Voor de tweede week op rij werden de WTC-ers getrakteerd op een kermistocht. Deze week geen worstenbrood, appeltaart en oliebollen zoals bij de kermistocht van Den Hout naar Den Hout [B] waar het trouwens ook kermis was. Maar deze week toch een mooie opkomst. Het zal wel het mooie weer geweest zijn en de iets latere starttijd die zorgde dat de opkomst goed was.
Omdat het zuidwesten wind was, ging de Tour op weg voor een rondje in die richting. Eerst naar Zevenbergen, over het bruggetje en over het industrieterrein om het stoplicht te vermijden. Ik zie wel een kraantje rijden en denk nog “op zondag aan het werk?”, maar denk dat er niks in de weg is. Blijkt dat er wel een verkeersregelaar is… tenminste die zit in zijn auto te dutten en springt er uit als we al voorbij zijn. De man in de kraan roept iets. We zien nu dat ze de weg aan het asfalteren zijn. Ik stuur het peloton het looppad op dat er naast ligt. Bij elke afslag een verkeersregelaar maar die zijn net als de eerste steeds te laat om ons bij te sturen. Ik hoor iets achter ons, het kraantje komt er aan gescheurd, die denkt ons tegen te gaan houden denk ik. Dus slaan we toch maar wijselijk rechtsaf terug naar de doorgaande weg. Dan toch maar langs het stoplicht, hoewel … die wisten we toch nog te omzeilen. Jammer van dit oponthoud want hierdoor is ons gemiddelde flink ingekakt.
Maar zoals gezegd, het is mooi weer dus wie maalt daar om.
We zitten weer op de route richting fietsbrug en dan naar de Bloemendijk. De snelheid zit er goed in, maar dan moeten we even stoppen. Bij Rachel moet er wat lucht bij, niet in haar band maar in haar longen. Het puffertje doet wonderen. Anneke piepte trouwens bij thuiskomst ook al alsof het pollentijd is, dus maar eens even op de pollenradar kijken. Oeps , een score die je inderdaad meer in mei verwacht. Ik zag in de tuin ook al rododendrons bloeien, de natuur is een beetje van slag.
Na deze korte stop rijden we via Oudenbosch en Zegge richting de Langendijksestraat. Dit is de methode om een druk stuk Roosendaal te voorkomen. Om Schijf heen over mooie dreven. Wim zit te genieten van deze toegift van de zomer vertelt hij. Dat vind ik niet gek, het lijkt hem totaal geen moeite te kosten vandaag. Achterin denken ze daar wel anders over waarschijnlijk.
Via Rijsbergen gaan we richting Mastbos. Ik zit op kop lekker bij te kletsen met Johan, maar mis daardoor een weggetje naar rechts. Geen probleem, het alternatief is zeker niet om, maar ik weet dat er dan een slingerfietspadje komt. Daar baal ik wel even van maar het mooie weer laat dit snel verdwijnen.
Net voor het Mastbos hoor ik lek, maar het blijkt dat een plaspauze nodig is dus we stoppen weer even. “Te veel gedronken of te weinig gezweten”, denk ik. Wel tijd om even een reepje weg te werken en dan op naar het laatste stuk. Via Zwartenberg en Langeweg gaat het richting Made. Ik verwacht wind in de rug maar die is naar echt zuid gedraaid dus we profiteren niet echt in het laatste stuk. Bij de Drie Hoefijzers krijgen we een peloton in zicht. Dat moet ingehaald worden. Het blijkt onze trimploeg te zijn die na de koffiestop bij dun Elsakker lekker even uitfietst. Als we aansluiten, gaat onze snelheid een stukje omlaag, even lekker lostrappen. Met name Rachel vindt dat niet erg, ze heeft niet veel puf meer. Ik vind het sowieso al niet gek dat ze mee kon als je andere hobby “zeemeermin spelen” is.
Ik parkeer mijn fiets met 92 kilometer op de teller. Iets verder dan gepland, maar bij dit weer is dat niet erg. Hopelijk nog een paar weken zulk weer.

Ad

Op verzoek wordt er op deze zomerse 10e september om 8.00 uur gestart. Dat is fijn want de gevoelstemperatuur is bij de start al 26 graden. Wat ben ik blij met mijn WTC  zomershirtje, ik heb het deze zomer goed gebruikt, ben benieuwd of vandaag de laatste keer is dit jaar dat ik het aantrek.

