En weer een schitterende tocht, gezellig ook. Door het raam in de ochtend leek het zomer, maar een straffe wind NNO, maakte het behoorlijk fris. De temperaturen overdag zijn fijn, maar s’nachts is het nog steeds aan de lage kant. Maar dat houdt ons toch niet tegen. In een lekker tempo over de drie bruggen en dan bij Hank linksaf de polder in naar Werkendam. Een schitterende weg, ik heb ‘m vaak gefietst, maar ego vermorzelend als je er doorheen zit. Maar wij gingen er dus fris overheen. Bij Werkendam de Biesbosch in. De meesten van ons kennen het van vroeger, het is fors veranderd op een fantastische manier. Fijn voor allerhande recreanten. En zeker voor fietsers. Ik was aangenaam verrast nadat we het Biesbosch museum voorbij waren. We gingen over allerlei paadjes die ik zeker niet herkende. Maar bijna terug bij Werkendam gingen we wel over de drie bruggetjes vlak over het water waar de paden gemarkeerd worden door schitterende bossages. Mijn hart ging er sneller van kloppen. Hoewel dat natuurlijk ook door de tegenwind zou kunnen zijn veroorzaakt. Na Werkendam over de dijk helemaal terug naar Hank, veel keus is er dan trouwens niet.

Onderweg werd Peter nog even klemgezet. Maar Gigant uit Grave hield zijn cool aan de andere kant en bracht de oplossing door even te laten zien hoe een stukje cross de oplossing kan brengen. Het zijn heren met stalen zenuwen. Het was zeker een mooie tocht.

Groeten,

Gerard

Op deze frissen morgen stond er een rondje over de Noordhoek op het programma.
Wij werden verwelkomd bij het gemeentehuis door Meesterzapper en Prententrekker Bakkertje Peter die weer een paar kiekjes maakte voor het nageslacht. Altijd leuk toch?
Klokslag half negen ging het in gestrekte draf met kleppers zoals Erno, Marino, Bert etc richting Moerdijk.
De wind stond lekker gunstig, in het hol dus, met Erno en Marino als koptrekkers.
In no time waren we bij het industriegebied van Moerdijk om daarna de weg richting Noordhoek te volgen.
Langzaam kwam de zon ook tussen de wolken gluren zodat het wat aangenamer werd.
Er waren deze ochtend veel grote groepen fietsers op pad. We werden er door sommige ingehaald en sommige groepen kwamen ons tegemoet. Velen trokken er lekker op uit.
Onderweg werd er lekker doorgefietst e gekeuveld over van alles en nog wat.
Op naar Etten-Leur. Rene vertelde over het prachtige uitzicht dat hij had over het kanaal en omstreken wat hij had vanuit zijn mooie appartement. Hij is intussen al een echte Oosterhouter geworden.
Helene, John, Peter K en Johan reden deze dag de Abdijtocht te Tilburg. Een goede reden om na afloop een stevige Trappist te pakken.
Na Etten – Leur naar het Liesbosch om vandaar onze tocht te vervolgen naar den Elsakker om te gaan genieten van een bakske koffie en een puntje.
Het terras was flink vol met gelijkgestemden. Nadat we onze fietsen gestald hadden, bij Piet duurde het een half uurtje langer, gingen Marino en Erno binnen het inwendige voor de fietser halen. Gezellig met z’n allen op het terras een beetje ouwehoeren over van alles en nog wat.
Op een gegeven moment werd er flink gelachen. Wat bleek nou? Een robotje dat het gras aan het maaien was had mijn fiets ook voor gras aangezien. Deze stond geparkeerd tegen een paaltje en het robotje dacht natuurlijk die gaat eraan. En dat had hij goed gezien. Klets, en daar lag mijn fiets. Geen schade gelukkig want hij viel op het gras, maar wel lachen natuurlijk. Het Bakkertje was er niet dus zelf maar een paar kiekjes geschoten.
Na de gezellige zit werd het tijd om via Terheijden nog een rondje Munnickenhof te fietsen.
Rene en mijn persoontje gingen daarna via Den Hout terug naar Oosterhout en de andere mannen naar de May.
Lekker gereden als groep en goed op elkaar gelet. En zo hoort het.

