Vandaag al weer de vijfde zondag dat WTC dit fietsseizoen op pad gaat.
Fietsend over de Keizersdijk valt me op dat het wel héél erg mistig is.
Even checken, heb toch niet de leesbril nog op?
Eerder wel ‘ns meegemaakt dat ik, de Bergse brug al over, er achter kwam dat ik weliswaar het Pausenpetje (in vakjargon: underhelmet), maar niet de helm op had!
Seniorenmomentjes?
Deze keer niet, goede bril èn helm op.
Besloten om dan maar gewoon rustig door te fietsen.
Meende de A’s te zien. Zij hadden zich een riante positie weten te verwerven, achter “Oranje boven”.
Helaas kreeg mijn enthousiaste geroep en gezwaai geen respons.
Waren het dan toch anderen dan de A’s? Wellicht een volgende keer meer duimpjes in de lucht ten teken van groet.
Aangekomen in Made trof ik daar 3 MAMILS (middle aged men in lycra), t.w.:
Wim, Johan S en onze km-vreter Geraldinjo, alias de Pakhaas.
Laatstgenoemde zat lekker uit te rusten op het bankje, Johan zocht steun bij z’n fiets en Wim had, zoals wel vaker, het nodige te vertellen.
Spoedig volgden er meer fietsliefhebbers:
leider Piet, Antoon, sponsor Erik, Jacques, Pierre Boulanger, Willem, broer en zus (Rico, Petra), Anneke en Yp.
Ras optimist Willem hoopt nog steeds dat, als hij maar vaak genoeg laat horen dat 8.30 uur veel en veel te vroeg is, eens de tijd zal aanbreken dat de vertrektijd op zondagmorgen op 12.00 uur komt te staan.
Nog even een plaatje trekken voor onze mooie website, het archief en of facebook en het spel kan beginnen.
Met zwagers Piet en Antoon op kop richting Den Hout vertrokken.
Het zonnetje kwam er bij en Bakker Broeders had hier vast ook op gerekend:
vandaag geen broodjes, maar de gesoigneerde, lekker ingevette beentjes mooi bruin laten bakken, zal hij ongetwijfeld gedacht hebben toen hij voor de keuze stond: lange of korte broek.
Broer en zus trokken vandaag ook weer ‘ns enige tijd samen op. Helaas is het sterke geslacht voortijdig huiswaarts gekeerd als gevolg van een -in negatieve zin- opspelende bovenbeen-spier. Hoop dat het tijdig rust nemen je herstel bespoedigt, Rico.
Gezellig ook dat een van onze sponsoren, t.w. Erik S., vandaag met ons meefietste.
Kon hij gelijk even controleren of iedereen wel in het goede strakke pak zat.
Zag er goed uit, weinig onregelmatigheden. Toch zonder meer een verrijking voor het landschap als wij ons met deze mooie outfit vertonen.
Ik heb overigens een klein tintje groen opgemerkt (raad de plaats!).
Erik is geen al te moeilijke baas en heeft dit dan ook door de vingers gezien.
Eerstdaags ga ik me ook schuldig maken aan zo’n klein vergrijp:
dan hijs ik me in de kuitbroek, die wij ooit via de club konden bestellen. Merk overigens op dat een afvaardiging van onze “regering” (en wel Flip en Peter B) mij toestemming hebben gegeven voor het dragen van dit kledingstuk.
Mocht zich de gelegenheid voordoen dat wij kuitbroeken kunnen bestellen met de meest recente opdruk, dan sta ik in de voorste gelederen om hier op in te tekenen, dat beloof ik bij deze plechtig.
Lekker kletsen. Zo o.m. van Anneke begrepen dat de testrit met de LOOK goed is bevallen en dat ’n nieuwe fiets er aan zit te komen.
Hopelijk bieden de wat kortere crank en wat bredere banden je extra comfort, prettiger voor de rug. Altijd weer leuk, nieuwe fietsen bewonderen.
Zo vind ik de in een nieuw jasje gestoken CASATI van Geraldinjo echt schitterend:
voorheen lichtblauw, nu in Italiaanse kleuren en verder wielen met iets hogere velg.
Aangekomen bij de rotonde de 3 Hoefijzers maakte Piet een vergissing:
Piet floot 2x, maar de bedoeling was dat we linksom zouden gaan, richting Langeweg.
Jammer dat zo’n voorval wordt aangegrepen als argument voor “het gefluit is 6 keer niks”.
Persoonlijk ben ik van mening dat we Piet heel dankbaar moeten zijn voor het gegeven dat hij bij herhaling de moeite neemt om hele mooie tochten voor te bereiden.
Het leiden van een tocht is een kunst apart, die slechts weinigen onder ons beheersen.
In het rittenoverzicht kom ik welgeteld niet meer dan 9 leiders tegen, waarbij een minderheid van deze 9 leiders het merendeel van de tochten voor zijn rekening neemt. Piet is een van hen. Laten we vooral zuinig zijn op onze leiders!
Fluitsignaal heeft zeker ook ’n voordeel: Piet hoeft niet steeds op kop, dan wel 2e, hooguit 3e(?) positie te rijden.
Je best doen en stank voor dank krijgen, werkt niet bevorderlijk voor de concentratie.
Wellicht mede daardoor ging het net voorbij het Mastbos nog een keertje mis.
Hoe dan ook, in geval van richting aangeven middels handgebaar gaat het ook wel ‘ns mis, èg wel!
Genoeg hierover, op naar het volgende discussiepunt tijdens deze tocht.
Hoe kan het anders, immers altijd een heikel punt, de snelheid.
Ik denk dat de snelheid voor de gemiddelde, ietwat getrainde B-mamil/mawil deze keer aan de lage kant was. Tandje meer had vandaag gekund/gemogen.
Werd er nu zg. C-snelheid gereden?
Blijft overigens een lastig onderwerp!
Begrepen dat het vorige week voor meerderen weer te hard ging!
Ideetje om de snelheid mede af te laten hangen van de situatie op de betreffende dag en in principe leider is de baas?
En laten we vooral niet teveel zeuren, fietsen is ècht véél leuker!!!
Via Etten Leur, Zevenbergen en Helkant kwamen we weer terug in Made, 71 km rond op de tellertjes.
Onze zeer gewaardeerde bandenspecialist Yp heeft een makkie gehad, geen lekke banden deze keer.
Volgende week onze jaarlijkse krachtenmeting, hetgeen tevens betekent, even geen gedoe over de snelheid.
Op het parcours in Dordrecht mogen immers alle remmen los:
vlammen, gassen, bijten, laat ze branden die beentjes, hou vol, dóór die pijn ……….
de beloning is groots:
de eervolle vermelding “clubkampioen 2017 WTC Made” èn koffie MET.
Piet en alle anderen, dank jullie hartelijk.

