Bij mooi fietsweer hebben we deze zondag onze tijdrit gereden. Volgens de formule die we al sinds 1990 toepassen: niet de snelste wint de trofee, maar de renner of het duo dat de eigen tijd het beste voorspeld heeft. En dat zonder gebruik te maken van computertjes en horloges. Hierop werd door de juryleden René van Mook en André van Kuijck streng gecontroleerd, zo mocht zelfs de voorzitter ervaren. Dit jaar mochten de WTC-leden kiezen of ze alleen of als duo in zouden schrijven. Uiteindelijk waren er 11 duo’s en één solorijder. Deze solorijder, Thijs Hillen, rijdt al weken heel sterk en wilde wel eens knallen. Anderen lieten dit ook graag aan hem over want je zou zelfs moeite hebben moeten doen om hem bij te houden. Hij raasde over het 37,5 km lange parcours en was na 57 minuten en 57 seconden binnen. Goed voor een gemiddelde van 38,8 kilometer per uur. Nou gaat het bij deze tocht niet om de rapste tijd, maar toch even kijken naar de anderen. John Haanskorf en Ad van Wesel probeerden het nog wel, maar met 36,1 gemiddeld werden ze op gepaste afstand tweede. Hans van Bragt en Gerard van Oerle lieten de derde tijd klokken met 35,6 km/uur.

Zoals gezegd was het mooi weer en misschien dat het daar aan lag. Of was het omdat het parcours er zo mooi bij lag door de veegactie van Wim Rasenberg en Frans Marijnissen heel vroeg in de ochtend? Feit is dat iedereen sneller reed dan de voorspelde tijd. Soms vele minuten.
Onderstaand het overzicht van de tijden:

Iedereen was dus te snel, en soms niet zo’n beetje ook. Wellicht toch beter in vorm dan gedacht. Toch waren er weer twee duo’s die binnen de minuut van hun opgegeven tijd zaten. Peter Verhagen en Flip Segeren eindigden 53 seconden van hun voorspelling, maar dat was niet precies genoeg.
24 seconden was slechts het verschil dat Leo Stasse en Erno Haanskorf lieten klokken.
Zij gingen dus met de trofee aan de haal.
Gefeliciteerd!

Omdat toertochten dit tweede Covid jaar niet kunnen doorgaan, hebben we besloten om op Vaderdag 2021 uit een ander vaatje te tappen.
Doel: een 130 km tocht.
Na wat heen en weer WhatsApp berichten starten we extra vroeg, 08.00 uur bij het oude Raadhuis; eerst maar eens naar het Westen.
Met veel dank aan Peter Broeders die de West-Brabant Route van Ad had aangeleverd. Prachtig “ritje”!
Nauwelijks Drimmelen uit op De Langeweg komt er middenin de groep van zes al een kreet: “Volgens mij rij ik lek!”. Erno Haanskorf hobbelt over het nog natte asfalt en moet aan de bak. Vlotjes wordt het steentje in de achterband ontdekt en met nieuw rubber kunnen we verder.
Voorlopig bekend terrein: Zevenbergen (nog steeds is de wegreparatie niet af; wat een rommel daar en al maanden; stukje kluunen). Net voorbij Zevenbergen achter de Lamgatsebrug over de Mark staat Peter Broeders ons op te wachten en te filmen. Hij wist natuurlijk waar we langs kwamen!
Standdaarbuiten, noord langs Roosendaal en Oudenbosch met die kenmerkende koepel.
Net voorbij Oud Gastel bij Kruisland zwaait Peter Bastiaansen rechtsaf om met een kleiner rondje op tijd thuis te zijn voor zijn Vaderdaglunch. Bedankt, Peter, voor het kopwerk!
Een stukje verder geeft Anne-Mieke Rensen het goede voorbeeld: aanhaken bij een sneller ploegje en achter in dat peloton je rust pakken. Zij wel; ging goed; wij vieren redden het niet. Goede benen vandaag!