Met vr gr De Pakhaas.

Dit verslag is aan de late kant en een beetje kort maar ik ben niet in Beaste doen.
Toch schrijf ik wat belangrijke dingen dingen op die mij opvielen.
Ten eerste : Peter Verhagen is er weer bij.
Top Peter, rustig aan en je fiets tot je 100e.
Peter Korse zie ik ook .klasse Peter! Ik voor jouw geld : rustig aan en je fiets tot je 100e.
Erno neemt Peter k. Mee voor een wat kleiner rondje van zo.n 40 km .( ze stonden niet op de presentie lijst?) Op de site maar ze waren er wel ????‍????
Erno top gedaan zo help je Peter weer in het zadel.
John de W.
Heeft de route in 3en gedeelt, Whahoo maar totaal toch ook hetzelfde als de rest gefietst.
Marino had er zin in vandaag ik verwacht promotie voor hem naar een hogere groep en Marc S is er weer bij ( worden dit niet te veel ritten zo Marc dit seisoen????? verder ging de rit naar De Waik en A lekker mooi groepske zo.
Zondag koffie mannen.
Dus we zien jullie weer.

Grt Beaste vonden Boan

Het was een prachtige morgen, het zonnetje scheen en de temperatuur was nog een beetje fris maar zou gedurende de ochtend wel gaan oplopen. Maar dan komt de grote vraag: wat trek ik aan? Lang, kort of toch in stukken?

Na uiteindelijk de keuze te hebben gemaakt was het tijd om naar het raadhuisplein te gaan. Daar stonden al een aantal trimmers klaar. We waren z`n 6-en klaar voor vertrek John, Wim, Gerard, Jan Marc en ondergetekende. Maar toen het “startschot” viel waren we Marc en Gerard kwijt. Na een paar minuten gewacht te hebben toch maar besloten te gaan fietsen.
Net voor de brug naar Geertruidenberg hoorden we een gil en ja hoor daar kwamen de “verloren schapen” aan.  Op het viaduct naar Den Hout kwamen ze erachter dat ze met de verkeerde groep waren gestart. Met een geweldige snelheid sloten zij weer bij de rest van de “kudde” aan.  Hup op weg naar Almkerk. De zon ging warmer schijnen, het gras rook heerlijk, de bomen mooi frisgroen, het koolzaad dat bloeide en de schaapjes in de wei, wat is het dan genieten om te kunnen fietsen met een gezellige groep. De armstukken konden wel uit. Iedereen was het met elkaar eens, Dit is het weer waar we op zaten te wachten.
Via Almkerk, Rijswijk naar Woudrichem om vervolgens naar Werkendam en via een prachtig dijkpadje uit te komen bij fort Bakkerskil. Hier trakteerde Gerard ons. Dank je wel Gerard. 
Er stond naast een bord met de geschiedenis van het fort ook nog een wachthuisje met inhoud. Dit vroeg natuurlijk om uitgeprobeerd te worden. Met dank aan een belgisch echtpaar wat na een kortebespreking van Evenepoel en zijn kansen op de winst in Giro er op zeer fraaie, electrische  dat dan weer wel, fietsen de omgeving gingen verkennen.  Na een uitgebreide fotoshoot en een heerlijk kopje koffie met appeltaart, gingen we weer op pad. Met de wind in de rug kwam Made alweer snel in zicht. Na afscheid van elkaar te hebben genomen, natuurlijk snel naar huis om te kijken hoe de foto`s waren geworden. De eerste reacties waren positief en zelfs uit Griekenland kwamen de complimenten. Maarre Johan, deze pet is mij toch iets te groot.

