Vorige week was ik verhinderd om mijn rondje Spoordonk te fietsen, vandaar dat Ad als nog de mooie tocht door het Westbrabantse land kon fietsen.   Hemelvaartsdag, al jaren lang een bijzondere dag in ons kleine dorpke Den Hout. Jaarmarkt en daaraan vooraf  het dauwrennen, iets waar ik jarenlang zeer nauw bij betrokken was,  wat ik dan ook niet graag mis, die bijzondere sfeer daar omheen is echt uniek. Als je ’s morgens vroeg om klokslag 6 uur zo ‘n  kleine 600 lopers ziet vertrekken. Vandaag dus ook weer vroeg op, om dit alles mee te maken. Waarom ik er drie jaar geleden mee ben gestopt, dat is het vele bier na afloop ! Het gebeurde vaak dat we al voor 8 uur ‘smorgens aan ons eerste pilske lurkten, en voor de middag mijn kaarsje al was opgebrand.

Een mooi alternatief is het om met mijn WTC maats een paar kilometer te fietsen, daar heb ik dan vandaag weer van mogen genieten. Vanmorgen rond de klok van zessen vielen er nog enkele druppels, maar om acht uur was het droog zodat we met 9 kleppers via de Willemspolder naar Loon op Zand fietsten. De wind was ons gunstig gezind, dus de eerste kilometers wind tegen.  Bij de Drunense duinen nog een flinke valpartij, maar ja daar kijken we niet meer van op. Gewoon gas geven, of zoals Sjakie Schram al eens zong “ik heb niks gezien, keek ergens anders naar”.

Dwars door het nog in alle rust verkerende Oisterwijk, fietsten ik samen met Twan op kop, richting de Kampina. Ook vorig jaar deden we dit samen op dezelfde plek. De afspraak voor volgend jaar is al gemaakt! Spoordonk kwam intussen al in zicht, bij d’n H. Eik rechts af, daar hoef je niet zo ver voor te fietsen, die staat er in Den Hout ook ene. De A 58 over nu toeren we door het gebeid van de Beerzen. Na Oostelbeers en Westelbeers ging het gezwind naar Diessen.  Mooi tijdstip om mijn banaantje te nuttigen, smaakt altijd op z’n best in de buurt van Biest-Houtakker.  Het tempo bleef er goed in, iedereen kwam regelmatig op kop, dan ben je ook zo door Goirle en Riel.

Wat doen we, kortste weg naar huis of brengen we de leden netjes naar huis? Niemand die zeurde over een paar kilometer extra, dan maar via “Stad Parijs” naar Rijens Broek. Zo dicht bij huis was Kees toch even de weg kwijt. Ach ja kan gebeuren, weer gewoon aansluiten en nie zeuren. Dongen en Oosteind, en voor de 2e keer gingen we door de Willemspolder op weg naar ’t Vér. Leverde daar de gemakkelijk pedalerende Johnny netjes af. Even later bij Dommelbergen namen we afscheid van Kees en Colin, die a.s. zaterdag hun beentjes gaan testen in de Waalse Pijl. Maar volgens mij is er niks mis met hun conditie! De laatste kilometers via de Weststad naar de May waar we rond de klok van 12 uur ariveerden, telden we 120 km op de teller, en  tot slot, gezellig gefietst.  Dat pilske smaakt nu véél beter!

Groet Peter.

Zondag gaan we met de A en B groep gezamenlijk naar Rotterdam voor een bakske koffie we vertrekken om 8 uur.

Hemelvaartsdag 29 mei; een vreemde dag voor mij om te fietsen. Ik fiets bijna nooit op donderdag. Maar vandaag wel.
Op het programma staat een rondje Dubbeldam, geen idee waar het ligt. Gelukkig weet google maps het wel; net onder Dordrecht dus. Jammer genoeg is het oostenwind dus 2x opzij, jammer; altijd wel lekker om met windje mee naar huis te peddelen. Het weer zelf zit ook niet mee. De afgelopen dagen was er al aardig wat neerslag gevallen en nu was het  gewoon fris met 12 graden, dreigend donker weer en de weg nog nat. Dan maar even zoeken  naar de kniestukken en jas, ik dacht dat ik die niet meer nodig had.

