Vandaag voor het eerst weer beenstukken aan en 2 shirts. 8 graden maar wel al vroeg met een zonnetje. Dat blijken meer mensen prima weer te vinden, want 25 mensen staan opgesteld voor de kermisattracties deze morgen. De Trim en de Tour rijden vandaag beiden rond Breda, de Sport zou iets anders doen maar de opkomst is laag dus sluiten ze ook bij ons aan. Totaal 16 renners in ons peloton vandaag. Maurice is de koerskapitein van dienst, hij heeft de route ook aangeleverd en we komen op plekken waar ik nog nooit geweest ben. Het is al echt herfst. De zon staat laag dus het zicht is af en toe moeilijk. Daarnaast allerlei herfstdingen zoals eikels op de weg. In een auto, op MTB’s die meenden dat vandaag rechtdoor verkeer geen voorrang heeft en gewoon platgereden op het wegdek. Daar moet je mee opletten in de bochten, maar hoort er bij in deze tijd van het jaar. We rijden lekker vlot over bosdreven richting het zuiden. Er staat een zacht briesje uit het zuiden maar je kunt merken dat de luchtdichtheid al weer hoger is, dus meer weerstand dan je zou denken als je op kop rijdt. Gelukkig hebben we verschillende koptrekkers dus de inspanning wordt verdeeld. We hebben vandaag een gastrenner die eens wil meemaken hoe het is bij ons in de club. Kees van Dongen, geen onbekende van Corné, want het is zijn zwager. En Johan van Helmond heeft met hem muziek gemaakt. En daar ken ik hem weer van met carnaval. Kees heeft een jaar of 10 niet meer gefietst maar daarvoor vanaf zijn jonge jeugd, dus hij weet hoe het is om in een groep te rijden. Toch moet hij even aan de rem trekken, of eigenlijk doet zijn fiets dat automatisch. Zij rem blijkt te blijven hangen en dan gaat het zwaar. Even losmaken en weer op pad. Verder geen oponthoud en dan schiet het lekker op langs de Galderse meren om Rijsbergen heen om zo in de Rith uit te komen. Via Liesbos rijden we naar Prinsenbeek. Twan had al vroeg aan Maurice gevraagd of we langs den Elsakker zouden komen. Dat is zo en dan stelt Twan voor om de pensioenpot van zijn vriend Corné nog verder te spekken. Maar ik vertel hem dat ik bij onze plaatselijke AH al koeken gekocht heb en iedereen bij mij uitnodig op koffie met een koek om mijn verjaardag nog even te vieren. De koffie is ook van AH dus Twan vindt dit een nog beter idee want dan wordt de pensioenpot van de AH franchisehouder gespekt. Maar hij wil wel in de tuin in de zon zitten. Zelf dacht ik dat dat te koud zou zijn maar als we thuis aankomen blijkt het goed te doen en de tafel en stoelen staan zo klaar op het gazon en de koffie is nog sneller ingeschonken dan bij den Elsakker (lang leve de tijdklok). Een lekkere herfsttocht gefietst en afsluiten met koffie in de zon; toch mooi op de laatste zondag van september. Hopelijk nog twee zulke zondagen.
Een frisse zondagmorgen dus in huize van Wesel werd s’ochtends even overlegd wat aan te doen. Ad koos al voor de jas en kniestukken maar ik vond dat al zo herfst…..ik koos dus voor 2 zweetshirtjes met shirt en mouwtjes. Samen reden we naar de rotonde maar na half negen ging Ad met de Sport mee en ik met de Tour. Maurice had op zijn harde schijf nog een rondje rondom Roosendaal gevonden dus hij zou deze rit leiden. Met 12 man en 1 dame werd er rustig weggereden, Hans was zijn bidon vergeten en ging die thuis ff ophalen. Helaas hadden Hans en Maurice niet afgesproken hoe ze zouden rijden dus bij de watertoren werd er even op Hans gewacht. En gewacht. Toch maar even bellen. Hans stond dus in Wagenberg op ons te wachten. Okay, dus weer opstarten en idd bij de volgende rotonde stond Hans. Hierna ging het over het fietspad naar en door Langeweg. Bij zwarteberg oversteken en via het fietspad naar het fietsbruggetje. Net na het fietsbruggetje hoorde ik een verwensing naast me en toen “Lek”. Adrie. En hij had het al zo zwaar na zijn gezellig avondje uit. Vorig jaar had hij regelmatig lek maar dit jaar ging het eigenlijk wel goed. Maar de helpers stonden gelijk klaar; Ad v D en Flip waren er als de kippen bij en hielpen de band weer op te lappen. En ik had mooi tijd om een foto te maken.
Hierna door om achter Oudenbosch door naar en door Oud Gastel te rijden. Via de Wildenhoeksestraat werd voor Kruisland gereden. Een mooie weggetje maar met een paar verraderlijke onoverzichtelijke bochten erin. Gelukkig is het op zondagochtend niet zo druk op dit soort weggetjes. Op het moment dat we voorbij restaurant Vroenhout (van Kruisland naar Roosendaal) reden, was ik wel benieuwd hoe Maurice rondom Roosendaal zou rijden, want als je in Nispen bent geboren, weet je in die contreien wel de meeste paadjes. We gingen een paar leuke straten in die bij mij de Oja factor hadden: Hollewegje, Bulkenaarsestraat, Haiinksestraat. Zo naar cafe De Brembos, beroemd en berucht voor Nispenaren. Achter en door Nispen via de Bergsebaan, maar helaas zonder koffiestop bij Cafe Tivoli. Nog even gezwaaid naar een bekende die op het kerkplein stond voor de kerk die net uit was. Altijd leuk om even door Nispen te rijden. Bij de oversteek van de Antwerpseweg rechtdoor de Heijbeeksestraat in naar de Turfvaart. Daar ga je de grens over en via Horendonk en Lange schouw op naar Schijf. Over Brabantse dreven achter Sprundel en Etten Leur kwamen we over de A58 uit. Via Prinsenbeek werd zo weer richting Made gereden waar we net voor twaalven weer thuis waren.