Anne-Mieke

Deze morgen twee primeurs voor dit jaar.
We vertrekken voor het eerst om acht uur en we gaan voor het eerst boven de 100 kilometer(ten minste ik wel). Ik zoek de allergrootste banaan in onze fruitschaal en pak een AH muesli reep voor de zekerheid. Ik lees: granen, honing en vooral belangrijk; ik lees geen citroenzuur. Goed ingekocht Twan!
Bij het oude gemeentehuis staan nog niet zo veel WTC-ers te wachten….. Ik weet dat er een stel WTC-ers bedacht hebben dat de Flandrien rit vanuit het Ginneken een betere rit is dan mijn Vennentocht. Ik hoor het naderhand wel. Wij zijn uiteindelijk met 9 renners die vertrekken in oostelijke richting. Peter Broeders is er ook, maar komt eigenlijk voor de B, hij wil wel even voor haas spelen tot Geertruidenberg (volgens mij moet je dan wel voorop). We kunnen achter WSVP aan rijden, dus Peter heeft een excuus.
De zon probeert de mist te verdrijven maar dat lukt nog niet zo. Ik zie niet veel voor me.
Als ik mijn bril af zet, zie ik dat het daar aan ligt, hij is helemaal aangeslagen met minuscule druppeltjes. Gelukkig dat ik dat gedaan heb want dan zie ik op tijd het glas van de bushalte waar de Raamsdonksveerse hooligans  dit weekend toegeslagen hebben. Maar even op de weg in plaats van het fietspad.
Net voor ’s Gravenmoer breekt de zon voor het eerst door. Wel lekker want volgens de teller van Niels is het maar 4.6 graden Celsius.
We passeren het dorp de  Moer en in de volgende plaats ontwaren gele borden, we rijden over rijplaten op zand. Ik zeg nog dat het gisteren bij het verkennen nog niet opgebroken was maar Flip heeft daar familie wonen die vorige week hun verjaardag vierden. Jammer, hij trapt er niet in.
Frans Marijnissen rijdt lek en vindt het gat zodanig dat hij besluit terug te draaien.
Wij rijden langs de rustende Jager naar Biezenmortel waarna we de eerste vennen ontwaren, wat in principe leemsputten zijn, maar we tellen ze toch. Na Oisterwijk krijgen wel echte Vennen maar ik betwijfel dat de renners die gezien hebben, wel een blauwe Ferrari, dat vinden ze interessanter. Nu is de zon echt doorgebroken en van Moergestel (veel Moer vandaag)  gaat het naar Hilvarenbeek en dan via het fietspad door de Roovert rijden we België in. Via Poppel naar Baarle Nassau over de nieuwe fietspad zijn we zo weer in Olland. Op Klein Bedaf schakel ik het voor het eerst van mijn klein blad af.
Mijn benen vinden dat niet leuk, ik voel wat kramp opkomen. Oei, les 1 van het fietsen zonder kramp vergeten: “genoeg drinken”; ik heb mijn bidon nog niet aangeraakt en we zijn al 2 uur onderweg. Les 2 is: eet een banaan. Ik heb daar eens een studie van gemaakt. Een banaan geeft energie voor 6 kilometer fietsen. Dat is mee genomen maar niet het geheim tegen de kramp. Dat is de magnesium en kalium die in een banaan zitten.
Allemaal niet te lang wetenschappelijk over nadenken;
ik schuif les 2 naar binnen gevolgd door les 1. Gelukkig zijn de mannen allemaal sterk dus kan ik even wat verstoppen en zowaar, mijn medicijn werkt prima.
De rode trui van Peter Verhagen fungeert vandaag vooral als onze rode lantaarn.
Niet genoeg kilometers gemaakt waarschijnlijk !?
Wel genoeg kilometers heeft Niels, die is goed, als die gaat Rasen,berg je dan maar. Anderen zijn ook wel goed hoor Mar tie,namen lenen zich niet voor zulke woordgrappen, zeg nou zelf.
We komen in de buurt van Bavel dus tijd voor mijn laatste boost. Ik schuif de eerder genoemde mueslireep naar binnen voor het laatste half uur. Twan komt toevallig net naast me rijden en vraagt hoe ik met zo weinig training dit vol kan houden. Het geheim ligt gewoon in zijn winkel, bananen en AH muesli repen, dan kom je een heel eind, in ieder geval 111 kilometer want daar staat mijn teller op als ik thuis afstap.
Lekker gefietst en in één klap 20% aan mijn jaartotaal toegevoegd.
Dat schiet tenminste op!