Bij het oude gemeentehuis aangekomen, stonden er nog een paar te wachten. Met achten vertrokken we via de Marktstraat dwars door Made; onze leider Kees V. , Anne-mieke, Wim R., Johan S., Piet V., Marc S., Yp H. en ondergetekende volgden Kees braaf.  Langs de stronttoren en de Koekoek op naar Lage Zwaluwe. Ik had spijt dat ik mijn spatbordje niet op mijn fiets gezet had, het werd aardig nat met al dat gespetter.  Gelukkig waren ze nu bij de Moerdijkbrug niet aan het werk  zoals afgelopen zondag, toen was de weg daar echt nat.

Kees leidde ons via door de Dordste Biesbosch en reden over de Wieldrechtse Zeedijk, gemeente Dubbeldam. Voor we het wisten,  waren we al weer bij ‘s-Gravendeel.  Daar weer terug over de Moerdijkbrug, en naast de A16 langs de Gouden Leeuw over de viaducten.  Ik zat ik al te denken aan een warm bakkie koffie thuis en een warme douche maar Kees had nog 2 verrassingen in petto. Nou ja, verrassingen; het voelde meer als een psychologische tegenvaller. Na Zevenbergsche Hoek bij de rotonde ging Kees niet linksaf langs tankstation De Compaan maar rechtdoor naar knooppunt Zonzeel . Daar linksaf de polder in naar Langeweg en weer links  via het fietspad weer naar de Compaan. Dacht ik. Daar kwam de 2^e verrassing; Kees ging niet rechtdoor maar rechtsaf; hij wilde nog even via Terheijden. Yp geloofde het wel; hij koos de weg rechtdoor naar de May; hij rook waarschijnlijk ook koffie. Dus nog even via het drukke Terheijden, langs Munnikenhof, het golfterrein Bergvliet, Teteringse bossen en zo weer links naar het Pannekoeckershuis. Daar versperde de brandweer de gehele weg  in verband met de Jaarmarkt op Den Hout. Dus dan maar links via de Hultenkant . Gelukkig leiden er vele wegen naar de May!
Na wat lostrappen was ik om 11 uur thuis met  toch nog 80 km.

En eindelijk kon ik van mijn bakkie koffie gaan genieten.
What else?

Anneke

Onder leiding van Ad gingen 9 man op zoek naar de Brabantse zoom, persoonlijk een van mijn favoriete tochten; alles zit in deze tocht, Polders-dijken-windmolens-bossen-keren en draaien-klimmen en appeltaart. Vooral het laatste is erg belangrijk. In de huidige tijd van de Garmins en de Mio`s doet Ad deze rit tot in de details gewoon uit het hoofd.

We misten een stel goede A-rijders op deze prachtige mooie zondagochtend. Je zou bijna denken dat er liever met regen word gefietst maar het bleek dat zaterdag de Koos Moerenhout Classic was vereerd door een bezoek van een klein WTC pelotonnetje die zomaar ff de 200 km op de Zeeuwse eilanden hebben weggetrapt , klasse hoor !!

O.k het vertrek bij het oude gemeente huis nu. Zoals meestal pakt Ad gelijk de kop, op naar zijn geboortedorp Nispen. Het dorp van het openbare urinoir naast de kerk (wie kent het niet). Makkelijk voor als je wat te zeiken heb.

In mijn geboorte streek/dorp zijn geen openbare urinoirs maar wel grote bomen en kassen waar je tegen aan kan zei……