Een mooi tochtje op een mooie zondagochtend.
Ik zit dit nu op woensdagavond te tikken dus de details van de rit zijn al een beetje verwaaid. Omdat ik zag dat er nog geen verslag van de tour op de website stond van dit weekend, dacht ik toch maar wat ff fabriceren. Ja, dat krijg je als Ad met de sport mee gaat en Gerard geen tijd heeft.
Deze zondag wil Wim ten Haaf graag een rondje geven aan zijn fietsmaten van de Tour. Op de app stelde hij een rondje Rijsbergen linksom voor. Dat neem ik aan als een prima voorstel en zet dit in de Info app. Meestal rijden onze rondjes rechtsom want dan heb je minder last met oversteken, maar als je dan eens andersom rijdt, zie je andere dingen, dus is wel eens leuk. Het is wat minder druk bij de start dan gebruikelijk want de Sport-mannen zijn aan hun 3-luik bezig dit weekend en zitten nog in de buurt van Nijmegen. Erik en Sander die ook bij de start staan, blijken hen tegemoet te gaan rijden. Ze proberen Paul Sedee nog over te halen ook mee te gaan… maar 180 kilometer onverwacht, dat is ook voor Paul te veel. Die sluit dus bij ons aan. Met 14 coureurs hebben we een flinke groep. We rijden eerst richting het westen. Wim zit wat op zijn Garmin te kloppen en probeert het ding zo aan de praat te krijgen. Hij weet de route ook wel uit zijn hoofd, maar het apparaatje geeft ook geen snelheid aan en dat is als leider toch wel goed om te weten. Je moet namelijk zorgen dat iedereen lekker mee kan. Maar helaas, er komt geen leven in de elektronica, dus vraagt Wim om maar aan zijn shirtje te trekken als het te hard gaat. Hij is inderdaad de laatste weken goed in vorm dus het zou kunnen dat hij wat te enthousiast is. Nou hebben we in het begin flink wind tegen, meer dan ik verwachtte, en dat zorgt dat de snelheid niet te gek is. We rijden langs Den Elsakker om Prinsenbeek heen. Wim kiest voor de route door de Verlorenhoek om het hobbelige fietspad te vermijden. Wat overigens dit jaar opvallend lastig is. Veel fietspaden, ook rondom Made, hebben wortelopdruk en hobbelen flink, stuur goed vasthouden dus. Via Mastbos gaan we richting Rijsbergen. We hebben dan geleidelijk de wind minder tegen. Via Hazeldonk stuurt Wim ons naar Meerseldreef. “Als het niet afgesloten is wegens weer een rommelmarkt gaan we rechtsaf en daar doorheen”, zegt Wim. En dat kan vandaag, leuke variant, via Strijbeek komen we op Chaam’s grondgebied. Bij Dassemus lijkt de weg afgesloten (voor de druivenpluk??) maar we blijken er toch goed door te kunnen. Goed verkend Wim! We komen nu in de bossen van de Slingerdreef. Mooie brede fietspaden en niet druk dus dat fietst lekker. Als we nu de gewone route nemen, komen we maar op zo’n 75 kilometer en dat vinden Wim en ik jammer bij dit mooie fietsweer dus besluiten we dat we een ommetje maken via ’t Zand. Beetje improviseren samen. Maurice die zaterdag op de app meldde dat hij de route ook had werd nu letterlijk het bos in gestuurd. De rest had als het goed is, niks in de gaten. Het zonnetje en schaduw zorgt dat we een gat in de weg niet zien. Ik ga er vol doorheen maar gelukkig staat mijn voorband voldoende op druk om geen stootlek te hebben. Achter mij hoor ik een geluid dat klinkt alsof er een carbonwiel opgevouwen wordt. Blijkt dat Maurice ook door het gat gereden is. Inspectie van zijn fiets leert dat er geen grote schade is. Wel is zijn verstelbare stuur automatisch verzet naar in een meer aerodynamische houding. Hij krijgt allerlei tips om te testen of het wel veilig is. En als dat zo is, stappen we weer op voor de laatste 25 kilometer. Via Molenschot gaat het naar Dorst en dan via bekende wegen naar huis. Blijkbaar hebben een aantal nog flink energie over om af te sprinten bij Den Hout. Ik niet meer zo en daardoor wordt Paul kansloos wat die had blijkbaar op mijn wiel gegokt. Hij werd 12e. Als eerste gaat ritleider Wim ten Haaf met een banddikte voor Maurice langs het bordje Den Hout. Zie je wel dat de nieuwe zit aerodynamisch is, daar heb je geen windtunnel voor nodig om dat te zien. Met 88 kilometer op de teller hebben we een 10% toegift op de voorspelde afstand, en dat is prima. Profiteren zolang het nog mooi weer is. Het kan zo anders zijn. Het herfstweer komt er aan.