Erno laat ons bij herhaling voelen hoe waaiers werken. Links of rechts achter in ganzenpas op tempo.
Weer wat geleerd.
Door naar het zuiden, langs de oostkant van Bergen op Zoom over de Brabantse Wal. Mooi hier hoor. Vooral bekend bij mountainbikers hoor ik onderweg. Zover ben ik op twee wielen nog nooit van huis geweest. Met vooral kopwerk van Erno maar ook van Peter Korse komen we bij het verste punt: Woensdrecht. En meteen onze tussenstop: het terras van Non Plus Ultra. We zijn niet de enigen; de kelners zijn nog wat onervaren dit jaar en rennen de benen uit hun lijf voor al die tourrenners. Zelfs de appeltaart is op! De slagroom is helaas nooit aangekomen, maar we laten ons de koffie en vlaai goed smaken. Bidons vullen en weer verder. Net verderop het bord “5% stijging”, dus binnenblad erop en de Steilrand omhoog. Allemaal vlot boven gekomen.
Door naar Hoogerheide en Huijbergen. Mariëlle Verhoeven zegt steeds geen kopwerk te doen en niet te kunnen klimmen. Maar dat klopt vandaag niet. Stoempen en knallen, soms niet bij te houden. Respect, bedankt! Goed geoefend ook deze week, want dit is je tweede 130 km van deze week!
En dan is er alleen maar meewind: kracht 3 of 4.
Nispen, net even door België, Schijf, het komt allemaal voorbij.

Iedereen doet zijn kopwerk en onder Sprundel door gaat het richting Etten-Leur en Prinsenbeek, dus meer bekend terrein. Inmiddels geven mijn benen aan, dat het allemaal niet meer top gaat.
Gelukkig stelt Peter Korse voor nog even een (alcoholvrij) biertje te pakken bij Café Elsakker. Heel welkom hoor! Bedankt!
Daarna door over bekend terrein: Langs Wagenberg en bijna aan het eind kort door Helkant om niet onder de 130 km thuis te komen.

Met een voldaan gevoel nemen we afscheid; we mogen de rest van Vaderdag met de benen op de bank uitrusten en tevreden zijn over onze inspanningen.

Tot ziens,
Ruud Jansen. 

Het was rustig vanmorgen om bijna half 9. Dit kwam natuurlijk omdat er al een groepje om acht uur was vertrokken, maar misschien ook omdat de lucht maar donker was. We waren met vieren vandaag, een klein clubje dus. Net als de TT en Tour vertrokken ook wij richting Den Hout. Daar verloren we de anderen uit het oog. Wij gingen richting Oosterhout en daarna dwars door Dorst. Vanaf dat moment gingen we een voor mij nieuwe en hele mooie route rijden. John en Wim hadden die laatst al gereden om te kijken of het iets was om met de groep te doen. Het was opvallend hoeveel molens we hebben gezien. Volgens Johan was het echt een molentocht. Wat mij het meest opviel, was de hoeveelheid viaducten en dus ook hoe vaak we over een snelweg reden. Op een gegeven moment reden we effe door Effen. Grappig. Daar was ik ook nog nooit geweest. Via Liesbos reden we terug naar Zevenbergen en in één streep door naar Made. Fijn dat we de wind nu echt van achteren hadden. Het was een fijne rit waarin we het kopwerk met vieren steeds goed afgewisseld hebben. En nu tijd voor vaderdagactiviteiten.

