Het was fris en het was regelmatig nat.
Maar dat hield 7 dapperen deze ochtend niet tegen.
Kees V. en Anton zouden deze ochtend ongeveer een halve tocht rijden.
Anton ivm de Roparun en Kees ivm zijn vrouw. Moet kunnen toch!!

Strijbeek, het domein van Piet. Piet kent hier elke eekhoorn, straatmus, cafe, zandpad etc. Dus dat zat wel goed deze dag.
En dat na die mooie prestatie van gisteren van Max Verstappen. Niet te doen.
En ook twee klasbakken in de top tien van de Giro.
Waar een klein landje wel niet goed in is.
Hoe we allemaal gereden hebben, weet ik al lang niet mee, maar dat Kees en Anton
er voorbij Molenschot ergens zijn afgeslagen, dat nog wel.
En dat wij de Slingerdreef gepasseerd zijn, dat ook nog.
En dat we lekker nat werden, dat was ook een feit.
En dat Wim zijn panty vandaag goed vast zat, dat ook.
En dat Anne-Mieke de straatstenen eruit reed, zeker weten.
En dat Johan het prima deed tussen de wielen, zeker.
En dat Piet vrolijk op zijn fluitje blies, ook dat.
En dat er geen lekke banden waren te noteren, gelukkig maar.
En voor de rest draaien en keren.
Strijbeek, Galder, Hazeldonk, Rijsbergen en Etten – Leur, wij waren daar.
Zon, regen en weer zon. Van alles wat.
Mooie luchten en grauwe luchten, donker en licht, het was een prachtig spel.
Zevenbergen, Langeweg en Wagenberg passeerden wij om weer op de May uit te komen.
Daar afscheid genomen van Wim, Piet en Johan om vervolgens met Anne-Mieke naar den Berg te rijden. Daar nog een luske over Oosteind gepakt om vervolgens voldaan thuis te komen. Was weer supergezellig ondanks het wat mindere weer.

PS:
Voor diegenen die zaterdag 28 mei meegaan naar Ravenstein; zorg dat je genoeg kilometers gemaakt hebt. Onderschat de afstand niet, het is 170 km. en we rijden redelijk door. Het tempo zal  tussen de 27 a 30 km per uur liggen, dus het B tempo.
Dat blijft het ook zo ivm de lengte van de tocht. Hopelijk tot dan.

Gr De Pakhaas

Een frisse ochtend, het is toch al Pinksteren, aan het weer is het helaas niet te merken.
Het lijkt wel maart. De WTC mannen trokken zich er niets van aan, met 11 tobbers en één gastrenner (Zaltbommelse Raymond) fietsten we vandaag de tocht naar Kinderdijk. Vandaag ook de comeback van Joop, enkele jaren maakte hij zijn kilometers in de buurt van Oman, nu weer op de May. Weer een stevige koptrekker erbij! Onze Twan was nog even aan het bijkomen van een heftige middag, samen met K3, nu mocht hij zich vermaken met K12!
Via strava had ik met RTC Prinsenbeek contact gehad, die gingen ook deze mooie Pinksterdag dit rondje fietsen. Of het afgesproken werk was, maar net voor de
Moerdijkbrug zaten wij bij hen in ’ t wiel. Dat was maar voor korte duur. Leider Flip verkoos via een andere weg naar Dordt te gaan.
Intussen was het boven ons gezellig gaan regenen, regenjasjes kwamen tevoorschijn,
ik herkende zelfs onze …leider plots niet meer!
Via de wielerbaan van “de Mol” fietsten we de Alblasserwaard binnen, ff later noteerden we onze eerste lekke band, die kwam op naam van Niels. Het was gelijk een bandenwissel van Max Verstappen, binnen no time zaten we weer op het ranke zadel.
Intussen hadden de mannen en vrouw van Prinsenbeek alweer voor ons plaatsgenomen. Gezamenlijk zijn we dan ook de meulens gaan bezoeken en ook dit jaar waren er onze Japanse vrienden aanwezig. Altijd weer een leuke kennismaking, ze schoten nog verschillende plaatjes van ons. Zijn ze bij thuiskomst weer héél blij mee.
Enkele kilometers verder namen we afscheid van de club van Prinsenbeek, wij volgden de Lekdijk tot aan Groot-Amers om vervolgens af te zakken naar Vuilendam en Giessen Oudekerk. Daar noteerden we onze tweede lekke band, nu was het de beurt aan Marc. Mooi de tijd voor ons om op ons gemak wat te eten en wat overtollig water aan de natuur toe te vertrouwen!
Ook deze rit zat er voor ons geen koffie met een puntje in, nog ff geduld, volgende week zondag maken we het allemaal goed!
Vanaf nu kon het slotakkoord in worden gezet, de brug van Gorinchem was nog een makkie. Iedereen zat nog zo fris als een hoentje, dan maar de gaskraan iets verder open. Ge mot toch voelen da ge gefietst hed!
Over de Keizersveerse brug weer links af, amai zei Jantje, da flikken ze iedere keer. Hij zat in gedachten al in een warm bad “ eg wel” . Nog een paar kilometer bikkelen, en wat kleine bruggetjes en we konden gaan genieten van onze 2e pinksterdag. Helaas was er eerst nog werk aan de winkel, de velo was nodig aan een sopje toe en zelf zagen we er ook niet zo fris meer uit.
Met ons twaalven hadden we er weer een mooie tocht van gemaakt onder de deskundige leiding van Flip.
Zondag 22 mei gaan we met onze voorzitter Ad een bakske drinken in Rotterdam!
Gezellig met z’n allen!