Ad

Ik dacht zo bij mezelf; toch maar een bietje helpen die Willem. Nee, niet met het strikken van zijn veters, maar hem helpen met de rit.
Met de vrachtwagen is het geen probleem voor Willem, maar als je hem op de fiets naar Blauwe Sluis stuurt zal hij waarschijnlijk in Irnsum (Fr) uitkomen.
Dan maar gezellig met Willem op kop vertrekken. Lekker leuteren, wind happen en kilometers maken.
Wij waren in gezelschap van nog 13 anderen wat toch weer een aanzienlijk peloton maakte.
Slingerend door de bossen togen wij richting de Seterse Hoeve. Hier de weg overgestoken om de stenen van de Steenhovensebaan aan te doen. Vele gezichten betrokken. Het is niet aan iedereen gegeven om er flink over te jassen. Of je bent te licht of te zwaar,
of je bent blond of zwart, zo heeft iedereen een rede om er op te schelden. Maar dat maakt het ook zo mooi. Op de stenen daar is de koers geboren. Daar zijn de stoempers geboren en groot geworden.
Na deze eerste strook verteerd te hebben, ging het naar de Cola in Dongen. Daar lag iets verderop de 2e strook voor vandaag.
Met Antoon en Kees M. was het een peulenschilletje. Maar vloeken werd er zeker ook hier gedaan.
De dames lekker weggedoken achter de brede ruggen van de mannen. Ook Bakker Peter zorgde er mede voor dat Willem de goede richting uit bleef rijden. Ik had mij intussen tot de achterste regionen uit laten zakken. Lekker ouwehoeren met Marc en Erik.
Nadat wij ons doel het Blauwe Meer gerond hadden en enkele slagbomen voor de jaarlijkse paddentrek hadden ontweken, ging het via het Efteling Hotel naar de Moer.
Het bleef toch nog steeds aan de frisse kant en sommigen onder ons hadden last van kouwe tenen. Een goede reden om er nog een flinke lap op te geven. De gashendel werd af en toe flink opengetrokken, dus werd het flink aanpoten.
Willem was niet uit de eerste rij weg te slaan. Maar ja wat wil je als leider? En het bleef goed gaan. Peter had ook nog een paar weggetjes gevonden voordat er ergens in een afgelegen polder lek werd gereden. Rachel lek. Zij niet maar haar band stond plat. Net nieuw. Verbouwereerd stond ze er bij te kijken. En te rillen van de kou. Maar Erik en Ypke waren er als de bliksem bij om haar weer snel op pad te helpen.
Langzaam begon er ook een zonnetje door te breken en….. Oosterhout kwam in zicht.
Een goede reden om afscheid te nemen van iedereen en na een gezellige huiswaarts te keren.
En daarna de zetel opgezocht een Paterke erbij en Den Greg in een bloedstollende finale Gent-Wevelgem zien winnen.
Wat kan het leven toch mooi zijn. Willem bedankt kerel en ook de rest.

Gr De Pakhaas.

Op deze eerste dag na ingaan van de zomertijd, is mooi weer voorspeld.
Inderdaad, het zonnetje schijnt als we bij het oude gemeentehuis aankomen maar het is nog maar een graad of 5.
Vandaag staat bij de A een rondje van een vrijwilliger op het programma. Al van een afstand zie ik mensen dringen rondom Flip. Iedereen wil zich opwerpen als vrijwilliger en heeft een rondje voorbereid. Ik moet me er toch maar eens even mee bemoeien als voorzitter en om de lieve vrede te bewaren besluit ik dat Flip leider mag zijn. Dan hoef ik niet te kiezen tussen al die anderen.