Bij het verzamelen bij het Oude Raadhuis om 8.00 uur worden er drie groepen gemaakt, de sport gaat met de kapitein de Riviertocht rijden, de trim gaat rondom Breda en de tour gaat met John een rondje Meerkerk maar dan anders rijden.
Bij het vertrek werd niet getreuzeld, op de Blockmekerstraat had ik mijn 1^e PR al te pakken dus aan de wegkapitein maar even gevraagd of het ook  in een tourtempo kon. Gelukkig, dat kon.
Via Raamsdonksveer de brug over naar Hank en zo naar Nieuwendijk en Sleeuwijk. Daar weer de brug over naar Gorinchem en via Schelluinen langs mooie wegen naar Noordeloos en Meerkerk.
Hollandse taferelen deze fraaie ochtend, lekker fietsen langs water, molens, koeien en schapen. Zelfs mooie slogans die langs de route hingen om het treingebruik te stimuleren. Een ervan was zo goed dat ik hem zelfs onthouden heb: “Als de trein op tijd komt, is dat perrongeluk”.

Aan kop werd goed afgelost door de 9 aanwezigen en John was daar meesttijds te vinden om de weg te wijzen die voor een aantal toch nieuw was. Ondanks dat hij niet op zijn “goede fiets” reed, was daar niet veel van te merken.
In Meerkerk werd weer zuidwaarts gestuurd naar Arkel. In Gorinchem was het even oppassen geblazen door de vele vroege fietsers en drukke wegen, er ligt maar 1 brug daar en die moesten we  ook over. Na een verrassende afslag naar Woudrichem, reden we via Almkerk naar Dussen en zo weer naar Raamsdonksveer en om 11. 00 uur  reden we de May op. Mooi, want mijn bidons waren leeg, de zon brandde al behoorlijk en de temperatuur was behoorlijk gestegen.

John, bedankt voor het zomerse rondje Meerkerk andersom, dan is die toch weer anders.

Anneke

Na vele zondagen met mooi weer is het vandaag wat twijfelachtig. Zodanig dat in de app groep zich wat mensen afmelden. Die hadden gisteren al gefietst zag ik. Maar wij niet, dus Anneke en ik vertrouwen er op dat Buienradar het bij het recht eind heeft en dat het van half negen tot half elf niet meer dan wat motregen zal zijn. Dus we gaan op pad en ik ben benieuwd of er nog meer renners zullen staan. Dat is het geval. Plus onze clubfotograaf die geen groothoeklens nodig heeft om het peloton van vandaag vast te leggen. Vijf zijn het er maar.
We besluiten dat we niet te ver gaan rijden. Rondje ‘ t Zand is de planning. Net voor de Teraalsterbrug staat Peter nog een keer voor een filmpje. Met Erik van der Hoeven doe ik een lange beurt. Arion komt nog even informeren want ‘t Zand” zegt hem niet zo veel, blijkt dat hij het “Grote of Lange Slingerdreef” noemt. Ook goed, dan weet hij hoe te doseren en ik moet zeggen dat doet hij prima later in de tocht. Met Erik heb ik het nog even over de Tour en natuurlijk over de supporter die wij daarheen gestuurd hebben. “Keurig”, vindt Erik. Niet lomp mee rennen (gaat ook niet met fiets schoentjes), niet midden op de weg een foto maken en niet zijn broek laten zakken. Zo moet het. Alleen jammer dat ik hem tegen Vingegaard zag roepen dat hij op de sprint moest wachten. Daardoor werd het niet zo spectaculair dan had gekund. 

Het blijft motregenen, mijn kleren worden ongeveer net zo snel nat dan ze drogen. Anneke twijfelt om toch de windstopper aan te doen. We besluiten toch maar iets korter te rijden, een gewone Slingerdreef. Even is er discussie of we door of om Bavel gaan. Het wordt om Bavel. Anneke vindt dat klinkerweggetje niet fijn vanwege het gestuiter. Arion houdt er niet van met dit natte weer omdat het glad lijkt. Beetje zoals Champs Elysee er vanmiddag wellicht bij zal liggen. Adrie komt nu ook wat voorin rijden en met wind in de rug waaien we naar Dorst en verder naar huis. Mooi op tijd thuis om tweede helft van de Leeuwinnen te zien op TV, maar vooral om te zien hoe we een bui schuilen want het regent nog even flink door rond 11 uur. Maar als ik in de regenmeter kijk dan zie ik dat er op heel de ochtend maar 2 mm. is gevallen. Genoeg om nat te worden op de fiets , maar veel te weinig voor mijn tuin. Waardeloos weer dus eigenlijk.