Pierre Boulanger

Een jas, en dan een dikke jas; dat scheelde het met gisteren.
Beentjes goed ingevet en extra windvestje aan om het toch een beetje behaaglijk te hebben onderweg.
Gelijk vertrokken met de A mannen. Daar stond een redelijke groep aan het vertrek.
Bij ons ook, vier mannen en Anne-Mieke. Wim, Johan S, Anton en de Pakhaas stonden in de startblokken. Maar na 1 kilometer was het al stoppen geblazen. Bij Wim waren de panty’s afgezakt. Nadat hij ze weer stevig had vastgemaakt met een paar jarretelekkes konden wij onze tocht laten beginnen.
Zwaaien en zwieren tegen de wind over de bekende dijken naar Nieuwendijk. Langs het fort en de molen naar Sleeuwijk. Daarna naar Gorinchem.
Hier langs het kanaal naar Asperen om daar de dijk naar de Linge op te zoeken.
Ook hier stond de wind in ons nadeel, maar ik stak er een tandje bij om de rest op het gemak te zetten. Zo zijn we dan ook weer!!!
Lekker de loop van de Linge volgen. Via Kedichem, Leerdam en Asperen kwamen wij een beetje in het fruitgebied terecht.
Helaas waren de meeste bomen al van hun pluimen (bloesem) af.
Alleen op de Appeltjesdijk zaten er nog een paar bloemekes aan.
Het weer viel erg mee onderweg ondanks de vooruitzichten. Iedereen had het goed naar zijn zin. Beesd en Tricht lieten we in een mum van tijd achter ons. Dat gold ook voor Buur en Geldermalsen. Anton kreeg zin in koffie. Zo ook de Pakhaas. Ik zei dat het ongeveer nog 13 kilometer was naar Waardenburg. Allemaal blije gezichten.
Daar aangekomen de mooie brug over met een prachtig uitzicht op het appelgebak.
Sorry, ik bedoel uiteraard Zaltbommel.
Op het terras aldaar neergestreken werden wij bediend door een lieftallige blondine.
Ik denk dat ze dat bij de A een beetje gemist hebben, Hahahaha.
Maar wat deden wij hier? I.p.v. appelgebak bestelden we chocoladebollen.
Heiligschennis in Zaltbommel bij het Pannenkoekenhuis en dat met Pinksteren.
Ze waren toch zo lekker. Misschien volgende keer wel weer.
Om op het terras te zitten, was het eigenlijk wel een beetje fris. Wim en Anton kregen het een beetje koud en ook Johan en Anne-Mieke begonnen een beetje pips te zien.
Een goede reden om te betalen; zei Anton. En dat vandaag op kosten van de club.
Prachtig toch en dat met Pinksteren!!!!
Van Zaltbommel naar Brakel stond de wind weer schuin op de kop. Ik was er niet vanaf te slaan deze ochtend. De beentjes bleven goed aanvoelen.
Ook Wim en Anne-Mieke lieten zich af en toe ook even van voren zien terwijl bij Johan ter hoogte van Brakel het licht langzaam uitging.
Kruip in mijn wiel; riep ik tegen Johan nog maar als het op is, dan is het ook op.
Zo reden we vanaf daar in een aangepast tempo terug naar de May.
Johan misschien nog wat meer Brinta eten en nog wat extra kilometers maken dan zal het laatste stuk volgende grote rit wat makkelijker gaan 🙂
Voor de rest een prima rit en veel gezelligheid.