Vanwege de wind uit het Oosten stelt Flip voor om via Heusden naar de afgedamde Maas te rijden en dan langs Andel, Ewijk en Werkendam naar huis. Klinkt goed.
Flip heeft er duidelijk zin in want hij heeft zijn kuitbroek aan in de hoop dat zijn benen al wat zullen bruinen. Helaas kruipt de zon net na negenen achter een dik wolkendek en in plaats van bruin zie ik dat ze blauw zien van de kou.
Met een peloton van 10 WTC-ers plus gast Jan de Been, rijden we dus tegen de wind in.
De ketting van Erik van der Hoeven slaat over en hij overweegt een andere fiets te gaan pakken. Maar nadat er wat aan de derailleur is gedraaid, gaat het al beter.
Tijdens de volgende stop, voor een lekke band van Jan Lensvelt, wordt de afstelling geperfectioneerd. Nu slaat de ketting niet meer over maar het wordt snel nog erger, hele fietsen slaan over. We krijgen namelijk  de wind vol op kop en Paul Sedee probeert een treintje rond te laten draaien om de inspanning wat te verdelen. Het treintje hapert nogal want verschillende wagonnetjes sparen zich blijkbaar voor de finale.
Paul zingt steeds hetzelfde bekende liedje; “met z’n allen” waardoor hij al snel de bijnaam Hennie Huisman krijgt. Er sluit een buitenstaander aan die heel lang met ons mee gaat en gemakkelijk op kop kan rijden, maar dat werkt dus ook niet, die was weer te sterk. Iedereen is blij dat we afslag Wellseind zien, want dan hebben we de ergste wind gehad. Op de dijk richting Poederoijen is het oppassen geblazen. De verschillende kerken gaan net uit en die worden daar nog goed bezocht en die mensen zijn nog zo vol “vertrouwen in de Heer” dat ze niet hoeven kijken of er verkeer aan komt. En het gaat inderdaad goed  en zonder dat we hoeven te vloeken gelukkig want dan hadden ze meteen weer rechtsomkeer kunnen gaan.
Net als vorige week is het rijden met wind (schuin) van achter nog zeker zo inspannend.
Bij Giesen eet ik mijn banaan op voor extra energie. Het is echt koud want het is net of ik een ijsje eet uit mijn achterzak. Maar het helpt wel. Na Werkendam blijkt dat de anderen toch wat verder in vorm zijn dan ik (en een paar jaar jonger, zou het daar aan liggen?), na Werkendam moet ik even passen. Jan de Been gelukkig ook dus ik doe net of ik op hem wacht. Niemand die dat door heeft en dat wil ik zo houden. Paul Sedee heeft het gezien en pikt Jan en mij op en de groep wacht even.  Goed gegroepeerd rijden we naar De Hank om Jan even thuis te brengen. De Keizersveersebrug is geen probleem met deze windrichting en zo karren we naar Made waar we na 92 kilometer de teller stil kunnen zetten. Gemiddeld 31 is niet zo hard, maar ik merk aan de benen dat ik goed getraind heb.
Weer wat kilometers richting de duizend die ik nodig heb om lekker te gaan rijden. Volgende week ben ik op de helft. Vrijwilligers bedankt.
Volgende keer gaan we loten heb ik besloten.