Hopelijk volgende week beter, en een hogere opkomst. 

Met vriendelijke groeten,

Ad van Wesel

Vandaag gaat het weer veranderen. Na een maand droogte kan het gaan regenen. Lekker voor de tuin, laat maar komen. Maar tot die tijd zal het broeierig warm worden volgens de voorspellingen. Als ik voor het weekend voorstel om de Vennentocht bij Oisterwijk te rijden van 115 km, krijg ik daarom meteen het verzoek of het korter kan. Okay; dat kan, over Goirle terug dan krijgen we een korte Vennentocht van 100 km. Volgende verzoek laat niet lang op zich wachten: “Kunnen we om 8:00 vertrekken, dan zijn we voor de hitte thuis?”  Okay voor mij. Zo komt het voorstel ook in de INFO app. Maar meteen weer een voorstel,… nog korter. Tja dan haal je Oisterwijk niet meer, maar prima, want dan ben ik zelf ook op tijd thuis om verse asperges te halen bij Corné Brenders en hoef ik dat niet op zaterdag al te doen.
Na dit voorspel komen we zondagochtend tegen 8:00 uur bij de vertrekplek. Lekker druk ondanks de Vaderdag die sommigen thuis houdt omdat ze hun versje moeten aanhoren en zelfgekleide asbak in ontvangst te nemen (zo ging dat toch??). Maar tot mijn verbazing zijn de mensen die verzochten om kortere en vroegere rit zelf niet aan de start….  
We vertrekken met de Tour voor de “Geen Vennentocht”, ook wel bekend als rondje Hedel.
Dat is niet bij iedereen doorgekomen (of ze hebben de app berichten niet gelezen), onderweg krijg ik verschillende keren de vraag waar die Vennen nu zijn en of we wel de juiste route naar Oirschot rijden?

We hebben een flinke groep van 15 renners. De Sport was namelijk maar met drieen en hebben besloten met ons mee te rijden. Altijd goed zulke kleppers te hebben bij tegenwind. Die wind is trouwens heel anders dan ik verwachtte toen ik besloot om voor dit rondje te gaan. Er was zuid oosten wind voorspeld, maar hij was in werkelijkheid vooral zuid, dus van opzij. We kunnen hierdoor wel heel constant rijden en omdat het ook een route is met weinig afslagen, schiet het lekker op. In het begin laten ze met genoegen Corné en mij op kop rijden. Wij nemen de ontwikkelingen en techniek van ons vakgebied weer even door, wat altijd nuttig is. Hij praktisch in het veld en ik in de theorie vanuit kantoor.

We rijden om Geertruidenberg en Raamsdonksveer de Keizersveersebrug over en dan via de Peerenboom richting Heusdense brug. Vervolgens richting Well en Hedel.
Let op Adrie… nog een brug waar je op het fietspad moet rijden!  Het is gelukkig niet zo druk dus komt veiligheid niet in gevaar.
Als we de brug bij Hedel over zijn, zie ik op mijn tellertje dat we boven de 31 gemiddeld zitten en volgens Flip naast mij, heeft niemand daar enig probleem mee. Dat zien de Sport mensen ook en die durven nu ook wat op kop te komen rijden want de groep kan hun iets hogere tempo wel aan.
Via Bokhoven rijden we door Hedikhuizen. Dan krijgen we even een wat slechter stukje. Dit is volgens Gerben een kandidaat voor het slechtste fietspad van Nederland. Ik wist niet dat je daar ook een prijs mee kunt winnen, maar inderdaad het is een kilometer of 2 stuiteren.
Daarna gaan we tussen Heusden en Oud Heusden door over een fietspad om de kernen te vermijden.
Nu komen we op bekend terrein, namelijk op de route rondje Heusden vanaf Heesbeen. Dat kun je altijd merken, er komt wat meer zelfvertrouwen als ze de weg weten. Daar moet wat aan gebeuren! Ik stuur de Overdiepse polder in. Daar is het nu lekker fietsen en nog wat extra kilometers want ik heb beloofd rond de 95 uit te komen. De snelheid loopt nog wat op want hier zit de wind iets mee. Ik ga eens achterin kijken, want weet niet eens wie er allemaal bij zijn en of het nog goed gaat. Het gaat top: Ik zie nieuwkomers Adrie en Arion lekker mee rijden (weer nieuwe records wellicht?) en ook Erik Stasse die een maand nauwelijks gefietst heeft, rijdt lekker mee. Zo rijden we via Waspik, Raamdonk en ‘ t Veer naar de May. Op de brug over de Amertak verwacht ik nog wel een demarrage van de een of de ander, maar iedereen vind het wel goed zo. Toch is het lang zo heet niet geworden dan gedacht en zijn de bidons niet eens leeg. Flip heeft er deze week nochtans 2 op zijn fiets na de les van vorige week. Niemand komt iets te kort… lijkt zo, maar Chris zit al de hele tocht naar de banaan in de achterzak van Corné te kijken en ter hoogte van ‘ t Veer heeft hij het niet meer…”Als jij die banaan nu niet opeet, mag ik hem dan hebben?” Corné vindt het prima en zo kan Chris nog wat energie pakken voor het laatste stuk van de May naar Trije.