Bedankt allemaal.
Gr De Pakhaas.

Vandaag stonden er maar liefst 18 WTC’ers bij het gemeentehuis te popelen om 125 km weg te mogen trappen. De groep moest zich nog wel in twee splitsen, wie ging er voor de Lek en Linge? En wie koos het wiel van Ad, richting Wagenberg?

Op de Brandestraat telde ik 13 helmpje, dus veel schoon volk. Frans, Peter Bas en ook Kevin hadden allemaal zin in de heerlijke appeltaart in Nipse! Daar moet dan eerst wel een paar kilometer voor gefietst worden. Via Zevenbergen verkoos Ad de Molendijk naar Standdaarbuiten. Daar stond vandaag een zuchtje wind, en een stralende zon;
ideaal fietsweer.
Stampersgat, Kruisland, Moerstraten moesten er allemaal aan geloven. Bergen op Zoom  kwam in zicht; zo fietsten we langs de Raayberg.
Vroeger lag daar een wielerbaan, waar vele grote kampioenen hun kunsten vertoonde!

Ons kunstje was om via de Heimolen en de ouwe Zeeuwseweg de West Brabantse ” col” te beklimmen. De Rijzende weg in Woensdrecht; het keerpunt van vandaag.
Ons peloton kwam in gesloten formatie Hoogerheide binnen rijden. In Huijbergen begonnen ze de koffie al te ruiken en Nispen kwam in zicht. Bij sommigen een diepe zucht, om vervolgens de fiets bij Café Tivoli te parkeren. Helaas was de tent dicht.
Geen nood, aan de overkant is nog meer horeca.
Helaas stelde de jongedame in De Gouden Leeuw ons ook teleur; er was geen gebak.
Dan maar weer op de fiets om onze eigen bevoorrading aan te spreken.
Hoe maken we dit nog goed? Vorige week geen erbeesjes, nu helemaal niks!
Frank stelde nog voor om in de buurt van Rucphen een toetje te pakken, volgens hem hadden ze daar puntjes genoeg.
We verkozen toch om lekker door te fietsen en zo via de bekende wegen rond Etten-Leur weer naar de May te fietsen. Om 12.15 uur vielen 13 uitgehongerde en uitgedroogde mannen thuis op de klep. Toch weer mooi 125 km op onze tellers!
Met dank aan onze leider Ad die de tocht voorbeeldig had uitgepijld!

Maandag gaan we samen met Flip de  molens tellen! Nu al zin in!