Groetjes, Petra

De ergste warmte is het land uit en op zondagochtend ziet het er niet verkeerd uit. Temperatuur is goed, evengoed nog wel bewolkt. De stoep achter is nat, maar het is droog nu en Weeronline zegt dat het droog blijft. Ik fiets naar de May en als ik naar het zuidwesten kijk, wordt het toch aardig donker. Onderweg haak ik aan bij Edwin die vandaag weer met de Tour/Trim meerijdt. Vandaag mist de Tour/Trim minimaal 4 rijders; Piet zit de lappenmand, Gerard rijdt vandaag ook niet mee en Ruud en Marielle gaan voor de 130 km. lange WestBrabantroute. Aan de andere kant hebben we vandaag wel een gastrenster; Boukje Broeders wil een keer met ons meerijden.
Samen met Edwin, Bert, Boukje en ik vertrekken we richting Den Hout. We laten de Tour-ploeg voorgaan. Met Edwin op kop houden we ook een goed tempo aan en pas na het Houtse Meer verdwijnt de Tourploeg echt uit zicht. Na Dorst is het wat onwennig; we rijden hier vaker, maar dan aan de andere kant. Over de A58 gaan we rechtsaf en rijden richting Ulvenhout. Edwin rijdt nog steeds op kop en eigenlijk zou dat de hele rit zo blijven. Over het algemeen met mij aan zijn zijde die hem wat tot iets rustiger rijden maant. Ook Bert en Boukje leveren hun deel; Boukje kan prima mee met de Tour/Trim. We passeren de Galderse Meren en even later Rijsbergen. Hier hebben we sommige delen de wind flink op kop en moet ik zelfs af en toe even roepen naar Edwin of het wat rustiger kan.
In onze route zit een kort stukje met een smal fietspad. Een gelukje dat we nu maar met z’n vieren zijn. Het smalle gedeelte is niet het enige obstakel. Er ligt ook redelijk wat zand op het fietspad. Geen punt voor ons, maar het vraagt wat voorzichtigneid in de bochten. Dan opeens rijdt Edwin lek. Een flink stuk glas heeft zijn achterband doorboort. Het geeft ons even rust. We zijn allen aardig bezweet. Tegelijk met het wisselen van de band, pakken we ons “banaantje”. Boukje geeft aan dat het nog steeds prima gaat en dus rijden we na de lekke band in hetzelfde tempo door, maar nu gelukkig voornamelijk met wind mee.
Even voor Rucphen begint de Garmin weer te piepen dat we verkeerd rijden. Klopt ook wel want de afslag die we zouden moeten nemen, is er gewoon niet. Gelukkig weet Edwin hier een beetje de weg en rijden we een alternatieve route. Als we even een schatting maken, komen we ook nog aan de beloofde 82 km.
Als we uiteindelijk Rucphen uitrijden en Sprundel ook achter ons laten, weet ik ook weer waar we zijn. Dit is bekend terrein en met de wind in de rug kunnen we nu het gemiddels aardig oppiepen.. Eerlijk gezegd is bij mij de koek dan al redelijk ver op, maar gelukkig kan ik nog goed meekomen aan de kop. Na Etten-Leur volgt Prinsenbeek en dan de brug over de Mark bij de Elsakker. Piepend kom ik boven, maar weet nog net Boukje en Bert achter me te houden. Gelukkig staat Wagenberg alweer op de borden en als we de rotonde bij Zevenbergschen-Hoek indraaien hebben we de wind vol in de rug. We hebben een lekker tempo van even boven de 33 km/h. Net voorbij het benzinestation hoor ik Bert roepen “…ACHTER!!”. “Wat nou… achter?!”, denk ik bij mezelf. Opeens dendert de Sport-ploeg voorbij en ik wist al wat er zou gaan gebeuren; Kooijman gaat aanhaken!! Na een paar honderd meter is ie toch bij ons terug; hij wil de rit met ons afmaken; ook wel zo netjes.
Bij Wagenberg sla ik af en bedank de groep; het was een zware rit, maar we hebben het gehaald.
Volgende week gaat het beter.