Met bijna 95 kilometer op de teller en een mooi gemiddelde ben ik om 11 uur thuis, ruim op tijd voor mijn boodschappen en asperges voor het voorgerecht. Deze zijn al aan het koken terwijl ik dit typ. 

Met vriendelijke groeten,

Ad van Wesel

Op deze zomerse dag begin juni, bereid ik me voor op een zonnige tocht. Goed insmeren natuurlijk. En bidons met mijn eigen toevoegmiddel. “Eigen” omdat alle commerciële producten citroenzuur bevatten en daar kan ik niet tegen. En omdat het toch mijn werk is om zelf poeders te maken, heb ik uitgezocht wat er zeker in moet zitten om goed te hydrateren en de juiste mineralen aan te vullen. Dan blijven je spieren op spanning en krijg je geen kramp. Misschien ook wat voor Martien volgende keer in Jean Nelissen ????. En ik neem 2 bidons mee, de EHBO set gaat deze keer in mijn achterzakje. Dat is dan weer een tip voor Flip die onderweg ontdekte dat één drinkfles bij dit weer wat krap is.

Door de aangekondigde lengte, en misschien ook wel het weer, zijn er veel gewoonlijke Tour-renners die vandaag met de TT groep, die Kevin gaat leiden, mee gaan. Er blijven maar 6 liefhebbers voor de “Tour de West Brabant” over. Op het voorstel om wellicht iets anders te doen, zegt Hans dat dat echt niet kan. Hij heeft thuis beloofd dit te gaan rijden en anders weten ze niet waar hij uithangt.. Ook Erik heeft het er helemaal op staan. Dus we gaan er voor en zetten koers naar het westen. De wind zit in Oost, en hoewel niet sterk toch een lekker steuntje in de rug en vlotjes gaan we via Zevenbergen naar Oudenbosch, Stampersgat en Kruisland. Vandaar naar Moerstraten. Erik weet mij te vertellen dat hij de route bestudeerd heeft en bij Moerstraten moest denken aan een versje uit 1980 dat ging over energie besparen en dat Moerstraten rijmt op “niet de deuren open laten”. Hij kon zich nog slechts flarden herinneren … en ik alleen nog dit van wat Erik mij vertelde.

We rijden richting de bossen rond Bergen op Zoom. Lekker in de schaduw rijden we naar de bekende klimmetjes die ik vroeger heel wat vond maar na Alpe d’Huez van pas geleden, stelt het nu niet veel voor. De Vossenberg wordt genomen en in Woensdrecht de “Rijzende weg”. Ik laat mijn verzet op het grote blad en ga lekker omhoog, maar dan komt Jan Willem mij voorbij alsof ik stil sta…. En maar klagen over spierpijn van het hardlopen! Als ons zespersoons peloton weer bij elkaar zit, rijden we door Woensdrecht en langs het militaire vliegveld. Jan Willem moet even slikken, want na drie weken vakantie moet hij daar morgen weer aan het werk en nu ziet hij de ingang zelfs nog een dag eerder.
De wind zit nu tegen richting Huijbergen. Gelukkig is hij, zoals Flip al voorspelde (of vooral hoopte) gedraaid van pal Oost naar Zuid- Oost. We kunnen het tempo er redelijk op houden, maar verschillende bidons en brandstoftankjes raken leeg dus is iedereen blij dat na de Wouwshei (Wouwse Heide, maar nu allemaal landbouw grond), de skyline van Nispen in zicht komt.
We zoeken een tafeltje bij café Tivoli, want daar hebben ze goede taart.
Voor Anneke en mij altijd wel een bekende te zien daar en vandaag is het helemaal raak. Eerst komt de neef van Anneke het terras op. Dan mijn broertje. Dan de zus en zwager van Anneke en ook nog haar broer komt aangefietst. Maar na de koffie met taart moeten wij helaas weer verder.