Peter Broeders

WTC-B zaterdag  7 mei Rondje Poederoijen

Zeven WTC-ers waren present om onder leiding van Piet V. naar Poederoijen te gaan.
Kees M. had dochter Rachel ook meegebracht. Mooie meid op een mooie fiets, goed voorzien van roze accessoires, mooi toch.
Deze tocht was op zaterdag om iedereen volop kans te geven op zondag voldoende bij Moederdag stil te kunnen staan. Jacques van Dijk en Frans M. gaven meteen aan op tijd thuis te moeten zijn en zouden vanaf de Heusdensebrug weer omdraaien.
Het uitstekende, zonnige weer heb ik een week geleden uit Spanje/Portugal meegebracht. Daar is het nu slecht weer en wij genieten hier nu dag in, dag uit met volle teugen.
Via bekende weg naar het Veer en langs de nieuwe boerderijen op de terpen richting Heusden. Wat rijdt het daar lekker op de nieuwe dijk.
Na voldoende kopwerk gedaan te hebben, sloegen Frans en Jacques af, wij gingen een andere brug over en kwamen zo Gelderland binnen. In de Bommelerwaard over de dijk langs de Afgedamde Maas richting Woudrichem. Wat een prachtig stukje Nederland; slingerend over de dijk langs dijkhuizen, boten in de rivier, een enkele Hollandse molen, een frisgroene natuur en dat alles zonovergoten. Ik voelde me bevoorrecht om hiervan te mogen genieten met de WTC-ers, terwijl ik daarbij ook nog in het wiel mocht.
De vader van Rachel kwam ook regelmatig op kop en Gerard liet zich ook niet onbetuigd, zoals we gewend zijn. Het aloude rondje Poederoijen werd door Piet nog verrijkt met een extra lusje in de vorm van het nieuwe fietspad langs het Steurgat zo naar Vissershang in Hank. Het paste precies binnen de ( 90 ) geplande kilometers. Bezorgde Wim zorgde ervoor dat het peloton toch niet te snel ging voor Rachel (Ik vond dat ook prima, want mijn conditie is nog niet de oude na de vele vakantieweken). Knap van die Rachel , het zou vandaag de eerste tocht van 100 km gaan worden. Kees en dochter gingen bij de Bergse brug rechtdoor, de kortste weg naar Oosterhout en Gerard vond het leuk om het tempo nog wat op te voeren. Het lukte me net om bij te houden.
Het was weer een prachtige rit, niet alleen te danken aan het goede weer, maar ook aan de perfecte leiding van Piet. Dat kun je met een gerust hart aan hem overlaten. Bedankt Piet. Mijn dag kan trouwens sowieso niet stuk, want vanmiddag ga ik heerlijk feesten bij SED in ’s- Gravenmoer, het feestadres bij uitstek. Als Tom D. dan ook nog wat presteert vandaag, dan is het weer een topdag!
Anton Knipscheer

Het rondje Den Hout stond  voor vandaag op het WTC menu.
Prachtig weer, maar helaas maar een opkomst van maar 6 WTC ‘ ers.
Ook dan kan je heerlijk fietsen, vooral als je er nog twee Houtse kleppers er bij heb.

Sander en Gerard had ik uitgenodigd voor deze tocht omdat we in september tijdens de Houtse kermis, deze tocht als toertocht gaan organiseren. Dat belooft een mooi spektakel te worden zoals we dat in  Den Hout gewend zijn! Met ons drieën hebben we de taak, om er iets moois van te maken.
Samen met Johan, Peter, Jantje, Marc, Frank en mijn persoontje fietsten we onder een stralend zonnetje richting het zuiden. Via de bekende wegen naar Alphen en Baarle Nassau, zo duiken we Bels in, op weg naar Zondereigen.
Een bijzondere plaats met een schoon voetbalveld!
Over de kedeng, kedeng betonplaten, fietsten we Merksplas binnen.
Vroeger konden we rechtdoor naar Beerse, nu is er een kleine omleiding. Maar wel een mooie weg, wat worden we toch verwend vandaag!
In Beerse aangekomen maken we ff tijd voor een fotoshoot en spreken af om de tocht lekker rustig voort te zetten. Via frituur Den Hout de brug over, gingen we op zoek naar de straf inrichtingen van Hoogstraten en Wortel. De eerste strook klinkers liep nog soepel, bij deel 2 hoorde ik toch al wat meer gekreun (genot of afzien?). Nu nog deel 3 richting Wortel, voor we het wisten was het plezier voorbij, op weg naar de koffie!
Bij café “ in Holland” bivakkeerden we achter op het terras. De uitbater stond er alleen voor en had het stik druk (twee man aan De toog) . De koffie en thee zelf maar bediend, dan kon hij aan onze wafels beginnen. Ik had onze mannen verlekkerd via de app met een wafel met slagroom en erbeesjes. Maar jonge jonge, wat waren ze teleurgesteld, geen aardbeien.