Ad

Op weg van Fer-May bedacht ik me dat de geplande 74 km voor vandaag volgens het rittenoverzicht nog wel ‘ns kluifje zou kunnen worden: pffffff ………. wat ’n wind!

Nou ja, daar worden we groot en flink van, hopelijk blijft ’t wel droog.
Aangekomen in Made trof ik daar fotograaf Peter en Jan. Zij hadden zich opgesteld zijkant gemeentehuis, lekker beschut.Jan vertelde over de donderdag jl. -met select gezelschap, waaronder Geraldinjo- gereden tocht.
Wat ’n goede benen had Geraldinjo, toen …!

Meer fietsliefhebbers volgden, maar de uiteindelijke opkomst lag toch aanzienlijk lager dan die van de voorgaande 2 zondagen. Er kwam ook nog ’n telefoontje van John: of A even wilde wachten, hij stond met pech onderweg.

Tijd voor Piet, vandaag leider B, voor enkele instructies:
niet door rood rijden, niet met 3en naast elkaar en wat betreft de richting:
1 fluitsignaal is linksaf, 2 fluitsignalen rechtsaf.

Met de zwagers Piet en Antoon op kop, vertrok B in bijzijn van Willem, Jacques, Erno, Yp, Wim, Johan S., Anneke, 2 voor mij tot dan onbekende personen en ondergetekende. Op enig moment had ik het genoegen om naast een van de twee voor mij “nieuwelingen” te mogen rijden. Jeetje …… wat ’n grote fiets. Gokje naar framemaat gewaagd: 66??? Nee, 68!
Was nog niet eenvoudig om aan te komen. Maar toch geslaagd. Fraaie Cannondale, waarvan ook de kleurstelling het goed zal doen bij onze clubkleding. Mooi debuut (waaronder het nodige kopwerk) gemaakt, Maurice.

Geldt overigens ook voor Antoon: al 3 zondagen op rij heeft hij laten zien dat het met vorm en moraal wel goed zit. De andere “nieuwe” medefietser heeft voortijdig ons gezelschap verlaten. Leider Piet had de wind er goed onder en het peloton volgde braaf.

En toen ………. Op de Bavelseweg: Johan S., die net voor mij reed, sukkelde de berm in, maar viel gelukkig niet en plots stonden we allemaal stil. Anneke pech, lek voor. Good old Yp wierp zich meteen op om een lesje bandje wisselen te geven. Nog voor we onze rit konden vervolgen: lek, Anneke! Reserveband bleek ook lek te zijn.
Missertje van de baas??? Hoorde ik dat nou goed, woorden met die strekking?
Behulpzame Johan (zo ken ik hem ook maar al te goed van de 80 vd L) haalde een nieuwe reserveband tevoorschijn en spoedig konden we weer verder.

Bananentijd!