Bij Steenbergen hebben ze de Steenbergsestraat, das wel logisch toch en dat je daar dan ook lek rij met een steentje in je band is dan eigenlijk ook wel logisch er werd dan ook niet moeilijk over gedaan door Peter V. . Plakken en weer gaan met die banaan.
Die banaan bleef trouwens bij velen van de groep gewoon achter in de zak; er was geen tijd voor om die op te eten en bij de tussenstop gaven de meeste de voorkeur aan de appel. Toch ons fruithapje weer gehad vandaag .
Goed bezig is ook de naam van een nieuw bolletje product dus van af nu goed bezig voor iedereen die goed bezig is .
Maar goed, ik dwaal af. Na Steenlekbergen gingen we in een rap tempo naar `De Rijzende weg`. Dat is best een pittig klimmetje, zeker ook omdat de snelheid van de groep gewoon hetzelfde blijft en dan nog met de Bossestraat en de Nederheide als vals plat uitlopers er achteraan ga je de beentje toch wel voelen. Met vals plat denk ik nog wel eens dat ik lek heb of mijn rem aanloopt of dat iemand aan mijn shirt zit te trekken.
Na dit obstakel te hebben overwonnen, gaan we richting België. Bij Essen zie je dan al snel de kerktoren van Nispen met daar tegenover  onze koffiestop. Best wel druk daar in de United States of Nispen; komt zeker omdat je daar gratis kan zei……

De appeltaart smaakte prima , door de een snel weggewerkt door de ander wat rustiger, het viel mij op dat de snelste fietser van de groep ook wel erg snel appeltaart kan eten.

Na zo’n koffiestop zijn de spiertjes  toch altijd wel weer  wat stijfjes maar met de wind schuin in de rug lekker rustig uitbollend naar huis. Op de Markweg vloog opeens voorzitter Ad naar voren. Wat mij opviel, was dat daarna het gas er echt op ging. Ik ben toch benieuwd wat er gezegd is .
Ik denk iets van harder jongens want ik wil nog even bij de World Port Classic gaan kijken en er zijn er ook nog een paar die op tijd thuis willen zijn om hun tas voor de reis naar Frankrijk in te pakken.
Al met al weer een prachtige tocht waar  iedereen zijn steentje aan heeft bijgedragen.

Groet Erik.

Veertien man aan de meet. Wat een opkomst. Marc nog in een oud shirt, maar dat was bij  gebrek aan een nieuw in de juiste maat. Anneke nog steeds niet in de nieuwe opkomsttrui. Jack van Dongen kwam zijn fietsgeluk zoeken bij de B , omdat hij in de week niet meer in de gelegenheid is om door de week te kunnen trainen. Dat schijnt nodig te zijn om op “A-niveau” te kunnen fietsen. Bovendien had hij erg positieve verhalen over de B gehoord.  Jan L. misten , omdat hij in alle rust zich wilde voorbereiden op de operatie aan zijn schouder. Jammer, hij was de laatste tijd in topvorm. Succes Jan en we zien je weer spoedig terug. Good, old Yp zou ons richting Volkerak leiden. Echter niet zoals gebruikelijk.  Nog in Madese polder  werd Kees V.  getrakteerd op “lek”. Wij schatten Kees hoog in,maar toch nam Geraldinho het heft in eigen hand en wisselde een binnenbandje. Kees keek er naar, maar stond meteen trots  klaar met zijn nieuwe kleine pomp. Ja, hij kostte wel  €  39,-. Niet onder de A-16 door , maar over de Moerdijkbrug, dus in tegengestelde richting van wat we gewend zijn. Erno en Peter Ba. namen afscheid van de groep. Op de brug werden we getrakeerd op een nat wegdek i.v.m. de wegwerkzaamheden. Onze nieuwe shirts werden bevuild en we kregen een natte kont. Een steentje plakte aan de band  van Jack en net over de brug was hij nummer twee met lek. Schoot lekker op. Ook band twee nam Gerard voor zijn rekening,  wat een hulpvaardige gozer is dat. Op naar de Kiltunnel. In de tunnel heerlijk naar beneden en nog voor Yp het inde gaten had, ontstond er een enerverende sprint naar boven. Halverwege ging Yp met enkelen  naar rechts en pas na enige verwarring kwamen de sprinters terug naar de leider. Weer wat oponthoud, zo kon het zo langzamerhand wel vandaag. Yp loodste ons door een mooi landschap,eens helemaal iets anders en helemaal geen last van andere weggebruikers. Na Numansdorp  op naar de Volkerak. Al twee keer was ik geattendeerd op een slag in mijn achterwiel. Daar stop je niet voor, zeker niet als je al zoveel oponthoud hebt gehad. Tijdens de klim naar de brug  even op de pedalen en pang.  Een spaak die teveel onder spanning had gestaan, was door de velg heen getrokken. Het achterwiel zat inmiddels vast en het enige wat erop zat, was het thuisfront bellen. Marion had zich zojuist beschermd tegen UV-stralen  en zich genesteld in een luie stoel achter in de tuin. Gelukkig met de telefoon naast zich. Yp de leider wilde mij niet in de steek laten en bleef bij me. De navigatie bracht Marion  naar Sluispad-Noord in Willemstad. Na 40 jaar heeft ze nog veel over voor haar manneke, houden zo. Ongeveer gelijk met de rest waren wij in Made. Yp wilde niet voor de deur afgezet worden, het zou zijn vrouw te ongerust kunnen  maken. Dus op de carpoolplaats zette hij zijn fiets weer in elkaar. Yp, wij weten dat je een topfietser bent, maar ook een topleider. Bedankt