Groeten Hélène

Ondanks de belofte van schitterend weer, die uiteindelijke ook werd ingelost, begon de dag aan de koude kant. Een stevige bries uit het Noordoosten hielp niet echt mee aan vroeg comfort.

Op naar het Land van Heusden en Altena. Via de Pereboom door Dussen, een plaats met een persoonlijk verleden. De ontluikende natuur en de weg die met de Dussen mee meandert, het belooft wat als het in volle bloei staat. In schril contrast daarna de voormalige rijksweg richting Heusden die zo’n 15 km lang is, en met slechts een kleine slinger in Meeuwen. Ik heb het altijd een taai stukje weg gevonden. Om de route niet te kort te maken, we waren wat van het originele plan afgeweken, zijn verder oostwaarts gegaan richting Wijk en Aalburg. Voordat we daar de dijk op reden het eerste lek. Mijn achterband. Een nieuwe nog wel. Zelden heb ik zo staan schutteren, het duurde nogal. Mijns inziens maakt het vervolg over de dijk bij Wijk en Aalburg het wel weer goed. Ook weer een mooi stukje, meen ik.

Tussen Heesbeen en Doeveren nog een lekke band. Die was wat duidelijker, een scherp ding.

En toen met de wind in de rug terug naar het westen ten zuiden van de Maas.

Er waren wat haperingen in de communicatie, maar voor aanleiding, uitleg en vervolg verwijs ik graag naar de WTC Made Social whatsapp groep.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Vandaag De naar De Mol, opzich een rondje op het lijf geschreven voor de trim want er is koffie met appelgebak te halen in Dordrecht.
En daar houden wij van.
Maar de trim is vandaag met 5 kleppers de goedkoopste groep veur de penningmeester.
Maar het zijn niet de minste nl
Marino van den Elshout
Jan Lensvelt
Wim Rasenberg
Johan Smits
Bert Timmermans.
Jan, Johan,Bert en Marino zitten lekker midden in het peloton om hun benen te sparen veur de wedstrijd .Eindelijk kunnen wij ons vd trim ook is in de kijker rijden omdat er nu 3 groepen zijn.
Wim Rasenberg zit helemaal ( zoals bijna altijd ) achter in de groep.
Zo heeft hij overzicht op alles. Marino is met al zijn ervaring als coureur de favoriet om de koers te winnen en hij wint dus ook en blijkbaar gaat hij en de hele trimgroep zo hard dat we niet op de film konden worden vast gelegd.
Als trimgroep zijn wij allemaal bij de eerste 5 geëindigd en dat kan geen enkele andere groep zeggen dus “wij zijn de beste” zou Louis zeggen.
Wat minder is dat we met wind tegen naar huis moeten gelukkig komen de sterke mannen Frans en Kevin ons bijstaan en houden ons lekker uit de wind.
Op de Hankse brug last Marino zich bewust afzakken want hij ziet dat de tourgroep en sterke koptrekker nodig heeft .
En zo sluiten we een mooie fietsdag af.