Ai …… m’n favoriete taaikorstje tegen het asfalt. Tegelijkertijd blij dat het niet een van ons betrof! Voorval deed me overigens denken aan ’n tocht van vorig jaar, waarbij Anton, tot voor kort onze penningmeester, op vergelijkbare wijze zijn bankpasje verloor. Heel jammer dat we Anton als clubgenoot moeten missen, maar vanzelfsprekend alle begrip voor de door hem gemaakte keuze.
Bijna terug thuis -niettegenstaande enig gesputter uit de achterhoede- nog een extraatje.Als gevolg van enig geslinger en de straffe zijwind dreigde ik nog even de aansluiting met de groep te verliezen. IJzeren Willem had ’t in de gaten en heeft zich over mij ontfermd. De combinatie van zijn turbo-dijen, enige oergeluiden en alle energie uit de tank bleek meer dan ruimschoots voldoende te zijn om heel snel bij te zijn. En zo kwam uiteindelijk via Helkant, Made weer in zicht.

Daar viel de groep snel uiteen, ieder terug naar z’n eigen honk. Dank Piet, voor de prima voorbereiding en leiding van deze mooie tocht rond Breda (Dorst, Bavel, Ulvenhout, Galdersche Heide, Prinsenbeek, Zevenbergse Hoek).

En dank natuurlijk ook aan alle andere fietsmaten voor de gezelligheid!

Anne-Mieke

Na 12 dagen China en een opgelopen verkoudheid die de longen laat reutelen,
had ik zo mijn twijfels deze zondagmorgen. A of toch maar B?
Het langst wat ik dit jaar gefietst heb, is namelijk de ontbijttocht van 45 km. en dan
is de 85 km van het geplande “Rondje Hoeven” met deze wind van windkracht 5 misschien wat veel van het goede. Maar ik besluit toch voor de A te gaan.
Leider Frans heeft echter blijkbaar ook weinig zin om eerst anderhalf uur tegen de zuidwestenwind in te zwoegen en stelt spontaan voor om wat meer beschut te rijden.
Ik vind het niet erg 😉 .
Terwijl de B al vertrekt, wachten wij nog even op John Haanskorf die een lekke band aan het repareren is. Hij blijkt slachtoffer geworden van vandalen die een bushokje in elkaar getrapt hebben en het glas dat daarbij vrijgekomen is, blijkt toch niet zo goed te zijn voor bandjes. Het is zeker niet zo dat John, zoals de wielerwijsheid zegt, lek gereden heeft omdat hij niet goed rijdt. Tijdens deze ochtend blijkt hij wel heel sterk uit de winter gekomen te zijn. Beter dan ik, moet ik toegeven.
We rijden richting ’t Zand dus veel wind schuin van voren om te beginnen.
Ik rij minimaal op kop om eerst maar eens te kijken hoe de motor het doet met half verstopte carburateur en dus niet veel zuurstof aanvoer. Als ik wat te lang op kop rij,
komt Flip naast me en tikt op mijn rug; “naar achteren”, speciale instructies van Anneke gekregen, geeft hij toe.
We trappen lekker maar niet overdreven door.
Bij ’t Zand is een van de eerste outdoor ruiterevenementen van het jaar aan de gang.
Er is zowaar een oxer dwars over de straat die de boel compleet afsluit. Een hindernis die paarden wellicht vlot nemen maar wij moeten door de berm en sommigen gaan er onderdoor. We halen een paar groepen in dus het gaat best wel lekker.
Ik tel een beetje af moet ik toegeven. We zijn op de helft denk ik, als Frans er niet nog iets onverwachts aan gaat plakken. Dat blijkt hij niet van zins. Hij vertelt dat het vorige week te ver was dus als hij nu wat korter doet, dan is het gemiddeld weer goed.
Goed bedacht Frans, ik stem in want begin toch wel te voelen dat de benen het te verduren krijgen. Met de wind nu schuin van achteren voelt het wat beter aan, maar ik fiets al bijna 40 jaar dus weet dat juist met wind in de rug je er flink doorheen kunt zakken. Dus zuinig rijden in Slingerdreef en van Bavel naar Dorst.
Het blijft droog en het is buiten de wind eigenlijk lekker fietsweer.
Het is pas op de Teraalsterbrug dat ik echt moeite krijg en bij de traditionele “snok” naar het plaatsnaam bord “Den Hout” moet ik even laten lopen. Ze wachten natuurlijk keurig, zo zijn ze bij de A en in Den Hout sluit ik weer aan.
We rijden nog wat om want we brengen John nog een stukje weg. Waarom? Mij een raadsel met zulke benen, maar in de groep is het goed overleven.
Zo rij ik moe maar voldaan na 72 kilometer weer Made binnen.
En ik denk; 85 kilometer had voor mij vandaag ook echt niet ge-Hoeven.

