Maandelijks archief: juli 2019

Rollen en stilstaan

Na wat snikhete dagen waardoor het amper bekwaam was om te fietsen overdag,
was het deze morgen met 19 OC lekker qua temperatuur. Maar helaas ging dit wel gepaard met nattigheid. Het regende niet alleen (wat) water maar ook afmeldingen. De ene smoes nog origineler dan de andere, alleen de foto van Jacques was behoorlijk overtuigend vond ik. De regen is wel goed voor de regenpunten, maar niet goed voor de opkomst, er staan maar 12 WTC-ers bij het oude gemeentehuis. De groep splitst op in een Trim-Tour groep van 6 en een Sportgroep van 6.
Op buienradar hebben Flip en ik gezien dat het weliswaar noord-westen wind is, maar dat we toch beter naar het oosten kunnen rijden want dan zou het droog worden na een klein kwartiertje. We besluiten daarom tot een “Rondje Hedel” ook wel bekend als “Rondom de afgedamde Maas”. Met een lekker gangetje gaan we op weg. Maar bij de beklimming van de brug over de Amertak, zien we knipperlichten aanspringen. Laatste keer dat dat gebeurde zag de brugwachter ons en wachtte even, maar deze keer niet. We staan stil en dat zou niet voor het laatst zijn vandaag. Omdat het een tankschip is, wordt Martien verdacht van ons te dwarsbomen omdat hij zelf niet mee kon deze morgen.
Peter Verhagen maakt wat foto’s als bewijsmateriaal.
Het duurt zo’n 5 minuten maar dat is niet erg want nu kunnen we eens wat bijpraten.
En een klacht indienen dat Leffe Blond 0.0 steeds uitverkocht is bij een zekere supermarkt. Het wordt genoteerd door Twan.

20190728 Sport brug

Als we weer op gang zijn, rijden we om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug en de Peereboom. Daar klinkt voor de eerste keer “LEK!”.
We zouden er totaal vier krijgen.
Één voor Flip en drie voor ons nieuwe lid Hans van Bragt. Leuke binnenkomer Hans.
Toch opvallend, vier keer, maar blijkbaar is het lekke-banden-weer want ook bij andere groepen is het raak kunnen we later op de dag lezen.
Na de vierde lekke band komt er wat twijfel. “Moeten we wel helemaal naar Hedel?”
We zijn dan al bijna door de reservebanden heen. Flip komt ook met het idee om niet over Hedel te rijden maar langs de Afgedamde Maas via Poederoijen. Dit omdat we dan qua wind gunstiger uitkomen; vanaf Werkendam hebben we dan wind in de rug.
Het gaat lekker, we nemen allemaal de kopbeurten.
Het lijkt verdorie wel of Thijs nog steeds beter wordt, hij kan extra lange kopbeurten pakken. Zo schiet het lekker op.
We rapen nog een paar pelotonnetjes op: “Erop en erover”.
Inderdaad hebben we vanaf Werkendam de wind wat gunstiger en ik zie het gemiddelde langzaam oplopen. Ondanks de lekke banden zullen we toch wel op tijd thuis zijn, hopelijk voor de regen want boven de Amercentrale zie ik grijzen wolken. Dat lukt, want pas vlak voor Made vallen er weer wat druppeltjes. Ik zie dat de weg behoorlijk nat is hier.
Ik denk dat onze keuze om naar het oosten te rijden de juiste geweest is en dat de Trim-Tour wel eens nat geworden kan zijn. Als ik de oprit opdraai, zie ik de tuinslang al uitgerold liggen; Anneke heeft haar fiets afgespoten omdat zij inderdaad veel meer nattigheid gehad hebben en ze hadden zelfs nog een lekke band meer dan wij. Helaas ook twee voor haar. Dus ik kan nog even banden plakken voordat ik om boodschappen ga. Twan heeft waarschijnlijk al gebeld naar de winkel want er staat een sixpack Leffe Blond 0.0 .
Maar wel weer de laatste Twan! Het is maar dat je het weet.