Grt Beaste VondenBoan

We waren met een grote groep vanmorgen, maar liefst 12 man (en vrouw). Voor we vertrokken wilde Helene even praten met de groep. Dit naar aanleiding van de vorige rit toen Peter zich niet goed voelde en later bleek dat hij problemen met zijn hart heeft. Ze benadrukte dat we verantwoordelijk zijn voor elkaar en dat we als groep elkaar in het oog moeten houden. Daar was iedereen het volmondig mee eens. Daarna vertrokken we richting Raamsdonksveer, met Boukje en Sandra op kop. In een lekker tempo reden we door Raamsdonksveer naar het Halve Zolen pad. Daar was het lekker rustig en dan is het goed fietsen daar, zeker als het wat mistig is. In Sprang-Capelle gingen we een stukje door het dorp tot we bij de snelfietsroute richting Tilburg kwamen. Bij Kaatsheuvel maakten we een slingertje om langs het Eftelinghotel richting Loon op Zand te fietsen. Daar kwamen we erachter dat het voor Boukje toch wel lastig is om links en rechts uit elkaar te houden. Maar misschien kwam het omdat ze graag even bij de Efteling wilde kijken ????. Als snel waren we bij het Blauwe Meer. We reden er rap omheen, toen we werden opgehouden door slagbomen over de weg. Het is padden-oversteektijd. Gelukkig konden we erlangs en voorzichtig reden we verder. Bij de Moer gingen we richting ’s-Gravenmoer, naar Waspik. In Raamsdonk zaten we ineens in een nieuwbouwwijk, maar dat bleek geen probleem want we kwamen meteen weer op de weg door het dorpje zelf. Inmiddels was ondergetekende afgefakkeld en moest de groep inhouden. Hoe balen. In een rustiger tempo kwamen we weer in Made aan. Bedankt allemaal! Daar hadden we helaas nog te maken met een minder vriendelijke weggebruiker die het nodig vond om een aantal van ons bijna van de fiets te rijden, dit omdat een andere wegebruiker ons voorrang gaf. Ach ja.. Iedereen ging zijns weegs om aan het weekend te beginnen.

Groetjes, Petra

Gisterenavond keek ik naar het weerbericht en daar werd gezegd dat de nacht koud zou zijn en er nachtvorst zou komen. Nou lekker, dacht ik terwijl ik naar buiten keek en de regen met bakken naar beneden zag komen. Dat kan morgen wel eens glibberen worden.
Dus toen vanochtend de wekker om 6.45 ging en ik naar buiten keek, was ik blij te zien dat de daken niet wit en bevroren er uit zagen. Nou dat komt wel goed deze rit. Voor de zekerheid checkte ik nog even de temperatuur voordat ik de laatste spullen pakte en ik zag dat het 7 graden was. Dat in combinatie met dat het eerder genoemde weerbericht zon had voorspeld dacht ik wordt een mooie rit.
Voor de zekerheid wel flink heet water in mijn bidon gedaan want een koude klets in je maag is niet prettig in deze tijd.
Op het raadshuisplein stonden er 8 trimmers klaar voor een 2e poging Wijk en Aalburg. Te weten
Peter, Johan, Gerard, Jan, Renee, Bert, Antoon en ondergetekende. Petra had zich afgemeld , ziek. Beterschap van ons allemaal Petra. John had natuurlijk vorige week de route al gedeeld wat goed uitkwam want John was er niet maar gelukkig had Peter opgeslagen zodat we wisten wat de route was. Antoon en ik zagen een dame (wat later, las in het verslag van de tour/sport, Annie Broeders was) in een heerlijke dikke lange dons jas staan en we waren op slag jaloers. De reden: het was koud , kouder dan de 7 graden aangaf en de wind deed er geen goed aan. Helaas kwamen we ook tot de conclusie dat de jas niet zo handig fietsen zou zijn dus dan maar mijn colletje steeds hoger over mijn oren trekken.
Om 8.30 vertrokken we, tegen wind in , da`s lekker met de terugweg.
Antoon zette het tempo in, en ik dacht nou dat wordt pittig. Later hoorde dat ik niet de enige was die dat gevoel had.
Gelukkig na een aantal kilometer werden de spieren warmer en gingen het al wat beter.
Over de Keizersveerse brug, de Peereboom in richting Dussen werd wel duidelijk dat de wind stevig en koud was. En herinneren jullie de bidon met heet water nog , nou die stond nog lekker warm te zijn op mijn aanrechtblad. Nu weet ik niet hoe het bij jullie gaat maar als je iets hebt dan is er vaak geen behoefte aan maar heb je het niet dan verlang je erna. Dus vroeg ik aan mijn maatjes om als ze een waterpunt zagen mij te waarschuwen, zodat ik even wat kon drinken. Gelukkig kwam Johan met een waterbidon die ik wel mocht hebben. En daar was ik dankbaar voor want die koude klets was meer dan welkom. Dank je wel Johan.
Ondertussen fietsten we lekker door en er werd geregeld gewisseld van kop waardoor iedereen wel even kon schuilen voor de wind. Op een lang stuk in de polder nog een waaier geoefend maar helaas werd dit verstoord door een auto. Waardoor we weer netjes achter en naast elkaar Wijk en Aalburg binnen fietsen.
In tegen stelling tot de laatste keer dat ik daar op een zondag fietste was er geen kerkganger te zien, zouden zij het met deze kou voor gezien houden of waren wij wat later dan andere keren in Wijk en Aalburg. Het zal het laatste wel zijn geweest.
Boven op de dijk aangekomen was daar het meest mooie moment van deze rit: WIND MEE!
Nou daar waren we wel aan toe , tevens ook een mooi moment voor een slok en een banaantje.
Over de dijk naar de brug van Heusden om de terug weg te beginnen. Ondertussen kwamen we ook meer fietsers tegen , sommige erg fanatiek in een korte broek maar nog wel met een wintervachtje op de benen.
Jan en ik konden er alleen maar met ontzetting naar kijken. Ons niet gezien. Jan voelde zijn vingers niet meer en ik had het idee dat mijn tenen los in mijn schoenen lagen. Nee geef ons het laagjes principe maar bij dit weer.
Op de terug weg met wind mee ging het tempo omhoog en kregen we weer wat praat. Met Gerard de zin en waanzin van onze medeweggebruikers besproken.
Antoon, Bert en Johan waren sterk en werden af en toe gevraagd even in te houden want samen uit is samen thuis.
En zo kwam de Amer centrale weer in zicht en volgde Raamsdonksveer en Geertruidenberg snel. Op de rotonde bij de Steelhovensedijk namen we afscheid van Renée en Gerard die samen naar Oosterhout fietsten. Na 65 km kwam er ook voor de rest een einde van deze rit. Hup lekker naar huis.
waar ik na warme choco, een warme douche en de voetjes voor de open haard na een paar uur weer het gevoel had dat ik mijn tenen niet verloren was.