Er staat nu 85 km op de teller. Ik besluit toch niet af te snijden en over Schijf en achter Sprundel door te rijden. Redelijke beschutting tegen de wind, maar de kilometers en de hitte beginnen bij iedereen te tellen. Gelukkig komen we op de Moerdijkse Postbaan en die loopt recht naar huis met wind van achteren; lekker! Maar, helaas, dat is van korte duur want er staan twee verkeersregelaars op de weg die ons tegenhouden en vertellen dat de Ronde van Liesbos van de BWF aan de gang is. Nu rijden de 50-min en daarna de amateurs….  We mogen er niet door. Flip stelt nog voor dat het voor ons geen probleem is om bij 50-min in te schuiven… maar dat gaat niet door. We zullen om moeten rijden via het viaduct bij de MC Donalds. Hmmm dat is wel een stukje om. Als we daar aan de overkant zijn, ben ik nog niet helemaal zeker of we weer gewoon op de Moerdijkse Postbaan kunnen komen dus besluiten we om eerder naar links te gaan richting de spoorlijn en daar over te steken richting Zwartenberg. Daar hebben we echt even de wind in de rug en zijn we zo bij afslag Langeweg.
Nog even, maar wel met pittige wind nu schuin voor. Flip is nog sterk. Om hem wat af te remmen zodat wij het kunnen volgen, geven we hem niet te veel water als hij komt bedelen.
Anneke zat na deze kilometers en hitte al aan het elastiek en net voor Made moet Erik even passen. Hij heeft de route perfect voorbereid in zijn hoofd. Hij is ingesteld op 125 km, maar door de omleiding zitten we nu op 130 kilometer en daar krijgt hij een psychologische klap door. We wachten even want als een peloton van 6 ook nog eens uit elkaar valt, ziet het er niet uit bij het binnen rijden van de May.
En zo is het toch netjes “samen uit, samen thuis”.
Het was een pittige tocht.
En dat was niet gek: Ik hoor net op de radio dat de eerste regionale hittegolf een feit is… in Woensdrecht.

Ad van Wesel

Na de bergritten van afgelopen week, gaan we met WTC weer een vlakke en typisch Nederlandse rit tegemoet: De Molentocht bij Kinderdijk. Het is bij de start wat onoverzichtelijk omdat we niet op het plein kunnen staan. Daar staat nu een hek om het terrein van het zomercarnaval af te zetten. Vorige jaar was dat een activiteit van de CS De Mayenèrs in samenwerking met de avondvierdaagse. Dat beviel zo goed bij de familie van der Steen, dat ze dit jaar dat weer proberen. Omdat het ook dit jaar mooi weer is, zal het wel goed zitten. Dat mooie weer is ook voor ons al vroeg op de zondagmorgen.
Met 11 renners gaan we op weg. Via Lage Zwaluwe de Dordtse Biesbosch in en we nemen weer het nieuwe fietspad door de Zuidbuitenpolder die ze een stukje onder water gezet hebben. Mooi Hollands landschap en zeker anders dan de Vogezen en de Alpen van afgelopen week. Maar met wind tegen is dit ook pittig hier hoor. Na dit stukje komen we weer op bekend terrein richting het wielerbaantje. Dat laten we rechts liggen en klimmen meteen over de Col de Spoorbrug. Voor Flip, Frans, Anneke en mij een makkie na de hoogtestage. Met Flip als Tomtom, zoals Arion verbaasd opmerkt, rijden we naar Kinderdijk. Het blijft een mooi gezicht al die windmolens oude stijl. Ik heb dit jaar wat meer kans op rondkijken, het lijkt minder druk. Geen Chinezen en Japanners die niet zo nauw kijken naar fietsers, maar alleen wat ouderen die zo te zien gewend zijn aan fietsers. Bovenop de Lekdijk is het een en ander veranderd sinds ik er de laatste keer geweest ben. Eerst hebben we een flink stuk fietspad en dan komen we op een weggetje parallel aan de hoofdweg over de Lekdijk. Wel wat veiliger geworden, maar met de wind schuin voor lukt het niet voor iedereen om goed weg te kruipen, terwijl er op kop juist goed doorgetrapt wordt. Uiteindelijk is er het verlossende sein “Rechtsaf!” van Flip in Groot Ammers. Nu komt de wind eindelijk wat gunstiger en kan iedereen een beetje op adem komen. Via Brandwijk gaat het weer naar Giessen Oudekerk waar ook dit keer de kerk juist uitgaat. We laveren tussen de mensen door en kachelen richting de Gorinchemse brug. Als er een pompstation in zicht komt krijgen we een korte rust omdat Adrie een “Dumoulinnetje” heeft. Hij moet hoognodig naar toilet en dat kan daar. Wij parkeren de fiets even en kunnen lekker in het zonnetje even bij praten. Opeens komt er ook busje oprijden. De bestuurder stapt op ons af en roept een blijde boodschap: “Als je in Jezus gelooft, krijg je het eeuwige leven.” Daar kunnen we weer gezegend mee op pad.