Rene

Vaderdag is eigenlijk een dag dat je als vader rustig aan mag doen en door de kinderen uit de wind gehouden wordt. Maar op de verzamelplek zie ik er maar eentje die dat komt doen: Rachel. Fijn voor Kees.
Ik had er ook al niet op gerekend hoor.
De opkomst is niet zo groot vandaag, terwijl het wel ideaal fietsweer is. Nou is het zo dat 7 WTC-ers al vroeg vertrokken zijn voor een rondje West Brabant. Als je die meetelt, is het totaal toch niet zo gek.
Maar ik hoop volgende week 27 juni toch meer mensen te zien, dat is wel zo gezellig bij onze tijdrit met na-zit; een klassieker op het programma van WTC.
Vandaag nog een goede kans om te trainen daarvoor. En dat zijn de Sport-mannen zeker van plan.
Twan had dit al wel aan zien komen en moedigde iedereen zaterdag al aan om eens als voorbereiding op de tocht een paar kopstootjes te drinken met vette hap, en liefst ook nog een zware shag erbij te roken.
Ik betwijfel of dat advies ter harte genomen is, want het tempo van ons vijftal ligt al snel hoog.
We rijden naar de Drie Hoefijzers en dan richting dun Elsakker. We passeren bordjes die waarschuwen voor processierupsen. Thijs vertelt dat hij daar altijd veel last van heeft. Interessant is dat ik uit zijn verhaal concludeer dat je op een fiets met schijfremmen minder last hebt van die beesten. Hoe kan dat? Nou, het is simpel. Als het wegdek nat is, spetteren de haren van de rups meer omhoog op je benen. En als de weg nat is, pakt Thijs altijd zijn oude fiets dus met velgremmen i.p.v. zijn nieuwe fiets met schijfremmen. Dus het verhaal klopt wel. Laat ik nou alleen fietsen hebben met velgremmen…..,  ik hou dus een beetje de kant van de weg aan waar de eiken minder overheen hangen.
Dit deel van de tocht kan ik dus nog wat met Thijs praten, maar dan besluit ik toch om even in een wieltje te gaan zitten. Met vijf man zit je al snel op een lint als je wat langer wilt herstellen na een kopbeurt, dus zo is het vanaf nu.
We rijden richting Rijsbergen, Zundert en dan naar Schijf. Ik probeer dorpen te vermijden en dat lukt goed. In Nispen rijden we ook niet door “het centrum” maar over de rondweg. Nog even wat van die zuidwesten wind van voor, maar dan vanaf de Wouwse Hil komt de wind schuin van achteren. Goed nieuws voor Twan en mij maar ook voor Martien, Thijs en John, want met wind van achteren kunnen wij ook wat langere kopbeurten pakken.
We gaan om Wouw heen en ook rond Kruisland weet ik een sluiproute. Daar halen we een groep in die er ook goed de sokken in heeft. Ze sluiten aan en er neemt er zelf eentje de kop. Dat gaat niet helemaal veilig volgens John en die geeft dat op subtiele wijze aan de renner door. Vanaf Café Gastels Sfeer laten ze ons los omdat ze een paar maatjes achter hebben gelaten. Wel zo fijn, want is altijd extra opletten als je mensen  meerijden die je niet kent.
Vanaf nu zitten we op voor iedereen bekend terrein en hoef ik wat minder op de route te letten. Ik eet mijn muesli reep op voor de laatste 30 kilometer. Mijn  bidon is al erg ver leeg merk ik. Vanochtend leek het nog niet zo heet te worden dat ik mijn EHBO bidon moest gaan vervangen door een extra bidon met water (en EHBO set in achterzak) maar was misschien toch niet zo gek geweest. Over de fietsbrug sturen we richting Langeweg. Als we voor de tweede keer langs de Drie Hoefijzers rijden, halen we de TT groep in. Boukje zit er nog goed bij zo te zien (misschien voelt het anders voor haar). We gaan er op en er over. Ik hoor nog even iets achter mij. Iemand probeert aan te pikken denk ik. Maar als ik om kijk, zie ik de achtervolger zich weer laat terug zakken naar de maatjes van de TT.
Bij Wagenberg slaat Twan af naar Terheijden. Hij kon goed mee en ik denk niet dat het komt omdat de anderen zijn aanbevelingen overgenomen hebben. Hoewel John anders beweert, en ik vond hem het laatste stukje ook een beetje verdedigend rijden….. Later zie ik waarom, hij wilde blijkbaar nog een kommetje pakken want ik krijg op Strava een melding : “John is zojuist de Local Legend van de brug op ! geworden”.
Gaat hij toch nog met de premies aan de haal…..