Ad

20190728 Sport lek

Nog een achteropgekomen bericht: Twan heeft de voorraad Leffe Blond gelijk aangevuld!

leffe blond

 

Tour trim Kil

Na een snikhete week met maar liefst een nieuw warmterecord van 40 graden, was de temperatuursdaling en regen op zaterdag zeer welkom. De voorspelling voor zondagochtend  28 juli was helaas niet geheel droog.
Zoals gewoonlijk keek ik ’s ochtends op weeronline om de regenpunten te noteren; volle mep deze ochtend, maar liefst drie druppels en dus 14 opkomstpunten voor degenen die gaan fietsen. Zo te zien zat Made net op de rand van een zuidelijk regengebiedje, dus oostelijk en noordelijk zou het droog moeten zijn….

Toen Ad en ik bij het oude raadhuis net voor half negen aankwamen, stonden er toch een aantal gegadigden te wachten in de miezerregen om te gaan fietsen.
Colin kwam net op tijd hijgend aan, hij had thuis eerst zijn kapotte wiel moeten vervangen.
Na inventarisatie was de splitsing snel gemaakt, de 6 regenjasjes vertrokken voor een korte tour/trim combi en de sportploeg vertrok gewoon zonder, stelletje bikkels.

Met Leo en Antoon op kop vertrokken we richting den Hellekant en daarna naar Hooge Zwaluwe. Met nog maar 14 km. op de teller klonk er “LEK!”.
Gelukkig was Peter Bastiaansen erbij en die begon zeer enthousiast de lekke band van Colin te plakken.  Peter mocht het zelfs 2x doen want hij deed eerst het lekke bandje er weer terug in….
Tijdens de herstelwerkzaamheden hoorde ik een raar geluid, waar het precies vandaan kwam, kon ik niet gelijk thuis brengen. Was het de teller of horloge van Antoon?
Ineens zag ik dat zijn voorwiel in een plasje water stond en de luchtbellen kwamen omhoog. Dat was LEK nr. 2.
Ach, Peter had zijn handen toch nog niet schoongemaakt dus hij ging vrolijk verder.
Ondertussen was het redelijk droog geworden dus we konden nu mooi de regenjasjes op het gemak uitdoen en opbergen. Ook Piet kon ondertussen zijn vakantie avonturen toelichten die helaas niet was gelopen zoals gepland was en iets vroeger thuis was gekomen dan de bedoeling was.
Na het bandje wisselen, konden we verder, richting Moerdijkbrug.
Die haalde we net niet, bij Binnen-Moerdijk voelde ik mijn fiets wat zwabberen; LEK nr. 3 . Peter wist nu hoe het moest, dus hij gelijk maar weer aan wisselen.
Oefening baart kunst, vrij snel konden we weer verder.
De Moerdijkbrug over ennnnn….pssst. LEK nr. 4, weer bij mij.
Maar ik had maar 1 binnenbandje bij me, gelukkig kreeg ik er een van Leo.
Zo ging de voorraad wel heel snel op met die binnenbandjes. We durfden niet meer verder van huis te gaan dus besloten gewoon de Kiltunnel heen en weer te doen en via de Dordtse Kil gelijk terug. Zo gezegd, zo gedaan.
Het werd hierna eigenlijk gewoon lekker weer, iedereen fietste mooi om beurten op kop in deze zuurstofrijke omgeving. Bij Zevenbergschen Hoek werden de beentjes extra aan het werk gezet over de 2 bultjes en via de Derde Weg heerlijk naar huis peddelen.
We waren bijna bij de Wagenbergse straat toen nr. 5 zich aandiende; Antoon meldde zich met zijn 2e lek,  gelukkig had Leo nog een bandje, hij hoopte nu wel dat hij nog lekvrij thuis zou komen……
Peter weer vrolijk aan het werk; hij opperde  al nieuwe carrièremogelijkheden in de fietswereld.  Nadat we weer op de fiets zaten en Made in zicht kwam, moest ik ineens aan dat liedje denken; Ja, dat is Peter…..Nou, hij heeft het geweten vandaag.

We reden Made binnen met zeer vieze, zanderige fietsen, met net 50 km. op de teller, een rijtijd van 2,5 uur en 5 lekke binnenbandjes in onze achterzak.

Peter, bedankt voor al het geweldige plakwerk vanochtend; Toppie hoor!