Ad

Omdat ik vorige week helaas de ontbijttocht gemist had, was dit mijn eerste WTC rit dit jaar. Mooi weer, dus snel op de fiets en naar de May met de wind in de rug. Onderweg bij de bij den Berg even in de remmen want daar sloot Gerrit aan die, na n tijdje in de lappenmand te hebben gezeten nu nog in de opbouwfase zit en in m’n wiel meeliftte naar t oude Gemeentehuis om er daar alsnog een solorit van te maken, goed te zien dat ie weer op de racefiets zit,  valt niet mee om weer op te starten weet ik uit ervaring. Na de gebruikelijke kletspraat werd er met n clubke van 11 man van de A richting d’n Helkant vertrokken onder leiding van (uiteraard) Flip en Kevin met n lekker tempo. Frans was ook weer terug bij de A en hield zich aan zijn eigen advies wat ik in mijn 1e jaar bij de WTC van hem kreeg; “zuinig rijden!”. Na Zwaluwe en Moerdijk moest ik Twan n paar keer vragen de boel niet kapot te rijden op het industrieterrein van Moerdijk. Willemstad vlogen we ook door en voor ik er erg in had kwamen we bij Heijningen, waar de wind wat minder gunstig stond maar Niels moest de verf op z’n cool gepimpte velgen ff droog rijden en hij gidste ons Fijnaart in. Iedereen deed voor zover ie kon z’n werk op kop en nadat ik volgens Flip n afslag te vroeg nam richting Standaardbuiten draaide’ t pelotonneke de Goudbloemsedijk op en kon ik weer achter onze Twan aan op t bruggetje om in z’n remmen te knijpen; niet iedereen was nog helemaal okselfris zo vroeg in het seizoen en nadat we aan hadden gesloten bij n groep uit Etten-Leur reden we na Zwartenberg de Langeweg op richting den Elsakker waar ditmaal Johanneke de meute op een lint joeg. Via de Compaan rustig uitrijden vanaf Wagenberg naar de May. Iedereen weer moe maar voldaan terug. Neef Eric had ook besloten om met de A mee te rijden, gaf zoals reeds door hem aangekondigd even n Masterclassje Pattexen; en bewees dat sommige families er een genetische aanleg voor hebben J. Na een bakske bij Peter V. op de May terug naar het Faantenland en s middags lekker uit de wind in het zonneke. Het wegseizoen is weer begonnen met zo’n 80 Km op de teller en een lekker tempo; dat belooft nog wat dit jaar!

John

 

 

Op zich is een keertje lekrijden op een ritje van een kilometer of 60 niet erg. Maar 5 x is toch wel flink aan de maat zal ik maar zeggen.

En ook vallen voor dat je vertrokken bent, is ook een niet alledaags verschijnsel.
Deze eer kwam Kees Marijnissen toe. Gelukkig zonder veel erg. Nieuwe broek aan en we konden vertrekken.

We vertrokken deze ochtend onder de bezielende leiding van Bakker Peter onder prachtige omstandigheden voor een ritje van een kilometer of 60. 

Ook de dames waren goed vertegenwoordigd met Anneke op een hele mooie Look, Petra, Annemieke en Rachel.

Ook werd er een tempo onderhouden zoals afgesproken dat voor iedereen goed te volgen was.

Het werd vandaag slingeren tussen de Rijense Broek, Alphen, Gilze en Dorst. Maar vandaag was het vooral de pechvogel die met ons meereed. En dat kon ook bijna niet anders omdat er op zaterdag toen wij onderweg naar Zaltbommel waren met een bont gezelschap een zwarte kat de weg overstak. Dat moest een voorteken zijn. En inderdaad, alleen het was een dag later.