Tot de volgende keer
Hélène

Vanmorgen was het goed weer. Dit betekende dat er maar liefst tien trimrijders klaar stonden voor een rit De Rith. Te weten: Helene, Antoon, Jan, Johan, Jacques, Wim, John, Gerard, Piet en ondergetekende. Het was fijn dat Gerard er weer bij was. Ook Wim en John vonden het weer goed genoeg om eens mee te rijden. Helene had er zin in, ze pakte meteen de kop samen met John. In Den Hout namen Antoon en Johan het over. Zij zouden vandaag veel kopwerk doen. Maar ook de anderen reden regelmatig vooraan. Ik had mijn dag niet en ben niet op kop geweest. We genoten van het weer, want de temperatuur was goed. Al bleef Jan het koud vinden. Het was droog en we zagen af en toe een zonnetje. We reden via mooie wegen naar de Galderse Meren. Daar herkende Piet ineens de route en hij vond de naam ‘viaductenroute’ meer toepasselijk. We reden inderdaad veel viaducten over. Daar had ik vandaag flink mijn maal aan, want ik ben helaas nog niet op kracht. En het was stiekem niet verkeerd dat Piet me een duwtje gaf. Maar ik was niet de enige die vandaag de benen niet had. Ook Jacques moest aanpoten. We konden vandaag lekker doorrijden want niemand reed lek. Terug in Made sloeg de één na de ander af, op weg na huis. We kunnen terugkijken op een fijne rit.
Groetjes, Petra