20190728 tourtrim lek

Anneke

Trimmen naar ‘t Zand

Om half 8 rammelde vanmorgen de wekker en het zonnetje deed al flink zijn best om de buitenboel lekker op te warmen. Fietsen naar buiten, de bandjes op druk en op naar t Oud gemeentehuis, eens kijken wie er vandaag allemaal mee zouden gaan.

Vandaag was er geen vrijwilliger voor de Trim en al snel werd er ‘t Zand geroepen, een mooi ritje van 70 km.. André, Wim, Bert, Antoon, Sharelle, ikzelf en 2 gastrenners van de Wilde Bond (Erik en Adrie) vertrokken richting den Hout. Antoon ging al snel op kop en heeft dit plekje af en toe even kort afgestaan. Af en toe even oppassen op de rijkelijk met split bestrooide stroken is het verder een mooi fietsen richting Chaam. Met een mooi tempo wordt het rondje heerlijk in de zon met een lichte bries verreden en iedereen liet zich op kop zien om de rest uit de wind te houden. André en Wim sloten het peloton.

Na een mooi rondje met veel zon en zonder lekke banden rolden we om 11 uur voldaan Made weer binnen.

Tim

Tourke Bloemetjesdijk

Samen met Leo toog ik deze ochtend richting de May. Gerard had andere afspraken deze zondag, dus had zich afgemeld. Er was deze zondagmorgen weer volop belangstelling om een rondje te fietsen. Tussen al dat volk zag ik toch plots die man van ’t Teraalst staan. Plannen waren thuis wat aangepast, dan kon Gerard zijn energie toch nog ff kwijt!

Mijn plan was vandaag om richting het westen van Brabant te fietsen. In één rechte lijn naar Zevenbergen, over het kleine bruggetje richting de afgebrande Hoef.
Ons 10 koppige peloton bestond vandaag uit drie sterke dames, die regelmatig aan kop van ons groepke sleurden. De vrouwen drukken steeds meer hun stempel binnen de WTC, de geslaagde familiedag was ook al zo’n geweldig idee van een clubke dames!

20190721 tour

Gerard fietste samen met Renée op kop over de Goudbloemsedijk richting Standdaarbuiten, intussen kon de rest wat keuvelen over een spannende Tour de France, hoe liggen de kansen voor onze Nederlandse favoriet?

Na Standdaarbuiten doen we Stampersgat aan, nog een paar dijkjes en we zijn op ons keerpunt de Bloemendijk, een buitenwijk van Dinteloord.
Vanaf nu de wind in ’t hol, lekker naar huis bollen. In een prima tempo ging het via de Klundert, Moerdijk naar Blauwe Sluis. We hebben geen enkele col beklommen, geen enkele premiesprint bedwongen, dus geen bollentrui en geen groene trui. Iedereen had lekker gefietst en genoten van een mooi rondje, we kijken weer uit naar de volgende vakantierit!

Groet, Pierre Boulanger!

Sportrondje Roosendaal

Afgelopen week voorspelde iemand dat deze zondag weinig WTC’ers aan de start zouden staan omdat het nu echt vakantieseizoen is. Tour en Sport dan maar samen rijden…
Als ik met Anneke op het Raadhuisplein aankom, blijkt dat echt niet nodig. Er staan er zat. En qua Sportgroep; alle kleppers staan aan de start. Het is mooi weer met westenwind dus ik besluit maar eens naar het zuid-westen te rijden. Dit jaar eigenlijk nog niet geweest want daar staan constant bomen langs de wegen en dan krijgen we last van rupsen-vrees.
Vanaf half juli zou dat minder moeten zijn want dan gaan de rupsen verpoppen en veranderen in vlinders. Dan hebben we toch nog wat moois zou je denken, maar nee hoor, het worden mottige nachtvlinders. Daar heb je ook al niks aan, nou ja beter dat ze vlinder zijn dan harige rups.
Zie je echter deze mot: meppen! Dat scheelt weer honderden rupsen volgend jaar. vlinder

Dus hopelijk is het nu minder en bovendien heeft de regen van gisteren de boel wat schoongespoeld.