Vandaag een tocht op het programma waar ik zin in heb. Naar Rotterdam, Veerlaan 15 en dat zijn (niet geheel) toevallig de buren van Veerlaan 17-21 waar ik 32 jaar gewerkt heb. Vorig jaar zag ik dat ze daar wel iets heel bijzonders aan het maken waren en ik wist dat Maurice daar elke dag mee bezig is. Dus 1+1 was twee en Maurice wilde er graag aan meewerken om daar eens te kijken. Het Rondje Rotterdam dat ik jaren geleden al eens gemaakt heb, werd afgestoft en door Anneke en mij voorgereden en meteen nieuwerwets opgeslagen als GPX. René van Mook maakte er een variant van voor de Trimploeg. De Sportgroep had vandaag te weinig mensen voor nóg een variant. Temeer omdat John Haanskorf weigert de stadgrenzen van Rotterdam over te rijden. Of hij was wellicht bang dat iemand een foto zou maken als hij langs de Kuip rijdt en dat hij te veel vrienden verliest. Dat is niet duidelijk, maar die draaide terug voor het te laat was. Ad van Dongen ook, om onbekende reden. Van de Sport reden Thijs en Chris dus vandaag met de Tour mee. Lekker zo’n paar extra koptrekkers. Zeker omdat na de pauze de wind tegen zou komen. Thijs nog wel gezien op dat stuk maar Chris niet meer. Hij kwam alleen nog even vragen wat ik nou eigenlijk eet en drink dat ik zo lang op kop kan rijden. Nou Chris: ik kan beter nog eens vertellen wat ik niet drink. Cola in de pauze zoals jij wel deed. Dan moet je niet klagen dat je niet meer vooruit te branden bent, maar dat heb ik als eens uitgelegd ;). Maar eerst naar de pauze. Als we de May uitrijden, kunnen we meteen aansluiten bij de Pedaalridders die richting de Dordtse Biesbosch rijden. Hans stelt nog voor om “erop en erover te gaan”. Maar ik vind het tempo wel okay van die mannen en kunnen wij in het wiel wat krachten sparen. Nadat we de PR uitgezwaaid hebben, rijden wij naar en door de Kiltunnel. Lekker even klimmen. Via ’s Gravendeel rijden we naar Puttershoek en daar kunnen we nu weer de klassieke route volgen langs de (afgebroken) suikerfabriek. We gaan richting Heinenoordtunnel. Bij het verkennen hebben we gezien hoe we daar doorheen moeten en dat gaat lekker. Tenminste, als je het niet onderschat zoals Chris. Nadat je weer uit de tunnel komt en het daglicht ziet, denk je al snel dat je er bent en op zwaar verzet naar boven kunt komen. Dus niet. Ook Adrie vindt dit maar niks. Hij vraagt of er nog meer tunnels komen. Nee, maar wel nog een aantal pittige bruggen! Deze route blijkt qua hoogtemeters de pittigste zijn op ons programma. Je zou denken dat de Brabantse Wal met o.a. de Rijzende weg dat is. Maar die heeft maar 174 hoogtemeters en de route van vandaag blijkt er 276 te hebben. Dus Adrie kan nog aan de bak, maar gelukkig “moedigt” Flip hem bij elke brug aan. Na de Heinenoordtunnel rijden we via Barendrecht Rotterdam in. Stoplichten zijn dan onvermijdelijk maar op zondagochtend gaat het eigenlijk nog vlot. We komen voorbij Varkenoord, het trainingscomplex van Feyenoord en langs de Kuip. Daar worden wat foto’s gemaakt om naar John te sturen. Gelukkig is het rustig, dat had anders kunnen zijn als de wedstrijd vandaag was doorgegaan. Maar omdat er geen politie beschikbaar was en ze wisten dat wij ook nog voorbij zouden komen, had de burgemeester wijselijk de voetbal afgelast. Een goed voorbeeld van prioriteiten stellen. Wij rijden door naar Katendrecht en maken er iets toeristisch van. Langs de SS Rotterdam voordat we bij Fenix aankomen. Daar staan Maurice en Peter Broeders ons al op te wachten. De Trim is er nog niet terwijl hun GPX route tien kilometer korter was dan de onze…. Waar hangen die uit? We moeten nog een kwartier wachten en dan zijn ze er ook. Beetje verdwaald blijkbaar en geen Kuip of SS Rotterdam gezien ook, wat wel de bedoeling was van René. Ik ben benieuwd naar het verslag van deel twee. Gerard Koops zegt dat hij de buurt heel goed kent en hen via een mooie route langs de bezienswaardigheden naar Made zal brengen. Nu kan Maurice vertellen over het project. Het is heel indrukwekkend. Ik verwijs naar de bijlage in onderstaand kader.
Wat we op Katendrecht aan het realiseren zijn, er wordt een 100 jaar oude havenloods getransformeerd naar een museum met als thema “landverhuizers”. In de oude havenloods Fenix krijgen de landverhuizers naar diverse landen een gezicht, maar ook de mensen die juist vanuit andere landen via Rotterdam naar Europa gekomen zijn. Hierbij de link naar de site https://fenix.nl/nl/fenixloods/
Maurice mag echt trots zijn op wat hij hier met zijn uitvoerders en andere vakmensen aan het maken is (tientallen miljoenen budget van een rijke familie helpt ook).
Na nog een groepsfoto op de loopbrug zodat ook het project goed zichtbaar is op de achtergrond, gaan we op pad. De Erasmusbrug is gesloten maar niet voor fietsers, die mogen deze keer over de rijweg, dus ik kan mijn voorbereide route volgen. Daarna rechtsaf over het fietspad langs de Maas richting Brienennoordbrug. We kijken uit of we Gerard van Oerle en Marianne niet tegenkomen want die volgen de Maas van oorsprong in Frankrijk tot hier. Maar nee, die hebben een andere route. De Brienennoordbrug is een volgende stevige klim waarna we weer naar de Maas sturen en volgen. Niet veel later weer een brug, die over “De Noord”. Ik zie op de teller dat we nog 50 kilometer moeten. Het wordt al heet en er is meer wind dan gedacht. Niet veel liefhebbers om mee op kop te rijden merk ik. Maar wel Flip, Hans en Thijs. Die laatste probeert mijn moraal te breken door te zeggen dat ik wel een hele ouderwetse fiets heb en nodig voor Anneke en mij iets nieuws aan moet schaffen. Vooral die smalle bandjes van 23 mm kan echt niet meer…. Eén keer lek gereden dit jaar Thijs, wie staat ook weer bovenaan in het KOL klassement? Via de spoorbrug bij het wielerbaantje rijden we richting Biesbosch en naar de laatste brug vandaag, de Moerdijkbrug. Maar … daarna toch nog een toegift voor Adrie, we moeten nog even de dijk op om over de spoorlijnen te gaan. Dan is het via Blauwe Sluis nog klein stukje naar huis. Met net geen honderdtwintig kilometer op de teller zijn we kort na half twee in Made.