Gelijk een stel chagrijnige mannen. Ik ben blij dat ik niet met ze getrouwd ben, ge zou ze zo thuis hebben!
Stilzwijgend, in het wiel van Sander fietsten we via Ulicoten en Chaam weer naar Den Hout om na 120 km weer terug te kijken op een mooie fiets ochtend. Frank had nog een paar extra kilometer te gaan. Wij vonden het genoeg voor vandaag.
Volgende week zaterdag weer een mooie tocht door West-Brabant,  ik heb er nu al zin in!

Pierre Boulanger

En of de weergoden ons goed gezind waren deze ochtend. Verleden week nog sneeuwpoppen gemaakt op de fiets en nu gebraden thuiskomen, het moet niet gekker worden.
Aan het vertrek deze stralende Hemelvaartsdag: Ypke, Rico, Stefan, Piet, Kees V, en de leiders Fraanske en Wim.
Omdat we toch de nodige kilometers moesten maken, reden we eerst naar richting Etten-Leur.
Met Fraanske en Wim op kop zat de snee er gelijk al goed in. Frans weet overal goed de weg deze kant uit, wij niet dus. En dat gegeven maakte van deze tocht iets extra’s. Wat nieuwe weggetjes, een paar flinke steenstroken afgewisseld met mooie vergezichten over verschillende dijkjes. Prima toch.
Onze lieve Heer had het goed voor elkaar op deze zonnige dag.
Na Etten- Leur ging het op Hoeven aan. Heel de route weet ik niet meer, maar op een gegeven moment zag ik wel Klein Rome in de verte liggen met de Basiliek. Ook Piet en ik lieten ons regelmatig op kop zien en niet te vergeten Kees. Onverzettelijk als altijd en met een aerodynamica op de fiets alsof de tijden van Rudi Liebrechts herleven.
Stefan en Rico goed volgend tussen de wielen. Af en toe stond de wind een beetje in het nadeel te blazen dus werd het wegkruipen voor die mannen. Wim had gele en rode kaarten meegenomen deze ochtend maar kon ze gelukkig in zijn zak houden. Er werd lekker sociaal gereden en op tijd gewaarschuwd bij gevaarlijke situaties.
Maar ook van pech werden wij deze ochtend niet gespaard. Fraanske reed lek in de Klundert.
Efkens met een patroontje geprobeerd de band van nieuw gas te voorzien. De nieuwe binnenband uiteraard. Wel een hoop kabaal maar de band bleef leeg en Wim stond erbij met bijna bevroren handen. Toen mijn superpompje maar gepakt en aan het pompen geslagen. In no time verse lucht in het binnenbandje gepompt en Fraanske weer op weg. Wij ook natuurlijk. Nu nog een lang stuk tegen de wind in. Via Lage Zwaluwe en langs de dijkjes en de Koekoek terug naar de May. Een prachtige rit vandaag onder de bezielende leiding van wegkapiteins Wim en Frans. Bedankt mannen iedereen heeft er van genoten.
En morgen de start van ( zeker voor mij de mooiste ronde van het jaar ) de GIRO. Laten wij er met z’n allen van genieten, want ik weet zeker dat er ook Nederlands succes zal zijn. Oh ja, Anneke een spoedig herstel toegewenst meid. Je word toch wel een beetje gemist in ons pelotonneke.

Gr De Pakhaas.

Mijn hemel, wat een vaart en het voelde als een bevrijding toen we Geertruidenberg weer in fietsten. Geen hele lange tocht naar Hellevoetsluis. Er leek te weinig animo voor te zijn op dit moment. Voor een tocht van 100 km in elk geval wel.
Flip had een mooi rondje uitgekozen. Bij aanvang wat frisjes maar allengs begon de zon haar werk te doen en was het aangenaam fietsweer. Wel een flinke zuidoostenwind. Met een stevig tempo gingen we op weg naar Heusden langs de noordkant van de Maas en over de dijk via Woudrichem naar Werkendam. Dat laatste stuk ging sneller dan ik het kan schrijven. Op sommige stukken ging het gas helemaal open. Ik was weer verbaasd hoeveel progressie sommige mensen maken. En ook hoe dat bij mij uitblijft.