Het tempo ligt zoals verwacht hoog en dat kan prima met deze groep.
Thijs lijkt nog elke week sterker te worden. Ik zit in zijn wiel als hij op kop rijdt en voel me als Steven Kruiswijk gisteren…. mijn ploegmaat maakt me moe. Dus doe ik wat Stevie deed, vragen of hij iets langzamer kan (en dan wel wat langer op kop).
We draaien nu lekker rond en ik bedenk dat we met dit tempo wel heel vroeg terug zullen zijn als ik me aan de geplande 90 km. ga houden. Dus besluit ik om niet oostelijk van Roosendaal te blijven zoals ik bedacht had, maar om Roosendaal heen te rijden.
Ik vermijd Nispen-centrum want ik heb geen zin in de opdringerige fans die daar altijd rondlopen. Dus door “De Lind” en dan richting het verste punt; Wouw. Ook daar rijden we omheen. Nu ik toch alle dorpskernen weet te vermijden, bedenk ik dat ik dat met Kruisland ook ooit geweten heb. Maar ook dat dat best ingewikkeld was en ik het wellicht niet meer goed weet. Dus toch maar even langs de Kerk rechtsaf. Nu komt de wind een beetje in de rug en gaat het tempo nog wat hoger.
Toen ik Twan aan de start zag staan, dacht ik, “leuk even bijkletsen”. Nou vergeet het maar, het is een Sportrondje vandaag. Twan dacht blijkbaar hetzelfde want bij het terugvallen vanaf de top komt hij een paar seconden naast me rijden en zegt: “Als je wilt weten hoe het met me gaat, vraag maar aan Anneke, die heb ik van de week in de winkel bijgepraat en omgekeerd”. En weg is hij weer.
Peter Verhagen is ook mee. “Gelukkig”, dacht ik nog want dan is er in ieder geval nog iemand die iets minder sterk is. Nou dat is een misrekening. Gedurende de rit wordt steeds duidelijker dat ik vandaag de zwakste schakel ben. Peter gaat als een speer en perst er op het eind nog een demarrage uit.
Vanaf Stampersgat rijden we langs Oudenbosch en dan naar de noordkant van de Mark. Flip merkt op dat het deze morgen veel  wegen zijn waar we vroeger heel vaak reden, maar tegenwoordig nauwelijks meer. Klopt, altijd een lekkere weg met wind in de rug. Maar dan moet je niet op het kantje komen, merk ik. Ik moet de rol even lossen, maar dat wordt opgemerkt en ik wordt weer opgepikt.
In Zevenbergen rijden we over de brug door de nieuwe wijk. Dat is toch een mooie verbetering t.o.v. vroeger. Nu hoef je maar even op fietspad door het dorp langs het station. Nog even rechtsaf en een rechte weg naar huis.
Maar Martien heeft een ander voorstel: “Laten we lekker rustig over de Achterdijk rijden”. Goed plan, ik ben wel toe aan lekker rustig rijden. Blijkt echter dat hij bedoelt dat daar weinig verkeer is, niet dat het tempo omlaag hoeft. Het is inderdaad wel veel mooier fietsen natuurlijk dan op het fietspad langs Langeweg en de 3 Hoefijzers. Via de Zwaluwse polder komen we op de Hellekant. Twan draait al richting Terheijden. Gert-Jan vindt het ook wel mooi geweest en besluit uit te gaan fietsen. Ik ben toch wel zo dat ik het mooie gemiddelde niet wil laten zakken dus blijf stug doorgaan. De geplande 90 kilometer is 110 kilometer geworden maar toch zijn we denk ik ongeveer op dezelfde tijd thuis.
Dat is echt sporten, lekker!

Ad

Rondje trim-Oudenbosch

Hij stond al te pronken deze ochtend om 7 uur. Een dag van tevoren nog mooi gepoetst.
Mijn pareltje, mijn Tommasini. Hij zou mij deze zondagochtend meenemen voor een ritje over Oudenbosch.
Maar wat hij niet wist was dat hij deze ochtend een flinke regenbui te verduren kreeg
over zijn ranke rvs buizen. En dat is iets waar hij helemaal niet van houd, net zo min als zijn berijder. Maar dat was voor later.