Mooie tocht met een hele mooie excursie. Het deed me denken aan excursietochten in het verleden. We zijn naar onze proefboerderij geweest en zelfs in de gevangenis in Dordrecht want de toenmalige directeur Ivo, fietste toen bij WTC.
Maurice heel hartelijk dank voor je enthousiaste uitleg, koffie, worstenbrood en appelflappen. Als het “Landverhuizersmuseum” volgend jaar opent ben ik zeker van plan te geen kijken wat het geworden is en het schitterende RVS trappenhuis “De Tornado“ te beklimmen.
De vakantieritten liggen al weer achter ons en dat betekent dat we al naar de afronding van ons seizoen aan het rijden zijn. Maar eerst natuurlijk even bijpraten over wat we n de vakanties hebben meegemaakt. De Bijpraattocht is daar al jaren de uitgelezen kans voor. We hebben al vele locaties aangedaan. Vandaag is het bij Grand Café Dun Brabander in Made. Zo’n dertig leden hebben zich opgegeven en aan de start zondagochtend is het lekker druk. We splitsen in drie ongeveer even grote groepen. De Tour is 12 man sterk, beter gezegd; 10 man en 2 dames want Anneke en Rachel zitten ook in ons peloton. Van de week had ik voor de wegkapiteins al uitgerekend hoe ver de groepen konden rijden als ze hun gewoonlijke snelheid aanhouden en we om 11:15 uur bij het Grandcafé aan de Kerkstraat willen zijn. Ik heb bedacht dat de Boompjesdijk moet lukken als ik de kortst mogelijke route daarheen pak. Dat is ook weer eens wat anders dan onze normale wegen. Niemand heeft de GPX want die zit alleen in mijn hoofd, dan kan ik nog wat bijsturen als het nodig is omdat we te langzaam (lekke band of zo) of te snel (topvorm bij iedereen) zijn. We rijden weg over het fietspad richting Zevenbergen, een route die ik afgelopen jaren vaak vermeed vanwege de processierupsen die daar wonen. Maar dit jaar weinig klachten over die beestjes, zelfs niet bij Frans die ik er naar vraag en die heel gevoelig is voor die jeukbeestjes. Is al die regen daar in ieder geval ergens goed voor geweest. Net zoals voor de mais die ik daar zie… halve meter hoog…. Misschien goed voor onze koeienvoerverkoop? Ook belangrijk.
We slaan af naar Blauwe Sluis, dat verwachten al niet veel mensen en als ik na Blauwe Sluis linksaf sla de straat met de mooie naam “ Landekensdijk” in sla, zijn er mensen die daar blijkbaar nog nooit geweest zijn. Leuk is dat! We gaan hiermee door, snelweg over en dan over de Lapdijk richting Rode Vaart. Over de brug volgen we de parallelweg naast de A17 en rijden zo om Noordhoek heen. Er staat een stevige wind, gelukkig komen er regelmatig andere koptrekkers en kunnen wat mensen die minder zeker van hun benen zijn, schuilen in de groep. Het is erg rustig op de wegen waar we rijden. En als er eens wat is, waarschuwen we. Niet met subtiele handgebaren zoals Thijs het bij de Sport omschrijft. Wij doen dat ook met roepen erbij zodat iemand die even niet oplet het ook hoort. Zeker als je Marino bij je hebt, zoals wij deze morgen, is daar weinig kans op. Tot bij dun Brabander heb ik hem niet gezien… maar wel gehoord. Fijn dat hij weer goede benen heeft. Via Fijnaart en langs Oude Molen rijden we naar Dinteloord. De wind lijkt nog verder aan te trekken maar nu is het nog maar een kilometer of 10 tot de beloning in de vorm van wind in de rug die op ons wacht. En inderdaad, na het gehucht Boompjesdijk wordt het op kop wat gemakkelijker. We zijn op de terugweg. Het tempo gaat omhoog en dat betekent dat we op moeten letten dat we geen gaten krijgen. Af en toe gebeurt dat maar het gaat prima. Via Stampersgat naar Oudenbosch en dan de bekende Goudbloemsedijk op. Hier zullen wat mensen hun Strava PR verbeterd hebben vandaag. Hier breekt het peloton in de laatste kilometer naar de nieuwe fietsbrug over het Lammegat. Even wachten dus en dan de laatste 12 kilometer via Zevenbergen. Ik kies de route over het industrieterreintje want dan zijn we mooi op tijd op de May als ik het uitreken. Maar dat plannetje wordt verstoord door een lekke band van Rachel. We staan lekker in het zonnetje uit de wind, dus helemaal niet erg en de nieuwe binnenband zit er zo weer in en opgeblazen met een patroon. Goed genoeg in ieder geval voor het laatste stuk. Vanaf de Drie Hoefijzers nog wat PR’etjes gescoord door mensen in ons peloton want de wind zit lekker mee. Om 11:20 uur parkeren we onze fietsen achter Dun Brabander. Het is goed toeven daar, uit de wind in de zon op het terras, lekkere punt taart met bakje koffie en goed gesprek. Niet over vakanties maar over fietsen, ook goed hoor, we zijn tenslotte een fietsclub. Enkelen nemen nog een biertje toe. Andere hebben nog een feestje waar het bier gratis is, dus die slaan over en gaan op tijd naar huis (Gefeliciteerd Wim R. en Jeanne, gouden huwelijk; dat is een feestje waard!).