Het eerste uur ging alles nog gezwind. Genietend van een lekker zonnetje en lekker buurten op de fiets.
Maar daarna begon het.
Rachel werd het grootste slachtoffer deze ochtend met maar liefst 3 x lek. En naderhand Antoon die zich niet wilde laten kennen 2x. Maar bij de laatste keer toen hij en Piet een ander bandje aan het leggen waren, kwam er een struise boerenmeid met een hooivork naar buiten gestormd al roepend dat ze op privé terrein stonden. Ze hadden maar eerst toestemming moeten vragen om haar erf te komen. Piet en Antoon stonden echter aan het begin van haar terrein en niemand had daar last van, dus vanwaar deze toon? Wim R. zei het goed; normen en waarden zijn hier ver te zoeken.
Gelukkig heeft die struise boerenmeid Piet en Antoon niet doorboord zodat we gelukkig verder konden.

Rachel had intussen haar moeder gebeld om haar op te pikken, want de voorraad binnenbandjes was op.
Volgende keer meer geluk Rachel.
Er trokken ondertussen ook nog eens 12 ooievaars over. Het voorjaar hangt in de lucht.
Het zal weer een tof seizoen worden met voor iedereen wat wils aan mooie ritten. Nu hopen dat de pech ons een beetje gespaard blijft dan komt alles goed.

Bakker Peter, bedankt voor het leiden van deze rit met voor sommigen onder ons wat nieuwe weggetjes, en voor anderen een prettig weerzien.

 Met vriendelijke groet De Pakhaas

WTC-Made vindt het pad naar oliebollen

Volgens traditie sloot WTC-Made haar fietsjaar weer af met de oliebollentocht.
Dit jaar geen oven-oliebollen ergens in het bos maar versgebakken bollen van en bij de padvinders van Scouting Made. Wel de gebruikelijke na-zit in de kantine van Vema-Crane.

Na sluiting van het wegseizoen in oktober is de kalender van de leden van Wieler-Trim-Club Made niet meer strak gepland. Iedereen kan vanaf dat moment tot de eerste zondag van maart overwinteren op de manier die haar/hem het beste past. Op de weg blijven fietsen, spinnen, mountainbiken, trompetspelen, je mag het zelf weten.
Als je er in de lente maar weer staat.
Eén evenement organiseren we maar in de winter en dat is de Oliebollentocht, ergens op een van de laatste dagen van het jaar.
Dit jaar, met Oudjaarsdag op een zaterdag,  konden we het eens echt op de laatste dag plannen. Met als bijkomend voordeel; we konden echt verse oliebollen eten in plaats van lang houdbare bollen uit de olie. Verser kon niet want we planden onze stop bij het clubhuis van Scouting Made in waar de leden van die actieve vereniging met man en macht aan het bakken waren om alle bestelde oliebollen in Made en omstreken te bezorgen. Ook veel afhalers trouwens, waarvan wij met 18 mensen de grootste groep waren. We kregen een luxe plek in het clubhuis en bollen direct uit het vet die we ons goed lieten smaken. Anneke had voor ons de traditionele chocolade melk erbij.
Hierdoor waren de calorieën die vanaf het vertrek net na negen uur, weer snel aangevuld. Er waren drie groepen: één groep voor op de weg/bospaden, één groep die met de mountainbike het bos in trok en één groep die op de harde weg bleef.
Na de pauze bij de Scouting hadden de meesten wel genoeg gefietst dit jaar, hoewel Piet Verkooijen nog niet; die had een extra lusje nodig want dan kwam zijn jaartotaal boven de 12.000 km! De rest haalde dit totaal niet maar tijdens de na-zit in de kantine van Vema-Crane konden we concluderen dan de WTC-ers weer met veel genoegen vele kilometers hebben weggetrapt.
De sponsoren Rob Van Oorschot en Erik Stasse van Vema Crane en RVSA waren ook aanwezig om met hun gezamenlijke club te proosten op afgelopen jaar en alvast op het volgende jaar.
Hopelijk wordt 2017 weer een goed en vooral gezond fietsjaar. Het doet ons genoegen dat we weer een paar aspirant-leden in het vizier hebben die gezellig en sportief bij ons willen komen fietsen vanaf maart 2017. Nieuwe leden zijn uiteraard van harte welkom bij WTC Made om hun goede voornemen van meer bewegen waar te kunnen maken.

Ad