Het was weer gezellig druk bij het gemeentehuis. Wim zou deze ochtend de tocht samen met André leiden. Klokslag om half negen vertrokken wij richting Wagenberg, waar een donkere lucht niet veel goeds voorspelde.
Het viaduct over de A16 over wat ons naar Zevenbergen bracht.
André op kop malend met machtige armslagen en de rest in het wiel. Een heel goed tempo onderhoudend.
Via Noordhoek en Standdaarbuiten kwamen wij aan in Oudenbosch. Links van ons lieten wij de St. Pieter voor wat hij was.
Gewoon, te groot voor zo’n kleine gemeente. Maar toch ook bijzonder.

Net voor Oudenbosch had Peter K. ook nog een keertje lek gereden. Dat is hem dit jaar al eerder overkomen. Is gewoon pech hebben Peer. Maar een nieuw binnenbandje was zo gestoken dus wij waren zo weer op pad.
Tussen Oudenbosch en Hoeven braken de hemelsluizen open. Hoera, regenpunten voor de trimploeg. Het dreigde al de gehele tijd, dus moest het er een keer van komen. We waren in korte tijd verzopen. Tijd voor Antoon en Peter om een jasje aan te trekken. De rest had er niet op gerekend, en mijn pareltje van RVS ook niet. Dus dat zou weer poetsen worden vanmiddag.
Na een minuutje of 20 ter hoogte van Etten-Leur werd het weer droger.
Gelukkig maar, want het werd best flink fris zo in die regen. Bijna heel Etten-Leur doorkruist met een ijzersterke Antoon en Bert mee op kop.
Af en toe kwam er een waterig zonnetje tussen de wolken door priemen. Lekker om een beetje op te drogen.

Via het Liesbosch zetten we koers naar Prinsenbeek. Ook Tim en Sharelle deden een flinke duit in het zakje. Na Prinsenbeek ging het weer richting Terheijden en via diverse omweggetjes van André terug naar de May.
’s Middags mijn trouwe tweewieler lekker verwend met allerlei soorten spray waar hij weer lekker van opknapte. Daarna naar Verstappen en de Tour de France zitten kijken.
Nu, terwijl ik dit schrijf, en Wout heeft gewonnen, kunnen ze wat mij betreft de Tour de France rustig omdopen in de Tour der Lage Landen. En daar is niets teveel mee gezegd.
PS Anneke: denk aan de regenpunten hahahaha.
(@Gerard van Anneke; helaas Gerard, de regenpunten hangen af van weeronline voor vertrek en niet van de hoeveelheid die je onderweg krijgt; zie opkomstklassement )

Met vriendelijke  groet,
de Pakhaas

Sporten in de Biesbosch

Ondanks beginnende vakanties en toch een beetje twijfelachtig weer, staat er een redelijke groep bij het oude gemeentehuis deze zondagochtend. André van Kuijk is al niet meer te houden en aan het vertrekken als wij aankomen (ik geef toe… beetje laat), hij neemt de Trimgroep mee naar Oudenbosch. Gerard van Oerle neemt, bij gebrek aan dorpsgenoot Peter, de leiding van de Tour en vertrekt naar Woudrichem.
Ikzelf heb volgens het rittenschema de eer om de Sportgroep te leiden.
Omdat het noordenwind is hebben Flip en ik ongeveer dezelfde gedachte. Komt ook nog bij dat we bepaalde bomen niet willen zien……dus et wordt Rondje Brabantse Biesbosch.
In mijn gedachten kom je dan maar op net boven de tachtig kilometer. Dus ik begin met wat omtrekkende bewegingen tussen Raamsdonk en Waspik alvorens we de Keizersveerse brug over gaan richting Peerenboom en Dussen. Ik zie meteen dat de hoogtestages van Hans van Bragt en Gert-Jan van Wijk sterke benen opgeleverd hebben. Die draaien lekker mee op kop. Maar ook Maurice die vandaag de Sportgroep eens uit wil proberen, schuwt het kopwerk niet. Er staat een behoorlijke wind en het eerste deel staat hij veel tegen. Willem en Flip laten zich dus ook niet onbetuigd, want die houden daar van.
Bij Waardhuizen stuur ik rechtsaf richting Giessen.  Zo kunnen we meteen de dijk van de afgedamde Maas op langs Rijswijk naar Woudrichem. De wind draait volgens mij ondertussen naar Noord-West. Hij blijft tenminste als “van voren” voelen tot zelfs voorbij Werkendam. We pakken dit mooie fietspad tot we beneden langs de Merwede rijden.
Pas als we linksaf kunnen, richting bezoekerscentrum, krijgen we de wind wat mee.
Dus nu gaat het tempo wat omhoog zeker als iedereen zijn beurt doet.
Opa Frans is in betere doen dan vorige week maar dat het 1-2 kilometer per uur langzamer gaat, helpt natuurlijk ook. Voor mij ook trouwens. Opa Peter heeft ook geen centje pijn.
Ik time wat slecht, want ik kom het laatste stuk voor terugkeer bij Werkendam op kop, wind pal van voren. Duurt niet zo lang gelukkig, dan draaien we via het bedrijventerrein de polder in richting De Hank. Plotseling een kreet die ik al lang niet meer gehoord heb : “LEK!” . Goede banden blijkbaar tegenwoordig, maar nu toch even een gedwongen stop. Met dit weer geen probleem en het euvel wordt ook snel verholpen. We zetten koers naar de May waar ik met 97 km. op de teller thuis kom.
Geen weer om in de tuin te zitten deze keer.
Maar binnen smaakt een bakske ook prima.