Volgende week gaan we op excursie naar Rotterdam. Eerst een mooie fietsroute en daarna interessant wat we daar gaan zien op een uniek bouwproject waar Maurice aan werkt en ons tekst en uitleg over gaat geven. Ik kijk er al naar uit.
Voor vandaag, zondag 18 augustus, staat een rit naar Nieuwmoer op de planning. Maurice van der Ven is de koerskapitein van dienst. De hoffotograaf Peter heeft zijn wekelijkse foto’s gemaakt dus we kunnen vertrekken. Ik houd mij de eerste tientallen kilometers gedeisd, de nacht was te kort. Met 10 renners naar het zuiden; Maurice, Corné, Frans, Peter V.(met leiderstrui) Adrie, Erik, Anneke, Peter B. en John H. met zijn gekwetste knie. Richting Den Hout, Oosterhout en Dorst. Dan zit ik al te denken, bekende wegen maar hoe naar Nieuwmoer? Nou, Maurice laat zien hoe dat moet en gaat vele kilometers lang op kop. Achterin wordt er volop gekletst. Met John neem ik nog wat dingen door over wat ons afgelopen donderdag overkwam met de tegemoet komende auto met een bestuurder die aan het spelen was met zijn telefoon. Een nare val voor John en ik kon de auto ternauwernood ontwijken. Gelukkig blijft John sportief en zo ook zijn knie in beweging. Schade aan het materiaal is rot maar ook dat komt goed. Met Peter (leiderstrui) heb ik nog een praatje over afgelopen dinsdag. Rijd hij mij om 7 uur in de ochtend voorbij met een GELE trui. Moet niet gekker worden. En dan niets zeggen. Dus die heb ik even teruggefloten. Spaar jij leiderstruien Peter? Volgens mij ging hij naar Tour de France Femmes in Dordrecht maar reed hij eerst over Nijmegen of zo. Wat zeggen ze ook alweer over een gele trui? Nooit in rijden? Of zoiets? En gisteren 1 aanwezige bij het vertrek van TMM. Zeker met vakantie. Het zal allemaal wel. Dan schudt Anneke bij mij aan de boom. Heb jij nog een duim om wat uit te schrijven? Ja wel 2 Anneke. Ik zal wel eens proberen. Maar dan denk ik gelijk waar moet dat dan weer over gaan? Dan ben ik gelijk op zoek naar aanknopingspunten voor een verhaal. Tijdens het ontbijt lees ik op de app van de NOS een verhaal van wielerploeg Lidl-Trek over icepacks, spiegeltjes en elektrode: specialist helpt Lidl-Trek aan zadelcomfort. Mijn nieuwgierigheid is gewekt. Vrijwel alle wielrenners krijgen vroeg of laat zadelpijn en zitvlakklachten, vooral in het vrouwenpeloton een pijnlijke kwestie. Interessant verhaal en een taboe. Dat het met het zweten en schuren daaronder wat bultjes en ontstekingen ontstaan is begrijpelijk. Dan is het advies om een spiegel te gebruiken. Zouden ze dat bij ons in het peloton ook doen? Terug naar de rit. Over Bavel een stukje slingerdreef naar Chaam. Meersel-Dreef ontwijken voor de vlooienmarkt. Hazeldonk en via Oekel naar Wernhout. Dan volgt Achtmaal en jawel hoor NIEUWMOER. Gelijk rechtsaf en er weer uit richting Schijf. Adrie springt nog een keer van de fiets? Ik denk mooie stop voor koffie……. Geen medestanders.
Adrie komt er weer aan en we gaan verder naar het noorden; Sprundel en Etten Leur. Langs Den Elsakker. Hé een podium in de tuin? Een optreden van de sport? Of gaan ze muziek maken? Even de socials afwachten met foto’s en/of filmpjes! Langs Wagenberg trekken we naar de May. Een mooie uitgezette tocht van Maurice, klasse! Thuis met 110 km op de teller en lekker gereden en daar gaat het om. Tot de volgende keer.