Anton Knipscheer

Zomer, dat was vanmorgen het gevoel bij iedereen. Fietsen in prachtige omstandigheden.Daar komen de mensen op af. Ook al stond er vandaag een zware tocht voor de B fietsers op het programma. Alleen al het idee van de zware stroken stenen in Belgie die hun te wachten stonden, deed menigeen sidderen. Zeker degenen die hem al eerder gereden hadden. Voor de mensen die dit voor de eerste keer deden zouden daar vanzelf achter komen.

Met mr. Den Hout himself Bakker Peter, zouden wij daar zeker arriveren.Enkele vermetelen onder ons dachten enkele weken geleden ook deze tocht te rijden, maar ze hadden van alles gezien onderweg, maar Den Hout in Belgie, daar zijn ze nooit aangekomen. Misschien is dit wel het best bewaarde geheim van al onze tochten.

De gang zat er gelijk lekker in, weinig wind en goed getrainde benen. Nog lekker wat keuvelen voor dat het echte werk begon. Na een tijdje kwamen wij op het grondgebied van Alphen aan. Daar heeft Jacques v Dijk nog een keer in een ver verleden, de betonplaten uit de weg gereden. Met 36 overwinningen in zijn glansrijke loopbaan zou dat best kunnen.

En vandaag ook flink op kop, net zoals die Fries van vierenzeventig. Dit zijn zeker geen pannenkoeken!!!  Eindelijk Belgie binnengereden. Wat verschillende kleppers niet wisten, is dat ook bij onze zuiderburen rechts voorrang heeft.  Daardoor hadden wij op verschillende punten waar wij voorrang hadden onnodig lange wachttijden. Na diverse aanmaningen kwam langzaam het besef dat rechts inderdaad voorrang heeft. Dus het gas er maar weer op gezet om deze onnodig verloren tijd in te lopen.

Het was hier weer mooi fietsen. Beetje bonken over betonplaten, beetje laveren tussen de gaten, en de gang er goed inhouden. Dat deden we dus. Na een km of 65 eindelijk Den Hout bereikt. Nu met z’n allen voor het bord om thuis te kunnen bewijzen dat er ook in Belgie een den Hout is.

Peter vroeg aan een lieftallige jongedame om van dit vertederende tafereel een foto te maken. Dat deed ze graag. Nog een rolleke in de iphone 4 van Peter gedaan, en klik, het hele spulleke uit de May was vereeuwigd.

Nu in volle vaart naar de stenen. Deze liggen ter hoogte van een gevangenis op het grondgebied van Hoogstraten. (Maar dit weet ik niet zeker).

Deze was nog in gebruik, bij ons zijn ze opgedoekt, en vervangen door een enkelbandje. De moderne tijd zal ik maar zeggen. Maar nu op de steentjes werden alle registers open getrokken. Anneke, Erik met zijn snelle wielen, Willem, en meerderen trokken er flink aan, maar iedereen kon goed bijblijven.