Ad van Wesel

Zondag 20 juni, bijna de langste dag van het jaar.
Na wat onweersbuien en wat regen in de afgelopen nacht was het nu lekker afgekoeld tot een graad of 20 met een briesje vanuit zuidwest. Er zouden vandaag maar liefst vijf WTC groepen een tocht rijden, naast de Sport-, Tour-, Tourtrim- en Trimgroep, zou ook een TT groep starten die de 130 Km. grens wilden passeren, zij waren al om 8.00 uur vertrokken zodat ze op tijd thuis zouden zijn op deze Vaderdag.
De tourploeg vertrok met Flip als leider op kop, deze plaats zou hij de gehele tocht niet afstaan.
Hij had een mooi rondje in petto voor Kees M. en dochter Rachel, Peter V., Erik S., Marino vd E. en ondergetekende.
We reden in eerste instantie zoals een rondje ‘t Zand. Een klein oponthoud door een lekke band van Erik net in de Alphensebaan, net na Gilze, kon de pret niet drukken. Dit werd vlot gefixt en weer door naar Alphen.

We reden nu ook door Alphen (dit was trouwens het enige dorp waar we doorheen reden) om daarna weer uit te omen op de Chaamseweg en zo naar Eldorado. Via de Heikantsestraat passeerden we “de kranen” en Dassemus. Daar aan het eind gingen we nu niet rechts maar verrassend linksaf en via de Bredase en Meerleseweg naar Meerseldreef. Mooie wegen daar en veel fietsers die ook genoten van de omgeving.
Onze Flip bleef dus gewoon lekker op kop zitten en na de vraag aan hem of hij die wind ook had besteld, antwoordde hij doodleuk: welke wind? Ik ben bang dat ik nog meer moet fietsen…. De overigen wisselden steeds de koppositie naast Flip, opvallend vandaag was een ijzersterke Rachel, ik weet niet wat voor ontbijt zij had vanochtend of wilde zij haar vader vandaag helpen?
Via Hazeldonk reden we naar Rijsbergen, langs mooie bloeiende akkerranden, ooievaars in de wei, langs golfterrein de Turfvaert en camping Liesbos. Onder de Liesboslaan door en nu niet rechts- maar weer verrassend, linksaf naar de Deurnestraat om zo naar de molen van Etten Leur en Zwartenberg te rijden. Een mooi alternatief inderdaad, rustiger en een beter wegdek. Daar kwamen we zelfs een bekende Mayener tegen op het fietspad; enthousiaste Harry Gouverneur liep daar fanatiek zijn ochtendwandeling.
Vanuit Zwartenberg reden we de bekende weg via Langeweg en het fietspad naar Wagenberg zo weer naar de May, eindelijk genietend van wind mee.
Met precies 85 km.op de teller heeft Flip ons op een mooi tourrondje getrakteerd.
Bedankt Flip!