Op deze mooie zondag heeft Flip een “rondje Alblasserwaard” bedacht voor de Tour groep. Als ik bij de start kom, blijken we met 12 Tourrenners te staan en 2 Sportmannen die dan ook bij ons aansluiten. Vorige week mochten Flip en ik met de Sport mee, dus nu mogen John en Gerben wel met ons mee. In de eerste kilometers is er al twee keer oponthoud door de fietsen van van Wesel. Eerst loopt Anneke haar ketting van het derailleurwieltje en wil er niet meer al fietsende op. Sinds ze de derailleur in haar achterwiel kreeg op vakantie hebben er al twee fietsenmakers (en een leek: ikzelf) aan gesleuteld. Gaat nog steeds niet lekker met de nieuwe path. Daarna loopt bij mij bij het opschakelen naar groot blad de ketting eraf en komt klem te zitten. Het bewijs voor sommigen (inclusief Anneke) dat wij aan nieuwe fietsen toe zijn….. Jan Rullens zal dit wel beamen wellicht. We rijden via Zevenbergschen Hoek naar Moerdijk maar moeten even langs het “lelijkste treinstation van Nederland” omdat de Postbaan nog afgesloten is. Geen probleem want het is nauwelijks om en het is zalig fietsweer. Het zachte windje tegen uit het noorden voel je bijna niet bij deze temperaturen waarbij de luchtdichtheid merkelijk minder is dan bij kou. Via de Dordtse Biesbosch rijden we door een mooi nieuw natuurgebied richting Sliedrecht. Flip wijst me nog op een mooi wandelpad met vlonders over het water, maar ik vind het fietspad aanhouden een beter idee. Het tempo zit er goed in en we zijn zo bij het bekende wielerbaantje en gaan de spoorbrug over om even later de Alblasser polder in te fietsen. Een heel ander gebied dan rondom Made. Hier altijd volle sloten en alleen rundveebedrijven met gras. Het een heeft met het ander te maken. Klei op veengrond is het en dat mag absoluut niet uitdrogen, en omdat het altijd nat is, kun je alleen gras laten groeien. Het is een mooi gebied, hier en daar een windmolen, we genieten. Het is gelukkig ook niet druk op deze zondagochtend. Als we in de buurt van Gorinchem komen, slaan we af naar het zuiden. Het beetje wind wat er is, komt nu van achter, dat komt goed uit als we de brug op moeten. Hier worden de benen even getest. Kevin merkt dat hij op het verkeerde moment op kop gekomen is want bergop is niet zijn sterkste punt. Iedereen rijdt hem voorbij, maar hij vertrouwd er op dat de zwaartekracht in de afdaling in zijn voordeel gaat werken. Helaas gaat in de haarspeldbocht iets mis en Kevin duikelt spectaculair over de vangrails heen. Tenminste, dat zei hij zelf en een wielrenner die achter hem rijdt, en hem weer terug op de fiets helpt, want de WTC’ers hebben niks gezien of gehoord. Daarvoor lag hij te ver achter. Onderaan de brug kijken we nog om of we iemand zien komen, maar Kevin, die dan waarschijnlijk op zijn rug achter de vangrails ligt, wordt niet gezien. Er lijkt dus niemand meer te komen. We geven weer gas maar na een paar kilometer merkt toch iemand op dat Kevin er niet is. Ik besluit maar eens even terug te gaan kijken om te zien of hij lek heeft of zo. Hij komt me tegemoet gereden en ik zie in eerste instantie niks aan hem. Maar dichterbij blijkt hij toch behoorlijk “gebutst”. Met name zijn armen zijn bont en blauw. Hij vertelt dat hij de vangrail heeft vastgepakt en toen een soort koprol eroverheen gemaakt heeft. Ik moet denken aan de olympische spelen, dat heb ik gezien op de evenwichtsbalk en is een oefening met hoge puntenwaarde! Maar punten krijgt hij niet, wel steeds meer pijn. We besluiten met ons beiden de kortste weg terug te rijden. Even de rest gebeld, die rijden om Werkendam heen en dan komen we elkaar wellicht nog tegen voor Hank. Net na Kozakkenboys stoppen we toch maar even en haal ik een paar paracetamols uit ons EHBO-setje. Want met zijn gebutste armen voelt hij elk hobbeltje en die blijken er dan toch veel in de weg te zitten. Met een gangetje van 29 km per uur rijden we terug. We komen de rest van de ploeg niet meer tegen en ook John die ook naar ons op zoek was, heeft ons en wij hem niet meer getroffen. Lastig koersen zonder oortjes, hebben we gisteren ook in Parijs gezien. Maar Kevin vindt het niet erg, nu kan hij rustig terug. In Made hebben we toch 100 kilometer op de teller. Kevin heeft nog 25 kilometer moeten “stuiteren”, maar is nu thuis. “Na het douchen zal het weer wel gaan”, zegt hij als hij afdraait. Dat help ik hem hopen want zijn rechterarm is toch wel wat dik geworden. Als ik vanavond nog even check, appt hij terug dat het wel gaat en hoopt dat na een goede nachtrust het wat beter gaat met armen en ook zijn heup die een snee heeft (terwijl fietsbroek gewoon nog heel is ?!). Beterschap Kevin! Jammer dat zo’n mooie tocht op een mooie zomerdag zo eindigde. Maar wellicht is het eigenlijk nog goed afgelopen met Kevin’s turnoefening over de vangrails met gelijke leggers.
Vandaag de wekker iets vroeger gezet want Ad gaat een keer met de Sportploeg mee en die vertrekken om 8.00 uur voor een rondje Oesterdam. Geen straf met dit weer om vroeger op te staan; geen wolkje aan de lucht, 18 graden en een zacht briesje uit nood-west. Tegen half negen arriveer ik bij het oude Raadhuis en er staan twee groepen lekker te kletsen in het zonnetje. Om klokslag half negen vertrekt leider Gerard van Oerle westwaarts met 11 volgers; Hans van Bragt, Peter Bastiaansen, Peter Verhagen, Adrie Verregghen, Arion van Dongen, Tim Verwaters, Wim ten Haaf, Johan van Helmond, Kees Marijnissen, Kevin Damen en ondergetekende. Via het gat van Ham gaat het vlot naar Lage Zwaluwe en Moerdijkbrug. Deze wordt nu een keer aan de andere kant opgereden, waarschijnlijk om de draaiing en fietspad te ontwijken aan de andere kant. Gelukkig weinig tegenliggers. Hierna linksaf het mooie fietspad op langs de Dordtse Kil. Waar we normaal rechts gaan naar de kiltunnel, rijden we nu rechtdoor. Weet Gerard een andere route? Nee, die toch niet. Hij komt er net te laat achter dat we daar af moeten slaan. Even keren en alsnog de Kiltunnel in en uit, het fietspad rechts aanhouden en onder het viaduct om daarna richting Strijensas te rijden. Altijd mooi fietsen daar; mooie polderwegen, mooie natuur, en altijd iets te zien onderweg. Vooral veel schapen aan de kant van de weg in alle maten en kleuren.
Na Numansdorp en het golfterrein gaan we linksaf de Haringvlietbrug op. Altijd een lekker stukje om even door te rijden maar vanaf een afstandje zie ik dat de de brug open staat en de lichten op rood. Johan en ik rijden toch gewoon lekker door, dan wachten we daar wel, er staan er nog meer in het zonnetje te wachten. Volop tijd om even wat foto’s te nemen en wat te eten en te kletsen.