De volgende Col doemt daarna snel op: de Col de Gorinchemse brug, die wordt snel genomen en een man die bij ons aangesloten is, merkt op dat we pittig omhoog rijden, dus dat is goed. We gaan richting Werkendam en dan door de polder naar Hank. Ik rijd dan een beetje achterin en merk dat het tempo flink omhoog gaat. Er is een renner in zicht die blijkbaar ingehaald moet worden. Dat lukt ook wel, al kost het moeite. Het is een jonge gast die blijkbaar goed door kan trappen. Hij sluit braaf even aan in ons peloton en als hij wat uitgerust is, trekt hij er waar vandoor. Dit keer laten we hem maar gaan. Ik zie Arion nu wat meer voorin zelfs. Hij probeert het tempo niet in te laten zakken. Want hij denkt dat hij een record qua tempo en afstand te gaan pakken. Ik weet niet of hij het gehaald heeft, maar ik heb lekker getraind als we de May in rijden met 114 op de teller.
Volgende week weer een klassieker van die afstand (misschien 10 km meer nog) op de kalender: De West Brabant route. Met twee cols (de Vossenberg en de Rijzende weg) en een koffie-met-gebak-stop in Nispen. Dan zijn we pas rond 13.00 uur thuis.

Tot dan.

Ad

Om het Hemelvaartsweekend af te sluiten, stond vandaag een rondje Sliedrecht – Gorinchem op het programma. Maar ik noem dat liever Flip’s rondje Giessenburg, want dat doet meer recht aan de mooie route die Flip weet zonder hele tijd op drukke fietspaden te zitten.
Dertien renners gingen op pad voor deze tocht. Het was deze ochtend lekker weer dus we konden in zomertenue, wel even twee ondershirts er onder voor de start. Zeker nadat Anneke en ik een aantal dagen aan Lissabonse temperaturen gewend geraakt waren.
We kwamen net op temperatuur toen we in de polder richting gat van den Ham  LEK! hoorden. Arion bleek met een leeglopende achterband te maken hebben. Hij baalde daarvan want nooit rijdt hij lek en nu al voor de tweede keer bij WTC. Hij stelt nog voor dat wij maar doorrijden, maar dat doen we natuurlijk niet. Met een beetje hulp zitten we zo weer op de fiets, toch? Ad en Ad zijn zo gretig om te helpen dat we met de koppen tegen elkaar kaatsen om bij het wiel te komen. Daarom is nou een helm verplicht bij WTC Made, dus! Flip is er ook al bij om het wiel er uit te draaien en zo schiet het op. Om Arion niet anders te behandelen dan Adrie krijgt hij ook zijn “ontgroening” die bij een lekke band hoort. Dat wil zeggen de nodige sneren en goed bedoelde tips. De band zit er zo weer in maar dan moet er gepompt worden. Waar je voor een ouwerwetse fietspomp geen handleiding nodig had, is dat bij een “CO2 pomp controler” , zoals zo’n ding blijkt te heten, dat wel anders.  Er zijn wel een stuk of tien types die allemaal weer anders werken. Arion blijkt hem pas wel eens getest te hebben. Toen spoot het patroon zo leeg en in de lucht en heeft hij één ding geleerd: je kunt je vingers branden aan het koude patroon. “Moet een rubbertje om!”, weet Ad van Dongen te melden. Bij zo’n opmerking kun je natuurlijk wat opmerkingen terug verwachten. Deze keer lukt het echter niet om het apparaatje van Arion aan de gang te krijgen. Het gaat van hand tot hand en uiteindelijk moet er een brandweerman aan te pas komen om het ding aan het spuiten te krijgen. Nu nog de lucht in de band. De helft gaat er langs, maar er komt net genoeg in om de tocht te vervolgen. Flip kijkt nog even goed naar het apparaat: O, dit type moet je er op draaien! Hoewel ik zag dat Arion de Aktiv-8 heeft, denk ik dat dit filmpje een goede leerzame gebruiksaanwijzing heeft:

We kunnen weer op pad na de tweede lekke band van deze dag voor mij. Ik had mijn fiets namelijk ook al in de schuur gevonden met een lege achterband. Thuis, zonder al die “hulp”, was hij zo gerepareerd. Onderweg verder geen vertragingen meer. Het gaat vlot door de Dordtse Biesbosch waar Flip een mooi (voor mij) nieuw fietspad neemt. Langs het Wielerbaantje rijden we over de spoorbrug en dan onder de A15 door de polder van de Alblasserwaard in. Een mooi alternatief. En lekker rustig. Hoewel, door de lekke band van Arion klopt Flip zijn schema niet meer en zijn we net in Giessen Ouderkerk als de kerk uitgaat. Toch nog wat drukte, maar geen oponthoud.
Vandaar richting Gorinchemse brug waar de klimspieren even getest kunnen worden voor de Vogezen en de Alpen komende weken.
Flip is nu even van kop af maar al met al zal hij bijna 90% van de tocht echt de leider zijn op de eerste rij. Langs Werkendam gaan we weer de polder in en dan ontwaar ik in de verte twee mensen die op mij overkomen als valkeniers, maar dichterbij gekomen, blijken het twee mensen te zijn die hun papagaai aan het uitlaten zijn ??!!. Ik hoor iemand gillen, maar iedereen fietst nog gewoon dus het zullen die vogels wel geweest zijn, of de eigenaar die zijn ara de wijde wereld in ziet vliegen. Geen tijd om te kijken, want met wind in de rug gaat de snelheid flink omhoog. Voor niemand een probleem zo te merken en we zijn dus zo in Hank. Nog even twee bruggen voor Flip, Anneke en mij om bergop te trainen.
Volgende week zijn we er dus niet. Kansen voor de mannen die op de rode Leiders trui zitten te azen. Hopelijk kijkt John dit keer wel goed op de tourkalender want anders mist hij weer de kans om het bij zijn fiets mooi kleurende shirt te pakken.  

Ad van Wesel

Eindelijk is het weer voor korte mouwen en broekpijpen. 15-16 ^OC bij vertrek en oplopend naar boven de 20 ^OC, lekker. Ik doe wel twee zweetshirtjes aan onder mijn WTC trico voor de opstart.
Bij onze startplek zie ik dat het eigenlijk voor zo’n mooie dag niet zo druk is. Toch verdelen zich 4 groepen. Anneke, Erno en ik zien dat John Haanskorf niet aan de start staat. Geen vertrekstempel vandaag, dus geen punten? (even reglement nakijken later).
Voor de Tour staat een tocht richting koffie met gebak op het terras van café “In den Bockereyder” bij Esbeek. Zeven WTC-ers sluiten bij mij aan. Via den Hout, Oosterhout, Hulten en Gilze gaan we richting het oosten naar Goirle. Ik zie dat Erno nog gekleed is alsof de vorst elk moment kan toe slaan. Hij blijkt voor een geleidelijke striptease te gaan. Als Adrie lek rijdt, gaan de overschoenen uit. Uiteindelijk op het terras de windstopper, arm- en beenstukken. Op het terras is het nog niet zo druk, dus we zijn zo aan de beurt. Koffie, thee en 6 appelpunten plus twee kersen. Dat gaat er goed in en nog even naar “de plee” zoals dat daar heet, en we kunnen weer op pad. We zetten koers door de bossen naar Poppel. Daar staat iets minder wind dus de snelheid gaat omhoog. Erno vraagt zich af wat er in die kersenvlaai van Flip gezeten heeft, dat er bij hem niet in zat. Net voor Poppel heeft Adrie weer lek. Met 5 man helpen we hem om een snelle pitstop te maken… nouja 2 helpen en de rest analyseert vooral hoe het kan dat hij nu weer lek rijdt. Materiaalkeuze en stuurmanskunst passeren als opties. Adrie is blij als we weer op kunnen stappen en hij geen “tips” meer krijgt. Iedereen vindt het prima om bij zulk mooi weer even stil te staan blijkbaar. Iemand oppert dat het onderhand weer is voor buitensex.  “Goed idee”, zegt Erno, “maar dan doe ik wel mijn windstopper en beenstukken aan!”. De gedachte hoe dat er uitziet, gaat op een of andere manier niet meer uit mijn hoofd. Maar gauw weer op de fiets en via stukje België steken we door naar Baarle Hertog om net na de grens via Klein Bedaf naar Alphen te rijden. De noord oosten wind staat de hele tijd opzij of licht tegen. Vandaag weinig wind in de rug gehad. Adrie zijn brandstoftank raakt langzaam leeg. Enkele keren moeten de koptrekkers, die het goed doen op taart met slagroom, tot “taandje minder” gemaand worden.  Van den Hout naar Made kijken we even of het echt op is…. Adrie wordt nog even op kop gezet. Als de snelheid inkakt tot 27 km/uur is duidelijk dat hij alles gegeven heeft. Dat is goed, daar wordt je sterk van. Hij kan nu thuis zijn banden gaan plakken voor de volgende rit van Hemelvaart. Daarna zou Erno wel eens in het rood kunnen zitten…..