Anneke van Wesel

Gisterenavond alles klaargezet om deze zonnige zondagochtend een heerlijk rondje te
gaan fietsen. Dus om 7uur in alle vroegte opgestaan om op mijn gemakske naar de May
te rijden. Ik was de eerste. Maar al snel werd het drukker en drukker. Dat zag er allemaal
prima uit. Marielle wist nog niet met welke groep ze mee zou fietsen want een dag van te
voren had ze met Melody een ritje van ruim 100 km gereden. prima toch van die twee
meiden. Na een beetje op haar ingepraat te hebben besloot ze toch met Melody samen
toch met mij, Ruud en Rene mee te gaan. Rene had mij deze week al gevraagd om de
weg te wijzen voor een rondje Poederoijen. Aangezien ik niet de beroerdste ben nam ik
deze taak uiteraard op mij. Marielle vroeg nog of het niet te hard zou gaan, maar daar
zouden we uiteraard rekening mee houden.
Half negen en weg waren we. Eerst richting Heusden. lekker recht toe recht aan.
Net voorbij de Peerenboom werden we ingehaald door de tour groep aangevuld met een
paar kleppers van de sportgroep. Even goeiendag gezegd terwijl ze ons voorbij reden.
Zij gingen richting Dussen en wij reden verder richting Heusden. Ruud en Rene hielden er
een mooi strak tempo op na, en ook Melody liet regelmatig zien dat ze ook wel een
stukske op kop kon rijden. De brug van Heusden dook voor ons op maar die lieten wij
aan de rechterkant van ons liggen. Wij gingen links onder het viaduct door om richting
Ammerzoden aan te houden. Ter hoogte van Wijk en Aalburg wachtte ons nog een flinke
klim die Rene met twee vingers in zijn neus voor zijn rekening nam. Wat een benen had
Rene vandaag zeg. Wij naderden Bern. Hierna ging het linksaf om het fietspad naar de
dijk richting Poederoijen te volgen. Hier nog even een kleine pauze ingelast voor een plas
en bananen pauze om daarna met gezwinde spoed de dijk bij Wellseind op te draaien.
Het was hier best druk met fietsers, maar het is hier ook prachtig om te fietsen.
Absoluut een van mijn favoriete routes die ik heel vaak fiets. Marielle vroeg of we het
tempo iets wilden laten zakken, en dat was uiteraard geen probleem. Ook Ruud en
Melody en mijn persoontje deden af en toe een duit in het zakje om het tempo te
onderhouden. Aalst, Nederweert, en Poederoijen het was een makkie voor ons vandaag.
NU weer op weg naar Almkerk om door de polder en Dussen terug te keren richting Made.
Iedereen had genoten van de rit, en na afscheid genomen te hebben in de May ging ik
met een goed gevoel weer op huis aan.
Ik heb begrepen dat ons zondag een ritje van 130 km wacht o.l.v Ruud dus dat word veel
trainen deze week. Pffffttttt. Heb er zin in!!!!!!!!!

Met vr gr De Pakhaas.

Op deze zonovergoten zondagochtend stonden er acht renners klaar om met de Trimgroep mee te gaan. Ook deze zondag hadden we weer een nieuwe dame in ons midden, Boukje. Ze was enthousiast gemaakt voor onze club door haar vriendin Rachelle. Ook Rachelle reed daarom met ons mee. Wim en John hadden een mooie route voor ons uitgedacht naar de Biesbosch. Hiervoor waren ze afgelopen dinsdag samen op pad geweest om deze te verkennen. Tot onze verrassing vertrokken we richting de watertoren en gingen we naar de Moerdijkbrug. We reden in een, voor ons, hoog tempo, maar iedereen kon vlot mee. We gingen door de mooie polders richting Dordrecht. En inderdaad ook daar ligt de Biesbosch. We waren nieuwsgierig hoe ver we de Biesbosch in zouden gaan en of we via Raamsdonksveer weer terug naar Made zouden gaan, maar nee hoor. Wim en John hadden een heel ander plan. We hebben een ronde gereden en zijn toen naar de Kiltunnel gegaan. Deze keer er niet doorheen, maar er langs. Pff. Het tempo bleef hoog, Wim vroeg zich af of we allemaal pepers hadden gegeten, maar het ging gewoon lekker vandaag. Bovendien hadden we veel mensen die op kop wilden rijden. Ook Boukje stond haar ‘mannetje’ op kop. Via de Moerdijkbrug zijn we nog naar Moerdijk gegaan. Tenslotte via Langeweg weer naar Made. Met een voldaan gevoel zijn we ieders ons weegs gegaan.