De zomerbootjes varen door de sluis en nadat het belletje flink tekeer gaat, komt de hele bups weer in beweging. Johan sprint weg met een ander groepje en bij de Volkeraksluizen moeten we weer wachten voor een openstaande brug. Ik hoorde later van Johan dat hij de groep onderaan kwijt was en maar teruggekomen was. Aan de andere kant van de brug zien we Johan op ons wachten. Nadat ook deze brug gezakt is en de bomen geopend, rijden we naar Fijnaart. Vanaf hier staat de wind wat gunstiger. We volgen de Boerendijk naar Klundert en zo naar het industrieterrein Moerdijk. Omdat het zo lekker gaat, wordt er niet voor de kortste weg gekozen. We volgen na het bruggetje rechtsaf de Rode Vaart naar Zevenbergen en via de Achterdijk rijden we naar Zevenbergschen Hoek. De benen worden nog even getest bij de twee klimmetjes. Het zal het goede weer wel zijn, iedereen rijdt lekker mee. Via de derde weg en Helkant komt de May al weer in zicht.
Nou, mooi tochtje hoor, lekker 100 km. gefietst en voor 12 uur thuis.
Nu even wachten op Ad, kijken of hij ook zo lekker heeft gefietst.
Het is intussen maandag als ik dit aan het tikken ben, maar er moet mij toch eerst iets van het hart. De Tour, daar gaat het over. En wat voor een Tour! Geweldige etappes, vreugde en verdriet, het leven op de fiets. En natuurlijk de tweedaagse veldtocht van Pogi door de Pyreneeën waarbij de tiendaagse veldtocht van Napoleon verbleekte tot een eenvoudige Maria ommegang. Wat was me dat voor een geweld en een strijd daar. Nadat het stof was opgetrokken, werd de balans opgemaakt. En Pogi heeft zich opgewerkt tot alleenheerser over de Pyreneeën. De Pyreneeën sidderen nog na door al dat brute geweld van de geweldige veldslag. Borden zijn er verschenen met instortingsgevaar erop en Bernadette van Lourdes zal zich voorlopig niet meer laten zien.
En nu een stukje over de trimgroep.
Klokslag half negen blies Piet op zijn fluitje. Tijd voor vertrek. Richting Zevenbergen werden wij al snel ingehaald door zowel de tour als de sportgroep. Maar wie reed daar tot mijn stomme verbazing op kop bij de sport? Was dat Peter K? Dat zal toch niet? Ik miste hem al bij ons. Maar dat gebeurt wel meer. Op een gegeven moment zakte hij af, en ja hoor het was Peter. Ik vroeg nog wat hij daar deed? “Fietsles geven, die gasten”; zei Peter. “En werkte dat?” vroeg ik. “Niet echt” zei Peter, “maar lol dat ze hadden”. “Ja, dat snap ik”zei ik dat maken ze ook niet elke dag mee.” Hahahaha.
Terug op het oude nest en gelijk mee op kop, zo is Peter ook. Intussen was Rachel ook bij ons aangesloten. Ze had de Tour net gemist en na een flinke inspanning bij ons kunnen aansluiten. Altijd gezellig. John had een kris-kras rondje uitgetekend door de streek van Hoeven, Rijsbergen, Rucphen Sprundel, De Leur etc. Om al dat geslinger allemaal te beschrijven doe ik deze keer maar niet. Maar dat we een paar keer verkeerd zaten, mocht de pret niet drukken. En dat Bertje weer de oude was en het met Erno een stuk beter ging als een week daarvoor, is ook het vermelden waard. En ook dat Rachel en Jacques zich niet te goed vonden om ook het nodige kopwerk te doen. En dat Piet ons waarschuwde met zijn fluitje voor achterop komend verkeer is uiteraard ook het vermelden waard. En dat Jacques ons uitnodigde voor een bezoekje bij D’n Elsakker ter meerdere glorie van zijn verjaardag was natuurlijk de kers op de taart wou ik zeggen, maar het is natuurlijk koffie met een puntje. Nogmaals gefeliciteerd Jacques en nog vele fijne jaren toegewenst!
Na nog een gezellige nazit ging het terug naar de May en met een paar kilometers extra op mijn Garmin terug naar huis. Ook mijn rustdag zit erop. En morgen gaat het gas er weer op. Nou ja, gas?
Met vriendelijke groet, Geraldinho.
PS: Wij (Trimgroep) zoeken verslaggevers. Schroom niet om af en toe de pen ter hand te nemen.
De sportgroep is inmiddels gewend aan een kalender waarin ver van te voren al duidelijk is waar we heen gaan. Dit maakt de eerste vakantierit van het seizoen dan ook een beetje een buitenbeentje, want er was geen route gepland.
Na een rondvraag op de app kwam Chris geheel spontaan met een “rondje Halsteren.” Ik had eigenlijk geen idee hoe dit eruit moest komen te zien, het rondje Boompjesdijk kwam in mijn idee nog het dichtst bij Halsteren. Met wat prulwerk op Komoot kwam ik toch op een mooie route van zo’n 105 km. D’n Elsakker moest er natuurlijk bij en dus kwamen we net boven de 110km. De route liep via het noorden van Roosendaal, boven Halsteren af, door Lepelstraat en via Welberg en Stampergat terug naar de May. An sich een mooie route, maar jammer dat Roosendaal altijd vervelend in de weg ligt.
Bij vertrek telde ik 9 sporters en een gastrijder Jan. Een zeer mooie opkomst en een prima gelegenheid om na de rit de koffie met gebak van de club te gaan verzilveren. Om 08.30 uur bleef de sport als laatste op het Raadhuisplein staan, onwennig kijkend naar de grote groep renners, ja het waren echt allemaal sporters. Net toen we vertrokken, kwam Rachel nog aangereden. Ze had net de boot gemist en reed maar snel door in de richting waar ook de tour en trim heen was gefietst. Onderweg pikten we Rachel op en kon ze in ons wiel afgezet worden bij de trimgroep.