Ad

 

Tourtje Woudrichem

Zondag 14 juli 6:00 uur. Ik lig nog rustig in bed en zie een grijze lucht.
Nee toch, het zal toch niet.
Even later als ik ben op gestaan en met de hond een rondje heb gelopen, merk ik dat het toch redelijk droog is. Na de boterhammen de fietskleding aan en naar den Bakker, hij had gisteren een feestje, dus bestaat de mogelijkheid dat hij niet mee gaat. En ja hoor, 8:16 uur en geen Peter. Die ligt nog lekker in de mottebunker. Leo ging ook niet mee, had ook een feestje gehad dus ik als Remie naar de May.
Net voor het geminte huis haal ik Erno in. Maar we zijn niet de eerste vandaag.
Even later is het toch nog best druk er worden drie groepen geformeerd.
Een flinke sportgroep vertrok voor een omgekeerde ronde van ons met een extra lus door de Biesbosch. En die haalde al spoedig de groep van de Wilde Bond in.
De trim ging met André een ritje richting Oudenbosch maken.
En wij, de tourgroep vertrokken met negenen voor een rondje om Veen en Wijk en Aalburg. De negen waren Anneke, Renée, Erik, Colin, Ad, Jack, Jan, Erno en ik.
Ieder kende zijn of haar verantwoordelijkheid en met een goed tempo werd tegen de wind in Sleeuwijk bereikt. Hier gingen we de Merwededijk op. Het tempo werd snel wat hoger, wat bij een enkeling de opmerking los maakte dat we toch tour- en niet de sportgroep waren. Tussen Giessen en Rijswijk kwamen we de sport tegen dus als het nodig was hadden de snelheidsliefhebbers over kunnen steken.
Na Wijk en Aalburg kozen we er voor om aan de noordzijde van de Bergse Maas te blijven, aan de zuidkant zijn ze namelijk nog aan het werk langs de dijk. De wind stond meer noordwest dan verwacht dus werd dit gedeelte van de rit nog best lastig. Maar een sterke Ad van Dongen, Jan Lensvelt en Colin Marijnissen hielden de snelheid goed hoog. Dit alles resulteerde in een gemiddelde snelheid van 32 km/h. Ik mocht weer als Remie naar Ter Aalst en kwam de trimgroep nog tegen op het Ruiterspoor. Na de bloemetjes op de brug water gegeven te hebben, kwam ik thuis met 31,6 op de Garmin. En het weer was super om te fietsen, wind om sterker te worden en verder was het droog.
Groeten van Ter Aalst.

Gerard.

