekplaats van de KM Classic waar op dat moment weinig anders te zien is dan de bordjes (85, 125, 160, 200 km. ; wat zou Wim Rasenberg rijden?).
Via de Zuidzeedijk nu naar huis, Stampersgat, Oudenbosch en Zevenbergen worden gepasseerd. Mijn tank ik nu toch echt wel leeg. Ik kijk op mijn teller en schat dat we zeker op 120 kilometer gaan uitkomen. Ik had alleen een banaantje bij me en mis nu de bekende AH-mueslireep die me al eerder gered heeft, niet nodig dacht ik vanochtend.
Na nog even doorbijten en goed wegkruipen achter Peter Verhagen (te klein) en John Haanskorf (dat is beter) rijden we de May weer in. Net geen 130 kilometer staat op het computertje. Terwijl ik mijn schoenen uitdoe, komt Anneke ook thuis. Die hebben koffie gedronken in Chaam. Dat hadden wij ook moeten doen maar we kwamen niet langs Chaam.  Wel heeft de Steenbergen variant goed gewerkt, het is droog gebleven.
En ik heb goed getraind, kilometers gemaakt. Dat is wat ik mis dit jaar, nog maar net de 900 gepasseerd dit seizoen.
Morgen weer naar China en Vietnam dus de komende 2 weken schiet het niet op.
Hopelijk kan ik nog ergens in een hotel op de hometrainer….

Ad