Petra

We hadden een mooi ploegeske deze morgen, Peter B ,Anneke v W ,Sandra,Gerard,Hans,Leo en 4 sport kleppers Thijs, Ad v W ,Flip en Twan.We reden vanaf de May naar het Veer naar Ramsdonk en de Hang.Vandaar door de polder langs de peerenboom naar Almkerk en Sleeuwijk, de brug over naar Gorkum met een paar goeie koptrekkers , Hans , Leo , Gerard en Flip met de rest in het wiel richting Schelluinen.Daar aangekomen hadden we mooi een stukje van 50 meter kluinwerk (wegwerkzaamheden).Schelluinen voorbij over de Giessen langs het Pinkenveer richting Ottoland Molennaarsgraaf Bleskensgraaf, dat was het verste punt dus nu weer richting huis.

Met een mooi tempo, de wind komt langs alle kanten, richting Sliedrecht langs de mol daarna de hollandse biesbos inrichting de Moerdijkbrug. Met Thijs op kop rijden wij allemaal op een lint De Moerdijkbrug op, na de brug zijn we ineens 6 man kwijt, die waren afgeslagen richting lage Zwaluwe.Wij rechtdoor over de Dirk de botsdijk bij Thijs in het wiel, volgens mij was ie net pas warmgedraaid.Verder richting gat van de ham schuur van Snoeke.

Op de kruising zanddijk en hellekantsedijk zagen we de andere 6 weer rijden, zo waren we met zun alle tegelijk weer op de May.Iedereen bedankt voor de rit en een prettige zondag

Erno

En alweer een prachtige zondagochtend. Dus maar weer eens de fiets van stal gehaald
en op naar de May. Alweer gezellig druk bij het gemeentehuis waar de diverse groepen
vorm kregen. Onze TT groep zou deze morgen met 2 dames en zes (heren?) op pad
gaan. Willemstad zou vandaag het keerpunt worden. Met het zonnetje was het goed
fietsen en Rene en Edwin zorgden ervoor dat het tempo er gelijk goed in zat.
En dat hielden zij vol tot voorbij de Klundert waarna wij de dijk richting Tonnekreek namen.
Goed gedaan mannen. Even later kwam de camping bij Willemstad in zicht en daar
verlieten wij linksaf de dijk. Vervolgens dwars door het mooie Willem (Avontuur) stadje.
Voor mij en misschien toch ook voor andere fietsers een mooi gevoel deze stad aan
een te vroeg en te jong overleden clublid. Daarom is deze stad zo mooi.
Langs de haven met al zijn jachten fietsten wij Willems Stad weer uit. Op weg naar Helwijk
en Oudemolen. Hier heb ik een tijdje met Edwin het tempo mogen bepalen.
Prima baantje hier om het tempo goed te kunnen onderhouden.
Nog efkens bij ons Fraans op bezoek geweest in Fijnaart om daarna in gezwinde draf
koers te zetten haar het wereldberoemde bruggetje van Bartle….. sorry, Standaardbuiten,
maar ook heel mooi. Onze beide dames Annemieke en Marielle staken hun sierlijke
neuzen ook regelmatig aan het venster en dat ging ze erg goed af.
Met Bert en Ruud en Piet erbij hadden wij deze ochtend een prima ploegske.
Vanaf het brugske ging het over het spoor achter Hazeldonk langs naar Zwartenberg.
Daar een eindje door het poldergebied geslingerd om uiteindelijk bij den Elsakker uit te
komen. Daarna nog een keertje flink doorgetrokken op het viaduct om daarna via
Langeweg naar Wagenberg te rijden. Hier namen we afscheid van leider Rene die zijn
zaakjes vandaag weer prima voor elkaar had. Terug in de May konden wij allemaal
terugkijken op een prima ritje onder een heel lekker zonnetje.

Met vr gr: De Pakhaas