Voldaan van onze goede daad, diende de volgende uitdaging zich aan. In de verte zagen we namelijk het gigantische tourpeloton rijden. Gas erop dus en al draaiend reden we voort. Onze gastrijder was dit niet gewend en positioneerde zich midden tussen de draaiende groep, waarbij de organisatie in de groep niet goed van de grond kwam. Jan bleef daarom maar een beetje in de staart van de groep hangen, maar het georganiseerd draaien kwam nog steeds niet van de grond. We beseften steeds meer dat als we lafjes 37km/h zouden blijven rijden, we de tour niet zouden bijhalen. Sander nam daarom als eerste het initiatief en pinde de snelheid op rond de 40km/h. De enige die nu nog meedraaienden, waren Martien, ik en JW. Als een kudde wilde stieren reden we vervolgens richting Driehoefijzers en konden we net nog even het tourpeloton toucheren. De tweede uitdaging was behaald, maar wel ten koste van Jan, hij lag eraf maar kon gelukkig mooi aansluiten bij de tour, dat was een troostende en misleidende gedachte, want later bleek dat hij toch niet bij de tour was aangesloten, maar een eigen rondje was gaan rijden… Sorry Jan, bij de WTC laten we nooit iemand achter, we dachten echt dat je bij de tour was aangesloten.
Tja, leuk zo’n sportgroep waar je als nieuwkomer zo eraf wordt gereden. John vatte het goed samen: “De Sport, het aangename gewoon onaangenaam maken.”
Na de Driehoefijzers kwamen we tot bedaren en werd gedraaid op een constant tempo dat voor iedereen te doen was. Het werd weer aangenaam fietsen en John was hierdoor duidelijk in zijn nopjes op zijn keurig gepoetste fiets. Via de vernieuwde Lamgatsebrug staken we de Mark over om zo richting Hoeven te rijden. In Bosschenhoofd sloegen we bij Cafetaria Pico linksaf om zo richting de voetgangersbrug over de A17 te rijden. De afgelopen drie jaar heb ik deze voetgangersbrug altijd wel een keer aangedaan en altijd waren er wel mopperaars bij. Ook nu werd er met wat gemopper de brug te voet beklommen. Martien en ik hebben altijd de neiging om met de fiets de burg op te rijden. Het lef ontbreekt ons echter telkens. Dit gold niet voor Erik die zijn ketting al op het kleine voorblad had laten afdalen. Helaas vloog zijn ketting er hierdoor af, wat jammer was, want de intentie was goed en het begin van uitvoeren was er. Zo ver waren Martien en ik nog niet gekomen…
Voorbij de vuilverbranding in Roosendaal reden we de open vlakten in van het gebied tussen Roosendaal, Bergen op Zoom en Steenbergen. Een prachtig gebied met een labyrint aan polderwegen. Hierdoor moesten er velen bochten genomen worden en kennis van de weg was daardoor onontbeerlijk. Helaas hadden veel sporters de route niet op hun fietsnavi staan, waardoor onduidelijke en soms gevaarlijke situaties ontstonden, zeker als er met sporttempo wordt gefietst. Voor degene die niet weten hoe ze een GPX bestand op hun Garmin zetten; ik help je graag.
Na ons een weg gebaand te hebben door het labyrint van polderwegen, kwamen we langs Halsteren, alwaar we de A4 overstaken en door Lepelstraat naar Steenbergen fietsten. Het was daar fijn fietsen met prima wegen en weinig verkeer. Martien merkte op dat hij “rondje Halsteren” niet goed vond klinken. De “Kladde-rit” klonk beter, ik kan het daar niet mee oneens zijn. Onbekende ritnamen maken namelijk altijd nieuwsgierig.
De wind was inmiddels in ons voordeel gaan waaien en nabij Steenbergen reed Gerben lekker op kop, totdat hij ineens hevig met zijn hoofd schudde en zijn bril op de grond viel. Hij bleek in zijn gezicht gestoken te zijn door een wesp. Gelukkig deerde Gerben dit niets en konden we snel verder. De kilometers begonnen nu echter wel bij een aantal zwaarder te gaan wegen en voor een aantal werd het aangename gewoon steeds minder aangenaam. Een ander deel van de renners had nog genoeg energie over en dit leidde tot wat brugsprintjes en lange kopbeurten. Sander deed echter niet mee met die sprintjes, terwijl we dit wel van hem gewend zijn. Dat was jammer want wie wil zijn krachten nu niet meten met Sander Weda onze referent. Bij navraag bleek dat hij wel mee wilde, maar dat hij gewoon de slag gemist had. Broer Chris waagt zich over het algemeen niet aan dergelijke krachtmetingen, desalniettemin reed hij weer erg goed op zijn Concorde. Ook Twan lijkt volledig hersteld. Dit bleek wel op de trainingsrit afgelopen donderdag waar erg snel gereden werd en waar JW de grote afwezige was. Laatste genoemde heeft echter geen training nodig, zo bleek vandaag weer.
Zo rond Stampersgat konden we de koffie al ruiken en verkneukelden we ons met de gedachte een lekkere bakske koffie met appeltaart te eten. Op een rustig tempo werd vanaf Oudenbosch richting Prinsenbeek gereden. Zo kwam iedereen toch nog levend bij d’n Elsakker aan en hebben we een gezellige nazit gehad.
Bedankt en tot volgende week. Waar we naartoe gaan weet ik niet, wellicht heeft iemand suggesties? Over twee weken wordt het in ieder geval de Oesterdam, zonder Thijs en Twan, maar met Ad en Flip!
WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