20190714 Tour Woudrichem web

Willemstad

De braderie werd al opgebouwd deze zondagochtend toen ik bij het oude gemeentehuis arriveerde.  Het was weer lekker druk met mannen en vrouwen die lekker wilden gaan fietsen. Wij als trimgroep hadden besloten om de rupsen en meer van dat ongedierte deze ochtend links te laten liggen. Dus richting polders.
Ja, dan is een rondje via Willemstad natuurlijk wel een uitkomst.
Een prettige verrassing deze ochtend was dat ons oud-lid Jan Sestig ook mee reed.
En hij had natuurlijk zijn rode en gele kaarten ook bij, maar dat was deze ochtend niet nodig.
En ook Marielle was er als gastrenster bij, erg gezellig.
Met Antoon en Leo op kop, reden wij tussen de kramen van de braderie de May uit.
Via de Hellekantsedijk en de Zwaluw met de wind op kop ging het naar Moerdijk.
Daarna door naar het industrieterrein om vervolgens de Klundert te passeren.
De dijk op naar Tonnekreek waar Rene en ik de koprijders aflosten om door te rijden
naar Willemstad.
Jan had het prima naar zijn zin en ouwehoerde honderd uit. Oude tijden herleven!!!!

Intussen Willemstad aan de zijkant gepasseerd om door te gaan naar Oudemolen.
Daarna koffie gedronken bij Franske in Fijnaart om even later Standaardbuiten aan te doen. Het bruggetje over waarna Erno en Bert er even een flinke snok op gaven.
Ik liet mij lekker naar achteren zakken om de wereld eens van de andere kant te bekijken.
En wat ik zag, was dat het goed was. Een schoon rijtje WTC’ers in slagorde.
Onderweg nog een paar weggetjes aangedaan door Erno waar ik het bestaan niet van wist. Maar altijd weer verrassend op een tochtje. Mag van mij veel meer gebeuren.
Weet je mooie tochten voor de trimgroep laat het weten. Verras ons.

Via Zevenbergen en Wagenberg, waar we afscheid namen van Rene voor een paar weken
wegens een mooie vakantie, zagen we de watertoren weer wat betekende dat deze tocht
er ook weer op zat. Zoals altijd weer een gezellig ritje bij goed weer.
Tot volgende keer.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

 

jan sestig

Goeie benen hebben!

Je staat ‘s morgens op en denkt, ik voel me lekker, uitgerust, kan de hele wereld aan.
Pak de vélo uit de schuur of uit de slaapkamer naast je bed! Zeg je vrouw goeiendag die je vanuit de schuur uitzwaait.
Je fietst naar je maten toe en je voelt het al, je streelt de pedalen, wind die voel je niet.
Dat zijn zeldzame dagen die iedereen weleens meemaakt.
De meeste keren sta je op, kijkt eens naar buiten en dan denk je “weer veul wind, brr, dat wordt weer een pittig tochtje, bietje uit de wind rijden en hopen dat je maatjes het vuile werk opknappen”. Gelukkig zijn er altijd mannen of vrouwen die altijd tegen de wind in kunnen stoempen, nooit moe worden en nooit zeuren.
Dat is dan ook het mooie van een fietsclub, is de een wat minder, dan is er vast iemand anders die het werk opknapt, de volgende keer kan het zomaar andersom zijn.

Vandaag fietsten we met de tourploeg een mooi ritje door de Biesbosch. Gelukkig waren er verschillende meej een paar goeie benen die de pedalen streelden en degene met slechte benen zaten in het wiel. Afzien om in het wiel te blijven, op het kantje op de dijken langs het water. De Biesbosch kan mooi zijn, daar kun je van genieten, het kan ook een gruwel zijn met de vuile wind, ben je weer blij als je de brug bij Werkendam over gaat en denkt vanaf nu de wind in de rug.
Helaas gaat dan in de polder naar Hank ook de snelheid flink omhoog en moet je oppassen dat je na een bocht gelijk kan aanklampen, voordat je het weet, zit je op een paar meter. Zie je ze voor je neus wegrijden, hopen dat er iemand omkijkt en dat ze wachten zodat je weer kan aansluiten.
Als je de pedalen niet voelt, dan maakt een paar kilometer extra niks uit, als je op je tandvlees zit, is elke meter meer te veul.
Eenmaal de meet in zicht is alle ellende snel vergeten en kijk je weer uit naar het volgende tourke met jouw maatjes. Wie weet, ben jij het dan die de pedalen mag strelen en kan genieten van al het moois onderweg!

Pierre Boulanger.