Ad

De wekker gaat, even buiten kijken en warempel… een flauw zonnetje laat zich zien en op buienradar is te zien dat de temperatuur toch ergens rond de 14 graden moet starten. Prima voor de korte broek dus.

Vol goede moed op naar het raadhuisplein om maar te zien welke WTC helden vandaag mee op de fiets gestapt zijn. Al snel loopt het plein vol en zijn er 3 mooie pelotons die allemaal de kant van Noordhoek op duiken om voor de buien hopelijk weer terug te zijn.

Wij vertrekken met de Tourploeg met Ad en Flip op kop gevolgd door Erik, Leo, Adrie, Anneke, Arion, Johan, Hans en ondergetekende. Met een mooi tempo de polder in richting de moerdijkbrug om door te schieten naar industrieterrein Moerdijk. Mooi de wind schuin in de rug wordt er lekker gereden en er is zelfs nog de mogelijkheid om onderling wat bij te kleppen.

Ineens horen we de fiets van Ad vreemde geluiden produceren en na een grondige controle moet hij helaas concluderen dat er een spaak geklapt is. Ad besluit om om te draaien en in zijn uppie weer voorzichtig naar Made te rijden. We rijden nu met 9-en verder.

Aan het eind van het industrieterrein duiken we rechtsaf om via Klundert – Tonnekreek richting Fijnaart te gaan. “Hoooooooo…. Lek!!!” Roepen Adrie en Flip in koor, de buien afgelopen dagen zorgden voor veel modder en steentjes dus die lekke banden zat er dik in.

Na even te hebben genoten van de mooie uitzichten aldaar reden we al draaiend met de wind op de kop weer verder richting Zevenbergen. Vlak na het spoor werd er besloten om rechtsaf te gaan… oei.. dat was toch zo’n slecht paadje, maar niets blijkt minder waar en er ligt nu een prima nieuw geasfalteerd fietspad welke vlak voor de brug bij Zwartenberg uitkomt.

Ter hoogte van de Elsakker wordt er besloten om nog over Terheijden en Den Hout te rijden om de kilometers te maken en om Leo weer veilig thuis te brengen. Het tempo is nog steeds prima te noemen en het zonnetje wordt steeds wat warmer wat inmiddels heeft gezorgd dat de nodige mouw- en beenstukken al zijn opgerold/uitgedaan.

“LEK!!” Dit keer is het Adrie die voor de tweede keer het peloton tot stilstand weet te krijgen richting Terheijden.

Het tempo was lekker vlot en iedereen kon lekker mee. In Terheijden hebben we Arion zijn nieuwe fiets nog even kunnen bewonderen toen hij zijn achterband van nieuwe verse lucht aan het voorzien was (gelukkig niet lek).

De koffie werd door sommige al geroken en het tempo ging wat verder omhoog, de zon scheen nog steeds en de buien lijken we ruimschoots voor te kunnen blijven.

Langs het kanaal bleek de achterband van Flip het toch weer begeven te hebben. Mocht iemand nog een bandje van Flip te goed hebben… controleer hem wel even op plakkertjes! Zo te zien was Flip inmiddels al behendig in het wisselen want we waren zo weer op weg richting het mooie Den Hout. Nog even genieten van het heerlijke zonnetje en het milde briesje reden we om 11.35 uur het mooie Madese weer binnen.

De emmer sop staat al klaar en de wasmachine draait al weer om de velo en het pakske weer gekuisd te krijgen voor de volgende!!

Tim