Toch smachten wij naar de koffie. Maar niet voordat wij een bonte boerenstoet tegenkwamen van tractoren met een soort Buddy’s. Hierdoor moesten wij regelmatig diep in de remmen, om later op de dag toch nog veilig huiswaarts te kunnen keren.

In Holland. Zo heet het cafe waar wij gingen genieten van een lekker bakske koffie met een heerlijke wafel met aardbeien. Genietend in het zonnetje. La Dolce Vita, oftewel zalig nietsdoen. Heerlijk toch. Na een halfuurtje was het weer tijd om te gaan vertrekken. De drinkbussen werden weer gevuld, en de nodige preparaten werden er stiekem aan toegevoegd.

Intussen was ook Caspar bij onze groep aangesloten. Na een avondje flink doorzakken, heeft hij een kortere weg gevonden en ons hier opgewacht om met ons mee terug te rijden. Tof Caspar, was weer gezellig man.

Op de terugweg heeft Peter Bastiaansen ook het nodige kopwerk verricht. Knap gereden Peter. En natuurlijk een compliment aan Anneke en Anne-Mieke. Jullie staan je mannetje of vrouwtje, prima tussen al dat fietsgeweld.

Pietje Verkooijen pakte op de diverse beklimmingen onderweg de nodige punten voor de bolletjestrui, maar helaas voor Piet die hebben wij niet binnen onze vereniging. Maar de eer mag er ook zijn Piet. Willem wou nog z’n Challenge halen van 130km. Piet en ik zouden dus nog een stukje doortrappen na thuiskomst.

Intussen weer aangekomen op vertrouwd terrein, nl Den Hout in Nederland, was het tijd om een eind te breien aan deze prachtige en goed geslaagde rit. Na Peter bedankt te hebben en tot ziens te hebben geroepen ging ik naar huis. Daar zat een jarige schoonheid van 59 lentes jong op mij te wachten. En dat Pieter Weening later die middag op een fantastische mannier een zware Giro rit wist te winnen was haar mooiste cadeau deze dag.

Gr de Pakhaas.

Martien leidde ons langs de rivieren naar het mooie Rossum.
Frans Marijnissen werd gemist in het A peloton na zijn val van zaterdag waarbij hij zijn schouder brak (Frans Wessels fietste daarmee vorig jaar na een paar weken al weer,
dus kop op Frans en Beterschap!)

Omdat Peter Broeders verschillende A renners mee lokte naar de wafels met aardbeien, moesten we de tocht met 6 renners volbrengen. Dat ging prima. Iedereen deed zijn kopwerk en het was prettig weer. Niet alleen scheen het zonnetje op onze witte benen (hoewel; Flip had ze Madeira bruin) maar ook de wind werkte mee. We hadden de oostenwind tegen bij het wegrijden, maar toen was het nog maar een briesje. Gedurende de ochtend trok de wind iets aan dus kregen we een duwtje in de rug. Dat ging lekker. We ontwikkelden een mooie snelheid. Alleen van Andel naar Wijk en Aalburg werd het nog pittig met schuin tegen. Vader en zoon Kees en Colin testen elkaar op dat stuk nog even. Het viel op dat Colin op zijn nieuwe fiets strak reed. Moeilijk te zeggen wie op dit moment het sterkst is van die twee. Dat moeten ze de komende weken in de Koos Moerenhout en de Waalse Pijl maar uitmaken. We horen het wel.

Martien maakte er 130 kilometer van in plaats van de geplande 120 kilometer, maar dat vonden we niet erg met dit weer. Net voor twaalf uur reden we Made weer binnen. Lekker een bakje koffie in de tuin want een terrasje pakken was er niet bij deze ochtend. En ook niet om foto’s te maken.