Het wordt de eerste rit in maanden waarbij ik langer dan een uur in het zadel zit en dan meteen dit herfstweer. Regent het nu of niet? Het is in ieder geval niet zo dat het pijpenstelen regent. Vanaf de 5e verdieping zie ik wel dat de straat nat is. Ik stap het balkon op en hou mijn hand buiten de reling; het miezert en ik voel een koude zuidwesten wind in m’n gezicht. Ik besluit om niet het wintershirt van WTC aan te trekken, maar een fietsshirt dat wat beter bestand is tegen deze miezerregen; een regenjasje vind ik nu ook weer wat overdreven. Om toch in de clubkleren te rijden, trek ik de windstopper aan. Achteraf ook geen spijt van trouwens. Iets voor 8 uur check ik WeerOnline voor Made. Twee regendruppels en dat betekent 12 punten. Als ik iets na acht uur nog eens kijk is er nog maar eentje over. Ik heb echter al een screenshot gemaakt en laat het dus maar zo.
Tegen 9 uur staan er 27 renners klaar; een mooie opkomst, zeker met dit weer.
De tour-groep vertrekt en even later gaan we met z’n zessen ook op pad voor een rondje Slingerdreef. Petra en Johan nemen de kop; ik rij ergens halverwege, Jan en Jacques er achter en Piet sluit de groep af. Nog steeds wat miezer en een koude wind op kop. Als we langs de heuvel in Den Hout rijden klinkt het opeens “…LEK!!”. Dat begint al goed. Jacques rijdt lek. Het zijn die venijnige kleine steentjes die bij dit natte weer aan je band blijven plakken en zich van lieverlee een weg door het rubber boren. Jacques kijkt het eens aan en zegt dan resoluut “Ik ga wel naar huis, rijden jullie maar door!” We stribbelen nog wat tegen, maar Jacques is al omgedraaid. Met z’n vijven rijden we verder. Net voorbij het Houtse Meer gaan we op de foto bij Peter Broeders; even zwaaien allemaal. We rijden verder over de bekende wegen richting de Slingerdreef. Op het viaduct over de A27 komt Piet ons voorbij gereden; “Ik ga jullie even filmen”. Maar Piet blijft gewoon op z’n gemakkie voor ons rijden en ik snap even niet wat ie nu wil. Opeens besef ik dat we gefilmd worden door de camera in het achterlicht. Niet dat we het filmpje al gezien hebben, maar wellicht komt dat nog.
Aan het einde van de Vijfeikenweg bekijken we even de werkzaamheden die daar gaande zijn. Piet heeft het inmiddels dusdanig koud dat ie besluit een kortere rit naar huis te rijden en op die manier zijn we nog met z’n vieren. Jan stelt voor dat we ook een iets kortere route rijden, maar Johan wil er niets over horen; “Nee joh, we rijden gewoon een Slingerdreefje. We doen het rustig aan want de benen willen nog niet echt mee”. Als we even later vlak voor het viaduct over de A58 worden ingehaald door 4 dames sluit Johan direct aan en rijdt samen met de dames naar boven. Met de benen is blijkbaar niks mis.
Op de slingerdreef is het erg rustig. Even denken we dat we de enige zijn, maar dan zijn ze er toch; de joggers, de fietsers en een verdwaalde wandelaar met een loslopende hond. Zo’n beetje halverwege de Slingerdreef gaan we rechstaf en rijden voor Bavel langs richting Dorst. Het is dat we goed aan de kant rijden, want in een ietwat ruige bocht worden we bijna omver gekegeld door een enthousiaste Ford Fiesta rijder. Als de rust is weergekeerd, keuvelen Petra en Jan dat ze het eigenlijk helemaal niet koud hebben. Da’s mooi, denk ik bij mezelf, maar van mij mag de lente nu toch echt wel beginnen. In Den Hout besluit ik de groep te verlaten en richting Oosterhout te rijden. De eerste rit met meer dan 1 uur in het zadel zit er weer op. Da’s toch echt even iets anders dan een uurtje Zwiften.

Rene