Bij Werkendam nog even een rondje Biesbosch erbij. En op een of andere manier lukte het mij in elk geval niet om goed in het wiel te gaan zitten. Langzaam voelde ik in elk geval de krachten afnemen. Bij Werkendam de polder in richting Hank. En men bleef er het gas op houden. Het laatste stukje van de jachthaven naar Hank was het redelijk druk met auto’s en zat de hele groep bijna permanent op het kantje. En 300 meter voor Hank ging dan ook definitief het licht uit bij mij. Flip weigerde mij alleen het laatste stukje naar huis te laten gaan en ik ben hem er dankbaar voor. Ik zou waarschijnlijk nog niet thuis zijn. Het heeft me zeker twee uur gekost om weer een idee te hebben van de rest van de wereld. Lang geleden dat ik zo heb afgezien. En ik bedank iedereen weer voor de fietsles.

Groeten,

Gerard Koops

Tien liefhebbers meldden zich vanmorgen voor de rit. Niet voor de West-brabantrit geleid door Piet Verkooijen. Een peesontsteking aan zijn arm dwong hem thuis te blijven.
Frans Marijnissen zou met ons rondje Pijpers rijden. Pakhaas was er ook niet vanwege een blessure en Anneke missen we helaas ook al vele maanden. Kees Marijnissen vergezelde ons, omdat een knie niet functioneerde zoals het moet.
Het was erg vroeg, bij de B zijn we dat vroege tijdstip niet gewend, alleen Kees Verkooijen was er blij mee. Knap fris was het ook, Peter Bastiaansen was de enige bikkel in korte broek. Handschoenen waren ook geen overbodige luxe.
Buiten Made kwamen Wim Rasenberg en zijn personal coach op kop om dit lange tijd vol te houden. “Richting ’t Zand” zei Frans en zo gebeurde. Voor de meesten een bekende weg. Op de gevaarlijke kruising waar het met Frans Wessels een keer goed fout ging, ging Stefan niet de goede kant uit, maar het liep gelukkig af. Kees moest even aan de kant om wat overtollig vocht te lossen. Op de betonweg in waaier tegen de wind in en daarna langs
’t Zand. Pas op het eind van de weg, werd het voor mij duidelijk hoe men aan de naam Rondje Pijpers kwam . Op het einde van de weg niet rechts af, maar rechtdoor, een extra lus genoemd naar ene Pijpers. Daarna weer de bekende weg langs de hijskranen.
Wim had er intussen voor gezorgd dat we de kans kregen om ons banaantje te nuttigen. Dat we toen gepasseerd werden door de wielerploeg die wij eerder voorbijgingen, moesten we op de koop toe nemen.
De temperatuur liep al wat op en de zon kwam gelukkig ook om de hoek.
Ik dacht na wijngaard Dassenmus rechtsaf richting Ulvenhout te gaan, maar nee.
Links en daarna rechts, richting Meerseldreef en Galder.
We misten de klasbakken Gerard en Piet wel. Willem misten we ook, hij is al aardig opgeknapt, maar was er nog niet bij. Leider Frans was dan ook erg vaak op kop.
Vanuit Galder richting Rijsbergen. Ik had ergens gelezen dat het 85 km zou gaan worden, maar hier kreeg ik mijn twijfels. De wind trok wat aan, dus zoveel mogelijk wegkruipen.
Als je lang op vakantie bent geweest, gaat het niet vanzelf. Er gebeurde niet zoveel in het peloton, ik dacht nog , een beetje saai . Of Wim gedachten kan lezen weet ik niet maar ineens riep Wim in de buurt van Liesbos “Lek!”.
Good old Yp moest er nog aan te pas komen om de buitenband weer op de velg te krijgen. Anders hadden we daar nu misschien nog gestaan. Een fietspompje, waarmee je ventieltje telkens weer losdraait, schiet ook niet erg op.
Via de Elsakker weer huiswaarts. Uiteindelijk werd het toch nog 95 km.
Ach het mag een onsje meer zijn, maar voor mij was het op het laatst toch genoeg.
Het was mij een genoegen om na zeven weken toch weer in de B-gelederen te mogen fietsen. Frans bedankt voor de goede leiding.
Anton Knipscheer