Groeten,
Ad

Al  jaren wordt deze tocht door Gerard geleid, een tocht die hij zo langzamerhand kan dromen. De kleppers van de B zien er elk jaar naar uit. Wel wat boven de 100 km, maar dat maakt bij zo’n bijzondere tocht niet uit. Menigeen had zich al verlekkerd op een lekkere punt in de gezellige kroeg in Zaltbommel. Helaas de weersverwachtingen waren bijzonder slecht.  Eigenlijk had iedereen het op buienradar gezien. Toch stonden om 8uur maar liefst 8 B-kleppers  op het Raadhuisplein. Ondanks het weer wilden zij Gerard niet in de steek laten. Zelfs Johan S. was erg vroeg opgestaan , want hij moest vanmorgen nog van de camping bij ’t Zand terugkomen. Met tegenzin deed Gerard het verstandige voorstel om deze tocht vandaag maar niet te rijden en daar was iedereen mee eens, ook Anneke die net voor acht kwam aanrijden.  We zouden rondjes gaan rijden door de bossen en over het Munnikkenhof. Niet te ver van huis, zodat we zodra het weer  te slecht zou  worden, we dan snel huiswaarts konden vluchten. Jan L.,Wim,Piet, Anneke,twee Johannen en Anton volgden Gerard, meteen  maar met het regenjasje aan.  Aanvankelijk  was het nog droog, maar dat duurde niet zo lang. Enkele A-mannen,ze misten Peter B. zeiden ze, kwamen voorbij. Anneke er achteraan. Toch liet ze zich weer terugzakken. Waarom??? Te snel of wilde ze de B niet in de steek laten? De jasjes konden open, want het werd flink zweten.  Na het eerste rondje nog maar een. Het werd steeds natter en Piet hield het na twee rondjes voor gezien. De rest ging voor nog een derde ronde. We waren toch nat en niet voor niets vroeg opgestaan. Na ronde drie hielden de meesten het voor gezien, je zag trouwens ook niet veel meer door de aangeslagen sportbril. Dappere Gerard  wist zelf nog niet wat hij wilde, via de kanaaldijk naar Oosterhout of toch nog wat rondjes. Strava zal het naderhand wel aantonen. Thuis onder de warme douche en daarna extra vroeg aan de koffie. Geen mooi rivierenlandschap, maar toch nog lekker een beetje losgetrapt op deze natte dag. Gerard, we houden de Lek en Linge nog te goed van je.

Volgende week vertrekken de A en B groep weer alle twee om 8 uur.  De A groep volgt Martien voor de Rivierentocht van ongeveer 125 km. De B groep volgt Peter Br. op zoek naar Den Hout en en lekkere wafel met slagroom (eigen kosten). Tot zondag 18 mei !

Anton Knipscheer.

Na een week lang genoten te hebben van de warmte van het Spaanse binnenland, was het vanmorgen weer even wennen aan de temperaturen van ons mooie landje. Het fietsen toch wel een beetje gemist de afgelopen week, maar ja, het is of het een of het ander.

Flip had voor de B’s een mooi tochtje in gedachten, en dat nog wel over 90 km. Het bracht ons via Waspik richting Heusden. Weinig wind, maar wel erg fris. Flip bracht er gelijk een goed tempo in, en dat zonder kompjoetertje. Ter hoogte van Nederhemert pikte er nog een fietser uit Waspik aan bij ons groepje. Gezellig toch!

Bij Jantje Lensvelt hingen de ijspegels weer aan zijn neus, dus het mag best wat warmer worden. Mooie dijken had Flip vandaag voor ons uitgezocht. Lekker verkeersarm , dus alle tijd om lekker te kletsen, wat natuurlijk volop gedaan werd. Op de kop van de groep werd er lekker gerouleerd. En dat met een tempo dat voor iedereen goed te volgen was. Via Aalst ging het naar Giessen waar wij de dijk volgden naar Sleeuwijk. Daarna in gestrekte draf door de polder naar den Hank, om via Geertruidenberg terug te keren naar de May.

Zaterdag a’s is het de Lek en Linge tocht over 130km en wij vertrekken om 8UUR. Let op de tijd is 8Uur. Ik hoop dat Anton wat centjes in zijn shirtje wil stoppen, zodat wij onderweg nog ergens een bakske met een puntje met kunnen doen. En Flip nog bedankt voor de mooie tocht. Heb hem opgeslagen. Zodat ik hem nog eens lekker na kan rijden. En uiteraard nog veel wandelplezier toegewenst de komende tijd.

Gr De Pakhaas.